PL186408B1

PL186408B1 - Sposób wytwarzania płytowej części konstrukcyjnejbudynku

Info

Publication number: PL186408B1
Application number: PL97328075A
Authority: PL
Inventors: Karl Moser
Original assignee: Karl Moser
Priority date: 1996-02-07
Filing date: 1997-02-06
Publication date: 2004-01-30
Also published as: NO983578L; EP0881965B1; PL328075A1; CA2244789C; NO983578D0; CA2244789A1; CZ296824B6; US6106655A; DE59701404D1; NO313184B1; WO1997028961A1; EP0881965A1; ATE191400T1; CZ248498A3; DE19604433A1

Abstract

1 Sposób wytwarzania plytowej czesci konstrukcyjnej budynku, w którym duza liczbe warstw drewna utworzo- nych z ulozonych plasko obok siebie desek pokrywa sie powierzchniowo, zwlaszcza na calej powierzchni klejem i uklada sie plasko w stos jedna warstwe na drugiej tak, ze deski w przynajmniej czesci parami sasiadujacych warstw drewna maja kierunki wlókien, przebiegajace poprzecznie wzgledem siebie, zwlaszcza zasadniczo prostopadle wzgledem siebie i w którym nastepnie stos drewna po- krywa sie hermetyczna otoczka z folii stanowiaca sklado- wa czesc szczelnie zamykalnej powloki, w której przy- najmniej podczas czesci czasu twardnienia kleju wytwarza sie próznie, znam ienny tym , ze w deskach (11) wykonuje sie rowki (13), a warstwy drewna (3) formuje sie tak, ze przynajmniej w czesci plaskich stron warstw drewna row- ki przebiegaja kazdorazowo zasadniczo w kierunku wló- kien i zasadniczo równolegle wzgledem siebie, w odstepach okolo 15 do 120 mm, zwlaszcza 20 do 30 mm, przy czym warstwy drewna (3) uklada sie w stos tak, ze przynajmniej w czesci warstw drewna (3) sasiadujacych parami w stosie i majacych poprzecznie wzgledem siebie przebiegajace kierunki wlókien, rowki sasiadujacych plaskich stron krzyzuja sie PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania płytowej części konstrukcyjnej budynku.

Do wytwarzania płyt z drewna równoległowarstwowego, zwanych dalej płytą, wiele warstw drewna układa się w stos i skleja ze sobą. Zależnie od stosowanego kleju konieczne jest przy tym często, ażeby spoina klejowa, to znaczy wypełniona klejem przestrzeń pomiędzy poszczególnymi warstwami drewna, była możliwie cienka tak, aby zapewniała niezawodne i obciążalne sklejenie. Wymagane są przy tym z reguły stosunkowo duże ciśnienia prasowania, które wprowadza się za pomocą prasy mechanicznej lub za pomocą narzędzi mocujących takich jak śrubowe zwornice lub tym podobne, ażeby klej został rozprowadzony równomiernie pomiędzy warstwami drewna. Występowanie kleju na brzegach spoiny klejowej jest dla fachowca wskazówką, że klej został rozprowadzony równomiernie.

Nowy proces wytwarzania zwłaszcza wielkorozmiarowych płyt zaproponowany w nieopublikowanym niemieckim zgłoszeniu patentowym nr 44 27 365.7 jest korzystny ze względu na koszty.

W sposobie tym ułożone w stos warstwy drewna pokrywa się hermetyczną otoczką z folii, stanowiącą część składową powłoki szczelnie zamykalnej, a w powłoce tej, przynajmniej podczas części czasu twardnienia kleju, wytwarza się próżnię. Wykorzystując otaczające ciśnienie powietrza, oszczędza się tu potrzebę stosowania kłopotliwego mechanicznego prasowania. Wadliwe jednak w tym sposobie jest to, że uzyskane przy tym ciśnienie prasowania, służące do sklejania warstw drewna, równe jest najwyżej ciśnieniu atmosferycznemu, jeżeli nie przewiduje się żadnych dodatkowych środków. Może to mieć taki skutek, że wywierany nacisk nie wystarcza do równomiernego rozprowadzenia kleju i ukształtowania wystarczająco cienkiej spoiny klejowej.

