PL192487B1 - Sześciokątna płyta nawierzchniowa - Google Patents

Abstract

1. Sześciokątna płyta nawierzchniowa, której boki są naprzemiennie zaopatrzone w górny, oraz w dolny element połączeniowy, przy czym po połączeniu płyt, dolny element połączeniowy jednej płyty współpracuje z przykrywającym go górnym elementem połączeniowym sąsiedniej płyty, a ponadto, płyta jest wyposażona w znajdujący się na jej obrzeżu skierowany do dołu kołnierz, oraz w znajdujący się w jej środku otwór, znamienna tym, że środkowy otwór (14) ma kształt stożka ściętego zwężającego się w kierunku do dołu, zaś ograniczająca go ścianka (17) wystaje poza dolną powierzchnię czołową obwodowego kołnierza (11) płyty nawierzchniowej (10), oraz jest zaopatrzona na powierzchni zewnętrznej w pierścieniowy występ (18), przy czym dolna powierzchnia (16) płyty nawierzchniowej (10), jest zaopatrzona w stożkowe, względnie graniastosłupowe wgłębienia (20) o niewielkiej głębokości i dużym kącie rozwarcia (a), natomiast układ zaczepowy płyty nawierzchniowej (10) składa się naprzemian z wystających z jej boków górnych występów zaczepowych (12) zakończonych skierowanym do dołu pionowym ramieniem (21), oraz z dolnych występów zaczepowych (13), zakończonych skierowanym do góry pionowym ramieniem (23), przy czym między pionowym ramieniem (21) górnego występu zaczepowego (12), a obwodowym kołnierzem (11) jest utworzona otwarta od dołu wnęka (22), natomiast między pionowym

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sześciokątna płyta nawierzchniowa, której boki są naprzemiennie zaopatrzone w górny, oraz w dolny element połączeniowy, przy czym po połączeniu płyt, dolny element połączeniowy jednej płyty współpracuje z przykrywającym go górnym elementem połączeniowym sąsiedniej płyty, a ponadto, płyta jest wyposażona w znajdujący się na jej obrzeżu skierowany do dołu kołnierz, oraz w znajdujący się w jej środku otwór.

Stosunkowo często zachodzi potrzeba prowizorycznego pokrycia gruntu płytami nawierzchniowymi w celu jego ochrony, lub utworzenia twardego podłoża dla ruchu pieszego, lub pojazdów, zwłaszcza przed dużymi imprezami, na przykład sportowymi, lub muzycznymi, na targowiskach, oraz na terenach budowy. Tereny budowy są miejscami, gdzie wymagane jest utworzenie prowizorycznych ścieżek dla ruchu pieszego, oraz dróg dla pojazdów. Płyty nawierzchniowe do pokrycia gruntu są najczęściej wytwarzane z tworzywa sztucznego.

Płyty nawierzchniowe do pokrycia prowizorycznych ścieżek i dróg winny być proste w konstrukcji, tanie w produkcji, lekkie, oraz łatwe w magazynowaniu i transporcie, w montażu i demontażu. Ponadto, powinny one dobrze przylegać do podłoża, oraz charakteryzować się dużą stabilnością i stosowną wytrzymałością mechaniczną.

Ze stanu techniki znane są różne rozwiązania płyt nawierzchniowych do budowy prowizorycznych ścieżek, dróg, lub placów. Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0621373 znana jest sześciokątna płyta nawierzchniowa typu lekkiego, przeznaczona do pokrycia płaskich powierzchni gruntu dla ruchu pieszego, i wyposażona na swych bokach naprzemian w hakowe, oraz w uchowe występy, które po połączeniu sąsiednich płyt współpracują ze sobą wzajemnie. Powierzchnie współpracujących ze sobą występów łączących płyty są walcowe i tworzą zaczepy przegubowe, umożliwiające niewielkie ugięcie sąsiadujących ze sobą płyt pod działaniem obciążenia, przy czym płyty po złączeniu przylegają do siebie, tworząc między swymi powierzchniami niewielkie szczeliny. Każda płyta ma postać grubościennej membrany, zaopatrzonej na górnej powierzchni w wytłoczony chropowaty wzór, który pełni funkcję antypoślizgową.

Płyty tego typu nie mogą być jednak stosowane do budowy ścieżek na nierównych, spadzistych, lub błotnistych terenach, na przykład na terenach budowy, gdyż pod wpływem nierównego obciążenia następuje rozłączenie płyt i w konsekwencji destrukcja nawierzchni.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 41 43 419 znane są sześciokątne płyty nawierzchniowe, przeznaczone do budowy ścieżek na trawnikach. Każda płyta jest przy tym wyposażona na swych bokach w haki w kształcie litery T, oraz w wycięcia, współpracujące z poziomymi ramionami haków sąsiednich płyt, oraz w duży środkowy otwór. Między połączonymi płytami utworzone są szczeliny, które służą do odprowadzenia wody z nawierzchni.

Z kanadyjskiego opisu patentowego nr CA 2091036 znany jest element nawierzchniowy w postaci trójkątnej, czworokątnej, lub sześciokątnej płyty, złożonej z rdzenia wypełnionego wiórami drzewnymi, trocinami, pianką, lub innym sypkim materiałem, oraz z pokrywających ten rdzeń warstw z termoplastycznego, lub termoutwardzalnego materiału, zwłaszcza z syntetycznej żywicy wzmocnionej włóknami szklanymi. Płyta tego rodzaju, przeznaczona do układania na powierzchni piaskowej, lub żwirowej, jest na całym obrzeżu wyposażona w odgięty do dołu kołnierz, którego pionowe ramię ma większą wysokość niż grubość rdzenia.

