PL194029B1 - Łącznik do uchwytu elektrody spawalniczej - Google Patents

Abstract

1. Lacznik do uchwytu elektrody spawalniczej zawiera- jacy korpus, gniazdo dla prowadnika drutu i gniazdo dla przewodu doprowadzenia gazu w obszarze przednim korpusu, jeden lub wieksza liczbe styków elektrycznych umieszczonych równo z przednia powierzchnia i wyprowa- dzonych z tylnej powierzchni korpusu, prowadnik drutu polaczony od tylu z gniazdem dla prowadnika drutu, wpro- wadzenie do gniazda dla przewodu doprowadzenia gazu, powierzchnie gwintowana z materialu elektrycznie przewo- dzacego i przylegla do niej powierzchnie stykowa oraz obudowe z materialu izolacyjnego otaczajaca korpus z boku o uksztaltowaniu wlasciwym dla montazu lacznika, znamienny tym, ze korpus i obudowa, wykonane z mate- rialu izolacyjnego, korzystnie z tworzywa sztucznego, stanowia zespól (12) polaczony w jeden element tylna sciana (14), ze posiada on wkladke (50, 150, 250) wykona- na z materialu elektrycznie przewodzacego z gwintowana powierzchnia zewnetrzna (55, 155. 255) z materialu elek- trycznie przewodzacego i powierzchnie stykowa, korzystnie w postaci pierscieniowej powierzchni stykowej (57, 157, 2, przy czym wkladka (50, 150, 250) umieszczona jest w gniezdzie (30) uksztaltowanym przez boczna powierzch- nie (21) korpusu (20) zespolu (12) i przeciwlegla do niej powierzchnie (41) obudowy …………………………… PL PL PL

Description

Przedmiotowy wynalazek dotyczy łącznika do łączenia uchwytu elektrody spawalniczej, w szczególności dotyczy on ukształtowanego gniazdowo elementu łącznikowego do sprzęgania aparatu spawalniczego z uchwytem elektrody spawalniczej, przy czym ten element łącznikowy jest zwykle montowany na przedniej płycie aparatu spawalniczego w postaci gniazda łącznikowego.

Łącznik według przedmiotowego wynalazku zawiera korpus z gniazdem dla prowadnika drutu i z gniazdem dla przewodu doprowadzenia gazu na przedniej powierzchni korpusu.

Korpus posiada też jeden lub większą liczbę styków elektrycznych umieszczonych równo z jego przednią powierzchnią i wyprowadzonych z tylnej powierzchni korpusu. Ponadto łącznik posiada prowadnik drutu połączony od tyłu z gniazdem dla prowadnika drutu oraz wprowadzenie do gniazda dla przewodu doprowadzenia gazu. Ponadto posiada on powierzchnię gwintowaną wykonaną z materiału elektrycznie przewodzącego i przyległą do niej powierzchnię stykową, a także obudowę z materiału izolacyjnego o ukształtowaniu odpowiednim dla zamontowania łącznika.

Znany jest dobrze łącznik tzw. typu „Binzel, posiadający korpus łącznikowy z mosiądzu, o znacznej wadze i wymiarach. Prąd spawania jest w nim doprowadzony do korpusu łącznikowego od tyłu przy użyciu pośredniego prowadnika drutu zamocowanego w korpusie łącznikowym za pomocą połączenia śrubowego, przy czym prąd jest doprowadzony do prowadnika drutu także za pomocą połączenia śrubowego, tj. poprzez zamocowanie do niego końcówki kabla przewodzącego prąd. Znany jest także łącznik opisany w dokumentacji patentowej EP 0794029, przy czym w tej konstrukcji jego waga i wymiary są nieco zmniejszone. Posiada on jednak nadal tę wadę, że prąd spawania podłączony jest do korpusu łącznikowego zapewniającego styk pośrednio, od tyłu poprzez pośredni prowadnik drutu, a prąd np. końcówka kabla przewodzącego prąd, jest podłączony do pośredniego prowadnika drutu za pomocą połączenia śrubowego. Ponadto wadą tego urządzenia jest również to, że korpus łącznikowy posiadający gniazda dla styków elektrycznych jest wykonany z materiału przewodzącego elektrycznie, w wyniku czego waga łącznika jest nadal zbyt duża.

Wadą obu konstrukcji jest mocowanie korpusu łącznikowego do obudowy łącznika wykonanej z tworzywa sztucznego za pomocą dodatkowego połączenia gwintowego dla zapobiegania przemieszczaniu się lub obrotowi korpusu łącznikowego względem tej obudowy, gdyż połączenie to może luzować się w czasie normalnego, typowego użytkowania łącznika.

