PL185619B1

PL185619B1 - Etykieta samoprzylepna

Info

Publication number: PL185619B1
Application number: PL97331410A
Authority: PL
Inventors: David R. Barry
Original assignee: Instance Ltd David J
Priority date: 1996-08-08
Filing date: 1997-08-05
Publication date: 2003-06-30
Also published as: PL331410A1; US5972455A; DE69708105D1; DK0917700T3; ES2167765T3; EP1085486B1; KR20000029855A; JP2000515257A; TR199900259T2; NZ333918A; AU3779697A; EP1085486A2; US5766716A; AU718906B2; EP1085486A3; ES2199740T3; CA2262909A1; BR9711041A; ATE208525T1; CZ41999A3

Abstract

1. Etykieta samoprzylepna, zawierajaca samoprzylepna podstawe osadzona na pod- kladce z materialu adhezyjnego, czesc wielo- warstwowa umieszczona na pierwszej czesci podstawy, warstwe kleju na drugiej czesci podstawy w sasiedztwie pierwszej czesci, oraz zadrukowana nakladke majaca pierwsza czesc krawedziowa, która jest przyklejona do pod- stawy za pomoca warstwy kleju, której cen- tralna czesc jest usytuowana na czesci wielo- warstwowej, oraz druga czesc krawedziowa, przeciwlegla do pierwszej czesci krawedzio- wej, znamienna tym, ze druga czesc krawe- dziowa (84, 166) nakladki (78, 158) jest za- mocowana bezposrednio za pomoca drugiej warstwy kleju (86, 168), przylegajacej do drugiego oddzielnego samoprzylepnego paska nosnego (88, 170) osadzonego na podkladce (72, 154) z materialu adhezyjnego, i za pomo- ca tego mocowania etykieta samoprzylepna jest w polozeniu zamknietym. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest etykieta samoprzylepna.

Wynalazek dotyczy zwłaszcza etykiet samoprzylepnych o budowie wielowarstwowej, w których skład wchodzi broszurka lub złożony arkusz, dzięki czemu uzyskuje się duże pole powierzchni na drukowane informacje, które to pole jest większe niż pole powierzchni rzutu etykiety. Etykiety według wynalazku mają szczególne zastosowanie w etykietowaniu wyrobów farmaceutycznych.

Znane są różnorodne tak zwane etykiety ulotkowe lub etykiety broszurkowe, których typowe budowy ujawniono w opisie do patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,399,403, udzielonego Davidowi J. Instance. W etykietach tego typu pojedyncza złożona ulotka lub broszurka jest osadzona na samoprzylepnej podstawie lub elemencie nośnym, który z kolei jest przyklejony, w sposób umożliwiający oderwanie, od podkładki z materiału adhezyjnego. Złożona ulotka lub broszurka jest często pokryta z wierzchu samoprzylepną przezroczystą warstwą tworzywa sztucznego.

Etykiety tego typu są stosunkowo drogie w produkcji ze względu na konieczność drukowania w zasadzie całego tekstu, oprócz tekstu na podstawie techniką druku wielobarwnego na pojedynczym arkuszu stosunkowo drogiego papieru powlekanego, który.następnie składa się lub formuje z niego broszurkę lub ulotkę. Ponadto, wadą znanych etykiet może być to, że w przypadku zapotrzebowania na kilka wersji etykiety o takiej samej konstrukcji odpowiadających niewielkim zmianom wyrobu, który ma być etykietowany, trzeba mieć oddzielne arkusze z nadrukiem do każdej wersji etykiety. Jest to stosunkowo uciążliwe w produkcji, zwłaszcza w przypadku krótkich serii produkcyjnych etykiet, ponieważ wymaga wytwarzania złożonych ulotek i broszurek na zamówienie lub trzymania zapasu każdej wersji etykiety. Na końcu, etykiety tego typu używa się do etykietowania wyrobów farmaceutycznych. Dla zapewnienia ochrony konsumentów wyrobów farmaceutycznych konieczne jest zapewnienie prawidłowej kontroli jakości gwarantującej prawidłowe przyłączanie właściwej złożonej ulotki lub broszurki do odpowiedniej leżącej pod spodem podstawy nośnej.

Etykietą samoprzylepną zawierająca samoprzylepną podstawę osadzoną na podkładce z materiału adhezyjnego, część wielowarstwową umieszczoną na pierwszej części podstawy, warstwę kleju na drugiej części podstawy w sąsiedztwie pierwszej części, oraz zadrukowaną nakładkę mającą pierwszą część krawędziową która jest przyklejona do podstawy za pomocą warstwy kleju, której centralną część jest usytuowana na części wielowarstwowej, oraz druga część krawędziową przeciwległą do pierwszej części krawędziowej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że druga część krawędziowa nakładki jest zamocowana bezpośrednio za pomocą drugiej warstwy kleju, przylegającej do drugiego oddzielnego samoprzylepnego paska nośnego osadzonego na podkładce z materiału adhezyjnego, i za pomocą tego mocowania etykieta samoprzylepna jest w położeniu zamkniętym.

