PL186329B1 - Obejma zaciskowa do łączenia dwóch rur - Google Patents

Abstract

1 Obejma zaciskowa do laczenia dwóch rur, o koncach umieszczonych obok siebie 1 majacych powierzchnie oporowe wystajace wzgledem cylindrycznej powierzchni zewnetrznej rur, przy czym obejma zawiera dwie pólobejmy, z których kazda ma jeden koniec wyposazony w lape oporowa, która rozciaga sie w kierunku zewnetrznym i ma otwór 1 drugi koniec wyposazony w jeden z elementów montazowych do rozlacznego montazu drugich konców pólobejm, przy czym pólobejmy maja w swojej czesci biezacej przekrój o ksztalcie zblizonym do litery U, której ramiona rozciagaja sie w kierunku wnetrza wspólpracujac z po- wierzchniami oporowymi dwóch rur, ponadto obejma zawiera srube zaciskowa, wspólpracujaca z lapami oporowymi i której trzpien przechodzi przez otwory w lapach oporowych i trzpien sruby ma dlugosc tego samego rzedu co i promien zacisnietej obejmy, przy czym trzpien jest zamontowany luzno w otworach lap oporowych i w otworach w okolo trzpienia sruby jest luz umozliwiajacy wychytenie katowe dwóch pólobejm, znamienna tym, ze wychylenie dwóch pólobejm (10, 20) z trzpieniem (32, 132) sruby (30, 130) umieszczonym w otworach (12', 14', 112', 114') lap oporowych (12, 22) jest wieksze od wysokosci zakrycia pomiedzy ramionami (41, 42) pólobejm (10, 20) a majacym powierzchnie oporowe (44b, 46b) zgrubieniami (44a, 46a) rur (44, 46) a elementy montazowe (14, 24, 114, 124) zawieraja ucha, jedno i drugie, przy czym wolny koniec je - dnego ucha ma ksztalt haka zahaczajacego sie o drugie ucho FIG 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest obejma zaciskowa do łączenia dwóch rur.

Z amerykańskich opisów patentowych nr US-A-3014259 i US-A-3964773 znana jest obejma wyposażona w zawiasę, która po połączeniu dwóch półobejm utrzymuje je stale w stanie sczepienia ze sobą. W celu umieszczenia obejmy na swoim miejscu w około powierzchni oporowych rur, wykorzystując zawiasę rozsuwa się dwie półobejmy w celu umieszczenia ich wokół powierzchni oporowych łączonych rur i zbliża dwie półobejmy przed wprowadzeniem śruby w otwory łap oporowych i zaciśnięciem obejmy.

Takie postępowanie jest stosunkowo łatwe, lecz wymaga manipulacji polegającej z jednej strony na tym, że półobejmy umieszcza się wokół powierzchni oporowych rur w celu wsunięcia śruby w łapy podporowe i umieszczenia nakrętki na śrubie przed jej dokręceniem. Operator, który obsługuje obejmę, musi więc dysponować trzema oddzielnymi elementami,

186 329 a mianowicie dwiema półobejmami zespolonymi ze sobą, śrubą i nakrętką. Na koniec należy wiec zmontować te trzy elementy, co może być przycjynąpewnej straty czasu, tym bardziej, że elementy stosunkowo małe, takie jak śruba albo nakrętka, stwarzają ryzyko ich wyślizgnięcia się i upadnięcia na podłoże.

Co więcej, w większości przypadków obejmy są dostarczane wstanie wstępnie zmontowanym, w którym śruba i nakrętka znajdują się już w swoim położeniu. Operacja polegająca na instalowaniu obejmy musi być poprzedzona odkręceniem nakrętki ze śruby i ewentualnie wyjęciem śruby z otworów łap oporowych.

Z brytyjskiego opisu patentowego nr GB-A-2094385 jest znana obejma zawierająca łapę wyposażoną w szczelinę, w której sczepia się druga łapa.

