PL208396B1 - Urządzenie do wybielania i leczenia próchnicy zębów za pomocą gazu utleniającego - Google Patents

Description

Niniejszy wynalazek dotyczy urządzenia do wybielania i leczenia próchnicy zębów przy użyciu gazu utleniającego, a w szczególności ozonu.

Białe uzębienie i zdrowe zęby od dawna uważa się za pożądane ze względów kosmetycznych. W typowym przypadku ząb odbarwia się w określonych rejonach lub miejscach, oraz traci kolor jako całość. Składniki zęba ogólnie odpowiedzialne za wywoływanie wrażenia poplamienia to szkliwo, zębina, oraz płytka nazębna. W szczególności szkliwo zęba tworzy się głównie z materii nieorganicznej, w większości przypadków w postaci kryształów hydroksyapatytu, a ponadto zawiera ono około 5% materii organicznej, przede wszystkim w postaci kolagenu. Zębina składa się z około 20% białka, łącznie z kolagenem, a różnicę stanowi materia nieorganiczna, głównie kryształy hydroksyapatytu, podobna do tej występującej w szkliwie. Natomiast płytka nazębna jest białkopodobną warstwą na powierzchni szkliwa zęba, odtwarzającą się szybko nawet po intensywnym czyszczeniu zęba wysokościennymi pastami profilaktycznymi.

W literaturze znana jest rola specyficznych mikroorganizmów, jak np. bakterii gram dodatnich, w powstawaniu próchnicy. Enzymy wytwarzane przez te mikroorganizmy wytwarzają dekstran z sacharozy przechodzącej przez jamę ustną w pożywieniu lub napojach, co powoduje powstanie płytki nazębnej i próchnicę zębów. Kwasy organiczne produkowane przez bakterie przylegające do powierzchni zębów powodują próchnicę zębów i odbarwianie zębów.

Odbarwienie zęba wynika zarówno z plam zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Odbarwienie zęba może być także wynikiem próchnicy zębów. Zewnętrzne plamy na powierzchni zęba powstają w wyniku gromadzenia się w płytce nazębnej róż nych substancji chromogenicznych (oprócz pierwowzorów chromogenów, które są początkowo bezbarwne, ale później przekształcają się w chromogeny). Ten rodzaj plam można zazwyczaj usunąć metodami mechanicznymi, które usuwają nabytą błonkę lub jej części wraz z przywierającymi do niej chromogenami. Wiadomo jednak, że starzejące się plamy zewnętrzne są mniej podatne na usunięcie środkami mechanicznymi, prawdopodobnie z powodu pogłębiającej się z czasem penetracji plam zewnętrznych w szkliwie. Dlatego też plamy te wymagają użycia środków chemicznych, takich jak czynniki utleniające mogące przeniknąć szkliwo zęba w celu utlenienia lub rozpuszczenia głęboko posadowionych chromogenów. Natomiast plamy wewnętrzne pojawiają się w następstwie działania substancji chromogenicznych pochodzących ze źródeł wewnątrz zęba. Ten typ plam nie poddaje się metodom mechanicznym czyszczenia zębów, i zazwyczaj potrzebne są wyżej wspomniane metody chemiczne. Dalsze zmiany w składzie zęba, wraz z materiałem wypełniają cym, mogą się przyczynić do zmiany nasilenia przebarwienia, powodując pojawienie się ciemniejszego obszaru. Mieszanki do wybielania zębów dzielą się w ogólności na dwie kategorie: (1) płyny, żele, lub pasty - w tym pasty do zębów, które można mechanicznie pobudzać na powierzchni poplamionego zęba w celu usunięcia plamy na zębie poprzez ścierne usunięcie poplamionej nabytej błonki; i (2) płyny, żele lub pasty dające efekt wybielenia zęba przy pomocy procesów chemicznych dzięki pozostawaniu przez określony czas w kontakcie z powierzchnią poplamionego zęba, po którym to czasie preparat ten zostaje usunięty. W niektórych przypadkach proces mechaniczny uzupełnia się równoległym procesem chemicznym, który może być utleniający lub enzymatyczny.

