PL191747B1

PL191747B1 - Element uszczelniający otwór przelotowy oprawy

Info

Publication number: PL191747B1
Application number: PL348674A
Authority: PL
Inventors: Dirk Roosen
Original assignee: Tyco Electronics Raychem Nv
Priority date: 1998-10-23
Filing date: 1999-09-30
Publication date: 2006-06-30
Also published as: WO2000025402A2; TR200101122T2; JP4119610B2; MXPA01003972A; PL348674A1; EP1151513A1; ATE228726T1; BR9914726A; ES2186408T3; AU6109399A; DE69904238T2; MY126528A; DE69904238D1; EP1151513B1; WO2000025402A8; AR020901A1; KR100616731B1; CN1251379C; AU750371B2; KR20010085949A

Abstract

1. Element uszczelniajacy otwór przelotowy oprawy, przez który przetkniete sa podluzne przedmioty, zlozony z korpusu, oraz z wystaja- cych z niego na calej dlugosci promieniowych zeber, miedzy którymi znajduja sie kanaly na podluzne przedmioty, znamienny tym, ze jego korpus sklada sie z przylegajacych do siebie w kierunku osiowym czlonów koncowych (23, 25) i ze znajdujacego sie miedzy nimi czlonu srod- kowego (24), wykonanych odpowiednio z materia- lu sprezystego, oraz z materialu uszczelniajacego. PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest element uszczelniający otwór przelotowy oprawy, przez który przetknięte są podłużne przedmioty, złożony z korpusu, oraz z wystających z niego na całej długości promieniowych żeber, między którymi znajdują się kanały na podłużne przedmioty.

Element uszczelniający według wynalazku ma zastosowanie w oprawach przeznaczonych do ochrony połączeń między podłużnymi przedmiotami, takimi jak rurki, tuby i kable, zarówno elektryczne, jak i światłowodowe (złożone z wiązki włókien światłowodowych). Wszelkie połączenia między podłużnymi przedmiotami, zwłaszcza połączenia typu koniec do końca, mają znacznie mniejszą wytrzymałość mechaniczną i są mniej odporne na działanie środowiska niż podłużne przedmioty w swych pozostałych, jednolitych częściach. Złącze między podłużnymi przedmiotami poddane niekorzystnemu działaniu środowiska ulega z upływem czasu pogorszeniu.

W systemach telekomunikacyjnych i zasilających zachodzi od czasu do czasu potrzeba wykonania między kablami połączeń typu koniec do końca, albo odgałęzień. Kable i złącza kablowe rozmieszczone są nad ziemią, pod ziemią, w kanałach, albo w innym środowisku, a także na zewnątrz i wewnątrz budynków. Niezależnie od tego gdzie zainstalowane są kable, zawsze zachodzi ryzyko wejścia do wnętrza oprawy szkodliwych czynników środowiskowych, jak kurzu i wilgoci. Ponadto, kable w podziemnych instalacjach poddane są działaniu ciśnienia hydrostatycznego, natomiast w naziemnych instalacjach - działaniu zmian temperatury, wilgoci i wstrząsów.

W celu ochrony złącz kabli i innych podłużnych przedmiotów przed niekorzystnym działaniem środowiska zaproponowano szereg rozwiązań technicznych, wśród których najskuteczniejszymi okazały się oprawy. Znane oprawy połączeń kablowych składają się z zamykanej wokół połączenia obudowy zaopatrzonej w otwory na kable, oraz ze znajdującego się w obudowie szczeliwa.

Aby oprawa była przystosowana do uszczelnienia połączeń między zarówno małą, jak i dużą liczbą kabli, jej otwory przelotowe mają stosunkowo duży przekrój poprzeczny, powodujący trudności w uzyskaniu skutecznego uszczelnienia, zwłaszcza w przypadku, kiedy liczba łączonych kabli ulega w zależności od potrzeby zmianie.