W tym opisie patentowym nie podano dokładnie sposobu montażu obejmy wokół ściskanego obiektu, lecz wydaje się, że jedynym branym pod uwagę sposobem montażu jest taki sam jak sposób dotyczący obejm według opisów patentowych nr US-A-3014259 i US-A-3964773.

Z rysunków brytyjskiego opisu patentowego wynika, że śruba zaciskowa jest stosunkowo długa ponieważ długość jej trzpienia wydaje się być nieznacznie większa niż promień obejmy w stanie zaciśnięcia.

Z opisu patentowego US 3 567 258 znana jest obejma zaciskowa zawierająca dwie półobejmy zespolone śrubami, których trzony są zamocowane z małym prześwitem w otworach tych pół-obejm. Ten mały prześwit nie pozwala na znaczny ruch kątowy pomiędzy półobejmami nie pozwala na znaczny ruch kątowy pomiędzy pół-obejmami. W tym rozwiązaniu, w celu zamontowania obejmy na rurze muszą być najpierw odkręcone dwie nakrętki, następnie wyjęte dwie śruby, potem rozdzielone pół-obejmy mogą zostać nałożone na rurę, a następnie dla ich zaciśnięcia na rurze należy połączyć je śrubami z nakrętkami.

Z opisu patentowego EP 0 291 331 znana jest obejma mająca dwie pół-obejmy zespolone na jednym końcu przy pomocy śruby i przez sczepienie drugich końców. Aby móc zacisnąć obie pół-obejmy według tego rozwiązania na rurze, najpierw należy usunąć jedną śrubę, następnie obie pół-obejmy założyć na rurę ze szczepionymi jednymi końcami, a drugie końce należy złączyć śrubą z nakrętką.

Celem wynalazku jest opracowanie obejmy zaciskowej prostej w obsłudze.

Obejma zaciskowa do łączenia dwóch rur, o końcach umieszczonych obok siebie i mających powierzchnie oporowe wystające względem cylindrycznej powierzchni zewnętrznej rur, przy czym obejma zawiera dwie półobejmy, z których każda ma jeden koniec wyposażony w łapę oporową, która rozciąga się w kierunku zewnętrznym i ma otwór i drugi koniec wyposażony w jeden z elementów montażowych do rozłącznego montażu drugich końców półobejm, przy czym półobejmy mają w swojej części bieżącej przekrój o kształcie zbliżonym do litery U, której ramiona rozciągają się w kierunku wnętrza współpracując z powierzchniami oporowymi dwóch rur, ponadto obejma zawiera śrubę zaciskową, współpracującą z łapami oporowymi i której trzpień przechodzi przez otwory w łapach oporowych i trzpień śruby ma długość tego samego rzędu co i promień zaciśniętej obejmy, przy czym trzpień jest zamontowany luźno w otworach łap oporowych i w otworach w około trzpienia śruby jest luz umożliwiający wychylenie kątowe dwóch półobejm, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wychylenie dwóch półobejm z trzpieniem śruby umieszczonym w otworach łap oporowych jest większe od wysokości zakrycia pomiędzy ramionami półobejm a mającym powierzchnie oporowe zgrubieniami rur a elementy montażowe zawierają ucha, jedno i drugie, przy czym wolny koniec jednego ucha ma kształt haka zahaczającego się o drugie ucho.

Korzystnie śruba jest zabezpieczona przed obrotem względem łap oporowych.

Korzystnie łeb śruby ma co najmniej jedną część płaską, a łapa oporowa ma obrzeże rozciągające się z oddalaniem od łapy oporowej wyznaczające gniazdo dla łba śruby i mające przynajmniej na części swojego konturu płaską część o którą jest oparta płaska część łba.

Korzystnie gniazdo ma ściankę, zamykającą co najmniej częściowo gniazdo od strony przeciwnej do łapy oporowej i utrzymującą łeb śruby we wnętrzu gniazda.

