PL202733B1 - Płaski element utrudniający zapłon z przynajmniej dwiema przejrzystymi przeciwpożarowymi szklanymi płytami - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest płaski element utrudniający zapłon z przynajmniej dwiema przejrzystymi przeciwpożarowymi szklanymi płytami, które przylegają do siebie na krawędziach bocznych, przy czym te płyty szklane składają się z przynajmniej dwóch umieszczonych równolegle i w odstępie względem siebie tafli szklanych i z warstwy przeciwpożarowej, umieszczonej w przestrzeni pośredniej między tymi taflami szklanymi, natomiast między przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi szklanych płyt wbudowany jest układ uszczelniający.

Utrudniające zapłon płaskie elementy tego rodzaju służą do zamykania otworów w budowlach, na przykład przerwań w ścianie, albo stanowią elementy oddzielające albo odgraniczające pomieszczenia. Przejrzyste przeciwpożarowe szklane płyty względnie szkło przeciwpożarowe, odpowiadają w znany sposób wymaganiom na przykł ad wedł ug Niemieckiej Normy DIN 4102. Znane przeciwpoż arowe szkło składa się przykładowo z kilku umieszczonych równolegle i w odstępie względem siebie tafli szkła krzemowego, między którymi umieszczona jest warstwa przeciwpożarowa. Ta warstwa przeciwpożarowa, w przypadku powstania pożaru pieni się przy osiągnięciu określonej temperatury i tworzy w połączeniu z taflami szklanymi termicznie izolujący element budowlany.

Ze względów wytrzymałościowych oraz techniczno-produkcyjnych nie można wytwarzać przeciwpożarowych szkieł mających dowolnie duże wymiary. W celu wytwarzania wielkopowierzchniowych, utrudniających zapłon i przejrzystych płaskich elementów znane jest łączenie dwóch albo kilku przeciwpożarowych szklanych płyt we wspólnej płaszczyźnie w jeden płaski element. Przy tym, poszczególne przeciwpożarowe szklane płyty ustawia się względem siebie i utrzymuje za pomocą elementów łączących, np. części ramowych. Odpowiednie elementy łączące konieczne są również w obszarze przejściowym między przeciwpożarowymi szklanymi płytami i graniczącymi elementami budowli, względnie elementami budowlanymi. Takie elementy łączące, względnie konstrukcje ramowe do łączenia przeciwpożarowych szklanych płyt z otaczającymi elementami budowlanymi są znane na przykład z opisów DE-U-80 24 086 i DE-U-71 48 693. Opis DE-U-80 24 086 przedstawia układ oszklenia do ochrony przeciwpożarowej w przeciwpożarowych drzwiach. Przy tym, przeciwpożarowa szklana płyta przymocowana jest do elementu budowlanego, względnie do drzwi, za pomocą profili ramowych w kształcie litery z. W szczelinie między obszarami krawędziowymi szklanej płyty a elementem budowlanym umieszczone są powłoki, składające się z materiału do izolacji cieplnej, spieniającego się pod wpływem ciepła, zwłaszcza zawierającego szkło wodne. Powłoki te uszczelniają szczeliny w przypadku powstania poż aru. Opis DE-U-71 48 693 przedstawia zamocowanie przeciwpoż arowej szklanej płyty w metalowej ramie, np. drzwiach. Uszczelnienie między obszarami krawędziowymi szklanej płyty a metalową ramą jest przy tym tak ukształtowane, że w przypadku powstania pożaru, przeciwpożarowa masa umieszczona między równoległymi szklanymi płytami, spienia się i rozszerza się w kierunku szczeliny. Spieniający się materiał, wychodzący ze szklanej płyty uszczelnia szczelinę.

W przypadku budowli oszklonych na duż ych powierzchniach, na przykład do elewacji domów, znane jest, że szklane płyty przylegają do siebie na krawędziach bez elementów ramowych. Pokrycie szczeliny między dwiema sąsiadującymi szklanymi płytami następuje w tym przypadku przykładowo za pomocą pokrycia i częściowego wypełnienia szczeliny masą sylikonową. Przy zastosowaniu przeciwpożarowych szklanych płyt technologia ta jest do dzisiaj stosowana jedynie sporadycznie, ponieważ panuje uprzedzenie, że szczelina i materiał uszczelniający muszą być pokryte elementem ramowym.

