PL194596B1 - Zespół zamka bębenkowego - Google Patents

Abstract

1. Zespól zamka bebenkowego zawierajacy zamek i klucz, przy czym zamek ma staly korpus czyli stojan, posiadajacy cylindryczna komore oraz bebenek czyli wirnik, obrotowo zamontowany wewnatrz cylindrycznej komory stalego korpusu i posiadajacy poosiowy kanal klucza, a wewnatrz promieniowych otworów obrotowego bebenka sa umieszczone slizgowo liczne kolki zastawkowe docho- dzace do poosiowego kanalu, przy czym kolki wspólpracuja w jednym koncu z kluczem posiadajacym zadany profil i sa ustawione w polozeniu umozliwiajacym swobodne obróce- nie obrotowego bebenka wewnatrz stalego korpusu, a w otworach uformowanych w stalym korpusie zamka sa umieszczone slizgowo liczne kolki przeciwsobne, docho- dzace do cylindrycznej komory stalego korpusu, przy czym otwory kolków przeciwsobnych sa w polozeniu wyrównania z otworami kolków zastawkowych w obrotowym bebenku, w danym polozeniu katowym bebenka, a ponadto zamek ma elementy przesuwajace kolki zastawkowe promieniowo w kierunku osi obrotowego bebenka, gdy bebenek znajduje sie w danym polozeniu katowym, przy czym elementy przesuwajace w kierunku osi obrotowego bebenka dla co najmniej jednego z kolków zastawnych stanowia magne- tycznie przyciagajace elementy, znamienny tym, ze ma- gnetycznie przyciagajace elementy zawieraja pierwszy magnes trwaly (20) umieszczony w otworze (16) stalego korpusu (4) zamka (1), w którym jest przesuwnie ……….... PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół zamka bębenkowego.

Znane są zamki mające stały korpus czyli stojan, posiadający cylindryczną komorę, bębenek czyli wirnik, obrotowo zamontowany wewnątrz cylindrycznej komory stałego korpusu i posiadający poosiowy kanał dla włożenia klucza. Liczne kołki zastawkowe są ślizgowo umieszczone wewnątrz promieniowych otworów obrotowego bębenka. Kołki dochodzą do poosiowego kanału. Są one dostosowane do współpracy w jednym końcu z kluczem posiadającym zadany profil przez co ustawiają się w położeniu umożliwiającym swobodne obrócenie obrotowego bębenka wewnątrz stałego korpusu.

Te znane zamki mają również szereg kołków przeciwsobnych ślizgowo umieszczone w otworach wykonanych w stałym korpusie zamka i dochodzące do cylindrycznej komory stałego korpusu. Otwory kołków przeciwsobnych dostosowano do wyrównania z otworami kołków w obrotowym bębenku i w danym położeniu kątowym bębenka. Zamek zawiera również elementy do przesuwania kołków promieniowo w kierunku osi obrotowego bębenka, gdy bębenek znajduje się w danym położeniu kątowym.

W tradycyjnych zamkach wspomnianego powyżej typu wspomniane elementy przesuwające są sprężynami zwojowymi umieszczonymi wewnątrz otworów stałego korpusu, w którym poruszają się kołki przeciwsobne dosuwane do odnośnych kołków w kierunku osi obrotowego bębenka. Takie zamki umożliwiają włamywaczowi ustalenie profilu klucza, który może otworzyć zamek, poprzez włożenie narzędzia w otwór zamka i popchnięcie końców kołków zastawkowych przez to narzędzie, z pokonaniem oddziaływania wspomnianych sprężyn zwojowych.

Z opisu patentowego DE-A-22 01 281 znane są elementy przesuwające kolki zastawne w kierunku osi obrotowego bębenka, które mają postać magnesu. Z opisu tego jak również US 3 656 328 znany jest klucz zawierający magnes.