185 619

Do nakładki przylega trzecia warstwa kleju, przyklejona do podstawy, i za pomocą tej trzeciej warstwy kleju część wielowarstwowa jest przyklejona do nakładki.

W skład części wielowarstwowej wchodzi broszurka i trzecia warstwa kleju jest usytuowana wzdłuż grzbietu broszurki.

Do nakładki jest przyklejony swoją powierzchnią samoprzylepną samoprzylepny, przezroczysty materiał warstwowy z tworzywa sztucznego.

Druga część krawędziowa nakładki zawiera, przystosowany do chwytania ręką języczek odrywający, zaś samoprzylepny materiał warstwowy wychodzi poza krawędź drugiej części krawędziowej, tworząc obszar krawędziowy, który sąsiaduje z języczkiem i jest przyklejony bezpośrednio do podkładki z materiału adhezyjnego.

Na nakładce i na podstawie są nadrukowane wielobarwne nadruki, a na części wielowarstwowej jest nadrukowany nadruk jednobarwny.

W nakładce jest wycięty otwór odsłaniający część górnej powierzchni podstawy, przy czym na wspomnianej części jest nadrukowany kod dotyczący informacji nadrukowanych na podstawie.

Część wielowarstwowa ma część krawędziową wychodzącą pozą krawędź pierwszej części podstawy i na co najmniej jednej ze skierowanych ku spodowi powierzchni podstawy i na części krawędziowej części wielowarstwowej jest nadrukowany kod dotyczący informacji nadrukowanych na podstawie i na części wielowarstwowej.

Podkładka z materiału adhezyjnego jest przezroczysta.

Górna powierzchnia podstawy i co najmniej jedna powierzchnia nakładki mają nadruk wykonany techniką drukowania na materiale wstęgowym.

Część wielowarstwowa jest zadrukowana techniką drukowania na materiale arkuszowym.

Co najmniej jeden z elementów takich jak podstawa i część wielowarstwowa jest zaopatrzony w nadrukowany kod, dostępny w położeniu zamkniętym etykiety.

Nadrukowany kod znajduje się na górnej powierzchni podstawy i jest odsłonięty dzięki okienku w krawędzi nakładki.

Część powierzchni spodniej części wielowarstwowej jest wysunięta poza krawędź podstawy i na co najmniej jednej ze spodnich części powierzchni i na spodniej powierzchni podstawy jest nadrukowany kod.

Nakładka i materiał warstwowy posiadają pierwszą i drugą linię przerywania, oddzielające część centralną od odpowiednich części krawędziowych.

Pierwsza i druga linia przerywania wyznaczają pomiędzy sobą kierunek przedzierania.

Pierwsza linia przerywania ma kształt podobny do litery V i jest rozbieżna we wspomnianym kierunku przedzierania.

Centralna cześć nakładki jest przyklejona do górnego płata części wielowarstwowej w przybliżeniu w sąsiedztwie pierwszej linii przerywania.

Etykiety według wynalazku są tańsze co ma znaczenie, zwłaszcza przy krótkoseryjnych wielu wersjach tej samej etykiety z nazwą marki.

Ponadto, wieloelementowa etykieta ulotkowa według wynalazku ma lepsze właściwości pod względem kontroli jakości, zapewniające prawidłowy przebieg procesu produkcji.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia etykietę samoprzylepną w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku, osadzoną na podkładce z materiału adhezyjnego, w perspektywicznym rzucie głównym; fig. 2 - etykietę z fig. 1 w widoku od spodu, przy czym jej spodnia powierzchnię widać przez przezroczystą podkładkę z materiału adhezyjnego; fig. 3 - etykietę z fig. 1, w przekroju w stanie rozłożonym na części wzdłuż linii A-A; fig. 4 - etykietę samoprzylepną osadzoną na podkładce z materiału adhezyjnego w drugim przykładzie wykonania według wynalazku, w perspektywicznym rzucie głównym; fig. 5 - przekrój płaszczyzną B-B etykiety z fig. 4, w stanie rozłożonym na elementy składowe; fig. 6 - etykietę samoprzylepną osadzoną na podkładce z materiału adhezyjnego w trzecim przykładzie wykonania według wynalazku, w perspektywicznym rzucie głównym; fig. 7 - przekrój płaszczyzną C-C etykiety z fig. 6, w stanie rozłożonym na elementy składowe; fig. 8 - przekrój płaszczyzną D-D etykiety z fig. 6, w stanie rozłożonym na elementy składowe; fig. 9 - etykietę samoprzylepną

185 619 osadzoną na podkładce z materiału adhezyjnego w czwartym przykładzie wykonania według wynalazku, w perspektywicznym rzucie głównym; oraz fig. 10 - etykietę z fig. 9 w perspektywicznym rzucie głównym po usunięciu z niej broszurki.

