PL207286B1 - Sposob zwalczania niepożądanych roślin i sposób zabezpieczania pożądanej uprawy przed działaniem herbicydu - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób zwalczania niepożądanych roślin i sposób zabezpieczania pożądanej uprawy przed działaniem herbicydu stosowanego do zwalczania niepożądanych roślin.

Handlowe preparaty pewnych herbicydów w postaci koncentratów do emulgowania często miesza się z wodą i nanosi na powierzchnię gleby. Nanoszenie na powierzchnię suchej gleby, która pozostaje sucha przez 10 - 14 dni bez deszczu czy nawadniania, może prowadzić do zdecydowanego zmniejszenia zwalczania chwastów. Sądzi się, że to zmniejszenie skuteczności jest spowodowane ulatnianiem i fotodegradacją substancji czynnej. Ponadto najnowsze tendencje w sposobach uprawy („siew bezpośredni”) powodują nagromadzenie się dużych ilości materiału roślinnego na powierzchni gleby. Są to głównie materiały celulozowe zawierające obumarłe łodygi i liście z poprzedniego zbioru, ogólnie zwane „resztkami”. W warunkach siewu bezpośredniego herbicyd jest nanoszony na te resztki. Pewne preparaty herbicydów, zwłaszcza preparatów w postaci koncentratów do emulgowania (EC), są absorbowane przez resztki. Gdy tak się dzieje, do gleby, która jest zamierzonym celem, dociera zmniejszona ilość herbicydu. Skutkiem tego herbicyd może nie być obecny w glebie w chwastobójczo skutecznej ilości by zwalczać wzrost chwastów. Ten zaabsorbowany herbicyd nie jest w całości uwolniony nawet po deszczu.

Zazwyczaj dinitroaniliny formułowane jako koncentraty do emulgowania mogą zwiększyć fitotoksyczność wywoływaną przez herbicyd lub przez składniki mieszanki zbiornikowej. Gdy dinitroaniliny nanosi się po wzejściu roślin uprawnych (powschodowo) często następuje znaczące uszkodzenie roślin uprawnych. W szczególności wiadomo, że preparaty EC uszkadzają rośliny uprawne przy stosowaniu powschodowym.

W EP 0953285 ujawniono mieszaniny chwastobójcze zawierają ce azafenidyn ę i co najmniej jeden herbicyd dinitroanilinowy wybrany spośród pendimetaliny, dinitraminy, etalfluraliny i trifluraliny.

EP 0380325 i US 4938797 dotyczą mikrokapsułkowania pestycydów, takich jak trifluralina.

Wobec tego zachodzi potrzeba zwalczania chwastów w warunkach suchej pogody przez zminimalizowanie ulatniania i fotodegradacji. Ponadto istnieje zapotrzebowanie na preparat, który można stosować powschodowo bez powodowania uszkodzeń roślin uprawnych. Istnieje zapotrzebowanie na preparaty, które nie są absorbowane przez resztki, tak aby zapewnić lepsze zwalczanie chwastów.

Wynalazek dotyczy sposobu przedwschodowego zwalczania niepożądanych gatunków roślin polegającego na nanoszeniu na glebę zawierającą nasiona niepożądanej rośliny, jako mieszanki zbiornikowej, chwastobójczo skutecznej ilości mikrokapsułkowej kompozycji zawierającej związek dinitroanilinowy, przy czym ten sposób charakteryzuje się tym, że stosuje się mieszankę zbiornikową z preparatem chwastobójczym zawierającym diflufenzopir lub dikambę albo diflufenzopir i dikambę.

Korzystnie stosuje się mikrokapsułki o średniej średnicy 3 - 10 μm.

Korzystnie jako związek dinitroanilinowy stosuje się pendimetalinę lub trifluralinę.

W korzystnej postaci wynalazku niepożądaną rośliną jest palusznik.

Wynalazek dotyczy również sposobu zwalczania niepożądanych roślin w obecności pożądanych roślin uprawnych, polegającego na stosowaniu do gleby, w której znajdują się pożądane rośliny i nasiona niepożądanych roślin, chwastobójczo skutecznej ilości związku dinitroanilinowego, przy czym ten sposób charakteryzuje się tym, że ten związek stosuje się w postaci mikrokapsułkowej kompozycji.

Korzystnie stosuje się mikrokapsułki o średniej średnicy 3 - 10 μm.

Korzystnie związkiem dinitroanilinowym jest pendimetalina lub trifluralina.

W korzystnej postaci wynalazku niepożądaną rośliną jest palusznik.

W korzystnej postaci wynalazku pożądaną rośliną jest sałata, pomidor lub kukurydza.

Wynalazek dotyczy ponadto sposobu zabezpieczania pożądanej uprawy przed działaniem herbicydu stosowanego do zwalczania niepożądanych roślin w obecności pożądanych roślin uprawnych, polegającego na stosowaniu chwastobójczo skutecznej ilości mikrokapsułkowej kompozycji zawierającej związek dinitroanilinowy, przy czym ten sposób charakteryzuje się tym, że ten związek stosuje się w postaci mikrokapsułkowanej kompozycji określonej powyżej.