Zespół zamka bębenkowego, według wynalazku, zawierający zamek i klucz, przy czym zamek ma stały korpus czyli stojan, posiadający cylindryczną komorę oraz bębenek czyli wirnik, obrotowo zamontowany wewnątrz cylindrycznej komory stałego korpusu i posiadający poosiowy kanał klucza, a wewnątrz promieniowych otworów obrotowego bębenka są umieszczone ślizgowo liczne kołki zastawkowe dochodzące do poosiowego kanału, przy czym kołki współpracują w jednym końcu z kluczem posiadającym zadany profil i są ustawione w położeniu umożliwiającym swobodne obrócenie obrotowego bębenka wewnątrz stałego korpusu, a w otworach uformowanych w stałym korpusie zamka są umieszczone ślizgowo liczne kołki przeciwsobne, dochodzące do cylindrycznej komory stałego korpusu, przy czym otwory kołków przeciwsobnych są w położeniu wyrównania z otworami kołków zastawkowych w obrotowym bębenku, w danym położeniu kątowym bębenka, a ponadto zamek ma elementy przesuwające kołki zastawkowe promieniowo w kierunku osi obrotowego bębenka, gdy bębenek znajduje się w danym położeniu kątowym, przy czym elementy przesuwające kierunku osi obrotowego bębenka dla co najmniej jednego z kołków zastawnych stanowią magnetycznie przyciągające elementy charakteryzuje się tym, że magnetycznie przyciągające elementy zawierają pierwszy magnes trwały umieszczony w otworze stałego korpusu zamka, w którym jest przesuwnie osadzony kołek przeciwsobny i drugi magnes trwały usytuowany na kluczu i przyciągający się z pierwszym magnesem trwałym w kierunku osi obrotowego bębenka w położeniu umieszczenia klucza w bębenku, przy czym w tym położeniu pierwszy magnes trwały przesuwa kołek zastawkowy do klucza.

Korzystnym jest gdy pierwszy magnes trwały jest umieszczony w otworze stałego korpusu pomiędzy kołkiem przeciwsobnym i końcową ścianą otworu, a w szczególności pierwszy magnes trwały jest umieszczony w otworze stałego korpusu pomiędzy kołkiem przeciwsobnym i kołkiem zastawkowym.

Drugi magnes trwały jest umieszczony w gnieździe ukształtowanym w kluczu na powierzchni klucza przeciwnej do powierzchni współpracującej z kolkami zastawkowymi obrotowego bębenka.

Dla co najmniej niektórych kołków zastawkowych obrotowego bębenka zamka elementy przesuwające stanowią sprężyny. Zwojowe umieszczone w otworach kołków przeciwsobnych, przy czym kołki przeciwsobne współpracujące z magnetycznie przyciągającymi elementami w postaci magnesów trwałych mają większą długość niż kołki przeciwsobne współpracujące ze sprężynami zwojowymi.

PL 194 596 B1

Klucz ma spłaszczoną część roboczą, a poosiowy kanał bębenka zamka ma podobny płaski kształt w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny przechodzącej przez osie symetrii promieniowych otworów obrotowego bębenka, przy czym część robocza klucza ma pierwszą powierzchnię z wgłębieniami dla końcówek kołków zamka, zaś drugi trwały magnes jest umieszczony w gnieździe ukształtowanym na płaskiej powierzchni klucza, przeciwległej do pierwszej powierzchni.

Każdy kołek zastawkowy współpracujący z magnetycznymi elementami przyciągającymi jest z materiału ferromagnetycznego.

Każdy kołek przeciwsobny współpracujący z magnetycznymi elementami przyciągającymi jest z materiału ferromagnetycznego.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest to, że zapewnia ono zespół zamka nowego typu, który ma wyższy stopień zabezpieczenia w porównaniu z tradycyjnymi zamkami wspomnianego typu. Proponowana konstrukcja zapewnia łatwość przekształcenia tradycyjnego zamka w zamek według wynalazku bez zmiany geometrii stałego korpusu.

