PL193600B1

PL193600B1 - Zapalniczka

Info

Publication number: PL193600B1
Application number: PL00349641A
Authority: PL
Inventors: Paul Adams; Floyd B. Fairbanks; Richard M. Orazietti; Brian Tubby; Thomas G. Vaillionis; James M. Mcdonough
Original assignee: Bic Corp
Priority date: 1999-03-01
Filing date: 2000-02-29
Publication date: 2007-02-28
Also published as: EP1157238B1; EP1157238A4; AR020858A1; US6065958A; KR20010102431A; ZA200106983B; CN1349601A; CA2363554A1; JP3660249B2; KR100438032B1; AU3505600A; JP2002538407A; ES2322326T3; EP1157238A1; MY118317A; CN100404958C; CZ20013115A3; HK1046542A1; WO2000052390A1; ATE418046T1

Abstract

1. Zapalniczka majaca obudowe, posiadaja- ca dysze z otworem wylotowym i zbiornik pali- wa polaczony z dysza oraz uklad wlaczajacy zamocowany do obudowy i elektryczny zapal- nik, majacy pierwszy i drugi elektryczny styk, polaczone z pierwszym przejsciem elektrycz- nym, przy czym pierwsze przejscie elektryczne zawiera pierwsza szczeline usytuowana w po- blizu otworu wylotowego dyszy, zas drugie przejscie elektryczne jest polaczone z zespo- lem elektrycznego zapalnika i ma polozenie wlaczenia i wylaczenia, znamienna tym, ze w polozeniu wylaczenia, opór drugiego przej- scia elektrycznego usytuowanego w obudowie (12) jest mniejszy niz opór pierwszego przejscia elektrycznego, zas w polozeniu wlaczenia, opór drugiego przejscia elektrycznego jest wiekszy niz opór pierwszego przejscia elektrycznego. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zapalniczka.

Tego typu zapalniczki są stosowane zwłaszcza do zapalania świec, kominków i ognisk.

Znane są zapalniczki używane do zapalania produktów tytoniowych, takich jak papierosy, cygaretki i fajki. W zapalniczkach tych stosuje się element tarcia obrotowego jak i element piezoelektryczny w celu wytworzenia iskry w pobliżu dyszy, pobierającej paliwo ze zbiornika paliwa. Mechanizmy piezoelektryczne zdobyły powszechne uznanie. Z opisu patentowego US nr 5262697 znany jest mechanizm piezoelektryczny.

Znane są zapalniczki w postaci przeważnie małych, ręcznych zapalniczek. Te zapalniczki są także zapalniczkami podręcznymi ale są bardziej użyteczne dla ogólnych celów takich jak zapalanie świec, kominków i ognisk. Tego typu zapalniczki ujawnione są w opisach US 4259059 i 4462791.

Te znane zapalniczki powszechnego użytku miały zamontowane pewne postaci mechanizmu chroniącego przed niezamierzonym użyciem zapalniczki przez dorosłych. Często mechanizmy te przybierały formę przełączników włączających/wyłączających, które mogły zapobiegać działaniu zapalniczki. Jakkolwiek, przełączniki musiały być przesuwane przez użytkownika pomiędzy położeniem „włączone i „wyłączone, w wyniku czego miały wady. Na przykład, dorosły użytkownik mógł zapomnieć przesunąć przełącznik z powrotem do położenia „wyłączone po użyciu i poprzez to spowodować jej bezużyteczność.

Publikowany opis patentowy zgłoszenia patentowego PCT o numerze WO 92/08931 ujawnia urządzenie zabezpieczające dla zapalniczek gazowych, mających mechanizm piezoelektryczny. Bezpieczne urządzenie zawiera przełącznik, który w pierwszym położeniu przesunięcia umożliwia wyładowanie iskry, wytworzonej przez mechanizm piezoelektryczny, w położeniu odległym od uwolnionego gazu. W ten sposób, zapobiega się zapalaniu gazu. Kiedy przełącznik jest przesunięty do drugiego położenia, iskra jest wyładowana w pobliżu przepływu gazu, umożliwiając zapalenie uwolnionego gazu i skutkiem tego działanie zapalniczki.

Opublikowane zgłoszenie o numerze WO 98/31774 i dwa powiązane ze sobą amerykańskie opisy zgłoszeniowe WO 08/787399, złożone 22 stycznia 1997 i WO 08/917134, złożone 25 sierpnia 1997 ujawniają zapalniczkę użytkową. W jednym z przykładów wykonania ujawnionych w powyższych opisach, zapalniczka posiada włącznik zaworowy do uwalniania paliwa i mechanizm piezoelektryczny do wytwarzania iskry w pobliżu dyszy. Zespół uruchamiający ułatwia wciśnięcie włącznika zaworowego i włączenie mechanizmu piezoelektrycznego. Element zatrzaskowy zazwyczaj blokuje zespół uruchamiający w położeniu nie włączonym. Element zatrzaskowy działa poprzez mechaniczne zabezpieczenie zespołu uruchamiającego przed uwolnieniem paliwa gazowego w układzie z ściśnięciem mechanizmu piezoelektrycznego zapobiegającego wytworzeniu się iskry. Nawet gdy znane mechaniczne elementy blokujące, ujawnione w publikacji WO 98/31774, zadowalająco przeciwstawiają się niepożądanemu działaniu, może być koniecznym zastosowanie elektrycznego mechanizmu blokującego przeciwstawiającemu się niepożądanemu działaniu.

W ten sposób pozostaje tylko potrzeba zastosowania zapalniczki, która przeciwstawia się niepożądanemu działaniu poprzez elektryczne elementy blokujące, zarówno bez jak i w połączeniu z mechanicznymi elementami blokującymi. Z opisu patentowego USA 5520197 znany jest pojemnik zasilający w paliwo, który jest wykorzystany przy obecnym rozwiązaniu.

Zapalniczka, według wynalazku, mająca obudowę, posiadającą dyszę z otworem wylotowym i zbiornik paliwa połączony z dyszą oraz układ włączający zamocowany do obudowy i elektryczny zapalnik, mający pierwszy i drugi elektryczny styk, połączone z pierwszym przejściem elektrycznym, przy czym pierwsze przejście elektryczne zawiera pierwszą szczelinę usytuowaną w pobliżu otworu wylotowego dyszy, zaś drugie przejście elektryczne jest połączone z zespołem elektrycznego zapalnika i ma położenie włączenia i wyłączenia, charakteryzuje się tym, że w położeniu wyłączenia, opór drugiego przejścia elektrycznego usytuowanego w obudowie jest mniejszy niż opór pierwszego przejścia elektrycznego, zaś w położeniu włączenia, opór drugiego przejścia elektrycznego jest większy niż opór pierwszego przejścia elektrycznego.

Drugie przejście elektryczne jest ciągłym przejściem w położeniu włączenia, a w szczególności drugie przejście elektryczne zawiera drugą szczelinę.

Druga szczelina jest większa niż pierwsza szczelina w położeniu włączenia.

Korzystnym jest gdy druga szczelina jest co najmniej dwukrotnie większa niż pierwsza szczelina w położeniu włączenia.

PL 193 600 B1

Zapalniczka ponadto zawiera przyłączeniowy element zatrzaskowy połączony z obudową i zawierający część blokującą, odchyloną do zazębienia z układem włączającym, przy czym część blokująca jest rozłącznie połączona z układem włączającym.

Układ włączający jest połączony z obudową.

Korzystnym jest gdy przyłączeniowy element zatrzaskowy jest przyciskiem lub elementem suwakowym.

W obudowie jest osadzony przycisk, zaś w drugim przejściu elektrycznym jest uformowana druga szczelina.

Korzystnym jest gdy przycisk jest obrotowym elementem zatrzaskowym lub jest suwakiem dostępnym z zewnątrz, a w szczególności przycisk jest przyciskiem wciskanym, dostępnym z zewnątrz.