Korzystnie śruba ma trzpień zawierający niekołowe odsadzenie przylegające do łba śruby oraz ze otwór łapy oporowej ma kształt odpowiadający odsądzeniu.

186 329

Korzystnie otwór co najmniej jednej łapy oporowej jest wyposażony w podkładkę, na niej unieruchomioną i mający koniec przeciwny do drugiej łapy oporowej tworzący ogranicznik dla nakrętki zaciskowej śruby.

Rozumie się, że takie rozmieszczenia umożliwiają całkowicie wstępny montaż różnych elementów składowych obejmy przez przepuszczenie trzpienia śruby przez otwory łap oporowych i tylko częściowo przykręcenie nakrętki, która wciąż znajduje się w sąsiedztwie jednego z końców trzpienia śruby. Obejmę dostarcza się typowo w takim stanie wstępnego montażu. W celu umieszczenia obejmy na swoim miejscu wystarczy rozdzielić drugie końce półobejm rozczepiając środki montażowe i, manewrując na długości trzpienia śruby i na luzie, który istnieje w otworach łap oporowych wokół tego trzpienia, umieścić dwie półobejmy jedną po drugiej wokół powierzchni oporowych rur, a następnie zmontować drugie końce półobejm przed normalnym zaciśnięciem obejmy za pomocą śruby i nakrętki. Takie operacje są nadzwyczaj proste i nie istnieje żadne ryzyko utraty któregokolwiek z elementów obejmy w czasie jej umieszczania na swoim miejscu.

Długość trzpienia śruby dobiera się tego samego rzędu co i promień obejmy w stanie zaciśnięcia (chodzi o promień wewnętrzny, zmierzony od czołowych powierzchni wewnętrznych półobejm), ponieważ taka długość w połączeniu z obecnością luzu pomiędzy trzpieniem śruby i otworami, w których jest on umieszczony, okazuje się być wystarczająca dla umożliwienia umieszczenia obejmy bez wyjmowania śruby.

Na przykład w przypadku obejmy o promieniu zawartym pomiędzy 25 i 40 mm, której wysokość U-kształtnych ramion wynosi prawie 5 mm, będzie odpowiednia śruba, której trzpień mierzy 45 mm (jego długość jest więc trochę większa niż promień obejmy) w połączeniu z luzem rzędu od 0,5 do 1,5 mm pomiędzy trzpieniem śruby i otworami, w których jest ona umieszczona.

W przypadku obejm o promieniach większych, rzędu 45 do 50 mm, wysokość U-kształtnych ramion pozostaje prawie równa 5 mm, długość trzpienia rzędu 45 mm (prawie równa promieniowi) jest również odpowiednia w połączeniu z prawie takim samym luzem. W rzeczywistości konieczna długość trzpienia zależy od stosunku pomiędzy promieniem obejmy i wysokością V-kształtnych ramion. W przypadku obejm klasycznych, dla których istotna jest wysokość ramion, wystarczyłaby długość trochę większa niż promień.

Długość trzpienia zawarta na ogół w granicach od jednego do dwukrotnego promienia obejmy w stanie zaciśnięcia w połączeniu z luzem trzpienia w otworach od kilku dziesiątych milimetra do 1 albo 2 mm umożliwia umieszczenie obejmy na swoim miejscu bez usuwania śruby. Należy zauważyć, że w celu uniknięcia, aby zaciśnięcie nakrętki nie wymagało wielkiej liczby obrotów, korzystne jest postępowanie w taki sposób, aby długość trzpienia była co najwyżej rzędu półtorakrotnego promienia obejmy w stanie zaciśnięcia.

