PL195555B1 - Sposób i urządzenie do dawkowania leku - Google Patents

Abstract

1. Sposób dawkowania leku, znamienny tym, ze z ma- gazynu leku pobiera si e pewn a ilosc jednakowej wielko sci jednostek (dawek cz esciowych), sk ladaj acych si e z table- tek, takich jak mikrotabletki lub pigu lki, z których ka zda zawiera okre slon a, jednakowej wielko sci ilosc aktywnej substancji medycznej i tworz acych lacznie okre slon a z góry dawk e ca lkowit a aktywnej substancji medycznej, które to jednostki pobiera si e z magazynu i transportuje si e do wydawania w wyniku zasadniczo ci ag lego ruchu oraz jednostki te pobiera si e z magazynu i transportuje si e do wydawania, a transport ten przerywa si e, kiedy zostanie pobrana liczba jednostek odpowiadaj aca okre slonej z góry dawce ca lkowitej. 5. Urz adzenie do dawkowania leku, znamienne tym, ze zawiera pojemnik magazynowy (2) na lek w postaci jednostek, sk ladaj acych si e z równej wielko sci tabletek, takich jak mikrotabletki lub pigu lki, z których ka zda zawiera okre slon a, jednakowej wielko sci dawk e cz esciow a aktywnej substancji medycznej, urz adzenie (6) do pobierania leku z pojemnika magazynowego (2) i transportowania jednostek do urz adzenia wydaj acego (9) oraz urz adzenie (11, 12) do zliczania wydanych jednostek i przerywania wydawania do urz adzenia wydaj acego (9) po wydaniu liczby jednostek odpowiadaj acej okre slonej z góry, regulowanej dawce ca lkowitej aktywnej substancji medycznej. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do dawkowania leku. Dokładniej wynalazek dotyczy sposobu i urządzenia do pobierania pewnej ilości leku z magazynu z lekiem, ilości, która odpowiada z góry określonej dawce (dawce całkowitej) aktywnej substancji medycznej oraz wydawania tej ilości pacjentowi.

O ile chodzi o podawanie leków gotowych do użytku to można wskazać dwie główne grupy postaci dawkowania lub preparatów. Największą grupę stanowią leki znane jako leki dawkowane. Przykładami takich preparatów są tabletki, kapsułki, ampułki do wstrzykiwania i inne, w których każda jednostka preparatu zawiera określoną dawkę aktywnej substancji medycznej. Można powiedzieć, że jedną z największych zalet takiej formy preparatu jest to, że dozowanie leku jest budowane w postaci dawek. Naturalnie, stawia to natychmiast problem dotyczący maksymalnej dopuszczalnej zmiany zawartości leku w poszczególnych jednostkach preparatu.

Inną grupę leków stanowią leki nie dawkowane. Do grupy tej należą takie formy dawkowania jak maści, mieszanki, proszki, granulaty, duże ilości leków pozajelitowych i inne. Przy każdej okazji aplikowania leku bierze się z takich form dawkowania ilość odpowiadającą dawce wymaganej w danym konkretnym przypadku. Powodem stosowania form nie dawkowanych jest niemożliwość przewidzenia w wielu przypadkach dokł adnej wielkości dawki aktywnej substancji medycznej potrzebnej do zaaplikowania pacjentowi.

Granica pomiędzy lekami dawkowanymi i nie dawkowanymi nie jest wyraźnie określona. Zatem można znaleźć opakowania pojedynczych dawek leków nie dawkowanych.

Częstym problemem w aplikowaniu leków jest to, że wielkość dawki, jaką trzeba zaaplikować jakiemuś pacjentowi jest znana, natomiast wybór dawek, w postaci, na przykład, tabletek lub kapsułek, jest stosunkowo ograniczony. Często trzeba pokruszyć tabletkę w celu podziału oryginalnej dawki na połówki lub nawet ćwiartki. Pomimo takiego dzielenia dawki, ciągle istnieje niepewność co do dokładności dawki, tj. co do najmniejszej możliwej dawki skutecznej. Problem ten nie ogranicza się wyłącznie do stałych, zasadniczo bezwodnych preparatów, ale istnieje również oczywiste zapotrzebowanie na dokładną regulację dawki leku w postaci rozpuszczonej lub rozproszonej.

Wynalazek w dużym stopniu eliminuje obecnie tę niedogodność.

