PL184850B1

PL184850B1 - Dno filiery i sposób wytwarzania dna filiery

Info

Publication number: PL184850B1
Application number: PL97331041A
Authority: PL
Inventors: Jean-Paul Guerlet; Frank Pouliquen; Daniel Michel
Original assignee: Engelhard Clal Sa S
Priority date: 1996-07-12
Filing date: 1997-07-10
Publication date: 2002-12-31
Also published as: JP2000514368A; ATE219470T1; WO1998002387A1; PL331041A1; FR2750980A1; KR20000023723A; DE69713506D1; AU3625897A; CN1228066A; CZ9599A3; EP0910554A1; EP0910554B1; US6221506B1; FR2750980B1; DE69713506T2; HK1020712A1; CN1092157C

Abstract

1. Dno filiery, znamienne tym, ze zawiera czopy (18), w postaci elementów rurowych wydrazonych, majace wyj- sciowa srednice zewnetrzna nieco mniejsza od srednicy we- wnetrznej otworów (16) w plycie (12) tworzacej dno filiery, przy czym czopy (18) sa rozszerzone mechanicznie promie- niowo wzgledem ich osi i sa zamocowane mechanicznie we wnetrzu otworów (16) przez bezposredni kontakt scianek czopów ze sciankami plyty, a ponadto czopy (18) sa zgrzane cieplnie z plyta (12). 9. Sposób wytwarzania dna filiery, w którym wytwarza sie wiele otworów w plycie przeznaczonej na dno filery, wprowadza sie co najmniej jeden czop, utworzony przez ele- ment rurowy wydrazony, okreslajacy przewód przelotowy, do wnetrza kazdego otworu tej plyty i zgrzewa sie czopy do tej plyty, w operacji obróbki termicznej, znamienny tym, ze do otworu (16) w plycie (12) wprowadza sie czop (18) o srednicy zewnetrznej (de) nieco mniejszej od srednicy we- wnetrznej (di) otworu (16), tak, ze istnieje niewielki luz, a po wprowadzeniu czopu (18) w otwór (16), dla jego odpowied- niego ustawienia, wykonuje sie rozszerzenie mechaniczne czopu (18), korzystnie wprowadzajac przebijak (30) w prze- wód (20) elementu rurowego, i wytwarza sie mocowanie mechaniczne przez bezposredni kontakt scianek czopu (18) ze sciankami plyty (12) przed polaczeniem z wnetrzem otworu (16) F I G . 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazkujest dno filiery i sposób wytwarzania dna filiery. W szczególności przedmiotem wynalazku jest dno filiery przeznaczone do wytwarzania włókien szklanych oraz sposób jego wytwarzania.

184 850

W produkcji włókien szklanych stosowanych zwłaszcza do wzmacniania materiałów plastycznych, filiera jest narzędziem najbardziej delikatnym w łańcuchu produkcyjnym, ponieważ warunkuje ona jakość wytwarzanego produktu.

Filiera jest wykonana ze stopu platyny i rodu i ma 10 postać skrzynki do której wlewa się roztopione szkło i która ma perforowane dno z licznymi otworami. Każdy z tych otworów jest utworzony z przewierconej tulejki nazywanej „czopem, przez którą szkło wypływa i tworzy na zewnątrz, po utwardzeniu, włókno.

W technologii filiery zwanej „topienia bezpośredniego” szkło jest wprowadzane w stanie roztopionym, ale dla utrzymania równowagi cieplnej trzeba podgrzewać korpus filiery wykorzystując zjawisko Joula. Płyta stanowiąca dno zawiera kilkaset, a nawet tysiące czopów, a w filierach stosowanych aktualnie lub będących w trakcie opracowywania ich liczba może dochodzić do 4000 lub nawet 6000.

Na ogół, dla uniknięcia deformacji dna układa się na długości filiery, pomiędzy pozycjami czopów wzmocnienia mechaniczne nadające lepszą sztywność podczas eksploatacji.

