PL204047B1 - Konstrukcja złącza dylatacyjnego dla płyt betonowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest wzmacniająca konstrukcja złącza dylatacyjnego dla płyt betonowych, która zawiera pierwszy element profilowany, mocowany do krawędzi pierwszej płyty betonowej oraz drugi element profilowany, mocowany do krawędzi drugiej, sąsiedniej, płyty betonowej, przy czym wspomniane elementy profilowane są ze sobą połączone za pomocą przynajmniej jednej usuwalnej taśmy łączącej tak, aby pomiędzy elementami profilowanymi pozostawiona była szczelina.

Szeroko stosowaną w budownictwie konstrukcją stropową jest płyta betonowa, wylewana albo bezpośrednio na wyrównany grunt, albo na wierzch umieszczonej na gruncie warstwy izolacji cieplnej. Skurcz betonu podobnie jak kurczenie i rozszerzanie termiczne powodują pękanie dużych płyt, duże płyty muszą więc być dzielone na płyty składowe za pomocą złącz dylatacyjnych lub rozdzielających. Odkształcenia spowodowane przez skurcz betonu oraz termiczne rozszerzanie się i kurczenie się betonu pojawiają się wówczas w miejscu przewidzianych złączy dylatacyjnych, a płyty nie ulegają pękaniu.

Najłatwiejszym sposobem wykonywania złącz dylatacyjnych jest odlanie najpierw całej płyty betonowej, a następnie, gdy rozpocznie się zastyganie betonu, podzielenie jej na mniejsze fragmenty rozdzielone wzdłuż bruzd przy zastosowaniu tarczowej piłki diamentowej. Późniejsze pęknięcia związane z kurczeniem pojawią się wówczas wzdłuż wspomnianych bruzd. Krawędzie przepiłowanych złącz dylatacyjnych są podatne na kruszenie się i odpryskiwanie tak, że stanowią całkowicie nieodpowiedni materiał na poddane dużym obciążeniom podłogi. Ze stanu techniki znane są także konstrukcje złącz dylatacyjnych wyposażone w osadzone w betonie metalowe zbrojenia na krawędziach złącz dylatacyjnych. Jedna z takich konstrukcji została ujawniona w dokumencie patentowym nr FI 952994. Wzmacniająca konstrukcja złącza jest osadzana w świeżym betonie, a złącze pomiędzy płaskimi stalowymi prętami jest przepiłowywane, gdy beton stwardnieje. Złącze jest następnie wypełniane sprężystym materiałem. Montaż takiej konstrukcji złącza dylatacyjnego jest nużący, ponieważ konstrukcja takiego złącza musi być wpychana we wcześniej wyrównany świeży beton. Ponadto, przepiłowywanie złącza dylatacyjnego stanowi dodatkowy nakład pracy.

Odnośne dokumenty nr GB 1139538, US 3068763, US 3276335 oraz US 3455215 ujawniają konstrukcje złącz dylatacyjnych osadzanych w powierzchni płyty betonowej. Konstrukcje te są słabe i nie przewiduje się ich kotwienia w podł oż u betonowania. Nie mogą one zatem sł u ż yć jako formy złącz konstrukcyjnych lub oznaczenia wyrównywania podczas poziomowania masy betonowej płyty. Zgodnie z większością rozwiązań, szczelina pomiędzy dwiema połówkami konstrukcji złącza jest zamykana przy użyciu sprężystego środka uszczelniającego zamocowanego do konstrukcji złącza i pozostającego częściowo wewnątrz odlewu. Taki sprężysty i miękki środek uszczelniający łatwo zużywa się i odłamuje tak, że złącze zaczyna przeciekać. Ponadto, środek uszczelniający znajdujący się wewnątrz odlewu nie jest wymienialny.

