PL181286B1

PL181286B1 - Zwiazki o wlasciwosciach uwalniania hormonu wzrostu i zawierajace je kompozycje farmaceutyczne PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL181286B1
Application number: PL94315114A
Authority: PL
Inventors: Nils L Johansen; Jesper Lau; Kjeld Madsen; Behrend F Lundt; Henning Thogersen; Birgit S Hansen
Original assignee: Novo Nordisk As
Priority date: 1993-12-23
Filing date: 1994-12-22
Publication date: 2001-07-31
Also published as: RU2167881C2; WO1995017422A1; NO315611B1; HU9601740D0; US5854211A; HUT74820A; EP0736038B1; CZ183396A3; AU683121B2; PL315114A1; FI962591A; JPH09506873A; DE69427650T2; CN1138334A; DE69427650D1; CZ291382B6; CN1052730C; AU1310695A; FI962591A0; EP0736038A1

Abstract

1. Zwiazki o wlasciwosciach uwalniania hormonu, o wzorze ogólnym I, A-B-C-D-E(-F)p w którym p jest 0 lub 1; A oznacza H-His, H-D-Ala, kwas imidazolilopropionowy lub kwas imidazolilo- akryloilowy; B oznacza D-Trp, D-Phe lub D-2Nal; C oznacza Ala; D oznacza Trp lub N-benzyloglicyne; E ozna- cza D-Phe; F, gdy p jest 1, oznacza grupe o wzorze -NH-CH(R10)-(CH2)V -R7 -, w którym v jest liczba calkowita od 2 do 4, R oznacza grupe -NH2, R1 0 oznacza -H, -COOH, CH2-OH, CH2-R1 1 gdzie R11 oznacza grupe -N(R1 2 )-R13, gdzie kazdy z podstawników R12 i R13 oznacza niezaleznie wodór lub nizszy alkil; przy czym co najmniej jedno wiazanie amidowe miedzy A i B, B i C, C i D, D i E, lub gdy p jest 1, miedzy E i F, jest podstawione grupa aminometylenowa, albo gdy p jest 1, R 1 0 oznacza grupe CH2-R1 1 . 9. Kompozycja farmaceutyczna zawierajaca skladnik czynny oraz dopuszczalny farmaceutycznie nosniki lub rozcienczalnik, znamienna tym, ze jako skladnik czynny zawiera zwiazek o wzorze ogólnym I, A-B-C-D-E(-F)p w którym p jest 0 lub 1; A oznacza H-His, H-D-Ala, kwas imidazolilopropionowy lub kwas imidazolilo- akryloilowy; B oznacza D-Trp, D-Phe lub D-2Nal; C oznacza Ala; D oznacza Trp lub N-benzyloglicyne; E ozna- cza D-Phe; F, gdy p jest 1, oznacza grupe o wzorze -NH-CH(R10)-(CH2)V -R7 -, w którym v jest liczba calkowita od 2 do 4 R oznacza grupe -NH2, R1 0 oznacza -H, -COOH, CH2-OH, CH2-R1 1 gdzie R1 1 oznacza grupe -N(R1 2)-R1 3 , gdzie kazdy z podstawników R 12 i R13 oznacza niezaleznie wodór lub nizszy alkil; przy czym co najmniej jedno wiazanie amidowe miedzy A i B B i C, C i D, D i E, lub gdy p jest 1 miedzy E i F Jest podstawione grupa aminometylenowa albo gdy p jest 1, R1 0 oznacza grupe CH2 -R11. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe pochodne peptydowe o właściwościach uwalniania hormonu wzrostu oraz zawierające je kompozycje do leczenia chorób będących skutkiem niedoboru hormonu wzrostu.

Hormon wzrostu jest hormonem stymulującym wzrost wszystkich tkanek zdolnych do wzrostu. Ponadto wiadomo jest, że hormon wzrostu wywiera wiele działań na procesy metaboliczne, na przykład stymuluje syntezę białek i mobilizuje wolne kwasy tłuszczowe oraz powoduje przestawienie metabolizmu energetycznego z węglowodorów na kwasy tłuszczowe. Niedobór hormonu wzrostu może powodować wiele ciężkich schorzeń, na przykład karłowatość.

Hormon wzrostu jest uwalniany przez przysadkę. Uwalnianie to jest pod ścisłą kontrolą bezpośrednią lub pośrednią wielu hormonów i neurotransmiterów. Uwalnianie hormonu wzrostu może być stymulowane przez hormon uwalniający hormon wzrostu (GHRH) i hamowane przez somatostatynę. W obu przypadkach hormony są uwalniane z podwzgórza, ale ich działanie jest wywierane za pośrednictwem specyficznych receptorów, umiejscowionych w przysadce. Opisano także inne związki, stymulujące uwalnianie hormonu wzrostu z przysadki. Na przykład arginina, L-3,4-dihydroksyfenyloalanina (L-dopa), glukagon, wazopresyna, PA CAP (przysadkowy peptyd aktywujący cyklazę adenylanową), agoniści receptorów muskarynowych i syntetyczny heksapeptyd, GHRP (peptyd uwalniający hormon wzrostu) uwalniają endogenny hormon wzrostu albo przez bezpośrednie oddziaływanie na przysadkę albo poprzez oddziaływanie na uwalnianie GHRH i/lub somatostyny z podwzgórza.

Białkowa natura wzrostu sprawia, że w schorzeniach łub stanach, w których pożądane jest zwiększenie poziomów hormonu wzrostu jedyną możliwą drogą podawania jest droga pozajelitowa. Ponadto, inne bezpośrednio działające środki pobudzające wydzielanie, na przykład GHRH i PACAP, sądłuższymi polipety darni, i z tego powodu ich doustne podawanie nie jest możliwe.

Uprzednio proponowano także stosowanie krótszych peptydów do zwiększenia poziomów hormonu wzrostu u ssaków (na przykład publikacje EP 18072, EP 83864, WO 89/07110, WO 89/01711, WO 89/10933, WO 88/9780, WO 83/02272, WO 91/18016, WO 92/01711 i WO 93/04081.

Skład peptydów lub pochodnych peptydów uwalniających hormon wzrostu jest ważny ze względu na ich siłę działania uwalniającego hormon wzrostu, jak również ze względu na ich biodostępność. Celem wynalazku jest zatem dostarczenie peptydów posiadających właściwość uwalniania hormonu wzrostu, mających właściwości ulepszone w stosunku do znanych peptydów tego typu.

Przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze ogólnym I

A-B-C-D-E(-F)_p I w którym p jest 0 lub 1; A oznacza A oznacza H-His, H-D-Ala, kwas imidazolilopropionowy lub kwas imidazoliloakryloilowy; B oznacza D-Trp, D-Phe lub D-2Nal; C oznacza Ala; D oznacza Trp lub N-benzyloglicynę; E oznacza D-Phe; F, gdy p jest 1, oznacza grupę o wzorze -NH-CH(R¹⁰)-(CH2)v-R⁷-, w którym v jest liczbą całkowitą od 2 do 4 , R⁷ oznacza grupę -NH2, R¹⁰ oznacza -H, -COOH, CH2-OH, C^-R¹¹ gdzie R¹¹ oznacza grupę -N(R¹²)-R¹³, gdzie każdy z podstawników R¹² i R¹³ oznacza niezależnie wodór lub niższy alkil; przy czym co najmniej jedno wiązanie amidowe między A i Β, B i C, C i D, D i E, lub gdy p jest 1, między E i F, jest podstawione grupą aminometylenową, albo gdy p jest 1, R¹⁰ oznacza grupę CH2-R^h.

Pochodne peptydowe o wzorze I dzięki podstawieniu wiązania amidowego (-CONH-) grupą aminometylenową (-CH₂NH) lub wprowadzeniu N-aralkiloglicyny wykazują ulepszoną odporność na degradację proteolitycznąprzez enzymy żołądkowo-j elito we lub enzymy z osocza.

181 286

Oczekuje się, że zwiększona odporność na degradację proteolitycznąpochodnych peptydowych według wynalazku, ulepszy ich biodostępność w porównaniu z peptydami sugerowanymi przez stan techniki.

W niniejszym opisie określenie „niższy alkil” oznacza alkil mający 1 -6 atomów węgla, w szczególności metyl, etyl, propyl, izo-propyl, butyl, pentyl lub heksyl.

Dokładny opis wynalazku

W korzystnej postaci związku o wzorze I p jest 1. W następnej korzystnej postaci związku o wzorze I A oznacza His, D-Ala lub kwas imidazolilopropionowy. B korzystnie oznacza D-Trp lub D-2Nal. C korzystnie oznacza Ala. D w znaczeniu N-aralkiloglicyny oznacza korzystnie N-benzyloglicynę, D oznacza korzystnie Trp. E oznacza korzystnie D-Phe. W ramach znaczenia F v oznacza liczbę od 2 do 4, a R⁷ korzystnie oznacza -NH2, R¹⁰ korzystnie oznacza -CH2OH.

Przykładami szczególnych związków według wynalazku są związki następujące:

H-HisT(CH₂NH)D-Trp-Ała-Trp-D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-TrpT(CH₂NH)Ala-Trp-Ala-D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-Trp-AlaΨ(CH₂NH)Trp-D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-Trp-Ala-TrpT(CH₂NH)D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-Trp-Ala-Trp-D-Phety(CH₂NH)Lys-NH₂

H-D-Ala-D-2Nal-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-Lys-NH₂

H-D-Ala-D-2Nal-Ala-Trp-D-PheΨ(CH₂NH)Lys-NH₂(3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-2Nal-Ala-Trp-D-Phe-T(CH₂NH)Lys-NH₂, (3-(4-imidazolilo)akryloilo)-D-2Nal-Ala-Trp-D-Phe^(CH₂NH)Lys-NH₂, H-D-Ala-D-Phe-Ala-Trp-D-PheΨ(CH₂NH)Lys-NH₂

3-((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-Ala 'P(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina, (2S)-((3-(4-imidazolilo)propionylo-D-Trp-Ala-Ψ(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)-6-aminoheksanol,

3-((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-Ala T(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina.

H-D-Ala-D-2Nal-Ala-N-Bzl-Gly-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂.

Skróty

D-2Nal: D-2-naftyloalanina

N-Bzl: N-benzyloglicyna

H-Aib: kwas H-aminoizomasłowy

Związki o wzorze I mogą być otrzymane zwykłymi metodami syntezy peptydów w roztworze lub w fazie stałej. Na przykład synteza w fazie stałej może być prowadzona w sposób opisany przez Stewarta i Young'a w Solid Phase Peptide Synthesis, 2nd Ed., Rockford, Illinois, USA, 1976. Synteza peptydu w fazie stałej może być prowadzona w sposób opisany przez Bodansky'ego i in. w Peptide Synthesis, 2nd, Ed., New York, USA 1976.

Grupa aminometylenowa jako podstawienie wiązania amidowego może być wprowadzona sposobem opisanym przez Y. Sasaki i D.H.Coy w Peptides 8(1), 1987, strony 119-121. Pochodne peptydowe zawierające mono- lub di-heksapiranozo-derywatyzowaną grupę aminową mogą być otrzymane na drodze przegrupowania Amadoriego, sposobem opisanym przez R. Albert i in. w Life Sciences 53, 1993, strony 517-525. Przykładami odpowiednich mono- lub di-heksapiranoz są glukoza, maltoza, laktoza lub celobioza. Pochodne stosowane jako materiały wyjściowe w syntezie są dostępne w handlu i mogą w razie potrzeby być uzyskane z wprowadzonymi odpowiednimi grupami zabezpieczającymi.

Do dopuszczalnych farmaceutycznie kwasowych soli addycyjnych o wzorze I należą związki otrzymane przez reakcję peptydu z kwasami nieorganicznymi lub organicznymi, takimi jak kwas chlorowodorowy, bromowodorowy, siarkowy, octowy, fosforowy, mlekowy, maleinowy, ftalowy, cytrynowy, glutarowy, glukonowy, metanosulfonowy, salicylowy, bursztynowy, winowy, toluenosulfonowy, trifluorooctowy, sulfaminowy i fumarowy.

W następnym aspekcie przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna, zawierającajako składnik czynny związek o wzorze ogólnym I lub jego dopuszczalną farmaceutycznie sól oraz dopuszczalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik.

181 286

Kompozycje farmaceutycznie zawierające związek według wynalazku mogąbyć otrzymane zwykłymi technikami, na przykład technikami opisanymi w Remington's Pharmaceutical Sciences, 1985. Kompozycje mogą mieć typowe postaci, na przykład takie jak kapsułki, tabletki, aerozole, roztwory, zawiesiny lub formy do stosowania miejscowego.

Nośnikiem lub rozcieńczalnikiem farmaceutycznym może być typowy nośnik stały lub ciekły. Do przykładów nośników stałych należą laktoza, terra alba (siarczan wapniowy), sacharoza, cyklodekstryna, talk, żelatyna, agar, pektyna, guma akacjowa, stearynian magnezu, kwas stearynowy lub niższe etery alkilowe celulozy. Do przykładów nośników ciekłych należą syrop, olej z orzeszków ziemnych, oliwa z oliwek, fosfolipidy, kwasy tłuszczowe, aminy tłuszczowe, polioksyetylen i woda.

