PL193206B1 - Stacja magistralowa do wymiany komunikatów - Google Patents

Abstract

1. Stacja magistralowa do wymiany ko- munikatów z innymi stacjami magistralowymi, przy czym komunikaty maja czesc danych i informacje nadawcza, znamienna tym, ze stacja magistralowa (1) zawiera informacje pozycyjna (13) stacji magistralowej (1) wzgle- dem kolejnosci stacji magistralowych (2 do 6), stacja magistralowa (1) ma elementy do okre- slania z informacji nadawczej informacji pozy- cyjnej (13) nadajacej stacji magistralowej (2 do 6), stacja magistralowa (1) ma elementy do okre- slania, przy odbiorze komunikatu na podstawie informacji pozycyjnej (13) i informacji nadaw- czej, szczeliny czasowej nalezacej do stacji magi- stralowej (1) oraz stacja magistralowa (1) ma elementy do wysylania, w nastepnej szczelinie czasowej nalezacej do stacji magistralowej (1), komunikatu zawierajacego odebrana czesc danych (11). PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest stacja magistralowa do wymiany komunikatów i łączności z innymi stacjami magistralowymi, w których wymiana komunikatów pomiędzy stacjami magistralowymi następuje korzystnie za pomocą sygnałów radiowych.

Znane są systemy łączności, w których komunikaty są wymieniane przez sygnały radiowe, na przykład w standardach DECT i GSM, w których transmisja danych pomiędzy stacjami jest sterowana z centrali.

Stacja magistralowa według wynalazku charakteryzuje się tym, że stacja magistralowa zawiera informację pozycyjną stacji magistralowej względem kolejności stacji magistralowych, stacja magistralowa ma elementy do określania z informacji nadawczej informacji pozycyjnej nadającej stacji magistralowej, stacja magistralowa ma elementy do określania, przy odbiorze komunikatu na podstawie informacji pozycyjnej i informacji nadawczej, szczeliny czasowej należącej do stacji magistralowej oraz stacja magistralowa ma elementy do wysyłania, w następnej szczelinie czasowej należącej do stacji magistralowej, komunikatu zawierającego odebraną część danych.

Korzystnie komunikat zawiera wskaźnik kierunku do określania kolejności w pierwszym kierunku w górę albo drugim kierunku w dół, przeciwnym do pierwszego kierunku.

Korzystnie stacja magistralowa ma elementy do odbioru komunikatów z częścią danych ze źródła danych oraz stacja magistralowa ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu źródła danych, komunikatu z częścią danych do innych stacji magistralowych.

Korzystnie stacja magistralowa stosuje, przy wysyłaniu komunikatu, wskaźnik kierunku odebranego komunikatu, stacja magistralowa ma elementy do sprawdzania, w zależności od wskaźnika kierunku po wysłaniu komunikatu, czy inna stacja magistralowa powtarza w komunikacie część danych wysłaną ze stacji magistralowej oraz że stacja magistralowa ma elementy do wysyłania komunikatu ponownie, jeżeli żadna inna stacja magistralowa nie powtórzy części danych wysłanej przez stację magistralową.

Korzystnie przy wskaźniku kierunku w pierwszym kierunku w górę sprawdza się powtórzenie części danych oraz przy wskaźniku kierunku w drugim kierunku w dół nie sprawdza się powtórzenia części danych.

Korzystnie stacja magistralowa ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu ze źródła danych, komunikatu ze wskaźnikiem kierunku w górę.

Korzystnie stacja magistralowa ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu z innej stacji magistralowej albo źródła danych z częścią danych, komunikatu ze wskaźnikiem kierunku w dół i z częścią danych odebranego komunikatu.

Korzystnie stacja magistralowa ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu innej stacji magistralowej albo źródła danych z częścią danych, pierwszego komunikatu z tą samą częścią danych i wskaźnikiem kierunku w górę, a w kolejnej szczelinie czasowej drugiego komunikatu z częścią danych odebranego komunikatu i wskaźnikiem kierunku w dół.

Korzystnie stacja magistralowa ma elementy do obliczania, przy odbiorze pierwszego komunikatu i kolejnym w czasie odbiorze drugiego komunikatu przed wysłaniem przez stację magistralową komunikatu, który zawiera odebraną część danych pierwszego komunikatu na podstawie informacji nadawczej, długości części danych i wskaźnika kierunku, pozostałego resztkowego czasu propagacji pierwszego i drugiego komunikatu i przetwarzania dalej tylko komunikatu z mniejszym resztkowym czasem propagacji.

