PL182503B1

PL182503B1 - Zamek depozytowy

Info

Publication number: PL182503B1
Application number: PL96327662A
Authority: PL
Inventors: Rainer Böhringer
Original assignee: Boehringer Rainer
Priority date: 1996-01-05
Filing date: 1996-12-20
Publication date: 2002-01-31
Also published as: PL327662A1; CZ287425B6; DE19600248C1; HUP9904022A3; US6085887A; HUP9904022A2; WO1997025693A1; EP0871943A1; CA2276594A1; DE59603375D1; HU219663B; JP2000504445A; CZ214498A3; AU1377797A; EP0871943B1; ATE185640T1; NO983121L

Abstract

1. Zamek depozytowy do wzajemnego sprzegania wózków han- d lowych, bagazowych i podobnych, z umieszczonym na wózku handlo- wym korpusem, który po jednej stronie jest wyposazony w otwór wprowa- dzajacy dla czlonu sprzegajacego, po drugiej stronie w otwór wtykowy monety i/lub karty, a w swoim wnetrzu ma urzadzenie trzymajace do ustalania czlonu sprzeganego oraz urzadzenie przyjmujace do bezpiecz- nego obejmowania wlozonej monety lub karty, jak równiez mechanizm zwalniajacy, który uwalnia czlon sprzegajacy, gdy wprowadza sie monete lub karte i uwalnia monete lub karte, gdy wprowadza sie czlon sprzegajacy, przy czym mechanizm zwalniajacy posiada os wychylania, która usytu- owana jest równolegle do plaszczyzny monety lub karty i poprzecznie do kierunku poruszania sie czlonu sprzegajacego wzglednie monety lub karty w zamku depozytowym i przy czym mechanizm zwalniajacy posiada co najmniej jedno ramie wychylne wokól osi wychylania, które to ramie przez wprowadzenie czlonu sprzegajacego do otworu wprowadzajacego jest wychylne w jednym kierunku, przez co urzadzenie przyjmujace uwalnia monete wzglednie karte, znamienny tym, ze mechanizm zwalniajacy posiada wieloramienny wahacz (3), i wzgledem swej osi wychylania (3.1) na jednej, zwróconej do otworu wprowadzajacego (14) czlonu sprzegaja- cego (7) stronie, wahacz (3) posiada urzadzenie trzymajace (3.3, 3.31) dla czlonu sprzegajacego (7) i ramie przednie (3.5) do uruchamiania przez monete (9) tub karte (8), zas wzgledem swej osi wychylania (3.1) na przeciwleglej do urzadzenia trzymajacego (3.3,3.31) i do ramion przednich (3.5) i zwróconej do otworu wtykowego (63,6.4) monety (9) lub karty (8) 8tronie, wahacz (3) posiada ramiona tylne (3.6), przy czym wprowadzona do zamka depozytowego moneta (9) lub karta (8) tak oddzialywuje na ramie przednie (3.5), ze wahacz (3) i tym samym urzadzenie trzymajace (3.3) wychylaja sie w kierunku zwalniajacym czlon sprzegajacy, podczas gdy ramiona tylne (3.6) wychylaja sie do pozycji zabezpieczajacej monete (9) lub karte (8), zas moneta (9) lub karta (8) zabezpieczona jest za pomoca znajdujacych sie przy ramionach tylnych (3.6), elementów trzymajacych (3.8) chwytajacych tylna krawedz monety (9) wzglednie elementów trzymajacych (3.7) zabezpieczajacych karte (8) przed wyjmowaniem. Fig 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zamek depozytowy, do wzajemnego sprzęgania wózków handlowych, bagażowych i podobnych.

Znany jest zamek depozytowy z korpusem umieszczanym na wózku handlowym, który po jednej stronie jest wyposażony w otwór do wprowadzania członu sprzęgającego, a po drugiej stronie jest wyposażony w otwór wtykowy monety i ewentualnie karty, a w swoim wnę

182 503 giej stronie jest wyposażony w otwór wtykowy monety i ewentualnie karty, a w swoim wnętrzu ma urządzenie trzymające do ustalania członu sprzęgającego oraz urządzenie przyjmujące do bezpiecznego obejmowania włożonej monety lub karty, jak również mechanizm zwalniający, który uwalnia człon sprzęgający, gdy wprowadza się monetę lub kartę, i uwalnia monetę lub kartę, gdy wprowadza się człon sprzęgający.

Tego rodzaju zamek depozytowy znany jest z dokumentu WO 90/07167. Opisany w tym dokumencie mechanizm zwalniający posiada wychylne dookoła osi wychylania ramie, które to ramię w położeniu wychylnym zabezpiecza człon sprzęgający przed wyciąganiem, przy czym monetę daje się wybrać z zamka depozytowego, a w innym położeniu wychylnym moneta zabezpiecza przed wyjmowaniem, przy czym człon sprzęgający pozostaje uwolniony. Wprowadzona do korpusu moneta poruszana jest za pomocą suwaka w korpusie.