Dokument patentowy nr FI 982675 ujawnia konstrukcję złącza dylatacyjnego wyposażoną w profil z cienkiej blachy metalowej oraz metalowy profil ką towy swobodnie zamocowany do profilu z cienkiej blachy za pomocą , na przykł ad, nitów lub sprężystych sworzni. Profil z cienkiej blachy metalowej służy jednocześnie jako forma do odlewania płyty. Zarówno profil z cienkiej blachy jak i profil kątowy posiadają wystające elementy wiążące, za pomocą których są one mocowane do betonu. Konstrukcja złącza jest tak umieszczana, aby spoczęła na karbowanych prętach stalowych wprowadzanych w podłoże betonowania w odpowiednich punktach i na odpowiedniej wysokości, bądź też na betonowych słupkach wylewanych na podłożu betonowania, po czym płyta jest wylewana. Gdy beton kurczy się, profil kątowy wychodzi z profilu z blachy metalowej, w ten sposób otwierając złącze dylatacyjne pomiędzy profilami.

Wadą opisanego rozwiązania jest słaba funkcjonalność takiego złącza dylatacyjnego. Szczelina złącza dylatacyjnego powstała wyłącznie przez skurcz betonu jest tak wąska, że nie może zostać wypełniona środkiem uszczelniającym. Oznacza to, że takie złącze dylatacyjne nie będzie wodoszczelne. W celu uzyskania wystarczającej szerokości złącza, szczelina pomiędzy profilem z blachy stalowej i profilem kątowym musi być powiększona, co powoduje, że szczelina taka zostanie wypełniona betonem w momencie jego wylewania. Wówczas, przed wprowadzeniem środka uszczelniającego, szczelina taka musi zostać dokładnie wyczyszczona za pomocą, na przykład, szlifierki, co powiększa koszty budowy. Pomimo czyszczenia, w szczelinie często pozostaje betonowy pył i drobiny, co ma negatywny wpływ na przywieranie środka uszczelniającego do ścianek szczeliny. Powoduje to,

PL 204 047 B1 że zapewnienie wodoszczelności złącza dylatacyjnego jest trudne. Ponadto pewną trudność stanowi zakotwienie konstrukcji złącza dylatacyjnego w podłożu betonowania i ustawienie jej na właściwej wysokości.

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie konstrukcji złącza dylatacyjnego, w której ograniczono by wady i niekorzystne cechy złącz dylatacyjnych znanych w stanie techniki.

Konstrukcja złącza dylatacyjnego dla płyt betonowych, zawierająca pierwszy element profilowany mocowany do krawędzi pierwszej płyty betonowej oraz drugi element profilowany mocowany do krawędzi drugiej, przyległej, płyty betonowej, przy czym wspomniane elementy profilowane są połączone ze sobą za pomocą przynajmniej jednej usuwalnej taśmy łączącej tak, że pomiędzy tymi elementami profilowanymi znajduje się szczelina, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wspomniany pierwszy element profilowany i drugi element profilowany oraz taśmy łączące stanowią pojedynczy, ciągły wytłoczony profil aluminiowy, przy czym taśmy łączące są przymocowane pierwszą krawędzią do pierwszego elementu profilowanego, zaś drugą krawędzią do drugiego elementu profilowanego za pośrednictwem cienkich odrywalnych przewężeń.

Korzystnie, konstrukcja zaopatrzona jest w dwie taśmy łączące, przy czym pierwsza taśma łącząca znajduje się przy górnej krawędzi szczeliny, a druga taśma łącząca znajduje się w środku lub w dolnej części wspomnianej szczeliny.

Szerokość szczeliny pomiędzy pierwszym i drugim elementem profilowanym korzystnie wynosi około 10 milimetrów.

Co najmniej jeden z elementów profilowanych może zawierać zespoły sprzęgające ze sobą konstrukcje złącz dylatacyjnych.

Pierwszy element profilowany korzystnie stanowi formę szalunkową złącza.

Przekrój poprzeczny pierwszego elementu profilowanego może mieć kształt zbliżony do trapezoidu, który stanowi kołek przenoszący naprężenia ścinające między płytami.