Podobnie nośnik lub rozcieńczalnik mogązawierać dowolny znany ze stanu techniki materiał o przedłużonym uwalnianiu, taki jak monostearynian glicerylu lub distearynian glicerylu, sam lub zmieszany z woskiem.

Jeśli nośnik stały jest stosowany do podawania doustnego, to preparat może być tabletkowany, umieszczony w twardej kapsułce w formie proszku lub peletek lub może być w formie pastylki. Ilość nośnika stałego może się zmieniać w szerokim zakresie, ale zwykle będzie wynosić od około 25 mg do około 1 g.

Typowa tabletka, która może być wykonana za pomocą typowych technik tabletkowania może zawierać:

Rdzeń:

Związek czynny (jako wolny związek lub jego sól) 100 mg

Koloidalny ditlenek krzemu (Aerosil) 1,5 mg

Celuloza mikrokrystaliczna (Avicel) 70 mg

Modyfikowana guma celulozowa (Ac-Di-Sol) 7,5 mg

Stearynian magnezu

Powłoka

HPMC około 9 mg *Mywacett 9-40 T około 0,9 mg *Acylowany monogliceryd, stosowany jako plastyfikator do powłok błonowych

Jeśli stosuje się nośnik ciekły, to preparat może mieć formę syropu, emulsji, miękkiej kapsułki żelatynowej lub jałowej cieczy do iniekcji, takiej jak wodna lub niewodna ciekła zawiesina lub roztwór.

Do podawania donosowego preparat może zawierać związek o wzorze I rozpuszczony lub zawieszony w ciekłym nośniku, w szczególności w nośniku wodnym, do podawania w formie aerozolu. Nośnik może zawierać dodatki takie jak środki solubilizujące, na przykład glikol propylenowy, środki powierzchniowo czynne, takie jak sole kwasów żółciowych lub etery polioksyetylenowe wyższych alkoholi, środki zwiększające absorpcję, takie jak lecytyna (fosfatydylocholina) lub cyklodekstryna, lub środki konserwujące, takie jak parabeny.

Generalnie związki według wynalazku wy daje się w formie jednostki dawkowania, zawierającej na dawkę 0,0001-100 mg składnika czynnego razem z dopuszczalnym faramceutycznie nośnikiem.

Odpowiednia dawka związków według wynalazku przy podawaniu pacjentom, na przykład ludziom, jako leku wynosi 1-500 mg/dzień, na przykład 100 mg na dawkę.

Wykazano, że związki o wzorze ogólnym I posiadają zdolność uwalniania endogennego hormonu wzrostu in vivo. Związki mogąbyć zatem stosowane w leczeniu stanów, które wymagają zwiększonych poziomów hormonów wzrostu w osoczu, takich jak niedobór hormonu wzrostu u ludzi, pacjentów starszych lub zwierząt domowych.

Tak więc w szczególnym aspekcie wynalazek dotyczy kompozycji farmaceutycznej do stymulowania uwalniania hormonu wzrostu z przysadki, zawierającej jako składnik czynny związek o wzorze ogólnym I lub jego dopuszczalną farmaceutycznie sól, oraz dopuszczalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik.

181 286

Specjalistomjest dobrze wiadomo, że obecne i potencjalne zastosowania hormonu wzrostu u ludzi są różnorakie i liczne. Związki o wzorze I mogąbyć podawane w celu stymulowania uwalniania hormonu wzrostu z przysadki i będą miały wtedy podobny skutek lub zastosowania jako sam hormon wzrostu. Zastosowania hormonu wzrostu mogąbyć podsumowane jak następuje: stymulowanie uwalniania hormonu wzrostu u osób starszych; zapobieganie katabolitycznym efektom ubocznym glukokortykoidów, leczenie osteoporozy, stymulowanie układu immunologicznego, przyspieszanie gojenia ran, przyspieszania naprawy złamanych kości, leczenie opóźnień wzrostu, leczenie niewydolności nerek spowodowanej opóźnieniem wzrostu, leczenia fizj ologicznego niskiego wzrostu, włączaj ąc dzieci z niedoborem hormonu wzrostu i niski wzrost spowodowany przewlekłą chorobą, leczenie otyłości i opóźnienie wzrostu związanego z otyłością, leczenie opóźnień wzrostu związanych z zespołem Prader-Willie'ego i zespołem Turnera; przyspieszenie zdrowienia i skracanie hospitalizacji pacjentów poparzonych, leczenie wewnątrzmacicznych opóźnień wzrostu, dysplazji szkieletowej, leczenie nadmiernego wydzielania hormonów kory nadnercza i zespołu Cushinga, indukowanie pulsacyjnego uwalniania hormonu wzrostu, zastępowanie hormonu wzrostu u pacjentów ze stresem, leczenie osteochondrodysplazji, zespołu Noonana, schizofrenii, depresji, choroby Alzheimera, opóźnień gojenia ran i deprywacji psychosocjalnej, leczenie dysfunkcji płuc i zależności wentylacyjnej, tłumienie katabolitycznych odpowiedzi białkowych po poważnych operacjach chirurgicznych, zmniejszanie wyniszczenia i utraty białka po przewlekłej chorobie, takiej jak rak lub AIDS, leczenie hiperinsulinemii, w tym, przerostu wysp trzustki, leczenie towarzyszące w indukowaniu owułacji, stymulowanie rozwoju grasicy i zapobieganie związanego z wiekiem zaniku funkcji grasicy, leczenie pacjentów z obniżonąodpomościąimmunologiczną, poprawa siły mięśni, ruchliwości, utrzymanie grubości skóry, homeostazy metabolicznej, homeostazy nerkowej u pacjentów starszych, stymulowanie osteoblastów, remodelowanie kości i wzrostu chrząstki, stymulowanie układu immunologicznego u zwierząt do towarzystwa i leczenie zaburzeń starzenia u zwierząt do towarzystwa, promowanie wzrostu u zwierząt domowych i stymulowanie wzrostu wełny u owiec.

Dla powyższych wskazań dawka będzie zależeć od zastosowanego związku o wzorze I, sposobu podawania i potrzebnej terapii. Jednakże generalnie pacjentom i zwierzętom w celu uzyskania efektywnego uwalniania endogennego hormonu wzrostu podawane będą dawki między 0,0001 a 100 mg/kg. Zwykle formy dawkowania odpowiednie do podawania doustnego lub donosowego zawierają od około 0,0001mg do około 100 mg, korzystnie od około 0,001 mg do około 50 mg związku o wzorze I, zamieszanego z dopuszczalnym farmaceutycznie nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.