Opisane powyżej niedogodności sprawiły, że konieczne stało się opracowanie łącznika pozbawionego tych wad, o wadze i gabarycie wzdłużnym zredukowanych w porównaniu z łącznikami opisanymi powyżej, który mógłby być łatwiej i prościej mocowany do aparatu spawalniczego i byłby łatwiejszy do operowania ze względu na swój niniejszy ciężar przy nie pogorszonych właściwościach izolacyjnych i przenoszeniu mocy. Ponadto łącznik powinien być tak ukształtowany, aby był zamienny z powszechnie stosowanymi do tego celu innymi łącznikami i zespołami sprzęganymi z łącznikami.

Podstawowy pomysł przedmiotowego wynalazku polega na tym, że żądany łącznik może zostać zrealizowany, jeśli tylko ta część łącznika, która bierze bezpośredni udział w przekazywaniu prądu spawania, będzie wykonana z materiału przewodzącego prąd, prąd będzie do niej podłączony bezpośrednio, a wszystkie inne części łącznika będą wykonane z materiału nie przewodzącego, korzystnie z tworzywa sztucznego, przy czym element przewodzący i utrzymujący go korpus z tworzywa sztucznego będą zabezpieczone przed wzajemnym przemieszczeniem za pomocą pasowania kształtowego i/lub za pomocą złącza stanowiącego połączenie elektryczne.

W związku z powyższym, łącznik według przedmiotowego wynalazku, zawiera korpus, gniazdo dla prowadnika drutu i gniazdo dla przewodu doprowadzenia gazu w obszarze przednim korpusu, jeden lub większą liczbę styków elektrycznych umieszczonych równo z przednią powierzchnią i wyprowadzonych z tylnej powierzchni korpusu, prowadnik drutu połączony od tyłu z gniazdem dla prowadnika drutu, wprowadzenie do gniazda dla przewodu doprowadzenia gazu, powierzchnię gwintowaną z materiału elektrycznie przewodzącego i przyległą do niej powierzchnię stykową oraz obudowę z materiału izolacyjnego otaczającą korpus z boku o ukształtowaniu właściwym dla montażu łącznika. Istota przedmiotowego łącznika wyróżnia się tym, że jego korpus i obudowa, wykonane z materiału izolacyjnego, korzystnie z tworzywa sztucznego, stanowią zespół połączony w jeden element tylną ścianą, że posiada on wkładkę wykonaną z materiału elektrycznie przewodzącego z gwintowaną powierzchnią zewnętrzną z materiału elektrycznie przewodzącego i powierzchnię stykową, korzystnie w postaci pierścieniowej powierzchni stykowej, przy czym wkładka umieszczona jest w gnieździe ukształtowanym przez boczną powierzchnię korpusu zespołu i przeciwległą do niej powierzchnię obuPL 194 029 B1 dowy zespołu, wkładka posiada na swojej bocznej powierzchni część do podłączenia do niej prądu elektrycznego, przy czym w ścianie bocznej obudowy znajduje się okno pozostawiające odsłoniętą część bocznej powierzchni wkładki do podłączenia do niej prądu elektrycznego, a wkładka zabezpieczona przed obrotem w gnieździe za pomocą pasowania kształtowego i/lub poprzez oparcie się urządzenia podłączonego do boku wkładki dla doprowadzenia do niej prądu elektrycznego o krawędź okna.

W korzystnym wykonaniu wkładka jest zabezpieczona przed wyciągnięciem z gniazda poprzez to, że albo boczna powierzchnia wkładki do podłączenia do niej prądu, albo urządzenie podłączone do boku wkładki dla doprowadzenia do niej prądu elektrycznego opiera się o krawędź okna.

W szczególnie korzystnym wykonaniu boczna powierzchnia wkładki do podłączenia do niej prądu stanowi grubszą część boczną dopasowaną do okna w bocznej ścianie obudowy, korzystnie wystającą z niej, przy wkładce umieszczonej w gnieździe.

W celu podłączenia urządzenia przewodzącego prąd do wkładki, korzystnie wkładka posiada gwintowany otwór w swej bocznej części do podłączenia do niej prądu.

W dalszym korzystnym wykonaniu, grubsza część boczna wkładki dopasowana do okna wystaje z bocznej powierzchni obudowy w pobliżu tylnej ściany.

W czasie użytkowania łącznik jest mocowany w otworze przedniej płyty aparatu spawalniczego. Środki do montażu mogą stanowić kołnierz ukształtowany na przedniej ścianie obudowy oraz jeden lub większa liczba przelotowych otworów mocujących w kołnierzu.

W innym możliwym rozwiązaniu montażowym, środki do montażu stanowią kołnierz wystający z przedniej ściany obudowy oraz jeden lub większa liczba wypustów wystających z tylnej ściany w kierunku kołnierza, przy czym przy wyjętej wkładce wypusty są zagięte sprężyście w kierunku korpusu, a przy włożonej wkładce wypusty są usytuowane w położeniu wyprostowanym i wraz z przeciwległą do wypustów powierzchnią kołnierza tworzą rowki mocujące. W tym wykonaniu na końcach wypustów znajdują się występy, lub końce wypustów są pogrubione.

