PL191931B1 - Zatrzask łączący do łączenia modułów, zwłaszcza wyłączników elektrycznych oraz zespół modułów, zwłaszcza zespół wyłączników elektrycznych - Google Patents

Abstract

1. Zatrzask laczacy do laczenia modulów, zwlaszcza wylaczników elektrycznych skladaja- cych sie z co najmniej dwóch elementów kon- strukcyjnych, który to zatrzask ma postac preta wyposazonego na jednym koncu w sprezysty element zatrzaskowy a na drugim koncu w po- przeczna beleczke kotwicowa, przy czym wspo- mniany pret wspólpracuje z gniazdem usytu- owanym w laczonych elementach konstrukcyj- nych, znamienny tym, ze beleczka kotwicowa (3, 4-1) ma na dwóch przeciwleglych wzgledem siebie stronach preta (2, 3-1) zagiete w kierunku konca preta (2, 3-1) z elementem zatrzaskowym (5, 2-1) odcinki wtykowe (4, 4a-1) do umiesz- czania w gniazdach laczonych modulów. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zatrzask łączący do łączenia modułów, zwłaszcza wyłączników elektrycznych oraz zespół modułów, zwłaszcza zespół wyłączników elektrycznych.

Tego rodzaju zatrzaski łączące łączą ze sobą dwie pojedyncze części składowe, za pomocą gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego umieszczonego w jednej z łączonych części składowych modułu, przez co tworzy się układ zatrzask łączący - gniazdo, który stanowi urządzenie łączące.

Niniejszy wynalazek powinien służyć korzystnie do łączenia elektrotechnicznych części składowych, takich jak na przykład łączniki przewodów, instalacyjne wyłączniki samoczynne, wyłączniki ochronne prądowe, itp. Jednak należy już tu zwrócić uwagę, że zastosowanie nie jest ograniczone tylko do artykułów elektrotechnicznych, a raczej wchodzi się tu w tę dziedzinę tylko przykładowo, ponieważ aktualnie korzystne rozwiązania znajdują się właśnie w tej dziedzinie.

W przypadku instalowania dużej liczby elektrotechnicznych części składowych muszą być one często umieszczane obok siebie w skrzynkach łączeniowych i łączone ze sobą. Dotychczas odbywało się to drogą przelotowego nitowania albo za pomocą tak zwanych sprężyn okularowych, które, jak klamra zaciskowa, utrzymują ze sobą dwie umieszczone obok siebie części konstrukcyjne, gdy nawinięte końce sprężyn wchodzą w odpowiednie wybrania materiału części konstrukcyjnych, a pałąk sprężyny okularowej mostkuje obydwie części konstrukcyjne i w ten sposób łączy je ze sobą.

Takie połączenie wykazuje jednak szereg niedogodności. Po pierwsze montaż jest stosunkowo trudny, ponieważ jest wymagana wysoka zręczność przy umieszczaniu części sprężyny okularowej w wybraniach materiału bez utraty przy tym sprężyny okularowej. Utrudniono, wydłużono, a także podrożono przez to montaż. Ponadto, obydwie łączone części konstrukcyjne ustawiano przy sobie tylko przez przykładanie do siebie obydwóch powierzchni bocznych. Dodatkowe ustawienie było konieczne na przykład w postaci centrowania.

Stąd zadaniem niniejszego wynalazku jest opracowanie urządzenia łączącego, które jest w stanie łączyć ze sobą w prosty sposób kilka pojedynczych części składowych, przy czym jednocześnie powinno uzyskać się następujące korzyści, a mianowicie montaż powinien być prosty, czasooszczędny, a zatem i tani, połączenie dwóch części powinno być stabilne i zapewniać jednocześnie centryczność, a ponadto urządzenie łączące nie powinno już być rozłączne bez problemów.

Urządzenie łączące powinno ponadto być możliwie wielofunkcyjne, aby można je było sprzęgać z kilkoma różnymi elementami łączącymi.

Zatrzask łączący do łączenia modułów, zwłaszcza wyłączników elektrycznych składających się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych, który to zatrzask ma postać pręta wyposażonego na jednym końcu w sprężysty element zatrzaskowy a na drugim końcu w poprzeczną beleczkę kotwicową, przy czym wspomniany pręt współpracuje z gniazdem usytuowanym w łączonych elementach konstrukcyjnych, charakteryzuje się według wynalazku tym, że beleczka kotwicowa ma na dwóch przeciwległych względem siebie stronach pręta zagięte w kierunku końca pręta z elementem zatrzaskowym odcinki wtykowe do umieszczania w gniazdach łączonych modułów.

Korzystnie, element zatrzaskowy ma w środku wycięcie i co najmniej jeden nosek zatrzaskowy, przy czym nosek zatrzaskowy rozciąga się po stronie elementu zatrzaskowego odwróconej od wycięcia a beleczka kotwicowa ma w zagiętym narożnym obszarze po stronie zewnętrznej karb.

Korzystnie, beleczka kotwicowa ma w zagiętym narożnym obszarze po stronie wewnętrznej wycięcie, przy czym zwłaszcza odcinek wtykowy beleczki kotwicowej jest zagięty pod kątem około 90° w kierunku równoległym do pręta.

Korzystnie, zarówno pręt, jak i beleczka kotwicowa, mają podłużny kształt przekroju poprzecznego, a pręt wystaje nieco po obydwóch stronach beleczki kotwicowej.