W zamku depozytowym przedstawionym we francuskim opisie FR 2 645 306 A przewidziana jest dwuramienna dźwignia wychylna, przy czym oba ramiona wychylne usytuowane są na przeciwległych stronach w odniesieniu do osi wychylania. Moneta oddziaływuje poprzez wprowadzenie jej do korpusu na odwrócone ku niej ramię wychylne, przy czym leżące po przeciwnej stronie ramię wychylne uwalnia człon sprzęgający. Jeśli człon sprzęgający zostaje wsunięty, wówczas moneta zostaje uwolniona ze swego trzymacza. Oś wychylna przebiega prostopadle do płaszczyzny monety.

Zamek depozytowy znany jest także z europejskiego opisu patentowego nr EP 0572879 A2. W tym zamku w czasie wsuwania karty lub monety porusza się część sterująca, która przesuwa zasuwkę zamykającą od położenia blokowania do położenia odblokowania. Zasuwka zamykająca obraca się i poprzez mechanizm korbowy jest związana z częścią sterującą w postaci sanek lub wózka.

Celem wynalazku jest opracowanie zamka depozytowego, gwarantującego niezawodne zabezpieczenie członu sprzęgającego względnie wprowadzonej monety lub karty.

Zamek depozytowy do wzajemnego sprzęgania wózków handlowych, bagażowych i podobnych, z umieszczonym na wózku handlowym korpusem, który po jednej stronie jest wyposażony w otwór wprowadzający dla członu sprzęgającego, po drugiej stronie w otwór wtykowy monety i/lub karty, a w swoim wnętrzu ma urządzenie trzymające do ustalania członu sprzęgającego oraz urządzenie przyjmujące do bezpiecznego obejmowania włożonej monety lub karty, jak również mechanizm zwalniający, który uwalnia człon sprzęgający, gdy wprowadza się monetę lub kartę i uwalnia monetę lub kartę, gdy wprowadza się człon sprzęgający, przy czym mechanizm zwalniający posiada oś wychylania, która usytuowana jest równolegle do płaszczyzny monety lub karły i poprzecznie do kierunku poruszania się członu sprzęgającego względnie monety lub karty w zamku depozytowym i przy czym mechanizm zwalniający posiada co najmniej jedno ramie wychylne wokół osi wychylania, które to ramie przez wprowadzenie członu sprzęgającego do otworu wprowadzającego jest wychylne w jednym kierunku, przez co urządzenie przyjmujące uwalnia monetę względnie kartę, według wynalazku charakteryzuje się tym, że mechanizm zwalniający posiada wieloramienny wahacz, i względem swej osi wychylania na jednej, zwróconej do otworu wprowadzającego członu sprzęgającego stronie, wahacz posiada urządzenie trzymające dla członu sprzęgającego i ramię przednie do uruchamiania przez monetę lub kartę, zaś względem swej osi wychylania na przeciwległej do urządzenia trzymającego i do ramion przednich i zwróconej do otworu wtykowego monety lub karty stronie, wahacz posiada ramiona tylne, przy czym wprowadzona do zamka depozytowego moneta lub karta tak oddziaływuje na ramie przednie, że wahacz i tym samym urządzenie trzymające wychylają się w kierunku zwalniającym człon sprzęgający, podczas gdy ramiona tylne wychylają się do pozycji zabezpieczającej monetę lub kartę, zaś moneta lub karta zabezpieczona jest za pomocą znajdujących się przy ramionach tylnych, elementów trzymających chwytających tylną krawędź monety względnie elementów trzymających zabezpieczających kartę przed wyjmowaniem.

Urządzenie trzymające zawiera hak chwytowy usytuowany na wahaczu po stronie osi wychylania zwróconej do członu sprzęgającego i przy niewłożonej monecie i karcie hak chwytowy jest zagłębiony od góry lub od dołu albo z boku w odcinku ustalającym członu

182 503

Przy wprowadzaniu monety lub karty suwak, który sam jest wyposażony w element blokujący lub uruchamia element blokujący, porusza się w kierunku wprowadzania i w stanie wprowadzenia monety lub karty wchodzi w połączenie czynne z przeciwelementem wahacza, a wahacz opiera się w taki sposób względem kierunku wychylania spowodowanego przez siłę działania sprężyny, że jest uwolniony człon sprzęgający.

Suwak podpiera wahacz po jego stronie zwróconej względem osi wychylania do otworu wtykowego monety względnie karty oraz że suwak jest wyposażony po drugiej stronie zwróconej do członu sprzęgającego względem osi wychylania w wystający odcinek, który łączy się swoim przednim obszarem z członem sprzęgającym.

Suwak w stanie ustalenia członu sprzęgającego w urządzeniu wprowadzającym monety względnie karty jest ułożyskowany pod podparciem na wahaczu pod naprężeniem własnym sprężyny w taki sposób, że przy wprowadzaniu monety lub karty i wychylaniu wahacza uwalnia się on z podparcia i jest prowadzony w kierunku członu sprzęgającego, który po uwolnieniu przez urządzenie trzymające wysuwa się przynajmniej częściowo z korpusu zamka, oraz, że przy wciskaniu członu sprzęgającego suwak cofa się przeciw sile działania sprężyny i uwalnia wahacz do wychylania się odpowiednio do naprężenia własnego jego sprężyny.

Na członie sprzęgającym, w otworze wprowadzającym członu sprzęgającego, usytuowane są odpowiednie elementy blokujące, za pomocą których zapobiega się cofaniu suwaka za pomocą innych środków.