Zapalniczka, według innego przykładu charakteryzuje się tym, że drugie przejście elektryczne usytuowane w obudowie stanowi część zespołu zapobiegającego zapłonowi mającego przyłączeniowy element zatrzaskowy ruchomy pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, przy czym w drugim położeniu przełączający element zatrzaskowy jest odchylony.

W obudowie jest usytuowany elektryczny zapalnik, który zawiera mechanizm piezoelektryczny oraz przewodzący prąd pręt w kierunku styku ze stykiem elektrycznym na mechanizmie piezoelektrycznym.

Z mechanizmem piezoelektrycznym jest elektrycznie połączona dysza z tworzywa przewodzącego prąd i stanowi drugi styk, przy czym pomiędzy dyszą i prętem przewodzącym prąd jest ukształtowana pierwsza szczelina.

Przewodzący prąd pręt zawiera klapkę, ułożoną w kierunku dyszy, a pomiędzy klapką i dyszą jest utworzona szczelina.

Wokół co najmniej części dyszy jest umieszczona elektrycznie izolująca nasadka.

Drugie przejście elektryczne zawiera trzeci i czwarty styk.

Trzeci styk jest przymocowany do obudowy i jest elektrycznie połączony z mechanizmem piezoelektrycznym.

Elektryczne połączenie pomiędzy trzecim stykiem i mechanizmem piezoelektrycznym jest utworzone poprzez przewodzący prąd pręt.

Z mechanizmem piezoelektrycznym jest elektrycznie połączony czwarty styk połączony elektrycznie do przyłączeniowego elementu zatrzaskowego.

Przyłączeniowy element zatrzaskowy w drugim położeniu jest w styku z trzecim i czwartym stykiem.

Drugie przejście elektryczne zawiera drugą szczelinę uformowaną pomiędzy trzecim i czwartym stykiem i o zmiennym rozmiarze.

Druga szczelina jest większa niż pierwsza szczelina w pierwszym położeniu przyłączeniowego elementu zatrzaskowego.

Druga szczelina jest co najmniej w przybliżeniu dwukrotnie większa niż pierwsza szczelina w pierwszym położeniu przyłączeniowego elementu zatrzaskowego.

Przyłączeniowy element zatrzaskowy zawiera część blokującą i odchyloną do zazębienia z układem włączającym, przy czym część blokującą jest rozłącznie zazębiona z układem włączającym.

Układ włączający zawiera spust, rozciągający się z uchwytu.

Układ włączający zawiera element obrotu odchylającego, usytuowany pomiędzy spustem i prętem łączącym, przy czym pręt łączący jest połączony z zespołem elektrycznego zapalnika.

Część blokująca przyłączeniowego elementu zatrzaskowego zawiera zakrzywioną klapkę, odchyloną dla zazębienia konstrukcji elementu ograniczającego na pręcie łączącym.

Przyłączeniowy element zatrzaskowy zawiera sprężynującą klapkę, rozciągającą się z przyłączeniowego elementu zatrzaskowego, a obudowa zawiera haczyk, zazębiający klapkę w pierwszym położeniu przełączającego elementu zatrzaskowego.

Spust zawiera ramie odłączające klapkę od haczyka, przy czym klapka jest zazębiona z haczykiem w położeniu pociągnięcia spustu.

Ramię jest zazębione z klapką w miejscu usytuowanym znacznie bliżej przełączającego elementu zatrzaskowego niż miejsce zazębienia haczyka z klapką.

Przyłączeniowy element zatrzaskowy zawiera część blokującą, połączoną do zespołu włączającego i odchyloną od zazębienia z układem włączającym, przy czym część blokująca jest zazębiona zespołem włączającym pomiędzy pierwszym i drugim położeniem przyłączeniowego elementu zatrzaskowego.

PL 193 600 B1

Korzystnym jest gdy przyłączeniowym elementem zatrzaskowym jest przycisk, a drugie przejście elektryczne zawiera element sprężynujący współpracujący z przyciskiem.

Element sprężynujący jest wykonany z tworzywa przewodzącego prąd.

Element sprężynujący w położeniu ściśniętym kształtuje drugą szczelinę, przy czym druga szczelina jest większa niż pierwsza szczelina w pierwszym położeniu przyłączeniowego elementu zatrzaskowego.

Zaletą proponowanego rozwiązania, jest to, że zapewnia skuteczną ochronę zapalniczki przed niepożądanym zapaleniem.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku, na którym, fig. 1 jest rzutem pionowym w widoku z boku zapalniczki według wynalazku w części przekroju poprzecznego, przedstawiającego różne wewnętrzne jej elementy, fig. 2 jest powiększonym i częściowym widokiem z boku zapalniczki, przedstawionej na fig. 1, fig. 3 jest powiększonym i częściowym rzutem pionowym w widoku z boku, podobnym do fig. 1 z pominięciem pewnych części dla bardziej przejrzystego pokazania zespołu zapobiegającego zapłonowi, zespołu uruchamiającego i elementu zatrzaskowego, fig. 4A jest schematycznym widokiem zespołu zapobiegającego zapłonowi, przedstawiającym pierwsze i drugie przejście elektryczne z drugim zwarciowym przejściem elektrycznym, fig. 4B jest schematycznym widokiem zespołu zapobiegającego zapłonowi, przedstawiającym pierwsze i drugie przejście elektryczne z drugim przejściem elektrycznym, mającym szczelinę, fig. 5 jest widokiem z boku elementu zatrzaskowego, fig. 6 jest widokiem z boku pręta łączącego, fig. 7 jest powiększonym i częściowym rzutem pionowym w widoku z boku, podobnym do fig. 3, przedstawiającym alternatywny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, fig. 8 jest powiększonym i częściowym rzutem pionowym w widoku z boku, podobnym do fig. 3, przedstawiającym inny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, fig. 9 rzutem pionowym z boku części zapalniczki według wynalazku, przedstawiającym w szczegółach różne przykłady wykonania spustu i elementu zatrzaskowego, fig. 9A jest powiększonym rzutem pionowym w widoku z boku zakreślonego na fig. 9 obszaru, po uruchomieniu spustu, fig. 9B jest powiększonym rzutem pionowym w widoku zboku zakreślonego obszaru z fig. 9 po zwolnieniu spustu, fig. 10A przedstawia rzut pionowy z boku części zapalniczki w odniesieniu do obecnego wynalazku, pokazującym inny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, fig. 10B jest widokiem z boku zespołu zapobiegającego zapłonowi z fig. 10A, fig. 11A jest rzutem pionowym w widoku z boku części zapalniczki według wynalazku, przedstawiającym inny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, fig. 11B jest widokiem z boku zespołu zapobiegającego zapłonowi z fig. 11A, fig. 12A jest rzutem pionowym w widoku z boku części zapalniczki według wynalazku, ilustrującym inny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, fig. 12B jest widokiem z boku zespołu zapobiegającego zapłonowi z fig. 12A, fig. 13A jest częściowym rzutem pionowym w widoku z boku, przedstawiającym kolejny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, zespołu uruchamiającego i elementu zatrzaskowego według wynalazku, fig. 13B jest widokiem z boku zespołu zapobiegającego zapłonowi, zespołu uruchamiającego i elementu zatrzaskowego z fig. 13A, fig. 14A jest rzutem pionowym w widoku z boku części zapalniczki według wynalazku, ukazującym inny przykład wykonania elementu zatrzaskowego i odchylonego elementu obracającego, zaś fig. 14B jest widokiem z boku elementu zatrzaskującego i odchylonego elementu obracającego z fig. 14A.

