PL195914B1 - Zestaw klocków do zabawy - Google Patents

Abstract

Zestaw klocków do zabawy sk ladaj acy si e z pierwsze- go typu klocków o kszta lcie pude lkowym, oraz elementu lacz acego, które to klocki posiadaj a w pierwszym kierunku pierwszy wymiar, który jest pierwsz a liczb a ca lkowit a b eda- c a wielokrotno sci a pierwszego modu lu, a w drugim kierun- ku, prostopad lym do pierwszego kierunku, drugi wymiar, który jest drug a liczb a ca lkowit a b edac a wielokrotno sci a pierwszego modu lu za s w trzecim kierunku, prostopad lym do pierwszego kierunku i prostopad lym do drugiego kierun- ku, trzeci wymiar, który jest wi ekszy ni z pierwszy modu l i mniejszy ni z dwukrotny pierwszy modu l, przy czym klocki posiadaj a górn a sciank e z zewn etrzn a powierzchni a roz- ci agaj ac a si e w pierwszym kierunku i w drugim kierunku oraz cztery boczne scianki, na której to górnej sciance s a umieszczone wystaj ace bolce lacz ace, natomiast cztery boczne scianki tworz a zaglebienie lacz ace, którego otwór jest umieszczony po przeciwnej stronie ni z górna scianka klocka i w którym to zaglebieniu lacz acym s a umieszczone bolce lacz ace innego klocka tworz ac polaczenie roz laczal- ne, natomiast element lacz acy sk lada si e z pary przeciwle- g lych czopów, pomi edzy którymi jest umieszczony ko lnierz, przy czym czopy na ich wolnych ko ncach s a elastyczne i posiadaj a wystaj ace kraw edzie, za s d lugosc elementu lacz acego odpowiada dwukrotnemu pierwszemu modu lowi a ko lnierz ma srednic e wi eksz a od srednicy czopów, ……… PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zestaw klocków do zabawy.

Znane są ze stanu techniki klocki o kształcie pudełkowym posiadające, na płaszczyźnie poziomej tworzonej przez dwa kierunki prostopadłe do siebie wymiary, które są całkowitymi wielokrotnościami modułu pierwszego oraz posiadające w trzecim kierunku, prostopadłym do tej płaszczyzny, wymiar trzeci, to znaczy wysokość, który mieści się pomiędzy jednokrotnością i dwukrotnością modułu pierwszego. Przynajmniej jeden z klocków posiada otwór rurowy umieszczony w pierwszej powierzchni bocznej oraz dostarczone są elementy posiadające czop, który może być wprowadzony do otworu rurowego w sposób zatrzaskujący.

Takie zestawy klocków są znane i sprzedawane pod oznaczeniem handlowym LEGO TECHNIC, stawiając większe wyzwania i zapewniając wiele opcji użytkownikowi celem budowania wymyślonych jak również autentycznych konstrukcji. Długość czopów jest zgodna z modułem klocków w dwóch kierunkach prostopadłych do siebie nawzajem, a wzajemne połączenie dwóch albo więcej klocków za pomocą czopów łączących występuje tylko na tej płaszczyźnie, dzięki czemu klocki są łączone bokami.

W tych wcześ niejszych zestawach klocków klocki są wyposażone także w bolce łączące umieszczone na jednym boku klocka, natomiast przeciwległy bok posiada zagłębienie i mogą być w nim umieszczane bolce łączące innego klocka. Jednak ten możliwy sposób łączenia klocków ze sobą nie jest warunkiem wstępnym dla niniejszego wynalazku, ponieważ system klocków, w którym wzajemne łączenie przebiega za pomocą czopów, jest niezależnym systemem klocków.

Patent St. Zjedn. nr 2 885 822 ujawnia zestaw klocków do zabawy składający się z pustych w ś rodku bloków. Ś cianki posiadają otwory umoż liwiają ce dostę p do wnę trza bloków. Tuleje łączą ce posiadają rozszczepione przeciwległe końce ze zgrubieniami zatrzaskującymi, które są wkładane do otworów umieszczonych w ściankach dwóch bloków i w sposób zwalniany mocującymi sąsiadujące bloki ze sobą.

