PL206253B1 - Zapalniczka - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zapalniczka, taka jak zapalniczka kieszonkowa używana do zapalania papierosów lub cygar bądź też zapalniczka używana do zapalania świec, grillów, kominków i ognisk w ogólnoś ci.

Zapalniczki stosowane do przypalania wyrobów tytoniowych, np. cygar, papierosów i fajek, rozwijano od wielu lat. Typowo, w takich zapalniczkach stosuje się obrotowy element cierny albo element piezoelektryczny, który zapala paliwo z pojemnika paliwa. Piezoelektryczne mechanizmy zyskały ogólną akceptację, ponieważ są one proste w użyciu. Jeden z takich piezoelektrycznych mechanizmów opisano w opisie patentowym US Nr 5,262,697 (patent '697) Meury'go, którego ujawnienie przytoczono dla informacji.

Zapalniczki rozwinięto również w zakresie od małych kieszonkowych zapalniczek do papierosów do licznych asortymentowych form zapalniczek wielofunkcyjnych. Zapalniczki wielofunkcyjne są bardziej przydatne w ogólnym zastosowaniu, np. do zapalania świec, grillów, kominków i ognisk na kempingach. Wcześniejsze próby takich konstrukcji polegały po prostu na przedłużaniu manipulacyjnych rękojeści, w których końcu umieszczano typową zapalniczkę do papierosów. Przykłady takiej koncepcji opisano w patentach US Nr 4,259,059 i 4,462,791.

Wiele kieszonkowych zapalniczek wielofunkcyjnych posiada pewien mechanizm zapobiegający niepożądanemu uruchomieniu zapalniczki przez małe dzieci. Często mechanizmy te są włącznikami/wyłącznikami, które odcinają źródło paliwa lub zapobiegają ruchowi elementu uruchamiającego, np. przycisku zapalniczki. Włączniki/wyłączniki przestawiane przez użytkownika pomiędzy włączonym i wyłączonym położeniem mogą być problematyczne. Przykładowo, dorosły użytkownik może przez zapomnienie nie przestawić przełącznika do wyłączonego położenia po użyciu, czyniąc takie zabezpieczenie nieskutecznym.

Inne zapalniczki kieszonkowe i wielofunkcyjne posiadają przestawiany przez sprężynę człon przesuwny, który blokuje bądź zapobiega ruchowi elementu uruchamiającego lub przycisku. Przykłady takich zapalniczek opisano w patentach US Nr 5,697,775 (Saito) i 5,145,358 (m. in. Shike).

W dalszym ciągu występuje potrzeba wytwarzania zapalniczek zapobiegających przypadkowemu lub niezamierzonemu uruchomieniu przez nieprzewidzianych użytkowników, które jednakże umożliwią każdemu przewidzianemu użytkownikowi wygodny sposób uruchomienia, przez co takie zapalniczki znajdą wielu różnych użytkowników.

Według wynalazku, zapalniczka, zawierająca obudowę mieszcząca zespół zasilania paliwem, zespół zapłonu, korzystnie piezoelektryczny, człon uruchamiający zawierający język spustowy i związany z obudową i dostosowany do uruchamiania poprzez przemieszczenie do położenia uruchomienia przy użyciu określonej siły uruchomienia oraz zawierająca człon przesuwny do przesuwania przez użytkownika pomiędzy pierwszym położeniem członu przesuwnego i drugim położeniem członu przesuwnego i sprzężony z językiem spustowym członu uruchamiającego, charakteryzuje się tym, że język spustowy jest dostosowany do uruchamiania pierwszą siłą uruchomienia w pierwszym położeniu członu przesuwnego i język spustowy jest dostosowany do uruchamiania drugą siłą uruchomienia, która jest mniejsza niż pierwsza siła uruchomienia w drugim położeniu członu przesuwnego.

Z członem przesuwnym może być roboczo związany człon dociskowy lub człon wodzikowy.

Język spustowy członu uruchamiającego jest ruchomo połączony z obudową.

Człon przesuwny może być wychylnie zamontowany względem obudowy.

Człon przesuwny posiada końce pierwszy i drugi, przy czym pierwszy koniec jest ruchomy od początkowego położenia, w którym człon wodzikowy znajduje się w swoim pierwszym położeniu, do końcowego położenia, w którym człon wodzikowy znajduje się w swoim drugim położeniu.

W pierwszym położeniu członu przesuwnego człon wodzikowy styka się ze ścianą języka spustowego członu uruchamiającego.

W drugim poło ż eniu czł onu przesuwnego czł on wodzikowy korzystnie jest odłączony od ś ciany języka spustowego.

Korzystnie, w pierwszym położeniu członu przesuwnego człon wodzikowy jest połączony roboczo z językiem spustowym.

Z obudową jest związany przesuwnie człon tłokowy i człon dociskowy umieszczony pomiędzy członem tłokowym i członem podparcia obudowy, a człon wodzikowy jest wychylnie połączony z członem tłokowym, zaś w pierwszym położeniu członu przesuwnego człon tłokowy jest ruchomy, a człon dociskowy jest ściśnięty do uruchomienia zapalniczki.

PL 206 253 B1

W drugim położeniu członu przesuwnego i przy uruchomieniu zapalniczki, człon wodzikowy i człon tłokowy są zablokowane do ruchu ściskającego człon dociskowy.

Korzystnie też z obudową jest wychylnie związany człon tłokowy oraz człon dociskowy umieszczony pomiędzy członem tłokowym i członem wodzikowym, przy czym człon wodzikowy jest przesuwnie połączony z członem tłokowym.

Człon wodzikowy może być zamontowany ruchomo pomiędzy dwoma położeniami, przy czym przy jednym z położeń członu wodzikowego człon uruchamiający jest dostosowany do przemieszczania do położenia uruchomienia za pomocą drugiej siły napędowej.

Człon uruchamiający może stanowić co najmniej jeden język spustowy.

W korzystnym wariancie, z członem uruchamiającym jest roboczo związany pierwszy człon powstrzymujący, zwłaszcza popychacz krzywkowy, i drugi człon powstrzymujący do unieruchamiania członu uruchamiającego i zapobiegania zapłonowi paliwa.

W innym korzystnym wariancie, pierwszy czł on powstrzymują cy jest związany z ruchomym zespołem palnika, którego położenie określa blokadę członu uruchamiającego przez pierwszy człon powstrzymujący.

Drugi człon powstrzymujący może stanowić człon wodzikowy.

Zapalniczka według wynalazku utrudnia niepożądane uruchomienie lub powstrzymuje niepożądane uruchomienie przez nieprzewidzianych użytkowników.

Zapalniczkę według wynalazku można uruchamiać przynajmniej dwoma sposobami. W każdym rodzaju działania zapalniczka korzystnie działa bez mechanizmów blokujących, które powstrzymują lub zapobiegają ruchowi członu uruchamiającego, gdy zespół palnika znajduje się w częściowo lub całkowicie rozsuniętym położeniu. Człon wodzikowy korzystnie porusza się pomiędzy położeniem dużej siły napędowej, czyli pierwszym położeniem członu i położeniem małej siły napędowej, czyli drugim położeniem członu. Użytkownik oddziałuje pierwszą siłą uruchomienia na człon uruchamiający w celu zapł onu paliwa, gdy czł on wodzikowy ustawiono w pierwszym po ł o ż eniu członu i drugą siłą uruchomienia na człon uruchamiający w celu zapłonu paliwa, gdy człon uruchamiający ustawiono w drugim poło ż eniu czł onu. Sił a w pierwszym poł o ż eniu uruchomienia jest wię ksza od sił y w drugim położeniu uruchomienia.

Człon wodzikowy w położeniu dużej siły napędowej pośrednio napędza człon dociskowy, przez co człon dociskowy wytwarza pierwszą siłę przeciwstawną, która powstrzymuje lub utrudnia uruchomienie zapalniczki. Gdy użytkownik przestawia lub zmienia ustawienie wodzika do położenia małej siły napędowej, człon dociskowy dostarcza drugą różną siłę, która przeciwstawia się lub powstrzymuje uruchomienie zapalniczki.

Człon dociskowy w trybie małej siły napędowej nie może przeciwstawiać się lub powstrzymywać ruchu członu uruchamiającego, gdy użytkownik oddziałuje na niego siłą w tym samym zakresie jak w trybie dużej siły napędowej. W jednym przykładzie wykonania człon tłokowy w położeniu dużej siły napędowej można roboczo połączyć ze związanym, stykającym się lub sprzężonym członem uruchamiającym. W położeniu małej siły napędowej człon wodzikowy może się stykać z członem uruchamiającym lub może być od niego odsunięty, przez co człon dociskowy nie będzie znacząco powstrzymywał lub przeciwstawiał się ruchowi członu uruchamiającego.

Człon uruchamiający może selektywnie dozować paliwo, uruchamiać zespół zapłonu lub spełniać obie te funkcje. Zespół zapłonu może zawierać zespół piezoelektryczny. W położeniu dużej siły napędowej człon dociskowy może powstrzymywać ruch języka spustowego członu uruchamiającego do położenia uruchomienia, poprzez zwiększenie siły potrzebnej do uruchomienia języka spustowego.

Człon przesuwny może być połączony z obudową na wiele sposobów, np. wychylnie, przesuwnie, wspornikowo lub w ich kombinacji. W połączeniu wychylnym jeden koniec członu przesuwnego łączy się z obudową, natomiast drugi porusza się swobodnie. Ruch członu przesuwnego może przestawiać człon wodzikowy pomiędzy położeniem dużej siły napędowej i położeniem małej siły napędowej. Człon przesuwny może być oddzielony od dodatkowo dociskającego członu dociskowego lub może być elastyczne odkształcany bądź też człon wodzikowy użytkownik może przesuwać albo przestawiać.

Zaletą zapalniczki jest także to, że po wielokrotnych uruchomieniach zapalniczki pierwsza i druga siła na języku spustowym potrzebne do uruchomienia zapalniczki w dowolnym trybie, a korzystniej pierwsza siła na języku spustowym pozostaje zasadniczo stała. Tak, więc, pierwsza i druga przeciwstawna siła wywierana przez człon dociskowy korzystnie nie maleją zasadniczo przy użyciu zapalniczki.

Zaletą zapalniczki jest również to, że uruchomienie wymaga przestawienia członu uruchamiającego do położenia uruchomienia z określoną siłą uruchomienia. Pierwszy tryb uruchamiania, czyli tryb

PL 206 253 B1 dużej siły napędowej korzystnie bardziej polega na fizycznych cechach użytkownika, zwłaszcza jego możliwościach fizycznych, natomiast drugi tryb, czyli tryb małej siły napędowej korzystnie bardziej polega na możliwościach poznawczych i zręczności użytkownika. Dlatego też użytkownik może jednym palcem uruchomić zapalniczkę w położeniu dużej siły napędowej. Ponadto, zaletą tej zapalniczki jest to, że użytkownik może uruchomić zapalniczkę z trybu małej siły dwoma palcami. Jedną kolejną korzystną, lecz opcjonalną właściwością zapalniczki jest to, że uruchomienie zapalniczki w trybie dużej siły może wystąpić przy innej kolejności uruchamiania niż kolejność ruchów, jaka może występować w trybie małej siły napędowej. Gdy użytkownik przestawia człon przesuwny przed przestawieniem członu uruchamiającego, dla przestawienia członu przesuwnego z pierwszego położenia do drugiego położenia tego członu potrzebna jest pierwsza siła członu przesuwnego. Gdy użytkownik przesuwa człon uruchamiający na określonej odległości przed przestawieniem członu przesuwnego, do przestawienia członu przesuwnego z pierwszego położenia do drugiego położenia potrzebna jest druga siła członu przesuwnego. Gdy człon przesuwny ustawiony jest w pierwszym położeniu członu przesuwnego (tj. „w trybie dużej siły”), użytkownik przy zapalaniu paliwa wywiera pierwszą siłę uruchomienia na człon uruchamiający, a gdy człon przesuwny ustawiono w drugim położeniu członu przesuwnego (tj. „w trybie małej siły”), użytkownik przy zapalaniu paliwa wywiera drugą siłę uruchomienia, różną od pierwszej siły, na człon uruchamiający.

Zgodnie z jednym przykładem wykonania obecnego wynalazku druga siła członu przesuwnego może być większa od pierwszej siły członu przesuwnego. Alternatywnie, gdy użytkownik przestawia człon przesuwny przed przestawieniem członu uruchamiającego dla przestawienia członu przesuwnego, człon przesuwny może być zasadniczo zabezpieczony przed przestawieniem z pierwszego położenia członu przesuwnego do drugiego położenia członu przesuwnego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przykład wykonania zapalniczki wielofunkcyjnej z usuniętymi częściami dla przejrzystości i lepszego przedstawienia wewnętrznych szczegółów, gdzie zapalniczka znajduje się w początkowym stanie z zespołem palnika w zamkniętym położeniu, z językiem spustowym i członem przesuwnym w początkowych poło żeniach oraz z członem przesuwnym w położeniu dużej siły napę dowej, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 1A - elementy składowe zespołu zasilania paliwem zapalniczki z fig. 1, w powiększonym perspektywicznym widoku rozłożonego zespołu; fig. 1B - tylną część zapalniczki wielofunkcyjnej z fig. 1, w powiększonym, częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 2 - zapalniczkę z fig. 1 z usuniętymi częściami dla przejrzystości i lepszego przedstawienia różnych wewnętrznych szczegółów, jak na przykład członu przesuwnego, członu wodzikowego i członu dociskowego, gdzie język spustowy i człon przesuwny znajdują się w stanie początkowym a człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 3 - różne rozłożone elementy składowe zapalniczki z fig. 1 bez obudowy, w powiększonym perspektywicznym widoku; fig. 3A - inny przykład wykonania członu wodzikowego i członu tłokowego do zastosowania z zapalniczką wg fig. 1, powiększony perspektywiczny widok eksplodujący; fig. 4 - części składowe z fig. 3, w powiększonym, częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 5 - zapalniczkę z fig. 1, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej a język spustowy znajduje się w początkowym położeniu, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 6 - zapalniczkę z fig. 1, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej a język spustowy znajduje się we wciśniętym położeniu, powiększony, częściowy widok z boku; fig. 7 - zapalniczkę z fig. 1 z wciśniętym członem przesuwnym, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu małej siły napędowej a język spustowy znajduje się w początkowym położeniu, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 8 - zapalniczkę wg fig. 1, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu małej siły napędowej a język spustowy znajduje się we wciśniętym położeniu, powiększony, częściowy widok z boku; fig. 9 - zapalniczkę z fig. 1 z pokazaniem rozdzielonego zespołu obudowy i palnika, w częściowym, perspektywicznym widoku; fig. 9A - różne elementy składowe rozłożonego zespołu palnika zapalniczki z fig. 1, w częściowym, perspektywicznym widoku; fig. 10 - przednią część zapalniczki z fig. 1 z pokazaniem zespołu palnika w zamkniętym położeniu, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 10A - przednią część zespołu zapalniczki z fig. 10 z pokazaniem częściowo rozsuniętego i obróconego o około 20° zespołu palnika, w powię kszonym, częściowym widoku z boku; fig. 11 - przednią część zapalniczki z fig. 10 z pokazaniem częściowo rozsuniętego i obróconego o około 45° zespołu palnika, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 12 - zapalniczkę z fig. 10 z pokazaniem częściowo rozsuniętego i obróconego o około 90° zespołu palnika; w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 13 - zapalniczkę z fig. 10 z pokazaniem zespołu palnika w całkowicie rozsuniętym położeniu obróconym o około 160°,

PL 206 253 B1 w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 14 - przednią część zapalniczki z fig. 10 z pokazaniem częściowo rozsuniętego i obróconego o około 135° zespołu palnika, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 15 - rozłożony popychacz krzywkowy zapalniczki z fig. 1, w powiększonym perspektywicznym widoku; fig. 16 - drugi przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, gdzie język spustowy i człon przesuwny znajdują się w stanie początkowym a człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej, w częściowym przekroju i w widoku perspektywicznym; fig. 16A - schematycznie część członu tłokowego, członu wodzikowego i sztywnej sprężyny napędowej zapalniczki pokazanej na fig. 16, w widoku z góry; fig. 17 - zapalniczkę z fig. 16 z wciśniętym członem przesuwnym i członem wodzikowym w położeniu małej siły napędowej, w częściowym widoku perspektywicznym; fig. 18 - trzeci przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, gdzie zapalniczka znajduje się w początkowym stanie a człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej, w częściowym przekroju i w widoku perspektywicznego; fig. 18A - schematycznie część czł onu tł okowego i członu wodzikowego zapalniczki pokazanej na fig. 18, w widoku z góry; fig. 19 - zapalniczkę z fig. 18 z wciś nię tym czł onem przesuwnym i czł onem wodzikowym w poł o ż eniu mał ej sił y napę dowej, w częściowym przekroju i w widoku perspektywicznym; fig. 20 - czwarty przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, gdzie język spustowy i człon przesuwny znajdują się w stanie początkowym a człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 21 - zapalniczkę z fig. 20 z wciś nię tym czł onem przesuwnym i czł onem wodzikowym w położeniu małej siły napędowej, częściowy przekrój widoku perspektywicznego; fig. 22 - piąty przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, w którym zespół palnika znajduje się w zamkniętym położeniu, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 23 - szósty przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, gdzie zespół palnika znajduje się w zamkniętym położeniu, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 24 - zapalniczkę z fig. 23, gdzie zespół palnika znajduje się w rozsuniętym położeniu, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 25 - siódmy przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, gdzie zespół palnika znajduje się w zamkniętym położeniu, częściowy przekrój rzutu z boku; fig. 26 - zapalniczkę z fig. 25, gdzie zespó ł palnika znajduje się w rozsunię tym poł o ż eniu, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 27 - ósmy przykład wykonania zapalniczki według wynalazku, gdzie obudowa zawiera taśmę przewodzącą, w częściowym przekroju i w rzucie z boku; fig. 28 - język spustowy, styk elektryczny i taśmę przewodzącą z fig. 27, w widoku perspektywicznym; fig. 29 - dziewiąty przykład wykonania według wynalazku, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej a język spustowy znajduje się w początkowym położeniu, powiększony, częściowy widok z boku; fig. 29A - zapalniczkę z fig. 29, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej a język spustowy znajduje się we wciśniętym położeniu, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 30 - dziesiąty przykład wykonania według wynalazku, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej a język spustowy znajduje się w początkowym położeniu, powiększony, w częściowym widoku z boku; fig. 30A - zapalniczkę z fig. 30, gdzie człon wodzikowy znajduje się w położeniu dużej siły napędowej a język spustowy znajduje się we wciśniętym położeniu, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 31 - jedenasty przykład wykonania obecnego wynalazku, gdzie język spustowy znajduje się w początkowym położeniu, w powiększonym, częściowym widoku z boku; fig. 31A - zapalniczkę z fig. 31 z językiem spustowym we wciśniętym położeniu, powiększony, częściowy widok z boku.

