PL206377B1 - Zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella oraz szczepionka do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie - Google Patents

Zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella oraz szczepionka do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie

Info

Publication number
PL206377B1
PL206377B1 PL344851A PL34485100A PL206377B1 PL 206377 B1 PL206377 B1 PL 206377B1 PL 344851 A PL344851 A PL 344851A PL 34485100 A PL34485100 A PL 34485100A PL 206377 B1 PL206377 B1 PL 206377B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
flagellin
bacterium
vaccine
salmonella
bacteria
Prior art date
Application number
PL344851A
Other languages
English (en)
Other versions
PL344851A1 (en
Inventor
Petrus Johannes Maria Nuijten
Maarten Hendrik Witvliet
Original Assignee
Intervet Int Bv
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Intervet Int Bv filed Critical Intervet Int Bv
Publication of PL344851A1 publication Critical patent/PL344851A1/xx
Publication of PL206377B1 publication Critical patent/PL206377B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/02Bacterial antigens
    • A61K39/025Enterobacteriales, e.g. Enterobacter
    • A61K39/0275Salmonella
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A61P1/12Antidiarrhoeals
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/04Antibacterial agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02Immunomodulators
    • A61P37/04Immunostimulants
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/51Medicinal preparations containing antigens or antibodies comprising whole cells, viruses or DNA/RNA
    • A61K2039/52Bacterial cells; Fungal cells; Protozoal cells
    • A61K2039/521Bacterial cells; Fungal cells; Protozoal cells inactivated (killed)
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/51Medicinal preparations containing antigens or antibodies comprising whole cells, viruses or DNA/RNA
    • A61K2039/52Bacterial cells; Fungal cells; Protozoal cells
    • A61K2039/522Bacterial cells; Fungal cells; Protozoal cells avirulent or attenuated
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/51Medicinal preparations containing antigens or antibodies comprising whole cells, viruses or DNA/RNA
    • A61K2039/52Bacterial cells; Fungal cells; Protozoal cells
    • A61K2039/523Bacterial cells; Fungal cells; Protozoal cells expressing foreign proteins
    • YGENERAL TAGGING OF NEW TECHNOLOGICAL DEVELOPMENTS; GENERAL TAGGING OF CROSS-SECTIONAL TECHNOLOGIES SPANNING OVER SEVERAL SECTIONS OF THE IPC; TECHNICAL SUBJECTS COVERED BY FORMER USPC CROSS-REFERENCE ART COLLECTIONS [XRACs] AND DIGESTS
    • Y02TECHNOLOGIES OR APPLICATIONS FOR MITIGATION OR ADAPTATION AGAINST CLIMATE CHANGE
    • Y02ATECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE
    • Y02A50/00TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE in human health protection, e.g. against extreme weather
    • Y02A50/30Against vector-borne diseases, e.g. mosquito-borne, fly-borne, tick-borne or waterborne diseases whose impact is exacerbated by climate change