Stosowane obecnie technologie wykonywania filier, a zwłaszcza ich den powinny uwzględniać ograniczenia ekonomiczne związane z produkcjąwłókna lub wielkościąfiliery i technikami związanymi z geometrią i liczby czopów na jednostkę powierzchni dna, pozwalającymi zapewnić produkcję włókien.

Proponowano już sposób wytwarzania dna filiery polegający na formowaniu zespołu płyty przeznaczonej na dno filery przez tłoczenie.

Jednakże w metodzie wykonania przez tłoczeniejest bardzo trudno uzyskać dobrąjednolitość grubości dna filiery.

Otóż, w ramach procesu wykonania przez tłoczenie, jest konieczne zostawienie wystarczającej objętości metalu pomiędzy dwoma sąsiednimi otworami, pod groźbą wciągania metalu w to miejsce w trakcie tłoczenia i osłabienia grubości dna, co jest bardzo trudne do uzyskania, uwzględniając małą odległość między osiami. Ta technologia oczywiście, nie pozwala również na stosowanie różnych materiałów na płytę i czop. Ponadto, ta technologia tłoczenia, jest również droga, ponieważ wymaga ona drogiego oprzyrządowania, nawet wykonując jedną płytę po drugiej. Metodzie tej brakuje również elastyczności, dla przejścia z jednego modelu do drugiego trzeba przerobić oprzyrządowanie.

Z tego powodu technologia ewoluowała w stronę wprowadzenia procesu wytwarzania zwanego skojarzonym, znacznie bardziej elastycznego, ponieważ polega on na mocowaniu czopów na płycie dna, na której wykonano pewną liczbę odpowiednich otworów.

Na przykład zgłoszenie JP-A-6-218448, opublikowane 9 sierpnia 1994 ujawnia sposób, według którego wykonuje się pewną liczę otworów w płycie dna filiery, w które wprowadza się pełne cylindry tworzące czopy, które są wgniatane lub zgrzewane, a potem perforowane.

Również dokument JP-A-7-81968, opublikowany 28 marca 1995 opisuje wprowadzanie elementów rurowych, wydrążonych w otwory płyty dna filiery, które są montowane przez wciskanie, przy ujemnym luzie, przed zastosowaniem procesu dyfuzji termicznej.

Również dokument JP-A-7-187702, opublikowany 27 lipca 1995 opisuje podobny proces jak poprzedni dokument z elementami rurowymi, wydrążonymi o średnicy zewnętrznej większej od średnicy wewnętrznej otworów w płycie dna.

Zaproponowano również w dokumencie JP-A-6-171971, opublikowanym 21 czerwca 1994 proces produkcji płyty pieca-filiery, w którym po wprowadzeniu dysz przędzalniczych w otwory w płycie wprowadza się element łączący pomiędzy każdy otwór, a każdą dyszę, który następnie poddaje się obróbce zgrzewania przez dyfuzję.

Sposoby tego drugiego rodzaju są nazywane „techniką czopów dołączonych”. Wynalazek należy do tej kategorii technicznej.

W tej technice czopów dołączonych znanej ze stanu techniki najczęściej stosowanym sposobem łączenia jest zgrzewanie przez dyfuzyjną obróbkę termiczną. Przykład takiej dyfuzyjnej obróbki termicznej jest podany w dokumencie US-A-4461191. Poprzednio przywołany dokument JP-A-6-171971, opublikowany 21 czerwca 1994 również przedstawia zgrzewanie dyfuzyjne.

184 850

W ramach tej metody zgrzewania dyfuzyjnego, w pierwszej operacji przedmiot jest ustawiany w otworze w bezpośrednim kontakcie między czopem i płytą, następnie wywołuje się dyfUzję materiałów obu elementów w trakcie obróbki termicznej w wysokiej temperaturze, przy czym czas i temperatura tej obróbki termicznej sąregulowane w zależności od łączonych materiałów, jak również stanu powierzchni. Głównym problemem technicznym w technice czopów dołączonych jest uzyskanie doskonałej szczelności pomiędzy czopem a płytą.