Przy łączeniu kilku przeciwpożarowych szklanych płyt w jeden płaski element, poszczególne przeciwpożarowe szklane płyty przylegają przynajmniej każdorazowo na jednej krawędzi bocznej do sąsiadującej przeciwpożarowej szklanej płyty. Zamocowanie przeciwpożarowych szklanych płyt w obszarze dwóch przylegających do siebie krawędzi bocznych są siadujących płyt, może nastąpić za pomocą znanych ram. Prowadzi to jednak ewentualnie do otrzymania estetycznie niepożądanych, szerokich profili ramowych. Ponadto, ma miejsce również znany problem mostków cieplnych, jeśli profile ramowe są wykonane przykładowo z metalu. Z opisu DE-U 91 06 478 znane jest rozwiązanie umożliwiające ukształtowanie wąskich profili ramowych w obszarze przylegających do siebie krawędzi bocznych bez mostków cieplnych, ponadto zwraca się uwagę na to, że profile ramowe mogą być pominięte. Zgodnie z tym rozwiązaniem, unika się przechodzenia dymu i płomieni przez szczelinę dylatacyjną między krawędziami bocznymi sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt, w taki sposób, że przy nagrzewaniu przeciwpożarowych szklanych płyt, przeciwpożarowa warstwa pęcznieje i wychodzi w szczelinę mię dzy krawędziami bocznymi sąsiadujących szklanych płyt i wypełnia tę

PL 202 733 B1 szczelinę. Niedogodnością jest przy tym to, że szczelina w przypadku powstania pożaru zamykana jest szczelnie względem ognia i dymu dopiero przez wychodzenie pęczniejącego materiału warstwy przeciwpożarowej do obszaru szczeliny. Aż do osiągnięcia minimalnej temperatury, powodującej pęcznienie masy przeciwpożarowej, szczelina jest otwarta i może przez nią przechodzić przykładowo dym. Kolejną niedogodnością jest to, że znane przeciwpożarowe warstwy składają się z materiałów, np. uwodnionych mas z krzemianów metali alkalicznych, które zmieniają swą strukturę w kontakcie z atmosferą i z czasem tracą swą funkcjonalność. W przypadku tego ukł adu wystę puje niebezpieczeństwo, że przeciwpożarowa warstwa wyschnie albo zmieni zabarwienie. Aby tego uniknąć konieczne jest obustronne umieszczenie profili ramowych z odpowiednimi uszczelnieniami.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie utrudniających zapłon płaskich elementów z przynajmniej dwiema przejrzystymi szklanymi płytami przeciwpożarowymi, w których przylegające do siebie krawędzie boczne sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt są wykonane bez części ramowych, przeciwpożarowe warstwy, umieszczone między szklanymi taflami przeciwpożarowych szklanych płyt są całkowicie uszczelnione i chronione względem atmosfery otoczenia, zaś uszczelnienie w obszarze przylegających do siebie krawędzi bocznych sąsiadujących płyt jest całkowicie skuteczne bezpośrednio po zestawieniu w płaski element i jest szczelne wobec dymu również poniżej temperatury aktywacji przeciwpożarowej warstwy.