Zamek zawiera przynajmniej jedne sanki do wychylania wahacza za pomocą monety lub karty z przynajmniej jednym ogranicznikiem ruchu karty i przynajmniej jednym odsądzeniem uruchamiającym monety, przy czym sanki posiadają przynajmniej jeden przeciwskos, zaś wahacz posiada przynajmniej jeden skos wejściowy działający przeciwnie do kierunku przesuwu sanek, i współpracujący z dopasowanym do niego przeciwskosem sanek w taki sposób, że wahacz przy przesuwaniu sanek wychyla się w kierunku wprowadzania monety lub karty przeciw sile działania sprężyny.

Ograniczniki ruchu karty są rozmieszczone po stronie sanek odwróconej od wahacza, w ich przednim obszarze w kierunku wprowadzania monety lub karty, a odsądzenia uruchamiające monety są rozmieszczone po stronie sanek zwróconej do wahacza, w ich tylnym obszarze, zaś szczelina karty i szczelina monety są umieszczone po odpowiednich stronach sanek odpowiadających ogranicznikom ruchu względnie odsadzeniom uruchamiającym.

W korpusie zamka jest usytuowana przynajmniej jedna zasuwka z elementami blokującymi sanki przed przesuwaniem i przy wprowadzaniu karty lub monety do korpusu zamka zasuwka jest doprowadzana do położenia, w którym sanki są uwolnione do przesuwania.

Zasuwki są ułożyskowane wychylnie na osi prostopadłej względem płaszczyzny wprowadzania karty względnie monety i są w taki sposób wciskane do wnętrza, że sanki są blokowane za pomocą czopów przewidzianych na zasuwkach zaś zasuwki są wyposażone w elementy odsądzenia i elementy odsądzenia, poprzez które są one wychylane na zewnątrz przeciw sile działania sprężyny za pomocą karty względnie monety przy ich wprowadzaniu, tak że czopy zasuwek uwalniają sanki do przesuwania.

Wahacz posiada, usytuowane przed i za osią wychylania w kierunku wprowadzania monety względnie karty dwa ramiona przednie względnie ramiona tylne zaś elementy trzymające do obejmowania karty i elementy trzymające do obejmowania monety w urządzeniu przyjmującym umieszczone są odstając w tylnym obszarze tylnych ramion w kierunku wprowadzania, prostopadle do płaszczyzny monety względnie karty w kierunku do monety względnie karty, przy czym wprowadzona moneta względnie karta jest chwytana za swoją tylną krawędź, gdy wyjęty jest człon sprzęgający, a wahacz jest wychylony przeciw sile działania sprężyny.

Sanki są usytuowane w prowadnicach po wewnętrznych stronach bocznych ścianek korpusu, zaś oś wychylania jest usytuowana w ułożyskowaniach bocznych ścianek korpusu.

Dzięki opisanemu powyżej mechanizmowi uzyskuje się niezawodne uruchomienie mechanizmów blokujących za pomocą jednego elementu centralnego w postaci wahacza. Jednocześnie, dla udoskonalenia działania mechanizmów blokujących za pomocą wahacza można uruchomić dalszy człon sterujący.

182 503

Jak wspomniano powyżej urządzenie trzymające może być wykonane w postaci haka chwytowego umieszczonego na wahaczu po strome osi wychylania skierowanej do członu sprzęgającego, i przy niewłożonej monecie lub karcie hak wchodzi od góry lub od dołu lub z boku w odcinek ustalający członu sprzęgającego, zaś wahacz za pomocą siły nacisku sprężyny jest utrzymywany w odpowiednim położeniu wychylenia. Dzięki takiej konstrukcji urządzenie trzymające jest po prostu utworzone dla części sprzęgającej, przy czym zapewnione jest niezawodne działanie.

Wahacz utrzymuje się w stanie odprzężenia w położeniu obejmowania monety lub karty w sposób pewny i niezawodny dzięki temu, że przy wprowadzaniu monety lub karty w kierunku wprowadzania porusza się zasuwka, która sama jest wyposażona w element blokujący lub go uruchamia, który w stanie wprowadzenia monety lub karty współdziała z przeciwelementem wahacza, a wahacz opiera się względem kierunku wychylenia powodowanego przez siłę działania sprężyny w taki sposób, że uwalnia się człon sprzęgający. Do tego celu konieczna jest zaledwie jedna prosto skonstruowana i uruchomiana zasuwka, przy czym przewiduje się korzystnie, że suwak podpiera wahacz względem osi wychylania po jego stronie zwróconej do otworu wrzutowego monety względnie karty, a ponadto, że suwak jest wyposażony w odcinek wystający względem osi wychylania w drugą stronę skierowaną do członu sprzęgającego, który to odcinek łączy się swoim przednim obszarem z członem sprzęgającym. Dzięki temu wahacz jest utrzymywany w sposób pewny w położeniu odblokowania. W celu ponownego sprzężenia zasuwka wymaga zaledwie lekkiego przeciwnego nacisku za pomocą członu sprzęgającego, po czym urządzenie trzymające członu sprzęgającego jest zatrzaśnięte, a człon sprzęgający trzymany w sposób pewny.

