PL202508B1 - Podkucie kopyta w rodzaju podkowy z tworzywa sztucznego - Google Patents

Abstract

1. Podkucie kopyta w rodzaju podkowy z tworzywa sztucznego w postaci p lytki, której obydwa ramiona s a zaopatrzone w po laczone z nimi zebro lacz ace do zmiany ich wzajemnego odst epu, maj ace posta c p laskiego oddziel- nego elementu, pasowanego w p laskich wyci eciach po- wierzchni roboczej ko nców ramion podkucia, maj acych ksztalt b edacy negatywowym odwzorowaniem kszta ltu ko nców tego zebra lacz acego, przy czym po osadzeniu zebra lacz acego w p laskich wyci eciach ko nców ramion podkucia jego powierzchnia zewn etrzna pokrywa si e z powierzchni a robocz a podkucia, utrzymuj ac równocze snie ko nce ramion w stanie spr ezystego napi ecia, a ponadto przynajmniej niektóre z pokrywaj acych cz esci jego po- wierzchni roboczej elementów kszta ltowych tworz a zagle- bienia, w których s a osadzone podkowiaki, znamienne tym, ze g lowica (2), stanowi aca polaczenie obydwu ra- mion (7) podkucia (1), jest zaopatrzona w p lask a nachylon a powierzchni e (13), pozbawion a guzikowych elementów ksztaltowych (9) i tworz ac a klinowy przekrój (5) tej g lowicy (2), przy czym szerokosc tej nachylonej powierzchni (13) w obszarze osi symetrii (A-A) odpowiada w przybli zeniu po lowie szeroko sci (D) g lowicy (2) w tym obszarze osi symetrii (A-A), mi edzy jej przedni a kraw edzi a (4) i tyln a krawedzi a (15), przy czym w obr ebie g lowicy (2) po- wierzchnia nachylona (13) jest polaczona z czesci a (20) powierzchni roboczej (11), pokryt a guzikowymi elementami ksztaltowymi (9). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest podkucie kopyta w rodzaju podkowy z tworzywa sztucznego w postaci płytki, której obydwa ramiona są zaopatrzone w połączone z nimi żebro łączące do zmiany ich wzajemnego odstępu, mające postać płaskiego oddzielnego elementu, pasowanego w płaskich wycięciach powierzchni roboczej końców ramion podkucia, mających kształt będący negatywowym odwzorowaniem kształtu końców tego żebra łączącego. Po osadzeniu żebra łączącego w płaskich wycięciach końców ramion podkucia jego powierzchnia zewnętrzna pokrywa się z powierzchnią roboczą podkucia, utrzymując równocześnie końce ramion w stanie sprężystego napięcia. Ponadto przynajmniej niektóre z pokrywających części jego powierzchni roboczej elementów kształtowych tworzą zagłębienia, w których są osadzone podkowiaki.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 893 057 znane jest podkucie kopyta z tworzywa sztucznego mające dwa ramiona, rozmieszczone z odstępem w obszarze strzałki kopyta, przy czym do jego mocowania na kopycie służy rząd otworów znajdujących się w obszarze „białej linii” kopyta. Podkucie to daje możliwość dopasowania jego ramion do różnych wielkości kopyt przez rozwieranie ich końców. Określona wielkość podkucia nadaje się jednak do zastosowania tylko dla kilku wielkości kopyt objętych zakresem możliwości rozwierania lub ściskania końców ramion podkucia, które łączy się za pomocą umieszczonych między nimi elementów łączących. Dodatkowym warunkiem, który musi być spełniony przy rozwieraniu lub ściskaniu końców ramion podkucia, jest pokrywanie się osi otworów na podkowiaki z „białą linią” kopyta. Znane elementy łączące mają najczęściej postać skrzydełka, którego wolny koniec jest mocowany do przeciwległego końca ramienia podkucia przez sklejanie, zgrzewanie względnie połączenie śrubowe. Znane są również elementy łączące w postaci dwudzielnych żeber, połączonych za pomocą gwintu i umożliwiających ich rozsuwanie przez jego wykręcanie.