Z międzynarodowego zgłoszenia patentowego PCT, nr publikacji WO 97/45904, którego właścicielem jest zgłaszający, znane jest urządzenie uszczelniające kabel w otworze przelotowym, złożone z umieszczonego wokół kabla kształtowego materiału uszczelniającego, o powierzchni wewnętrznej zbliżonej do powierzchni zewnętrznej kabla, oraz z elementu sprężystego dociskającego materiał uszczelniający do kabla, stanowiącego na przykład sprężynę. Chociaż tego typu urządzenie uszczelniające jest bardzo skuteczne, to jednak jest ono przystosowane do pojedynczych kabli przechodzących przez pojedyncze otwory przelotowe. Takie urządzenie uszczelniające nie może być jednak zastosowane w oprawach kablowych, w których przez pojedyncze otwory przelotowe przetknięta jest większa liczba kabli.

Urządzenie uszczelniające otwór przelotowy oprawy, przez który przetknięta jest duża liczba kabli, znane jest z międzynarodowego zgłoszenia patentowego nr PCT/GB99/01898, którego właścicielem jest zgłaszający. Urządzenie składa się z korpusu zaopatrzonego w dużą liczbę kanałów, oraz z elementu uszczelniającego o podobnym kształcie, również zaopatrzonego w dużą liczbę kanałów. Po osadzeniu kabla w kanale materiału uszczelniającego i otworze przelotowym oprawy następuje ściśnięcie materiału uszczelniającego, oraz uszczelnienie przestrzeni między kablem, a ścianką otworu.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr US 5 776 277, którego właścicielem jest zgłaszający, przedstawione jest urządzenie uszczelniające złożone z podłużnych podłoży wyposażonych na obrzeżu w giętkie żebra, oraz z piankowego bloku uszczelniającego znajdującego się między podłożami, a obudową oprawy.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego elementu uszczelniającego otwór przelotowy oprawy, oraz zespołu uszczelniającego wyposażonego w element uszczelniający, które zapewnią skuteczne uszczelnienie między ścianką otworu przelotowego, a dużą liczbą przetkniętych przez niego podłużnych przedmiotów.

Istotę wynalazku stanowi element uszczelniający otwór przelotowy oprawy, przez który przetknięte są podłużne przedmioty, złożony z korpusu, oraz z wystających z niego na całej długości promieniowych żeber, między którymi znajdują się kanały na podłużne przedmioty. Element uszczelniający charakteryzuje się tym, że jego korpus składa się z przylegających do siebie w kierunku osiowym członów końcowych i ze znajdującego się między nimi członu środkowego, wykonanych odpowiednio z materiału sprężystego, oraz z materiału uszczelniającego.

PL 191 747 B1

Przeciwległe powierzchnie czołowe poszczególnych promieniowych żeber sprężystych członów końcowych i uszczelniającego członu środkowego są korzystnie w przybliżeniu równoległe do siebie i płaskie.

W pewnych zastosowaniach, przeciwległe powierzchnie czołowe promieniowych żeber elementu uszczelniającego mogą być również wypukłe, albo wklęsłe.

Powierzchnie czołowe poszczególnych promieniowych żeber członów końcowych i członu środkowego mogą być ponadto promieniowo zbieżne do siebie, ale o niewielkim kącie nachylenia, wynoszącym najkorzystniej kilka stopni.

Uszczelniający człon środkowy może mieć inne wymiary niż sprężyste człony końcowe elementu uszczelniającego, korzystnie większe. Dzięki temu, człon środkowy ulega deformacji po osadzeniu podłużnych przedmiotów między żebrami członu uszczelniającego.

Uszczelniający człon środkowy wykonany jest korzystnie z żelu uszczelniającego, natomiast sprężyste człony końcowe -z elastomeru naturalnego, względnie syntetycznego.

Sprężyste człony końcowe i/lub uszczelniający człon środkowy mogą być w razie potrzeby skrócone za pomocą narzędzia tnącego.

Wszystkie człony elementu uszczelniającego wyposażone są korzystnie w pięć promieniowych żeber.

W przypadku osadzania w elemencie uszczelniającym podłużnych przedmiotów, których liczba jest mniejsza niż liczba kanałów między promieniowymi żebrami, wówczas od korpusu elementu uszczelniającego odcina się korzystnie taką liczbę promieniowych żeber, aby liczba utworzonych między nimi kanałów była równa liczbie podłużnych przedmiotów.

