PL185817B1

PL185817B1 - Zabezpieczony dokument, element zabezpieczający iZabezpieczony dokument, element zabezpieczający isposób wytwarzania zabezpieczonego dokumentu i elesposób wytwarzania zabezpieczonego dokumentu i elementu zabezpieczającegomentu zabezpieczającego

Info

Publication number: PL185817B1
Application number: PL96314678A
Authority: PL
Inventors: WittichKaule Wittich Kaule
Original assignee: Giesecke & Devrient Gmbh
Priority date: 1995-06-09
Filing date: 1996-06-07
Publication date: 2003-08-29
Also published as: SI0748896T1; PL314678A1; DE59609639D1; HU224506B1; HU9601578D0; HUP9601578A3; EP0748896B1; DE19521048A1; HUP9601578A2; US6146773A; EP0748896A1; ES2180675T3

Abstract

I. Zabezpieczony dokument, w szczególnosci banknot, dowód o sobisty i tym podobny, z elementem zabezpieczajacym, który jest zaopatrzony przynajmniej czesciowo w material magnetyczny do automatycznego sprawdzania prawdziwosci dokumentu, znamienny tym, ze material magnetyczny (4) elementu zabezpieczajacego (2) makoercje od 10 do 250 Oe i remanencje wieksza niz 100 nWb/m. II. Element zabezpieczajacy, stosowany do automatycznego sprawdzania prawdziwosci dokumentu, co najmniej czesciowo po- kryty warstwa materialu magnetycznego, znamienny tym, ze material magnetyczny (4) posiada koercje od 20 do 250 Oe i remanencje wieksza niz 100 nWb/m 12. Sposób wytwarzania elementu zabezpieczajacego, wyko- nanego z folii pokrytej warstwa magnetyczna, znamienny tym, ze przynaimniej czesciowo na podloze (3) naklada sie, lub w podlozu (3) umieszcza sie material magnetyczny (4) i tworzy sie warstwe po- datna na magnesowanie, majaca koercje od 20 do 250 Oe i remanencje wieksza niz 100 nWb/m i tym, ze podloze (3) z nalozona warstwa tnie sie na elementy zabezpieczajace. 25. Sposób wytwarzania zabezpieczonego dokumentu, w szcze- gólnosci banknotu, dowodu osobistego i tym podobnych z elementem zabezpieczajacym, wykonanym z folii pokrytej warstwa magne- tyczna, znamienny tym, ze przynajmniej czesciowo na podloze (3) naklada sie, lub w podlozu (3) umieszcza sie material magnetyczny (4) 1 tworzy sie warstwe podatna na magnesowanie, majaca koercje od 20 do 250 Oe i remanencje w ieksza niz 100 nWb/m i tym, ze podloze (3) z nalozona warstwa tnie sie na elementy zabezpieczajace (2), a element zabezpieczajacy (2) nanosi sie na, lub umieszcza sie w za- bezpieczonym dokumencie. Fig. 1 Fig. 2 Fig. 3 Fig. 4 Fig. 5 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zabezpieczony dokument, element zabezpieczający i sposób wytwarzania zabezpieczonego dokumentu i elementu zabezpieczającego. Wynalazek znajduje zastosowanie w przypadku zabezpieczania dokumentów takich jak w szczególności banknoty, dowody osobiste i tym podobne.

Zabezpieczone dokumenty z materiałami magnetycznymi umieszczonymi w dokumencie są znane od dawna. Materiały magnetyczne można nakładać w postaci pasków albo umieszczać je na oddzielnych materiałach nośnikowych, które z kolei łączy się trwale z dokumentem.

Tego rodzaju zabezpieczony dokument znany jest na przykład z DE-PS 16 96 245. W opisie tym ujawniony jest sposób, w którym odpowiedni materiał nośnikowy, jak na przykład jedwab, bawełna albo tworzywo sztuczne, jest zaopatrywany w magnetyczną mieszankę powłokową i następnie osadzany w dokumencie. Dzięki założonemu elementowi zabezpieczającemu, w szczególności założonej nitce zabezpieczającej, można maszynowo, jednoznacznie zidentyfikować zabezpieczony dokument. Z opisu DE 41 01 301 znany jest ponadto zabezpieczony dokument, w którym umieszczony jest element zabezpieczający, przy którym warstwa magnetyczna posiada pigmenty magnetycznie miękkie. Te pigmenty od jasnoszarego do srebrzystego miesza się z odpowiednim pokostem i wraz z nim nanosi na materiał nośnikowy, a następnie osadza w dokumencie, tak że wstawiony magnetyczny element zabezpieczający z trudem można dostrzec w świetle odbitym.

