PL193379B1 - Zespół do łączenia kątowego pustych profili z tworzywa sztucznego - Google Patents

Abstract

1. Zespól do laczenia katowego pustych profili z two- rzywa sztucznego, których puste komory wyposazone sa co najmniej czesciowo w metalowe profile usztywniajace z pusta metalowa komora, zakonczone przynajmniej cze- sciowo skosem lezacym w plaszczyznie skosu i usytuowa- nym pomiedzy 0° i 180°, zawierajace klej oraz wkladki z tworzywa sztucznego w postaci korpusów do laczenia pustych profili w ich skosach, osadzone przynajmniej cze- sciowo w metalowych komorach i tamze przynajmniej czesciowo przytwierdzone klejem, znamienny tym, ze na korpusie (14, 52) wkladki usytuowany jest kolnierz skoso- wy (45, 55), lezacy w plaszczyznie (E) skosu i na tym korpusie (41, 51) usytuowana jest kieszen (42, 52) w formie wanienki dla kleju, przy czym ten korpus (41, 51) zawiera uklad (47) przewodów dla kleju, majacy wybrania wlo- towe (44, 54) dla kleju wychodzace z kolnierza skoso- wego (45, 55) oraz co najmniej jeden otwór wyply- wowy (43, 53), poprzez który klej (7) w postaci tiksotropo- wego dwukomponentowego poliuretanowego kleju reak- tywnego przynajmniej czesciowo wypelnia kiesze- nie (42, 52) i po utwardzeniu przykleja korpus (41, 51). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół do łączenia kątowego pustych profili z tworzywa sztucznego, których puste wnętrza są wyposażone co najmniej częściowo w metalowe profile usztywniające z pustą komorą i które zakończone są przynajmniej częściowo skosem leżącym w płaszczyźnie skosu i usytuowanym pod kątem od 0° do 180°, oraz zawierający klej i wkładki z tworzywa sztucznego w postaci korpusów do łączenia pustych profili w ich skosach, przy czym te wkładki osadzone są przynajmniej częściowo w pustych metalowych komorach i tamże przynajmniej częściowo przytwierdzone klejem.

Zespół tego rodzaju znany jest z niemieckiego opisu wyłożeniowego DE-A-1 775 385. Końce pustych profili z tworzywa sztucznego, w które włożono metalowe rury usztywniające, łączone są na skos, przy czym końce rur usytuowane są w pewnym odstępie od końców profili. Do łączenia z sobą pustych profili zastosowano wkładki, które wsunięto całkowicie w profile i przyklejono trwale. Połączenie pustych profili ze sobą oraz profili z wkładkami, jak również połączenie wkładek między sobą uzyskano przez ich zespawanie. Należy zauważyć, że klej musi być wprowadzony do wnętrza profili albo naniesiony na powierzchnię wkładki jeszcze przed jej wsunięciem. Jest przy tym niekorzystne, że podczas wsuwania wkładki do wnętrza profilu klej jest wypychany z jej powierzchni, jak również z wnętrza profilu. Dlatego też wkładka przylega do ścianek pustej komory nie będąc do nich mocno przyklejona, co może być przyczyną jej zluzowania. Wyciekający na zewnątrz, brudzący powierzchnię skosu klej musi być ręcznie usunięty.

Niemiecki opis wyłożeniowy DE-A-2 728 306 opisuje połączenie uniwersalnego przegubu obrotowego z wałkiem. Obie części posiadają cylindryczne końcówki. Końcówka przegubu zaopatrzona jest w system kanalików dla kleju i w rowki, biegnące w kierunku jej obwodu. Wadą połączenia są niewielkie powierzchnie przyklejania, uzyskane poprzez rowki. Do tego dochodzi częściowy wyciek kleju z rowków przed jego utwardzeniem. W rezultacie uzyskane połączenie klejowe jest poprzerywane i jako takie nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości.