Jeżeli na przykład element uszczelniający jest wyposażony w pięć promieniowych żeber, a więc w pięć kanałów na podłużne przedmioty, natomiast w oprawie mają być umieszczone trzy podłużne przedmioty, wówczas mogą być usunięte dwa promieniowe żebra. W ten sposób utworzone zostają trzy kanały na trzy podłużne przedmioty.

Korzystne położenie podłużnych przedmiotów w elemencie uszczelniającym uzyskuje się w przypadku, kiedy przynajmniej jedno z żeber wyposażone jest na obydwu swych końcach w rozciągające się osiowo zgrubienia. Zgrubienia te mają najkorzystniej cylindryczny kształt i średnicę przynajmniej dwukrotnie większą od grubości pozostałych promieniowych żeber.

Element wyposażony jest korzystnie przynajmniej w jedną zaciskową taśmę ustalającą, owiniętą wokół podłużnych przedmiotów umieszczonych w kanałach między sąsiednimi promieniowymi żebrami elementu uszczelniającego, oraz w taśmę uszczelniającą, owiniętą wokół podłużnych przedmiotów w miejscu ich osadzenia w uszczelniającym członie środkowym elementu uszczelniającego. Element uszczelniający wraz z zaciskowymi taśmami ustalającymi i taśmą uszczelniającą tworzy zespół uszczelniający.

Jednym z podłużnych przedmiotów jest korzystnie pomocniczy człon wzmacniający, umieszczony wraz z jednym z pozostałych podłużnych przedmiotów, albo w pustym kanale między dwoma sąsiednimi promieniowymi żebrami elementu uszczelniającego. Ten człon wzmacniający ma w szczególności zastosowanie w przypadku, kiedy liczba wprowadzanych do oprawy podłużnych przedmiotów, zwłaszcza kabli, jest mniejsza niż liczba kanałów między sąsiednimi promieniowymi żebrami. Umieszczony w wolnym kanale człon wzmacniający umożliwia właściwe utrzymanie podłużnych przedmiotów w kanałach elementu uszczelniającego.

Zaciskowe taśmy ustalające owinięte są najkorzystniej wokół podłużnych przedmiotów poza obydwoma końcami elementu uszczelniającego.

Element uszczelniający wyposażony jest korzystnie w taśmę adhezyjną, owiniętą wokół taśmy uszczelniającej. Umożliwia ona utrzymanie we właściwym położeniu podłużnych przedmiotów, oraz korpusu elementu uszczelniającego.

Korzystnym jest, jeżeli element uszczelniający wyposażony jest przynajmniej w jedną rozciągliwą taśmę ustalającą, owiniętą wokół podłużnych przedmiotów w miejscu ich osadzenia w sprężystych członach końcowych elementu uszczelniającego. Taśmy ustalające pozwalają na utworzenie jednolitej struktury elementu uszczelniającego, oraz umożliwiają przeniesienie osiowych obciążeń z jednego sprężystego członu końcowego do drugiego.

Rozciągliwa taśma ustalająca wykonana jest najkorzystniej z ciągliwego materiału, którego powierzchnia czołowa ma strukturę zaciskającą się po owinięciu wokół podłużnych przedmiotów i sprężystych członów końcowych elementu uszczelniającego.

Element uszczelniający, korzystnie w postaci zespołu uszczelniającego, osadzony jest najkorzystniej w otworze przelotowym oprawy kablowej.

PL 191 747 B1

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest możliwość prostego i skutecznego uszczelnienia otworu przelotowego oprawy, przez który może być przetknięta różna liczba kabli o różnych średnicach, a także możliwość wytwarzania modułowych uszczelnień, dostosowanych do szerokiego zakresu konfiguracji połączeń kablowych. Element uszczelniający zapewnia uszczelnienie i jednoczesne oddzielenie od siebie podłużnych przedmiotów przetkniętych przez jeden otwór oprawy.

