PL181900B1 - Magnetic release armature - Google Patents

Abstract

1. Zwora wyzwalacza magnetyczne- go do uruchamiania popychacza wyzwala- jacego, która stanowi pasek blachy ufor- mowany na ksztalt tulei, i która ma zderzak umozliwiajacy zabieranie popychacza wy- zwalajacego, znamienna tym, ze skiero- wane równolegle do osi zwory (10) krawe- dzie (20) paska blachy co najmniej frag- mentarycznie przylegaja scisle do siebie, przy czym zderzak dla popychacza wy- zwalajacego (14) stanowi co najmniej je- den, uksztaltowany jednoczesciowo ze zwora (10), skierowany poprzecznie do osi zwory (10) jezyczek (12). F ig. 3 (13) B1 (51) IntCl7 H01H 71/24 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zwora wyzwalacza magnetycznego do uruchamiania popychacza wyzwalającego, do stosowania w wyłącznikach zabezpieczających.

Zwory stosowane obecnie w wyzwalaczach magnetycznych wyłączników zabezpieczających są przeważnie wytwarzane za pomocą obróbki skrawaniem. Jest to sposób wytwarzania nie tylko związany z dużym nakładem czasu i kosztów oraz stratami materiałowymi, lecz wytworzone w ten sposób zwory wyzwalaczy magnetycznych mają także stosunkowo dużą masę, co wpływa ujemnie na warunki reagowania wyzwalacza magnetycznego wyposażonego w taką zworę.

Znana jest z niemieckiego opisu patentowego nr DE 25 31 215 A zwora, którą stanowi pasek blachy uformowany na kształt tulei i która ma zderzak umożliwiający zabieranie popychacza wyzwalającego. W tej znanej zworze krawędzie paska blachy, z którego jest ona zwinięta, nie łączą się wzajemnie ze sobą w miejscu styku, choćby tylko fragmentarycznie. Ponadto zderzak służący do zabierania popychacza wyzwalającego jest utworzony przez wybra181 900 nie w zworze, w które wchodzi ukształtowanie popychacza zwory. Wadą tej znanej zwory jest to, że przebiegające w kierunku ruchu zwory magnetycznej powierzchnie skrajne paska blachy tworzą szczelinę w zworze i są umieszczone w odstępie od siebie, co powoduje osłabienie prądów wirowych. Zwora tego rodzaju, z zamierzoną szczeliną powietrzną, nie działa w wyzwalaczach magnetycznych, jak wykazały badania, w sposób zadowalający.

Zwora wyzwalacza magnetycznego do uruchamiania popychacza wyzwalającego, którą stanowi pasek blachy uformowany na kształt tulei, i która ma zderzak umożliwiający zabieranie popychacza wyzwalającego, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że skierowane równolegle do osi zwory krawędzie paska blachy co najmniej fragmentarycznie przylegają ściśle do siebie, przy czym zderzak dla popychacza wyzwalającego stanowi co najmniej jeden, ukształtowany jednoczęściowo ze zworą, skierowany poprzecznie do osi zwory języczek.

Korzystnie, tworzący zworę pasek blachy jest zwinięty w tuleję o kołowopierścieniowym kształcie przekroju poprzecznego.

Korzystnie, języczek tworzy ze ścianką, zwory kąt prosty i jest zagięty do wewnątrz.

Korzystnie, podstawa języczka, znajdująca się w ścianie zwory, jest obustronnie podcięta wycięciami.

Korzystnie, języczek jest usytuowany w obrębie sąsiadującej z języczkiem powierzchni końcowej tulei tworzącej zworę.

Korzystnie, płaszczyzna zewnętrznej powierzchni języczka pokrywa się z płaszczyzną sąsiadującej z nim powierzchni końcowej zwory.

Korzystnie, krawędzie paska blachy uformowanego w zworę są w obszarze miejsca styku zwory położone płasko jedna przy drugiej.

Korzystnie, wąskie powierzchnie tworzącego zworę paska blachy, jeszcze w stanie płaskim, są w obszarze krawędzi ukierunkowane skośnie względem płaszczyzny paska blachy.