Dzięki temu, że suwak w stanie ustalenia członu sprzęgającego jest ułożyskowany w urządzeniu wprowadzającym monety lub karty przy podparciu pod naciskiem sprężyny na wahaczu w taki sposób, że przy wprowadzaniu monety lub karty i przechyleniu wahacza z podparcia suwak uwalnia się i przesuwa się w kierunku członu sprzęgającego, który po zwolnieniu przez urządzenie trzymające przynajmniej częściowo wysuwa się z korpusu zamka oraz że przy wciskaniu członu sprzęgającego suwak przesuwa się powrotnie względem siły działania sprężyny i uwalnia wahacz do wychylania się zgodnie z naprężeniem własnym jego sprężyny, człon sprzęgający przy wsuwaniu monety lub karty uwalnia się w sposób pewny, a przy wsuwaniu członu sprzęgającego ustala się on ponownie w sposób niezawodny.

Przewiduje się ponadto, że w otworze do wprowadzania członu sprzęgającego przewidziane są elementy blokujące dostosowane do członu sprzęgającego, za pomocą których zapobiega się cofaniu suwaka za pomocą innych środków, tak że wahacz jest zabezpieczony przed nieuprawnionym zwolnieniem, na przykład za pomocą płaskiego przedmiotu, tak że moneta lub karta nie może być wyjęta w prosty sposób bez upoważnienia. Człon sprzęgający pełni zatem funkcję prawdziwego klucza.

Wykonanie zamka depozytowego tego rodzaju, że do zwrotu wahacza za pomocą monety lub karty przewidziane są sanki przynajmniej z jednym ogranicznikiem ruchu dla karty i przynajmniej z jednym odsądzeniem uruchamiającym dla monety oraz że wahacz jest wyposażony przynajmniej w jeden skos wlotowy działający przeciwnie do kierunku przesuwu elementu przesuwnego, który to skos współdziała w taki sposób z dopasowanymi do niego przeciwskosami sanek, że wahacz przy przesuwaniu sanek w urządzeniu wprowadzającym monety lub karty obraca się przeciw sile działania sprężyny, gwarantuje przy niewielu częściach proste uruchomienie i niezawodne działanie zamka.

Celem zapewnienia prostej konstrukcji jest przy tym ponadto korzystne, gdy ograniczniki ruchu karty umieszczone są po stronie sanek odwróconej od wahacza, w ich przednim obszarze w kierunku wprowadzania monety lub karty, a odsądzenia uruchamiające monety znajdują się po stronie sanek zwróconej do wahacza, w ich tylnym obszarze, zaś szczelina dla

182 503 karty i szczelina dla monety są umieszczone po odpowiednich stronach sanek, odpowiadających ogranicznikom ruchu względnie odsadzeniom uruchamiającym.

Nieupoważnione zwolnienie części sprzęgającej i rozprzężenie wagonów jest utrudnione przez to, że w korpusie zamka jest przewidziana przynajmniej jedna zasuwka z elementami blokującymi sanki przed przesuwem oraz że zasuwki przy wprowadzaniu karty lub monety do korpusu zamka są doprowadzane do położenia, w którym sanki są zwalniane do przesuwu. Przy tym zasuwki dają się łatwo uruchomić przez wsuwanie karty lub monety, jeżeli jest przewidziane, że zasuwki są ułożyskowane obrotowo względem osi prostopadłej do płaszczyzny wprowadzania karty względnie monety i są wciskane w ten sposób do wnętrza za pomocą siły nacisku sprężyny, zaś sanki są blokowane za pomocą czopów przewidzianych na zasuwkach, natomiast zasuwki są wyposażone w człony odsądzenia i elementy odsądzenia, poprzez które wychylają się one na zewnątrz za pomocą karty względnie monety przy ich wprowadzaniu przeciw działaniu siły sprężyny, tak że czopy zasuwek uwalniają sanki do przesuwania.

Środki polegające na tym, że wahacz jest wyposażony w kierunku wprowadzania monety względnie karty, przed i za osią obrotu, w dwa ramiona przednie względnie ramiona tylne zaś elementy trzymające do wsuwania karty i elementy trzymające do obejmowania monety w urządzeniu przyjmującym są umieszczone odstąjąco w tylnym obszarze ramion tylnych w kierunku wprowadzania prostopadle do płaszczyzny monety względnie karty w kierunku do monety względnie karty, przy czym wprowadzona moneta względnie karta jest chwytana za swoją tylną krawędź, jeżeli jest wyjęty człon sprzęgający, a wahacz jest wychylony przeciw działaniu siły sprężyny, sprzyjają umieszczeniu elementów uruchamiających w korpusie zamka, a zatem i prostej konstrukcji zamka depozytowego.

Prostotę konstrukcji i niezawodność działania zamka depozytowego osiąga się także dzięki zastosowaniu rozwiązania, w którym sanki w prowadnicach są wzębione w wewnętrznych, bocznych ściankach korpusu, a oś wychylania w ułożyskowaniach w bocznych ściankach korpusu zamka.

Przedmiot wynalazku uwidoczniono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zamek depozytowy w częściowo wyciętym widoku z boku oraz człon sprzęgający, kartę i monetę, a fig. 2 - zamek depozytowy przedstawiony na fig. 1, w widoku z góry.