EP 228 103 ujawnia puste w środku klocki układane w stos z bolcami łączącymi i przeciwległym zagłębieniem, w którym są umieszczane bolce łączące innego elementu. Bolce łączące posiadają otwór, do którego wkłada się kołek łączący. Kołek łączący przechodzi przez element i łączy się z bolcem łączącym na innym elemencie.

Niemiecki opis nr DE 1603337 ujawnia połączenie zaciskowe dla elementów składowych zabawek lub modeli względnie połączenie zaciskowe tych elementów składowych. Połączenie zaciskowe składa się z cylindrycznego kołka, zaopatrzonego w pierścieniowo usytuowane elastyczne żebra, na przykład w liczbie czterech i wykonanego korzystnie z tworzywa sztucznego. Średnica mierzona na żebrach jest większa niż średnica ślepego otworu elementu składowego, natomiast średnica kołka jest znacznie mniejsza niż średnica ślepego otworu. Ma to tę zaletę, że łącznik można bez wysiłku wprowadzić w otwór elementu składowego. Elastyczne żebra przy wprowadzaniu układają się dzięki swej większej średnicy na kształt płaszcza ściętego stożka i blokują się samoczynnie przed ponownym wyciągnięciem. W ten sposób osiąga się optimum działania zaciskowego przy składaniu elementów składowych, na przykład w zabawkę lub model. Utrzymywanie elementów składowych razem można dodatkowo wzmocnić, jeżeli elementy składowe zaopatrzy się opcjonalnie na ich czołowych powierzchniach w otwory i wyposaży w łączniki. Dzięki temu elementy składowe trzymają się na tyle mocno, że nie jest potrzebne używanie typowych zazwyczaj podstawek w postaci płyt.

W rozwiązaniu alternatywnym kołek jest gładki, zaś otwory w elementach składowych są zaopatrzone w elastyczne żebra. Działanie zaciskowe jest takie samo, jak w przypadku kołka zaopatrzonego w ż ebra.

Pożądane jest uzyskanie takiego zestawu klocków do zabawy, w którym wzajemne łączenie za pomocą czopów zatrzaskujących się jest także możliwe w kierunku pionowym, to znaczy w kierunku, w którym wymiar klocków przewyż sza moduł w dwóch innych kierunkach. Problemem jest to, ż e czopy są krótsze niż długość klocków. Jeśli więc pożądane jest wyposażenie klocków według rozwiązań wcześniejszych w otwory rurowe w kierunku pionowym elementów to znaczy wzdłuż ich wysokości o takim samym ukształ towaniu jak otwory poziome, to otwory pionowe musiał yby mieć taką dł ugość, że swobodne końce czopów nie mogłyby wystarczająco głęboko wejść do otworów, aby utworzyć połączenie zatrzaskowe.

Na załączonym rysunku pokazano rozwiązania z klockami, znane ze stanu techniki, i tak pos. I przedstawia w widoku perspektywicznym z góry znany klocek do zabawy; pos. II - w widoku perspektywicznym z dołu znany klocek do zabawy pokazany na pos. I; pos. III - klocki według rozwiązań

PL 195 914 B1 wcześniejszych ze znanego zestawu klocków do zabawy sprzedawanego pod nazwą handlową LEGO TECHNIC, pokazane w widoku perspektywicznym z góry; pos. IV - klocki według rozwiązań wcześniejszych przedstawionych na pos. III, w stanie ich wzajemnego połączenia, w przekroju poprzecznym ; pos. IVA i pos. IVB przedstawiają znane klocki do zabawy w widoku perspektywicznym.

Pos. I i Pos. II przedstawiają klocki do zabawy według rozwiązań wcześniejszych mające zewnętrzny kształt podobny do prostokątnych pudełek o kwadratowym obrysie poziomym, o długości krawędzi 2L i wysokości H. Klocki te posiadają na górnej powierzchni cztery cylindryczne bolce łączące 10 tak umieszczone, że ich środki tworzą kwadrat o długości krawędzi L. Elementy te są otwarte na dolnym końcu, z dostępem do zagłębienia 11 znajdującego się wewnątrz elementów. Klocki znane z rozwiązań wcześ niejszych mogą być wzajemnie łączone poprzez umieszczenie dwóch elementów jeden na drugim tak, aby spowodować wejście bolców łączących 10 znajdujących się na jednym z elementów do zagłębienia 11 wewnątrz drugiego elementu, dzięki czemu bolce łączące w sposób cierny łączą się ze ściankami bocznymi zagłębienia 11 i z rurowym elementem łączącym 12 umieszczonym centralnie we wspomnianym zagłębieniu 11. Jest to opisane w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 3 005 282.