Elementy montażowe są wykonane w sposób prosty i ekonomiczny. Co więcej, jeżeli są one usytuowane wystając promieniowo w stosunku do bieżącego obrzeża obejmy, to mogą one być sczepiane albo rozczepiane bez konieczności silnego przechylania dwóch półobejm względem siebie.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia obejmę według wynalazku w widoku z przodu, fig. 2 - obejmę w widoku częściowym według strzałki II na fig. 1, fig. 3 - obejmę w przekroju wzdłuż linii III-III na fig. 1, fig. 4 - obejmę w widoku częściowym według strzałki IV na fig. 1, fig. 5 do 8 - cztery kolejne fazy umieszczania obejmy na swoim miejscu na końcach dwóch montowanych rur, fig. 9 - wariant obejmy w widoku analogicznym do fig. 1, fig. 10 - obejmę w przekroju częściowym wzdłuż linii X-X na fig. 9, a fig. 11 - obejmę w przekroju wzdłuz linii XI-XI na fig. 10.

Obejma przedstawiona na fig. 1 składa się z dwóch półobejm 10 i 20, z których każda ma jeden koniec wyposażony w łapę oporową, odpowiednio 12 i 22, i drugi koniec wyposażony w element montażowy, odpowiednio 14 i 24. Patrząc łącznie, elementy 14 i 24 stanowią elementy montażowe, które umożliwiają montaż drugich końców półobejm 10 i 20 w sposób zdejmowalny. Łapy oporowe 12 i 14 rozciągają się w kierunku zewnętrznym obejmy, to jest oddalają się one od środka obejmy odchodząc od obrzeża obejmy. Dwie łapy oporowe 12 i 22

186 329 są równoległe i rozciągają się całkowicie w płaszczyźnie promieniowej obejmy. Trzpień 32 śruby 30 przechodzi przez dwa współliniowe otwory 12' i 14', wykonane odpowiednio w łapach oporowych 12 i 22.

Dwie półobejmy 10, 20 są wykonane z taśmy metalowej zawiniętej prawie na 1/2 obrotu i odpowiednio wzmocnionej.

W celu zaciśnięcia obejmy drugie końce półobejm 10 i 20 montuje się dzięki elementom montażowym 14 i 24 i uruchamia nakrętkę zaciskową 34 śruby 30 w taki sposób, że przybliża do siebie dwie łapy oporowe 12 i 22. Łeb 36 śruby 30 współpracuje z jedną z łap oporowych 12, natomiast jej nakrętka 34 współpracuje, pośrednio albo bezpośrednio, z drugą łapą oporową 22. Należy mieć na uwadze, że w przedstawionym przykładzie podkładka 38 jest unieruchomiona na łapie oporowej 22, przy czym koniec 38a tej podkładki 38, który znajduje się na zewnątrz łapy oporowej 22, służy jako ogranicznik dla nakrętki 34 w czasie zaciskania. W celu unieruchomienia podkładkę 38 wprowadza się po prostu w otwór 14' łapy 22 i przynitowuje do tej ostatniej przez odkształcenie jej końca 38b przeciwnego do uprzednio wymienionego końca 38a.

Element montażowy 14 tworzy ucho, które jest usytuowane na drugim końcu jednej z półobejm 10. To ucho wystaje promieniowo w kierunku zewnętrznym obejmy z jej zewnętrznego obrzeża i ma wolny koniec 14a, który jest zakrzywiony do wnętrza w celu utworzenia haka. Element montażowy 24 tworzy drugie ucho, które jest usytuowane na drugim końcu drugiej półobejmy 20, wystaje prawie promieniowo w kierunku zewnętrznym z zewnętrznego obrzeża tej drugiej półobejmy 20 i może do współdziałać z hakiem wolnego końca 14a sczepiając się w zagłębieniu tego ostatniego. Obydwa ucha elementów montażowych 14 i 24 wystają promieniowo względem bieżącego obrzeża obejmy. Wysokość h drugiego ucha, zmierzona od wolnego brzegu haka (wysokość sczepienia) jest mała, klasycznie rzędu od 2 do 5 mm, tak że hak może sczepiać się na uchu bez konieczności zbytniego przemieszczania półobejmy 10 w kierunku zewnętrznym obejmy w stosunku do półobejmy 20. Co więcej, należy mieć na uwadze, że szerokość 1 spodu haka jest większa niż grubość e drugiego ucha (prawie równa 1,5 tej grubości) celem umożliwienia ułatwionego sczepienia ucha w haku przez względne nachylenie dwóch półobejm 10, 20. W celu unieruchomienia obejmy elementy montażowe 14, 24 działają jak zawiasa, na której obracają się półobejmy 10, 20 w czasie zaciskania nakrętki zaciskowej 34 na śrubie.