Zespół modułów, zwłaszcza zespół wyłączników elektrycznych, składających się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych, łączonych za pomocą zatrzasku łączącego w postaci pręta wyposażonego na jednym końcu w sprężysty element zatrzaskowy a na drugim końcu w poprzeczną beleczkę kotwicową, charakteryzuje się według wynalazku tym, że gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego w łączonym elemencie konstrukcyjnym, składa się z rowka w powierzchni bocznej łączonej części konstrukcyjnej, który jest otwarty przynajmniej na jednym końcu, przy czym rowek ma odcinek do wprowadzania i szerszy odcinek zatrzaskowy, a względem odcinka do wprowadzania jest wykonane nacięcie oraz z gniazda wtykowego, które rozciąga się równolegle do rowka iobok niego do wnętrza łączonej części konstrukcyjnej.

PL 191 931 B1

Korzystnie, rowek gniazda ma na otwartym końcu, na naprzeciwległych ściankach rowka parę pomocniczych skosów montażowych a w jednej łączonej części konstrukcyjnej maco najmniej dwa rowki oraz co najmniej dwa gniazda wtykowe.

Korzystnie, zespół składa się z co najmniej dwóch przyrządów elektrycznych, zawierających co najmniej jeden zatrzask łączący i co najmniej dwa gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących.

Korzystnie, zatrzask łączący jest w stanie zmontowanym przyjmowany całkowicie w łączonych częściach konstrukcyjnych.

Korzystnie, głębokość rowka gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego wynosi około połowę grubości zatrzasku łączącego, przy czym zatrzask łączący w stanie zmontowania jest zatrzaśnięty do połowy rowka w łączonej części konstrukcyjnej i jednocześnie do drugiej połowy rowka przylegającej, drugiej części konstrukcyjnej.

Korzystnie, w łączonej części konstrukcyjnej zespół ma dodatkowo, co najmniej na jednym końcu otwarty rowek do prowadzenia pręta zatrzasku łączącego, przy czym rowek ma nacięcie, które kończy się co najmniej przed otwartym końcem rowka, stanowiąc powierzchnię przylegania, dla ułożyskowania obrotowego stopy obrotowej zatrzasku łączącego.

Korzystnie, nacięcie rowka kończy się przed obydwoma bocznymi końcami rowka, przy czym na obydwóch końcach znajduje się powierzchnia przylegania, stanowiąca ułożyskowanie obrotowe dla stopy obrotowej zatrzasku łączącego.

Korzystnie, w łączonej części konstrukcyjnej, ma wycięcie, wykonane w gnieździe wtykowym i mające kształt, który w postaci negatywu odcinka powierzchni zazębienia odpowiada połowie beleczki kotwicowej względnie pręta a wycięcie znajduje się w obydwóch obszarach narożnych łączonej części konstrukcyjnej dla przyjmowania połowy beleczki kotwicowej, po jednej ze stron, przy czym zwłaszcza wycięcie ma nacięcie.

Korzystnie, na zewnętrznej stronie łączonej części konstrukcyjnej, stanowiącej stronę przylegania dla łączonej części konstrukcyjnej, znajduje się odcinkowe odsadzenie, utworzone przez rowek, przy czym między dwoma łączonymi częściami konstrukcyjnymi utworzony jest wspólny rowek.

Korzystnie, w obszarze wejściowym odcinkowego odsadzenia ma pomocniczy skos montażowy.

Przez połączenie zatrzaskowe zatrzasku łączącego w gnieździe do przyjmowania zatrzasku łączącego staje się nadzwyczaj prosty montaż poszczególnych części składowych. Ponadto połączenie dwóch łączonych części konstrukcyjnych przez zatrzaskowe wciskanie nosków zatrzaskowych w nacięcia rowka staje się nierozłączne przede wszystkim dlatego, że nacięcia, w które wchodzą noski zatrzaskowe zatrzasku łączącego, znajdują się w zmontowanym stanie we wnętrzu obydwóch części konstrukcyjnych i w ten sposób nie są już dostępne z zewnątrz.

Ponieważ rowek gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego poszczególnego elementu ma pewną głębokość, która odpowiada w przybliżeniu połowie grubości pręta zatrzasku łączącego, to pręt zatrzasku łączącego przy wtykaniu zatrzasku łączącego wchodzi jednocześnie w obydwa rowki gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego dwóch położonych obok siebie pojedynczych części składowych. Bez żadnych trudności noski zatrzaskowe zatrzasku łączącego wchodzą zatrzaskowo w obydwa nacięcia rowków obydwóch łączonych pojedynczych części składowych. W ten sposób upraszcza się konstrukcja zatrzasku łączącego, a jego koszty wytwarzania mogą być utrzymywane na niskim poziomie.

Ponadto przez to, że kołkowe odcinki wtykowe beleczki kotwicowej zatrzasku łączącego wtyka się w odpowiednie gniazda wtykowe łączonych pojedynczych części składowych, uzyskuje się proste umocowanie obydwóch pojedynczych części składowych w jednym kierunku poprzecznie do kierunku wtykania. Jednocześnie zatrzask łączący zapewnia za pomocą swoich obydwóch odcinków wtykowych właściwe położenie obydwóch pojedynczych części składowych względem siebie.

Dzięki zewnętrznym karbom, które przewiduje się w zagiętym obszarze narożnym beleczki kotwicowej na przejściu do odcinków wtykowych, możliwe jest ukształtowanie kołkowych odcinków wtykowych w sposób trochę elastyczny, tak że możliwe jest rozszerzanie tych odcinków wtykowych względem pręta. To samo uzyskuje się przez wybranie materiału w wewnętrznym obszarze narożnym na zgięciu pomiędzy beleczką kotwicową i odcinkiem wtykowym.

Rowki i gniazda wtykowe w gnieździe do przyjmowania zatrzasku łączącego można łatwo przewidzieć już przy wytwarzaniu poszczególnych części składowych, tak że ich koszty wytwarzania pozostają nieznaczne.

PL 191 931 B1

Zgodnie z dalszym aspektem wynalazku jest możliwe uformowanie gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego w sposób wielofunkcyjny. Dzięki temu do łączenia ze sobą dwóch części konstrukcyjnych można stosować do wyboru różne zaciski łączące.

