PL179500B1

PL179500B1 - Zespól zlacza PL PL PL

Info

Publication number: PL179500B1
Application number: PL96313097A
Authority: PL
Inventors: Ulrich Stahlhut
Original assignee: Rost & Co Gmbh
Priority date: 1995-03-06
Filing date: 1996-03-05
Publication date: 2000-09-29
Also published as: ATE202818T1; DK0731231T3; PT731231E; PL313097A1; NO960894L; DE19507764A1; CZ65696A3; DE59607191D1; NO310437B1; EP0731231B1; EP0731231A1; NO960894D0; CZ292095B6; ES2160733T3

Abstract

1 . Zespól zlacza do laczenia listw profi- lowanych, który zawiera w poblizu pola- czenia biegnacy w kierunku wzdluznym otwór prowadzacy, przy czym zespól zlacz zawiera plyte laczaca z odpowiednimi otworami i otworami prowadzacymi i ele- menty srubowe sruba-nakretka które mozna wlozyc w otwory i otwory prowadzace w celu zamocowania plyty laczacej do listw profilowanych, znamienny tym, ze dokola co najmniej jednego obszaru otworów (62) znajduje sie, dopasowany co najmniej na rozpietosc przeswitu otworów prowadza- cych (15), wkladany w nie wypust (66), przy czym otwory (62) sa zwrócone do siebie w plycie laczacej (61) odpowiednio wzgledem pozadanych katowników lacza- cych listw profilowanych (60). FIG. 23 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół złącza do łączenia listw profilowanych, które zawierają co najmniej jeden, biegnący wzdłużnie, otwór prowadzący w pobliżu obszaru złącza, przy czym zespół złącza zawiera płytę złączną z odpowiednimi otworami i z osadzaΠ9 500 nymi w tych otworach elementami śruba-nakrętka do umocowania płyty złącznej do listw profilowanych.

W technice używa się listw profilowanych, z biegnącymi wzdłużnie otworami prowadzącymi, do najróżniejszych celów. Często używa się listw o profilu ceowym do budowy ścian sumikowo-łątkowych w budownictwie lekkim. Ponieważ listwy profilowane są docinane zależnie od przypadku wykorzystania i są listwy, które układa się względem siebie pod najróżniejszymi kątami, muszą zostać utworzone w punktach węzłowych możliwości połączenia, żeby ściana sumikowo-łątkowa w budownictwie lekkim osiągnęła odpowiednią stabilność. Takie listwy mogą znaleźć zastosowanie na przykład przy pokryciu wolnych przestrzeni w instalacjach sanitarnych przy zastosowaniu osłon przyściennych. Jako element łączący znane są ogólnie blachy węzłowe, które łączą jednocześnie więcej listw profilowanych, w których otworach prowadzących znajdują się elementy mocujące, które są złączone z odpowiednimi otworami w blachach węzłowych. Przy instalowaniu na miejscu okazało się, że łączenie listw profilowanych przebiega relatywnie czasochłonne, gdyż im więcej listw profilowanych zostaje złączonych przez blachę węzłową, nakład pracy montowania poszczególnych szyn jest znaczny. To prowadzi przy łączeniu większej ilości listw profilowanych nawet do tego, że instalowania musi dokonywać dwóch monterów. Zadaniem przedstawionego wynalazku jest zatem, aby zapewnić zespół złącz odpowiedniego rodzaju, który umożliwia w miarę proste przeprowadzenie łączenia listw profilowanych.

Zadanie to zostaje rozwiązane poprzez to, że dokoła co najmniej jednego obszaru otworów znajduje się, dopasowany co najmniej na rozpiętość prześwitu otworów prowadzących, wkładany w nie wypust, przy czym otwory są zwrócone do siebie w płycie złączeniowej odpowiednio·, względem pożądanych kątowników łączących listw profilowanych.

Wypust w płycie złączeniowej służy właściwie jako prowadnica dla listw profilowanych, gdyż są one wetknięte do otworów prowadzących z dużą dokładnością pasowania. Jest oczywiste, że już przy zastosowaniu dwóch wypustów dla jednej listwy profilowanej jej pozycja może się zmienić tylko w kierunku jednej osi pomieszczenia. Przy obciętych prostokątnie listwach profilowanych jest nawet tak, że wystarcza, aby każda listwa profilowana zostanie nakierowana tylko przez jedno wybrzuszenie i przyłożenie strony czołowej listwy profilowanej do strony bocznej innej listwy profilowanej.

Wypusty mogą mieć korzystnie wysokość, która jest mniejsza niż wysokość otworów prowadzących. Dzięki temu jest zapewnione, że do mocowania mogą zostać wykorzystane nawet najprostsze śruby normowane, gdyż zarówno łeb śruby jak i nakrętka mogą spoczywać na danych elementach, bez konieczności, że na przykład nakrętka musi zostać odpowiednio dostosowana do przyjęcia wypustu.

Otwory mogą być wykonane jako otwarte otwory wzdłużne biegnące do krawędzi płyty złączeniowej, przy czym wypustom umieszczonym na dolnej płaszczyźnie płyty złączeniowej są przyporządkowane zagłębienia na górnej płaszczyźnie płyty do przyjęcia jednej z płaszczyzn nakrętki. Wszystkie otwarte końce otworów wzdłużnych płyty złącznej mogą być korzystnie odwrócone od siebie.

W innym wariancie jest korzystne, kiedy wypusty i/albo zagłębienia są wykonane przy zamkniętych końcach otworów głównie w kształcie kół.

Śruby mogą być korzystnie śrubami z łbami półkolistymi z czopem kwadratowym, których czop jest wkładany nieobrotowo w otwór prowadzący listwy profilowanej.