Niedogodnością tego znanego rozwiązania jest stosunkowo luźne połączenie ramion podkucia, które względem jego osi podłużnej jest albo asymetryczne, albo opiera się tylko na jednym z ramion tworząc jedynie punktowe połączenie ich końców. Połączenie żebra z końcami ramion odbywa się za pomocą śrub wkręcanych w gwintowane otwory ich końców oraz w gwintowane otwory żebra łączącego.

Znane podkucia kopyt mają powierzchnie robocze zaopatrzone w guzikowe występy zabezpieczające kopyta przed ślizganiem się po podłożu i najczęściej połączone ze sobą wzajemnie za pomocą żeber, których wysokość jest nieco mniejsza od wysokości tych występów.

Istotną niedogodnością znanych podkuć jest konieczność bardzo dokładnego ustawienia ich na kopycie, aby wbijane w nie podkowiaki trafiały w „biała linię” kopyta. Ustawienie takie jest bardzo pracochłonne i nie zawsze dostatecznie dokładne, bowiem w skutek sprężystości tworzywa sztucznego, z którego wykonane jest podkucie, nastę puje jego wyginanie się i podkowiaki wbijane mł otkiem mijają „białą linię” kopyta.

Z opublikowanego europejskiego zgłoszenia patentowego nr 00 109 538.9 znane jest połączenie ramion podkucia za pomocą żebra wpasowywanego w płytkie wycięcia powierzchni roboczej na końcach obydwu ramion podkucia. W wyniku zastosowania takiego wpasowywanego żebra następuje unieruchomienie końców ramion podkucia, które pod obciążeniem rozwierają się w mniejszym stopniu niż w przypadku użycia jako elementu łączącego prostego lub wygiętego żebra, przytwierdzonego do końców obydwu ramion podkucia.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji podkucia z żebrem łączącym, która zapewni trwałe i nieodkształcaIne połączenie żebra łączącego z obydwoma ramionami podkucia, a ponadto wyeliminuje możliwość poślizgu jego powierzchni roboczej po podłożu. Podkucie kopyta według wynalazku zapewni również jego prawidłowe zamocowanie do kopyta, eliminujące występującą w przypadku tego asymetrycznego zamocowania moż liwość wyrwania z kopyta.

Cel ten realizuje podkucie kopyta w rodzaju podkowy z tworzywa sztucznego według wynalazku, które charakteryzuje się tym, że głowica, stanowiąca połączenie obydwu ramion podkucia, jest zaopatrzona w płaską nachyloną powierzchnię, pozbawioną guzikowych elementów kształtowych i tworzącą klinowy przekrój tej głowicy. Szerokość tej nachylonej powierzchni w obszarze osi symetrii odpowiada w przybliżeniu połowie szerokości głowicy w tym obszarze osi symetrii, między jej przednią krawędzią i tylną krawędzią. W obrębie głowicy powierzchnia nachylona jest połączona z częścią powierzchni roboczej, pokrytą guzikowymi elementami kształtowymi.

PL 202 508 B1

Powierzchnia robocza podkucia jest w obszarze końców ramion korzystnie zaopatrzona w guzikowe elementy kształtowe, równomiernie rozmieszczone wzdłuż ramion.

Powierzchnia robocza ramion, w obszarze między ich końcami a głowicą, jest korzystnie zaopatrzona w poprzeczne zagłębienia oraz w wystające elementy kształtowe w kształcie hantli.

Guzikowe elementy kształtowe, pokrywające powierzchnię roboczą końców jego ramion, są korzystnie wzajemnie połączone za pomocą żebra, równoległego do krawędzi tych końców ramion.

Pokrywające powierzchnię roboczą podkucia elementy kształtowe są korzystnie rozmieszczone w kilku rzę dach, przy czym osie elementów kształ towych nastę pnego rzę du znajdują się mię dzy osiami elementów kształtowych poprzedniego rzędu.

Tylna krawędź głowicy jest korzystnie ścięta.

Guzikowe elementy kształtowe, pokrywające część powierzchni roboczej i położone w pobliżu krawędzi głowicy są korzystnie ze sobą wzajemnie połączone za pomocą żebra.

Między elementami kształtowymi o przekroju okrągłym i elementami kształtowymi o przekroju w kształcie hantli znajduje się korzystnie kilka okrągłych otworów do umieszczenia haceli.