Wynalazek w przykładach rozwiązania konstrukcyjnego wyjaśniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia dwuczęściową obudowę oprawy złącza kablowego z rozsuniętymi częściami, której otwór przelotowy uszczelniany jest elementem uszczelniającym według wynalazku, w widoku perspektywicznym z częściowym przekrojem, fig. 2 - element uszczelniający, w widoku perspektywicznym, fig. 2a odmianę elementu uszczelniającego, w widoku perspektywicznym, fig. 3 - element uszczelniający według fig. 2 z usuniętymi promieniowymi żebrami, w widoku perspektywicznym, fig. 4 - początkowy etap uszczelniania kabli z wykorzystaniem elementu uszczelniającego według fig. 2, w widoku perspektywicznym, fig. 5 - kolejny etap uszczelniania kabli, w widoku perspektywicznym, fig. 6 - następny etap uszczelniania kabli, w widoku perspektywicznym, fig. 7 - ostatni etap uszczelniania kabli, w widoku perspektywicznym, fig. 8 - złożony zespół uszczelniający przed osadzeniem w oprawie kablowej, w widoku perspektywicznym, fig. 9 - inną odmianę elementu uszczelniającego, w widoku perspektywicznym, fig.10a do d - różne człony elementu uszczelniającego, w widoku perspektywicznym a fig. 11a do d - człony elementów uszczelniających według fig. 10 z osadzonymi kablami, w widoku z góry.

Na fig. 1 przedstawiona jest dwuczęściowa obudowa 11 oprawy złącza kablowego, w której może być zastosowany element uszczelniający według wynalazku. Obudowa 11 składa się z dwóch oddzielnych, w przybliżeniu półcylindrycznych części 12a i 12b. które po złączeniu tworzą zamkniętą strukturę. Każda część 12a i 12b obudowy 11 zakończona jest ścianką zewnętrzną 13a, 13b (na fig. 1 przedstawiona jest ścianka zewnętrzna tylko z jednej strony obudowy), z których każda ma półkoliste wycięcie 14a, 14b. Po złączeniu ze sobą obydwu części 12a i 12b obudowy 11, półkoliste wycięcia 14a i 14b tworzą otwór przelotowy oprawy, przez który przetknięty jest jeden, albo więcej kabli przeznaczonych do połączenia wewnątrz oprawy.

Każda część 12a i 12b obudowy 11 wyposażona jest ponadto w ściankę wewnętrzną 15a, 15b z półkolistym wycięciem 10a, 10b. Między ściankami zewnętrznymi 13a, 13b i ściankami wewnętrznymi 15a, 15b utworzona jest wnęka 16.

Przedstawiony na fig. 2 podłużny element uszczelniający 17 według wynalazku osadzany jest w półkolistych wycięciach 14a, 14b ścianek zewnętrznych 13a, 13b, półkolistych wycięciach 10a, 10b ścianek wewnętrznych 15a i 15b części 12a i 12b obudowy 11 według fig. 1, oraz częściowo w znajdującej między tymi ściankami wnęce 16. Element uszczelniający 17 składa się z korpusu, oraz z wystających z niego na całej długości pięciu promieniowych żeber 18, 19, 20, 21 i 22. Liczba żeber może być oczywiście różna od pięciu. Element uszczelniający 17 ma na całej swej długości jednakowy przekrój poprzeczny, oraz składa się z trzech, przylegających do siebie w kierunku osiowym członów, odpowiednio członów końcowych 23 i 25 i ze znajdującego się między nimi członu środkowego 24, wykonanych z różnych materiałów. Człony końcowe 23 i 25 wykonane są z materiału sprężystego, korzystnie z elastomeru naturalnego, na przykład z kauczuku, względnie z elastomeru syntetycznego, natomiast znajdujący się między nimi człon środkowy 24 - ze znanego żelu uszczelniającego. W odmianie elementu uszczelniającego 17 według fig. 2a, człon środkowy 24 ma większy przekrój poprzeczny niż człony końcowe 23 i 25.

