PL200630B1 - Zespół łożyskowy koła, osadzonego na nienapędzanej osi samochodu - Google Patents

Abstract

1. Zespó l lo zyskowy ko la, osadzonego na niena- p edzanej osi samochodu, wyposa zony w piast e ko la, osadzon a obrotowo za pomoc a lo zysk tocznych na czopie osi samochodu, mocowany osiowo za pomo- ca nakr etki centralnej, nakr econej swym gwintem wewn etrznym na gwint zewn etrzny ko ncowego od- cinka czopa, znamienny tym, ze nakr etka central- na (10) sk lada si e z wewn etrznej czesci (16), zaopa- trzonej w gwint wewn etrzny, oraz ze wspó losiowej wzgl edem niej zewn etrznej cz esci (17), zaopatrzonej w przystosowane do nakr ecania i odkr ecania nakr et- ki centralnej (10) powierzchnie (18) dla klucza, przy czym zewn etrzna cz esc (17) nakr etki centralnej (10) jest ruchoma wzgl edem jej wewn etrznej cz esci (16) i jest z ni a po laczona za po srednictwem przynajmniej jednego, naciskanego przez spr ezyn e elementu blo- kuj acego, przy czym w kierunku odkr ecania nakr etki centralnej (10) przekazywany jest przez zewn etrzn a czesc (17) nakr etki centralnej (10) na wewn etrzn a czesc (16) nakr etki centralnej (10) znacznie wi ekszy moment obrotowy, ni z w kierunku jej dokr ecania. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół łożyskowy koła, osadzonego na nienapędzanej osi samochodu, wyposażony w piastę koła, osadzoną obrotowo za pomocą łożysk tocznych na czopie osi samochodu, mocowany osiowo za pomocą nakrętki centralnej, nakręconej swym gwintem wewnętrznym na gwint zewnętrzny końcowego odcinka czopa.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP-0 529 252 znany jest zespół łożyskowy koła osi przyczepy, w którym usytuowana w pobliżu końca czopa osi koła nakrętka mocująca jest zaopatrzona w promieniowe szczeliny. Podziałka usytuowania kątowego szczelin na obwodzie nakrętki jest nierównomierna i wynosi, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, dwukrotnie 60°, raz 45°, dwukrotnie 60° i raz 75°. Dzięki takiej podziałce maksymalny kąt obrotu nakrętki, umożliwiający wsunięcie do szczeliny sworznia blokującego, wynosi 15°. Taka wartość kąta umożliwia dobre i przeważnie wystarczające osiowe mocowanie zespołu łożyskowego przez nakrętkę.

Dla optymalnego zmontowania zespołu łożyskowego tak samo ważna, a prawdopodobnie jeszcze ważniejsza jest siła, z jaką nakrętka centralna naciska na wewnętrzny pierścień zewnętrznego łożyska, gdyż od tego zależy miedzy innymi opór obracającego się koła, oraz żywotność łożysk. Z tego powodu w wielu rozwiązaniach konstrukcyjnych zespołu łożyskowego koła podany jest dopuszczalny maksymalny moment obrotowy dokręcania nakrętki centralnej. Uzyskanie prawidłowego maksymalnego momentu obrotowego zależy jednak od właściwego wyregulowania i obsługiwania użytego do dokręcania nakrętki centralnej klucza dynamometrycznego.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE-37 13 224 znana jest nakrę tka centralna, zabezpieczona za pomocą przeciwnakrętki, zaopatrzona, na swej powierzchni czołowej, skierowanej w stronę łożysk, w warstwę ścieralną, za pośrednictwem której, po dokręceniu określonym wstępnie momentem obrotowym, nakrętka centralna opiera się na wewnętrznym pierścieniu zewnętrznego łożyska. Zastosowana warstwa ścieralna jest wykonana z materiału, który trwale wytrzymuje nacisk osiowy spowodowany dokręceniem nakrętki, który jednak znika w czasie eksploatacji pojazdu, po podwyższeniu się temperatury zespołu łożyskowego, powodując powstanie określonego pożądanego luzu w zespole łożyskowym. Celem uniknięcia późniejszego powstania większego, niepożądanego luzu, oraz zluźnienia się nakrętki centralnej, jest ona zabezpieczona przeciwnakrętką.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego zespołu łożyskowego koła, osadzonego na nienapędzanej osi samochodu, który wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas zespołów, zwłaszcza opracowanie konstrukcji zespołu, umożliwiającego uniknięcie błędów montażowych i niedogodności eksploatacyjnych, wynikających z nieprawidłowego dokręcania nakrętki centralnej.