Płaski element utrudniający zapłon z przynajmniej dwiema przejrzystymi przeciwpożarowymi szklanymi płytami, które przylegają do siebie na krawędziach bocznych, a przy tym pozostałe krawędzie boczne są utrzymywane na elemencie budowlanym, przy czym te przeciwpożarowe szklane płyty składają się z przynajmniej dwóch, umieszczonych równolegle i w odstępie względem siebie, tafli szklanych i z warstwy przeciwpożarowej umieszczonej w przestrzeni pośredniej między tymi taflami szklanymi, zaś między przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi szklanych płyt wbudowany jest układ uszczelniający, według wynalazku charakteryzuje się tym, że warstwa przeciwpożarowa między taflami szklanymi nie rozciąga się aż do krawędzi szklanej płyty, zaś wzdłuż obszaru krawędziowego znajduje się rowek, przy czym rowek w obszarze brzegowym między taflami szklanymi wypełniony jest materiałem izolacyjnym, a przylegające do siebie krawędzie boczne szklanych płyt umieszczone są w odstępie względem siebie wynoszą cym przynajmniej 1 mm, natomiast układ uszczelniający umieszczony jest w tej przestrzeni pośredniej między krawędziami bocznymi i na całej ich długości i składa się z przynajmniej jednego elementu uszczelniającego.

Korzystnie, w elemencie według wynalazku w układ uszczelniający i między krawędzie boczne przeciwpożarowych szklanych płyt włożony jest dodatkowy element z utrudniającego zapłon materiału, przy czym ten dodatkowy element, na obydwu stronach skierowanych do szerokich boków przeciwpożarowych szklanych płyt, pokryty jest każdorazowo elastycznym elementem uszczelniającym.

Element uszczelniający składa się z materiału wybranego z grupy obejmującej elastomery, korzystnie z naturalnego albo syntetycznego kauczuku albo sylikonu.

Element uszczelniający stanowi formowany wstępnie, elastyczny profil uszczelniający.

Materiał izolacyjny w rowku na obszarze krawędziowym szklanej płyty stanowi elastyczny polimer, korzystnie polisiarczek.

Korzystnie, w elemencie według wynalazku materiał dodatkowego elementu w układzie uszczelniającym stanowi drewno.

Materiał dodatkowego elementu w układzie uszczelniającym stanowi materiał uszczelniający zawierający szkło wodne.

Urządzenie według wynalazku ma tę zaletę, że można budować wielkopowierzchniowe utrudniające zapłon płaskie elementy z przynajmniej dwóch przeciwpożarowych szklanych płyt, w przypadku których krawędzie boczne szklanych płyt, przylegających do siebie w przejrzystym obszarze, nie są pokryte przez części ramowe, ale są w tym obszarze bezramowe. Jednocześnie, przeciwpożarowa warstwa, umieszczona między taflami szklanymi poszczególnych przeciwpożarowych szklanych płyt, chroniona jest wzdłuż obszarów krawędziowych szklanych płyt przed kontaktem z atmosferą. W tym celu, poszczególne przeciwpożarowe szklane płyty są tak wykonane, że przeciwpożarowa warstwa między równoległymi i umieszczonymi w odstępie względem siebie taflami szklanymi nie rozciąga się do najbardziej zewnętrznego obszaru krawędziowego, lecz wzdłuż obszaru krawędziowego płyt wykonany jest rowek, który może mieć głębokość ułamka milimetra do kilku milimetrów. Rowek ten wykonywany jest już przy umieszczaniu przeciwpożarowej warstwy między równoległymi taflami szklanymi albo wrabiany jest w przeciwpożarowej warstwie po wykończeniu przeciwpożarowej szklanej płyty. Może to nastąpić przykładowo wskutek mechanicznej obróbki albo za pomocą rozpuszczalnika.

