PL202746B1 - Oszklenie przeciwpożarowe, sposób wytwarzania oszklenia przeciwpożarowego, kompozycja mastyksowa oraz zastosowanie kompozycji mastyksowej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest oszklenie przeciwpożarowe wykonane, z co najmniej dwóch szyb połączonych ze sobą ramą rozstawczą przyklejoną do szyb i z pośredniej warstwy zawierającej wodę, przy czym warstwa ta wypełnia przestrzeń pośrednią pomiędzy tymi szybami jak również sposób wytwarzania takiego oszklenia. Wynalazek dotyczy także kompozycji mastyksowej nadającej się do użycia przy tworzeniu klejonej ramy rozstawczej oraz jej zastosowania.

Oszklenia przeciwpożarowe tego typu znane są z dokumentu 10 EP 0590978 Al. W przypadku takich znanych oszkleń rama rozstawczą zbudowana jest ze sztywnego tworzywa, mianowicie metalu lub ceramiki, a przyklejanie ramy rozstawczej do szyb odbywa się za pomocą taśm przylepnych z syntetycznego kauczuku, zwłaszcza z kauczuku butylowego. Ponadto łączenie brzegowe między ramą rozstawczą a brzegami szyb uszczelnia się za pomocą wiążącej masy uszczelniającej.

Oszklenia przeciwpożarowe o podanej wyżej budowie znane są również z dokumentu Pat. Abstr. of Japan, C 1187, 7 kwietnia 1994, vol. 18, nr 198. W przypadku takich oszkleń przeciwpożarowych ramę rozstawczą stanowi wyprofilowana taśma z polimeru akrylowego. Wyprofilowana taśma jest każdorazowo pokrywana po stronie przylegającej do szyb warstwą kleju na bazie żywicy akrylowej. Polimery akrylowe mają stosunkowo niską temperaturę mięknięcia a także stosunkowo niską temperaturę rozkładu. W przypadku pożaru powstają z nich nieprzyjemne i szkodliwe gazy.

Podczas wytwarzania znanych oszkleń przeciwpożarowych ułożenie wyprofilowanych odcinków lub wyprofilowanych taśm tworzących ramę rozstawczą wymaga dużego wkładu pracy ręcznej. Dlatego istnieje potrzeba wykorzystania znanych sposobów (na przykład opisanych w dokumencie DE 2555383 C3) wytwarzania szyb izolujących dla wymienionych wyżej oszkleń przeciwpożarowych, w których stosuje się ramę rozstawczą wykonaną przez wytłoczenie w postaci wałka z materiału ciągłego umieszczonego w obszarze brzegowym szyby, za pomocą odpowiedniego urządzenia wytłaczającego. Jednakże w tym przypadku stwierdza się, że znane materiały nie nadają się do tego zastosowania.

Oszklenia przeciwpożarowe typu opisanego powyżej składają się często z trzech do pięciu szyb i odpowiednio z dwóch do czterech przestrzeni poś rednich, każ dorazowo z ramą rozstawczą i wypeł nieniem zawierającym wodę. Podczas wytwarzania oszkleń przeciwpożarowych o wielu warstwach tego typu, po zastosowaniu ramy rozstawczej zawsze umieszcza się następną szybę i za pomocą prasy mechanicznej sprasowuje się pakiet warstw na grubość odpowiadającą pożądanej przestrzeni pośredniej. Taka grubość odpowiadająca przestrzeni pośredniej nie powinna ulec zmianie, gdy, po zastosowaniu następnej ramy rozstawczej, pakiet warstw podda się nowemu procesowi sprasowywania dla ściśnięcia przestrzeni pośredniej do pożądanej grubości. Ramy rozstawcze powinny w dodatku zachować trwałość i spełniać swą funkcję także w razie pożaru. Pociąga to za sobą szereg różnych wymagań w odniesieniu do właściwości fizycznych i chemicznych tworzywa termoplastycznego przeznaczonego do wytwarzania ram rozstawczych, które to właściwości w przypadku znanych tworzyw o podobnych zastosowaniach nie są zadowalające.