Jak tutaj przedstawiono i szeroko opisano, w jednej postaci wynalazek umożliwia hamowanie wzrostu niepożądanej rośliny przez nanoszenie chwastobójczo skutecznej ilości kompozycji mikrokapsułkowej. Nanoszenie można prowadzić przed wysianiem/sadzeniem, przedwschodowo, przed przesadzeniem lub wcześnie powschodowo. Kompozycje mikrokapsułkowe zawierają związek dinitroanilinowy, a średnia średnica mikrokapsułki wynosi 3 - 10 μm.

PL 207 286 B11

Ponadto wynalazek umożliwia hamowanie wzrostu niepożądanych roślin przez kontaktowanie rośliny z chwastobójczo skuteczną ilością mikrokapsułkowej kompozycji, przy czym mikrokapsułki zawierają związek dinitroanilinowy, a grubość ścianki wynosi 1 - 10%.

Sposób według wynalazku zmniejsza ulatnianie substancji czynnej w porównaniu ze zwykłym preparatem. Zapewnia to również zmniejszenie fotodegradacji substancji czynnych. W dodatku sposób według wynalazku zapewnia zwiększenie bezpieczeństwa chronionych roślin uprawnych przez minimalizowanie uszkodzeń przez składniki mieszaniny zbiornikowej lub przez zmniejszenie wpływu herbicydu na traktowaną uprawę. Preparaty mikrokapsułkowe stosowane w sposobie według wynalazku wykazują działanie zabezpieczające, czyli powodują znacznie mniej uszkodzeń wielu roślin uprawnych w porównaniu z preparatami EC, przy stosowaniu powschodowym. W końcu te preparaty mikrokapsułkowe są absorbowane przez resztki w znacznie mniejszym stopniu niż preparaty EC i są bardziej skuteczne w zwalczaniu chwastów w warunkach polowych w przypadku siewu bezpośredniego.

Zalety wynalazku będą przedstawione częściowo w poniższym opisie, a po części będą jasno wynikały z opisu, lub można je będzie poznać w wyniku realizacji wynalazku.

Wynalazek może stać się bardziej zrozumiały po zapoznaniu się z poniższym szczegółowym opisem przykładowych postaci wynalazku i zamieszczonych przykładów.

W opisie i w poniż szych zastrzeż eniach patentowych stosowano wielu określeń, które mają następujące znaczenie.

Stosowane tu określenie „kontaktowanie” oznacza co najmniej przypadek wystawienia co najmniej jednej komórki roślinnej na kompozycję stosowaną zgodnie z wynalazkiem, w wyniku naniesienia kompozycji mikrokapsułkowej dowolnym ze znanych sposobów.

Ogólnie „chwastobójczo skuteczna ilość” oznacza ilość potrzebną do osiągnięcia stwierdzonego działania chwastobójczego na wzrost roślin, w tym wpływ na martwicę roślin, obumarcie roślin, hamowanie wzrostu, hamowanie reprodukcji, hamowanie wegetatywnego rozmnażania się, oraz usunięcie, zniszczenie lub zmniejszenie w inny sposób występowania i aktywności rośliny. Fachowiec weźmie pod uwagę, że siła działania, a zatem i „chwastobójczo skuteczna ilość” mogą zmieniać się dla różnych kompozycji stosowanych zgodnie z wynalazkiem.

Stosowane tu określenie „roślina” oznacza rośliny lądowe i wodne. W odniesieniu do roślin lądowych określenie to obejmuje kiełkujące nasiona, wschodzące siewki i roślinność zielną, w tym korzenie i części nadziemne, jak również ustalone rośliny zdrewniałe. W odniesieniu do roślin wodnych określenie to obejmuje glony, swobodnie pływające organizmy roślinne i gatunki zanurzone, które normalnie są zakorzenione w glebie. Niewyczerpująca lista roślin obejmuje bez ograniczeń następujące gatunki: Abutilon, Amaranthus, Artemisia, Asclepias, Avena, Axonopus, Borreria, Brachiaria, Brassica, Bromus, Chenopodium, Cirsium, Commelina, Convolvulus, Cynodon, Cyperus, Digitaria, Echinochloa, Eleusine, Elymus, Equisetum, Erodium, Helianthus, Imperata, Ipomoea, Kochia, Lolium, Malva, Oryza, Ottochloa, Panicum, Paspalum, Phalaris, Phragmites, Polygonum, Portulaca, Pteridium, Pueraria, Rubus, Salsola, Setaria, Sida, Sinapis, Sorghum, Triricum, Typha, Ulex, Xanthium i Zea.