Grubość niektórych warstw na figurach przesadnie powiększono ze względu na czytelność obrazu.

Na fig. 1 przedstawiono etykietę samoprzylepną 2 w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku nałożoną na podkładkę 4 z materiału adhezyjnego. Typowo, szereg takich etykiet samoprzylepnych znajduje się na podłużnej wstędze podkładkowej z materiału adhezyjnego, która to wstęga podkładkowa z materiału adhezyjnego jest nawinięta na rolę w znany sposób w celu automatycznego nanoszenia etykiet na szereg wyrobów lub pojemników etykietowanych w etykieciarce.

W skład etykiety samoprzylepnej 2 wchodzi samoprzylepna podstawa 6, typowo z papieru lub tworzywa sztucznego, powleczona na swojej powierzchni spodniej warstwą kleju samoprzylepnego, który przywiera, w sposób umożliwiający jego oderwanie, do podkładki 4 z materiału adhezyjnego. Na głównej części 10 podstawy 6 znajduje się broszurka 8, której grzbiet 12 jest w pewnym odstępie od poprzecznej krawędzi 14 podstawy 6 tak, że nie pokrywa drugorzędnej części krawędziowej 16 podstawy 6. Krawędź 18 broszurki 8, przeciwległa do grzbietu 12, wychodzi podłużnie poza przeciwległą krawędź 20 podstawy 6. Jednakże w alternatywnym przykładzie wykonania krawędź 18 może kończyć się bardzo blisko krawędzi poprzecznej 20 albo pokrywać się z nią. Nakładka 22 ma część centralną 24, którą pokrywą broszurkę 8 i dwie przeciwległe części krawędziowe 26, 28. Jedna część krawędziowa 26 jest przyklejona warstwą kleju 30 do drugorzędnej części krawędziowej 26 podstawy 6, a druga część krawędziowa 28 jest przyklejona druga warstwa kleju 32 bezpośrednio do podkładki 4 z materiału adhezyjnego. Trzecia warstwa kleju 34 znajduje się pomiędzy powierzchnią górną 36 broszurki 8 a dolną powierzchnią 38 nakładki 22 wzdłuż długości grzbietu 12 broszurki 8.

W pokazanym przykładzie wykonania, pierwsza i trzecia warstwa 30, 34 kleju są złożone z kleju trwałego, zazwyczaj z kleju wodorozcieńczalnego takiego jak kleje z PVA (polialkoholu winylowego) lub kleju topliwego, który skleja ze sobą podstawę 6, broszurkę 8 i nakładkę 22. W skład drugiej warstwy 32 kleju w pokazanym przykładzie wykonania wchodzi klej, który można odklejać, taki jak odklejany klej topliwy, który ma przyklejać się do etykietowanego wyrobu w sposób umożliwiający jego odklejanie. Zatem, po przyklejeniu etykiety samoprzylepnej 2 do etykietowanego wyrobu, na przykład do pojemnika farmaceutycznego, etykietę 2 można otworzyć, uzyskując dostęp do broszurki 8 przez odciągnięcie części krawędziowej 28 nakładki 22 od wyrobu. W alternatywnym rozwiązaniu, druga warstwa 32 kleju jest klejem trwałym, a na nakładce 22 znajduje się jedna lub więcej linii perforacyjnych (nie pokazanych) usytuowanych pomiędzy drugą warstwą 32 kleju a broszurką 8, którą to linię perforacyjną, albo linie perforacyjne, można przerwać kiedy etykieta 2 jest przyklejona do wyrobu, uzyskując w ten sposób dostęp do broszurki 8. W kolejnym alternatywnym przykładzie wykonania, główna lub drugorzędna część podstawki są zamienione, wskutek czego broszurka znajduje się na drugorzędnej części podstawy, a nakładka jest przyklejona do głównej części podstawy.

Według szczególnie zalecanego aspektu wynalazku, etykieta samoprzylepna jest zaopatrzona w liczne elementy zabezpieczające, umożliwiające kontrolę jej integralności. Podczas etykietowania wyrobów farmaceutycznych istotne znaczenie dla minimalizacji stopnia narażenia producenta na konsekwencje odpowiedzialności za etykietę ma prawidłowe jej wytwarzanie. W etykietach wieloelementowych istotne znaczenie ma połączenie w całej etykiecie właściwych elementów składowych. Według tego aspektu wynalazku, w krawędziowej części 26 nakładki 22 można wyciąć otwór 40 stanowiący okienko, przez które widać numer seryjny 42 nadrukowany na górnej powierzchni 44 podstawy 6. W ten sposób użytkownik lub osoba kupująca może sprawdzić czy etykieta samoprzylepna 2 ma prawidłową podstawę 6. Ponadto, jak widać na fig. 2, podkładka 4 z materiału adhezyjnego jest wykonana z przezroczystej wstęgi z tworzywa sztucznego. Dzięki temu można z łatwością sprawdzić wzrokowo lub automatycznie spodnią powierzchnię 48 etykiety samoprzylepnej 2. Dzięki temu, że krawędź 18