Między sąsiednimi promieniowymi żebrami 18, 19, 20, 21 i 22 utworzone są kanały w kształcie litery V, w których osadzane są kable wprowadzane do wnętrza obudowy 11 według fig. 1 przez jej otwór przelotowy. Jeżeli w otworze przelotowym obudowy 11 ma być uszczelnionych mniej niż pięć kabli, wówczas niektóre promieniowe żebra mogą zostać odcięte od korpusu elementu uszczelniającego 17. Jeżeli w otworze przelotowym oprawy 11 mają być uszczelnione na przykład trzy kable, wówczas z elementu uszczelniającego 17 mogą zostać usunięte dwa promieniowe żebra 18 i 21. (fig. 3).

Element uszczelniający 17 według wynalazku wytwarzany jest najkorzystniej w procesie wytłaczania, przy czym jego człony końcowe i środkowy 23, 25 i 24 łączone są ze sobą w czasie tego samego procesu. Pojedyncze człony końcowe i środkowy 23, 25 i 24 mogą być również łączone ze sobą w oddzielnej operacji, dzięki czemu możliwe jest wytworzenie członów o różnym kształcie, zwłaszcza żelowego członu środkowego 24. mającego większy przekrój poprzeczny niż sprężyste człony końcowe 23 i 25 (fig. 2a), a tym samym większy kąt rozwarcia między sąsiednimi promieniowymi żebrami 21 i 22. Człon środkowy 24 o większym kącie rozwarcia pełni funkcję podkładki odkształcanej po osadzeniu w elemencie uszczelniającym 17 kabli, tworząc tym samym dokładniejszy zestyk.

PL 191 747 B1

Jeżeli w otworze przelotowym oprawy ma być uszczelnionych mniej niż trzy kable, wówczas w wolnym kanale elementu uszczelniającego 17 może być osadzony pomocniczy człon wzmacniający. Na przykład, w przedstawionym na fig. 4 rozwiązaniu elementu uszczelniającego 17, między jego promieniowymi żebrami 19 i 22, oraz 19 i 20 osadzone są dwa kable 26 i 27, natomiast w wolnym kanale między promieniowymi żebrami 20 i 22 osadzony jest pomocniczy człon wzmacniający 28. Kable 26 i 27 utrzymywane są w kanałach elementu uszczelniającego 17 za pomocą zaciskowych taśm ustalających 29 i 30, owiniętych wokół kabli 26,27 i pomocniczego członu wzmacniającego 28 poza obydwoma końcami elementu uszczelniającego 17. Zastosowanie pomocniczego członu wzmacniającego 28 zapewnia utrzymanie właściwego kąta rozwarcia między sąsiednimi promieniowymi żebrami elementu uszczelniającego 17, oraz dociśnięcie do niego kabli 26 i 27 (fig. 5).

W następnym, przedstawionym na fig.5 etapie uszczelniania kabli, za pomocą zespołu uszczelniającego wyposażonego w element uszczelniający 17, następuje usunięcie nadmiarowych części promieniowych żeber 19, 20 i 22, które wystają ponad kable 26, 27 i człon wzmacniający 28. Tak utworzona struktura ma mniejszy obwód, który może być zmierzony za pomocą taśmy pomiarowej 31 (fig. 6). Wokół członu środkowego 24 elementu uszczelniającego 17 owijana jest w kilku zwojach taśma uszczelniająca 32 (fig. 7), korzystnie z żelu, dociskająca do niego kable 26, 27 i człon wzmacniający 28. Natomiast wokół sprężystych członów końcowych 23 i 25 owijane są jednym pełnym zwojem rozciągliwe taśmy ustalające 33 i 34 złożone z kształtowych elementów, których długość dobierana jest na podstawie pomiaru obwodu za pomocą taśmy pomiarowej 31. Rozciągliwe taśmy ustalające 33 i 34 dociskają dodatkowo kable 26, 27 i człon wzmacniający 28 do elementu uszczelniającego 17. Wokół rozciągliwych taśm ustalających 33 i 34 mogą być ponadto owinięte opaski, na przykład w postaci nieuwidocznionych na rysunku taśm adhezyjnych, które utrzymają taśmy ustalające 33 i 34 w stanie ściśnięcia.