Sposób dawkowania leku, według wynalazku charakteryzuje się tym, że z magazynu leku pobiera się pewną ilość jednakowej wielkości jednostek (dawek częściowych), składających się z tabletek, takich jak mikrotabletki lub pigułki, z których każda zawiera określoną, jednakowej wielkości ilość aktywnej substancji medycznej i tworzących łącznie określoną z góry dawkę całkowitą aktywnej substancji medycznej, które to jednostki pobiera się z magazynu i transportuje się do wydawania w wyniku zasadniczo ciągłego ruchu oraz jednostki te pobiera się z magazynu i transportuje się do wydawania, a transport ten przerywa się, kiedy zostanie pobrana liczba jednostek odpowiadająca określonej z góry dawce całkowitej.

Korzystnie jednostki pobiera się z magazynu i transportuje się do wydawania w wyniku zasadniczo ciągłego ruchu.

Korzystnie jednostki z magazynu transportuje się do przestrzeni, z których każda zawiera jedną jednostkę, po czym przestrzenie te przemieszcza się do wydawania jednostek, a ruch ten przerywa się, kiedy liczba jednostek odpowiadająca określonej z góry dawce całkowitej została przeniesiona do tych przestrzeni i przemieszczona do wydawania.

Korzystnie każda z tych jednostek zawiera od około 20% do około 2% wagi określonej z góry dawki całkowitej aktywnej substancji medycznej.

Urządzenie do dawkowania leku, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera pojemnik magazynowy na lek w postaci jednostek, składających się z równej wielkości tabletek, takich jak mikrotabletki lub pigułki, z których każda zawiera określoną, jednakowej wielkości dawkę częściową aktywnej substancji medycznej, urządzenie do pobierania leku z pojemnika magazynowego i transportowania jednostek do urządzenia wydającego oraz urządzenie do zliczania wydanych jednostek i przerywania wydawania do urządzenia wydającego po wydaniu liczby jednostek odpowiadającej określonej z góry, regulowanej dawce całkowitej aktywnej substancji medycznej.

Korzystnie urządzenie jest skonstruowane do transportowania jednostek leku z pojemnika magazynowego do urządzenia wydającego, zasadniczo ruchem ciągłym.

PL 195 555 B1

Korzystnie urządzenie do pobierania i transportowania leku zawiera ciąg pojedynczych przestrzeni, w których kolejno umieszcza się jedną jednostkę leku, która jest następnie transportowana do urządzenia wydającego.

Korzystnie urządzenie do pobierania i transportowania leku zawiera obracającą się tarczę lub cylinder, za pomocą której jednostki leku są przenoszone do urządzenia wydającego.

Korzystnie obracająca się tarcza lub cylinder jest zaopatrzona wzdłuż swojej krawędzi obwodowej w zagłębienia, z których każde może przyjąć jedną jednostkę leku i w wyniku obrotu przetransportować tę jednostkę do urządzenia wydającego.

Korzystnie tabletki mają średnicę w przedziale 1-13 mm, następnie korzystnie w przedziale 2-8 mm, a najbardziej korzystnie w przedziale 2-5 mm (mikrotabletki), a pigułki mają wymiar zasadniczo w przedziale 1-8 mm, a następnie korzystnie w przedziale 1-4 mm.

Poprzednio, przy dozowaniu leków w postaci nie dawkowanej, powszechnie stosowano odważanie danej ilości aktywnej substancji medycznej odpowiadającej dawce, jaka ma być podana pacjentowi, po czym tę odważoną wielkość dawki podawano pacjentowi. Alternatywą było odmierzanie pewnej objętości aktywnej substancji medycznej odpowiadającej potrzebnej dawce, a następnie zaaplikowanie tej objętości pacjentowi. Kiedy pacjent z różnych okazji albo różni pacjenci potrzebowali jeden po drugim różne dawki, pojawiały się trudności w odważaniu lub odmierzaniu różnych wielkości dawek oraz duże ryzyko powstawania błędów i nieporozumień.