Opis korzystnych przykładów wykonania

Na fig. 1, pokazano przykład wielofunkcyjnej zapalniczki 2 wykonanej zgodnie z obecnym wynalazkiem w zrozumieniu, że specjaliści w tej dziedzinie zauważą możliwość wprowadzenia wielu modyfikacji i zamienności, jakie można wprowadzić dla różnych elementów. Choć wynalazek będzie opisany w odniesieniu do zapalniczki wielofunkcyjnej, specjalista w tej dziedzinie łatwo zauważy, że charakter opisu podobnie dotyczy tradycyjnych zapalniczek kieszonkowych.

Zapalniczka 2 generalnie posiada obudowę 4, którą można wykonać z formowanego twardego polimeru lub z takich mas plastycznych jak terpolimer styrenowo butadienowo akrylonitrylowy itp. Obudowę 4 można również wykonać z dwóch części, które łączy się ze sobą sposobami znanymi dla specjalistów w tej dziedzinie, np. spajanie ultradźwiękowe.

W obudowie 4 występują różne człony podparcia, np. człon podparcia 4a opisany poniżej. W zapalniczce 2 zastosowano w różnych celach dalsze człony podparcia, np. człony podparcia lub kierowania toru przesuwu elementów składowych. Obudowa 4 posiada ponadto rękojeść 6, która tworzy pierwszy koniec 8 i drugi koniec 9 obudowy. Opisany szczegółowo poniżej zespół palnika 10 wychylnie połączono w drugim końcu 9 obudowy.

PL 206 253 B1

Według fig. 1, 1A i 1B rękojeść 6 korzystnie zawiera zespół zasilania paliwem 11, w którym występuje pojemnik 12 z paliwem, spust zaworu 14, zespół dyszy z zaworem 15, sprężyna 16, prowadnica 18 i ustalacz 20. Pojemnik 12 utrzymuje inne elementy zespołu zasilania paliwem 11 i tworzy zasobnik 12a oraz komorę 12b, a ponadto zawiera parę rozsuniętych członów podparcia 12c wystających w górę z jego krawędzi górnej. Człony podparcia 12c tworzą otwory 12d. Zasobnik 12a zawiera paliwo F, którym może być węglowodór gazowy, np. butan, propan lub mieszanina butanowo-propanowa itp.

Według fig. 1A i 1B spust zaworu 14 podparto obrotowo na zasobniku 12 poniżej członów podparcia 12c. Spust zaworu 14 łączy się z zespołem dyszy z zaworem 15, w którym występuje dysza lub trzon zaworu 15a i elektroda 15b. Elektroda 15b jest opcjonalna. Zespół dyszy z zaworem 15 o budowie normalnie otwartej zamyka się pod naciskiem członu sprężystego 16 na spuście zaworu 14. Alternatywnie, można również zastosować zespół dyszy z zaworem o budowie normalnie zamkniętej.

Zespół zasilania paliwem 11 opisano w opisie patentowym US Nr 5,934,895 („patent '895”), co przytoczono niniejszym dla informacji. Alternatywny układ zespołu zasilania paliwem 11, jaki można tu zastosować, ujawniono w opisie patentowym US Nr 5,520,197 („patent '197”) lub w patencie US Nr 5,435,719 („patent '719”), co przytoczono niniejszym dla informacji. Zespoły zasilania paliwem opisane w powyższych patentach można zastosować ze wszystkimi podanymi częściami składowymi lub z różnymi usuniętymi częściami składowymi, jak np. osłony przeciwwiatrowe, sprężyny przesuwne itp., według uznania jednego ze specjalistów. Można zastosować alternatywny zespół zasilania paliwem.

Na fig. 1A pokazano prowadnicę 18, której ściany tworzą szczelinę 18a oraz występy 18b. Gdy zapalniczka jest zmontowana, prowadnica 18 znajduje się pomiędzy członami podparcia 12c a człony podparcia 12c odginają się na zewnątrz w dostosowaniu do prowadnicy 18. Po wyrównaniu występów 18b z otworami 12 człony podparcia 12c mogą powrócić do swych pionowych początkowych położeń. Oddziaływanie pomiędzy występami 18b i otworami 12d umożliwia utrzymanie prowadnicy 18 w głównym korpusie 12.

Według fig. 1A i 1B ustalacz 20 zawiera część przednią 20a, która ma otwór 20b oraz kątową część tylną 20c. W łącznik paliwa 22 umieszczony na wierzchu dyszy 15a wchodzi przewód paliwa 23. Łącznik 22 jest jednakże opcjonalny i jeśli nie jest zastosowany, przewód 23 może być umieszczony bezpośrednio na dyszy 15a.

Ustalacz 20 właściwie ustala przewód paliwa 23 względem zespołu dyszy z zaworem 15, poprzez umieszczenie przewodu 23 w otworze 20b, dzięki czemu przewód 23 znajduje się wewnątrz łącznika 22. Szczegóły przewodu 23 będą opisane w dalszej części. Tylna część 20c ustalacza 20 wchodzi w szczelinę 18a prowadnicy 18. Ustalacz 20 i prowadnicę 18 można skonfigurować w taki sposób, aby elementy te łączyły się zatrzaskowo, co daje poprawne ułożenie przewodu 23 względem zespołu dyszy z zaworem 15. Prowadnica 18 i ustalacz 20 są opcjonalne, a obudowę 4 lub inne elementy składowe zapalniczki można wykorzystać do podparcia i ustalenia łącznika 22 oraz przewodu 23. Dodatkowo, prowadzenie i ustalacz 20 można skonfigurować odmiennie w taki sposób, aby ustalały łącznik 22 i przewód 23 względem dyszy 15a.

Pojemnik 12, prowadnicę 18, ustalacz 20 i łącznik 22 można wykonać z masy plastycznej. Jednakże spust zaworu 14, trzon zaworu 15a i elektrodę 15b korzystnie wykonano z materiałów przewodzących elektrycznie. Zespół zasilania paliwem 11 może być wstępnie zmontowanym zespołem zawierającym pojemnik zasilania 12, zespół dyszy z zaworem 15 oraz dociskany spust zaworu 14. Gdy zespół zasilania paliwem 11 umieszczono wewnątrz zapalniczki, człon podparcia obudowy 4a ustala i utrzymuje położenie zespołu 11, jak pokazano na fig. 1. Człon podparcia obudowy 4b ułatwia ustawienie ustalacza 20.

Przechodząc ponownie do fig. 1, zapalniczka 2 zawiera również człon uruchamiający, który ułatwia ruch spustu zaworu 14, selektywnie uwalniając paliwo F. W tym przykładzie wykonania człon uruchamiający uruchamia również selektywnie zespół zapłonu 26 dla zapłonu paliwa. Alternatywnie, człon uruchamiający może służyć do uwalniania paliwa albo do zapłonu paliwa, a drugą funkcję może realizować inny mechanizm lub zespół. Człon uruchamiający w zilustrowanym przykładzie wykonania zawiera język spustowy 25. W alternatywnym przykładzie wykonania, jak opisano poniżej, człon uruchamiający może być częścią zespołu uruchamiającego.

Według fig. 1B, choć niekoniecznie dla wszystkich przykładów tego wynalazku, korzystnym zespołem zapłonu 26 jest elektryczny zespół zapłonu, np. mechanizm piezoelektryczny. Zespół zapłonu może alternatywnie zawierać inne elementy zapłonu elektronicznego, jak przykładowo przedstawiono w opisie patentowym US Nr 3,758,820 i w opisie patentowym US Nr 5,496,169, zespół kółka iskrowego

PL 206 253 B1 i kamienia do zapalniczki lub inne dobrze znane w tej dziedzinie mechanizmy do wytworzenia iskry lub zapłonu paliwa. Zespół zapłonu może alternatywnie zawierać baterię, posiadającą np. cewkę połączoną na jej zaciskach. Mechanizm piezoelektryczny może być mechanizmem typu opisanego w patencie '697. Mechanizm piezoelektryczny 26 schematycznie pokazano na fig. 1B i szczegółowo opisano w patencie '697.

Zespół piezoelektryczny 26 posiada część górną 26a i część dolną 26b, które przesuwają się względem siebie wzdłuż wspólnej osi. Sprężynę zwojową lub sprężynę powrotną 30 umieszczono pomiędzy górną i dolną częścią 26a, 26b zespołu piezoelektrycznego. Sprężyna powrotna 30 przeciwstawia się wciśnięciu zespołu piezoelektrycznego, a przy umieszczeniu w członie uruchamiającym przeciwstawia się wciśnięciu członu uruchamiającego. Część dolna 26b zespołu piezoelektrycznego wchodzi we współpracującą komorę 12b w zespole zasilania paliwem 11 Zespół piezoelektryczny 26 ponadto zawiera styk elektryczny 32 lub człon krzywkowy trwale połączony z górną częścią 26a. W początkowym położeniu części 26a, 26b są rozdzielone szczeliną X. Popychacz krzywkowy 32 wykonano z przewodzącego materiału. Górną część 26a połączono do języka spustowego 25 członu uruchamiającego. Przewód zapłonowy lub kabel 28 jest częściowo izolowany i łączy się ze stykiem elektrycznym 29 zespołu piezoelektrycznego w znany sposób.

Jak pokazano na fig. 1, człon przesuwny 34 znajduje się w górnej części rękojeści 6, a człon uruchamiający znajduje się naprzeciw członu przesuwnego 34 w pobliżu dolnej części rączki 6. Według fig. 2-4 człon przesuwny generalnie posiada niepodparty, ruchomy przedni koniec 36, który zawiera skierowany w dół występ 36a oraz tylny koniec 38 wychylnie połączony do przegubu 40 obudowy 4. Specjalista w tej dziedzinie łatwo zauważy, że człon przesuwny 34 również można połączyć z obudową w inny sposób, np. wysięgnikowo, przesuwnie lub obrotowo. Gdy człon przesuwny 34 przesuwa się, można z nim zastosować krzywkę.

Według fig. 3 i 4 sprężyna płaska 42 posiada przedni koniec 42a i tylny koniec 42b. Sprężynę płaską 42 wygięto, jak najlepiej pokazano na fig. 4, przez co przedni koniec 42a został odsunięty powyżej tylnego końca 42b. Kształt sprężyny płaskiej można zmienić w zależności od układu elementów składowych zapalniczki i z uwzględnieniem koniecznych warunków przestrzennych. Alternatywnie, płaską sprężynę można umieścić z przodu członu przesuwnego 34. Dodatkowo, sprężynę płaską można zastąpić sprężyną zwojową, resorem wspornikowym lub dowolnym innym członem dociskowym dla dociskania członu przesuwnego 34.

Według fig. 5 tylny koniec 42b sprężyny płaskiej 42 umieszczono wewnątrz obudowy 4 pomiędzy członami podparcia 4c, przez co koniec 42b łączy się z obudową 4 w taki sposób, że sprężyna 42 pracuje zasadniczo jako człon wysięgnikowy. W wyniku takiego układu, wymiarów i materiału sprężyny 42 przedni koniec 42a porusza się swobodnie i jest dociskany w górę, dla przywrócenia początkowego położenia przedniego końca 36 członu przesuwnego, jak pokazano na fig. 5. Tak więc, niepodparty przedni koniec 36 członu przesuwnego 34 można przestawić w dół wzdłuż przedniego końca 42a sprężyny 42. Człon przesuwny 34 korzystnie wykonano ze sztucznego tworzywa, natomiast sprężynę płaską 42 korzystnie wykonano z metalu posiadającego właściwości sprężyste, np. stali sprężynowej, stali nierdzewnej lub z innych rodzajów materiału. Należy zauważyć, że choć sprężynę płaską 42 pokazano zamontowaną do obudowy 4, można ją alternatywnie połączyć z innymi elementami tej zapalniczki.

Według fig. 1 opisano obecnie dalsze szczegóły członu uruchamiającego, czyli języka spustowego 25. Język spustowy 25 jest korzystnie ślizgowo połączony z obudową 4. Język spustowy 25 i obudowę 4 można skonfigurować i zwymiarować w taki sposób, aby ograniczyć ruchu języka spustowego w przód lub w tył. Specjalista w tej dziedzinie zauważy, że język spustowy można alternatywnie połączyć z obudową w inny sposób, np. wychylnie, obrotowo lub wysięgnikowe Przykładowo, język spustowy może być układem łącznikowym dwóch elementów, gdzie jeden element jest przesuwnie połączony z obudową a drugi element jest wychylny.

Powracając ponownie do fig. 3, język spustowy 25 posiada część dolną 44 i część górną 46. Przechodząc do fig. 3-4, część dolna część 44 zawiera przednią powierzchnię nacisku palca 48, pierwszą komorę 50 (pokazaną linią przerywaną) i drugą komorę 52 (pokazaną linią przerywaną). Gdy język spustowy 25 umieszczony jest wewnątrz obudowy 4, powierzchnia nacisku palca 48 wystaje z obudowy i jest dostępna dla palca użytkownika (nie pokazano).

W tym przykładzie dolną i górną część języka spustowego 25 wykonano jako jeden element. Alternatywnie, górna i dolna część mogą być dwoma połączonymi ze sobą oddzielnymi elementami lub język spustowy może być zespołem złożonym z kilku części. Według fig. 4 i 5 pierwsza i druga komora 50 i 52 języka spustowego 25 zajmują położenie poziome. Pierwsza komora 50 znajduje się poniżej drugiej

PL 206 253 B1 komory 52, pierwszą komorę 50 dostosowano do umieszczenia sprężyny powrotnej 53 języka spustowego. Sprężynę 53 umieszczono pomiędzy językiem spustowym 25 i pierwszą częścią oporową sprężyny lub członem podparcia 4d obudowy 4. Według fig. 4 język spustowy 25 posiada ponadto przedłużenie 54 wystające w tył z dolnej części 44. Druga komora 52 przechodzi w przedłużenie 54. Drugą komorę 52 dostosowano do umieszczenia zespołu zapłonu 20 (jak pokazano na fig. 1). Zgodnie z fig. 3 i 4 górna część 46 języka spustowego 25 posiada prowadnice kątowe. W tym przykładzie wykonania prowadnicami są boczne wycięcia przedstawione przez wybranie 56 w ścianie bocznej 57. Wybranie 56 zawiera pierwszą część 56a i drugą część 56b w połączeniu z pierwszą częścią 56a. Druga część 56b posiada ścianę 56c zasadniczo równoległą do pionowej osi V. Oś pionowa V jest prostopadła do osi podłużnej L i osi poprzecznej T (jak pokazano na fig. 1). W tym przykładzie wykonania prowadnicami są wycięcia, lecz w innym przykładzie wykonania język spustowy może mieć pełne ściany boczne a prowadnice można utworzyć na wewnętrznej powierzchni ścian bocznych. Według fig. 3 górna część 46 języka spustowego posiada również wybranie 58 i szczelinę 60 w górnej ścianie 61 języka spustowego. Górna część 46 zawiera ponadto wystającą w przód część zaczepową 62, z powierzchnią zaczepową 62a. Przeznaczenie części zaczepowej 62 będzie szczegółowo opisane poniżej. Według fig. 1 i 3 w tym przykładzie wykonania część górna 46 języka spustowego 25 i prowadnice 56 tworzą część zespołu podwójnego rodzaju działania. Zespół podwójnego rodzaju działania zawiera również człon wodzikowy 63 i człon tłokowy 74. W tym przykładzie wykonania dolną i górną część 44 i 46 języka spustowego wykonano jako jeden element. W innym przykładzie wykonania części dolna 44 i górna 46 mogą być utworzone jako oddzielne elementy i roboczo połączone ze sobą. Człon wodzikowy 63 po zamontowaniu w zapalniczce znajduje się poniżej członu przesuwnego 34. Człon wodzikowy 63 ma kształt zasadniczo teowy, z podłużnie przechodzącą częścią korpusu 64 i poprzecznie przechodzącymi częściami główkowymi 66. Jak najlepiej pokazano na fig. 4, części główkowe 66 mają płaską powierzchnię przednią 66a. Powierzchnia 66a jest generalnie równoległa do pionowej osi V, gdy człon wodzikowy 63 zamontowany jest wewnątrz języka spustowego 25.