Korzystnie, krawędzie paska blachy uformowanego w zworę zwory w obszarze miejsca styku zwory przylegają wzajemnie do siebie swoimi wewnętrznymi krawędziami.

Korzystnie, wąskie powierzchnie tworzącego zworę paska blachy, jeszcze w stanie płaskim są w obszarze krawędzi ukierunkowane normalnie względem płaszczyzny paska blachy.

Zaproponowana zgodnie z wynalazkiem zwora wyzwalacza magnetycznego nie tylko daje się wytwarzać przez uformowanie, na przykład w zabiegu rolowania, z odpowiedniego wykroju z blachy, na przykład z płytki wyciętej na wykrojniku, lecz ma również tę zaletę, że ma mniejszą masę w porównaniu z dotychczas stosowanymi zworami wyzwalaczy magnetycznych wytwarzanymi sposobem obróbki wiórowej. Ponadto, okazało się, że zwora według wynalazku działa bardzo korzystnie w wyzwalaczach magnetycznych, ponieważ nie ma w niej oddziałującej ujemnie szczeliny powietrznej, gdyż krawędzie paska blachy zwiniętego w postać zwory co najmniej fragmentarycznie ściśle do siebie przylegają.

Języczek zwory według wynalazku, który służy do zabierania popychacza wyzwalającego, pozwala na zastosowanie prostej konstrukcji popychacza wyzwalającego i może on w razie potrzeby być wykonywany w zwykły sposób, jak dotychczas, ponieważ nie jest tu już konieczne jego ukształtowanie wymagane według przedstawionego na wstępie stanu techniki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyzwalacz magnetyczny, w widoku, fig. 2 - wyzwalacz magnetyczny bez tulei prowadzącej, zwory i popychacza wyzwalającego, w widoku z częściowym przekrojem, fig. 3 - zespół konstrukcyjny złożony z tulei prowadzącej, zwory według wynalazku, z popychacza wyzwalającego oraz sprężyny cofającej, w powiększonym widoku z częściowym przekrojem, fig. 4 - zworę według wynalazku, w widoku, fig. 5 - zworę według wynalazku, w widoku, fig. 6 - zworę według wynalazku, w widoku z częściowym przekrojem, fig. 7 - inny przykład wykonania zwory według wynalazku, w widoku.

Wyzwalacz magnetyczny 1 pokazany na fig. 1, o znanej konstrukcji, znajduje zastosowanie w wyłącznikach zabezpieczających przewody. Składa się on z jarzma 2 z materiału przewodzącego magnetycznie, z którym połączony jest wykonany z materiału przewodzącego elektrycznie nośnik 4 stałego styku 3 wyłącznika zabezpieczającego. Ponadto wyzwalacz magnetyczny 1 ma uzwojenie 5 wzbudzenia, przewodzące elektrycznie i połączone za pomocą (nie pokazanych) zacisków z zabezpieczanym przewodem. We wnętrzu mającego postać

181 900 szpuli uzwojenia 5 wzbudzenia jest osadzona tuleja prowadząca 6, przeważnie z tworzywa sztucznego, która jest wetknięta na mający postać tulei zderzak 7, połączony z jarzmem 2 wyzwalacza magnetycznego. Mający postać tulei zderzak 7 jest, przykładowo, połączony z jarzmem 2 i nośnikiem 4 z materiału przewodzącego elektrycznie przez wywinięcie jego zwężonego przedłużenia 8, dzięki czemu równocześnie uzyskuje się połączenie między przewodzącym elektrycznie nośnikiem 4, zaopatrzonym w stały styk 3, i jarzmem 2.

We wnętrzu tulei prowadzącej 6, jak uwidoczniono na fig. 3, jest umieszczona ślizgowo-przesuwnie zwora 10 z materiału przewodzącego magnetycznie, mająca na swym końcu 11, przeciwnym w stosunku do mającego postać tuki zderz<d<a 7, wystający do wewnątrz zderzak, który w pokazanym przykładzie wykonania ma postać języczka 12, i na którym wspiera się koniec 13 popychacza wyzwalającego 14 umieszczony wewnątrz zwory 10. Na zwężoną, przednią część 15 popychacza wyzwalającego 14 jest nasadzona sprężyna cofająca 16, która swym przednim zakończeniem 17 przylega we wnętrzu wyzwalacza magnetycznego 1 do zakończenia 18 zderzaka 7 i utrzymuje popychacz wyzwalający 14 w jego, pokazanej na fig. 3, pozycji gotowości.

