PL187431B1

PL187431B1 - Zespolony zwój do etykietowania

Info

Publication number: PL187431B1
Application number: PL97321121A
Authority: PL
Inventors: Thomas R. Loemker; Donald L. Karn; Paul H. Hamisch Jr.; Rudolph J. Klein
Original assignee: Monarch Marking Systems Inc
Priority date: 1996-07-29
Filing date: 1997-07-14
Publication date: 2004-07-30
Also published as: PL321121A1; HK1005940A1; HU219784B; EP0822143A2; SG50840A1; CN1176885A; MX9705125A; DE69721408D1; ES2199325T3; DE69721408T2; CA2208278C; CN1068830C; HUP9701041A1; CO4650071A1; JPH1077016A; US5705245A; EP0822143B1; AR008096A1; ZA975736B; DK0822143T3

Abstract

1. Zespolony zwój do etykietowania do zastosowania w etykieciarce zawierajacy ko- lo zasilania majace pary osiowo rozmieszczonych i obwodowo rozstawionych zebów zasi- lania z powierzchniami zebów, w których jedna powierzchnia zeba kazdej pary jest nachy- lona w kierunku jednego boku kola zasilania, a druga powierzchnia zeba kazdej pary jest nachylona w kierunku drugiego boku kola zasilania, w celu wciagania w kierunku prowa- dzacym na zwoju nosnika w miejscu, gdzie etykiety zostaly rozwarstwione, przy czym zespolony zwój do etykietowania obejmuje: przechodzacy wzdluznie zwój nosnika majacy boczne krawedzie, szereg etykiet rozlacznie przyklejonych do zwoju nosnika za pomoca kleju przylepcowego na etykietach, szczeliny zasilania w zwoju nosnika rozmieszczone od bocznych krawedzi, przy czym szczeliny zasilania sa rozmieszczone w dwóch przecho- dzacych wzdluznie i rozmieszczonych poprzecznie kolumnach oraz szczeliny zasilania poprzecznie ustawione w linii parami, znamienny tym, ze szczeliny zasilania maja nachy- lone powierzchnie zasilania zazebialne z nachylonymi powierzchniami zebów, nachylenie powierzchni zasilania w jednej kolumnie szczelin zasilania jest poprzeczne w jednym kie- runku w strone jednej bocznej krawedzi i nachylenie powierzchni zasilania w drugiej ko- lumnie szczelin zasilania jest poprzeczne w drugim kierunku w strone drugiej bocznej krawedzi, powierzchnie zasilania sa tak nachylone, aby ulatwic utrzymanie zwoju nosnika scentrowanego poprzecznie podczas przesuwania do przodu zwoju nosnika przez nachylo- ne powierzchnie zebów, szczeliny zasilania sa utworzone przez naciecia, które okreslaja czesci klapkowe, i wszystkie czesci klapkowe znajduja sie pod etykietami i przechodza w innym kierunku niz kierunek prowadzacy. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób etykietowania.

Jako odnośniki w opisie podano następujące patenty US o numerach: 3,611,929, K. Schrotz; 3,783,083, W. Jenkins: 4,094,438, G. Neubauer; 4,116,747, P. Hamisch, Jr.; i 4,260,656, J. Mullen. Patent Mullena przedstawia, szczególnie na Fig. 1, ujemne skutki odrywania paska podkładki czyli zwoju nośnika, gdy zasilające otwory są utworzone przez nacięcia lub szczeliny, które wytwarzają części klapkowe przechodzące w kierunku prowadzącym. Takie

187 431 części klapkowe są uważane za prowadzące części klapkowe. W patencie Jenkinsa, szczególnie w odmianie przedstawionej na Fig. 28 i 29, nacięcia lub szczeliny występują w częściach klapkowych, które przechodzą w kierunku nadążania, zatem są uważane za nadążające części klapkowe. To, czy część klapkowa jest częścią prowadzącą czy nadążającą, zależy od względnego położenia zawiasu lub linii, dokoła której część klapkową zagina się lub obraca, gdy ząb zębatego członu napędzającego wchodzi w szczelinę zasilania. Gdy dowolna część części klapkowej prowadzi lub wyprzedza linię zagięcia lub zawiasę w kierunku przenoszenia zwoju, to tę część klapkową uważa się za prowadzącą część klapkową. Gdy dowolna część części klapkowej nadąża lub opóźnia się w stosunku do linii zagięcia lub zawiasy i w stosunku do kierunku przenoszenia zwoju, to tę część uważa się za nadążającą część klapkową. Gdy żadna część zwoju ani nie prowadzi, ani nie nadąża w stosunku do linii zagięcia lub zawiasy, to taką część klapkową uważa się za „obojętną”. W odmianie przedstawionej na Fig. 1 do 9, na przykład, w patencie Jenkinsa, pasek podkładki 32 ma dwie obojętne klapki lub części klapkowe 59 i 59'. Uważa się, że zarówno obojętna część klapkowa, jak i nadążająca część klapkowa przechodzi w kierunku innym, niż kierunek prowadzący.