PL 202 733 B1

Ten rowek w przeciwpożarowej warstwie między obszarami krawędziowymi tafli szklanych wypełnia się materiałem izolacyjnym, który chroni przeciwpożarową warstwę przed kontaktem z atmosferą i łączy ze sobą obszary krawędziowe każdorazowo dwóch równolegle umieszczonych tafli szklanych w sposób nieprzepuszczający powietrza i paroszczelny. Właś ciwymi materiałami do wypełniania tego rowka są elastyczne polimery, korzystnie polisiarczek. Przylegające do siebie krawędzie boczne dwóch sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt są umieszczone w odstępie względem siebie wynoszącym przynajmniej jeden milimetr tak, że między krawędziami bocznymi powstaje szczelina. W tej szczelinie umieszcza się układ uszczelniający, przy czym zgodnie z układem według wynalazku, możliwych jest kilka wykonań. Układ uszczelniający rozciąga się na całej długości przestrzeni pośredniej, względnie szczeliny między krawędziami bocznymi sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt i zbudowany jest z przynajmniej jednego, korzystnie z kilku elementów uszczelniających. Szczególnie proste rozwiązanie uzyskuje się w taki sposób, że w szczelinę między krawędziami bocznymi sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt wkłada się wstępnie formowany, elastyczny profil uszczelniający. Profil uszczelniający rozciąga się przy tym poprzez cały przekrój szczeliny między dwiema szklanymi płytami i w znacznym stopniu wypełnia ten przekrój. Profil uszczelniający składa się przy tym w znany sposób z żaroodpornego względnie ognioodpornego materiału z grupy obejmującej polimery, korzystnie z naturalnego kauczuku, syntetycznego kauczuku albo sylikonu. Ponieważ element uszczelniający, względnie profil uszczelniający nie musi spełniać funkcji uszczelniającej dla przeciwpożarowej warstwy, jego materiał może być optymalnie dostosowany do żądanej ognioodporności. Ponieważ uszczelnienie rozciąga się na całej szczelinie, wynika z tego dodatkowa zaleta polegająca na tym, że cała ilość materiału w szczelinie działa jako element ochronny. Prowadzi to do znacznej poprawy czasu oporu wobec ognia. Pokrycie elementu uszczelniającego elementami ramy nie jest już konieczne.

Kolejna zaleta wynika z wieloczęściowego wykonania ukształtowania układu uszczelnienia między przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt. Przy tym, w szczelinę między przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi przeciwpożarowych szklanych płyt wkłada się dodatkowy element z utrudniającego zapłon materiału. Materiał ten ma przynajmniej jednakowe działanie utrudniające zapłon jak wymienione uszczelnienia polimerowe, korzystnie nawet lepsze działanie. Po obydwu stronach skierowanych do szerokiego boku szklanych płyt, tzn. do obydwu zewnętrznych stron szczeliny, dodatkowy element pokryty jest każdorazowo elementem uszczelniającym. Przy tym, element uszczelniający może stanowić formowany wstępnie, elastyczny profil uszczelniający, albo element uszczelniający naniesiony jest jako masa plastyczna. Jako masa plastyczna odpowiednie są elastomery, przykładowo kauczuk sylikonowy. Szczególnie celowe rozwiązanie powstaje wtedy, gdy jako element uszczelniający do układu uszczelniającego, względnie do szczeliny włoży się drążek kształtowy z twardego drewna. Pozostały obszar resztkowy szczeliny wypełnia się masą sylikonową, przykładowo GE Pensil 300 firmy General Electric Silicons. Ta masa sylikonowa łączy ze sobą przylegające do siebie przeciwpożarowe szklane płyty, względnie ich zewnętrzne tafle szklane i uszczelnia szczelinę względem wilgoci i powietrza. Chroni ona krawędzie szklanych płyt, jak również włożony dodatkowy element. Kolejne korzystne rozwiązanie polega na tym, że jako element dodatkowy, do układu uszczelniającego wkłada się drążek kształtowy z materiału zawierającego uwodniony krzemian, przykładowo Kerafix Blahpapier firmy Gluske GmbH. Układ uszczelniający z elementem dodatkowym spełnia wymagania ochrony przeciwpożarowej bez elementów ramowych. Jednocześnie, również warstwa przeciwpożarowa w szklanych płytach jest trwale i całkowicie chroniona przed wpływami zewnętrznymi.