Co najmniej jeden z elementów profilowanych korzystnie zawiera elementy wiążące elementy profilowane z płytami betonowymi. W korzystnym wariancie, szczelina, z której usunięto taśmy łączące, zawiera materiał uszczelniający.

Konstrukcję złącza dylatacyjnego według niniejszego wynalazku stanowi wzmacniająca konstrukcja przeznaczona do umieszczenia pomiędzy poszczególnymi płytami układu płyt betonowych. Elementy profilowane są łączone ze sobą za pomocą usuwalnych taśm łączących tak, aby pozostała wolna szczelina pomiędzy elementami profilowanymi. W konstrukcji złącza dylatacyjnego według wynalazku elementy profilowane oraz taśmy łączące stanowią elementy jednego ciągłego wytłaczanego profilu aluminiowego. Taśmy łączące są mocowane swoimi krawędziami do elementów profilowanych za pośrednictwem bardzo cienkich przewężeń, które utrzymują wspomniane elementy w sprzęgnięciu podczas wylewania płyty. Gdy beton wystarczająco stwardnieje, taśmy łączące odrywa się, przez co wspomniane cienkie przewężenia zostają przerwane i znika połączenie pomiędzy elementami profilowanymi. Konstrukcję złącza dylatacyjnego według wynalazku umieszcza się na podłożu betonowania na odpowiedniej wysokości przed wylaniem płyt betonowych. Po stężeniu betonu, konstrukcja złącza pozostanie wewnątrz układu płyty i stanie się częścią odlewu.

Podczas wylewania, taśmy łączące blokują szczelinę pomiędzy elementami profilowanymi, dzięki czemu nie zostaje ona zanieczyszczona. Po wystarczającym stwardnieniu betonu, taśmy łączące są odrywane, przez co elementy profilowane zostają rozłączone. Powstała szczelina jest wypełniana sprężystym materiałem uszczelniającym, co stanowi końcowy etap wykonania złącza dylatacyjnego.

Zaletą niniejszego wynalazku jest fakt, że złącze dylatacyjne można wykonać szybciej. Przepiłowywanie i czyszczenie złącz, konieczne w przypadku znanych konstrukcji złącz dylatacyjnych, nie jest konieczne w przypadku konstrukcji złącza według niniejszego wynalazku. Wynalazek umożliwia więc redukcję kosztów.

Inną zaletą niniejszego wynalazku jest fakt, że złącza dylatacyjne są lepszej jakości. Przy wykorzystaniu konstrukcji według niniejszego wynalazku, szczelina pomiędzy elementami profilowanymi pozostaje czysta, o gładkich krawędziach i wystarczająco szeroka, aby można było do niej wprowadzić sprężysty materiał uszczelniający, a przy tym zapewnione jest dobre przyleganie materiału uszczelniającego i ścianek szczeliny. Dzięki temu złącze dylatacyjne będzie cechowała, oprócz wytrzymałości i trwałości, wodoszczelność.

Kolejną zaletą niniejszego wynalazku jest fakt, że ułatwia on konserwację złącza dylatacyjnego. Materiał uszczelniający w szerokiej szczelinie pomiędzy elementami profilowanymi można w razie

PL 204 047 B1 potrzeby łatwo naprawić lub wymienić, gdy materiał uszczelniający zsunie się ze ścianek szczeliny lub w innym sposób utraci ona swoją wodoszczelność.

Jeszcze inną zaletą niniejszego wynalazku jest fakt, że spełnia on różne funkcje. Konstrukcja złącza dylatacyjnego osadzona na podłożu betonowania na właściwej wysokości montażowej służy jako oznaczenie poziomu podczas wylewania betonu, a ponadto może ona także służyć jako forma konstrukcyjna złącza.

Jeszcze inną zaletą niniejszego wynalazku jest fakt, że posiada on konstrukcję prostą, tanią i dobrze przystosowaną do produkcji przemysł owej.