185 619 broszurki 8 wychodzi poza krawędź poprzeczną 20 podstawy 6 widać odsłoniętą część 50 skrajnie spodniego płatka 52 broszurki 8. Zarówno na odsłoniętej powierzchni 50 jak i na tylnej powierzchni 54 samoprzylepnej podstawy 6 mogą być nadrukowane odpowiednie symbole kodowe 56, 58, przy czym w przedstawionym przykładzie wykonania symbolami kodowymi 56, 58 są kody prążkowe. Kody prążkowe 56, 58 można skanować wzrokowo lub automatycznie, co zapewnia skojarzenie właściwej broszurki 8 z właściwą podstawą 6.

Na fig. 3 przedstawiono różne elementy składowe etykiety samoprzylepnej 2 w stanie rozłożonym na części. Samoprzylepna podstawa 6 jest przyklejona do podkładki 4 z materiału adhezyjnego w sposób umożliwiający jej odklejanie. Na podkładce 4 z materiału adhezyjnego można uformować szereg samoprzylepnych podstaw 6 stosując wstęgę z typowego materiału etykietowego, w której skład wchodzi wstęga samoprzylepna osadzona na podkładce z materiału adhezyjnego, drukując szereg obrazów na górnej powierzchni wstęgi samoprzylepnej, wykrawając matrycowo wstęgę samoprzylepną w celu uformowania szeregu etykiet osadzonych na podkładce z materiału adhezyjnego, a następnie usuwając matrycę z materiału odpadowego otaczającego etykiety. Po takim procesie, na podstawach 6 można umieścić potrzebny nadrukowany obraz na górnej powierzchni 46 każdej podstawy 6. W skład każdej broszurki 8 wchodzi wiele zadrukowanych arkuszy i broszurka jest nałożona na odpowiednią podstawę 6. Nakładka 22 może być wykonana z dowolnego, odpowiedniego do tego materiału, takiego jak papier lub tworzywo sztuczne. Zarówno na czołowej powierzchni 60 jak i na spodniej powierzchni 62 nakładki 22 mogą być nadrukowane odpowiednie obrazy. Zadrukowaną wstęgę na nakładki przykleja się za pomocą warstw kleju do zespołu broszurka/podstawa. Gotową wstęgę wykrawa się matrycowo na odpowiednie etykiety, a matrycę wstęgi odpadowej usuwa się. W jednym z konkretnych przykładów wykonania, nakładka 22 może być z przezroczystego tworzywa sztucznego, ewentualnie z nadrukiem na jednej lub obu powierzchniach. W takim rozwiązaniu nie ma potrzeby matrycowego wykrawania okienka w nakładce 22, takiego jak okienko 40 na fig. 1. Zamiast tego, leżący pod spodem symbol kodowy 42 można po prostu sprawdzić przez przezroczystą nakładkę, a ewentualnie przez nie zadrukowane okienko uformowane techniką drukowania naokoło litej nieprzezroczystej warstwy na czołowej lub spodniej powierzchni nakładki.

Na czołowej powierzchni 64 etykiety samoprzylepnej 2 znajduje się w zasadzie czołowa zadrukowana powierzchnia 60 nakładki 22. Zatem, według wynalazku, istnieje możliwość nanoszenia wyłącznie na nakładkę 22 wysokiej jakości kolorowych obrazów techniką drukowania na materiale wstęgowym, np. techniką fleksograficzną. Wysokiej jakości wielobarwne obrazy można również nanosić na górną powierzchnię 46 podstawy 6 techniką drukowania na materiale wstęgowym, taką jak fleksografia. Na pozostałej części etykiety 2, w której główną część zadrukowaną stanowi broszurka 8, można drukować niższej jakości techniką jednobarwną i stosować niższej jakości papier, nie pogarszając całego początkowego wyglądu etykiety. Może to doprowadzić do zmniejszenia kosztów etykiety 2. Broszurkę można drukować w formie arkusza lub arkuszy, a następnie składać i formować je w książeczkę.

Ponadto, kiedy etykieta 2 ma być drukowana w wielu różnych nieco odmiennych wersjach, na przykład kiedy ma być przeznaczona do etykietowania szeregu wyrobów farmaceutycznych, na czołowej powierzchni podstawy i czołowej powierzchni nakładki można nadrukować informacje specyficzne dla wersji, takie jak informacje dotyczące liczby tabletek i dawki dla konkretnego wyrobu farmaceutycznego, a w broszurce można wydrukować wspólne informacje dla każdej wersji etykiety. Zatem, w przypadku wielu wersji etykiety może być potrzebna tylko broszurka zadrukowana w jeden sposób. Zwiększa to sprawność wytwarzania etykiety.