Zadaniem wynalazku jest więc opracowanie sposobu wytwarzania płytowej części konstrukcyjnej budynku realizowanego za pomocą prostych środków.

Sposób wytwarzania płytowej części konstrukcyjnej budynku, w którym dużą liczbę warstw drewna utworzonych z ułożonych płasko obok siebie desek pokrywa się powierzchniowo, zwłaszcza na całej powierzchni klejem i układa się płasko w stos jedną warstwę na drugiej tak, że deski w przynajmniej części parami sąsiadujących warstw drewna mają kierunki włókien, przebiegające poprzecznie względem siebie, zwłaszcza zasadniczo prostopadle względem siebie i w którym następnie stos drewna pokrywa się hermetyczną otoczką z folii stanowiącą składową część szczelnie zamykalnej powłoki, w której przynajmniej podczas części czasu twardnienia kleju wytwarza się próżnię, według wynalazku charakteryzuje się tym, że w deskach wykonuje się rowki, a warstwy drewna formuje się tak, że przynajmniej w części płaskich stron warstw drewna rowki przebiegają każdorazowo zasadniczo w kierunku włókien i zasadniczo równolegle względem siebie, w odstępach około 15 do 120 mm, zwłaszcza 20 do 30 mm, przy czym warstwy drewna układa się w stos tak, że przynajmniej w części warstw

186 408 drewna sąsiadujących parami w stosie i mających poprzecznie względem siebie przebiegające kierunki włókien, rowki sąsiadujących płaskich stron krzyżują się.

W sposobie według wynalazku przynajmniej w warstwach drewna, które układa się w stos pomiędzy warstwami drewna z poprzecznie przebiegającym kierunkiem włókien, po obu płaskich stronach wykonuje się rowki.

Rowki znajdujące się na obu płaskich stronach przesunięte są względem siebie tak, że znajdują się w lukach pomiędzy rowkami po przeciwnej stronie, zwłaszcza pośrodku tych luk.

Rowki znajdujące się na obu płaskich stronach, usytuowane są parami w tej samej płaszczyźnie przekroju poprzecznego.

Przynajmniej w jednej z warstw drewna rowki wykonuje się tylko na jednej z jej płaskich stron, przy czym rowki te mają głębokość wynoszącą przynajmniej połowę grubości tej warstwy drewna, zwłaszcza głębokość w zakresie 0,5 do 0,8 grubości tej warstwy.^;

Przynajmniej w jednej z warstw drewna rowki wykonuje się na obu jej płaskich stronach, przy czym rowki te mają głębokość wynoszącą przynajmniej połowę grubości tej warstwy drewna, zwłaszcza głębokość w zakresie 0,5 do 0,8 grubości tej warstwy.

Przynajmniej w jednej z warstw drewna rowki wykonuje się na obu jej płaskich stronach, przy czym rowki te mają głębokość wynoszącą przynajmniej jedną czwartą grubości tej warstwy drewna, zwłaszcza głębokość w zakresie 0,25 do 0,4 grubości tej warstwy.

Przynajmniej w części warstw drewna rowki wykonuje się tylko na jednej z ich płaskich stron, przy czym te warstwy drewna przy tworzeniu stosu tworzą przynajmniej zewnętrzne warstwy drewna zwłaszcza tak, że płaskie strony zewnętrznych warstw drewna wyposażone w rowki, skierowane są do środka.

Przynajmniej w części warstw drewna rowki wykonuje się na obu ich płaskich stronach, przy czym te warstwy drewna przy układaniu w stos tworzą przynajmniej wewnętrzne warstwy drewna.

Korzystnie, we wszystkich warstwach drewna po obu ich płaskich stronach wykonuje się rowki.

W sposobie według wynalazku stos drewna z zamykalną powłoką umieszcza się dla wtłaczania w pojemniku ciśnieniowym.

Rowki wykonuje się w jednej operacji razem ze struganiem warstw drewna względnie desek w warstwach drewna, względnie w deskach.