Za pomocą urządzenia według wynalazku można wykonać w przypadku wielkopowierzchniowych, utrudniających zapłon płaskich elementów, bezramowe szczeliny między przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi przeciwpożarowych szklanych płyt, które są bardzo wąskie i praktycznie niewidoczne. Umożliwia to konstrukcję optymalnie ukształtowanych pod względem estetycznym przejrzystych płaskich elementów, przy czym jednocześnie osiąga się wysokie działanie utrudniające zapłon, względnie ogniotrwałość. Za pomocą układu według wynalazku można tworzyć przykładowo utrudniające zapłon płaskie elementy, spełniające warunki oszklenia F30 według DIN 4102. Płaski element jest szczelny wobec dymu już w stanie normalnym, tzn. w przypadku zimnych przeciwpożarowych szklanych płyt. W celu otrzymania połączenia między otaczającym elementem konstrukcyjnym, względnie elementem budowlanym i płaskim elementem ze szklanych płyt stosuje się znane konstrukcje ramowe. Te znane konstrukcje ramowe można w prosty sposób łączyć ze zgodnym z wynalazkiem uszczelnieniem przylegających do siebie krawędzi bocznych przeciwpożarowych

PL 202 733 B1 szklanych płyt. Możliwe jest również uszczelnienie szczeliny między krawędzią szklanej płyty i przyległym elementem budowlanym, na przykład murem, zgodnie z urządzeniami według wynalazku.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia utrudniający zapłon płaski element, złożony z trzech przeciwpożarowych szklanych płyt, wbudowany w ścianę elementu budowlanego, fig. 2 - przekrój poprzeczny przez układ uszczelniający między dwiema przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi przeciwpożarowych szklanych płyt, zaś fig. 3 - przedstawia kolejną postać wykonania układu uszczelniającego między dwiema przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi przeciwpożarowych szklanych płyt.

Na fig. 1 przedstawiony jest utrudniający zapłon płaski element 1, który jako element elementu budowlanego wbudowany jest w ścianę 6. Płaski element 1 składa się z trzech przejrzystych przeciwpożarowych szklanych płyt 2, 3, 4, które połączone są ramą 5 ze ścianą 6. Jako przeciwpożarowe szklane płyty 2, 3, 4 stosuje się wielowarstwowe płyty, składające się z przynajmniej dwóch równolegle umieszczonych tafli szklanych i z warstwy przeciwpożarowej umieszczonej między taflami szklanymi. Przy tym, w opisanym przykładzie stosuje się przeciwpożarowe szklane płyty, opisane przykładowo w opisie patentowym US-B 5,565,273. W przedstawionym przykładzie stosuje się przeciwpożarowe szklane płyty, składające się z czterech umieszczonych równolegle i w odstępie względem siebie tafli szklanych i z trzech przeciwpożarowych warstw, umieszczonych w przestrzeniach pośrednich między tymi taflami szklanymi. W przedstawionym płaskim elemencie 1, składającym się z trzech przeciwpożarowych szklanych płyt 2, 3, 4, krawędzie boczne sąsiadujących przeciwpożarowych szklanych płyt 2, 3, względnie .3, 4 przylegają do siebie bez dodatkowego elementu ramowego. Pozostałe krawędzie boczne, przykładowo w przypadku przeciwpożarowej szklanej płyty 1, górna i dolna krawędź boczna 11 i 13, oraz druga krawędź boczna 12 utrzymywane są w znany sposób w ramie 5. Między krawędzią boczną 9 przeciwpożarowej szklanej płyty 2 i krawędzią boczną 10 przeciwpożarowej szklanej płyty 3, które przylegają do siebie bez elementu ramowego, wbudowany jest układ uszczelniający 7. Również między krawędzią boczną 14 przeciwpożarowej szklanej płyty 3 i krawędzią boczną 15 przeciwpożarowej szklanej płyty 4, które przylegają do siebie bezramowo, wbudowany jest układ uszczelniający 8. Ukształtowanie tych układów uszczelniających 7, 8 odnośnie fig. 2 i 3 opisane jest na podstawie przykładów. Układy uszczelniające 7, 8 są tak wykonane, że w przypadku powstania pożaru przetrzymują przechodzenie ognia i dymu przynajmniej tak długo, jak same przeciwpożarowe szklane płyty 2, 3, 4. Są one jednak również szczelne wobec dymu, gdy przeciwpożarowe szklane płyty 2, 3, 4 są zimne, tzn. w przypadku normalnego zastosowania. Działanie uszczelniające istnieje zawsze i nie występuje dopiero w przypadku powstania pożaru, tzn. przy wystarczającym rozgrzaniu.