Jak to przedstawiono na fig. 1, zapalniczka 10 zawiera obudowę 12, która jest wytworzona zwytopionego sztywnego polimeru lub tworzyw sztucznych, takich jak terpolimer akrylonitrylo-butadieno styrenowy (ABS) lub tym podobne. Obudowa 12 zawiera uchwyt 14 usytuowany w pobliżu pierwszego końca 16. Dysza 18 do dozowania paliwa zasilającego płomień jest umieszczona na drugim końcu 20 i zostanie opisana poniżej. Należy zauważyć, że określenia pierwszy koniec 36 i drugi koniec 20 są użyte tylko dla ułatwienia i nie tworzą żadnej części wynalazku. Uchwyt 1 korzystnie zawiera pojemnik zasilający paliwo 22, który może być znanym zbiornikiem paliwa butanowego. Przewód 24, taki jak tuba z tworzywa sztucznego, jest zamocowany do łącznika 26 i w ten sposób umieszczony obok lub połączony z zaworem 28 na pojemniku zasilającym paliwo 22. Przeciwległy koniec rury 24 łączy się z dyszą 18. Należy także zauważyć, że zapalniczka nie posiadająca własnego pojemnika zasilającego w paliwo, to jest urządzenia, które wytwarza iskrę lub kilka iskier do zapalenia zewnętrznego źródła paliwa, jest także rozważone przez obecny wynalazek.

Zawór 28 jest uruchamiany przez urządzenie uruchamiające zawór 30, które jest obrotowo zamocowane do pojemnika zasilającego paliwo 22. Kiedy urządzenie uruchamiające zawór 30 jest wciPL 193 600 B1 śnięte, to znaczy jest przesunięte w kierunku końca 16, paliwo jest uwalniane przez zawór 28 i przepływa przez łącznik 26 i rurę 24, i ostatecznie do dyszy 18.

W celu ułatwienia wciśnięcia mechanizmu uruchamiającego zawór 30, zapewniony jest zespół włączający, który uruchamia zespół zapłonu elektrycznego w postaci elektrycznego zapalnika 34 poprzez wytworzenie iskry w pobliżu dyszy 18. Zespół włączający korzystnie zawiera spust 38, odchylony element obracający 80 i pręt łączący 46, połączony z elektrycznym zapalnikiem 34. Te składniki są opisane w szczegółach poniżej. Spust 38 może być zastąpiony mechanizmem naciskowym, takim że kiedy do uchwytu 14 zostanie przyłożona siła w określonym kierunku, jedna część uchwytu obróci się w odniesieniu do innej w celu uruchomienia elektrycznego zapalnika 34. Dodatkowo, wiele różnych zespołów zapłonu elektrycznego, takich jak baterie lub obwody elektryczne zasilane energią słoneczną są możliwe do zastosowania w obecnym wynalazku. Korzystnie mechanizm piezoelektryczny może być zastosowany jako elektryczny zapalnik 34.

Mechanizm piezoelektryczny w postaci zapalnika 34 został przedstawiony schematycznie na fig. 1-3. Mechanizm piezoelektryczny w postaci elektrycznego zapalnika 34 jest zespołem teleskopowym, który może zostać ściśnięty w celu wytworzenia napięcia pomiędzy pierwszym i drugim stykiem elektrycznym 48, 50. Mechanizm piezoelektryczny może zawierać kryształ piezoelektryczny połączony elektrycznie i umieszczony zazwyczaj pomiędzy stykami elektrycznymi 48, 50. Elektryczny styk 48 zazwyczaj odnosi się do kowadełka, a elektryczny styk 50 styka się z amortyzatorem, umieszczonym na przeciwległej stronie kryształu piezoelektrycznego. Pierwszy styk elektryczny lub kowadełko 48 znajdują się w bezpośrednim styku z prętem przewodzącym prąd 51, który jest umieszczony po stronie zewnętrznej części obudowy 12 w położeniu węzłowym 52, jak to najlepiej przedstawiono na fig. 3.

Przewodzący prąd pręt 51 jest korzystnie wykonany z metalu. Drugi styk elektryczny 50 jest połączony z przewodem izolowanym 54, mającym dwa odsłonięte końce 56, 58. Odsłonięty koniec 56 jest połączony ze stykiem 50, podczas gdy odsłonięty koniec 58 jest połączony z dyszą 18. Dysza 18 może także zawierać sprężynę dyfuzorową, która jest sprężyną śrubową przewodzącą prąd, gdzie odległość pomiędzy przyległymi zwojami sprężyny jest określona tak, aby umożliwić mieszanie się powietrza z uwolnionym paliwem i aby zapewnić właściwą mieszankę powietrza z paliwem dogodną do spalania. Dlatego też dysza 18 działa jak pierwsza elektroda i jest korzystnie utworzona z metalu przewodzącego prąd takiego jak mosiądz lub cynk. Elektroda zawiera punkt końcowy w przejściu elektrycznym.

Przewodzący prąd pręt 51 jest połączony elektrycznie ze stykiem 48 w węźle 52. Na przeciwległym końcu, klapka 60 lub antena jest odciśnięta z pręta 51 w pobliżu końca 20 i działa jak druga elektroda, wytwarzając pierwszą szczelinę 62 z otworem wylotowym 64 dyszy 18. Pierwsza elektroda (dysza 18 lub sprężyna dyfuzorowa), przewód 54, mechanizm piezoelektryczny w postaci elektrycznego zapalnika 34, pręt 51 oraz druga elektroda (klapka 60 lub antena) tworzą pierwsze przejście elektryczne. Otwór 66 na końcu przewodzącego prąd pręta 51 umożliwia przepływ paliwa z zapalniczki. Boczne otwory 68, z których tylko jeden jest przedstawiony na fig. 1, mogą być zapewnione w celu umożliwienia poboru powietrza.

Elektrycznie izolowana zaślepka 70 jest korzystnie umieszczona wokół co najmniej części dyszy 18 i zazwyczaj pomiędzy dyszą 18 i przewodzącym prętem 51. Ta elektrycznie izolowana zaślepka 70 powstrzymuje wytwarzanie iskier pomiędzy dyszą 18 i jakąkolwiek powierzchnią przewodzącego pręta 51 inną niż klapka 60.

Jak to przedstawiono na fig. 1-3, pierwszy przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi 200, według wynalazku, zawiera drugie elektryczne przejście połączone z mechanizmem piezoelektrycznym. Drugie elektryczne przejście zawiera trzecią elektrodę 202 i czwartą elektrodę 204. Trzecia elektroda 202, która może być zamocowana do obudowy 12, jest połączona z pierwszym końcem przewodu 206. Drugi koniec przewodu 206 jest połączony z przewodzącym prąd prętem 51 w położeniu węzłowym 208. Jak wcześniej opisano, styk elektryczny 48 znajduje się w bezpośrednim zetknięciu z przewodzącym prąd prętem 51w położeniu węzłowym 52. W ten sposób, trzecia elektroda 202 jest elektrycznie sprzężona ze stykiem elektrycznym 48.

Czwarta elektroda 204 jest zamocowana do elementu zatrzaskowego 36 na nie podpartym przednim, sprężystym końcu 40 i jest połączona z pierwszym końcem przewodu 210. Drugi koniec przewodu 210 jest zamocowany do elektrycznego styku 50. Wten sposób, trzecia i czwarta elektroda 202, 204 są obie elektrycznie sprzężone z mechanizmem piezoelektrycznym w postaci elektrycznego zapalnika 34. W pierwszym przykładzie wykonania, trzecia i czwarta elektroda 202, 204, przewody 206, 210 oraz pręt 51 tworzą drugie elektryczne przejście dla energii elektrycznej, uwolnionej poprzez uru6

PL 193 600 B1 chomienie mechanizmu piezoelektrycznego. Kiedy trzecia i czwarta elektroda 202, 204 znajdują się w styku lub w prawie w styku, jest to przypadek kiedy element zatrzaskowy 36 nie jest wciśnięty, zarówno zwarcie mechanizmu piezoelektrycznego jak i efektywny opór drugiego przejścia elektrycznego są istotnie mniejsze niż pierwszego przejścia elektrycznego, tak aby jakakolwiek energia elektryczna wytworzona przez uruchomienie mechanizmu piezoelektrycznego nie odpływała przerywanie z pierwszego przejścia elektrycznego.