Warstwy drewna wtłaczane są na miejscu zastosowania części konstrukcyjnej, zwłaszcza na placu budowy, korzystnie dla wytworzenia warstw drewna transportuje się elementy drewniane do miejsca zastosowania.

Elementy drewniane wytwarza się z desek.

Elementy drewniane wytwarza się z desek ostruganych i z wyżłobionymi rowkami.

Na część konstrukcyjną, zwłaszcza po wtłaczaniu, nanosi się warstwę nawierzchniową.

Płyta uzyskana sposobem według wynalazku jest złożona z dużej liczby płasko na sobie leżących i ułożonych w stos warstw drewna, które płaskimi stronami sąsiadującymi parami ze sobą, są powierzchniowo sklejone, zwłaszcza są sklejone na całej powierzchni, przy czym przynajmniej część parami sąsiadujących warstw drewna ma kierunki włókien przebiegające poprzecznie względem siebie, zwłaszcza prostopadle względem siebie.

W płycie tej przynajmniej część parami sąsiadujących i sklejonych ze sobą płaskich stron ma dużą liczbę rowków przebiegających równolegle, w kierunku włókien tak, że przynajmniej w części warstw drewna sąsiadujących ze sobą parami i mających poprzecznie względem siebie przebiegające włókna, rowki sąsiadujących płaskich stron krzyżują się.

Jedną z podstawowych cech płyty według wynalazku jest to, że w miejscach krzyżowania się rowków pomiędzy sklejanymi warstwami drewna, powstają puste przestrzenie, które podczas prasowania służą jako wpust dla kleju i umożliwiają równomierny rozkład kleju we wszystkich kierunkach. Duża liczba tych miejsc skrzyżowania rozmieszczonych w obszarze spoiny klejowej, a tym samym także utworzonych przy tym wpustów, zapobiega lokalnemu gromadzeniu się kleju podczas prasowania, prowadzącemu do powiększenia spoiny klejowej w tych miejscach.

186 408

Taka płyta może być wykonywana sposobem, w którym stosuje się mniejsze ciśnienia prasowania, a zwłaszcza wykonywana sposobem klejenia próżniowego. Sklejenie warstw drewna z zachowaniem równomiernie cienkich spoin ma również tę zaletę, że oszczędza się na ilości zużywanego kleju, względnie umożliwia stosowanie tańszych klejów.

Płyta otrzymana sposobem według wynalazku ze względu na swe właściwości fizyczne związane z budownictwem, może być korzystnie stosowana jako element konstrukcji ściany, gdyż przy wysokim stopniu hermetyczności zachowuje stosunkowo mały opór dla dyfuzji pary. Ta ostatnia właściwość wynika z dużych porcji przechodzenia wilgoci wzdłuż krzyżujących się rowków tak, że wilgotność rozkłada się szybko na boki płyty. Ponadto, szczególnie w przypadku stosunkowo głębokich rowków, zwiększona jest możliwość dyftazji poprzez płytę. W obszarach stosunkowo dużych naprężeń stycznych, na przykład w obszarach nakładania się płyt, w celu zwiększenia sztywności celowe jest miejscowe nanoszenie większych ilości kleju, które przy sprasowaniu warstw drewna wchodzą w rowki i po stwardnieniu tworzą wypełnienie rowków odporne na ściskanie.

W sposobie tym przewiduje się według wynalazku, że przynajmniej w części płaskich stron warstw drewna wykonana jest duża liczba rowków przebiegających równolegle i w kierunku włókien, a warstwy drewna ułożone są w stos tak, że przynajmniej w części warstw drewna sąsiadujących parami w stosie i mających poprzecznie względem siebie przebiegające kierunki włókien, rowki sąsiadujących płaskich stron krzyżują się, przy czym stos drewna pokrywa się hermetyczną otoczką z folii stanowiącej część składową zamykanej powłoki, w której przynajmniej podczas części czasu trwania twardnienia kleju wytwarza się próżnię.