Związki o wzorze I mogąbyć podawane w postaci dopuszczalnej farmaceutycznie kwasowej soli addycyjnej lub soli z metalem alkalicznym, metalem ziem alkalicznych lub niższej soli alkiloamoniowej. Uważa się, że takie formy soli charakteryzuje taki sam poziom czynności jak form wolnych zasad.

Kompozycja farmaceutyczna według wynalazku może zawierać związek o wzorze I, dodatkowo połączony z jednym lub większą ilością związków wykazujących różnorodną czynność, na przykład antybiotyków lub innego czynnego farmakologicznie materiału. Może to być inny środek pobudzający wydzielanie, taki jak GHRP (1 lub 6) lub GHRH lub jego analogi, hormon wzrostu lub jego analogi lub somatomedyny, takie jak IGF-1 lub IGF-2.

Droga podawania może być dowolną drogą, która efektywnie transportuje związek czynny do odpowiedniego lub żądanego miejsca działania, takąjak droga doustna, donosowa lub pozajelitowa, przy czym preferowaną drogą jest droga doustna.

Związki o wzorze I poza zastosowaniem farmaceutycznym mogą mieć zastosowanie jako narzędzia do badań in vitro nad regulacją uwalniania hormonu wzrostu.

Związki o wzorze I mogąbyć także użyteczne jako narzędzia do badań in vivo nad zdolnością przysadki do uwalniania hormonu wzrostu. Na przykład można badać poziom hormonu wzrostu w próbkach osocza krwi pobranych przed i po podaniu tych związków ludziom. Porów

181 286 nanie poziomu hormonu wzrostu w każdej z próbek osocza pozwoliłoby na bezpośrednie oznaczenie zdolności przysadki pacjenta do uwalniania hormonu wzrostu.

Związki o wzorze I mogą być podawane ważnym gospodarczo zwierzętom w celu zwiększenia szybkości i wielkości ich wzrostu oraz w celu zwiększenia produkcji mleka.

Metody farmakologiczne

Związki o wzorze I mogąbyć badane in vitro po względem ich skuteczności i siły działania uwalniania hormonu wzrostu w pierwotnych somatotropach szczurzych.

Pierwotne somatotropy szczurze mogąbyć otrzymane w sposób opisany uprzednio (Chen i in., Endocrinology 1991,129, 3337-3342 i Chen i in., Endocrinology 1989,124, 2791-2798). W skrócie metodyka doświadczeniajest następująca. Szczury zabija się przez dekapitację. Szybko usuwa się przysadkę. Przysadki trawi się 0,2% kolagenaząi 0,2% hialuronidaząw zbilansowanym roztworze soli Hanksa. Komórki zawiesza się w pożywce Eagle'a zmodyfikowanej przez Dulbecco, zawierającej 0,37% NaHCO₃,10% surowicy końskiej, 2,5% cielęcej surowicy płodowej, 1% nietypowych aminokwasów, l%glutaminyi l%penicyliny/streptomycyny i ustawia się stężenie 1,5 x 10⁵ komórek/ml. Jeden ml tej zawiesiny umieszcza się w każdym dołku 24-dołkowych tac i pozostawia na 2-3 dni przed przeprowadzeniem eksperymentów z uwalnianiem.

Pierwszego dnia eksperymentu komórki przemywa się dwukrotnie powyższą pożywką zawierającą25 mM HEPES, pH 7,4. Uwalnianie hormonu wzrostu inicjuje się przez dodanie pożywki, zawierającej 25 ml HEPES i związek badany. Inkubację prowadzi się przez 15 minut w 37°C. Po inkubacji hormon wzrostu uwolniony do pożywki mierzy się za pomocą standardowego testu RIA.

Działanie związków o wzorze I in vivo na uwalnianie hormonu wzrostu u szczurów uśpiońych pentabarbitalem może być badane w sposób opisany uprzednio (Bercu i in., Endocrinology 1991,129,2592-2598). W skrócie metodyka doświadczeń jest następująca. Dorosłe szczury płci męskiej usypia się pentobarbitalem w dawce 50 mg/kg ip. Po uzyskaniu pełnego znieczulenia szczurom implantuje się kaniulę dotchawicząoraz katetery do tętnicy szyjnej i żyły jarzmowej. Po 15 minutach od wyjścia z narkozy pobiera się próbkę krwi w czasie 0. Dożylnie podaje się subsatncje pobudzające uwalnianie, próbki krwi tętniczej umieszcza się w lodzie na 15 minut, po czym wiruje przez 2 minuty przy 12000 x g. Osocze dekantuje się i oznacza ilość hormonu wzrostu, stosując standardowy test RIA.

Wynalazek zostanie dodatkowo zilustrowany w poniższych przykładach, które nie ograniczają w żaden sposób zakresu wynalazku przedstawionego w zastrzeżeniach.

W całym opisie stosowane są następujące skróty:

Skróty dla reszt nietypowych aminokwasów:

N-Bzl-Gly: 2-Nal: Aib:

Skróty stosowane dla podstawników wiązania peptydowego:

Ψ (CH₂NH) ^^CH2\ Z

NH

Ψ (CH₂NH₂) ch_2x nh₂

181 286

Skróty stosowane dla grup zabezpieczających:

Boc- Fmoc- Cl-Z-

Przykład 1. H-His-D-TrpT(CH₂NH)Ala-Trp-D-Phe-Lys-NH₂

Żywicę peptydową H-Ala-Trp-D-Phe-Lys-żywica zsyntetyzowano zgodnie ze strategią Fmoc na syntetyzerze peptydów Applied Biosystems 431 A w skali 0,25 mmoli, stosując dostarczane przez producenta protokoły FastMoc UV, w których stosuje się sprzęganie za pośrednictwem HBTU (heksafluorofosforan 2-(lH-benzotriazol-l-ilo)-l,l,3,3-tetrametylouroniowy) w NMP (N-metylopirolidonie) i monitorowanie odbezpieczania grup zabezpieczającej Fmoc za pomocą UV. Wyjściową żywicą użytą do syntezy było 470 mg żywicy 4-(2', 4'-dimetoksyfenylo-Fmoc-aminometylo)-fenoksylowej (Novabiochem AG, Szwajcaria, nr katalogowy 01-64-0013), mającej stopień podstawienia 0,53 mmoli/g. Użytymi zabezpieczonymi pochodnymi aminokwasów były Fmoc-Lys(Boc)-OH, Fmoc-D-Phe-OH, Fmoc-Trp-OH i Fmoc-Ala-OH.

Izoster wiązaniapeptydowego -CH₂NH- wprowadzono według Sasaki Y. i Coy D.H., Peptides 8(1), 119-121 (1987).