Przykład wykonania niniejszego wynalazku zostanie szczegółowo opisany w odniesieniu do załączonego rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia perspektywiczny widok z przodu konstrukcji złącza dylatacyjnego według niniejszego wynalazku; fig. 2 - przekrój poprzeczny złącza dylatacyjnego świeżo wylanej płyty betonowej wyposażonej w konstrukcję złącza dylatacyjnego według niniejszego wynalazku; fig. 3 - przekrój poprzeczny stwardniałej płyty betonowej wyposażonej w konstrukcję złącza dylatacyjnego według niniejszego wynalazku.

Fig. 1 przedstawia, jako przykład wykonania, perspektywiczny widok od przodu konstrukcji złącza dylatacyjnego 1 według niniejszego wynalazku. Konstrukcja złącza dylatacyjnego jest przedstawiona w pozycji pionowej, to znaczy w pozycji, w której będzie montowana. Konstrukcja złącza dylatacyjnego zawiera dwa równoległe profile metalowe: pierwszy element profilowany 10 oraz drugi element profilowany 12. Pierwszy element profilowany stanowi profil metalowy posiadający taki kształt przekroju poprzecznego, który przypomina tak zwany trapezoid, zawierający trzy zasadniczo równoległe płaskie części: górną część 16, dolną część 18 oraz środkową część 20. Części górna i dolna znajdują się zasadniczo w tej samej pionowej płaszczyźnie, zaś część środkowa wyraźnie w innej płaszczyźnie niż części górna i dolna. Część środkowa jest połączona z częściami górną i dolną za pomocą nachylonych części kołnierzowych 22, tak, że wszystkie części razem tworzą pojedynczy metalowy profil. Na jednej z powierzchni każdej z części znajdują się krótkie garby wiążące 24 zwiększający powierzchnię wiązania pierwszego elementu profilowanego z betonem.

Drugi element profilowany 12 stanowi profil metalowy o kształcie litery L zamocowany równolegle do górnej części 16 pierwszego elementu profilowanego za pomocą dwóch usuwalnych taśm łączących 28 rozciągających się w kierunku wzdłużnym elementów profilowanych. Mocowanie jest przeprowadzane w ten sposób, że pierwszy bok drugiego elementu profilowanego jest ustawiany pionowo równolegle do górnej części pierwszego elementu profilowanego, a drugi bok drugiego elementu profilowanego ustawiany poziomo w kierunku od pierwszego elementu profilowanego. Taśmy łączące stanowią taśmy metalowe mocowane swoimi pierwszymi krawędziami do pierwszego elementu profilowanego oraz swoimi drugimi krawędziami do drugiego elementu profilowanego. Pomiędzy pierwszym bokiem drugiego elementu profilowanego 12 i górną częścią 16 pierwszego elementu profilowanego 10 pozostawiona jest szczelina 26, której szerokość może być ustawiona zgodnie z potrzebami na etapie wykonywania konstrukcji złącza dylatacyjnego. Korzystna szerokość szczeliny wynosi około 10 mm. Na pierwszym boku drugiego elementu profilowanego znajduje się podłużny występ 30, oraz na przeciwko na górnej części 16 pierwszego elementu profilowanego znajduje się odpowiadający mu występ 32, tak że wspomniane dwa występy są skierowane do siebie w szczelinie 26.

Elementy profilowane pierwszy i drugi są wzajemnie połączone za pomocą pierwszej taśmy łączącej 28 przy górnej krawędzi szczeliny 26 oraz za pomocą drugiej taśmy łączącej po środku szczeliny, gdzie umieszczone są występy 30 i 32. W górnej części szczeliny 26, we kierunku wzdłużnym konstrukcji złącza dylatacyjnego, zostaje więc uformowana zamknięta wnęka ograniczona przez elementy profilowane 10, 12 oraz taśmy łączące 28. W dolnej części szczeliny jest uformowany kanał 40 ograniczony przez elementy profilowane i dolną taśmę łączącą, w taki sposób aby skierowany w dół bok kanału pozostał otwarty. Z korzyścią, wspomniany kanał ma kształt kwadratowy i ma szerokość wynoszącą około 12 mm. Dodatkowo, we wzdłużnym kierunku profilu, przewidziano końcową bruzdę 25 na swobodnym końcu poziomego boku drugiego elementu profilowanego oraz na swobodnym końcu dolnej części 18 pierwszego elementu profilowanego 10, przy czym taka końcowa bruzda ma przekrój poprzeczny przypominający fragment łuku kołowego. Sąsiadujące konstrukcje złącz dylatacyjnych są wzajemnie połączone przy swoich końcach za pomocą kołków sprężynujących umieszczonych w końcowych bruzdach, lub przy użyciu krótkich prętów (nie pokazanych) wpasowanych w końcowe bruzdy, tak aby pręty te rozciągały się w poprzek punktu połączenia i zapobiegały przesuwaniu się końców konstrukcji złącz dylatacyjnych względem siebie. Końcowe bruzdy zwiększają także powierzchnię