Zaletą stacji magistralowej według wynalazku lub utworzonego przez nią systemu łączności jest to, że następuje proste dostrojenie stacji magistralowych dla wymiany danych, z możliwością awarii poszczególnych stacji magistralowych lub łączy komunikacyjnych pomiędzy stacjami magistralowymi. System łączności jest łatwy do budowy i łatwo jest dodawać lub usuwać stacje magistralowe, które same dostrajają się zgodnie z rastrem czasowym, w którym każdej stacji magistralowej przyporządkowuje się szczelinę czasową do wysłania danych.

Dzięki zastosowaniu wskaźnika kierunku zapewnia się, że niezależnie od tego, gdzie po raz pierwszy komunikat pojawił się w systemie łączności, zostanie on poprowadzony do wszystkich stacji magistralowych. Stacje magistralowe są także dostosowane do dalszego przekazywania komunikatów ze źródeł danych. Ponadto stacje magistralowe są dostosowane do kontroli powtórzenia ich komunikatu przez inne stacje magistralowe. Szczególnie dla stacji magistralowych, które mają niewiele połąPL 193 206 B1 czeń komunikacyjnych, zapewnia się to, że komunikat na pewno dotrze do każdej stacji magistralowej systemu łączności.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia system łączności z sześcioma stacjami magistralowymi, fig. 2 - format komunikatów wymienianych pomiędzy stacjami magistralowymi, fig. 3 do 5 - różne kolejności szczelin czasowych, fig. 6 - system łączności, w którym oprócz stacji magistralowych występują źródła danych i ujścia danych, fig. 7 - format komunikatu źródła danych i fig. 8 - schematyczną budowę stacji magistralowej, źródła danych lub ujścia danych.

Figura 1 przedstawia system łączności złożony z sześciu stacji magistralowych 1 do 6, które są połączone łączami komunikacyjnymi 14. Na łączu komunikacyjnym 14 występuje wymiana danych pomiędzy stacjami magistralowymi 1 do 6 za pomocą połączenia radiowego. Z powodu dalekiego przestrzennego położenia stacji magistralowych 1 do 6 sygnał radiowy może przy tym nie dochodzić do wszystkich stacji magistralowych, ale tylko do określonych sąsiednich stacji. Jest to pokazane za pomocą łączy komunikacyjnych 14, z których każde łączy tylko pojedyncze stacje magistralowe 1 do 6 ze sobą. Stacja magistralowa 1 jest połączona łączami komunikacyjnymi 14 ze stacjami magistralowymi 4 i 5. Stacja magistralowa 2 jest połączona łączami komunikacyjnymi 14 ze stacjami magistralowymi 3 i 6. Stacja magistralowa 3 jest połączona łączami komunikacyjnymi 14 ze stacjami magistralowymi 2, 5 i 6. Stacja magistralowa 4 jest połączona łączami komunikacyjnymi 14 ze stacjami magistralowymi 1, 5 i 6. Stacja magistralowa 5 jest połączona łączami komunikacyjnymi 14 ze stacjami magistralowymi 1, 3, 4 i 6. Stacja magistralowa 6 jest połączona łączami komunikacyjnymi 14 ze stacjami magistralowymi 2, 3, 4i 5.

Liczby przyporządkowane stacjom magistralowym 1 do 6 są zapamiętane w stacjach magistralowych i mają znaczenie dla wymiany danych. Najwyższa liczba jest przydzielona stacji magistralowej o największej liczbie łączy komunikacyjnych 14. W przykładzie z fig. 1 każda ze stacji magistralowych 5 i 6 jest połączona z innymi stacjami magistralowymi czterema łączami komunikacyjnymi 14, każda ze stacji magistralowych 3 i 4 trzema łączami komunikacyjnymi 14, a każda ze stacji magistralowych 1 i 2 dwoma łączami komunikacyjnymi 14. Każda liczba przypisana stacjom magistralowym 1 do 6 jest przydzielana w łatwy sposób. Każda stacja magistralowa 1 do 6 powinna mieć przynajmniej dwa łącza komunikacyjne 14 z innymi stacjami magistralowymi. Dzięki temu zapewnia się, że również w razie awarii łącza komunikacyjnego 14 albo przy awarii jednej ze stacji magistralowych 1 do 6 pozostaje utrzymane przynajmniej jeszcze jedno łącze komunikacyjne 14 z funkcjonującą stacją magistralową 1 do 6. W razie jednoczesnej awarii większej liczby stacji magistralowych 1 do 6 i/lub większej liczby łączy komunikacyjnych 14 może jednak wystąpić przypadek, że dana stacja magistralowa 1 do 6 nie będzie mogła komunikować się z innymi stacjami magistralowymi 1 do 6. Przy wysyłaniu komunikatu każda stacja magistralowa 1 do 6 nadaje na wszystkich łączach komunikacyjnych 14 należących do stacji magistralowej 1 do 6. Komunikat wysłany ze stacji magistralowej 1 osiąga więc jednocześnie stacje 4 i 5. Komunikat wysłany ze stacji magistralowej 6 osiąga jednocześnie stacje 2, 3, 4 i 5. Stacja magistralowa o większym numerze przy wysyłaniu komunikatu osiąga więc jednocześnie większą liczbę stacji magistralowych. Jest pożądane, aby komunikaty zawsze były wysyłane ze stacji magistralowej o wysokim numerze.