Podstawowym celem wynalazku jest opracowanie i oddanie do dyspozycji kompozycji z tworzywa spełniających specjalne wymagania dotyczące produkcji maszynowej oszkleń przeciwpożarowych omawianego rodzaju. Materiały te powinny w szczególności nadawać się do wytłaczania za pomocą maszyn przemysłowych i umożliwiać niezbędne przy wytwarzaniu podczas dalszej obróbki sprasowującej odkształcenie plastyczne. Z drugiej jednak strony tworzywa te powinny mieć zadowalającą wewnętrzną wytrzymałość i stabilność i po pierwszym zabiegu sprasowywania nie powinny, podczas kolejnych zabiegów sprasowywania, powodować dalszych zmian rozmiaru sekcji poprzecznej, w której się już znalazł y.

Według wynalazku, cel ten realizuje się w taki sposób, że rama rozstawczą składa się z wałka nałożonego przez wytłaczanie na obszar brzegowy szyby, wykonanego z polimeru butylowego zawierającego 40 do 65% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza. Skład tego polimeru butylowego jest w zakresie powyższych granic dobrany w taki sposób, aby w temperaturze 80°C miał on współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa.

Przedmiotem wynalazku jest oszklenie przeciwpożarowe wykonane, z co najmniej dwóch szyb połączonych ze sobą ramą rozstawczą przyklejoną do szyb oraz z warstwy pośredniej zawierającej wodę, wypełniającej przestrzeń pośrednią miedzy szybami, charakteryzujące się tym, że rama rozstawczą wykonana jest z wałka nałożonego przez wytłaczanie na obszar brzegowy szyby, wykonanego z polimeru butylowego zawierającego 40 do 60% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych

PL 202 746 B1 sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza, i tym, że skład dobrany jest w zakresie powyższych zawartości w taki sposób, aby polimer butylowy miał w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa.

Korzystnie rama rozstawczą jest wykonana z polimeru butylowego zawierającego 50 do 60% wagowych poliizobutylenu, 12 do 18% wagowych sadzy lampowej i 25 do 35% wagowych wypełniacza i mającego w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,8 MPa.

Korzystnie wypełniacz jest wybrany spośród substancji niezawierających w sobie powietrza.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jedną substancję ulegającą endotermicznej reakcji po podniesieniu temperatury, do co najmniej 180°C.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jeden związek zawierający w sobie wodę hydratacyjną lub krystalizacyjną.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jedną substancję nieorganiczną wybraną spośród tlenków, wodorotlenków, soli takich jak siarczany, siarczyny, fosforany, wodorofosforany, fosforyny, krzemiany, azotany, azotyny, węglany, i ich mieszanin.

Korzystniej wypełniacz nieorganiczny składa się, z co najmniej jednej z substancji takich jak CaSO4, CaCO3, MgO, MgCO3, krzemian, Al(OH)3, Al2O3 lub fosforan glinu.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jedną sól kwasu organicznego, taką jak cytrynian, winian, mezowinian, glikonian.

Przedmiot wynalazku stanowi ponadto sposób wytwarzania oszklenia przeciwpożarowego składającego się, z co najmniej dwóch szyb, rozporki w formie ramy sklejonej z dwiema szybami i z warstwy pośredniej zawierającej wodę, wypełniającej przestrzeń pośrednią między szybami, polegający na tym, że rozpórkę w formie ramy otrzymanej z polimeru butylowego zawierającego 40 do 65% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza nieorganicznego, który to polimer ma w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa, nakłada się przez wytłaczanie jak najbliżej brzegowego obszaru szyby za pomocą kalibrowanej dyszy tłoczącej.