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Mycology (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Communicable Diseases (AREA)
  • Medicines Containing Antibodies Or Antigens For Use As Internal Diagnostic Agents (AREA)
  • Micro-Organisms Or Cultivation Processes Thereof (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella oraz szczepionka do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie.
Bakterie z rodzaju Salmonella są uporczywymi patogenami zarówno człowieka jak i zwierząt. W samych tylko USA corocznie liczba osób, które uległy zarażeniu Salmonella przekracza dwa miliony przypadków. W większości przypadków infekcje są wywołane zakażonym pokarmem. Dobrze znanym źródłem zakażeń są jaja (zarówno kacze jak i kurze), produkty zawierające jaja i poddane niedostatecznej obróbce termicznej mięso drobiowe i wieprzowina. Szczególnie niska jest zdolność obrony przed taką infekcją w przypadku noworodków, małych dzieci, młodych osób i pacjentów z niewydolnym układem odpornościowym. Szczególnie w tych grupach, w ciągu roku, ilość przypadków śmierci wywołanych infekcją Salmonella jest wysoka. W ciągu kilku ostatnich dziesięcioleci bardziej wydajna hodowla zwierząt na dużą skalę doprowadziła do niezwykłego zwiększenia zagęszczenia zwierząt. W wyniku tego obserwowane jest zwię kszenie iloś ci przypadków zakaż eń zwierzę cych, a w konsekwencji zakażeń ludzkich wywołanych zakażonym pokarmem. Jest oczywistym, że głównym źródłem zarażeń Salmonella są zwierzęta. Źródło to jest bardzo trudne do kontroli. Po pierwsze zarażenie Salmonella zdrowych zwierząt, w większości przypadków nie powoduje poważnej choroby u zdrowych całkowicie dojrzałych zwierząt; zwierzęta te mogą przez dłuższy czas przenosić bakterię. W tym czasie rozsiewają bakterię w swoich odchodach. Powoduje to, że uniknięcie zarażenia młodych, podatnych zwierząt, jest praktycznie niemożliwe. Po drugie wiele gatunków Salmonella zasiedla szereg różnych, będących dla nich gospodarzami, gatunków zwierząt. Niektóre gatunki Salmonella powodują pierwotne zarażenia u specyficznych gospodarzy, podczas gdy inne gatunki Salmonella wcale nie są tak ograniczone. U człowieka zakażenia często wywołane są pierwotnymi infekcjami S. typhi i paratyphi. S. typhi wywołuje biegunkę i w rezultacie odwodnienie. Zakażenie to często występuje na obszarach tropikalnych. S. dublini jest związana z bydłem, szczególnie z młodymi zwierzętami, u których wywołuje, w ponad 50% przypadków, śmiertelne infekcje. S. abortus-equi powoduje poronienia u koni, S. abortus-ovi powoduje poronienia u owiec. S. choleraesuis wywołuje śmiertelną biegunkę u młodych świń. S. typhimurium i S. enteritidis powodują salmonellozę u drobiu, świń, cieląt i gryzoni. S. arizonae powoduje również chorobę indyków. Również, niebędące pokarmem dla człowieka zwierzęta, takie jak gady, ulegają zakażeniom Salmonella, takim jak S. arizonae.
Oczywistą jest potrzeba skutecznych szczepionek przeciw Salmonella. Szczepionki są potrzebne, aby ochronić ludzi przed zakażeniami Salmonella przenoszącymi się z człowieka na człowieka. Szczepionki są potrzebne również, aby chronić ludzi przed zakażeniami Salmonella przenoszonymi przez żywność. Szczepionki są również potrzebne, aby chronić zwierzęta przez zarażeniami Salmonella.
Obecnie w handlu dostępnych jest kilka szczepionek przeciw różnym gatunkom Salmonella. Chociaż szczepionki te czasami są skuteczne z punktu widzenia szczepionki, to, posiadają takie same poważne wady. Ogólnie indukują wytwarzanie populacji przeciwciał, która jest równa tej po infekcji bakteriami typu dzikiego, ponieważ posiadają takie samo obciążenie antygenowe jak bakteria typu dzikiego. Dlatego badanie przeciwciał w surowicy zwierząt Salmonella pozytywnych nie ujawnia, dlaczego zwierzęta są pozytywne. Może to być wywołane szczepieniem, lecz równie dobrze może być spowodowane infekcją wirulentnym szczepem dzikim. Zatem, jeśli zwierzę jest Salmonella pozytywne to jest uważane za zakażone. Dlatego wskazane byłoby posiadanie tak zwanej szczepionki markerowej. Szczepionką markerową jest szczepionka, która może być odróżniona od infekcji typu dzikiego, np. na podstawie charakterystyki panelu przeciwciał odmiennego od panelu przeciwciał indukowanych przez infekcję typu dzikiego. Odmienny panel przeciwciał jest indukowany np., gdy immunogenne białko obecne na bakterii typu dzikiego nie jest obecne na mutancie, który jest użyty do szczepienia; wtedy gospodarz nie będzie, po szczepieniu, wytwarzał przeciwciał przeciw temu białku.
Antygen znacznikowy ma przynajmniej poniżej podane właściwości:
= > moż e być usunię ty bez istotnej zmiany ż ywotnoś ci bakterii;
= > gdy jest obecny powoduje wytwarzanie przeciwciał ;
= > gdy jest obecny, nie wpł ywa na immunogenność bakterii, = > brak jego korzystnie wspomaga atenuację .
Gdy poszukuje się użytecznych antygenów znacznikowych, rozważane powinny być wszystkie znane antygeny Salmonella. Znanym antygenem znalezionym u wszystkich dzikich szczepów Salmonella, z wyjątkiem niektórych podgatunków S. pullorum i gallinarum, jest wić. Przykładami gatunków Salmonella, których dzikie postacie mają wici są S. typhimurium, enteritidis, choleraesuis, dublin, typhi,
PL 206 377 B1 abortus-ovi, abortus-equi, paratyphi A i B, derby, hadar, heidelberg, agona i arizonae. Wici są wydłużonymi strukturami wystającymi ponad powierzchnię komórki, które odgrywają ważną rolę w ruchliwości i zasiedlaniu określonych komórek gospodarza. Wić zbudowana jest z długich polimerów białka nazywanego flagelliną. Wiadomo, że wić indukuje wysoki poziom przeciwciał. Wiadomo również, że brak wici nie wpływa znacząco na żywotność bakterii poza komórką gospodarza: mutanty pozbawione wici, praktycznie wszystkich gatunków Salmonella, są znane i mogą być hodowane in vitro.
Mimo to białka wici Salmonella nigdy nie były rozważane, jako użyteczne Znaczniki, bowiem nie spełniają one lub tylko częściowo spełniają trzy z czterech stawianych przed znacznikiem wymagań:
-choć nie mają zasadniczego znaczenia dla przeżycia poza gospodarzem, to odgrywają znaczącą rolę w przeżyciu i przetrwaniu bakterii w makrofagach gospodarza biorącym biorących udział w indukowaniu odpornoś ci. (Methner, U. i Barrow, P.A., Beri. Munch. Tierartzl, Wschr. 110: 391-396 (1997), Weinstein i wsp. Infect. Immun. 46: 819-825 (1984))
-silnie wpływają na immunogenność bakterii, powód, dla którego są one używane nawet jako białka nośnikowe dla krótkich, heterologicznych sekwencji aminokwasowych (Joys, T. M., SAAS Bulletin: Biochem. & Biotech, 4: 56-59 (1991), Newton, S.M.C. i wsp., Science 244: 70-72(1989))
- ich brak nie wpływa na atenuację (Lockman, H,A. i Curtiss, R., Infect. & Immun. 58: 137-143 (1990), Methner, U. i Barrow, P.A., Beri. Muinch. Tierartzl. Wschr. 110:391-396 (1997))
-mające wici bakterie Salmonella hamują wiązanie innych posiadających wici Salmonella. Bakterie Salmonella pozbawione wici, chociaż wykazują zmniejszoną zdolność hamowania względem innych posiadających wici Salmonella i co za tym idzie, mogą zwiększać ogólny poziom infekcji Salmonella. (Methner, U, i Barrow, P,A, Beri. Munch. Tierartzl. Wschr, 110: 391-396 (1997), Weinstern i wsp,, Infect. Immun. 46: 819-825 (1984)) Z tych wszystkich powodów wić nigdy nie był a rozważana, jako użyteczny, wykrywalny antygen znacznikowy dla szczepionek Salmonella.
Nieoczekiwanie stwierdzono, w przeciwieństwie do powszechnego założenia, że brak wici nie wpływa na właściwości Salmonella, jako szczepionki. Jest to szczególnie zaskakujące w zestawieniu z faktem, że w przypadku zaraże ń zwierzą t Salmonella typu dzikiego wykryto duże ilości przeciwciał przeciw wici, co jeszcze raz dowodzi jej antygenowości. Niniejszy wynalazek dotyczy zastosowania bakterii z rodzaju Salmonella, która w postaci typu dzikiego niesie wici, przy czym ta bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici, i adiuwanta do wytwarzania inaktywowanej szczepionki do ochrony ludzi i zwierząt przeciwko infekcji bakterią Salmonella lub patologicznym skutkom infekcji.