Fmoc-D-Trp-aldehyd otrzymano z 399 mg odpowiadającego N, O-dimetylohydroksamianu według FehrentzJ.-A. i Castro B., Synthesis 676-678,1983. Surowy aldehyd rozpuszczono w 8 ml 1% kwasu octowego w DMF (dimetyloformamidzie) i podzielono na dwie porcje. Porcję pierwszą dodano do mieszanej zawiesiny 400 mg (około 0,2 mmoli) H-Ała-Trp-D-PheLys(Boc)-żywica w 8 ml 1 % kwasu octowego w DMF w temperaturze pokojowej. Następnie dodano w ciągu 60 minut 40 mg NaCNBH₃ (czystość 85%) rozpuszczonego w 1 ml DMF i kontynuowano mieszanie przez następne 60 minut. Następnie żywicę wyizolowano i przemyto 1% kwasem octowym w DMF na filtrze. Żywicę ponownie zawieszono w 5 ml 1% kwasu octowego w DMF i dodano drugą porcję Fmoc-Ala-aldehydu. Ponownie dodano w ciągu 60 minut 40 mg NaCNBH₃ (czystość 85%) rozpuszczone w 1 ml DMF w temperaturze pokojowej i mieszano mieszaninę przez 18 godzin.

Po tym etapie redukcyjnego alkilowania żywicę peptydową wyizolowano i przemyto 1% kwasem octowym w DMF na filtrze i zakończono wydłużanie łańcucha, stosując syntetyzer peptydów zgodnie z wyżej opisanymi procedurami, stosując zabezpieczoną pochodną aminokwasu Fmoc-His-(Trp)-OH.

Peptyd odszczepiono od 240 mg peptydo-żywicy mieszając przez 240 minut w temperaturze pokojowej z mieszaniną3 ml TFA (kwas trifluorooctowy), 225 mg fenolu, 75μΐ etanoditiolu, 150 μΐ tioanizolu i 150 μΐ H₂O. Mieszaninę odszczepiającąodsączono i zatężono przesącz do oleju w strumieniu azotu. Surowy peptyd wytrącono z tego oleju za pomocą45 ml eteru dietylowego i przemyto 3 razy 45 ml eteru dietylowego.

1S1 286

Surowy peptyd oczyszczono za pomocą półpreparatywnej HPLC na kolumnie 25 mm x 250 mm załadowanej krzemionkąC-l 8 7 pm. Kolumnę równowagowano 21% CH₃CN w 0,05 M (NH₄)₂SO₄, który ustawiono na pH 2,5 za pomocą 4M H₂SO₄. Po wysuszeniu surowy peptyd rozpuszczono w 5 ml 70% CH₃CN/0,1 % TFA w H₂O i rozcieńczono do 50 ml H₂0.20 ml tego roztworu rozcieńczono do 90 ml i wstrzyknięto na kolumnę, którą następnie eluowano gradientem 21 %-31 % CH₃CN w 0,05 M (NH₄)₂SO₄, pH 2,5 przy prędkości przepływu 10 ml/min przez 47 minut w 40°C. Frakcje zawierające peptyd zebrano i rozcieńczono 3 objętościami H₂O oraz przepuszczono poprzez wkład Sep-Pack Cl 8 (Waters nr 51910), równo wago wany 0,1% TFA. Następnie eluowano 70% CH₃CN zawierającym 0,1% TFA i wyizolowano oczyszczony peptyd przez liofilizację po rozcieńczeniu eluatu wodą. Wydajność wyniosła 6,55 mg.

Otrzymany końcowy produkt scharakteryzowano poprzez analizę aminokwasów (zawartość peptydów i skład aminokwasów), analitycznąRP-HPLC (czas retencji) i przez PDMS (masa cząsteczkowa oznaczona za pomocą spektrometrii masowej metodą desorpcji plazmą). Wyniki analizy aminokwasów i PDMS zgadzały się z oczekiwaną strukturą w granicach błędu eksperymentalnego metody (PDMS: ± 0,9 amu, analiza aminokwasów ± 10%).

Analizę RP-HPLC przeprowadzono stosując detekcję UV przy 214 nm i kolumnę Vydac 218TP54 4,6 mm x 250 mm wypełnioną krzemionka C-l 8 5 pm (The Separations Group, Hesperia, USA), którą eluowano z prędkością 1 ml/minutę w 42°C. Zastosowano dwa różne warunki elucji.

Al: Równowagowanie kolumny 5% CH₃CN w buforze składającym się z 0,lM (NH₄)₂SO₄, ustawionym na pH 2,5 za pomocą stężonego H₂SO₄ i ełucję gradientem 5% do 60% CH₃CN w tym samym buforze podczas 50 minut.

BI: Równowagowanie kolumny 5% CH₃CN/0,l% TFA/H₂O i elucję gradientem 5% CH₃CN/0,l% TFA/H₂O do 60% CH₃CN/0,l% TFA/H₂O przez 50 minut.

Czas retencji w warunkach elucji Al i Β1 wynosiło odpowiednio 220,1 minut i 23,08 minut.

Przykład 2. H-His-D-Trp-Ala-Trp-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂

Żywicę H-Lys(2-Cl-Z)-żywica zsyntetyzowano z 660 mg żywicy 4-metylo-BHA-żywica (Biśsendorf Biochemicals, Hanower, Niemcy, nr kat. RMIS50 o podstawieniu 0,72 mmoli/g i Boc-Lys(Cl-Z)-OH według strategii Boc na syntetyzerze peptydów Applied Biosystems 430A w skali 0,5 mmoli, stosując dostarczone przez producenta protokoły pojedynczego sprzęgania, polegające na pojedynczych sprzęganiach uprzednio utworzonych bezwodników symetrycznych w DMF.

Izoster wiązania ppetydowego -CH₂-NH- wprowadzono stosując procedurę podobną do procedury opisanej w przykładzie 1. Użyto 675 mg H-Lys(Cl-Z)-żywica i Boc-D-Phe-ałdehyd, otrzymany z 616 mg odpowiadającego N, O-dimetylohydroksamianu.

Po tym etapie reduktywnego alkilowania żywicę wyizolowano i przemyto 1 % kwasem octowym w DMF na filarze i dokończono wydłużanie łańcucha zgodnie z opisanymi wyżej procedurami, stosując zabezpieczone pochodne aminokwasów Boc-Trp(For)-OH, Boc-Ala-OH, Boc-D-Trp(For)-OH i Boc-His(Bom)-OH.