Na części powierzchni roboczej głowicy oraz na powierzchni roboczej każdego z obydwu końców ramion znajduje się korzystnie przynajmniej jeden okrągły otwór.

Okrągłe otwory podkucia mają korzystnie gładkie ścianki wewnętrzne, przy czym otaczające je tworzywo sztuczne ma sprężystość wynoszącą mniej niż 800 MPa.

Okrągłe otwory mają korzystnie postać stożków rozszerzających się w kierunku wylotu.

Okrągłe otwory mają korzystnie postać otworów nieprzelotowych.

Powierzchnia robocza ramion, w obszarze między głowicą a końcami tych ramion, jest korzystnie zaopatrzona w poprzeczne wgłębienia na łby podkowiaków, wzajemnie oddzielone od siebie elementami kształtowymi o przekroju w kształcie hantli.

Ostatnie poprzeczne wgłębienie, znajdujące się na granicy końców ramion, jest korzystnie umieszczone przed żebrem łączącym.

Podstawa podłużnych zagłębień jest korzystnie przezroczysta.

W podstawie zagłębień znajduje się korzystnie przynajmniej jeden otwór otaczający trzpień podkowiaka.

Podłużne zagłębienia na powierzchni roboczej są korzystnie otoczone wystającym obrzeżem.

Wysokość obrzeża otaczającego zagłębienia jest korzystnie równa wysokości łba podkowiaka.

Obrzeże otacza korzystnie zagłębienie wzdłuż całego obwodu tego zagłębienia.

Długość poprzecznych zagłębień jest korzystnie dwukrotnie większa od długości łba podkowiaka.

Poprzeczne zagłębienia są korzystnie rozmieszczone na powierzchni roboczej ramion w równych odstępach i symetrycznie z obydwu stron osi symetrii podkucia.

Wystające obrzeża poprzecznych zagłębień mają korzystnie ścianki nachylone od krawędzi ich podstawy w kierunku na zewnątrz.

Poprzeczne zagłębienia znajdują się korzystnie tylko w obszarze części ramion bliskiej głowicy.

Okrągłe otwory mają kąt wierzchołkowy stożka wynoszący od 2° do 5°, korzystnie około 3°.

Wewnętrzna średnica wylotów okrągłych otworów jest korzystnie o około 0,2 mm do 0,3 mm większa od zewnętrznej średnicy gwintowanego odcinka hacela.

Podkucie według wynalazku jest korzystnie wykonane z tworzywa sztucznego stanowiącego poliuretan albo poliamid.

Podkucie według wynalazku jest korzystnie wykonane z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknami, nićmi względnie innymi elementami węgłowymi, szklanymi lub metalowymi, względnie ich mieszaniną.

Włókna, nici względnie inne elementy wzmacniające tworzywo sztuczne są ułożone korzystnie w płaszczyźnie równoległej do powierzchni roboczej podkucia.

Badania eksploatacyjne opisanego wyżej podkucia kopyta według wynalazku wykazały, że jest ono stosunkowo łatwo mocowane do kopyt wzdłuż „białej linii, a równocześnie zapewnia trwałość tego zamocowania, nawet w warunkach nierówności twardego podłoża, oraz wyeliminowanie poślizgu między kopytem a podłożem.

Podkucie kopyta w rodzaju podkowy z tworzywa sztucznego według wynalazku jest uwidocznione w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 - przedstawia podkucie kopyta z osadzonym pasowanym elementem łączącym jego ramiona, w widoku z góry; fig. 2

- to samo podkucie w osiowym przekroju podłu żnym wzdłu ż linii A-A na fig. 1; fig. 3 - ukształtowanie

PL 202 508 B1 okrągłego otworu jako detalu „C” na fig. 1, w przekroju osiowym otworu, a fig. 4 - ramię podkucia w przekroju poprzecznym wzd ł uż linii B-B na fig. 1.