Figura 2 przedstawia schematycznie strukturę komunikatu, który zostaje wysłany ze stacji magistralowych 1 do 6. Komunikat ma część danych 11, która przedstawia właściwe informacje użytkowe. Część danych 11 zawiera informacje, które mają być wymieniane za pomocą stacji magistralowych 1 do 6. Ponadto stosuje się jeszcze informację pozycyjną 13 i wskaźnik kierunku 12, które są tutaj przykładowo wstawione na początku komunikatu. Możliwe są również inne układy informacji. Za pomocą informacji pozycyjnej 13 określa się nadającą stację magistralową. Ta informacja pozycyjna jest na przykład numerem przyporządkowanym poszczególnym stacjom magistralowym 1 do 6 na fig. 1. Możliwy jest każdy rodzaj informacji nadawczej, za pomocą którego określa się identyfikator nadającej stacji.

Stacjom magistralowym jest przyporządkowana określona kolejność, która jest podana na fig. 1 przez jedną z liczb od 1do 6. Informacja pozycyjna 13 umożliwia określenie położenia nadającej stacji magistralowej w stosunku do innych stacji magistralowych systemu łączności pokazanego na fig. 1. Kolejność stacji magistralowych 1 do 6 pokazana na fig. 1 jest na przykład kolejnością 1, 2, 3, 4, 5, 6 lub kolejnością 6, 5, 4, 3, 2, 1. Dodatkowo do informacji pozycyjnej 13 stosuje się jeszcze wskaźnik kierunku 12, który podaje, czy w kolejności obowiązuje pierwszy kierunek 1 do 6 czyli ścieżka w górę, czy drugi kierunek, który jest przeciwny do pierwszego kierunku, 6 do 1 czyli ścieżka w dół.

PL 193 206 B1

W stacjach magistralowych 1do 6 są zapamiętane więc informacje o kolejności stacji magistralowych oraz informacja, która umożliwia stacjom magistralowym ustalenie miejsca w kolejności. W komunikatach są zawarte dane, za pomocą których określa się, z której kolejnej stacji jest wysyłany komunikat i który kierunek obowiązuje w kolejności. Za pomocą tych informacji zawartych w samych stacjach magistralowych oraz w komunikatach stacje magistralowe 1 do 6 koordynują wymianę danych.