Według wynalazku, najpierw lek dzieli się na pewną liczbę jednostek lub porcji albo dawek częściowych, każda zawierająca określoną i równą ilość aktywnej substancji medycznej. Następnie formuje się potrzebną wielkość dawki lub dawkę całkowitą łącząc ze sobą określoną liczbę jednostek, odpowiadającą wagowej ilości leku potrzebnego na daną dawkę, po czym dawkę tę wydaje się pacjentowi. Zatem w tym przypadku istnieje pewna liczba jednostek wyznaczająca wielkość dawki, a nie odmierzona wielkość wagowa lub objętościowa. Ponieważ wszystkie jednostki zawierają tę samą, określoną ilość aktywnej substancji medycznej, więc łatwo można ustalić liczbę jednostek potrzebnych na określoną dawkę. Wskutek tego, że jednostki te (dawki częściowe) zawierają jedynie małą ilość leku, do uzyskania całkowitej dawki terapeutycznej potrzebne jest w rezultacie kilka jednostek. Dokładnie ten aspekt stanowi podstawę ewentualnego dokładnego regulowania całej dawki małymi krokami. Za pomocą sterowanego licznikiem urządzenia pobierającego można łatwo pobrać z magazynu potrzebną liczbę jednostek i doprowadzić ją do urządzenia wydającego. W razie zmiany wielkości dawki, jaka ma być wydana, łatwiej przestawia się licznik niż całe urządzenie do ważenia lub odmierzania.

Ponadto, zgodnie z wynalazkiem, odliczanie i dawkowanie jednostek można przeprowadzić w bardziej higienicznych i bezpieczniejszych warunkach. Podczas odważania lub odmierzania pewnej wielkości wagowej lub objętościowej substancji sypkich w postaci proszku, zawsze występuje ryzyko zanieczyszczenia, rozlania i powstawania pyłu. Ryzyka tego zupełnie nie ma w przypadku stosowania procedury i urządzenia według wynalazku, w którym można stosować system zasadniczo zamknięty.

Zatem jednostki powinny zawierać tylko małą część zamierzonej dawki całkowitej i korzystnie powinny składać się z tabletek o średnicy w przedziale 1-13 mm. W przypadkach tabletek o średnicy z górnej części tego przedziału, procent wagowy aktywnej substancji medycznej będzie zazwyczaj bardzo mały. W rezultacie, jeżeli stosuje się mniejszą tabletkę, rośnie procent wagowy aktywnej substancji medycznej. Bez względu na wielkość tabletek, w aspekcie tym bierze się pod uwagę mikrodawkę leku w tabletce lub „tabletkę mikrodawkową”. W zalecanym przykładzie wykonania jednostki leku składają się z małych tabletek o maksymalnej wadze około 20 mg, średnicy w przedziale 2-8 mm, a nawet głównie 2-5 mm i grubości około 1,5 mm. Zaletą stosowania małych tabletek jest moż liwość zastosowania urządzenia, którym można łatwiej manipulować. Dlatego w dalszym omówieniu wynalazku, bardziej szczegółowo opisano głównie ten zalecany przykład wykonania. Nie wyklucza to jednak w żadnym przypadku możliwości stosowania większych tabletek. Decydującym czynnikiem jest to, żeby zawierały one tylko część końcowej dawki całkowitej.

Małe tabletki, będące zalecanym przykładem wykonania, można również nazwać „mikrotabletkami” i, podobnie jak zwykłe tabletki, można je wytwarzać sposobami dobrze znanymi w tej dziedzinie techniki. Jednakże wspomniane jednostki mogą również, oprócz tabletek, zawierać inne stałe i w zasadzie bezwodne, mniejsze jednostki, takie jak cząstki lub pigułki, które, korzystnie, powinny mieć wymiary z przedziału około 1-4 mm. Takie cząstki lub pigułki mogą się składać z milimetrowych granulowanych ziaren wytwarzanych, na przykład, techniką powlekania obojętnych pigułek cukru albo techniką wyciskania/ sferoidyzacji. Bez względu jednak na wybrane wymiary porcji lub jednostek trzeba zawsze mieć na celu wąski rozkład wymiarów.

PL 195 555 B1

Zatem, stosując tabletki lub pigułki zawierające stałą ilość aktywnej substancji medycznej, dokładną dawkę całkowitą, jaką trzeba podać w pewnych sytuacjach, można wyregulować zmieniając liczbę jednostek leku, takich jak mikrotabletki lub pigułki. Jeżeli, na przykład, mikrotabletka zawiera przeciętnie 5 mg aktywnej substancji medycznej, to do podania całkowitej dawki o wadze 100 mg potrzeba 20 mikrotabletek. Równocześnie dawkę tę można zmieniać w przedziałach co 5 mg.

