PL194880B1 - Pasek materiału do wybielania zębów - Google Patents

Abstract

1. Pasek materialu do wybielania zebów zawierajacy substancje wybielajaca zeby, po- siadajacy ksztalt przystosowany do dopasowa- nia do zebów uzytkownika, znamienny tym, ze pasek w zasadzie przykrywa czesc strony przedniej co najmniej czterech zebów przed- nich (85) uzytkownika i dwóch klów (83, 84) oraz nadaje sie do zaginania na wierzcholkach i na stronie tylnej jednego lub wiekszej ilosci z czterech zebów przednich (85), bez przykry- wania wierzcholków dwóch klów (83, 84). PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem obecnego wynalazku jest pasek materiału do wybielania zębów.

Pasek materiału do wybielania zębów zawiera substancję wybielającą zęby tworząc wraz z nią zestaw do wybielania zębów.

Wybielanie zębów stało się popularne w dzisiejszej kulturze życia. Coraz więcej konsumentów poszukuje najlepszej metody pozwalającej na uzyskanie białych zębów. Powszechne jest profesjonalne wybielanie zębów przez stomatologa. Ogólnie, istnieją dwa rodzaje profesjonalnego wybielania zębów: w gabinecie dentystycznym albo poza gabinetem dentystycznym. Wybielanie zębów w gabinecie dentystycznym wymaga zwykle szeregu wizyt u dentysty oraz zastosowania ślinochronu i zabezpieczenia dziąseł pacjenta przed działaniem środków wybielających. Wybielanie dokonywane poza gabinetem dentystycznym wymaga zwykle zastosowania urządzenia lub korytka, które są wykonane w gabinecie dentystycznym w celu dopasowania do zębów pacjenta. Urządzenie jest wielokrotnie używane i dlatego musi być odpowiednio mocne, aby wytrzymało powtarzające się manipulowanie nim, czyszczenie, napełnianie, osadzenie na miejscu i ścieranie. Zwykle pacjent używa urządzenia w okresach czasu, w których może unikać kontaktów towarzyskich.

Obecnie istnieją nieprofesjonalne programy dla osób zainteresowanych wybielaniem swoich zębów, z użyciem produktów handlowych dostępnych w aptekach. Produkty handlowe dostarczane są w postaci zestawu, który zawiera urządzenie ogólnego stosowania i zbiornik zawierający żel wybielający. Oczywista zachętą do tej metody jest niższy koszt programu. Główną wadą tego urządzenia ogólnego stosowania typu jeden wymiar pasuje dla wszystkich, w porównaniu z urządzeniem dopasowanym profesjonalnie, jest większa pusta przestrzeń pomiędzy ściankami wewnętrznymi urządzenia i zębami. Dlatego, w celu zapewnienia bliskiego kontaktu powierzchni zębów z żelem bielącym, wymagane jest stosowanie większej ilości żelu bielącego. Ponadto, gorsze dopasowanie oznacza większy ubytek żelu na dziąsłach, który przedostaje się do jamy ustnej i ewentualnie jest połykany. Zestawy dostępne w handlu, program stosowany profesjonalnie poza gabinetem dentystycznym, w celu ich ponownego użycia wymagają od użytkownika czyszczenia urządzenia. Ponieważ urządzenia ogólnego stosowania nie są dopasowane do indywidualnego użytkownika, zajmują one o wiele więcej miejsca w ustach niż urządzenia dopasowane i dlatego w większym stopniu ograniczają one rozmowy towarzyskie.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 5,575,654 ujawniona jest jedna próba mająca na celu zapobieżenia niektórym problemom związanym z zestawami dostępnymi w handlu. W opisie tym ujawniono zapakowane, dające się formować urządzenie dentystyczne, przystosowane do dopasowania do szerokiego zakresu łuków zębowych o różnych wymiarach. W trakcie stosowania, urządzenie dentystyczne wyjmuje się z opakowania, ustawia równolegle do krawędzi zębów i naciska na zęby w kierunku tkanki przyzębia aż powierzchnie zębów zostaną przykryte.

Inne rozwiązanie jest ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 5,310,563. W opisie tym ujawniono materiał o konsystencji kitu, który formuje się przez nacisk w kierunku zębów. Jest on utrzymywany w miejscu przeznaczenia przez mechaniczne złączenie z powierzchniami podciętymi i w wyniku działania siły tarcia. Kompozycja zawiera w sobie składnik aktywny.

Inne metody ujawnione są w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 5,425,953. Opis ten ujawnia ciekłą kompozycję polimerową do wybielania zębów. Ciekła kompozycja polimerowa, po jej nałożeniu, tworzy warstewkę na zębach. Do innych opisów patentowych, w których ujawnia się zastosowanie warstewki w jamie ustnej zalicza się opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4,713,243 oraz opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 2,835,628.

Ogólnie zakłada się, że każdy użytkownik lub pacjent posiada cztery zęby przednie, dwa kły i dodatkowo zęby tylne, takie jak zęby trzonowe. Dotyczy to zarówno zębów górnych użytkownika jak i zębów przednich. Kształt czterech zębów przednich i kłów jest taki sam zarówno na górze jak i na dole, z tym, że zęby górne są zwykle większe. Każdy z zębów posiada stronę przednią i tylną oraz wierzchołek zęba. Strona przednia zęba jest określona jako strona zęba widoczna dla innych i zwrócona do warg ust. Strona tylna zęba jest zwykle niewidoczna dla innych, chyba że usta są szeroko otwarte. Wierzchołek zęba jest zdefiniowany jako część zęba, która jest najbardziej oddalona od dziąseł. Alternatywnie, wierzchołek można określić jako koronę, wierzchołek, ostrze lub górę zęba. Kształt wierzchołków czterech zębów przednich różni się bardzo od kształtu wierzchołków kłów lub zębów tylnych. Cztery zęby przednie mają zwykle kształt płaski, który umożliwia łatwe zakładanie paska do

PL 194 880 B1 wybielania zębów na wierzchołki zębów. Wierzchołek kłów ma zwykle zakończenie ostre lub jest w kształcie stożka. Ten kształt nie jest dostosowany do paska, który fałduje się lub owija na wierzchołku. Użytkownik paska materiału pokrywającego wierzchołek kłów może stwierdzić, że paska nie można łatwo dopasować i dlatego nie pozostaje on na miejscu przez dłuższe okresy czasu. Ponadto, dla użytkownika nie jest łatwe umieszczenie paska materiału na górze kłów. Pasek może także ulec rozdarciu na wierzchołku kła. Zwykle korzystne jest, aby pasek materiału nie fałdował się lub nie owijał na zębach trzonowych. Wierzchołki zębów trzonowych mają zwykle kształt kwadratowy, co nie pozwala na to, aby pasek łatwo sfałdował się na zębie. Jednakże, w zależności od kształtu paska materiału można uzyskać prawidłowe sfałdowanie się na górze zębów trzonowych.

Istnieje zapotrzebowanie, na tani, dostępny w handlu pasek do wybielania zębów o doskonałym kształcie, który jest w zgodnym kontakcie z odpowiednią powierzchnią zębową, i który pozostanie na miejscu podczas normalnych, codziennych zajęć. Dodatkowo, potrzebny jest taki kształt paska do wybielania zębów, który nie wymaga od użytkownika nadmiernego manipulowania dla jego umieszczenia, w celu upewnienia się, że zapewniony został dobry kontakt. Ponadto, to co jest niezbędne, to nie zawierający dużo miejsca środek zawierający składnik aktywny, który umożliwi osobie używającej ten środek jego stosowanie podczas rozmowy towarzyskiej, bez jego wpływu na mowę i wygląd.

W zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer seryjny 09/040,000 i w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 5,879,691 ujawniono zestaw do wybielania zębów. Zestaw obejmuje pasek z materiału elastycznego i substancję wybielającą zęby. Kształt paska został opisany jako dowolny kształt o zaokrąglonych narożach. Ujawnienia koncentrują się na właściwościach paska, takich jak sztywność giętna, skład materiałowy paska, jego drapowanie oraz wzajemne oddziaływanie pomiędzy paskiem i substancją wybielającą zęby, które ma na celu utrzymanie paska na miejscu. Wynalazcy niniejszego odkryli obecnie, że ważny jest także kształt paska do wybielania zębów. Lepsze kształty paska do wybielania zębów pozwalają na lepsze przyleganie do zębów paska do wybielania zębów i substancji wybielającej zęby. Udoskonalone kształty pozwalają na pozostawanie pasków do wybielania zębów na zębach użytkownika, bez ich obsunięcia się, nawet przez dłuższy okres czasu. Dodatkowo, nowe kształty powodują, że paski są mniej odczuwalne przez użytkowników.

Pasek materiału do wybielania zębów zawierający substancję wybielającą zęby, posiadający kształt przystosowany do dopasowania do zębów użytkownika, odznacza się według wynalazku tym, że pasek w zasadzie przykrywa część strony przedniej co najmniej czterech zębów przednich użytkownika i dwóch kłów oraz nadaje się do zaginania na wierzchołkach i na stronie tylnej jednego lub większej ilości z czterech zębów przednich, bez przykrywania wierzchołków dwóch kłów.

Korzystnie posiada pierwszy, drugi, trzeci i czwarty bok, przy czym pierwszy i drugi bok leżą naprzeciw siebie oraz trzeci i czwarty bok leżą naprzeciw siebie.

Korzystnie trzeci bok jest wklęsły i czwarty bok jest wypukły.

Korzystnie boki, pierwszy i drugi, są w postaci stopnia schodkowego.

Korzystnie boki, pierwszy i drugi, posiadają wycięcia powodujące, że trzeci bok jest krótszy od boku czwartego.

Korzystnie posiada co najmniej dwa wycięcia, odpowiadające wierzchołkom dwóch kłów.

Korzystnie posiada co najmniej dwa otwory lub nacięcia, korzystnie nacięcia krzyżowe, odpowiadające wierzchołkom dwóch kłów.

Korzystnie zawiera linię zagięcia przebiegającą od boku pierwszego do boku drugiego, której przebieg w pasku umieszczonym na górnych i dolnych zębach użytkownika jest zgodny z wierzchołkami zębów, przy czym długość linii zagięcia wynosi od 0,1 cm do 4 cm w pasku umieszczonym na zębach dolnych a długość linii zagięcia wynosi aż do 4,3 cm w pasku umieszczonym na zębach górnych użytkownika.

Korzystnie jest z materiału elastycznego, korzystnie folii polietylenowej o grubości nominalnej poniżej 0,1 mm, posiadającej elastyczność wystarczającą do utworzenia kształtów zakrzywionych i dającej się łatwo dostosować do powierzchni zębów i do śródmiąższowych przestrzeni zębowych, bez trwałego odkształcenia po umieszczeniu na zębach.

Korzystnie posiada umieszczone na stronie paska materiału pokrytej substancją, płaskie, wypełnione tą substancją, kieszenie.

Pasek materiału do wybielania zębów, według wynalazku posiada kształt przystosowany do dopasowania do zębów użytkownika. Każdy użytkownik ma cztery zęby przednie, dwa kły i dodatkowe zęby tylne, takie jak zęby trzonowe. Każdy ząb ma stronę przednią, wierzchołek i stronę tylną. Pasek

PL 194 880 B1 materiału ma taki kształt, że w zasadzie przykrywa od przodu co najmniej cztery zęby przednie i dwa kły użytkownika. Pokryte mogą być strony przednie dodatkowych zębów. Pasek do wybielania zębów następnie zawija się na wierzchołkach i na tylnej stronie jednego lub większej ilości z czterech zębów przednich. Materiał paska jednak nie zakrywa wierzchołków dwóch kłów. Materiał paska może mieć każdy dowolny kształt, który pozwala na wystawanie kłów. Do możliwych kształtów zalicza się kształt trapezoidalny, z lub bez stopniowanych, schodkowych boków lub wycięć oraz kształt prostokątny z wycięciami, stopniowanymi, schodkowymi bokami lub wybranymi.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku materiał paska do wybielania zębów, którego kształt jest w zasadzie trapezoidalny, fig. 2 przedstawia w widoku z góry pasek do wybielania zębów, którego kształt jest w zasadzie trapezoidalny i który posiada stopniowane, schodkowe boki, fig. 3 przedstawia w widoku z góry pasek do wybielania zębów, którego kształt jest w zasadzie prostokątny i który posiada stopniowane, schodkowe boki, fig. 4 przedstawia w widoku z góry pasek do wybielania zębów, którego kształt jest w zasadzie prostokątny i którego boki mają wycięcia, fig. 5 przedstawia w widoku z góry pasek do wybielania zębów, którego kształt jest prostokątny i który posiada dwa nacięcia, fig. 6 przedstawia w widoku z góry pasek do wybielania zębów, którego kształt jest prostokątny i który posiada dwa nacięcia krzyżowe, fig. 7 przedstawia w widoku z góry pasek do wybielania zębów, którego kształt jest prostokątny i który posiada dwa otwory, fig. 8A i 8B przedstawia w widoku z góry i z przodu sześć dolnych zębów przednich użytkownika oraz fig. 9 przedstawia w widoku z przodu pasek do wybielania zębów umieszczony przy sześciu zębach przednich użytkownika, przed jego zawinięciem na tylne strony zębów użytkownika.

W niniejszym opisie, skrót cm oznacza centymetr oraz skrót mm oznacza milimetr.

Figura 1 przedstawia pierwszy, zalecany przykład wykonania paska do wybielania zębów według wynalazku, który jest ogólnie oznaczony odnośnikiem 10. Przedstawiamy tu pasek 10 do wybielania zębów, ma kształt w zasadzie trapezoidalny. Pasek 10 posiada bok pierwszy 11, bok drugi 12, bok trzeci 13 i bok czwarty 14. Bok pierwszy 11 i bok drugi 12 są bokami prostymi, które przebiegają pod kątem ostrym od boku czwartego 14 do boku trzeciego 13. Bok trzeci 13 jest wklęsły i krótszy od boku czwartego 14. Bok czwarty 14 jest wypukły. Bok czwarty 14 jest umieszczany blisko dolnej krawędzi strony przedniej, dolnych, przednich zębów użytkownika. Alternatywnie, jeżeli pasek jest nakładany na górne zęby użytkownika, to bok czwarty 14 może być umieszczony wzdłuż części górnej strony przedniej, górnych, przednich zębów użytkownika. Linia zagięcia 15 paska 10, rozciąga się od boku pierwszego 11 do boku drugiego 12. Linia zagięcia 15, może być umieszczona bliżej trzeciego boku 13 albo czwartego boku 14. Linia zagięcia 15 jest wyznaczana przez rozmiar zębów użytkownika i położenie paska do wybielania zębów na zębach użytkownika. Trzeci bok 13 przebiega wzdłuż strony tylnej zębów użytkownika, po zagięciu paska 10 wzdłuż linii zagięcia 15.