Z opisów patentowych Stanów Zjednoczonych A. P. nr US 5 833 386 i nr US 5 527 128 znana jest przenośna, zwijana, modułowa nawierzchnia dla ruchu pieszego, złożona z połączonych ze sobą prostokątnych płyt z lekkiego tworzywa sztucznego. Każda płyta tej nawierzchni jest przy tym wyposażona na dwóch przyległych bokach skierowany do góry w występ zaczepowy, oraz na dwóch pozostałych przyległych bokach -w występ zaczepowy skierowany do dołu, i zaopatrzony w klapki blokujące. Występy zaczepowe służą do połączenia płyt z płaską nawierzchnią. Wzdłuż każdej płyty biegną ponadto kanały drenażowe, zaopatrzone na dnie w otwory przeciekowe. Występy zaczepowe skierowane do dołu są również zaopatrzone w podłużny rowek pełniący funkcję zawiasu umożliwiającego zwinięcie połączonych płyt, zaś powierzchnie zewnętrzne -w wypukłości antypoślizgowe.

Z japońskiego opisu patentowego nr JP 9296408 znana jest prostokątna płyta nawierzchniowa z żywicy syntetycznej, przeznaczona zwłaszcza do pokrycia miękkiego, lub błotnistego gruntu, wyposażona na dłuższych bokach w występy zaczepowe, z których jeden jest skierowany do dołu, a drugi do góry, natomiast na krótszych bokach - odpowiednio w płaski występ i w odpowiadające mu płaskie wycięcie. Ponadto na przeciwległych dłuższych ściankach bocznych płyta jest zaopatrzona odpowiedPL 192 487 B1 nio w pionowe występy, oraz w odpowiadające im wgłębienia. Na górnej powierzchni płyta ma otwory drenażowe, natomiast na dolnej - głębokie wgłębienia, mające w przekroju poprzecznym płyty postać grzebienia.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 224 095 znana jest kratowa, prostokątna płyta nawierzchniowa do pokrycia gruntu, zwłaszcza trawiastego, w miejscach parkingowych, na wałach, lub nasypach. Każda płyta przynajmniej na jednym boku, w pobliżu górnej powierzchni, jest wyposażona w niewielkie, skierowane do góry haczyki, oraz na innym boku - w skierowane do dołu haczyki, które po połączeniu płyt tworzą mechanizm zaczepowy. Każda płyta jest zaopatrzona w duży środkowy otwór, przez który rośnie trawa.

Z polskich opisów patentowych nr PL 52531 i PL113473 znane są sześciokątne profilowe elementy do wykonania nawierzchni, wykonane z tworzyw betonowych.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji sześciokątnej płyty nawierzchniowej, która charakteryzuje się prostą konstrukcją, a ponadto będzie tania w produkcji, oraz łatwa w magazynowaniu, transporcie, montażu i demontażu. Ponadto, winna ona wykazywać dobrą przyczepność do różnego rodzaju podłoży, odpowiednio dużą wytrzymałość mechaniczną, oraz możliwość szerokiego zastosowania, zarówno do budowy ścieżek dla ruchu pieszego, jak i nawierzchni dostosowanych do pojazdów mechanicznych, a tym samym wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas podobnych płyt.

Cel wynalazku zrealizowano w konstrukcji sześciokątnej płyty nawierzchniowej, która charakteryzuje się tym, że środkowy otwór ma kształt stożka ściętego zwężającego się w kierunku do dołu, zaś ograniczająca go ścianka wystaje poza dolną powierzchnię czołową obwodowego kołnierza płyty nawierzchniowej, oraz jest zaopatrzona na powierzchni zewnętrznej w pierścieniowy występ, przy czym dolna powierzchnia płyty nawierzchniowej, jest zaopatrzona w stożkowe, względnie graniastosłupowe wgłębienia o niewielkiej głębokości i dużym kącie rozwarcia. Układ zaczepowy płyty nawierzchniowej składa się naprzemian z wystających z jej boków górnych występów zaczepowych zakończonych skierowanym do dołu pionowym ramieniem, oraz z dolnych występów zaczepowych, zakończonych skierowanym do góry pionowym ramieniem, przy czym między pionowym ramieniem górnego występu zaczepowego, a obwodowym kołnierzem jest utworzona otwarta od dołu wnęka, natomiast między pionowym ramieniem dolnego występu zaczepowego, a bokiem płyty - otwarta od góry wnęka.

Otwarta od dołu wnęka górnego występu zaczepowego, oraz otwarta od góry wnęka dolnego występu zaczepowego, mają w przekroju poprzecznym korzystnie kształt prostokąta.

Długość górnych i dolnych występów zaczepowych wynosi od około 50% do około 80% długości boku płyty, korzystnie od 60% do 70%.

Stosunek największej grubości płyty, między jej górną powierzchnią, a dolną powierzchnią stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień, do najmniejszej grubości płyty, między jej górną powierzchnią, a wierzchołkami stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień, wynosi korzystnie około 1,5, natomiast kąt rozwarcia stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień wynosi od 160° do 170°.