Ogólnie, każda jednostka leku zawiera od około 20% do około 2% wagi dawki całkowitej, jaką zamierza się odmierzyć i podać. Z tego wynika, że dawka całkowita składa się z około 5-50 dawek częściowych. Wartości te jednak nie mają krytycznego znaczenia dla wynalazku, ponieważ można również stosować wartości spoza podanego powyżej przedziału. Niemniej jednak należy zauważyć, że w przypadku stosowania dawek częściowych, każda zawierająca znaczącą część dawki całkowitej, nie można dalej korzystać w tym samym stopniu z zalet wynalazku związanych z bardzo drobnym podziałem aplikowanej dawki całkowitej. Z drugiej strony, jeżeli każda z dawek częściowych stanowi bardzo małą część dawki całkowitej, to może okazać się kłopotliwe manipulowanie dużą liczbą dawek częściowych potrzebnych do utworzenia dawki całkowitej.

Ani procedura, ani też urządzenie według wynalazku nie ograniczają się do żadnego konkretnego typu aktywnej substancji medycznej, ale można je stosować do dowolnej substancji, która może być złożona w formie porcji lub jednostek w postaci stałej. W niniejszym opisie mówi się głównie o lekach w stanie stałym, ale wynalazek można z równym powodzeniem zastosować do leków w stanie ciekłym w postaci roztworów, emulsji i zawiesin. Zatem leki w stanie ciekłym mogą być złożone z jednostek w postaci kapsułek, takich jak mikrokapsułki lub stałego nośnika cząstkowego połączonego z lekiem. Istotne znaczenie ma konieczność wyregulowania wytwarzanych jednostek w taki sposób, żeby wszystkie zawierały zasadniczo jednakową ilość aktywnej substancji medycznej.

Największe zainteresowanie dotyczy stosowania takich leków, które wymagają bardzo indywidualnego dawkowania, gdzie bardzo wyraźnie widać zalety wynalazku. Ponadto wynalazek dotyczy leków o wąskim zakresie terapeutycznym, tj. leków, dla których przedział pomiędzy dawką nieskuteczną a dawką powodującą niepożądane efekty uboczne jest szczególnie wąski. Jako nie ograniczające przykłady leków, jakie można ewentualnie wskazać, można wspomnieć o morfinie i L-dopa.

Urządzenie do dawkowania i wydawania leków (które można również nazwać „automatyczną maszyną dawkującą”) powinno być możliwe do regulacji w celu dostarczania pewnej liczby jednostek lub porcji leku albo dawek częściowych i może być wykonane na różne sposoby. Jako wspólne cechy wymagane od takiego urządzenie, można wymienić następujące:

a) urządzenie to powinno mieć pojemność wystarczającą do trzymania odpowiedniej liczby jednostek leku (na przykład 100-10000) tak, aby nie było potrzeby jego zbyt częstego napełniania;

b) urządzenie to powinno być urządzeniem wielokrotnego użytku z możliwością wygodnego napełniania jednostkami leku;

c) urządzenie to powinno być łatwe do regulacji oraz do odmierzania potrzebnej liczby jednostek leku. Tutaj istnieje możliwość wyboru zarówno mechanicznego, jak i elektronicznego sterowania działaniem;

d) wchodzący w jego skład zespół do wydawania powinien być skonstruowany w taki sposób, żeby wydawane jednostki leku były zbierane w naczyniu, które pacjent mógłby użyć do połykania leku;

e) urządzenie musi utrzymywać bezwzględnie warunki higieniczne. Zatem musi ono być łatwe do czyszczenia. Natomiast nie wymaga się zazwyczaj, żeby warunki jego pracy były całkowicie aseptyczne.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do dawkowania i wydawania leków według wynalazku w przekroju, schematycznie, fig. 2 - przekrój poprzeczny urządzenia płaszczyzną II-II na fig. 1, a fig. 3 - bardziej szczegółowo obracającą się tarczę lub cylinder przeznaczone do dawkowania.