Peptyd odszczepiono od 391 mg peptydo-żywicy mieszając przez 75 minut w temperaturze pokojowej z mieszaniną5 ml HF i 500 μΐ m-krezolu. HF odparowano w 0°C w strumieniu azotu. Peptyd wytrącano z pozostałego oleju razem z ży wicąza pomocą 50 ml eteru dietylowego i przemyto 2 razy 50 ml eteru dietylowego, ekstrahowano od żywicy 2 x 2 ml TFA, strącono z połączonych ekstraktów TFA 50 ml eteru dietylowego i przemyto 2 razy 50 ml eteru dietylowego.

Po wysuszeniu grupy formylowe na resztach tryptofanowych odszczepiano przez rozpuszczenie i mieszanie peptydu przez 5 minut w 0°C w 64 ml 6M chlorowodorku guanidyny, zawierającego 4 ml etanoloaminy. Następnie mieszaninę tę zobojętniono przez dodanie 4 ml kwasu octowego, po czym rozcieńczono 140 ml H₂O.

Surowy peptyd scharakteryzowano przez półpreparatywną HPLC poprzez bezpośrednie wstrzyknięcie na kolumnę, stosując procedurę podobną do procedury opisanej w przykładzie 1. Wydajność wyniosła 20,6 mg.

Produkt końcowy scharakteryzowano w sposób opisany w przykładzie 1.

181 286

Analiza RP-HPLC w warunkach Al i BI dała odpowiednio czasy retencji 21,28 minuty i 23,17 minuty.

Przykłady 3-5

Prz.	Peptyd	Otrzymany przy użyciu procedury jak w przyk. nr	Czas retencji RP-HPLC warunki warunki Al (prz. 1) BI (prz.l)
3	H-HisT(CH₂NH)D-Trp-Ala-Trp-D-PheLys-NH₂	2	20,42	22,9
4	H-His-D-Trp-Ala-Trp-T(CH₂NH)D-PheLys-NH₂	1	18,97	21,3
5	H-His-D-Trp-Ala-T(CH₂NH)Trp-D-PheLys-NH₂	2	18,87	21,08

Przykład 6. (2R)-(-H-D-Ala-D-2Nal-Ala-Trp-NH)-3-fenylopropyloamina

Fmoc-D-Phe-aldehyd otrzymano z 385 mg odpowiadającego N, O-dimetylohydroksamianu według Fehrentz J.-A. i Castro B., Synthesis 676-678,1983. Surowy aldehyd rozpuszczono w 20 ml 1% kwasu octowego w DMF i podzielono na dwie części.

580 mg 4-(2', 4'-dimetoksyfenylo-Fmoc-aminofenylo)fenoksy-żywicy (Novabiochem AG, Szwajcaria, nr kat. 01 -64-0013) o stopniu podstawienia 0,43 mmoli/g) odbezpieczono 20% piperydyną w DMF przez 20 minut i przemyto DMF oraz 1 % kwasem octowym w DMF.

Pierwszą porcję Fmoc-D-Phe-aldehydu i 58 mg NaCNBH₃ (czystość 85%) rozpuszczoną w 1 ml DMF dodano do odbezpieczonej żywicy i mieszano zawiesinę w temperaturze pokojowej przez 75 minut. Następnie żywicę wyizolowano na filtrze i przemyto 1% kwasem octowym w DMF. Drugą porcję Fmoc-D-Phe-aldehydu razem z 58 mg NaCNBH₃ (czystość 85%) rozpuszczoną w 1 ml DMF dodano do żywicy i mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, żywicę wyizolowano na filtrze i przemyto 1 % kwasem octowym w DMF, DMF, DCM/metanol 6:4 i DCM (dichlorometan).

Stosując tę żywicę zakończono wydłużanie łańcucha przy użyciu syntetyzera peptydów według procedury opisanej w przykładzie 1 i zabezpieczone pochodne aminokwasów FmocTrp-OH, Fmoc-Ala-OH, Fmoc-D-2Nal-OH i Fmoc-D-Ala-OH.

Peptyd odszczepiono od 600 mg uzyskanej peptydo-żywicy. Uzyskany surowy peptyd rozpuszczono w 50 ml H₂O i 25 ml tego roztworu oczyszczono przez półpreparatywnąHPLC i scharakteryzowano stosując procedury podobne do procedur opisanych w przykładzie 1. Wydajność wynosiła 10,9 mg.

Analiza RP-HPLC w warunkach Al i BI dała czasy retencji odpowiednio 27,98 minuty i 29,45 minuty.

Przykłady 7-12

Prz.	Peptyd	Otrzymany przy użyciu procedury jak w przyk. nr	¹ Czas retencji RP-HPLC warunki warunki Al (prz. 1) BI (prz. 1)
1	2	3	4	5
7	H-D-Ala-D-2Nal-Ala-Trp-D- -PheT(CH₂NH)Lys-NH₂	1	26,0	27,02
8	H-D-Ala-D-Phe-Ala-Trp-D- -PheTiCHjNHlLys-NHj	1	22,02	23,30

181 286 ciąg dalszy

1	2	3	4	5
9	3-(4-imidazolilo)propionylo-D-2Nal-Ala- -Trp-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂	1	26,33	27,70
10	3-(4-imidazolilo)akryloilo-D-2Nal-Ala-Trp-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂	1	26,93	28,15
11	(2S)-(H-D-Ala-D-2Nal-Ala-Trp-D- -Phe-NH)-6-aminoheksyloamina	6	25,33	26,08
12	H-D-Ala-D-2Nal-AlaT(CH,NH)-Trp-D- -Phe-Lys-NH₂	1	23,62	25,07

Przykład 13. (2SX(3-(4-Imidazolilo)propionylo-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)-6-aminoheksanol

Żywicę peptydową 3-( 1 -Adoc-4-imidazolilo)propionylo-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-PheLys(Boc)Sasrin-żywica (Adoc jest skrótem 1-adamantyloksykarbonylu) zsyntetyzowano w skali 1 mmola, stosując procedurę podobną do procedury opisanej w przykładzie 1, poza tym, że użyto 1020 mg żywicy Sasrin (żywica 2-metoksy-4-alkoksybenzyloalkoholowa) (Bachem, Bubendorf, Szwajcaria, nr kat. D-1295) o stopniu podstawienia 0,87 mmoli/g, oraz że do sprzęgania pierwszej reszty aminokwasu do żywicy zastosowano protokół dostarczony przez producenta, polegający na katalizowanym 4-dimetyloaminopirydyną sprzęganiu uprzednio utworzonego symetrycznego bezwodnika, a następnie blokowaniu resztkowych grup OH na żywicy bezwodnikiem benzoesowym.

