PL189057B1 - Anoda do elektrolitycznej rafinacji miedzi - Google Patents

Abstract

1. Anoda do elektrolitycznej rafinacji miedzi, zawierajaca dwie czesci podtrzymu- jace, za pomoca których anode zawiesza sie na scianach elektrolizera podczas procesu elektrolitycznego, znamienna tym, ze w czesciach podtrzymujacych (2) anody (1), podczas jej odlewania, sa uformowane wsporniki (3) do chwytania i podtrzymywa- nia anody (1) podczas jej przenoszenia z jednego stanowiska na drugie, przy czym koncówki (4) wsporników (3), wystajace z czesci podtrzymujacych (2), sa usytuowa- ne na tej samej wysokosci co koncówki (5) czesci podtrzymujacych (2), wystajace na zewnatrz z anody (1). PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest anoda do elektrolitycznej rafinacji miedzi.

Katody i anody, działające jako elektrody w elektrolitycznej rafinacji miedzi, umieszcza się w zbiorniku zawierającym elektrolit naprzemiennie. Aby rafinacja elektrolityczna przebiegała prawidłowo, elektrody powinny być umieszczone jak najbliżej siebie, przy czym wzajemne usytuowanie elektrod musi być ustalone precyzyjnie, aby uniemożliwić ich zwieranie. Chociaż anody i katody są poddawane zupełnie innym działaniom, zarówno przed ich zanurzeniem w wannie elektrolitycznej jak i po ich wyciągnięciu z wanny, korzystne jest, aby człon załadowczy mógł równocześnie chwytać katodę i anodę podczas umieszczania ich nad elektrolizerem. Dlatego też korzystne jest wyposażenie członu załadowczego w oddzielne chwytaki dla anod i katod.

Anoda rozpuszczalna w roztworze elektrolitycznym ma uszy do podtrzymywania jej zarówno w czasie ładowania jak i podczas procesu elektrolizy. Uszy te są wykonane z tego samego rozpuszczalnego materiału, z którego jest wykonana anoda i są możliwie krótkie. Zatem chwytaki anody w czasie załadunku sięgają blisko ścian zbiornika i izolowanych przewodów zwisających ze ścian zbiornika. W tym przypadku nawet drobne błędne przemieszczenia chwytaków mogą spowodować uszkodzenie zbiornika, przewodów lub izolacji.

W przypadku stosowania miedzianej anody o typowym kształcie, punkt zaczepienia uszu anody z członem załadowczym znajduje się pomiędzy ścianą elektrolizera, a płytową częścią anody. Poziom elektrolitu w wannie elektrolitycznej musi być niski w stosunku do przewodów podwieszonych na ścianach elektrolizera tak, zeby uszy anody, potrzebne przy jej obróbce, nie były zanurzone w elektrolicie, co zakłóciłoby proces elektrolizy. Utrzymywanie niskiego poziomu elektrolitu pociąga za sobą wzrost kosztów inwestycji i pracy elektrolizemi, między innymi z powodu zwiększonej ilości złomu anodowego.

W europejskim opisie patentowym 286 093 został ujawniony sposób elektrolitycznego otrzymywania metalu, także miedzi, przy użyciu zespołu elektrod, złożonego ze zmontowanych płyt anod i katod osadzonych w ramie. Anody nie są odlewane jako jedna część i są nierozpuszczalne. Mają wsporniki usytuowane wyżej niż poprzeczka podtrzymująca anody. Konstrukcja ich jest skomplikowana.

Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie łatwiejszej do wykonania rozpuszczalnej anody przeznaczonej do elektrolitycznej rafinacji miedzi, której uchwyt będzie tak zmody189 057 fikowany, aby umożliwiał równoczesny załadunek, za pomocą członu załadowczego, zarówno anod jak i katod używanych w elektrolitycznej rafinacji miedzi.

Anoda do elektrolitycznej rafinacji miedzi, zawierająca dwie części podtrzymujące, za pomocą których anodę zawiesza się na ścianach elektrolizera podczas procesu elektrolitycznego, według wynalazku jest charakterystyczna tym, że w częściach podtrzymujących anody, podczas jej odlewania, są uformowane wsporniki do chwytania i podtrzymywania anody podczas jej przenoszenia z jednego stanowiska na drugie. Końcówki wsporników, wystające z części podtrzymujących, są usytuowane na tej samej wysokości co końcówki części podtrzymujących, wystające na zewnątrz z anody.

Korzystnie końcówka jednego wspornika, wystająca z jednej części podtrzymującej anody, jest skierowana w kierunku końcówki drugiego wspornika, wystającej z drugiej części podtrzymującej anody.

Wspornik korzystnie jest równoległy do części podtrzymującej wzdłuż całej swej długości.

Wsporniki wystające z części podtrzymujących korzystnie są uformowane symetrycznie względem osi wzdłużnej anody.

Zaletą anody do elektrolitycznej rafinacji miedzi, według wynalazku jest to, że podczas zanurzania jej w zbiorniku używanym do elektrolitycznej rafinacji i wyjmowania jej z tego zbiornika, chwytaki członu załadowczego nie stykają się ze ścianami zbiornika.

Dzięki temu, że części podtrzymujące anody są wyposażone we wsporniki, anoda może być pewnie uchwycona powyżej poziomu elektrolitu znajdującego się w elektrolizerze, a przez przemieszczenie chwytaka może być umieszczona dostatecznie daleko od ścian wanny elektrolitycznej.

Przedmiot wynalazku w przykładzie realizacji został zobrazowany na rysunku, który przedstawia anodę do elektrolitycznej rafinacji miedzi, w widoku z przodu.

