PL206987B1

PL206987B1 - Połączenie cylindrycznego zamka i klucza, zamek cylindryczny i łopatka klucza

Info

Publication number: PL206987B1
Application number: PL370411A
Authority: PL
Inventors: Bo Widén
Original assignee: Winloc Ag
Priority date: 2002-01-23
Filing date: 2003-01-17
Publication date: 2010-10-29
Also published as: EP2055870A1; AP2004003080A0; NO20043146L; CL2010001640A1; US7370502B2; SE524645C2; EA005744B1; AP1793A; DK1468153T3; EP1468153A1; IS2872B; HK1072794A1; CA2472484C; IS050070A; EA200400890A1; BR0306916A; SE0200182D0; US7621163B2; ES2383291T3; IL163093A

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest połączenie cylindrycznego zamka i klucza, zamek cylindryczny i łopatka klucza.

Znane jest połączenie cylindrycznego zamka i klucza, w którym zamek posiada cylindryczny korpus, czop kluczowy, który jest zamontowany obrotowo w wymienionym korpusie, podłużną szczelinę do wsuwania klucza, ciągnącą się wzdłuż wymienionego czopa kluczowego równolegle do jego osi obrotu, do przyjmowania łopatki klucza, co najmniej jeden blokujący zespół bębenka, mający segment korpusu z częścią stykową wchodzącą w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza, tak że sprzęga się z zakodowaną powierzchnią łopatki klucza wsuniętej do wymienionej szczeliny do wsuwania klucza, i co najmniej jedną wnękę usytuowaną na poprzecznym boku wymienionej szczeliny do wsuwania klucza w wymienionym czopie kluczowym, przy czym wymieniona wnęka mieści w sobie związany z nią wymieniony co najmniej jeden zespół bę benka i prowadzi ten ostatni pionowo do góry, przy czym wymieniony co najmniej jeden blokujący zespół bębenka zawiera przyległe segmenty korpusu bębenka umieszczone w tej samej wnęce, a każdy segment korpusu bębenka ma związaną z nim część stykową dochodzącą do wymienionej szczeliny do wsuwania klucza, zaś klucz posiada łopatkę klucza mającą na jej bocznej powierzchni zakodowaną powierzchnię.

Taki zamek jest już znany z amerykańskich opisów patentowych nr US-A-4756177, US-A-4815307, US-A-5067335, US-A-5640865 i US-A-5067335. W zamkach znanych z tych dokumentów każdy zespół bębenkowy ma część palcową wystającą z niego na zewnątrz, albo w różnych kierunkach kątowych albo w różnych położeniach, tak że podłużny rozkład zewnętrznych końców (części stykowe) części palcowych na ogół różni się od normalnie regularnego rozkładu samych bębenków blokujących w kierunku wzdłużnym, to jest równolegle ze szczeliną do wsuwania klucza. W ten sposób liczba kombinacji kodowych może być bardzo wysoka. Każdy zespół bębenkowy może poruszać się pionowo do góry w związanej z nim wnęce, a ponadto specyficzne położenie części stykowej w wymienionym wzdłużnym kierunku wzdłuż szczeliny do wsuwania klucza zapewnia dalsze możliwości kodowe.

Te znane zamki zapewniają wielką liczbę kombinacji kodowych, a także wysokie bezpieczeństwo przed wybieraniem.

Z amerykańskiego opisu patentowego nr US 2155734 jest znany ukł ad zamka i klucza, w którym każdy zespół bębenkowy składa się z pary przyległych segmentów bębenkowych, przy czym jednak te segmenty w parze są sprzężone ze sobą sprężyną działającą w kierunku oddzielenia od siebie dwóch segmentów w przeciwnym kierunku. Dwa segmenty mają ograniczoną ruchliwość, a także związane z nimi części stykowe w parze są usytuowane w bliskim sąsiedztwie względem siebie. Zatem w celu właściwej współpracy z zakodowaną powierzchnią na łopatce klucza muszą one być usytuowane w przybliżeniu na tym samym poziomie.