Przechodząc do fig. 5, element korpusu 64 posiada dwa poprzecznie wystające czopy 68 w tylnym końcu, wgłębienie 70 na górnej powierzchni oraz pionowy występ 72, który wystaje ze spodniej powierzchni elementu korpusu 64. Wgłębienie 70 jest opcjonalne.

Według fig. 3 i 4 w alternatywnych przykładach wykonania ścianę 56c języka spustowego 25 i ścianę 66a członu wodzikowego 63 można wykonać w inny sposób. Przykładowo, ściany mogą być alternatywnie pochylone względem pionowej osi V. Przykładowo, ściany 66a i 56c mogą być pochylone kątowo zasadniczo do równoległego położenia względem linii A1, która jest kątowo przesunięta od pionowej osi V o kąt β. Ściany zaczepu 66a, 56a mogą alternatywnie być pochylone do położenia zasadniczo równoległego względem linii A2, kątowo odsuniętej od pionowej osi V o kąt Θ. Alternatywnie, ścianę można wykonać z pryzmowym wrębem a ściana 66a może zawierać pryzmowy występ wchodzący we wrąb ściany 56c lub vice versa.

Według fig. 4 i 5 człon tłokowy 74 posiada część tylną 76 i część przednią 78. Część tylna 76 tworzy pionową ścianę 76a do zetknięcia ze sztywną sprężyną napędową lub członem dociskowym 80. Sprężynę 80 umieszczono pomiędzy ścianą 76a i drugą częścią oporową sprężyny lub członem podparcia 4e obudowy 4. Powracając ponownie do fig. 4, tylna część 76 ponadto zawiera poziome wycięcia 76b, które tworzą człon oporowy 76c. Wybrania 76b i człon oporowy 76c pozwalają na przesuwne zamontowanie członu tłokowego 74 na szynach (nie pokazano) w obudowie, umożliwiając podłużny przesuw członu tłokowego 74 na określonej odległości, przez co człon wodzikowy 63 może pracować jak opisano poniżej.

Według fig. 3 i 4 w przedniej części 78 członu tłokowego 74 wykonano dwa rozstawione ramiona 82. Ramiona 82 i część przednia 78 tworzą wybranie 84, w które wchodzą czopy 68 członu wodzikowego 63. Wybranie 84 i czopy 68 członu wodzikowego 63 wykonano i zwymiarowano w dostosowaniu do obracania członu wodzikowego 63 względem członu tłokowego 74, jak szczegółowo opisano poniżej. W tym przykładzie człon wodzikowy 63 łączy się wychylnie z członem tłokowym 74, jednakże w innym przykładzie człon wodzikowy 63 można nieruchomo połączyć z członem tłokowym 74, lecz z możliwością elastycznego odkształcenia. Część przednia 78 członu tłokowego 74 ponadto zawiera wystającą w dół część podpierającą 86, która tworzy poziomą platformę 88 z wystającym w górę czopem 90. Według fig. 3 i 5 gdy człon tłokowy 74 zamontowano w zapalniczce, pozioma platforma 88 przechodzi poprzez tylne wycięcie 58 języka spustowego 25 i czop 90 może wyrównać się z czopem 72 członu tłokowego 63, przez co czopy 72, 90 utrzymują między sobą sprężynę powrotną tłoka 92. Człon

PL 206 253 B1 wodzikowy styka się ze spodnią powierzchnią górnej ściany 61 (jak pokazano na fig. 3) dzięki sprężynie powrotnej 92, która dociska człon wodzikowy w górę w kierunku początkowego położenia.

Na fig. 3A, pokazano korzystny przykład wykonania członu wodzikowego 63' i członu tłokowego 741, do zastosowania z zapalniczką 2 wg fig. 1.

Człon wodzikowy 63' jest podobny do członu wodzikowego 63 z tą różnicą, że element korpusu 641 tworzy pojedynczą część centralnego czopa 68' oraz szczelinę 68. Człon tłokowy 74' jest podobny do członu tłokowego 74 z tą różnicą, że część przednia 78' członu tłokowego 74' posiada pojedyncze ramię 82' tworzące wycięcie 84' dla obrotowego podparcia czopa 68' członu tłokowego 63 Gdy człon wodzikowy 63' wychyla się w dół, ramię 82' wchodzi w szczelinę 68'.

Działanie członu uruchamiającego będzie szczegółowo opisane poniżej w odniesieniu do fig. 6-8. Według fig. 9, zgodnie z następnym przykładem wykonania zapalniczka 2 może zawierać zespół palnika 10, który będzie obecnie opisany szczegółowo. Zespół palnika 10 można ruchomo połączyć z obudową 4 i/lub wykonać oddzielnie od obudowy 4. Zespół palnika 10 można obracać pomiędzy pierwszym, czyli zamkniętym położeniem, pokazanym na fig. 1 i 10 oraz drugim, czyli całkowicie rozsuniętym położeniem pokazanym na fig. 13. W zamkniętym położeniu zespół palnika 10 jest złożony blisko obudowy 4, umożliwiając wygodny transport i przechowywanie zapalniczki 2. W całkowicie rozsuniętym położeniu, zespół palnika 10 wystaje na zewnątrz z obudowy 4.

Według fig. 9 i 9A zespół palnika 10 zawiera palnik 101 nieruchomo połączony z członem bazowym 102. Palnik 101 jest cylindryczną rurką metalową z umieszczonym wewnątrz przewodem 23 (jak pokazano na fig. 1) i kablem 28. Palnik 101 posiada również klapkę 101a integralnie utworzoną w pobliżu wolnego końca palnika. Alternatywnie, z palnikiem można połączyć oddzielną klapkę.

Przechodząc ponownie do fig. 9 i 9A, pokazano człon bazowy 102 wchodzący we wgłębienie 104 utworzone w drugim końcu 9 obudowy 4. Wgłębienie 104 umieszcza się pomiędzy bokami obudowy 4 i w ten sposób ustala zespół palnika 10 pomiędzy tymi bokami.

Człon bazowy 102 składa się z dwóch elementów korpusu 106a i b, jest generalnie cylindryczny i tworzy otwór 108. Zgodnie z pokazanym przykładem wykonania elementy korpusu 106a i b tworzą kanały 106c, przez co gdy elementy korpusu 106a i b się połączą, kanały 106c utworzą komorę 107. Jedną z metod, jakie można zastosować dla połączenia elementów członu bazowego jest spajanie ultradźwiękowe. Obecny wynalazek nie ogranicza się jednakże do takiej konfiguracji lub konstrukcji człon bazowego 102.

Element korpusu 106b tworzy otwór 109, jak najlepiej pokazano na fig. 10, otwór 109 jest otworem łukowym przechodzącym poprzez element korpusu 106b i łączącym się z kanałem 106c oraz komorą 107 (jak pokazano na fig. 9), tam utworzoną. Przeznaczenie otworu łukowego 109 będzie szczegółowo opisane poniżej.

Przechodząc ponownie do fig. 9, obudowa 4 zawiera parę osi 110a i 110b utworzonych na jej wewnętrznej powierzchni 112. Oś 110a jest członem wewnętrznym a oś 110b jest członem zewnętrznym. Osie 110a, b można skonfigurować i zwymiarować w taki sposób, aby łączyły się ze sobą zatrzaskowo po połączeniu. Alternatywnie, osie 110a, b można połączyć poprzez spajanie ultradźwiękowe lub innymi sposobami łącznia znanymi specjalistom w tej dziedzinie. W innej alternatywie osie 110a, b mogą być odsunięte. Po zmontowaniu osie 110a i 110b przechodzą przez otwór 108, wychylnie łącząc zespół palnika 10 z obudową 4. Osie 110 tworzą zatem oś przegubu P, wokół której obraca się zespół palnika 10. Oś przegubu P korzystnie przechodzi poprzecznie (tj. przebiega od jednej strony obudowy 4 do drugiej bez pionowego wystawania) i jest prostopadła do podłużnej osi L, jednakże obecny wynalazek obejmuje inne ustawienia osi przegubu P. W obudowie mogą również występować elementy dystansowe 113 utworzone na powierzchni wewnętrznej 112 obudowy 4, dla podparcia członu bazowego 102 we wgłębieniu 104. Człon bazowy 102 może również posiadać parę opcjonalnych członów ciernych po jego przeciwnych stronach. Przykładowo, po przeciwnych stronach członu bazowego można umieścić parę gumowych pierścieni uszczelniających o przekroju okrągłym, które można oprzeć o elementy dystansowe 113. Można zastosować opcjonalne człony cierne służące do powstrzymywania obrotu zespołu palnika 10 wokół osi obrotu.

Powracając do fig. 1, obudowa zapalniczki 4 ponadto posiada pionową ścianę 4f w przednim końcu 9. Człon bazowy 102 ponadto posiada występ 106d wystający z niego generalnie promieniowo. Oddziaływanie pomiędzy ścianą 4f i występem 106d zapobiega ruchowi palnika 101 w kierunku W1 zasadniczo poza całkowicie rozsuniętym położeniem, jak pokazano na fig. 13. Ponadto, gdy zespół palnika 10 znajduje się w całkowicie rozsuniętym położeniu, pomiędzy pionową ścianą 4f i występem, 106 członu bazowego 102 może występować mały luz.

PL 206 253 B1

Według fig. 10-14 zapalniczkę 2 można zaopatrzyć w człon krzywkowy 116, który podatnie ustala lub utrzymuje zespół palnika 10 w różnych położeniach, od zamkniętego położenia (pokazanego na fig. 10) do całkowicie rozsuniętego położenia pokazanego na fig. 13) oraz w różnych położeniach pośrednich (pokazanych na fig. 11 i 12) między nimi. Popychacz krzywkowy 116 również można zabezpieczyć przed przestawieniem przez użytkownika lub bardziej szczegółowo wystarczającym przesunięciem języka spustowego 25 dla zapalenia zapalniczki 2, gdy zespół palnika 10 znajduje się w zamkniętym położeniu wg fig. 10, i w dalszym ciągu będzie zapobiegać takiemu wystarczającemu przesunięciu języka spustowego 25 dopóki zespół palnika 10 nie zostanie wychylony do zadanego położenia, np. położenia około 40° od zamkniętego położenia, jak opisano poniżej. Takie unieruchomienie języka spustowego 25 może zapobiec zapłonowi zapalniczki poprzez powstrzymanie wypływu paliwa lub zapłonu płomienia. Zapłonowi płomienia można zapobiec przykładowo poprzez zapobieżenie wytworzeniu iskry.

Według fig. 15 popychacz krzywkowy 116 obrotowo zamontowano na występie 117 (jak najlepiej pokazano na fig. 9) utworzonym na obudowie 4. Popychacz krzywkowy 116 posiada piastę 118 oraz pierwszą i drugą część zaczepową 119, 120, wystające po przeciwnych w przybliżeniu bokach piasty 118. Piasta 118 posiada otwór 118a, w który wchodzi występ 117. Pierwsza część 119 posiada końcówkę popychacza 122 współpracującą z powierzchnią krzywkową 124 utworzoną na członie bazowym 102 (patrz. fig. 9). Druga część 120 posiada drugą powierzchnię zaczepową 126 stykającą się z pierwszą powierzchnią zaczepową 62 (jak pokazano na fig. 10), którą można wykonać na języku spustowym 25. Choć pierwszą i drugą powierzchnię 62a, 126a pokazano jako części zaczepów 62, 126, dla specjalistów w tej dziedzinie znane są inne formy powierzchni zaczepowych, również pozostające w zakresie obecnego wynalazku. Zaczep 126 może alternatywnie łączyć się z innymi elementami zapalniczki, np. członem łączącym, dla zapobieżenia wytwarzaniu płomienia.

Przechodząc ponownie do fig. 10, popychacz krzywkowy 116 jest odchylany przeciwnie do ruchu wskazówek zegara 128 przez człon dociskowy 128, pokazany jako sprężyna naciskowa, przez co końcówka popychacza 122 styka się i podąża za powierzchnią krzywkową 124. W obudowie 4 wykonano gniazdo 130 a na pierwszej części 119 wykonano występ 132 (pokazany na fig. 15) w celu ustalenia położenia członu dociskowego. W alternatywnym przykładzie wykonania gniazdo 130 i występ 132 można utworzyć na przeciwnych członach. Dodatkowo, człon dociskowy 128, choć pokazany jako sprężyna zwojowa, alternatywnie może być sprężyną skrętową lub sprężyną płaską bądź dowolnym innym znanym typem członu dociskowego, odpowiednim wg uznania specjalisty w tej dziedzinie. Końcówkę popychacza 122 można alternatywnie dociskać do powierzchni krzywkowej 124 poprzez wprowadzenie popychacza krzywkowego 116 wykazującego sprężyste właściwości. Przykładowo, popychacz krzywkowy 116 może być elastycznym członem ściskanym w obudowie 2, przez co końcówka popychacza 122 będzie elastycznie dociskana do powierzchni krzywkowej 124.

Powierzchnia krzywkowa 124 jest powierzchnią falistą i zawiera szereg pierwszych części zaczepowych 134a-d, pokazanych jako wgłębienia 134a-d. Pierwsze części zaczepowe 134a-d mogą łączyć się z końcówką popychacza 122 pierwszej części zaczepowej 119. Wgłębienia 134a-d pokazano jako wycięcia utworzone w członie bazowym 102, w które może wchodzić zewnętrzny występ końcówki popychacza 122, przez co końcówka popychacza 122 przemieszcza się promieniowo do wewnątrz, powodując obracanie popychacza krzywkowego 116 zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół występu 117. W pokazanym przykładzie pierwsze wgłębienie 134 jest pochylonym wycięciem większym pod pozostałych wgłębień 134b-d, które są wycięciami wklęsłymi. Wgłębienie 134 zawiera część o pochylonej powierzchni 135, dla wytworzenia małego kąta przyporu gdy końcówka popychacza 122 przesuwa się wzdłuż powierzchni krzywkowej 124 wewnątrz pierwszego wgłębienia 134a. W efekcie tak małego kąta przyporu człon dociskowy 128 będzie stopniowo ściskany gdy człon bazowy 102 będzie obracać się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a końcówka popychacza 122 będzie przesuwać się z pierwszego wgłębienia 134a w kierunku drugiego wgłębienia 134b, dając tym samym łagodne i stopniowe odczucie przez użytkownika podczas obracania zespołu palnika 10 z zamkniętego położenia. Mały kąt przyporu zmniejsza również zużycie oraz naprężenia popychacza krzywkowego 116 i członu bazowego 102.

Obecny wynalazek nie ogranicza się do kształtu i konfiguracji wgłębień 134a-d jak pokazano, a wgłębienia 134a-d mogą alternatywnie być np. nierównościami, grzbietami lub występami utworzonymi na członie bazowym 102, który współpracuje z końcówką popychacza 122 i przemieszcza ją promieniowo na zewnątrz, powodując obrót popychacza krzywkowego przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Obecny wynalazek nie ogranicza się tylko do liczby i położenia pokazanych wgłębień.

PL 206 253 B1

Ponadto, obecny wynalazek nie ogranicza się do kształtu i konfiguracji popychacza krzywkowego 116 oraz końcówek 122 i 126. Konfiguracje popychacza krzywkowego 116, końcówek 122, 126 i wgłębień 134a-d mogą się zmieniać np. dla zmiany siły potrzebnej dla przestawienia zespołu palnika 10. Konfiguracje popychacza krzywkowego 116, końcówek 122, 126 i wgłębień 134a-d mogą się również zmieniać np. dla zmiany siły potrzebnej do utrzymania zespołu palnika w dowolnym zamkniętym lub rozsuniętym położeniu, włączając położenia pośrednie.