Wieloelementowa struktura etykiety złożonej z nakładki, na której można drukować na jej powierzchni czołowej i spodniej, broszurki i podstawy, z nadrukiem na jej powierzchni czołowej, może skutecznie symulować wielostronicową książeczkę z większą liczbą stron niż rzeczywista broszurka umieszczona na etykiecie bazowej. Zatem w gotowej etykiecie, etykieta ta może symulować zadrukowany obszar na przykład dwunastostronicowej książeczki przyklejonej do wyrobu, podczas gdy w rzeczywistości sama broszurka ma tylko osiem stron. Umożliwia to używanie cieńszych broszurek, co ułatwia ich składanie i produkcję oraz,

185 619 w przypadku producenta wyrobów nanoszącego etykiety automatycznie na linii pakującej, ułatwia ich używanie.

Etykietę tę, w tym i w innych przykładach wykonania, można modyfikować stosując złożony arkusz lub ulotkę zamiast broszurki. Pomiędzy podstawą a skrajnie spodnim płatkiem broszurki można umieścić trzecią warstwę kleju. Nadruk na podstawie i na nakładce można utrwalać za pomocą promieniowania nadfioletowego. Ponadto, nadruk na nakładce można powlec warstwą lakieru zabezpieczającą etykietę przed zadrapaniem. W warstwie lakieru można pozostawić jeden lub więcej otworków umożliwiających nadrukowywanie na nakładce techniką wtłaczania na gorąco, laserową lub przedruku termicznego. Ponadto, podstawy mogą mieć postać ciągłej integralnej podstawy dla każdej etykiety, a nie pierwszej i drugiej części podstawowej dla każdej etykiety.

Na fig. 4 i 5 przedstawiono drugi przykład wykonania etykiety samoprzylepnej 70 osadzonej na. podkładce 72 z materiału adhezyjnego według wynalazku. W tym przykładzie wykonania, na samoprzylepnej podstawie 74 znajduje się broszurka 76 a nakładka 78 jest przyklejona za pomocą warstwy kleju 80 do poprzecznej krawędzi 82 podstawy, zachodzi na broszurkę 76 i jest przyklejona do podkładki 72 z materiału adhezyjnego, podobnie jak w pierwszym przykładzie wykonania. W tym przykładzie wykonania, druga część krawędziowa 84 nakładki 78 jest przyklejona za pomocą drugiej warstwy 86 kleju do samoprzylepnego poprzecznego paska nośnego 88 wykonanego z tego samego materiału co podstawa 74. Cała etykieta 70 jest pokryta przezroczystym, samoprzylepnym materiałem warstwowym 90 z tworzywa sztucznego, który chroni ją przed przypadkowym uszkodzeniem i intensyfikuje jej wygląd estetyczny. Przez materiał warstwowy 90 i nakładkę 78 przechodzi para linii przerywania 92 biegnąca w miejscu znajdującym się po wewnętrznej stronie drugiej warstwy 86 kleju. Po przyklejeniu etykiety 70 do wyrobu i konieczności otwarcia jej przez użytkownika, do broszurki 76 można się dostać przerywając materiał wzdłuż linii przerywania 92. Trzecia warstwa 94 kleju przykleja broszurkę 76 w sąsiedztwie grzbietu 96 do nakładki 78. Kolejna linia przerywania 99 biegnie przez materiał warstwowy 90 i nakładkę 78 w miejscu znajdującym się pomiędzy drugą i trzecią warstwą 80, 94 kleju. Linia przerywania 98 może również przechodzić przez podstawę. Po otwarciu etykiety przez użytkownika poprzez przedarcie wzdłuż linii przerywania 92, można usunąć centralną część 100 nakładki 78 i leżącą pod spodem przyklejoną do niej broszurkę 76 przerywając materiał wzdłuż linii przerywania 98.

Etykietę samoprzylepną z fig. 4 i 5 można zmodyfikować rezygnując z materiału warstwowego z tworzywa sztucznego.

Na fig. 6 i 8 przedstawiono etykietę w trzecim przykładzie wykonania wecjług wynalazku

W tym przykładzie wykonania, etykietę z dnigiego przykładu zmodyfikowano pomijając drugą warstwę kleju i leżący pod nią samoprzylepny element nośny oraz wykrawając matrycowe wolną krawędź poprzeczną w nakładce tak, żeby uzyskać języczek odrywający i obok niego odsłonięte ku spodowi powierzchnię samoprzylepną materiału warstwowego, która jest przyklejona bezpośrednio do podkładki z materiału adhezyjnego, trzymając w ten sposób etykietę w układzie zamkniętym. Gotowa etykieta może być wielokrotnie przyklejana, co umożliwia rezygnację z linii przerywania.