W przypadku wyzwalania, jeżeli pole magnetyczne wytworzone przez uzwojenie 5 wzbudzenia jest wystarczająco duże, zwora 10 zostaje pociągnięta w prawą, na fig. 1, stronę i przy tym za pomocą swego języczka 12 zabiera ze sobą popychacz wyzwalający 14, tak że uruchamia on swym przednim końcem 19 układ mechaniczny wyzwalania (nie pokazany), za pomocą którego, w przykładowo ogólnie znany sposób ruchomy zestyk zostaje uniesiony ze stałego styku 3 i w ten sposób wyłącznik zabezpieczający przerywa obwód prądowy.

Zgodnie z propozycją według wynalazku w opisanym wyzwalaczu magnetycznym 1, lub w wyzwalaczu magnetycznym podobnego typu, zastosowana zwora 10, jak to pokazano na fig. 4 do fig. 6 stanowi część wyciętą z blachy np. za pomocą wykrojnika i mającą zasadniczy zarys prostokątny, który zostaje uformowany w pierścień lub tuleję. Przy tym część wykrojona z blachy jest ukształtowana w pierścień względnie tuleję, w ten sposób, że skierowane równolegle do osi zwory 10 krawędzie 20 ściśle do siebie przylegają, i w miejscu zetknięcia 21 tych krawędzi 20 nie ma w ogóle, albo jest tylko bardzo mała szczelina powietrzna. Aby zapewnić ścisłe przyleganie do siebie krawędzi 20 paska blachy uformowanego w kształt zwory 10 można przy wykonywaniu zwory 10 z wykroju blachy przegiąć ją tak, że krawędzie 20 wykroju przebiegające w kierunku osiowym, również w stanie gotowym zwory 10, będą co najmniej fragmentarycznie ściśle do siebie przylegały, a więc nie powstanie szczelina powietrzna, ujemnie wpływająca na właściwości magnetyczne zwory.

Ażeby w przypadku wyzwalania popychacz wyzwalający 14, znajdujący się wewnątrz zwory 10, został zabrany przy ruchu zwory 10, przewidziano co najmniej jeden zagięty promieniowo do wewnątrz języczek 12, utworzony w pokazanym przykładzie jednoczęściowo z wykrojem blachy tworzącym właściwązworę 10.

Po obu stronach podstawy 25 zagiętego pod kątem prostym języczka 12 znajdują się wycięcia 26, tak że podstawa 25 języczka 12 może być tak zagięta, iż przebiegający poprzecznie względem osi zwory 10 języczek 12 nie wystaje poza sąsiadującą z nim powierzchnię końcową 27 zwory 10.

W pokazanej na fig. 5 postaci wykonania zwory 10 krawędzie 20 są położone płasko jedna przy drugiej. Można to przykładowo uzyskać w ten prosty sposób, że te krawędzie 20 przy wykonywaniu, tj. wykrawaniu, części blaszanej zostaną wykonane skośnie względem, jeszcze nie odkształconej, płaszczyzny wykroju blachy. Przy takiej postaci wykonania, praktycznie biorąc, nie ma w ogóle szczeliny powietrznej w obszarze miejsca zetknięcia krawędzi 21.

W przykładzie wykonania zwory 10 według fig. 7 krawędzie 20 są usytuowane względem siebie pod małym kątem ostrym i stykają się wzajemnie ze sobą jedynie w obszarze ich wewnętrznej krawędzi 28. Szczelina powietrzna w obszarze miejsca zetknięcia krawędzi 20 jest jednak i w tym wypadku tak mała, że nie wywiera zasadniczo ujemnego wpływu na pożądane właściwości magnetyczne zwory 10.

Jako materiał do wykonania zwory 10 może być w zasadzie stosowany każdy materiał przewodzący magnetycznie.