Położenie łącznika według przedmiotowego wynalazku jest zabezpieczone przed jego obrotem w przedniej płycie aparatu spawalniczego, jeżeli obudowa posiada dopasowane do niej odsadzenie za kołnierzem o kształcie różnym od kołowego.

W innym korzystnym wykonaniu łącznika według przedmiotowego wynalazku wkładka posiada korpus cylindryczny lub w kształcie graniastosłupa, korzystnie prostopadłościanu o podstawie kwadratowej z zaokrąglonymi krawędziami bocznymi, z osiowym przelotowym otworem pasującym do korpusu, przy czym gniazdo przyjmujące wkładkę jest tak ukształtowane, że korpus, o kształcie cylindrycznym lub graniastosłupa, pasuje do niego.

Pośredni prowadnik drutu według przedmiotowego wynalazku posiada wymienną wkładkę prowadnika drutu, umieszczoną w jego przelotowym otworze osiowym. Prowadnik drutu może być wykonany z materiału, który nie jest dobrym przewodnikiem prądu lub z materiału nie przewodzącego prąd.

Wkładka wykonana jest z materiału o dobrej przewodności elektrycznej, korzystnie z miedzi, mosiądzu, innego stopu miedzi lub innego odpowiedniego materiału przewodzącego.

Wynalazek zostanie bliżej objaśniony na podstawie rysunku, na którym przedstawiono, korzystne przykłady wykonania, a mianowicie: fig. 1 - przedstawia widok elementów pierwszego wykonania łącznika według przedmiotowego wynalazku, fig.2 - przedstawia widok perspektywiczny wkładki łącznika, w drugim kształtowym wykonaniu, fig.3 - przedstawia widok perspektywiczny wkładki w trzecim wykonaniu, fig.4 - przestawia łącznik w widoku z przodu, fig. 5 - przedstawia łącznik wraz z połączeniami, w widoku z boku, a fig.6 - przedstawia łącznik w półprzekroju płaszczyzną, zaznaczoną na fig.4.

Jak to uwidoczniono na fig.1, ilustrującej widok przykładowego wykonania montowanego łącznika 10, według przedmiotowego wynalazku, łącznik 10 ma główne części takie, jak zespół 12, składający się z korpusu 20, obudowy 40, wkładki 50 i prowadnika drutu 16, stanowiącego element pośredni.

Zespół 12 zawiera tylną ścianę 14 i cylindryczny korpus 20. Z tylnej ściany 14 wystaje do przodu obudowa 40, która otacza korpus 20 jednakowo ze wszystkich boków.

Korpus 20 posiada na swojej przedniej powierzchni 22 gniazdo 24 dla prowadnika drutu 16 i gniazdo 26 dla przewodu doprowadzania gazu, a także dwa styki elektryczne (nie pokazane), umieszczone równo z przednią powierzchnią 22 w otworach 28 i 29, wyprowadzone od jego tylnej ściany.

Prowadnik drutu 16 posiada otwór przelotowy 17 i jest umocowany w nagwintowanym otworze w tylnej ścianie 14 zespołu 12 za pomocą swego gwintowanego zakończenia 18.

W tym położeniu otwór przelotowy 17 prowadnika drutu 16 łączy się z komorą gniazda 24 dla prowadnika drutu 16.

PL 194 029 B1

W otworze przelotowym 17 prowadnika drutu 16 znajduje się wymienna wkładka 19, zwana rurką kapilarną, podtrzymującą drut spawalniczy podawany przez podajnik drutu i ułatwiającą przechodzenie drutu spawalniczego przez łącznik 10.

Ponadto zespół 12 posiada w korpusie 20 otwór wejściowy, prowadzący do komory gniazda 26 dla przewodu doprowadzania gazu, w którym może być umieszczona, za pomocą odpowiednio uszczelnionego złącza, końcówka 15 doprowadzenia gazu, za pomocą której gaz osłonowym może być wprowadzany do łącznika 10, a następnie przesłany do uchwytu elektrody spawalniczej, przy czym na fig. 1 pokazano tylko końcówkę 15 przewodu doprowadzania gazu.

Korpus 20, obudowa 40 i łącząca je ściana 14 są wykonane z materiału izolującego elektrycznie, korzystnie z tworzywa sztucznego, w postaci jednego elementu tworzącego zespół 12.