W skład urządzenia wchodzi obudowa 1, w której znajduje się przestrzeń magazynowa lub pojemnik magazynowy 2 na tabletki leku. Za pośrednictwem złącza 3, na przykład gwintowego, przestrzeń magazynowa może być połączona z pojemnikiem z lekiem (nie pokazanym) standardowego typu, na przykład z tworzywa sztucznego. W swojej dolnej części przestrzeń magazynowa jest ukształtowana w postaci lejka i wchodzi w szczelinę lub kanał 4 o takich wymiarach, żeby jedna jednostka mogła przejść przez niego na raz. W zalecanym przykładzie wykonania mikrotabletek, szczelina ta powinna mieć zatem szerokość około 1,5 mm. Ponadto pojemnik magazynowy 2 może być wyposażony w urządzenia do zapobiegania łączeniu się jednostek ze sobą podczas ich podawania. Urządzenia tego typu są dobrze znane w tej dziedzinie techniki.

PL 195 555 B1

Szczelina 4 wchodzi w przestrzeń 5, w której znajduje się urządzenie do pobierania i transportowania leku w postaci obrotowej tarczy lub cylindra 6, które poprzez oś 7 można wprawiać w ruch obrotowy za pomocą silnika 8. W tarczy 6 znajduje się pewna liczba zagłębień 20 usytuowanych na jej krawędzi obwodowej, co szczegółowo widać na fig. 3. Wymiary każdego z zagłębień 20 są takie, żeby mieściła się w nim jedna jednostka, taka jak mikrotabletka. Grubość tarczy 6 oraz wymiary przestrzeni 5 są również regulowane w taki sposób, żeby było to możliwe.

Przestrzeń 5 wchodzi w kanał wydający 9 do prowadzenia mikrotabletek do pojemnika zbiorczego 10, którym może być, na przykład, miseczka na leki konwencjonalnego typu, z której pacjent może zażyć wydaną mu dawkę leku.

Podczas transportu do pojemnika zbiorczego 10 mikrotabletki przemieszczają się obok czujnika 11, którym może być, na przykład, fotodetektor. Czujnik 11 odbiera impuls od każdej przemieszczającej się obok niego mikrotabletki i jest połączony z licznikiem 12, który można wyregulować na daną liczbę jednostek, takich jak mikrotabletki, jakie zamierza się użyć w dawce gotowej do użycia. Kiedy potrzebna liczba jednostek przemieściła się obok czujnika 11, licznik 12 wysyła sygnał do silnika 8, który wtedy zatrzymuje się. Powoduje to następnie wydanie zadanej dawki leku do pojemnika zbiorczego 10. Po wstawieniu nowego pojemnika zbiorczego 10 i wyzerowaniu licznika 12, urządzenie jest gotowe do wydania nowej dawki. Przestawiając licznik można łatwo ustawić i wydać inną dawkę, różną od poprzedniej.

Inną możliwością ustalenia liczby mikrotabletek, jakie mają być wydane, jest zliczanie liczby obrotów silnika za pomocą odpowiedniego licznika obrotów. Znając liczbę przestrzeni w tarczy można z łatwością ustalić liczbę obrotów silnika potrzebną do wydania pożądanej liczby tabletek. Po wykonaniu tej liczby obrotów, licznik wyśle sygnał, podobnie jak poprzednio, co spowoduje zatrzymanie silnika.

Zatem podczas procesu wydawania, mikrotabletki będą transportowane w wyniku obracania się tarczy 6 w zasadzie ruchem ciągłym i doprowadzane do wydawania. Transport ten zostanie przerwany, kiedy zostanie wydana liczba jednostek ustawiona na liczniku i czujnik wyśle sygnał o tym fakcie.

Na figurze 2 pokazano przekrój przez urządzenie płaszczyzną II-II z fig. 1, patrząc prostopadle do rzutu z fig. 1. Widać na nim obudowę 1 z przestrzenią magazynową lub pojemnikiem magazynowym 2 i kanałem lub szczeliną 4 w jego części dolnej. Jasne jest również, że tarcza 6 z osią 7 w przestrzeni 5 jest zaopatrzona w zagłębienia 20, każde na mikrotabletkę. Przestrzeń 5 ma wymiary dobrane w taki sposób, żeby łączyła ściankę wewnętrzną z zewnętrzną średnicą tarczy 6 z pozostawieniem tylko małej wolnej przestrzeni pomiędzy nimi. W ten sposób w każdym zagłębieniu 20 znajduje się trwale osadzona mikrotabletka, która nie może wypaść z niego podczas obracania tarczy 6 do chwili, kiedy zagłębienie znajdzie się przed otworem kanału wydającego 9. Otwór ten znajduje się w pewnej odległości obwodowej od szczeliny zasilającej 4 takiej, żeby obracająca się tarcza 6 z zagłębieniami 20 działała jak blokada zasilania i uniemożliwiała podawanie do kanału wydającego 9 więcej niż jednej mikrotabletki na raz.