Czołowa powierzchnia pierścieniowego występu pokrywa się korzystnie z czołową dolną powierzchnią obwodowego kołnierza.

Grubość pionowych ramion górnego i dolnego występu zaczepowego jest korzystnie taka sama i stanowi około 70% szerokości obydwu wnęk występów zaczepowych.

Korzystnym jest, jeżeli wysokość pionowego ramienia górnego występu zaczepowego jest równa, względnie nieco mniejsza od głębokości wnęki dolnego występu zaczepowego, natomiast wysokość pionowego ramienia dolnego występu zaczepowego jest równa, względnie nieco mniejsza od głębokości wnęki górnego występu zaczepowego.

Wszystkie elementy konstrukcyjne płyty nawierzchniowej stanowią jedną całość, wykonaną korzystnie z tworzywa sztucznego.

Cel wynalazku zrealizowano również w odmianie konstrukcji sześciokątnej płyty nawierzchniowej, która charakteryzuje się tym, że środkowy otwór ma kształt stożka ściętego zwężającego się w kierunku do dołu, zaś ograniczająca go ścianka wystaje poza dolną powierzchnię czołową obwodowego kołnierza płyty nawierzchniowej, oraz jest korzystnie zaopatrzona na powierzchni zewnętrznej w pierścieniowy występ, przy czym dolna powierzchnia płyty nawierzchniowej, jest zaopatrzona w stożkowe, względnie graniastosłupowe wgłębienia o niewielkiej głębokości i dużym kącie rozwarcia. Układ zaczepowy płyty nawierzchniowej składa się naprzemian z wystających z jej boków górnych występów zakładkowych wystających poza obwodowy kołnierz, oraz z dolnych występów zakładko4

PL 192 487 B1 wych, utworzonych przez zmniejszenie grubości obrzeża części boku płyty, przy czym każdy górny i dolny występ zakładkowy jest zaopatrzony przynajmniej w jeden otwór przelotowy.

Długość górnych i dolnych występów zakładkowych wynosi od około 50% do około 80% długości boku płyty, korzystnie od 60% do 70%.

Stosunek największej grubości płyty, między jej górną powierzchnią, a dolną powierzchnią stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień, do najmniejszej grubości płyty, między jej górną powierzchnią, a wierzchołkami stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień, wynosi korzystnie około 1,5, natomiast kąt rozwarcia stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień wynosi od 160° do 170°.

Czołowa powierzchnia pierścieniowego występu pokrywa się korzystnie z czołową dolną powierzchnią obwodowego kołnierza.

Długość obydwu występów zakładkowych jest korzystnie taka sama, natomiast ich otwory przelotowe są nieznacznie przesunięte od środka w kierunku końców występów zakładkowych.

Górna powierzchnia górnego występu zakładkowego pokrywa się z górną powierzchnią płyty, natomiast dolna powierzchnia dolnego występu zakładkowego pokrywa się z dolną powierzchnią obwodowego kołnierza.

Każdy występ zakładkowy jest korzystnie zaopatrzony w dwa otwory przelotowe.

Wszystkie elementy konstrukcyjne płyty nawierzchniowej stanowią jedną całość, wykonaną korzystnie z tworzywa sztucznego.

Płyta nawierzchniowa składa się korzystnie z sześciokątnej ramy wykonanej z tworzywa sztucznego i wyposażonej w promieniowe żebra usztywniające, łączące ściankę otworu z narożami tej ramy, oraz w zbrojenie obejmujące kilka współosiowych zwojów z drutu stalowego, osadzonych w otworach wykonanych w promieniowych żebrach usztywniających, oraz z wypełnienia ramy masą gumową.

W alternatywnym rozwiązaniu, płyta nawierzchniowa składa się z sześciokątnej ramy wykonanej z metalowej blachy, korzystnie stalowej, wyposażonej w część środkową, w sześciokątne obrzeże, którego obrys jest nieco mniejszy od obrysu końcowej płyty nawierzchniowej, oraz w promieniowe żebra usztywniające, łączące część środkową z narożami sześciokątnego obrzeża, oraz w zbrojenie obejmujące kilka współosiowych zwojów z drutu stalowego, osadzonych w otworach wykonanych w promieniowych żebrach usztywniających, oraz z wypełnienia masą gumową, otaczającą ze wszystkich stron ramę i obejmującą wszystkie elementy konstrukcyjne płyty nawierzchniowej.

W obydwu rozwiązaniach płyty ze zbrojeniem, jego drut stalowy ma średnice od 1mm do 6 mm, korzystnie 4 mm.

Masa gumowa wypełnienia składa się z granulatu gumowego, uzyskanego korzystnie ze zmielenia zużytych opon samochodowych, oraz ze zmieszanego z tym granulatem utwardzanego kleju.