Do gatunków szerokolistnych przykładowo należą bez ograniczeń następujące gatunki: zaślaz pospolity (Abutilon thephrasti), szarłat (Amaranthus spp.), bylica (Arthemisia spp.), trojeść (Asclepias spp.), chwast z rodziny marzanowatych (Borreria spp.), rzepak, rzepak niskoerukowy, gorczyca indyjska itd. (Brassica spp.), ostrożeń polny (Cirsium arvense), komelina (Commelina spp.), powój polny (Convolvulus arvensis), iglica (Erodium spp.), słonecznik (Helianthus spp.), wilec (Ipomoea spp.), mietelnik żakula (Kochia scoparia), ślaz (Malva spp.), rdest powojowaty, rdest itd. (Polygonum spp.), portulaka (Portulaca spp.), kudzu (Pueraria spp.), solanka kolczysta (Salsola spp.), ślazowiec (Sida spp.), gorczyca polna (Sinapis arvensis) i rzepień (Xanthium spp.).

Do gatunków trawiastych przykładowo należą bez ograniczeń następujące gatunki: owies głuchy (Avena fatua), trawa dywanowa (Axonopus spp.), trawa z gatunku signal (Brachiaria spp.), stokłosa dachowa (Bromus tectorum), cynodon palczasty (Cynodon dactylon), cibora jadalna (Cyperus esculentus), cibora purpurowa (C. rotundus), palusznik (Digitaria spp.), chwastnica jednostronna (Echinochloa crus-galli), trawa z rodziny wiechlinowatych (Eleusine indica), perz właściwy (Elymus repens), imperata (Imperata cylindrica), życica wielokwiatowa (Lolium multiflorum), życica trwała (Lolium perenne), ryż (Oryza sativa), trawa indyjsko-malajska (Ottochloa nodosa), dzikie proso (Panicum maximum), roślina prosowata (Paspalum dilatatum), trawa bahia (Paspalum notatum), mozga (Phalaris spp.), trzcina (Phragmites spp.), włośnica (Setaria spp.), sorgo alpejskie (Sorghum halepense), pszenica (Triticum aestivum), pałka (Typha spp.) i kukurydza (Zea mays).

PL 207 286 B1

Do innych gatunków roślin przykładowo należą bez ograniczeń następujące gatunki: skrzyp (Equisetum spp.), orlica pospolita (Pteridium aquilinum), jeżyna (Rubus spp.) i kolcolist zachodni (Ulex europaeus).

Mikrokapsułki stosowane w sposobie według wynalazku można wytwarzać dowolnym znanym sposobem. W opisach patentowych US nr 5705174 i 5910314 (Benoff i in.) opisano odpowiednie preparaty mikrokapsułkowe.

Mikrokapsułki zawierają niemieszający się ze słoną wodą materiał wewnątrz ścianek tworzących otoczkę z polikondensatu, w postaci zawiesiny w wodnym roztworze soli. Jeden przykładowy sposób wytwarzania mikrokapsułek polega na: dostarczeniu wodnego roztworu zawierającego sól lub mieszaninę soli oraz emulgator lub mieszaninę emulgatorów; dyspergowaniu drogą mieszania w wodnym roztworze niemieszającego się ze słoną wodą roztworu zawierającego pierwszy reaktywny składnik potrzebny do wytworzenia ścianek, oraz niemieszający się ze słoną wodą materiał, z utworzeniem dyspersji; oraz dodaniu do dyspersji w trakcie mieszania drugiego reaktywnego składnika potrzebnego do wytworzenia ścianek, który reaguje z pierwszym reaktywnym składnikiem z wytworzeniem ścianek z polikondensatu wokół materiału niemieszającego się ze słoną wodą.

Kompozycja mikrokapsułkowa stosowana w sposobie według wynalazku jest trwała po części dzięki zastosowaniu soli lub mieszaniny soli w sposobie zastosowanym do wytworzenia kompozycji. Sól lub mieszanina soli zmniejsza rozpuszczalność kapsułkowanego materiału w wodzie i tym samym zmniejsza ilość niekapsułkowanego materiału obecnego w kompozycji mikrokapsułkowej. Sposób ten dostarcza kompozycje mikrokapsułkowe, które mogą zawierać w wysokim stężeniu materiał niemieszający się ze słoną wodą.

Do soli odpowiednich do stosowania w sposobie według wynalazku należą sole metali alkalicznych, takie jak chlorek litu, chlorek sodu, chlorek potasu, azotan litu, azotan sodu, azotan potasu, siarczan litu, siarczan sodu, siarczan potasu, monowodorofosforan sodu, monowodorofosforan potasu, diwodorofosforan sodu, diwodorofosforan potasu itp., sole metali ziem alkalicznych, takie jak chlorek magnezu, chlorek wapnia, azotan magnezu, azotan wapnia, siarczan magnezu itp. oraz sole amonowe, takie jak chlorek amonu, siarczan amonu, monowodorofosforan amonu, diwodorofosforan amonu itp. Do korzystnych soli do stosowania zgodnie z wynalazkiem należą chlorek sodu, chlorek potasu, chlorek wapnia, siarczan magnezu, przy czym szczególnie korzystny jest siarczan magnezu.