Jak to pokazano na fig. 2, na przykładzie paska 20, materiał paska do wybielania zębów może mieć kształt zasadniczo trapezoidalny, który posiada stopniowane, schodkowe boki. Pasek 20 w tym przykładzie posiada bok pierwszy 21, bok drugi 22, bok trzeci 23 i bok czwarty 24. Bok trzeci 23 jest wklęsły i krótszy od boku czwartego 24. Bok czwarty 24 jest wypukły. Bok pierwszy 21 i bok drugi 22 są to stopniowane, schodkowe boki. Linia zagięcia 25 rozciąga się od naroża 26 do 27, odpowiednio, stopnia schodkowego w boku pierwszym 21 i stopnia schodkowego boku drugiego 22. Pasek 20 może być opisany alternatywnie jako dwa w zasadzie trapezoidalne kształty umieszczone jeden na drugim. Trapez górny jest utworzony przez bok trzeci 23, bok drugi 22 od jego naroża 27 w górę aż do boku trzeciego 23, linię zagięcia 25 i bok pierwszy 21 od jego naroża 26 aż do boku trzeciego 23. Trapez dolny jest utworzony przez linie zagięcia 25, bok drugi 22 od jego naroża 27 w dół aż do boku czwartego 24, bok czwarty 24 i bok pierwszy od jego naroża 26 w dół do boku czwartego 24.

Na figurze 3 przedstawiony jest inny przykład paska 30 według niniejszego wynalazku. Pasek materiału do wybielania zębów ma kształt w zasadzie prostokątny ze stopniowanymi, schodkowymi bokami. Pasek 30 w tym przykładzie wykonania posiada bok pierwszy 31, bok drugi 32, bok trzeci 33 i bok czwarty 34. Obydwa boki pierwszy 31 i drugi 32 są to stopniowane, schodkowe boki. Linia zagięcia 35 rozciąga się od naroża 36 do 37, odpowiednio, stopnia schodkowego w boku pierwszym 31 i stopnia schodkowego boku drugiego 32. Pasek 30 można także opisać jako dwa prostokąty umieszczone jeden na drugim. Prostokąt górny jest utworzony przez bok trzeci 33, bok drugi 32 od jego naroża 37 aż do boku trzeciego 33, linię zagięcia 35 i bok pierwszy 31 od jego naroża 36 aż do boku trzeciego 33. Ten górny prostokąt może być opisany inaczej jako klapka, która dopasowuje się do tylnych stron zębów użytkownika. Prostokąt dolny jest utworzony przez linię zagięcia 35, bok drugi 32

PL 194 880 B1 od jego naroża 37 w dół do boku czwartego 34, bok czwarty 34 i bok pierwszy 31 od jego naroża 36 w dół do boku czwartego 34.

Linia zagięcia 35 jest umieszczana na wierzchołkach zębów użytkownika, dla umożliwienia zawinięcia paska w dół, zarówno na stronie przedniej jak i na stronie tylnej zębów użytkownika. Pasek jest umieszczony w ten sposób, aby dwa kły użytkownika znajdowały się tuż po zewnętrznej stronie naroży 36 i 37. Bok czwarty 34 jest umieszczany w pobliżu dolnej krawędzi dolnych, przednich zębów użytkownika. Alternatywnie, jeżeli pasek jest nakładany na górne zęby użytkownika, bok czwarty 34 może być umieszczony wzdłuż górnej części strony przedniej, górnych, przednich zębów użytkownika. Bok trzeci 33 znajduje się wzdłuż tylnej strony zębów użytkownika.

Na figurze 4 przedstawiony jest szczegółowo pasek materiału do wybielania zębów o kształcie zasadniczo prostokątnym, którego boki mają wycięcia. Pasek 40 posiada bok pierwszy 41, bok drugi 42, bok trzeci 43 i bok czwarty 44. Bok trzeci 43 i bok czwarty 44 są w zasadzie bokami prostymi o tej samej długości. Bok pierwszy 41 i bok drugi 42 mają wycięcia, odpowiednio 46 i 47, dzięki którym po umieszczeniu paska na zębach użytkownika wierzchołki kłów nie są zakryte. Linia zagięcia 45 rozciąga się od wycięcia 46 w boku pierwszym 41 do wycięcia 47 w boku drugim. Jak to pokazano, wycięcia 46 i 47 mają kształty boczne w postaci litery V. Wycięcia mogą być dowolnego kształtu, wliczając w to kształt prostokątny, kształt półokrągły i tym podobne, które uniemożliwiają zawinięcie wierzchołków kłów przez odmianę 40.

Inne przykłady wykonania pasków 50, 60 i 70 są przedstawione odpowiednio na fig. 5, fig. 6 i fig. 7. Paski 50, 60 i 70 materiału do wybielania zębów mają w zasadzie kształt prostokątny, z zaokrąglonymi narożami. Każdy z pasków w tych przykładach posiada dwie przerwy, które pozwalają na wystawanie kłów, gdy pasek do wybielania zębów zostanie umieszczony na zębach użytkownika. Na fig. 5 pokazano przerwy w postaci prostych nacięć 56 i 57. Nacięcia 56 i 57 rozciągają się od krawędzi zewnętrznej paska 50 do punktu znajdującego się wewnątrz odmiany. Linia zagięcia 55 rozciąga się od nacięcia 56 do nacięcia 57. Na fig. 6 pokazane są nacięcia 66 i 67, które są nacięciami krzyżowymi. Nacięcia krzyżowe 66 i 67 są umieszczone wewnątrz odmiany 60. Linia zagięcia 65 rozciąga się od nacięcia krzyżowego 66 do nacięcia krzyżowego 67. Pasek 70 w przykładzie zilustrowany na fig. 7 posiada wycięte w pasku otwory 76 i 77. Wymiar otworów 76 i 77 musi być odpowiednio dobrany tak, aby umożliwiał wystawanie wierzchołków kłów. Linia zagięcia 75 rozciąga się pomiędzy otworami 76 i 77.

Na figurach 8A i 8B pokazano odpowiednio w widoku z góry 81 i z przodu 82, dolne sześć zębów przednich użytkownika. Widok z góry 81 pokazuje ogólny wysklepiony kształt odtworzony dla sześciu zębów przednich. Dwa kły 83 i 84 są umieszczone na przeciwległych stronach czterech zębów przednich 85. Nie pokazano dodatkowych zębów tylnych, takich jak zęby trzonowe, które są umieszczone tuż obok każdego z kłów. Widok z przodu przedstawia ogólne kształty, wliczając w to wierzchołki, czterech zębów przednich 85 oraz kłów 83 i 84.

Na figurze 9 pokazany jest widok z przodu 82 sześciu zębów przednich, pokazanych na fig. 8, wraz z paskiem 20 do wybielania zębów zilustrowanym w przykładzie na fig. 2. Pasek 20 przedstawiono jako umieszczony wzdłuż zębów ale jeszcze nie zawinięty na zębach. Jak to pokazano, bok czwarty 24 jest umieszczony wzdłuż dolnej części czterech zębów przednich 85 i dwóch kłów 83 i 84. Linia zagięcia 25 natrafia na wierzchołki czterech zębów przednich 85 i umożliwia odkrycie wierzchołków kłów 83 i 84. Kły wystają przy narożach 26 i 27 stopni schodkowych. Bok trzeci 23 powinien być z kolei zawinięty w dół na stronę tylną czterech zębów przednich.