Należy zauważyć, że żadna z korzystnych odmian niniejszego wynalazku nie wymaga stosowania łamliwej części w celu utrzymania części klapkowej w płaszczyźnie zwoju nośnika zanim część klapkowa zostanie zazębiona przez zęby zasilające.

Przedmiotem wynalazku są ulepszenia sposobu etykietowania.

Według stanu techniki czyniono różne próby w celu poprawy podawania zespolonego zwoju do etykietowania w etykieciarce w kierunku wzdłużnym czyli w kierunku zasilania. W praktyce, etykieciarka ma różne prowadnice krawędzi bocznych lub powierzchnie prowadzące krawędzie, które stosuje się w celu ułatwienia układania zespolonego zwoju do etykietowania i w celu zapobieżenia poprzecznemu lub bocznemu zbaczaniu zespolonego zwoju do etykietowania w etykieciarce. Takie zespolone zwoje do etykietowania zwykle przenoszą etykiety, na których może być drukowana cena i/lub inne dane. Ponieważ koszt etykiet zależy od ich wielkości, to jest istotne, aby wielkość etykiet wystarczała jedynie do wydrukowania na nich możliwie dużej ilości danych w etykieciarce. Właściwe układanie jest ważne, ponieważ dane muszą być rejestrowane na etykiecie. Rejestracja wzdłużna i poprzeczna są ważne, ponieważ wszystkie dane wydruku muszą mieścić się między krawędziami etykiety. Rejestracja wzdłużna i poprzeczna są bardzo ważne na etykietach, które przenoszą wstępnie drukowane informacje, takie jak nazwa magazynu, ponieważ dane drukowane przez etykieciarkę nie powinny nachodzić na te wstępnie drukowane informacje. Prowadnice krawędzi bocznych lub czołowe powierzchnie prowadzące krawędzie zwiększają opór na zwoju. Opór ten musi być pokonany, aby można było przesyłać zwój w etykieciarce. Ponadto, prowadnice krawędzi bocznych lub czołowe powierzchnie prowadzące krawędzie wykazują tendencje do gromadzenia się na nich kleju lub innych resztek podczas ciągłej pracy, co dodatkowo zwiększa opór i może spowodować spowolnienie działania i/lub zatarcie się etykieciarki.

Ulepszony zespolony zwój do etykietowania według wynalazku ma poprzecznie rozmieszczone szczeliny zasilające, rozmieszczone w pewnych odległościach od bocznych krawędzi zwoju nośnego wzdłuż zwoju nośnika i te zasilające szczeliny są nie tylko zazębione z zębatym członem napędzającym w celu przesyłania zwoju nośnika w kierunku zasilania, ale szczególnie szczeliny zasilające mają czołowe powierzchnie zasilania, które ułatwiają ustawianie w linii zwoju nośnika i układanie zwoju nośnika wzdłuż ścieżki zasilania przez etykieciarkę.

Według jednej odmiany niniejszego wynalazku, zespolony zwój do etykietowania obejmuje przechodzący wzdłużnie zwój nośnika, do którego rozłącznie przykleja się etykiety za pomocą kleju przylepcowego. W zwoju nośnika są szczeliny zasilania korzystnie w postaci par rozmieszczonych poprzecznie. Występuje założony z góry rozkład szczelin zasilania w stosunku do etykiet, tak aby podczas podawania zwoju nośnika przez zębaty człon napędzający zazębiony w jednej lub kilku parach szczelin zasilających, etykiety były rejestrowane w położeniu drukowania pomiędzy głowicą drukarską a płytą. Konstrukcja i układ szczelin zasilania ułatwia utrzymanie ustawianie w linii zwoju nośnika w ścieżce zasilania etykieciarki podczas podawania zwoju nośnika. W szczególności szczeliny zasilania mają czołowe po4

187 431 wierzchnie zasilania zazębiające się z zębatym członem napędzającym. Czołowe powierzchnie zasilania każdej pary są jednakowo lecz różnie nachylone poprzecznie i wzdłużnie w stosunku do przeciwległych bocznych krawędzi zwoju, dzięki czemu odchylane skośnie siły na czołowych powierzchniach zasilania centrują podawany zwój nośnika poprzecznie i zasilają zwój wzdłużnie. Czołowa powierzchnia zasilania może mieć albo krawędź naciętą albo zagiętą.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest ulepszony zespolony zwój do etykietowania stosowany w różnego rodzaju maszynach znakujących, takich jak etykieciarki mechaniczne i elektroniczne, w maszynach, które drukują i rozmieszczają etykiety, albo które po prostu nakładają etykiety, albo też drukują i nakładają etykiety.