Kompozycje mikrokapsułkowe można wytwarzać z użyciem wielu różnych emulgatorów. W szczególności emulgatorami odpowiednimi do stosowania w sposobie według wynalazku są takie emulgatory jak sole oksyetylenowanego kwasu lignosulfonowego, sole kwasu lignosulfonowego, utlenione ligniny, sole ligniny, sole kopolimerów styren-bezwodnik maleinowy, sole częściowych estrów kopolimerów styren-bezwodnik maleinowy, częściowe sole polikwasu akrylowego, częściowe sole terpolimerów polikwasu akrylowego itp. Spośród wyżej wymienionych emulgatorów sole sodowe, potasowe, magnezowe, wapniowe i amonowe są ogólnie korzystne, a szczególnie korzystne są sole sodowe i magnezowe. Korzystne emulgatory do stosowania zgodnie z wynalazkiem stanowią sole oksyetylenowanych kwasów lignosulfonowych, sole kwasów lignosulfonowych i utlenione ligniny, spośród których sole kwasu lignosulfonowego są korzystniejsze, a sól sodowa kwasu lignosulfonowego jest najkorzystniejsza.

Wodny roztwór zgodnie z wynalazkiem zawiera korzystnie 5 - 30%, korzystniej 15 - 30% wag. soli lub mieszaniny soli, zależnie od rodzaju soli. W przypadku soli o wyjątkowo wysokiej masie cząsteczkowej zawartość procentowa będzie wyższa, ewentualnie nawet do około 40%. Przy zawartości soli poniżej 5% korzyści z wynalazku są mniej widoczne, a przy zawartości powyżej 30% (lub 40%) ryzyko przesycenia roztworu wzrasta. Wodny roztwór zawiera również korzystnie około 0,5 - 5%, korzystniej 1 - 3% wag. emulgatora lub mieszaniny emulgatorów.

Zgłoszenie dotyczy w szczególności mikrokapsułek zawierających co najmniej jeden związek dinitroanilinowy. Do przykładowych związków dinitroanilinowych należą pendimetalina, trifluralina, etalfluralina, butralina i benfluralina. Mikrokapsułkowa kompozycja stosowana w sposobie według wynalazku zawiera korzystnie około 5 - 60%, korzystniej 20 - 50% wag. związku dinitroanilinowego.

Niemieszający się ze słoną wodą roztwór wytwarza się przez zmieszanie pierwszego reaktywnego składnika tworzącego ściankę ze związkiem dinitroanilinowym w temperaturze powyżej temperatury topnienia związku dinitroanilinowego. Alternatywnie, niemieszający się ze słoną wodą roztwór można wytworzyć przez zmieszanie pierwszego reaktywnego składnika tworzącego ściankę z roztworem związku dinitroanilinowego w odpowiednim niemieszającym się ze słoną wodą rozpuszczalniku.

Do niemieszających się ze słoną wodą rozpuszczalników, odpowiednich do stosowania, należą rozpuszczalniki, które nie reagują w sposób niepożądany z którymkolwiek ze składników użytych w spoPL 207 286 B11 sobie według wynalazku. Do odpowiednich rozpuszczalników należą niemieszające się ze słoną wodą węglowodory, węglowodory aromatyczne, chlorowane węglowodory, chlorowane węglowodory aromatyczne, ketony, estry o długich łańcuchach i ich mieszaniny.

Ścianki tworzące otoczkę z polikondensatu zgodnie z wynalazkiem mogą być z dowolnego znanego materiału na takie ścianki, a korzystnie są z polimocznika, poliuretanu, poliamidu, poliwęglanu lub polisulfonoamidu, przy czym szczególnie korzystna jest ścianka z polimocznika. Ściankę z polikondensatu można wytworzyć ze znanych reaktywnych składników. Korzystnie ściankę z polikondensatu wytwarza się w reakcji pierwszego reaktywnego składnika wybranego z grupy obejmującej poliizocyjanian, chlorek polikwasu, polichloromrówczan oraz polichlorek sulfonylu z dopełniającym drugim składnikiem reaktywnym wybranym z grupy obejmującej poliaminę i poliol, z wytworzeniem odpowiedniej ścianki z polikondensatu. W korzystnym sposobie według wynalazku poliizocyjanian poddaje się reakcji z poliaminą z wytworzeniem ścianki z polimocznika

Do odpowiednich do stosowania poliizocyjanianów należą di- i triizocyjaniany, w których grupy izocyjanianowe są przyłączone do grupy alifatycznej lub aromatycznej. Do odpowiednich poliizocyjanianów należą diizocyjanian tetrametylenu, diizocyjanian pentametylenu, diizocyjanian heksametylenu, diizocyjanian toluenu, 4,4'-diizocyjanian difenylometanu, izocyjanian polimetylenopolifenylenu, 2,4,4'-triizocyjanian eteru difenylowego, 4,4'-diizocyjanian 3,3'-dimetylodifenylu, 4,4'-diizocyjanian 3,3'-dimetoksydifenylu, 1,5-diizocyjanian naftylenu, 4,4',4''-triizocyjanian trifenylometanu, produkt reakcji diizocyjanianu tetrametyloksylenu i trimetylolopropanem itp., przy czym izocyjanian polimetylenopolifenylenu jest korzystny.