Połączenie cylindrycznego zamka i klucza, w którym zamek posiada cylindryczny korpus, czop kluczowy, który jest zamontowany obrotowo w wymienionym korpusie, podłużną szczelinę do wsuwania klucza, ciągnącą się wzdłuż wymienionego czopa kluczowego równolegle do jego osi obrotu, do przyjmowania łopatki klucza, co najmniej jeden blokujący zespół bębenka, mający segment korpusu z częścią stykową wchodzą c ą w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza, tak że sprzęga się z zakodowaną powierzchnią łopatki klucza wsuniętej do wymienionej szczeliny do wsuwania klucza, i co najmniej jedną wnękę usytuowaną na poprzecznym boku wymienionej szczeliny do wsuwania klucza w wymienionym czopie kluczowym, przy czym wymieniona wnę ka mieś ci w sobie związany z nią wymieniony co najmniej jeden zespół bębenka i prowadzi ten ostatni pionowo do góry, przy czym wymieniony co najmniej jeden blokujący zespół bębenka zawiera przyległe segmenty korpusu bębenka umieszczone w tej samej wnęce, a każdy segment korpusu bębenka ma związaną z nim część stykową dochodzącą do wymienionej szczeliny do wsuwania klucza, zaś klucz posiada łopatkę klucza mającą na jej bocznej powierzchni zakodowaną powierzchnię, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wymienione przyległe segmenty korpusu bębenka są rozmieszczone wzdłużnie w parach, wzdłuż wspomnianego czopa kluczowego i są ruchome pionowo niezależnie od siebie w wymienionej wnęce, tak że przemieszczają się indywidualnie w odpowiednich pionowych położeniach, wspomniana zakodowana powierzchnia łopatki klucza ciągnie się wzdłuż jej kierunku podłużnego z częściami powierzchni kodowej rozmieszczonymi parami tak, że dwie części powierzchni w parze są oddalone od siebie w kierunku wzdłużnym, a wymienione związane z nimi części stykowe pary segmentów korpusu bębenka są utworzone przez wystające na zewnątrz palce, które są oddzielone osiowo we wzdłużnym

PL 206 987 B1 kierunku czopa kluczowego, tak że te palce będą usytuowane na pionowo specyficznych i zasadniczo różnych poziomach, gdy są sprzęgnięte z wymienionymi oddalonymi od siebie w kierunku wzdłużnym częściami powierzchni kodowej po wsunięciu wymienionej łopatki klucza w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza, przez co segmenty korpusu bębenka w każdej parze mogą przemieszczać się względem siebie do szeregu różnych położeń przedstawiających różne kody.

Każdy segment w wymienionej parze przyległych segmentów korpusu bębenka jest prowadzony w odpowiedniej części wymienionej wnęki.

Wymieniona para przyległych segmentów korpusu bębenka ma dopełniające przekroje poprzeczne, które razem odpowiadają zasadniczo przekrojowi poprzecznemu wymienionej wnęki.

Wymienione przyległe segmenty korpusu bębenka wymienionej pary są wyznaczone częściowo przez częściowo cylindryczne części powierzchni prowadzone przez części ścianki wyznaczające wymienioną wnękę.

Wymienione przyległe części korpusu bębenka wymienionej pary mają wzajemnie przylegające części powierzchni, które stykają się ze sobą ślizgowo.

Wzajemnie stykające się części powierzchni są zasadniczo płaskie.

Wymieniony czop kluczowy ma szereg wnęk, z których co najmniej jedna mieści w sobie parę przyległych segmentów korpusu bębenka.

Wymieniony czop kluczowy zawiera co najmniej jeden blokujący zespół bębenka na każdym poprzecznym boku wymienionej szczeliny do wsuwania klucza.

Wymieniona para przyległych segmentów korpusu bębenka współdziała z kołkiem bocznym, który znajduje się we wzdłużnym wycięciu w wymienionym cylindrycznym korpusie, a wymieniony boczny kołek jest przystosowany do normalnego blokowania czopa kluczowego przeciw obracaniu się w wymienionym korpusie i moż e przemieszczać się w poł o ż enie zwalniania po wsunię ciu wł a ś ciwie zakodowanej łopatki klucza w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza.

Wymienione palce są prowadzone w usytuowanym wzdłużnie rowku wyposażonym we wspomnianą usytuowaną wzdłużnie zakodowaną powierzchnię po wsunięciu łopatki klucza w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza.

Zamek cylindryczny odpowiedni do jego zastosowania z kluczem, mającym łopatkę klucza wyposażoną na jej bocznej powierzchni w zakodowaną powierzchnię, ciągnącą się wzdłuż jej podłużnego kierunku, z częściami powierzchni kodowej rozmieszczonymi w parach tak, że dwie części powierzchni w parze są oddalone od siebie w kierunku wzdłużnym, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ma co najmniej jedną parę niezależnie ruchomych segmentów korpusu bębenka, usytuowanych w jednej, tej samej wnęce w czopie kluczowym zamka, przy czym każdy segment korpusu bębenka ma związaną z nim część stykową dochodzącą do szczeliny do wsuwania klucza i te części stykowe we wspomnianej parze są utworzone przez wystające na zewnątrz palce i są oddzielone osiowo we wzdłużnym kierunku czopa kluczowego, tak że te palce będą usytuowane na pionowo specyficznych i zasadniczo różnych poziomach, gdy są sprzęgnięte z wymienioną usytuowaną wzdłużnie zakodowaną powierzchnią na bocznej powierzchni wspomnianej łopatki klucza wsuniętej do wspomnianej szczeliny do wsuwania klucza przez co segmenty korpusu bębenka we wspomnianej parze mogą przemieszczać się względem siebie do szeregu różnych położeń przedstawiających różne kody.