181 900

Jako szczególnie przydatne okazały się materiały magnetycznie miękkie, znane ze stosowania ich w przekaźnikach stałoprądowych. Korzystne w zastosowaniu materiały magnetycznie miękkie mają nasycenie magnetyczne wynoszące od 1,4 do 2,0 T przy natężeniu pola 4000 A/m. Szczególnie zalecanym materiałem na zwory 10 według wynalazku jest opisany w normie DIN 17 405 (wrzesień 1979) materiał oznaczony jako RFe80 (numer materiałowy 1.1014), który ma nasycenie magnetyczne 1,6 T przy natężeniu pola 4000 A/m.

Reasumując, można przykład wykonania wynalazku przedstawić w sposób następujący:

Zwora 10 do wyzwałacza magnetycznego 1 w wyłączniku zabezpieczającym, zwłaszcza w instalacyjnym wyłączniku zabezpieczającym, składa się z paska blachy uformowanego do postaci tulei o przekroju kołowo - pierścieniowym, którego krawędzie 20, skierowane w stronę osi zwory 10, co najmniej fragmentarycznie, przylegają ściśle do siebie. Zderzakiem służącym do zabierania popychacza wyzwalającego 14 jest utworzony jednoczęściowo z paska blachy, skierowany poprzecznie do osi zwory 10, języczek 12. Ażeby szczelinę powietrzną w obszarze miejsca styku 21 tulei zachować tak małą, jak to jest możliwe, mogą krawędzie 20 w obszarze miejsca styku 21 zwory 10 przylegać płasko do siebie.

181 900

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zwora wyzwalacza magnetycznego do uruchamiania popychacza wyzwalającego, którą stanowi pasek blachy uformowany na kształt tulei, i która ma zderzak umożliwiający zabieranie popychacza wyzwalającego, znamienna tym, że skierowane równolegle do osi zwory (10) krawędzie (20) paska blachy co najmniej fragmentarycznie przylegają ściśle do siebie, przy czym zderzak dla popychacza wyzwalającego (14) stanowi co najmniej jeden, ukształtowany jednoczęściowo ze zworą (10), skierowany poprzecznie do osi zwory (10) języczek (12).
2. 2. Zwora według zastrz. 1, znamienna tym, że tworzący zworę (10) pasek blachy jest zwinięty w tuleję o kołowo-pierścieniowym kształcie przekroju poprzecznego.
3. 3. Zwora według zastrz. 1, znamienna tym, że języczek (12) tworzy ze ścianką zwory (10) kąt prosty i jest zagięty do wewnątrz.
4. 4. Zwora według zastrz. 1, znamienna tym, że podstawa (25) języczka (12), znajdująca się w ścianie zwory (10), jest obustronnie podcięta wycięciami (26).
5. 5. Zwora według zastrz. 1, znamienna tym, że języczek (12) jest usytuowany w obrębie sąsiadującej z języczkiem (12) powierzchni końcowej (27) tulei tworzącej zworę.
6. 6. Zwora według zastrz. 5, znamienna tym, że płaszczyzna zewnętrznej powierzchni języczka (12) pokrywa się z płaszczyzną sąsiadującej z nim powierzchni końcowej (27) zwory (10).
7. 7. Zwora według zastrz. 1, znamienna tym, że krawędzie (20) paska blachy uformowanego w postać zwory (10) są w obszarze miejsca styku (21) zwory (10) położone płasko jedna przy drugiej.
8. 8. Zwora według zastrz. 7, znamienna tym, że wąskie powierzchnie tworzącego zworę (10) paska blachy, jeszcze w stanie płaskim, są w obszarze krawędzi (20) ukierunkowane skośnie względem płaszczyzny paska blachy.
9. 9. Zwora według zastrz. 1, znamienna tym, że krawędzie (20) paska blachy uformowanego w postać zwory (10) w obszarze miejsca styku (21) zwory (10) przylegają wzajemnie do siebie swoimi wewnętrznymi krawędziami (28).
10. 10. Zwora według zastrz. 9, znamienna tym, że wąskie powierzchnie tworzącego zworę (10) paska blachy, jeszcze w stanie płaskim, są w obszarze krawędzi (20) ukierunkowane normalnie względem płaszczyzny paska blachy.