Pos. III przedstawia inne znane klocki do zabawy. Klocek 15 o kształcie pudełkowym, o szerokości L i długości będącej sześciokrotną szerokością L, posiada na górnej powierzchni szereg sześciu rurowych bolców łączących 16 o takiej samej średnicy zewnętrznej jak bolce łączące 10 na elementach przedstawionych na pos. I i pos. II. Drugi klocek 17 o kształcie pudełkowym posiada szerokość L i długość będącą dwukrotną szerokością L, oraz posiada dwa rurowe bolce łączące 16 na górnej powierzchni. Odległość pomiędzy środkami bolców łączących 16 na klockach 15 i 17 jest taka sama jak szerokość klocków 15, 17, a mianowicie L. Oba klocki 15 i 17 posiadają zagłębienie (nie pokazane) w ich dnie, w które wchodzą bolce łączą ce 10 albo 16 znajdują ce się na innym klocku. Jak pokazano na pos. III klocek 17 jest przyczepiony na górze klocka 15, a dwa bolce łączące 16 znajdujące się na klocku 15 zostały umieszczone w zagłębieniu wewnątrz klocka 17.

Klocki 15 i 17 znane z wcześniejszych rozwiązań jak pokazano na pos. III posiadają odpowiednio jeden i pięć otworów przelotowych 18 o okrągłym przekroju, umieszczonych pomiędzy dwoma przeciwległymi bokami. Każdy z otworów przelotowych 18 posiada na obu końcach, to znaczy na odpowiednich bokach klocka zagłębienie 19, które jest na krótkim odcinku a na którym otwór posiada nieco zwiększoną średnicę.

Pos. III przedstawia także dwie tuleje łączące 20 znane z rozwiązań wcześniejszych. Tuleje łączące 20 są rurowe i w części centralnej mają wystający, pierścieniowy kołnierz 21, po którego obu stronach są umieszczone dwa ustawione w przeciwnym kierunku rurowe czopy. Na wolnym końcu każdego z dwóch czopów tulei łączących 20 znajdują się dwie umieszczone osiowo szczeliny 22, które rozciągają się na pewnym odcinku od końców czopu do wewnątrz od wspomnianych końców. Ponadto na końcu każdego czopu znajdują się dwa żebra 23, które są umieszczone pierścieniowo i pomiędzy szczelinami 22. Szczeliny 22 umoż liwiają koń com czopów wyginanie się w kierunku promieniowym.

Jak zaznaczono na pos. III liniami przerywanymi, czopy tulei łączących 20 są wprowadzane do otworów przelotowych 18, dzięki czemu tuleje łączące 20 są wykorzystane do łączenia ze sobą dwóch klocków typu opisanego powyżej. Żebra 23 nadają końcowi czopu grubość, która nieco przewyższa średnicę otworów przelotowych 18. Wprowadzenie końca czopu do otworu przelotowego 18 spowoduje, że żebra 23, które posiadają zaokrąglony profil, początkowo zetkną się z zagłębieniem 19 w miejscu gdzie przechodzi ono do części rurowej otworu przelotowego 18. W ten sposób dwie części końca czopu będą dociskane do siebie aby umożliwić wprowadzenie czopu do otworu przelotowego 18, zaś żebra 23 będą przesuwały się po wnętrzu rurowej części pierścieniowej otworu przelotowego 18. W ten sposób spowoduje się połączenie występu 21 czopu z zagłębieniem 19 i zapobiegnie się całkowitemu przejściu czopu przez otwór, zaś żebra 23 połączą się z zagłębieniem 19 na przeciwległym końcu otworu przelotowego 18, co oznacza, że wyginające się końce czopu rozszerzą się powodując zatrzaśnięcie, a stąd żebra 23 będą przeciwdziałały wycofaniu się czopu.