Na figurze 3 pokazano rzut główny obrotowej tarczy 6 z osią 7. Wyraźnie widać, że tarcza 6 ma na swoim obwodzie wcięcia lub zagłębienia 20, rozmieszczone korzystnie równomiernie na obwodzie tarczy. Na figurze widać zagłębienia o „opływowej” konstrukcji, wskutek czego obwód tarczy 6 ma wygląd „falisty”, ale można również stosować inne konstrukcje. Na przykład, przejścia pomiędzy zagłębieniami 20 a obwodem mogą być bardziej raptowne, wskutek czego tarcza jest bardziej podobna do koła zębatego. Osoby znające tę dziedzinę techniki mogą ustalić odpowiednią konstrukcję na podstawie prostych badań rutynowych. Należy zauważyć, że zagłębienia 20 nie powinny być zaprojektowane w taki sposób, żeby istniało ryzyko skruszenia tabletek pomiędzy obwodem tarczy 6 a wewnętrzną ścianką przestrzeni 5.

Urządzenie według wynalazku takiego typu, jaki widać na tej figurze, okazuje się użyteczne i ma wiele zalet z punktu widzenia dawkowania i wydawania leków w postaci małych jednostek, takich jak mikrotabletki. Jednostki leku w innych postaciach, takich jak pigułki, granulki lub mikrokapsułki, mogą wymagać modyfikacji urządzenia, zwłaszcza jeżeli chodzi o projekt obrotowej tarczy 6 lub cylindra. Jednakże takie modyfikacje mieszczą się w zakresie kompetencji osób działających w tej dziedzinie techniki.

Możliwe są również inne przykłady wykonania, różne co do zasady działania, urządzenia według wynalazku. Zatem urządzenie dawkujące może być wykonane w postaci poziomej tarczy typu karuzelowego z równomiernie rozmieszczonymi przelotowymi otworami znajdującymi się w pobliżu obwodu. Każdy z tych otworów ma takie wymiary, żeby mieściła się w nim jedna mikrotabletka lub pigułka, a tarcza jest skonstruowana tak, żeby obracała się skokowo wokół pionowej osi. Po obróceniu

PL 195 555 B1 się tarczy o jeden krok, odsłania się dolny otwór, umożliwiając jednej jednostce wypadnięcie z tego otworu w dół do pojemnika zbiorczego. Równocześnie jedna jednostka wpada z góry do innego otworu w tarczy z pojemnika zbiorczego. Dolne wyloty otworów są zamknięte za pomocą elementu blokującego we wszystkich położeniach z wyjątkiem tego jednego, w którym jednostka wypada w dół do pojemnika magazynowego. W wyniku tego ponownie wprowadzone jednostki są stopniowo transportowane do tego położenia, w którym są wydawane do pojemnika zbiorczego podczas skokowego obracania się tarczy. Czujnik wyznacza liczbę skoków lub obrotów wykonywanych przez tarczę i, będąc podłączony do licznika, wysyła sygnał zatrzymujący obrót tarczy po wydaniu potrzebnej liczby jednostek.

Bez względu na sposób mechanicznego skonstruowania urządzenia według wynalazku, jest ono w zalecanym przykładzie wykonania wyposażone w licznik, w którym znajduje się okienko kontrolne i klawiatura. Za pomocą tych elementów użytkownik może nastawiać i odczytywać potrzebną dawkę, po czym naciskać „przycisk opróżniania”, powodując w ten sposób automatyczne wydanie potrzebnej dawki do odpowiedniego pojemnika zbiorczego. Takie urządzenie może być również wyposażone w układ do zmieniania i blokowania nastawionej dawki, dodatkowo do funkcji zerowania.

Konstrukcja mechaniczna urządzenia dawkującego według wynalazku nie powinna stwarzać kłopotów osobom znającym tę dziedzinę techniki, o ile osoby te zrozumiały ogólną koncepcję wynalazku i pokazanych przykładów wykonania. Również dobór odpowiednich materiałów do jego budowy nie powinien stwarzać kłopotów.