Z europejskiego patentu EP-B-0 016 257 znany jest łącznik do montażu ram z pustych profili, zawierający szczelinę do wypełnienia klejem, która jest usytuowana pomiędzy ścianką czworościennej rury i łącznika. Klej doprowadzany jest tu poprzez otwór z użyciem odpowiedniego ciśnienia do rowków klejowych i następnie poprzez rowki spustowe równomiernie rozprowadzany do szczelin klejowych. Dzięki takiemu rozwiązaniu unika się wprawdzie powstawania wtrąceń powietrza, które uchodzi z końców szczeliny klejowej, jednakże wskutek siły grawitacji klej wypływa z tejże szczeliny jeszcze przed jego utwardzeniem. Część powierzchni klejącej nie jest zatem wypełniona klejem.

Celem wynalazku jest udoskonalenie zespołu tego rodzaju, służącego do połączenia kątowego pustych profili z tworzywa sztucznego, umożliwiającego łatwe wklejenie wkładek z tworzywa sztucznego i pewne wykonanie złącza kątowego pustych profili.

Według wynalazku, zespół do łączenia kątowego pustych profili z tworzywa sztucznego, których puste komory wyposażone są przynajmniej częściowo w metalowe profile usztywniające z pusta metalową komorą, zakończone przynajmniej jednym skosem leżącym w płaszczyźnie skosu i usytuowanym pomiędzy 0° i 180°, zawierające klej oraz wkładki z tworzywa sztucznego w postaci korpusów do łączenia pustych profili w ich skosach, osadzone przynajmniej częściowo w metalowych komorach i tamże przynajmniej częściowo przytwierdzone klejem, charakteryzuje się tym, że na korpusie wkładki usytuowany jest kołnierz skosowy leżący w płaszczyźnie skosu i na tym korpusie usytuowana jest kieszeń w formie wanienki dla kleju, przy czym ten korpus zawiera układ przewodów dla kleju mający wybranie wlotowe dla kleju wychodzące z kołnierza skosowego, oraz co najmniej jeden otwór wypływowy przez który klej w postaci tiksotropowego dwukomponentowego poliuretanowego kleju reaktywnego, przynajmniej częściowo wypełnia kieszenie i po utwardzeniu przykleja korpus. Dwukomponentowy poliuretanowy klej reaktywny korzystnie stanowi klej bezrozpuszczalnikowy, stanowiący mieszaninę zawierającą komponent wiążący w postaci nieorganicznie wypełnionego polialkoholu oraz komponent utwardzający na bazie nieorganiczne wypełnionego dwuizocyjanianu 4,4-dwufenylometanowego w stosunku 1:1. Korpus wkładki jest korzystnie prostopadłościenny, zaś na jego powierzchniach zakończonych skosowymi kołnierzami zagłębione są kieszenie klejowe w formie wanienek. Te kieszenie dla kleju mają w zasadzie płaskie dno i mają one głębokość od 0,01 mm do 2 mm licząc od powierzchni do dna. Do dwukomponentowego poliuretanowego kleju reaktywnego korzystnie dodawalny jest przyspieszacz, który po dozowaniu obydwu komponentów podlega homogenicznemu zmieszaniu. Dwukomponentowy poliuretanowy klej reaktywny jest korzystnie wprowadzany do wybraPL 193 379 B1 nia wlotowego pistoletem do kleju, wyposażonym w wydrążony korpus dla porcji kleju, z umieszczonym w nim wrzecionem.