W przedstawionym wykonaniu łącznika 10 wkładka 50 posiada korpus 54 z osiowym przelotowym otworem 52, przy czym korpus ma kształt graniastosłupa o przekroju kwadratowym z zaokrąglonymi krawędziami. Wkładka 50 posiada przednią część cylindryczną z gwintowaną powierzchnią zewnętrzną 55 oraz przednią pierścieniową powierzchnią stykową 57. Wkładka 50 posiada ponadto element do podłączenia do niej prądu elektrycznego. W przedmiotowym wykonaniu element ten stanowi grubsza część boczna 59, która wystaje z boku korpusu 54 za gwintowaną powierzchnią zewnętrzną 55, w kształcie kostki oraz umieszczony w niej gwintowany otwór 60, poprzeczny do osi środkowej wkładki 50.

Wkładka 50 jest wykonana z materiału o dobrej przewodności elektrycznej, właściwym materiałem może być miedź lub jej stop, korzystnie mosiądz.

Wkładka 50 jest umieszczona w gnieździe 30, ukształtowanym przez boczną powierzchnię 21 korpusu 20 oraz przez przeciwległą do niej powierzchnię obudowy 40. Po wpasowaniu, korpus 20 wypełnia osiowy przelotowy otwór 52 wkładki 50, która to wkładka 50 wypełnia gniazdo 30, posiadające krawędzie odpowiadające ukształtowaniu wkładki 50. W ten sposób wkładka 50, umieszczona w gnieździe 30 poprzez pasowanie kształtowe jest zabezpieczona przed obrotem.

W bocznej powierzchni obudowy 40, otaczającej gniazdo 30 znajduje się wycięcie (nie pokazane na tej figurze rysunku) dla przyjęcia grubszej części bocznej 59 wkładki 50 i do prowadzenia jej przy wkładaniu. Wycięcie to prowadzi od wejścia w gniazdo 30 do okna 33 w bocznej ścianie obudowy 40. W normalnym położeniu wkładki 50 w gnieździe 30, okno 33 pozostawia odsłoniętą grubszą część boczną 59 wkładki 50 do połączenia elektrycznego, wraz z wykonanym w niej gwintowanym otworem 60 i w ten sposób część boczna 59 jest dostępna od zewnątrz.

Przy wkładce 50 wpasowanej w gniazdo 30 do łącznika 10 może być doprowadzony prąd elektryczny. W położeniu tym jest dostępny gwintowany otwór 60, w grubszej części bocznej 59, która wystaje w postaci kostki z wnętrza przez okno 33, tzn. końcówka kabla przewodzącego prąd może być bezpośrednio połączona z wkładką 50 za pomocą połączenia gwintowego w gwintowanym otworze 60, przechodzącym przez okno 33. Położenie śruby w połączeniu gwintowym oznaczone zostało za pomocą śruby 35, pokazanej na rysunku nad miejscem, w którym znajduje się gwintowany otwór 60, w położeniu, w którym zespół ten jest złożony.

Jednocześnie połączenie to zabezpiecza wkładkę 50 przed wyciągnięciem jej z obudowy 40, gdyż przy ciągnięciu wkładki 50, przymocowane urządzenie, w tym przypadku końcówka kabla i/lub śruba 35 opiera się o przednią krawędź okna 33.

Należy odnotować, że poprzez takie ukształtowanie grubszej części bocznej 59 do podłączenia prądu wraz z oknem 33 uzyskuje się dalsze kształtowe zabezpieczenie wkładki 50 w gnieździe 30 przed obrotem, gdyż przy obrocie wkładki 50 krawędź grubszej części bocznej 59 opiera się o krawędź okna 33.

Ponadto należy odnotować, że samo podłączenie prądu poprzez okno 33 za pomocą połączenia śrubowego samo w sobie stanowi kształtowe zabezpieczenie wkładki 50 przed obrotem w gnieździe 30.

Na fig.1 jest także widoczny sposób montowania łącznika 10. W tym wykonaniu, posiada on kołowo ukształtowany pierścieniowy wypust, który wystaje z tylnej ściany 14 w obudowie 40 w kierunku kołnierza 43, przy czym tylko wypust 45 jest na fig. 1 widoczny. Przy wyjętej wkładce 50 wypusty są zagięte sprężyście w kierunku korpusu 20. Jeżeli wkładka 50 jest włożona na swoje miejsce, wypusty są odpychane przez wkładkę 50. W tym położeniu koniec każdego wypustu tworzy z tylną powierzchnią kołnierza 43 rowek mocujący 39, pokazany na fig. 5 i fig.6.

Głębokość rowka mocującego jest zwiększona za pomocą występu na końcu każdego wypustu, przy czym tylko występ 47 jest na tej figurze widoczny.

Łącznik 10 jest zwykle montowany na przedniej płycie aparatu spawalniczego. Dla zamontowania łącznika 10 w przedniej płycie aparatu spawalniczego jest wykonany okrągły lub prostokątny otwór. Do tego otworu wkłada się obudowę 40 łącznika 10, przytrzymując wypusty w położeniu zagięPL 194 029 B1 tym. Po dociśnięciu kołnierza 43 do przedniej płyty zwalnia się wypusty, które mocują przednią płytę w rowkach mocujących. Wypusty klinuje się poprzez włożenie wkładki 50. Następnie dołącza się zasilanie prądem spawalniczym do wkładki 50 łącznika 10, co w sposób pewny zabezpiecza wkładkę 50 przed przemieszczeniem w gnieździe 30, przynajmniej poprzez oparcie się końcówki kabla i śruby 35 o krawędź okna 33,w pobliżu kołnierza 43.