Zamek depozytowy przedstawiony w wyciętym widoku z boku na fig. 1 i w widoku z góry na fig. 2 jest wyposażony w korpus 1, wahacz 3 i umieszczone nad nim sanki 5 oraz umieszczony pod nim suwak 2. Wahacz 3 jest ułożyskowany prawie w swoim środkowym odcinku na osi wychylania 3.1, która jest umocowana w obydwu bocznych ściankach wzdłużnych korpusu w kształcie prostopadłościanu 1, na przykład na zasadzie zatrzasku lub za pomocą śrub. Jak widać na fig. 2, wahacz 3 ma po lewej stronie osi wychylania 3.1 według ilustracji dwa przednie ramiona 3.5, a po prawej stronie osi wychylania 3.1 dwa ramiona tylne 3.6. Pod ramionami przednimi 3.5 wahacz 3 opiera się sprężynujące za pomocą sprężyny 11 przeciw wahnięciu do dołu.

Pomiędzy przednimi ramionami 3.5 wahacz jest wyposażony w swoim dolnym obszarze w odcinek skierowany do przodu, który na swoim wolnym, przednim końcu ma hak chwytowy 3.3 ze skosem wychyłowym 3.32 przewidzianym na końcu, a po stronie skosu wychyłowego odwróconej od wolnego końca 3.32 ma odsądzenie trzymające 3.31. Na gómej stronie przednich ramion 3.5 są przewidziane skosy wejściowe 3.4, w danym przypadku skierowane w kierunku od wolnego końca. W tylnym obszarze ramion tylnych 3.6 są przewidziane sterczące do góry elementy trzymające 3.7 dla karty 8 oraz elementy trzymające 3.8 dla monety 9. W obszarze środkowym wahacza 3, w jego dolnej tylnej części, jest przewidziany odcinek, który stanowi przeciwelement 3.2 dla elementu blokującego 2.1 suwaka 2.

Hak chwytowy 3.3 wahacza 3 wchodzi w światło otworu wprowadzającego 14 utworzonego w korpusie 1 dla członu sprzęgającego 7 w kształcie klucza. W członie sprzęgającym 7 jest wybrany w materiale odcinek ustalający 7.1, w który w stanie wsunięcia członu sprzęgającego 7, to jest przy odchylonych do góry za pomocą siły nacisku sprężyny wahacza 11 przednich ramionach 3.5, wchodzi hak chwytowy 3.3, przy czym odsądzenie trzymające 3.31 członu sprzęgającego 7 zabezpiecza go przed wyciągnięciem.

182 503

Suwak 2 jest wyposażony w przedni obszar, zwrócony do wsuniętego końcowego obszaru członu sprzęgającego, ze skierowanym do góry występem 2.2, do którego przylega swoim wolnym końcem człon sprzęgający 7. Pozostały obszar suwaka 2 biegnie do dołu pod osią wahań 3.1, przy czym jest on umieszczony prawie w środku pomiędzy przednimi ramionami 3.5 i tylnymi ramionami 3.6 i ułożyskowany w korpusie 1 w prowadnicach. Na swojej tylnej stronie suwak 2 opiera się za pomocą sprężyny 10 na korpusie zamka, tak że znajduje się pod naprężeniem własnym z naciskiem przeciw członowi sprzęgającemu 7.

Jeżeli przednie ramiona 3.5 wahacza 3 są odchylone do góry, to suwak 2 opiera się elementem blokującym 2.1 na wahaczu 3, jak widać na fig. 1.

Powyżej wahacza 3 są umieszczone przesuwnie w łożyskach sanki 5 przy wzdłużnych ściankach bocznych korpusu 1 w kierunku wzdłużnym korpusu. Sanki 5, na swojej, przedstawionej na figurze, lewej przedniej stronie na dole, są wyposażone w przeciwskosy 5.4 odpowiadające skosom wejściowym 3.4 wahacza 3 i mają poza tym w swoim przednim obszarze przynajmniej jeden, wystający do góry ogranicznik 5.1 ruchu dla karty 8 wprowadzonej do szczeliny 6.1 przez otwór wtykowy 6.3 korpusu zamka 1. Szczelina 6.1 dla karty jest utworzona na górnej stronie korpusu 1 i może być zamykana na przykład w górnej stronie korpusu za pomocą pokrywki, którą daje się wsuwać w element ustalający pokrywki 6 korpusu 1. Sanki 5 mogą na przykład wchodzić przez biegnące na zewnątrz i do góry skosy ścianek bocznych korpusu w utworzone pod nimi rowki utworzone w ściankach bocznych korpusu albo być wsunięte w tego rodzaju rowki od tylnej lub przedniej strony korpusu. Na dolnej stronie, zwróconej do wahacza 3, sanki 5 mają w swoim tylnym obszarze wystające do dołu odsądzenia uruchamiające 5.5, które wystają w taki sposób w obszar szczeliny dla monety 6.2, że tworzą ogranicznik ruchu dla monety 9 wprowadzanej w szczelinę 6.2 przez odpowiedni otwór wtykowy 6.4 korpusu 1.