Korzyści uzyskane dzięki rozwiązaniu według wynalazku wynikają przede wszystkim z tego, że klej jest wprowadzany dopiero po umieszczeniu wkładki. System kanalików klejowych zapewnia wypełnienie płynnym klejem co najmniej kieszeni klejowych, dzięki czemu klej dochodzi do określonych stref pomiędzy wkładką a metalowym profilem usztywniającym. Klej umieszczony jest na ograniczonej powierzchni kieszeni klejowych, podobnie jak woda w basenie kąpielowym. Dzięki szczelnym ściankom kieszeni klejowych klej nie może rozpływać się na boki. W przypadku nadmiaru doprowadzonego do kieszeni płynnego kleju może być on dalej tak dozowany, że wypełnia włoskowatą szczelinę pomiędzy wkładką a metalowym profilem usztywniającym. Włoskowate szczeliny zapewniają ponadto odpowietrzenie kieszeni klejowych podczas wprowadzania kleju. Tiksotropowe właściwości dwukomponentowego poliuretanowego kleju reaktywnego zapewniają dobrą płynność, a następnie stężenie wprowadzonego do wanienkowatej kieszeni kleju. Poliuretanowy klej dwukomponentowy jest rozprowadzony na dużej powierzchni tam, gdzie powinien się znajdować, a więc pomiędzy wkładką a metalowym profilem usztywniającym, nie dając się usunąć. W ten sposób powstaje po utwardzeniu trwałe połączenie klejowe o dużej powierzchni. Trwałe i pewne połączenie poszczególnych pustych profili z tworzywa sztucznego między sobą uzyskuje się poprzez leżące w płaszczyźnie skosu kołnierze skosowe. Kąt skosu wynosi zwykle 45° dzięki czemu można spajać ramy z wielu profili. Płaszczyzna skosu może jednakże leżeć pod innym kątem, w zależności od określonych warunków zastosowania.

Poliuretanowy klej dwukomponentowy może być klejem bezrozpuszczalnikowym, dzięki czemu unika się zagrożeń zdrowotnych.

Poliuretanowy klej dwukomponentowy może zawierać jako podstawowe, następujące składniki: komponent wiążący w postaci nieorganicznie wypełnionego polialkoholu oraz komponent utwardzający na bazie nieorganicznie wypełnionego dwuizocyjanianu 4,4- dwufenylo-metanowego.

Do tej mieszaniny mogą być dodane nieorganiczne wypełniacze lub pigmenty i pirogeniczne kwasy krzemowe, przez co uzyskuje się właściwości tiksotropowe. Dzięki temu powstaje możliwość mieszania kleju, łatwego wstrzykiwania i równomiernego rozprowadzania w kieszeniach klejowych. W przypadku obniżenia się ciśnienia wtryskiwania klej nie cofa się z powrotem. W ten sposób zapewnia się stężanie kleju na dużych powierzchniach, które winny być ze sobą sklejone.

Wkładka może być dopasowana do konfiguracji pustej komory. Ponieważ komory, zwłaszcza profili okiennych posiadają czworokątny przekrój, wkładka może mieć odpowiednio prostopadłościenną formę i takie wymiary, że daje się wsunąć w komorę profilu. Dzięki wpuszczonym w powierzchnie boczne wkładki kieszeniom klejowym zapewnia się dopływ dwukomponentowego poliuretanowego kleju reaktywnego do przestrzeni poza kołnierzem skosowym, a co za tym idzie unika się skutecznie zabrudzenia przestrzeni pomiędzy wkładką a profilem z tworzywa sztucznego.

Dna wanienkowatych kieszeni klejowych mogą mieć w zasadzie płaską powierzchnię, dzięki czemu powstaje warstwa klejowa o dużej powierzchni i o jednakowej grubości.

Kieszenie klejowe mogą być wpuszczone w powierzchnię na głębokość pomiędzy 0,01 mm i 2 mm aż do dna wanienki. Wydostający się z otworów wypływowych klej tworzy w kieszeniach klejowych film o grubości odpowiadającej ustalonej głębokości tychże kieszeni. Dzięki temu zapewnia się możliwość należytego wykorzystania jego właściwości klejących.

Do poliuretanowego reaktywnego kleju dwukomponentowego może być dodany przyspieszacz, który miesza się homogenicznie po dozowaniu obydwu komponentów kleju, dzięki czemu można dowolnie ustalać funkcjonalną trwałość i skracać czas przyrządzania mieszaniny.