Korzystnie bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciwko co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici z powodu mutacji w genie szlaku biosyntezy wici, korzystniej mutacja jest zlokalizowana w genie flagelliny, a bakteria jest wybrana z grupy składającej się z S. typhimurium, enteritidis, choleraesuis, dublin, typhi, abortus-ovi, abortus-equi, paratyphi A i B, derby, hadar, heidelberg, agona i arizonae.
W zakres wynalazku wchodzi ponadto zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella, która w postaci typu dzikiego niesie wici, przy czym ta bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici do wytwarzania żywej atenuowanej szczepionki do ochrony ludzi i zwierząt przeciwko infekcji bakterią Salmonella lub patologicznym skutkom infekcji.
Korzystnie bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciwko co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici z powodu mutacji w genie szlaku biosyntezy wici, korzystniej mutacja jest zlokalizowana w genie flagelliny, a bakteria jest wybrana z grupy składającej się z S. typhimurium, enteritidis, choleraesuis, dublin, typhi, abortus-ovi, abortus-equi, paratyphi A i B, derby, hadar, heidelberg, agona i arizonae.
Wynalazek dotyczy również szczepionek do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie, które zawierają odpowiednio inaktywowane lub atentowane bakterie jak określone powyżej, adiuwant i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik.
Korzystnie szczepionki są w postaci liofilizowanej lub wysuszonej rozpyłowo.
Flagelliny są białkami zbudowanymi z około 500 aminokwasów, które zawierają kilka determinant antygenowych, tj. mają kilka regionów we flagelinie, przeciw którym, będące gospodarzem zwierzę, może wzbudzić przeciwciała. Takie determinanty antygenowe zostały określone i zlokalizowane przez T.M. Joys. (Joys, T. M., SAAS Bulletin: Biochem. & Biotech. 4: 56-59 (1991)). Dla celów obecnego wynalazku bakterie, które nie są dalej zdolne indukować przeciwciał przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici, są uważane za bakterie, które nie mają flagelliny lub
PL 206 377 B1 wici posiadających wszystkie determinanty antygenowe. Nie jest konieczne usunięcie wszystkich determinant antygenowych: wystarcza usunięcie jednej determinanty antygenowej. Badanie przesiewowe na przeciwciała przeciw tym determinantom antygenowym surowicy seropozytywnych zwierząt powinno pozwolić na rozróżnienie między zwierzętami zaszczepionymi surowicą ze znacznikiem i zwierzętami z infekcją typu dzikiego. Takie przeciwciała nie powinny być wykryte u zaszczepionych zwierząt, podczas gdy powinny być obecne u zwierząt zarażonych w sposób naturalny. Badania przesiewowe można łatwo przeprowadzić, jak to opisano poniżej, w rutynowy sposób za pomocą prostych narzędzi diagnostycznych.
Obecnie więcej wiadomo o syntezie flagelliny i następnym dojrzewaniu w wić (np. u Escherichia coli i Salmonella typhimitrium. Rozdział 10: Flagella and Motility. Wyd. Frederick C, Neidhardt i wsp., 2 wyd. ISBN 1-55581-084-5 (1996) i w Macnab, RM.; Genetics and biogenesis of bacterial flagella (Annual Review of Genetics 26: 131-158 (1992)). Proces biosyntezy wici wymaga równoczesnego działania dużej liczby genów, nie tylko genu kodującego flagellinę lecz również wielu genów biorących udział w syntezie wici i w napędzaniu wici. Zasadniczo, istnieją dwa sposoby otrzymania bakterii, których zastosowania dotyczy obecny wynalazek. Po pierwsze, mogą być otrzymane mutacje w genie kodującym flagellinę, w celu zmutowania jednej lub więcej determinant antygenowych. Po drugie, może być zmutowanych jeden lub więcej genów włączonych w biogenezę wici flagelli. Będzie to zapobiegać biosyntezie flagelliny lub nawet całej wici, a w wielu przypadkach nawet transportowi flagelliny przez błonę bakterii. W przypadku, w którym nie jest wytwarzana wić, nie będą występowały determinanty antygenowe określone przez specyficzne sfałdowanie flagelliny w wici. Indukcji przeciwciał przeciw flagellinie nie będzie, jeśli sama flagellina nie będzie transportowana przez błonę, a co za tym idzie pozostanie wewnątrz bakterii. Wszystkie rodzaje genów lub znanych w dziedzinie klastrów genowych biorących udział w składaniu i eksporcie, takich jak morfologiczny szlak składania wici i szlak transportu specyficznego dla wici, mogą być celami mutacji. Wszystkie one będą prowadziły do powstania bakterii pozbawionej flagelliny lub przynajmniej wici. Dla jasności, wszystkie te szlaki uczestniczące w procesie pełnej syntezy końcowej wici są dalej określane jako szlak biogenezy wici.
Zatem, w korzystnym wykonaniu, w wyniku mutacji w genie ze szlaku biogenezy wici, bakteria nie jest zdolna do indukcji przeciwciał przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici.
Z praktycznego punktu widzenia, jednakż e mo ż e być celowe usunię cie (części) cał ego genu flagelliny z bakterii przeznaczonej dla zastosowania w szczepionce, przez prostą delecję genu kodującego flagellinę. Znane są geny kodujące flagellinę u różnych gatunków Salmonella. Wszystkie one są ze sobą blisko spokrewnione i co za tym idzie wysoce homologiczne. Geny dla flagelliny zostały opisane dla Salmonella enterica (Li, J i wsp., Proc. Natl. Acad, Sci. 91, 2552-2556 (1994)), Salmonella enteritidis (Selander, R.K. i wsp., J. Bacteriol. 174, 3587-3592 (1992)), Salmonella dublin (Masten, B.J. i Joys, T.M., J. Bacteriol. 175, 5359-5365 (1993)), Salmonella typhimurium (de Vries, N. i wsp., Appl. Environ. Microbiol, 64, 5033-5038 (1998)), Salmonella abortus-equi) Hanafusa, T. i wsp., Mol. Gen. Genet. 236, 260-266 (1993)). Geny dla flagelliny z nowych gatunków Salmonella mogą być łatwo odnalezione na zasadzie ich homologii z istniejącymi i znanymi genami dla flageliny Salmonella: typowa technika hybrydyzacji wystarczająca dla lokalizacji genu dla flagelliny.
U bakterii Salmonella typu dzikiego niosą cej wić , istnieją dwa geny flagelliny. Tylko jeden z tych genów jest włączony, to jest w danej chwili warunkuje wytwarzanie flagelliny, Zależnie od mechanizmu nazywanego zmianą fazy wici w skali czasu rzędu 103 do 105 pokoleń geny zamieniają się rolami, tak, że nieulegający ekspresji staje się aktywny, i vice versa, (np. jak to opisano w Escherichia coli i Salmonella typhimurium. Rozdział 10: Flagella and motility. Wyd. Frederick C, Neidhardt i wsp. 2 wyd. ISBN 1-55581-084-5 (1996)). W celu uniknięcia szczepów według wynalazku, które po kilku pokoleniach zaczynają wyrażać flagellinę, trzeba, sprawić, aby oba geny dla flagelliny były niefunkcjonalne. Alternatywnie, jeśli mechanizm przełączania fazy stanie się niefunkcjonalny, wystarczy wyeliminować gen dla flagelliny, który w danym momencie ulega ekspresji.
Niefunkcjonalny jest gen, który już nie koduje flagelliny. Może być nim gen, z którego usunięto część sekwencji kodującej, która koduje determinantę antygenową.
Jednym z możliwych sposobów przeprowadzenia genu dla flagelliny, lub jakiegokolwiek innego znanego genu uczestniczącego w biosyntezie wici w gen niefunkcjonalny są klasyczne metody, takie jak poddanie bakterii typu dzikiego, wytwarzających wici, działaniu czynników mutagennych, takich jak analogi zasad, działanie ultrafioletem lub temperaturą (Anderson, P. 1995, Mutagenesis, str. 31-58 w Methods in Celi Biology 48. H.F. Epstein D.C. Shakes (wyd.). Inne sposoby wytwarzania mutantów
PL 206 377 B1 pozbawionych wici u różnych bakterii, których szczepy dzikie mają wici opisane są np. przez Liu, S.L. (Infect. Immun, 1988 sierpień 56 (8): 1967-73), Haas, R. i wsp, (Mol. Microbiol., 1993 maj 8 (4): 75360) i Graf, J. i wsp, (J. Bacteriol. 1994 listopad 176 (22): 6986-91).
Selekcja na bakterie pozbawione wici jest bardzo łatwa do przeprowadzenia przez badania przy pomocy mikroskopu świetlnego z uwagi na występowanie lub brak wici. Selekcję bakterii, które utraciły przynajmniej jedną determinantę antygenową wici lub wić można wykonać za pomocą oznaczenia wiązania z monoklonalnymi przeciwciałami przeciw flagellinie lub wici. Takie przeciwciała monoklonalne przeciw wici lub przeciw flagellinie można wytworzyć za pomocą typowych technik np. przez immunizację (przy pomocy wici), wsobnych myszy (Kohler i Milstein, Nature, 256, 495-497, 1975). Tak uzyskane przeciwciała monoklonalne można zastosować w oznaczeniach wiązania ze zmutowanymi bakteriami i takie bakterie, które nie wiążą się specyficznie z przeciwciałami monoklonalnymi są bakteriami, które utraciły przynajmniej jedną determinantę antygenową flagelliny lub wici.