Sanki 5 mają ponadto na swojej dolnej stronie w tylnej części wybranie 5.2 materiału, w które wchodzi wystający do góry występ suwaka 2 celem ograniczenia ewentualnego cofania się sanek. Poza tym w sankach 5 przewidziane są również w ich tylnej części kątowe wybrania 5.3 materiału, w które wchodzą wystające do góry czopy 4.1 obustronnie umieszczonych zasuwek 4. Obydwie zasuwki 4 sąułożyskowane wychylnie na pionowej osi i za pomocą sprężyn 12 opierają się na bocznych ściankach wzdłużnych korpusu 1, tak że są naciskane do wewnątrz i swoimi czopami 4.1 opierają się na tylnych ściankach bocznych, odsądzonych do przodu, wybrań 5.3 materiału sanek i blokują je przed przesuwem do przodu. Jest to stan, w którym nie jest wsunięty człon sprzęgający 7 i nie są wychylone do góry przednie ramiona 3.5 wahacza 3 oraz nie jest wprowadzona karta 8 względnie moneta 9.

Do uwolnienia członu sprzęgającego 7 wsuwa się albo monetę 9 do szczeliny 6.2 albo kartę 8 do szczeliny 6.1. Za pomocą monety 9 chwyta się zasuwki 4 za wystające do wewnątrz elementy odsądzenia 4.3, a w czasie dalszego wsuwania monety 9 obydwie zasuwki wychylają się na zewnątrz, tak że czopy 4.1 zasuwek odchylają się od odsądzonych tylnych ścianek wybrań 5.3 materiału. Przez dalsze wprowadzanie monety 9 naciska ona na wystające do dołu odsądzenia uruchamiające 5.5 sanek 5, tak że sanki 5 ślizgają się do przodu. Sanki 5 naciskają przy tym swoimi leżącymi z przodu przeciwskosami 5.4 na skosy wlotowe 3.4, tak że wahacz 3 przechyla się swoimi przednimi ramionami 3.5 do dołu przeciw sile działania sprężyny 11. Przez to hak chwytowy 3.3 uwalnia człon sprzęgający 7. Poza tym suwak 2 nie przylega już do wahacza 3, lecz na skutek działania siły sprężyny zasuwki jest naciskany do przodu, tak że za pomocą występu 2.2 suwaka zostaje wypchnięty człon sprzęgający 7, podczas gdy element blokujący 2.1 suwaka 2 przesuwa się pod przeciwelement 3.2 wahacza 3. Ramiona tylne 3.6 wychylają się dalej do góry i zapobiegają wyjmowaniu monety za pomocą elementów trzymająęych 3.8, posuwających się do przodu za tylną krawędź monety 9.

Jedno przesunięcie odpowiadające wymienionemu wyżej przesunięciu sanek 5 można osiągnąć za pomocą karty 8, jeżeli wsuwa się ją przez otwór wprowadzający 6.3 do szczeliny 6.1. Wprowadzona karta opiera się swoją przednią krawędzią o ogranicznik ruchu 5.1 sanek

5, tak że sanki 5 przesuwają się do przodu i swoim przeciwskosem naciskają do dołu wahacz 3 poprzez skosy wlotowe 3.4. Przez wychylenie do dołu ramion przednich 3.5, a przez to i wychylenie do dołu haka chwytowego 3.3, uwalnia się człon sprzęgający 7. Także i wtedy

182 503 suwak 2 przesuwa się pod działaniem sprężyny 10 do przodu i wypycha człon sprzęgający 7. Za pomocą elementu blokującego 2 .1 blokuje się wahacz 3 także przed wychyleniem do góry. Przy wychylaniu do dołu ramion przednich 3.5 wahacza 3 wychylają się do góry ramiona tylne 3.6, tak że za pomocą znajdujących się na nich elementów trzymających 3.7 karta 9 jest zabezpieczona przed wyjmowaniem. Przy wprowadzaniu karty, zasuwki 4 przesuwają się na zewnątrz w taki sposób, że karta współdziała z elementami odsądzenia 4.2.

Do uwolnienia monety 8 względnie karty 9 wsuwa się człon sprzęgający 7. Przy wprowadzaniu członu sprzęgającego 7 suwak 2 naciskany jest do tyłu przez nacisk wprowadzanego obszaru końcowego członu sprzęgającego 7 na występ 2.2 przeciw naprężeniu własnemu sprężyny 10 suwaka, tak że element blokujący 2.1 wysuwa się pod przeciwelementem 3.2 wahacza 3. Przez to wahacz wychyla się zgodnie z działaniem sprężyny 11 wahacza przednimi ramionami 3.5 do góry. Hak chwytowy 3.3 wchodzi w odcinek ustalający 7.1 członu sprzęgającego 7, który ustala się za pomocą trzymającego ogranicznika ruchu 3.31. Sanki 5 ślizgają się do tyłu przeciw kierunkowi wprowadzania monety 9 lub karty 8 albo przez współdziałanie skosów wlotowych 3.4 z przeciwskosami 5.4 albo za pomocą dodatkowej sprężyny. Przy wychylaniu do góry ramion przednich 3.5 ramiona tylne 3.6 wychylają się odpowiednio do dołu, tak że elementy trzymające 3.8 wahacza 3 uwalniają tylną krawędź monety 9, która może być teraz wyjęta. Odpowiednio przez wychylenie do dołu elementów trzymających 3.7 może być uwolniona i wyjęta karta 8.