Jak widać na przekroju przedstawionym na fig. 3, części boczne półobejm 10, 20 mają przekrój prawie w kształcie litery U, która ma denko 40 i dwa ramiona 41 i 42. Na fig. 3 przedstawiono również cienkimi kreskami końce dwóch rur 44 i 46 wyposażone w zgrubienia 44a i 46a, na których umieszczono półobejmy 10, 22 obejmy. Zgrubienia 44a, 46a mają powierzchnie oporowe, odpowiednio 44b i46b, z którymi współpracują ramiona 41 i 42 U-kształtnego profilu, jaki tworzy przekrój półobejm 10,20, dla szczelnego ściśnięcia rur ze sobą.

Powierzchnie oporowe 44b i 46b mają faktycznie korzystnie kształt stożka ściętego, podobnie jak i ramiona 41 i 42, tak że zaciskanie obejmy powoduje skutecznie zbliżanie się dwóch rur 44, 46 do siebie. Pokazując, że przekrój półobejm 10, 20 ma całkowicie kształt litery U, podkreśla się fakt, że obejma ma na większej części swojego obwodu dwie wklęsłe tarcze 16 i 18 utworzone przez ramiona 41, 42 litery U, całkiem symetryczne względem jej płaszczyzny środkowej P i zdolne do współpracy z powierzchniami oporowymi 44b, 46b zgrubień 44a, 46a utworzonych na końcach rur 44, 46. Denko 40, tworzące podstawę litery U i wyznaczające zewnętrzne obrzeże obejmy, może być mniej lub bardziej długie zgodnie z wymiarami tych zgrubień 44a, 46a. Może ono praktycznie nie istnieć i w tym przypadku przekrój obejmy przyjmuje raczej kształt litery V.

Widok częściowy z fig. 4 pokazuje, że ucha elementów montażowych 14 i 24 są utworzone przez deformację końców półobejm 10, 20, na przykład drogą tłoczenia. Te ostatnie są podniesione promieniowo, a tarcze 16 i 18 są również podniesione i przyczyniają się do tworzenia uch.

Na końcu możnaby wybrać stosowanie śruby 30 utworzonej przez prosty gwintowany trzpień ściśnięty za pomocą dwóch nakrętek współpracujących odpowiednio z każdą z łap oporowych 12 i 22. Jak widać na fig. 1, korzystnie stosuje się raczej śrubę 30, której łeb 36

186 329 stanowi całość z trzpieniem 32, przy czym do zaciskania manipuluje się tylko nakrętką 34.

W takim przypadku łapa oporowa 12, która współpracuje z łbem 36 śruby 30, jest wyposażona korzystnie w środki zapobiegające jej obracaniu się.