Wynalazek będzie bliżej wyjaśniony za pomocą poniższego opisu szczegółowych przykładów wykonania w odniesieniu do figur, które przedstawiają kolejno: fig. 1 przedstawia zatrzask łączący oraz łączone poszczególne części składowe, które mają gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących w widoku perspektywicznym, fig. 2 - pojedynczy zatrzask łączący w widoku perspektywicznym, fig. 3 - zatrzask łączący w stanie wbudowanym w łączonej pojedynczej części składowej, która jest wyposażona w odpowiednie gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego w widoku perspektywicznym, fig. 4 - zatrzask łączący z częściami dwóch łączonych indywidualnych części składowych w widoku w przekroju podłużnym wzdłuż linii IV-IV na fig. 3, fig. 5 - inny zatrzask łączący w widoku perspektywicznym, fig. 6 - dwie łączone pojedyncze części składowe oraz zatrzask łączący z fig. 5, przy czym obydwie pojedyncze części składowe są przedstawione w częściowo wyrwanym widoku, a jedna pojedyncza część składowa jest poza tym przedstawiona tylko częściowo w widoku perspektywicznym, fig. 7 - elementy w takim samym widoku, jak na fig. 6, przy czym jednak zatrzask łączący znajduje się w swoim położeniu zatrzaśnięcia, a fig. 8 - przedstawia w dalszym widoku perspektywicznym elementy przedstawione na fig. 7.

Teraz nastąpią wyjaśnienia co do pierwszego przykładu wykonania z uwzględnieniem Fig. 1do 4.

Najpierw za pomocą Fig. 2 będzie opisany zatrzask łączący 1.

Zatrzask łączący ma w zasadzie kształt kotwicy. Składa się on z pręta 2 i beleczki kotwicowej 3, która na końcu pręta jest wykonana poprzecznie do niego w postaci jednego z nim elementu. Pręt 2 i beleczka kotwicowa 3 mają w zasadzie prostokątny przekrój poprzeczny i są tak umieszczone, że pręt jest ustawiony na sztorc względem beleczki kotwicowej 3.

Pręt 2 ma na swoim drugim końcu element zatrzaskowy 5, który składa się z V-kształtnego wycięcia 7, które na dolnym końcu pręta 2 jest otwarte i zbieżne w kierunku do środka. Dzięki temu tworzą się połówki części stopowej, na których przewiduje się noski zatrzaskowe 11, które wystają po stronie pręta 2 odwróconej od V-kształtnego wycięcia 7. Te noski zatrzaskowe 11 mają pomocnicze skosy montażowe w celu ułatwienia przy późniejszym montażu wsuwania zatrzasku łączącego w odpowiedni rowek w łączonej części składowej. Dzięki V-kształtnemu wycięciu 7 pręt 2 jest elastyczny w dolnym obszarze i przy wsuwaniu w rowek, który jest trochę mniejszy niż część stopowa, ulega pewnemu ściśnięciu. Dzięki temu umożliwia się wsuwanie w wybranie materiału, którego szerokość jest trochę mniejsza niż byłaby szerokość części stopowej razem z noskami zatrzaskowymi, ponieważ noski zatrzaskowe po prostu zaginają się do środka, aby dopasować się do szerokości wybrania materiału.

Beleczka kotwicowa 3 ma na swoich obydwóch obszarach końcowych prostokątnie zagięty, kołkowy odcinek wtykowy 4, który jest zagięty o około 90° i rozciąga się prawie równolegle do pręta 2. W obszarze kątowym przewiduje się na wewnętrznej stronie wycięcie 10 w celu nadania kołkowym odcinkom wtykowym 4 pewnej elastyczności.

W dalszym tekście zostanie objaśnione gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego, które przewiduje się w łączonej części konstrukcyjnej A, B i które służy do przyjmowania zatrzasku łączącego. Przy tym odsyła się zwłaszcza do fig. 1.

Gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego przewidziane jest dwukrotnie i znajduje się ono po dwóch naprzeciwległych stronach łączonej części konstrukcyjnej A, B. Dzięki temu łączona część konstrukcyjna możne być łączona do wyboru po prawej albo lewej stronie albo także jednocześnie po obydwóch stronach z jedną albo dwiema łączonymi częściami konstrukcyjnymi. Taką stronę doprowadza się do przylegania do odpowiedniej strony dalszej indywidualnej części składowej B i przez zatrzask łączący 1 mocuje się ze sobą obydwie części konstrukcyjne (patrz Fig. 4).

Gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego składa się z rowka 20, który na jednej powierzchni bocznej łączonej indywidualnej części konstrukcyjnej A jest otwarty na jednym końcu. Ten rowek 20 jest w zasadzie wydłużony, wychodząc od strony wsuwowej, a mianowicie od otwartej strony rowka. Przy tym na otwartym początku rowek ma pomocniczy skos montażowy 23, który służy do łatwiejszego wsuwania zatrzasku łączącego. Po tym następuje odcinek wprowadzania 21, który ma szerokość, która z kolei odpowiada (w pewnym stopniu) szerokości wprowadzanego pręta zatrzasku łączącego. Ponieważ jednak zatrzask łączący ma nosek zatrzaskowy 11, którego szerokość rozciąga się poza normalną szerokość pręta 3, to noski zatrzaskowe 11 przy przechodzeniu odcinka wprowaPL 191 931 B1 dzania 21 ściskają się nieco w kierunku do siebie. Takie ściskanie jest możliwe dzięki V-kształtnemu wycięciu 7. Do tego odcinka wprowadzania 21 przylega odcinek zatrzaskowy 22.