Przy standardowym wybielaniu zębów do odizolowania zębów zazwyczaj używa się gumowej membrany lub ślinochronu. Typowy ślinochron, zbudowany z gumy lateksowej, naciągnięty jest na każdy ząb i unieruchomiony przy pomocy standardowych klamer i podwiązek. Robi się to w celu zabezpieczenia miękkiej tkanki dziąseł przed działaniem nadtlenków zwyczajowo używanych w procesie wybielania.

Jednak ponieważ taka gumowa membrana czy ślinochron nie zapewniają idealnego dopasowania i mogą się naciągać, nadtlenki mogą wokół nich wyciekać powodując u pacjenta dyskomfort. W celu przyspieszenia tego procesu, po naniesieniu warstwy roztworu nadtlenku na zą b stosuje się ciepło, lub też pokryte nim zęby poddane są działaniu promieniowania laserowego. Wystawienie na działanie ciepła może również spowodować dyskomfort u pacjenta, jeśli temperatura miazgi wewnątrz zęba stanie się za wysoka. W efekcie potrzebny jest szereg wizyt u dentysty.

Przedmiotowy wynalazek usuwa wyżej wspomniane niedogodności. Urządzenie do wybielania zębów i leczenia próchnicy według wynalazku przy pomocy gazu utleniającego, korzystnie ozonu pozwala na wybielenie i leczenie próchnicy zębów zarówno całego zęba, jak i jego fragmentów.

PL 208 396 B1

Urządzenie do wybielanie zębów i leczenie próchnicy przy pomocy gazu utleniającego zgodnie z niniejszym wynalazkiem pozwala na odizolowanie zę bów przeznaczonych do wybielenia i leczenia oraz na poddania każdego z odizolowanych zębów działaniu ozonu. Urządzenie według niniejszego wynalazku może być zastosowane do kilku zębów lub do pojedynczego zęba. Ponadto, jak zaznaczono powyżej, urządzenie to może służyć do wybielenia lub leczenia także jedynie fragmentów zęba, lub zębów.

Przedmiot wynalazku na przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia diagram blokowy urządzenia do wybielania i leczenia próchnicy zębów za pomocą gazu utleniającego, fig. 2 przedstawia uchwyt wraz z miseczką, fig. 3 końcówkę uchwytu wraz z miseczką, fig. 4 przedstawia dostarczenie gazu utleniającego do zęba pomiędzy guzkiem zębowym a dziąsłem, fig. 5 przedstawia przekrój poprzeczny z fig. 2, fig. 6 i 7 przedstawiają przekrój poprzeczny alternatywnego modelu miseczki, fig. 8 przedstawia sposób zastosowania miseczki w przypadku zębów sąsiadujących.

Urządzenie według wynalazku obejmuje źródło utleniającego gazu, pompę odsysającą, źródło środka redukującego, pompę środka redukującego, oraz sterownik dostarczający gaz utleniający do uchwytu. Fig. 2 przedstawia zgodny z niniejszym wynalazkiem uchwyt do dostarczania gazu do zęba i ogólny wygląd podłączonej do uchwytu miseczki przyjmującej gaz. Fig. 3 przedstawia uchwyt z alternatywnym modelem miseczki. Ten alternatywny model miseczki posiada łukowaty kształt ułatwiający dostarczenie gazu utleniającego do zęba. Fig. 4 to diagram pokazujący dostarczenie gazu utleniającego do zęba pomiędzy guzkiem zębowym a dziąsłem, przy wykorzystaniu uchwytu i miseczki pokazanych na fig. 3.