Zaletą sześciokątnej płyty nawierzchniowej według wynalazku jest możliwość jej bardzo szerokiego zastosowania, zarówno do budowy ścieżek dla ruchu pieszego, jak i nawierzchni przeznaczonych do pojazdów mechanicznych i ciężkiego sprzętu, na przykład budowlanego. Ponadto, zastosowanie tego rodzaju płyt nie wymaga specjalnego przygotowania gruntu pod daną nawierzchnię, oraz zapewnia jej łatwy montaż i demontaż, bez konieczności użycia ciężkiego sprzętu i naruszenia małej architektury, na przykład trawników. Nawierzchnia ułożona z płyt według wynalazku zapewnia dobrą stabilność, oraz przyczepność do podłoża, skuteczne odprowadzenie wody opadowej, uproszczone magazynowanie i transport płyt, a także ekologiczność i zastosowania, przejawiająca się w braku zanieczyszczeń środowiska, w zagospodarowaniu odpadów z tworzywa sztucznego, lub z gumy, na przykład zużytych opon samochodowych, oraz w możliwości ponownego przerobu zużytej płyty.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego na rysunku, na którym fig. 1A przedstawia sześciokątną płytę nawierzchniową z tworzywa sztucznego typu lekkiego, z układem zaczepowym na haki, w widoku z góry, fig. 1B - płytę według fig. 1A, w widoku z dołu, fig.2 - płytę według fig. 1A i 1B, w przekroju poprzecznym, fig. 3 - miejsce połączenia dwóch płyt według fig. 1A i 1B, w przekroju poprzecznym, fig. 4A - sześciokątną płytę nawierzchniową z tworzywa sztucznego typu lekkiego, z układem zaczepowym na zakładki i kołki, w widoku z góry, fig. 4B - płytę według fig. 4A, w widoku z dołu, fig. 5 - miejsce połączenia dwóch płyt według fig. 4A i 4B, w przekroju poprzecznym, fig.6 -ramę płyty typu ciężkiego z tworzywa sztucznego, ze zbrojeniem i układem zaczepowym na zakładki i kołki, w widoku z góry, fig. 7 - płytę nawierzchniową po wypełnieniu ramy według fig.6 masą gumową, w przekroju poprzecznym, fig.8 -ramę płyty typu ciężkiego z metalowej

PL 192 487 B1 blachy, ze zbrojeniem i układem zaczepowym na zakładki i kołki, w widoku z góry, a fig.9 - płytę nawierzchniową po wypełnieniu ramy według fig.8 masą gumową, w przekroju poprzecznym.

Przedstawiona na fig. 1 do 3 sześciokątna płyta nawierzchniowa 10 według wynalazku ma w widoku z góry kształt sześciokąta foremnego i jest w całości wykonana z tworzywa sztucznego, zwłaszcza z odpadów, lub z tworzywa otrzymanego z recyklingu.

Płyta nawierzchniowa 10 jest na swym obrzeżu wyposażona w skierowany do dołu obwodowy kołnierz 11i w rozłożone naprzemiennie na bokach górne i dolne występy zaczepowe 12 i 13, mające w przekroju postać skierowanych odpowiednio do dołu, lub do góry haków, tworzących po połączeniu płyt nawierzchniowych 10 hakowy układ zaczepowy.

Długość 1 górnych i dolnych występów zaczepowych 12 i 13 wynosi od około 50% do około 80% długości d boku płyty nawierzchniowej 10, korzystnie od 60% do 70%, co zapewnia pewne i stabilne położenie łączonych płyt nawierzchniowych 10. Występy zaczepowe 12 i 13 stanowią integralną całość z pozostałą częścią płyty nawierzchniowej 10.

Płyta nawierzchniowa 10 jest zaopatrzona w środku w ograniczony ścianką 17 otwór 14 w kształcie ściętego stożka zwężającego się do dołu (fig. 2). Ścianka 17 jest zaopatrzona na zewnętrznej powierzchni w pierścieniowy występ 18, przy czym jej wysokość jest większa zarówno od grubości płyty nawierzchniowej 10, jak i wysokości obwodowego kołnierza 11, natomiast wysokość pierścieniowego występu 18 jest korzystnie równa wysokości kołnierza 11, lub nieco od niej większa. Otwór 14 pełni trzy funkcje: stanowi ujście dla wody opadowej, stabilizuje położenie płyty nawierzchniowej 10 na gruncie, oraz ułatwia składowanie płyt nawierzchniowych 10, układanych w stos jedna na drugiej. W tym ostatnim przypadku, dolna część 19 ścianki 17 górnej płyty nawierzchniowej 10 wchodzi do górnej części otworu 14 płyty nawierzchniowej 10, przy czym pierścieniowy występ 18 górnej płyty opiera się o górną powierzchnię 15 dolnej płyty.

Płyta nawierzchniowa 10 może być ponadto wyposażona w nieuwidocznione na rysunku dodatkowe, korzystnie mniejsze otwory drenażowe, cylindryczne, lub lejkowate. Zamiast i/lub dodatkowo do jednego środkowego otworu 14, płyta nawierzchniowa 10 może być wyposażona w rozłożone symetrycznie wokół środka dwa, trzy, lub więcej podobnych otworów 14.

Górna powierzchnia 15 (fig. 1A) płyty nawierzchniowej 10 ma wytłoczony drobny, chropowaty wzór pełniący funkcję antypoślizgową, natomiast jej dolna powierzchnia 16 jest zaopatrzona w stożkowe, lub graniastosłupowe wgłębienia 20 o dużym kącie rozwarcia, które tworzą w przekroju poprzecznym linię falistą, lub w postaci plastra pszczelego. Wgłębienia 20 zwiększają powierzchnię nośną i zmniejszają ciężar płyty nawierzchniowej 10, zapewniając jej odpowiednią stabilność położenia na gruncie, również spadzistym, sypkim, lub błotnistym.