Innym przedmiotem niniejszego wynalazku jest ulepszony zespolony zwój do etykietowania, który jest łatwy do wytwarzania i tani i który ma szczeliny do przesyłania i rejestrowania etykiet wzdłużnie w stosunku do głowicy drukarskiej i który centruje zespolony zwój do etykietowania i jego zwój nośnika poprzecznie na ścieżce zasilania etykieciarki i w którym w dużym stopniu jest zachowywana integralność zwoju nośnika.

Integralność zwoju nośnika może być na przykład zmniejszona, gdy zwój nośnika ma szczeliny zasilania z prowadzącą częścią klapkową lub w takich rozwiązaniach, które wymagają, aby ząb zasilania odrywał łamliwą część w zwoju nośnika.

Zastosowanie samych szczelin zasilania do prowadzenia zwoju nośnika umożliwia drukowanie i/lub dozowanie przez etykieciarkę zwojów do etykietowania o różnych szerokościach. Stosowanie stacjonarnych prowadnic krawędzi uniemożliwiłoby zastosowanie etykieciarki w przypadku zwojów do etykietowania o większej szerokości.

Figura 1 przedstawia schematyczny boczny widok ścieżki zasilania zespoloriego zwoju do etykietowania według mniejszego wynalazku.

Figura 2 przedstawia widok z góry zespolonego zwoju do etykietowania według jednej z odmian niniejszego wynalazku, z usuniętymi etykietami w celu pokazania zwoju nośnika.

Figura 3 przedstawia w powiększeniu przekrój 3-3 wzdłuż kątowego nacięcia tworzącego szczelinę zasilania.

Figura 4 przedstawia uproszczony częściowy schematyczny widok jedynie czołowej powierzchni zasilania i sił działających na czołowe powierzchnie zasilania podczas przesyłania zwoju nośnika.

Figura 5 przedstawia widok perspektywiczny części klapkowych, które zostały zagięte z płaszczyzny zwoju nośnika przez zębaty człon napędzający.

Figura 6 przedstawia przekrój wzdłuż linii 6-6 na Fig. 5.

Figura 7 przedstawia widok z góry zębatego członu napędzającego, przedstawionego także na Fig. 1.

Figura 8 przedstawia przekrój wzdłuż linii 8-8 na Fig. 7, a także dodatkowo pokazuje zwój nośnika.

Figura 9 przedstawia w powiększeniu widok z góry zębatego członu napędzającego i fragment części zwoju nośnika zazębionego z zębatym członem napędzającym.

Figura 10 przedstawia w powiększeniu przekrój wzdłuż linii 10-10 na Fig. 9.

Figura 11 przedstawia widok z góry zespolonego zwoju do etykietowania według innej odmiany niniejszego wynalazku z usuniętymi etykietami w celu pokazania zwoju nośnika.

Figura 12 przedstawia widok perspektywiczny zwoju nośnika przedstawionego na Fig. 11, na którym części klapkowe zostały zagięte przez zębaty człon napędzający poza płaszczyznę zwoju nośnika.

Figura 13 przedstawia widok z góry zespolonego zwoju do etykietowania według jeszcze innej odmiany niniejszego wynalazku, z usuniętymi etykietami w celu pokazania zwoju nośnika.

Figura 14 przedstawia widok perspektywiczny zwoju nośnika przedstawionego na Fig. 13, na którym części klapkowe zostały zagięte przez zębaty człon napędzający poza płaszczyznę zwoju nośnika.

Figura 15 przedstawia w powiększeniu przekrój wzdłuż linii 15-15 na Fig. 14.

Figury 1 i 2 przedstawiają rolkę R zespolonego zwoju do etykietowania C, Przedstawiona rolka R ma środkowy rdzeń 20, na którym jest nawinięty zespolony zwój do etykietowa187 431 nia C. Alternatywnie, zespolony zwój do etykietowania C może być po prostu nawinięty na siebie i wtedy rolka R jest rolką bez rdzenia.