Figura 3 przedstawia ramkę czasową do wymiany danych, która jest aktywowana przez stację magistralową 6. Dodatkowo jest narysowana oś czasu, na której znajdują się szczeliny czasowe, przyporządkowane poszczególnym stacjom magistralowym. Na początku wychodzi się z założenia, że żadna ze stacji magistralowych 1 do 6 nie wysyła komunikatów. Następnie stacja magistralowa 6 wysyła w pierwszej szczelinie czasowej komunikat pokazany na fig. 2. Ten komunikat zawiera pierwszą część danych 11, która ma być przekazana do wszystkich stacji magistralowych 1 do 6. Ponadto jest zastosowany wskaźnik kierunku 12, który pokazuje tutaj kierunek w dół, ponieważ kolejność ma być malejąca od stacji magistralowej 6 do stacji magistralowej 1. Komunikat zawiera informację pozycyjną 13, którą dla ułatwienia jest tutaj po prostu liczba 6. Komunikat jest wysyłany ze stacji magistralowej 6 przez sygnał radiowy i dochodzi łączami komunikacyjnymi 14 w zasadzie jednocześnie do stacji magistralowych 2, 3, 4i 5. Różnice czasu propagacji sygnałów radiowych zaniedbuje się, ponieważ zakłada się, że stacje magistralowe 1 do 6 nie znajdują się w dużej odległości od siebie. Na podstawie tak obliczonych informacji każda ze stacji magistralowych 2,3, 4 i5 oblicza raster czasowy, przedstawiony na fig. 3. Długość każdej szczeliny czasowej wynika z długości komunikatu wysyłanego przez stację magistralową 6. Na podstawie informacji pozycyjnej 13 wszystkim stacjom magistralowym 1 do 6, które odebrały komunikat, jest wiadome, że po komunikacie stacji magistralowej występuje szczelina czasowa dla stacji magistralowej 5, że po szczelinie czasowej stacji magistralowej 5 występuje szczelina czasowa dla stacji magistralowej 4, następnie szczelina czasowa dla stacji magistralowej 3, następnie szczelina czasowa dla stacji magistralowej 2, a następnie szczelina czasowa dla stacji magistralowej 1. Wszystkie stacje magistralowe 1do 6są dostosowane do tego, aby również wysyłać odebrane komunikaty w przewidzianej dla nich szczelinie czasowej. Stosuje się przy tym tę samą część danych, co przy początkowym komunikacie stacji magistralowej 6. Informacja pozycyjna 13 jest dopasowywana do nadającej stacji magistralowej, czyli stacja magistralowa 5 jako informację pozycyjną wysyła 5, stacja magistralowa 4 odpowiednio wysyła 4 i tak dalej. Ponadto w przykładzie pokazanym na fig. 3 nie jest zmieniany wskaźnik kierunku 12, tak że również tutaj wszystkie stacje magistralowe stosują wskaźnik kierunku w dół.

Po wysłaniu komunikatu przez stację magistralową 6 w następnej szczelinie czasowej stacja magistralowa 5 wysyła komunikat z informacją pozycyjną 13 stacji magistralowej 5, wskaźnik kierunku 12w dół i początkową część danych 11. Komunikat stacji magistralowej 5 jest odbierany także przez stację magistralową 1, więc wszystkie stacje magistralowe 1 do 6 uzyskają teraz część danych wysłaną początkowo ze stacji magistralowej 6. Wszystkie dalsze powtórzenia tej części danych w szczelinach czasowych dla stacji 4, 3, 2 i 1 w pokazanym przypadku nie mają sensu, ponieważ informacje są już rozprowadzone po całej sieci stacji magistralowych 1do 6. Mogą jednak wystąpić awarie poszczególnych stacji magistralowych 1do 6 lub łączy komunikacyjnych 14. W tym przypadku poprzez wielokrotne powtarzanie jednego i tego samego komunikatu zapewnia się, że komunikat dotrze do wszystkich działających stacji magistralowych. W pierwszym przykładzie zakłada się, że następuje zakłócenie połączenia komunikacyjnego pomiędzy stacjami magistralowymi 1 i 5. W tym przypadku komunikat wychodzący ze stacji magistralowej 6nie mógłby dojść poprzez stację magistralową 5 do stacji magistralowej 1. Ponieważ stacja magistralowa 1 ma jednak kolejne łącze komunikacyjne 14 ze stacją magistralową 4, a stacja magistralowa 4 w odpowiedniej ramce czasowej powtarza komunikat jeszcze raz, stacja magistralowa 1na łączu komunikacyjnym 14 ze stacją magistralową 4 otrzymuje komunikat wysłany początkowo ze stacji magistralowej 6. Tak samo jest w razie awarii stacji magistralowej 5. Po wysłaniu komunikatu ze stacji magistralowej 6 w szczelinie czasowej 5 komunikat nie zostałby powtórzony przez stację magistralową 5, tak że stacja magistralowa 1 nie otrzymałaby komunikatu stacji magistralowej 6za pośrednictwem stacji magistralowej 5. Odpowiednio do tego stacja magistralowa 1 otrzymuje tutaj komunikat znowu za pośrednictwem stacji magistralowej 4. Utworzony w ten sposób system łączności w razie awarii poszczególnych stacji magistralowych 1 do 6 albo poszczególnych łączy komunikacyjnych jest w stanie zapewnić, że komunikaty będą rozprowadzane w całym systemie łączności.