Do poliamin odpowiednich do stosowania w sposobie według wynalazku należą etylenodiamina, propyleno-1,3-diamina, pentametylenodiamina, 1,6-heksametylenodiamina, dietylenotriamina, trietylenotetraamina, tetraetylenopentaamina, pentaetylenoheksaamina, 4,9-dioksadodekano-1,12-diamina, 1,3-fenylenodiamina, 2,4- i 2,6-toluenodiamina, 4,4'-diaminodifenylometan itp., przy czym korzystna jest 1,6-heksametylenodiamina. Chlorowodorki tych poliamid również mogą być stosowane w sposobie według wynalazku.

Niemieszający się ze słoną wodą roztwór zawiera korzystnie 1 - 15%, korzystniej 2 - 8% wag. pierwszego reaktywnego składnika tworzącego ściankę. Drugi reaktywny składnik tworzący ściankę jest korzystnie obecny w ilości 0,3 - 5% wag., korzystniej 0,6 - 3% wag. w przeliczeniu na roztwór niemieszający się ze słoną wodą.

Zgodnie z wynalazkiem można tworzyć ścianki o różnej grubości. W szczególności, gdy stosuje się związki dinitroanilinowe, grubość ścianki wynosi korzystnie około 1 - 10%. Jeszcze korzystniej grubość ścianki wynosi około 2 - 5%. Ilość tę określa się jako sumę ilości pierwszego reaktywnego składnika tworzącego ściankę i ilości drugiego składnika tworzącego ściankę, podzieloną przez sumę ilości związku dinitroanilinowego oraz pierwszego i drugiego aktywnego składnika tworzącego ściankę razy 100.

Proces wytwarzania mikrokapsułek zwykle prowadzi się w podwyższonej temperaturze, aby zwiększyć rozpuszczalność soli, utrzymać w stanie ciekłym materiał niemieszający się ze słoną wodą oraz zwiększyć szybkość reakcji tworzenia się ścianki. Proces ten prowadzi się korzystnie w temperaturze około 35 - 85°C, korzystniej w temperaturze około 50 - 70°C.

Mikrokapsułki wytworzone opisanym sposobem mają korzystnie średnią średnicę 3 - 50 μm, a korzystniej 3 - 10 μm.

Do kompozycji mikrokapsułkowych można dodawać inne ewentualne składniki, do których należą dopuszczalne do stosowania w rolnictwie stałe lub ciekłe nośniki, środki zapobiegające sedymentacji, sole, środki przeciwpieniące, środki powierzchniowo czynne, środki regulujące pH, środki zapobiegające zamarzaniu itp.

W szczególności wynalazek dotyczy stężonych mikrokapsułkowych kompozycji chwastobójczych, zawierających około 10 - 70%, korzystnie 30 - 50% wag. związku dinitroanilinowego, około 30 90%, korzystnie około 50 - 70% wag. wodnego roztworu zawierającego około 0,01% - 0,05% wag. środka zapobiegającego osadzaniu oraz do około 0,5% wag. środka przeciwpieniącego.

W razie potrzeby mikrokapsułki można wydzielić z kompozycji mikrokapsułkowej wytworzonej pisanym tu sposobem znanymi sposobami, takimi jak filtracja lub suszenie rozpyłowe, aby otrzymać trwałe przy przechowywaniu, sypkie proszki.

Przy postępowaniu zgodnie z wynalazkiem wzrost niepożądanych roślin może być zahamowany lub kontrolowany przez kontaktowanie rośliny z chwastobójczo skuteczną ilością kompozycji stosowanej w sposobie według wynalazku. Nanoszenie takich kompozycji chwastobójczych na rośliny

PL 207 286 B1 ziemne można prowadzić zwyczajnymi sposobami, np. za pomocą opryskiwaczy wysięgnikowych lub ręcznych i opryskiwaczy napowietrznych. Kompozycje można również nanosić z samolotów jako oprysk napowietrzny ze względu na ich skuteczność w małych dawkach.

Nanoszenie chwastobójczo skutecznej ilości kompozycji stosowanej w sposobie według wynalazku na docelową roślinę jest uzależnione od wymaganej odpowiedzi rośliny, jak również od innych czynników, takich jak gatunek rośliny, jej stadium rozwoju i ilość opadów w postaci deszczu. W przypadku traktowania liści w celu zwalczania roślin lądowych substancje czynne dogodnie stosuje się w iloś ci około 0,0112 - 22,4 kg/ha (0,01 - 20 funtów/akr) lub większej. W przypadku zastosowań do zwalczania roślin wodnych substancje czynne dogodnie stosuje się w ilości około 0,01 - 1000 ppm w przeliczeniu na oś rodek wodny. Związki stosowane zgodnie z wynalazkiem moż na ł atwo syntetyzować metodami znanymi fachowcom z dziedziny syntezy organicznej.