Cel ten zrealizowano według wynalazku przez opracowanie konstrukcji zespołu łożyskowego koła, w którym nakrętka centralna składa się z wewnętrznej części, zaopatrzonej w gwint wewnętrzny, oraz ze współosiowej względem niej zewnętrznej części, zaopatrzonej w przystosowane do zakręcania i odkręcania nakrętki centralnej powierzchnie dla klucza. Zewnętrzna część nakrętki centralnej jest ruchoma względem jej wewnętrznej części i jest z nią połączona za pośrednictwem przynajmniej jednego, naciskanego przez sprężynę elementu blokującego. W kierunku odkręcania przekazywany jest przez zewnętrzną część nakrętki centralnej na wewnętrzną część nakrętki centralnej znacznie większy moment obrotowy, niż w kierunku jej dokręcania.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku zewnętrzna część nakrętki centralnej, pod naciskiem sprężyny, zazębia się swym skierowanym osiowo uzębieniem z uzębieniem wewnętrznej części nakrętki centralnej. Zęby tego uzębienia są zaopatrzone w nachylone powierzchnie boczne usytuowane w kierunku dokręcania nakrętki centralnej, oraz w strome powierzchnie boczne usytuowane w kierunku odkręcania nakrętki centralnej.

W takim rozwiązaniu konstrukcyjnym zespołu ł oż yskowego wykluczone jest nieprawidł owe dokręcenie nakrętki centralnej. Do kontrolowanego dokręcenia nakrętki centralnej nie jest konieczne użycie klucza dynamometrycznego, którego nieprawidłowa regulacja jest często źródłem błędów montażowych. W rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku maksymalny moment obrotowy dokręcania nakrętki centralnej jest już określony przez rozwiązanie konstrukcyjne, w którym nakrętka centralna składa się z części wewnętrznej, nakręcanej na czop osi, oraz z części zewnętrznej, zaopatrzonej w powierzchnie dla klucza, za pomocą którego dokonuje się dokręcenia nakrę tki centralnej. Część wewnętrzna i część zewnętrzna łączą się ze sobą za pomocą zazębienia, którego zęby są zaopatrzone w nachylone powierzchnie boczne usytuowane w kierunku dokręcania nakrętki centralnej, oraz w strome powierzchnie boczne usytuowane w kierunku odkręcania nakrętki centralnej. Zazębienie jest

PL 200 630 B1 poddane naciskowi sprężyny. Nachylenie bocznych powierzchni zębów jest stałe, stały jest również nacisk sprężyny, a tę dwa określone wstępnie czynniki decydują o tym, jaki jest maksymalny moment obrotowy możliwy praktycznie przy dokręcaniu nakrętki centralnej. Wykluczone jest w tym rozwiązaniu konstrukcyjnym dokręcanie nakrętki centralnej zbyt dużym momentem obrotowym. Wykluczony jest dzięki temu zbyt duży nacisk nakrętki centralnej na łożyska, powodujący zbyt duże opory obracania się koła i zbyt wczesne zużywanie się łożysk.

Uzębienie jest korzystnie utworzone na powierzchni czołowej zewnętrznej części nakrętki centralnej. Na przeciwległej względem powierzchni czołowej zewnętrznej części nakrętki centralnej opiera się sprężyna naciskowa.

Z przeciwległej swej strony sprężyna naciskowa korzystnie opiera się na wystającym promieniowo kołnierzu oporowym wewnętrznej części nakrętki centralnej.

Aby rozwiązanie konstrukcyjne według wynalazku mogło być zastosowane do usprawnienia eksploatowanych aktualnie zespołów łożyskowych, powinno być ono możliwe do umieszczenia w ograniczonej przestrzeni eksploatowanego aktualnie zespołu łożyskowego. Ta przestrzeń zależy od wielkości zastosowanej sprężyny naciskowej. W tym celu w rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku jako sprężyna naciskowa jest korzystnie zastosowana pojedyncza, względnie wielokrotna sprężyna talerzykowa. Taka sprężyna talerzykowa umożliwia uzyskanie dużej siły nacisku w małej potrzebnej do jej umieszczenia przestrzeni.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku sprężyna talerzykowa opiera się swym obwodem na zewnętrznej części nakrętki centralnej, a równocześnie krawędzią swego otworu na wewnętrznej części nakrętki centralnej.