W szczególności, etykieta samoprzylepna 102 ma samoprzylepną podstawę 104 osadzoną na podkładce 106 z materiału adhezyjnego. Na podstawie 104 znajduje się broszurka 108 a nakładka 110 jest przyklejona pierwszą warstwą klej u 112 do poprzecznej krawędzi 113 podstawy 104 i drugą warstwą 114 kleju do górnej powierzchni 116 broszurki 108 wzdłuż jej grzbietu 118. Nakładka 110 ma, na swojej wolnej krawędzi poprzecznej, przeciwległej do poprzecznej krawędzi 122, która jest przyklejona do podstawy 104, drugą część krawędziową 120, w której jest wykrojona matrycowo krawędź 124. Wykrojona matrycowe krawędź 124 wyznacza na jednej podłużnej krawędzi 126 etykiety 102 języczek odrywający 128. Przezroczysty, samoprzylepny materiał warstwowy 130 z tworzywa sztucznego jest przyklejony swoją samoprzylepną powierzchnią do nakładki 110. Materiał warstwowy 130 wybiega poza wykrojoną matrycowo krawędź 124 nakładki 110 w miejscu poprzecznie sąsiadującym z języczkiem odrywającym 128, tworząc jego obszar krawędziowy 132, który ma odsłoniętą ku spodowi powierzchnię samoprzylepną 134, która jest przyklejona bezpośrednio do podkładki

185 619

106 z materiału adhezyjnego. Kiedy etykieta 102 jest przyklejona do wyrobu, użytkownik może odciągnąć ręką języczek odrywający 128, odciągając w ten sposób część krawędziową 132 materiału warstwowego 130 od wyrobu tak, żeby etykieta 102 została otwarta. Po przeczytaniu broszurki 108, użytkownik może przywrócić etykietę 102 do jej położenia zamkniętego przyklejając ponownie część krawędziową 132 materiału warstwowego 130 do powierzchni wyrobu.

Kolejny przykład wykonania etykiety samoprzylepnej według wynalazku przedstawiono na fig. 9 i 10. W tym przykładzie wykonania etykieta samoprzylepna 150 jest specjalnie skonfigurowana do użycia w roli etykiety do etykietowania wyrobów farmaceutycznych, w których lek, na przykład antybiotyk, jest dostarczany w pojemniku z etykietą 150 do farmaceuty. Farmaceuta wykorzystuje część etykiety w celu ułatwienia sobie dozowania leku, a następnie usuwając tę część, a pojemnik z lekiem, z przyklejonymi do niego pozostałymi częściami etykiety, daje pacjentowi, dla którego lek był przepisany.

Jak widać na fig. 9, w skład samoprzylepnej etykiety 150 wchodzi samoprzylepna podstawa 152, która jest osadzona na podkładce 154 z materiału adhezyjnego. Podobnie jak w przykładzie wykonania z fig. 1, broszurka 156 znajduje się na podstawie 152, a nakładka 158 z kolei jest na broszurce 156. Jedna krawędź 160 nakładki 158 jest przyklejona do odpowiedniej krawędzi 162 podstawy 152 za pomocą pierwszej warstwy 164 kleju, a przeciwległa krawędź 166 nakładki 158 jest przyklejona za pomocą drugiej warstwy 168 kleju do drugiej podstawy 170, która jest oddzielona od pierwszej wspomnianej podstawy 152. W konfiguracjach alternatywnych, podstawa 152 i druga podstawa 170 są integralne ze sobą albo drugiej podstawy 170 nie ma. Grzbiet 172 broszurki 156 jest przyklejony do skierowanej ku spodowi powierzchni 174 nakładki 158 za pomocą trzeciej warstwy 176 kleju, która znajduje się wzdłuż grzbietu 172 na wierzchnim płatku 178 broszurki 156. Warstwy 164, 176 kleju znajdują się w pewnej odległości w kierunku podłużnym podkładki 154 z materiału adhezyjnego, a pomiędzy nimi znajduje się linia przerywania 179 mająca w przybliżeniu kształt litery V. Warstwa 164 w zasadzie pokrywa całą spodnią powierzchnię krawędzi 160, albo alternatywnie, pomiędzy linią przerywania 179 a liniowym paskiem kleju 164 znajdują się krople kleju. Linia przerywania 179 rozchodzi się na zewnątrz od usytuowanej centralnie w kierunku poprzecznym części 180 nakładki 158. Linia przerywania 179 tworzy centralną część języczkową 182 i parę skośnych, ułożonych kaskadowo linii przerywania 184, 186 biegnących od centralnej części 180 ku odpowiednim podłużnym krawędziom 188, 190 nakładki 158. Kolejna linia przerywania 192 znajduje się w nakładce 158 pomiędzy broszurką 156 a drugą warstwą 168 kleju. Druga linia przerywania 192 składa się z szeregu nacięć 194 w kształcie litery V biegnących w linii poprzecznie w nakładce 158, przy czym wierzchołki 195 mających kształt litery V nacięć 194 są zwrócone w przeciwnym kierunku niż jest druga warstwa 168 kleju, oraz serii liniowych nacięć 197 w pobliżu drugiej warstwy 168 kleju.