Sposób przeprowadza się za pomocą prostych środków i nie wymaga on stosowania żadnej mechanicznej prasy. Rowki można wykonać w jednej operacji roboczej razem z operacją strugania warstw drewna, na przykład w ten sposób, że warstwa drewna przechodzi przez stanowisko obróbcze zawierające strugarki oraz piły tarczowe lub frezy.

Sprasowanie warstw drewna za pomocą hermetycznej otoczki z folii jest proste i korzystne zwłaszcza wtedy, gdy płyta ma stanowić część konstrukcyjną budynku. W tym przypadku można na miejscu budowy wytwarzać tego rodzaju płyty o dużych rozmiarach z poszczególnych drewnianych elementów łatwych do transportu. W ten sposób unika się transportu takich płyt, które mogą mieć długości względnie szerokości wynoszące kilka metrów i powierzchnie rzędu 100 m².

W płytach według wynalazku korzystne jest, gdy przynajmniej warstwy drewna przykryte obustronnie przez warstwy drewna o poprzecznie przebiegających kierunkach włókien, na obu płaskich stronach mają rowki. Ma to tę zaletę, że we wszystkich spoinach klejowych płyty rozłożenie kleju ulega poprawie. Rowki znajdujące się na obu płaskich stronach umieszczone są w lukach utworzonych pomiędzy rowkami przeciwnej strony, zwłaszcza umieszczone są pośrodku tych luk. Alternatywnie w stosunku do tego, rowki znajdujące się na obu płaskich stronach usytuowane są parami w tej samej płaszczyźnie przekroju poprzecznego.

W obu przypadkach gęstość rozmieszczenia rowków na przeciwległych płaskich stronach jest jedńakowa, a braki materiału usuniętego z warstwy drewna wskutek wykonania rowków są rozłożone równomiernie na całym przekroju poprzecznym tej warstwy.

W poszczególnych przypadkach warstwy drewna mają jedną płaską stronę bez rowków, co może być wskazane, gdy ta płaska strona jest widoczna, lub też ze względów konstrukcyjnych, na przykład gdy rowki przeszkadzałyby w nałożeniu warstwy powierzchniowej. Głębokość rowków wraz z ich szerokością wpływają na skuteczność rowków jako wpustów dla kleju, a także na fizyczne właściwości płyty pod względem budowlanym. Gdy rowki na obu płaskich stronach wykonane są z przesunięciem takim, że znajdują się w lukach pomiędzy rowkami przeciwnej strony, to rowki te mogą mieć głębokość wynoszącą co najmniej połowę grubości warstwy drewna.

Jeśli na obu płaskich stronach rowki usytuowane są parami w tej samej płaszczyźnie przekroju poprzecznego, to mogą one mieć ewentualnie głębokość wynoszącą co najmniej jedną, czwartą grubość warstwy drewna. Umieszczone tak stosunkowo blisko siebie położone i przeciwległe sobie rowki na przeciwległych płaskich stronach, zwiększają możliwość dyfuzji w warstwie drewna.

186 408

Wytwarzanie płyty sposobem według wynalazku jest uproszczone, gdy wszystkie warstwy drewna na obu swych płaskich stronach są zaopatrzone w rowki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia perspektywiczny widok części obszaru płyty z drewna równoległowarstwowego według wynalazku, a fig. 2a do 2c - przedstawiają różne przekroje poprzeczne przez poszczególne warstwy drewna płyty według wynalazku.

Na fig. 1 przedstawiona jest płyta z drewna równoległowarstwowego 1 zawierająca wiele warstw drewna 3, które swymi płaskimi stronami 15 sąsiadującymi parami, sklejone są ze sobą na całej powierzchni. Warstwy drewna 3 zawierają wiele drewnianych elementów w postaci desek 11, których drewniane włókna w poszczególnej warstwie przebiegają równolegle. Wszystkie parami sąsiadujące warstwy drewna mają kierunki włókien przebiegające względem siebie prostopadle. Parami sąsiadujące i sklejone ze sobą płaskie strony 15 są wyposażone w dużą liczbę rowków 13 przebiegających równolegle i w kierunku włókien tak, że w parami sąsiadujących ze sobą warstwach drewna 3 rowki 13 sąsiadujących płaskich stron 15 krzyżują się ze sobą. Przy sklejaniu poszczególnych warstw drewna 3 puste przestrzenie utworzone przez rowki 13 poprawiają rozkład kleju i przyczyniają się przez to do tworzenia się węższych spoin klejowych, przy czym wskutek krzyżujących się rowków wspomagane jest rozprowadzanie kleju we wszystkich kierunkach.