Fig. 5 przedstawia przekrój poprzeczny z fig. 2 nadający się do zastosowania w niniejszym wynalazku. Fig. 6 przedstawia przekrój poprzeczny alternatywnego modelu miseczki przeznaczonego do poddania wybranego obszaru zęba działaniu gazu utleniającego. Fig. 7 przedstawia przekrój poprzeczny alternatywnego modelu miseczki zgodnie z niniejszym wynalazkiem w celu poddania działaniu gazu utleniającego sąsiadujących zębów. Fig. 8 przedstawia sposób zastosowania miseczki z fig. 7 w przypadku zębów sąsiadujących.

Na fig. 1-4 pokazano urządzenie 10 do wybielania lub leczenia próchnicy zębów, obejmujące źródło 12 gazu utleniającego (najlepiej ozonu) i uchwyt 16 (p. fig. 2) do dostarczania gazu do zęba nie pokazanego na fig. 1-3. Jak widać na fig. 1, źródło ozonu 12 składa się z generatora ozonu 20 i pompy ozonowej 22 służącej do dostarczania ozonu przewodem 24, złączem 28 i przewodami 30 do uchwytu 16. W znaczeniu tu używanym słowo „ozon ma określać dowolny właściwy gaz utleniający, czysty ozon, zjonizowane powietrze i inne gazowe mieszanki ozonowe. Ozon dostarczany jest pod ciśnieniem, w stężeniu i przez okres czasu wystarczający do wybielenia szkliwa zęba lub leczenia próchnicy. Jak widać na fig. 2-3, miseczki 34 i 36 przymocowane do uchwytu 16 mają na celu przyjmowanie gazu i poddanie wybieleniu lub leczeniu wybranego obszaru 38 na zębie 40 (p. fig. 3). Miseczkę 34 można przymocować do uchwytu w dowolny standardowy sposób. Posiada ona sprężystą krawędź (lub ściankę boczną) 44 do uszczelniającego objęcia zęba 40 w celu zapobieżenia ucieczce gazu przez nią.

W celu uwzględnienia różnych kształ tów zę ba albo też zastosowania ozonu do konkretnych miejsc lub części zęba używać można szeregu miseczek o rozmaitych rozmiarach i kształtach. Na przykład, jak widać na fig. 3, miseczka 36 posiada łukowaty trzpień 50 umożliwiający umieszczenie tej miseczki 36 na wybranym do wybielenia lub leczenia polu 38 (p. fig. 4). Miseczki 34 i 36 mogą mieć względnie jednolite obwody 52 i 54 w celu uszczelniającego objęcia zęba 40 pomiędzy guzkiem zęba 58 a dziąsłem 60 (p. fig. 4). Jeszcze inny model miseczki 64 pokazanej w przekroju na fig. 6 posiada zwężającą się ściankę boczną 66, której można używać do stosowania gazu utleniającego na mniejszym wybranym obszarze (nie pokazanym) zęba 40. Choć do podłączenia miseczki do wybranego obszaru 38 zęba 40 można użyć sprężystej krawędzi lub ścianki bocznej, trzeba zdawać sobie sprawę, że w celu zapewnienia uszczelniającego objęcia między miseczką 64 a zębem 40 można użyć oddzielnego uszczelniacza 68 (p. fig. 6). W tym przypadku ścianka boczna 66 nie musi być sprężysta.

Zastosowanie uchwytu i miseczki eliminuje lub w znacznym stopniu redukuje ekspozycję dziąsła. Dzięki temu ma miejsce mniejsze podrażnienie dziąsła pacjenta spowodowane ekspozycją dziąsła, jeśli w ogóle ma ono miejsce. Umożliwia to wybielenie lub leczenie wszystkich zębów pacjenta podczas jednej wizyty u dentysty. Inny model miseczki 70 pokazany jest w przekroju na fig. 7; obejmuje on ścianki 72 posiadające kształt umożliwiający szczelne objęcie zęba z wraz z sąsiadującymi zę4