Figury 2 i 5 przedstawiają budowę i połączenie elementu zatrzaskowego 36 z obudową 12. Element zatrzaskowy 36 może być utworzony z polimeru, który podczas działania jest sprężysty lub giętki. Jednym takim polimerem, na przykład, jest poliacetal. Chociaż można także zastosować inne konstrukcje, zawierające inne typy elementów sprężystych lub sprężyn, element sprężynujący, zamocowany połączeniem wspornikowym na jednym końcu 108 uchwytu 14 jest jednym z propozycji. Część kołnierzowa 110, przymocowana do końca 108 elementu zatrzaskowego 36 jest zawarta wewnątrz szczeliny 112 w uchwycie 14. Przedni koniec 40 elementu zatrzaskowego 36 pozostaje nie połączony do obudowy 12 i może być sprężyście wciśnięty w kierunku do dołu, w celu elektrycznego rozłączenia trzeciej i czwartej elektrody 202, 204. Kiedy przedni koniec 40 jest wciśnięty, druga szczelina 205 pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą 202, 204 albo zaczyna się tworzyć albo powiększa się. Kiedy druga szczelina 205 będzie wystarczająco duża, energia elektryczna uwolniona przez mechanizm piezoelektryczny będzie przerywanie przemieszczać się poprzez pierwsze elektryczne przejście, a w pierwszej szczelinie 62 zostanie wytworzona iskra. Korzystnie, druga szczelina 205 jest w przybliżeniu dwukrotnie większa niż pierwsza szczelina 62 lub większa, kiedy element zatrzaskowy 36 jest całkowicie wciśnięty, aby zapewnić pojawienie się iskry w pobliżu pierwszej szczeliny 62.

Figury 4A i 4B przedstawiają schematycznie zespół zapobiegania zapłonowi według wynalazku.

P oznacza mechanizm piezoelektryczny w postaci elektrycznego zapalnika 34, a P1 oznacza pierwsze przejście elektryczne. Jak to wcześniej omówiono, pierwsze przejście elektryczne P1 zawiera dyszę 18, działającą jako pierwsza elektroda, i klapkę 60, działającą jako druga elektroda, określającą pierwszą szczelinę 62 pomiędzy nimi. Pierwsze elektryczne P1 przejście ma efektywny opór R1. Drugie elektryczne przejście P2, omówione powyżej, ma efektywny opór R2. Kiedy trzecia i czwarta elektroda 202, 204 znajdują się w styku lub prawie w styku, R2 jest bardzo małe w porównaniu do R1, a drugie elektryczne przejście P2 staje się zwarciem lub efektywnie zwarciem. Jakikolwiek prąd wytworzony poprzez uruchomienie mechanizmu piezoelektrycznego będzie przerywanie przepływać poprzez drugie przejście elektryczne. To odchyla prąd elektryczny z dala od pierwszego elektrycznego przejścia P1 i zapobiega wytworzeniu się iskry w pierwszej szczelinie 62, poprzez co zapobiega zapłonowi uwolnionego paliwa. Kiedy druga szczelina 205 jest utworzona pomiędzy elektrodami 202, 204, jeśli szerokość drugiej szczeliny 205 jest mniejsza niż szerokość pierwszej szczeliny 62, druga szczelina 205 ma mniejszy opór niż pierwsza szczelina 62 do przeskoczenia poprzecznego iskry. W ten sposób, jakikolwiek prąd wytworzony poprzez uruchomienie mechanizmu piezoelektrycznego, przerywanie wytwarza iskrę w poprzek drugiej szczeliny 205, i zapobiega zapłonowi uwolnionego paliwa. Jakkolwiek, kiedy druga szczelina 205 jest większa niż pierwsza szczelina 62,druga szczelina 205 ma większy opór niż pierwsza szczelina 62. W ten sposób, jakikolwiek prąd wytworzony poprzez uruchomienie elementu piezoelektrycznego, przerywanie przemieszcza się w pierwszym przejściu elektrycznym P1 i wytwarza iskrę w poprzek pierwszej szczeliny 62 w celu zapalania uwolnionego paliwa.

Podsumowując, w drugim przejściu elektrycznym, istnieją trzy możliwe układy trzeciej i czwartej elektrody 202, 204. W pierwszym układzie, trzecia i czwarta elektroda 202, 204 sąelektrycznie sprzężone, a drugie elektryczne przejście tworzy zwarcie dla jakiejkolwiek energii elektrycznej, uwolnionej przez mechanizm piezoelektryczny. Ważnym jest aby zauważyć, że przedni koniec 40jest sprężysty, trzecia i czwarta elektroda 202, 204 są zazwyczaj odchylone, tak aby być sprzężonymi elektrycznie lub znajdować się prawie w sprzężeniu. W drugim układzie, element zatrzaskowy 36 jest częściowo wciśnięty, tak aby trzecia i czwarta elektroda 202, 204 były oddzielone przez drugą szczelinę 205. Jakkolwiek, kiedy ta szczelina jest mniejsza niż pierwsza szczelina 62, prąd elektryczny uwolniony przez mechanizm piezoelektryczny, nadal przemieszcza się poprzez drugie przejście elektryczne, aby wytworzyć iskrę pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą 202, 204. Ponieważ ta iskra powstaje z dala od dyszy 18 i wylotu uwolnionego paliwa, nie następuje zapłon. Wtrzecim układzie, element zatrzaskowy 36 jest wciśnięty, tak aby druga szczelina 205 była wystarczająco większa niż pierwsza szczelina 62, zaś prąd elektryczny, uwolniony po uruchomieniu mechanizmu piezoelektrycznego, przerywanie przemieszcza się poprzez pierwsze przejście elektryczne P1. W wyniku tego, w poprzek pierwszej szczeliny 62 jest wytworzona iskra oraz następuje zapłon uwolnionego paliwa z dyszy 18.

PL 193 600 B1

Chociaż zespół zapobiegający zapłonowi 200 adekwatnie przeciwstawia się niepożądanemu samo uruchomieniu, możliwym jest sprzęgnięcie zespołu zapobiegającego zapłonowi 200 z elementami blokowania mechanicznego do przeciwstawienia się niepożądanemu uruchomieniu. Przykład takich elementów blokowania mechanicznego, sprzęgniętych z zespołem zapobiegania zapłonowi 200, jest przedstawiony na fig. 1-3. Element zatrzaskowy 36 zazwyczaj blokuje zespół uruchamiający w położeniu nie włączonym, tak aby spust 38 nie mógł zostać wciśnięty lub pociągnięty przez użytkownika. Przedni koniec 40 elementu zatrzaskowego 36 ma zamocowaną zakrzywioną klapkę 42 zazwyczaj w zazębieniu z elementem ograniczającym 44 usytuowanym na pręcie łączącym 46, pokazaną szczegółowo na fig. 6. Kiedy zakrzywiona klapka 42 jest zazębiona z elementem ograniczającym 44, który może zawierać wgłębienie w pręcie łączącym, pręt łączący 46 nie może zostać przesunięty w kierunku do przodu, aby ścisnąć i uruchomić mechanizm piezoelektryczny. W ten sposób, element zatrzaskowy 36 zapobiega wystarczająco ruchowi spustu 38 w kierunku urządzenia uruchamiającego zawór 30, tak aby zapobiec uwolnieniu energii elektrycznej poprzez mechanizm piezoelektryczny.

Działanie zapalniczki 10 jest opisane na podstawie fig. 2 i 3. Oprócz spustu 38i pręta łączącego 46, układ włączający 32 zawiera odchylony element obrotowy 80 połączony między nimi. Korzystnie element obrotowy 80 jest zamocowany do sworznia 82 w odchylony sposób, tak aby poprzez sprężynę skrętową (nie pokazano), umieszczoną pomiędzy elementem 80 i sworzniem 82, element 80 został odchylony w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara jak to pokazano na fig. 1i 3.

Alternatywnie, element obracający 80 może być odchylony poprzez sprężynę powracającą, umieszczoną wewnątrz dwóch teleskopowych elementów mechanizmu piezoelektrycznego w celu utrzymania odległości pomiędzy elementami teleskopowymi. Sprężyna powracająca wywiera siłę odchylającą na pręt 46, który znajduje się w fizycznym styku z elementem obracającym 80. Taka sprężyna powracająca jest znana.