Przedmiotem wynalazku jest także kompozycja mastyksowa wykonana z polimeru butylowego, charakteryzująca się tym, że zawiera 40 do 65% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza, i tym, że skład dobrany jest w zakresie powyższych zawartości w taki sposób, aby polimer butylowy miał w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa.

Korzystnie kompozycja zawiera 50 do 60% wagowych poliizobutylenu, 12 do 18% wagowych sadzy lampowej i 25 do 35% wagowych wypełniacza i ma w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny 5 G* równy 1,8 MPa.

Korzystnie wypełniacz jest wybrany spośród substancji niezawierających w sobie powietrza.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jedną substancję ulegającą endotermicznej reakcji po podniesieniu temperatury, do co najmniej 180°C.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jeden związek zawierający w sobie wodę hydratacyjną lub krystalizacyjną.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jedną substancję nieorganiczną wybraną spośród tlenków, wodorotlenków, soli takich jak siarczany, siarczyny, fosforany, fosforyny, podfosforyny, krzemiany, azotany, azotyny, węglany, i ich mieszanin.

Korzystnie wypełniacz zawiera, co najmniej jedną sól kwasu organicznego, taką jak cytrynian, winian, mezowinian, glikonian.

Przedmiot wynalazku stanowi ponadto zastosowanie kompozycji mastyksowej określonej powyżej do wykonywania rozporek, czyli ram rozstawczych w oszkleniach wielokrotnych lub wielowarstwowych.

Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie kompozycji mastyksowej określonej powyżej do zakotwiania, spoinowania lub montażu płyt ze szkła i różnych tworzyw.

Zgodnie z wynalazkiem, jako wypełniacze odpowiednie są substancje niezawierające w sobie powietrza. W praktyce zdarza się, że po wprowadzeniu płynnej masy zawierającej wodę, powietrze zaadsorbowane w wypełniaczu może przedostać się do przestrzeni pośrednich podczas późniejszego etapu utwardzania i utworzyć w nich szkodliwe pęcherzyki powietrza. Ponadto desorpcja powietrza lub innego gazu zwalnia na powierzchni lub w porach miejsca, które mogą przyjąć istotną część wody z warstwy poś redniej, która traci przez to właściwości przeciwpoż arowe.

PL 202 746 B1

Według korzystnego wariantu, wypełniacz zawiera, co najmniej jedną substancję ulegającą endotermicznej reakcji pod wpływem temperatury równej, co najmniej 180°C. A zatem wypełniacz działa chłodząco na ramę rozstawczą, co wpływa korzystnie na ognioodporność. W zasadzie temperatura reakcji endotermicznej od 130 lub 150°C również byłaby korzystna, lecz nie dałaby się pogodzić z temperaturami wytwarzania i stosowania kauczuku butylowego.

Taka endotermiczna reakcja polega korzystnie na uwolnieniu wody hydratacyjnej lub krystalizacyjnej.

Dobrze jest, gdy w temperaturze reakcji nie uwalniają się poza wodą inne substancje gazowe.

Wypełniacz może być wybrany spośród substancji nieorganicznych, organicznych lub ich mieszanin.

Jako wypełniacze nieorganiczne należy brać pod uwagę tlenki, wodorotlenki, sole takie jak siarczany, siarczyny, fosforany, wodorofosforany, fosforyny, podfosforyny, krzemiany, azotany, azotyny, węglany. Na przykład, można wymienić MgO, CaSO4, zwłaszcza uwodniony taki jak CaSO4.2H2O, MgSO4, zwłaszcza uwodniony taki jak MgSO4.7H2O, siarczan żelaza II lub III, zwłaszcza uwodniony taki jak Fe2(SO4)3.9H2O, siarczyn sodowy, zwłaszcza uwodniony taki jak Na2SO3.7H2O, CaCO3, MgCO3, K2CO3, zwłaszcza uwodniony taki jak K2CO3.2H2O, krzemiany, Al(OH)3, Mg(OH)2, Al2O3, fosforany glinu lub magnezu, zwłaszcza Mg(H2PO4)2.8H2O, sole pochodnych kwasu fosforawego, zwłaszcza manganu, w szczególności uwodnionego takiego jak MnHPO3.H2O, podfosforyn manganu, zwłaszcza uwodniony taki jak Mn(H2PO2)2.H2O, CeNO3, zwłaszcza uwodniony taki jak CeNO3.3H2O, lub inne substancje nieorganiczne o wymienionych właściwościach.