Podkucie 1 kopyta, przedstawione na fig. 1, ma znany kształt podkowy i jest złożone z dwóch ramion 7, które w celu dopasowania do wielkości kopyta są zaopatrzone w żebro łączące 8, służące do zmiany wzajemnego odstępu końców 3 ramion 7. Połączenie żebra łączącego 8 z obydwoma ramionami 7 podkucia 1 następuje przez włożenie obydwu pogrubionych końców tego żebra łączącego 8 w odpowiednio ukształtowane płaskie wycięcia na powierzchni roboczej 11 ramion 7. Żebro łączące 8 stanowi więc oddzielny płaski element, którego długość jest dostosowana do żądanego odstępu ramion 7 podkucia 1, po osadzeniu jego pogrubionych końców w płaskich wycięciach 10, wykonanych w powierzchni roboczej 11 końców 3 ramion 7, przy czym kształt tych wycięć 10 stanowi odwzorowanie negatywowe kształtu pogrubionych końców żebra łączącego 8. Po osadzeniu pogrubionych końców żebra łączącego 8 w wycięciach 10, powierzchnia zewnętrzna tego żebra pokrywa się z zewnętrzną powierzchnią roboczą ramion 7 podkucia 1.

Powierzchnia robocza 11 podkucia 1 jest zaopatrzona w guzikowe elementy kształtowe 9, mające w przekroju kształt okrągły, oraz w elementy kształtowe 17, mające w przekroju kształt hantli. Między elementami kształtowymi 17 w kształcie hantli znajdują się podłużne zagłębienia 16, służące do umieszczenia w nich nieprzedstawionych na rysunku gwoździ - podkowiaków, służących do zamocowania podkucia 1 do kopyta konia.

Głowica 2, łącząca trwale obydwa ramiona 7 podkucia 1, jest zaopatrzona w płaską, nachyloną do powierzchni roboczej 11, łukową powierzchnię 13 zakończoną krawędzią 4 i rozciągającą się z obydwu stron osi symetrii A-A podkucia 1 Powierzchnia 13 (fig. 2), nachylona w kierunku na zewnątrz podkucia 1 do jego powierzchni roboczej 11, jest pozbawiona jakichkolwiek elementów kształtowych, przy czym jej szerokość w obszarze osi symetrii A-A odpowiada w przybliżeniu połowie szerokości D głowicy 2, mierzonej między jej przednią krawędzią 4 i tylną krawędzią 15. Z nachyloną powierzchnią 13 połączona jest pokryta guzikowymi elementami kształtowymi 9 część 20 powierzchni roboczej 11 głowicy 2. Guzikowe elementy kształtowe 9 są rozmieszczone na tej części 20 powierzchni roboczej 11 w kilku rzędach jeden za drugim, przy czym osie elementów kształtowych następnego rzędu znajdują się w przerwach między osiami elementów kształtowych poprzedniego rzędu. Guzikowe elementy kształtowe 9 leżące najbliżej tylnej krawędzi 15 głowicy 2 są ze sobą wzajemnie połączone za pomocą żebra 24.

W części 20 powierzchni roboczej 11, oddalonej od osi symetrii A-A podkucia 1, znajdują się również elementy kształtowe 17, mające przekrój poziomy w kształcie hantli.

Część powierzchni roboczej 11, w obszarze między głowicą 2 a końcami 3 ramion 7, jest zaopatrzona w poprzeczne zagłębienia 16, mające kształt wydłużonych prostokątów rozciągających się w kierunku szerokości tych ramion 7, przy czym są one wzajemnie od siebie oddzielone elementami kształtowymi 17 w kształcie hantli.

W zagłębieniach 16 są usytuowane, jak już wyżej wspomniano, łby nieuwidocznionych na rysunku gwoździ - podkowiaków, które wbija się wzdłuż „białej linii” kopyta, podobnie jak to ma miejsce w przypadku typowych podków stalowych.

Ostatnie w kierunku końców 3 ramion 7 podkucia 1 podłużne wgłębienia 16 (fig. 1) znajdują się tuż przed żebrem łączącym 8, dzięki czemu nie osłabiają one wytrzymałości ramion 7 podkucia 1.

Na powierzchni roboczej 11 końców 3 ramion 7 są równomiernie rozmieszczone guzikowe elementy kształtowe 9.

