PL187532B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Abstract

1 Wyrób chlonny zawierajacy przenikalna dla cieczy zewnetrzna warstwe oslaniajaca umieszczona na pierwszej powierzchni tego wyrobu, nieprzepuszczalna dla cieczy warstwe oslaniajaca umieszczona na drugiej powierzchni tego wyrobu i wklad chlonny zamkniety pomiedzy tymi dwoma warstwami oslaniajacymi zawierajacy przestrzen zbierajaca ciecz, która posiada co najmniej jedno wglebienie Iub co najmniej jeden obszar o mniejszej gestosci niz zbierajaca ciecz warstwa wkladu chlonne- go. przylegla do przestrzeni zbierajacej ciecz i umieszczona zasad- niczo w tej samej plaszczyznie co ta przestrzen, w którym warstwa zbierajaca zawiera material zwiekszajacy, po zwilzeniu, swój wymiar w kierunku zasadniczo prostopadlym do pierwszej powierzchni tego wyrobu, znam ienny tym , ze material w war- stwie zbierajacej (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719), po zwilzeniu, ma stosunkowo mala rozszerzalnosc w kierunku (xy) zasadniczo równoleglym do pierwszej powierzchni wyrobu oraz warstwa zbierajaca (19. 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) sklada sie ze wstegi z wlókien celulozowych scieru mechanicz- nego, termomechanicznego, chemomechanicznego Iub termo- -chemo-mechanicznego i/lub wlókien scieru chemicznego usztywnionych chemicznie Iub usieciowanych, przy czym wstega ma gramature 30-2000 g/m2, korzystnie 50-1500 g/m2 . bardziej korzystnie 100-1000 g/m2 i jest sprasowana do gestosci 0 2-1.2 g/cm3 , korzystnie 0.25-1,0 g/cm3 i najkorzystniej 0 3-0,9 g/cm3 Iub war- stwa zbierajaca (19 119. 219 319 419. 519. 619. 719) jest wykonana ze sprasowanego materialu piankowego, który po nawilzeniu rozszerza sie w kierunku swej grubosci. FIG. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wyrób chłonny. Wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego, który zawiera przenikalną dla cieczy zewnętrzną warstwę osłaniającą umieszczoną na pierwszej powierzchni tego wyrobu, nieprzenikalną dla cieczy zewnętrzną warstwę osłaniającą umieszczoną na drugiej powierzchni tego wyrobu oraz wkład chłonny zamknięty pomiędzy tymi dwoma warstwami osłaniającymi, gdzie wkład chłonny zawiera przestrzeń odbierającą lub zbierającą ciecz, zawierającą co najmniej jedno wgłębienie lub obszar o mniejszej gęstości

187 532 niż warstwa zbierająca wkładu chłonnego, która leży w sąsiedztwie tej przestrzeni zasadniczo w tej samej płaszczyźnie, w którym warstwa zbierająca ciecz zawiera materiał, który po zwilżeniu zwiększa swój wymiar w kierunku (kierunek z) zasadniczo prostopadłym do pierwszej powierzchni tego wyrobu.

Jednym z problemów związanych ze znanymi wyrobami chłonnymi, jak na przykład pieluchy, pielucho-majtki lub wyroby chłonne używane w okresie przejściowym po pieluchach, podkłady dla osób niepowściągliwych, podpaski higieniczne i tym podobne wyroby, które są przeznaczone do powtarzalnego odbioru i wchłaniania cieczy ustrojowych wydzielanych przez organizm użytkownika jest to, że szybkość z jaką ciecz może wsiąkać w wyrób ulega znacznemu zmniejszeniu przy każdym ponownym zmoczeniu. Jest to problem szczególnie widoczny w przypadku pieluch i podkładów dla osób niepowściągliwych, dorosłych i dzieci, ponieważ wyrób taki musi wykazywać zdolność odbioru i wchłaniania stosunkowo dużych objętości cieczy wydzielonych w ciągu zaledwie kilku sekund. Nie jest więc niezwykłe, zwłaszcza po pierwszym zmoczeniu tego wyrobu, że ciecz, która nie została wchłonięta od razu w wyrób spływa po jego powierzchni i przecieką przez jego krawędzie. Takie przeciekanie cieczy ustrojowej jest oczywiście wysoce niepożądane, ponieważ m.in. powoduje plamienie ubrania, pościeli, materacy, często je uszkadzając.

Przyczyną, dla której szybkość zbierania cieczy maleje przy powtarzalnym moczeniu wyrobu jest czasowe nasycenie wyrobu cieczą ustrojową w ograniczonym polu wokół miejsca, gdzie powierzchnia tego wyrobu styka się pierwszy raz z cieczą ustrojową, w tzw. punkcie głównego zwilżania. Z reguły wyroby chłonne zawierają jedną lub więcej warstw z włókien hydrofitowych, na przykład puszystego celulozowego ścieru drzewnego, i często również wydajnego hydrokoloidalnego materiału chłonnego, tzw. superabsorbentów. Transport cieczy w takim materiale jest stosunkowo powolny, ponieważ zależy głównie od sił kapilarnych we wgłębieniach występujących pomiędzy włóknami i cząstkami wkładu chłonnego w tym wyrobie. Transport cieczy wewnątrz materiałów hydrokoloidąlnych odbywa się w drodze dyfuzji, co jest wolniejszym procesem w porównaniu z wytwarzanym przez siły kapilarne. W związku z tym ciecz będzie pozostawać w głównym obszarze zwilżania tego wyrobu przez stosunkowo dłuższy czas i następnie będzie przenoszona tylko częściowo do otaczających części wkładu chłonnego tego wyrobu.

W ostatnich latach problem ten wystąpił wyraźniej w wyniku wprowadzenia wkładów chłonnych sprasowanych w większym stopniu w celu zmniejszenia objętości upakowania oraz dla celów transportowych, składowania i z przyczyn środowiskowych.

Znane jest przenoszenie cieczy z głównego obszaru zwilżania do tych części wkładu chłonnego, w których występuje materiał chłonny jeszcze nie wykorzystany, poprzez wyposażenie wyrobu w środki przenoszące ciecz w postaci wytłoczonych wzorów, na przykład prasowanych pasm, które rozprowadzają ciecz w podłużnym kierunku tego wyrobu. Wyrób zawierający takie prasowane pasma jest znany z opisu PCT/SE94/00835. Przenoszenie cieczy następuje tu głównie w wyniku różnic sił kapilarnych pomiędzy sprasowanymi pasmami i materiałem otaczającym. Mimo uzyskania pewnych korzyści w ten sposób w postaci ukierunkowanego przepływu cieczy w wkładzie chłonnym, szybkość przenoszenia cieczy w tym wyrobie jest zbyt mała w porównaniu z szybkością wydzielania tych cieczy przez organizm na wyrób. Występuje zatem ryzyko, że ciecz nie będzie wchłaniana wystarczająco szybko i zamiast tego będzie spływać wzdłuż powierzchni tego wyrobu oraz przeciekać przez jego krawędzie. Ryzyko to występuje szczególnie w przypadku wyrobów przeznaczonych do wchłaniania moczu, jak na przykład pieluchy i podkłady dla osób niepowściągliwych, gdzie często występują znaczne objętości cieczy wydzielanej w stosunkowo krótkim czasie. Ponadto, mocne sprasowanie wyrobu powoduje jego usztywnienie, tworząc części o małej elastyczności, które pogarszają układanie się wyrobu w dostosowaniu do kształtu tułowia użytkownika podczas noszenia.

Można również zwiększyć pojemność wyrobu chłonnego w zakresie odbioru i utrzymywania dużych objętości cieczy ustrojowej poprzez utworzenie różnego rodzaju wgłębień odbierających ciecz lub zasobników w tym wyrobie.

187 532

Amerykański opis patentowy nr U.S. 3,889,679 opisuje pieluchę posiadającą liczne okrągłe otwory umieszczone przelotowo we wkładzie chłonnym tej pieluchy. Jednakże, ponieważ zwilzanie pieluchy następuje w ograniczonym obszarze tej pieluchy, głównym obszarze zwilzania, do początkowego odbioru cieczy ustrojowej mogą być wykorzystane tylko otwory umieszczone w pobliżu tego obszaru. Otwory te szybko napełniają się cieczą, która jest stopniowo odprowadzana przez otaczający materiał chłonny z otworów w wyniku zasysania wytworzonego przez siły kapilarne pomiędzy włóknami i materiałem chłonnym. Jest to proces powolny, jak wspomniano uprzednio i występuje duże ryzyko, że ciecz będzie pozostawać w otworach przy następnym zmoczeniu. Materiał chłonny umieszczony w pobliżu głównego obszaru zwilżania w pielusze będzie stopniowo nasycany cieczą ustrojową i następnie całkowicie utraci swą zdolność odprowadzania cieczy z tych otworów. Innym problemem związanym z wkładem chłonnym jest to, że składa się on z materiału zapadającego się po zmoczeniu, który traci swą trójwymiarową strukturę. W rezultacie wnękowa przestrzeń występująca we wkładzie chłonnym i przeznaczona do zbierania cieczy faktycznie zanika po pierwszym zmoczeniu.

Amerykański opis patentowy nr U.S. 4,560,372 opisuje wkład chłonny zawierający sprężystą warstwę włóknistą i warstwę włókien hydrofitowych, które zostały sprasowane, rozcięte i następnie odsunięte od siebie w celu utworzenia otworów. Taki wkład chłonny zawiera również 20-60% materiału superabsorbenta. W rezultacie dużej zawartości superabsorbentu materiał ten będzie po zmoczeniu pęczniał zarówno w kierunku z, jak i w kierunku xy, tzn. materiał ten będzie pęczniał w otworach jednocześnie z pęcznieniem w kierunku jego grubości, w wyniku czego pole tych otworów ulegnie znacznemu zmniejszeniu po zmoczeniu.