Jako wypełniacze organiczne należy brać pod uwagę sole kwasów organicznych takie jak cytryniany, zwłaszcza pięciowodny cytrynian sodu, winiany, zwłaszcza dwuwodny winian sodu, mezowiniany, zwłaszcza trójwodny mezowinian wapnia, glikoniany, zwłaszcza jednowodny glikonian wapnia.

W ramach podanych wyżej zakresów składu chemicznego głównych składników polimeru butylowego, specjalne kompozycje według wynalazku dobiera się w taki sposób, aby współczynnik sprężystości poprzecznej tworzywa mieścił się w temperaturze 80°C w zakresie 1,2 do 2,2 MPa. Tylko wtedy, gdy ten warunek jest spełniony, tworzywo może być, z jednej strony, wytłoczone za pomocą typowego urządzenia do wytłaczania, a z drugiej strony może posiadać taką konsystencję, wytrzymałość i zdolność do odkształcania, aby mogło bez trudności, podczas pierwszego zabiegu sprasowywania, bez zmiany założonych wymiarów podczas kolejnych zabiegów sprasowywania, być sprasowane do założonego rozmiaru ramy rozstawczej.

Z podanych wyżej przyczyn, a mianowicie z jednej strony ze względu na przydatność do obróbki za pomocą urządzenia do wytłaczania, a z drugiej strony z powodu niewielkiej zdolności do odkształcania wymaganej po uzyskaniu końcowej geometrii, tworzywo powinno mieć ściśle określony stosunek wielkości odkształcenia sprężystego do odkształcenia plastycznego, co może być wyrażone w postaci stałej tworzywa jako współczynnik sprężystości poprzecznej czyli moduł poprzeczny G*. Współczynnik sprężystości poprzecznej G* stanowiący miarę lepkosprężystych właściwości elastomeru uważa się, w przypadku dynamicznych wielkości mechanicznych, za wielkość złożoną odpowiadającą równaniu G* = G' + IG, w którym G' oznacza wartość nazywaną „modułem pamięci” charakteryzującą wielkość odkształcenia sprężystego, a G wartość nazywaną „modułem straty”, charakteryzującą wielkość odkształcenia plastycznego.

Pomiar współczynnika sprężystości poprzecznej G* prowadzi się za pomocą oscylacyjnego układu pomiarowego, na przykład za pomocą dwóch cylindrów współosiowych, zawierających badane tworzywo w przestrzeni pierścieniowej między cylindrem zewnętrznym i cylindrem wewnętrznym. Jeden z tych cylindrów poddaje się ruchowi oscylacyjnemu o zmiennej częstotliwości i amplitudzie. Ruch oscylacyjny przekazywany drugiemu cylindrowi ma oczywiście taką samą częstotliwość, lecz zależnie od właściwości lepkosprężystych badanego tworzywa ma inną amplitudę i wykazuje, w porównaniu z oscylacją cylindra na który si ę oddziaływuje, w większym lub mniejszym stopniu przesunię cie fazowe. Współczynnik sprężystości poprzecznej G* można określić przez matematyczną obróbkę odpowiednich sygnałów na wejściu i wyjściu urządzenia pomiarowego.

Termoplastyczne polimery butylowe nadające się do stosowania według wynalazku mają w zależności od temperatury następujące właściwości reologiczne.