PL 208 396 B1 bami 74 i 76 (p. fig. 8). Jak widać na fig. 8, krawędź miseczki 80 posiada obwodową obwiednię 82 w celu zapewnienia uszczelniają cego obję cia miseczkami 86 i są siadują cych zębów 74 i 76. Wszystkie miseczki 34, 64 i 70, których przekroje przedstawiono na fig. 5-7, zawierają komory miseczek 92, 94 i 96, które rozpięte są na krawędziach miseczek 98, 100 i 102. Jak widać, każda z miseczek 34, 64 i 70 posiada ś cianki 44, 66 albo 72, które wyznaczają odpowiednio komory 92, 94 albo 96, oraz posiada pierwszy wlotowy obwód odpowiednio 106, 108 albo 110 w celu uszczelniającego połączenia ścianek 44, 66 albo 72 z uchwytem 16. Drugi wylotowy obwód, odpowiednio 112, 114 albo 116 zapewnia połączenie ścianek 44, 66 albo 72 do zęba 40 i poddanie wybranych obszarów 38 działaniu gazu znajdującego się w obiegu w komorach 92, 94 albo 96.

Jak widać z modelu 64 na fig. 6, pierwszy obwód 108 może być większy niż drugi obwód 114, albo też, jak widać na fig. 7, pierwszy obwód 110 może być mniejszy niż drugi obwód 116. Dlatego też zróżnicowanie w konstrukcji miseczek 64 i 70 umożliwia zastosowanie gazu utleniającego do dowolnej liczby konturów zębów, oraz zastosowanie gazu utleniającego do wielu zębów jak to opisano powyżej. Wracając do fig. 1, przyrząd 10 zawiera pompę odsysającą 120 oraz przewody 30, 122 i 124 przyłączone do uchwytu 16 w celu umożliwienia cyrkulacji ozonu do wnętrza komór miseczek 92, 94 i 96 oraz z ich wnętrza. Sterownik 126 o dowolnej konstrukcji obwodu ma na celu regulowanie ozonu i pracy pomp odsysających 22 i 120 w celu umoż liwienia cyrkulacji gazu do wnętrza komór miseczek 92, 94 i 96 oraz z ich wnętrza pod ciśnieniem nie wystarczającym do dopuszczenia do ucieczki gazu przez szczelne połączenie pomiędzy miseczkami 34, 64 i 70 oraz zębami 40, 86 i 88. Sterowanie przepływami gazu można również uzyskać dzięki zaworom 127 regulowanym sterownikiem 126. Ponadto przyrząd 10 może zawierać źródło środka redukującego 128 pozostającego w kontakcie płynnym z komorami miseczek 92, 94 i 96 za pośrednictwem przewodów 30 i 130 oraz perystaltycznej pompy 131. Do przepłukiwania po gazie utleniającym komór miseczek 92, 94 i 96 używa się środka redukującego, który może być roztworem tiocyjanianu lub mięty pieprzowej. Po potraktowaniu ozonem zęba 40, 86 i 88 gaz utleniający odprowadzany jest do przewodu odsysającego 122. Środek redukujący jest następnie zasysany przewodem 122 do pojemnika na odpady 132.

Wszelkie pozostałości ozonu są następnie odsysane z pojemnika 132 najpierw przewodem 124, a nastę pnie przewodem 136 do kanistra 134 w celu ostatecznego pozbycia się ozonu. Tak wię c urzą dzenie 10 stanowi w pełni zamknięty układ do aplikowania ozonu do zębów 40, 86 i 88 oraz do usuwania ozonu z obszaru tych zębów. Należy też zauważyć, że kiedy miseczki 34, 36 i 64 są używane między zębami 40 i 138 pokazanymi na fig. 4, w razie potrzeby można zastosować dodatkowy ślinochron 140 pozwalający miseczkom 34, 36 i 64 nie pokazanym na fig. 4 na szczelne objęcie wybranego obszaru w celu dokonania zabiegu między zębami 40 i 138.