Figura 2 przedstawia widok perspektywiczny wkładki łącznika w drugim ukształtowaniu stanowiącej część łącznika według przedmiotowego wynalazku. Wkładka 150 posiada cylindryczny korpus 154 posiadający osiowy przelotowy otwór 152 oraz gwintowaną powierzchnię zewnętrzną 155 w przedniej części cylindrycznego korpusu 154 i przednią pierścieniową powierzchnię stykową 157.

Element wkładki 150 do podłączenia do niej prądu elektrycznego stanowi grubsza część boczna 159 wystająca z zakrzywionej powierzchni cylindrycznego korpusu 154 za gwintowaną powierzchnią zewnętrzną 155, stanowiąca w tym wykonaniu występ w rodzaju kostki, zawierająca gwintowany otwór 160, poprzeczny do osi środkowej wkładki 150.

Łącznik, nie pokazany, zawierający pokazaną na tej figurze wkładkę 150, może mieć prostokątne gniazdo 30 przyjmujące tą wkładkę, takie jak pokazane na fig. 1. Gniazdo przyjmujące wkładkę może mieć też zasadniczo pierścieniowy przekrój poprzeczny odpowiadający kształtowi cylindrycznego korpusu 154 wkładki 150, przy czym, podobnie jak przedstawiono na fig. 1, w bocznej powierzchni obudowy otaczającej gniazdo znajduje się wycięcie dla przyjęcia grubszej części bocznej 159, które prowadzi do okna w obudowie. Umożliwia to dostęp do grubszej części bocznej 159 wkładki 150 tak, że kabel przewodzący prąd może być połączony z wkładką 150 za pomocą połączenia gwintowego przechodzącego przez to okno, przy wykorzystaniu gwintowego otworu 160, jak to już zostało szczegółowo opisane.

Podobnie jak opisano powyżej, wkładka 150 jest zabezpieczona przed obrotem w gnieździe dzięki opieraniu się występu w kształcie kostki, tworzącego grubszą część boczną 159, o boczną krawędź okna zapewniającego dostęp, a przy zamontowanym łączniku, dzięki opieraniu się złącza kablowego przewodzącego prąd do grubszej części bocznej 159 o boczną krawędź okna zapewniającego dostęp. Natomiast, przy zamontowanym łączniku, wysunięciu się wkładki z gniazda zapobiega opieranie się złącza kablowego przewodzącego prąd do grubszej części bocznej 159 o przednią krawędź okna zapewniającego dostęp.

W tym wykonaniu łącznika zawierającego wkładkę 150, wkładka 150 wykonana jest z rury lub pręta wykonanego z materiału o niskiej oporności właściwej, korzystnie z miedzi, mosiądzu lub innego stopu miedzi o przekroju poprzecznym odpowiadającym przekrojowi poprzecznemu wkładki 150 z grubszą częścią boczną 159. W ten sposób wkładka 150 może być wykonana przy względnie małej obróbce maszynowej.

Figura 3 przedstawia widok perspektywiczny wkładki stanowiącej część łącznika według przedmiotowego wynalazku w jej trzecim ukształtowaniu. Wkładka 250 posiada cylindryczny korpus 254 posiadający osiowy przelotowy otwór 252 oraz gwintowaną powierzchnię zewnętrzną 255 w przedniej części cylindrycznego korpusu 254 i przednią pierścieniową powierzchnię stykową 257.

Element wkładki 250 do podłączenia do niej prądu elektrycznego stanowi grubsza część boczna 259 wystająca z zakrzywionej powierzchni cylindrycznego korpusu 254 za gwintowaną powierzchnią 255, która w tym wykonaniu ma kształt walcowego występu zawierającego gwintowany otwór 260, poprzeczny do osi środkowej wkładki 250.

Podobnie jak opisano na przykładzie fig. 2, łącznik, nie pokazany, zawierający pokazaną na tej figurze wkładkę 250 może mieć prostokątne gniazdo 30 przyjmujące tą wkładkę takie, jak pokazane na fig. 1. Gniazdo przyjmujące wkładkę może mieć też zasadniczo pierścieniowy przekrój poprzeczny odpowiadający kształtowi cylindrycznego korpusu 254 wkładki 250, przy czym w bocznej ścianie obudowy otaczającej gniazdo znajduje się wycięcie dla przyjęcia grubszej części bocznej 259 prowadzące do okna umożliwiającego dostęp do grubszej części bocznej 259 wkładki 250 tak, że kabel prowadzący prąd może być połączony z wkładką 250 za pomocą połączenia gwintowego przechodzącego przez to okno, przy wykorzystaniu gwintowanego otworu 260, jak to już zostało szczegółowo opisane.