Korzystnym rozwiązaniem konstrukcyjnym wynalazku jest, że wewnętrzna część nakrętki centralnej składa się z tulei oraz z kołnierza, przy czym kołnierz składa się z wewnętrznej części, w której jest usytuowane uzębienie, oraz z zewnętrznej części, którym nakrętka centralna sięga do podcięcia piasty koła. Taki podział kołnierza nakrętki centralnej na jego część zewnętrzną i część wewnętrzną umożliwia wyposażenie zespołu łożyskowego, z zamontowanymi już łożyskami, w nakrętkę centralną, która jako całość może zostać nakręcona na czop osi, względnie odkręcona z niego.

Podcięcie piasty koła jest korzystnie zaopatrzone w rowek, w którym jest umieszczony zewnętrzny pierścień rozprężny, osadzany od zewnątrz w tym podcięciu piasty koła.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku wewnę trzna część nakrętki centralnej opiera się w kierunku osiowym wewnętrzną częścią swego kołnierza na wewnętrznym pierścieniu zewnętrznego łożyska tocznego, osadzonego na czopie osi.

Korzystnym rozwiązaniem konstrukcyjnym według wynalazku jest, że zespół łożyskowania jest wyposażony w element ryglujący, uniemożliwiający obrót wewnętrznej części nakrętki centralnej względem czopa osi.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku albo czop osi, albo wewnętrzna część nakrętki centralnej, jest zaopatrzona w usytuowany osiowo wpust, w którym jest umieszczony element zabezpieczający. Wystająca z wpustu część elementu zabezpieczającego jest zaopatrzona korzystnie w proste, trójkątne uzębienie, współpracujące kształtowo z usytuowanym na kącie 360°, stanowiącym jego negatywne odwzorowanie, prostym, trójkątnym uzębieniem o osiowo skierowanych zębach, usytuowanym albo w wewnętrznej części nakrętki centralnej, albo w czopie osi.

Obwodowy luz elementu zabezpieczającego względem wpustu jest korzystnie równy, względnie większy od podziałki uzębienia.

Jako elementy blokujące są korzystnie zastosowane kołki, względnie kulki, które są dociskane ryglująco do uzębienia w wewnętrznej części nakrętki centralnej za pomocą sprężyny talerzykowej.

Zespół łożyskowy koła, osadzonego na nienapędzanej osi samochodu, według wynalazku, jest uwidoczniony w przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół łożyskowy według wynalazku, w przekroju podłużnym, fig. 2 - fragment zespołu według fig. 1, w rejonie zewnętrznego łożyska tocznego i nakr ętki centralnej, w przekroju podłużnym, fig. 3 - nakrętkę centralną, umieszczoną na czopie osi, w widoku z przodu, fig. 4 - wewnętrzną część nakrętki centralnej, w przekroju osiowym, fig. 5 - zewnętrzną część nakrętki centralnej, w widoku perspektywicznym, fig. 6 - wewnętrzną część nakrętki centralnej, w widoku w kierunku VI według fig. 4, a fig. 7 odmianę rozwiązania nakrętki centralnej, z naciskanymi sprężyną elementami blokującymi, w częściowym przekroju.

Na końcu osi 1 samochodu jest uformowany, względnie przymocowany do niej czop 2, zaopatrzony w dwie, oddalone od siebie powierzchnie przylgowe 3, 4 dla wewnętrznego łożyska tocznego 5

PL 200 630 B1 i zewnę trznego ł o ż yska tocznego 6. Za pomocą ło ż ysk tocznych 3, 4 jest osadzona obrotowo na osi 1 piasta 7 koła samochodu. Na zewnętrznym obwodzie piasty 7 koła są umieszczone, z jednej strony bęben hamulcowy, względnie tarcza hamulcowa, a z przeciwległej strony, za pomocą śrub złącznych, jest przymocowane koło.

Na stronie zewnętrznej wewnętrznego łożyska tocznego 5 jest umieszczony pierścień oporowy 8, zaopatrzony w kołnierz 8a, sięgający swym obwodem do wewnętrznej powierzchni piasty 7 koła. Przed kołnierzem 8a pierścienia oporowego 8, w rowku wewnętrznej powierzchni piasty 7 koła jest osadzony wewnętrzny pierścień rozprężny 9.