Pasek do wybielania zębów może być nazywany paskiem materiału do wybielania zębów, paskiem materiału lub paskiem. Pasek materiału do wybielania zębów ma kształt, który jest dostosowany do dopasowania do zębów użytkownika. Korzystne jest, gdy pasek pokrywa w zasadzie stronę przednią co najmniej czterech zębów przednich i dwóch kłów użytkownika. Te zęby są najbardziej widocznymi zębami u większości użytkowników. Pasek materiału może przykrywać stronę przednią zębów dodatkowych, takich jak zęby znajdujące się tuż obok dwóch kłów. Może to być pożądane, gdy zęby te są widoczne dla innych. Określenie w zasadzie oznacza, że przykryta jest co najmniej połowa powierzchni zębów przednich. Pasek do wybielania zębów może przykrywać całą powierzchnię zębów przednich i może także przykrywać część dziąseł przylegających do zębów. Zwykle, pasek do wybielania zębów zaczyna przykrywanie w punkcie przecięcia powierzchni zębów i dziąseł.

Pasek do wybielania zębów nadaje się do zawijania na wierzchołkach i na strony tylne jednego lub większej ilości z czterech zębów przednich, bez zakrywania wierzchołków dwóch kłów. Kształt paska umożliwia to, aby pasek nie przykrywał wierzchołków kłów. Określenie zawijanie na wierzchoł6

PL 194 880 B1 kach oznacza, że pasek pokrywa lub owija się wokół przedniej strony zębów na wierzchołki zębów i na tylną stronę zębów. W zależności od rozmiaru paska materiału, przykryta może być cała strona tylna zębów wliczając w to przyległe dziąsło albo może być przykryta tylko część tylnej strony zębów.

Kształt paska do wybielania zębów jest krytyczny dla umożliwienia przykrycia przedniej strony kłów bez przykrywania wierzchołków kłów. Kształt paska może być dowolnym kształtem, który umożliwia uzyskanie tego wyniku. Pasek do wybielania zębów może przybierać wiele kształtów. Pasek może mieć w zasadzie kształt trapezoidalny. Określenie w zasadzie trapezoidalny jest użyte dla oznaczenia dowolnego kształtu posiadającego cztery ogólne boki, z których dwa boki są zwykle równoległe lub jednakowo wysklepione. Może to wystąpić wtedy, gdy jeden bok jest wypukły i przeciwny bok jest wklęsły. Kształt wysklepiony może pomóc w zmniejszeniu marszczenia się paska i umożliwić bardziej gładkie ułożenie paska wzdłuż powierzchni zębów. Dwa pozostałe przeciwległe boki zwykle są równoległe. Pasek może mieć kształt w zasadzie prostokątny. Nazwa ta użyta jest zwykle do określenia kształtu mającego cztery boki, przy czym każde z dwóch boków są bliskie równoległości. Określenie równoległe jest użyte szeroko, dla objęcia boków, które są wysklepione, nie proste i zwykle nie prostopadłe. Alternatywnie, pasek może mieć dowolny kształt, taki jak okrągły lub owalny. Pasek może także mieć kształt wieloboczny. Nie jest wymagane, aby kształt paska był symetryczny.

Dowolne boki lub krawędzie paska mogą mieć wycięcia, stopień schodkowy lub wysklepienie. Przez określenie wycięcie rozumie się, że jest to przerwa, wcięcie lub jakiegoś rodzaju krzywa. Przez określenie stopień schodkowy rozumie się bok, który nie jest prosty i może zawierać jeden albo większą ilość stopni schodkowych. Pasek może także zawierać nacięcia, nacięcia krzyżowe, otwory, perforacje albo może mieć dowolną, odpowiednią budowę która umożliwia wystawanie kłów przez materiał paska lub pozwala na ominięcie kłów przez materiał paska. Zwykle, przerwa powinna wynosić w przybliżeniu 2 cm, w celu umożliwienia wystawania kłów.

Każdy pasek materiału powinien zawierać linię zagięcia. Linia zagięcia jest zdefiniowana jako część paska w której wierzchołki zębów stykają się z paskiem, gdy pasek jest zaginany lub zawijany na wierzchołkach. Ta linia może przebiegać od miejsca do którego jedna z przerw, jeden ze stopni schodkowych albo jedno z wycięć przebiega od jednego boku paska najdalej, do miejsca do którego inna z przerw, inny stopień schodkowy albo inne wycięcie przebiega najdalej od przeciwległego boku paska. Na przykład, od naroża stopnia schodkowego albo od punktu wycięcia. Linia zagięcia zwykle rozciągać się może od jednego boku paska do drugiego, równoległego boku i wzdłuż dłuższej części paska. Linia zagięcia może być samonastawna w zależności od rozmiaru i kształtu paska. W przypadku trapezoidalnego kształtu paska, linia zagięcia będzie określona w zależności od umiejscowienia paska na zębach użytkownika.

Długość linii zagięcia, dla paska przeznaczonego do dopasowania na dolnych zębach użytkownika, wynosi zwykle aż do około 4 cm. Nie ma wymagań odnośnie minimalnej linii zagięcia, pod warunkiem, że część paska jest zagięta na wierzchołku co najmniej jednego z czterech zębów przednich. Ogólnie, linia zagięcia wynosi od około 0,1 cm do około 4 cm, korzystnie od około 0,5 cm do około 3,5 cm, korzystniej od około 1 cm do około 3,2 cm i najkorzystniej od około 2 cm do około 3,1 cm. W przypadku zębów górnych użytkownika, długość linii zagięcia wynosi aż do około 4,3 cm. Linia zagięcia wynosi zwykle od około 0,1 cm do około 4,3 cm, korzystnie od około 0,5 cm do około 4 cm, korzystniej od około 1 cm do około 3,5 cm i najkorzystniej od około 2 cm do około 3,4 cm.

Kształt paska materiału jest korzystnie dowolnym kształtem z zaokrąglonymi narożami. Określenie zaokrąglone naroża oznacza, że nie ma jakichkolwiek ostrych kątów lub miejsc. Pasek materiału dający się dostosować ma korzystnie rozmiar, który pozwala na indywidualne dopasowanie do rzędu zębów przeznaczonych do wybielania. Rozmiar paska materiału zależy od wielu czynników, wliczając w to liczbę zębów przeznaczonych do wybielania, wielkość zębów i osobiste preferencje używającego pasek. Na ogół, długość paska materiału wynosi od około 2 cm do około 12 cm, korzystnie od około 3 cm do około 9 cm i korzystniej od około 4 cm do około 6 cm. Jeżeli pasek materiału ma na bokach stopnie schodkowe albo ma kształt trapezoidalny, to dłuższy bok paska materiału wynosi zwykle od około 3 cm do około 12 cm, korzystnie od około 3,1 cm do około 10 cm, korzystniej od około 3,5 cm do około 8 cm i najkorzystniej od około 4 cm do około 6 cm. Krótszy bok ma wymiar od około 0,1 cm do około 12 cm, korzystnie od około 0,5 cm do około 8 cm, korzystniej od około 1 cm do około 5 cm i najkorzystniej od około 1,5 cm do około 3 cm. Szerokość paska materiału zależy także od wielu czynników, wliczając w to, czy lub nie, pasek materiału zawija się całkowicie wokół i przykrywa część lub całe powierzchnie, przednią i tylną, zębów. W ogólnym zastosowaniu, szerokość paska materiału wynosi od około 0,5 cm do około 4 cm, a korzystnie od około 1 cm do około 2 cm.