Nie jest znany charakter mutacji wywoływanych klasycznymi technikami mutagenezy. Mogą to być mutacje punktowe, które mogą, choć jest to mało prawdopodobne, ewentualnie ulec rewersji do typu dzikiego. Dlatego dobrą alternatywą jest mutageneza transpozonem. Mutageneza przez mutacje transpozonowe jest również dobrze znaną w stanie techniki, techniką mutagenezy. Jest to mutacja uzyskana przez umiejscowienie w określonym miejscu chromosomu.
Możliwość wprowadzenia mutacji we wcześniej określone miejsce, raczej świadomie niż przypadkowo, oferuje technologia rekombinowania DNA. Mutacją taką może być insercja, delecja, zastąpienie jednego nukleotydu przez inny lub kombinacja powyższych, z tym tylko ograniczeniem, że zmutowany gen nie koduje dalej funkcjonalnej flagelliny. Taką mutację można np. uzyskać przez delecję kilku par zasad. Nawet bardzo mała delecja, taka jak delecja fragmentu o długości 10 par zasad, może już sprawić, że flagelina będzie niefunkcjonalna. Nawet, usunięcie jednej pojedynczej pary zasad może już prowadzić do niefunkcjonalnej flageliny, ponieważ, w wyniku takiej mutacji inne pary zasad nie są już dłużej odczytywane w poprawnej ramce odczytu. Każda delecja lub insercja fragmentu zbudowanego z liczby par zasad niepodzielnej przez trzy powoduje przesunięcie ramki odczytu. Bardziej korzystnie, usuwane są dłuższe fragmenty, np. sto par zasad. Jeszcze korzystniej, gdy usunięty jest cały gen flagelliny. Łatwo można dostrzec, że szczególnie mutacje wprowadzające do otwartej ramki odczytu kodon stop, lub mutacje powodujące przesunięcie ramki odczytu są bardzo odpowiednie dla uzyskania szczepu, który już dłużej nie koduje flagelliny. Mutageneza ukierunkowana jest metodą z wyboru do wytwarzania genu flagelliny, któremu brak jednej lub wię cej determinant antygenowych. Opierając się na mapie determinant antygenowych sporządzonych przez Joys (Joys, T. M., SAAS Biuletin: Biochem. & Biotech. 4: 56-59 (1991)), można uzyskać mutanta w genach dla flagelliny może być takim, z którego usunięto jedną lub więcej specyficznych determinant antygenowych. Wszystkie techniki rekombinowania DNA w celu konstrukcji mutantów pozbawionych flagelliny są dobrze znanymi standardowymi technikami. Dotyczą one klonowania genu dla flagelliny, modyfikowania sekwencji genu przez ukierunkowaną mutagenezę, trawienia enzymem restrykcyjnym, po którym następuje religacja, lub metodą PCR i w konsekwencji zastąpienie genu dla flagelliny typu dzikiego genem zmutowanym (wymiana alleliczna lub alleliczne zastąpienie). Standardowe techniki rekombinowania DNA, takie jak klonowanie genu dla flagelliny na plazmidzie, trawienie genu enzymem restrykcyjnym, a następnie działanie endonukleazą, religacja i homologiczna rekombinacja w szczepie gospodarza, są dobrze znane w dziedzinie i opisane np. w Maniatis/Sambrook (Sambrook, J. i wsp., Molecular cloning: a laboratory manual. ISBN 0-87969-309-6). Ukierunkowana mutageneza może być, na przykład, przeprowadzona przez in vitro ukierunkowaną mutagenezę z użyciem zestawu Transformer® sprzedawanego przez Clontech. Techniki PCR są szeroko opisane w (Dieffenbach & Dreksler; PCR primers a laboratory manuał . ISBN 0-87969-447-5 (1995)).
Zatem w najbardziej korzystnym wykonaniu wynalazek dotyczy bakterii, które nie są zdolne do wyrażania flageliny z powodu mutacji w genie flagelliny.
Najkorzystniej bakterie są wybrane z grupy obejmującej S. typhimurhim, enteritidis, choleraesuis, dublin, typhi, abortiis-ovi, abortus-equi, paratyphi A i B, derby, hadar, heidelberg, agona i arizonae. Wynalazek dostarcza po raz pierwszy szczepionki markerowej dla ochrony ludzi i zwierząt przed salmonellozą. Cechą charakterystyczną szczepionek, według wynalazku jest to, że zawierają bakterie jak określone powyżej lub opisany powyżej materiał antygenowy i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik. Główną zaletą szczepionek według niniejszego wynalazku jest fakt, że zaszczepionych nimi ludzi i zwierzęta można odróżnić, na podstawie panelu ich przeciwciał, zarówno od niezaszczepionych ludzi i zwierzą t jak i ludzi i zwierzą t zaraż onych Salmonella typu dzikiego.
PL 206 377 B1
Szczepionki według wynalazku mogą być w postaci żywej atenuowanej lub być w postaci inaktywowanej. W obu przypadkach na skutek braku co najmniej jednej determinanty antygenowej wici lub flagelliny, zestaw przeciwciał uzyskany po szczepieniu może być łatwo odróżniony od wywołanego infekcją typu dzikiego.
Inaktywowane szczepionki mają przewagę nad szczepionkami żywymi gdyż są z założenia bezpieczne. Zatem jedna z postaci według wynalazku dotyczy szczepionek, w których bakterie są w postaci inaktywowanej.
Te szczepionki, które są oparte na żywych bakteriach Salmonella, mają przewagę nad szczepionkami zawierającymi inaktywowane bakterie, ponieważ lepiej naśladują naturalną infekcję, a co za tym idzie lepiej wyzwalają odpowiedź układu odpornościowego. Mają one również dodatkową ważną zaletę, jak to zostanie to wytłumaczone poniżej, Na ogół, otrzymanie żywej atenuowanej szczepionki jest trudne i pochłania wiele czasu. Ponadto, precyzyjne dostosowanie stopnia atenuacji jest skomplikowane: wysoka wirulencja wywołuje chorobę, a niska wirulencja indukuje niewystarczającą ochronę. Nieoczekiwanie, szczepionki według wynalazku nie wykazują znaczących różnic w wirulentności w porównaniu z ich odpowiednikami niosącymi wić. Innymi słowy, usunięcie genu dla flagelliny nie zmienia w znaczący sposób poziomu atenuacji. Ma to tę nieoczekiwaną zaletę, że zarówno uzyskane w przyszł o ś ci jak i istnieją ce, sprawdzone, ż ywe atenuowane szczepy Salmonella odpowiednie do zastosowania w szczepionkach mogą być użyte w obecnym wynalazku tak długo, jak długo nie są one zdolne do indukcji przeciwciał przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici. Zatem, w kolejnej postaci, szczepionka według wynalazku zawiera żywe atenuowane bakterie.
Biorąc pod uwagę dużą ilość szczepionek podawanych obecnie zarówno zwierzętom domowym jak i hodowlanym jest jasne, że będzie celowe połączenie podawania kilku szczepionek, choćby z uwagi na zmniejszenie kosztów szczepienia. Dlatego jest bardzo atrakcyjne zastosowanie żywych atenuowanych bakterii jako zrekombinowanych nośników dla heterologicznych genów kodujących antygeny wybrane z innych, patogennych wirusów i mikroorganizmów. Podanie takiego zrekombinowanego nośnika ma tę zaletę, że w tym samym czasie jest indukowana odporność immunologiczna przeciw dwóm lub więcej chorobom.
Szczepionka według obecnego wynalazku zawiera poza opisanymi wyżej bakteriami, farmaceutycznie akceptowalny nośnik. Nośnik może być tak prosty, jak woda, lecz może również np. zawierać płyn hodowlany, w którym hodowano bakterie. Innym użytecznym nośnikiem jest np. stężony roztwór soli fizjologicznej.
Użyteczna, podawana dawka będzie zależała od wieku, wagi i zwierzęcia, które jest szczepione, sposobu i drogi podania i rodzaju patogenu przeciw któremu szczepionka jest skierowana. Szczepionka, może zawierać dowolną dawkę bakterii, wystarczającą dla wywołania odpowiedzi odpornościowej. Dawki bakterii w zakresie pomiędzy 103 i 1010 bakterii są np. dawkami bardzo odpowiednimi.
Ewentualnie do szczepionki może być dodany jeden lub więcej związków mających aktywność adiuwanta. Adiuwanty niespecyficznie pobudzają układ odpornościowy. Wzmacniają one odpowiedź odpornościową gospodarza na szczepionkę. Przykładami znanych w nauce adiuwantów są Pełny i Niekompletny adiuwant Freund'a, witamina E, niejonowe polimery, muramylodipeptydy, ISCOM (kompleks pobudzający układ odpornościowy, przykładowo znany z europejskiego patentu EP 109942), saponiny, olej mineralny, olej roślinny i Carbopol. Adiuwantami szczególnie odpowiednimi do podawania dośluzówkowego są np. termowrażliwa toksyna z E. coli (LT) lub toksyna Cholery (CT). Innymi użytecznymi adiuwantami są, na przykład, wodorotlenek glinu, fosforan glinu lub tlenek glinu, emulsje olejowe (np. Bayol F® lub Marcol 52®), saponiny lub solubilizowana witamina E.
Zatem w korzystnej postaci szczepionki według obecnego wynalazku zawierają adiuwant.