Na przeciwległym końcu zespołu łożyskowego, przed zewnętrznym łożyskiem tocznym 6, jest umieszczona i otoczona osłoną nakrętka centralna 10, zaopatrzona w kołnierz 11, którego obwód sięga w pobliż e wewnę trznej powierzchni piasty 7 ko ł a. Przed koł nierzem 11 nakrę tki centralnej 10, w rowku wewnętrznej powierzchni piasty 7 koła jest osadzony wewnętrzny pierścień rozprężny 12. Jego najmniejsza średnica jest mniejsza od średnicy obwodu kołnierza 11 nakrętki centralnej 10. Za pośrednictwem pierścienia 13 kołnierz 11 nakrętki centralnej 10 opiera się na wewnętrznym pierścieniu 14 zewnętrznego łożyska tocznego 6.

Nakrętka 10 jest nakręcona swym wewnętrznym gwintem na zewnętrzny gwint 15, usytuowany na wolnym końcu czopa 2 osi 1. Wewnętrzny gwint nakrętki centralnej 10 jest usytuowany na jej wewnętrznej części 16. Nakrętka centralna 10 jest również zaopatrzona w zewnętrzną część 17, na której obwodzie znajdują się powierzchnie 18 dla klucza, umożliwiającego zakręcanie i odkręcanie nakrętki centralnej 10.

Wewnętrzna część 16 nakrętki centralnej 10 składa się z tulei 19, oraz z kołnierza 11. Na wewnętrznej powierzchni tulei 19 znajduje się gwint wewnętrzny. Kołnierz 11 wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10 składa się z jego wewnętrznej części 21, oraz z jego zewnętrznej części 22. Wewnętrzna część 21 kołnierza 11 jest zaopatrzona, z jednej strony, w powierzchnię przylegania dla pierścienia 13, a z drugiej strony, zwróconej w kierunku zewnętrznej części 17 nakrętki centralnej 10, w powierzchnię zaopatrzoną w uzębienie 27. Zewnętrzna część 22 kołnierza 11 sięga, w omówiony uprzednio sposób, do ograniczonego pierścieniem rozprężnym 12 podcięcia piasty 7 koła.

Do nakrętki centralnej 10 należą również sprężyna talerzykowa 23, oraz zaopatrzony w sprzączkę 24 element zabezpieczający 25, uniemożliwiający niepożądane odkręcenie się nakrętki centralnej 10 z czopa 2 osi 1.

Figura 2 do 6 uwidoczniają, że zewnętrzna część 17 nakrętki centralnej 10 jest zaopatrzona w uzębienie 26, a wewnętrzna część 16 nakrętki centralnej 10 jest zaopatrzona w uzupełniające uzębienie 27. Uzębienie 26 i uzębienie 27 są do siebie skierowane osiowo i zazębiają się ze sobą w płaszczyźnie promieniowej. Struktura zazębienia jest widoczna przede wszystkim na fig. 5, na przykładzie uzębienia 26 zewnętrznej części 17 nakrętki centralnej 10. Zęby uzębienia 26 są zaopatrzone w nachylone powierzchnie boczne 28a, usytuowane w kierunku dokręcania 29 nakrętki centralnej 10, oraz w strome powierzchnie boczne 28b, usytuowane w kierunku odkręcania nakrętki centralnej 10. Odpowiednią, uzupełniającą strukturę ma uzębienie 27 wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10.

Sprężyna talerzykowa 23 opiera się swą wewnętrzną krawędzią na wystającym promieniowo kołnierzu oporowym 30 wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10, natomiast zewnętrzna krawędź sprężyny talerzykowej 23 opiera się na czołowej powierzchni 31 zewnętrznej części 17 nakrętki centralnej 10, przeciwległej względem uzębienia 26, skierowanej na zewnątrz. Zamiast jednej sprężyny talerzykowej 23 może zostać zastosowany zestaw sprężyn talerzykowych. Sprężyna talerzykowa 23 naciska na zewnętrzną część 17 nakrętki centralnej 10 w kierunku części kołnierzowej wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10, wskutek czego uzębienia zazębiają się ze sobą pod naciskiem. W tym rozwiązaniu konstrukcyjnym nakrętka centralna 10 działa jak mechanizm zapadkowy. Jeżeli w kierunku dokręcania nakrętki centralnej 10 zostanie przekroczony założony moment obrotowy, to nachylone powierzchnie boczne 28a uzębienia 26 unoszą się na odpowiednich powierzchniach bocznych uzębienia 27, a zewnętrzna część 17 nakrętki centralnej 10 obraca się względem nieobracającej się wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10. Wykluczone jest dzięki temu dokręcenie nakrętki centralnej 10 zbyt dużym momentem obrotowym. Maksymalny moment dokręcania jest określony przez charakterystykę sprężyny talerzykowej 23, oraz geometrię, a zwłaszcza nachylenie powierzchni bocznych uzębienia 26, względnie uzębienia 27. W kierunku odkręcania nakrętki centralnej 10, ze względu na strome powierzchnie boczne 28b, zawsze jest przenoszony całkowity moment obrotowy.