Na fig. 2 przedstawiony jest przekrój poprzeczny przez obszar układu uszczelniającego 7 między krawędziami bocznymi 9 i 10 obydwu przeciwpożarowych szklanych płyt 2 i 3. Obydwie przeciwpożarowe szklane płyty 2 i 3 zbudowane są każdorazowo z czterech równolegle umieszczonych tafli szklanych 16, znajdujących się w odstępie względem siebie. Przestrzeń pośrednia 17 utworzona przez ten odstęp między dwiema równoległymi taflami szklanymi 16 wypełniona jest warstwą przeciwpożarową 18. W przedstawionym przykładzie, cztery tafle szklane 16 mają każdorazowo grubość 2,5 mm, zaś przestrzeń pośrednia 17, względnie grubość każdej warstwy przeciwpożarowej wynosi około 1,5 mm. Zewnętrzne wymiary i grubość tafli szklanych 16 mogą zmieniać się w całkowitym zakresie, znanym specjaliście ze stanu techniki. Dotyczy to również grubości warstwy przeciwpożarowej 18. W przypadku warstwy przeciwpożarowej 18 chodzi o warstwę ochronną, która w normalnych warunkach nie wpływa lub wpływa w nieznacznym stopniu na przepuszczalność światła tafli szklanych 16. W przypadku powstania pożaru, względnie przy ogrzaniu płaskiego elementu 1, warstwy ochronne 18 zmieniają swą strukturę i tworzą warstwę izolacyjną. Warstwy ochronne 18 tracą przy tym swą przezroczystość i utworzona zostaje ściana ochronna, zapobiegająca przechodzeniu promieniowania cieplnego i zniszczeniu przeciwpożarowych szklanych płyt wskutek pożaru na określony czas. Takie warstwy ochronne są znane i składają się przykładowo z uwodnionej masy z krzemianów metali alkalicznych. Jeśli takie warstwy ochronne 18 znajdą się w kontakcie z powietrzem otoczenia, wtedy mogą po określonym okresie czasu stracić udział wody, ale również wskutek reakcji przeciwpożarowej warstwy z powietrzem albo jego elementami składowymi mogą wystąpić zmiany zabarwienia. Jest to niepożądane, ponieważ wskutek tego ograniczona jest funkcjonalność przeciwpożarowej szklanej płyty i zmieniony jest efekt optyczny. Aby tego uniknąć, w przypadku przeciwpożarowych szklanych płyt 2, 3, 4 według wynalazku, przeciwpożarowe warstwy 18 nie rozciągają się aż do krawędzi 9, względnie 10 szklanych płyt 2, względnie 3. W obszarze krawędziowym, w każdej warstwie przeciwpożarowej 18 wykonane są rowki 19, które wypełnione są materiałem izolacyjnym 20.