Celem wynalazku jest rozwiązanie problemu technicznego, polegającego na dostarczeniu rozwiązania w ramach techniki czopów dołączonych, pozwalającego na uzyskanie doskonałej szczelności pomiędzy czopem a płytą, ograniczając, a nawet zmniejszając liczbę koniecznych etapów, pozwalając na wykonanie procesu w sposób zasadniczo zautomatyzowany.

Dno filiery według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera czopy, w postaci elementów rurowych wydrążonych, mające wyjściową średnicę zewnętrzną nieco mniejsząod średnicy wewnętrznej otworów w płycie tworzącej dno filiery, przy czym czopy są rozszerzone mechanicznie promieniowo względem ich osi i są zamocowane mechanicznie we wnętrzu otworów przez bezpośredni kontakt ścianek czopów ze ściankami płyty, a ponadto czopy są zgrzane cieplnie z płytą.

Czopy sąprzylutowane do płyty dna za pośrednictwem pasty lutowniczej na bazie metalu lub stopu metali o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia metalu lub stopu stanowiącego płytę i/lub czopy.

Płyta filiery, jak również czopy są wykonane na bazie platyny, zwłaszcza stopu platynarod, zaś pasta lutownicza zawiera pierwotnie proszek palladu lub stopu palladu, korzystnie czystego palladu lub proszek platyny z metalem lub stopem metali o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia platyny, a zwłaszcza niższej od temperatury topnienia miedzi.

Pasta lutownicza jest pastą lutowniczą na bazie palladu lub platyny, korzystnie połączonych z co najmniej jednym metalem obniżającym temperaturę topnienia, w postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym i korzystnie rozcieńczalniku dla utworzenia pasty.

Pasta lutowniczajest utworzona z proszku palladowego połączonego z lepiszczem polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°C, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.

Pasta lutownicza zawiera od 80 do 90% wagowych proszku palladu i 10 do 20% wagowych lepiszcza polimerowego.

Pasta lutownicza zawiera stop platyny z miedzią w postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°C, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.

Pasta lutownicza zawiera stop platyny z miedzią, w którym miedź stanowi od 20 do 40% wagowych stopu, korzystnie około 35% wagowych, przy czym stop platyna-miedź jest korzystnie rozproszony w stosunku od 95 do 80% wagowych w lepiszczu polimerowym stanowiącym 5 do 20% wagowych.

Sposób wytwarzania dna filiery, w którym wytwarza się wiele otworów w płycie przeznaczonej na dno filery, wprowadza się co najmniej jeden czop, utworzony przez element rurowy wydrążony, określający przewód przelotowy, do wnętrza każdego otworu tej płyty i zgrzewa się czopy do tej płyty, w operacji obróbki termicznej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że do otworu w płycie wprowadza się czop o średnicy zewnętrznej nieco mniejszej od średnicy wewnętrznej otworu, tak, że istnieje niewielki luz, a po wprowadzeniu czopu w otwór, dla jego odpowiedniego ustawienia, wykonuje się rozszerzenie mechaniczne czopu, korzystnie wprowadzając przebijak w przewód elementu rurowego, i wytwarza się mocowanie mechaniczne przez bezpośredni kontakt ścianek czopu ze ściankami płyty przed połączeniem z wnętrzem otworu.

Przy zgrzewaniu czopu z płytąprzeprowadza się obróbkę termiczmądyfuzyjnąw stanie stałym.

Przed wykonaniem zgrzewania nakłada się pomiędzy rzędami czopów, korzystnie od strony zewnętrznej dna filiery, ciągłe linie pasty lutowniczej o takim składzie, aby miała postać płynną w temperaturze obróbki termicznej zgrzewania.

184 850

Płytę wykonuje się z platyny lub stopu platyny.