Jak widać na fig. 10, podczas używania, etykieta 150 jest przyklejona do wyrobu 196, który jest etykietowany. Kiedy wyrób 196 jest pojemnikiem na środek farmaceutyczny, który ma być dawkowany przez farmaceutę, farmaceuta może pociągnąć za broszurkę 156 i centralną część 198 nakładki 158 przyklejoną do niej za pomocą warstwy 176 kleju, pociągając ręką za języczek 182 w kierunku z lewa na prawo na fig. 9, gdzie kierunek odrywania pokazano strzałką T. Dalsze pociągnięcie za języczek 182 spowoduję oddzielenie linii przerywania wzdłuż leżących kaskadowo jej części 184, 186. Po oderwaniu wzdłuż linii przerywania 179, można odciągnąć broszurkę 156 od podstawy 152, a następnie całkowicie zdjąć z podstawy odrywając wzdłuż linii przerywania 192. Dzięki mającym kształt litery V nacięciom 194 linii przerywania 192, broszurkę 156 i leżącą na niej centralną część 198 nakładki 158 można całkowicie zdjąć i oddzielić od części krawędziowej 200 nakładki 158, która na fig. 9 i 10 znajduje się po prawej stronie linii przerywania 192. Po usunięciu broszurki 156 część 200 nakładki 158 oraz przeciwległa część 202 nakładki 158 pozostają przyklejone do wyrobu 196. Jak widać na fig. 10, po usunięciu broszurki 156 i leżącej na niej centralnej części 198 nakładki 158, wszystkie początkowo nadrukowane informacje zarówno na jednej jak i na obu częściach 200, 202 nakładki 158 pozostają na etykiecie samoprzylepnej 160, a tym samym na wyrobie 196. Centralna część 204 podstawy 152, która została odsłonięta, ma również nadru

185 619 kowane informacje, typowo informacje, jakie zostały nadrukowane na obecnie usuniętej centralnej części 198 nakładki 158.

Pokazana na fig. 9 i 10 etykieta samoprzylepna 150 różni się w sposób zasadniczy od znanych obecnie samoprzylepnych etykiet wielowarstwowych tym, że część wielowarstwowa, w pokazanym przykładzie wykonania jest to broszurka, trzyma się w etykiecie w sposób umożliwiający jej usunięcie i można ją odłączyć od pozostałej etykiety odrywając wzdłuż linii przedzierania w pobliżu grzbietu broszurki. Kierunek przedzierania jest od grzbietu broszurki ku jej przeciwległej krawędzi. W pokazanym przykładzie wykonania, linia przerywania 179 znajduje się pomiędzy dwiema warstwami 164, 176 kleju, wskutek czego użytkownik może z łatwością przerwać ją ręką w kierunku z lewa na prawo na fig. 9 i 10. Broszurkę oraz związaną z nią centralną część 198 nakładki 158 odciąga się od samoprzylepnej podstawy 152 i całkowicie oddziela od pozostałej etykiety przerywając wzdłuż drugiej linii przerywania 192. Linie przerywania 179, 192 w nakładce 158 są rozmieszczone w taki sposób, że, jak widać na fig. 10, po usunięciu broszurki 156, nakładka 158 ma dwie przeciwległe części końcowe 200, 202, na których mogą być nadrukowane informacje, takie jak informacje dotyczące numeru partii lub serii i daty ważności wyrobu farmaceutycznego, które muszą być na etykiecie po dozowaniu wyrobu farmaceutycznego przez farmaceutę.

Przykład wykonania z fig. 9 i 10 można modyfikować, na przykład stosując złożoną ulotkę zamiast broszurki i/lub dodając warstwę wierzchnią z tworzywa sztucznego.

Rozumie się samo przez się, że ujawnione w pierwszym przykładzie wykonania właściwości dotyczące zabezpieczania i kodowania można stosować w każdym z pozostałych przykładów wykonania.