Każdy górny występ zaczepowy 12 (fig. 3) ma postać wystającego za kołnierz 11 haka, zakończonego skierowanym do dołu pionowym ramieniem 21, mającym w przekroju poprzecznym kształt prostokąta korzystnie z lekko zaokrąglonymi dolnymi narożami, przy czym górna powierzchnia tego występu zaczepowego 12 pokrywa się z górną powierzchnią 15 płyty nawierzchniowej 10. Między pionowym ramieniem 21, a kołnierzem 11 jest utworzona otwarta od dołu wnęka 22, mająca w przekroju poprzecznym również kształt prostokąta.

Dolny występ zaczepowy 13 również ma kształt haka, zakończonego skierowanym do góry pionowym ramieniem 23, mającym w przekroju poprzecznym kształt prostokąta korzystnie z lekko zaokrąglonymi górnymi narożami, przy czym dolna powierzchnia tego występu zaczepowego 13 pokrywa się z dolną powierzchnią kołnierza 11. Między pionowym ramieniem 23, a powierzchnią boczną płyty jest utworzona otwarta od góry wnęka 24, mająca w przekroju poprzecznym również kształt prostokąta.

Płyty nawierzchniowe 10 łączy się ze sobą podczas układania na gruncie w ten sposób, że pionowe ramię 21 górnego występu zaczepowego 12 jednej płyty wchodzi we wnękę 24 dolnego występu zaczepowego 13, a równocześnie pionowe ramię 23 dolnego występu zaczepowego 13 wchodzi we wnękę 22 górnego występu zaczepowego 12 (fig. 3). Wymiary występów zaczepowych 12 i 13 płyt nawierzchniowych 10są tak dobrane, aby czołowe powierzchnie ich pionowych ramion 21 i 23 stykały się z powierzchniami dennymi wnęk 24 i 22, natomiast szerokość wnęk 22 i 24 górnego i dolnego występu zaczepowego 12 i 13 winny być korzystnie takie same, i większe od jednakowej szerokości ramion 21 i 23, od około 2 mm do około 8 mm, korzystnie o 4 mm. Dzięki temu, między połączonymi płytami nawierzchniowymi 10 powstaje niewielki luz, który umożliwia niewielkie wzajemne przesuwanie się płyt pod wpływem obciążenia.

PL 192 487 B1

Długość d boku przedstawionej przykładowo na rysunku sześciokątnej płyty nawierzchniowej 10 wynosi 27,5 cm, albo 31 cm. W pierwszym przypadku pole powierzchni płyty nawierzchniowej 10 wynosi 0,1994 m², natomiast w drugim 0,249 m². Na pokrycie 1m² powierzchni gruntu, przy uwzględnieniu szczelin między płytami, potrzebnych jest 5 płyt nawierzchniowych o mniejszej długości boku, lub cztery płyty nawierzchniowej o większej długości boku.

Korzystne wymiary poszczególnych elementów sześciokątnej płyty nawierzchniowej 10 (fig. 2), o długości d boku 27,5 cm, są następujące: wysokość h1 kołnierza 11 - 2,5 cm; najmniejsza grubość h2 płyty - 1 cm; największa grubość h3 płyty - 1,5 cm; szerokość w1 kołnierza 11- 1,15 cm; szerokość w2 stożkowego, lub graniastosłupowego wgłębienia 20- 7,53 cm, a kąt a jego rozwarcia 165,6°; średnica w3 otworu 14 w płaszczyźnie górnej powierzchni 15 płyty - 4,8 cm, a średnica w4 tego otworu w najniższej części - 3 cm; zewnętrzna średnica w5 ścianki 17 w najniższej części - 5 cm, zewnętrzna średnica w6 tej ścianki w miejscu połączenia z pierścieniowym występem 19 - 6,2 cm; a zewnętrzna średnica w7 pierścieniowego występu 19 - 7,52 cm. Natomiast przykładowe, korzystne wymiary górnego i dolnego występu zaczepowego 12 i 13 są następujące: szerokość w (fig. 1B) występów zaczepowych 12 i 13 - 2,4 cm, grubość w8 ramion 21 i 23 odpowiednio górnego i dolnego występu zaczepowego 12 i 13 - 1 cm; szerokość w9 wnęki 22 i 24 górnego i dolnego występu zaczepowego 12 i 13 - 1,4 cm; wysokość h4 ramienia 21 górnego występu zaczepowego 12-1,5 cm, natomiast wysokość h5 ramienia 23 dolnego elementu zaczepowego 13 - 1,7 cm.

Oczywiście powyższe wymiary mogą ulec zmianie, w zależności od rodzaju tworzywa sztucznego, z którego są wykonane płyty nawierzchniowe 10, ich przeznaczenia, obciążenia, oraz od rodzaju gruntu, na którym mają być ułożone.