Łopatka klucza, odpowiednia do jej zastosowania w połączeniu cylindrycznego zamka i klucza, i mająca na swojej bocznej powierzchni wzdłużnie cią gnącą się, zakodowaną boczną powierzchnię z rozmieszczonymi wzdłużnie oddzielnymi częściami powierzchni kodowej, z których każda reprezentuje element kodu klucza, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wzdłużny rząd sąsiadujących części powierzchni kodowej jest wzdłużnie pogrupowany w pary, przy czym każda część powierzchni kodowej w jednej ze wspomnianych par jest usytuowana na pionowo specyficznych i zasadniczo różnych poziomach do współdziałania z odpowiednim stykowym palcem bocznego segmentu korpusu bębenka zamka, wyposażonego w co najmniej jeden zespół bębenka składający się z dwóch, ruchomych niezależnie, segmentów korpusu, przy czym dla specyficznego poziomu jednej części powierzchni kodowej w parze, sąsiednia część powierzchni kodowej w tej samej parze jest usytuowana w jednym z co najmniej dwóch różnych poziomów, a ponadto sąsiednie części powierzchni kodowej we wspomnianej parze są wzdłużnie oddzielne i reprezentują dwa różne elementy kodowe klucza.

Wymieniona wzdłużnie ciągnąca się zakodowana boczna powierzchnia tworzy część rowka w ł opatce klucza.

Wspomniany rowek prowadzi odpowiednie palce stykowe.

PL 206 987 B1

Wspomniany rowek ma ściankę denną i ścianki boczne, górną i dolną, przy czym wspomniana dolna ścianka boczna tworzy zakodowaną boczną powierzchnię o kształcie falistym.

Łopatka klucza jest symetryczna ze wzdłużnymi zakodowanymi bocznymi powierzchniami po każdej jej stronie.

W zamku wedł ug wynalazku dwa segmenty korpusu w parze mogą być usytuowane w wielu różnych położeniach względnych. W przypadku każdego pionowego położenia jednego z segmentów korpusu drugi segment korpusu może być usytuowany w różnych położeniach. Zgodnie z tym całkowita liczba kombinacji kodowych jest bardzo wysoka. Co więcej, ponieważ części stykowe pary są usytuowane stosunkowo blisko względem siebie, to chociaż są one oddzielone osiowo względem siebie, to jest bardzo trudno manipulować jedną częścią stykową bez przemieszczania także i drugiej części. Stąd zamek ma bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa przed wybieraniem.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym połączenie cylindrycznego zamka i klucza według wynalazku w pierwszym, raczej prostym rozwiązaniu, które ma tylko jeden zespół bębenkowy, przy czym dla jasności jest wycięta część cylindrycznego korpusu, fig. 2 - w powiększonej skali zespół bębenkowy wprowadzany do zamka z fig. 1, fig. 3 - dwie oddzielne części zespołu bębenkowego z fig. 2, fig. 4 - w przekroju zamek z fig. 1, fig. 5 - zamek w odpowiednim przekroju jak na fig. 4, z czopem kluczowym zamka obróconym przez wsunięty klucz, fig. 6a - w przekroju drugie rozwiązanie zamka z dwoma zespołami bębenkowymi, po jednym po każdej stronie szczeliny do wsuwania klucza, fig. 6b w przekroju łopatkę klucza związaną z zamkiem z fig. 6a, fig. 7 - w widoku schematycznym trzecie rozwiązanie zamka i łopatki klucza z pięcioma zespołami bębenkowymi w szeregu (reszta zamka nie jest pokazana), fig. 8 - zespół bębenkowy zmodyfikowanego rozwiązania (z segmentami korpusu bębenka obciążonymi sprężynami), fig. 9 - w przekroju zamek z zespołem bębenkowym jak przedstawiono na fig. 8, fig. 10 - w przekroju wzdłużnym zamek i łopatkę klucza z fig. 7, fig. 11 - w przekroju poprzecznym czwarte rozwiązanie zamka według wynalazku, fig. 12 - w odpowiednim przekroju poprzecznym czwarte rozwiązanie, jak na fig. 11, z czopem kluczowym obróconym przez wsuniętą łopatkę klucza, fig. 13 - oddzielnie zespół bębenkowy zamka z fig. 11, fig. 14 - w przekroju poprzecznym piąte rozwiązanie zamka według wynalazku, fig. 15 w odpowiednim przekroju piąte rozwiązanie, jak przedstawiono na fig. 14, z czopem kluczowym zamka, obracanym przez wsuniętą łopatkę klucza, a fig. 16 - oddzielnie zespół bębenkowy zamka z fig. 14 i 15.

Połączenie zamka i klucza przedstawione na fig. 1 obejmuje zamek cylindryczny 1 i klucz 2 z łopatką 200 klucza, którą można wsuwać do szczeliny 100 do wsuwania klucza zamka. Profil łopatki 200 klucza jest pokazany w przekroju poprzecznym na fig. 5 i odpowiada on na ogół profilowi szczeliny 100 do wsuwania klucza.