Na pos. IV pokazano taki układ, gdzie dwa klocki 15a i 15b są umieszczone obok siebie w taki sposób, że ich otwory 18 są ustawione w jednej linii, zaś w otworze 18 każdego klocka 15a i 15b jest umieszczona tuleja łącząca 20. Przy takim ustawieniu kołnierz 21 tulei łączącej 20 znajduje się w dwóch zagłębieniach 19, które sąsiadują ze sobą, zaś ż ebra 23 czopu znajdują się w ich odpowiednich zagłębieniach 19 na wolnych bokach klocków 15a i 15b. Dwa klocki 15a i 15b są więc ze sobą połączone za pomocą tulei łączącej 20. Wzajemnie połączone klocki 15a, 15b mogą być łatwo rozdzielone

PL 195 914 B1 poprzez odciągnięcie ich od siebie, dzięki czemu wyginające się końce tulei łączącej 20 są ściskane, zaś żebra 23 przesuwają się wewnątrz rurowej części otworu przelotowego 18, w ten sposób umożliwiając łatwe wycofanie czopu z otworu dzięki efektowi zatrzaskowemu, i w ten sposób rozdzielając klocki.

Każdy ze znanych klocków do zabawy pokazanych na pos. IVA i pos. IVB posiada wystającą tuleję, odpowiadającą jednej połówce tulei łączącej 20, zintegrowaną ze ścianką zewnętrzną. Wystające tuleje są więc nierozdzielnymi częściami klocków.

Celem wynalazku jest opracowanie zestawu klocków do zabawy, który wyeliminowałby te problemy.

Zestaw klocków do zabawy składający się z pierwszego typu klocków o kształcie pudełkowym, oraz elementu łączącego, które to klocki posiadają w pierwszym kierunku pierwszy wymiar, który jest pierwszą liczbą całkowitą będącą wielokrotnością pierwszego modułu, a w drugim kierunku, prostopadłym do pierwszego kierunku, drugi wymiar, który jest drugą liczbą całkowitą będącą wielokrotnością pierwszego modułu, zaś w trzecim kierunku, prostopadłym do pierwszego kierunku i prostopadłym do drugiego kierunku, trzeci wymiar, który jest większy niż pierwszy, i mniejszy niż dwukrotny pierwszy moduł, przy czym klocki posiadają górną ściankę z zewnętrzną powierzchnią rozciągającą się w pierwszym kierunku i w drugim kierunku oraz cztery boczne ścianki, na której to górnej ściance są umieszczone wystające bolce łączące, natomiast cztery boczne ścianki tworzą zagłębienie łączące, którego otwór jest umieszczony po przeciwnej stronie niż górna ścianka klocka i w którym to zagłębieniu łączącym są umieszczone bolce łączące innego klocka tworząc połączenie rozłączalne, natomiast element łączący składa się z pary przeciwległych czopów, pomiędzy którymi jest umieszczony kołnierz, przy czym czopy na ich wolnych końcach są elastyczne i posiadają wystające krawędzie, zaś długość elementu łączącego odpowiada dwukrotnemu pierwszemu modułowi a kołnierz ma średnicę większą od średnicy czopów, a ponadto co najmniej dwa klocki typu pierwszego o wymiarze będącym pierwszą liczbą całkowitą równą jeden mają dwie przeciwległe zewnętrzne powierzchnie prostopadłe do pierwszego kierunku, oraz co najmniej jeden otwór rurowy umieszczony pomiędzy dwoma przeciwległymi zewnętrznymi powierzchniami klocka, który to otwór rurowy ma średnicę mniejszą niż średnica kołnierza, zaś na obu przeciwległych zewnętrznych powierzchniach klocka, na każdym końcu otworu rurowego, znajduje się zagłębienie o średnicy większej niż kołnierz elementu łączącego oraz o głębokości odpowiadającej połowie długości tego kołnierza, przy czym wymiar otworu rurowego jest większy od wymiaru czopa elementu łączącego z kołnierzem umieszczonym w zagłębieniu na jednej z zewnętrznych powierzchni klocka i wystającymi krawędziami czopa połączonymi zatrzaskowo z zagłębieniem umieszczonym na przeciwległej zewnętrznej powierzchni klocka, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zestaw klocków zawiera klocki typu pierwszego, w których pierwsza i druga liczba całkowita są większe albo równe dwa, zaś górna ścianka posiada przynajmniej cztery bolce łączące rozmieszczone w kwadracie oraz rurowy łącznik z otworem rurowym, przy czym rurowy łącznik rozciąga się od górnej ścianki klocka do zagłębienia klocka i jest ustawiony centralnie względem kwadratu utworzonego przez cztery bolce klocka, przy czym w górnej ściance klocka znajduje się prowadzący do rurowego łącznika otwór, w którym jest wgłębienie o średnicy większej niż kołnierz elementu łączącego oraz o głębokości odpowiadającej połowie długości kołnierza, zaś wolny koniec rurowego łącznika znajdujący się z przeciwnej strony niż górna ścianka klocka jest umieszczony w odległości od wlotu zagłębienia łączącego klocka odpowiadającej połowie długości kołnierza elementu łączącego przy czym otwór rurowy w rurowym łączniku posiada centralny odcinek o zmniejszonej średnicy, którego przeciwległe końce tworzą pierwszą krawędź i drugą krawędź, pomiędzy wgłębieniem otworu i wolnym końcem rurowego łącznika, przy czym w otworze rurowym w rurowym łączniku jest umieszczony czop elementu łączącego z kołnierzem opartym o wolny koniec rurowego łącznika i wystającymi krawędziami czopu zatrzaśniętymi na pierwszej krawędzi centralnego odcinka oraz otwór rurowy w rurowym łączniku jest tak zwymiarowany, aby wchodził w niego czop elementu łączącego z kołnierzem umieszczonym w zagłębieniu na górnej ściance klocka i wystającymi krawędziami czopu zatrzaśniętymi na drugiej krawędzi odcinka centralnego rurowego łącznika.