Przedstawiona na fig. 4 i 5 sześciokątna płyta nawierzchniowa 30 według wynalazku różni się od sześciokątnej płyty nawierzchniowej 10 tym, że jest wyposażona, zamiast hakowego układu zaczepowego, w układ zaczepowy na zakładki i kołki. Wszystkie pozostałe cechy konstrukcyjne obydwu płyt nawierzchniowych 10 i 30 są takie same. Płyta nawierzchniowa 30 z układem zaczepowym na zakładki i kołki jest zaopatrzona w stanowiący z nią jedną całość górny występ zakładkowy 31, wystający poza kołnierz 11' oraz w dolny występ zakładkowy 32, utworzony przez zmniejszenie grubości obrzeża części boku płyty. Występy zakładkowe 31 i 32 są rozmieszczone naprzemian na bokach sześciokątnej płyty nawierzchniowej 30. Górna powierzchnia górnego występu zakładkowego 31 pokrywa się z górną powierzchnią 15' płyty nawierzchniowej 30, natomiast dolna powierzchnia dolnego występu zakładkowego 32 pokrywa się z dolną powierzchnią kołnierza 11'. Obydwa 12 występy zakładkowe 31 i 32 mają w przekroju poprzecznym kształt prostokąta, przy czym górny występ zakładkowy 31 jest zaopatrzony w dwa otwory przelotowe 33 pogłębione w górnej części, natomiast dolny występ zakładkowy 32 - w dwa otwory przelotowe 33', które po ułożeniu płyt na gruncie są współosiowe z otworami przelotowymi 33 sąsiedniej płyty. Liczba otworów przelotowych 33 i 31' na każdym występie zakładkowym 31 i 32 może wynosić od jednego do czterech, w zależności od rodzaju gruntu, oraz od wielkości obciążenia płyt nawierzchniowych 30.

Podczas układania płyt nawierzchniowych 30 na gruncie (fig. 5), górny występ zakładkowy 31 i jednej płyty nakłada się na dolny występ zakładkowy 32 sąsiedniej płyty, przy czym po współosiowym ustawieniu ich otworów przelotowych 33 i 33', między powierzchnią boczną górnego występu zakładkowego 31 jednej płyty, a powierzchnią boczną drugiej płyty, a także między powierzchnią boczną dolnego występu zakładkowego 32 drugiej płyty, a powierzchnią boczną kołnierza 11' pierwszej płyty, utworzą się szczeliny, o szerokości od 1 mm do 4 mm, korzystnie 2 mm. W ustawione współosiowo otwory przelotowe 33 i 33' występów zakładkowych 31 i 32 obydwu sąsiednich płyt 30 wbija się nieuwidocznione na rysunku kołki mocujące, korzystnie z tworzywa sztucznego, przy czym łeb każdego kołka wchodzi w pogłębioną część otworu przelotowego 33, natomiast jego końcówka - w grunt. Kołki mocujące pełnią ponadto funkcję bezpiecznika, zabezpieczającą płyty przed rozerwaniem.

W przykładowym rozwiązaniu płyty nawierzchniowej 30, o długości d' boku 27,5 cm, grubość h6 górnego występu zakładkowego 32 i wynosi 1 cm; grubość h7 dolnego występu zakładkowego 32 - 1,5 cm; szerokość w 10 obydwu występów zakładkowych 31 i 32 - 2,4 cm; średnica w11 pogłębionej części otworu przelotowego 33-1,2 cm, natomiast średnica w12 pozostałej części otworu przelotowego 33, oraz otworu przelotowego 33' - 0,8 cm. Pozostałe wymiary elementów tej płyty nawierzchniowej 30 są takie same jak wymiary płyty nawierzchniowej 10 według fig. 1 do 3.

Opisane powyżej sześciokątne płyty nawierzchniowe 10 i 30 według wynalazku wytwarza się w całości z tworzywa sztucznego, pochodzącego głównie z recyklingu.

PL 192 487 B1

Na figurze 6 do 9 przedstawione są sześciokątne płyty nawierzchniowe według wynalazku typu ciężkiego, przeznaczone głównie do pokrycia gruntu pod ciężki sprzęt, na przykład maszyny budowlane. Kształt układu zaczepowego i wymiary tych płyt są przy tym takie same jak płyt nawierzchniowych 30 według fig.4 i 5, lecz mają one konstrukcję szkieletową.

Konstrukcja szkieletowa 40 płyty nawierzchniowej 50, przedstawiona na fig. 6, składa się z sześciokątnej ramy 41 wykonanej z tworzywa sztucznego, wyposażonej we wszystkie elementy układu zaczepowego płyty nawierzchniowej 30, przedstawionej na fig. 4 i 5. Rama 41 jest ponadto zaopatrzona w promieniowe żebra usztywniające 42, łączące ściankę 17'' otworu 14 z jej narożami, oraz w zbrojenie 43, obejmujące kilka współosiowych zwojów drutu stalowego o średnicy od 1 mm do 6 mm, korzystnie 4 mm, osadzonych w otworach wykonanych w promieniowych żebrach usztywniających 42.

Konstrukcja szkieletowa 40 płyty nawierzchniowej 50 pełni jednocześnie funkcję formy dla masy gumowej wypełnienia 44 (fig. 7), tworząc wraz z tym wypełnieniem płytę nawierzchniową 50 typu ciężkiego.