Wynalazek zapewnia procedurę i urządzenie spełniające silnie odczuwaną potrzebę do szybkiego i nie skomplikowanego zmieniania i dokładnego odmierzania dawek (najmniejsza możliwa dawka skuteczna) leku pacjentowi.

W powyż szym opisie, wynalazek i jego dział anie przedstawiono odwoł ują c się do ich konkretnych przykładów wykonania. Rozumie się jednak samo przez się, że są to tylko przykłady, które nie mają ograniczać zakresu wynalazku. Osoby znające tę dziedzinę techniki zorientują się, że można wprowadzić kilka modyfikacji i odmian wynalazku, mieszcząc się w zakresie objętym zastrzeżeniami patentowymi oraz że wynalazek ograniczają wyłącznie te zastrzeżenia.

Claims (10)

1. Sposób dawkowania leku, znamienny tym, że z magazynu leku pobiera się pewną ilość jednakowej wielkości jednostek (dawek częściowych), składających się z tabletek, takich jak mikrotabletki lub pigułki, z których każda zawiera określoną, jednakowej wielkości ilość aktywnej substancji medycznej i tworzących łącznie określoną z góry dawkę całkowitą aktywnej substancji medycznej, które to jednostki pobiera się z magazynu i transportuje się do wydawania w wyniku zasadniczo ciągłego ruchu oraz jednostki te pobiera się z magazynu i transportuje się do wydawania, a transport ten przerywa się, kiedy zostanie pobrana liczba jednostek odpowiadająca określonej z góry dawce całkowitej.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jednostki pobiera się z magazynu i transportuje się do wydawania w wyniku zasadniczo ciągłego ruchu.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jednostki z magazynu transportuje się do przestrzeni, z których każda zawiera jedną jednostkę, po czym przestrzenie te przemieszcza się do wydawania jednostek, a ruch ten przerywa się, kiedy liczba jednostek odpowiadająca określonej z góry dawce całkowitej została przeniesiona do tych przestrzeni i przemieszczona do wydawania.

4. Sposób według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że każda z tych jednostek zawiera od około 20% do około 2% wagi określonej z góry dawki całkowitej aktywnej substancji medycznej.

5. Urządzenie do dawkowania leku, znamienne tym, że zawiera pojemnik magazynowy (2) na lek w postaci jednostek, składających się z równej wielkości tabletek, takich jak mikrotabletki lub pigułki, z których każda zawiera określoną, jednakowej wielkości dawkę częściową aktywnej substancji medycznej, urządzenie (6) do pobierania leku z pojemnika magazynowego (2) i transportowania jednostek do urządzenia wydającego (9) oraz urządzenie (11, 12) do zliczania wydanych jednostek i przerywania wydawania do urządzenia wydającego (9) po wydaniu liczby jednostek odpowiadającej określonej z góry, regulowanej dawce całkowitej aktywnej substancji medycznej.

6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że urządzenie (6) jest skonstruowane do transportowania jednostek leku z pojemnika magazynowego (2) do urządzenia wydającego (9), zasadniczo ruchem ciągłym.

7. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że urządzenie (6) do pobierania i transportowania leku zawiera ciąg pojedynczych przestrzeni, w których kolejno umieszcza się jedną jednostkę leku, która jest następnie transportowana do urządzenia wydającego (9).

PL 195 555 B1

8. Urządzenie według zastrz. 6 albo 7, znamienne tym, że urządzenie (6) do pobierania i transportowania leku zawiera obracającą się tarczę lub cylinder, za pomocą której jednostki leku są przenoszone do urządzenia wydającego (9).

9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że obracająca się tarcza lub cylinder jest zaopatrzona wzdłuż swojej krawędzi obwodowej w zagłębienia (20), z których każde może przyjąć jedną jednostkę leku i w wyniku obrotu przetransportować tę jednostkę do urządzenia wydającego (9).

10. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że tabletki mają średnicę w przedziale 1-13 mm, następnie korzystnie w przedziale 2-8 mm, a najbardziej korzystnie w przedziale 2-5 mm (mikrotabletki), a pigułki mają wymiar zasadniczo w przedziale 1-8 mm, a następnie korzystnie w przedziale 1-4 mm.