Niniejszy wynalazek eliminuje problemy zestawów klocków znanych ze stanu techniki w taki sposób, że usytuowane pionowo otwory rurowe posiadają występ wewnętrzny znajdujący się w odległości od końców otworów odpowiadającej pierwszemu modułowi od pierwszego końca otworów rurowych.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku możliwe jest także wzajemne łączenie klocków w kierunku pionowym za pomocą tych samych czopów co w przypadku łączenia klocków bokami. Tak więc klocki mogą być łączone ze sobą poziomo jak również pionowo za pomocą tego samego typu tulei łączących z czopami, a łączenie ze sobą w kierunku pionowym może być połączone ze znanym już

PL 195 914 B1 łączeniem za pomocą bolców będących w czysto ciernym połączeniu ze ściankami zagłębienia. W ten sposób osiąga się szczególnie silne połączenie o zwiększonej odporności na rozdzielenie.

Ponadto zestaw klocków do zabawy według wynalazku umożliwia także wzajemne łączenie nowych klocków ze znanymi klockami LEGO TECHNIC w położeniu, w którym są one obrócone o 90°, dzięki czemu bolce łączące przyjmują poziome ustawienie. Teraz możliwe jest budowanie w poziomie, ze znanymi elementami z bolcami połączonymi, w sposób czysto cierny, ze ściankami zagłębienia.

Na koniec, dwa klocki według wynalazku mogą być połączone ze sobą zagłębieniami zwróconymi do siebie za pomocą bolców łączących zwróconych w przeciwnych kierunkach.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia zestaw klocków do zabawy według wynalazku, w przekroju pionowym, fig. 2 przedstawia dwa klocki według fig. 1 połączone ze sobą tak, że jeden znajduje się na drugim, pokazane w przekroju pionowym, fig. 3 przedstawia dwa klocki z fig. 2 z czopem łączącym, pokazane w przekroju pionowym, fig. 4 - dwa klocki według fig. 1, połączone ze sobą w alternatywny sposób za pomocą czopu łączącego, pokazane w przekroju pionowym.

Na fig. 1 pokazano klocek 30 według wynalazku posiadający te same wymiary zewnętrzne, co znany klocek przedstawiony na pos. I i pos. II, to znaczy wysokość H i długość krawędzi 2L. Na górnej powierzchni klocek 30 posiada cylindryczne bolce łączące 31 tego samego typu, co bolce 10 na elementach przedstawionych na pos. I i pos. II. Tak jak element przedstawiony na pos. I i pos. II, klocek 30 posiada zagłębienie 32 od spodu, w którym centralnie jest umieszczony rurowy łącznik 33 na stałe połączony z górną ścianką 43, która ogranicza od góry zagłębienia 32 klocka 30. W przeciwieństwie do znanego elementu przedstawionego na pos. I i pos. II, rurowy łącznik 33 posiada otwór rurowy 34, a wię c rurowy łącznik 33 jest w ten sposób otwarty zarówno na dolnym koń cu 35, jak również na górnym końcu, gdzie znajduje się otwór 36. Otwór 36 jest umieszczony centralnie w kwadracie utworzonym przez cztery bolce łączące 31 umieszczone na górnej ściance 43 klocka 30.