Sprawdzenie zabezpieczonych dokumentów, które posiadają magnetyczne elementy zabezpieczające, może zostać przeprowadzone m. in. w ten sposób, że mierzy się koercję elementu, jak opisano na przykład w DE 27 54 267.

185 817

Dotychczas w zabezpieczonych dokumentach stosowano zwykle ogólnie dostępne tlenki żelaza, które stosuje się również w technice magnetofonowej i video. Zwykle chodzi tutaj o Fe₃O₄ z koercją w zakresie od około 350 do 1000 Oe, przy czym ta średnia koercja gwarantuje względnie łatwą podatność na magnesowanie i jednocześnie wystarczające namagnesowanie trwałe. Fałszowanie zabezpieczonych dokumentów, które przy zastosowaniu ogólnie dostępnych magnetofonów stwarza wrażenie prawdziwości nitki zabezpieczającej, nie jest więc wykluczone.

Z opisów DE-A-24 51 796, DE-A-24 29 85, EP-A-0 650 142 oraz US-A-5 143 583 znane jest stosowanie materiału o niskiej koercji, częściowo o koercji znacznie poniżej 350 Oe.

Przedmiotem wynalazku jest zabezpieczony dokument, w szczególności banknot, dowód osobisty i tym podobny, z elementem zabezpieczającym, który jest zaopatrzony przynajmniej częściowo w materiał magnetyczny do automatycznego sprawdzania prawdziwości dokumentu, przy czym materiał magnetyczny elementu zabezpieczającego ma koercję od 10 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m.

Korzystnie, materiał magnetyczny nałożony jest w zabezpieczonym dokumencie na nośniku, przy czym materiał magnetyczny stanowi żelazo, nikiel albo stop magnetyczny.

Według wynalazku, warstwa podatna na magnesowanie składa się z przynajmniej dwóch pojedynczych warstw, a warstwa materiału magnetycznego ma grubość od 0,05 do 1 pm.

Element zabezpieczający ma postać nitki, a korzystnie plakietek albo włókien melanżowych i zawiera informacje w postaci pozytywu albo negatywu.

Nad i pod warstwą materiału magnetycznego usytuowana jest warstwa metalu, korzystnie warstwa aluminium albo stopu Cu.

Przedmiotem wynalazku jest również element zabezpieczający, stosowany do automatycznego sprawdzania prawdziwości dokumentu, co najmniej częściowo pokryty warstwą materiału magnetycznego, w którym materiał magnetyczny posiada koercję od 20 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m.

Sposób wytwarzania elementu zabezpieczającego, według wynalazku, wykonanego z folii pokrytej warstwą magnetyczną, polega na tym, że przynajmniej częściowo na podłoże nakłada się lub w podłożu umieszcza się materiał magnetyczny i tworzy się warstwę materiału podatnego na magnesowanie, mającą koercję od 20 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m i tym, że podłoże z nałożoną warstwą tnie się na elementy zabezpieczające.

Korzystnie, materiał magnetyczny nakłada się najpierw na podłoże i wraz z nośnikiem umieszcza się w lub nakłada na podłoże, przy czym jako materiał magnetyczny stosuje się żelazo, nikiel albo stop magnetyczny i nakłada się go w warstwie o grubości od 0,05 do 1 pm.

Materiał magnetyczny nakłada się przez naparowanie albo nadrukowanie poprzez nałożenie większej liczby pojedynczych warstw lub przez nałożenie pojedynczej warstwy, lub jako cząstki magnetyczne, których koercję w poprzednim etapie roboczym ustala się na od 10 do 250 Oe a nad i pod warstwą materiału magnetycznego nakłada się warstwę metalu.

Materiał magnetyczny nakłada się poprzez naparowanie nagrzewaniem oporowym, anodowe naparowanie łukiem świetlnym albo naparowanie strumieniem elektronów.