Inne przykłady farmaceutycznie akceptowalnych nośników, lub rozcieńczalników przydatnych w obecnym wynalazku obejmują substancje stabilizujące, takie jak SPGA, węglowodany (np. sorbitol, mannitol, skrobia, sacharoza, glukoza i dekstran), białka, takie jak albumina lub kazeina, czynniki zawierające białko, takie jak surowica bydlęca lub odtłuszczone mleko i bufory (np. bufor fosforanowy).
Szczególnie, gdy taki stabilizator jest dodany do szczepionki, szczepionka jest bardzo odpowiednie do liofilizacji lub suszenia w postaci rozpyłowej.
Zatem, w bardziej korzystnej postaci, szczepionka jest w postaci zliofilizowanej lub wysuszonej rozpyłowo.
Szczepionka według obecnego wynalazku może być podana zwierzętom lub ludziom, między innymi, donosowo, przez rozpylenie, śródskórnie, podskórnie, doustnie, w postaci aerozolu lub domięśniowo. W przypadku drobiu szczepionkę podaje się do skrzydła i jako krople do oczu.
PL 206 377 B1
Kolejne wykonanie wynalazku dotyczy zastosowania bakterii zgodnie z wynalazkiem dla wytworzenia szczepionki do ochrony ludzi i zwierząt przed infekcją bakteriami Salmonella lub patologicznym skutkom infekcji.
W celu przeprowadzenia badań przesiewowych na brak/obecność przeciwciał przeciw flagellinie lub przeciw wici Salmonella w surowicy stosuje się test diagnostyczny, który może być np. prostym testem ELISA, w którym wić lub oczyszczona flagellina lub krótki polipeptyd zawierający antygenowy jej fragment powleka ścianę studzienek płytki ELISA. Inkubacja z surowicą badanych ludzi lub zwierząt, a następnie np. inkubacja ze znakowanym przeciwciałem przeciw odpowiednim przeciwciałom człowieka lub zwierzęcia może następnie ujawnić obecność lub brak przeciwciał przeciw flagellinie.
Kolejnym przykładem testu diagnostycznego jest np. inkubacja filtru typu Western zawierającego flagellinę z surowicą badanych ludzi lub zwierząt, a następnie analizę tego filtru.
Testy diagnostyczne do wykrycia przeciwciał przeciw flagellinie Salmonella są korzystnie w postaci zestawu zawierającego flagellinę w oczyszczonej postaci. Flagellina może być np. oczyszczona przy pomocy typowych technik rozdziału białka na odpowiedniej kolumnie. Inną możliwością jest rozdział na PAAGE żelu, a następnie przez Western-blotting. Na takim filtrze flagellina będzie tworzyła specyficzne prążki oddzielone od innych prążków białek Salmonella i dlatego jest również uważana za oczyszczoną. Oczyszczoną postać białka można również uzyskać przez ekspresję sekwencji kwasu nukleinowego kodującej flagellinę.
Zasadniczo najprostszym sposobem sporządzenia takiego testu diagnostycznego jest zastosowanie, jak to wyjaśniono powyżej, całej oczyszczonej flagelliny. Jakkolwiek jest bardzo prawdopodobne zastosowanie jedynie części flagelliny. Pod tym warunkiem, że użyty fragment nadal zawiera antygenowe determinanty białka. Z definicji wszystkie antygenowe determinanty flagelliny będą indukowały przeciwciała. Zatem zastosowanie fragmentu flagelliny obejmującego nawet jedną pojedynczą determinantę antygenową flagelliny umożliwi jej związanie z przeciwciałem przeciw flagelinie. Test, który umożliwia rozróżnienie pomiędzy niezakażonymi, zakażonymi i zaszczepionymi ludźmi lub zwierzętami zawiera np. studzienkę A opłaszczoną flagelliną i studzienkę B opłaszczoną innym immunogenem Salmonella lub, co jest możliwe, całymi komórkami Salmonella. Surowica, która reaguje ze studzienką A i B wskazuje na zakażenie lub zaszczepienie klasyczną szczepionką, podczas gdy surowica reagująca tylko ze studzienką B dowodzi, że badane zwierzę jest zaszczepione szczepionką markerową.
P r z y k ł a d 1
Jako wyjściowy materiał dla chemicznej mutagenezy został użyty atenuowany szczep Salmonella typhimurium STMP, który był badany, jako żywa szczepionka u drobiu i świń, i powodował dobrą ochronę.
Mutageneza chemiczna
S. typhimurium STMP hodowano na agarze krwawym i sprawdzano na dodatnią aglutynację antygenu O z grupy B i aglutynację antygenu H typ 2. Pojedynczą kolonią zaszczepiano pożywkę LB i inkubowano przez 20 godz. w 37°C z napowietrzaniem. Dziesięć μΐ całonocnej hodowli rozcieńczano w 10 ml LB (3 hodowle) i inkubowano w 37°C przez 6 godz. z napowietrzaniem, aż hodowla osiągnęła OD przy 600 nm wynoszące 0,5. Dla określenia ilości żywych bakterii pobrano próbkę. Do każdej z trzech 10 ml hodowli dodano 100 μΐ trioksalenu (chemiczny mutagen z Sigma; 3 mg/ml w DMSO) i zawiesinę wysiewano na szalki Petriego o średnicy 10 cm. Zawiesinę naświetlano UV (Transilluminator UVP; długość fali 365 nm) przez 5, 10 lub 15 minut z odległości 20 cm. Dziesięć ul przeniesiono do 10 ml 0,9% NaCl, sporządzono rozcieńczenia 1/10 i 100 μΐ wysiano na płytki z agarem krwawym celem określenia poziomu przeżywalności bakterii w poddanych mutagenezie hodowlach. Hodowle, w których poziom przeżycia wynosił około 3% i 20%, hodowano w 100 ml LB, aż do momentu, gdy OD przy 600 nm wyniosło 0,5. Bakterie zbierano przez wirowanie, zawieszano w 5 ml LB i przechowywano w 30% glicerolu w -70°C.
Selekcja nieruchliwego, bezwiciowego mutanta Zmutagenizowane bakterie (3% przeżywalności; między 5000 i 10 000 niezależnych mutantów) wysiewano z podstawowego roztworu z glicerolem na trzy płytki z agarem krwawym. Bakterie zbierano w LB i OD przy 600 nm ustalano na 2,17. W LB sporządzono 6 dziesięciokrotnych rozcieńczeń, a następnie 50 ul surowicy odpornościowej przeciw H2 (Difco) dodano do 450 ul zawiesiny bakterii. Ten etap selekcji przy pomocy surowicy przeciw H włączono dla wzbogacenia zawiesiny mutantów w bezwiciowe bakterie. Zawiesinę inkubowano w 37°C przez 6 godz. z wytrząsaniem (250 obr./min.) i odwirowywano przez 1 min. przy 1000 obr./min. w mini wirówce Eppendorf w celu usunięcia kompleksów aglutynacyjnych. Na płytki z agarem krwawym wysiewano 1, 10 i 100 ul supernatantu i inkubowano przez 20 godz. w 37°C.
PL 206 377 B1
Wyniki:
Identyfikacja nieruchliwego mutanta S. typhimurium STMP
Selekcja pozbawionej wici bakterii przez inkubację z surowicą przeciw H2 zaowocowała wzrostem około 40 kolonii (rozcieńczenie 106) na płytkach zaszczepionych zawiesiną mutanta poddanego działaniu surowicy (3% przeżycia), podczas gdy żadna kolonia nie urosła na płytkach (106) zaszczepionych zawiesiną STMP poddanych działaniu surowicy. Wyniki te wskazują, że obecne mutanty nie aglutynują z surowicą odpornościową przeciw H2, prawdopodobnie pozbawione są wici. 40 kolonii badano na aglutynację H2 i za pomocą mikroskopu świetlnego na ich ruchliwość. Wszystkie mutanty były negatywne w teście na aglutynację H2, lecz tylko jeden mutant okazał się być nieruchliwym, co zaobserwowano w mikroskopie świetlnym. Nieruchliwy mutant był pozytywny w teście aglutynacji z antygenem O z grupy B. Mutant został nazwany STM2000.
Stabilność in vitro STM2000, nieruchliwego mutanta S. typhimurium STMP Fenotypową stabilność STM2000 badano przez 12 kolejnych pasaży in vitro na płytkach z agarem krwawym. W tym samym doświadczeniu również 12-krotnie pasażowano rodzicielski szczep STMP. Hodowle te obserwowano za pomocą mikroskopu świetlnego i wszystkie bakterie w hodowli mutanta nadal były nieruchliwe. Bakterie STMP były ruchliwe choć nie wszystkie komórki miały ten sam poziom ruchliwości. Obserwacja w mikroskopie elektronowym porównująca STMP i STMP2000 potwierdziła brak wici u zmutowanych bakterii.
Stabilność in vitro STM2001, nieruchliwego mutanta S. typhimurium STMP
W innym doś wiadczeniu S. typhimurium SL3261 (zdeponowany pod numerem SGSC 439, Salmonella Genetic Stock Centre, Uniwersitet of Calgary, Alberta, Kanada) zmutowano chemicznie NTG i nieruchliwe mutanty selekcjonowano, jak to opisano uprzednio. Jeden mutant, STM2001, nie wykazał reakcji z przeciwciałem monoklonalnym specyficznym przeciw flagellinie. Po 2D elektroforezie białka pokazano, że STM2001, w porównaniu ze szczepem rodzicielskim, nie ma flagelliny, której odpowiada plamka o masie 51 kDa i pi 4,7.
Stabilność genetyczną tego szczepu badano hodując go przez 50 pokoleń. Po tym czasie nadal nie zaobserwowano rewertantów: wszystkie bakterie nadal były nieruchliwe. Szczep STM2001 zdeponowano w Centraalbureau voor Schimmelcultures (CBS), Oosterstraat 1, PO. box 273, 3740 AG Baarn, Holandia pod numerem dostępu CBS 108955.
P r z y k ł a d 2
Projekt doświadczenia