PL 202 746 B1

Temperatura	Współczynnik sprężystości poprzecznej G* [MPa]	Moduł pamięci G' [MPa]	Moduł straty G [MPa]
30°C	2,7 - 5,0	2,5 - 4,5	1,0 - 1,5
50°C	1,8 - 3,0	1,6 - 2,5	0,7 - 1,1
70°C	1,4 - 2,4	1,2 - 2,0	0,6 - 0,9
80°C	1,2 - 2,2	1,1 - 1,9	0,6 - 0,9

Kompozycję mastyksową opartą na kauczuku butylowym według wynalazku stosuje się przede wszystkim do wykonywania ram rozstawczych lub ram z oszkleniami wielowarstwowymi wypełnionymi lub nie warstwą pośrednią, którą może być zarówno żel wodny do wytwarzania oszklenia ognioodpornego jak żywica do wytwarzania ogniwa słonecznego, lub do oszkleń wielowarstwowych zawierających wstawkę plastyczną, zwłaszcza z poliwinylobutyralu (PVB).

Kompozycję tę stosuje się również do zakotwiania, spoinowania lub montażu płyt ze szkła i różnych tworzyw, ewentualnie w połączeniu ze zwykle stosowanym tworzywem takim jak polisiarczek.

Wynalazek opisany jest bardziej szczegółowo za pomocą podanych poniżej dwóch przykładów wykonawczych ilustrujących wytwarzanie oszkleń przeciwpożarowych wielowarstwowych o warstwach pośrednich zawierających wodę oraz ram rozstawczych nałożonych przez wytłoczenie termoplastycznego polimeru butylowego.

P r z y k ł a d 1.

Wytwarza się oszklenie przeciwpożarowe o klasie przeciwpożarowej F 90 według normy DIN 4102. Oszklenie takie składa się z czterech warstw szkła krzemianowego o takim samym wymiarze, o grubości 5 mm każda, ze szkła wstępnie odprężonego cieplnie, połączonych ze sobą każdorazowo ramą rozstawczą o grubości 5 mm wykonaną z polimeru butylowego według wynalazku. Przestrzenie pośrednie utworzone między szybami i ramami rozstawczymi są wypełnione alkalicznym polikrzemianem zawierającym wodę.

Po wstępnym przygotowaniu szyb, na brzegu szyby wytłacza się za pomocą urządzenia wytłaczającego wyposażonego w kalibrowaną dyszę wałek o grubości około 6 mm wykonany z polimeru butylowego według wynalazku. Armatura i przewody urządzenia wytłaczającego zawierającego i transportującego polimer butylowy a także sama dysza są wyposaż one w urządzenie grzejne wyregulowane w taki sposób, aby nakładanie wałka butylowego na szybę odbywało się w temperaturze około 135°C. Po wytłoczeniu zamkniętej ramy rozstawczej, nakłada się na nią następną szybę i obie szyby sprasowuje się w prasie płytowej do uzyskania żądanego odstępu między obiema szybami, a mianowicie 5 mm. Podczas takiego zabiegu sprasowywania rama rozstawczą z tworzywa butylowego ma temperaturę około 80°C.

Polimer butylowy użyty w tym przypadku składa się z 55% wagowych poliizobutylenu, 15% wagowych sadzy lampowej i 30% tlenku magnezu. W temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej tego polimeru G* = 1,29 MPa. Wartość ta, zgodnie ze znaną zależnością matematyczną, odpowiada modułowi pamięci G' = 1,15 MPa i modułowi straty G = 0,6 MPa, co oznacza, że wartość odkształcenia sprężystego jest także w temperaturze 80°C znacznie wyższa od wartości odkształcenia plastycznego.