Po nałożeniu warstwy materiału magnetycznego nakłada się przezroczystą informację tekstową poprzez miejscowe usunięcie jednej z warstw lub warstwy materiału magnetycznego na nośniku, przy czym warstwę materiału magnetycznego nakłada się w postaci przezroczystej informacji tekstowej, korzystnie przez nadrukowanie, a na warstwę metalową nakłada się barwną warstwę lakieru.

Przedmiot wynalazku obejmuje również sposób wytwarzania zabezpieczonego dokumentu, w szczególności banknotu, dowodu osobistego i tym podobnych z elementem zabezpieczającym, wykonanym z folii pokrytej warstwą magnetyczną.

Istota tego wynalazku polega na tym, że przynajmniej częściowo na podłoże nakłada się lub w podłożu umieszcza się materiał magnetyczny i tworzy się warstwę podatną na magnesowanie, mającą koercję od 20 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m. Poza tym,

185 817 podłoże z nałożoną warstwą tnie się na elementy zabezpieczające, a element zabezpieczający nanosi się na lub umieszcza się w zabezpieczonym dokumencie.

Z powodu niskiej koercji i wynikającego z niej szybkiego rozmagnesowania również pod wpływem słabych pól, zastosowane warstwy magnetyczne nie umożliwiają wprawdzie trwałego zapamiętywania danych, ale w porównaniu ze zwykłymi warstwami o średniej koercji mają tę zaletę, że nie są ogólnie dostępne w handlu. Ponieważ koercję materiału można ustawić niezależnie od innych wartości magnetycznych, na przykład remanencji, jest możliwe wstawienie materiałów magnetycznych według wynalazku do dokumentu, przy czym materiały magnetyczne różnią się od stosowanych dotychczas wyłącznie wartością koercji. Ma to tę zaletę, że zwykłe własności materiału magnetycznego, na przykład remanencję, można mierzyć dostępnymi już czujnikami standardowymi, zaś niska i korzystnie określona koercja jako dodatkowy efekt zabezpieczający może być mierzona tylko specjalnymi czujnikami. Podrobienie nowego magnetycznego elementu zabezpieczającego w dokumencie jest więc prawie niemożliwe.

Żądaną koercję nałożonej warstwy żelazowej można ustawić niezależnie od jej grubości poprzez parametry produkcyjne. Jeśli przykładowo warstwa będzie naparowywana w większej liczbie oddzielnych kroków, osiągnie się niższą koercję, niż przy ciągłym naparowywaniu całej warstwy o tej samej grubości łącznej. Ponadto, im mniej jest zanieczyszczeń w materiale, tym niższa jest koercja.

Przy jednej i tej samej łącznej grubości warstwy oraz tym samym materiale magnetycznym można więc ustawiać różne wartości koercji. Sposób produkcji można alternatywnie przeprowadzić tak, że dla różnych łącznych grubości warstwy uzyskuje się jednakowe wartości koercji.

W przeciwieństwie do koercji, inne własności magnetyczne, jak na przykład remanencja, są zależne od ilości nałożonego żelaza i w dużym stopniu niezależne od sposobu produkcji warstwy.

Można przez to wyprodukować warstwy żelaza o tej samej grubości, które mają jednakową remanencję, ale różne koercje. Można z kolei nanosić też warstwy, które mają jednakową koercję, ale różne grubości i przez to różne remanencje.

Z faktu tego wynika ta zaleta, że nośnik danych z materiałem magnetycznym według wynalazku można najpierw sprawdzić standardowymi czujnikami, na przykład pod kątem występowania w nośniku danych materiałów magnetycznych, które mają dostatecznie dużą remanencję. Potem dodatkowo można sprawdzić, czy materiał magnetyczny ma wartość koercji wymaganą do stwierdzenia prawdziwości.

Według wynalazku istnieje również możliwość zastosowania materiałów krystalicznych lub w postaci pyłu o niskiej koercji, który może być domieszany do środka stanowiącego lepiszcze i nadrukowany.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zabezpieczony dokument z osadzonym elementem zabezpieczającym, fig. 2 - nitkę zabezpieczającą z warstwą magnetyczną o niskiej koercji w przekroju, fig. 3 - nitkę zabezpieczającą z napisami negatywowymi z warstwą o niskiej koercji, fig. 4 nitkę zabezpieczającą z napisami negatywowymi z warstwą o niskiej koercji i cienką nałożoną warstwą metalową w przekroju, a fig. 5 - nitkę zabezpieczającą z napisami negatywowymi z warstwą o niskiej koercji i dwiema cienkimi nałożonymi warstwami metalowymi w przekroju.