Na fig.8 przedstawiony jest złożony zespół z uszczelnionymi kablami, który następnie pozycjonowany jest na jednej z części 12a albo 12b obudowy 11 według fig.1 tak, aby taśma uszczelniająca 32 została osadzona we wnęce 16, zaś rozciągliwe taśmy ustalające 33 i 34 - odpowiednio w półkolistym wycięciu 14a albo 14b ścianki zewnętrznej 13a albo 13b, oraz w półkolistym wycięciu 10a albo 10b ścianki wewnętrznej 15a albo 15b. Osadzona we wnęce 16 taśma uszczelniająca 32 styka się z obydwiema jej krawędziami, tworząc po złożeniu obydwu części 12a i 12b obudowy 11 uszczelnienie na całym obwodzie jej otworu przelotowego, zabezpieczając tym samym oprawę kablową przed wnikaniem do jej wnętrza szkodliwych czynników środowiskowych.

Odmiana konstrukcyjna elementu uszczelniającego 17 według wynalazku przedstawiona jest na fig. 9. Jedno z promieniowych żeber każdego członu 23, 24 i 25 elementu uszczelniającego 17 wyposażone jest na końcu w osiowe zgrubienia 40, mające w przekroju korzystnie kształt koła, oraz służące do podtrzymywania w elemencie uszczelniającym 17 kabli, albo innych podłużnych przedmiotów. Człon środkowy 24 elementu uszczelniającego 17 ma grubsze promieniowe żebra, oraz większe zgrubienia 40,co sprawia, że wystaje on ze wszystkich stron poza człony końcowe 23 i 25.

Człony końcowe i środkowy 23, 25 i 24 elementu uszczelniającego 17 według fig.9 pełnią zatem funkcję zarówno uszczelniającą, jak i ustalającą. Należy zaznaczyć, że w zgrubienie 40 może być wyposażony również jeden, albo obydwa człony końcowe 23 i 25.

Na fig.10a, b, c i d przedstawione są różne konfiguracje członów końcowych 23, 25 i członu środkowego 24 elementu uszczelniającego 17, natomiast na fig. 11a, b, c i d -te same człony z osadzonymi w nich kablami, albo innymi podłużnymi przedmiotami. Człon według fig.10a i 11a przystosowany jest do uszczelnienia pięciu kabli, przy czym zgrubienie 40 wspomaga utrzymanie w dwóch kanałach elementu uszczelniającego 17 dwóch kabli 26, 27. Jeżeli mają być uszczelnione cztery, albo trzy kable 26, 27, wówczas dla bardziej równomiernego rozkładu kabli wskazane jest usunięcie jednego, albo dwóch promieniowych żeber (fig. 10b i 11b, oraz 10c i 11c). Wtym przypadku może być usunięte promieniowe żebro 22 wyposażone w zgrubienie 40. W razie potrzeby, promieniowe żebra mogą być również skrócone.

W przypadku uszczelnienia tylko dwóch kabli (fig. 10d i 11d), z każdego członu 23, 24 i 25 elementu uszczelniającego 17 mogą być usunięte wszystkie promieniowe żebra za wyjątkiem żebra 22 wyposażonego w zgrubienia 40. Taka konstrukcja członów elementu uszczelniającego 17 zapewnia lepsze uszczelnienie dwóch kabli 26 i 27 w dowolnym otworze przelotowym oprawy kablowej.

Człon elementu uszczelniającego 17 według fig. 10a, który nie pełni funkcji uszczelniającej, może stanowić oddzielny element separacyjny do kabli. Każdy człon elementu uszczelniającego 17

PL 191 747 B1 może być wyposażony w różną od pięciu liczbę promieniowych żeber, na przykład w cztery, sześć, albo siedem.