Po sprasowaniu obu szyb w prasie płytowej do żądanego odstępu, na zewnętrzną stronę drugiej szyby ponownie nakłada się zamkniętą ramę rozstawczą, na niej umieszcza trzecią szybę i powtarza zabieg sprasowywania do uzyskania pożądanego odstępu między trzecią a drugą szybą. Kiedy rama rozstawczą wytłoczona w ostatnim miejscu osiągnie temperaturę około 80°C i odkształci się plastycznie w pożądany sposób podczas zabiegu sprasowywania, temperatura ramy rozstawczej wytłoczonej w pierwszym miejscu obniża się tak, że rama ta nie ulega już podczas drugiego zabiegu sprasowywania żadnemu odkształceniu plastycznemu. Następnie w podobny sposób łączy się czwartą szybę z trzecią szybą za pośrednictwem dodatkowej ramy rozstawczej nałożonej na trzecią szybę przez wytłoczenie.

Po ostatnim zabiegu sprasowywania sprawdza się odstępy między szybami, to znaczy grubości przestrzeni pośrednich.

Okazuje się, że w tym wypadku grubość przestrzeni pośrednich nie uległa zmianie podczas kolejnych zabiegów sprasowywania.

PL 202 746 B1

Następnie przestrzenie pośrednie wypełnia się alkalicznym polikrzemianem zawierającym wodę, tak jak to opisano w dokumencie WO 94/04355. Płynna masa alkalicznego polikrzemianu zawiera 30 do 55% wagowych ditlenku krzemu, maksimum 16% wagowych tlenku metalu alkalicznego i do 60% wagowych wody. W celu wykonania niezbędnych otworów wlewowych i otworów wentylacyjnych, przed położeniem szyb na odpowiednie ramy rozstawcze każdorazowo umieszcza się w poprzek ram rozstawczych w dwóch przeciwległych narożach przekątnej, cylindryczne krótkie odcinki pręta, które zostają usunięte po ostatnim zabiegu sprasowywania. Po wypełnieniu płynną masą otwory zamyka się. Całość szyb wypełnionych płynną masą utrzymuje się następnie w ciągu 10 godzin w temperaturze 80 do 90°C, w którym to czasie masa twardnieje.

W celu przyspieszenia operacji utwardzania, do pł ynnej masy moż na dodać dodatkowy ś rodek utwardzający.

Następnie prowadzono próby spalania wielu oszkleń przeciwpożarowych wytworzonych tym sposobem, postępując zgodnie z normą DIN 4102, część 13. Wszystkie oszklenia spełniały wymagania klasy F 90 ochrony przeciwpożarowej.

P r z y k ł a d 2.

Ponownie wytwarza się oszklenie przeciwpożarowe, stosując 4 szyby o grubości 5 mm każda i trzy przestrzenie poś rednie, również o gruboś ci 5 mm każ da, postę pują c jak opisano w przykł adzie 1.

W tym przypadku stosuje się polimer butylowy składający się z 48% wagowych poliizobutylenu, 22% wagowych sadzy lampowej i 30% wagowych AI2O3. Polimer ten ma w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej G* = 1,55 MPa. W tej temperaturze moduł pamięci wynosi G' = 1,35 MPa, a moduł straty G = 0,76 MPa.

Jak wykazały odpowiednie próby spalania, oszklenie przeciwpożarowe wyposażone w takie ramy rozstawcze nałożone przez wytłoczenie również spełnia wymagania klasy przeciwpożarowej F 90.

Claims (18)

1. Oszklenie przeciwpożarowe wykonane, z co najmniej dwóch szyb połączonych ze sobą ramą rozstawczą przyklejoną do szyb oraz z warstwy pośredniej zawierającej wodę, wypełniającej przestrzeń pośrednią miedzy szybami, znamienne tym, że rama rozstawczą wykonana jest z wałka nałożonego przez wytłaczanie na obszar brzegowy szyby, wykonanego z polimeru butylowego zawierającego 40 do 60% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza, i tym, że skład dobrany jest w zakresie powyższych zawartości w taki sposób, aby polimer butylowy miał w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa.

2. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrz. 1, znamienne tym, ze rama rozstawczą jest wykonana z polimeru butylowego zawierającego 50 do 60% wagowych poliizobutylenu, 12 do 18% wagowych sadzy lampowej i 25 do 35% wagowych wypełniacza i mającego w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej czyli moduł poprzeczny G* równy 1,8 MPa.

3. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że wypełniacz jest wybrany spośród substancji niezawierających w sobie powietrza.

4. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jedną substancję ulegającą endotermicznej reakcji po podniesieniu temperatury do co najmniej 180°C.

5. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jeden związek zawierający w sobie wodę hydratacyjną lub krystalizacyjną.

6. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jedną substancję nieorganiczną wybraną spośród tlenków, wodorotlenków, soli takich jak siarczany, siarczyny, fosforany, wodorofosforany, fosforyny, krzemiany, azotany, azotyny, węglany, i ich mieszanin.

7. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrzeżenia 6, znamienne tym, że wypełniacz nieorganiczny składa się, z co najmniej jednej z substancji takich jak CaSO4, CaCO3, MgO, MgCO3, krzemian, Al(OH)3, AI2O3 lub fosforan glinu.

8. Oszklenie przeciwpożarowe według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jedną sól kwasu organicznego, taką jak cytrynian, winian, mezowinian, glikonian.

PL 202 746 B1

9. Sposób wytwarzania oszklenia przeciwpożarowego składającego się, z co najmniej dwóch szyb, rozporki w formie ramy sklejonej z dwiema szybami i z warstwy pośredniej zawierającej wodę, wypełniającej przestrzeń pośrednią między szybami, znamienny tym, że rozpórkę w formie ramy otrzymanej z polimeru butylowego zawierającego 40 do 65% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza nieorganicznego, który to polimer ma w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa, nakłada się przez wytłaczanie jak najbliżej brzegowego obszaru szyby za pomocą kalibrowanej dyszy tłoczącej.

10. Kompozycja mastyksowa wykonana z polimeru butylowego, znamienna tym, że zawiera 40 do 65% wagowych poliizobutylenu, 10 do 25% wagowych sadzy lampowej i 10 do 40% wagowych wypełniacza, i tym, że skład dobrany jest w zakresie powyższych zawartości w taki sposób, aby polimer butylowy miał w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej, czyli moduł poprzeczny G* równy 1,2 do 2,2 MPa.

11. Kompozycja mastyksowa według zastrz. 10, znamienna tym, że zawiera 50 do 60% wagowych poliizobutylenu, 12 do 18% wagowych sadzy lampowej i 25 do 35% wagowych wypełniacza i ma w temperaturze 80°C współczynnik sprężystości poprzecznej czyli moduł poprzeczny G* równy 1,8 MPa.

12. Kompozycja mastyksowa według zastrz. 10, znamienna tym, że wypełniacz jest wybrany spośród substancji niezawierających w sobie powietrza.

13. Kompozycja mastyksowa według zastrz. 10 albo 12, znamienna tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jedną substancję ulegającą endotermicznej reakcji po podniesieniu temperatury do co najmniej 180°C.

14. Kompozycja mastyksowa według zastrz. 10, znamienna tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jeden związek zawierający w sobie wodę hydratacyjną lub krystalizacyjną.

15. Kompozycja mastyksowa według zastrz. 10, znamienna tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jedną substancję nieorganiczną wybraną spośród tlenków, wodorotlenków, soli takich jak siarczany, siarczyny, fosforany, fosforyny, podfosforyny, krzemiany, azotany, azotyny, węglany, i ich mieszanin.

16. Kompozycja mastyksowa według zastrz. 10, znamienna tym, że wypełniacz zawiera co najmniej jedną sól kwasu organicznego, taką jak cytrynian, winian, mezowinian, glikonian.

17. Zastosowanie kompozycji mastyksowej określonej w zastrz. 10 do 16 do wykonywania rozporek czyli ram rozstawczych w oszkleniach wielokrotnych lub wielowarstwowych.

18. Zastosowanie kompozycji mastyksowej określonej w zastrz. 10 do 16 do zakotwiania, spoinowania lub montażu płyt ze szkła i różnych tworzyw.