Odcinek zatrzaskowy 22 ma nacięcie 24, którego szerokość jest większa niż szerokość odcinka wprowadzania 21. Dzięki temu element zatrzaskowy rozszerza się ponownie po stanie ściśnięcia w odcinku wprowadzania 21 i zatrzaskuje się w ten sposób w podcięciu 24.

Zgodnie z fig. 1 rowek 20 ma głębokość d/2, która odpowiada w przybliżeniu połowie grubości d pręta 2, tak że przy wsuwaniu zatrzasku łączącego 1 tylko połowa grubości pręta wchodzi w rowek 20 gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego, natomiast druga połowa wystaje na zewnątrz.

Poniżej zostanie opisany montaż dwóch indywidualnych części konstrukcyjnych. Dwie pojedyncze, łączone części konstrukcyjne A, B przykłada się do siebie dwoma bokami (patrz fig. 4), które mają gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego. Dzięki temu z dwóch rowków 20 tworzy się nieprzelotowy otwór, który na swoim końcu jest rozszerzony przez podcięcie 24 do odcinka zatrzaskowego 22. Gdy zatrzask łączący wsuwa się w rowek 20, to noski zatrzaskowe 11 elementu zatrzaskowego 5 ściskają się ze sobą sprężyście. Zatrzask łączący wsuwa się tak długo, aż noski zatrzaskowe 11 zatrzasną się w podcięciu 24 rowka 20 w gnieździe do przyjmowania zatrzasku łączącego, to jest, aż noski zatrzaskowe 11 ze swojego położenia ściśnięcia odkształcą się ponownie do swojego położenia normalnego.

Jednocześnie kołkowe odcinki wtykowe 4 beleczki kotwicowej 3 wsuwają się w odpowiednie gniazda wtykowe 25, które są wykonane dodatkowo w gnieździe do przyjmowania zatrzasku łączącego. Przy tym istniejące ewentualnie niedokładności wymiarów zarówno w zacisku łączącym, jak i w gnieździe do przyjmowania zatrzasku łączącego, są wyrównane przez elastyczność kołkowego odcinka wtykowego 4. Jak już wyjaśniono, elastyczność jest spowodowana przez wybranie materiału 10.

Gdy zatrzaskuje się noski zatrzaskowe 11 zatrzasku łączącego 1 w odcinku zatrzaskowym 22 rowka 20 gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego, to połączenie staje się nierozłączne, ponieważ noski zatrzaskowe 11 w nacięciu nie są już dostępne. Przez jednoczesne wprowadzanie kołkowych odcinków wtykowych 4 w odpowiednie gniazda wtykowe 25 uzyskuje się ustawienie wszystkich części względem siebie.

Poniżej zostanie opisany drugi przykład wykonania niniejszego wynalazku.

W dalszym tekście należy zwrócić uwagę na pewną osobliwość tego przykładu wykonania, a mianowicie możliwość wielokrotnego wykorzystania gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego. Mianowicie nie ma konieczności stosowania zatrzasku łączącego według niniejszego wynalazku i do pomyślenia jest w zasadzie także wykorzystanie go do innego zatrzasku łączącego. Aby to umożliwić, istniejące i już opisane gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego jest w odpowiedni sposób tak ukształtowane, że można stosować zarówno zatrzask łączący dotychczas opisywanego rodzaju, jak i zatrzask łączący innego rodzaju. Ten inny zatrzask łączący jest przedstawiony na Fig. 5. Na fig. 6 do 8 przedstawiono, w jaki sposób zatrzask łączący według fig. 5 wsuwa się w gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego.

W odniesieniu do fig. 5 należy teraz bliżej wyjaśnić zatrzask łączący 1-1.

Zatrzask łączący 1-1 maw zasadzie budowę kotwicową, która ma pręt 3-1 oraz beleczkę kotwicową 4-1, która rozciąga się poprzecznie względem końca pręta. Zarówno pręt 3-1, jak i beleczka 4-1, są płaskie i mają przekrój prostokątny. Na drugim końcu pręta, naprzeciw beleczki kotwicowej 4-1, znajduje się stopa obrotowa 2-1, która jest wykonana w postaci okrągłego odcinka walcowego, który po lewej i prawej stronie wystaje z boku pręta 3-1. Oś obrotu stopy obrotowej jest prostopadła do wzdłużnej osi beleczki kotwicowej 4-1. Poza tym oś obrotu stopy obrotowej 2-1 jest ustawiona poprzecznie do wzdłużnego wymiaru beleczki kotwicowej 4-1. W przybliżeniu w środku pręta 3-1 znajduje się sworzeń 5-1, który rozciąga się równolegle do osi obrotu stopy obrotowej 2-1 i a więc również wystaje nieco z boku pręta 3-1. Beleczka kotwicowa 4-1 ma lekko zakrzywiony, wybrzuszony odcinek zatrzaskowy 4a-1, który zakrzywia się w kierunku pręta 3-1. Ten odcinek zatrzaskowy 4a-1 służy jako element zatrzaskowy przy montażu. Przez odpowiednie ukształtowanie beleczki kotwicowej, na przykład przez karb w środku beleczki kotwicowej, można w celu demontażu przyrządu przyłożyć koniec wkrętaka.

Jak widać z fig. 6, odnośnikami liczbowymi 13-1 i 14-1 są oznaczone dwie łączone części konstrukcyjne, przy czym na przykład część konstrukcyjna 13-1 jest przyrządem głównym, a część konstrukcyjna 14-1 jest przyrządem pomocniczym, który musi być zamontowany na przyrządzie głównym.

PL 191 931 B1

W każdej z obydwóch łączonych części konstrukcyjnych 13-1 i 14-1 znajduje się w danym przypadku gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego oraz dwa wycięcia 11-1 przewidziane po lewej i prawej stronie w gnieździe do przyjmowania zatrzasku łączącego.

W dalszym tekście opisane zostanie gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego.