W szwedzkim zgłoszeniu patentowym nr 9304321-4 opisano wkład chłonny dla wyrobów chłonnych, jak na przykład pieluchy, podkłady dla osób niewstrzemięźliwych i podpaski higieniczne, który zaopatrzono w część zbierającą ciecz w postaci studzienki drenażowej umieszczonej zasadniczo naprzeciwko domniemanego głównego obszaru zwilżania w tym wkładzie chłonnym, która przechodzi w dół poprzez część składowania cieczy w tym wkładzie. Studzienka drenażowa jest połączona przepływowo z warstwą rozprowadzającą ciecz umieszczoną poniżej warstwy składowania cieczy i posiada większą porowatość skuteczną niż otaczająca cześć składowania.

Taki wkład będzie pracował zadowalająco przy odbiorze pierwszej objętości cieczy i nawet przy następnych objętościach, gdy czas pomiędzy doprowadzeniem będzie wystarczający dla należytego opróżnienia cieczy pomiędzy kolejnymi zmoczeniami. Wkład chłonny według szwedzkiego zgłoszenia patentowego nr 9304321-4 jest również uzależniony od sił kapilarnych w zakresie odprowadzania cieczy ze studzienki. W rezultacie studzienka zbierająca ciecz będzie stopniowo opróżniana w miarę przenoszenia cieczy z większych porów w tej studzience do mniejszych porów w otaczającym materiale chłonnym. Zachodzi ryzyko, że studzienka będzie zbyt mała dla odebrania większych objętości cieczy, a zatem ulegnie przepełnieniu.

Wcześniejsze publikacje opisów patentowych nr WO 87/01914, nr U.S. 4,333,462, nr U.S. 4,333, 463, nr U.S. 4.333,464, nr U.S. 4, 413, 996, nr EP 0,124,365, nr GB 2,156,681, nr U.S. 4,643,727 i nr EP 5,528,567 również opisują podobne produkty zaopatrzone w odbierające i gromadzące ciecz wgłębienia lub wnęki.

Jednakże, występuje wciąż duze zapotrzebowanie na wyrób chłonny dostosowany do częstego zmaczania.

Wcześniejszy wynalazek zgłaszającego opisany w zgłoszeniu PCT W096/20670 dotyczy wyrobu chłonnego, w którym występuje przenikalna dla cieczy warstwa zewnętrzna umieszczona na pierwszej powierzchni tego wyrobu, nieprzenikalna dla cieczy warstwa zewnętrzna umieszczona na drugiej powierzchni tego wyrobu i wkład chłonny zamknięty pomiędzy tymi dwiema warstwami, który zawiera przestrzeń odbierającą ciecz ustrojową, posiadającą co najmniej jedno wgłębienie lub obszar o mniejszej gęstości niż gęstość części wkładu chłonnego umieszczonej w sąsiedztwie przestrzeni odbierającej i leżącej zasadniczo w tej samej płaszczyźnie. Wyrób ten charakteryzuje się tym, ze przestrzeń odbierająca jest umieszczona w warstwie składowania w wkładzie chłonnym oraz że części warstwy składowania

187 532 w sąsiedztwie przestrzeni odbierania zawierają materiał, który w stanie zwilżonym zwiększa swą objętość w kierunku (kierunek z) generalnie prostopadłym do pierwszej powierzchni tego wyrobu, w wyniku czego w rezultacie zmoczenia tego wyrobu wzrasta również rozmiar przestrzeni odbierającej w tym kierunku.

Jednakże wyłączne wymaganie, aby materiał w warstwie składowania w sąsiedztwie przestrzeni odbierającej zwiększał objętość w kierunku z nie zawsze gwarantuje zasadniczy wzrost objętości przestrzeni odbierającej ciecz, a zatem niekoniecznie we wszystkich warunkach daje zasadnicza poprawę właściwości zbierania cieczy przy powtarzalnym moczeniu.

Celem obecnego wynalazku jest wiec uzyskanie wyrobu chłonnego typu określonego we wstępie, posiadającego zasadniczo lepsze właściwości odbioru cieczy przy powtarzalnym moczeniu.

Wyrób chłonny zawierający przenikalną dla cieczy zewnętrzną warstwę osłaniającą umieszczoną na pierwszej powierzchni tego wyrobu, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę osłaniającą umieszczoną na drugiej powierzchni tęgo wyrobu i wkład chłonny zamknięty pomiędzy tymi dwoma warstwami osłaniającymi zawierający przestrzeń zbierającą ciecz, która posiada co najmniej jedno wgłębienie lub co najmniej jeden obszar o mniejszej gęstości niż zbierająca ciecz warstwa wkładu chłonnego, przyległa do przestrzeni zbierającej ciecz i umieszczona zasadniczo w tej samej płaszczyźnie co ta przestrzeń, w którym warstwa zbierająca zawiera materiał zwiększający, po zwilżeniu, swój wymiar w kierunku zasadniczo prostopadłym do pierwszej powierzchni tego wyrobu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że materiał w warstwie zbierającej, po zwilżeniu, ma stosunkowo małą rozszerzalność w kierunku xy zasadniczo równoległym do pierwszej powierzchni wyrobu oraz warstwa zbierająca składa się ze wstęgi z włókien celulozowych ścieru mechanicznego, termomechanicznego, chemomęchanicznęgo lub termo-chemo-mechanicznego i/lub włókien ścieru chemicznego usztywnionych chemicznie lub usieciowanych, przy czym wstęga ma gramaturę 302000 g/m², korzystnie 50-1500 g/m², bardziej korzystnie 100-1000 g/m² i jest sprasowana do gęstości 0,2-1,2 g/cm³, korzystnie 0,25-1,0 g/cm³ i najkorzystniej 0,3-0,9 g/cm , lub warstwa zbierająca jest wykonana ze sprasowanego materiału piankowego, który po nawilżeniu rozszerzą się w kierunku swej grubości.

Korzystnie rozszerzanie materiału w kierunku xy jest nie większe niż wynikające ze zmniejszenia pola przestrzeni zbierającej ciecz w kierunku xy o najwyżej 25%, korzystnie 0 najwyżej 20% i najkorzystniej o najwyżej 10%o po nasyceniu 0,9% roztworem NaCl.

Korzystnie rozszerzanie materiału w kierunku z wynosi co najmniej 100%, korzystnie co najmniej 200%, bardziej korzystnie co najmniej 400% i najkorzystniej co najmniej 900% po nasyceniu 0,9% roztworem NaCl.

Korzystnie z warstwą zbierającąjest połączona przepływowo warstwa składowania, która jest umieszczona na tej stronie warstwy zbierającej, która leży w pobliżu nieprzenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej.

Korzystnie warstwa składowania zawiera materiał posiadający dobre właściwości w zakresie utrzymywania cieczy, taki jak włókna celulozowe w połączeniu z materiałem superabsorbenta, laminaty bibułek z materiałem superabsorbenta lub piankowy materiał chłonny.

Korzystnie z warstwą zbierającąjest połączona przepływowo warstwa rozprowadzająca ciecz, położona pomiędzy warstwą zbierającą i warstwą składowania albo pomiędzy warstwą składowania i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą.

Korzystnie pomiędzy warstwą zbierającą i przenikalną dla cieczy warstwą osłaniającą jest umieszczona warstwa przenosząca ciecz.

Korzystnie warstwa przenosząca zawiera materiał o dobrych właściwościach rozprowadzania cieczy, taki jak sprasowany celulozowy ścier drzewny, porowata mata włóknista lub watolina z włókien syntetycznych lub naturalnych, albo materiał piankowy o otwartych komórkach.

Korzystnie warstwa przenosząca zawiera materiał zdolny do szybkiego odebrania cieczy 1 przekazania cieczy do warstw lezących poniżej, który może zawierać przykładowo słabo sprasowaną, puszystą, celulozową warstwę ścieru mechanicznego, termomechanicznego lub chemo-termo-mechanicznego, chemicznie usztywnione lub usieciowane włókna celulozowe,

187 532 matę włóknistą lub watolinę z włókien syntetycznych bądź naturalnych, albo piankowy materiał chłonny.

Korzystnie przestrzeń zbierająca ciecz zawiera co najmniej jeden otwór przechodzący przez co najmniej część grubości warstwy zbierającej lub obszary o mniejszej gęstości niż materiał otaczający w warstwie zbierającej.

Korzystnie warstwa zbierająca jest wykonana z co najmniej dwóch oddzielnych materiałowych korpusów, tworzących słupkowe elementy umieszczone zasadniczo prostopadle pomiędzy dwoma innymi materiałowymi warstwami w tym wyrobie oraz tworzącymi razem z tymi warstwami spójną przestrzeń zbierającą ciecz pomiędzy tymi warstwami.

Korzystnie przestrzeń zbierająca ciecz składa się, z co najmniej jednego kanału, który rozciąga się w kierunku podłużnym wyrobu.

Korzystnie warstwa zbierająca jest utworzona przez wstęgę materiału podzieloną w kierunku podłużnym tej wstęgi wzdłuż falistej krzywej, która przecina co najmniej dwukrotnie krzywą przebiegającą w kierunku podłużnym tej wstęgi oraz obie części wstęgi są przestawione względem siebie w płaszczyźnie wstęgi co najmniej w kierunku podłużnym tej wstęgi, tworząc między sobą przestrzeń zbierającą ciecz w płaszczyźnie tej wstęgi.

Korzystnie wstęga materiałowa jest umieszczona w wyrobie z falistą krzywą przebiegającą w kierunku podłużnym tego wyrobu lub w jego kierunku poprzecznym.

Korzystnie włókna celulozowe zawierają suchoformowane włókna do postaci wstęgi umieszczone w wyrobie bez rozwłóknienia i tworzenia puchu.