Mówiąc dokładniej, jak widać z fig. 4, łeb 36 śruby 30 ma co najmniej jedną część płaską 36a (dobiera się na przykład po prostu łeb wielokątny). Łapa oporowa 12, z którą współdziała łeb 36 śruby 30, ma obrzeże 12a, które rozciąga się oddalając od drugiej łapy oporowej 22. To obrzeże 12a wyznacza gniazdo 13 dla łba 36 śruby 30 (rozciąga się ono na przykład na długości trochę większej niż grubość tego łba 36). Przynajmniej na części swojego zarysu obrzeże 12a ma prawie płaską część 13a, która może współdziałać z wymienioną wyżej częścią płaską 36a. Jeżeli dobiera się łeb wielokątny, to obrzeżu 12a nadaję się w jego części najbardziej oddalonej od zewnętrznego bieżącego obrzeża obejmy analogiczną postać wielokątną, której boki są trochę dłuższe niż boki śruby 30, tak że utrzymuje się lekki luz f pomiędzy łbem 36 śruby 30 i obrzeżem 12a.

W ten sposób łeb 36 nie jest całkowicie zablokowany, co jak będzie widoczne dalej, umożliwia lekkie względne wychylenie śruby 30 i łapy 12, przy czym łeb 36 śruby 30 nie może obracać się we wnętrzu gniazda 13. Do utrzymania łba 36 we wnętrzu tego gniazda 13 ma ono korzystnie element w postaci ścianki 15, który zamyka je częściowo od strony przeciwnej do łapy oporowej 22. Taka ścianka 15, utworzona na przykład przez wydłużenie obrzeża 12a zawiniętego prawie pod kątem prostym, jest wykonana w taki sposób, że nie przeszkadza względnemu wychyleniu śruby 30 i łapy oporowej 12.

Obrzeże 12a łapy 12 oraz analogiczne obrzeże 22a łapy 22 stanowią również środki usztywniające tych łap 12, 22, przez co unika się ich zawijaniu w czasie zaciskania obejmy.

Na fig. 1 zaznaczono luz j1, istniejący pomiędzy trzpieniem 32 śruby 30 i otworem 12' łapy 12, oraz luz j2, istniejący pomiędzy trzpieniem 32 śruby 30 i wewnętrznym obrzeżem podkładki 38. Należy zauważyć, że gdyby brakowało podkładki 38, to taki luz istniałby pomiędzy otworem 14' łapy oporowej 22 i trzpieniem 32 śruby 30.

Trzpień 32 śruby 30 jest zamontowany luźno w otworach, co oznacza, że luzy j1 i j2 są wystarczające dla umożliwienia przemieszczania się półobejm 10, 20 względem śruby 30 w kierunku strzałek F1 i F2 pokazanych na fig. 6, podczas gdy elementy montażowe 14 i 24 są rozczepione. Dla dalszego ułatwienia tego przemieszczenia obrzeże wewnętrzne podkładki 36 ma kształt stożka ściętego rozszerzając się w kierunku swojego końca 38a. Konieczne do sczepienia wychylenie kątowe dwóch półobejm 10, 20 względem trzpienia 32 śruby 30 zgodnie ze strzałkami F1 i F2 zależy od wysokości ramion 41 i 42 profilu w kształcie litery U (fig. 3), a zwłaszcza od wysokości przykrycia pomiędzy ramionami 41 i 42 i zgrubieniami 44a i 46a. Takie wychylenie kątowe jest uwarunkowane luzami j1 i j2.

Na fig. 1 widać, że długość L trzpienia 32 śruby 30 jest co najmniej równa promieniowi R obejmy wstanie zaciśnięcia. Takie rozmieszczenie umożliwia postępowanie w taki sposób, ze gdy nakrętka 34 znajduje się na końcu trzpienia 32 śruby 30 w swoim położeniu pokazanym linią przerywaną, to pierwsze końce półobejm 10 i 20 mogą odsuwać się od siebie ślizgając się wzdłuż trzpienia 32 na dostatecznej długości (prawie równej długości L pomniejszonej o grubość nakrętki 34).