PL 194 880 B1

Pasek materiału służy jako osłona zabezpieczająca, w zasadzie w celu zapobiegania kontaktowi śliny z substancją wybielającą zęby i wypłukiwaniu i/lub erozji substancji wybielającej zęby z powierzchni zębów, przez wargi, język i inne miękkie tkanki użytkownika. W celu utrzymania aktywności substancji wybielającej zęby, do działania na powierzchnię zębów przez długi okres czasu od kilku minut do kilku godzin, ważne jest zminimalizowanie takiego wypłukiwania i/lub erozji. Określenie działa na oznacza w niniejszym jako powodująca żądaną zmianę. Na przykład, jeżeli substancją jest wybielacz zębów, to wybiela on barwne ciała, w celu spowodowania wybielenia.

Pasek materiału może zawierać takie substancje jak polimery, materiały tkane naturalne i syntetyczne, włókniny, folię, papier, gumę oraz ich połączenia. Pasek materiału może być materiałem jednowarstwowym albo laminatem zawierającym więcej niż jedną warstwę. Zwykle pasek materiału jest w zasadzie nieprzepuszczalny dla wody. Materiałem może być polimer dowolnego typu, który spełnia wymagania dotyczące sztywności zginania i jest zgodny ze składnikami aktywnymi substancji wybielającej zęby, takimi jak nadtlenek. Materiał może składać się z pojedynczego polimeru albo z mieszaniny polimerów. Do odpowiednich polimerów zalicza się, lecz nie ograniczając się do nich, polietylen, kopolimer etylen-octan winylu, kopolimer etylen alkohol winylowy, poliestry takie jak Mylar® produkowane przez firmę DuPont, fluoroplasty takie jak Teflon® produkowane przez firmę DuPont oraz ich kombinacje. Korzystnie, materiał jest polietylenem. Grubość paska materiału wynosi zwykle poniżej 1 mm, korzystnie poniżej około 0,05 mm i korzystniej od około 0,001 mm do około 0,03 mm. Grubość polietylenowego paska materiału wynosi korzystnie poniżej około 0,1 mm i korzystniej od około 0,005 mm do około 0,02 mm.

Pasek materiału może zawierać płytkie kieszenie. Gdy substancję nakłada się na stronę paska materiału pokrywaną substancją, dodatkowa ilość substancji wypełnia płytkie kieszenie, które stanowią wtedy zbiornik dodatkowej substancji. Ponadto, płytkie kieszenie pomagają w nadaniu tekstury zestawowi zasilającemu. Folia korzystnie posiada układ płytkich kieszeni. Zwykle, wymiar poprzeczny płytkich kieszeni wynosi w przybliżeniu 0,4 mm, a ich głębokość 0,1 mm. Gdy w pasku materiału znajdują się płytkie kieszenie i gdy na pasek nakłada się warstwę substancji o różnych grubościach, całkowita grubość zestawu zasilającego jest zwykle mniejsza od około 1 mm. Korzystnie, całkowita grubość jest mniejsza od około 0,5 mm.

Sztywność giętna jest właściwością materiału, która jest funkcją połączenia grubości paska, jego szerokości oraz modułu sprężystości podłużnej materiału. Test ten jest metodą pomiaru sztywności folii poliolefinowej i rozciągania. Określa on opór na zgięcie próbki przez użycie czujnika tensometrycznego przymocowanego do końca poziomej belki. Przeciwległy koniec belki naciska poprzecznie na pasek próbki w celu wciśnięcia paska w pionowy rowek w poziomej płycie, na której spoczywa próbka. Mikroamperomierz połączony przewodem z czujnikiem tensometrycznym jest skalibrowany w gramach siły ugięcia. Sztywność próbki jest odczytywana bezpośrednio z mikro-amperomierza i wyrażona w gramach na centymetr szerokości paska próbki. Zgodnie z obecnym wynalazkiem, sztywność giętna paska materiału jest mniejsza od około 5 g/cm, jak to zmierzono za pomocą urządzenia Handle-O-Meter, model #211-300 dostarczanego przez firmę Thwing-Albert Instrument Co. of Philadelphia, PA, zgodnie z normą ASTM D2923-95. Korzystnie, sztywność giętna paska materiału jest mniejsza od około 4 g/cm, korzystniej jest mniejsza od około 3 g/cm i najkorzystniej zawiera się w granicach od około 0,1 g/cm do około 1 g/cm. Korzystnie, sztywność giętna paska materiału jest w zasadzie stała i w trakcie normalnego używania nie zmienia się znacząco. Na przykład pasek materiału nie wymaga nawodnienia w celu osiągnięcia małej wartości sztywności giętnej z wyżej określonych zakresów.

Ta względnie mała sztywność pozwala na obłożenie paskiem materiału ukształtowanych powierzchni zębów, z zastosowaniem bardzo małej siły nacisku, to jest, utrzymana jest zgodność krzywizny ust zakładającego pasek i przerw pomiędzy przyległymi zębami, ponieważ wewnątrz paska materiału występuje mała, szczątkowa siła, która powoduje powrót paska do jego zasadniczo płaskiego kształtu. Elastyczność paska umożliwia kontakt paska materiału z przylegającą do niego tkanką miękką przez wydłużony okres czasu bez fizycznego podrażnienia. Pasek materiału nie wymaga w trakcie formowania stosowania nacisku na zęby.

Pasek materiału jest utrzymywany w miejscu na wielu sąsiednich zębach dzięki działaniu siły adhezyjnej substancji. Lepkość i ogólna kleistość substancji powoduje, że pasek materiału jest przymocowany adhezyjnie do wielu przyległych zębów bez znaczącego poślizgu w wyniku potencjalnego tarcia pochodzącego od warg, języka i innych tkanek miękkich trących na pasek materiału podczas ruchu ust w trakcie mówienia, picia i tym podobnych. Jednakże, adhezja do zębów jest wystarczająco

PL 194 880 B1 mała dla umożliwienia łatwego usunięcia zestawu zasilającego przez użytkownika ten zestaw, przez oderwanie paska materiału z użyciem jednego z palców lub paznokcia palca ręki. Zestaw zasilający nadaje się do łatwego usuwania z powierzchni zębów bez użycia przyrządu, rozpuszczalnika chemicznego lub nadmiernego tarcia. Do rozpuszczalników chemicznych zalicza się dowolne rozpuszczalniki organiczne stosowane powszechnie w produktach do pielęgnacji ust, takie jak alkohol oraz inne bezpieczne rozpuszczalniki, takie jak woda, które można użyć do rozcieńczania środka zagęszczającego. Nadmierne tarcie jest opisane jako dowolny rodzaj tarcia jednym z palców lub miękkim przyrządem, takim jak kulki bawełniane, wacik lub tampony z gazy.

Wymagana siła odrywająca wynosi tylko od około 1 g do około 50 g na pasek o szerokości 1,5 cm (w przybliżeniu 17 g/cm). Korzystnie, siła odrywająca wynosi od około 5 g do około 40 g i korzystniej od około 10 g do około 30 g. Do celów manipulowania przez konsumenta pożądana jest mała siła odrywająca. Możliwe jest stosowanie malej siły odrywającej z powodu nie agresywnego charakteru substancji żelowej. Tylko wtedy, gdy sztywność giętna paska jest mała to adhezja substancji może być także mała. Adhezja sztywniejszego paska powinna być większa w stosunku do sztywności paska, w celu zapobieżenia powrotu kształtu paska do jego stanu płaskiego i oderwania się od ukształtowanej powierzchni wielu zębów.