185 619

w 10ί'

Fig.8

185 619

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Etykieta samoprzylepna, zawierająca samoprzylepną podstawę osadzoną na podkładce z materiału adhezyjnego, część wielowarstwową umieszczoną na pierwszej części podstawy, warstwę kleju na drugiej części podstawy w sąsiedztwie pierwszej części, oraz zadrukowaną nakładkę mającą pierwszą część krawędziową która jest przyklejona do podstawy za pomocą warstwy kleją której centralna część jest usytuowana na części wielowarstwowej, oraz drugą część krawędziową przeciwległą do pierwszej części krawędziowej, znamienna tym, że druga część krawędziowa (84,166) nakładki (78,158) jest zamocowana bezpośrednio za pomocą drugiej warstwy kleju (86, 168), przylegającej do drugiego oddzielnego samoprzylepnego paska nośnego (88, 170) osadzonego na podkładce (72, 154) z materiału adhezyjnego, i za pomocą tego mocowania etykieta samoprzylepna jest w położeniu zamkniętym.
2. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że do nakładki (78, 158) przylega trzecia warstwa kleju (94, 176) i za pomocą tej trzeciej warstwy kleju (94, 176), przyklejona do podstawy (74,152), część wielowarstwowa (76,156) jest przyklejona do nakładki (78,158).
3. Etykieta według zastrz. 2, znamienna tym, że w skład części wielowarstwowej (76, 156) wchodzi broszurka i trzecia warstwa kleju (94, 176) jest usytuowana wzdłuż grzbietu broszurki.
4. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że do nakładki (78) jest przyklejony swoją powierzchnią samoprzylepną samoprzylepny, przezroczysty materiał warstwowy (90) z tworzywa sztucznego.
5. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że druga część krawędziowa (84, 120, 166) nakładki (78,110,158) zawiera, przystosowany do chwytania ręką języczek odrywający (128), zaś samoprzylepny materiał warstwowy (130) wychodzi poza krawędź (124) drugiej części krawędziowej (120), tworząc obszar krawędziowy (132), który sąsiaduje z języczkiem (128) i jest przyklejony bezpośrednio do podkładki (106) z materiału adhezyjnego.
6. Etykieta według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że na nakładce (78, 158) i na podstawie (74, 152) są nadrukowane wielobarwne nadruki, a na części wielowarstwowej (76,156) jest nadrukowany nadruk jednobarwny.
7. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że w nakładce (78, 158) jest wycięty otwór odsłaniający część górnej powierzchni podstawy (74,152), przy czym na wspomnianej części jest nadrukowany kod dotyczący informacji nadrukowanych na podstawie (74,152).
8. Etykieta według zastrz. 2, znamienna tym, że część wielowarstwowa (76, 156) ma część krawędziową wychodzącą poza krawędź pierwszej części podstawy (74, 152) i na co najmniej jednej ze skierowanych ku spodowi powierzchni podstawy (74, 152) i na części krawędziowej części wielowarstwowej (76,156) jest nadrukowany kod dotyczący informacji nadrukowanych na podstawie (74,152) i na części wielowarstwowej (76,156).
9. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że podkładka (72, 154) z materiału adhezyjnego jest przezroczysta.
10. Etykieta według zastrz. 2, znamienna tym, że górna powierzchnia podstawy (74, 152) i co najmniej jedna powierzchnia nakładki (78, 158) mają nadruk wykonany techniką drukowania na materiale wstęgowym.
11. Etykieta według zastrz. 2, znamienna tym, że część wielowarstwowa (76,156) jest zadrukowana techniką drukowania na materiale arkuszowym.
12. Etykieta według zastrz. 2, znamienna tym, że co najmniej jeden z elementów takich jak podstawa (74, 152) i część wielowarstwowa (76, 156) jest zaopatrzony w nadrukowany kod, dostępny w położeniu zamkniętym etykiety.
13. Etykieta według zastrz. 12, znamienna tym, że nadrukowany kod znajduje się na górnej powierzchni podstawy (74, 152) i jest odsłonięty dzięki okienku w krawędzi nakładki (78,158).

185 619
14. Etykieta według zastrz. 11 albo 13, znamienna tym, że część powierzchni spodniej części wielowarstwowej (76, 156) jest wysunięta poza krawędź podstawy (74, 152) i na co najmniej jednej ze spodnich części powierzchni i na spodniej powierzchni podstawy (74,152) jest nadrukowany kod.
15. Etykieta według zastrz. 4, znamienna tym, że nakładka (78, 158) i materiał warstwowy (90) posiadają pierwszą i drugą linię przerywania (92, 98,179,192, 97), oddzielające część centralną od odpowiednich części krawędziowych.
16. Etykieta według zastrz. 15, znamienna tym, że pierwsza i druga linia przerywania (179,192,197) wyznaczają pomiędzy sobą kierunek przedzierania.
17. Etykieta według zastrz. 16, znamienna tym, że pierwsza linia przerywania (179) ma kształt podobny do litery V i jest rozbieżna we wspomnianym kierunku przedzierania.
18. Etykieta według zastrz. 15, znamienna tym, że centralna część (198) nakładki (158) jest przyklejona do górnego płata części wielowarstwowej (156) w przybliżeniu w sąsiedztwie pierwszej linii przerywania (179).

* * *