Jak wynika z fig. 6 i 7, po jednej stronie części konstrukcyjnej 13-1 i 14-1 znajduje się rowek 7-1, który rozciąga się na całej długości bocznej. Rowek 7-1 jest otwarty na obydwóch końcach bocznych. W rowku wykonuje się nacięcie 9-1, tak że rowek 7-1 razem z nacięciem 9-1 tworzą rodzaj rowka prowadzącego dla stopy obrotowej 2-1 zatrzasku łączącego 1-1, która jest ułożyskowana ślizgowo przesuwnie po lewej i prawej stronie. Przy tym stopa obrotowa 2-1 znajduje się w nacięciu 9-1, natomiast pręt 3-1 jest prowadzony w rowku 7-1. Beleczka kotwicowa 4-1 znajduje się poza rowkiem 7-1. Dzięki temu, że stopa obrotowa 2-1 jest prowadzona w nacięciu 9-1, zatrzask łączący nie może wypaść z rowka, tak że nie można go zgubić. Sworzeń 5-1 zapobiega możliwości wpadnięcia beleczki kotwicowej 4-1 części konstrukcyjnej 13-1 przez przeoczenie przez rowek 7-1, ponieważ wtedy nie byłaby już ona dostępna z zewnątrz.

W dalszym tekście opisano wycięcie wprowadzania w częściach konstrukcyjnych 13-1 i 14-1.

Służy ono do przyjmowania i ustalania odcinka zatrzaskowego 4a-1 zatrzasku łączącego 1-1 w celu uniemożliwienia mu swobodnego odłączania się. W tym celu we wnętrzu, w danym przypadku po lewej i prawej stronie rowka 7-1 części konstrukcyjnych 13-1, 14-1, jest wykonane wybranie 11-1. To wybranie 11-1 jest w zasadzie wykonane zgodnie z kształtem odcinka zatrzaskowego 4a-1 beleczki kotwicowej. Oznacza to, że składa się ono z powierzchni przylegania, która rozciąga się prawie prostopadle do rozciągnięcia rowka 7-1 do wnętrza części konstrukcyjnej 13-1, 14-1. Ta powierzchnia przylegania ma na końcu nacięcie, które odpowiada w przybliżeniu kształtowi wybrzuszonego odcinka zatrzaskowego 4a-1 zatrzasku łączącego 1-1. Przy montażu obydwóch łączonych części konstrukcyjnych odcinek zatrzaskowy 4a-1 może zatrzasnąć się w wycięciu 11-1 i zakleszczyć w nacięciu. W zależności od ukształtowania wycięcia i nastawienia elastyczności materiału zatrzasku łączącego można nastawiać działanie zatrzaskowe od bardzo mocnego i trudno rozłącznego do bardzo słabego i łatwo rozłącznego.

W dalszym tekście zostanie opisane połączenie obydwóch części konstrukcyjnych 13-1, 14-1 za pomocą zatrzasku łączącego 1-1.

Na figurze 6 przedstawiono układ, w którym zatrzask łączący 1-1 znajduje się w łączonej części konstrukcyjnej 13-1 w swoim położeniu otwarcia. Część konstrukcyjna 14-1 i łączona z część konstrukcyjna 13-1 przylegają do siebie w położeniu, w którym mają być ze sobą połączone obydwie części konstrukcyjne. Mówiąc dokładniej, stopa obrotowa 2-1 zatrzasku łączącego 1-1 jest umieszczona w prostokątnym ułożyskowaniu 12-1 jednej łączonej części konstrukcyjnej 13-1. W celu lepszego zrozumienia wyrwano częściowo górne pokrycie łączonej części konstrukcyjnej 131, w której znajduje się zatrzask łączący 1-1, tak że zatrzask łączący może być całkowicie widoczny. W rzeczywistości pręt 3-1 zatrzasku łączącego 1-1 znajduje się naturalnie razem ze swoją stopą obrotową 2-1 we wnętrzu łączonej części konstrukcyjnej 13-1 i tylko część pręta 3-1 i beleczka kotwicowa 4-1 wystają ze szczelinowego otworu rowka 7-1 z łączonej części konstrukcyjnej 13-1. Zatrzask łączący 1-1 może obracać się dookoła swojej stopy obrotowej 2-1. Jeżeli teraz zatrzask łączący 1-1 obraca się dookoła stopy obrotowej 2-1 w kierunku strzałki A na fig. 6, to zatrzask łączący wchodzi do drugiej łączonej części konstrukcyjnej 14-1, jak przedstawiono na fig. 7. Na fig. 7 zatrzask łączący 1-1 znajduje się w swoim położeniu zamknięcia.

Jak widać na podstawie fig. 6 i 7, obydwie części konstrukcyjne 13-1 i 14-1 są wykonane jednakowo pod względem ukształtowania gniazda dla przyjmowania zatrzasku łączącego. Oznacza to, że zatrzask łączący 1-1 części konstrukcyjnej 13-1 można doprowadzić do zazębienia, do wyboru całkowicie elastycznie w celu połączenia z częścią konstrukcyjną 14-1, z przewidzianym na niej i odpowiadającym mu gniazdem. I odwrotnie, zatrzask łączący, który znajduje się w części konstrukcyjnej 14-1, można by doprowadzić do zazębienia z gniazdem przewidzianym w części konstrukcyjnej 13-1. Odnośnikiem liczbowym 12-1 jest oznaczone miejsce podparcia stopy obrotowej, które służy do tego, aby stopę obrotową podeprzeć w dwóch kierunkach, przy czym zatrzask łączący 1-1 ma dalej możliwość obracania się dookoła osi stopy obrotowej 2-1. Miejsce podparcia stopy obrotowej 12-1 składa się z odcinka ścianki 12a-1 i drugiego odcinka ścianki 12b-1. Odcinek ścianki 12a-1 nie jest taki wysoki jak drugi odcinek ścianki 12b-1. Odcinek ścianki 12a-1 tworzy się w taki sposób, że nacięcie 9-1 rowka 7-1 kończy się przed końcem rowka. Odcinek ścianki 12a-1 jest konieczny do tego, aby stopa obrotowa 2-1 mogła dojść do przylegania do niego, a pręt 3-1 mógł jednak prześlizgnąć się po tym