Szczepionki sporządzono z mającego wić i pozbawionego wici szczepu S. enteritidis (S.e.) typu fagowego 4. Bakterie hodowano na pożywce Tryptose Phosphate Broth, inaktywowanej przez dodanie formaliny do końcowego stężenia 0,5%, a następnie komórki bakteryjne zbierano przez wirowanie. Komórki zawieszano ponownie w solance buforowanej fosforanem i szczepionkę formułowano, jako emulsję woda w oleju zawierającą 5 x 109 bakterii/ml. Pięć kurcząt zaszczepiono domięśniowo szczepionką z S.e. fla+ i pięć kurcząt otrzymało szczepionkę S.e. fla-. Zaszczepiano 14- i 18-tygodniowe zwierzęta 0,5 ml szczepionki. W wieku 22 tygodni kurczęta skrwawiano i surowicę badano w układzie blokującym ELISA w teście kanapkowym z podaniem drugorzędowego przeciwciała, specyficznego dla przeciwciał przeciw g,m flagellinie z S. e. (Zijderveld, F.G, van i wsp., (1993) Vet. Quart. 15, 135-137).
Zwierzęta
Kurczęta handlowych kur niosek w wieku około 14 tygodni otrzymano z hodowli stada wolnego od Salmonella.
Wyniki:
Wszystkie pięć kurcząt, które otrzymały szczepionkę S.e fla+ serokonwertowały w ELISA specyficznym dla g,m (procent blokowania> 60%), podczas gdy pięć kurcząt zaszczepionych szczepionką fla- pozostało seronegatywne.
P r z y k ł a d 3
Doświadczenie 1
Projekt doświadczenia
Dla określenia bezpieczeństwa brojlery zaszczepiano doustnie (1 ml), podskórnie (0,5 ml) i domięśniowo (0,5 ml) posiadającym wić szczepem STMP Salmonella typhimurium, szczepem STM 2000 Salmonella typhimurium nie posiadającym wici lub szczepem typu dzikiego S. typhimurium (Salmonella typhimurium). Zwierzęta obserwowano przez tydzień po zaszczepieniu, po czym przeprowadzono pośmiertne badania kurcząt, które przeżyły.
PL 206 377 B1
Zwierzęta
Handlowe trzy tygodniowe brojlery uzyskano ze stada wolnego od Salmonella.
Wyniki:
Po zaszczepieniu zdechło 8 z 10 zwierząt, które otrzymały Salmonella typhimurium typu dzikiego (tabela 1). Sekcja zwłok dwóch kurcząt, które przeżyły a były zaszczepione szczepem typu dzikiego, ujawniła obrzmiałą wątrobę z nekrotycznymi ogniskami, obrzmiałą śledzionę i odmę osierdziową Jedno z kurcząt zaszczepionych STMP miało nieznaczny obrzęk wątroby i jedno z kurcząt zaszczepionych STM 2000 miało nieznacznie obrzękniętą śledzionę. W tych dwóch grupach nie stwierdzono żadnych innych nienormalności.
T a b e l a 1
Grupa STMP STM2000 Typ dziki
Dawka (CFU/ml) O co o 107,7 O co o
Śmiertelność 0/10a 0/10a 8/10b
Grupy z różnymi indeksami górnymi różnią się znacząco (p<0,5 test wiarygodności Fishera). Doświadczenie 2
Schemat doświadczenia
Dla sprawdzenia zarówno bezpieczeństwa jak i skuteczności brojlery w wieku 3 i 15 dni zaszczepiono doustnie STMP lub STM2000, a następnie w wieku 22 dni prowokowano zakażenie szczepem Salmonella typhimurium typu dzikiego opornym na tertacyklinę.
Bezpieczeństwo oceniano przez obserwację kliniczną po szczepieniu i określeniu przybierania na wadze. Pobrano również w 10 i 22 dniu wymazy ze steku celem oznaczenia obecności szczepów szczepionkowych w przewodzie jelitowym. Wymazy zastosowano do zaszczepienia pożywki Brilliant Green Agar (BGA) bezpośrednio i po wzbogaceniu w pożywce Rappaport Vassiliades Broth (RVB). Zwierzęta obserwowano przez tydzień po prowokowanym zakażeniu, a następnie przeprowadzono pośmiertne badania kurcząt, które przeżyły. Zawartość wątrób, śledzion, wymazy ze steku i wymazy z jelita ś lepego hodowano pod ką tem zaraż ającego szczepu przez bezpoś rednie zaszczepienie BGA zawierającej tetracyklinę (BGAtet). Dodatkowo wymazy inkubowano ze wzbogaconym podłożem (zbuforowany pepton zawierający tetracyklinę), a następnie wysiewano na szalki z BGAtet.
Zwierzęta
Trzydniowe handlowe brojlery otrzymano z wolnego od Salmonella stada.
Wyniki:
Nie zaobserwowano klinicznych nienormalności po doustnym szczepieniu w wieku 3 i 15 dni. Również średni przyrost wagi grupy szczepionej nie odbiegał od grupy kontrolnej (tabela 3). Oba szczepy były obecne w wymazach ze steków szczepionych zwierząt pobranych 7 dni po szczepieniu, (tabela 2). Obserwacja, że znaczna część kurcząt w grupie zaszczepionej STMP dawała wymazy, z których otrzymano kolonie po bezpośrednim wysianiu na szalki, wskazuje na to, ż e liczba kolonii szczepu w jelitach jest wyższa niż w przypadku szczepu STM2000.
T a b e l a 2
Wymazy STMP pozytywne Wymazy STM2000 pozytywne
Reizolacja Bezpośrednio Wzbogacona Bezpośrednio Wzbogacona
Dzień 10 15/15a nie wykonano 7/15b 14/15
Dzień 22 10/15a 15/15A 4/15a 14/15A
Grupy z różnymi indeksami górnymi różnią się znacząco (p<0,5 test wiarygodności Fishera). Jedno z kurcząt z grupy STMP zdechło po zarażeniu (7%), w porównaniu z grupą STM 2000, gdzie nie zaobserwowano śmierci i z 80% śmiertelnością w nieszczepionej kontroli (tabela 3). Kurczęta z grupy kontrolnej, które przeżyły, również przybrały na wadze mniej niż kurczęta szczepione. Waga, którą przybrała grupa szczepiona STM2000 po ich prowokacyjnym zakażeniu, była znacząco wyższa niż waga, jaką przybrała grupa szczepiona STMP.
PL 206 377 B1
T a b e l a 3
Grupa STMP STM2000 Kontrola
Dawka d3 O co co O co tn
Dawka dl5 O co tn O co tn
Wzrost wagi d3-d22 636±98a 594±72a 624±82a
Dawka S.t. prowokująca d22 O co o O co o O co o
Przyrost wagi d22-d29 299±45a 339±42b 31±39c
Śmiertelność 1/15a 0/15a 8/10b
Grupy z różnymi indeksami górnymi różnią się znacząco (p<0,5 test 5 wiarygodności Fishera (śmiertelność) lub dwuparametrowy test t (przyrost wagi)).
Jak pokazano w tabeli 4, nie było różnic w poziomach reizolacji organizmu prowokującego ze śledziony i wątroby. Zasiedlenie przewodu pokarmowego, jak to osądzono na podstawie reizolacji z wymazów ze steku i zawartości kątnicy, było znacząco niższe w grupie zaszczepionej STM2000.
T a b e l a 4
Salmonella typhimurium (tetr) pozytywna
Grupa Zaszczepiona STMP Zaszczepiona STM2000
Reizolacja Bezpośrednia Wzbogacona Bezpośrednia Wzbogacona
Śledziona 2/14a nie wykonano 1/14a nie wykonano
Wątroba 1/14a nie wykonano 0/15a nie wykonano
Stek 7/14a 14/14A 3/15a 7/15B
Kątnica 13/14a 14/14A 5/15b 9/1 5b
Grupy z różnymi indeksami górnymi różnią się znacząco (p<0,5 test wiarygodności Fishera).
P r z y k ł a d 4
Schemat doświadczenia
Dla sprawdzenia skuteczności świnie zaszczepiono doustnie STMP (109,0 CFU) lub STM2000 (109,3 cfu), po czym w dwa tygodnie później zarażano doustnie opornym na streptomycynę szczepem Salmonella typhimurium typu dzikiego (1011,0 CFU).
Rozwój szczepu prowokującego mierzono hodując próbki odchodów w piątym i ósmym dniu po prowokacji. Około 5 gramów odchodów umieszczano w wodzie z peptonem i inkubowano przez dwie godziny. Następnie wykonano seryjne dziesięciokrotne rozcieńczenia w pożywce RYB zawierającej streptomycynę, inkubowano przez noc, a następnie wysiewano na szalki z pożywką Tryptose Phosphate Broth zawierającą streptomycynę. Dla obliczenia wyniku reizolacji (odwrotność wartości maksymalnego 10 rozcieńczenia dającego wynik pozytywny) użyto maksymalnego rozcieńczenia, które zawierało prowokujący szczep.
W pierwszym doświadczeniu użyto ośmiu zaszczepionych STMP świń i ośmiu niezaszczepionych świń kontrolnych, W drugim doświadczeniu 9 świń zaszczepiono STM2000, a 9 nieszczepionych użyto, jako kontrolę.
Zwierzęta
W obu doświadczeniach użyto sześciotygodniowych świń SPF
Wyniki:
Jak przedstawiono w tabeli 5, oba użyte szczepy szczepionkowe były w stanie znacząco ograniczyć rozprzestrzenienie się w odchodach szczepu użytego do zarażenia.
PL 206 377 B1
T a b e l a 5
Średnia punktacja dla reizolacji
Dzień 5 Dzień 8
STMP (n=8) 100,9a 101,0a
Kontrola (n=8) 106,4b 103,8b
STM2000 (n-9) 1040A 101,3a
Kontrola (n-9) 105,0B 1049B
Grupy z różnymi indeksami górnymi różnią się znacząco (p<0,5 test U Mann-Whitney).
Opis do figur:
Fig. 1: analiza profilu białek STM2000 i rodzicielskiego szczepu S. typhimurium STMP. Ścieżki 1, 11 i 12 markery masy cząsteczkowej, jak podano; ścieżki 2, 5 i 8 S. typhimurium STMP 12x wysiane na pożywce z agarem krwawym; ścieżki 3,6 i 9 STM2000 12 x wysiane na pożywce z agarem krwawym; ścieżki 4, 7 i 10 STM2000 2 x 5 wysiane na pożywce z agarem krwawym. Ścieżki 2, 3 i 4, całkowity profil białka, ścieżki 5, 6 i 7 osad po rozbiciu ultradźwiękami i wirowaniu; ścieżki 8, 9 i 10, supernatant po rozbiciu ultradźwiękami i wirowaniu. Białka barwiono Coomassie Brilliant Blue.
Fig. 2: Fotografie wykonane przy pomocy mikroskopu elektronowego dla badania S. typhimurium STMP (A) i nieruchliwego mutanta STM2000 (B).