Aby uzyskać tę zaletę dla wszystkich spoin klejowych, wewnętrzne warstwy drewna 3b jak to przedstawiono na fig. 1, to znaczy warstwy drewna obustronnie przykryte warstwami drewna, muszą posiadać rowki 13 po obu ich płaskich stronach 15, natomiast w warstwach zewnętrznych 3a wystarczające jest wykonanie rowków 13 tylko na płaskiej stronie zwróconej do wewnątrz.

W tym przykładzie wykonania zewnętrzne warstwy drewna 3a mają przekrój poprzeczny zgodny z przedstawionym na fig. 2a, natomiast wewnętrzne warstwy 3b mają przekrój poprzeczny taki jak na fig. 2b

Na fig. 2a przedstawiony jest przekrój poprzeczny warstwy drewna 3, która posiada rowki 13 tylko na jednej swej płaskiej stronie 15b a przeciwległa płaska strona 15a nie posiada rowków. Rowki 13 wykonane są w odstępach względem siebie wynoszących 15 do 120 mm, korzystnie 20 do 30 mm, i mają szerokość paru milimetrów··. Ze względu na własności dyfuzyjne poszczególnych warstw drewna 3, a tym samym całej płyty 1, rowki 13 mają korzystnie głębokość da, która jest większa od połowy grubości D tej warstwy drewna. Aby nie osłabiać nadmiernie mechanicznej stabilności poszczególnych warstw drewna 3 względnie desek 11 przez wykonane w nich rowki 13, głębokość ich wynosi 0,5 do 0,8 grubości warstwy. Wykonanie rowków 13 jest bardzo uproszczone gdy, tak jak to przedstawiono, przebiegają one prostoliniowo. Równoodległy układ rowków 13 nie jest bezwzględnie konieczny chociaż wskutek tego zapewnione jest szczególnie równomierne rozmieszczenie rowków.

Na fig.2b przedstawiony jest przekrój poprzeczny warstwy 3 wyposażonej dwustronnie w rowki 13, przy czym rowki 13 znajdujące się na obu płaskich stronach 15 przesunięte są względem siebie tak, że znajdują się pośrodku luki utworzonej pomiędzy dwoma rowkami przeciwległej strony. Takie przesunięcie rowków umożliwia jednocześnie zastosowanie głębokości dk rowków, która jest większa od połowy grubości D warstwy drewna 3.

Na fig. 2c przedstawiona jest odmiana warstwy drewna z fig. 2b. Tutaj rowki 13 znajdujące się na obu płaskich stronach 15 usytuowane są parami w tej samej płaszczyźnie przekroju poprzecznego. W tym przypadku głębokość dc rowków jest i mniejsza od połowy grubości D.

Sposób według wynalazku do wytwarzania płyty z drewna równoległowarstwowego 1 realizuje się w sposób przedstawiony poniżej.

Drewniane elementy takie jak płyty lub deski 11, przewidziane do tworzenia poszczególnych warstw drewna 3, przechodzą przez strugarkę w celu usunięcia ich ewentualnych nierówności.

W powiązaniu ze struganiem w części tych elementów, w kierunku przebiegu ich włókien wykonuje się rowki 13 przebiegające równolegle względem siebie. Rowki te można wyfrezować, a w przypadku rowków prostoliniowych korzystnie można je wypiłować. Drewniane elementy przewidziane na zewnętrzną warstwę drewna 3 a układa się na styk obok siebie

186 408 w swego rodzaju wannie, przy czym elementy te zależnie od przewidzianego formatu płyty 1 można układać na styk również w dwóch kierunkach.