Korzystnie warstwa zbierająca składa się z suchoformowanego arkusza formowanej pneumatycznie wstęgi z włókien celulozowych, sprasowanego do pierwszej gęstości 0,21,2 g/cm³ i zmiękczonego mechanicznie do drugiej gęstości mniejszej od początkowej i rozwarstwionego, zawierającego liczne niecałkowicie rozdzielone cienkie warstwy włókniste mające gęstość odpowiadającą pierwszej gęstości.

Korzystnie warstwa zbierająca jest wykonana z warstwy materiałowej zawierającej materiał sprężysty, sprasowanej prostopadle do płaszczyzny przechodzącej przez warstwę i związanej w sprasowanym w stanie środkiem wiążącym rozpuszczalnym w cieczach ustrojowych.

Korzystnie warstwa zbierająca jest wykonana z warstwy sprasowanych włókien zawierających, co najmniej częściowo włókna posiadające pewną sprężystość w mokrym stanie.

Korzystnie proporcja objętości warstwy zbierającej, zawierającej przestrzeń zbierającą ciecz jest największa w głównym obszarze zwilzania tego wyrobu, to jest w obszarze przewidzianym do zwilżania cieczą ustrojową jako pierwszy.

Pod pojęciem krzywej falistej rozumie się krzywą o dowolnym kształcie, jak na przykład sinusoidalnym, piłokształtnym, prostokątnym itd. Amplituda i długość mogą być zmienne wzdłuż tej krzywej. Podział może przebiegać wzdłuz linii prostej, krzywej lub falistej.

Ponieważ objętość przestrzeni zbierającej ciecz w wyrobie według wynalazku rozszerza się w trakcie zwilzania wyrobu cieczą ustrojową, wyrób ten może zachowywać duzą zdolność zbierania cieczy przez cały czas jego używania. W odróżnieniu od znanych, wcześniejszych wyrobów nie występuje tu znaczne zmniejszenie szybkości zbierania przy powtarzalnym moczeniu, ponieważ w sposób ciągły wytwarzana jest nowa przestrzeń odbierania. W korzystnych przypadkach wyrób według wynalazku może utrzymać zasadniczo tę samą szybkość zbierania po licznych zmoczeniach. W szczególnie korzystnych przypadkach szybkość zbierania może nawet wzrosnąć po pierwszym zmoczeniu.

W celu uzyskania pełnego rozszerzania się przestrzeni zbierającej ciecz we wkładzie chłonnym według wynalazku istotne jest, aby przynajmniej warstwa materiału stykająca się z warstwą składowania lezącą przy przenikalnej dla cieczy warstwie osłaniającej posiadała sprężystość i sztywność w stanie suchym oraz mokrym, co zapobiegnie zapadnięciu warstwy tego materiału do przestrzeni zbierającej ciecz, ponieważ w przeciwnym przypadku nastąpi utrata znacznej części przestrzeni potrzebnej do odbioru cieczy.

Wgłębienia, obszary o małej gęstości, kanały itp., które razem tworzą przestrzeń zbierającą ciecz, będą korzystnie mięć wymiar w płaszczyźnie warstwy zbierającej nie przekraczający 35 mm, a korzystnie nie przekraczający 20 mm w każdym miejscu płaszczyzny warstwy zbierającej. Oznacza to, ze powiększenie każdego takiego wgłębienia, obszaru o małej gęsto8

187 532 ści, kanału itp. będzie zawarte wewnątrz pola koła o średnicy nie większej niż 35 mm, a korzystnie nie większej niż 20 mm w dowolnym miejscu płaszczyzny warstwy zbierającej. Ze względu na elastyczność materiału trudno jest uniknąć wybrzuszania się materiałów otaczających warstw w kierunku przestrzeni zbierającej ciecz przy większych wymiarach od podanych powyżej, które zmniejszają tę przestrzeń. Wyroby chłonne kształtują się i zakrzywiają w dostosowaniu do konturu ciała użytkownika podczas użycia. Warstwy materiału przylegające do ciała wykrzywiają się do przestrzeni zbierania. W ogólności ulega to zwiększeniu, gdy materiał w warstwie osłaniającej jest mokry i tym bardziej wzrasta, gdy warstwa składowania posiada nieduże wgłębienia. Naturalnie takie wybrzuszanie można zmniejszyć poprzez zastosowanie bardziej sztywnej warstwy materiału w pobliżu warstwy składowania. Akceptowalna sztywność jest określona tu przez wymagania w zakresie dostosowania kształtu, elastyczności oraz wygody użytkownika tego wyrobu. Najmniejszy wymiar funkcjonalny wgłębień itp. w warstwie składowania odpowiada w przybliżeniu wielkości kropli wody. W konsekwencji wymiar wgłębienia lub odpowiadającej przestrzeni w warstwie zbierającej nie powinien być zbyt mały, tak, aby umożliwić wpisanie wewnątrz jej krawędzi granicznych w płaszczyźnie warstwy składowania okręgu o średnicy co najmniej 3 mm.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pieluchę według pierwszego przykładu wykonania wynalazku w widoku z góry pokazującym warstwę zbierającą utworzoną przez oddzielne korpusy materiałowe, fig. 2a - pieluchę pokazaną na fig. 1, przed zmoczeniem, w przekroju poprowadzonym wzdłuż linii II-II, fig. 2b - pieluchę pokazaną na fig. 1, po zmoczeniu, w przekroju poprowadzonym wzdłuż linii II-II, fig. 3 - drugi przykład wykonania pieluchy według wynalazku w widoku z góry, ukazującym warstwę zbierającą posiadającą podłużnie przebiegające wgłębienia lub kanały, fig. 4a - pieluchę pokazaną na fig. 3, przed zmoczeniem, w przekroju poprowadzonym wzdłuż linii IV-IV, fig. 4b - pieluchę pokazaną na fig. 3, po zmoczeniu, w przekroju poprowadzonym wzdłuż linii IV-TV, fig. 5 - pieluchę pokazaną na fig. 3, po zmoczeniu, w przekroju podłużnym poprowadzonym wzdłuż linii V-V, fig. 6 - pieluchę posiadającą warstwę składowania w postaci siatki w widoku z góry, fig. 7 - warstwę zbierającą według wynalazku posiadającą liczne przelotowe otwory, fig. 8 - warstwę zbierającą posiadającą centralnie rozmieszczone otwory na przemian z obszarami zakładkowych części materiału, fig. 9 - wstęgę materiału do utworzenia warstwy zbierającej, fig. 10 - warstwę zbierającą posiadającą dwa rzędy otworów o wzajemnie zróżnicowanych rozmiarach, fig. 11 - warstwę zbierającą posiadającą faliste wgłębienia rowkowe, fig. 12a i b - otwór i otaczające go części w suchej i mokrej próbce pierwszego materiału, w powiększeniu, fig. 13a i b - otwór i otaczające go części w suchej i mokrej próbce drugiego materiału, w powiększeniu.

Pielucha zilustrowana na fig. 1, 2a i 2b jest widoczna od strony, która leży blisko ciała osoby podczas użycia. Pielucha jest pokazana w rozłożonym płaskim stanie i zawiera przenikalną dla cieczy pierwszą warstwę osłaniającą 1, wykonaną na przykład z włókniny, perforowanej folii z tworzywa sztucznego lub siatki, umieszczoną na tej stronie pieluchy, która leży bliżej ciała podczas użycia. Nieprzenikalna dla cieczy druga warstwa osłaniająca 2, wykonana z folii z tworzywa sztucznego, hydrofobowej włókniny lub tkaniny, jest umieszczona na tej stronie pieluchy, która będzie leżeć z dala od ciała użytkownika podczas użycia. Obie te warstwy osłaniające 1, 2 zamykają wkład chłonny 3 i są wzajemnie połączone na częściach 4 warstw osłaniających 1, 2, które wystają na zewnątrz wokół wkładu chłonnego 3.

Pieluchę ukształtowano tak, aby otaczała dolną część tułowia użytkownika podobnie do założonych majtek. W tym celu pielucha posiada część przednią 5, która jest zwrócona ku przodowi i leży na brzuchu użytkownika, część tylną 6, zwróconą ku tyłowi i leżącą na jego pośladkach oraz część krokową 7, którąjest umieszczona pomiędzy przednią częścią pieluchy 5 i tylną częścią pieluchy 6, i którąjest przeznaczona do umieszczenia w obszarze krokowym pomiędzy udami użytkownika podczas użycia. Pielucha ma zasadniczo kształt klepsydry, a część przednia 5 i część tylna 6 są szersze niż część krokowa 7. Pielucha posiada również dwie przebiegające wzdłuż krawędzie boczne 8, 9 oraz przednią krawędź taliową 10 i tylną krawędź taliową 11. Podłużne krawędzie boczne 8, 9 tworzą otwory nogawkowe pieluchy

187 532 podczas użycia, natomiast obie krawędzie taliowe 10, 11 otaczają talię użytkownika i tworzą otwór taliowy pieluchy.

Wzdłuż każdej krawędzi bocznej 8, 9 pieluchy jest umieszczone urządzenie elastyczne 12, 13. Elementy elastyczne 11, H są zamocowane do pieeuch w stanie rozciiąmiętym i służż do ściągnięcia krawędzi bocznych 8, 9 pieluchy w stanie swobodnym dla zakrzywienia pieluchy do postaci korytkowej. Takie oddziaływanie elementów elastycznych 12, 13 nie jest widoczne na fig. 1, ponieważ pielucha jest tu pokazana w płaskim stanie z rozciągniętymi elementami elastycznymi 12, 13. Elementy elastyczne 12, 13 służą do utrzymywania krawędzi otworów nogawkowych pieluchy ściśle wokół ud użytkownika. Następny elementy elastyczny jest umieszczony wzdłuż tylnej krawędzi taliowej pieluchy, w wyniku czego ściąga krawędź tworzącą otwór taliowy ściśle wokół talii użytkownika. Wiele różnych typów elementów elastycznych 12, 13, 14 odpowiednich w tym celu jest znane w tej dziedzinie, jak na przykład elastyczne nici, elastyczne taśmy, elastyczne włókniny lub tym podobne elementy'.