Cylindryczny zamek jest zamkiem podobnego rodzaju jaki jest znany ze wspomnianych wyżej amerykańskich opisów patentowych, chociaż jest to uproszczona wersja bez żadnych centralnie usytuowanych bębenków i z tylko jednym zespołem 110 bębenka (patrz także fig. 2 i 3), pokazanym linią przerywaną na fig. 1. Zespół 110 bębenka jest usytuowany na poprzecznej stronie szczeliny 100 do wsuwania klucza, jak pokazano wyraźnie na fig. 4 i 5. Zespół 110 bębenka jest prowadzony we wnęce 120 usytuowanej w cylindrycznym czopie kluczowym 130, który może obracać się w odpowiednim cylindrycznym wycięciu 141 cylindrycznego korpusu 140.

Funkcję blokowania, to jest blokowania czopa kluczowego 130 przed obracaniem się wewnątrz cylindrycznego korpusu 140, prowadzi się za pomocą członu ochronnego albo bocznego kołka 150. Jak przedstawiono na fig. 1, boczny kołek 150 jest skierowanym promieniowo na zewnątrz kołkiem obciążonym sprężyną, tak aby pasować do wzdłużnie rozciągającego się, gniazdowego wcięcia 151 (fig. 5) w cylindrycznym korpusie 140. Kołek boczny 150 jest utrzymywany w położeniu blokady (fig. 4) tak długo, jak długo zespół 110 bębenka jest usytuowany w taki sposób, po wprowadzeniu do czopa kluczowego właściwie zakodowanej łopatki klucza, że boczny kolek 150 może także pasować do współliniowych wycięć 111, 112. W położeniu przedstawionym na fig. 2, te wycięcia 111, 112 nie są jednak współliniowe i kołek boczny 150 nie będzie mógł wtedy przesuwać się ze swojego położenia blokowania (fig. 4).

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem zespół 110 bębenka składa się z pary przyległych segmentów 113, 114 korpusu bębenka (patrz fig. 3), które są prowadzone w tej samej wnęce, lecz mogą poruszać się w niej niezależnie od siebie pionowo do góry. Na skutek różnej ruchliwości tych dwóch segmentów 113, 114 korpusu bębenka mogą one przemieszczać się indywidualnie, tak że wycięcia 111, 112 mogą stawać się wzajemnie współliniowe. Teraz kołek boczny 150 można doprowadzać do

PL 206 987 B1 współliniowych wycięć 111, 112, jak przedstawiono na fig. 5. Zatem po współliniowym ustawieniu wycięć 111, 112 kołek boczny 150 może przesunąć się do tego położenia zwalniania drogą przykładania siły obrotowej do czopa kluczowego 130. Z kolei kołek boczny 150 będzie zmuszony do promieniowego przesuwania się w kierunku do wnętrza przeciw działaniu sprężyn 152.

Dwa segmenty 113, 114 korpusu bębenka mają korzystnie dopełniające przekroje poprzeczne, tak aby mogły one zajmować odpowiednią część wnęki 120 i można je było prowadzić wewnątrz tej wnęki w dobrze określony sposób bez przechylania się albo obracania względem środkowej osi wnęki. W tym rozwiązaniu wnęka 120 ma kształt kołowo-cylindryczny, a segmenty 113, 114 korpusu bębenka mają częściowo cylindryczne części powierzchni prowadzone przez cylindryczną ściankę wnęki 120. Dwa segmenty 113, 114 korpusu bębenka w tej parze mają także wzajemnie stykające się części powierzchni 113a, 114a, które umożliwiają względny ruch ślizgowy względem siebie. W przedstawionym rozwiązaniu te wzajemnie stykające się części powierzchni są płaskie, lecz mogłyby mieć każdy inny kształt geometryczny umożliwiający styczność ślizgową. Także i wnęka może mieć pewną inną konfigurację przekroju, na przykład prostokątną, a segmenty korpusu bębenka można przystosować do takiej konfiguracji, tak aby zabezpieczyć dobre ich prowadzenie wewnątrz wnęki.

Ruch oddzielnych segmentów 113, 114 korpusu bębenka blokującego zespołu 110 bębenka dokonuje się za pomocą łopatki 200 klucza, która ma na swojej w zasadzie płaskiej bocznej powierzchni 201 wzdłużnie rozciągającą się zakodowaną powierzchnię 203 w rowku 202. Rowek 202 ma ściankę spodnią oraz górną i dolną ściankę boczną. Dolna ścianka boczna 203 tworzy falistą zakodowaną powierzchnię, która w tym rozwiązaniu składa się z dwóch sąsiadujących części zakodowanej powierzchni 204, 205. Te zakodowane części powierzchni 204, 205 są przeznaczone do przyjmowania odpowiedniej części stykowej w postaci wystającego na zewnątrz palca 115, 116 na każdym segmencie 113, 114 korpusu bębenka. W przedstawionym rozwiązaniu każda stykowa część albo palec ma stosunkowo szeroką część podstawową, odpowiednio 115a i 116a, oraz stosunkowo wąską, w zasadzie cylindryczną, wolną część końcową, odpowiednio 115b i 116b. Gdy łopatkę klucza wsuwa się w szczelinę do wsuwania klucza 100 zamka 1, to palce 115, 116 będą przymusowo prowadzone w rowku 202. W położeniu pełnego wsunięcia palce 115, 116 będą usytuowane w sąsiadujących częściach 204, 205 powierzchni kodowej, tak że wycięcia 111, 112 stają się współliniowe i boczny kołek 150 może przemieszczać się do tych wycięć po przyłożeniu momentu obrotowego do czopa kluczowego 130. Jak pokazano na fig. 5, ten ostatni może obracać się po obróceniu klucza 2.