Podobnie jak opisano powyżej, wkładka 250 jest zabezpieczona przed obrotem w gnieździe dzięki opieraniu się występu walcowego tworzącego grubszą część boczną 259 o boczną krawędź okna zapewniającego dostęp, a przy zamontowanym łączniku, dzięki opieraniu się złącza kablowego przewodzącego prąd do grubszej części bocznej 259 o boczną krawędź okna zapewniającego dostęp. Natomiast, przy zamontowanym łączniku, wysunięciu się wkładki z gniazda zapobiega opieranie się złącza kablowego przewodzącego prąd do grubszej części bocznej 259 o przednią krawędź okna zapewniającego dostęp.

PL 194 029 B1

W tym wykonaniu łącznika zawierającego wkładkę 250, wkładka 250 jest także wykonana z rury lub pręta o odpowiedniej średnicy, wykonanego z materiału o niskiej odporności właściwej, korzystnie z miedzi lub mosiądzu. W ten sposób wkładka może być wykonana przy małej obróbce maszynowej. Korzystnie grubsza część boczna 259 wykonana jest poprzez umocowanie odrębnego elementu walcowego w otworze wykonanym w zakrzywionej powierzchni rury za pomocą stosownego sposobu łączenia, korzystnie element walcowy jest z tego samego materiału co rura.

Figura 4 przedstawia łącznik 10 w widoku od przodu, co umożliwia lepsze pokazanie niektórych szczegółów. W szczególności na tej figurze wyraźnie widoczne są korpus 20 łącznika umieszczony wewnątrz obudowy 40 posiadający gniazda na swojej przedniej powierzchni 22, oraz wkładka 50 posiadająca korpus w kształcie graniastosłupa o przekroju kwadratowym otaczający korpus 20, gwintowaną powierzchnię zewnętrzną 55, pierścieniową powierzchnię stykową 57 i grubszą część boczną 59.

Linią przerywaną pokazano na tej figurze wypusty 45, 46 za kołnierzem 43 obudowy 40 zaklinowane wkładką 50 oraz odsadzenie 49 o kształcie różnym od kołowego wykonane na tylnej powierzchni kołnierza 43. Figura ta przedstawia także prowadzące wycięcie 31 w bocznej ścianie obudowy 40 prowadzące do okna w bocznej ścianie, stanowiące prowadzenie dla grubszej części bocznej wkładki przy jej właściwym usytuowaniu.

Innym sposobem montażu łącznika 10 jest jego mocowanie za pomocą otworów mocujących w kołnierzu 43 wystającym z obudowy 40, przy czym na figurze wskazano tylko otwór mocujący 44.

Łącznik 10 może być mocowany za pomocą wypustów 45, 46 i/lub za pomocą śrub przechodzących przez otwory 44. Jeżeli przy montażu łącznika 10 jego prostokątne odsadzenie 49 umieszczone jest w wycięciu o tym samym kształcie, to zwiększa to pewność montażu i zapobiega obrotowi łącznika.

Figura 5 przedstawia łącznik 10 w widoku z boku. Figura ta pokazuje wypust 45 w bocznej ścianie obudowy 40, wystający z tylnej ściany 14 w kierunku kołnierza 43, z występem 47 na jego końcu. Figura ta pokazuje także rowek mocujący 39 wyznaczony końcem wypustu 45 i przeciwległą do niego powierzchnią kołnierza 43. Rowek ten, jak opisano powyżej, może być wykorzystany do mocowania łącznika na przedniej płycie. Figura ta pokazuje także odsadzenie 49 wykonane na tylnej powierzchni kołnierza 43.

Figura ta pokazuje również prowadnik drutu 16 zamontowany w tylnej ścianie 14 wraz z wkładką 19 i zawartym w niej drutem spawalniczym 71, przewód doprowadzenia gazu oraz elektryczne i mechaniczne połączenie końcówki 70 kabla przewodzącego prąd zasilający spawanie z grubszą częścią boczną 59 wkładki za pomocą śruby 35.

Figura 6 przedstawia łącznik w półprzekroju płaszczyzną zaznaczoną na fig. 4. Figura ta wyraźnie pokazuje korpus 20 łącznika z obudową 40 i tylną ścianą 14 tworzącymi jeden element. Widoczny jest wypust 46 wystający z tylnej ściany 14 w kierunku kołnierza 43 z występem 48 na jego końcu. Pokazano także rowek mocujący 39 wyznaczony przez koniec wypustu 46 i przeciwległą do niego powierzchnię kołnierza 43, a także odsadzenie 49 ukształtowane na tylnej powierzchni kołnierza 43.