W celu umieszczenia obejmy, która jest początkowo wstępnie zmontowana, na swoim miejscu (to jest, gdy śruba 30 jest umieszczona wstępnie w otworach 12', 14' łap oporowych 12, 22), rozsuwa się przede wszystkim drugie końce półobejm 10 i 20 rozczepiając elementy montażowe 14 i 24. Następnie rozsuwa się pierwsze końce półobejm 10, 20 przesuwając je względem siebie wzdłuż trzpienia 32 śruby 30. Należy zauważyć, że dla zapewnienia największej amplitudy przesuwu nakrętka znajduje się wtedy prawie na końcu śruby 30, w położeniu zaznaczonym linią przerywaną na fig. 1. Wreszcie powoduje się obracanie dwóch półobejm 10, 20 względem siebie dookoła trzpienia 32 śruby 30 i umieszcza pierwszą półobejmę 10 na powierzchniach oporowych 44b, 46b rur 44, 46. Dochodzi się zatem do sytuacji przedstawionej na fig. 5. Przy okazji ta półobejma 20, która ma element montażowy 24 w postaci ucha, jest umieszczona korzystnie na zgrubieniach 44a, 46a rur 44, 46, a druga półobejma 10 jest obrócona prawie pod kątem prostym (prostopadle do płaszczyzny rysunku).

186 329

Wreszcie utrzymując półobejmy 10, 20 wstanie rozsunięcia, opuszcza się drugą półobejmę (w danym przypadku półobejmę 10) celem doprowadzenia jej do płaszczyzny pierwszej półobejmy 20. Przy tej okazji drugi koniec półobejmy 10 pokonuje bez trudności przeszkodę, jaką tworzą rury 44, 45 i ich zgrubienia 44a, 46a dzięki temu, że wystarczająca jest długość trzpienia 32. Można wykorzystać również lekkie odchylenie kątowe półobejmy 10 względem półobejmy 20 w kierunku przeciwnym do strzałki F2.

Wychodząc z tego położenia montuje się drugie końce półobejm 10, 20 sczepiając elementy montażowe 14 i 24. Przy tej okazji korzysta się również ze zdolności do odchylania się dwóch półobejm 10, 20 względem siebie, związaną z długością trzpienia 32 i jego luźnym montażem w otworach 12', 14' łap oporowych 12, 22. Co więcej, elementy montażowe 14, 24 mając korzystnie postać wspomnianych uprzednio uch mogą sczepiać się bez konieczności nadmiernego „otwierania” pierwszych końców półobejm 10, 20. Na fig. 7 przedstawiono fazę sczepiania się, w której korzystając z odchylenia w kierunku strzałek F1 i F2, hak przechodzi pod uchem.

Na koniec, po sczepieniu, wystarczy zbliżyć pierwsze końce półobejm 10, 20 przez ich względne przesuwanie wzdłuż śruby 30 w taki sposób, że na powierzchniach oporowych 44b, 46b rur 44, 46 umieszcza się również półobejmę 10. W czasie tego względnego ruchu elementy montażowe 14, 24 wykorzystuje się jako zawiasę. Cały układ znajduje się wtedy w położeniu przedstawionym na fig. 8, wychodząc z którego wystarczy dokręcić nakrętkę 34 w celu zaciśnięcia obejmy za pomocą śruby 30.

Na fig. 9 i 10 elementy analogiczne do elementów na fig. 1 do 8 mają te same odnośniki liczbowe powiększone o 100.

Dwie półobejmy 110 i 120 mają przekrój w kształcie litery U, której ramiona mają obrzeże 110a, 120a, lekko podniesione w celu osiowego rozciągnięcia się, jak przedstawiono na fig. 11 dla półobejmy 110.

Łapy oporowe 112 i 122 są wzmocnione kołnierzami 112a, 122a, które rozciągają się w ramiona U-kształtnego profilu, utworzone przez przekroje półobejm bez wywijania tych ramion przeciwnie do kołnierzy 12a i 22a (fig. 1).