W wynalazku umożliwiającym zamocowanie pieluchy podobnie do majtek wokół tułowia użytkownika podczas użycia, zastosowano patki zapięcia 15, 16 umieszczone w sąsiedztwie każdej krawędzi bocznej 8, 9 bezpośrednio obok tylnej krawędzi taliowej 11. Patki zapięcia 15, 16 są przewidziane do połączenia z obszarem wyznaczonym 17 występującym w przedniej części pieluchy. Patki zapięcia 15, 16 normalnie mają postać patek zaopatrzonych w powierzchnię samoprzylepną, która jest złożona przed użyciem, z powierzchnią przylepną lezącą na przeciw i zabezpieczoną przez obszar patki pokryty środkiem zdzieralnym, bądź przywierającą do samej pieluchy. Obszar wyznaczony 17 zawiera obszar wzmocniony nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 2 na przedniej części 5 pieluchy. Najprostszym sposobem uzyskania takiego wzmocnienia jest zalaminowanie paska folii z tworzywa sztucznego na tej stronie nieprzenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 2, która jest odległa od wkładu chłonnego 3. Wzmocnienie obszaru wyznaczonego 17 umożliwia odpinanie i zapinanie pieluchy bez zniszczenia przenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 2.

Patki zapięcia 15, 16 mogą alternatywnie obejmować pewien rodzaj zapięcia mechanicznego, jak na przykład jedną część zapięcia bruzdowego, zatrzasku guzikowego lub podobnego łącznika. W takim przypadku obszar wyznaczony 17 będzie zawierał odpowiadającą część środków zapięcia mechanicznego. Znane jest również zastosowanie środków zapięcia, które można uznać za połączenie zapięcia przylepnego i zapięcia mechanicznego. Jeden z przykładów takich zapięć opisano w opisie EP-A 393,953. Dla pieluch przeznaczonych do noszenia jako wkładki w obcisłych majtkach nie są wymagane żadne zapięcia.

Wkład chłonny 3 zawiera pierwszą warstwę, warstwę przenoszącą 18 umieszczoną najbliżej wewnętrznej strony przenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 1. Warstwa przenosząca 18 jest dogodnie wykonana z miękkiego materiału, który może szybko odebrać duże objętości cieczy, i który w tym celu posiada stosunkowo duże pory lub kapilary. Przykładami takich materiałów są lekko sprasowane warstwy puchu celulozowego, zwłaszcza składające się ze ścieru mechanicznego, termomechanicznego, lub ścieru chemiczno-termiczno-mechanicznego (CTMP), ścieru chemicznego składającego się z chemicznie usztywnionych lub usieciowanych włókien celulozowych lub mat włóknistych i watoliny z różnych rodzajów włókien naturalnych lub syntetycznych. Mogą być również zastosowane mieszaniny puszystego celulozowego ścieru drzewnego lub innych włókien na bazie celulozy z różnymi rodzajami włókien syntetycznych. Mozę być również zastosowany miękki, perforowany materiał piankowy o otwartych komórkach. Materiał ten będzie korzystnie posiadał małą zdolność rozprowadzania cieczy, w związku z czym mokry obszar tej warstwy będzie zasadniczo ograniczony do głównego obszaru zwilżania, nawet przy powtarzalnym zwilzaniu tego materiału. Powierzchnia pieluchy stykająca się z ciałem będzie w związku z tym odczuwana jako sucha i wygodna dla skóry użytkownika, nawet po stosunkowo dłuzszym stosowaniu.

Podczas użycia pieluchy warstwa przenosząca 18 odbiera i przenosi ciecz ustrojową z dala od przenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 1 i będzie posiadać korzystnie duże pory stwarzające możliwie najmniejszy opór dla przepływu cieczy. Warstwa przenosząca 18 będzie również korzystnie miękka i wygodna dla użytkownika przez cały czas stosowania. Właściwości materiału warstwy przenoszącej 18 korzystnie nie będą ulegać zmianie po zwilżę10

187 532 niu. Pożądane jest również, aby materiał posiadał pewną sprężystość, tak, aby wykazywał zdolność powrotu do początkowego stanu po ściśnięciu lub zmarszczeniu podczas użytkowania.

Gdy warstwa przenosząca 18 zawiera włókna celulozowe, które normalnie mają stosunkowo małą sprężystość po zwilżeniu, na przykład ścier chemiczny, korzystne może być domieszanie innego materiału, który będzie wykazywał większą sprężystość w stanie zwilżonym, poprawiając w ten sposób sprężystość pierwszej warstwy chłonnej nawet w zwilżonym stanie. Takimi materiałami są na przykład różne rodzaje włókien termoplastycznych lub cząstek, które po podgrzaniu warstwy wiążą włókna w tej warstwie, ustalając w ten sposób ich wzajemne położenia, w wyniku czego warstwa ta uzyskuje większą wytrzymałość na rozciąganie oraz większą sprężystość w stanie mokrym i w stanie suchym. Włókna celulozowe mogą być również modyfikowane chemicznie w drodze na przykład sieciowania dla zwiększenia ich sprężystości lub poprzez zmieszanie włókien celulozowych z włóknami syntetycznymi o wysokiej sprężystości.

Warstwa przenosząca 18 może również zawierać małą ilość tzw. superabsorbentów, tzn. materiału w postaci włókien, cząstek, granulek, folii itp., wykazujących zdolność wchłaniania i chemicznego wiązania cieczy ustrojowych, w ilości odpowiadającej wielokrotności ich ciężaru, tworząc hydrożel.

Umieszczona wewnętrznie względem warstwy przenoszącej 18, patrząc w kierunku od przenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 1, występuje druga warstwa chłonna, nazywana dalej warstwą zbierającą 19, która jest przeznaczona do szybkiego odbierania i gromadzenia stosunkowo dużych objętości cieczy ustrojowych. Warstwa zbierająca 19 składa się z licznych cylindrycznych korpusów 20, z których każdy posiada jedną płaską powierzchnię 21 stykającą się z warstwą przenoszącą 18 i drugą płaską powierzchnię 22 stykającą się z trzecią warstwą chłonną, warstwą składowania 23, umieszczoną wewnętrznie w stosunku do warstwy zbierającej 19, w pobliżu nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 2. Korpusy cylindryczne 20 są oddalone od siebie, pozostawiając między sobą przestrzeń 24 zbierającą ciecz w postaci wgłębienia, w którym może być gromadzona ciecz ustrojowa wprowadzona w pieluchę. Przestrzeń 24 zbierająca ciecz może być alternatywnie wykonana z materiału o mniejszej gęstości i gramaturze w stosunku do części otaczających, i może zawierać na przykład porowaty materiał sprężysty, jak na przykład włóknistą watolinę, gąbkę chłonną itp. Materiał może również wystawać z warstwy przenoszącej 18 do przestrzeni 24.

Jak to jest widoczne na pielusze pokazanej na fig. 1, rozciąga się ona głownię w płaszczyźnie xy, gdzie kierunek x jest określony przez kierunek poprzeczny, a kierunek y jest określony przez kierunek podłużny pieluchy. Korpusy cylindryczne 20 są wykonane z materiału, który po zwilżeniu cieczami ustrojowymi będzie wyraźnie rozszerzał się w kierunku osi z, tzn. w kierunku prostopadłym do płaszczyzny xy, i tylko w niewielkim zakresie w płaszczyźnie xy, tak, że objętość zbierającej ciecz przestrzeni 24 wzrośnie o co najmniej 100%, korzystnie o co najmniej 200% i najkorzystniej o co najmniej 500%, gdy materiał ten zostanie nasycony 0,9% roztworem NaCl. Rozszerzenie tego materiału w kierunku xy będzie korzystnie nie większe niż wielkość, o jaką zmaleje pole przestrzeni 24 w kierunku xy, o co najwyżej 25%, korzystnie co najwyżej o 20% i najkorzystniej o co najwyżej 10% przy zwilżeniu do nasycenia zgodnie z tym, co podano powyżej. Rozszerzenie tego materiału w kierunku osi z będzie wynosiło co najmniej 100%, korzystnie co najmniej 200% i najkorzystniej co najmniej 500% po zwilżeniu do nasycenia zgodnie z tym co podano powyżej.

Odpowiednimi dla tego celu materiałami są włókna celulozowe ścieru mechanicznego, termomechanicznego, chemomechanicznego lub chemo-termo-mechanicznego (CTMP), i/lub włókna ścieru chemicznego poddane usztywnieniu chemicznemu lub sieciowaniu^ włókna takie są formowane we wstęgę o gramaturze 30-2000 g/m², korzystnie 50-1500 g/m i najkorzystniej 100-1000 g/m2, i sprasowane do gęstości pomiędzy 0,2-1,2 g/cm³, korzystnie 0,251,0 g/cm³ i najkorzystniej 0,3-0.9 g/cm³. Wytwarzanie szczególnie odpowiedniego materiału tego rodzaju opisano w WO 94/10956. Cechą charakterystyczną tego materiału jest to, że jest wytwarzany przez suche formowanie pneumatycznie suszonych włókien celulozowych we wstęgę o gramaturze 30-2000 g/m2 i prasowanie do gęstości 0,2-1 g/cm3.

187 532 łnnym odpowiednim rozszerzającym się materiałem jest sprasowany puszysty celulozowy ścier drzewny (gęstość co najmniej 0,2 g/cm3) z dodatkiem pewnej ilości materiału superabsorbenta, jednakże poniżej 20% wagowych tego materiału. Dodatek superabsorbenta pozwoli uzyskać wzrost pęcznienia w kierunku płaszczyzny xy, tzn. zmniejszy się pole przestrzeni 24. Jednakże materiał zastosowany zgodnie z opisem nr W094/10956 umożliwia wprowadzenie większej ilości superabsorbenta zmieszanego z materiałem, ponieważ materiał ten bardzo wyraźnie pęcznieje zasadniczo w kierunku z, co kompensuje pęcznienie w kierunku xy.