Podczas odlewania miedzianej anody 1 są uformowane w niej części podtrzymujące 2 służące do podwieszenia anody podczas procesu rozpuszczania zachodzącego w elektrolizerze. Części podtrzymujące 2 mają, uformowane także podczas odlewania anody 1, wsporniki 3 do chwytania i podtrzymywania anody 1 podczas jej przemieszczania za pomocą znanych chwytaków (nie pokazanych) członu załadowczego. Końcówki 4 wsporników 3, wystające z części podtrzymujących 2, są skierowane wzajemnie do siebie i są usytuowane na tej samej wysokości co końcówki 5 części podtrzymujących 2, wystające na zewnątrz z anody 1.

Uformowany w części podtrzymującej 2 anody 1 wspornik 3 podtrzymuje anodę 1 podczas umieszczania jej w elektrolizerze, podczas zanurzania i wyjmowania z elektrolitu, a także podczas późniejszego transportowania anody 1 poza wannę elektrolityczną. Zatem, część podtrzymująca 2 właściwa podtrzymuje anodę 1 tylko wtedy, gdy jest ona zanurzana w elektrolizerze.

Elektrody, katody i anody, używane w elektrolitycznej rafinacji miedzi, przeprowadzanej w wannie elektrolitycznej, są podczas procesu elektrolizy zawieszone na ścianach elektrolizera za pomocą dwóch oddzielnych części podtrzymujących 2 usytuowanych po przeciwnych stronach osi wzdłużnych elektrod. Anoda 1 według wynalazku ma wsporniki 3 uformowane oddzielnie w obu częściach podtrzymujących 2 tak, że końcówki 4 tych wsporników 3, wystające z części podtrzymujących 2 są skierowane wzajemnie do siebie.

Każdy wspornik 3 jest tak uformowany w części podtrzymującej 2 anody 1, że jego końcówka 4 wystająca z części podtrzymującej 2 jest zasadniczo umiejscowiona na tej samej wysokości co końcówka 5 części podtrzymującej 2, wystająca poza obrzeże anody 1. Korzystnie, wspornik 3 jest równoległy do części podtrzymującej 2 wzdłuż całej swojej długości. Końcówka 4 wspornika 3, może być tez usytuowana na innej wysokości, większej albo mniejszej, niz końcówka 5 wystająca poza obrzeże anody 1. Wtedy, co najmniej część wspornika 3 tworzy kąt ostry z częścią podtrzymującą 2. Długość wspornika 3 powinna być taka, żeby stanowiła wystarczające podparcie do przenoszenia anody 1 z jednego położenia do drugiego za pomocą chwytaka członu załadowczego. Wsporniki 3 części podtrzymujących 2 anodę 1 są usytuowane symetrycznie względem osi wzdłużnej anody 1.

Dzięki temu, że część podtrzymująca 2 anody 1 ma wsporniki 3 służące do zawieszania anody 1, w czasie jej przemieszczania, łatwiej jest manipulować połączonymi anodami i katodami za pomocą członu załadowczego. Ponieważ chwytaki członu załadowczego są dopaso4

189 057 wane do wsporników 3, nie zagłębiają się między anody i katody, gdzie zazwyczaj nie ma miejsca na człon chwytający anodę. W dodatku, zaopatrzona we wsporniki 3 anoda 1 może być tak uchwycona, żeby położenie jej względem chwytaka mogło być dokładnie ustawione. Co więcej, chwytak chwytający wspornik 3 jest usytuowany dostatecznie daleko od ścian elektrolizera i od izolowanych przewodów znajdujących się na ścianach, tak że chwytak nie uderza o ściany ani o przewody, a przynajmniej nie z powodu niewielkich błędnych przemieszczeń.

Wspornik 3 uformowany w części podtrzymującej 2 anody 1 i chwytak, który chwyta wspomniany wspornik 3 są zawsze usytuowane ponad elektrolitem znajdującym się w elektrolizerze tak, ze obróbka anody 1 w żaden sposób nie ogranicza możliwości podnoszenia się poziomu elektrolitu. Przez podnoszenie poziomu elektrolitu można korzystnie obniżyć koszty inwestycji i eksploatacji urządzenia do rafinacji elektrolitycznej. Na przykład, ilość złomu anodowego zostaje zmniejszona, bez względu na oddzielne wsporniki 3 do chwytania. Ponadto, zastosowanie wsporników 3 w częściach podtrzymujących 2 anodę 1 powoduje to, że nie trzeba uwzględniać chwytania anody 1 przy określaniu odpowiednich wymiarów elektrolizera oraz katod i anod służących jako elektrody.

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz

Cena 2,00 zł.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Anoda do elektrolitycznej rafinacji miedzi, zawierająca dwie części podtrzymujące, za pomocą których anodę zawiesza się na ścianach elektrolizera podczas procesu elektrolitycznego, znamienna tym, że w częściach podtrzymujących (2) anody (1), podczas jej odlewania, są uformowane wsporniki (3) do chwytania i podtrzymywania anody (1) podczas jej przenoszenia z jednego stanowiska na drugie, przy czym końcówki (4) wsporników (3), wystające z części podtrzymujących (2), są usytuowane na tej samej wysokości co końcówki (5) części podtrzymujących (2), wystające na zewnątrz z anody (1).
2. 2. Anoda, według zastrz. 1, znamienna tym, że końcówka (4) jednego wspornika (3), wystająca z jednej części podtrzymującej (2) anody (1), jest skierowana w kierunku końcówki (4) drugiego wspornika (3), wystającej z drugiej części podtrzymującej (2) anody (1).
3. 3. Anoda, według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że wspornik (3) jest równoległy do części podtrzymującej (2) wzdłuż całej swej długości.
4. 4. Anoda, według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że wsporniki (3) wystające z części podtrzymujących (2) są uformowane symetrycznie względem osi wzdłużnej anody (1).