Poliuretanowy reaktywny klej dwukomponentowy może być doprowadzany do wybrania wlotowego dla kleju za pomocą pistoletu do kleju zaopatrzonego w wydrążony korpus dla ładunku klejowego. W wydrążonym korpusie dla dozowania może być umieszczone wrzeciono mieszalnikowe, przy pomocy którego wydostające się z pistoletu obydwa komponenty mogą być z sobą dobrze przemieszane.

Tego rodzaju pistolet opisany jest w artykule Wichtig Dosierung und Mischung („Ważne jest dozowanie i mieszanie”), zamieszczonym w fachowym piśmie Schweben & Schneiden, F 377794 6/96, strony 254 do 258. Przy mieszaniu dwuskładnikowych tworzyw klejących wymagana jest szczególna staranność, ponieważ tylko równomierne rozprowadzenie komponentów zapewnia późniejsze utwardzenie kleju w całej objętości mieszanej. Do mieszania zastosowany jest mieszalnik rurowy, będący kombinacją nasadkowej dyszy mieszalnikowej z dozownikiem tłokowym. We wnętrzu rurki usytuowa4

PL 193 379 B1 ne jest wrzeciono mieszalnikowe, wprawiane w ruch obrotowy poprzez doprowadzanie obydwu komponentów kleju.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na załączonym rysunku, którego poszczególne figury obrazują:

Fig.1 - schematyczny widok ramy okiennej ze złączami kątowymi, w widoku perspektywicznym,

Fig.2 - wycinek II z ramy okiennej według fig. 1, ze schematycznie pokazanym, rozebranym po łączeniem kątowym, w widoku perspektywicznym,

Fig.3 - powiększony szczegół części połączenia kątowego według fig. 2,

Fig.4 - schematycznie wkładkę z tworzywa sztucznego dla połączenia kątowego według fig. 1, fig. 2 oraz fig. 3, również w widoku perspektywicznym.

Jak pokazano na załączonym rysunku fig. 1, rama okienna 1 składa się z pustych profili 11, 12, 13, 14. Jak widać szczególnie na rysunku fig. 2, puste profile zakończone są skosem 15,16, leżącym w płaszczyźnie E pod kątem 45°. Takie pochylenie płaszczyzny E skosu zapewnia możliwość składania w jedną całość poszczególnych pustych profili 11, 12, 13, 14 pod kątem prostym. Płaszczyzna E skosu może leżeć pod innym kątem w granicach od 0° do 180°, tak że istnieje możliwość montażu profili w rozmaitych konfiguracjach.

Inne profile wykonane z tworzywa sztucznego posiadają podobnie jak pusty profil 11 w zasadzie kwadratową pustą komorę 17, ograniczoną na jednej stronie komorami 18 do przewodzenia wilgoci i na przeciwnej stronie co najmniej częściowo komorami izolacyjnymi 21. Przed komorami 18 do przewodzenia wilgoci usytuowana jest rama futryny 19, a przed komorami izolacyjnymi 21 widoczna rama 20. Koniec profilu z tworzywa sztucznego tworzy skos 15. Do usztywniania profili z tworzyw sztucznych służą metalowe profile usztywniające, usytuowane w ich wnętrzu. Metalowe profile usztywniające należące do profili 11i 12 oznaczone są jako 31 i 32. Metalowe profile usztywniające o kwadratowej formie występują jako jednoczęściowe rury czworokątne, względnie są zbudowane z metalowego paska, który został odpowiednio wygięty do kształtu czworokątnej rury, dysponującej metalową komorą 33.

Na rysunku fig. 2, fig. 3 oraz fig. 4, przedstawione są wkładki z tworzywa sztucznego. Te wkładki 4,5 z tworzywa sztucznego składają się z korpusu 41, 51 wkładki i z kołnierza stosowego 45, 55, który leży w opisanej uprzednio płaszczyźnie E skosu i połączony jest z korpusem 41, 51. Korpus ukształtowany jest jako prostopadłościan i odznacza się w zasadzie kwadratowym przekrojem poprzecznym. Na jego powierzchniach zewnętrznych usytuowane są wybrania w formie kieszeni klejowych 42, 52.