Pasek materiału może być uformowany z zastosowaniem kilku, znanych w tej dziedzinie procesów wytwórczych. Korzystnie, polietylenowy pasek materiału wytwarza się w procesie dmuchania albo w procesie wylewania. Możliwe do zastosowania są także takie procesy jak wytłaczanie oraz inne procesy, które nie oddziałują na sztywność giętną paska materiału. Dodatkowo, substancję można wprowadzić na pasek podczas jego wytwarzania. Substancja może być laminatem na pasku.

Substancja wybielająca zęby jest kompozycją, związkiem lub mieszaniną zdolną do oddziaływania na zmianę lub powodowania żądanej zmiany w wyglądzie i/lub strukturze powierzchni, która znajduje się w kontakcie z tą substancją. Do przykładów zmian wyglądu i zmian strukturalnych zalicza się, lecz niekoniecznie ograniczając się do tego, wybielanie, wybielanie plam, usuwanie plam, usuwanie płytki nazębnej oraz usuwanie kamienia nazębnego. Korzystnie, składnik aktywny przeznaczony jest do wybielania powierzchni zębów.

Pasek materiału może być powleczony substancją do wybielania zębów, substancja do wybielania zębów może być nakładana przez użytkownika albo może być nakładana przez użytkownika na jego zęby i następnie na pokryte zęby może być założony pasek. Ilość substancji nałożonej na pasek materiału lub zęby, będzie zależała od wielkości i pojemności kawałka materiału, stężenia substancji aktywnej i pożądanej korzyści. Zwykle, wymagane jest mniej niż około 1 gram substancji. Korzystnie, stosuje się od około 0,05 g do około 0,5 g substancji, korzystniej od około 0,1 g do około 0,4 g substancji. Ilość substancji na centymetr kwadratowy materiału jest mniejsza od około 0,2 g/cm , korzystnie wynosi od około 0,005 g/cm do około 0,1 g/cm i korzystniej od około 0,01 g/cm do około 0,04 g/cm².

Substancja zgodnie z wynalazkiem może być w postaci lepkiej cieczy, pasty, żelu, roztworu albo w innej formie, która zapewni odpowiednią adhezję. Korzystnie, substancja jest w postaci żelu. Lepkość substancji powinna wynosić od około 200 cP do około 1000000 cP, przy małych prędkościach ścinania (mniej niż jeden 1/s). Korzystnie, lepkość zawiera się w granicach od około 100000 cP do około 800000 cP i korzystniej od około 400000 cP do około 600000 cP.

Substancje aktywne nadające się do wybielania zawierają dowolny materiał, który jest bezpieczny przy stosowaniu w jamie ustnej i który powoduje wybielenie lub usunięcie plam. Substancje aktywne nadające się do wybielania są wybrane z grupy obejmującej nadtlenki, chlorany(lll) metali, nadborany, nadtlenowęglany, nadtlenokwasy oraz ich kombinacje. Do odpowiednich nadtlenków zalicza się nadtlenek wodoru, nadtlenek wapnia, nadtlenek karbamidu oraz ich mieszaniny. Najkorzystniejszy jest nadtlenek karbamidu. Do odpowiednich chloranów(lll) metali zalicza się chloran(III) wapnia, chloran(III) baru, chloran(III) magnezu, chloran(III) litu, chloran(III) sodu i chloran(III) potasu. Dodatkowo, substancjami aktywnymi do wybielania mogą być chlorany(I) i tlenek chloru(IV). Korzystnym chloranem(III) jest chloran(III) sodu.

Udział wagowy składnika aktywnego w substancji do wybielania zębów wynosi od około 0,01% do około 40%. Jeżeli jako składnik aktywny jest wybrany nadtlenek, to udział wagowy nadtlenku w substancji do wybielania zębów powinien wynosić, w przeliczeniu na nadtlenek wodoru, od około 0,1% do około 20%, korzystnie od około 0,5% do około 10% i najkorzystniej od około 1% do około 7%. Dla dostarczenia tej ilości równoważnika nadtlenku wodoru, udział wagowy w substancji do wybielania

PL 194 880 B1 zębów takiego nadtlenku jak nadtlenek karbamidu, wynosi od około 0,1% do około 30% i korzystnie od około 3% do około 20%.

Składniki aktywne są zawarte zazwyczaj w żelu wodnym. Żel jest podłożem o wysokiej lepkości, utworzonym ze znanego w tej dziedzinie środka żelującego. Te środki żelujące są bezpieczne przy użyciu doustnym, nie są łatwo rozpuszczalne w ślinie i nie reagują z wprowadzonymi do nich związkami do pielęgnacji ust lub nie dezaktywują tych związków. Zwykle, środek żelujący jest polimerem ulegającym pęcznieniu. Ponadto, żel uformowany za pomocą tych środków nadaje materiałowi w postaci folii odpowiednią przylepność do docelowego obszaru w ustach. Poziom udziału wagowego środka żelującego w substancji do wybielania zębów, potrzebny do utworzenia kompozycji żelowej, wynosi od około 0,1% do około 15%, korzystnie od około 1% do około 10%, korzystniej od około 2% do około 8% najkorzystniej od około 2% do około 8%.

Do odpowiednich środków żelujących, nadających się do stosowania zgodnie z wynalazkiem, zalicza się karboksypolimetylen, karboksymetylocelulozę, karboksypropylocelulozę, Poloksamer (polioksyetylenowany glikol polioksypropylenowy), karagen, Veegum, polimery karboksywinylowe oraz takie gumy naturalne jak guma Karaya, guma Xantan, guma guar, guma arabska, guma tragakantowa oraz ich mieszaniny. Korzystnym środkiem żelującym, nadającym się do stosowania zgodnie z obecnym wynalazkiem, jest karboksypolimetylen dostarczany przez firmę B. F. Goodrich Company pod nazwą handlową Carbopol. Do szczególnie korzystnych zalicza się Carbopol 934, 940, 941, 956 oraz ich mieszaniny. Szczególnie korzystny jest Carbopol 956. Karboksypolimetylen jest słabo kwaśnym polimerem winylowym, zawierającym aktywne grupy karboksylowe. Stężenie normalne w wodzie różnych żywic karboksypolimetylenowych wynosi, zgodnie z informacjami wytwórcy, poniżej około 2%. Stwierdzono jednakże, że dzięki wytworzeniu przesyconych kompozycji karboksypolimetylenowych, których stężenie całkowite mieści się w zakresach określonych powyżej, można otrzymać doustne kompozycje żelowe o odpowiednio wysokiej lepkości.

W dodatku do ich wysokiej lepkości, stężone żele karboksypolimetylenowe posiadają szereg ważnych właściwości. Poza ilością niezbędną dla uzyskania wysokiej lepkości, do doustnej kompozycji żelowej dodaje się wystarczającą ilość karboksypolimetylenu, tak że do obniżenia lepkości do punktu w którym kompozycja może być rozcieńczona lub wymyta przez ślinę potrzebna jest znaczna ilość śliny lub wody. Stężona kompozycja karboksypolimetylenowa posiada także unikalną kleistość lub lepkość, która utrzymuje i uszczelnia materiał paska na docelowej powierzchni jamy ustnej do której jest przyklejony, szczególnie na powierzchni zębów. Należy jednakże zadbać o to, aby uniknąć stosowania za dużej ilości karboksypolimetylenu, co może utrudnić wstawianie lub usuwanie paska materiału.