W przedstawionym rozwiązaniu podłużny rowek 202 ma w zasadzie równoległą górną i dolną ściankę boczną, tak aby prowadzić siłowo odpowiednie palce 115, 116. Alternatywnie rowek 202 może być o wiele szerszy niż średnica końcowej części 115b, 116b odpowiedniego palca. W tym ostatnim przypadku palce są korzystnie obciążone sprężyną (patrz fig. 8 i 9), tak aby stykać się ślizgowo z dolną zakodowaną boczną ścianką 203 i częściami 204, 205 powierzchni kodowej.

W drugim rozwiązaniu połączenia zamka i klucza, jak przedstawiono na fig. 6a, łopatka 200' klucza (fig. 6b) jest wyposażona na każdej bocznej stronie w rowki 202'. Jeżeli jest to pożądane, to te rowki mogą być podcięte (patrz także fig. 11 i 12).

W zamku na fig. 6a wnęka 120, 121 znajduje się na każdej poprzecznej stronie środkowej szczeliny 100 do wsuwania klucza w czopie kluczowym 130. W każdej wnęce 120, 121 znajduje się zespół 110 bębenka składający się z dwóch ruchomych niezależnie segmentów 113, 114 korpusu bębenka w rodzaju segmentów pokazanych na fig. 2 i 3. Każdy zespół 110 bębenka współpracuje w opisany wyżej sposób z bocznym kołkiem 150.

W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 6a łopatka 200 klucza (fig. 6b) jest symetryczna, tak że może być obracana z góry do dołu i wciąż pracować właściwie we współpracy ze szczeliną 100 do wsuwania klucza i palcami 115, 116 odpowiednich zespołów 110 bębenków.

Jak przedstawiono na fig. 7, zamek może mieć wzdłużny szereg zespołów 110 bębenków (pięć w szeregu), przy czym każdy zespół bębenka ma parę ruchomych niezależnie segmentów 113, 114 korpusu bębenka ze związanymi z nimi częściami stykowymi albo palcami 115, 116. Gdy łopatkę 200 klucza wsuwa się do zamka, to wszystkie palce 115, 116 będą prowadzone przymusowo przez wzdłużnie rozciągający się, zakodowany rowek 202, który ma w tym przypadku dziesięć różnych części powierzchni kodowej, z których każda jest usytuowana na specyficznym poziomie kodowym. Te części 204, 205 powierzchni kodowej są pogrupowane w pięć par, z których każda składa się z dwóch sąsiadujących części 204, 205 powierzchni kodowej. W przypadku specyficznego poziomu części 204 powierzchni kodowej sąsiadująca część 205 powierzchni kodowej może być usytuowana w co najmniej dwóch albo ewentualnie trzech, czterech, pięciu, a nawet większej liczbie różnych poziomów.

PL 206 987 B1

Zgodnie z tym całkowita liczba kombinacji kodowych będzie bardzo wielka, przy czym oczywiście całkowitą liczbę kombinacji kodowych można znacznie zwiększyć także drogą przewidywania zwykłego wzoru kodowego na podłużnej powierzchni górnej krawędzi łopatki 200 klucza, jak pokazano wskaźnikiem liczbowym 206 na fig. 7. Nawet w tym trzecim rozwiązaniu z podłużnym szeregiem zespołów 110 bębenków taki szereg może występować na każdej poprzecznej stronie szczeliny do wsuwania klucza zamka (podobnie do rozwiązania przedstawionego na fig. 6a).

Jak wskazano wyżej, każdy segment 113, 114 korpusu bębenka może być obciążony alternatywnie sprężyną, jak pokazano na Fig. 8 i 9, na przykład za pomocą sprężyn zwojowych 117 osadzonych w otworach 118 na górnym końcu każdego segmentu 113, 114 korpusu bębenka. Na fig. 9 pokazano także w szczelinie 100 do wsuwania klucza środkowy bębenek 131 (jeden z podłużnego szeregu takich bębenków) współpracujący z zakodowanymi wycięciami albo wgłębieniami 206 w brzegowej części łopatki 200 klucza.