Zabezpieczony peptyd (2S)-((3-(l -Adoc-4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)-6-(Boc-amino)-heksanol odszczepiono od 1800 mg żywicy 3-((1-Adoc-4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-Lys(Boc)-Sasrin przez mieszanie peptydożywicy przez 24 godziny w temperaturze pokojowej z mieszaniną 10,8 ml THF (tetrahydrofuranu), 1,8 ml etanolu, 211 mg LiBr i 92 mg NaBH₄. Następnie wkroplono 2 ml H₂O i 2 ml kwasu octowego. Perełki żywicy odsączono i przemyto 25 ml etanolu. Przesącz zatężono pod próżnią, a pozostały olej rozcieńczono 50 ml H₂O i liofilizowano. Uzyskany proszek poddano odszczepieniu TFA w sposób opisany w przykładzie 1.1/5 uzyskanego surowego peptydu oczyszczonego w sposób opisany w przykładzie 1. Wydajność wyniosła 28,54 mg.

Końcowy produkt scharakteryzowano w sposób opisany w przykładzie 1. Czas retencji w warunkach elucji Al wyniósł 20,4 minuty.

Przykład 14. 3((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-Ala-Ψ(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina

Zsyntetyzowano peptydożywicę 3-((l-Adoc-4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-Ąla-T(CH₂-NH)Trp-D-Phe-Lys(Boc)-Sasrin-żywica w skali 1 mmola, stosując procedurę podobną do procedury opisanej w przykładzie 1, poza tym, że użyto 1000 mg żywicy Sasrin (2-metoksy-4-alkilobenzyloalkoholowej) (Bachem, Bubendorf, Szwajcaria, nr kat. D-1295) o wydajności podstawienia 0,87 mmola/g i że do sprzęgania pierwszej reszty aminokwasu do żywicy zastosowano protokół dostarczony przez producenta, polegający na katalizowanym 4-dimetyloaminopirydyną sprzęganiu uprzednio utworzonego symetrycznego bezwodnika, a następnie blokowaniu resztkowych grup OH żywicy bezwodnikiem benzoesowym.

Peptyd 3((3-(1 -Adoc-4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina odszczepiono od 1000 mg żywicy 3-((l-Adoc-4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-Sasrin przez mieszanie przez 20 godzin w temperaturze pokojowej z 10 ml 1,3-diaminopropanu. Pozostałą żywicę odsączono i ekstrahowano 5 ml DMF. Połączone przesącz i ekstrakt dodano powoli, mieszając, do 240 ml IM kwasu chlorowodorowego. Następnie mieszaninę rozcieńczono do 500 ml H₂O i odsączono.

181 286

Surowy pepetyd oczyszczono przez półpreparatywną HPLC (9 razy) poprzez bezpośrednie wstrzykiwanie na kolumnę 9x1/9 tego przesączu, stosując procedurę podobną do procedury opisanej w przykładziel. Wydajność wyniosła 73,53 mg.

Końcowy produkt scharakteryzowano w sposób opisany w przykładzie 1. Czas retencji w warunkach elucji Al i BI wyniósł odpowiednio 21,5 minuty i 22,7 minuty.

Przykłady 15-18

Prz.	Peptyd	Otrzymany przy użyciu procedury jak w przyk. nr	Czas retencji RP-HPLC warunki warunki Al (prz. 1) BI (prz. 1)
15	(2R)-H-D-2Nal-Ala-N-Bzl-Gly-NH)-3-fe-ny lopropy loam ina	6	29,6	31,2
16	(2R>(H-D-Ala-D-2Nal-Ala-N-Bzl- -Gly-NH)-3-fenylopropyloamina	6	29,4	31,1
17	H-D-Ala-D-2Nal-Ala-N-Bzl-Gly-D- -Phe-T(CH₂NH)Lys-NH₂	2	30,4	31,7
18	(2R)-(H-Aib-D-2Nal-Ala-N-Bzl- -Gly-NH)-3 -fenylopropyloamina	6	28,1	29,2

Poniżej przedstawiono struktury reprezentatywnych związków według wynalazku.

3((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-Ala-T(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina

(2S)-((2R-((3-4-imidazolilo)propionylo)-D-Phe-Ala-Trp-NH)-3-fenylopropionyloamino)-6-aminoheksanol

181 286

Przykład 19. Zaplanowano test in vitro przy użyciu szczurzych komórek przysadki w celu zbadania działania różnych substancji pobudzających wydzielanie hormonu wzrostu. Z tylnej części przysadki szczurów samców wyizolowano mieszaną hodowlę komórek przysadki i namnażano ja przez 3 dni. Komórki przemyto, po czym stymulowano je przez 15 minut i mierzono ilość wydzielonego hormonu wzrostu w supematancie hodowli.

Sposób izolacji komórek przysadki szczura był modyfikacją metody opisanej przez Sartor O. i in. w Endocrinology 116, 1985, strony 952-957. Przysadki pobrano od szczurów samców Sprague-Dawley o wadze 250 g po dekapitacji. Usunięto płaty pośrednie, a pozostałość umieszczono w pożywce Ge/a suplementowanej 0,25% glukozą, 2x nietypowe aminokwasy i 1 % BSA (bufor do izolacji). Gruczoły pocięto na małe kawałki i przeniesiono do kolby zawierającej 3 ml buforu do izolacji plus 11,5 mg trypsyny i 1000 pg DNAzy oraz inkubowano przez 35 minut w 37°C, w atmosferze 95% O₂ i przy 70 obrotach na minutę. Fragmenty przemyto 3 razy przez sedymentację w buforze do izolacji i aspirowano do pojedynczych komórek przy pomocy pipety Pasteura. Po zdy spergowaniu komórki przesączono przez filtr nylonowy (160 pm) w celu usunięcia niestrawionej tkanki. Komórki przemyto 3 razy buforem do izolacji suplementowanym inhibitorem trypsyny (0,75 mg/ml) i ponownie zawieszono w pożywce do hodowli (DMEM suplementowana 25 mM HEPES, 4 mM glutaminy, 0,75% wodorowęglanu sodu, 2,5% FCS, 3% surowicy końskiej, 10% surowicy szczurzej, InM T₃ i 40 pg/1 deksametazonu) do gęstości 2 xl0⁵komórek/ml. Komórki posiano na płytki do mikromiareczkowań, 200 pl/dołek, i namnażano przez 3 dni w 37°C i w atmosferze 8% CO₂.

Po okresie namnażania komórki przemyto dwukrotnie buforem do stymulacji (HBSS suplementowany 1% BSA, 0,25% D-glukozy i 25mM HEPES) i przeinkubowano przez 1 godzinę. Następnie bufor usunięto i dodano nowy bufor do stymulacji, zawierający związek według wynalazku i inkubowano płytki przez 15 minut w 3 7°C i w atmosferze 5% CO₂. Bufor zebrano i analizowano na zawartość szczurzego hormonu wzrostu (rGH) za pomocą testu scyntylacyjnego (SPA) w sposób opisany poniżej (SPA opisany w patencie USA nr 4568649, w artykule Hart i Greenwalt, Mol. Immunol. 16, 1979, strony 265-269 lub artykule Udenfried i in., Proc. Natl. Acad. Sci USA 82, 1985, strony 8672-8676).