Poniższe przykłady podano w celu zapoznania fachowca z pełnym ujawnieniem i opisem, w jaki sposób opisane związki, kompozycje, wyroby, urządzenia i/lub sposoby realizuje się i ocenia, i w zamierzeniu stanowią one jedynie przykłady wynalazku, a nie ograniczenie zakresu tego, co twórcy uważają za wynalazek. Starano się zapewnić dokładność w odniesieniu do liczb (np. ilości, temperatury itd.) ale można się dopatrzyć pewnych błędów czy odchyleń. O ile nie podano inaczej, udział procentowy oznacza procentowy udział wagowy danego składnika w przeliczeniu na całkowitą masę kompozycji, temperatura podawana jest w °C lub stanowi temperaturę otoczenia, a ciśnienie oznacza ciśnienie atmosferyczne lub zbliżone do atmosferycznego. Koncentraty do emulgowania w przypadku znanych preparatów są określone jako „EC”. Preparaty według wynalazku są określone jako „CS”.

P r z y k ł a d 1

Pendimetalinę CS i tifluralinę CS wytworzono zasadniczo sposobem podanym w opisie patentowym US nr 5705174. Preparat zawierał następujące składniki, przy czym liczby oznaczają % wag. każdego składnika.

Składnik	Trifluralina CS	Pendimetalina CS
Substancja czynna	43,52 (czystość 96%)	38,72 (czystość 100%)
Emulgator Reax 88B, 15% roztwór lignosulfonianu sodu,	5,28	-
Diwatex 200, 15% roztwór	-	6,66
THIND 30 AF, środek przeciwpieniący	0,04	0,052
Heptahydrat siarczanu magnezu	17,05	18,24
Woda tyle ile potrzeba	do 100	do 100
Mondur MRS, izocyjanian polimetylenopolifenylenu	1,04	1,32
Heksametylenodiamina (HMDA), 25% roztwór	1,45	1,84
Kelzan S, 2% roztwór	3,15	2,00

P r z y k ł a d 2

Przygotowano dwie tace z glebą zawierającą 3,2% materiału organicznego, o pH 4,8, pojemności kationowymiennej (CEC) (milirówn./100 g) 25,2, zawierającą 20% piasku, 60% pyłu i 20% iłu, gliniastego pyłu. Dwie tace potraktowano pendimetaliną w ilości 1,12 kg/ha (1,0 funt na akr) substancji czynnej oraz 18,7 l/ha (20 galonów na akr) nośnika - jedną tacę pendimetaliną CS (grubość ścianek 4%), a drugą tacę pendimetaliną EC. Przed potraktowaniem nasiona palusznika (Digitaria spp.) równomiernie rozprowadzono na każdej tacy i przykryto bardzo cienką warstwą gleby. Tac nie podlewano przez 14 dni. W 6 tygodniu po potraktowaniu na tacy potraktowanej pendimetaliną CS stopień zwalczenia palusznika wynosił 95%, a na tacy potraktowanej pendimetaliną EC stopień zwalczenia palusznika wynosił 70%. Przykład wskazuje na ulatnianie preparatu EC i względną trwałość preparatu mikrokapsułkowego na powierzchni gleby. Resztkowa zawartość herbicydu jest większa w przypadku mikrokapsułek, tak że środek ten wywiera większe działanie chwastobójcze niż preparat EC.

PL 207 286 B11

P r z y k ł a d 3

Rozcieńczone preparaty pendimetaliny CS (grubość ścianki 4%, średnica kapsułki 7 μm) i pendimetaliny EC oraz trifluraliny CS (grubość ścianki 3,1%, średnica kapsułki 10,0 μm) i trifluraliny EC naniesiono na bibuły z włókna szklanego i umieszczono w suszarce z wymuszonym ciągiem w 45°C. Po okresie kilku dni papierki wyjęto i oznaczono resztkowe substancje czynne, a wyniki podano w tabeli 1, z której wynika, że mikrokapsułkowe preparaty dinitroanilin według wynalazku tracą mniej herbicydu przez ulatnianie niż preparaty EC.