W częściowym podłużnym przekroju pokazanym na fig. 10 widać odpowiednie segmenty 113, 114 korpusów bębenków i związane z nimi szersze podstawowe części 115a, 116a palców, jak również łopatkę 200 klucza. W celu zablokowania czopa kluczowego 130 przed obracaniem się wewnątrz cylindrycznego korpusu 140 można stosować (patrz fig. 11 i 12) górne bębenki albo kołki 113' (niepokazane) i 114', które znajdują się w styczności i postępują za związanymi z nimi częściami 113, 114 korpusu bębenka. W specyficznym położeniu pionowym, jak przedstawiono na fig. 12, segment 114 bębenka i związany z nim górny kołek 114' mają swoje wzajemnie stykające się powierzchnie usytuowane w linii ścinania, przez co czop kluczowy 130 może obracać się w korpusie 140.

We wszystkich opisanych wyżej rozwiązaniach i modyfikacjach istnieje co najmniej jeden zespół 110 bębenka składający się z pary segmentów 113, 114 korpusu bębenka, które mogą poruszać się pionowo niezależnie od siebie, przylegając jednocześnie (razem ze swoją związaną stykową częścią albo palcem 115, 116) do zakodowanego rowka 202 łopatki 200 klucza, gdy ta ostatnia jest wsuwana do zamka. Można uzyskać bardzo wielką liczbę kombinacji kodowych, a sam zamek, jak wyjaśniono wyżej, ma bardzo wysoki stopień bezpieczeństwa przed wybieraniem.

W zakresie zastrzeżeń możliwe są także dalsze modyfikacje. Części 113, 114 korpusu bębenka są przedstawione w postaci w zasadzie półcylindrycznej z dwiema wzajemnie przylegającymi, w zasadzie płaskimi powierzchniami 113a, 114a (fig. 3). Oczywiście możliwe są także i inne kształty geometryczne tak długo, jak długo dwie części korpusu bębenka są właściwie prowadzone wewnątrz związanej z nimi wnęki 120 i mogą poruszać się niezależnie od siebie, przylegając jednocześnie, poprzez stykowe części albo palce, do zakodowanej powierzchni na łopatce klucza.

Łopatka klucza może być wyposażona w zakodowane nacięcia i ewentualnie wgłębienia na innych powierzchniach odpowiadających mechanizmom bębenkowym różnych rodzajów, takich jak zakodowane wgłębienia na odpowiednich częściach brzegowych łopatki klucza z fig. 6b, współpracujących z centralnie usytuowanymi, wyposażonymi w kołki bębenkami (niepokazanymi) na fig. 6a.

Zamiast rowka 202 zakodowana powierzchnia może być ukształtowana na stopniowej powierzchni albo występie tworzącym przejście pomiędzy masywną, podstawową częścią łopatki klucza i jej górną, węższą częścią.

Wystający na zewnątrz palec 115, 116 nie musi być usytuowany na końcowej części związanego z nim bębenka, lecz mógłby być usytuowany gdziekolwiek indziej pomiędzy tymi częściami końcowymi. Takie rozwiązanie jest przedstawione na fig. 14, 15 i 16. W tym przypadku segmenty 114 korpusu bębenka mają długość (albo wysokość) odpowiadającą czopowi kluczowemu 130. Wnęka 120 łączy się z odpowiednimi cylindrycznymi wnękami w korpusie 140. Segment 114 bębenka blokuje czop kluczowy przed obracaniem się tak długo, jak długo jest on usytuowany dokładnie w położeniu pokazanym na fig. 15. Wtedy czop kluczowy można obracać drogą obrócenia łopatki 200 klucza.

Część stykowa segmentu 113, 114 korpusu bębenka nie musi być ukształtowana w postaci palca, lecz może mieć także i inny kształt geometryczny tak długo, jak długo część stykowa dochodzi do szczeliny do klucza, sprzęgając się z zakodowaną powierzchnią łopatki klucza. Część stykowa nie musi także wystawać na zewnątrz z boku i może nawet stanowić część samego (cylindrycznego) segmentu korpusu bębenka.

Jak wskazano wyżej, wnęka może mieć różny kształt przekroju poprzecznego, taki jak kształt eliptyczny, prostokątny albo wielokątny, a dwa segmenty korpusu bębenka powinny być wtedy przystosowane do takiej konfiguracji.

Wnęki (i kierunek pionowego ruchu do góry części bębenka) mogą mieć jakikolwiek odpowiedni kąt (od 0 do 90 stopni) względem środkowej płaszczyzny szczeliny do wsuwania klucza.

PL 206 987 B1

Co więcej, mechanizm blokujący, określony w zastrzeżeniach, można łączyć z innymi mechanizmami blokującymi w tym samym zamku. Jeden z mechanizmów blokujących według wynalazku może być przewidziany na jednej z poprzecznych stron szczeliny do wsuwania klucza, natomiast inny mechanizm, także według niniejszego wynalazku, można umieścić na drugiej poprzecznej stronie szczeliny do wsuwania klucza. Jak wskazano wyżej, konwencjonalne blokujące kołki bębenka mogą być usytuowane także centralnie nad szczeliną do klucza.