Figura ta wyraźnie pokazuje położenie wkładki 50 w gnieździe 30 ukształtowanym przez boczną powierzchnię 21 korpusu 20 i przeciwległą do niej powierzchnię 41 obudowy 40. Pokazuje ona także położenie przelotowego otworu wkładki 50 względem korpusu 20 i położenie grubszej części bocznej 59 z gwintowanym otworem 60 w oknie ściany bocznej obudowy 40. Jak już podano, grubsza część boczna 59 wystaje z bocznej powierzchni obudowy 40, przy czym wielkość wysunięcia d pokazano na tej figurze. Ułatwia ono dostęp do wkładki 50.

Łącznik według przedmiotowego wynalazku może być zrealizowany także w innych wykonaniach. Może on być zaprojektowany z mniejszymi możliwościami mocowania, np. bez mocujących wypustów, bez odsadzenia lub z kołnierzem bez otworów mocujących. Może on też zawierać dowolne kombinacje tych środków mocujących. Gniazdo przyjmujące wkładkę może być cylindryczne lub o przekroju wielobocznym zależnie od zapotrzebowania. Wkładka stanowiąca złącze prądu zasilającego spawanie może być także ukształtowana, odpowiednio do innych części łącznika, z powierzchnią boczną (stykową) o jednolitej szerokości lub o kształcie wieloboku, korzystnie kwadratu lub sześciokąta foremnego.

Główną zaletą łącznika według przedmiotowego wynalazku jest to, że dzięki jego nowej konstrukcji, po połączeniu łącznika, styk elektryczny zachodzi poprzez gwintowaną powierzchnię boczną wkładki oraz, podobnie jak w łącznikach tradycyjnych, poprzez przednią pierścieniową powierzchnię stykową przy powierzchni gwintowanej, a prąd spawania podłączany jest do wkładki z boku przy powierzchni gwintowanej, przy czym tylko wkładka, o małej masie, funkcjonująca jako złącze prądu spaPL 194 029 B1 wania musi być wykonana z materiału o dobrej przewodności elektrycznej i wymaganej twardości, przykładowo z miedzi lub ze stopu miedzi, korzystnie z mosiądzu.

Ponieważ korpus przenoszący styki elektryczne i zawierający gniazda pozycjonujące wykonany jest wraz z obudową z nie przewodzącego tworzywa sztucznego, rozwiązany jest problem bezpiecznej izolacji wzajemnej styków elektrycznych, a ponadto jego profilowany kształt umożliwia montaż łącznika w płycie przedniej aparatu spawalniczego w sposób zapobiegający jego przemieszczeniu, a także zamontowanie w obudowie wkładki funkcjonującej jako złącze elektryczne w sposób zapobiegający jej przemieszczeniu dzięki połączeniu kształtowemu i/lub mechanicznemu połączeniu z kablem przewodzącym prąd elektryczny.

Inną zaletą jest to, ze łącznik może być bardziej precyzyjnie dostosowany do mocy określonego aparatu spawalniczego poprzez dobór osiowych wymiarów wkładki odpowiednio do nominalnej mocy urządzenia.

Dalszą zaletą jest to, że prowadnik drutu nie pełni funkcji przewodzenia prądu, zmniejsza się przestrzeń potrzebna do ustanowienia połączenia elektrycznego tak, że osiowe wymiary łącznika mogą być mniejsze i prowadnik drutu może być wykonany z materiału o mniejszej przewodności i w prostszej technologii. Kolejną zaletą jest to, że ponieważ zmniejsza się o 1 liczba styków elektrycznych, a więc także liczba oporów stykowych, zmniejszone są straty na stykach. Wten sposób łącznik może być mniejszy, lżejszy, bardziej precyzyjnie dostosowany do przenoszonej mocy, zużywający mniejszą ilość metalu oraz wykonany tańszą technologią i w sposób bardziej ekonomiczny w porównaniu ze znanymi łącznikami.

Claims (14)