W celu zwiększenia stabilności guzikowych elementów kształtowych znajdujących się w pobliżu zewnętrznej krawędzi 21 podkucia 1, są one ze sobą połączone za pomocą żebra 23, podobnego do żebra 24 znajdującego się wzdłuż krawędzi 15 głowicy 2. W celu ochrony powierzchni roboczej przed zabrudzeniem, tylna krawędź 15 głowicy 2 (fig. 1 i 2) jest korzystnie ścięta.

Między guzikowymi elementami kształtowymi 9, mającymi w przekroju kształt okrągły, i elementami kształtowymi 17, mającymi w przekroju kształt hantli, znajduje się kilka okrągłych otworów 25, służących do wkręcenia w nie haceli 26, zwiększających stabilność zamocowania podkucia 1 do kopyta. Szczególnie korzystne okazało się umieszczenie po jednym otworze 25 z obydwu stron osi symetrii A-A głowicy 2 podkucia 1 i przynajmniej po jednym takim otworze - w każdym z obydwu końców 3 ramion 7 podkucia 1.

Wielkość, zwłaszcza rozpiętość (czyli wzajemny odstęp ramion 7 podkucia 1), można regulować w znany sposób przez dobór oddzielnego żebra łączącego o długości tak dobranej, aby końce 3 ramion 7 podkucia 1, po wstawieniu tego żebra łączącego 8 w płaskie wycięcia 10 były poddane

PL 202 508 B1 niewielkim naprężeniom rozciągającym. Stwierdzono bowiem, że występowanie w końcach ramion 7 podkucia 1 naprężeń ściskających prowadzi do wyginania żebra łączącego 8, powodując jego przedwczesne ścieranie i konieczność wcześniejszej wymiany podkucia.

W celu łatwiejszego obsadzenia podkucia 1 na kopycie stosuje się korzystnie boczne ograniczniki 28, połączone z ramionami 7 podkucia 1

Figura 3 przedstawia w przekroju pionowym okrągły otwór 25, zaś fig. 4 poprzeczne zagłębienie 16.

Okrągły otwór 25 rozszerza się stożkowo w kierunku wylotu i ma gładkie ścianki wewnętrzne, przy czym w obszarze otaczającym ten otwór tworzywo sztuczne winno mieć taką sprężystość, aby po wykręceniu haceli 26 powierzchnie boczne otworu 25 nie wykazywały odciśniętego gwintu hacela. W tym celu moduł sprężystości tworzywa sztucznego winien wynosić najwyżej 800 MPa, zaś kąt wierzchołkowy otworu 25 - od 2° do 5°, korzystnie około 3°.

Wewnętrzna średnica wylotu okrągłych otworów 25 powinna być większa o około 0,2 mm do 0,3 mm od zewnętrznej średnicy gwintowanego odcinka hacela 26. Otwory 25 winny być korzystnie otworami nieprzelotowymi.

Podłużne zagłębienia 16 są zaopatrzone w podstawę 105 o takiej grubości, aby była ona przezroczysta, umożliwiając odtworzenie położenia „białej linii kopyta, wzdłuż której wbijane są podkowiaki. Jednakże grubość ta winna być mniejsza od grubości tworzywa sztucznego otaczająca poprzeczne zagłębienie 16. W podstawie 105 poprzecznego zagłębienia 16 znajduje się również nieprzedstawiony na rysunku otwór względnie otwory otaczające trzpień podkowiaka. Poprzeczne zagłębienia 16 są na zewnątrz, wzdłuż swego całego obwodu, otoczone wystającym obrzeżem 103, którego wysokość winna odpowiadać wysokości łba podkowiaka. Dzięki temu wbite w podkucie 1 podkowiaki są całkowicie schowane wewnątrz poprzecznych zagłębień 16. Długość zagłębień 16 powinna być przynajmniej równa podwójnej długości łba podkowiaka. Obrzeże 103 poprzecznego zagłębienia 16 ma korzystnie ścianki nachylone na zewnątrz, w kierunku do wylotu. Poprzeczne zagłębienia 16 są równomiernie rozmieszczone z obydwu stron osi symetrii A-A podkucia 1, przynajmniej w obszarze między głowicą 2 a końcami 3 ramion 7.