Na figurze 8 przedstawiona jest odmiana konstrukcji szkieletowej 60, wyposażonej w sześciokątną ramę 61 wykonaną z blachy, korzystnie stalowej, złożonej z części środkowej 62 z otworem 63, z sześciokątnego obrzeża 64, o obrysie nieco mniejszym od obrysu płyty nawierzchniowej 70, zaopatrzonego w otwory 65 i 65' w miejscach, w których znajdują się otwory przelotowe górnych i dolnych występów zakładkowych płyty nawierzchniowej 70, oraz z promieniowych żeber usztywniających 66, łączących część środkową 62 z narożami sześciokątnego obrzeża 64. Konstrukcja szkieletowa 60 jest ponadto wyposażona w zbrojenie 43', podobne jak w konstrukcji szkieletowej 40 według fig. 6 i 7, a więc obejmujące kilka współosiowych zwojów drutu stalowego, osadzonych w otworach wykonanych w promieniowych żebrach usztywniających 66.

Konstrukcję szkieletową 60 umieszcza się w nieuwidocznionej na rysunku formie, którą zalewa się obustronnie masą gumową wypełnienia 67 (fig. 9), uzyskując wzmocnioną, gumową płytę nawierzchniową 70. Z uwagi na fakt, że płyta nawierzchniowa 70 nie ma elementów z tworzywa sztucznego, możliwe jest zastosowanie gumowej masy zalewowej o wyższej temperaturze, oraz jednoczesne jej prasowanie.

Stosowana w obydwu odmianach płyty nawierzchniowej 50 i 70 typu ciężkiego masa gumowa wypełnienia 44 i 67 składa się z granulatu gumowego, uzyskanego najkorzystniej ze zmielenia zużytych opon samochodowych, oraz ze zmieszanego z tym granulatem utwardzanego kleju. Przed zalaniem formy, masę gumową wypełnienia 44 i 67 podgrzewa się do temperatury mięknięcia, natomiast po zalaniu - studzi się. Gumowe płyty nawierzchniowe 50 i 70 wytwarzane ze zużytych opon samochodowych są stosunkowo twarde i trudno ścieralne.

Płyty nawierzchniowe według wynalazku mają zastosowanie w konstrukcji prowizorycznych pokryć placów: targowych, wystawowych, koncertowych i innych; prowizorycznych dróg i placów budowy; prowizorycznych ścieżek dla ruchu pieszego i rowerowego, zwłaszcza dojść i dojazdów do budynków mieszkalnych w nowo wznoszonych osiedlach i innych obiektach; oraz dróg i placów dla pojazdów mechanicznych i sprzętu ciężkiego.

Claims (20)

1. Sześciokątna płyta nawierzchniowa, której boki są naprzemiennie zaopatrzone w górny, oraz w dolny element połączeniowy, przy czym po połączeniu płyt, dolny element połączeniowy jednej płyty współpracuje z przykrywającym go górnym elementem połączeniowym sąsiedniej płyty, a ponadto, płyta jest wyposażona w znajdujący się na jej obrzeżu skierowany do dołu kołnierz, oraz w znajdujący się w jej środku otwór, znamienna tym, że środkowy otwór (14) ma kształt stożka ściętego zwężającego się w kierunku do dołu, zaś ograniczająca go ścianka (17) wystaje poza dolną powierzchnię czołową obwodowego kołnierza (11) płyty nawierzchniowej (10), oraz jest zaopatrzona na powierzchni zewnętrznej w pierścieniowy występ (18), przy czym dolna powierzchnia (16) płyty nawierzchniowej (10), jest zaopatrzona w stożkowe, względnie graniastosłupowe wgłębienia (20) o niewielkiej głębokości i dużym kącie rozwarcia (a), natomiast układ zaczepowy płyty nawierzchniowej (10) składa się naprzemian z wystających z jej boków górnych występów zaczepowych (12) zakończonych skierowanym do dołu pionowym ramieniem (21), oraz z dolnych występów zaczepowych (13), zakończonych skierowanym do góry pionowym ramieniem (23), przy czym między pionowym ramieniem (21) górnego

PL 192 487 B1 występu zaczepowego (12), a obwodowym kołnierzem (11) jest utworzona otwarta od dołu wnęka (22), natomiast między pionowym ramieniem (23) dolnego występu zaczepowego (13), a bokiem płyty - otwarta od góry wnęka (24).

2. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że otwarta od dołu wnęka (22) górnego występu zaczepowego (12), oraz otwarta od góry wnęka (24) dolnego występu zaczepowego (13), mają w przekroju poprzecznym kształt prostokąta.

3. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że długość (1) górnych i dolnych występów zaczepowych (12) i (13) wynosi od 50% do 80% długości (d) boku płyty, korzystnie od 60% do 70%.

4. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że stosunek największej grubości (h3) płyty, między jej górną powierzchnią (15), a dolną powierzchnią stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień (20), do najmniejszej grubości (h2) płyty, między jej górną powierzchnią (15), a wierzchołkami stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień (20), wynosi około 1,5, natomiast kąt rozwarcia (a) stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień (20) wynosi od 160° do 170°.

5. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że czołowa powierzchnia pierścieniowego występu (20) pokrywa się z czołową dolną powierzchnią obwodowego kołnierza (11).

6. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że grubość (w8) pionowych ramion (21) i (23) górnego i dolnego występu zaczepowego (12) i (13) jest taka sama i stanowi około 70% szerokości (w9) obydwu wnęk (22) i (24) występów zaczepowych (12) i (13).

7. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że wysokość (h4) pionowego ramienia (21) górnego występu zaczepowego (12) jest równa, względnie nieco mniejsza od głębokości wnęki (24) dolnego występu zaczepowego (13), natomiast wysokość (h5) pionowego ramienia (23) dolnego występu zaczepowego (13) jest równa, względnie nieco mniejsza od głębokości wnęki (22) górnego występu zaczepowego (12).

8. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że jej wszystkie elementy konstrukcyjne stanowią jedną całość, wykonaną z tworzywa sztucznego.

9. Sześciokątna płyta nawierzchniowa, której boki są naprzemiennie zaopatrzone w górny, oraz w dolny element połączeniowy, przy czym po połączeniu płyt, dolny element połączeniowy jednej płyty współpracuje z przykrywającym go górnym elementem połączeniowym sąsiedniej płyty, a ponadto, płyta jest wyposażona w znajdujący się na jej obrzeżu skierowany do dołu kołnierz, oraz w znajdujący się w jej środku otwór, znamienna tym, że środkowy otwór (14') ma kształt stożka ściętego zwężającego się w kierunku do dołu, zaś ograniczająca go ścianka (17) wystaje poza dolną powierzchnię czołową obwodowego kołnierza (11') płyty nawierzchniowej (30), oraz jest korzystnie zaopatrzona w na powierzchni zewnętrznej w pierścieniowy występ (18), przy czym dolna powierzchnia (16') płyty nawierzchniowej (30), jest zaopatrzona w stożkowe, względnie graniastosłupowe wgłębienia (20) o niewielkiej głębokości i dużym kącie rozwarcia (a), natomiast układ zaczepowy płyty nawierzchniowej (30) składa się naprzemian z wystających z jej boków górnych występów zakładkowych (31) wystających poza obwodowy kołnierz (11'), oraz z dolnych występów zakładkowych (32), utworzonych przez zmniejszenie grubości obrzeża części boku płyty, przy czym każdy górny i dolny występ zakładkowy (31)i (32) jest zaopatrzony przynajmniej w jeden otwór przelotowy (33, 33').

10. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że długość (1') górnych i dolnych występów zakładkowych (31) i (32) wynosi od 50% do 80% długości (d) boku płyty, korzystnie od 60% do 70%.

11. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że stosunek największej grubości (h3) płyty, między jej górną powierzchnią (15), a dolną powierzchnią stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień (20), do najmniejszej grubości (h2) płyty, między jej górną powierzchnią (15), a wierzchołkami stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień (20), wynosi około 1,5, natomiast kąt rozwarcia (a) stożkowych, względnie graniastosłupowych wgłębień (20) wynosi od 160° do 170°.

12. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że czołowa powierzchnia pierścieniowego występu (20) pokrywa się z czołową dolną powierzchnią obwodowego kołnierza (11').

13. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że długość obydwu występów zakładkowych (31) i (32) jest taka sama, natomiast ich otwory przelotowe (33, 33') są nieco przesunięte od środka w kierunku końców występów zakładkowych (31) i (32).

14. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że górna powierzchnia górnego występu zakładkowego (32) pokrywa się z górną powierzchnią (15') płyty, natomiast dolna powierzchnia dolnego występu zakładkowego (32) pokrywa się z dolną powierzchnią obwodowego kołnierza (11').

15. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że każdy występ zakładkowy (31) i (32) jest zaopatrzony w dwa otwory przelotowe (33, 33').

PL 192 487 B1

16. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że jej wszystkie elementy konstrukcyjne stanowią jedną całość, wykonaną z tworzywa sztucznego.

17. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że składa się z sześciokątnej ramy (41) wykonanej z tworzywa sztucznego i wyposażonej w promieniowe żebra usztywniające (42), łączące ściankę (17'') otworu (14) z narożami tej ramy (41), oraz w zbrojenie (43) obejmujące kilka współosiowych zwojów z drutu stalowego, osadzonych w otworach wykonanych w promieniowych żebrach usztywniających (42), oraz z wypełnienia (44) ramy (41) masą gumową.

18. Płyta według zastrz. 9, znamienna tym, że składa się z sześciokątnej ramy (61) wykonanej z metalowej blachy, korzystnie stalowej, wyposażonej w część środkową (62), w sześciokątne obrzeże (64), którego obrys jest nieco mniejszy od obrysu końcowej płyty nawierzchniowej (70), oraz w promieniowe żebra usztywniające (66), łączące część środkową (62) z narożami sześciokątnego obrzeża (64), oraz w zbrojenie (43') obejmujące kilka współosiowych zwojów z drutu stalowego, osadzonych w otworach wykonanych w promieniowych żebrach usztywniających (66), oraz z wypełnienia (67) masą gumową, otaczającą ze wszystkich stron ramę (61) i obejmującą wszystkie elementy konstrukcyjne płyty nawierzchniowej (70).

19. Płyta według zastrz. 17 albo 18, znamienna tym, że drut stalowy zbrojenia (43, 43') ma średnicę od 1mm do 6 mm, korzystnie 4 mm.

20. Płyta według zastrz. 17 albo 18, znamienna tym, że masa gumowa wypełnienia (44, 67) składa się z granulatu gumowego, uzyskanego korzystnie ze zmielenia zużytych opon samochodowych, oraz ze zmieszanego z tym granulatem utwardzalnego kleju.