P r z y k ł a d 1

Wykrywanie ozonu (ppm [czyli w częściach na milion]) wokół miseczki przy użyciu analizatora ozonu po 10 lub 20 sekundach od zastosowania ozonu in vivo, czyli w żywym ustroju.

Badanie albo test: Wykrywanie ozonu (ppm) wokół miseczki 34 przy użyciu analizatora ozonu po 10 lub 20 sekundach od zastosowania ozonu in vivo.

Cel: Określenie maksymalnego wykrywalnego poziomu ozonu (ppm) wokół miseczki 34 po 10 lub 20 sekundach od zastosowania ozonu in vivo.

Procedura badawcza lub testowa: Czubek czujnika, położonego w połowie odległości między środkową i zgryzową ścianką miseczki, stale utrzymywano w odległości 2 mm od krawędzi miseczki. Maksymalny wykrywalny poziom ozonu (ppm) rozchodzącego się z zębów wokół miseczki mierzy się przy użycia analizatora ozonu po 10 sekundach od zastosowania ozonu. Zalegająca płytka nazębna została następnie usunięta przy pomocy sterylnej ręcznej standardowej szczotki do zębów z cienkim nylonowym włosiem, z wodą pełniącą rolę środka poślizgowego. Każdy ząb wysuszono używając sterylnych suchych wacików bawełnianych oraz trzyfunkcyjnej dmuchawki dentystycznej. Następnie zęby wystawiono na działanie gazu ozonowego przez okres 10 lub 20 sekund w temperaturze pokojowej (23°C), i uż ywając analizatora ozonu zmierzono również maksymalny wykrywalny poziom ozonu.

Wyniki testu: Maksymalny wykrywalny poziom ozonu (ppm) spodziewany wokół miseczki w okresie 10 sekund (fig. 1) lub 20 sekund (fig. 2) po zastosowaniu ozonu.

PL 208 396 B1

T a b e l a 1. Maksymalny wykrywalny poziom ozonu (ppm) po 10 s od zastosowania ozonu.

Rodzaj zęba	Położenie	Wykryty ozon (po 10 s)
Górny lewy siekacz	środkowe	0.066
Górny prawy pierwszy przedtrzonowy	policzkowe	0.001
Górny prawy kieł	dystalne	0.002
Górny prawy pierwszy trzonowy	policzkowe	0.006
Górny lewy drugi przedtrzonowy	policzkowe	0.076
Dolny prawy drugi przedtrzonowy	środkowe	0.058
Dolny lewy pierwszy przedtrzonowy	policzkowe	0.169
Dolny lewy boczny	policzkowe	0.106
Górny prawy boczny	dystalne	0.001
Dolny lewy kieł	wargowe	0.147

T a b e l a 2. Maksymalny wykrywalny poziom ozonu (ppm) po 20 s od zastosowania ozonu

Rodzaj zęba	Położenie	Wykryty ozon (po 20 s)
Dolny lewy boczny	wargowe	0.137
Dolny lewy pierwszy przedtrzonowy	policzkowe	0.177
Dolny prawy siekacz	wargowe	0.069
Górny prawy kieł	wargowe	0.033
Górny prawy boczny	wargowe	0.079
Dolny lewy drugi przedtrzonowy	policzkowe	0.002
Dolny prawy pierwszy trzonowy	policzkowe	0.083
Górny lewy boczny	wargowe	0.004
Dolny lewy kieł	wargowe	0.056
Górny lewy pierwszy przedtrzonowy	środkowe	0.001

Wniosek: Użycie miseczki to bezpieczna metoda dostarczania ozonu, kiedy został on zastosowany na ząb przez okres 10 sekund lub 20 sekund w celu wybielenia i leczenia próchnicy zębów. Chociaż powyżej w niniejszym dokumencie opisano urządzenie do wybielania i leczenia zremineralizowanej próchnicy zębów zgodnie z niniejszym wynalazkiem w celu przedstawienia sposobu wykorzystania tego wynalazku, należy podkreślić, iż wynalazek ten nie ogranicza się tylko do tego. Tak więc jakiekolwiek i wszelkie modyfikacje, zmiany lub równoważne projekty mogące się nasunąć osobom biegłym w tej sztuce należy uważać za objęte ramami tego wynalazku zgodnie z definicją podaną w dołączonych zastrzeżeniach patentowych.