Claims (12)

1. Zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella, która w postaci typu dzikiego niesie wici, przy czym ta bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici, i adiuwanta do wytwarzania inaktywowanej szczepionki do ochrony ludzi i zwierząt przeciwko infekcji bakterią Salmonella lub patologicznym skutkom infekcji.
2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciwko co najmniej jednej determinancie antygenowej flageliny lub wici z powodu mutacji w genie szlaku biosyntezy wici.
3. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że mutacja jest zlokalizowana w genie flagelliny.
4. Zastosowanie według zastrz. 1-3, znamienne tym, że bakteria jest wybrana z grupy składającej się z S. typhimurium, enteritidis, choleraesuis, dublin, typhi, abortus-ovi, abortus-equi, paratyphi A i B, derby, hadar, heidelberg, agona i arizonae.
5. Zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella, która w postaci typu dzikiego niesie wici, przy czym ta bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciw co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici do wytwarzania żywej atenuowanej szczepionki do ochrony ludzi i zwierzą t przeciwko infekcji bakterią Salmonella lub patologicznym skutkom infekcji.
6. Zastosowanie według zastrz. 5, znamienne tym, że bakteria nie jest zdolna do indukowania przeciwciał, przeciwko co najmniej jednej determinancie antygenowej flagelliny lub wici z powodu mutacji w genie szlaku biosyntezy wici.
7. Zastosowanie wedł ug zastrz. 6, znamienne tym, ż e mutacja jest zlokalizowana w genie flagelliny.
8. Zastosowanie według zastrz. 5-7, znamienne tym, że bakteria jest wybrana z grupy składającej się z S. typhimurium, enteritidis, choleraesuis, dublin, typhi, abortus-ovi, abortus-equi, paratyphi A 1 B, derby, hadar, heidelberg, agona i arizonae.
9. Szczepionka do ochrony zwierzą t przeciwko salmonellozie, znamienna tym, ż e zawiera inaktywowane bakterie jak określone w zastrz. 1-4, adiuwant i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik.
10. Szczepionka według zastrz. 9, znamienna tym, że jest w postaci liofilizowanej lub wysuszonej rozpyłowo.
11. Szczepionka do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie, znamienna tym, że zawiera atenuowane bakterie jak określone w zastrz. 5-8 i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik.
12. Szczepionka według zastrz. 11, znamienna tym, że jest w postaci liofilizowanej lub wysuszonej rozpyłowo.
PL344851A 1999-12-28 2000-12-28 Zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella oraz szczepionka do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie PL206377B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
EP99204564 1999-12-28