1. Łącznik do uchwytu elektrody spawalniczej zawierający korpus, gniazdo dla prowadnika drutu i gniazdo dla przewodu doprowadzenia gazu w obszarze przednim korpusu, jeden lub większą liczbę styków elektrycznych umieszczonych równo z przednią powierzchnią i wyprowadzonych z tylnej powierzchni korpusu, prowadnik drutu połączony od tyłu z gniazdem dla prowadnika drutu, wprowadzenie do gniazda dla przewodu doprowadzenia gazu, powierzchnię gwintowaną z materiału elektrycznie przewodzącego i przyległą do niej powierzchnię stykową oraz obudowę z materiału izolacyjnego otaczającą korpus z boku o ukształtowaniu właściwym dla montażu łącznika, znamienny tym, że korpus i obudowa, wykonane z materiału izolacyjnego, korzystnie z tworzywa sztucznego, stanowią zespół (12) połączony w jeden element tylną ścianą (14), że posiada on wkładkę (50, 150, 250) wykonaną z materiału elektrycznie przewodzącego z gwintowaną powierzchnią zewnętrzną (55, 155, 255) z materiału elektrycznie przewodzącego i powierzchnię stykową, korzystnie w postaci pierścieniowej powierzchni stykowej (57, 157, 257), przy czym wkładka (50, 150, 250) umieszczona jest w gnieździe (30) ukształtowanym przez boczną powierzchnię (21) korpusu (20) zespołu (12) i przeciwległą do niej powierzchnię (41) obudowy (40) zespołu (12), wkładka (50, 150, 250) posiada na swojej bocznej powierzchni część do podłączenia do niej prądu elektrycznego, przy czym w ścianie bocznej obudowy (40) znajduje się okno (33) pozostawiające odsłoniętą część bocznej powierzchni wkładki (50, 150, 250) do podłączenia do niej prądu elektrycznego, a wkładka (50, 150, 250) jest zabezpieczona przed obrotem w gnieździe (30).

2. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus (20) ma kształt cylindryczny i wprowadzenie do gniazda dla przewodu doprowadzenia gazu od tyłu, a wkładka (50, 150, 250) jest zabezpieczona obrotowo w gnieździe (30) za pomocą pasowania kształtowego.

3. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (50, 150, 250) jest zabezpieczona obrotowo w gnieździe (30) poprzez oparcie się o krawędź okna (33) urządzenia podłączonego do boku wkładki (50, 150, 250) dla doprowadzenia do niej prądu elektrycznego.

4. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (50, 150, 250) jest zabezpieczona przed wyciągnięciem z gniazda (30) poprzez ukształtowanie bocznej powierzchni wkładki, odpowiednio dla doprowadzenia do niej prądu elektrycznego.

5. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (50, 150, 250) jest zabezpieczona przed wyciągnięciem z gniazda (30) poprzez ukształtowanie urządzenia podłączonego do bocznej powierzchni wkładki (50, 150, 250) opierające to urządzenie o krawędź okna (33) dla doprowadzenia do niej prądu elektrycznego.

PL 194 029 B1

6. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że boczna powierzchnia wkładki (50, 150, 250) do podłączenia do niej prądu stanowi grubszą część boczną (59, 159, 259) dopasowaną do okna (33) w bocznej ścianie obudowy (40), korzystnie wystającą z niej, przy wkładce (50, 150, 250) umieszczonej w gnieździe (30).

7. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (50, 150, 250) posiada gwintowany otwór (60, 160, 260) w swej bocznej części do podłączenia do niej prądu.

8. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (50, 150, 250) ma grubszą część boczną (59, 159, 259) dopasowaną do okna (33), która wystaje z bocznej powierzchni obudowy (40) w pobliżu tylnej ściany (14).

9. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że na przedniej ścianie obudowy (40) jest ukształtowany kołnierz (43), utworzony przez środki do montażu, w którym znajduje się jeden lub większa liczba przelotowych otworów mocujących (44).

10. Łącznik (10), według dowolnego zastrz. 9, znamienny tym, że środki do montażu stanowią kołnierz (43) wystający z przedniej ściany obudowy (40) oraz jeden lub większa liczba wypustów (45, 46) wystających z tylnej ściany (14) w kierunku kołnierza (43), przy czym przy wyjętej wkładce (50, 150, 250) wypusty (45, 46) są zagięte sprężyście w kierunku korpusu (20), a przy włożonej wkładce (50, 150, 250) wypusty (45, 46) są usytuowane w położeniu wyprostowanym i wraz z przeciwległą do wypustów (45, 46) powierzchnią kołnierza (43) tworzą rowki mocujące (39).

11. Łącznik, według zastrz. 10, znamienny tym, że na końcach wypustów (45, 46) znajdują się występy (47, 48), korzystnie w postaci pogrubionych końców wypustów (45, 46).

12. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (40) posiada dopasowane do niej odsadzenie (49) za kołnierzem (43) o kształcie różnym od kołowego.

13. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (50) posiada korpus cylindryczny, z osiowym przelotowym otworem (52, 152, 252) pasującym do korpusu (20), przy czym gniazdo (30) przyjmujące wkładkę (50) jest tak ukształtowane, że korpus (54), o kształcie cylindrycznym pasuje do niego.

14. Łącznik, według zastrz. 1, znamienny tym, że wkładka (150, 250) posiada korpus w kształcie graniastosłupa, korzystnie prostopadłościanu o podstawie kwadratowej z zaokrąglonymi krawędziami bocznymi, z osiowym przelotowym otworem (52) pasującym do korpusu (20), przy czym gniazdo (30) przyjmujące wkładkę (150, 250) jest tak ukształtowane, że korpus (154, 254) o kształcie graniastosłupa pasuje do niego.