Odchylony element obracający 80 zawiera parę ramion 84, 86 rozciągających się od sworznia 82. Ramię 84 może zawierać gałkę 88 do wciskania urządzenia uruchamiającego zawór 30, kiedy użytkownik pociąga za spust 38. Alternatywnie, część spustu 38 może sama w sobie być użyta do bezpośredniego zazębienia urządzenia uruchamiającego zawór 30. Spust 38 korzystnie zawiera przedłużenie 90, zawierające na sobie kanał 92 do przesuwania względem obudowy 12. Przedłużenie 90 zawiera dalej w sobie szczelinę 94, która przyjmuje sworzeń 96, sztywno połączony lub stopiony z obudową 12. W położeniu przedstawionym na fig. 3, sworzeń 96 działa jako ogranicznik względem jednego końca szczeliny 94, aby zapobiegać dalszemu ruchowi do przodu spustu 38. Przeciwległy koniec szczeliny 94 może działać jako ogranicznik w drugim kierunku. Oczywistym jest, że inne elementy, które ograniczają ruch do przodu lub do tyłu mogą być także zastosowane.

Ramię 86 elementu obracającego 80 podtrzymuje jeden koniec pręta łączącego 46, co również pokazano na fig. 3. Pręt łączący 46 jest wsparty dla przesuwania w kierunku do przodu i do tyłu przez element wspierający, taki jak elementy wspierające 98, wtopione w obudowę 12. Dalsze elementy wspierające są zapewnione wewnątrz obudowy 12 dla różnych celów, takich jak elementy wspierające 100, 102 dla przytrzymywania zespołu zapłonowego lub mechanizmu piezoelektrycznego oraz elementy wspierające 104, 106 (także pokazane na fig. 5) dla odpowiedniego przytrzymywania przewodu paliwowego 24 i łącznika 26.

Zapalniczka 10 może także zawierać mechanizm łączący, taki jak sprężyna płytkowa, który jest zapewniony w celu ułatwienia obecności paliwa w wylocie dyszy 64, kiedy w poprzek pierwszej szczeliny 62 jest wytwarzana iskra. Paliwo przemieszcza się poprzez przewód 24 z prędkością, która jest określona na podstawie takich czynników jak ciśnienie paliwa, rozmiar przewodu 24 oraz przepustowości zaworu 28, jak i innych czynników. Przy projektowaniu mechanizmu łączącego, ważne jest aby zapewnić, to, żeby paliwo osiągnęło wylot dyszy 64 przed wytworzeniem iskry. Mechanizm łączący jest korzystnie umieszczony pomiędzy zespołem uruchamiającym i urządzeniem uruchamiającym zawór. Kiedy zespół uruchamiający jest przesunięty lub wciśnięty w kierunku do środka, działa na mechanizm łączący. Mechanizm łączący, połączony bezpośrednio z urządzeniem uruchamiającym zawór, wciska zawór w celu uwolnienia paliwa. Taki mechanizm jest znany.

Działanie zapalniczki 10 zostanie teraz opisane w odniesieniu do fig. 1. Z jednej strony, użytkownik chwyta uchwyt 14 z palcem wskazującym na spuście 38 i kciukiem na przednim końcu 40 elementu zatrzaskowego 36. Wciśnięcie i przytrzymanie w dole przedniego końca 40 elementu zatrzaskowego 36 ma dwa znaczenia. Pierwsze, druga szczelina 205 jest utworzona pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą 202, 204. Druga, zakrzywiona klapka 42 odłącza się od pręta łączącego 6 (fig. 3) i umożliwia pełen ruch spustu 38. Następnie użytkownik może pociągnąć za spust 38, który wywołuje

PL 193 600 B1 wciśnięcie urządzenia uruchamiającego zawór 30, poprzez co następuje uwolnienie paliwa z pojemnika zasilającego paliwo 22 przez zawór 26, łącznik 26 i przewód 24. Paliwo gazowe, takie jak butan, jest dzięki temu uwalniane z dyszy 18 w wylocie 64.

W tym samym czasie, uruchomienie spustu 38 obraca ramię 86 odchylonego czopu czołowego sprężyny 80 w kierunku ruchu wskazówek zegara względem pręta łączącego 46, jak można to najlepiej zobaczyć na fig. 3. Pręt łączący 46 porusza się do przodu i ściska mechanizm piezoelektryczny wcelu wytworzenia napięcia pomiędzy stykami elektrycznymi 48, 50. Prąd elektryczny przechodzi przez styk 48 do przewodzącego prąd pręta 51 i ze styku 50 albo do przewodu 54 albo do przewodu 210. Prąd płynie dalej przez przewód 210, jeżeli druga szczelina 205 jest albo zerowa albo mniejsza niż pierwsza szczelina 62. W wyniku tego, iskra nie zostanie wytworzona lub zostanie wytworzona pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą 202, 204. Ponieważ iskra ta znajduje się z dala od wylotu dyszy 64, nie nastąpi zapłon uwolnionego paliwa. Jeśli element zatrzaskowy 36 będzie wystarczająco wciśnięty tak aby druga szczelina 205 była większa niż pierwsza szczelina 62, prąd popłynie poprzez przewód 54, który jest połączony z przewodzącą prąd dyszą 18. Tym samym w pierwszej szczelinie 62 zostanie wytworzona iskra w celu zapalenia mieszanki powietrza z gazem w sąsiedztwie otworu wylotowego dyszy 64. Tak długo jak użytkownik wystarczająco długo wciska przedni koniec 40 elementu zatrzaskowego 36, spust 38 może być powtórnie wciskany, a mechanizm piezoelektryczny może być powtórnie uruchomiony, aby wytworzyć iskrę w celu zapalenia uwolnionego paliwa w przypadku, gdy pierwsze uruchomienie nie spowoduje powstania płomienia.

Kiedy użytkownik zwolni spust 38, odchylony czop czołowy sprężyny 80 jest odchylany w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, aby rozłączyć urządzenie uruchamiające zawór 30, które jest także odchylane w kierunku na zewnątrz w celu zamknięcia zaworu 28 i zamknięcia dostawy paliwa do dyszy 18. Kiedy użytkownik zwalnia przedni koniec 40 elementu zatrzaskowego 36, trzecia i czwarta elektroda 202, 204 powracają do styku lub znajdują się prawie w styku, aby zapobiec wytwarzaniu się iskry w pierwszej szczelinie 62. Dodatkowo, zakrzywiona klapka 42 ponownie zazębia wgłębienie lub element ograniczający 44 na pręcie łączącym 46, zapobiegając w ten sposób ruchowi pręta łączącego 46 w odniesieniu do zespołu zapłonowego 34 i ograniczając ruch do środka spustu 38. Dlatego też, kiedy przedni koniec 40elementu zatrzaskowego 36 jest zazwyczaj odchylany w kierunku do góry, tak aby zakrzywiona klapka 42 zazębiała element łączący 46, użytkownik nie może nieumyślnie pozostawić zapalniczki 10, gdzie spust 38 może po prostu być wciśnięty, aby uruchomić zapalniczkę bez ponownego wciśnięcia elementu zatrzaskowego 36. Także, względna trudność działania zarówno elementu zatrzaskowego jak i spustu istotnie w tym samym czasie wymaga umiejętności posługiwania się zapalniczką.

Ponownie zauważono, że zespół zapobiegający zapłonowi 200, jak opisano powyżej, jest wystarczający do ograniczenia niepożądanego działania zapalniczki 10 bez mechanicznego mechanizmu blokującego.

Figura 7 przedstawia alternatywny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi według wynalazku. Zespół zapobiegający zapłonowi 220 zawiera drugie elektryczne przejście z przewodem 226, łączącym trzecią elektrodę 222 z elektrycznym stykiem 48 i przewód 228, łączący czwartą elektrodę 224 z elektrycznym stykiem 50. Jak widać z porównania fig. 3 z fig. 7, główną różnicą pomiędzy zespołem zapobiegającym zapłonowi 200 i zespołem zapobiegającym zapłonowi 220 jest to, że w tym pierwszym, trzecia elektroda 202 jest połączona do kowadełka 48 poprzez przewodzącą prąd obudowę, a w tym drugim, trzecia elektroda 222 jest bezpośrednio połączona z kowadełkiem 48.