Czopy wykonuje się z tego samego metalu lub stopu co płyta.

Podczas rozszerzenia mechanicznego czopu wykonuje się rozszerzenie promieniowe względem osi otworu w płycie, przy czym oś otworu pokrywa się zasadniczo z osią czopa mającego postać wydrążonego elementu rurowego.

Nakłada się pastę lutowniczą zawierającą metal lub stop o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia metalu lub stopu stanowiącego płytę i/lub czop.

Nakłada się pastę lutowniczą na bazie palladu lub platyny, korzystnie połączonych, z co najmniej jednym metalem obniżającym temperaturę topnienia, wpostaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym i korzystnie rozcieńczalniku dla utworzenia pasty.

Nakłada się pastę lutowniczą utworzoną z proszku palladowego połączonego z lepiszczem polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°Ć, jeszcze lepiej wyższej od 30Ó°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.

Nakłada się pastę lutowniczązawierającąod 80 do 90% wagowych proszku palladu i 10 do 20% wagowych lepiszcza polimerowego.

Nakłada się pastę lutowniczą zawierającąstop platyny z miedzią w postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°Ć, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.

Nakłada się pastę lutowniczą zawierającą stop platyny z miedzią, w którym miedź stanowi od 20 do 40% wagowych stopu, korzystnie około 35% wagowych, przy czym stop platyna-miedź jest korzystnie rozproszony w stosunku od 95 do 80% wagowych w lepiszczu polimerowym stanowiącym 5 do 20% wagowych.

Po położeniu ciągłej linii pasty lutowniczej wzdłuż każdego rzędu czopów, wykonuje się wypalanie w niskiej temperaturze, wyższej od temperatury rozkładu lepiszcza, przy czym eliminuje się materiały lotne zawarte w lepiszczu, a proces zgrzewania termicznego przez dyfuzję realizuje się w temperaturze, w której pasta lutownicza jest płynna.

Po procesie zgrzewania dyfuzyjnego wykonuje się badanie szczelności, na przykład techniką wypacania czerwieni organowej, w obecności talku, a w przypadku nieszczelności proces rozpoczyna się od nowa, od poszerzania czopu.

Czop wprowadza się do otworu płyty przeznaczonej na dno filiery do wytwarzania nici lub włókien szklanych.

Płytę tworzącą dno filiery do wytwarzania nici lub włókien szklanych wykonuje się ze stopu platyna-rod, korzystnie o 10% wagowych rodu, czopy wykonuje się z prętów platynowo-rodowych, korzystnie o 10% wagowych rodu, a zgrzewanie dyfiizyjne wykonuje się w temperaturze około 1350°C przez co najmniej 10 godzin, szczególnie przez 13 godzin.

Stosuje się luz pomiędzy czopem a otworem mniejszy od 30 mikronów.

Wynalazek pozwala na uzyskanie doskonałej szczelności pomiędzy czopem a płytą przy niskim koszcie, w sposób pewny i niezawodny, który może być użyty na skalę przemysłową.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, którego fig. 1 przedstawia uproszczony widok dna filiery według wynalazku, zawierającego podstawowe elementy filiery wyposażonej w czopy wytwarzające włókna, zrealizowanego według wynalazku, fig. 2 przedstawia etap dziurkowania płyty dla wykonania otworów do zamocowania czopów, fig. 3 przedstawia etap wykonywania prętów pełnych lub wydrążonych przeznaczonych do utworzenia czopów, w postaci elementów rurowych wydrążonych określających przewody przepustowe, fig. 4 przedstawia etap łączenia czopów z przewodami przepustowymi z fig. 3, przez wprowadzanie ich w otwory w płycie z fig. 2, fig. 5 przedstawia etap rozszerzania mechanicznego promieniowego do osi przewodów przepustowych, fig. 6 przedstawia etap wykonywania końcowego stożka od strony wewnętrznej czopu, według szczególnej odmiany wykonania, przed wykonaniem koniecznej obróbki termicznej, fig. 7 przedstawia w uproszczeniu korzystny etap wynalazku, w którym nakłada się linie ciągłe pasty lutowniczej na poziomie połączeń czop/płyta, przed wykonaniem koniecznej obróbki termicznej.