Opisane powyżej materiały są wytwarzane najczęściej w postaci stosunkowo cienkich wstęg o grubości kilku milimetrów. Cylindryczne korpusy 20 mogą być zatem utworzone z jednej lub kilku warstw takiego materiału.

łnnymi odpowiednimi materiałami do zastosowania w cylindrycznych korpusach 20 są materiały piankowe lub włóknista watolina, które po zwilzeniu będą co najmniej częściowo powracać do swego wymiaru przed prasowaniem. Według potrzeby materiały te mogą być blokowane w stanie sprasowanym za pomocą rozpuszczalnego w wodzie materiału wiążącego. Powyższe przykłady odpowiednich materiałów rozszerzających się po zwilżeniu mają charakter jedynie ilustracyjny w zakresie tego wynalazku, a nie ograniczający.

Trzecia warstwa wkładu chłonnego, nazwana tu warstwą składowania 23, jest wykonana z materiału posiadającego dużą zdolność wchłaniania i utrzymywania cieczy. Odpowiednim materiałem pod tym względem jest puszysty celulozowy ścier drzewny o gęstości 0,081,0 g/cm³, ΝίΓΖΥ^ηίΰ 0,1 -0,6 gcm³, w połączeniu z 2-80%, korzystnie 10-50% superabsorbentu, obliczonego na całkowity ciężar warstwy w stanie suchym. Materiał superabsorbenta może występować w postaci płatków, granulek, proszku itp. i jest mieszany z włóknami celulozowymi lub nakładany w postaci co najmniej jednej warstwy pomiędzy warstwami włókien. Superabsorbent jest albo równomiernie rozłożony w warstwie składowania 23, albo ma zmienne stężenie w kierunku xy albo w kierunku z warstwy składowania 23. Alternatywnie superabsorbent może występować w postaci folii.

Warstwa składowania 23 może być dogodnie wykonana z warstwy czystego materiału superabsorbenta. Jako warstwy składowania mogą być również zastosowane warstwy materiału piankowego, laminaty bibułki z superabsorbentem i sucho formowane pneumatycznie suszone arkusze włókien celulozowych według opisu nr WO 94/10956, ewentualnie z domieszką materiału superabsorbenta.

Czwarta warstwa wkładu chłonnego, zwana dalej warstwą rozprowadzającą ciecz 25 może zgodnie z pierwszą alternatywą być wykonana z materiału o dużej gęstości i dużej zdolności dyspersji, czyli rozpraszania cieczy w kapilarach. Odpowiednimi materiałami są tu prasowane warstwy puszystego celulozowego ścieru drzewnego, bibułka, piankowy materiał chłonny lub suchoformowane, arkusze pneumatycznie suszonych włókien celulozowych zgodnie z opisem nr WO 94/10956. Warstwa rozprowadzająca ciecz 25 korzystnie nie zawiera superabsorbentu, lub zawiera małe jego ilości. Warstwa ta będzie korzystnie mieć mniejszą rozszerzalność w płaszczyźnie xy pieluchy niż warstwa przenosząca 18. Warstwa rozprowadzająca ciecz 25 będzie zatem otoczona ze wszystkich stron przez miękki, przyjemny w dotyku materiał o małej zdolności rozprowadzania cieczy.

Warstwa rozprowadzająca ciecz 25 może być dogodnie zaopatrzona w podłużny, prasowany wzór, taki jak rowki, fale itp., rozprowadzający transportowaną ciecz w podłużnym kierunku pieluchy.

Zgodnie z drugą alternatywą, warstwa rozprowadzająca ciecz 25 jest wykonana z materiału o niskim oporze dla przepływu cieczy, w wyniku czego umożliwia rozprowadzenie cieczy, stosunkowo swobodnie wzdłuż tej warstwy. Odpowiednimi materiałami pod tym względem są porowate maty włókniste bądź watolina z włókien syntetycznych lub naturalnych albo materiał piankowy o otwartych porach.

Głównym celem warstwy rozprowadzającej ciecz 25 jest transport cieczy z dala od obszaru pieluchy, który pierwszy odbiera płyny ustrojowe, tzn. głównego obszaru zwilżania. To powoduje lepsze wykorzystanie materiału chłonnego we wkładzie chłonnym 3. Warstwa rozprowadzająca 25 może być umieszczona albo pomiędzy warstwą zbierającą 19 i warstwą

187 532 składowania 23, lub jak opisano powyżej pomiędzy warstwą składowania 23 i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą 2. Jeszcze jedną alternatywą jest umieszczenie warstwy rozprowadzającej 25 po każdej stronie warstwy składowania 23.

Korpusy cylindryczne 20 w warstwie zbierającej 19 są korzystnie zamocowane do leżącej poniżej warstwy składowania 23 lub do warstwy rozprowadzającej ciecz 25, na przykład przez przyklejenie na płaskich powierzchniach 22 korpusów 20, co zapobiega przemieszczaniu się korpusów cylindrycznych 20 wewnątrz pieluchy. Alternatywnie, korpusy cylindryczne 20 mogą być zamocowane do oddzielnej warstwy, na przykład bibułki lub warstwy włókninowej, lub mogą być zamocowane do warstwy przenoszącej 18. Naturalnie korpusy cylindryczne 20 mogą być zamocowane do więcej niż jednej warstwy, np. zamocowane na ich obu płaskich powierzchniach 21, 22.

Wszystkie warstwy chłonne 18, 19, 23, 25 w wkładzie chłonnym 3 pozostają we wzajemnym połączeniu przepływowym ze sobą. A zatem ciecz będzie w sposób ciągły przenoszona do warstwy zbierającej 19 w pielusze w kierunku ogólnie prostopadłym do warstwy osłaniającej 1, niezależnie od tego, gdzie ciecz zetknie się z przenikalną dla cieczy warstwą osłaniającą 1 pieluchy.

Jak jest to widoczne na fig. 2a, warstwa zbierająca ciecz 19 jest stosunkowo cienka przed wchłonięciem przez pieluchę cieczy ustrojowej. Jednakże przestrzeń 24 zbierająca ciecz utworzona pomiędzy korpusami cylindrycznymi 20 na pielusze pokazanej na fig. 2a jest wystarczająca dla odebrania pierwszej objętości wydalonej cieczy. Wydalone ciecze ustrojowe trafiają na przenikalną dla cieczy warstwę osłaniającą 1 pieluchy w małym ograniczonym obszarze lub na małej powierzchni, tzw. głównym obszarze zwilzania.

Umiejscowienie głównego obszaru zwilżania w pielusze będzie nieco różne dla różnych użytkowników. Wynika to z różnic kształtu tułowia oraz płci użytkowników Chłopcy moczą pieluchy nieco bardziej z przodu niż dziewczynki. Umiejscowienie głównego obszaru zwilżania pieluchy może również zmieniać się dla tego samego użytkownika podczas użycia, w wyniku ruchu tułowia i zmian zajmowanych pozycji. A zatem nie jest celowe ustalanie położenia tego obszaru zwilzania dla zilustrowanej pieluchy. Tym niemniej główny obszar zwilżania będzie leżał gdzieś w sekcji krokowej 7 pieluchy.

Ciecz po przejściu poprzez warstwę przenoszącą 18 jest gromadzona w przestrzeni 24 pomiędzy korpusami cylindrycznymi 20 warstwy zbierającej 19 oraz w strukturze włóknistej w pobliżu i wokół głównego obszaru zwilżania pieluchy. Ciecz ta jest następnie rozprowadzana w płaszczyźnie xy pieluchy przez materiał chłonny w warstwie rozprowadzającej 25.

Jednakże cześć cieczy zgromadzona w przestrzeni 24 w warstwie zbierającej 19 przy pierwszym zwilzeniu jest wchłaniana przez korpusy cylindryczne 20. Ponieważ materiał w korpusach cylindrycznych 20 rozszerza się w kierunku osi z, pieluchy po zwilżeniu, rozszerzenie takie powoduje rozdzielenie warstwy przenoszącej 18 i warstwy składowania 23 bądź warstwy rozprowadzającej ciecz 25 w kierunku osi z, w wyniku czego następuje powiększenie przestrzeni 24. A zatem przy w przypadku kolejnego zwilżenia pieluchy przestrzeń dostępna dla momentalnego zbierania cieczy będzie większa niż przy pierwszym zwilżeniu. Tak więc szybkość wnikania cieczy w pieluchę nie zmniejsza się w wyraźny sposób, może nawet wzrosnąć przy kolejnym zwilżeniu wkładu chłonnego 3.

Ponieważ przestrzeń 24 w warstwie zbierającej ciecz 19 jest utworzona pomiędzy korpusami cylindrycznymi 20, ciecz przenikająca poprzez warstwę przenoszącą 18 będzie wypływać na stosunkowo większej powierzchni wokół głównego obszaru zwilżania. Ciecz jest wchłaniana w warstwę składowania 23 i w warstwę rozprowadzającą 25 stosunkowo wolniej ze względu na zwartą strukturę tych warstw, natomiast duza część tej cieczy może przepływać po powierzchni warstwy składowania 23, która jest zwrócona do przestrzeni 24, i rozchodzić się na dość znacznej powierzchni zanim zostanie wchłonięta przez warstwę składowania 23 lub przez korpusy cylindryczne 20 w warstwie zbierającej 19. Zatem pęcznieją nie tylko korpusy cylindryczne 20 lezące w pobliżu głównego obszaru zwilzania, które są zwilżane cieczą i pęcznieją w kierunku z, lecz rozszerzanie takie będzie również widoczne w pewnej odległości od obszaru zwilzania. Ciecz stopniowo rozpływa się dalej w pielusze w wyniku przeno187 532 szenia jej w warstwie rozprowadzającej 25 dla późniejszego przechowania w warstwie składowania 23.