W przypadku większości praktycznych rozwiązań wynalazku (z punktu widzenia wytwarzania i tolerancji, jak również niezawodności pracy) korzystne jest, aby każdy blokujący zespół bębenka składał się z pary segmentów bębenka i możliwe jest wprowadzenie pomiędzy nie pośredniego albo trzeciego segmentu bębenka.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Połączenie cylindrycznego zamka (1 i klucza (2), w którym zamek (1) posiada cylindryczny korpus (140), czop kluczowy (130), który jest zamontowany obrotowo w wymienionym korpusie, podłużną szczelinę (100) do wsuwania klucza, ciągnącą się wzdłuż wymienionego czopa kluczowego równolegle do jego osi obrotu, do przyjmowania łopatki (200) klucza, co najmniej jeden blokujący zespół (110) bębenka, mający segment (113) korpusu z częścią stykową (115) wchodzącą w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza, tak że sprzęga się z zakodowaną powierzchnią (203) łopatki klucza wsuniętej do wymienionej szczeliny do wsuwania klucza, i co najmniej jedną wnękę (120) usytuowaną na poprzecznym boku wymienionej szczeliny (100) do wsuwania klucza w wymienionym czopie kluczowym (130), przy czym wymieniona wnęka mieści w sobie związany z nią wymieniony co najmniej jeden zespół bębenka i prowadzi ten ostatni pionowo do góry, przy czym wymieniony co najmniej jeden blokujący zespół (110) bębenka zawiera przyległe segmenty (113, 114) korpusu bębenka umieszczone w tej samej wnęce, a każdy segment (113, 114) korpusu bębenka ma związaną z nim część stykową (115, 116) dochodzącą do wymienionej szczeliny (100) do wsuwania klucza, zaś klucz (2) posiada łopatkę (200) klucza mającą na jej bocznej powierzchni (201) zakodowaną powierzchnię (203), znamienne tym, że wymienione przyległe segmenty (113, 114) korpusu bębenka są rozmieszczone wzdłużnie w parach, wzdłuż wspomnianego czopa kluczowego (130) i są ruchome pionowo niezależnie od siebie w wymienionej wnęce, tak że przemieszczają się indywidualnie w odpowiednich pionowych położeniach, wspomniana zakodowana powierzchnia (203) łopatki (200) klucza ciągnie się wzdłuż jej kierunku podłużnego z częściami (204, 205) powierzchni kodowej rozmieszczonymi parami tak, że dwie części (204, 205) powierzchni w parze są oddalone od siebie w kierunku wzdłużnym, a wymienione związane z nimi części stykowe (115, 116) pary segmentów korpusu bębenka są utworzone przez wystające na zewnątrz palce (115, 116), które są oddzielone osiowo we wzdłużnym kierunku czopa kluczowego, tak że te palce (115, 116) będą usytuowane na pionowo specyficznych i zasadniczo różnych poziomach, gdy są sprzęgnięte z wymienionymi oddalonymi od siebie w kierunku wzdłużnym częściami (204, 205) powierzchni kodowej po wsunięciu wymienionej łopatki (200) klucza w wymienioną szczelinę (100) do wsuwania klucza, przez co segmenty (113, 114) korpusu bębenka w każdej parze mogą przemieszczać się względem siebie do szeregu różnych położeń przedstawiających różne kody.
2. Połączenie według zastrz. 1, znamienne tym, że każdy segment w wymienionej parze przyległych segmentów (113, 114) korpusu bębenka jest prowadzony w odpowiedniej części wymienionej wnęki (120).
3. Połączenie według zastrz. 2, znamienne tym, że wymieniona para przyległych segmentów (113, 114) korpusu bębenka ma dopełniające przekroje poprzeczne, które razem odpowiadają zasadniczo przekrojowi poprzecznemu wymienionej wnęki (120).
4. Połączenie według zastrz. 3, znamienne tym, że wymienione przyległe segmenty (113, 114) korpusu bębenka wymienionej pary są wyznaczone częściowo przez częściowo cylindryczne części powierzchni prowadzone przez części ścianki wyznaczające wymienioną wnękę (120).
5. Połączenie według zastrz. 3 albo 4, znamienne tym, że wymienione przyległe części korpusu bębenka wymienionej pary mają wzajemnie przylegające części (113a, 114a) powierzchni, które stykają się ze sobą ślizgowo.
6. Połączenie według zastrz. 5, znamienne tym, że wzajemnie stykające się części (113a, 114a) powierzchni są zasadniczo płaskie.