Najlepiej widać na Fig. 2, że zespolony zwój do etykietowania C zawiera przechodzący wzdłużnie zwój nośnika W, do którego przyklejone są rozłącznie etykiety L za pomocą kleju przylepcowego 21 nakładanego na spodnie strony etykiet L. Taśma nośnika W ma standardową powłokę ułatwiającą oddzielanie. Taśma nośnika W ma szczeliny zasilania 22 i 23 i rozmieszczone w ustalonych miejscach względem etykiet L.

Zespolony zwój do etykietowania C przedstawiono schematycznie na Fig. 1, jako zwój przeciągany wzdłuż ścieżki zasilania etykieciarki w etykieciarce ogólnego rodzaju przedstawionego w patencie US nr 4,116,747. Z rolki R przechodzi zespolony zwój do etykietowania C w kierunku zasilania zespolonego zwoju do etykietowania, jak wskazuje strzałka A poniżej rolki hamującej 17, częściowo dokoła wałka 24 nad płytą 25 do delaminatora 26. Głowica drukarska 27 współpracuje z płytą 25 przy stacji lub w położeniu drukownia i powoduje kolejną rejestrację etykiet L. Poprzeczna rejestracja jest szczególnie ważna, gdy dane są drukowane, w jednej lub w kilku liniach, poprzecznie przez taśmę pomiędzy jej bocznymi krawędziami 18 i 19, jak na przedstawionych odmianach wynalazku. Jakkolwiek głowica drukarska 27 jest używana głównie do drukowania cen na etykietach, to może być ona szeroko używana do innych zastosowań, takich jak inwentaryzacja, kontrola jakości, operacje sortowania i pakowania, systemy kontroli szpitalnej itp.

Gdy zwój nośnika W zgina się pod ostrym kątem dokoła rozwarstwiacza 26, to prowadząca etykieta L ulega rozwarstwieniu i zostaje umieszczona w odpowiednim miejscu względem aplikatora 28 przedstawionego w postaci rolki. Zwój nośnika W przechodzi w kierunku strzałki B od rozwarstwiacza 26 i częściowo dokoła wałka 29. Stamtąd zwój nośnika W przechodzi w kierunku strzałki B pomiędzy chwytem żłobkowanego wałka 30 i zębatym członem napędzającym 32 przedstawionym w postaci obrotowego koła zasilającego. Człon napędzający 31 może mieć dokładnie rozmieszczone, obwodowe grzbiety, lecz to nie jest przedmiotem niniejszego wynalazku. Człon napędzający 31 ma zęby 32 i 33. zazębiające się z odpowiednimi szczelinami zasilania 22 i 23. Deflektor 34 odchyla zwój nośnika W od zębatego członu napędzającego 31, a stamtąd zwój nośnika W wychodzi ze ścieżki zasilania etykieciarki wzdłuż zsypu wyjściowego (nie pokazanego) w kierunku strzałki B.

Na Fig. 2 przedstawiono zespolony zwój do etykietowania C, w takim samym w przybliżeniu ustawieniu, jak na Fig. 1 - przechodzi on w kierunku strzałki A, a mianowicie w kierunku rozwarstwiacza 26. Otwory zasilania 22 są rozmieszczone w jednej wzdłużnej kolumnie Cl, a otwory zasilania 23 są rozmieszczone w drugiej wzdłużnej kolumnie C2. Kolumny Cl i C2 są rozmieszczone poprzecznie czyli bocznie, jak pokazano. Otwory zasilania 22 i 23 są umieszczone pomiędzy i rozmieszczone od przeciwległych bocznych krawędzi 18 i 19 zwoju nośnika W. Szczeliny 22 i 23 są korzystnie rozstawione w postaci par rozmieszczonych poprzecznie. Układy odmiany wynalazku przedstawionej na Fig. 1-3, 5, 6 i 8-10 pokazano przykładowo na Fig. 2, w której nacięcia 22 i 23 znajdują się w przeciwległych układach w kształcie litery V. Szczelinami zasilania 22 są nożowe nacięcia lub szczeliny 35 i 36 przechodzące korzystnie przez zwój nośnika W i korzystnie spotykające się przy wierzchołku 37. Szczelinami zasilania 23 są nożowe nacięcia lub szczeliny 38 i 39 przechodzące korzystnie przez zwój nośnika W, korzystnie spotykające się przy wierzchołku 40. Wierzchołki 37 i 40 są ustawione poprzecznie w linii, nacięcia 35 i 38 są rozmieszczone poprzecznie względem siebie i nacięcia 36 i 39 są rozmieszczone poprzecznie względem siebie. Nacięcia 35 i 38 określają czołowe powierzchnie zasilania F1 i F2, o które zazębiają się, odpowiednio, zęby 32 i 33. Powierzchnie czołowe 35 i 38 są · nachylone albo odchylone skośnie, poprzecznie i wzdłużnie. Nacięcia 35 przechodzą poprzecznie w jednym kierunku w stosunku do zewnętrznego wolnego końca 41 (Fig. 1) zespolonego zwoju do etykietowania C, czyli także zwoju nośnika W, a nacięcia.38 przechodzą poprzecznie w innym kierunku w stosunku do zewnętrznego wolnego końca 41 zespolonego zwoju do etykietowania C, czyli także zwoju nośnika W. Jest korzystne, aby nachylenia lub odchylenia skośne czołowych powierzchni zasilania F1 i F2 były jednakowe. Czołowe powierzchnie zasilania są nachylone w kierunku bocznej krawędzi 18, a czołowe powierzchnie zasilania F2 są korzystnie jednakowo nachylo6