PL 204 047 B1 wiązania elementów profilowanych z betonem. W celu dalszego ulepszenia tego wiązania powierzchnie elementu profilowanego, które mają stykać się z betonem, mogą być wykonane jako chropowate.

W konstrukcji złącza dylatacyjnego według niniejszego wynalazku elementy profilowane 10, 12 oraz taśmy łączące 28 tworzą pojedynczy wytłoczony profil aluminiowy. Taśmy łączące są mocowane do elementów profilowanych za pośrednictwem bardzo cienkich przewężeń, które utrzymują elementy w sprzężeniu podczas wylewania płyty. Przewężenia są tak cienkie, że mogą być wyłamane ręcznie. Stąd taśmy łączące mogą być odłączone od elementów profilowanych przez proste oderwanie ich ręką w momencie, gdy beton stwardnieje w stopniu wystarczającym. Konstrukcje złącz dylatacyjnych mogą być produkowane w różnych rozmiarach dla różnych zastosowań i środowisk. Z korzyścią, całkowita wysokość konstrukcji złącza dylatacyjnego wynosi około 10 do 15 cm. Grubość ścianki elementu profilowanego wynosi z korzyścią około 2 do 3 mm. Długość konstrukcji złącza dylatacyjnego może być wybrana na przykład na podstawie kryteriów produkcyjnych, transportowych i montażowych. Z korzyścią, długość konstrukcji złącza dylatacyjnego wynosi 3 do 5 metrów. Podczas montażu elementy profilowane są utrzymywane w sprzęgnięciu ze sobą za pomocą taśm łączących 28. Jednocześnie, taśmy łączące zapobiegają wpłynięciu świeżego betonu do szczeliny 26, tak aby szczelina pozostała czysta na etapie wylewania. Gdy tylko powierzchnia betonu zostanie wyrównana i ustawiona, taśmy łączące są odrywane od elementów profilowanych, tak aby umożliwić swobodne zachodzenie odkształceń spowodowanych przez kurczenie się płyty. Następnie wprowadzany jest do szczeliny sprężysty materiał uszczelniający 72 (fig. 3). Opcjonalnie, po usunięciu taśm łączących, w szczelinie może być czasowo zamontowana usuwalna opaska zabezpieczająca na czas potrzebny do wyschnięcia płyty, w którym to przypadku materiał uszczelniający 72 jest odpowiednio wprowadzany później, gdy beton stwardnieje w wystarczającym stopniu.