T a b e l a 1

Wyniki badania ulatniania

Dzień	Udział procentowy pozostałej substancji czynnej
Pendimetalina CS	Pendimetalina EC	Trifluralina CS	Trifluralina EC
0	100	100	100	100
1	91,3	43,9	100	0
3	84,3	14,1	96,0	0

P r z y k ł a d 4

Preparaty pendimetaliny CS (grubość ścianki 4%, wielkość mikrokapsułki = 7,0 um, średnia średnica) i pendimetaliny EC nakroplono na oddzielne resztki z uprawy kukurydzy (liście, łodygi, miękisz) i pozostawiono by zachodziła absorbcja przez 15 min. Następnie kawałki resztek umieszczono w wodzie i wstrząsano aż do wymycia całej usuwalnej pendimetaliny. Następnie oznaczono stężenie pendimetaliny w wodzie z przemywania jako udział procentowy wprowadzonej ilości. Wyniki podane w tabeli 2 wskazują, że ilość pendimetaliny usuwalnej z resztek z uprawy kukurydzy jest większa gdy jest ona sformułowana w postać mikrokapsułek według wynalazku.

T a b e l a 2

Wyniki badania dostępności

Resztki z uprawy kukurydzy	Udział procentowy usuwalnej pendimetaliny
Pendimetalina CS	Pendimetalina EC
Liście	98,5	25,0
Łodygi	45,6	38,8
Miękisz	83,8	57,4

P r z y k ł a d 5

Mieszana uprawa trawa/lucerna polna zawierała 10,2 cm (4 cale) lucernę, 10,2 cm (4 cale) kupkówkę pospolitą i 6,4 cm (2,5 cala) mozgę trzcinowatą. Pendimetalinę CS i pendimetalinę EC naniesiono na oddzielne części uprawy. W miesiąc po naniesieniu skoszono część 3,05 m na 0,762 m (10 stóp na 2,5 stopy) każdego poletka za pomocą kosiarki listwowej, po czym składniki w postaci lucerny i trawy rozdzielono i zważono. Wyniki podano w tabeli 3. Można zauważyć, że przy wyższych stosowanych ilościach preparat mikrokapsułkowy zwiększył pożądaną wydajność lucerny w stosunku do preparatu EC. W poniższych tabelach skrót s.c. oznacza substancję czynną.

T a b e l a 3

Wyniki badania bezpieczeństwa - lucerna

Preparat	Ilość kg s.c /ha	Zmniejszenie udziału traw (%) (wizualnie)
EC	2,24	0
CS	2,24	0
EC	3,36	28,3
CS	3,36	5,0
EC	4,48	35,0
CS	4,48	5,0

PL 207 286 B1

P r z y k ł a d 6

W badaniach w szklarni nasiona sałaty (Waldmann's Dark Green M.I.) wysiano i potraktowano pendimetaliną EC lub pendimetaliną CS w ilości 0,84 kg/ha (0,75 funta/akr) substancji czynnej. Wschodzącą sałatę obserwowano w 11 i 14 dniu po potraktowaniu. W obydwu przypadkach preparaty mikrokapsułkowe wywołały mniejsze uszkodzenia sałaty niż preparaty EC. Wyniki podano w tabeli 4.

T a b e l a 4

Wyniki badania bezpieczeństwa - sałata potraktowana przedwschodowo

Preparat pendimetaliny	11 dni po potraktowaniu	14 dni po potraktowaniu
	Hamowanie wzrostu (%)	Chloroza (%)	Martwica (%)	Hamowanie wzrostu (%)	Chloroza (%)	Martwica (%)
EC	70,0	0,0	0,0	95,0	50,0	0,0
CS	0,0	0,0	0,0	0,0	0,0	0,0

P r z y k ł a d 7

W badaniach w szklarni sałatę (Waldmann's Dark Green M.I.) w stadium wzrostu 2 - 4 liści potraktowano pendimetaliną EC lub pendimetaliną CS w ilości 0,84 i 1,68 kg/ha (0,75 i 1,5 funta/akr) substancji czynnej. Sałatę obserwowano w 7 i 14 dniu po potraktowaniu. W obydwu przypadkach preparaty mikrokapsułkowe wywołały mniejsze uszkodzenia sałaty niż preparaty EC. Wyniki podano w tabeli 5.

T a b e l a 5

Wyniki badania bezpieczeństwa - sałata potraktowana powschodowo

Preparat pendimetaliny	7 dni po potraktowaniu	14 dni po potraktowaniu
Hamowanie wzrostu (%)	Chloroza (%)	Martwica (%)	Hamowanie wzrostu (%)	Chloroza (%)	Martwica (%)
EC 0,84 kg s.c/ha	50,0	10,0	10,0	50,0	40,0	40,0
CS 0,84 kg s.c/ha	0,0	0,0	0,0	0,0	20,0	10,0
EC 1,68 kg s.c/ha	50,0	10,0	10,0	50,0	50,0	40,0
CS 1,68 kg s.c/ha	20,0	0,0	0,0	0,0	20,0	10,0

P r z y k ł a d 8

W badaniach w szklarni rośliny pomidora (Celbrity) 5 - 6 cali zostały potraktowane pendimetaliną EC lub pendimetaliną CS w ilości 0,84 i 1,68 kg/ha (0,75 i 1,5 funta/akr) substancji czynnej. 14 roślin pomidora obserwowano w 8 i 11 dniu po potraktowaniu. W obydwu przypadkach preparaty mikrokapsułkowe wywołały mniejsze uszkodzenia roślin pomidora niż preparaty EC. Wyniki podano w tabeli 6.