184 850

W odniesieniu do fig. 1 gdzie pokazano filierę przeznaczonątu do przędzenia szkła, dla wytwarzania nici lub włókien szklanych, ta filiera ma oznaczenie odsyłające 10. Dokładniej, ta filiera ma dno w postaci płyty 12 przymocowane do korpusu 14.

Dno filiery 10 czyli płyta 12 zawiera wiele otworów 16 w które sąwprowadzone czopy 18 utworzone przez elementy rurowe wydrążone, określające przewody przelotowe 20. Tytułem przykładu dno, czyli płyta 12, jest wzmocnione mechanicznie przez elementy usztywniające 22, na których spoczywa krata 24 poprzez którąjest wlewane roztopione szkło. Można również przewidzieć kryzę 26 ograniczającą strefę rozlewu szkła. Ta filiera 10 jest podgrzewana przez uchwyt 28 doprowadzający prąd elektryczny, jakjest to znane w stanie techniki. W ramach wynalazku dno filiery jest zmodyfikowane, aby objąć czopy 18 utworzone przez elementy rurowe wydrążone, mające wstępną średnicę zewnętrzną (de) nieco mniejsza od średnicy wewnętrznej (di) otworów 16 płyty 12, jak to dobrze widać porównując fig. 2 i 3 i fig. 4.

Stwierdza się, że w pokazanym przykładzie wykonania wydrążone elementy rurowe 18 mająprofil zewnętrzny zasadniczo stożkowy, alejest oczywiste, że mogąmieć formę zewnętrzną zasadniczo cylindryczną. Pokazana forma zewnętrzna stożkowa ułatwia umieszczenie elementów w otworach 16 płyty 12, pozostaje niewielki luz (j), który może być rzędu 30 mikrometrów (patrz fig. 4).

Wykonuje się wówczas rozszerzenie mechaniczne, na przykład za pomocą przebijaka 30 o odpowiednim kształcie, na przykład stożkowym, wykonując mechaniczne rozszerzenie promieniowe, przesuwając się do wnętrza czopu, jak pokazano strzałką na fig. 5.

Po wykonaniu rozszerzenia mechanicznego wykonuje się korzystnie nałożenie konturu lub linii ciągłej pasty lutowniczej, za pomoc^urządzenia nakładającego 34, zawierającego pastę lutowniczą w postaci dostosowanej do kształtu otworu 16, nałożona od strony zewnętrznej dna filiery, jak pokazano na fig. 7. Ta pasta lutownicza ma odpowiedni skład, aby być w stanie płynnym w temperaturze zgrzewania (patrz fig. 7). Ta procedura pozwala uzyskać bardzo dobrą szczelność.

Przed lub po tym etapie można utworzyć stożek końcowy za pomocą odpowiedniego narzędzia 40.

Na koniec, wykonuje się zgrzewanie czopów 18 do płyty 12 wykonując obróbkę termiczną zawierającą korzystnie obróbkę dyfuzyjną w stanie stałym.

Korzystnie ta obróbka termicznajest wykonywana w temperaturze, w której pasta lutowniczajest w stanie płynnym, umożliwiającymjej wniknięcie w szczeliny lub otwory pozostawione pomiędzy ściankami zewnętrznymi czopów 18, a ściankami wewnętrznymi otworów 16 płyty 12. Nałożenie pasty lutowniczej na zewnątrz dna filiery jest korzystne, ponieważ część czopów wystająca na zewnątrz dna filiery uniemożliwia wniknięcie pasty lutowniczej do wnętrza przewodów 20 czopów 18.