Otwór rurowy 34 w rurowym łączniku 33 posiada centralny odcinek 37 o zmniejszonej średnicy, którego przeciwległe końce tworzą pierwszą krawędź 40 i drugą krawędź 42 pomiędzy wgłębieniem 38 otworu 36 i wolnym końcem 44 rurowego łącznika 33.

Otwór rurowy 34 w rurowym łączniku 33 jest tak zwymiarowany, aby wchodził w niego czop elementu łączącego 20 z kołnierzem 21 opartym o wolny koniec 44 rurowego łącznika 33 i wystającymi krawędziami 23 czopu zatrzaśniętymi na pierwszej krawędzi 40 centralnego odcinka 37.

Otwór rurowy 34 w rurowym łączniku 33 jest tak zwymiarowany, aby wchodził w niego czop elementu łączącego 20 z kołnierzem 21 umieszczonym w zagłębieniu 38 na górnej ściance 43 klocka i wystaj ącymi krawę dziami 23 czopu zatrzaś nię tymi na drugiej krawę dzi 42 odcinka centralnego 37 rurowego łącznika 33. W rurowy łącznik 33 wchodzi czop albo tuleja łącząca, w taki sposób jak w otwory 18 w klockach przedstawionych na pos. III i pos. IV.

W otworze 36 jest wgłębienie 38 o średnicy większej niż kołnierz 21 elementu łączącego 20 oraz o głębokości odpowiadającej połowie długości kołnierza 21. Wolny koniec 44 rurowego łącznika 33 znajdujący się z przeciwnej strony niż górna ścianka 43 klocka 30 jest umieszczony w odległości od wlotu 45 zagłębienia łączącego 35 klocka 30 odpowiadającej połowie długości kołnierza 21 elementu łączącego 20.

Na fig. 2 pokazano dwa klocki 30a i 30b, które są identyczne jak klocek 30. Klocki 30a i 30b są połączone ze sobą i ustawione jeden na drugim w taki sam znany sposób, w jaki mogą być wzajemnie połączone dwa klocki podobne do tych z pos. l i pos. II. Cztery bolce łączące 31a znajdujące się na klocku 30a zostały umieszczone w zagłębieniu 32b w klocku 30b w taki sposób, że bolce łączące 31a stykają się w sposób cierny ze ściankami wewnętrznymi, które otaczają zagłębienie 32b oraz z zewnętrzną częścią rurowego łącznika 33b.

Na fig. 1 pokazano także, że rurowy łącznik 33 posiada odcinki o różnych średnicach. Centralny odcinek 37 ma najmniejszą średnicę, odpowiadającą średnicy otworów 18 z klocków według rozwiązań wcześniejszych przedstawionych na pos. III i pos. IV. Na górnym końcu rurowy łącznik 33 posiada wgłębienie 38 o średnicy większej niż centralny odcinek 37, tak więc wgłębienie 38 tworzy krawędź o powierzchni prostopadłej do pionowej osi elementu rurowego. Wgłębienie 38 odpowiada tutaj zagłębieniu 19 znajdującemu się w klockach pokazanych na pos. III i pos. IV.

W okreś lonej odległ o ś ci od dolnego koń ca 35 rurowy łącznik 33 posiada pierwszy odcinek 39 o średnicy przewyższającej średnicę centralnego odcinka 37 i mniejszej od średnicy wgłębienia 38. Na przejściu pomiędzy centralnym odcinkiem 37 i pierwszym odcinkiem 39 znajduje się pierwsza krawędź 40,

PL 195 914 B1 która tworzy powierzchnię prostopadłą do pionowej osi elementu rurowego, która jest zwrócona do góry, w kierunku górnego końca z otworem 36.

Ponadto rurowy łącznik 33 posiada, także w określonej odległości od wgłębienia 38, na górnym końcu, drugi odcinek 41 o średnicy przewyższającej średnicę centralnego odcinka 37 i odpowiadającej średnicy pierwszego odcinka 39. Na przejściu pomiędzy centralnym odcinkiem 37 i drugim odcinkiem 41 znajduje się druga krawędź 42, która tworzy powierzchnię prostopadłą do pionowej osi elementu rurowego, zwróconą do dołu, w kierunku dolnego końca 35.