PL 193 206 B1

Na fig. 4 za pomocą odcinka czasowego, który jest podzielony na szczeliny czasowe, przyporządkowane stacjom magistralowym, jest pokazane, jak komunikat wychodzący ze stacji magistralowej 5 jest rozprowadzany w systemie łączności. Gdy wszystkie łącza komunikacyjne 14 i wszystkie stacje magistralowe 1do 6 działają prawidłowo, wystarcza gdy stacja magistralowa 5 wysyła komunikat zawierający informację pozycyjną wskazującą, że komunikat pochodzi ze stacji magistralowej 5 oraz wskaźnik kierunku 12 w dół. Dzięki wysłaniu tego komunikatu w pierwszym kroku komunikat otrzymałyby stacje magistralowe 1, 3, 4 i 6i obliczyłyby raster czasowy odpowiadający fig. 3. We właściwej szczelinie czasowej komunikat zostałby powtórzony przez stację magistralową 3 i również dotarłby do stacji magistralowej 2. Stacja magistralowa 6nie powtórzyłaby jednak komunikatu, ponieważ nie jest już dla niej przewidziana żadna szczelina czasowa. W razie awarii stacji magistralowej 3 nie można byłoby więc zapewnić, że komunikat osiągnie również stację magistralową 2. Przewiduje się więc, że wszystkie stacje magistralowe, które nie są najwyższą stacją magistralową 6, dołączają najpierw do komunikatów wskaźnik kierunku w górę, tak zwany wskaźnik w górę, który pokazuje kolejność od najmniejszego numeru 1 do najwyższego numeru 6. Stacja magistralowa 5 wysyła więc komunikat ze wskaźnikiem kierunku 12 w górę oraz informację pozycyjną 5. Poprzez ten komunikat określona jest szczelina czasowa 5 na odcinku czasowym z fig. 4, która dla wszystkich następnych stacji magistralowych określa długość szczeliny czasowej, a na podstawie kolejności, względne położenie szczeliny czasowej. Komunikat zostałby następnie powtórzony przez stację magistralową 6, która stosuje wskaźnik kierunku 12 w dół. Rozpoczynając od tego komunikatu, kolejność dalszych szczelin czasowych odpowiada kolejności szczelin czasowych, tak jak opisano na figurze. Każda stacja magistralowa, z pominięciem najwyższej stacji magistralowej 6, rozpoczyna rozprowadzanie komunikatów w systemie magistrali, ze wskaźnikiem kierunku 12 pokazującym początkowo w górę.

Figura 5 przedstawia przypadek, w którym komunikat pochodzący ze stacji magistralowej 1jest rozprowadzany w całym systemie magistrali. Przez wysłanie komunikatu z informacją pozycyjną 13, która wskazuje stację magistralową 1, wskaźnika kierunku 12 w górę i części danych 11, określana jest pierwsza szczelina czasowa 1, która obowiązuje jako czasowa szczelina odniesienia do wszystkich kolejnych stacji magistralowych. W kolejnych szczelinach czasowych 2 i 3 nie są wysyłane żadne komunikaty, ponieważ stacja magistralowa 1 ma łącza komunikacyjne 14 tylko ze stacjami magistralowymi 4 i5. Mimo to te stacje magistralowe 4i 5 czekają na pojawienie się przewidzianych dla nich szczelin czasowych, aby wtedy powtórzyć komunikaty. W szczelinie czasowej 4 i szczelinie czasowej 5 stacje magistralowe 4 i 5 wysyłają komunikaty z informacjami pozycyjnymi 13 i wskaźnikami kierunku 12 w górę. Gdy tylko stacja magistralowa 6 zacznie wysyłać w swojej szczelinie czasowej, dalsza kolejność z fig. 5 odpowiada kolejności nadawania, która została już opisana dla fig. 2. Od tej chwili zapewnia się również rozprowadzanie komunikatu w całym systemie łączności, o ile nie jest zakłócone więcej niż jedno łącze albo jedna stacja magistralowa.