Element i zespół uszczelniający według wynalazku mają szerokie zastosowanie, gdyż pozwalają na uszczelnienie pojedynczego otworu, przez który przechodzi jednocześnie duża liczba kabli, względnie innych podłużnych przedmiotów o różnych średnicach. Uszczelnienie podłużnych przedmiotów jest proste i charakteryzuje się wysokim stopniem niezawodności.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Element uszczelniający otwór przelotowy oprawy, przez który przełknięte są podłużne przedmioty, złożony z korpusu, oraz z wystających z niego na całej długości promieniowych żeber, między którymi znajdują się kanały na podłużne przedmioty, znamienny tym, że jego korpus składa się z przylegających do siebie w kierunku osiowym członów końcowych (23, 25) i ze znajdującego się między nimi członu środkowego (24), wykonanych odpowiednio z materiału sprężystego, orazz materiału uszczelniającego.
2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego człony końcowe (23, 25) i człon środkowy (24) mają promieniowe żebra (18, 19, 20, 21, 22), których przeciwległe powierzchnie czołowe są równoległe do siebie.
3. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego człony końcowe (23, 25) i człon środkowy (24) mają promieniowe żebra (18, 19, 20, 21, 22), których przeciwległe powierzchnie czołowe są płaskie.
4. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego człony końcowe (23, 25) i człon środkowy (24) mają promieniowe żebra (18, 19, 20, 21, 22), których przeciwległe powierzchnie czołowe są promieniowo zbieżne do siebie.
5. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał uszczelniający członu środkowego (24) jest żelem uszczelniającym.
6. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał sprężysty członów końcowych (23, 25) jest elastomerem naturalnym, względnie syntetycznym.
7. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego człony końcowe (23, 25) i człon środkowy (24) mają pięć promieniowych żeber (18,19, 20, 21, 22).
8. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego człony końcowe (23, 25) i człon środkowy (24) są skracalne.
9. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej jedno zjego promieniowych żeber (18, 19, 20, 21, 22) wyposażone jest na obydwu swych końcach w rozciągające się osiowo zgrubienia (40), utrzymujące podłużne przedmioty w kanałach elementu uszczelniającego.
10. Element według zastrz. 9, znamienny tym, że zgrubienia (40) promieniowego żebra mają średnicę przynajmniej dwukrotnie większą od grubości pozostałych promieniowych żeber.
11. Element według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że zgrubienia (40) promieniowego żebra są cylindryczne.
12. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że wyposażony jest przynajmniej w jedną zaciskową taśmę ustalającą (29, 30), owiniętą wokół podłużnych przedmiotów umieszczonych w kanałach między sąsiednimi promieniowymi żebrami (18, 19, 20, 21, 22) elementu uszczelniającego (17), oraz w taśmę uszczelniającą (32), owiniętą wokół podłużnych przedmiotów w miejscu ich osadzenia w uszczelniającym członie środkowym (24) elementu uszczelniającego (17), przy czym element uszczelniający (17) wraz z zaciskowymi taśmami ustalającymi (29, 30) i taśmą uszczelniającą (32) tworzy zespół uszczelniający.
13. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że jednym z podłużnych przedmiotów jest pomocniczy człon wzmacniający (28), umieszczony wraz z jednym z pozostałych podłużnych przedmiotów, względnie w pustym kanale między dwoma sąsiednimi promieniowymi żebrami (18,19, 20, 21, 22) elementu uszczelniającego (17).
14. Element według zastrz. 13 albo 14, znamienny tym, że zaciskowe taśmy ustalające (29, 30) owinięte są wokół podłużnych przedmiotów poza obydwoma końcami elementu uszczelniającego (17).
15. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że wyposażony jest w taśmę adhezyjną, owiniętą wokół taśmy uszczelniającej (32).

PL 191 747 B1
16. Element według zastrz. 13, znamienny tym, że wyposażony jest przynajmniej w jedną rozciągliwą taśmę ustalającą (33, 34), owiniętą wokół podłużnych przedmiotów w miejscu ich osadzenia w sprężystych członach końcowych (23, 25) elementu uszczelniającego (17).
17. Element według zastrz. 17, znamienny tym, że rozciągliwa taśma ustalająca (33, 34) wykonana jest z ciągliwego materiału, którego powierzchnia czołowa ma strukturę zaciskającą się po owinięciu wokół podłużnych przedmiotów i sprężystych członów końcowych (23, 25) elementu uszczelniającego (17).