PL 206 987 B1
7. Połączenie wedł ug jednego z zastrzeż e ń 1 do 6, znamienne tym, ż e wymieniony czop kluczowy (130) ma szereg wnęk (120), z których co najmniej jedna mieści w sobie parę przyległych segmentów (113, 114) korpusu bębenka.
8. Połączenie według jednego z zastrzeżeń 1 do 7, znamienne tym, że wymieniony czop kluczowy (130) zawiera co najmniej jeden blokujący zespół (113, 114) bębenka na każdym poprzecznym boku wymienionej szczeliny (100) do wsuwania klucza.
9. Połączenie według jednego z zastrzeżeń 1 do 8, znamienne tym, że wymieniona para przyległych segmentów (113, 114) korpusu bębenka współdziała z kołkiem bocznym (150), który znajduje się we wzdłużnym wycięciu (151) w wymienionym cylindrycznym korpusie (140), a wymieniony boczny kołek (150) jest przystosowany do normalnego blokowania czopa kluczowego przeciw obracaniu się w wymienionym korpusie i może przemieszczać się w położenie zwalniania po wsunięciu właściwie zakodowanej łopatki (200) klucza w wymienioną szczelinę (100) do wsuwania klucza.
10. Połączenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wymienione palce (115, 116) są prowadzone w usytuowanym wzdłużnie rowku (202) wyposażonym we wspomnianą usytuowaną wzdłużnie zakodowaną powierzchnię (203) po wsunięciu łopatki klucza w wymienioną szczelinę do wsuwania klucza.
11. Zamek cylindryczny (1) odpowiedni do jego zastosowania z kluczem, mającym łopatkę klucza wyposażoną na jej bocznej powierzchni w zakodowaną powierzchnię (203), ciągnącą się wzdłuż jej podłużnego kierunku, z częściami (204, 205) powierzchni kodowej rozmieszczonymi w parach tak, że dwie części powierzchni w parze są oddalone od siebie w kierunku wzdłużnym, znamienny tym, że ma co najmniej jedną parę niezależnie ruchomych segmentów (113, 114) korpusu bębenka, usytuowanych w jednej, tej samej wnęce (120) w czopie kluczowym (130) zamka, przy czym każdy segment korpusu bębenka ma związaną z nim część stykową (115, 116) dochodzącą do szczeliny (100) do wsuwania klucza i te części stykowe (115, 116) we wspomnianej parze są utworzone przez wystające na zewnątrz palce i są oddzielone osiowo we wzdłużnym kierunku czopa kluczowego, tak że te palce (115, 116) będą usytuowane na pionowo specyficznych i zasadniczo różnych poziomach, gdy są sprzęgnięte z wymienioną usytuowaną wzdłużnie zakodowaną powierzchnią (203) na bocznej powierzchni (201) wspomnianej łopatki (200) klucza wsuniętej do wspomnianej szczeliny (100) do wsuwania klucza przez co segmenty (113, 114) korpusu bębenka we wspomnianej parze mogą przemieszczać się względem siebie do szeregu różnych położeń przedstawiających różne kody.
12. Łopatka (200) klucza, odpowiednia do jej zastosowania w połączeniu cylindrycznego zamka (1) i klucza (2), i mająca na swojej bocznej powierzchni (201) wzdłużnie ciągnącą się, zakodowaną boczną powierzchnię (203) z rozmieszczonymi wzdłużnie oddzielnymi częściami powierzchni kodowej, z których każda reprezentuje element kodu klucza, znamienna tym, że wzdłużny rząd sąsiadujących części powierzchni kodowej (204, 205) jest wzdłużnie pogrupowany w pary, przy czym każda część powierzchni kodowej w jednej ze wspomnianych par jest usytuowana na pionowo specyficznych i zasadniczo różnych poziomach do współdziałania z odpowiednim stykowym palcem bocznego segmentu korpusu bębenka zamka, wyposażonego w co najmniej jeden zespół bębenka składający się z dwóch, ruchomych niezależnie, segmentów korpusu, przy czym dla specyficznego poziomu jednej części powierzchni kodowej w parze, sąsiednia część powierzchni kodowej w tej samej parze jest usytuowana w jednym z co najmniej dwóch różnych poziomów, a ponadto sąsiednie części powierzchni kodowej (204, 205) we wspomnianej parze są wzdłużnie oddzielne i reprezentują dwa różne elementy kodowe klucza.
13. Łopatka klucza według zastrz. 12, znamienna tym, że wymieniona wzdłużnie ciągnąca się zakodowana boczna powierzchnia (203) tworzy część rowka (202) w łopatce klucza.
14. Łopatka klucza według zastrz. 12, znamienna tym, że wspomniany rowek prowadzi odpowiednie palce stykowe.
15. Łopatka klucza według zastrz. 12 albo 13, znamienna tym, że wspomniany rowek ma ściankę denną i ścianki boczne, górną i dolną, przy czym wspomniana dolna ścianka boczna tworzy zakodowaną boczną powierzchnię o kształcie falistym.
16. Łopatka klucza według zastrz. 12 albo 13, albo 14, albo 15, znamienna tym, że jest symetryczna ze wzdłużnymi zakodowanymi bocznymi powierzchniami po każdej jej stronie.