187 431 ne w kierunku przeciwległej bocznej krawędzi 19. Fig. 4 przedstawia uproszczony widok jedynie czołowych powierzchni zasilania F1 i F2 zwoju nośnika W i pokazuje kierunek, w którym zęby 32 i 33 wywierają siły napędzające f1 i f2 na czołowe powierzchnie zasilania F1 i F2. Korzystnie jednakowe i przeciwległe poprzeczne wektory lub składowe sił f1 i f2 przesuwają zwój W do linii środkowej CL ścieżki zasilania aż do wzajemnego zrównoważenia się tych sił, a pozostające siły rf przesuwają zwój nośnika W w kierunku strzałki B.

Nacięcia 36 i 39 są tak umieszczone, aby zęby 32 i 33 zębatego członu napędzającego 31 wchodziły z łatwością w odpowiednie szczeliny zasilania 22 i 23. Dwa połączone nacięcia 35 i 36 tworzą część klapkową 42, a dwa połączone nacięcia 38 i 39 tworzą część klapkową 43. Części klapkowe 42 i 43 są obojętnymi częściami klapkowymi, ponieważ nie przechodzą ani w kierunku prowadzącym, ani w kierunku nadążania. Części klapkowe 42 i 43 zwoju nośnika W są początkowo w płaszczyźnie zwoju nośnika W. Jednakże, gdy części klapkowe 42 i 43 stykają się z odpowiednimi zębami 32 i 33, to części klapkowe 42 i 43 są odgięte od płaszczyzny zwoju nośnika W przy odpowiednich liniach zagięcia 44 i 43, co najlepiej przedstawiają Fig. 5 i 6. Ponieważ prowadzące krawędzie części klapkowych 42 i 43, utworzone przez odpowiednie nacięcia 35 i 38, są nachylone, to części klapkowe 42 i 43 są wykrzywiane do tyłu w kierunku płaszczyzny zwoju nośnika W, gdy części klapkowe 42 i 43 przechodzą przez zsyp wyjściowy. Ułatwia to zapobieganie chwytaniu części klapkowych 42 i 43 w zsypie wyjściowym.

Na Fig. 2 przedstawione są także nacięcia 46 i 47 w kształcie litery V w etykietach L. Nacięcia 46 i 47 są ustawione w linii z nacięciami 35 i 36 i z nacięciami 39 i 40 w zwoju nośnika W. Nacięcia 46 i 47 przechodzą korzystnie całkowicie przez etykiety L, co utrudnia ich usuwanie po nałożeniu na towar i przekładanie etykiet.

Podczas projektowania zespolonego zwoju do etykietowania dla etykieciarek, najpierw projektuje się zespolony zwój do etykietowania, a następnie projektuje się zębaty człon napędzający o właściwym rozstawieniu do zasilania zespolonego zwoju do etykietowania C z najmniejszymi trudnościami. Zębaty człon napędzający 31 przedstawiono schematycznie na Fig 7. Fig. 8 pokazuje, że ząb 33 jest węższy niż długość czołowej powierzchni zasilania F2. Fig. 9 i 10 przedstawiają część klapkową 43 odgiętą od płaszczyzny zwoju nośnika W przez jeden z zębów 23. Zwój nośnika W przedstawiono jako scentrowany wzdłuż linii środkowej CL zębatego członu napędzającego 31.