PL 191 931 B1 odcinku ścianki 12a-1, oraz aby zatrzask łączący 1-1 mógł tak się obrócić, aby mógł wsunąć się w łączoną część konstrukcyjną 14-1 (patrz fig. 6 i 7). Drugi odcinek ścianki 12b-1 jest wykonany tak wysoko, że także pręt 3-1 dochodzi do położenia przylegania do tego odcinka ścianki, tak że obracanie zatrzasku łączącego jest ograniczone przez ten drugi odcinek ścianki. Wten sposób zapewnia się, że zatrzask łączący nie może obracać się dalej do środka, w którym w pewnych okolicznościach nie jest on już więcej dostępny dla personelu montażowego.

W związku z odcinkiem ścianki 12b-1, pod kątem prostym do niego znajduje się wycięcie 11-1 z nacięciem, które jest ukształtowane odpowiednio do zatrzaskowej strony odcinka zatrzaskowego 4a beleczki kotwicowej 4-1 zatrzasku łączącego 1-1. Gdy teraz zatrzask łączący 1-1 obraca się dookoła osi obrotowej swojej stopy 2-1, jak widać na Fig. 6 i 3-1, zatrzask łączący można obracać tak długo, aż powierzchnią przylegania swojego pręta 3-1 zetknie się on z odcinkiem ścianki 12b-1, a zakrzywiony odcinek zatrzaskowy 4a-1 zatrzaśnie się w nacięciu wycięcia 11-1. Ten stan jest pokazany na fig. 7. W tym stanie, w niniejszym przykładzie wykonania, przyrząd pomocniczy i główny 13-1, 14-1 są mocnoze sobą połączone. Wymiary zatrzasku łączącego w połączeniu z odpowiednim doborem wymiarów wycięcia 11-1 w łączonej części konstrukcyjnej są tak dobrane, że zatrzask łączący przy wprowadzaniu mocuje ze sobą obydwie łączone części konstrukcyjne.

Jak widać na fig. 7, odcinek zatrzaskowy 4a-1 beleczki kotwicowej zatrzasku łączącego, leżący naprzeciw zatrzaśniętego odcinka zatrzaskowego 4a-1, wystaje w kierunku rowka 7-1 przyrządu pomocniczego 14-1, przez który zatrzask łączący 1-1 mógł obracać się do środka. Przez to zatrzask łączący pozostaje dostępny z zewnątrz także w swoim położeniu zamknięcia, przynajmniej dla narzędzia pomocniczego, takiego jak na przykład mały wkrętak. Dzięki temu połączenie obydwóch części konstrukcyjnych może być ponownie rozłączone. W ten sposób przyrząd pomocniczy można łatwo umieszczać na przyrządzie głównym, a także łatwo ponownie od niego odłączać.

Jak wynika na przykład z fig. 5 i 6, zatrzask łączący jest wyposażony na beleczce kotwicowej 4-1 w środku względem pręta 3-1, w V-kształtny karb 6-1. Ten karb 6-1 umożliwia jeszcze łatwiejsze odłączenie zatrzasku łączącego za pomocą narzędzia pomocniczego, to jest aby odcinki zatrzaskowe 41-1 zatrzaśnięte w wycięciu 11-1 można było poruszać z położenia zamknięcia w położenie otwarcia. Na przykład małym wkrętakiem można łatwo wchodzić w karb i w ten sposób zwalniać zatrzask łączący.

Jak wynika dalej na przykład z fig. 8, na której jest w całości pokazany przyrząd pomocniczy (to jest bez częściowych wyrwań), zatrzask łączący jest swobodnie przesuwny w rowku 7-1 od prawa do lewa i odwrotnie, tak że można go przesuwać do wyboru od jednego miejsca podparcia stopy obrotowej 12-1 po jednej stronie do dalszego miejsca podparcia po drugiej stronie. W ten sposób na przyrządzie pomocniczym 13-1 można montować do wyboru po lewej i ewentualnie prawej stronie przyrząd główny. Zabezpiecza się przez to maksymalną elastyczność przy montażu.

Jak wynika ponadto z fig. 7, sworzeń 5-1 na zacisku łączącym 1-1 służy do zapobieżenia temu, aby zatrzask łączący przez przeoczenie nie zniknął całkowicie w rowku 7-1 łączonej części konstrukcyjnej 13-1, jeżeli zatrzask łączący znajduje się gdziekolwiek w środku rowka 7-1, gdy sworzeń 5-1 opiera się o ściankę części konstrukcyjnej 13-1, tworzącą rowek 7-1.

W ten sposób beleczka kotwicowa 4-1 zatrzasku łączącego nie może obrócić się całkowicie do środka w część konstrukcyjną, co oznacza, że jej obszar obrotu jest w obszarze środkowym bardziej ograniczony niż w obszarach bocznych, w których rowek 7-1 jest otwarty i dopuszcza obracanie się zatrzasku łączącego 1-1 aż do osiągnięcia przez pręt 3-1 położenia przylegania do powierzchni przylegania 12b-1.