Podkucie 1 jest korzystnie wykonane z poliuretanu względnie z poliamidu. Tworzywo sztuczne do wykonania podkucia 1 jest korzystnie wzmocnione włóknami, nićmi lub innymi elementami szklanymi, węglowymi lub metalowymi, względnie ich kombinacjami. Włókna, nici lub inne elementy wzmacniające tworzywo sztuczne są korzystnie rozmieszczone równolegle względem powierzchni roboczej podkucia 1, choć mogą być oczywiście rozmieszczone również ukośnie lub prostopadle do tej powierzchni.

Głowica 2 podkucia 1, dzięki swej płaskiej nachylonej powierzchni 13 i klinowemu przekrojowi 5, wykazuje znaczne zalety w odniesieniu do rozkładu obciążenia ścięgien nóg konia, co w i stotnym stopniu przyczynia się do zachowania jego zdrowia, eliminując równocześnie ścieranie piętki rogowej kopyta oraz poprawiając amortyzację uderzeń i zmniejszając niebezpieczeństwo skaleczeń.

Claims (29)

1. Podkucie kopyta w rodzaju podkowy z tworzywa sztucznego w postaci płytki, której obydwa ramiona są zaopatrzone w połączone z nimi żebro łączące do zmiany ich wzajemnego odstępu, mające postać płaskiego oddzielnego elementu, pasowanego w płaskich wycięciach powierzchni roboczej końców ramion podkucia, mających kształt będący negatywowym odwzorowaniem kształtu końców tego żebra łączącego, przy czym po osadzeniu żebra łączącego w płaskich wycięciach końców ramion podkucia jego powierzchnia zewnętrzna pokrywa się z powierzchnią roboczą podkucia, utrzymując równocześnie końce ramion w stanie sprężystego napięcia, a ponadto przynajmniej niektóre z pokrywających części jego powierzchni roboczej elementów kształtowych tworzą zagłębienia, w których są osadzone podkowiaki, znamienne tym, że głowica (2), stanowiąca połączenie obydwu ramion (7) podkucia (1), jest zaopatrzona w płaską nachyloną powierzchnię (13), pozbawioną guzikowych elementów kształtowych (9) i tworzącą klinowy przekrój (5) tej głowicy (2), przy czym szerokość tej nachylonej powierzchni (13) w obszarze osi symetrii (A-A) odpowiada w przybliżeniu połowie szerokości (D) głowicy (2) w tym obszarze osi symetrii (A-A), między jej przednią krawędzią (4) i tylną krawędzią (15), przy czym w obrębie głowicy (2) powierzchnia nachylona (13) jest połączona z częścią (20) powierzchni roboczej (11), pokrytą guzikowymi elementami kształtowymi (9).

PL 202 508 B1

2. Podkucie według zastrz. 1, znamienne tym, że jego powierzchnia robocza (11) jest w obszarze końców (3) ramion (7) zaopatrzona w guzikowe elementy kształtowe (9), równomiernie rozmieszczone wzdłuż ramion (7).

3. Podkucie według zastrz. 1, znamienne tym, że powierzchnia robocza (11) jego ramion (7), w obszarze między ich końcami (3) a głowicą (2), jest zaopatrzona w poprzeczne zagłębienia (16) oraz w wystające elementy kształtowe (17) w kształcie hantli.

4. Podkucie według zastrz. 2, znamienne tym, że jego guzikowe elementy kształtowe (9), pokrywające powierzchnię roboczą (11) końców (3) jego ramion (7), są wzajemnie połączone za pomocą żebra (23), równoległego do krawędzi (21, 22) tych końców (3) ramion (7).

5. Podkucie według zastrz. 2, znamienne tym, że pokrywające jego powierzchnię roboczą (11) elementy kształtowe (9) są rozmieszczone w kilku rzędach, przy czym osie elementów kształtowych (9) następnego rzędu znajdują się między osiami elementów kształtowych (9) poprzedniego rzędu.

6. Podkucie według zastrz. 1, znamienne tym, że tylna krawędź (15) jego głowicy (2) jest ścięta.

7. Podkucie według zastrz. 2, znamienne tym, że guzikowe elementy kształtowe (9), pokrywające część (20) powierzchni roboczej (11) i położone w pobliżu krawędzi (15) głowicy (2) są ze sobą wzajemnie połączone za pomocą żebra (24).