Czołowe powierzchnie zasilania F1 i F2 najkorzystniej są ustawione wzdłuż linii, które są korzystnie wzajemnie prostopadłe. Jak przedstawia Fig. 2, czołowe powierzchnie zasilania F2 są ustawione pod kątem „a”, najkorzystniej około 45° względem kierunku poprzecznego i w konsekwencji także pod kątem 45° względem kierunku wzdłużnego. Kąty każdej z czołowych powierzchni zasilania F1 i F2 są korzystnie równe, jednakże czołowe powierzchnie zasilania F1 są nachylone w kierunku bocznej krawędzi 18, a czołowe powierzchnie zasilania F2 są nachylone w kierunku bocznej krawędzi 19. Kąt „a” jest korzystnie w zakresie od około 20° do 55°. Jak pokazano na przykład na Fig. 2, nacięcia zasilania 35, 36, 35 i 39 są korzystnie prostoliniowe.

Jak widać, czołowe powierzchnie zasilania F1 i F2 są w kierunku prowadzącym względem zewnętrznego wolnego końca 41. Części klapkowe 42 i 43 rozciągają się poprzecznie i nie rozciągają się ani w kierunku prowadzącym, ani w kierunku nadążania. Części klapkowe 42 i 43 są obojętne. Jest korzystne, aby części klapkowe 42 i 43 rozciągały się w kierunku innym niż kierunek prowadzący, co zapobiega odrywaniu taśmy nośnika W.

W odmianie wynalazku przedstawionej na Fig. 11 i 12 zastosowano te same litery do oznaczenia odpowiednich elementów, z dodaniem litery „a”. Odmiana wynalazku przedstawiona na Fig. 11 i 12 jest taka sama, jak odmiana przedstawiona na Fig. 1-3, 5, 6 i 8-10, chyba że pokazano i/lub opisano, że jest inaczej.

Figury 11 i 12 przedstawiają alternatywną odmianę zespolonego zwoju do etykietowania Ca przechodzącego w kierunku A do rozwarstwiacza 26. W zwoju nośnika Wa znajdują się szczeliny zasilania 22a i 23a. Szczeliny zasilania 22a mają trzy nacięcia nożowe lub szczeliny 50, 51 i 52 przechodzące korzystnie przez zwój nośnika Wa. Nacięcia 50 i 52 są równoległe i są nachylone poprzecznie w jednym kierunku, a także wzdłużnie. Każde nacięcie 50 jest

187 431 połączone z jednym końcem towarzyszącego nacięcia 51 i nacięcie 52 jest połączone z drugim końcem towarzyszącego nacięcia 51. Nacięcia 51 są w kierunku wzdłużnym. Każda grupa nacięć 50, 51 i 52 tworzy część klapkową 53. Nacięcia zasilania 23 mają trzy nacięcia nożowe lub szczeliny 54, 55 i 56 przechodzące korzystnie przez zwój nośnika Wa. Nacięcia 54 i 56 są równoległe i są nachylone poprzecznie i jednakowo w innym kierunku niż nacięcia 50 i 52, a także wzdłużnie. Każde nacięcie 54 jest korzystnie połączone z jednym końcem towarzyszącego nacięcia 55, a każde nacięcie 56 jest korzystnie połączone z drugim końcem towarzyszącego nacięcia 55. Szczeliny zasilania 22a i 23a przechodzą korzystnie wzdłuż zespolonego zwoju Wa w postaci rozmieszczonych poprzecznie par. Nacięcia zasilania 50 i 54 czołowych powierzchni zasilania F1a i F2a są takie same jak nacięcia czołowych powierzchni zasilania F1 i F2. Korzystnymi i najkorzystniejszymi kątami czołowych powierzchni zasilania F1a i F2a są takie same kąty, jak w przypadku czołowych powierzchni zasilania F1 i F2. Czołowe powierzchnie zasilania F1a i F2a określone przez nacięcia 50 i 54 są jednakowo i różnie nachylone względem przeciwległych krawędzi bocznych 18 i 19. Jak widać na Fig. 12, zęby zasilania 32 i 33 wypchnęły części klapkowe 53 i 57 z płaszczyzny zwoju nośnika Wa wzdłuż linii zagięcia 58 i 59. Części klapkowe 53 i 54 są nadążającymi częściami klapkowymi, ponieważ przechodzą w kierunku nadążania od wolnego końca 41 zespolonego zwoju do etykietowania Ca. Etykiety La mają grupę nacięć nożowych 58' i 59' przez etykiety La, które są ustawione w linii w stosunku do odpowiednich grup nacięć 50, 51 i 52, i 54, 55 i 56. Na spodniej stronie etykiet La nałożono klej przylepcowy 21a.