Fig. 2 przedstawia, jako przykład wykonania, konstrukcję złącza dylatacyjnego 1 według niniejszego wynalazku, osadzoną w układzie płyty betonowej. Fig. 2 przedstawia sytuację zaraz po wylaniu płyty. Montaż konstrukcji złącza dylatacyjnego rozpoczyna się wprowadzając w podłoże betonowania 62 prętów montażowych 50, z których każdy posiada jeden ostry koniec, w pozycji pionowej, korzystnie w odstępach dochodzących do około jednego metra. Pręty montażowe 50 korzystnie stanowią odcinki zwykłego 10 milimetrowego karbowanego pręta stalowego o długości około 40-centymetrów. Pręty montażowe rozmieszcza się w linii prostej przy złączu dylatacyjnym za pomocą przewodu równającego, a ich górne końce umieszcza się na dokładnie określonej wysokości, najlepiej wykorzystując przyrząd poziomujący lub wiązkę laserową. Konstrukcję złącza dylatacyjnego montuje się następnie na prętach montażowych, tak aby końce wspomnianych prętów montażowych weszły w kanał 40 pomiędzy elementami profilowanymi, a krawędzie występów 30, 32 oparły się o końce wspomnianych prętów. Alternatywnym korzystnym sposobem podparcia takiej konstrukcji złącza dylatacyjnego jest odlanie małych betonowych słupków w odstępach około jednometrowych wzdłuż złącza przy użyciu przewodu równającego. Następnie konstrukcję złącza dylatacyjnego ustawia się liniowo na wierzchu wspomnianych słupków betonowych i umieszcza na dokładnie określonej wysokości przy wykorzystaniu na przykład wiązki laserowej. Samą płytę wylewa się, gdy wspomniane słupki betonowe stwardnieją w wystarczającym stopniu, to znaczy w większości przypadków następnego dnia.

Górną krawędź konstrukcji złącza dylatacyjnego pozycjonuje się przed wylaniem płyty właściwej, jeden z omówionych powyżej sposobów, tak dokładnie jak to możliwe na wysokości odpowiadającej górnej powierzchni płyty, która ma zostać wylana, tak aby konstrukcja złącza dylatacyjnego mogła zostać wykorzystana na przykład jako oznaczenie poziomu przy poziomowaniu powierzchni płyty podczas wylewania płyty. Jeżeli szczelina pomiędzy podłożem betonowania 62 i dolną krawędzią konstrukcji złącza dylatacyjnego 1 jest duża, może zostać pokryta przegrodą typu okładzinowego 71 korzystnie przykręconą lub przymocowaną na nity do dolnej części 18 pierwszego elementu profilowanego.

Płytę betonową wylewa się, zależnie od rozmiaru płyty i innych czynników, za jednym razem lub w kilku etapach. Jeżeli płyta jest mała, płyty betonowe 66a, 66b po obu stronach konstrukcji złącza betonowego mogą być odlane w jednym etapie. Duże płyty zwykle nie mogą być odlane w jednym etapie; betonowanie musi być przeprowadzane w przeciągu kilku dni. W takim przypadku betonowanie można przerwać na złączu dylatacyjnym i kontynuować wylewanie następnego dnia. Konstrukcja złącza dylatacyjnego służy zatem także jako konstrukcyjna forma złącza. Gdy beton stwardnieje, konstrukcja złącza dylatacyjnego staje się częścią płyty betonowej. Trapezoidalny kształt pierwszego elementu profilowanego 10 powoduje uformowanie kołka ustalającego typu klinowego powstającego w złączu pomiędzy płytami betonowymi 66a, 66b, który to betonowy kołek ustalający przenosi naprężenia ścinające występujące w złączu. W celu zwiększenia powierzchni wiązania elementów

PL 204 047 B1 profilowanych z odlewem betonowym, do elementów profilowanych mocowane są paski wiążące 54 na etapie montowania konstrukcji złącza. Paski wiążące stanowią taśmy aluminiowe o kształcie litery V, które są mocowane, korzystnie za pomocą spawania, przy swoich końcach do powierzchni elementu profilowanego. Oczywiście można zastosować inne rodzaje elementów łączących, na przykład gwintowane pręty mocowane za pomocą sworznia w otworze wywierconym w ściance elementu profilowanego.