Pielucha pokazana na fig. 3-5 ma zasadniczo taką samą budowę jak pielucha pokazana na fig. 1 i posiada wkład chłonny 103 zamknięty pomiędzy przenikalną dla cieczy warstwą osłaniającą 101 i nieprzenikalną dla cieczy warstwą osłaniającą 102. Pielucha ta posiada część przednią 105, część tylną 106 i umieszczoną pośrodku część krokową 107, i występują tu dwie podłużne krawędzie boczne 108, 109, przednia krawędź taliowa 110 i tylna krawędź taliowa 111. Pielucha ta ma kształt teowy, gdzie człon poprzeczny tworzy część przednią pieluchy 105, a człon pionowy o stopniowo wzrastającej szerokości tworzy część krokową 107, na części tylnej 106 i w kierunku tylnej krawędzi taliowej 111.

Elastyczne urządzenia 112 i 113 o kształcie litery V, rozszerzającym się od przedniej krawędzi taliowej 110 w kierunku tylnej krawędzi taliowej 111 umieszczono wzdłuż krawędzi bocznych 108, 109 pieluchy. Patki zapięcia 115, 116 są zamontowane na każdej krawędzi bocznej 108, 109 w tylnej części 106, w pobliżu tylnej krawędzi taliowej 111, a odpowiadające im obszary wyznaczone 117 są umieszczone na zewnątrz nieprzenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 102 w przedniej części pieluchy 106, w pobliżu przedniej krawędzi taliowej 110.

Wkład chłonny 103 tej pieluchy zawiera warstwę przenoszącą 118 tego samego rodzaju jak w pielusze pokazanej na fig. 1 i mającą taki sam kształt jak rozmiar pieluchy. Warstwa zbierająca 119 posiada przestrzeń 124 zbierającą ciecz w postaci podłużnych wgłębień lub kanałów i jest umieszczona po wewnętrznej stronie warstwy przenoszącej 118. Jak wynika z fig. 3, kanały mogą przebiegać w kierunku podłużnym lub poprzecznym wyrobu. Kanały mogą być wykonane w postaci wgłębień wytłoczonych w warstwie zbierającej 119 lub też warstwa 119 może być utworzona z licznych podłużnie lub poprzecznie przebiegających pasm, pomiędzy którymi umieszczone są podłużne wgłębienia lub kanały. Pasma te są zamocowane do warstwy składowania 123 lub do warstwy rozprowadzającej ciecz 125, której rodzaj i kształt odpowiadają pielusze pokazanej na fig. 1, na przykład w drodze klejenia lub w inny sposób.

Jak najlepiej widać na fig. 4a kanały w warstwie zbierającej 119 są przed zwilżeniem pieluchy stosunkowo płytkie. Jednakże objętość kanałów jest wystarczająca dla odebrania pierwszej objętości cieczy przez pieluchę. Ciecz wnikająca w pieluchę może szybko rozpływać się od głównego obszaru zwilżania wzdłuż kanałów: Następnie ciecz z kanałów jest stopniowo wchłaniana przez warstwę zbierającą 119, warstwę składowania 123 i warstwę rozprowadzającą 125.

Naturalnie część cieczy odebranej przez pieluchę, wnikająca poprzez warstwę przenoszącą 118, będzie bezpośrednio zwilżać te części warstwy zbierającej 119, które są umieszczone w głównym obszarze zwilżania pieluchy i te części warstwy zbierającej 119 zaczynają momentalnie pęcznieć w kierunku osi z pieluchy. Zwilżanie warstwy zbierającej 119 w odległości od głównego obszaru zwilżania następuje po pewnym czasie potrzebnym dla przepływu cieczy przez kanały. Na fig. 5 pokazano, w jaki sposób ciecz rozprzestrzenia się w kierunku podłużnym pieluchy w wyniku zmiennego rozszerzania się warstwy zbierającej 119 (pokazanej w przekroju) w kierunku osi z pieluchy, w zależności od odległości od głównego obszaru zwilżania. Podobną ilustrację przedstawia fig. 4b ukazująca rozprowadzanie cieczy w kierunku poprzecznym pieluchy.

Pielucha pokazana na fig. 6 ma ogólnie taką samą budowę jak pieluchy z fig. 1-5 i zawiera wkład chłonny 203 zamknięty pomiędzy przepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą 201 i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą 202. Pielucha ta ma kształt klepsydry i posiada część przednią 205, część tylną 206 i pośrednią węższą część krokową 207, dwie podłużne krawędzie boczne 208, 209, przednią krawędź taliową 210 i tylną krawędź taliową 211. Elastyczne urządzenia 212, 213 umieszczone są wzdłuż podłużnych krawędzi bocznych 208, 209 pieluchy i wzdłuż tylnej krawędzi taliowej 211. Pielucha jest zapinana do kształtu majtek za pomocą dwóch patek zapięcia 215, 216, umieszczonych na podłużnie wystających krawędziach bocznych 208, 209 w pobliżu tylnej krawędzi taliowej 211. Patki zapięcia 215, 216 mogą być zamocowane w obszarze wyznaczonym 217 występującym na pielusze w przedniej części 205, w pobliżu przedniej krawędzi taliowej 210.

Wkład chłonny 203 jest wykonany z dwóch warstw 219, 223. Warstwa zbierająca 219, umieszczona bliżej przenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 201 składa się z siatki 226

187 532 dużych oczkach, w postaci dzianego, plecionego lub tkanego materiału, który po zwilżeniu pęcznieje w kierunku grubości pieluchy, tzn. w kierunku osi z. Materiał może mieć postać nici, pasów lub taśm, które zawierają superabsorbent, materiał tworzący żel. Innym materiałem, jaki może być zastosowany, są nici lub pasy pokryte mieszaniną polimerową ulegającą fermentacji po zwilżeniu do postaci stabilnej pianki na pasach lub niciach. Poniżej warstwy zbierającej 219, patrząc w kierunku od przenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 201, występuje warstwa składowania 223 tego samego rodzaju jak opisano w odniesieniu do pieluch pokazanych na fig. 1-5. Pielucha pokazana na fig. 6 może być zaopatrzona w miękką, o dużych porach warstwę zbierającą i przenoszącą pomiędzy przepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą 201 i warstwą składowania 223, według potrzeby. Podobnie warstwa rozprowadzająca ciecz może być umieszczona w sposób odpowiadający opisowi podanemu w odniesieniu do fig. 1 -5.

Na figurze 7 przedstawiono alternatywny przykład wykonania zbierającej ciecz warstwy 319 wykonanej z materiału, który pęcznieje w kierunku z. Warstwa zbierająca 319 zawiera liczne przelotowe okrągłe otwory, pełniące rolę zasobników zbierających ciecz i tworzące przestrzeń 324 zbierającą ciecz. Warstwa zbierająca 319 jest przeznaczona do zastosowania jako jedynie warstwa chłonna, lub razem z innymi warstwami chłonnymi, takimi jak warstwy przenoszące, warstwy składowania i/lub warstwy rozprowadzające w wyrobie chłonnym, takim jak pielucha, podpaska higieniczna lub podpaska dla osób niewstrzemięźliwych itp. Ponieważ warstwa zbierająca 319 pęcznieje po zwilżeniu w kierunku z, tzn. w kierunku grubości, objętość otworów tworzących przestrzeń 324 zbierającą ciecz będzie wzrastać, zwiększając również ich zdolność gromadzenia cieczy.

Najwięcej otworów w warstwie zbierającej 319 występuje w obszarze przewidzianym do umieszczenia w głównym obszarze zwilżania wyrobu chłonnego. Ponieważ otwory nie są wzajemnie połączone, ciecz nie będzie swobodnie przepływać między nimi, lecz będzie rozpływać się w płaszczyźnie xy warstwy zbierającej 319 w wyniku przepływu kapilarnego w materiale chłonnym umieszczonym pomiędzy otworami. W związku z tym nie ma powodu wykonywania otworów w zbyt dużej odległości od głównego obszaru zwilżania.

Na figurze 8 pokazano następny przykład wykonania warstwy zbierającej 419 do zastosowania w wyrobach chłonnych. Warstwa zbierająca 419 według fig. 8 jest utworzona ze wstęgi materiału przeciętej na dwie części wzdłuz sinusoidy 427, przy czym obie połówki wstęgi 428, 429 zostały przesunięte względem siebie w kierunku podłużnym tej wstęgi o odległość odpowiadającą połowie długości fali. W wyniku tego utworzono podłużnie przebiegającą środkową przestrzeń 424 zbierającą ciecz w postaci otworów we wstędze na przemian z zachodzącymi na siebie częściami wstęgi 430. Tak jak we wcześniej opisanych przykładach warstwa zbierająca 419 jest wykonana z materiału, który po zwilżeniu pęcznieje w kierunku grubości tego materiału, tzn. w kierunku osi z.

Na figurze 9 pokazano przykład innej warstwy zbierającej 519 utworzonej z materiału wstęgowego zaopatrzonego w przestrzeń 524 zbierającą ciecz w postaci otworów utworzonych najpierw poprzez przecięcie wstęgi na dwie części podłużne wzdłuż linii krzywej, i następnie podłużne przesunięcie części wstęgi dla wytworzenia powtarzalnego wzoru otworów i zakładkowych części 530 wstęgi. Wstęga pokazana na fig. 9 została przecięta wzdłuż dwóch sinusoid 527. Następnie poprzez przestawienie części krawędziowych 528, 529 tej wstęgi względem jej środkowej części 531 uzyskano dwa podłużnie przebiegające rzędy otworów na przemian z zachodzącymi na siebie zakładkowymi częściami 530. Naturalnie zasada ta może być wykorzystana dla utworzenia każdej żądanej ilości rzędów otworów we wstędze materiału. W tym przypadku ilość rzędów otworów jest określona przez ilość krzywoliniowych cięć wykonanych na wstędze.