Takie ukształtowanie wnętrza rurowego łącznika 33 umożliwia wkładanie do niego czopu albo jednego końca tulei łączącej 20 od strony dolnego końca 35, jak również od strony górnego końca gdzie znajduje się otwór 36. Jest to pokazane na fig. 3 i fig. 4.

Figura 3 przedstawia te same klocki 30a i 30b wzajemnie połączone w ten sam sposób co na fig. 2, a ponadto we współosiowych rurowych łącznikach 33a i 33b dwóch klocków umieszczono tuleję łączącą 20, która posiada dwa przeciwnie ustawione czopy. Kołnierz 21 tulei łączącej 20 znajduje się na styku pomiędzy klockami 30a i 30b, dzięki czemu kołnierz 21 znajduje się pomiędzy wgłębieniem 38a w klocku 30a a dolnym koń cem 35b rurowego łącznika 33b klocka 30b. Ś rednica koł nierza 21 przewyższa średnicę pierwszego odcinka 39a oraz przewyższa średnicę drugiego odcinka 41b, co oznacza, że tuleja łącząca 20 nie może wejść głębiej do rurowego łącznika 33a i 33b niż do położenia pokazanego na fig. 3. Tuleja łącząca 20 została wprowadzona tak jak opisano powyżej na pos. III i pos. IV, druga krawędź 42a klocka 30a współpracuje ze zgrubieniami 23a tulei łączącej 20 powodując ich zatrzaśnięcie, zaś pierwsza krawędź 40b klocka 30b współpracuje ze zgrubieniami 23b tulei łączącej 20 powodując ich zatrzaśnięcie.

To połączenie dwóch klocków 30a i 30b z tuleją łączącą 20 oznacza, że siła wykorzystywana do utrzymywania elementów ze sobą, tak jak pokazano na fig. 3, jest uzupełniona przez siłę wykorzystywaną przez tuleję łączącą 20 do utrzymywania elementów ze sobą. W ten sposób uzyskuje się szczególnie mocne połączenie pomiędzy elementami.

Na fig. 4 pokazano inny wariant wzajemnego połączenia klocków ze sobą, w którym dwa klocki 30b i 30c zostały połączone ze sobą spodami za pomocą tulei łączącej 20. Kołnierz 21 tulei łączącej 20 znajduje się pomiędzy dwoma dolnymi końcami 35b i 35c rurowych łączników 33b i 33c klocków 30b, 30c, a zgrubienia 23b i 23c tulei łączącej 20 znajdują się w każdym z odpowiednich pierwszych odcinków 39b i 39c rurowych łączników 33b, 33c klocków 30b, 30c. Klocki 30b i 30c są utrzymywane ze sobą wyłącznie za pomocą tulei łączącej 20, w sposób odpowiadający ujawnieniu z pos. IV, a składanie i rozdzielanie przebiega tak jak opisano powyżej w odniesieniu do pos. IV.

Klocki 30 według wynalazku są w pełni kompatybilne z klockami znanymi z rozwiązań wcześniejszych przedstawionymi na pos. I do pos. IV oraz mogą być one w znany sposób wzajemnie ze sobą łączone za pomocą bolców łączących 10, 16 i 31 tworzących połączenie cierne z zagłębieniami 11 i 32 klocków oraz z rurowymi łącznikami 12 i 33 w zagłębieniach.

Klocki 30 według wynalazku mogą być także wzajemnie łączone z klockami według rozwiązań wcześniejszych przedstawionymi na pos. III i pos. IV wyłącznie za pomocą tulei łączących 20, których jeden czop zostanie wprowadzony do rurowego łącznika 33 od dolnego końca 35, a drugi czop zostanie wprowadzony do otworu 18 w klocku 15 albo 17.