Na tę pierwszą warstwę drewna 3a, korzystnie za pomocą automatu, nakłada się powierzchniowo klej a następnie kolejną warstwę drewna 3b przez nałożenie innych drewnianych elementów na płaską powierzchnię pierwszej warstwy 3 a pokrytą klejem. Te pierwsze dwie operacje powtarza się ewentualnie tylokrotnie aż powstały stos drewna będzie zawierał określoną liczbę warstw drewna 3, po czym uzupełnia się powstały stos drugą zewnętrzną warstwą drewna 3a stanowiącą warstwę przykrywającą.

Przy układaniu stosu kierunek włókien drewna zmienia się wielokrotnie tak, że przynajmniej w części warstw ułożonych w stos parami na sobie i mającymi poprzecznie do siebie przebiegające kierunki włókien, rowki 13 sąsiadujących płaskich stron krzyżują się ze sobą.

Taki sposób układania w stos zwiększa mechaniczną obciążalność powstającej w rezultacie płyty z drewna równoległowarstwowego 1, wskutek usztywniającego działania wszechstronnej wytrzymałości na rozciąganie. Ponadto przez krzyżujące się rowki w spoinie klejowej utworzone są równomiernie w niej rozłożone puste przestrzenie, które podczas późniejszego sprasowania warstw drewna służą jako zagłębienia dla kleju, które poprawiają rozłożenie kleju i zapobiegają miejscowym skupieniom kleju. Mające nastąpić teraz sprasowanie przygotowuje się w ten sposób, że wannę z ułożonym w niej w stos drewnem pokrywa się hermetyczną otoczką z folii tak, że ta otoczka razem z wanną tworzą szczelnie zamkniętą powłokę. Ciśnienie prasowania można w prosty sposób wytworzyć przez wytworzenie próżni w obrębie powłoki, przynajmniej podczas części czasu koniecznego do stwardnienia kleju.

Rowki 13 znajdujące się w części płaskich stron 15 warstw drewna przy sprasowywaniu mają również i takie korzystne działanie, że dzięki nim lepszemu wyrównaniu ulegają mniejsze nierówności względnie zwichrowania desek.

Sposób według wynalazku, ze względu na swoją prostotę i taniość użytych środków nadaje się zwłaszcza do wytwarzania płyt z drewna równoległowarstwowego w miejscu ich stosowania, na przykład na miejscu budowy. W tym przypadku dostarcza się deski 11 już wstępnie obrobione, to znaczy obrobione już na strugarce i wyposażone w rowki.

W odmianie opisanego sposobu można najpierw nanieść na deski 11 klej i dopiero po tym układać z nich stos.

Sposób jest uproszczony, gdy rowki 13 są wykonane na wszystkich płaskich powierzchniach 15 warstw drewna. Struganie desek 11 i wykonywanie w nich rowków 13 można wtedy w ten sam sposób przeprowadzić dla wszystkich desek, otrzymując jednakowe deski do tworzenia stosu, które bez różnicy pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi deskami i niezależnie od ich ukierunkowania można układać w stos.

Należy zauważyć, że stos drewna w zamykanej powłoce w celu przeprowadzenia sprasowania, może być umieszczony także w zbiorniku ciśnieniowym, przy czym przewód wyrównawczy dołączony do powłoki połączony jest z atmosferą. Przez napełnienie zbiornika ciśnieniowego płynem ciśnieniowym na przykład sprężonym powietrzem, można łatwo wytworzyć ciśnienie o wielkości 10T0⁵ Pa.