Warstwa zbierająca 619 pokazana na fig. 10 ma postać wstęgi, która została przecięta wzdłuz w taki sam sposób jak wstęga z fig. 9. Jedna krawędziowa część 628 wstęgi została następnie przesunięta wzdłużnie i poprzecznie względem podłużnej osi 632 wstęgi. Druga krawędziowa część 629 wstęgi została przesunięta podłużnie i poprzecznie w kierunku podłużnej osi symetrii 632 wstęgi. Umożliwia to ustawienie wielkości przestrzeni 624 zbierającej ciecz w postaci otworów 624', 624 i wielkości zakładkowych części 630', 630''. Wielkość otworów 624 może być zmniejszona poprzez przestawienie krawędziowej części 629 w kierunku podłużnej osi

187 532 symetrii 632 wstęgi, przy jednoczesnym uzyskaniu większego zachodzenia części zakładkowych 630 pomiędzy częściami wstęgi. Wielkość otworu 624'jest zwiększana w podobny sposób, poprzez odsunięcie krawędziowej części 628 wstęgi 619 od osi symetrii 632.

Na figurze 11 pokazano, w jaki sposób można uzyskać podłużnie przebiegające otwory pomiędzy częściami materiału warstwy zbierającej 719 w postaci wstęgi, przeciętej wzdłuż sinusoid 727. Części wstęg 728, 729, 731 na fig. 11 są wzajemnie przesunięte zarówno w kierunku podłużnym i w kierunku poprzecznym wstęgi poprzez przesunięcie krawędziowych części 728, 729 poprzecznie względem podłużnej osi symetrii 732 wstęgi. Szerokość przestrzeni zbierającej ciecz 724 w postaci otworów 724', 724'' pomiędzy dwoma częściami wstęgi jest określona przez odległość rozsunięcia obu części wstęgi. Na fig. 11 przedstawiono dwa przykłady otworów o wzajemnie zróżnicowanych szerokościach 724', 724”. Wstęga może być zaopatrzona w dowolną liczbę otworów opisanych powyżej.

Części wstęgi mogą być umieszczone w wyrobie z krzywoliniowymi nacięciami lub szczelinami ułożonymi w kierunku podłużnym lub poprzecznym wyrobu. Można dobrać inne kształty niż sinusoidy, jak na przykład linie piłokształtne lub kwadratowe.

Można uzyskać różne rozmiary otworów za pomocą fal posiadających różne amplitudy wzdłuż krzywej, na przykład otwory rozmieszczone w obszarze zwilżania będą większe niż otwory umieszczone w obszarze zewnętrznym. Mogą być również dobrane fale o zmiennej długości fali, dzięki którym uzyskuje się zmienne zachodzenie na siebie pomiędzy otworami przy danym przesunięciu pomiędzy częściami wstęgi.

Przykład

Wycięto próbki o bokach 5x5 cm z próbek materiałów zawierających:

A) DFR (suchoformowany ścier bębnowy), tzn. suchoformowany arkusz ścieru suszonych pneumatycznie włókien celulozowych ścieru chemo-termo-mechanicznego (CTMP) (według opisu nr 94/10956), o gramaturze 300 g/m².

B) DFR jak wyżej, z domieszką 20% wagowych superabsorbentu (Salsorb CL10).

C) Chemiczny puszysty celulozowy ścier drzewny z dodatkiem 48% wagowych superabsorbentu (IM 7100), o gramaturze 500 g/m2.

D) Chemiczny puszysty celulozowy ścier drzewny z dodatkiem 30% wagowych superabsorbentu (IM 7100), o gramaturze 300 g/m2.

W każdej próbce wycięto cztery okrągłe otwory o średnicy 10 mm.

Próbki zważono w stanie suchym i zmierzono ich grubość narzędziem pomiarowym 45x45mm pod naciskiem 2,5 N.

Próbki umieszczono na gęstym materiale sieciowym (podobnym jak w torebkach herbaty) i pozostawiono do swobodnego spęcznienia w zbiorniku zawierającym 0,9% roztwór NaCl.

Następnie wyjęto próbki ze zbiornika pozostawiając do odcieknięcia przez około 30 sekund, po czym zmierzono grubość w mokrym stanie i zważono próbki.

Różnica pomiędzy grubością w stanie mokrym i suchym określa zdolność pęcznienia materiału w kierunku z.

Uzyskano następujące wyniki:

Tabela 1

Zdolność pęcznienia w kierunku osi z

Próbka	Ciężar suchej substancji [g]	Ciężar mokrej substancji [g]	Grubość suchej substancji [mm]	Grubość mokrej substancji [mm]	Przyrost [%]
A	0,75	17,71	0,42	5,57	1226
B	1,17	32,50	0,96	8,51	786
C	2,30	77,57	8,96	22,19	148
D	1,19	37,27	5,18	12,21	136

Wyniki pomiarów są średnią z czterech pomiarów.

187 532

W celu zmierzenia pęcznienia w kierunku xy oraz wpływu pęcznienia na wielkość otworów przeprowadzono analizę obrazu za pomocą programów łmage Grabber i Optilab w następujący sposób:

Próbki jw. umieszczono w małym naczyniu szklanym.

Na podświetlonym stole urządzenia do analizy obrazu położono czarny papier, na którym ustawiono naczynie i próbki.

Uruchomiono program Grabber i ustawiono ostrość aparatu fotograficznego. Wykonano cztery zdjęcia suchej próbki od góry, po jednym dla każdego otworu.

Do naczynia wlano 0,9% roztwór NaCl i pozostawiono próbki na dwadzieścia minut w celu wchłonięcia cieczy.

Nadmiar cieczy usunięto pipetą.

Wykonano 4 zdjęcia z góry po jednym dla każdego otworu.

Figura 12a i b przedstawiają otwory i otaczające części suchej i mokrej próbki A, podanej kolejności.

Na fig. 13a i b przedstawiono otwór i otaczające części suchej i mokrej próbki C, w podanej kolejności.

Jak wynika z ilustracji otwór w próbce A zasadniczo zachował swe pole powierzchni po zwilżeniu, natomiast powierzchnia otworu próbki C została zasadniczo zmniejszona.

Zmierzono wielkość (pole) otworu w następujący sposób.

Wykonano skalowane zdjęcie suwmiarki ustawionej na 10,0 mm na suchej próbce, które wprowadzono następnie do programu łmage Grabber.

Wykonano skalowane zdjęcie suwmiarki ustawionej na 10,0 mm na mokrej próbce, które wprowadzono następnie do programu łmage Grabber.

Uruchomiono program Optilab (Graftek) w celu skalibrowania podziałki. Narysowano linię na skalowanym obrazie, który skalibrowano z dokładnością 10,0 mm.

Każdy otwór przeznaczony do zmierzenia był kalibrowany według skali obrazu odnośnych próbek.

Zmierzono skalę szarości dla krawędzi otworu, tzn. rozróżniając linie pomiędzy odcieniami szarości popielatą i szarą (fig. 13b), gdzie czarny kolor oznacza otwór, szary superabsorbent, a popielaty - masę celulozową

Zmierzono pole otworu i wydrukowano wyniki.

Uzyskano następujące wyniki:

Tabela 2

Zmiana pola i objętości otworu po zwilżeniu

Próbka	Pole otw. w stanie suchym [mm2]	Pole otw. w stanie mokrym [mm2]	Obj. otw. w stanie suchym [mm3]	Obj. otw. w stanie mokrym [mm3]	Zmiana obj. otworu [%]
A	7,53	7,31	3,16	40,71	1188
B	7,50	4,98	7,20	42,38	489
C	6,99	2,86	62,63	63,46	1
D	7,22	4,41	37,42	53,84	44

Przedstawione wyniki są średnią z czterech pomiarów.

Objętość otworu obliczono jako iloczyn powierzchni otworu i grubości próbki (tabela 1). Wyniki uzyskane dla próbek C i D wykazują, ze wymaganie, aby materiał warstwy zbierającej wykazywał wzrost wymiaru w kierunku z nie jest wystarczający dla zapewnienia zasadniczego wzrostu objętości w przestrzeni zbierającej ciecz. Próbka C wykazująca wzrost w kierunku z o 148% daje wzrost objętości tylko 1%. Próbka D jest tylko nieco lepsza. A zatem istotny jest wymóg według obecnego wynalazku, aby materiał warstwy zbierającej wykazywał również stosunkowo małą rozszerzalność w kierunku xy po zwilżeniu.

Choć wynalazek opisano powyżej w odniesieniu do pieluch, rozumie się, ze znajduje on zastosowanie do wszystkich rodzajów wyrobów chłonnych przeznaczonych do wchłaniania

187 532 cieczy ustrojowych. Przykładami takich wyrobów są pieluchy i podpaski dla niepowściągliwych dzieci oraz osób dorosłych, podpaski higieniczne, wkładki majtkowe, prześcieradła ochronne, podkłady do siedzenia, materiały opatrunkowe, itp.

Jest zrozumiałe, że wynalazek nie ogranicza się do opisanych kształtów i rozmiarów otworów, kanałów i pęczniejących korpusów oraz że mogą być wykonane inne przykłady. Przykładowo otwory umieszczone w warstwie zbierającej ciecz mogą mieć każdy odpowiedni kształt lub wymiar. Możliwe jest również połączenie otworów i kanałów o różnych kształtach i rozmiarach w jednym wyrobie. Pęczniejące korpusy umieszczone jako kolumny w przestrzeni zbierającej ciecz mogą również różnić się rozmiarem i kształtem i nie ograniczają się do wspomnianych powyżej korpusów cylindrycznych. Jak wspomniano powyżej, wgłębienia zbierające ciecz mogą być również wykonane jako przestrzeń, której gęstość i gramatura są mniejsze niż gęstość i gramatura otaczającej warstwy zbierającej i mogą na przykład zawierać porowaty materiał sprężysty, jak na przykład watę włóknistą, piankę chłonną itp.