Skutkiem tego łeb 136 śruby 130 na fig. 9 nie znajduje się w gnieździe. W celu zapobieżenia obracaniu się śruby 130 w otworze 112' łapy oporowej 112 obszar trzpienia 132 śruby 130, przylegający bezpośrednio do łba 136 ma niekołowe odsądzenie 133 (na przykład odsądzenie kwadratowe albo zgrubienie obrzeża mające część płaska), a otwór 112' ma kształt, z którym to odsądzenie może sprzęgać się. Jak widać na fig. 10, otwór 112' jest trochę większy niż odsądzenie 133 w celu zabezpieczenia luzu j1 pomiędzy trzpieniem 132 śruby 130 i obrzeżami otworu 114'. Drugie końce półobejm (110, 120) są zakończone elementami montażowymi (114, 124)

186 329

186 329

FIG.10

186 329

Ο

UL.

186 329

CM

186 329 ο

m

FIG.3

FIG.4

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Obejma zaciskowa do łączenia dwóch rur, o końcach umieszczonych obok siebie i mających powierzchnie oporowe wystające względem cylindrycznej powierzchni zewnętrznej rur, przy czym obejma zawiera dwie półobejmy, z których każda ma jeden koniec wyposażony w łapę oporową, która rozciąga się w kierunku zewnętrznym i ma otwór i drugi koniec wyposażony w jeden z elementów montażowych do rozłącznego montażu drugich końców półobejm, przy czym półobejmy mają w swojej części bieżącej przekrój o kształcie zbliżonym do litery U, której ramiona rozciągają się w kierunku wnętrza współpracując z powierzchniami oporowymi dwóch rur, ponadto obejma zawiera śrubę zaciskowa, współpracującą z łapami oporowymi i której trzpień przechodzi przez otwory w łapach oporowych i trzpień śruby ma długość tego samego rzędu co i promień zaciśniętej obejmy, przy czym trzpień jest zamontowany luźno w otworach łap oporowych i w otworach w około trzpienia śruby jest luz umożliwiający wychylenie kątowe dwóch półobejm, znamienna tym, że wychylenie dwóch półobejm (10, 20) z trzpieniem (32,132) śruby (30,130) umieszczonym w otworach (12', 14', 112', 114') łap oporowych (12, 22) jest większe od wysokości zakrycia pomiędzy ramionami (41, 42) półobejm (10, 20) a mającym powierzchnie oporowe (44b, 46b) zgrubieniami (44a, 46a) rur (44, 46) a elementy montażowe (14, 24, 114, 124) zawierają ucha, jedno i drugie, przy czym wolny koniec jednego ucha ma kształt haka zahaczającego się o drugie ucho.
2. 2. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że śruba (30, 130) jest zabezpieczona przed obrotem względem łap oporowych (12, 22,112,122).
3. 3. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że łeb (36) śruby (30) ma co najmniej jedną część płaska (36a), a łapa oporowa (12) ma obrzeże (12a) rozciągające się z oddalaniem od łapy oporowej (22) wyznaczające gniazdo (13) dla łba (36) śruby (30) i mające przynajmniej na części swojego konturu płaska część (13a) o którąjest oparta płaska część łba (36).
4. 4. Obejma według zastrz. 3, znamienna tym, że gniazdo (13) ma ściankę (15), zamykającą co najmniej częściowo gniazdo (13) od strony przeciwnej do łapy oporowej (22) i utrzymującą łeb (36) śruby (30) we wnętrzu gniazda (13).
5. 5. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że śruba (130) ma trzpień (132) zawierający niekołowe odsądzenie (133) przylegające do łba (136) śruby (130) oraz że otwór (112') łapy oporowej (112) ma kształt odpowiadający odsądzeniu (133).
6. 6. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że otwór co najmniej jednej łapy oporowej (12, 22) jest wyposażony w podkładkę (38), na niej unieruchomioną i mający koniec (38a) przeciwny do drugiej łapy oporowej (12, 22) tworzący ogranicznik dla nakrętki zaciskowej (34) śruby (30).