Figura 8 przedstawia inny przykład wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi według wynalazku. Zespół zapobiegający zapłonowi 240 zawiera trzecią elektrodę 242, czwartą elektrodę 244 i suwak 246. Przewód 248 łączy trzecią elektrodę 242 bezpośrednio z kowadełkiem 48, a przewód 250 łączy czwartą elektrodę 244 z elektrycznym stykiem 50 i 24 tworzy drugie elektryczne przejście. Trzecia elektroda 242 może być przymocowana do dolnej części suwaka 246, a czwarta elektroda 244 może być przymocowana do obudowy 12. Jak to przedstawiono na fig. 8, trzecia i czwarta elektroda 242, 244 znajdują się zazwyczaj w styku ze sobą lub znajdują się bardzo blisko siebie. Drugie elektryczne przejście zwiera mechanizm piezoelektryczny w postaci elektrycznego zapalnika 34 lub ma wystarczająco mniejszy opór, tak aby prąd elektryczny, wytworzony przez mechanizm piezoelektryczny przepływał przez drugie elektryczne przejście, zapobiegając wytworzeniu się iskry w pierwszej szczelinie 62.

Suwak 246 może przesuwać się wzdłuż obudowy 12 w kierunku strzałki A i porusza trzecią i czwartą elektrodą 242, 244 z dala od styku oraz dla utworzenia drugiej szczeliny 205 pomiędzy nimi. Kiedy druga szczelina 205 będzie wystarczająco większa niż pierwsza szczelina 62, jakikolwiek prąd

PL 193 600 B1 elektryczny, wytworzony przez uruchomienie mechanizmu piezoelektrycznego 34, przepłynie przez pierwsze elektryczne przejście, aby wytworzyć iskrę w poprzek pierwszej szczeliny 62. Korzystnie, druga szczelina 205 jest w przybliżeniu dwukrotnie większa niż pierwsza szczelina 62 lub większa wcelu wytworzenia iskry w poprzek pierwszej szczeliny 62. Sprężyna odchylająca 252 odchyla suwak 246, tak aby trzecia i czwarta elektroda 242, 244 były w styku ze sobą. Sprężyna odchylająca 252 ma jeden koniec przymocowany do elementu słupowego 254 suwaka 246, a drugi koniec przymocowany do obudowy 12 w słupku 256. Należy zauważyć, że suwak 256 może być użyty zamiast spustu 38. Alternatywnie, może być użyty ze spustem 38 spełniającym funkcje mechanicznego blokowania. Jak to przedstawiono na fig. 8 zespół zapobiegania zapłonowi 240 może być modyfikowany, tak aby suwak 246 mógł poruszać się w kierunku innym niż kierunek strzałki A, w celu rozłączenia trzeciej i czwartej elektrody 242, 244.

Figura 9 przedstawia jeden przykład wykonania elementu zatrzaskowego, który nie wymaga ciągłego wciskania. Należy zauważyć, że fig. 9 jest uproszczonym rysunkiem, na którym pominięty został zespół zapobiegający zapłonowi. Element zatrzaskowy 260 ma sprężysty przedni koniec 262, który odgina się ponownie po wciśnięciu. Korzystnie sprężyna płytkowa (lub śrubowa) 264 wspiera przedni koniec 262 i odchyla przedni koniec 262 w kierunku do góry. Kiedy przedni koniec 262 jest wciśnięty, sprężynująca klapka 266 zależna od elementu zatrzaskowego 260, odgina się, zazębiając haczyk 268, umieszczony na obudowie 12 w celu zablokowania elementu zatrzaskowego 260 we wciśniętym położeniu. Spust 38 jest odciągnięty aby uruchomić zapalniczkę 10, a górna krawędź 270 z ramieniem 272 spustu 38 odłącza klapkę 266 od haczyka 268. Klapka 266 zazębia ramię 272 spustu 38 (fig. 9A) aby zapobiec powrotowi elementu zatrzaskowego 260 do górnego położenia. Należy zauważyć, że giętkość klapki 266 umożliwia jej wystarczające zgięcie, dostosowujące całkowity zakres ruchu spustu 38. Korzystnie, klapka 266 jest wykonana ze sprężystego paska metalu. Ponadto, kiedy ramię 272 jest umieszczone wyżej niż haczyk 268, zazębienie pomiędzy ramieniem 272 i klapką 266 występuje w wyższym położeniu niż zazębienie pomiędzy haczykiem 268 i klapką 266 (fig. 9B). W wyniku tego, haczyk 268 nie może ponownie zazębić klapki 266, kiedy spust 38 zostanie zwolniony. W ten sposób, element zatrzaskowy 260 powraca do górnego położenia, kiedy spust 38 zostanie zwolniony.

Figury 10A i 10B przedstawiają jeszcze inny przykład wykonania mechanizmu zapobiegającego zapłonowi. Mechanizm zapobiegający zapłonowi 280 zawiera przewód 288, łączący przewodzącą prąd sprężynę 302 z elektrycznym stykiem 50, oraz przewód 290, połączony z elektrycznym stykiem 48. W tym przykładzie wykonania, drugie elektryczne przejście zawiera przewód 290, sprężynę 302 i przewód 288. Sprężyna 302 jest umieszczona pomiędzy ruchomą płytką 284 i nieruchomą płytką 282. Przycisk 286 jest przystosowany do manipulowania przez użytkownika i zawiera przedłużenie 298, połączone z ruchomą płytką 284. Przedłużenie 298 jest zwymiarowane, tak aby zostało przyjęte przez otwór środkowy 300 na płytce nieruchomej 282, i mogło poruszać się w odniesieniu do płytki 282. Kiedy przycisk 286 jest wciśnięty przez użytkownika, przedłużenie 298 i ruchoma płytka 284 są wepchnięte w kierunku do dołu poprzez nieruchomą płytkę 284 i ściskają sprężynę 302. Kiedy sprężyna 302 jest ściskana, w drugim przejściu elektrycznym tworzy się druga szczelina 205. Jak przedstawiono na fig. 10, druga szczelina 205 jest określona poprzez trzecią elektrodę 294 przewodu 290 i czwartą elektrodę 296.

Kiedy użytkownik zwalnia przycisk 286, sprężyna 302 odchyla przycisk 286 i ruchomą płytkę 284 w kierunku do góry, i wprowadza czwartą elektrodę 296 w styk z trzecią elektrodą 294, w celu odzyskania efektywnego zwarcia w drugim przejściu elektrycznym.

Jak to miało miejsce w innych przykładach wykonania zespołu zapobiegającego zapłonowi, zespół zapobiegający zapłonowi 280 może być opcjonalnie sprzężony z mechanicznymi elementami blokującymi do przeciwstawiania się niepożądanemu uruchomieniu. Element przedłużający 298 przycisku 286 ma blokującą nóżkę 304, która zazębia wycięcie 306 w spuście 38, aby uniemożliwić ruch spustu 38, kiedy przycisk 286 nie jest wciśnięty. Kiedy przycisk 286 jest wciśnięty, element przedłużający 298 ześlizguje się w dół, a nóżka blokująca 304 nie zazębia już wycięcia 306, umożliwiając pociągnięcie spustu 38. Korzystnie, nóżka blokująca 304 nadal zazębia wycięcie 306 (i w skutek tego zapobiega wciśnięciu spustu 38) dopóki szczelina pomiędzy trzecią elektrodą 294 i czwartą elektrodą 296 nie będzie wystarczająco duża, aby zapewnić, że prąd elektryczny, wytworzony przez uruchomiony mechanizm piezoelektryczny, będzie przemieszczał się przez pierwsze przejście elektryczne w celu wytworzenia iskry w pierwszej szczelinie 62.