Po dokręceniu nakrętki centralnej 10 musi ona zostać zabezpieczona przed niespodziewanym i niepożądanym odkrę ceniem. W tym celu koń cowy cylindryczny odcinek 32 czopu 2 osi 1 jest zaopaPL 200 630 B1 trzony w usytuowany osiowo pasowany wpust 33. We wpuście 33 jest umieszczony, wsunięty z zewnątrz element zabezpieczający 25. Na swym obwodzie jest on zaopatrzony w zewnętrzne uzębienie 34, współpracujące z mającym tę samą podziałkę wewnętrznym uzębieniem 35 wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10. Wewnętrzne uzębienie 35, o zębach prostych trójkątnych, jest usytuowane na kącie 360°, na zewnętrznej części tulei 19 wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10, a w tym celu wewnętrzna część 16 nakrętki centralnej 10 jest zaopatrzona w odpowiednie podtoczenie, na którego obwodzie są usytuowane zęby wewnętrznego uzębienia 35.

Klockowy element zabezpieczający 25 (fig. 3) jest w kierunku obwodowym węższy od wpustu 33. Na fig. 3 jest zaznaczony lewostronny luz a i prawostronny luz b elementu zabezpieczającego 25 względem wpustu 33. Luzy a i b sumują się do wartości podziałki t, wspólnej dla zewnętrznego uzębienia 34 elementu zabezpieczającego 25, oraz wewnętrznego uzębienia 35 nakrętki centralnej 10. Dzięki temu, po dokręceniu nakrętki centralnej 10, niezależnie od chwilowego położenia zębów, element zabezpieczający 25 zawsze może zostać wsunięty osiowo we wpust 33 i zabezpieczony za pomocą sprzączki 24 otaczającej cylindryczny końcowy odcinek 32 czopu 2 osi 1. Luz obwodowy nakrętki centralnej 10 jest ograniczony do bardzo małego kąta, odpowiadającego pojedynczej podziałce t uzębienia. Przy takim bardzo małym luzie kątowym, zależnie od nachylenia linii śrubowej gwintu nakrętki centralnej 10 i cylindrycznego końcowego odcinka 32 czopu 2 osi 1, uzyskuje się możliwe przemieszczenie nakrętki centralnej 10 wynoszące najwyżej ułamek milimetra i najbardziej zbliżone do pożądanego regulacyjnego pasowania zespołu łożyskowego koła.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym nakrętki centralnej 10, przedstawionym na fig. 7, częściami skł adowymi jej zewnętrznej części 17 są kołki 36, względnie kulki, oraz inne dociskane sprężyną elementy blokujące. Ten docisk może być spowodowany naciskiem na wszystkie kołki 36 sprężyny talerzykowej 23. Kołki 36 są prowadzone w kierunku osiowym we własnych prowadnicach 37 zewnętrznej części 17 nakrętki centralnej 10. Na swym końcu skierowanym w stronę sprężyny talerzykowej 23 każdy kołek 36 jest zaopatrzony w ząb, pełniący funkcję uzębienia 26. To uzębienie 26 pełni dokładnie tę samą funkcję co uzębienie 26 w rozwiązaniu konstrukcyjnym według fig. 1 - 6, a mianowicie współpracuje z uzębieniem 27 wewnętrznej części 16 nakrętki centralnej 10. Również w rozwiązaniu konstrukcyjnym według fig. 7 w kierunku 38 dokręcania nakrętki centralnej 10, jest przenoszony z zewnętrznej części 17 nakrętki centralnej 10 na wewnętrzną część 16 nakrętki centralnej 10 ograniczony moment obrotowy, natomiast w kierunku odkręcania nakrętki centralnej 10 kołki 36 uniemożliwiają niepożądane odkręcanie się zewnętrznej części 17 nakrętki centralnej 10.