W celu uniknięcia możliwości wyjęcia monety 9 względnie karty 8 w sposób nieupoważniony przy wyjętym członie sprzęgającym z korpusu 1 zamka przez manipulację za pomocą elementu wprowadzonego do otworu wprowadzającego 14 i wychylenie do dołu wahacza, suwak 2 można zabezpieczyć na przykład za pomocą haczykowych elementów umieszczonych z boku w otworze wprowadzającym 14 i ułożyskowanych sprężynowe. Człon sprzęgający 7 jest wtedy tak wykonany, że elementy haczykowe można wysunąć w zależności od działania klucza i uwolnić suwak 2.

Za pomocą innych mechanizmów kierujących, niż opisane, można zabezpieczyć monetę 9 względnie kartę 8 przed wyjmowaniem także przez bocznie wychylane lub przesuwne elementy trzymające, przy czym takie elementy uruchamia się za pomocą wahacza.

W korzystnym przykładzie wykonania monetę 9 względnie kartę 8 blokuje się już w czasie jednej trzeciej ruchu wychylającego wahacza, gdy człon sprzęgający 7 jest również jeszcze zablokowany. W ostatniej jednej trzeciej ruchu wychylającego wahacza 3 człon sprzęgający uwalnia się. Jeżeli wprowadza się człon sprzęgający 7, to blokuje się on już, gdy karta 8 względnie moneta 9 są jeszcze zablokowane. Na koniec przez dalszy ruch wychylający wahacza 3 uwalnia się karta 8 względnie moneta 9. Zamek depozytowy można umieszczać w różnych położeniach na zabezpieczanym wózku, przy czym możliwe jest i celowe umieszczenie korpusu 1 w odpowiednio dopasowanym, zewnętrznym urządzeniu trzymającym.

182 503

5.1 U β 5 3 5,2 6.1 5.5

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zamek depozytowy do wzajemnego sprzęgania wózków handlowych, bagażowych i podobnych, z umieszczonym na wózku handlowym korpusem, który po jednej stronie jest wyposażony w otwór wprowadzający dla członu sprzęgającego, po drugiej stronie w otwór wtykowy monety i/lub karty, a w swoim wnętrzu ma urządzenie trzymające do ustalania członu sprzęgającego oraz urządzenie przyjmujące do bezpiecznego obejmowania włożonej monety lub karty, jak również mechanizm zwalniający, który uwalnia człon sprzęgający, gdy wprowadza się monetę lub kartę i uwalnia monetę lub kartę, gdy wprowadza się człon sprzęgający, przy czym mechanizm zwalniający posiada oś wychylania, która usytuowana jest równolegle do płaszczyzny monety lub karty i poprzecznie do kierunku poruszania się członu sprzęgającego względnie monety lub karty w zamku depozytowym i przy czym mechanizm zwalniający posiada co najmniej jedno ramie wychylne wokół osi wychylania, które to ramie przez wprowadzenie członu sprzęgającego do otworu wprowadzającego jest wychylne w jednym kierunku, przez co urządzenie przyjmujące uwalnia monetę względnie kartę, znamienny tym, że mechanizm zwalniający posiada wieloramienny wahacz (3), i względem swej osi wychylania (3.1) na jednej, zwróconej do otworu wprowadzającego (14) członu sprzęgającego (7) stronie, wahacz (3) posiada urządzenie trzymające (3.3,3.31) dla członu sprzęgającego (7) i ramię przednie (3.5) do uruchamiania przez monetę (9) lub kartę (8), zaś względem swej osi wychylania (3.1) na przeciwległej do urządzenia trzymającego (3.3, 3.31) i do ramion przednich (3.5) i zwróconej do otworu wtykowego (6.3, 6.4) monety (9) lub karty (8) stronie, wahacz (3) posiada ramiona tylne (3.6), przy czym wprowadzona do zamka depozytowego moneta (9) lub karta (8) tak oddziaływuje na ramie przednie (3.5), że wahacz (3) i tym samym urządzenie trzymające (3.3) wychylają się w kierunku zwalniającym człon sprzęgający, podczas gdy ramiona tylne (3.6) wychylają się do pozycji zabezpieczającej monetę (9) lub kartę (8), zaś moneta (9) lub karta (8) zabezpieczona jest za pomocą znajdujących się przy ramionach tylnych (3.6), elementów trzymających (3.8) chwytających tylną krawędź monety (9) względnie elementów trzymających (3.7) zabezpieczających kartę (8) przed wyjmowaniem.
2. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzenie trzymające (3.3, 3.31) zawiera hak chwytowy (33) usytuowany na wahaczu (3) po stronie osi wychylania (3.1) zwróconej do członu sprzęgającego (7) i przy niewłożonej monecie (9) i karcie (8) hak chwytowy (3.3) jest zagłębiony od góry lub od dołu albo z boku w odcinku ustalającym (7.1) członu sprzęgającego (7), przy czym wahacz (3) jest zamocowany za pomocą sprężyny w odpowiednim położeniu wychylenia.
3. Zamek według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przy wprowadzaniu monety (9) lub karty (8) suwak (2), który sam jest wyposażony w element blokujący (2.1) lub uruchamia element blokujący (2.1), porusza się w kierunku wprowadzania i w stanie wprowadzenia monety (9) lub karty (8) wchodzi w połączenie czynne z przeciwelementem (3.2) wahacza, a wahacz (3) opiera się w taki sposób względem kierunku wychylania spowodowanego przez siłę działania sprężyny, że jest uwolniony człon sprzęgający (7).
4. Zamek według zastrz. 3, znamienny tym, że suwak (2) podpiera wahacz (3) po jego stronie zwróconej względem osi wychylania (3.1) do otworu wtykowego monety (9) względnie karty (8) oraz że suwak (2) jest wyposażony po drugiej stronie zwróconej do członu sprzęgającego względem osi wychylania (3.1) w wystający odcinek, który łączy się swoim przednim obszarem (2.2) z członem sprzęgającym (7).
5. Zamek według zastrz. 4, znamienny tym, że suwak (2) w stanie ustalenia członu sprzęgającego (7) w urządzeniu wprowadzającym monety (9) względnie karty (8) jest ułożyskowany pod podparciem na wahaczu (3) pod naprężeniem własnym sprężyny w taki sposób, że przy wprowadzaniu monety (9) lub karty (8) i wychylaniu wahacza (3) uwalnia się on z podparcia i jest prowadzony w kierunku członu sprzęgającego (7), który po uwolnieniu przez