Claims (1)

1. Zestaw klocków do zabawy składający się z pierwszego typu klocków o kształcie pudełkowym, oraz elementu łączącego, które to klocki posiadają w pierwszym kierunku pierwszy wymiar, który jest pierwszą liczbą całkowitą będącą wielokrotnością pierwszego modułu, a w drugim kierunku, prostopadłym do pierwszego kierunku, drugi wymiar, który jest drugą liczbą całkowitą będącą wielokrotnością pierwszego modułu zaś w trzecim kierunku, prostopadłym do pierwszego kierunku i prostopadłym do drugiego kierunku, trzeci wymiar, który jest większy niż pierwszy moduł i mniejszy niż dwukrotny pierwszy moduł, przy czym klocki posiadają górną ściankę z zewnętrzną powierzchnią rozciągającą się w pierwszym kierunku i w drugim kierunku oraz cztery boczne ścianki, na której to górnej ściance są umieszczone wystające bolce łączące, natomiast cztery boczne ścianki tworzą zagłębienie łączące, którego otwór jest umieszczony po przeciwnej stronie niż górna ścianka klocka i w którym to zagłębieniu łączącym są umieszczone bolce łączące innego klocka tworząc połączenie rozłączalne, natomiast element łączący składa się z pary przeciwległych czopów, pomiędzy którymi jest umieszczony kołnierz, przy czym czopy na ich wolnych końcach są elastyczne i posiadają wystające krawędzie, zaś długość elementu łączącego odpowiada dwukrotnemu pierwszemu modułowi a kołnierz ma średnicę większą od średnicy czopów, a ponadto co najmniej dwa klocki typu pierwszego o wymiarze będącym pierwszą liczbą całkowitą równą jeden mają dwie przeciwległe zewnętrzne powierzchnie prostopadłe do pierwszego kierunku, oraz co najmniej jeden otwór rurowy umieszczony pomiędzy dwoma przeciwległymi zewnętrznymi powierzchniami klocka, który to otwór rurowy ma średnicę mniejszą niż średnica kołnierza, zaś na obu przeciwległych zewnętrznych powierzchniach klocka, na każdym końcu otworu rurowego, znajduje się zagłębienie o średnicy większej niż kołnierz elementu łączącego oraz o głębokości odpowiadającej połowie długości tego kołnierza, przy czym wymiar otworu rurowego jest większy od wymiaru czopa elementu łączącego z kołnierzem umieszczonym w zagłębieniu na jednej z zewnętrznych powierzchni klocka i wystającymi krawędziami czopa połączonymi zatrzaskowo z zagłębieniem umieszczonym na przeciwległej zewnętrznej powierzchni klocka, znamienny tym, że zestaw klocków zawiera klocki typu pierwszego, w których pierwsza i druga liczba całkowita są większe albo równe dwa, zaś górna ścianka (43) posiada przynajmniej cztery bolce łączące (31) rozmieszczone w kwadracie oraz rurowy łącznik (33) z otworem rurowym (34), przy czym rurowy łącznik (33) rozciąga się od górnej ścianki klocka do zagłębienia (32) klocka i jest ustawiony centralnie względem kwadratu utworzonego przez cztery bolce (31) klocka, przy czym w górnej ściance (43) klocka znajduje się prowadzący do rurowego łącznika (33) otwór (36), w którym jest wgłębienie (38) o średnicy większej niż kołnierz (21) elementu łączącego (20) oraz głębokości odpowiadającej połowie długości kołnierza (21), zaś wolny koniec (44) rurowego łącznika (33) znajdujący się z przeciwnej strony niż górna ścianka (43), jest umieszczony w odległości od wlotu (45) zagłębienia łączącego (35) klocka odpowiadającej połowie długości kołnierza (21) elementu łączącego (20), przy czym otwór rurowy (34) w rurowym łączniku (33) posiada centralny odcinek (37) o zmniejszonej średnicy, którego przeciwległe końce tworzą pierwszą krawędź (40) i drugą krawędź (42), pomiędzy wgłębieniem (38) otworu (36) i wolnym końcem (44) rurowego łącznika (33), przy czym w otworze rurowym (34) w rurowym łączniku (33) jest umieszczony czop elementu łączącego (20) z kołnierzem (21) opartym o wolny koniec (44) rurowego łącznika (33) i wystającymi krawędziami (23) czopu zatrzaśniętymi na pierwszej krawędzi (40) centralnego odcinka (37) oraz otwór rurowy (34) w rurowym łączniku (33) jest tak zwymiarowany, aby wchodził w niego czop elementu łączącego (20) z kołnierzem (21) umieszczonym w zagłębieniu (38) na górnej ściance (43) klocka i wystającymi krawędziami (23) czopu zatrzaśniętymi na drugiej krawędzi (42) odcinka central-