Dzięki takiej konstrukcji gdy w zamku nie jest umieszczony klucz, magnes trwały nie jest przyciągany w kierunku osi obrotowego bębenka. Tym samym osoba nieupoważniona nie może poprzez włożenie narzędzia w poosiowy kanał na klucz i dociśnięcie tego narzędzia do końca kołka zastawkowego ustalić profilu klucza, którym można otworzyć zamek. Zamek według wynalazku ma zatem wyższy stopień zabezpieczenia w stosunku do zamków znanych.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie w rzucie perspektywicznym zespół zamka i klucza, według wynalazku, fig. 2 - zamek i klucz w przekroju oznaczonym II-II na fig. 1, fig. 3 - zamek i klucz w innym położeniu i w przekroju według fig. 2, fig. 4 - inny wariant zamka i klucza w stosunku do fig. 2.

Na fig. 1 odnośnikiem 1 oznaczono zamek bębenkowy połączony z futryną drzwi 2 i przystosowany do współpracy z nim klucz 3.

Jak to ilustruje fig. 2, zamek 1 jest zamkiem bębenkowym, mającym stały korpus 4 posiadający cylindryczną komorę 5, w której zamontowano obrotowy bębenek 6.

W tym przykładzie stały korpus 4 zamka 1 składa się z dwóch sekcji korpusu (na rysunkach widoczna jest tylko jedna sekcja) umieszczonych symetrycznie do płaszczyzny 7. Niewidoczna na rysunkach sekcja korpusu jest identyczna i symetryczna do pokazanej. Jest oczywistym, że wynalazek może być zastosowany w dowolnej konfiguracji stałego korpusu. Również, w przypadku zilustrowanego przykładu, obie sekcje korpusu są ze sobą połączone mostkową częścią 8, w której wykonano gwintowany otwór 9 współpracujący ze śrubą (nie pokazano) mocującą korpus 4 do konstrukcji 2 podtrzymującej zamek.

Szczegóły budowy nie są tu pokazane, ponieważ mogą być wykonane w dowolny znany sposób, i ponieważ nie są objęte zakresem obecnego wynalazku. To samo dotyczy obrotowej zapadki zamontowanej na cylindrze lub obrotowym bębenku 6, która występuje w szczelinie 10 pomiędzy dwoma sekcjami korpusu utworzonymi przez część mostkową 8.

Zgodnie z tradycyjnym rozwiązaniem, obrotowy bębenek 6 posiada liczne kołki zastawkowe 11, suwliwie zamontowane wewnątrz promieniowych otworów 12 wykonanych w bębenku 6 i wychodzących w poosiowym kanale 13 uformowanym w obrotowym bębenku 6 i dostosowanym do umieszczenia w nim roboczej części 14 klucza 3. Jak to przedstawiono na fig. 1, w opisanym tu przykładzie robocza część 14 klucza 3 ma płaski kształt o przekroju prostokątnym, a kanał 13 ma kształt podobny w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny przechodzącej przez osie kołków zastawkowych 11.

Zespół zamka 3 ma liczne kołki przeciwsobne 15, ślizgowo zamontowane zgodnie z tradycyjnym rozwiązaniem wewnątrz otworów 16 wykonanych w stałym korpusie 4 i wychodzących do cylindrycznej komory 5 zamka 3. Otwory 16 dostosowano do wyrównania z promieniowymi otworami 12 obrotowego cylindra 6 w danym kątowym położeniu obrotowego cylindra.

Końcówki kołków zastawkowych 11 skierowane w stronę poosiowego kanału 13 gdzie wchodzi klucz współpracujący z wgłębieniami 17 utworzonymi na pierwszej powierzchni czołowej 14a roboczej części 14 klucza 3, w wyniku czego gdy część robocza 14 wejdzie całkowicie w poosiowy kanał 13, kołki zastawkowe 11, zostają sprowadzone do poosiowego położenia, w którym nie powstrzymują swobodnego obrócenia bębenka 6 wewnątrz komory 5 stałego korpusu 4.