PL 202 733 B1

Rowki 19 mogą mieć przy tym głębokość od 0,5 mm do kilku mm. W przedstawionym przykładzie ich głębokość wynosi 4 mm. Rowki 19 wrabia się przykładowo przez mechaniczną obróbkę obszaru brzegowego każdej warstwy przeciwpożarowej 18 po wytworzeniu przeciwpożarowych szklanych płyt 2, 3, 4, a następnie wypełnia się je materiałem izolacyjnym 20. Wykonywanie rowków 19 może nastąpić również za pomocą rozpuszczalników albo przez wkładanie i następujące potem usuwanie drążków wypełniających w trakcie produkcji. Jako materiał izolacyjny 20 stosuje się przy tym materiał, który jest plastycznie przetwarzalny i może w prosty sposób zostać włożony do rowków 19, przy czym przykładowo odpowiednie są materiały z grupy elastycznych polimerów, np. polisiarczek. Materiał izolacyjny 20 łączy się z obszarami powierzchni brzegowych tafli szklanych 16, które ograniczają bocznie rowki 19 i tworzy nieprzepuszczające wilgoci i powietrza uszczelnienie między atmosferą otoczenia a warstwami przeciwpożarowymi 18. Obydwie krawędzie boczne 9 i 10 obydwu przeciwpożarowych szklanych płyt 2 i 3 są umieszczone względem siebie w odstępie 21 wynoszącym przynajmniej 1 mm, w przedstawionym przykładzie 4 mm, tak, że między obydwiema przeciwpożarowymi szklanymi płytami 2 i 3 powstaje szczelina, względnie przestrzeń pośrednia 26. W szczelinę tę włożony jest między krawędziami bocznymi 9 i 10 obydwu przeciwpożarowych szklanych płyt 2 i 3, element dodatkowy 22, który w przedstawionym przykładzie utworzony jest przez listwę z twardego drewna bukowego. Listwa ta ma przykładowo wymiary przekroju poprzecznego 4 x 10 mm. Obydwa obszary boczne, względnie boki elementu dodatkowego 22 skierowane do szerokich boków szklanych płyt 2, 3 pokryte są każdorazowo elementem uszczelniającym 23 względnie 24. W przypadku elementów uszczelniających 23 i 24 może chodzić o wstępnie formowany profil uszczelniający, który łączy się kształtowo z elementem dodatkowym 22 i obydwiema przeciwpożarowymi szklanymi płytami 2 i 3, albo skleja się z nimi. Celowe rozwiązanie polega na tworzeniu elementów uszczelniających 23 i 24 po montażu utrudniającego zapłon płaskiego elementu 1 w miejscu zakładania, przez umieszczenie plastycznej masy uszczelniającej. Odpowiednimi masami uszczelniającymi są elastomery, zwłaszcza materiały sylikonowe. Innymi odpowiednimi materiałami na element dodatkowy 22 są przykładowo materiały łączące zawierające szkło wodne albo ognioodporne materiały uszczelniające.

Na fig. 3 przedstawiony jest również przekrój poprzeczny przez przylegające do siebie krawędzie boczne 14, 15 przeciwpożarowych szklanych płyt 3 i 4 z alternatywnym układem uszczelniającym 8. Przeciwpożarowe szklane płyty 3 i 4 mają jednakową budowę jak już opisano na fig. 2. Również tutaj rowki 19, wrobione w obszary brzegowe przeciwpożarowych warstw 18, wypełnione są materiałem izolacyjnym 20. Krawędzie boczne 14 względnie 15 obydwu przeciwpożarowych szklanych płyt 3 względnie 4 umieszczone są w odstępie 21 względem siebie, przy czym w przedstawionym przykładzie ten odstęp 21 wynosi cztery milimetry. W powstającą w ten sposób szczelinę, względnie przestrzeń pośrednią 26 włożona jest wstępnie formowana taśma uszczelniająca 25, tworząca układ uszczelniający 8. Taśma uszczelniająca 25 składa się z kauczuku sylikonowego o wysokiej wytrzymałości cieplnej i ognioodporności. Wskutek elastyczności taśmy uszczelniającej 25, w sposób pewny uszczelnia się przed przechodzeniem ognia i dymu, przestrzeń pośrednią między obydwiema krawędziami bocznymi 14 i 15 przeciwpożarowych szklanych płyt 3 względnie 4.