W dalszym ciągu na fig. 10 zapalniczkę 2 pokazano z zespołem palnika w zamkniętym położeniu. W tym położeniu końcówkę popychacza 122 dociśnięto w pierwszym wgłębieniu 134a i ustawiono w pierwszej promieniowej odległości R od osi obrotu 4. Ponieważ pierwsze wgłębienie 134a ma część o pochylonej powierzchni 135, zespół palnika 10 musi obracać się na określonej odległości, korzystnie około 40° zanim zaczep 126 odłączy się od zaczepu 62. Gdy zespół palnika 10 znajduje się w zamkniętym położeniu lub jest obrócony mniej niż na określonej odległości, zaczep 126 wyrównuje się z zaczepem 62 języka spustowego 25, przez co ściany zaczepu 62 i 126a łączą się z wgłębieniem języka spustowego 25. Zaczepy 62, 126 mogą być odsunięte od siebie lub w inny sposób skonfigurowane umożliwiając tylko częściowe wciśnięcie języka spustowego 25, lecz niewystarczające dla zapalenia zapalniczki 2 lub alternatywnie, aby język spustowy 25 nie mógł być wciśnięty.

Ściany zaczepu 62a i 126a stykają się gdy zaczepy 62, 126 łączą się ze sobą. Ściany zaczepu 62a, 126a pokazano w ustawieniu zasadniczo równoległym do pionowej osi V, która jest prostopadła do podłużnej osi L przegubu oraz osi przegubu P. Taki układ zaczepów 62, 126 zwiększa siłę potrzebną do wystarczającego wciśnięcia języka spustowego 25 w celu zapalenia zapalniczki.

Ściany zaczepu 62a, 126a mogą być alternatywnie pochylone. Przykładowo, ściany zaczepu 62a, 126a można pochylić pod kątem w taki sposób, aby były zasadniczo równoległe do linii B1, która jest kątowo odsunięta od pionowej osi B o kąt γ, przez co następuje ryglowanie zaczepów 62, 126. Taki układ zaczepów może zwiększyć siłę potrzebną dla wystarczającego wciśnięcia języka spustowego 25 dla zapalenia zapalniczki. Siła potrzebna w zablokowanej konfiguracji może być większa niż siła potrzebna w konfiguracji pionowej ściany.

Ściany zaczepu 62a, 126a można alternatywnie pochylić pod kątem w taki sposób, aby były zasadniczo równoległe do linii B2, która jest kątowo odsunięta od pionowej osi V o kąt δ. Przy zastosowaniu określonej siły takie zaczepy mogą się ugiąć lub rozłączyć. Taki układ zaczepów może zwiększyć siłę potrzebną dla wystarczającego wciśnięcia języka spustowego 25, aby zapalić zapalniczkę, lecz w mniejszym stopniu niż gdyby ściany 62a i 126a były pionowe lub kątowe.

Zgodnie z przykładem wykonania pokazanym na fig. 10 dla zaczepów 62 i 126, język spustowy 25 można wystarczająco wcisnąć dla zapalenia zapalniczki 2 gdy zespół palnika 10 i znajduje się w zamkniętym położeniu, jednakże potrzebna będzie większa siła niż gdy zespół palnika 10 znajduje się w rozsuniętym położeniu lub w jednym z pośrednich położeń między nimi, co wynika z wzajemnego oddziaływania zaczepów 62 i 126. Wielkość dodatkowej siły potrzebnej do wystarczającego wciśnięcia języka spustowego 25, aby zapalić zapalniczkę 2, gdy zespół palnika 10 znajduje się w zamkniętym położeniu, można zmieniać np. poprzez zmianę kąta ścian zaczepu 62a, 126a i/lub zmianę materiałów zastosowanych do wytworzenia zaczepów 62, 126.

Zespół palnika 10 dostarcza opór przed niezamierzonym obróceniem w zamkniętym położeniu, ponieważ obrócenie zespołu palnika 10 w kierunku rozsuniętego położenia lub w pierwszym kierunku W1 powoduje przesuw końcówki popychacza 122 wzdłuż pochylonej powierzchni 135 i ściśnięcie członu dociskowego 128. Tak więc, w celu obrócenia zespołu palnika 10 umieszczonego w zamkniętym położeniu użytkownik musi z wystarczającą siłą oddziaływać na zespół palnika 10, aby końcówka popychacza 122 przeszła przez pochyloną powierzchnię 135, wraz z wciśnięciem elementu dociskowego 128.

Specjalista w tej dziedzinie będzie wiedział i rozumiał, że wielkość potrzebnej siły można również zmieniać poprzez dobór członu dociskowego 128 z określoną stałą sprężyny i/lub zmianę geometrii powierzchni krzywkowej 124. W rezultacie tej właściwości zespół palnika 10 utrzymuje się podatnie w zamkniętym położeniu. Według fig. 1 zapalniczka 2 może ponadto posiadać opcjonalne występy (nie pokazano) wewnątrz wgłębienia 4f obudowy 4 dla podatnego utrzymania palnika 101 w zamkniętym położeniu.

Na fig. 10A, 11 i 12 zapalniczkę 2 pokazano z zespołem palnika 10 ustawionym w częściowo rozsuniętym lub w pośrednim położeniu. W początkowym położeniu, jak pokazano na fig. 10, zespół palnika posiada oś symetrii W1. W pierwszym pośrednim położeniu, jak pokazano na fig. 10A, zespół palnika 10 wychyla się o kąt obrotu α około 20°. Kąt obrotu jest wyznaczony pomiędzy początkową

PL 206 253 B1 osią C_W1 palnika 101 i osią C_W20 w położeniu zilustrowanym z końcówką popychacza 122 (jak pokazano linią przerwaną) w pierwszym wgłębieniu 134a.

W drugim pośrednim położeniu, jak pokazano na fig. 11, zespół palnika 10 obrócono o kąt obrotu α około 45°. Kąt obrotu jest wyznaczony pomiędzy początkową osią C_W1 palnika 101 i osią C_W45 w położeniu zilustrowanym z końcówką popychacza 122 w drugim wgłębieniu 134b.

W trzecim pośrednim położeniu, jak pokazano na fig. 12, zespół palnika 10 obrócono o kąt wychylenia α około 90°. Kąt obrotu jest wyznaczony pomiędzy początkową osią C_W1 palnika 101 i osią C_W2o w położeniu zilustrowanym z końcówką popychacza 122 (jak pokazano linią przerwaną) w trzecim wgłębieniu 134c.

W czwartym pośrednim położeniu, jak pokazano na fig. 14, zespół palnika 10 obrócono o kąt wychylenia α około 135°. Kąt obrotu jest wyznaczony pomiędzy początkową osią C_W1 palnika 101 i osią C_W45 w zilustrowanym położeniu, z końcówką popychacza 122 w trzecim wgłębieniu 134c i czwartym wgłębieniu 134d.

W całkowicie rozsuniętym położeniu, jak pokazano na fig. 13, zespół palnika 10 obrócono o kąt wychylenia α około 160°. Kąt obrotu jest wyznaczony pomiędzy początkową osią C_W90 palnika 101 i osią C_W90 w zilustrowanym położeniu, z końcówką popychacza 122 w trzecim wgłębieniu 134c i czwartym wgłębieniu 232d.

Na fig. 10A popychacz krzywkowy 116 pokazano linią ciągłą w jego początkowym położeniu oraz linią przerywaną w jego promieniowo przesuniętym położeniu. Przy ustawieniu palnika 101 pod kątem 20° względem jego początkowego położenia, końcówka popychacza 122 (jak pokazano linią przerywaną) styka się z pochylona powierzchnią 135 we wgłębieniu 134a, a popychacz krzywkowy 116 jest lekko obrócony wokół występu 117, jednakże zaczep 126 (jak pokazano linią przerywaną) i zaczep 62 są dostatecznie wyrównane do połączenia po wciśnięciu języka spustowego 25. Tak więc, w tym położeniu język spustowy 25 nie może się wystarczająco przesunąć dla zapalenia zapalniczki 2, bez przyłożenia siły większej niż siła potrzebna do zapalenia zapalniczki w pozostałych pośrednich położeniach (pokazanych na fig. 11-12 i 14) i w zamkniętym położeniu (pokazanym na fig. 13).

Według fig. 11-13 w tych położeniach końcówka popychacza 122 znajduje się w drugim, trzecim i czwartym wgłębieniu 134b, 134c, 134d w tej kolejności, które umieszczono na promieniowej odległości R₁ od osi przegubu P. Druga promieniowa odległość R2 jest większa od pierwszej promieniowej odległości R₁ (pokazanej na fig. 10) i w rezultacie, gdy zespół palnika 10 wychylono z opisanego powyżej zamkniętego położenia do pośredniego lub całkowicie rozsuniętego położenia, końcówka popychacza 122 przemieściła się w kierunku pierwszego końca 8 (pokazanego na fig. 1) obudowy 4, powodując obrót popychacza krzywkowego 116 wokół występu i obrót 117 zaczepu 126 poza wyrównane położenie zaczepu 62. Tak więc, w tych trzech położeniach ściany zaczepu 62a i 126a nie będą się łączyć po pełnym wciśnięciu języka spustowego 25. Na fig. 11 linią przerywaną pokazano popychacz krzywkowy 116 w początkowym położeniu oraz linią ciągłą w położeniu przestawionym promieniowo. Na fig. 12-14 popychacz krzywkowy 116 pokazano w innych przestawionych promieniowo położeniach.

Zespół palnika 10 wykazuje zmienny opór w ruchu wychylenia. Gdy zespół palnika 10 znajduje się w przynajmniej jednym z położeń dla dużej siły palnika, np. w zamkniętym położeniu (pokazanym na fig. 10), w rozsuniętym położeniu (pokazanym na fig. 13) i w pewnych pośrednich położeniach (pokazanych na fig. 11-12) pomiędzy zamkniętym i rozsuniętym położeniem, końcówka popychacza 122 styka się z jednym z wgłębień 134a-d. W każdym z takich położeń dla dużej siły palnika obrócenie zespołu palnika 10 powoduje ściśnięcie członu dociskowego 128 przez pierwszą część 119, a końcówka popychacza 122 przechodzi wzdłuż powierzchni krzywkowej 124 i jest przesuwana promieniowo na zewnątrz przez drugie, trzecie lub czwarte wgłębienie 134b, 134c, 134d, w podanej kolejności. Siła potrzebna dla przestawienia z zamkniętego położenia jest mniejsza od siły potrzebnej do przestawienia z położeń pokazanych na fig. 11-13, ponieważ wgłębienie 134a ma pochyloną część powierzchni 135. Jak wspomniano powyżej, użytkownik musi zatem wywierać wystarczającą siłę na zespół palnika 10, aby ścisnąć człon dociskowy 128 i usunąć popychacz 122 z wgłębienia, w celu obrócenia zespołu palnika 10. Zapalniczkę 2 można zatem selektywnie i podatnie ustawić lub utrzymać i ustabilizować w dowolnym z pośrednich bądź rozsuniętych położeń, jakie będą najbardziej przydatne. Przykładowo, pośrednie położenia mogą być odpowiednie przy zapalaniu świec w lichtarzach, a całkowicie rozsunięte położenie może być odpowiednie przy rozpalaniu grilla. Specjalista w tej dziedzinie będzie wiedział i rozumiał, że na powierzchni krzywkowej 124 można wykonać dowolną ilość wgłębień 134a-d rozstawionych w różnych odstępach od siebie, tworząc zespół palnika 10

PL 206 253 B1 z dowolną liczbą i kombinacją różnych zamkniętych, pośrednich i całkowicie rozsuniętych położeń. Specjalista w tej dziedzinie będzie również wiedział i rozumiał, że pomiędzy zamkniętym i całkowicie rozsuniętym położeniem może występować dowolna ilość położeń dla dużej i małej siły palnika. Ponadto, zamknięte położenie może być położeniem dla dużej siły palnika lub położeniem dla małej siły palnika, a całkowicie rozsunięte położenie również może być położeniem dla dużej siły palnika lub położeniem dla małej siły palnika.

Na fig. 14 pokazano zapalniczkę 2 w trybie dużej siły, z zespołem palnika 10 w położeniu dla małej siły palnika. W położeniu dla małej siły palnika zespół palnika 10 jest częściowo rozsunięty i ustawiony pod kątem około 135° od zamkniętego położenia. Końcówka popychacza 122 opiera się o powierzchnię krzywkową 124 pomiędzy trzecim wgłębieniem 134c i czwartym wgłębieniem 134d w punkcie A i znajduje się w trzecim odległości promieniowej R od osi. Trzecia promieniowa odległość R jest nominalnym promieniem powierzchni krzywkowej 124, przez co końcówka popychacza 122 znajdzie się w trzeciej promieniowej odległości R od osi przegubu P, gdy końcówka popychacza 122 nie jest wyrównana z jednym z wgłębień 134a-d. Trzecia promieniowa odległość R jest większa niż pierwsza promieniowa odległość R oraz druga promieniowa odległość R, co przestawia końcówkę popychacza 122 w taki sposób, że zaczep 126 obraca się poza połączenie z zaczepem 62. Tak więc, gdy końcówka popychacza 122 dotknie powierzchni krzywkowej 124 pomiędzy wgłębieniami 134a-d, można będzie wcisnąć język spustowy 25 dla zapalenia zapalniczki. Jak opisano powyżej, język spustowy 25 jest zatem unieruchamiany jedynie na tyle, aby zapobiec zapaleniu zapalniczki 2 gdy zespół palnika 10 znajduje się w zamkniętym położeniu lub w jego sąsiedztwie oddalonym o około 40°. W alternatywnym przykładzie wykonania kąt ten może się zmieniać.

W dalszym ciągu na fig. 14, zespół palnika 10 pokazano w położeniu dla małej siły palnika, gdzie końcówka popychacza 122 styka się z powierzchnią krzywki 124 pomiędzy wgłębieniami 134c i d.

Końcówka popychacza 122 jest zatem pozbawiona kontaktu z wgłębieniami 134c i d. W tym położeniu potrzebna jest mniejsza siła dla obrócenia zespołu palnika 10 niż w położeniu dla dużej siły palnika gdy końcówka popychacza 122 znajduje się we wgłębieniach 134a-d. Przy ustawieniu w położeniu dla małej siły palnika zespół palnika wciąż wywiera pewien czynny opór wychylenia, ponieważ człon dociskowy 128 znajduje się w swym maksymalnym stanie ściśnięcia, a zatem dociska końcówkę popychacza 122 do powierzchni krzywkowej 124, i wytwarza siły tarcia pomiędzy końcówką popychacza 122 i powierzchnią krzywkową 124 przy wychylaniu zespołu palnika 10. Tak więc, gdy zespół palnika 10 znajduje się w położeniu dla małej siły, użytkownik musi przyłożyć jedynie małą siłę potrzebna dla pokonania tych sił tarcia, w celu obrócenia zespołu palnika 10. W położeniu dla dużej siły obrócenie zespołu palnika 10 wymaga użycia większej siły niż w położeniu dla małej siły, ponieważ użytkownik musi dostarczyć dodatkową siłę dla dalszego wciśnięcia członu dociskowego 128 i usunięcia popychacza 122 z wgłębienia 134a-d. Zespół palnika 10 podobnie znajduje się w położeniach małej siły, gdy popychacz 122 występuje pomiędzy wgłębieniami 134a i b oraz wgłębieniami 134b i c.

Geometria wgłębień 134 i końcówki popychacza 122 może się różnić, dla zwiększenia lub zmniejszenia wielkości siły potrzebnej dla wychylenia zespołu palnika 10 w położeniu dla dużej siły palnika Przykładowo, wgłębienia mogą być stosunkowo głębokie a ich wielkość i kształt może ściśle odpowiadać końcówce popychacza 122, co wymaga znacznego zwiększenia siły przy ustawieniu w położeniu dla dużej siły palnika. Alternatywnie, wgłębienia mogą być stosunkowo płytkie względem końcówki popychacza 122, tworząc mały wzrost siły w położeniu dla dużej siły palnika.

Według fig. 10 i 13 ruch palnika 101 w drugim kierunku W2 przeciwnie do pierwszego kierunku W1 umożliwia przesunięcie palnika 101 w kierunku zamkniętego położenia. Po przestawieniu do zamkniętego położenia palnik 101 pracuje jak opisano powyżej, i jest podatnie ustalony w pośrednich położeniach (pokazanych na fig. 11 i 12A) podczas przestawiania.