PL 194 596 B1

W zilustrowanym przykładzie wszystkie kołki zastawkowe 11 zamka 3 z wyjątkiem jednego z nich są promieniowo odpychane w kierunku osi obrotowego bębenka 6 sprężynami zwojowymi 18 umieszczonymi w otworach 16 pomiędzy kołkami przeciwsobnymi 15 i elementem zamykającym 19, który tworzy tylną ścianę otworu.

Zgodnie z wynalazkiem, jeden z kołków zastawkowych 11 nie jest odpychany sprężyną zwojową.

W tym przypadku pomiędzy odnośnym kołkiem przeciwsobnym 15, (który ma większą długość od pozostałych kołków przeciwsobnych 15) i elementem zamykającym 19 umieszczono magnes trwały 20 w kształcie krążka, a drugi magnes 21 umieszczono w gnieździe 22 wykonanym na powierzchni czołowej 14b roboczej części 14 klucza 3, przeciwległe do powierzchni czołowej 14a zawierającej wgłębienia 17.

W wyniku tego po włożeniu klucza 3 w poosiowy kanał 13 magnes 21 umieszczony na kluczu 3 przyciąga magnes 20 usytuowany w korpusie stałym 4, przez co kołek przeciwsobny 15 i kołek zastawkowy 11 połączony z magnesem 20 zamka 1 zostają popchnięte w stronę klucza 3. Dla zwiększenia oddziaływania magnetycznego kołek zastawkowy 11 i związany z nim kołek przeciwsobny 15, które łączą się z magnesem 20 zamka 1 korzystnie wykonuje się z materiału ferromagnetycznego.

Na fig. 3 załączonych rysunków pokazano klucz 3 umieszczony w zamku 1, gdzie magnes 20 zamka 1 przyciągany przez magnes 21 klucza 3 utrzymuje kołek zastawkowy 11 przy kluczu 3. Po wyjęciu klucza 3 kołek zastawkowy 11 związany z magnesem 20 zamka 1 nie jest przyciągany w kierunku poosiowego kanału 13, i swobodnie opada wewnątrz otworu 16.

Tak więc gdy włamywacz włoży narzędzie w poosiowy kanał 13, nie będzie mógł wcisnąć wspomnianego kołka, ponieważ nie jest on odpychany sprężyną. Dzięki temu zamek według wynalazku posiada wyższy stopień zabezpieczenia niż znane zamki. Na fig. 4 przedstawiono odmianę, w której jeden magnes 20 umieszczono pomiędzy kołkiem zastawkowym 11 i kołkiem przeciwsobnym 15.

Możliwe jest zastąpienie sprężyny odpychającej 15 magnesem 20 i zastosowanie w kluczu magnesu współpracującego 21 dla więcej niż jednego kołka w zamku, według potrzeby dla wszystkich kołków.

Choć zasada wynalazku pozostaje ta sama, szczegóły budowy i przykłady wykonania mogą znacznie odbiegać od wykonania opisanego tu i zilustrowanego wyłącznie w drodze przykładu.