Jak to widać szczególnie z rysunku fig. 4, kieszenie klejowe zbudowane są w formie wanienki z płaskim dnem 49. Dno 49 wanienki jest wpuszczone w powierzchnie zewnętrzne 48 na głębokość 42T dla przyjęcia kleju, mogącą wynosić od 0,01 mm do 2 mm. W dnie 49 każdej kieszeni klejowej 42,52 usytuowany jest co najmniej jeden otwór wypływowy 43,53 kleju, podobnie jak odpływ w wannie. Dalej przewidziane jest wybranie wlotowe 44,54 dla kleju, wychodzące z kołnierza stosowego 45, 55.

Istotny dla wynalazku jest układ 47 przewodów dla kleju, łączący poszczególne otwory wypływowe 43, 53 z wybraniami wlotowymi 44, 54 dla kleju. Jak pokazuje szczególnie rysunek fig. 4, na początku wybrania wlotowego 44,54 przewidziany jest kanał 44.1 dla porcji kleju, mający stosunkowo dużą średnicę, przedłużony kanałem wprowadzającym 44.2 o mniejszej średnicy. Średnica kanału wprowadzającego 44.2 odpowiada pozostałym kanałom układu 47 przewodów dla kleju. Średnica ta jest tak dobrana, że poliuretanowy reaktywny klej dwukomponentowy, zwany dalej klejem 7, może w płynnym stanie dostać się łatwo poprzez układ 47 przewodów do kieszeni klejowych 42, 52, w których zatrzymuje się utwardzając.

Klej 7 składa się z komponentu w postaci nieorganicznie wypełnionego polialkoholu oraz z komponentu utwardzającego na bazie nieorganicznie wypełnionego dwuizocyjanianu 4,4-dwufenylometanowego. Obydwa pojedyncze komponenty mieszane są homogenicznie w stosunku 1:1 za pomocą statycznego mieszalnika i pistoletu pneumatycznego albo uruchamianego ręcznym naciskiem.

Do mieszaniny tej dodane są nieorganiczne wypełniacze i/lub pigmenty i pirogeniczne kwasy krzemowe, przez co uzyskuje się właściwości tiksotropowe. Tiksotropia jest określeniem dla bardzo szeroko znanego zjawiska, polegającego na tym, że żele przechodzą w stan płynny pod wpływem sił mechanicznych, jednakże po ustaniu ich działania powracają do swej pierwotnej postaci. Lepkość materiałów płynnych obniża się zatem pod wpływem narastających naprężeń ścinających albo szybkości ścinania i odwrotnie: wzrasta przy zmniejszających się siłach. Dzięki temu jest możliwe łatwe

PL 193 379 B1 mieszanie kleju, łatwe jego wstrzykiwanie oraz równomierne rozprowadzanie kleju w kieszeniach klejowych 42, 52, bez obawy jego spływania.

Czas utwardzania bezrozpuszczalnikowego kleju 7 wynosi około dziesięciu godzin przy temperaturze plus 20°C i wilgotności względnej 60% do 75%. W czasie około dwóch dni osiąga się całkowite, końcowe umocnienie kleju bez jego kurczenia się. Poprzez dodanie do kleju przyspieszacza można dowolnie ustalać funkcjonalną trwałość i skracać czas jego przyrządzania. Przyspieszacz dodaje się po dozowaniu obydwu komponentów i ich homogenicznym zmieszaniu.

Wytrzymałość kleju 7 na rozciąganie dla połączenia aluminium/aluminium wynosi około 20,0 N/mm² przy temperaturze + 20°C.

Z rysunku fig. 4 wynika, że kołnierz skosowy 45,55 posiada okalającą go ramkę i wpuszczoną powierzchnię bazową, z której wychodzi kanał 44.1 dla porcji kleju. Ponad powierzchnię bazową wystają dwa obok siebie usytuowane klocki. Powierzchnia zewnętrzna ramki wraz z powierzchnią zewnętrzną klocków tworzą wspólnie powierzchnię dla zespawania, oznaczoną na rysunku jako 46. Ramka posiada ponadto wybranie, konieczne dla przeprowadzenia procesu spawania.