PL 193 600 B1

Figury 11A i 11B przedstawiają kolejny przykład wykonania obecnego wynalazku, który jest podobny do zespołu zapobiegającego zapłonowi 280. Zespół zapobiegający zapłonowi 310 zawiera przewód 288, połączony z elektrycznym stykiem 50na mechanizmie piezoelektrycznym i przewód 290, połączony z elektrycznym stykiem 48. Przewód 288 jest połączony z górną częścią sprężyny 302 lub ruchomą płytką 284 w pobliżu przewodu 290, tak aby w normalnym położeniu, wierzchołek 294 przewodu 290 i wierzchołek 296 przewodu 288 znajdowały się w styku ze sobą lub prawie w styku ze sobą w celu utworzenia efektywnego zwarcia w drugim przejściu elektrycznym. Wciśnięcie przycisku 286 tworzy drugą szczelinę 205 pomiędzy trzecią elektrodą lub wierzchołkiem 294 i czwartą elektrodą lub wierzchołkiem 296. Kiedy przycisk 286 jest wystarczająco wciśnięty, druga szczelina 205 będzie większa niż pierwsza szczelina 62, tak aby energia elektryczna z mechanizmu piezoelektrycznego przemieszczała się poprzez pierwsze elektryczne przejście w celu wytworzenia iskry w pierwszej szczelinie 62. Zauważono, że jeśli sprężyna odchylająca 302 nie tworzy części drugiego przejścia elektrycznego, może być ona wykonana z materiału niemetalowego.

Figury 12A i 12B przedstawiają mechaniczne elementy blokujące do przeciwstawiania się niepożądanemu uruchomieniu, w szczególności dobrze dopasowane do działania z zespołem zapobiegającym zapłonowi, który jest podobny do zespołu zapobiegającego zapłonowi 280, 310. Element przedłużający 322 przycisku 286 ma element blokujący 324, który uniemożliwia uruchomienie spustu 38 tylko wtedy kiedy przycisk 286 jest częściowo wciśnięty, co zostanie to opisane w szczegółach poniżej. Element blokujący 324 ma pierwszą poprzeczną część 326, rozciągającą się prostopadle z elementu przedłużającego 322, środkową część 328, rozciągającą się równolegle do elementu przedłużającego 322 oraz drugą poprzeczną część 330, rozciągającą się z części środkowej 328 w kierunku przeciwnym do pierwszej poprzecznej części 326. Spust 38 ma wypust 332, który rozciąga się częściowo wzdłuż długości spustu 33. Długość środkowej części 328 jest wystarczająco duża, aby poruszać wypust 332.

Element blokujący 324 i spust 38 są umieszczone, tak że kiedy przycisk 286 nie jest wciśnięty, spust 38 może być pociągnięty bez jakichkolwiek zakłóceń ze strony jakiejkolwiek części elementu blokującego 324. Ponieważ trzecia i czwarta elektroda 282, 284 znajdują się w elektrycznym styku i zwierają mechanizm piezoelektryczny, kiedy przycisk 286 nie jest wciśnięty, w pierwszej szczelinie 62 nie wytwarza się żadna iska. Kiedy przycisk 286 jest tylko częściowo wciśnięty, druga poprzeczna część 330 elementu blokującego 324 leży w linii z wypustem 332, aby przeszkadzać ruchowi wypustu 332 i uniemożliwić pociągnięcie spustu 38. W ten sposób, kiedy przycisk 286 jest częściowo wciśnięty, zapobiega się uruchomieniu zapalniczki 10. Z powodu długości części środkowej 328 w odniesieniu do wysokości spustu 38, spust 38 może być pociągnięty i swobodnie poruszać się poprzez część środkową 328 bez jakichkolwiek zakłóceń ze strony elementu blokującego 324, kiedy przycisk 286 jest całkowicie wciśnięty. W ten sposób, osiągnięto normalne działanie zapalniczki. Korzystnie, spust 38 nie może być pociągnięty dopóki szczelina pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą nie będzie większa niż pierwsza szczelina 62.

Figury 13A i 13B przedstawiają inny przykład wykonania mechanizmu, który uniemożliwia ruch spustu 38 tylko wtedy gdy zatrzask 36 jest częściowo wciśnięty. Kiedy element zatrzaskowy 36 nie jest wciśnięty, element blokujący 334 elementu przedłużającego 336 przemieszcza się wewnątrz kanału 338 pręta łączącego 340. Całkowity ruch spustu 38 jest możliwy ponieważ odchylony element obracający 80 może obracać się, kiedy element blokujący 334 przemieszcza się w kanale 338. Nawet jeśli pręt łączący 340 ściska mechanizm piezoelektryczny, zwarcie wywołane przez trzecią i czwartą elektrodę 294, 296 zapobiega wytworzeniu się iskry w pierwszej szczelinie 62. Kiedy elektryczny zapalnik 36 jest częściowo wciśnięty, element blokujący 334 porusza się w dół i na zewnątrz kanału 338. Zakłócenie pomiędzy ścianą 342 pręta łączącego 340 i elementu blokującego 334 uniemożliwia ruch pręta łączącego 340. Ruch spustu jest zahamowany, ponieważ odchylony element obracający 80 nie może się obracać. Kiedy element zatrzaskowy 36 jest całkowicie wciśnięty, element blokujący 334 porusza się na zewnątrz zazębienia ze ścianą 342, a pręt łączący 340 może poruszać się bez jakichkolwiek zakłóceń ze strony elementu blokującego 334. Korzystnie, element blokujący 334 porusza się na zewnątrz zazębienia ze ścianą 342, kiedy druga szczelina 205 pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą jest wystarczająco większa niż pierwsza szczelina 62, tak aby efektywny opór drugiego przejścia elektrycznego był większy niż efektywny opór pierwszego przejścia elektrycznego.

Figury 14A i 14B przedstawiają kolejny przykład wykonania elementu zatrzaskowego 36, odchylonego elementu obracającego 80 i spustu 38. Element zatrzaskowy 36 ma klapkę 350 w kształcie L, która zazębia poprzeczną wypustkę 352 na ramieniu 86 odchylonego elementu obracającego 80,

PL 193 600 B1 kiedy element zatrzaskowy 36 nie jest wciśnięty. Zazębienie pomiędzy klapką 350 i poprzeczną wypustką 352 hamuje obrót odchylonego elementu obracającego 80, i w skutek tego, ruch spustu 38. Kiedy element zatrzaskowy 36 jest wciśnięty, ruch w kierunku do dołu klapki 350 eliminuje ułożenie w linii pomiędzy klapką 350 i poprzeczną wypustką 352. W wyniku tego, odchylony element obracający 80 może obracać się, kiedy spust 38 jest pociągnięty. Korzystnie, spust 38 nie może być pociągnięty, dopóki druga szczelina 205 pomiędzy trzecią i czwartą elektrodą nie będzie większa niż pierwsza szczelina 62.