Przykładowo, zamiast magnesu 21 usytuowanego na kluczu 3, magnes można umieścić w otworze 16 przyległym do magnesu 20 usytuowanego w zamku 1 przy takich biegunach, aby uzyskać siłę odpychającą pomiędzy magnesami 20, 21, która będzie powodować wzrost siły wywieranej na kołek zastawkowy 11. Rozwiązanie to można wprowadzić dla przypadku według fig. 3 i dla przypadku według fig. 4.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół zamka bębenkowego zawierający zamek i klucz, przy czym zamek ma stały korpus czyli stojan, posiadający cylindryczną komorę oraz bębenek czyli wirnik, obrotowo zamontowany wewnątrz cylindrycznej komory stałego korpusu i posiadający poosiowy kanał klucza, a wewnątrz promieniowych otworów obrotowego bębenka są umieszczone ślizgowo liczne kołki zastawkowe dochodzące do poosiowego kanału, przy czym kołki współpracują w jednym końcu z kluczem posiadającym zadany profil i są ustawione w położeniu umożliwiającym swobodne obrócenie obrotowego bębenka wewnątrz stałego korpusu, a w otworach uformowanych w stałym korpusie zamka są umieszczone ślizgowo liczne kołki przeciwsobne, dochodzące do cylindrycznej komory stałego korpusu, przy czym otwory kołków przeciwsobnych są w położeniu wyrównania z otworami kołków zastawkowych w obrotowym bębenku, w danym położeniu kątowym bębenka, a ponadto zamek ma elementy przesuwające kołki zastawkowe promieniowo w kierunku osi obrotowego bębenka, gdy bębenek znajduje się w danym położeniu kątowym, przy czym elementy przesuwające w kierunku osi obrotowego bębenka dla co najmniej jednego z kołków zastawnych stanowią magnetycznie przyciągające elementy, znamienny tym, że magnetycznie przyciągające elementy zawierają pierwszy magnes trwały (20) umieszczony w otworze (16) stałego korpusu (4) zamka (1), w którym jest przesuwnie osadzony kołek przeciwsobny (15) i drugi magnes trwały (21) usytuowany na kluczu (3) przyciągający się z pierwszym magnesem trwałym (20) w kierunku osi obrotowego bębenka (6) w położeniu umieszczenia klucza (3) w bębenku (6), przy czym w tym położeniu pierwszy magnes trwały (20) przesuwa kołek zastawkowy (11) do klucza (3).

   PL 194 596 B1
2. 2. Zespół zamka według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy magnes trwały (20) jest umieszczony w otworze (16) stałego korpusu (4) pomiędzy kołkiem przeciwsobnym (15) i końcową ścianą (19) otworu (16).
3. 3. Zespół zamka według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy magnes trwały (20) jest umieszczony w otworze (16) stałego korpusu (4) pomiędzy kołkiem przeciwsobnym (15) i kołkiem zastawkowym (11).
4. 4. Zespół zamka według zastrz. 1, tym, że drugi magnes trwały (21) jest umieszczony w gnieździe (22) ukształtowanym w kluczu (3) na powierzchni (14b) klucza (3) przeciwnej do powierzchni (14a) współpracującej z kołkami zastawkowymi (11) obrotowego bębenka (6).
5. 5. Zespół zamka według 1, znam ienny tym, że dla co najmniej niektórych kołków zastawkowych (11) obrotowego bębenka (6) zamka (1) elementy przesuwające stanowią sprężyny zwojowe (18) umieszczone w otworach (16) kołków przeciwsobnych (15), przy czym kołki przeciwsobne (15) współpracujące z magnetycznie przyciągającymi elementami w postaci magnesów trwałych (20, 21), mają większą długość niż kołki przeciwsobne (15) współpracujące ze sprężynami zwojowymi (18).
6. 6. Zespół zamka według zasfrz. 1, znam ien ny tym, że klucz j3) ma spłaszczoną część roboczą (14), a poosiowy kanał (13) bębenka (6) zamka (1) ma podobny płaski kształt w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny przechodzącej przez osie symetrii promieniowych otworów (12) obrotowego bębenka (6), przy czym część robocza (14) klucza (3) ma pierwszą powierzchnię (14a) z wgłębieniami (17) dla końcówek kołków (11) zamka (1), zaś drugi trwały magnes (21) jest umieszczony w gnieździe (22) ukształtowanym na płaskiej powierzchni (14b) klucza (3), przeciwległej do pierwszej powierzchni (14a).
7. 7. Zespół zamka według zas^z. 1, znamienny tym, że każdy kołek zastawko\/wy j111 współppacujący z magnetycznymi elementami przyciągającymi jest z materiału ferromagnetycznego.
8. 8. Zespół zamka według zastrz. 1, tym, że każdy kołek przeciwsobny (15) współpracujący z magnetycznymi elementami przyciągającymi jest z materiału ferromagnetycznego.