Wkład chłonny może zawierać więcej niż jedną warstwę zbierającą. W tym zakresie następne warstwy zbierające mogą być wykonane z tego samego rodzaju materiału jak pierwsza warstwa zbierająca, bądź mogą różnić się zasadniczo doborem materiału lub konstrukcją.

187 532

187 532 <112 (¹⁰⁴

025W ΤΏ> 10?

10L _rl03 118, ,104

Ω2? <12403bo ? Tir Z ή FIG.4b /07.119

-123 125^ <-102

FIG 5

205— (-210 -202 /201 ^J-!----I_va?3

217 319

208

-]k ~ “,224 _z1T , ι tyfr-łr-rriiiy I ™

207+! i

213206 l

I ^dr FF V Φ'

IprH¹' ' «F t)-©*? I / B j y,- b \ / tyi9 \

209

-226

212

204

Q Ό 215’

203 <711 -214 '223

O

3240 O σ' o o o o o o oo Oo oo o OOo oo o

Wi7

FIG.6

187 532

FIG.9

187 532 , 630', 631 z 630

<724' <732 ^724 FIG.11

187 532

FfG.!2a

FIG.12b

187 532

FIG.13a

FIG.13b

187 532

FIG.1

70 ^L22 νΞ <24 <2 <3 <13

FIG. 2Q

21> (1 19s 18

FIG.2b

f ! ,0000024 .125 ; Liw

11£= ----- — = = --H -l_f -106 ! b^ „ ₌_- = ₌ =. X =0 ι I I

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (19)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrób chłonny zawierający przenikalną dla cieczy zewnętrzną warstwę osłaniającą umieszczoną na pierwszej powierzchni tego wyrobu, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę osłaniającą umieszczoną na drugiej powierzchni tego wyrobu i wkład chłonny zamknięty pomiędzy tymi dwoma warstwami osłaniającymi zawierający przestrzeń zbierającą ciecz, która posiada co najmniej jedno wgłębienie łub co najmniej jeden obszar o mniejszej gęstości niz zbierająca ciecz warstwa wkładu chłonnego, przyległa do przestrzeni zbierającej ciecz i umieszczona zasadniczo w tej samej płaszczyźnie co ta przestrzeń, w którym warstwa zbierająca zawiera materiał zwiększający, po zwilżeniu, swój wymiar w kierunku zasadniczo prostopadłym do pierwszej powierzchni tego wyrobu, znamienny tym, że materiał w warstwie zbierającej (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719), po zwilżeniu, ma stosunkowo małą rozszerzalność w kierunku (xy) zasadniczo równoległym do pierwszej powierzchni wyrobu oraz warstwa zbierająca (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) składa się ze wstęgi z włókien celulozowych ścieru mechanicznego, termomechanicznego, chemomechanicznego łub termo-chemo-mechanicznego i/lub włókien ścieru chemicznego usztywnionych chemicznie łub usieciowanych, przy czym wstęga ma gramaturę 30-2000 g/m², korzystnie 50-1500 g/m², bardziej korzystnie 100-1000 g/m² i jest sprasowana do gęstości 0,2-1,2 g/cm³, korzystnie 0,25-1,0 g/cm³ i najkorzystniej 0,3-0,9 g/cm3, łub warstwa zbierająca (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) jest wykonana ze sprasowanego materiału piankowego, który po nawilżeniu rozszerza się w kierunku swej grubości.
2. 2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, ze rozszerzanie materiału w kierunku (xy) jest nie większe niż wynikające ze zmniejszenia pola przestrzeni (24,124, 224, 324, 424, 524, 624, 724) zbierającej ciecz w kierunku (xy) o najwyżej 25%, korzystnie o najwyżej 20% i najkorzystniej o najwyżej 10% po nasyceniu 0,9% roztworem NaCl.
3. 3. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że rozszerzanie materiału w kierunku (z) wynosi co najmniej 100%, korzystnie co najmniej 200%, bardziej korzystnie co najmniej 400% i najkorzystniej co najmniej 900% po nasyceniu 0,9% roztworem NaCl.
4. 4. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że z warstwą zbierającą (19, 219) jest połączona przepływowo warstwa składowania (23, 123), która jest umieszczona na tej stronie warstwy zbierającej (19, 119), która leży w pobliżu nieprzenikalnej dla cieczy warstwy osłaniającej (2,102).
5. 5. Wyrób według zastrz. 4, znamienny tym, że warstwa składowania (23, 123) zawiera materiał posiadający dobre właściwości w zakresie utrzymywania cieczy, taki jak włókna celulozowe w połączeniu z materiałem superabsorbenta, laminaty bibułek z materialem superabsorbenta łub piankowy materiał chłonny;
6. 6. Wyrób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że z warstwą zbierającą (19, 119) jest połączona przepływowo warstwa rozprowadzająca ciecz (25, 125), położona pomiędzy warstwą zbierającą (19, 119) i warstwą składowania (23, 123) albo pomiędzy warstwą składowania (23,123) i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą (2, 102).
7. 7. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że pomiędzy warstwą zbierającą (19, 119) i przenikalną dla cieczy warstwą osłaniającą (1, 101) jest umieszczona warstwa przenosząca ciecz (18, 118).
8. 8. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, ze warstwa przenosząca (18, 118) zawiera materiał o dobrych właściwościach rozprowadzania cieczy, taki jak sprasowany celulozowy ścier drzewny, porowata mata włóknista lub watolina z włókien syntetycznych łub naturalnych, albo materiał piankowy o otwartych komórkach.
9. 9. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, że warstwa przenosząca (18, 118) zawiera materiał zdolny do szybkiego odebrania cieczy i przekazania cieczy do warstw leżących poniżej, który może zawierać przykładowo słabo sprasowaną puszystą celulozową warstwę ście187 532 ru mechanicznego, termomechanicznego lub chemo-termo-mechanicznego, chemicznie usztywnione lub usieciowane włókna celulozowe, matę włóknistą lub watolinę z włókien syntetycznych bądź naturalnych, albo piankowy materiał chłonny.
10. 10. Wyrób według zastrz. 2, znamienny tym, że przestrzeń (24, 124, 224, 324, 424, 524, 624, 724) zbierająca ciecz zawiera co najmniej jeden otwór przechodzący przez co najmniej część grubości warstwy zbierającej (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) lub obszary 0 mniejszej gęstości niż materiał otaczający w warstwie zbierającej (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719).
11. 11. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa zbierająca (19) jest wykonana z co najmniej dwóch oddzielnych materiałowych korpusów (20), tworzących słupkowe elementy umieszczone zasadniczo prostopadle pomiędzy dwoma innymi materiałowymi warstwami (18, 23) w tym wyrobie oraz tworzącymi razem z tymi warstwami (18, 23) spójną przestrzeń (24) zbierającą ciecz pomiędzy tymi warstwami (18, 23).
12. 12. Wyrób według zastrz. 2, znamienny tym, że przestrzeń (124) zbierająca ciecz składa się z co najmniej jednego kanału, który rozciąga się w kierunku podłużnym wyrobu.
13. 13. Wyrób według dowolnego z zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa zbierająca (419, 519, 619, 719) jest utworzona przez wstęgę materiału podzieloną w kierunku podłużnym tej wstęgi wzdłuż falistej krzywej, którą przecina co najmniej dwukrotnie krzywą przebiegającą w kierunku podłużnym tej wstęgi oraz obie części wstęgi są przestawione względem siebie w płaszczyźnie wstęgi co najmniej w kierunku podłużnym tej wstęgi, tworząc między sobą przestrzeń (424, 524, 624, 724) zbierającą ciecz w płaszczyźnie tej wstęgi.
14. 14. Wyrób według zastrz. 13, znamienny tym, że wstęga materiałowa jest umieszczona w wyrobie z falistą krzywą przebiegającą w kierunku podłużnym tego wyrobu lub w jego kierunku poprzecznym.
15. 15. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna celulozowe zawierają suchoformowane włókna do postaci wstęgi umieszczone w wyrobie bez rozwłóknienia i tworzenia puchu.
16. 16. Wyrób według zastrz. 1 albo 15, znamienny tym, że warstwa zbierająca (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) składa się z sucho formowanego arkusza formowanej pneumatycznie wstęgi z włókien celulozowych, sprasowanego do pierwszej gęstości 0,2-1,2 g/cm³ 1 zmiękczonego mechanicznie do drugiej gęstości mniejszej od początkowej i rozwarstwionego, zawierającego liczne niecałkowicie rozdzielone cienkie warstwy włókniste mające gęstość odpowiadającą pierwszej gęstości.
17. 17. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa zbierająca (19,119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) jest wykonana z warstwy materiałowej zawierającej materiał sprężysty, sprasowanej prostopadle do płaszczyzny przechodzącej przez warstwę i związanej w sprasowanym w stanie środkiem wiążącym rozpuszczalnym w cieczach ustrojowych.
18. 18. Wyrób według zastrz. 17, znamienny tym, że warstwa zbierająca (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) jest wykonana z warstwy sprasowanych włókien zawierających co najmniej częściowo włókna posiadające pewną sprężystość w mokrym stanie.
19. 19. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że proporcja objętości warstwy zbierającej (19, 119, 219, 319, 419, 519, 619, 719) zawierającej przestrzeń (24, 124, 224, 324, 424, 524, 624, 724) zbierającą ciecz jest największa w głównym obszarze zwilzania tego wyrobu, to jest w obszarze przewidzianym do zwilzania cieczą ustrojową jako pierwszy.