Ujawnione tu kompozycje żelowe zawierają także wodę. Woda, stosowana zgodnie z obecnym wynalazkiem, powinna być korzystnie wodą dejonizowaną i wolną od zanieczyszczeń organicznych. Udział wagowy wody w substancji wynosi od około 0,1% do 95%, korzystnie od około 5% do około 90% i najkorzystniej od około 10% do około 80%. Ta ilość wody obejmuje wodę wolną, która jest dodana oraz wodę wprowadzoną z innymi substancjami.

Można także dodać środek regulujący wartość pH, w celu zoptymalizowania stabilności przechowywania żelu i uczynienia substancji bezpieczną dla tkanek ust. Tymi środkami regulującymi pH albo buforami, mogą być dowolne substancje nadające się do regulowania pH substancji. Do odpowiednich substancji zalicza się wodorowęglan sodu, fosforan sodu, wodorotlenek sodu, wodorotlenek amonu, cynian(lV) sodu, trietanoloamina, kwas cytrynowy, kwas chlorowodorowy, cytrynian sodu oraz ich kombinacje. Środki regulujące pH dodaje się w odpowiedniej ilości, tak aby wyregulować pH kompozycji żelowej do wartości od około 4,5 do około 11, korzystnie od około 5 do około 8,5 i korzystniej od około 5,5 do około 7. Udział wagowy środków regulujących pH, obecnych w substancji, wynosi zwykle od około 0,01% do około 15% i korzystnie od około 0,05% do około 5%.

Jakkolwiek żel opisany powyżej zapewnia odpowiednią przylepność, dla poprawienia przyczepności składników aktywnych, do kompozycji można także wprowadzić dodatkowe środki żelujące. Do odpowiednich środków zalicza się zarówno polimery charakteryzujące się ograniczoną rozpuszczalnością w wodzie jak również polimery nie rozpuszczalne w wodzie. Gdy ślina łączy się z przyrządzoną kompozycją, to te polimery osadzają się w postaci cienkiej warstwy zarówno na tkankach miękkich jamy ustnej jak i na tkankach twardych. Do odpowiednich lepiszczy charakteryzujących się ograniczoną rozpuszczalnością w wodzie zalicza się hydroksyetylocelulozę lub hydroksypropylocelulozę. Do lepiszczy nie rozpuszczalnych w wodzie zalicza się etylocelulozę i żywice polioksy. Innym, możliwym lepiszczem, nadającym się do stosowania w przyrządzonej kompozycji jest poliwinylopirolidon o masie

PL 194 880 B1 cząsteczkowej od około 50000 do około 300000. Jeszcze innym, możliwym lepiszczem, nadającym się do stosowania w przyrządzonej kompozycji jest połączenie Gantrez i półsyntetycznego, rozpuszczalnego w wodzie polimeru karboksymetylocelulozy.

Do substancji można dodać także dodatkowy materiał nośnikowy. Materiały nośnikowe mogą być środkami utrzymującymi wilgoć. Do odpowiednich środków utrzymujących wilgoć zalicza się glicerynę, sorbit, glikol polioksyetylenowy, glikol propylenowy oraz inne jadalne alkohole wielowodorotlenowe. Udział wagowy w substancji środków utrzymujących wilgoć wynosi zwykle od około 10% do około 95%, korzystnie od około 20% do około 80% i korzystniej od około 50% do około 70%. Dodatkowo do powyższych materiałów żelu zgodnie z wynalazkiem do substancji można dodać szereg innych składników. Do tych dodatkowych składników zalicza się, lecz nie ograniczając się do tego, środki smakowe, substancje słodzące, ksylitol, substancje zmętniające, środki barwiące oraz związki chelatowe, takie jak kwas etylenodiaminotetraoctowy. Te dodatkowe składniki można także użyć zamiast związków ujawnionych powyżej.

Wkładkę usuwalną można utworzyć z dowolnego materiału, który wykazuje mniejsze powinowactwo do substancji niż substancja wykazuje do samej siebie i do paska materiału. Wkładkę usuwalną stanowi korzystnie sztywny arkusz materiału takiego jak polietylen, papier, poliester albo innego materiału, na który nakłada się materiał nieprzylepny. Materiał wkładki usuwalnej może być powleczony woskiem, silikonem, poliestrem jak Teflon®, fluoropolimerami albo innymi materiałami nieprzylepnymi. Korzystną wkładką usuwalną jest Scotchpak®, wytworzony przez firmę 3M. Wkładka usuwalna może być przycięta, w zasadzie do takiego samego wymiaru i kształtu jak pasek materiału albo jej wymiar po przycięciu może być większy od wymiaru paska materiału dla zapewnienia łatwo dostępnego środka do oddzielenia materiału od paska. Wkładkę usuwalną można utworzyć z materiału łamliwego, który pęka gdy pasek jest zginany albo z wielu kawałków materiału albo z ponacinanego kawałka materiału. Alternatywnie, wkładka usuwalna może być w postaci dwóch zachodzących na siebie kawałków, takiego typu jak w plastrze przylepnym. Dalszy opis materiałów nadających się na środki usuwalne, znajduje się w Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology, wydanie IV, tom. 5 21, strony 207-218.

Pasek materiału jest korzystnie kawałkiem folii polietylenowej o grubości 0,009 mm. Folia ma korzystnie układ płaskich kieszeni, zwykle o wymiarze poprzecznym równym 0,4 mm i głębokości 0,1 mm. Sztywność giętna paska materiału wynosi około 0,6 g/cm, jak to zmierzono za pomocą urządzenia Handle-O-Meter, model #211-300 dostarczanego przez firmę Thwing-Albert Instrument Co., Philadelphia, PA, zgodnie z normą ASTM D2923-95.

Przykładem wybielacza do zębów jest żel opisany w następujący sposób: Połączono 70% gliceryny, 5% karboksypolimetylenu, 10% nadtlenku karbamidu oraz 15% wody, której odczyn wyregulowano do pH 6,5 za pomocą wodorotlenku sodu. Całość mieszano, aż mieszanina stała się jednorodna.

Dodatkowe przykłady alternatywnego żelu do wybielania zębów są opisane następująco:

Wprowadzono 8% karboksypolimetylenu do w przybliżeniu 84% wody, po czym dodano 4% wodorotlenku sodu i wodorowęglan sodu w ilości wystarczającej dla doprowadzenia pH do około 10. W tej mieszaninie rozpuszczono 3,75% chloranu(llI) sodu, po czym całość mieszano aż do uzyskania jednorodności.

Połączono 60% gliceryny, 4,5% karboksypolimetylenu i 5% nadtlenku wodoru. Dodano wodorotlenek sodu (roztwór 50%), aż do uzyskania żądanej wartości pH i następnie dodano pozostałość w postaci wody. Całość mieszano, aż mieszanina stała się jednorodna.

Połączono 56% gliceryny, 6% karboksypolimetylenu 10% nadtlenku karbamidu i 24% wody. Dodano 4% wodorotlenku sodu (roztwór 50%), w celu uzyskania żądanej wartości pH. Całość mieszano, aż mieszanina stała się jednorodna.