Utworzenie połączenia kątowego opisane jest poniżej w przykładach wykonania.

Końce czterech profili 11, 12, 13, 14 z tworzywa sztucznego zaopatrzone są w skosy 15, 16. Do wnętrza pustej komory 17 wsunięte są metalowe profile usztywniające 31, 32, których końce nie dochodzą do skosów 15,16 umożliwiając całkowite wsunięcie korpusu 41,51 wkładki w metalową komorę 33.

Metalowe profile usztywniające 31,32 mogą być zakończone pod kątem prostym albo skosem i jako takie dochodzić aż do skosów 15, 16. Metalowe profile usztywniające są w danym przypadku także zaopatrzone w skosy, leżące w płaszczyźnie E skosu profili z tworzyw sztucznych. Korpusy 41, 51 wkładek mają wymiary umożliwiające ich wsunięcie w metalowe komory 33.

Wkładki 4, 5 z tworzywa sztucznego zaopatrzone są jak to pokazano na rysunku fig. 2, w korpusy 41,51 wkładek mające taki przekrój i wymiary, które umożliwiają wsunięcie korpusów w metalowe komory 33 z użyciem niewielkiej siły wcisku. Niewielki wcisk zapobiega wyślizgnięciu się wkładek 4,5 z tworzywa sztucznego. W kanał 44.1 wkładki 4 z tworzywa sztucznego wprowadza się wydrążony korpus 64 podobnie jak igłę do strzykawki, jednakże o znacznie większych rozmiarach. We wnętrzu wydrążonego korpusu 64 usytuowane jest wrzeciono mieszalnikowe 65, składające się z segmentów 66 wrzeciona. Każde z segmentów 66 wrzeciona wykonuje obrót o 160°. Poszczególne segmenty 66 wrzeciona osadzone są jedno na drugim z przesunięciem o kąt prosty i jako grupa segmentów 66 wsunięte do wnętrza wydrążonego korpusu 64.

Wydrążony korpus 64 połączony jest z pustym cylindrem 62 pistoletu, podzielonego na części cylindrowe 62.1 oraz 62.2. W pustym cylindrze 62 pistoletu usytuowany jest przesuwalny tłok 61, podzielony na części 61.1 oraz 61.2, z których każda przesuwalna jest w odpowiedniej części cylindrowej 62.1 oraz 62.2. W częściach cylindrowych 62.1 oraz 62.2 umieszczone są obydwa komponenty kleju 7, które podczas ruchu tłoka 61, wyciskane są poprzez jego części 61.1 oraz 61.2z części cylindrowych 62.1 oraz 62.2 cylindra 62 pistoletu do wydrążonego korpusu 64. Komponenty kleju jednocześnie zostają dobrze z sobą wymieszane przy pomocy kręcącego się wrzeciona mieszalnikowego 65. Wychodzący z wydrążonego korpusu 64, wymieszany klej 7 dostaje się do układu 47 przewodów dla kleju i po przepłynięciu przez poszczególne kanaliki wypływa z wybrań wylotowych 44, wypełniając przy tym całą kieszeń klejową 42, w której na skutek zjawiska tiksotropii zatrzymuje się i utwardza.

Czas przyrządzania kleju 7 wynosi około dwanaście minut. W krótkich przerwach podczas przyrządzania kleju można ponownie dozować świeży klej wciskając go do wydrążonego korpusu 64, umożliwiając całodzienną pracę urządzenia. Po zakończeniu pracy można pozostawić wydrążony korpus 64 na pistolecie 6. Przy ponownym rozpoczęciu pracy wymienia się go.