Warunki realizacji obróbki cieplnej są znane znawcom i zależą od metalu użytego do wykonania płyty 12, jak i użytego do wykonania czopów 18. Korzystniejest to identyczny metal.

W pokazanym wcześniej przykładzie wykonania płyta jest wykonana z platyny, podczas gdy w innym przykładzie wykonania wspomniana płyta jest płytą platynowo-rodową, mającą zwłaszcza 10% wagowych rodu.

Wynalazek będzie teraz opisany w odniesieniu do dwóch przykładów wykonania przedstawionych po prostu tytułem ilustracji i które w żaden sposób nie ograniczajązakresu wynalazku.

Przykład 1

Dno filiery według wynalazkujest wykonane w procesie według wynalazku w następujący sposób:

a) wykorzystuje się na przykład wyjściowąpłytę 12 z platyny-rodu o 10% wagowych rodu, mająca wymiary końcowe dna filiery 10;

b) wykonuje się dziurkowanie-wycinanie-kalibrację otworów 16 płyty 12, potem gięcie (patrz fig.2);

c) wykonuje się następnie wytwarzanie czopów 18 przez wytaczanie z pręta pełnego lub wydrążonego, tutaj korzystnie również z platyny-rodu o 10% wagowych rodu (patrz fig.3).

184 850

W ten sposób przed montażem, czop ma ostateczny kształt zewnętrzny i ustala się pomiędzy otworem 16 i czopem 18 luz mniejszy od 30 mikrometrów;

d) następnie umieszcza się czop 18 w otworze 16, jak pokazano na fig. 4;

e) rozszerza się automatycznie promieniowo na zewnątrz ściankę rurową czopu 18 wprowadzając narzędzie takie jak przebijak w przewód 20 czopu 18 (patrz fig. 5);

f) według pierwszej odmiany wykonania można następnie wykonać zgrzewanie dyfuzyjne w stanie stałym na przykład w oporowym piecu elektrycznym w temperaturze wyższej od 1300°C na przykład 1350°C, przez co najmniej 10 godzin, na przykład przez 13 godzin;

g) następnie wykonuje się badanie szczelności, techniką badawczą dobrze znaną znawcom, na przykład techniką wypacania czerwieni organowej w obecności talku.

W przypadku nieszczelności, powtarza się sekwencję e) do g) aż próba nie wykaże istnienia nieszczelności;

h) w końcu można wykończyć kształt czopu na przykład wykonując stożek wejściowy czopu 18 i kończąc rozwiercanie, jak jest to znane specjalistom.

Przykład 2

Postępuje się tak,jak opisano w przykładzie 1 dla etapów a) do e). Jednakże według odmiany wykonania wykonuje się dodatkowy etap polegający na użyciu pasty lutowniczej:

f) wykonuje się pastę lutowniczątakąjak poprzednio opisano na przykład na bazie proszku platyna-miedź, gdzie miedź stanowi 35% wagowych, rozproszonego w lepiszczu polimerowym, proszek stanowi około 93% pasty, a lepiszcze około 7%, na przykład polibutenu, mającego lepkość około 200.000 centypuazów, mierzoną aparatem do pomiaru lepkości HAAKE RV 12 PK 100 w 0,5°C, obracającym się z prędkością 0,8 obrotów/ minutę.

Można także stosować jako pastę lutowniczą proszek palladu w lepiszczu polimerowym, lepiszcze stanowi 14% wagowych pasty;

g) wykonuje się nałożenie konturu ciągłego pasty lutowniczej 32, wzdłuż każdej linii czopów, za pomocą regulowanego dystrybutora automatycznego 34 z igłą o średnicy na przykład 0,33 mm, na zewnątrz dna filiery, jak pokazano w uproszczeniu na fig. 7;

h) wykonuje się następnie wypalanie w umiarkowanej temperaturze, wyższej od temperatury rozkładu materiałów lotnych pasty, zasadniczo lepiszcza polimerowego, na przykład około 600°C;

i) wykonuje się następnie zgrzewanie dyfuzyjne w stanie płynnym pasty lutowniczej w oporowym piecu elektrycznym jak opisano poprzednio w przykładzie 1 etap f), w temperaturze na przykład 1350°C, przez 13 godzin;

j) następnie wykonuje się wcześniej omówione badanie szczelności i powtarza się sekwencję zaczynając od rozszerzania ścianki rurowej czopu 18, aż próba nie wykaże istnienia nieszczelności.