T a b e l a 6

Wyniki badania bezpieczeństwa - pomidory potraktowane powschodowo

Preparat pendimetaliny	8 dni po potraktowaniu	11 dni po potraktowaniu
Hamowanie wzrostu (%)	Chloroza (%)	Martwica (%)	Hamowanie wzrostu (%)	Chloroza (%)	Martwica (%)
EC 0,84 kg s.c/ha	40,0	16,7	3,3	36,7	13,3	3,3
CS 0,84 kg s.c/ha	3,3	10,0	0,0	3,3	10,0	0,0
EC 1,68 kg s.c/ha	60,0	26,7	13,3	50,0	30,0	13,3
CS 1,68 kg s.c/ha	23,3	20,0	0,0	26,7	16,7	0,0

P r z y k ł a d 9

Herbicyd Distinct®, mieszaninę diflufenzopiru i soli sodowej dikamby, zmieszano w zbiorniku z pendimetaliną EC i zastosowano na kukurydzę w etapie V3 i V6. Rośliny traktowano w następujący sposób.

PL 207 286 B11

A	Distinct,	0,84 kg/ha i Pendimetalina EC	8,4 l cieczy/ha
B	Distinct,	0,84 kg/ha i Pendimetalina CS	7,3 l cieczy/ha
C	Distinct,	0,84 kg/ha
D	Distinct,	0,42 kg/ha i Pendimetalina EC	15,9 l cieczy/ha
E	Distinct,	0,42 kg/ha i Pendimetalina CS	13,6 l cieczy/ha
F	Distinct,	0,42 kg/ha

Rośliny poddano ocenie w 7 dni po potraktowaniu i po utworzeniu wiechy. Wyniki podane w tabeli 7 wskazują, że kompozycja mikrokapsułkowa CS wywołała mniejsze uszkodzenia kukurydzy niż preparat EC.

T a b e l a 7

Wyniki badania bezpieczeństwa - kompozycja zmieszana w zbiorniku

Mieszanka zbiornikowa	Opadnięcie (%) 7 dni po traktowaniu V3	Opadnięcie (%) 7 dni po traktowaniu V6	Spalenie liści (%) po utworzeniu wiechy
A	3	52	16
B	3	35	0
C	3	38	0
D	3	36
E	2	23
F	1	29

W całym opisie cytowano różne publikacje. Opisy tych publikacji w całej rozciągłości są włączone niniejszym jako źródła literaturowe do tego zgłoszenia dla wszelkich celów.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób przedwschodowego zwalczania niepożądanych gatunków roślin, polegający na nanoszeniu na glebę zawierającą nasiona niepożądanej rośliny chwastobójczo skutecznej ilości mikrokapsułkowej kompozycji zawierającej związek dinitroanilinowy, znamienny tym, że stosuje się mieszankę zbiornikową z preparatem chwastobójczym zawierającym diflufenzopir lub dikambę albo diflufenzopir i dikambę .
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się mikrokapsułki o średniej średnicy

   3 - 10 μm.
3. 3. Sposób według zastrz. 1 - 2, znamienny tym, że jako związek dinitroanilinowy stosuje się pendimetalinę lub trifluralinę.
4. 4. Sposób według zastrz. 1 - 3, znamienny tym, że niepożądaną rośliną jest palusznik.
5. 5. Sposób zwalczania niepożądanych roślin w obecności pożądanych roślin uprawnych, polegający na stosowaniu do gleby, w której znajdują się pożądane rośliny i nasiona niepożądanych roślin, chwastobójczo skutecznej ilości związku dinitroanilinowego, znamienny tym, że ten związek stosuje się w postaci mikrokapsułkowej kompozycji.
6. 6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że stosuje się mikrokapsułki o średnicy 3 - 10 μm.
7. 7. Sposób według zastrz. 5 - 6, znamienny tym, że jako związek dinitroanilinowy stosuje się pendimetalinę lub trifluralinę.
8. 8. Sposób według zastrz. 5 - 7, znamienny tym, że niepożądaną rośliną jest palusznik.
9. 9. Sposób według zastrz. 5 - 8, znamienny tym, że pożądaną rośliną jest sałata, pomidor lub kukurydza.

   PL 207 286 B1
10. 10. Sposób zabezpieczania pożądanej uprawy przed działaniem herbicydu stosowanego do zwalczania niepożądanych roślin w obecności pożądanych roślin uprawnych, polegający na stosowaniu chwastobójczo skutecznej ilości mikrokapsułkowej kompozycji zawierającej związek dinitroanilinowy, znamienny tym, że ten związek stosuje się w postaci mikrokapsułkowej kompozycji określonej w zastrz. 1.