W podobny sposób wypełniane są za pomocą pistoletu, poprzez układ 47 przewodów dla kleju, kieszenie klejowe 52. Wkładka 4 względnie 5 z tworzywa sztucznego wklejana jest po utwardzeniu się kleju 7 w metalową komorę 33 metalowego profilu usztywniającego 31 względnie 32. Wklejony korpus 41,51 wkładki stanowi przy tym mechaniczne przedłużenie metalowych profili usztywniających 31,32, dzięki czemu profile 11, 12 z tworzywa sztucznego zachowują się tak, jak gdyby wyposażone były w usztywnienia stanowiące całość. Wyłożenie profili 11,12 wkładką z tworzywa sztucznego zapewnia możliwość zespawania obydwu profili 11, 12 w miejscach ich skosów 15, 16 na powierzchniach 46. Zespawane ze sobą kołnierze skosowe 45,55 stanowią przy tym główne połączenie obydwu profili.

Również w podobny sposób połączone są z sobą następnie profil 12 z profilem 13, profil 13 z profilem 14 oraz profil 14 z profilem 11, tworząc pokazaną na rysunku fig. 1 ramę okienną. Szczególnie korzystne jest takie wklejenie korpusów wkładek w skosowe zakończenia metalowych profili

PL 193 379 B1 usztywniających, że wkładki stanowią integralną część tych profili. Klej dostarczany jest poprzez kanaliki układu 47 w odpowiednich ilościach tylko w te miejsca, gdzie może wykazać swoje wiążące właściwości, przy czym unika się jednocześnie nadmiaru i wypływania kleju z obszarów połączeń. Ten sposób przyklejania wkładek do profili może być więc technicznie łatwy do realizacji. Nakłady na robociznę mogą być przy tym znacznie obniżone przy możliwości jej zmechanizowania jak również przy możliwości zastosowania robotów.

Claims (6)

1. Zespół do łączenia kątowego pustych profili z tworzywa sztucznego, których puste komory wyposażone są co najmniej częściowo w metalowe profile usztywniające z pustą metalową komorą, zakończone przynajmniej częściowo skosem leżącym w płaszczyźnie skosu i usytuowanym pomiędzy 0° i 180°, zawierające klej oraz wkładki z tworzywa sztucznego w postaci korpusów do łączenia pustych profili w ich skosach, osadzone przynajmniej częściowo w metalowych komorach i tamże przynajmniej częściowo przytwierdzone klejem, znamienny tym, że na korpusie (14, 52) wkładki usytuowany jest kołnierz skosowy (45, 55), leżący w płaszczyźnie (E) skosu i na tym korpusie (41, 51) usytuowana jest kieszeń (42, 52) w formie wanienki dla kleju, przy czym ten korpus (41, 51) zawiera układ (47) przewodów dla kleju, mający wybrania wlotowe (44, 54) dla kleju wychodzące z kołnierza skosowego (45, 55) oraz co najmniej jeden otwór wypływowy (43, 53), poprzez który klej (7) w postaci tiksotropowego dwukomponentowego poliuretanowego kleju reaktywnego przynajmniej częściowo wypełnia kieszenie (42, 52) i po utwardzeniu przykleja korpus (41, 51).

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że dwukomponentowy poliuretanowy klej reaktywny (7) jest klejem bezrozpuszczalnikowym.

3. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że dwukomponentowy klej reaktywny (7) jest mieszaniną zawierającą komponent wiążący w postaci nieorganicznie wypełnionego polialkoholu oraz komponent utwardzający na bazie nieorganicznie wypełnionego dwuizocyjanianu 4,4-dwufenylometanowego w stosunku 1:1.

4. Zespół według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że korpus (41, 51) jest prostopadłościenny i że na jego powierzchniach (48) zakończonych kołnierzami skosowymi (45, 55) zagłębione są kieszenie klejowe (42, 52) w formie wanienek.

5. Zespół według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że kieszenie (42, 52) dla kleju mają zasadniczo płaskie dno (49).

6. Zespół według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że kieszenie (42, 52) dla kleju mają głębokość od 0,01 mm do 2 mm, licząc od powierzchni (48) do dna (49).