Z boku, na przylegających powierzchniach bocznych łączonych części konstrukcyjnych 13-1, 14-1, przewiduje się dodatkowo na pewnych odcinkach odsadzenie 8-1. Jeżeli przykłada się do siebie dwie łączone części konstrukcyjne, to z obydwóch graniczących odcinkowych odsadzeń 8-1 tworzy się rowek 10-1. Jeżeli zatrzask łączący doprowadza się do położenia zamknięcia, to jest jeżeli zatrzask łączący obraca się w swoje położenie zamknięcia (w kierunku strzałki A na fig. 6), to do tego rowka 10-1 obraca się już opisany sworzeń 5-1. W ten sposób sworzeń 5-1 nie przeszkadza, po pierwsze, montażowi obydwóch łączonych części konstrukcyjnych, a po drugie, może on służyć dodatkowo do prowadzenia. Aby w ogóle umożliwić sworzniowi 5-1 obracanie się w rowek 10-1, na narożnikach znajdują się pomocnicze skosy montażowe 15-1. Oczywiście nie musi przy tym chodzić o czyste skosy pomocnicze, a raczej można przewidzieć także pewne zaokrąglenie albo jakąkolwiek inną odpowiednią postać, aby sworzeń 5-1 mógł bez trudności dojść do położenia obrócenia.

Jak wynika z porównania pierwszego przykładu wykonania przedstawionego na fig. 1 do 4 z drugim przykładem wykonania z fig. 5 do 8, gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących woby8

PL 191 931 B1 dwóch przykładach wykonania są wykonane w taki sam sposób. Są one ukształtowane tak, że można wtykać do wyboru obydwa zaciski łączące. Oznacza to, że kilka powierzchni funkcyjnych gniazd do przyjmowania zatrzasków łączących pełni podwójną funkcję, a mianowicie po pierwsze funkcję przyjmowania zatrzasku łączącego z pierwszego przykładu wykonania, a po drugie funkcję przyjmowania zatrzasku łączącego z drugiego przykładu wykonania.

Przy tym na przykład, odcinki częściowe rowka 10-1 w drugim przykładzie wykonania odpowiadają częściowym odcinkom rowka 22 w pierwszym przykładzie wykonania. Na przykład widać ponadto z fig. 4, że gniazdo wtykowe 25 do przyjmowania odcinka wtykowego 4 zatrzasku łączącego w pierwszym przykładzie wykonania ma podcięcie 27, które odpowiada wycięciu 11-1 gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego w drugim przykładzie wykonania. Ponadto, z fig. 1 można zobaczyć, że gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego w pierwszym przykładzie wykonania ma rowek z podcięciem, taki jak jest konieczny do przyjmowania zatrzasku łączącego 1-1 w drugim przykładzie wykonania.

Podsumowując można powiedzieć, że gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego w obydwóch wyżej opisanych przykładach wykonania ma wszelkie cechy, które są konieczne do przyjmowania do wyboru pierwszego albo drugiego zatrzasku łączącego. W ten sposób konstrukcja gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego jest konstrukcją wielofunkcyjną.

Zatrzask łączący można wytwarzać z tworzywa sztucznego, przy czym można stosować technikę wtryskowego formowania tworzywa sztucznego, które umożliwia wykonywanie zatrzasku łączącego w postaci jednego elementu i w ten sposób zapewnia niekosztowny sposób wytwarzania. To samo dotyczy wytwarzania gniazda do przyjmowania zatrzasku łączącego, którego wytwarzanie można uwzględniać już przy wytwarzaniu łączonej części konstrukcyjnej.

Przez odpowiedni dobór tworzywa sztucznego zatrzask łączący może być ponadto wyposażony w pożądaną elastyczność. Umieszczając gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących po dwóch, naprzeciwległych stronach łączonej części konstrukcyjnej A, B można łączyć poszczególne części składowe szeregowo w dowolnej liczbie.

Opisany wyżej wynalazek jest przewidziany zwłaszcza dla elektrycznych urządzeń łącznikowych, takich jak instalacyjne wyłączniki samoczynne, wyłączniki ochronne prądowe, wyłączniki pomocnicze, itp. Wszystkie przyrządy jednej serii są wtedy wyposażone w gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących wyżej wymienionego rodzaju, tak że dają się one składać w dowolne zespoły modułów wyłączników elektrycznych.

Jeżeli na przykład zespół modułów wyłączników elektrycznych tworzy się z trzech albo czterech elektrycznych urządzeń łącznikowych, to te przyrządy łączy się za pomocą nierozłącznych zatrzasków łączących według pierwszego przykładu wykonania. W celu uzyskania pożądanej stabilności, wszystkie elektryczne urządzenia łącznikowe mają na przykład trzy gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących, przy czym jedno mogłoby być umieszczone w obszarze zacisków przyłączeniowych, jak przedstawiono na figurach, a jedno w dnie przyrządu.

Jeżeli natomiast łącznik pomocniczy miałby być łączony z elektrycznym urządzeniem łącznikowym, to łącznik pomocniczy już przy wytwarzaniu w zakładzie wyposaża się w dwa rozłączne zaciski łącznikowe zgodnie z drugim przykładem rozwiązania i w ten sposób wciska następnie w gniazda do przyjmowania zacisków łącznikowych elektrycznego urządzenia łącznikowego.

Oczywiście wszystkie gniazda przyrządów jednej serii, do przyjmowania zacisków są przewidziane w tej samej wysokości, ponieważ połączone przyrządy umieszcza się następnie na tej samej szynie kołpakowej.

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zatrzask łączący do łączenia modułów, zwłaszcza wyłączników elektrycznych składających się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych, który to zatrzask ma postać pręta wyposażonego na jednym końcu w sprężysty element zatrzaskowy a na drugim końcu w poprzeczną beleczkę kotwicową, przy czym wspomniany pręt współpracuje z gniazdem usytuowanym w łączonych elementach konstrukcyjnych, znamienny tym, że beleczka kotwicowa (3, 4-1) ma na dwóch przeciwległych względem siebie stronach pręta (2, 3-1) zagięte w kierunku końca pręta (2, 3-1) z elementem zatrzaskowym (5, 2-1) odcinki wtykowe (4, 4a-1) do umieszczania w gniazdach łączonych modułów.