184 850

FIG 5 FIG. 6 ⁱ⁸⁴8s₀

'-EN· Z

^eP3ff.

^anj&

Wa

^So ^e&.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Dno filiery, znamienne tym, że zawiera czopy (18), w postaci elementów rurowych wydrążonych, mające wyjściową średnicę zewnętrzną nieco mniejszą od średnicy wewnętrznej otworów (16) w płycie (12) tworzącej dno filiery, przy czym czopy (18) są rozszerzone mechanicznie promieniowo względem ich osi i są zamocowane mechanicznie we wnętrzu otworów (16) przez bezpośredni kontakt ścianek czopów ze ściankami płyty, a ponadto czopy (18) są zgrzane cieplnie z płytą (12).
2. Dno filiery według zastrz. 1, znamienne tym, że czopy (18) sąprzylutowane do płyty (12) dna za pośrednictwem pasty lutowniczej na bazie metalu lub stopu metali o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia metalu lub stopu stanowiącego płytę (12) i/lub czopy (18).
3. Dno filiery według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że płyta (12) filiery, jak również czopy (18) są wykonane na bazie platyny, zwłaszcza stopu platyna-rod, zaś pasta lutownicza zawiera pierwotnie proszek palladu lub stopu palladu, korzystnie czystego palladu lub proszek platyny z metalem lub stopem metali o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia platyny, a zwłaszcza niższej od temperatury topnienia miedzi.
4. Dno filiery według zastrz. 2, znamienne tym, że pasta lutownicza jest pastą lutownicząna bazie palladu lub platyny, korzystnie połączonych z co najmniej jednym metalem obniżającym temperaturę topnienia, w postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym i korzystnie rozcieńczalniku dla utworzenia pasty.
5. Dno filiery według zastrz. 4, znamienne tym, że pasta lutownicza jest utworzona z proszku palladowego połączonego z lepiszczem polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°C, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.
6. Dno filiery według zastrz. 4, znamienne tym, że pasta lutownicza zawiera od 80 do 90% wagowych proszku palladu i 10 do 20% wagowych lepiszcza polimerowego.
7. Dno filiery według zastrz. 2 albo 4, znamienne tym, że pasta lutownicza zawiera stop platyny z miedziąw postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°C, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.
8. Dno filiery według zastrz. 7, znamienne tym, że pasta lutownicza zawiera stop platyny z miedzią, w którym miedź stanowi od 20 do 40% wagowych stopu, korzystnie około 35% wagowych, przy czym stop platyna-miedź jest korzystnie rozproszony w stosunku od 95 do 80% wagowych w lepiszczu polimerowym stanowiącym 5 do 20% wagowych.
9. Sposób wytwarzania dna filiery, w którym wytwarza się wiele otworów w płycie przeznaczonej na dno filery, wprowadza się co najmniej jeden czop, utworzony przez element rurowy wydrążony, określający przewód przelotowy, do wnętrza każdego otworu tej płyty i zgrzewa się czopy do tej płyty, w operacji obróbki termicznej, znamienny tym, że do otworu (16) w płycie (12) wprowadza się czop (18) o średnicy zewnętrznej (de) nieco mniejszej od średnicy wewnętrznej (di) otworu (16), tak, że istnieje niewielki luz, a po wprowadzeniu czopu (18) w otwór (16), dla jego odpowiedniego ustawienia, wykonuje się rozszerzenie mechaniczne czopu (18), korzystnie wprowadzając przebijak (30) w przewód (20) elementu rurowego, i wytwarza się mocowanie mechaniczne przez bezpośredni kontakt ścianek czopu (18) ze ściankami płyty (12) przed połączeniem z wnętrzem otworu (16).
10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że przy zgrzewaniu czopu (18) z płytą (12) przeprowadza się obróbkę termiczną dyfuzyjną w stanie stałym.
11. Sposób według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że przed wykonaniem zgrzewania nakłada się pomiędzy rzędami czopów (18), korzystnie od strony zewnętrznej dna filiery, ciągłe linie pasty lutowniczej o takim składzie, aby miała postać płynna w temperaturze obróbki termicznej zgrzewania.