Claims (12)

1. Zespół łożyskowy koła, osadzonego na nienapędzanej osi samochodu, wyposażony w piastę koła, osadzoną obrotowo za pomocą łożysk tocznych na czopie osi samochodu, mocowany osiowo za pomocą nakrętki centralnej, nakręconej swym gwintem wewnętrznym na gwint zewnętrzny końcowego odcinka czopa, znamienny tym, że nakrętka centralna (10) składa się z wewnętrznej części (16), zaopatrzonej w gwint wewnętrzny, oraz ze współosiowej względem niej zewnętrznej części (17), zaopatrzonej w przystosowane do nakręcania i odkręcania nakrętki centralnej (10) powierzchnie (18) dla klucza, przy czym zewnętrzna część (17) nakrętki centralnej (10) jest ruchoma względem jej wewnętrznej części (16) i jest z nią połączona za pośrednictwem przynajmniej jednego, naciskanego przez sprężynę elementu blokującego, przy czym w kierunku odkręcania nakrętki centralnej (10) przekazywany jest przez zewnętrzną część (17) nakrętki centralnej (10) na wewnętrzną część (16) nakrętki centralnej (10) znacznie większy moment obrotowy, niż w kierunku jej dokręcania.

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że zewnętrzna część (17) nakrętki centralnej (10), pod naciskiem sprężyny, zazębia się swym skierowanym w kierunku osiowym uzębieniem (26) z uzębieniem (27) wewnętrznej części (16) nakrętki centralnej (10), przy czym zęby tego uzębienia (26) są zaopatrzone w nachylone powierzchnie boczne (28a) usytuowane w kierunku dokręcania (29, 38) nakrętki centralnej (10), oraz w strome powierzchnie boczne (28b), usytuowane w kierunku odkręcania nakrętki centralnej (10).

3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że na powierzchni czołowej zewnętrznej części (17) nakrętki centralnej (10) jest utworzone uzębienie (26), a na przeciwległej względem tej powierzchni czołowej zewnętrznej części (17) nakrętki centralnej (10) opiera się sprężyna naciskowa (23).

PL 200 630 B1

4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że z przeciwległej swej strony sprężyna naciskowa (23) opiera się na wystającym promieniowo kołnierzu oporowym (30) wewnętrznej części (16) nakrętki centralnej (10).

5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że jako sprężyna naciskowa (23) jest zastosowana pojedyncza, względnie wielokrotna sprężyna talerzykowa.

6. Zespół według zastrz. 5, znamienny tym, że sprężyna talerzykowa opiera się swym obwodem na zewnętrznej części (17) nakrętki centralnej (10), a równocześnie krawędzią swego otworu na wewnętrznej części (16) nakrętki centralnej (10).

7. Zespół według zastrz. 6, znamienny tym, że wewnętrzna część (16) nakrętki centralnej (10) składa się z tulei (19) oraz z kołnierza (11), przy czym kołnierz (11) składa się z wewnętrznej części (21), w której jest usytuowane uzę bienie (27), oraz z zewnętrznej części (22), którym nakrę tka centralna (10) sięga do podcięcia piasty (7) koła.

8. Zespół według zastrz. 7, znamienny tym, że podcięcie piasty (7) koła jest zaopatrzone w rowek, w którym jest umieszczony wewnętrzny pierścień rozprężny (12), osadzany od zewnątrz w tym podcięciu piasty (7) koła.

9. Zespół według zastrz. 6, znamienny tym, że wewnętrzna część (16) nakrętki centralnej (10) opiera się w kierunku osiowym wewnętrzną częścią (21) swego kołnierza (11) na wewnętrznym pierścieniu (14) zewnętrznego łożyska tocznego (6), osadzonego na czopie (2) osi (1).

10. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że albo czop (2) osi (1), albo wewnętrzna część (16) nakrętki centralnej (10), jest zaopatrzona w usytuowany osiowo wpust (33), w którym jest umieszczony element zabezpieczający (25), przy czym wystająca z wpustu (33) część elementu zabezpieczającego (25) jest zaopatrzona korzystnie w proste, trójkątne uzębienie (34), współpracujące kształtowo z usytuowanym na ką cie 360°, stanowią cym jego negatywne odwzorowanie, prostym, trójką tnym uzę bieniem (35) o osiowo skierowanych zębach, usytuowanym albo w wewnętrznej części (16) nakrętki centralnej (10), albo w czopie (2) osi (1).

11. Zespół według zastrz. 10, znamienny tym, że obwodowy luz elementu zabezpieczającego (25) względem wpustu (33) jest równy, względnie większy od podziałki (t) uzębienia (35).

12. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako elementy blokujące są zastosowane kołki (36), względnie kulki, które są dociskane ryglująco do uzębienia (27) wewnętrznej części (16) nakrętki centralnej (10) za pomocą sprężyny talerzykowej (23).