Zakłócenie jednej stacji magistralowej polega na przykład na tym, że w odnośnej szczelinie czasowej, która jest przyporządkowana stacji magistralowej, nastąpi zakłócenie radiowe. Gdy w jednej ze szczelin czasowych 5 do 1z fig. 3 nastąpi zakłócenie radiowe, jest mimo to zapewnione, że komunikat zostanie rozprowadzony w całym systemie łączności. Jeżeli zakłócenie radiowe nastąpi podczas szczeliny czasowej 5, komunikat zostanie na przykład jeszcze raz powtórzony, ponieważ stacja magistralowa 4 odebrała komunikat już w szczelinie czasowej 6, więc zostanie on powtórzony w przyporządkowanej mu szczelinie czasowej. Może jednak wystąpić problem, jeżeli w kolejności, która została opisana dla fig. 5, zakłócenie radiowe wystąpi w pierwszej szczelinie czasowej 1. Przewiduje się więc, że wszystkie stacje magistralowe, które wysyłają komunikat ze wskaźnikiem kierunku 12 w górę 12, obserwują, czy na podstawie wysłanego przez nie komunikatu inne stacje magistralowe wysyłają komunikaty zawierające tę samą część danych 11. Jeżeli nie nastąpi to w obrębie ustalonego czasu, stacje magistralowe ponownie wysyłają komunikaty. Stacja magistralowa 1 czeka więc na to, czy w obrębie szczelin czasowych 2, 3, 4, 5 lub 6 zostanie powtórzony komunikat, który odpowiada części danych wysłanego przez nią początkowo komunikatu. Jeżeli tak nie jest, powtarza ona komunikat, albo po ściśle określonym czasie, albo po czasie, który jest obliczany na podstawie innych odebranych komunikatów. Może być więc tak, że wszystkie stacje magistralowe 1do 6, które wysłały komunikat ze wskaźnikiem w górę, obserwują system łączności pod tym względem, czy komunikat jest powtarzany z synchronizacją czasową w danej szczelinie czasowej z odpowiednią częścią danych.

Kolejna możliwość obsługi błędów polega na tym, że stacje magistralowe, które wysłały komunikat ze wskaźnikiem kierunku w górę, powtarzają ten komunikat w szczelinie czasowej, która wynikałaby z komunikatu ze wskaźnikiem kierunku w dół. W przykładzie z fig. 5 stacja magistralowa jest na

PL 193 206 B1 przykład dostosowana do tego, aby po wysłaniu komunikatu ze wskaźnikiem w górę w pierwszej szczelinie czasowej, przyporządkowanej stacji magistralowej 5, koniecznie powtarzać w kolejnej szczelinie czasowej dla stacji magistralowej 5 komunikat ze wskaźnikiem kierunku w dół. Następowałoby to niezależnie od tego, czy stacja magistralowa 6 wysłała komunikat w przyporządkowanej jej szczelinie czasowej 6. System łączności jest także skonstruowany tak, że wszystkie stacje magistralowe, które mają niewielką liczbę łączy, na przykład stacje magistralowe 1i 2 na fig. 1, sprawdzają, czy w systemie łączności występują komunikaty z częścią danych 11, a inne stacje magistralowe, które mają połączenie z większą liczbą innych stacji magistralowych, muszą powtarzać komunikat na ścieżce w górę czyli komunikaty ze wskaźnikiem kierunku 12 w górę także na ścieżce w dół czyli komunikaty ze wskaźnikiem kierunku 12 w dół. W systemie łączności z fig. 1 każda ze stacji magistralowych 1i 2 mogłaby na przykład sprawdzać, czy komunikaty są powtarzane i w razie potrzeby powtarzać je ze wskaźnikiem kierunku w górę, jeżeli żadna inna stacja magistralowa nie powtórzy komunikatu. Stacje magistralowe 3 do5 powtarzają najpierw komunikaty ze wskaźnikiem kierunku w górę, a w późniejszej szczelinie czasowej, która nadal jest synchronizowana, komunikat jest powtarzany jeszcze raz ze wskaźnikiem kierunku w dół. Te stacje nie sprawdzają, czy ich komunikat jest powtarzany przez inne stacje. Stacja magistralowa 6 zajmuje tutaj szczególną pozycję tego typu, że na podstawie komunikatów ze wskaźnikiem kierunku w górę wysyła tylko jeden raz komunikat ze wskaźnikiem kierunku w dół.

Ponadto przewidziane są środki umożliwiające rozdzielanie, gdy bardziej lub mniej równocześnie do systemu łączności zostaną wprowadzone dwa komunikaty. W tym przypadku może dojść do nakładania się transmisji radiowej, w której poszczególne sygnały radiowe zakłócają się wzajemnie. Aby uniknąć tej sytuacji dla każdego odebranego komunikatu stacja magistralowa oblicza resztkowy czas propagacji komunikatu. Odpowiada to upływowi rastra czasowego, określonego przez komunikaty. Gdy w stacji magistralowej występują dwa komunikaty, najpierw przetwarza ona komunikat z krótszym resztkowym czasem propagacji, a drugi komunikat zapamiętuje tymczasowo albo nie zapamiętuje go w ogóle. Dzięki temu zapewnia się, że komunikat z mniejszym resztkowym czasem propagacji będzie przetwarzany z wyższym priorytetem.