Zarówno wykonanie według fig. 2 jak i według fig. 3 umożliwia ukształtowanie przylegających do siebie krawędzi bocznych 9, 10 względnie 14, 15 przeciwpożarowych szklanych płyt 2, 3 i 4, które jest optycznie prawie niewidoczne. Wskutek tego, optycznie przepuszczalny obszar utrudniającego zapłon płaskiego elementu 1 jest prawie niezakłócony. Ponieważ w obszarze przylegających do siebie krawędzi bocznych 9, 10 i 14, 15 nie są konieczne dodatkowe elementy ramowe, widoczna linia dzieląca ogranicza się zasadniczo do wymiaru odstępu 21 między krawędziami bocznymi 9, 10 względnie 14, 15. Materiał izolacyjny 20 umieszczony w rowkach 19 jest tylko nieznacznie widoczny, przy czym w przykładzie zgodnie z fig. 2, przy zastosowaniu nieprzejrzystego materiału izolacyjnego 20 powstaje linia dzieląca o szerokości około 10 mm. Mimo tego, utrudniające zapłon płaskie elementy 1 mające budowę według wynalazku, mają wysokie działanie ochronne wobec przechodzenia ognia i dymu w przypadku powstania pożaru. Jeśli przeciwpożarowe szklane płyty 2, 3 i 4 są przykładowo tak zbudowane, że spełniają wymagania dla oszklenia F-30 według DIN 4102, to również układy uszczelniające według wynalazku mogą spełniać te wymagania. Układy uszczelniające 7 albo 8 są bardziej trwałe w przypadku powstania pożaru, niż przeciwpożarowe szklane płyty 2, 3, 4, które pękają po przekroczeniu wymaganego okresu próbnego. Równocześnie, płaski element 1 spełnia również wymaganie polegające na tym, że zapewniona jest szczelność wobec przechodzenia dymu również w normalnym, to znaczy zimnym stanie.

Claims (7)

Zastrzeżenia patentowe

1. Płaski element utrudniający zapłon z przynajmniej dwiema przejrzystymi przeciwpożarowymi szklanymi płytami, które przylegają do siebie na krawędziach bocznych, a przy tym pozostałe krawędzie boczne są utrzymywane na elemencie budowlanym, przy czym te przeciwpożarowe szklane płyty składają się z przynajmniej dwóch, umieszczonych równolegle i w odstępie względem siebie, tafli szklanych i z warstwy przeciwpożarowej umieszczonej w przestrzeni pośredniej między tymi taflami szklanymi, zaś między przylegającymi do siebie krawędziami bocznymi szklanych płyt wbudowany jest układ uszczelniający, znamienny tym, że warstwa przeciwpożarowa (18) między taflami szklanymi (16) nie rozciąga się aż do krawędzi (9-15) szklanej płyty (2, 3, 4), zaś wzdłuż obszaru krawędziowego znajduje się rowek (19), przy czym rowek (19) w obszarze brzegowym między taflami szklanymi (16) wypełniony jest materiałem izolacyjnym (20), a przylegające do siebie krawędzie boczne (9, 10; 14, 15) szklanych płyt (2, 3, 4) umieszczone są w odstępie względem siebie wynoszącym przynajmniej 1 mm, natomiast układ uszczelniający (7, 8) umieszczony jest w tej przestrzeni pośredniej (26) między krawędziami bocznymi (9, 10; 14, 15) i na całej ich długości i składa się z przynajmniej jednego elementu uszczelniającego (23, 24, 25).

2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że w układ uszczelniający (7, 8) i między krawędzie boczne (9, 10; 14, 15) przeciwpożarowych szklanych płyt (2, 3, 4) włożony jest dodatkowy element (22) z utrudniającego zapłon materiału, przy czym ten dodatkowy element (22), na obydwu stronach skierowanych do szerokich boków przeciwpożarowych szklanych płyt (2, 3, 4), pokryty jest każdorazowo elastycznym elementem uszczelniającym (23, 24).

3. Element według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element uszczelniający (23, 24, 25) składa się z materiału wybranego z grupy obejmującej elastomery, korzystnie z naturalnego albo syntetycznego kauczuku albo sylikonu.

4. Element według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element uszczelniający (23, 24, 25) stanowi formowany wstępnie, elastyczny profil uszczelniający.

5. Element według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że materiał izolacyjny (20) w rowku (19) na obszarze krawędziowym szklanej płyty (2, 3, 4) stanowi elastyczny polimer, korzystnie polisiarczek.

6. Element według zastrz. 2, znamienny tym, że materiał dodatkowego elementu (22) w układzie uszczelniającym (7, 8) stanowi drewno.

7. Element według zastrz. 2, znamienny tym, że materiał dodatkowego elementu (22) w układzie uszczelniającym (7, 8) stanowi materiał uszczelniający zawierający szkło wodne.