Oczywistym jest, że powyższe rozwiązanie nie ogranicza się jedynie do korzystnych przykładów wykonania, ale różne udoskonalenia mogą być wprowadzane bez wychodzenia poza zakres wynalazku.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zapalniczka mająca obudowę, posiadająca dyszę z otworem wylotowym i zbiornik paliwa połączony z dyszą oraz układ włączający zamocowany do obudowy i elektryczny zapalnik, mający pierwszy i drugi elektryczny styk, połączone z pierwszym przejściem elektrycznym, przy czym pierwsze przejście elektryczne zawiera pierwszą szczelinę usytuowaną w pobliżu otworu wylotowego dyszy, zaś drugie przejście elektryczne jest połączone z zespołem elektrycznego zapalnika i ma położenie włączenia i wyłączenia, znamienna tym, że w położeniu wyłączenia, opór drugiego przejścia elektrycznego usytuowanego w obudowie (12) jest mniejszy niż opór pierwszego przejścia elektrycznego, zaś w położeniu włączenia, opór drugiego przejścia elektrycznego jest większy niż opór pierwszego przejścia elektrycznego.
2. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że drugie przejście elektryczne jest ciągłym przejściem w położeniu włączenia.
3. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że drugie przejście elektryczne zawiera drugą szczelinę (205).
4. Zapalniczka według zastrz. 3, znamienna tym, że druga szczelina (205) jest większa niż pierwsza szczelina (62) w położeniu włączenia.
5. Zapalniczka według zastrz. 4, znamienna tym, że druga szczelina (205) jest co najmniej dwukrotnie większa niż pierwsza szczelina (62) w położeniu włączenia.
6. Zapalniczka według zastrz. 1, znamienna tym, że ponadto zawiera przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) połączony z obudową (12) i zawierający część blokującą (40), odchyloną do zazębienia z układem włączającym (32), przy czym część blokująca (40) jest rozłącznie połączona z układem włączającym (32).
7. Zapalniczka według zastrz. 6, znamienna tym, że układ włączający (32) jest połączony z obudową (12).
8. Zapalniczka według zastrz. 7, znamienna tym, że przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) jest przyciskiem lub elementem suwakowym.
9. Zapalniczka według zastrz. 7, znamienna tym, że w obudowie (12) jest osadzony przycisk (286), zaś w drugim przejściu elektrycznym jest uformowana druga szczelina (205).
10. Zapalniczka według zastrz. 9, znamienna tym, że przycisk (286) jest obrotowym elementem zatrzaskowym.
11. Zapalniczka według zastrz. 9, znamienna tym, że przycisk (286) jest suwakiem dostępnym z zewnątrz.
12. Zapalniczka według zastrz. 9, znamienna tym, że przycisk (286) jest przyciskiem wciskanym, dostępnym z zewnątrz.
13. Zapalniczka mająca obudowę, posiadającą dyszę z otworem wylotowym i zbiornik paliwa połączony z dyszą oraz układ włączający zamocowany do obudowy i elektryczny zapalnik, mający pierwszy i drugi elektryczny styk, połączone z pierwszym przejściem elektrycznym, przy czym pierwsze przejście elektryczne zawiera pierwszą szczelinę usytuowaną w pobliżu otworu wylotowego dyszy, zaś drugie przejście elektryczne jest połączone z zespołem elektrycznego zapalnika i ma położenie włączenia i wyłączenia, znamienna tym, że drugie przejście elektryczne usytuowane w obudowie (12) stanowi część zespołu zapobiegającego zapłonowi (200, 220, 240, 280) mającego przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) ruchomy pomiędzy pierwszym i drugim położeniem, przy czym w drugim położeniu przełączający element zatrzaskowy (36) jest odchylony.

PL 193 600 B1
14. Zapalniczka według zastrz. 13, znamienna tym, że w obudowie (12) jest usytuowany elektryczny zapalnik (34), który zawiera mechanizm piezoelektryczny oraz przewodzący prąd pręt (51) w kierunku styku ze stykiem elektrycznym na mechanizmie piezoelektrycznym.
15. Zapalniczka według zastrz. 14, znamienna tym, że z mechanizmem piezoelektrycznym jest elektrycznie połączona dysza (18) z tworzywa przewodzącego prąd i stanowi drugi styk, przy czym pomiędzy dyszą (18) i prętem przewodzącym prąd (51) jest ukształtowana pierwsza szczelina (62).
16. Zapalniczka według zastrz. 15, znamienna tym, że przewodzący prąd pręt (51) zawiera klapkę (60), ułożoną w kierunku dyszy (18), a pomiędzy klapką (60) i dyszą (18) jest utworzona szczelina (62).
17. Zapalniczka według zastrz. 15, znamienna tym, że wokół co najmniej części dyszy (18) jest umieszczona elektrycznie izolująca nasadka (70).
18. Zapalniczka według zastrz. 13, znamienna tym, że drugie przejście elektryczne zawiera trzeci i czwarty styk (202, 204).
19. Zapalniczka według zastrz. 18, znamienna tym, że trzeci styk (202) jest przymocowany do obudowy (12) i jest elektrycznie połączony z mechanizmem piezoelektrycznym.
20. Zapalniczka według zastrz. 19, znamienna tym, że elektryczne połączenie pomiędzy trzecim stykiem (202) i mechanizmem piezoelektrycznym jest utworzone poprzez przewodzący prąd pręt (51).
21. Zapalniczka według zastrz. 19, znamienna tym, że z mechanizmem piezoelektrycznym jest elektrycznie połączony czwarty styk (204) połączony elektrycznie do przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36).
22. Zapalniczka według zastrz. 21, znamienna tym, że przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) w drugim położeniu styka się z trzecim i czwartym stykiem (202, 204).
23. Zapalniczka według zastrz. 18, znamienna tym, że drugie przejście elektryczne zawiera drugą szczelinę (205) uformowaną pomiędzy trzecim i czwartym stykiem (202, 204) i o zmiennym rozmiarze.
24. Zapalniczka według zastrz. 23, znamienna tym, że druga szczelina (205) jest większa niż pierwsza szczelina (62) w pierwszym położeniu przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36).
25. Zapalniczka według zastrz. 24, znamienna tym, że druga szczelina (205) jest co najmniej w przybliżeniu dwukrotnie większa niż pierwsza szczelina (62) w pierwszym położeniu przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36).
26. Zapalniczka według zastrz. 13, znamienna tym, że przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) zawiera część blokującą (40) i odchyloną do zazębienia z układem włączającym (32), przy czym część blokującą (40) jest rozłącznie zazębiona z układem włączającym (32).
27. Zapalniczka według zastrz. 26, znamienna tym, że układ włączający (32) zawiera spust (38), rozciągający się z uchwytu (14).
28. Zapalniczka według zastrz. 27, znamienna tym, że układ włączający (32) zawiera element obrotu odchylającego (80), usytuowany pomiędzy spustem (38) i prętem łączącym (46), przy czym pręt łączący (46) jest połączony z zespołem elektrycznego zapalnika (34).
29. Zapalniczka według zastrz. 26, znamienna tym, że część blokująca (40) przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36) zawiera zakrzywioną klapkę (42), odchyloną dla zazębienia konstrukcji elementu ograniczającego (44) na pręcie łączącym (46).
30. Zapalniczka według zastrz. 29, znamienna tym, że przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) zawiera sprężynującą klapkę (266), rozciągającą się z przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36), a obudowa (12) zawiera haczyk (286), zazębiający klapkę (266) w pierwszym położeniu przełączającego elementu zatrzaskowego (36).
31. Zapalniczka według zastrz. 28, znamienna tym, że spust (38) zawiera ramie (272) odłączające klapkę (266) od haczyka (268), przy czym klapka (266) jest zazębiona z haczykiem (268) w położeniu pociągnięcia spustu (38).
32. Zapalniczka według zastrz. 31, znamienna tym, że ramię (272) jest zazębione z klapką (266) w miejscu usytuowanym znacznie bliżej przełączającego elementu zatrzaskowego (36) niż miejsce zazębienia haczyka (268) z klapką (266).
33. Zapalniczka według zastrz. 13, znamienna tym, że przyłączeniowy element zatrzaskowy (36) zawiera część blokującą, połączoną do zespołu włączającego (32) i odchyloną od zazębienia z układem włączającym (32), przy czym część blokująca (40) jest zazębiona zespołem włączającym (32) pomiędzy pierwszym i drugim położeniem przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36).

PL 193 600 B1
34. Zapalniczka według zastrz. 13, znamienna tym, że przyłączeniowym elementem zatrzaskowym (36) jest przycisk, a drugie przejście elektryczne zawiera element sprężynujący (302) współpracujący z przyciskiem.
35. Zapalniczka według zastrz. 34, znamienna tym, że element sprężynujący (302) jest wykonany z tworzywa przewodzącego prąd.
36. Zapalniczka według zastrz. 35, znamienna tym, że element sprężynujący (302) w położeniu ściśniętym kształtuje drugą szczelinę (205), przy czym druga szczelina (205) jest większa niż pierwsza szczelina (62) w pierwszym położeniu przyłączeniowego elementu zatrzaskowego (36).