8. Podkucie według zastrz. 2, znamienne tym, że między elementami kształtowymi (9) o przekroju okrągłym i elementami kształtowymi (17) o przekroju w kształcie hantli znajduje się kilka okrągłych otworów (25) do umieszczenia haceli (26).

9. Podkucie według zastrz. 8, znamienne tym, że na części (20) powierzchni roboczej (11) jego głowicy (2) oraz na powierzchni roboczej (11) każdego z obydwu końców (3) jego ramion (7) znajduje się przynajmniej jeden okrągły otwór (25).

10. Podkucie według zastrz. 8, znamienne tym, że jego okrągłe otwory (25) mają gładkie ścianki wewnętrzne, przy czym otaczające je tworzywo sztuczne ma sprężystość wynoszącą mniej niż 800 MPa.

11. Podkucie według zastrz. 8, znamienne tym, że jego okrągłe otwory (25) mają postać stożków rozszerzających się w kierunku wylotu.

12. Podkucie według zastrz. 11, znamienne tym, że jego okrągłe otwory (25) mają postać otworów nieprzelotowych.

13. Podkucie według zastrz. 1, znamienne tym, że powierzchnia robocza (11) jego ramion (7), w obszarze między głowicą (2) a końcami (3) tych ramion (7), jest zaopatrzona w poprzeczne wgłębienia (16) na łby podkowiaków, wzajemnie oddzielone od siebie elementami kształtowymi (17) o przekroju w kształcie hantli.

14. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że ostatnie poprzeczne wgłębienie (16), znajdujące się na granicy końców (3) jego ramion (7), jest umieszczone przed żebrem łączącym (8).

15. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że podstawa (105) podłużnych zagłębień (16) jest przezroczysta.

16. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że w podstawie (105) zagłębień (16) znajduje się przynajmniej jeden otwór otaczający trzpień podkowiaka.

17. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że podłużne zagłębienia (16) na jego powierzchni roboczej (11) są otoczone wystającym obrzeżem (103).

18. Podkucie według zastrz. 17, znamienne tym, że wysokość obrzeża (103), otaczającego zagłębienia (16), jest równa wysokości łba podkowiaka.

19. Podkucie według zastrz. 17, znamienne tym, że obrzeże (103) otacza zagłębienie (16) wzdłuż całego obwodu tego zagłębienia (16).

20. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że długość poprzecznych zagłębień (16) jest dwukrotnie większa od długości łba podkowiaka.

21. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że jego poprzeczne zagłębienia (16) są rozmieszczone na powierzchni roboczej (11) ramion (7) w równych odstępach i symetrycznie z obydwu stron osi symetrii (A-A) tego podkucia (1).

22. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że wystające obrzeża (103) poprzecznych zagłębień (16) mają ścianki nachylone od krawędzi (130) ich podstawy (105) w kierunku na zewnątrz.

23. Podkucie według zastrz. 13, znamienne tym, że poprzeczne zagłębienia (16) znajdują się tylko w obszarze części jego ramion (7), bliskiej głowicy (2).

PL 202 508 B1

24. Podkucie według zastrz. 11, znamienne tym, że jego okrągłe otwory (25) mają kąt wierzchołkowy stożka wynoszący od 2° do 5°, korzystnie około 3°.

25. Podkucie według zastrz. 11, znamienne tym, że wewnętrzna średnica wylotów okrągłych otworów (25) jest o około 0,2 mm do 0,3 mm większa od zewnętrznej średnicy gwintowanego odcinka hacela (26).

26. Podkucie według zastrz. 1, znamienne tym, że jest wykonane z tworzywa sztucznego stanowiącego poliuretan.

27. Podkucie według zastrz. 1, znamienne tym, że jest wykonane z tworzywa sztucznego stanowiącego poliamid.

28. Podkucie według zastrz. 26 albo 27, znamienne tym, że jest wykonane z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknami, nićmi względnie innymi elementami węgłowymi, szklanymi lub metalowymi, względnie ich mieszaniną.

29. Podkucie według zastrz. 28, znamienne tym, że włókna, nici względnie inne elementy wzmacniające tworzywo sztuczne są ułożone w płaszczyźnie równoległej do powierzchni roboczej (11) podkucia (1).