Przechodząc ponownie do fig. 9A, pokazano jeden przykład wykonania przewodu 23 do zastosowania z zapalniczką 2 wg fig. 1. Przewód rurowy 23 zawiera giętki przewód rurowy 140 tworzący kanał 142 dla połączenia przepływu zespołu zasilania paliwem 11 z dyszą 143. Elastyczny przewód rurowy 140 doprowadza paliwo F (jak pokazano na fig. 1) z zespołu zasilania paliwem 11 do dyszy 143. Stosownym materiałem dla giętkiego przewodu rurowego 140 jest sztuczne tworzywo. W kanale 142 umieszczono nieizolowany, elektrycznie przewodzący kabel 144, przebiegający od pierwszego końca 146 przewodu rurowego 140 do drugiego końca 148 przewodu rurowego 140. Stosownym materiałem dla elektrycznie przewodzącego kabla 144 jest miedź itp. W tym przykładzie kabel 144 może być przynajmniej częściowo zwinięty. W niektórych sekcjach zwoje mogą być ciaśniej upakowane niż w innych sekcjach. W alternatywnym przykładzie wykonania kabel 144 może nie być zwinięty. Łącznik paliwa 22

PL 206 253 B1 połączono z pierwszym końcem 146 przewodu rurowego 140. Dyszę 143 połączono z drugim końcem 148 przewodu rurowego 140 za pomocą łącznika dyszy 147. Kabel 144 pełni zatem rolę przewodu elektrycznego doprowadzającego ładunek elektryczny do dyszy 143 dla wytworzenia iskry w celu zapłonu paliwa. Kabel 144 może również wzmacniać giętki przewód rurowy 140, chroniąc go przed zapętleniem.

Przewód 23, łącznik 147 i dyszę 143 podparto wewnątrz pary prowadnic w członach izolacyjnych 145, z których jeden pokazano. Jedną parę członów 145 umieszczono wokół tych elementów a izolator 146 umieszczono na końcu członów 145. Następnie umieszcza się palnik 101.

Jak pokazano na fig. 1, 1A i 9A 20 i połączono z łącznikiem paliwa 22 w taki sposób, że kabel 144 przechodzi poprzez łącznik paliwa 22 i łączy się elektrycznie z elektrodą 15b. Drugi koniec 148 przewodu rurowego 140 łączy się z dyszą 143 umieszczoną w sąsiedztwie końcówki 152 palnika 101. Przewód rurowy 140 podaje zatem paliwo F z zespołu zasilania paliwem 11 do dyszy 143 w końcówce 152 zespołu palnika 10, poprzez kanał 142. Dysza 143 może opcjonalnie zawierać dyfuzor 154, korzystnie w postaci sprężyny zwojowej.

Według fig. 1 i 11 przewód i 23 kabel 28 przechodzą od wnętrza obudowy 4 poprzez przynajmniej części zespołu palnika 10. Kabel 28 łączy się elektrycznie w sąsiedztwie końca z metalowym palnikiem 101 połączonym do członu bazowego bazowy 102. Kabel 28 można przynajmniej częściowo zwinąć wokół przewodu rurowego 140. Przewód 23 przechodzi do dyszy 143. Aby ponadto ułatwić obrócenie zespołu palnika 10 względem obudowy 4 przewód 23 i kabel 28 przechodzą przez otwór 109 w członie bazowym 102 i poprzez komorę 107 (jak pokazano na fig. 9) wewnątrz członu bazowego 102. Otwór 109 korzystnie odsunięto od osi przegubu P. Tak więc, zespół palnika 10 wychyla się względem obudowy 4 a przewód 23 i kabel 28 przesuwają się wewnątrz otworu łukowego 109 od końca 109a do końca 109b. Długość przewodu 23 i kabla 28 umożliwiają obracanie palnika 101.

Po przestawieniu zespołu palnika 10 do częściowo lub całkowicie wysuniętego położenia zapalniczkę 2 można uruchomić co najmniej dwoma różnymi sposobami działania. Według fig. 5, każdy tryb przewidziano dla powstrzymania niepożądanego uruchomienia przez nieprzewidzianych użytkowników, w różny sposób. Pierwszy sposób działania, czyli tryb dużej siły napędowej (tryb dużej siły) i drugi sposób działania, czyli tryb małej siły napędowej (tj. tryb małej siły) skonfigurowano z możliwością zastosowania pierwszego albo drugiego sposobu działania. Tryb dużej siły dla zapalniczki 2 wprowadza opór przy użyciu przez nieprzewidzianych użytkowników zapalniczki głównie z przyczyny różnic fizycznych, a zwłaszcza możliwości fizycznych nieprzewidzianych użytkowników w porównaniu z niektórymi użytkownikami docelowymi. W tym trybie użytkownik dla uruchomienia zapalniczki oddziałuje na język spustowy 25 dużą siłą napędową. Opcjonalnie, siła potrzebna do uruchomienia zapalniczki 2 w tym trybie może być większa niż mogą wywierać nieprzewidziani użytkownicy, pozostając jednakże w zakresie przewidzianym dla docelowych użytkowników.

Tryb dużej siły dla zapalniczki 2 wprowadza opór przy użyciu przez nieprzewidzianych użytkowników zapalniczki, bardziej oparty na możliwościach poznawczych docelowych użytkowników niż na dużej sile. Mianowicie, drugi tryb działania wytwarza opór wynikający z połączenia wyczuwalnych właściwości i różnic fizycznych, zwłaszcza charakterystyki wielkości oraz zręczności dla przewidzianych użytkowników.

Tryb małej siły może polegać na obsłudze przez użytkownika elementów zapalniczki dla zmiany siły z dużej siły napędowej na małą siłę napędową, jaka jest potrzebna do wciśnięcia języka spustowego w celu zapalenia zapalniczki. Tryb małej siły może wynikać z przestawienia przez użytkownika członu wodzikowego 63 z położenia dużej siły napędowej do położenia małej siły napędowej. Użytkownik przestawia człon wodzikowy 63 poprzez wciśnięcie członu przesuwnego 34. Po przestawieniu członu wodzikowego użytkownik może uruchomić zapalniczkę wywierając mniejszą siłę na język spustowy. Tryb małej siły może polegać na połączeniu różnic fizycznych oraz poznawczych pomiędzy docelowym i nieprzewidzianym użytkownikiem, np. poprzez modyfikację kształtu, rozmiaru i położenia członu przesuwnego względem języka spustowego lub alternatywnie bądź dodatkowo, zmieniając siłę i odległość dla uruchomienia członu przesuwnego i języka spustowego. Wymóg działania języka spustowego i członu przesuwnego w szczególnej kolejności można wykorzystać również dla uzyskania żądanego poziomu czynnego oporu dla nieprzewidzianego uruchomienia.

Według fig. 5 opisany będzie jeden przykład zapalniczki 2 pracującej w trybie dużej i małej siły. Zapalniczka wg fig. 3 i 5 posiada ruchomy człon wodzikowy 63, roboczo połączony z członem przesuwnym 34.

W początkowym lub spoczynkowym położeniu w trybie dużej siły, jak pokazano na fig. 5, człon wodzikowy 63, a zwłaszcza części 66 umieszczono wewnątrz części 56b wybrania 56 utworzonego

PL 206 253 B1 w języku spustowym 25. Ściana 66a członu wodzikowego 63 styka się z pionową ścianą 56c szczeliny 56 i tym samym znajduje się w położeniu dużej siły napędowej. Gdy użytkownik wciska język spustowy 25, pionowa ściana 66c wywiera siłę na pionową ścianę 66a, która wywiera siłę na człon tłokowy 74, który poprzez ścianę 76a porusza się ściskając sprężynę 80. Sprężyna 80 wywiera siłę sprężystą F, która powstrzymuje ruch języka spustowego 25. W początkowym położeniu sprężyna 80 jest nieściśnięta i ma długość D1.

W tym przykładzie wykonania długość D1 jest zasadniczo równa odległości pomiędzy podparciem 4d i boczną ścianą 76a członu tłokowego 74. W innym przykładzie wykonania długość pl może być większa od tej przestrzeni, przez co sprężyna 80 zostanie ściśnięta i wstępnie obciążona podczas montażu lub długość D1 może być mniejsza niż ta przestrzeń.

Aby uruchomić zapalniczkę w trybie dużej siły, np. gdy części 66 znajdują się w części szczelinowej 56b, użytkownik oddziałuje przynajmniej pierwszą siłą F_T1 na język spustowy 25, która jest zasadniczo równa lub większa niż suma siły sprężyny F_s i wszystkich dodatkowych sił przeciwstawnych F_op (nie pokazano). Siła sprężyny F_s może zawierać siłę potrzebną do ściśnięcia sprężyny 80. Przeciwstawne siły F_OP mogą obejmować siły wywierane przez różne inne elementy i zespoły, które porusza się i uruchamia w celu zapalenia zapalniczki, jak np. siła sprężyny pochodząca od sprężyny powrotnej 30 (patrz fig. 1B) w zespole piezoelektrycznym 26, siła ściśnięcia sprężyny 53 oraz siły tarcia wywołane ruchami członu uruchamiającego, a także wszystkie inne siły pochodzące od sprężyn i członów dociskowych, które są częścią lub uzupełnieniem członu uruchamiającego lub zespołu uruchamiającego, pojemnika paliwa bądź które pokonuje się w celu zapalenia zapalniczki. Poszczególne siły przeciwstawne działaniu zapalniczki będą zależeć od konfiguracji i konstrukcji zapalniczki, a zatem będą się zmieniać dla poszczególnych zapalniczek od jednej konstrukcji zapalniczki do drugiej. W tym trybie jeśli siła wywierana na język spustowy jest mniejsza od pierwszej siły na języku spustowym F_T1, zapłon zapalniczki nie następuje.

Jak pokazano na fig. 6, gdy użytkownik oddziałuje na język spustowy 25 siłą przynajmniej zasadniczo równą lub większą od pierwszej siły na języku spustowym F_T1, język spustowy 25 przesuwa się na odległość d, a człon wodzikowy 63 i człon tłokowy 74 ściskają sprężynę 80. Ruch języka spustowego 25 wg fig. 1B powoduje wzajemne ściśnięcie górnej i dolnej części 26a, b zespołu piezoelektrycznego 26 poruszając człon krzywkowy 32 na górnej części 26a, co porusza spust zaworu 14 oddziałujący na zespół dyszy i zaworu 15, a to napędza trzon zaworu 15a w kierunku uwolnienia paliwa F z zasobnika 12. Gdy człon krzywkowy 32 zetknie się ze spustem zaworu 14, następuje połączenie elektryczne pomiędzy zespołem piezoelektrycznym 26 kablem 144 (jak pokazano na fig. 9A). Dalsze wciśnięcie języka spustowego 25 powoduje uderzenie młotka (nie pokazano) wewnątrz zespołu piezoelektrycznego w element piezoelektryczny (nie pokazano), również wewnątrz zespołu piezoelektrycznego. Uderzenie w element piezoelektryczny, czyli kryształ, wytwarza impuls elektryczny, który przechodzi wzdłuż kabla 28 (jak pokazano na fig. 1) do palnika 101 na blaszkę do szczeliny iskrowej z dyszą 143. Przeskok iskry następuje również od członu krzywkowego 32 do spustu zaworu 14, następnie do trzonu zaworu 15a, dyszy 15a, elektrody 15b, kabla 144, łącznika 150 i dyszy 143. Łuk elektryczny wytworzony w szczelinie pomiędzy dyszą 143 i palnikiem 101 zapala wypływające paliwo.

W położeniu dużej siły napędowej gdy język spustowy 25 jest wciśnięty, sprężyna 80 ma długość D2 (jak pokazano na fig. 6) mniejszą od długości D1 (jak pokazano na fig. 5). Podczas tego trybu działania człon przesuwny 34 pozostaje zasadniczo w początkowym położeniu, a występ 36a nie powstrzymuje ruchu języka spustowego 25 wskutek swego położenia oraz ruchu w przód w szczelinie 60.

Po zwolnieniu języka spustowego 25 sprężyna powrotna 30 (jak pokazano na fig. 1B) wewnątrz mechanizmu piezoelektrycznego 26 i sprężyny 53 i 80 poruszają człon tłokowy 74, człon wodzikowy 63 i język spustowy 25 lub wspomagają ich ruch do początkowego, spoczynkowego położenia. Sprężyna 16 (jak pokazano na fig. 1B) dociska spust zaworu 14, dla zamknięcia zespołu dyszy z zaworem 15 oraz odcięcia dopływu paliwa. Powoduje to zgaśniecie płomienia emitowanego przez zapalniczkę. W rezultacie, po zwolnieniu języka spustowego 25 zapalniczka automatycznie powraca do stanu początkowego, gdzie człon wodzikowy 63 pozostaje w położeniu dużej siły napędowej (jak pokazano na fig. 5), co wymaga dużej siły napędowej dla uruchomienia języka spustowego.

Zapalniczkę można zaprojektować w taki sposób, aby użytkownik mógł dysponować określonym poziomem mocy w celu zapalenia zapalniczki w trybie dużej siły. Zapalniczkę można opcjonalnie skonfigurować w taki sposób, aby użytkownik mógł zapalić zapalniczkę w trybie dużej siły jednym ruchem lub jednym palcem.

PL 206 253 B1

Alternatywnie, jeśli docelowy użytkownik nie chce używać zapalniczki z dużą pierwszą siłą F na języku spustowym (tzn. z dużą siłą napędową), może uruchomić zapalniczkę 2 w trybie małej siły (tzn. z małą siłą), jak pokazano na fig. 7. Taki rodzaj działania obejmuje liczne ruchy uruchomienia, a w pokazanym przykładzie wykonania użytkownik wykonuje dwa ruchy dla przestawienia części zapalniczki w celu jej włączenia. Jeśli w zapalniczce występuje wychylny zespół palnika 10 (jak pokazano na fig. 1) i popychacz krzywkowy 116, obsługa zapalniczki w trybie małej siły palnika może obejmować trzy ruchy, włącznie z przestawieniem zespołu palnika do rozsuniętego położenia.

W zapalniczce wg fig. 7 tryb małej siły obejmuje przestawienie członu wodzikowego 63 w dół, przez co sprężyna 80 nie przeciwstawia się ruchowi języka spustowego 25 w takim zakresie, jak w trybie dużej siły. W trybie małej siły na język spustowy oddziałuje siła zasadniczo równa lub większa od drugiej siły F_T2 na języku spustowym 25 (tzn. mała siła napędowa), dla zapalenia zapalniczki w połączeniu z wciśnięciem członu przesuwnego w tym trybie działania, druga siła na języku spustowym Frz jest korzystnie mniejsza i opcjonalnie znacznie mniejsza niż pierwsza siła na języku spustowym FtiJak pokazano na fig. 7, dla uruchomienia zapalniczki 2 w trybie małej siły dla tego przykładu wykonania wymagane jest wciśnięcie wolnego końca 35 członu przesuwnego 34 z początkowego położenia (pokazanego linią przerywaną) w kierunku języka spustowego 25, do wciśniętego położenia. Wskutek roboczego połączenia pomiędzy członem przesuwnym 34 i członem wodzikowym 63, ruch w dół członu przesuwnego 34 przestawia występ 36a, który z kolei przestawia w dół przedni koniec członu wodzikowego 63. Gdy człon przesuwny 34 i człon wodzikowy 63 znajdują się w swych wciśniętych położeniach, we wgłębienie 70 (jak pokazano na fig. 3) wchodzi występ 36a członu przesuwnego; wgłębienie 70 tworzy poziomą powierzchnię kontaktową dla występu w tym położeniu.

Człon przesuwny można wcisnąć częściowo lub całkowicie, z różnym rezultatem. Zależnie od konfiguracji elementów składowych zapalniczki, jeśli człon przesuwny jest wciśnięty częściowo, ściana 66a może stykać się lub leżeć w sąsiedztwie pionowej ściany 56c. Jeśli człon przesuwny 34 zostanie tak wciśnięty, ściana 66a zetknie się z pionową ścianą 56c języka spustowego 25 lub znajdzie się w jej sąsiedztwie, zapalniczka 2 wciąż będzie znajdować się w trybie dużej siły. Jeśli człon przesuwny 34 zostanie tak wciśnięty, że ściana 66a wyrówna się lub znajdzie się poniżej ściany 56c, zapalniczka może przejść do trybu małej siły lub już znajduje się w trybie małej siły. W pewnych konfiguracjach zapalniczkę można zaprojektować w taki sposób, że przy pełnym wciśnięciu członu przesuwnego 34 człon wodzikowy 63 nie będzie się stykał (np. będzie występował poniżej) z górną częścią 46 języka spustowego 25 (jak pokazano 5 na fig. 4).

Siła oddziaływania na język spustowy dla uruchomienia zapalniczki w trybie małej siły, tj. drugiej siły F_T2 na języku spustowym musi przewyższać przynajmniej siły powstrzymujące F, jak opisano powyżej dla uruchomienia zapalniczki. Dodatkowo, jeśli człon wodzikowy 63 styka się z językiem spustowym 25, druga siła na języku spustowym musi również pokonać siły tarcia wytwarzane przez to zetkniecie podczas ruchu członu uruchamiającego. Użytkownik nie musi pokonywać dodatkowej siły sprężyny Fs (jak pokazano na fig. 5) wywieranej przez sprężynę 80 zależnie od tego, czy użytkownik wciśnie całkowicie czy częściowo człon przesuwny. Przy częściowym wciśnięciu rodzaj działania zapalniczki będzie zależeć od tego, czy pionowa ściana 66a styka się z pionową ścianą 56c czy z językiem spustowym 25. W przypadku gdy pionowa ściana 66a styka się z pionową ścianą 56c, użytkownik w dalszym ciągu musi pokonywać duże siły sprężyn, ponieważ przedłużenia 66 wciąż pozostają wewnątrz części szczelinowej 56b.