Claims (14)

1. Urządzenie do wybielania i leczenia próchnicy zębów za pomocą gazu utleniającego, znamienne tym, że składa się ze źródła (12) gazu utleniającego, uchwytu (16) do dostarczania gazu do zęba (40, 74, 78), miseczki (34, 36, 64, 70) przymocowanej do rzeczonego uchwytu (16) służącej do

PL 208 396 B1 przyjmowania gazu i do poddawania wybranego obszaru (38) zęba (40, 74, 78) działaniu gazu, która to miseczka (34, 36, 64, 70) posiada sprężystą krawędź (44, 80, 98, 100, 102) umożliwiającą szczelne objęcie zęba (40, 74, 78) wokół wybranego obszaru (38) w celu zapobieżenia ucieczce gazu tamtędy.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że gazem utleniającym jest ozon.

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że sprężysta krawędź (44) miseczki ma obwód (52, 54) umożliwiający szczelne objęcie zęba (40) między guzkiem zęba (58) a dziąsłem (60).

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że sprężysta krawędź (80) miseczki ma kontur (82) umożliwiający szczelne objęcie zęba lub guzków (86, 88) wraz z sąsiadującymi zębami (74, 76).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że sprężysta krawędź (44, 98, 100, 102) miseczki ma obwód (106, 108, 110) wyprofilowany w celu szczelnego objęcia guzka (58) zęba.

6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że źródło (12) utleniającego gazu obejmuje pompę ozonową (22), pompę odsysającą (120) oraz przewód odsysający (122) podłączony do rzeczonego uchwytu (16) w celu umożliwienia cyrkulacji gazu do wnętrza komory (92, 94, 96) miseczki rozpiętej na krawędzi (98, 100, 102) miseczki, oraz z wnętrza tej komory.

7. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że posiada sterownik (126) do regulowania dopływu ozonu oraz pompę odsysającą (22) służące do spowodowania cyrkulacji gazu do wnętrza komory (92, 94, 96) miseczki oraz z wnętrza tej komory, pod ciśnieniem nie wystarczającym do ucieczki gazu przez uszczelnioną obejmę między miseczką (34, 36, 64, 70), a zębem (40, 74, 76).

8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że w jego skład wchodzi źródło (128) środka redukującego pozostającego w płynnym kontakcie z komorą (92, 94, 96) miseczki.

9. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że w jego skład wchodzi pompa (131) środka redukującego służąca do wymuszania cyrkulacji środka redukującego w komorze (92, 94, 96) miseczki w celu wypłukania gazu utleniającego z komory (92, 94, 96) miseczki i przepchania go do przewodu odsysającego (122).

10. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że w jego skład wchodzi pojemnik (132) na odpady podłączony do przewodu odsysającego (122) w celu przyjmowania środka redukującego.

11. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że w jego skład wchodzi filtr (134) do usuwania z przewodu odsysającego (122) resztkowego gazu utleniającego.

12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że miseczka (34, 36, 64, 70) jest przymocowana do rzeczonego uchwytu (16) w celu przyjmowania gazu i posiada ona ściankę boczną (66) służącą do skierowania gazu na wybrany obszar (38) zęba (40).

13. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że ścianka boczna (66) ściśle przylega wokół wybranego obszaru (38).

14. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że ścianka boczna (66) otaczająca wybrany obszar (38) zawiera szczeliwo (68).