Test rGH przeprowadzono w OptiPlates (płytki 96-dołkowe) odpowiednich do bezpośredniego zliczania w Packards TopCount (licznik scyntylacyjny β).

Protokół testu μΐ buforu μΐ próbki (inkubowany bufor do stymulacji) μΐ *²⁵I-rGH μΐ króliczego anty-rGH μΐ reagenta SPA (przeciwciało przeciwkrólicze związane z fluomikrosferami)

Płytki zatopiono i umieszczono na wytrząsarce do płytek na 30 minut, a następnie inkubowano przez 10 godzin, klarowano w 10-15°C i zliczano.

W teście SPA rGH związany z króliczym przeciwciałem anty-GH (przeciwciało pierwsze) poddaje się reakcji z drugim przeciwciałem, związanym z fluomikrosferami SPA Type II RIA, (dostępne z Amersham). Cały radioznakowany rGH związany z pierwszym przeciwciałem zostanie immobilizowany na fluomikrosferach, które następnie będą wytwarzać światło. Pomiar w liczniku scyntylacyjnym β umożliwia obliczenie ilości radioznakowanego rGH. Ilość radioznakowanego rGH związanego z fluomikrosferami maleje ze wzrostem zawartości rGH w próbce.

Związek	EC_5o (nM)	E_max (% GHRP-6)
H-His-D-Trp-Ala-Trp-D-Phe-Lys-NH2	2,0	100
H-D-Ala-D-2Nal-Ala-Trp-D-Phe-Lys-NH2	1,8	85
H-His-D-Trp-Ala-Trp-D-Phe-T(CH₂NH)Lys-NH₂	0,5	100
H-D-Ala-D-2Nal-Gly-Trp-D-Phe-Lys-NH₂	0,8	75
(2S)-((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Phe-Ala-Trp-D- -Phe-T(CH2NH)-6-aminoheksanol	5	80

181 286

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Związki o właściwościach uwalniania hormonu, o wzorze ogólnym I, A-B-C-D-E(-F) w którym p jest 0 lub 1; A oznacza H-His, H-D-Ala, kwas imidazolilopropionowy lub kwas imidazoliloakryloilowy; B oznacza D-Trp, D-Phe lub D-2Nal; C oznacza Ala; D oznacza Trp lub N-benzyloglicynę; E oznacza D-Phe; F, gdy p jest 1, oznacza grupę o wzorze -NH-CH(R¹⁰)-(CH2)v-R⁷-, w którym v jest liczbą całkowitą od 2 do 4, R⁷ oznacza grupę -NH2, R¹⁰ oznacza -H, -COOH, CH2-OH, CH2-R^h gdzie R¹¹ oznacza grupę-N(R¹²)-R¹³, gdzie każdy z podstawników R¹² i R¹³ oznacza niezależnie wodór lub niższy alkil; przy czym co najmniej jedno wiązanie amidowe między A i B, B i C, C i D, D i E, lub gdy p jest 1, między E i F, jest podstawione grupą aminometylenową albo gdy p jest 1, R¹⁰ oznacza grupę CH2-Rⁿ.
2. Związek według zastrz. 1, w którym p oznacza 1.
3. Związek według zastrz. 1, w którym v oznacza liczbę 5 a R⁷ oznacza grupę -NH₂.
4. Związek według zastrz. 1, w którym R¹⁰ oznacza grupę -CH₂OH.
5. Związek według zastrz. 1, w którym R¹⁰ oznacza grupę -CH₂-R^h.
6. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy składającej się z następujących związków:

H-HisT(CH₂NH)D-Trp-Ala-Trp-D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-TrpT(CH₂NH)Ala-Trp-Ala-D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-Trp-Ala-TrpT(CH₂NH)D-Phe-Lys-NH₂

H-His-D-Trp-Ala-Trp-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂

H-D-Ala-D-2Nal-AlaΨ(CH₂NH)Trp-D-Phe-Lys-NH₂

H-D-Ala-D-2Nal-Ala-Trp-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂(3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-2Nal-Ala-Trp-D-Phe-T(CH₂NH)Lys-NH₂, (3-(4-imidazolilo)akryloilo)-D-2Nal-Ala-Trp-D-Phe-T(CH₂NH)Lys-NH₂, H-D-Ala-D-Phe-Ala-Trp-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂.
7. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy składającej się z następujących związków: 3-((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-Ala-T(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina, (2S)-((3-(4-imidazolilo)propionylo-D-Trp-Ala-T(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)-6-aminoheksanol,

H-D-Ala-D-2Nal-Ala-N-Bzl-Gly-D-PheT(CH₂NH)Lys-NH₂.
8. Związek według zastrz. 1, którym jest 3-((3-(4-imidazolilo)propionylo)-D-Trp-AlaT(CH₂NH)Trp-D-Phe-NH)propyloamina.
9. Kompozycja farmaceutyczna zawierająca składnik czynny oraz dopuszczalny farmaceutycznie nośniki lub rozcieńczalnik, znamienna tym, że jako składnik czynny zawiera związek o wzorze ogólnym I,

A-B-C-D-E(-F)_p w którym p jest 0 lub 1; A oznacza H-His, H-D-Ala, kwas imidazolilopropionowy lub kwas imidazoliloakryloilowy; B oznacza D-Trp, D-Phe lub D-2Nal; C oznacza Ala; D oznacza Trp lub N-benzyloglicynę; E oznacza D-Phe; F, gdy p jest 1, oznacza grupę o wzorze -NH-CH(R¹⁰)-(CH2)v-R⁷-, w którym v jest liczbą całkowitą od 2 do 4 , R⁷ oznacza grupę -NH2, R¹⁰oznacza -H, -COOH, CH2-OH, CH2-R^h gdzie R¹¹ oznacza grupę -N(R¹²)-R¹³, gdzie każdy z podstawników R¹² i R¹³ oznacza niezależnie wodór lub niższy alkil; przy czym co najmniej jedno wiązanie amidowe między A i B, B i C, C i D, D i E, lub gdy p jest 1 miedzy E i F, jest podstawione grupą aminometylenową, albo gdy p jest 1, R¹⁰ oznacza grupę CH2-R^h.

181 286
10. Kompozycja według zastrz. 9, znamienna tym, że ma postać dawki jednostkowej zawierającej od około 10 do 200 mg związku o wzorze ogólnym I lub jego dopuszczalnej farmaceutycznie soli.

* * *