W odmianie wynalazku przedstawionej na Fig. 13-15 zastosowano te same litery do oznaczenia odpowiednich elementów, z dodaniem litery „b”. Odmiana wynalazku przedstawiona na Fig. 13-15 jest taka sama, jak odmiana przedstawiona na Fig. 1-3, 5, 6 i 8-10, chyba że pokazano i/lub opisano, że jest inaczej.

Figury 13-15 przedstawiają alternatywną odmianę zespolonego zwoju do etykietowania Cb z etykietami Lb rozłącznie przyklejonymi do zwoju nośnika Wb za pomocą kleju przylepcowego 21b. Szczeliny zasilania 22b i 23b mają dwa połączone nacięcia nożowe lub szczeliny 60 i 61 przechodzące korzystnie przez zwój nośnika Wb. Nacięcia 60 są poprzeczne, a nacięcia 61 są wzdłużne. Nacięcia 60 i 61 są prostopadłe i tworzą część klapkową 62. Nacięcia zasilania mają dwa nacięcia nożowe lub szczeliny 63 i 64 przechodzące korzystnie przez zwój nośnika Wb. Nacięcia 63 są poprzeczne, a nacięcia 61 są wzdłużne. Nacięcia 63 i 64 są prostopadłe i tworzą część klapkową 65. Części klapkowe 62 i 65 są nadążającymi częściami klapkowymi, ponieważ przechodzą w kierunku nadążania od wolnego końca 41 zespolonego zwoju do etykietowania Cb. Po zazębieniu przez zęby 32 i 33. zębatego członu napędzającego 31, części klapkowe 62 i 65 są odgięte od płaszczyzny zwoju nośnika 31 Wb, co najlepiej przedstawia Fig. 14, a czołowe powierzchnie zasilania F1b i F2b mają odgięte krawędzie 66, przy czym odpowiednie części klapkowe 62 i 65 są połączone z resztą zwoju nośnika Wb. Korzystnymi i najkorzystniejszymi kątami czołowych powierzchni zasilania F2a i F2b są takie same kąty, jak w przypadku czołowych powierzchni zasilania F1 i F2. Etykiety Lb mają na wylot nacięcia lub szczeliny 67 i 68. Widać, że czołowe powierzchnie zasilania F1a i F1b są nachylone lub odchylone skośnie, poprzecznie i jednakowo i w różnych kierunkach, dzięki czemu zęby 32 i 33 działające na czołowe powierzchnie zasilania F1b i F1b wywierają naciski, jak przedstawiono na Fig. 4, w celu przesuwania do przodu zwoju nośnika Wb w kierunku strzałki B. Jak widać, wynalazek można stosować do przesuwania zwoju nośnika przy zagiętych krawędziach zasilania, jak pokazano na odmianie wynalazku przedstawionej na Fig. 13-15 lub na naciętych krawędziach zasilania, jak pokazano na odmianie wynalazku przedstawionej na Fig. 1-3, 5, 6 i 8-10 i na odmianie wynalazku przedstawionej na Fig. 11 i 12.

We wszystkich poprzednich odmianach wynalazku szczeliny zasilania 22 i 23, 22a i 23a, 22b i 23b są rozmieszczone poprzecznie do wewnątrz od przeciwległych bocznych krawędzi 18 i 19. Zwoje nośnika W, Wa i Wb są także dość szerokie w kierunku poprzecznym, aby zapobiec niepożądanemu osłabieniu i pękaniu zwoju. Czołowe powierzchnie zasilania F1 i F2, F1a i F2a, i F1b i F2b są także rozmieszczone dostatecznie szeroko w kierunku poprzecznym, aby zapobiec odrywaniu części zwoju W, Wa lub Wb, która znajduje się pomiędzy tymi poprzecznie rozmieszczonymi czołowymi powierzchniami zasilania. Kolumny

187 431

C1 i C2 są rozmieszczone dostatecznie szeroko, aby uniknąć odrywania między szczelinami zasilania 22 i 23, 22a i 23a, i 22b i 23b.