Według fig. 8, gdy człon 63 styka się z górną powierzchnią części szczelinowej 56a, należy pokonać siły wynikające z tego zetknięcia. W pełnym wciśnięciu użytkownik nie musi pokonywać siły sprężyny, ponieważ ściana 66a nie styka się ze ścianą 56c. W rezultacie, druga siła na języku spustowym F_T2 potrzebna dla trybu małej siły jest mniejsza niż pierwsza siła na języku spustowym F_T1 potrzebna dla trybu dużej siły. Jeśli zapalniczkę skonstruowano w taki sposób, że pełne wciśnięcie członu przesuwnego 34 odsuwa człon wodzikowy 63 od języka spustowego 25, siła sprężyny F_s (pokazana na fig. 5) może być zasadniczo zerowa. Tak więc zadana siła napędowa bez innych sił niż siła sprężyny F może być zasadniczo zerowa. Jednakże użytkownik będzie musiał wywierać wystarczającą siłę dla pokonania innych sił w zapalniczce, dla zapalenia zapalniczki.

W trybie małej siły w zapalniczce, jak pokazano na fig. 8, gdy język spustowy 25 zostanie wciśnięty, maleje szczelina g (pokazana na fig. 7). Ponadto, jak pokazano na fig. 8, sprężyna 80 nie jest ściśnięta i ma swa początkową długość D1, człon tłokowy 74 pozostaje w swym początkowym położeniu, sprężyna 53 została ściśnięta, a język spustowy 25 porusza się względem przedłużeń 66. Umożliwia to zapalenie zapalniczki w trybie małej siły. Po zwolnieniu języka spustowego 25 i członu

PL 206 253 B1 przesuwnego 34 sprężyna 30 wewnątrz mechanizmu piezoelektrycznego i sprężyna powrotna 53 przestawiają język spustowy 25 lub wspomagają jego ruch powrotny do początkowego położenia. Dodatkowo, sprężyna płaska 42 i sprężyna 92 przestawiają człon przesuwny 34 i człon wodzikowy 63 z powrotem w ich początkowe położenia. Tak więc, zapalniczka automatycznie powraca do początkowego położenia, gdzie człon wodzikowy 63 znajduje się w położeniu dużej siły napędowej i uruchomienie zapalniczki wymaga użycia dużej siły napędowej.

Korzystnie, dla zadziałania w trybie małej siły użytkownik musi posiadać pewien poziom wprawy i zręczności, aby wciśnięcie członu przesuwnego 34 i ruch języka spustowego 25 następowały we właściwej kolejności. W trybie małej siły użytkownik może kciukiem wcisnąć człon przesuwny 34 a innym palcem wcisnąć język spustowy. Zapalniczkę można zaprojektować w taki sposób, aby siła była korzystnie wywierana po wciśnięciu członu przesuwnego 34, przez co uzyskuje się właściwą kolejność obsługi zapalniczki. Alternatywnie, przy uruchamianiu można zastosować inną kolejność a obecny wynalazek nie ogranicza się do opisanych kolejności, lecz również obejmuje alternatywy przewidywane przez specjalistę w tej dziedzinie. Przykładem kolejności może być częściowe pociągnięcie języka spustowego, wciśnięcie członu przesuwnego i następnie dalsze pociągnięcie języka spustowego na pozostałym odcinku. Dla zapalniczki w trybie małej siły można również wykorzystywać fizyczne różnice pomiędzy docelowym i nieprzewidzianym użytkownikiem, np. kontrolowanie odstępu języka spustowego i członu przesuwnego lub regulację sił obsługi bądź kształt i wielkości członu przesuwnego, języka spustowego albo zapalniczki.

Dla wykonania zapalniczki w taki sposób, aby uruchomienie nie było zbyt trudne dla niektórych docelowych użytkowników, duża siła napędowa Fri korzystnie nie powinna być większa od zadanej wartości. Zakłada się, że dla zapalniczki wg fig. 5 korzystna wartości siły F_T1 wynosi poniżej około 10 kG i powyżej około 5 kG, a korzystnie poniżej około 8,5 kG i powyżej około 6,5 kG. Należy przypuszczać, że taki zakres siły nie wypłynie zasadniczo negatywnie na użycie przez niektórych przewidzianych użytkowników, lecz może dostarczyć pożądany opór dla uruchomienia przez nieprzewidzianych użytkowników. Są to wartości przykładowe, a siła uruchomienia w trybie dużej siły może być większa lub mniejsza niż podano w powyższych zakresach.

Specjalista w tej dziedzinie łatwo zauważy, że inne czynniki mogą zwiększyć lub zmniejszyć dużą siłę napędową, którą docelowy użytkownik będzie dogodnie wywierał na język spustowy. Czynniki te mogą przykładowo obejmować dźwigniowe pociągnięcie lub uruchomienie języka spustowego wynikające z konstrukcji zapalniczki, współczynniki tarcia i sprężystości dla części składowych zapalniczki, złożoność ruchu zadziałania języka spustowego, wielkość i kształt części składowych, przewidzianą szybkość zadziałania oraz charakterystykę docelowego użytkownika. Obejmuje to np. położenie i/lub zależność pomiędzy językiem spustowym i członem przesuwnym oraz czy docelowy użytkownik ma duże czy małe ręce.

Konstrukcja zespołów wewnętrznych, np. konfiguracja zespołu uruchamiającego, konfiguracja dowolnego mechanizmu łączącego, jak opisano poniżej, ilość sprężyn i siły wywierane przez sprężyny - wszystko to wywiera wpływ na siłę, z jaką użytkownik oddziałuje na język spustowy w celu uruchomienia zapalniczki. Przykładowo, siła wymagana dla języka spustowego przemieszczającego się wzdłuż liniowego toru zadziałania może nie równać się sile potrzebnej do przemieszczenia języka spustowego wzdłuż nieliniowego toru zadziałania. Uruchomienie może wymagać przestawienia języka spustowego wzdłuż licznych torów, co może utrudnić uruchomienie. Choć opisane przykłady wykonania przedstawiają korzystny język spustowy o liniowym torze zadziałania, specjalista w tej dziedzinie łatwo zauważy, że obecny wynalazek obejmuje nieliniowe tory zadziałania.

Korzystnie w przykładzie zilustrowanym na fig. 7 druga siła na języku spustowym F_r2 w trybie małej siły jest mniejsza niż pierwsza siła na języku spustowym, korzystnie, lecz niekoniecznie o co najmniej około 2 kG. Korzystnie, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 7 mała siła napędowa F wynosi poniżej około 5 kG i powyżej około 1 kG, a korzystniej powyżej około 3,0 kG. Wartości te są przykładowe, jak opisano powyżej, a obecny wynalazek nie ogranicza się do tych wartości, ponieważ poszczególne pożądane wartości będą zależne od licznych czynników konstrukcyjnych zapalniczki wskazanych powyżej i pożądanego poziomu zabezpieczenia przed obsługą przez nieprzewidzianych użytkowników.

Jedną właściwością zapalniczki 2 jest to, że w trybie dużej siły wielokrotne czynności uruchomienia można wykonywać tak długo, dopóki użytkownik dostarcza niezbędną siłę napędową. Inną właściwością zapalniczki 2 jest to, że w trybie małej siły można wykonywać liczne czynności uruchomienia dopóki użytkownik wciska człon przesuwny, dostarcza potrzebną siłę napędową i ruchy wymagane

PL 206 253 B1 dla zapalenia zapalniczki, zwłaszcza jeśli zapalniczka nie zadziała przy pierwszej próbie, użytkownik może ponowić próbę wytworzenia płomienia przez ponowne uruchomienie języka spustowego w trybie małej siły, jeśli użytkownik w dalszym ciągu wciska człon przesuwny.

Na fig. 16 i 16A pokazano alternatywny przykład wykonania jako zapalniczkę 202. Zapalniczka 202 posiada język spustowy 225 z podłużnie wystającą żebrowaną częścią górną 246. Język spustowy 225 ponadto posiada części zaczepowe 226 na każdej stronie części żebrowej 246, które współpracują z częściami zaczepowymi 226 na popychaczu krzywkowym 216. Zapalniczka 202 zawiera ponadto człon wodzikowy 263 (jak pokazano na fig. 16A) przesuwnie związany z członem tłokowym 274. Człon wodzikowy 263 posiada kształtową (U) część przednią i wystające w tył cylindryczne człony 263a, na które nałożono dwie sztywne sprężyny napędowe 280. Sprężyny 280 wchodzą w człon tłokowy 274. Sprężyny 280 dociskają człon wodzikowy 263 w kierunku przedniego końca 209 zapalniczki. Człon tłokowy 274 łączy się wychylnie z obudową 204 i jest dociskany w górę przez sprężynę 292.

W położeniu dużej siły napędowej lub w położeniu początkowym, jak pokazano na fig. 16, człon wodzikowy 263 wyrównuje się z żebrową częścią górną 274 i język spustowy 225 jest w tym trybie wciśnięty, człon wodzikowy 263 i człon tłokowy 274 przemieszczają się w tył ściskając sprężynę dociskową 280, która wywiera sprężystą siłę Fg na człon wodzikowy 263. Siła ta musi być pokonana dla zapalenia zapalniczki.

W położeniu małej siły napędowej lub w trybie małej siły, jak pokazano na fig. 17, człon przesuwny 234 przemieszcza się w dół, co przestawia przedni koniec członu tłokowego 274 i w konsekwencji człon wodzikowy 263 (jak pokazano na fig. 16A) w dół, przez co człon wodzikowy 263 wchodzi w szczelinę 2 (jak pokazano na fig. 16). Tak więc, po wciśnięciu języka spustowego 225 żebrowa część górna 246 przesuwa się w kierunku tylnego końca 208 zapalniczki, i bez powstrzymywania przez sprężyny 280 (jak pokazano na fig. 16A). Po zwolnieniu członu przesuwnego 234 i języka spustowego 225 język spustowy powraca co swego początkowego położenia pod wpływem sprężyny powrotnej w zespole piezoelektrycznym i sprężyny podobnej do sprężyny 53 (na fig. 1). Dodatkowo, człon przesuwny 274 i człon wodzikowy 263 powracają do swych początkowych położeń pod wpływem sprężyny 292 (pokazanej na fig. (16). Można również zastosować dodatkowy człon przesuwny jak opisano powyżej w odniesieniu do zapalniczki 2 wg fig. 1, wspomagający powrót członu przesuwnego 234 do jego początkowego położenia. Tak więc, w położeniu małej siły napędowej do zapalenia zapalniczki potrzebna jest mniejsza siła na języku spustowym niż w położeniu dużej siły napędowej, ponieważ sprężyny 280 powstrzymują jedynie ruch języka spustowego 225 gdy górna część żebrowa 246 opiera się o człon wodzikowy 263. W położeniu małej siły napędowej siły tarcia oraz inne siły omówione powyżej mogą powstrzymywać ruch języka spustowego. Zapalniczkę 202 można zmodyfikować w innym przykładzie wykonania, wprowadzając dowolną ilość sprężyn 280 jako pojedynczą taką sprężynę.

Fig. 18 przedstawia alternatywny przykład wykonania zapalniczki 302. Zapalniczka 302 jest podobna do zapalniczki 202 pokazanej na fig. 17-18. Zapalniczka 302 posiada język spustowy 325 z podłużnie wystającą żebrowaną częścią górną 346. Język spustowy 325 ponadto posiada części zaczepowe 362 na każdej stronie części żebrowej 346, które współpracują z częściami zaczepowymi 326 na popychaczu krzywkowym 316.

Jak pokazano na fig. 18A, zapalniczka 302 zawiera ponadto zasadniczo kątowy człon wodzikowy 363 i człon tłokowy 374. Człon wodzikowy 363 łączy się przesuwnie z członem tłokowym 374. Człon tłokowy 374 łączy się przesuwnie z obudową 304e. Człon wodzikowy jest dociskany w górę przez sprężynę 392.

W położeniu dużej siły napędowej lub w położeniu początkowym, jak pokazano na fig. 1, człon wodzikowy 18 wyrównuje się z żebrową częścią górną 363 i a język spustowy 346 jest w tym trybie wciśnięty, człon wodzikowy 325 i człon tłokowy 363 przemieszczają się w tył ściskając sprężynę dociskową 374, która wywiera sprężystą siłę Fs na człon tłokowy 380, człon wodzikowy 363 i język spustowy 325. Siła ta musi być pokonana dla zapalenia zapalniczki.

W położeniu małej siły napędowej lub w trybie małej siły, jak pokazano na fig. 19, człon przesuwny 334 przesuwa się w dół, przemieszczając w dół człon wodzikowy 363 z przodu członu tłokowego 374, a po wciśnięciu języka spustowego 325 żebrowa część górna 346 porusza się w kierunku tylnego końca 308 zapalniczki ponad członem wodzikowym 363. W rezultacie, część żebrowa 346 nie porusza członu tłokowego 374 i człon dociskowy 380 nie przeciwstawia się ruchowi języka spustowego.

Po zwolnieniu członu przesuwnego 334 człon przesuwny 334 i człon wodzikowy 363 powracają do swych początkowych położeń pod wpływem sprężyny 392 (pokazanej na fig. 18). Można również zastosować dodatkową sprężynę członu przesuwnego, jak opisano powyżej w odniesieniu do zapalniczki 2

PL 206 253 B1 wg fig. 1, wspomagającą powrót członu przesuwnego 334 do jego początkowego położenia, więc, w położeniu małej siły napędowej do zapalenia zapalniczki potrzebna jest mniejsza siła na języku spustowym niż w położeniu dużej siły napędowej, ponieważ sprężyna 380 powstrzymuje jedynie ruch języka spustowego 325 gdy górna część żebrowa 346 opiera się o człon wodzikowy 363. W położeniu małej siły napędowej siły tarcia i inne siły opisane powyżej mogą powstrzymywać ruch języka spustowego.

Na fig. 20 pokazano alternatywny przykłady wykonania zapalniczki 402. Zapalniczka 402 jest podobna do zapalniczki pokazanej na fig. 1. Zapalniczka 402 posiada nieruchomy palnik i zespół uruchamiający, w którym występuje język spustowy 425 przesuwnie połączony z obudową 404. Zespół uruchamiający ponadto zawiera człon wychylny 425a i łącznik prętowy 425b. Łącznik prętowy 425b posiada żebrową część górną 425, która tworzy szczelinę g. Zespół uruchamiający dodatkowo opisano w zgłoszeniu patentowym US Nr 09/704,688. W zapalniczce oznaczonej 402 zespół zapłonu 426 umieszczono z przodu języka spustowego 425.

Zapalniczka 402 posiada ponadto zespół podwójnego rodzaju działania, który zawiera również człon wodzikowy 463 skonfigurowany jako człon wodzikowy 63 na fig. 3 oraz człon tłokowy 474 skonfigurowany jako człon tłokowy 74 na fig. 3. Człon wodzikowy 463 łączy się wychylnie z członem tłokowym 474. Pomiędzy członem tłokowym 474 i członem podparcia obudowy 404e umieszczono sztywną sprężynę napędową 480. Człon tłokowy 474 łączy się przesuwnie z obudową 404 a człon tłokowy 463 jest dociskany w górę przez sprężynę 492.

W położeniu dużej siły napędowej lub w położeniu początkowym, jak pokazano na fig. 20, człon wodzikowy 463 wyrównuje się z żebrową częścią górną 425 łącznika prętowego 425b, przez co język spustowy 425 jest wciśnięty a człon wychylny 425b przemieszcza łącznik prętowy 425 w przód do zetknięcia z członem wodzikowym 463. W rezultacie człon wodzikowy 463 i człon tłokowy 474 poruszają się w tył ściskając człon dociskowy 480, a człon dociskowy 480 oddziałuje siłą sprężystą F na człon tłokowy 474, człon wodzikowy 463, łącznik prętowy 425b, człon wychylny 425a i język spustowy 425. Siła ta musi być pokonana dla zapalenia zapalniczki.

W położeniu małej siły napędowej lub w trybie małej siły, jak pokazano na fig. 21, człon przesuwny 434 przemieszcza się w dół z początkowego położenia (pokazanego linią przerywaną), człon tłokowy 463 porusza się w dół z przodu członu tłokowego 474, przez co wciśnięcie języka spustowego 425 przestawia górną część żebrowa 425c łącznika prętowego 425b przesuwa się w przód bez oporu członu dociskowego 480, ponieważ część żebrowa 425c nie przesuwa członu tłokowego 474, i człon wodzikowy 463 wchodzi w szczelinę g (jak pokazano na fig. 20). W położeniu małej siły napędowej lub w trybie małej siły, jak pokazano na fig. 21, człon przesuwny 434 przemieszcza się w dół z początkowego położenia (pokazanego linią przerywaną), człon tłokowy 463 porusza się w dół z przodu członu tłokowego 474, przez co wciśnięcie języka spustowego 425 przestawia górną część żebrową 425c łącznika prętowego 425b przesuwa się w przód bez oporu członu dociskowego 480, ponieważ część żebrowa 425c nie przesuwa członu tłokowego 474, i człon wodzikowy 463 wchodzi w szczelinę g (jak pokazano na fig. 20). Tak więc, w położeniu dla małej siły potrzebna jest mniejsza siła na języku spustowym niż w położeniu dla dużej siły dla zapalenia zapalniczki, ponieważ sprężyna 480 powstrzymuje jedynie ruch języka spustowego 425 gdy górna część żebrowa 425c opiera się o człon wodzikowy 463.