184 850
12. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że płytę (12) wykonuje się z platyny lub stopu platyny.
13. Sposób według zastrz. 9 albo 12, znamienny tym, że czopy (18) wykonuje się z tego samego metalu lub stopu co płyta (12).
14. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że podczas rozszerzenia mechanicznego czopu wykonuje się rozszerzenie promieniowe względem osi otworu (16) w płycie (12), przy czym oś otworu pokrywa się zasadniczo z osią czopa (18) mającego postać wydrążonego elementu rurowego.
15. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że nakłada się pastę lutowniczą zawierającą metal lub stop o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia metalu lub stopu stanowiącego płytę i/lub czop.
16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że nakłada się pastę lutowniczą na bazie palladu lub platyny, korzystnie połączonych, z co naj mniej j ednym metalem obniżaj ącym temperaturę topnienia, w postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym i korzystnie rozcieńczalniku dla utworzenia pasty.
17. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że nakłada się pastę lutowniczą utworzoną z proszku palladowego połączonego z lepiszczem polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°C, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.
18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że nakłada się pastę lutowniczą zawierającą od 80 do 90% wagowych proszku palladu i 10 do 20% wagowych lepiszcza polimerowego.
19. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że nakłada się pastę lutowniczą zawierającą stop platyny z miedzią w postaci proszku rozproszonego w lepiszczu polimerowym o temperaturze rozkładu wyższej od 200°C, jeszcze lepiej wyższej od 300°C, a korzystnie, co najmniej równej 400°C.
20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że nakłada się pastę lutowrnczą zawierającą stop platyny z miedzią, w którym miedź stanowi od 20 do 40% wagowych stopu, korzystnie około 35% wagowych, przy czym stop platyna-miedź jest korzystnie rozproszony w stosunku od 95 do 80% wagowych w lepiszczu polimerowym stanowiącym 5 do 20% wagowych.
21. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że po położeniu ciągłej linii pasty lutowniczej wzdłuż każdego rzędu czopów (18), wykonuje się wypalanie w niskiej temperaturze, wyższej od temperatury rozkładu lepiszcza, przy czym eliminuje się materiały lotne zawarte w lepiszczu, a proces zgrzewania termicznego przez dyfuzję realizuje się w temperaturze, w której pasta lutownicza jest płynna.
22. Sposób według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że po procesie zgrzewania dyfuzyjnego wykonuje się badanie szczelności, na przykład techniką wypacania czerwieni organowej, w obecności talku, a w przypadku nieszczelności proces rozpoczyna się od nowa, od poszerzania czopu.
23. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że czop (18) wprowadza się do otworu (16) płyty (12) przeznaczonej na dno filiery do wytwarzania nici lub włókien szklanych.
24. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że płytę (12) tworzącą dno filiery do wytwarzania nici lub włókien szklanych wykonuje się ze stopu platyna-rod, korzystnie o 1 0% wagowych rodu, czopy wykonuje się z prętów platynoworodowych, korzystnie o 10% wagowych rodu, a zgrzewanie dyfuzyjne wykonuje się w temperaturze około 1350°C przez co najmniej 10 godzin, szczególnie przez 13 godzin.
25. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że stosuje się luz pomiędzy czopem (18) a otworem (16) mniejszy od 30 mikronów.