   PL 191 931 B1
2. 2. Zatrzask według zastrz. 1, znamienny tym, że element zatrzaskowy (5) maw środku wycięcie(7)i co najmniej jeden nosek zatrzaskowy (11) , przy czym nosek zatrzaskowy (11) rozciąga się po stronie elementu zatrzaskowego (5) odwróconej od wycięcia (7).
3. 3. Zatrzask według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że beleczka kotwicowa (3) ma w zagiętym narożnym obszarze po stronie zewnętrznej karb (9).
4. 4. Zatrzask według zastrz. 1, znamienny tym, że beleczka kotwicowa (3) ma w zagiętym narożnym obszarze po stronie wewnętrznej wycięcie (10).
5. 5. Zatrzask według zastrz. 1, znamienny tym, że odcinek wtykowy (4) beleczki kotwicowej (3) jest zagięty pod kątem około 90° w kierunku równoległym do pręta (2).
6. 6. Zatrzask według zastrz. 1, znamienny tym, że zarówno pręt (2), jak i beleczka kotwicowa (3), mają podłużny kształt przekroju poprzecznego.
7. 7. Zatrzask według zastrz. 1, znamienny tym, że pręt (2) wystaje nieco po obydwóch stronach beleczki kotwicowej (3).
8. 8. Zespół modułów, zwłaszcza zespół wyłączników elektrycznych, składających się z co najmniej dwóch elementów konstrukcyjnych, łączonych za pomocą zatrzasku łączącego w postaci pręta wyposażonego na jednym końcu w sprężysty element zatrzaskowy a na drugim końcu w poprzeczną beleczkę kotwicową, znamienny tym, że gniazdo do przyjmowania zatrzasku łączącego w łączonym elemencie konstrukcyjnym, składa się z rowka (20) w powierzchni bocznej łączonej części konstrukcyjnej (A, B), który jest otwarty przynajmniej na jednym końcu, przy czym rowek (20) ma odcinek do wprowadzania (21) i szerszy odcinek zatrzaskowy (22), a względem odcinka do wprowadzania (21) jest wykonane nacięcie (24) oraz z gniazda wtykowego (25), które rozciąga się równolegle do rowka (20) i obok niego do wnętrza łączonej części konstrukcyjnej (A, B).
9. 9. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że rowek (20) mana otwartym końcu, na naprzeciwległych ściankach rowka parę pomocniczych skosów montażowych (23).
10. 10. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że w jednej łączonej części konstrukcyjnej (A, B) maco najmniej dwa rowki (20) oraz co najmniej dwa gniazda wtykowe (25).
11. 11. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że składa się z co najmniej dwóch przyrządów elektrycznych, zawierających co najmniej jeden zatrzask łączący (1) i co najmniej dwa gniazda do przyjmowania zatrzasków łączących.
12. 12. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że zatrzask łączący (1) jest w stanie zmontowanym przyjmowany całkowicie w łączonych częściach konstrukcyjnych (A, B).
13. 13. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że głębokość (d/2) rowka (20) gniazda do przyjmowania zacisku łączącego wynosi około połowę grubości (d) zatrzasku łączącego (1), przy czym zatrzask łączący (1) w stanie zmontowania jest zatrzaśnięty do połowy rowka (20) w łączonej części konstrukcyjnej (A) i jednocześnie do drugiej połowy rowka (20) przylegającej, drugiej części konstrukcyjnej (B).
14. 14. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że w łączonej części konstrukcyjnej (13-1, 14-1), ma dodatkowo co najmniej na jednym końcu otwarty rowek (7-1) do prowadzenia pręta (3-1) zatrzasku łączącego (1-1), przy czym rowek ma nacięcie ( 9-1), które kończy się co najmniej przed otwartym końcem rowka (7-1), stanowiąc powierzchnię przylegania (12a-1), dla ułożyskowania obrotowego (12-1) stopy obrotowej (2-1) zatrzasku łączącego.
15. 15. Zespół według zastrz. 14, znamienny tym, że nacięcie (9-1) rowka (7-1) kończy się przed obydwoma bocznymi końcami rowka, przy czym na obydwóch końcach znajduje się powierzchnia przylegania (12a-1), stanowiąca ułożyskowanie obrotowe (12-1) dla stopy obrotowej (2-1) zatrzasku łączącego (1-1).
16. 16. Zespół według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że w łączonej części konstrukcyjnej (13-1, 14-1), ma wycięcie (11-1), wykonane w gnieździe wtykowym (25) i mające kształt, który w postaci negatywu odcinka powierzchni zazębienia odpowiada połowie beleczki kotwicowej względnie pręta (3-1).
17. 17. Zespół według zastrz. 16, znamienny tym, że wycięcie (11-1) znajduje się w obydwóch obszarach narożnych łączonej części konstrukcyjnej (13-1, 14-1) dla przyjmowania połowy beleczki kotwicowej, po jednej ze stron.
18. 18. Zespół według zastrz. 16 albo 17, znamienny tym, że wycięcie (11-1) ma nacięcie.
19. 19. Zespół według zastrz. 15 albo 18, znamienny tym, że na zewnętrznej stronie łączonej części konstrukcyjnej, stanowiącej stronę przylegania dla łączonej części konstrukcyjnej, znajduje się odcinkowe odsadzenie (8-1), utworzone przez rowek (20).

    PL 191 931 B1
20. 20. Zespół według zastrz. 19, znamienny tym, że między dwoma łączonymi częściami konstrukcyjnymi utworzony jest wspólny rowek (10-1).
21. 21. Zespół według zastrz. 19 albo 20, znamienny tym, że w obszarze wejściowym odcinkowego odsadzenia (8-1) ma pomocniczy skos montażowy (16-1).