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL344851A1 PL344851A1 (en) 2001-07-02
PL206377B1 true PL206377B1 (pl) 2010-08-31

Family

ID=8241112

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL344851A PL206377B1 (pl) 1999-12-28 2000-12-28 Zastosowanie bakterii z rodzaju Salmonella oraz szczepionka do ochrony zwierząt przeciwko salmonellozie

Country Status (15)

Country Link
US (2) US20010021386A1 (pl)
EP (1) EP1112747B1 (pl)
JP (1) JP5745731B2 (pl)
AT (1) ATE269104T1 (pl)
AU (1) AU783508B2 (pl)
BR (1) BR0006291B1 (pl)
CA (1) CA2329676A1 (pl)
DE (1) DE60011560T2 (pl)
DK (1) DK1112747T3 (pl)
ES (1) ES2222152T3 (pl)
HU (1) HU226192B1 (pl)
MX (1) MXPA00012796A (pl)
PL (1) PL206377B1 (pl)
PT (1) PT1112747E (pl)
TR (1) TR200401569T4 (pl)

Cited By (1)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
WO2014097154A1 (en) 2012-12-20 2014-06-26 Zakład Badawczo-Wdrożeniowy Ośrodka Salmonella "Immunolab" Sp. Z O.O. A polyvalent combined immunising and/or therapeutic preparation for use in bacterial infections or food poisoning, particularly salmonellosis, a method for production of this preparation, its use and a vaccine comprising this preparation

Families Citing this family (15)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
JP4751570B2 (ja) * 2002-09-11 2011-08-17 東レ・ダウコーニング株式会社 オルガノポリシロキサン変性多糖類およびその製造方法
CN101522210B (zh) 2006-09-18 2017-03-22 阿肯色大学评议会 增强免疫应答的组合物和方法
US7935355B2 (en) * 2007-04-19 2011-05-03 Nutritional Health Institute Laboratories, Llc Composition and method for controlling intestinal pathogenic organisms
US20080260777A1 (en) * 2007-04-19 2008-10-23 Sotomayor Konky Composition and method for controlling intestinal pathogenic organisms
NZ585776A (en) * 2007-10-30 2012-07-27 Univ Arkansas Compositions and methods of enhancing immune responses to flagellated bacterium
PL2214701T3 (pl) * 2007-11-01 2017-01-31 The Board Of Trustees Of The University Of Arkansas Kompozycje i sposoby wzmacniania odpowiedzi odpornościowych na Eimeria
CA2703621C (en) 2007-11-09 2022-03-22 The Salk Institute For Biological Studies Use of tam receptor inhibitors as antimicrobials
UA110024C2 (uk) 2010-01-21 2015-11-10 Вакцинний вектор і спосіб посилення імунної відповіді
KR102007132B1 (ko) 2010-06-09 2019-08-05 더 보드 오브 트러스티스 오브 더 유니버시티 오브 아칸소 캄필로박터 감염을 감소시키기 위한 백신 및 방법
KR101449417B1 (ko) 2012-06-20 2014-10-27 한국외국어대학교 연구산학협력단 살모넬라 엔테리카의 박테리오파아지 및 그 용도
NZ711019A (en) 2013-02-14 2019-07-26 Univ Arkansas Compositions and methods of enhancing immune responses to eimeria or limiting eimeria infection
WO2014164607A1 (en) 2013-03-11 2014-10-09 The Brigham And Women's Hospital, Inc. Vibro-based delivery system and immune suppression
EP2968423A4 (en) 2013-03-15 2016-11-09 Univ Arkansas COMPOSITIONS AND METHODS FOR INCREASING IMMUNE REACTIONS AGAINST ENTERAL PATHOGENES
BR112018072592A2 (pt) 2016-05-03 2019-04-16 The Board Of Trustees Of The University Of Arkansas vetor de vacina de levedura que inclui polipeptídeos imunoestimulantes e antigênicos, e métodos de uso dos mesmos
CN111374094B (zh) * 2020-03-02 2022-04-19 扬州大学 驴源马流产沙门氏菌经皮下致非妊娠期小鼠子宫感染模型的建立方法

Family Cites Families (8)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
GB1109179A (en) * 1964-09-30 1968-04-10 Nat Res Dev Improvements relating to typhoid and paratyphoid vaccines
EP0237045B1 (en) * 1986-03-11 1993-10-20 Shionogi & Co., Ltd. DNA encoding flagellin and vector having the same
CA1340817C (en) * 1988-05-05 1999-11-09 Salete Maria Cardozo Newton Recombinant flagellin vaccines
US6130082A (en) * 1988-05-05 2000-10-10 American Cyanamid Company Recombinant flagellin vaccines
ES2070312T5 (es) * 1988-12-19 2003-05-16 American Cyanamid Co Vacuna de proteina de membrana exterior meningococica de clase 1.
NZ281797A (en) * 1994-02-18 1997-04-24 Innovac Co Inoculation of animals by inserting dried pelleted biological materials into the animal's ear
GB9621091D0 (en) * 1996-10-09 1996-11-27 Fondation Pour Le Perfectionem Attenuated microorganisms strains and their uses
US6190669B1 (en) * 1998-05-13 2001-02-20 University Of Maryland, Baltimore Attenuated mutants of salmonella which constitutively express the Vi antigen

Cited By (1)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
WO2014097154A1 (en) 2012-12-20 2014-06-26 Zakład Badawczo-Wdrożeniowy Ośrodka Salmonella "Immunolab" Sp. Z O.O. A polyvalent combined immunising and/or therapeutic preparation for use in bacterial infections or food poisoning, particularly salmonellosis, a method for production of this preparation, its use and a vaccine comprising this preparation

Also Published As

Publication number Publication date
EP1112747A1 (en) 2001-07-04
AU783508B2 (en) 2005-11-03
MXPA00012796A (es) 2002-05-23
HUP0005010A3 (en) 2004-07-28
DK1112747T3 (da) 2004-10-25
US20080069843A1 (en) 2008-03-20
DE60011560D1 (de) 2004-07-22
ATE269104T1 (de) 2004-07-15
PT1112747E (pt) 2004-10-29
AU7245300A (en) 2001-07-05
BR0006291A (pt) 2001-11-27
CA2329676A1 (en) 2001-06-28
JP5745731B2 (ja) 2015-07-08
DE60011560T2 (de) 2005-08-18
JP2001186874A (ja) 2001-07-10
ES2222152T3 (es) 2005-02-01
HU0005010D0 (pl) 2001-02-28
PL344851A1 (en) 2001-07-02
HUP0005010A2 (en) 2002-06-29
HU226192B1 (en) 2008-06-30
EP1112747B1 (en) 2004-06-16
US20010021386A1 (en) 2001-09-13
TR200401569T4 (tr) 2004-07-21
BR0006291B1 (pt) 2014-02-18

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US20080069843A1 (en) Salmonella vaccine
JP2002521345A (ja) 鳥類病原体を制御するため生きた弱毒化サルモネラワクチン
US8778655B2 (en) Modified gram-negative bacteria for use as vaccines
EP2528620B1 (en) Salmonella vaccine
Nandre et al. A genetically engineered derivative of Salmonella Enteritidis as a novel live vaccine candidate for salmonellosis in chickens
US20110052635A1 (en) Live attenuated salmonella vaccine
Meenakshi et al. Adjuvanted outer membrane protein vaccine protects poultry against infection with Salmonella enteritidis
US20080254062A1 (en) Use of an avirulent bordetella mutant as a live vaccine vector
US11707515B2 (en) Modified Brucella vaccine strain for the treatment of brucellosis
US7045122B2 (en) Salmonella vaccine
Roland et al. Expression of Escherichia coli antigens in Salmonella typhimurium as a vaccine to prevent airsacculitis in chickens
Nandre et al. Cross-protection against Salmonella Typhimurium infection conferred by a live attenuated Salmonella Enteritidis vaccine
Zhang et al. Protection and immune responses induced by attenuatedSalmonella typhimuriumUK-1 strains
EP3166632B1 (en) Modified bacteria for improved vaccines against brucellosis
AU776864B2 (en) Compositions and methods for treating and preventing pathogenic bacterial infection based on the essential role of DNA methylation in bacterial virulence
Zhang et al. Evaluation of safety and protective efficacy of a waaJ and spiC double deletion Korean epidemic strain of Salmonella enterica serovar Gallinarum
KR20080105099A (ko) 약독화 살모넬라 생백신
Pumtang-on Investigation of Campylobacter jejuni and Campylobacter coli colonisation of commercial free-range chickens
US20030149255A1 (en) Bird diagnostics and treatments
Whitehead Development and assessment of an attenuated Rhodococcus equi oral vaccine that produces VapA
Shao Effects of cyclic adenosine monophosphate independent cyclic adenosine monophosphate receptor protein in recombinant attenuated Salmonella vaccines

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20111228