Figura 1 przedstawia banknot 1 z włożoną nitką zabezpieczającą według wynalazku. Nitka osadzona jest w całości we wnętrzu papieru, co jest zaznaczone przerywaną linią. Możliwe jest również nałożenie nitki częściowo lub całkowicie na powierzchni górnej banknotu, przez co powstaje tak zwana okienkowa nitka zabezpieczająca. Ponadto element zabezpieczający w dokumencie wartościowym można nałożyć także w postaci plakietek lub włókien melanżowych w określonych miejscach elementu zabezpieczającego.

185 817

Nitka zabezpieczającą według wynalazku jest przedstawiona w przekroju wzdłuż linii A-B na fig. 2. Na podłożu 3, które zwykle jest wykonane z tworzywa sztucznego, nałożona jest warstwa materiału magnetycznego 4, zawierającego żelazo, mająca koercję 100 Oe. Warstwa ta może być wykonana także z niklu lub stopu magnetycznego. Jedynym warunkiem jest to, że koercja warstwy musi wynosić między około 10 i około 250, a korzystnie między około 20 i 150 Oe. Grubość warstwy magnesowalnej nie ma w zasadzie wpływu na koercję i przy zwykłym doborze parametrów sposobu można ją założyć w wymiarze pomiędzy 0,05 i 1 mm.

Odpowiednio do naniesionych grubości warstwy i według zastosowanego materiału przy tym sposobie postępowania dobiera się remanencje, których wartości wynoszą korzystnie pomiędzy 100 a 1000 nWb/m.

Przy produkcji nitki zabezpieczającej według wynalazku, materiał magnetyczny, na przykład żelazo, naparowywuje się w kilku etapach pojedynczymi warstwami, tak że łączną grubość magnesowalnej warstwy wynosi 0,1 mm. Przez naparowanie warstwy w kilku oddzielnych etapach uzyskuje się koercję około 20 Oe. Remanencja wynosi przy tym około 150 nWb/m. Alternatywnie można zmienić koercję przez zmianę parametru sposobu przy tej samej grubości warstwy, przy czym remanencja pozostaje jednakowa. Naparowywuje się warstwę magnesowalną grubości 0,1 mm, co prowadzi do koercji 100 Oe i remanencji 150 nWb/m. Jednakową koercję 100 Oe z podwyższoną remanencją można osiągnąć przez podwyższenie grubości warstwy na 0,2 mm i naparowywanie w jednym kroku roboczym, ponieważ zmiana grubości warstwy w zasadzie nie wpływa na koercję. Remanencja z kolei wzrasta do wartości około 300 nWb/m. W ten sposób można od razu produkować warstwy, które jako własność wspólną mają jednakową koercję przy różnych grubościach, zaś inne własności magnetyczne, takie jak na przykład remanencja, są różne dla każdej grubości warstwy.

Materiał magnetyczny można nanieść na przykład poprzez naparowanie czystego żelaza nagrzewaniem oporowym. Warstwy można utworzyć również przez anodowe naparowywanie łukiem świetlnym albo naparowywanie strumieniem elektronów. Możliwe jest także zastosowanie dającego się nadrukować materiału magnetycznego, który posiada odpowiednio niską koercję.

Informacje takie jak obrazki, znaki logo i znaki pisarskie można wstawić do elementu zabezpieczającego w sposób ogólnie znany. Można je utworzyć na przykład przez uniemożliwienie przyłożenia warstwy magnetycznej w niektórych miejscach albo bezpośrednie usunięcie warstwy magnetycznej po nałożeniu, tak że na przykład produkuje się nitkę pokazaną na fig. 3, ze znakami PL. Znaki pisarskie 6 uzyskuje się przy tym na przykład dzięki lokalnemu usunięciu warstwy materiału magnetycznego 4 za pomocą promienia laserowego. Oczywiście można zastosować także inne sposoby, za pomocą których osadza się w nitce negatywowe znaki pisarskie.