182 503 urządzenie trzymające (3.3, 3.31) wysuwa się przynajmniej częściowo z korpusu zamka (1), oraz że przy wciskaniu członu sprzęgającego (7) suwak cofa się przeciw sile działania sprężyny i uwalnia wahacz (3) do wychylania się odpowiednio do naprężenia własnego jego sprężyny.
6. Zamek według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że na członie sprzęgającym (7) w otworze wprowadzającym (14) członu sprzęgającego (7), usytuowane są odpowiednie elementy blokujące, za pomocą których zapobiega się cofaniu suwaka (2) za pomocą innych środków.
7. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera przynajmniej jedne sanki (5) do wychylania wahacza (3) za pomocą monety (9) lub karty (8) z przynajmniej jednym ogranicznikiem (5.1) ruchu karty (8) i przynajmniej jednym odsądzeniem uruchamiającym (5.5) monety (9), przy czym sanki (5) posiadają przynajmniej jeden przeciwskos (5.4), zaś wahacz (3) posiada przynajmniej jeden skos wejściowy (3.4) działający przeciwnie do kierunku przesuwu sanek (5), i współpracujący z dopasowanym do niego przeciwskosem (5.4) sanek (5) w taki sposób, że wahacz (3) przy przesuwaniu sanek (5) wychyla się w kierunku wprowadzania monety (9) lub karty (8) przeciw sile działania sprężyny.
8. Zamek według zastrz. 7, znamienny tym, że ograniczniki ruchu (5.1) karty (8) są rozmieszczone po stronie sanek (5) odwróconej od wahacza (3), w ich przednim obszarze w kierunku wprowadzania monety (9) lub karty (8), a odsądzenia uruchamiające (5.5) monety (9) są rozmieszczone po stronie sanek (5) zwróconej do wahacza (3), w ich tylnym obszarze, zaś szczelina karty (6.1) i szczelina monety (6.2) są umieszczone po odpowiednich stronach sanek (5) odpowiadających ogranicznikom ruchu (5.1) względnie odsadzeniom uruchamiającym (5.5).
9. Zamek według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że w korpusie (1) zamka jest usytuowana przynajmniej jedna zasuwka (4) z elementami (4.1) blokującymi sanki (5) przed przesuwaniem i przy wprowadzaniu karty (8) lub monety (9) do korpusu (1) zamka zasuwka (4) jest doprowadzana do położenia, w którym sanki (5) są uwolnione do przesuwania.
10. Zamek według zastrz. 9, znamienny tym, że zasuwki (4) są ułożyskowane wychylnie na osi prostopadłej względem płaszczyzny wprowadzania karty (8) względnie monety (9) i są w taki sposób wciskane do wnętrza, że sanki (5) są blokowane za pomocą czopów przewidzianych na zasuwkach (4) zaś zasuwki (4) są wyposażone w elementy odsądzenia (4.2) i elementy odsądzenia (4.3), poprzez które są one wychylane na zewnątrz przeciw sile działania sprężyny za pomocą karty (8) względnie monety (9) przy ich wprowadzaniu, tak że czopy (4.1) zasuwek uwalniają sanki (5) do przesuwania.
11. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że wahacz (3) posiada, usytuowane przed i za osią wychylania (3.1) w kierunku wprowadzania monety (9) względnie karty (8), dwa ramiona przednie (3.5) względnie ramiona tylne (3.6) zaś elementy trzymające (3.7) do obejmowania karty (8) i elementy trzymające (3·8) do obejmowania monety (9) w urządzeniu przyjmującym (6.1, 6.2) umieszczone są odstając w tylnym obszarze tylnych ramion (3.6) w kierunku wprowadzania, prostopadle do płaszczyzny monety względnie karty w kierunku do monety (9) względnie karty (8), przy czym wprowadzona moneta (9) względnie karta (8) jest chwytana za swoją tylną krawędź, gdy wyjęty jest człon sprzęgający (7), a wahacz (3) jest wychylony przeciw sile działania sprężyny.
12. Zamek według zastrz. 1 albo 7, znamienny tym, że sanki (5) są usytuowane w prowadnicach po wewnętrznych stronach bocznych ścianek korpusu (1), zaś oś wychylania (3.1) jest usytuowana w ułożyskowaniach bocznych ścianek korpusu (1).

* * *