186 408

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania płytowej części konstrukcyjnej budynku, w którym dużą liczbę warstw drewna utworzonych z ułożonych płasko obok siebie desek pokrywa się powierzchniowo, zwłaszcza na całej powierzchni klejem i układa się płasko w stos jedną warstwę na drugiej tak, że deski w przynajmniej części parami sąsiadujących warstw drewna mają kierunki włókien, przebiegające poprzecznie względem siebie, zwłaszcza zasadniczo prostopadle względem siebie i w którym następnie stos drewna pokrywa się hermetyczną otoczką z folii stanowiącą składową część szczelnie zamykalnej powłoki, w której przynajmniej podczas części czasu twardnienia kleju wytwarza się próżnię, znamienny tym, że w deskach (11) wykonuje się rowki (13), a warstwy drewna (3) formuje się tak, że przynajmniej w części płaskich stron warstw drewna rowki przebiegają każdorazowo zasadniczo w kierunku włókien i zasadniczo równolegle względem siebie, w odstępach około 15 do 120 mm, zwłaszcza 20 do 30 mm, przy czym warstwy drewna (3) układa się w stos tak, że przynajmniej w części warstw drewna (3) sąsiadujących parami w stosie i mających poprzecznie względem siebie przebiegające kierunki włókien, rowki sąsiadujących płaskich stron krzyżują się.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej w warstwach drewna (3), które układa się w stos pomiędzy warstwami drewna (3) z poprzecznie przebiegającym kierunkiem włókien, po obu płaskich stronach (15) wykonuje się rowki (13).
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że rowki (13) znajdujące się na obu płaskich stronach (15) wykonuje się tak, że są przesunięte na lukę, zwłaszcza są przesunięte środkowo.
4. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że rowki (13) znajdujące się na obu płaskich stronach (15), usytuowane są parami w tej samej płaszczyźnie przekroju poprzecznego.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej w jednej z warstw drewna (3) rowki (13) wykonuje się tylko na jednej z jej płaskich stron (15), przy czym rowki te mają głębokość wynoszącą przynajmniej połowę grubości tej warstwy drewna (3), zwłaszcza głębokość w zakresie 0,5 do 0,8 grubości tej warstwy.
6. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że przynajmniej w jednej z warstw drewna (3) rowki (13) wykonuje się na obu jej płaskich stronach (15), przy czym rowki te mają głębokość wynoszącą przynajmniej połowę grubości tej warstwy drewna (3), zwłaszcza głębokość w zakresie 0,5 do 0,8 grubości tej warstwy.
7. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że przynajmniej w jednej z warstw drewna (3) rowki (13) wykonuje się na obu jej płaskich stronach (15) przy czym rowki te mają głębokość wynoszącą przynajmniej jedną czwartą grubości tej warstwy drewna (3), zwłaszcza głębokość w zakresie 0,25 do 0,4 grubości tej warstwy.
8. Sposób według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że przynajmniej w części warstw drewna (3) rowki (13) wykonuje się tylko na jednej z ich płaskich stron (15), przy czym te warstwy drewna (3) przy tworzeniu stosu tworzą przynajmniej zewnętrzne warstwy drewna (3) zwłaszcza tak, że płaskie strony (15b) zewnętrznych warstw drewna (3a) wyposażone w rowki (13) skierowane są do środka.
9. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 6, albo 7, znamienny tym, że przynajmniej w części warstw drewna (3) rowki (13) wykonuje się na obu ich płaskich stronach (15), przy czym te warstwy drewna (3) przy układaniu w stos tworzą przynajmniej wewnętrzne warstwy drewna (3b).
10. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 6, albo 7, znamienny tym, że we wszystkich warstwach drewna (3) po obu ich płaskich stronach (15) wykonuje się rowki (13).
11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stos drew na zzamykalną powłoką umieszcza się dla wtłaczania w pojemniku ciśnieniowym.

186 408
12. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienny tym, że rowki (13) wykonuje się w jednej operacji razem ze struganiem warstw drewna (3) względnie desek (11) w warstwach drewna (3), względnie w deskach (11).
13. Sposób według zastrz. 1 albo 11, znamienny tym, że warstwy drewna (3) wtłaczane są na miejscu zastosowania części konstrukcyjnej, zwłaszcza na placu budowy.
14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że dla wytworzenia warstw drewna (3) transportuje się elementy drewniane do miejsca zastosowania.
15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że elementy drewniane wytwarza się z desek (11).
16. Sposób według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że elementy drewniane wytwarza się z desek (11) ostruganych i z wyżłobionymi rowkami.
17. Sposób według zastrz. 1 albo 11, znamienny tym, że na część konstrukcyjną, zwłaszcza po wtłaczaniu, nanosi się warstwę nawierzchniową.