Aby dodatkowo ulepszyć optyczny wygląd nitki, jak pokazuje fig. 4, na warstwę materiału magnetycznego 4 można nałożyć cienką warstwę metalową 5. W związku z tym możliwe jest także zastosowanie barwnych warstw metalowych, co dodatkowo poprawia wygląd nitki. Dodatkowa warstwa metalowa, na przykład wykonana z aluminium, może zostać nałożona na warstwę materiału magnetycznego 4 przed umieszczeniem znaku 6, tak że przy nałożeniu znaku również warstwa metalowa 5 jest na tym obszarze usuwana w całości.

Na figurze 5 pokazany jest kolejny przykład wykonania elementu zabezpieczającego według wynalazku. Na podłoże 3 nanosi się tutaj najpierw warstwę metalową 5, na którą w dalszym etapie nanosi się warstwę materiału magnetycznego 4 o niskiej koercji. Dodatkowo na warstwę materiału magnetycznego 4 nakłada się kolejną warstwę metalową 7. Zastosowanie dwóch cienkich warstw metalowych wydaje się celowe zawsze wtedy, gdy nitka w papierze ma w świetle odbitym i przechodzącym mieć jednakowy wygląd. Dzięki temu warstwa materiału magnetycznego 4 jest pokrywana z obu stron, a nałożone znaki wyglądają wyraźnie z obu stron jako obszary o wyższej przezroczystości.

185 817

Dzięki zastosowaniu różnych materiałów metalowych do pokrywania materiału magnetycznego można uzyskiwać dodatkowo efekty barwne, dzięki którym element zabezpieczający oprócz przejściowego przewodnictwa uzyskuje znak zabezpieczający dający się sprawdzać optycznie. Na przykład dzięki zastosowaniu stopów Cu można uzyskiwać różne odcienie koloru złotego. Podobne efekty barwne można oczywiście uzyskać dzięki nałożeniu barwnych przezroczystych warstw lakieru na aluminium.

Opisane już wyżej informacje wprowadzone do nitki 1 zabezpieczającej mogą mieć postać pozytywu albo negatywu. Oczywiście informacje można nałożyć odpowiednią metodą drukarską, jak na przykład mikrodruk, zarówno na górną powierzchnię warstwy metalowej 5 albo 7, jak również na górną powierzchnię warstwy magnesowalnej 4.

Liczba sposobów, na które można umieszczać znaki pisarskie, obrazki lub znaki logo w nitce zabezpieczającej jest duża i są one powszechnie znane. Mogą one być odpowiednio stosowane również przy nośniku danych według wynalazku.

Aby sprawdzać autentyczność dokumentu zabezpieczonego włożonym albo nałożonym elementem zabezpieczającym, zabezpieczony papier wprowadzany jest do przyrządu kontrolnego. Przy sprawdzaniu dokumentu można najpierw sprawdzić, czy w zabezpieczonym dokumencie istnieje podatny na magnesowanie element zabezpieczający. Można w tym celu ustalić dowolną własność magnetyczną, na przykład zmierzyć remanencję. Powinna ona mieć najniższą wartość, która przekracza wartości remanencji farb drukarskich, stosowanych zwykle na nośniku danych. Takie wartości remanencji wynoszą korzystnie ponad 100 nWb/m. Jeśli test wypadnie pozytywnie, element zabezpieczający poddaje się kolejnemu testowi, w którym sprawdza się, czy da się zmierzyć określoną wartość koercji. Dzięki porównaniu zmierzonej wartości koercji z wartością specyficzną dla dokumentu można wykazać prawdziwość dokumentu. Oczywiście przeprowadzanie pierwszego kroku nie jest konieczne do sprawdzenia dokumentu. Istotne przy każdym zastosowanym sposobie jest tylko niezawodne ustalenie wartości koercji elementu zabezpieczającego, przy czym porównanie z jakimiś zapamiętanymi wartościami nie jest konieczne. Jest tak zwłaszcza w przypadku, gdy i tak wiadomo, jaka wartość koercji przy pomiarze wykazuje prawdziwość dokumentu.