Połączono 68% gliceryny, 6% karboksypolimetylenu 22% nadtlenku karbamidu i 4% wodorotlenku sodu (roztwór 50%). Całość mieszano, aż mieszanina stała się jednorodna.

Połączono 25% gliceryny, 69,7% wody, 2% gumy Xantan, 3% karboksymetylocelulozy i 0,3% nadtlenku karbamidu. Całość mieszano, aż mieszanina stała się jednorodna.

Połączono 24% Poloxameru, 20% gliceryny, 46% glikolu polioksyetylenowego i 10% nadtlenku karbamidu. Całość mieszano, aż mieszanina stała się jednorodna.

Dostępne w handlu wybielacze do zębów, takie jak Opalescence i Nu-Pro Gold, nadają się także do stosowania z paskiem do wybielania zębów według obecnego wynalazku.

Stosując w praktyce obecny wynalazek, użytkownik nakłada pasek materiału na zęby. Strona materiału skierowana do zębów jest pokryta substancją do wybielania zębów, która jest korzystnie

PL 194 880 B1 w stanie lepkim, dla dostarczenia pomiędzy powierzchnie zębów i pasek materiału nie tylko składnika aktywnego lecz także wywołania pomiędzy tymi powierzchniami stanu lepkości, w celu utrzymania paska na miejscu przez wydłużony okres czasu. Alternatywnie użytkownik może nałożyć na zęby substancję do wybielania zębów na zęby albo na pasek, przed przyłożeniem paska do zębów. Pasek materiału łatwo dostosowuje się do zębów, w wyniku lekkiego nacisku na pasek w kierunku zębów i/lub przez delikatne zassanie przez użytkownika pomiędzy szczelinami zębów. Pasek materiału jest łatwo usuwany przez użytkownika, w wyniku jego oderwania. Korzystnie, przy każdym kolejnym zabiegu, należy użyć świeży pasek materiału.

Przed zastosowaniem paska z substancją wybielająca zęby, nie ma potrzeby przygotowywania powierzchni zębów. Na przykład, przed zastosowaniem paska użytkownik może, lub nie, wybrać szczotkowanie zębów albo płukanie ust. Nie jest wymagane, aby powierzchnie zębów były osuszone albo żeby były nadmiernie nawilżone śliną lub wodą, przed nałożeniem na nie paska materiału.

Korzystnie, pasek materiału i substancje są w zasadzie przezroczyste, tak aby po nałożeniu były prawie niedostrzegalne. Ścienienie zestawu pozwala na to, aby wyższą temperaturę wewnątrz ust użytkownika, powodowało przechodzenie ciepła przez pasek materiału do zwykle chłodniejszych zębów, w celu przyspieszenia szybkości dyfuzji składnika aktywnego do powierzchni zębów.

Korzystnie, użytkownik stosuje do zębów pasek według obecnego wynalazku w sposób ciągły przez okres od około 5 minut do około 120 minut w ciągu dnia, korzystnie od około 30 minut do około 60 minut. Zwykle, wykonuje się to raz dziennie, przez okres od 7 do 28 dni. Ilość czasu oraz liczba dni zależne są od szeregu czynników, wliczając w to ilość potrzebnych operacji wybielania, od zębów użytkownika i od tego czy potrzebne jest wybielanie początkowe czy podtrzymujące. Wybielanie wykonuje się w celu osiągnięcia poprawy wybielania w zakresie odcieni 1-4, jak to zmierzono przez VITA LUMIN® Vacuum Farbskala Shade Guides, produkt firmy VITA Zahnfabrik, z BadSackingen, Niemcy.

Gdy używający usuwa pasek materiału z zębów, na ich powierzchni może pozostawać resztka substancji. Ta ilość resztkowa nie powinna być duża, ponieważ substancja do wybielania zębów charakteryzuje się powinowactwem zarówno do folii jak i do samej siebie. Jeżeli resztki substancji pozostają na zębach, to mogą być łatwo usunięte przez szczotkowanie lub płukanie.

Chociaż zostały zilustrowane i opisane szczególne przykłady wynalazku, dla specjalisty jest oczywiste, że można dokonać różnych zmian i modyfikacji, bez odejścia od ducha i zakresu wynalazku i wszystkie takie modyfikacje mieszczą się w zakresie wynalazku.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pasek materiału do wybielania zębów zawierający substancję wybielającą zęby, posiadający kształt przystosowany do dopasowania do zębów użytkownika, znamienny tym, że pasek w zasadzie przykrywa część strony przedniej co najmniej czterech zębów przednich (85) użytkownika i dwóch kłów (83, 84) oraz nadaje się do zaginania na wierzchołkach i na stronie tylnej jednego lub większej ilości z czterech zębów przednich (85), bez przykrywania wierzchołków dwóch kłów (83, 84).
2. 2. Pasek według zastrz. 1, znamienny tym, że posśada pierwszy (11, 21, 31, 41), drugi (12, 22, 32, 42), trzeci (13, 23, 33, 43) i czwarty bok (14, 24, 34, 44) , przy czym pierwszy (11,21, 31,41) i drugi bok (12, 22, 32, 42) leżą naprzeciw siebie oraz trzeci (13, 23, 33, 43) i czwarty bok (14, 24, 34, 44) leżą naprzeciw siebie.
3. 3. Pasek według z^^sr^^. 2, tym, że trzeci bok (13, 23, 33, 43) jesł wklęsły i czwarty bok (14, 24, 34, 44) jest wypukły.
4. 4. Pasek według zastrz. 2, znamienny tym, że boki, pierwszy (31) i drugi (32), są w postaci stopnia schodkowego.
5. 5. Pasek według 1, t^r^, że boki pierwszy(21,311 i drugi (22, 32), posiadają wycięcia powodujące, że trzeci bok (23, 33) jest krótszy od boku czwartego (24, 34).
6. 6. Pasek według zas1:rz. 1, tym, że posiada co n^jrmn^j dwa wycięcia (46, 47), odpowiadające wierzchołkom dwóch kłów (83, 84).
7. 7. Pasek według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada co najmniej dwa otwory (76, 77) lub nacięcia (56, 57), korzystnie nacięcia krzyżowe (66, 67), odpowiadające wierzchołkom dwóch kłów (83, 84).
8. 8. Pasekwedługzastrz. 1, tym, że ilnię zagięcća(15, 25, 35, 45, 55, 65, 75) przebiegającą od boku pierwszego (11,21,31,41) do boku drugiego (12, 22, 32, 42), której przebieg

   PL 194 880 B1 w pasku umieszczonym na górnych i dolnych zębach użytkownika jest zgodny z wierzchołkami zębów, przy czym długość linii zagięcia wynosi od 0,1 cm do 4 cm w pasku umieszczonym na zębach dolnych a długość linii zagięcia wynosi aż do 4,3 cm w pasku umieszczonym na zębach górnych użytkownika.
9. 9. Pasek według zasttz. 1, znam ienny tym, że jest z materiału elastycznego, korzystnie folii polietylenowej o grubości nominalnej poniżej 0,1 mm, posiadającej elastyczność wystarczającą do utworzenia kształtów zakrzywionych i dającej się łatwo dostosować do powierzchni zębów i do śródmiąższowych przestrzeni zębowych, bez trwałego odkształcenia po umieszczeniu na zębach.
10. 10. Pasek według zastoz. 1, znam ienny tym, że posiada umieszczone na skonie paska materiału pokrytej substancją, płaskie, wypełnione tą substancją, kieszenie.