Zwoje nośnika W, Wa i Wb mogą mieć dodatkowe nacięcia nożowe lub szczeliny, bez odchodzenia od istoty niniejszego wynalazku. Na przykład, jeśli zwoje nośnika W, Wa i Wb są dość szerokie i są dostatecznie wytrzymałe, to zwoje nośnika W, Wa i Wb mogą mieć dodatkowe funkcyjnie zazębiane szczeliny zasilania, które nie odchylają skośnie zwojów nośnika W, Wa lub Wb, tak jak pokazuje wzór nacięcia zasilania w kształcie litery I według odmiany z Fig. od 1 do 9 według patentu Jenkinsa lub wzory nacięcia zasilania w kształcie litery Y ujawnione w patencie Neubauera.

W przypadku szerszych zespolonych taśm do etykietowania można zastosować jedną lub więcej dodatkowych par kolumn szczelin, jak pokazano powyżej.

Inne odmiany i zmiany wynalazku są oczywiste dla fachowców i wszystkie te zmiany wchodzą w zakres niniejszego wynalazku określony przez załączone zastrzeżenia patentowe.

187 431

IV

FIG-7 _e *

TZ

FIG-8

A/ -l|·

t

H

FIG-10

187 431

⁸] 2.³ 82 -T- 47

FIG-1

FIG-2

C2

F2²³ F2. 39

f 43 42.

i •Li

Cf

FIG-4

CL

F143

42.

35^yfb36 F/TfiT ^Jw/ 22 47 ²² 37 2! 46 T 'Ib \Z

FIG-3 l

F2 F2

F2

2!

//	Ίι	TC	FL

	'1'

FL FL FI

Y . Y 7 Vz V/ /, rf

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespolony zwój do etykietowania do zastosowania w etykieciarce zawierający koło zasilania mające pary osiowo rozmieszczonych i obwodowo rozstawionych zębów zasilania z powierzchniami zębów, w których jedna powierzchnia zęba każdej pary jest nachylona w kierunku jednego boku koła zasilania, a druga powierzchnia zęba każdej pary jest nachylona w kierunku drugiego boku koła zasilania, w celu wciągania w kierunku prowadzącym na zwoju nośnika w miejscu, gdzie etykiety zostały rozwarstwione, przy czym zespolony zwój do etykietowania obejmuje: przechodzący wzdłużnie zwój nośnika mający boczne krawędzie, szereg etykiet rozłącznie przyklejonych do zwoju nośnika za pomocą kleju przylepcowego na etykietach, szczeliny zasilania w zwoju nośnika rozmieszczone od bocznych krawędzi, przy czym szczeliny zasilania są rozmieszczone w dwóch przechodzących wzdłużnie i rozmieszczonych poprzecznie kolumnach oraz szczeliny zasilania poprzecznie ustawione w linii parami, znamienny tym, że szczeliny zasilania mają nachylone powierzchnie zasilania zazębialne z nachylonymi powierzchniami zębów, nachylenie powierzchni zasilania w jednej kolumnie szczelin zasilania jest poprzeczne w jednym kierunku w stronę jednej bocznej krawędzi i nachylenie powierzchni zasilania w drugiej kolumnie szczelin zasilania jest poprzeczne w drugim kierunku w stronę drugiej bocznej krawędzi, powierzchnie zasilania są tak nachylone, aby ułatwić utrzymanie zwoju nośnika scentrowanego poprzecznie podczas przesuwania do przodu zwoju nośnika przez nachylone powierzchnie zębów, szczeliny zasilania są utworzone przez nacięcia, które określają części klapkowe, i wszystkie części klapkowe znajdują się pod etykietami i przechodzą w innym kierunku niż kierunek prowadzący.
2. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnie zasilania są określone przez proste nacięcia.
3. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnie zasilania są określone przez zagięte krawędzie.
4. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że każda część klapkowa jest utworzona przez dwa nacięcia i jedno z nacięć przechodzi wzdłużnie.
5. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że każda część klapkowa jest utworzona przez dwa nacięcia i jedno z nacięć przechodzi poprzecznie.
6. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że każda część klapkowa jest utworzona przez nacięcie, które przechodzi do powierzchni zasilania.
7. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że każda część klapkowa jest utworzona przez co najmniej dwa proste nacięcia.
8. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że kąt nachylenia powierzchni zasilania w każdej kolumnie wynosi 45 stopni.
9. Zespolony zwój według zastrz. 1, znamienny tym, że kąt nachylenia powierzchni zasilania w każdej kolumnie wynosi od 20 do 55 stopni.
10. Zespolony zwój według zastrz. 9, znamienny tym, że kąt nachylenia powierzchni zasilania w każdej kolumnie wynosi od 35 do 55 stopni.

* * *