Na fig. 22 pokazano alternatywny przykład wykonania zapalniczki 502. Zapalniczka 502 jest podobna do zapalniczki 2 pokazanej na fig. 1. Zapalniczka 502 posiada zespół uruchamiający, w którym występuje język spustowy 525 przesuwnie połączony z obudową 504. Zespół uruchamiający ponadto zawiera człon wychylny 525a i łącznik prętowy 525b. Łącznik prętowy 525b posiada żebrową część górną 525 i końcówkę zaczepową 525d. Zespół uruchamiający dodatkowo opisano w zgłoszeniu patentowym US Nr 09/704,688. W zapalniczce 502 zespół zapłonu 526 umieszczono z przodu języka spustowego 525.

Zapalniczka 502 zawiera ponadto człon palnika 510 skonfigurowany jak człon palnika 510 wg fig. 9-14, a także popychacz krzywkowy 516 z powiększonym końcem 516 i końcówką popychacza 522 oraz skonfigurowany podobnie do popychacza krzywkowego 116 wg fig. 9-15. Podobnie do zapalniczki 2 według fig. 9-14 zespół palnika 510 posiada powierzchnię krzywkową 524 i wgłębienia 534a-d.

Gdy zespół palnika 510 znajduje się w zamkniętym położeniu lub w pobliżu, jak pokazano, końcówka popychacza 516b popychacza krzywkowego 516 wchodzi w pierwsze wgłębienie 534a, a końcówka 516a popychacza krzywkowego 516 wyrównuje się z końcówką zaczepową 525 łącznika prętowego 525b. Tak więc, popychacz krzywkowy 516 zapobiega przed dostatecznym przesuwem łącznika prętowego 525b i języka spustowego 525 dla zapalenia zapalniczki 502. W zapalniczce 502

PL 206 253 B1 popychacz krzywkowy 516 przy rozsuwaniu zespołu palnika może obracać się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

W różnych pośrednich i całkowicie wysuniętych położeniach zespołu palnika 510 opisanych powyżej w odniesieniu do zapalniczki 2 popychacz krzywkowy 516 obraca się, przez co końcówka 516 znajduje się poza wyrównanym położeniem względem końcówki 525d łącznika prętowego 525b. W tym położeniu popychacz krzywkowy 516 umożliwia wystarczający przesuw łącznika prętowego 525b i języka spustowego dla ściśnięcia zespołu zapłonu 526 i zapalenia zapalniczki.

Na fig. 25 pokazano alternatywny przykład wykonania zapalniczki 602. Zapalniczka 602 jest podobna do zapalniczki 2 pokazanej na fig. 1. Zapalniczka 602 posiada język spustowy 625 z częścią zaczepową 662, która zawiera otwór 662a. Zapalniczka 602 posiada ponadto popychacz krzywkowy 616 zawierający część zaczepową 616a. W zamkniętym położeniu oraz w różnych położeniach pośrednich, jak opisano powyżej, popychacz krzywkowy 616 ma taki kształt i wymiary, że część zaczepową 616 łączy się z otworem 662, zapobiegając potrzebnemu przesunięciu języka spustowego 625 dla zapalenia zapalniczki 602.

W różnych pośrednich i całkowicie wysuniętych położeniach (jak pokazano na fig. 24) zespołu palnika 610 opisanych powyżej w odniesieniu do zapalniczki 2, popychacz krzywkowy 616 obraca się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, przez co końcówka 616a znajduje się poza otworem 662. W tym położeniu popychacz krzywkowy 616 umożliwia wystarczający ruch języka spustowego 625 dla zapalenia zapalniczki.

Na fig. 25 pokazano alternatywny przykład wykonania zapalniczki 702 podobny do zapalniczki 2 pokazanej na fig. 1. Zapalniczka 702 posiada zespół uruchamiający, w którym występuje język spustowy 725 przesuwnie połączony z obudową 704. Zapalniczka 702 zawiera ponadto zespół palnika 710, przesuwny względem obudowy 704. Podobnie do zapalniczki 2 według fig. 9-14 zespół palnika 710 posiada powierzchnię krzywkową 724 i wgłębienia 734a-d.

Zapalniczka 702 posiada również popychacz krzywkowy 716 z końcówką zaczepową 716a i końcówką popychacza 716b. Popychacz krzywkowy 716 skonfigurowano podobnie do popychacza krzywkowego 116 wg fig. 9-15.

Gdy zespół palnika 710 znajduje się w zamkniętym położeniu, pokazanym na fig. 25, końcówka popychacza 716b popychacza krzywkowego 716 wchodzi we wgłębienie 734a, a końcówka zaczepową 716a popychacza krzywkowego 716 wyrównuje się z częścią zaczepową 762 języka spustowego 725. Tak więc, gdy zespół palnika 710 znajduje się w zamkniętym położeniu, popychacz krzywkowy 716 powstrzymuje potrzebny przesuw języka spustowego 725 dla zapalenia zapalniczki 702. Zapłon następuje po zadziałaniu zespołu piezoelektrycznego 72b i uwolnieniu paliwa z zespołu zasilania paliwem 711. W zapalniczce 702 popychacz krzywkowy 716 przy rozsuwaniu zespołu palnika obraca się zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

W różnych pośrednich położeniach i w całkowicie wysuniętym położeniu zespołu palnika 710 (pokazanych na fig. 26) popychacz krzywkowy obrócono w taki sposób, że końcówka popychacza 716b znajduje się wewnątrz wgłębień 734b-d a końcówka 716a znajduje się poza wyrównanym położeniem względem części zaczepowej 762 języka spustowego 725. W tych położeniach zespołu palnika 710 popychacz krzywkowy 716 umożliwia wystarczający przesuw języka spustowego 725 do wciśnięcia zespołu zapłonu 726 w celu zapalenia zapalniczki 702. Jak opisano powyżej, gdy końcówka popychacza 716a znajduje się wewnątrz wgłębień 734a-d, zespół palnika 710 znajduje się w położeniu dla dużej siły palnika. Zapalniczkę można wykonać w taki sposób, aby w różnych pośrednich położeniach zespołu zapłonu 710 język spustowy 725 nie mógł się wystarczająco przesuwać dla zapalenia zapalniczki 702.

Na fig. 27 pokazano alternatywny przykład wykonania zapalniczki 802. Zapalniczka 802 jest zasadniczo podobna do zapalniczki 2 pokazanej na fig. 1. Zapalniczka 802 posiada obudowę 804 z członami podparcia 804a, które podatnie utrzymują taśmę przewodzącą lub człon 890 w obudowie 804. Przed połączeniem taśmy 890 do obudowy 809, nieizolowany koniec kabla 28 (jak pokazano na fig. 1B) łączy się elektrycznie z taśmą 890. Pasek 890 utrzymuje zatem kabel 28 w jego położeniu wewnątrz obudowy 804.

Język spustowy 825 podobny do opisanego powyżej języka spustowego 25 łączy się z piezoelektrykiem 826 i zawiera przewód elektryczny 892 elektrycznie połączony z elektrodą 29 piezoelektryku (jak pokazano na fig. 1A).

PL 206 253 B1

Według fig. 27 i 28 po zamontowaniu przewód elektryczny 892 przesuwa się wzdłuż taśmy przewodzącej 890, a taśma 890 i przewód 892 łączą elektrycznie kabel 28 z elektrodą 29 (jak pokazano na fig. 1A i 1B).

Na fig. 29 i 29A pokazano alternatywny przykład wykonania zapalniczki 2. Zapalniczka 902 jest zasadniczo podobna do zapalniczki 2 pokazanej na fig. 1-4, jedynie z wyjątkiem opisanych tu szczegółowo różnic. Zapalniczkę 902 wykonano i zwymiarowano w taki sposób, że wielkość siły potrzebna do wciśnięcia członu przesuwnego 934 zmienia się w zależności od kolejności działania członu przesuwnego 934 i języka spustowego 925. Mianowicie, wielkość siły potrzebnej do wciśnięcia członu przesuwnego 934 może wzrosnąć, jeśli użytkownik wciśnie język spustowy 925 przed wciśnięciem członu przesuwnego 934. Na fig. 29 pokazano zapalniczkę 902 w trybie dużej siły, z językiem spustowym 925 w początkowym położeniu. W tym trybie użytkownik wciska człon przesuwny 934 przed wciśnięciem języka spustowego 925, a wciśnięcie członu przesuwnego 934 i przestawienie zapalniczki 902 z trybu dużej siły do trybu małej siły wymaga użycia pierwszej siły F_L1. Według fig. 29A, jeśli użytkownik wciśnie język spustowy 925 przed próbą wciśnięcia członu przesuwnego 934, do wciśnięcia członu przesuwnego 934 potrzebna będzie druga siła F_L2 (która może być lub korzystnie jest większa od siły F_L1) oraz przestawienia zapalniczki 902 z trybu dużej siły do trybu małej siły. Tak więc, jeśli użytkownik wciśnie język spustowy 925 gdy zapalniczka znajduje się w trybie dużej siły i następnie usiłuje wcisnąć człon przesuwny 934 dla zapalenia zapalniczki 902 w trybie małej siły, siła członu przesuwnego może zapobiec wciśnięciu członu przesuwnego 934.

Jeden ilustracyjny przykład struktury dostarczającej taką zmianę siły członu przesuwnego F pokazano na fig. 29 i 29A. Jak pokazano, pierwsza powierzchnia zaczepową 967 może być związana z członem przesuwnym 934 a druga powierzchnia zaczepową 927 może być związana z częścią języka spustowego 925 (np. ze ścianą 956c). W celach wyłącznie ilustracyjnych pierwszą powierzchnię zaczepową 967 przedstawiono jako powierzchnię pochyloną, utworzoną na członie wodzikowym 963, a drugą powierzchnię zaczepową 927 przedstawiono jako dopasowaną powierzchnię pochyloną utworzoną na języku spustowym 925, choć możliwe są inne konfiguracje. Przykładowo, pierwszą powierzchnię zaczepową 967 można utworzyć na członie przesuwnym 934 lub na członie tłokowym 974, a drugą powierzchnię zaczepową 927 można utworzyć na obudowie 904.

Gdy zapalniczka 902 znajduje się w trybie dużej siły a język spustowy 925 znajduje się w początkowym położeniu, jak pokazano na fig. 29, pierwsza powierzchnia zaczepową 967 i druga powierzchnia zaczepową 927 powodują, że gdy użytkownik wciśnie człon przesuwny 934 dla przestawienia zapalniczki 902 do położenia małej siły, wytworzony ruch wodzika 963 nie powoduje zasadniczego zadziałania pomiędzy pierwszą powierzchnią zaczepową 967 i drugą powierzchnią zaczepową 927. Tak więc, w tym stanie siła członu przesuwnego F potrzebna do wciśnięcia członu przesuwnego 934 i przestawienia zapalniczki 902 i do trybu małej siły musi jedynie wystarczać dla pokonania siły sprężyny 992, opcjonalnej sprężyny płaskiej 942 oraz wszystkich ubocznych sił tarcia. W zapalniczce wg fig. 29 pierwsza powierzchnia zaczepową 967 i druga powierzchnia zaczepową 927 są odsunięte na odległość X, wystarczającą dla przesunięcia członu przesuwnego 934 do położenia małej siły z użyciem pierwszej siły członu przesuwnego F_L1.

Jeśli użytkownik wciśnie język spustowy 925 przed wciśnięciem członu przesuwnego 934, jak pokazano na fig. 29A, zmaleje odległość pomiędzy pierwszą powierzchnią zaczepową 967 i drugą powierzchnią zaczepową 927 (zmniejszoną odległość oznaczono X). Na fig. 27 pokazano alternatywny przykład wykonania zapalniczki 802. W rezultacie, gdy użytkownik wciska człon przesuwny 934, pierwsza powierzchnia zaczepową 967 może opierać się o drugą powierzchnię zaczepową 927. Takie połączenie dostarcza opór wciśnięcia członu przesuwnego 934 dodatkowo do oporu sprężyny 992, opcjonalnej sprężyny płaskiej 942 oraz wszystkich ubocznych sił tarcia, i w rezultacie siła członu przesuwnego F_l2 jest większa niż siła członu przesuwnego F_L1. Mianowicie, oddziaływanie pomiędzy pierwszą powierzchnią zaczepową 967 i drugą powierzchnią zaczepową 927 (np. ślizganie pomiędzy dopasowanymi powierzchniami pochylonymi) spowodowane wciśnięciem członu przesuwnego 963 może wywołać przesunięcie członu wodzikowego 934 w kierunku członu tłokowego 974 i ściśnięcie sprężyny 980. Sprężyna naciskowa 980 wytwarza dodatkowy opór ruchu dla członu przesuwnego 934. Alternatywnie lub dodatkowo, oddziaływanie pomiędzy pierwszą powierzchnią zaczepową 967 i drugą powierzchnią zaczepową 927 może powodować przestawienie języka spustowego 925 i/lub członu przesuwnego 934 względem palca użytkownika, a także dodatkowy opór ruchu członu przesuwnego 934.

Specjalista w tej dziedzinie będzie wiedział i rozumiał, że zapalniczkę 902 można wykonać w taki sposób, aby język spustowy mógł być częściowo wciśnięty przed spowodowaniem połączenia

PL 206 253 B1 się ze sobą pierwszej 967 i drugiej powierzchni zaczepowej (np. odległość X może być na tyle duża, aby częściowe wciśnięcie języka spustowego 925 nie powodowało zetknięcia się pierwszej powierzchni zaczepowej 976 z drugą powierzchnią zaczepową 927 przy wstępnym wciśnięciu członu przesuwnego 934). W tym przypadku użytkownik może przestawić język spustowy 925 na określonej odległości przed wciśnięciem członu przesuwnego 934, a siła potrzebna dla wciśnięcia członu przesuwnego 934 i przestawienia zapalniczki 902 do trybu małej siły będzie pozostawać pierwszą siłą członu przesuwnego F_L1; jednakże po przesunięciu języka spustowego 925 na odległość większą od określonej odległości siła potrzebna do wciśnięcia członu przesuwnego 934 będzie wzrastać do drugiej siły członu przesuwnego F_L2.

Na fig. 30 i 30A pokazano odmianę zapalniczki 902 jako zapalniczkę 1002. Zapalniczka 1002 jest zasadniczo podobna do zapalniczki 902 z tą różnicą, że użytkownik będzie zasadniczo powstrzymany przed wciśnięciem członu przesuwnego 1034, jeśli wciśnięcie języka spustowego 1025 nastąpi przed wciśnięciem członu przesuwnego 1034. Tak więc, użytkownik wciska język spustowy 1025 gdy zapalniczka 1002 znajduje się w trybie dużej siły i następnie wciska człon przesuwny 1034, aby przestawić zapalniczkę 1002 do trybu małej siły, pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 połączy się z drugą powierzchnią zaczepową 1027, wystarczająco powstrzymując lub blokując ruch członu przesuwnego 1034 do położenia małej siły. Można to uzyskać przykładowo poprzez wykonanie pierwszej powierzchni zaczepowej 1067 i drugiej powierzchni zaczepowej 1027 jako powierzchni lub występów, które nakładają się lub opierają, gdy język spustowy 1025 zostanie wciśnięty przed członem przesuwnym 1034. Jak pokazano na fig. 30 i 30A pomiędzy pierwszą i drugą powierzchnią zaczepową 1067, 1027 może występować mała szczelina, przez co pierwsza i druga powierzchnia zaczepową 1067, 1027 łączą się dopiero po przestawieniu członu przesuwnego 1034 na określonej odległości, w wyniku ruchu języka spustowego 1029 na określonej odległości. Alternatywnie, pomiędzy pierwszą i drugą powierzchnią zaczepową 1027, 1067 może nie występować odstęp X, przez co powierzchnie te będą się stykać przed uruchomieniem członu przesuwnego 1034 na określonej odległości.