185 817

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zabezpieczony dokument, w szczególności banknot, dowód osobisty i tym podobny, z elementem zabezpieczającym, który jest zaopatrzony przynajmniej częściowo w materiał magnetyczny do automatycznego sprawdzania prawdziwości dokumentu, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) elementu zabezpieczającego (2) ma koercję od 10 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m.
2. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) tworzący warstwę podatną na magnesowanie nałożony jest w zabezpieczonym dokumencie na nośniku.
3. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że materiałem magnetycznym (4) jest żelazo, nikiel albo stop magnetyczny.
4. Zabezpieczony dokument według zastrz. 2, znamienny tym, że warstwa podatna na magnesowanie składa się z przynajmniej dwóch pojedynczych warstw.
5. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa materiału magnetycznego (4) ma grubość od 0,05 do 1 pm.
6. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że element zabezpieczający (2) ma postać nitki.
7. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że element zabezpieczający ma postać plakietek albo włókien melanżowych.
8. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1 albo 6, znamienny tym, że element zabezpieczający (2) zawiera informacje w postaci pozytywu albo negatywu.
9. Zabezpieczony dokument według zastrz. 1, znamienny tym, że nad i pod warstwą materiału magnetycznego (4) usytuowana jest warstwą metalu.
10. Zabezpieczony dokument według zastrz. 9, znamienny tym, że warstwę metalu stanowi warstwa aluminium albo stopu Cu.
11. Element zabezpieczający, stosowany do automatycznego sprawdzania prawdziwości dokumentu, co najmniej częściowo pokryty warstwą materiału magnetycznego, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) posiada koercję od 20 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m.
12. Sposób wytwarzania elementu zabezpieczającego, wykonanego z folii pokrytej warstwą magnetyczną, znamienny tym, że przynajmniej częściowo na podłoże (3) nakłada się, lub w podłożu (3) umieszcza się materiał magnetyczny (4) i tworzy się warstwę podatną na magnesowanie, mającą koercję od 20 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m i tym, że podłoże (3) z nałożoną warstwą tnie się na elementy zabezpieczające.
13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) nakłada się najpierw na nośnik i wraz z nośnikiem umieszcza się w, lub nakłada na podłoże (4).
14. Sposób według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że jako materiał magnetyczny (4) stosuje się żelazo, nikiel albo stop magnetyczny.
15. Sposób według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że nakłada się materiał magnetyczny (4) o grubości od 0,05 do 1 pm.
16. Sposób według:, zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) nakłada się przez nąparowanie albo nadrukowanie.
17. Sposób według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) nakłada się przez nałożenie większej liczby pojedynczych warstw.

185 817
18. Sposób według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) nanosi się jako cząstki magnetyczne, których koercję w poprzednim etapie roboczym ustala się na od 10 do 250 Oe.
19. Sposób według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że materiał magnetyczny (4) nanosi się przez nałożenie pojedynczej warstwy.
20. Sposób według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że nad i pod warstwą materiału magnetycznego (4) nakłada się warstwę metalu (5, 7).
21. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że materiał magnetyczny nakłada się poprzez naparowanie nagrzewaniem oporowym, anodowe naparowanie tukiem świetlnym albo naparowanie strumieniem elektronów.
22. Sposób według zastrz. 13 albo 21, znamienny tym, że po nałożeniu warstwy materiału magnetycznego (4) nakłada się przezroczystą informację tekstową poprzez miejscowe usunięcie jednej z warstw (5, 7) lub warstwy materiału magnetycznego (4) na nośniku.
23. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że warstwę materiału magnetycznego (4) nakłada się w postaci przezroczystej informacji tekstowej, korzystnie przez nadrukowanie.
24. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że na warstwę metalową nakłada się barwną warstwę lakieru.
25. Sposób wytwarzania zabezpieczonego dokumentu, w szczególności banknotu, dowodu osobistego i tym podobnych z elementem zabezpieczającym, wykonanym z folii pokrytej warstwą magnetyczną, znamienny tym, że przynajmniej częściowo na podłoże (3) nakłada się, lub w podłożu (3) umieszcza się materiał magnetyczny (4) i tworzy się warstwę podatną na magnesowanie, mającą koercję od 20 do 250 Oe i remanencję większą niż 100 nWb/m i tym, że podłoże (3) z nałożoną warstwą tnie się na elementy zabezpieczające (2), a element zabezpieczający (2) nanosi się na, lub umieszcza się w zabezpieczonym dokumencie.

* * *