Fig. 3 przedstawia przekrój poprzeczny przykładu wykonania konstrukcji złącza dylatacyjnego 1 według wynalazku, osadzonej w wylanej płycie betonowej. Na fig. 3 przedstawiono sytuację, w której płyta jest przynajmniej częściowo stwardniała i rozpoczął się skurcz. Gdy nadmiar wody paruje, płyty 66a, 66b kurczą się. Krawędzie płyt przesuwają się wówczas w stronę swoich odpowiednich środków kurczenia, pozostawiając szczeliny pomiędzy płytami. Przy zastosowaniu konstrukcji złącza dylatacyjnego według wynalazku, pierwszy element profilowany 10 zostanie związany z pierwszą płytą betonową 66a, a drugi element profilowany 12 z drugą płytą betonową 66b, dzięki czemu odkształcenia spowodowane przez kurczenie płyty pojawią się głównie w szczelinie 26. W celu umożliwienia swobodnego odkształcania się płyt pod wpływem skurczu betonu, taśmy łączące 28 powinny zostać usunięte tak szybko jak to możliwe, korzystnie natychmiast po wypoziomowaniu masy betonowej. Następnie szczelinę 26 wypełnia się sprężystym materiałem uszczelniającym 72, który dostosowuje się do przesunięć krawędzi płyt. Paski uszczelniające osłaniają szczelinę podczas etapu wylewania, tak aby materiał uszczelniający przywarł łatwo do czystych ścianek szczeliny. W ten sposób złącze dylatacyjne pozostanie wodoszczelne. Gdy beton skurczy się, końcowa powierzchnia drugiej płyty 66b wysunie się z pierwszego elementu profilowanego 10 i przegrody 71, powodując powstanie połączenia typu pióro i wpust w złączu dylatacyjnym, które przeniesie naprężenia ścinające.

Powyżej zostało opisanych kilka korzystnych przykładów wykonania konstrukcji złącza dylatacyjnego według niniejszego wynalazku. Jednakże niniejszy wynalazek nie jest ograniczony do powyższych rozwiązań, ale obejmuje liczne modyfikacje, które pozostają zgodne z zakresem niniejszego wynalazku określonym w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (8)

1. Konstrukcja złącza dylatacyjnego dla płyt betonowych, zawierająca pierwszy element profilowany mocowany do krawędzi pierwszej płyty betonowej oraz drugi element profilowany mocowany do krawędzi drugiej, przyległej, płyty betonowej, przy czym wspomniane elementy profilowane są połączone ze sobą za pomocą przynajmniej jednej usuwalnej taśmy łączącej tak, że pomiędzy tymi elementami profilowanymi znajduje się szczelina, znamienna tym, że wspomniany pierwszy element profilowany (10) i drugi element profilowany (12) oraz taśmy łączące (28) stanowią pojedynczy ciągły, wytłoczony profil aluminiowy, przy czym taśmy łączące (28) są przymocowane pierwszą krawędzią do pierwszego elementu profilowanego (10), zaś drugą krawędzią do drugiego elementu profilowanego (12) za pośrednictwem cienkich odrywalnych przewężeń.

2. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. 1, znamienna tym, że zaopatrzona jest w dwie taśmy łączące (28), przy czym pierwsza taśma łącząca znajduje się przy górnej krawędzi szczeliny (26), a druga taśma łącząca znajduje się w środku lub w dolnej części wspomnianej szczeliny.

3. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. od 1 albo 2, znamienna tym, że szerokość szczeliny (26) pomiędzy pierwszym i drugim elementem profilowanym (10, 12) wynosi około 10 milimetrów.

4. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej jeden z elementów profilowanych (10) i (12) zawiera zespoły (25) sprzęgające ze sobą konstrukcje złącz dylatacyjnych.

5. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwszy element profilowany (10) stanowi formę szalunkową złącza.

6. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. 5, znamienna tym, że przekrój poprzeczny pierwszego elementu profilowanego (10) ma kształt zbliżony do trapezoidu, który stanowi kołek przenoszący naprężenia ścinające między płytami (66a, 66b).

7. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej jeden z elementów profilowanych (10) i (12) zawiera elementy wiążące (54) elementy profilowane z płytami betonowymi (66a, 66b).

8. Konstrukcja złącza dylatacyjnego, według zastrz. 1, znamienna tym, że szczelina (26), z której usunięto taśmy łączące (28), zawiera materiał uszczelniający (72).