Figura 6 pokazuje, że dodatkowo do stacji magistralowych 1 do 6 występują źródła danych 21 i ujścia danych 22. Pokazany jest system łączności złożony ze stacji magistralowych 1do6, które są połączone w taki sam sposób, jak na fig. 1. Przedstawione są dwa źródła danych 21 i ujścia danych 22, które dla bezpieczeństwa transmisji są połączone przynajmniej dwoma łączami komunikacyjnymi 14 z różnymi stacjami magistralowymi 1 do 6. Źródłem danych 21 jest urządzenie, które nadaje się do wysyłania sygnału radiowego.

Źródło danych 21 ma na przykład przycisk, który w razie włączenia wysyła komunikat, jak pokazano na fig. 7.

Figura 7 pokazuje komunikat posiadający część danych 11, która odpowiada części danych pokazanej na fig. 2 i jest dalej stosowana przez stacje magistralowe 1do 6dla komunikatów wysyłanych pomiędzy stacjami magistralowymi z fig. 2. Na początku komunikat ma blok docelowy 23, który podaje stację magistralową 1do 6, dla której przeznaczony jest komunikat. Źródła danych adresują przy tym zawsze najwyższą osiągalną dla nich stację magistralową. Dzięki temu zawsze tylko jedna stacja magistralowa jest aktywowana przez źródło danych dla dalszego przekazywania komunikatu i ta stacja magistralowa ma możliwie wysoką pozycję w łańcuchu przekazań. Źródła danych 21 sprawdzają, czy stacje magistralowe wysyłają komunikaty, które zawierają część danych 11. Gdy nie nastąpi powtórzenie komunikatu, stacje magistralowe ponownie próbują wysłać komunikat do jednej stacji magistralowej. Bezpośrednio po pierwszej albo dopiero po kolejnej, nie potwierdzonej transmisji, następuje próba osiągnięcia stacji magistralowej z niższą pozycją w kolejności. Źródła danych 21 na fig. 6 najpierw próbują na przykład wysłać komunikaty do stacji magistralowej 5. O ile stacja magistralowa 5 nie powtórzy komunikatu, próbuje się jeszcze raz osiągnąć stację magistralową 5 albo wywołuje się stacje magistralowe 1lub 3. Przed wysłaniem komunikatu źródła danych 21 sprawdzają jeszcze, czy w systemie łączności są właśnie wysyłane komunikaty, ponieważ jednoczesne wysyłanie komunikatów prowadzi do zakłóceń. Gdy stacja magistralowa 21 ustali przed transmisją, że w systemie łączności przekazywane są właśnie komunikaty, spróbuje wysłać jeszcze raz komunikat w późniejszej chwili.

Na fig. 6 pokazane jest ujście danych 22, które powinno być tak skonstruowane, aby miało przynajmniej dwa łącza komunikacyjne, czyli przynajmniej dwa połączenia radiowe z dwiema różnymi stacjami magistralowymi. Tego typu ujściem danych 22 jest odbiornik radiowy, który jest uruchamiany poprzez część danych 11. Może to na przykład być lampa włączana lub wyłączana sygnałem sterująPL 193 206 B1 cym. Tego typu ujście danych 22 jest wykonane jako stacja pasywna czyli jest przeznaczone tylko do odbioru komunikatów i nie może generować ani przekazywać komunikatów.