W ilustracyjnym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 30 i 30A pierwszą i drugą powierzchnię zaczepową 1067, 1027 pokazano zasadniczo jako powierzchnie wzajemnie równoległe, jednakże pierwsza i druga powierzchnia zaczepową 1067, 1027 mogą być alternatywnie pochylone pod kątem względem siebie. Ponadto, choć pierwszą i drugą powierzchnię zaczepową 1067, 1027 pokazano jako powierzchnie zasadniczo poziome (np. zasadniczo równoległe względem kierunku ruchu Z członu uruchamiającego 1025), alternatywnie mogą one być powierzchniami nieco pochylonymi (np. pochylonymi względem kierunku Z). W jednym ilustracyjnym przykładzie wykonania pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 i/lub druga powierzchnia zaczepową 1027 mogą być pochylone pod kątem około 5° względem kierunku Z, jednakże możliwe są inne kąty. Specjalista w tej dziedzinie zauważy, że pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 i druga powierzchnia zaczepową 1027 nie ograniczają się do pokazanej konfiguracji oraz że możliwe są inne konfiguracje. Przykładowo, pierwszą powierzchnię zaczepową 1067 można utworzyć na członie tłokowym 1074 a drugą powierzchnię zaczepową 1027 można utworzyć na obudowie 1004. Ponadto, pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 i/lub druga powierzchnia zaczepową 1027 mogą mieć kształt haczykowy lub każdy inny kształt zaczepowy znany specjaliście w tej dziedzinie.

Gdy zapalniczka 1002 znajduje się w trybie dużej siły a język spustowy 1025 znajduje się w początkowym położeniu, jak pokazano na fig. 30, pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 i druga powierzchnia zaczepową 1027 są odsunięte na odległość Y. Odległość Y wystarcza, gdy użytkownik usiłuje wcisnąć człon przesuwny 1034 w celu przestawienia zapalniczki 1002 do położenia małej siły, aby wypadkowy ruch wodzika 1063 zasadniczo nie spowodował połączenia pomiędzy pierwszą powierzchnią zaczepową 1067 i drugą powierzchnią zaczepową 1027. Tak więc, w tym stanie użytkownik może wcisnąć człon przesuwny 1034 dla przestawienia zapalniczki 1022 do trybu małej siły, dopóki siła członu przesuwnego F_L jest wystarczająca dla pokonania siły sprężyny 1092, opcjonalnej sprężyny płaskiej 1042 oraz wszystkich ubocznych sił tarcia.

Jeśli użytkownik wciśnie język spustowy 1025 przed wciśnięciem członu przesuwnego 1034, jak pokazano na fig. 30A, pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 nałoży się na drugą powierzchnię zaczepową 1027. W rezultacie, gdy użytkownik wciska człon przesuwny 1034, pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 opiera się o drugą powierzchnię zaczepową 1027. Zasadniczo, zapobiega to lub blokuje wciśnięcie członu przesuwnego 1034. Aby wcisnąć człon przesuwny 1034 gdy pierwsza powierzchnia zaczepową 1067 opiera się o drugą powierzchnię zaczepową 1027, użytkownik musi najpierw przyłożyć wystarczają siłę dla rozdzielenia lub odkształcenia jednego lub więcej elementów

PL 206 253 B1 składowych zapalniczki 1002. Tak więc, zgodnie z tym przykładem wykonania, zapobiegnięto przestawieniu członu przesuwnego 1034 przez użytkownika w trybie małej siły, jeśli język spustowy 1025 zostanie wciśnięty przed wciśnięciem członu przesuwnego 1034.

Specjalista w tej dziedzinie będzie wiedział i rozumiał, że zapalniczkę można skonfigurować w taki sposób, aby język spustowy 1025 był częściowo wciskany przed połączeniem się pierwszej 1067 i drugiej 1027 powierzchni zaczepowej ze sobą, w tym przypadku użytkownik może przesunąć język spustowy 1025 na zadanej odległości przed wciśnięciem członu przesuwnego 1034, z dalszym zachowaniem możliwości wciśnięcia członu przesuwnego 1034 i przestawienia zapalniczki 1002 do trybu małej siły, jednakże przy przemieszczeniu języka spustowego 1025 na większym odcinku o zadanej odległości, a pierwsza i druga powierzchnia zaczepową połączą się zasadniczo zapobiegając lub blokując ruch członu przesuwnego 1034.

Na fig. 31 i 31A pokazano inną odmianę zapalniczki 902 jako zapalniczkę 1102. W tym przykładzie wykonania ruch języka spustowego 1125 na określonej odległości przed przestawieniem członu przesuwnego 1134 może wyłączyć funkcję członu przesuwnego 1134 (tj. przesuw członu 1134 z pierwszego do drugiego położenia będzie w dalszym ciągu możliwy, lecz ruch ten nie będzie mieć wpływu na działanie członu przesuwnego 1134 (np. przestawienie zapalniczki z trybu dużej siły do trybu małej siły). Można to uzyskać przykładowo poprzez taką konfigurację członu przesuwnego 1134 i/lub wodzika, aby człon przesuwny 1134 został odłączony od wodzika 1164 przy ruchu języka spustowego 1125 na określonej odległości, przed wciśnięciem członu przesuwnego 1134. Mianowicie, jak pokazano na fig. 31, gdy język spustowy 1125 znajduje się w początkowym położeniu (tj. w nie wciśniętym położeniu) występ 1136a i zespół wodzikowy 1164 będą przynajmniej częściowo wyrównane ze sobą (tj. lekko się nakładają), przez co wciśnięcie członu przesuwnego 1134 może spowodować ruch wodzika 1164 z położenia dla dużej siły (pokazano) do położenia dla małej siły (nie pokazano). W stanie pokazanym na fig. 31 siła członu przesuwnego F_L1 potrzebna do zapalenia zapalniczki 1102 i wciśnięcia członu przesuwnego 1134 do trybu małej siły musi wystarczać jedynie dla pokonania siły sprężyny 1192, siły opcjonalnej sprężyny płaskiej 1142 oraz ewentualnych sił tarcia. Jak pokazano na fig. 31A, gdy język spustowy 1125 przesunie się na określoną odległość przed wciśnięciem członu przesuwnego 1134, występ 1136a i wodzik 1164 zostaną przestawione z wyrównanego położenia (tj. nie występuje pokrywanie się) i w rezultacie wciśnięcie członu przesuwnego 1134 nie przesunie wodzika 1164 z położenia dużej siły do położenia małej siły. W stanie pokazanym na fig. 31A siła członu przesuwnego F_L2 potrzebna do wciśnięcia członu przesuwnego 1134 musi wystarczać jedynie dla pokonania siły opcjonalnej sprężyny płaskiej 1142 oraz ewentualnych sił tarcia, jednakże jak opisano powyżej, ruch członu przesuwnego 1134 nie spowoduje przestawienia zapalniczki 1102 do trybu małej siły. Specjalista w tej dziedzinie będzie wiedział i rozumiał, że zapalniczka 1102 nie ogranicza się do opisanych i pokazanych konstrukcji oraz że można wprowadzić dowolną ilość konfiguracji unieruchamiających działanie członu przesuwnego 1134 po przesunięciu języka spustowego 1125 na określonej odległości, przed wciśnięciem członu przesuwnego 1134.

Specjalista w tej dziedzinie zauważy, że zapalniczki 902, 1002, 1102 nie ograniczają się do pokazanych i opisanych konstrukcji, i można wprowadzić dowolną ilość rozwiązań zmieniających siłę członu przesuwnego. Specjalista w tej dziedzinie zauważy, że człon przesuwny 934, 1034, 1134 nie ogranicza się do członu przesuwnego „podwójnego rodzaju” jak tu opisano i alternatywnie lub dodatkowo może kontrolować inne funkcje zapalniczki.

Choć podano powyżej różne opisy obecnego wynalazku należy rozumieć, że różne właściwości każdego przykładu wykonania można wykorzystać oddzielnie lub w dowolnym ich połączeniu. A zatem wynalazek nie ogranicza się jedynie do konkretnych przykładów wykonania opisanych niniejszym. Ponadto, należy rozumieć, że dla specjalistów w dziedzinie, której dotyczy wynalazek, mogą być oczywiste różne warianty i modyfikacje. Przykładowo, izolowany kabel 28 (pokazany na fig. 1B) można przynajmniej częściowo zastąpić śrubowo zwiniętą sprężyną, koncentrycznie umieszczoną na zewnątrz przewodu 23; w tym przypadku śrubowo zwinięta sprężyna jest korzystnie przynajmniej częściowo izolowana dla zapobieżenia niepożądanemu iskrzeniu ze sprężyny do innych elementów składowych zapalniczki. W innym przykładzie wykonania zespół palnika można alternatywnie dostosować do obracania względem obudowy wokół innej osi lub ponadto, do poruszania lub przesuwania się względem obudowy. W jeszcze innym przykładzie, we wszystkich wykonaniach, człon przesuwny można zastosować z oddzielnym członem dociskowym lub bez, dla powrotu członu przesuwnego do jego wyjściowego położenia po wciśnięciu. Gdy nie jest zastosowany człon dociskowy zaleca się, aby człon przesuwny odkształcał się sprężyście. Zmiana ta może wymagać wprowadzenia dodatkowych

PL 206 253 B1 zmian, w sposób znany specjalistom w tej dziedzinie, dla pełnego połączenia elektrycznego pomiędzy zespołem piezoelektrycznym i dyszą.

Ponadto, choć w omawianych obecnie przykładach wykonania tryb małej siły wynika z obsługi dwóch elementów przez użytkownika (np. języka spustowego i członu przesuwnego), w alternatywnym przykładzie wykonania tryb małej siły może wynikać z obsługi dalszych dodatkowych elementów przez użytkownika (np. języka spustowego i dwóch członów przesuwnych lub też języka spustowego, członu przesuwnego i przycisku uwalniającego gaz).

W innym przykładzie wykonania człon wodzikowy w dowolnym powyższym przykładzie można skonfigurować i umieścić w taki sposób, aby uruchamiana palcem część członu wodzikowego znajdowała się na zewnątrz obudowy a pozostała część członu wodzikowego znajdowała się wewnątrz obudowy. Tak więc, użytkownik może przesunąć człon wodzikowy z położenia dużej siły napędowej do położenia małej siły napędowej, dotykając palcem części uruchamiającej członu wodzikowego. W takim przykładzie wykonania zapalniczka może nie zawierać członu przesuwnego.

W innym przykładzie wykonania zapalniczka 2 (na fig. 1) może nie zawierać sprężyny 53. W takim przykładzie wykonania człon tłokowy 63 może posiadać występ współpracujący z obudową 4 lub innym elementem, przez co w trybie dużej siły może nastąpić ściśnięcie sprężyny 80 zapobiegające zapaleniu zapalniczki. Gdy język spustowy zostanie zwolniony po zapłonie w trybie dużej siły, sprężyna 80 powoduje jego powrót do początkowego położenia. W trybie małej siły oddziaływanie występu zapobiega ściśnięciu sztywnej sprężyny napędowej w tym samym zakresie jak w trybie dużej siły, przez co do zapalenia zapalniczki potrzebna jest mniejsza siła. W takiej zapalniczce język spustowy może powracać do początkowego położenia po wciśnięciu, w wyniku oddziaływania sprężyny powrotnej w zespole piezoelektrycznym.

Ponadto, zapalniczka może obejmować aspekt zapalniczki podwójnego rodzaju, aspekt obracania zespołu palnika zapalniczki, aspekt popychacza krzywkowego zapalniczki i aspekt przewodu zapalniczki, opisane powyżej oddzielnie lub w dowolnym połączeniu. W rezultacie, właściwości zapalniczki 2 można wykorzystać oddzielnie lub w połączeniu ze sobą bądź z innymi znanymi właściwościami.

Zgodnie z tym, wszystkie stosowne modyfikacje łatwe do uzyskania przez specjalistę w tej dziedzinie na podstawie podanego opisu pozostają w zakresie i w zgodzie z duchem obecnego wynalazku i są traktowane jako następne przykłady wykonania obecnego wynalazku. Ponadto, właściwości przykładów wykonania można połączyć z dodatkowymi efektami percepcyjnymi, np. bardziej złożonym torem zadziałania języka spustowego dla uruchomienia zapalniczki. Zakres obecnego wynalazku stosownie określono jak podano w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (17)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zapalniczka, zawierająca obudowę mieszczącą zespół zasilania paliwem, zespół zapłonu, korzystnie, piezoelektryczny, człon uruchamiający zawierający język spustowy i związany z obudową i dostosowany do uruchamiania poprzez przemieszczenie do położenia uruchomienia przy użyciu określonej siły uruchomienia, oraz zawierająca człon przesuwny do przesuwania przez użytkownika pomiędzy pierwszym położeniem członu przesuwnego i drugim położeniem członu przesuwnego i sprzężony z językiem spustowym członu uruchamiającego, znamienna tym, że język spustowy (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125) jest dostosowany do uruchamiania pierwszą siłą uruchomienia w pierwszym położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) i język spustowy (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125) jest dostosowany do uruchamiania drugą siłą uruchomienia, która jest mniejsza niż pierwsza siła uruchomienia w drugim położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134).
2. 2. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że z członem przesuwnym (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) jest roboczo związany człon dociskowy (80, 280, 380, 480).
3. 3. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że z członem przesuwnym (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) jest roboczo związany człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163).
4. 4. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że język spustowy (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125) członu uruchamiającego jest ruchomo połączony z obudową (4, 204, 404, 504, 704, 804, 904, 1004, 1104).

   PL 206 253 B1
5. 5. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że człon przesuwny (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) jest wychylnie zamontowany względem obudowy (4; 204; 404; 504; 704; 804; 904; 1004; 1104).
6. 6. Zapalniczka według zastrz. 3, znamienna tym, że człon przesuwny (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) posiada końce pierwszy (36) i drugi (38), przy czym pierwszy koniec (36) jest ruchomy od początkowego położenia, w którym człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) znajduje się w swoim pierwszym położeniu, do końcowego położenia, w którym człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) znajduje się w swoim drugim położeniu.
7. 7. Zapalniczka według zastrz. 3, znamienna tym, że w pierwszym położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) styka się ze ścianą (56a) języka spustowego (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125) członu uruchamiającego.
8. 8. Zapalniczka według zastrz. 7, znamienna tym, że w drugim położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) jest odłączony od ściany (56a) języka spustowego (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125).
9. 9. Zapalniczka według zastrz. 3, znamienna tym, że w pierwszym położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) jest połączony roboczo z językiem spustowym (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125).
10. 10. Zapalniczka według zastrz. 4, znamienna tym, że z obudową (4, 204, 404, 504, 704, 804, 904, 1004, 1104) jest związany przesuwnie człon tłokowy (74, 274, 374, 474, 974, 1074) i człon dociskowy (80, 280, 380, 480) umieszczony pomiędzy członem tłokowym (74, 274, 374, 474, 974, 1074) i członem podparcia (4e) obudowy (4, 204, 404, 504, 704, 804, 904, 1004, 1104), a człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) jest wychylnie połączony z członem tłokowym (74, 274, 374, 474, 974, 1074), zaś w pierwszym położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) człon tłokowy (74, 274, 374, 474, 974, 1074) jest ruchomy, a człon dociskowy (80, 280, 380, 480) jest ściśnięty do uruchomienia zapalniczki.
11. 11. Zapalniczka według zastrz. 10, znamienna tym, że w drugim położeniu członu przesuwnego (34, 234, 343, 434, 934, 1034, 1134) i przy uruchomieniu zapalniczki, człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) i człon tłokowy (74, 274, 374, 474, 974, 1074) są zablokowane do ruchu ściskającego człon dociskowy (80, 280, 380, 480).
12. 12. Zapalniczka według zastrz. 4, znamienna tym, że z obudową (4, 204, 404, 504, 704, 804, 904, 1004, 1104) jest wychylnie związany człon tłokowy (74, 274, 374, 474, 974, 1074) oraz człon dociskowy (80, 280, 380, 480) umieszczony pomiędzy członem tłokowym (74, 274, 374, 474, 974, 1074) i członem wodzikowym (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163), przy czym człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) jest przesuwnie połączony z członem tłokowym (74, 274, 374, 474, 974, 1074).
13. 13. Zapalniczka według zastrz. 9, znamienna tym, że człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) jest zamontowany ruchomo pomiędzy dwoma położeniami, przy czym przy jednym z położeń członu wodzikowego (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163) człon uruchamiający jest dostosowany do przemieszczania do położenia uruchomienia za pomocą drugiej siły napędowej.
14. 14. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że człon uruchamiający stanowi co najmniej jeden język spustowy (25, 225, 325, 425, 525, 625, 725, 825, 925, 1025, 1125).
15. 15. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że z członem uruchamiającym jest roboczo związany pierwszy człon powstrzymujący, zwłaszcza popychacz krzywkowy (116, 216, 316, 516, 616, 716), i drugi człon powstrzymujący do unieruchamiania członu uruchamiającego i zapobiegania zapłonowi paliwa.
16. 16. Zapalniczka według zastrz. 15, znamienna tym, że pierwszy człon powstrzymujący jest związany z ruchomym zespołem palnika (10, 510, 610, 710), którego położenie określa blokadę członu uruchamiającego przez pierwszy człon powstrzymujący.
17. 17. Zapalniczka według zastrz. 15, znamienna tym, że drugi człon powstrzymujący stanowi człon wodzikowy (63, 263, 363, 463, 963, 1063, 1163).