Figura 8 przedstawia przykładową budowę stacji magistralowej 1, która ma nadajnik-odbiornik radiowy 30 przeznaczony do wymiany komunikatów radiowych pomiędzy stacjami magistralowymi 1 do 6 lub źródłami danych 21 albo ujściami danych 22. Zastosowana jest pamięć 31, w której przechowuje się informacje potrzebne do łączności, składające się na przykład z jednej albo większej liczby części danych, wskaźników kierunku 12 i informacji pozycyjnych 13. Ponadto w pamięci 31 przechowywana jest informacja pozycyjna, która należy do stacji magistralowej 1. Zespołem sterowania procesem 32 jest na przykład mikroprocesor przeznaczony do przetwarzania programu, który na przykład jest umieszczony w pamięci 31. Mikroprocesor generuje wszystkie sygnały sterujące potrzebne do łączności dla nadajnika-odbiornika radiowego 30 i współpracuje ze źródłem danych 21 lub ujściem danych 22, przy czym dla ujścia danych 22 stosuje się tylko jeden odbiornik radiowy 30.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Stacja magistralowa do wymiany komunikatów z innymi stacjami magistralowymi, przy czym komunikaty mają część danych i informację nadawczą, znamienna tym, że stacja magistralowa (1) zawiera informację pozycyjną (13) stacji magistralowej (1) względem kolejności stacji magistralowych (2 do 6), stacja magistralowa (1) ma elementy do określania z informacji nadawczej informacji pozycyjnej (13) nadającej stacji magistralowej (2 do 6), stacja magistralowa (1) ma elementy do określania, przy odbiorze komunikatu na podstawie informacji pozycyjnej (13) i informacji nadawczej, szczeliny czasowej należącej do stacji magistralowej (1) oraz stacja magistralowa (1) ma elementy do wysyłania, w następnej szczelinie czasowej należącej do stacji magistralowej (1), komunikatu zawierającego odebraną część danych (11).
2. 2. Stacja według zastrz. 1, znamienna tym, że komunikat zawiera wskaźnik kierunku (12) do określania kolejności w pierwszym kierunku w górę albo drugim kierunku w dół, przeciwnym do pierwszego kierunku.
3. 3. Stacja według zastrz. 1, znamienna tym, że stacja magistralowa (1) ma elementy do odbioru komunikatów z częścią danych (11) ze źródła danych (21) oraz stacja magistralowa (1) ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu źródła danych (21), komunikatu z częścią danych do innych stacji magistralowych (2 do 6).
4. 4. Stacja według zastrz. 2, znamienna tym, że stacja magistralowa (1) stosuje, przy wysyłaniu komunikatu, wskaźnik kierunku (12) odebranego komunikatu, stacja magistralowa (1) ma elementy do sprawdzania, w zależności od wskaźnika kierunku (12) po wysłaniu komunikatu, czy inna stacja magistralowa (2 do 6) powtarza w komunikacie część danych wysłaną ze stacji magistralowej (1) oraz że stacja magistralowa (1) ma elementy do wysyłania komunikatu ponownie, jeżeli żadna inna stacja magistralowa (2do 6) nie powtórzy części danych wysłanej przez stację magistralową (1).
5. 5. Stacja według zastrz. 4, znamienna tym, że przy wskaźniku kierunku (12) w pierwszym kierunku w górę sprawdza się powtórzenie części danych (11) oraz przy wskaźniku kierunku (12) w drugim kierunku w dół nie sprawdza się powtórzenia części danych.
6. 6. Stacja według zastrz. 4, znamienna tym, że stacja magistralowa (1) ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu ze źródła danych (21), komunikatu ze wskaźnikiem kierunku (12) w górę.
7. 7. Stacja według zastrz. 1, znamienna tym, że stacja magistralowa (1) ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu z innej stacji magistralowej (2 do 6) albo źródła danych (21) z częścią danych (11), komunikatu ze wskaźnikiem kierunku (12) w dół i z częścią danych (11) odebranego komunikatu.
8. 8. Stacja według zastrz. 1, znamienna tym, że stacja magistralowa ma elementy do wysyłania, przy odbiorze komunikatu innej stacji magistralowej (2 do 6) albo źródła danych (21) z częścią danych (11), pierwszego komunikatu z tą samą częścią danych i wskaźnikiem kierunku (12) w górę, a w kolejnej szczelinie czasowej drugiego komunikatu z częścią danych (11) odebranego komunikatu i wskaźnikiem kierunku (12) w dół.
9. 9. Stacja według zastrz. 2, znamienna tym, że stacja magistralowa (1) ma elementy do obliczania, przy odbiorze pierwszego komunikatu i kolejnym w czasie odbiorze drugiego komunikatu przed wysłaniem przez stację magistralową (1) komunikatu, który zawiera odebraną część danych (11) pierwszego komu8

   PL 193 206 B1 nikatu na podstawie informacji nadawczej, długości części danych i wskaźnika kierunku (12), pozostałego resztkowego czasu propagacji pierwszego i drugiego komunikatu i przetwarzania dalej tylko komunikatu z mniejszym resztkowym czasem propagacji.