Aby nakrętka znajdowała się w zagłębieniu dokładnie dopasowana, może ona mieć nasadzenie prowadzące, które jest odpowiednio dokładnie osadzone w zagłębieniu.

Aby móc zastosować, szczególnie przy łączeniu listw profilowanych o cienkich ścianach i płyt złączeniowych o cienkich ścianach, normalne śruby z łbami półkolistymi, nakrętka może mieć rozwiercenie, szczególnie do przyjęcia czopa kwadratowego śruby z łbem półkolistym. To zapewnia, że niezależnie od grubości płyty złączeniowej i listwy profilowanej przygotowana jest odpowiednia znormalizowana śruba z łbem półkolistym do zabezpieczenia przed przekręceniem się śruby w otworze prowadzącym listwy profilowanej.

Listwy profilowane mogą być z reguły korzystnie szynami profilowanymi ceowymi, które poprzez powiększony łeb śruby z łbem półkolistym są naprężone względem płyty złą4

179 500 czeniowej. Szyny o profilu ceowym znajdują szerokie zastosowanie, w wyniku czego są rentowne. Oprócz tego przyjęły przy szynach o profilu ceowym wymiary stosowane powszechnie w handlu.

Ponieważ listwy profilowane do budowy ścian sumikowo-łątkowych w budownictwie lekkim przebiegają prostopadle względem siebie, jest korzystne w innym przykładzie wykonania, gdy otwory razem z zagłębieniami i. wypustami są ułożone w dwa albo trzy zwrócone do siebie prostopadle rzędy. Poprzez odpowiednio wykonany zespół złącz pozwalają się utworzyć bardzo szybko prostopadłe połączenia w jednej płaszczyźnie albo w przestrzeni trójwymiarowej.

Aby móc połączyć z sobą więcej listw profilowanych w ustawieniu równoległym, jest korzystne w innym wykonaniu, gdy odstęp równoległy między środkiem zagłębienia a wypustem, odpowiednio między sobą w jednym rzędzie otworów, odpowiada w zasadzie sumie połów szerokości łączonych szyn o profilu ceowym. Poprzez to jest także zapewnione, że można połączyć ze sobą szyny o profilu ceowym o różnych szerokościach. Wypusty i zagłębienia w płytach złączeniowych są wtedy odpowiednio uporządkowane.

Prosty sposób do utworzenia wypustu i zagłębienia w płycie złączeniowej polega w innym wariancie na tym, że płyta złączeniowa wykonana jest z blachy i wypust i zagłębienie wykonane jest poprzez wytłoczenie w blasze.

Inny wariant polega na tym, że jest przewidziany łączony z płytą złączeniową kątownik połączeniowy, który ma odpowiednio rozmieszczone wokół otworów wypusty, z których są umieszczone co najmniej po dwa przy jednym ramieniu kątownika i które wsadza się z dokładnością pasowania w zagłębienie płyty złączeniowej. Można tutaj zrealizować w prosty sposób ułożenie przestrzenne na przykład szyn o profilu ceowym, przy czym ustawienie szyn o profilu ceowym względem siebie następuje automatycznie w wyniku nadanego przez kątownik złączeniowy kąt i przyporządkowaniu wypustów w ramionach kątowników i zagłębień w płycie złączeniowej.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania odpowiednio do przedłożonego wynalazku w perspektywicznym przedstawieniu, fig. 2-schemat ułożenia elementów przedściennych według przedłożonego wynalazku, fig. 3-przykład wykonania z fig. 1 w innym widoku z przodu, fig. 4-przykład wykonania z fig. 3 w widoku bocznym, fig. 5-inny przykład wykonania według przedłożonego wynalazku w widoku z przodu, fig. 6-przykład wykonania z fig. 5 w widoku bocznym, fig. 7-połączenie wtykowe kątowe w perspektywicznym, rozłożonym, przedstawieniu, fig. 7a-połączenie wtykowe kątowe w widoku z przodu ze śrubą, fig. 7b-połączenie wtykowe kątowe z fig. 7a przecięte wzdłuż linii VII-VIII, fig. 8-schematyczne przedstawienie możliwości przestawienia poprzez nakładkę i połączenie wtykowe kątowe, fig. 9-poprzeczka z ułożonymi łącznikami wtykowymi kątowymi i nakładkami, fig. 10-poprzeczka z fig. 9 w widoku z góry z dokręconym kątownikiem osadzającym, fig. 11-nakrętka zaciskająca z należącą do niej szyną prowadzącą i podporę pionową w perspektywicznym rzucie rozkładowym, fig. 12-nakrętka zaciskająca w szynie prowadzącej i podpora pionowa wprowadzona w widoku z dołu, fig. 13-miejsce połączenia pomiędzy podporą pionową i trawersy w perspektywicznym rzucie rozkładowym, fig. 14podpora pionowa w widoku z góry, fig. 15-wycięcie XV z fig. 14 w powiększeniu, fig. 16łącznik zbiornika spłuczki do płukania w widoku z przodu, fig. 17- łącznik zbiornika spłuczki z fig. 16 przecięty wzdłuż linii XVII-XVII, fig. 18-łącznik zbiornika spłuczki z fig. 17 przecięty wzdłuż linii XVIII-XVIII, fig. 19-powierzchnia IXX z fig. 17 w powiększeniu, fig. 20-miejsce połączenia pomiędzy podporą pionową a łącznikiem zbiornika spłuczki pośrodku adaptera do płukania w schematycznym przedstawieniu, fig. 21-piyta mocująca do połączenia profili ceowych w perspektywicznym widoku, fig. 22-zespół złącz z płytą złączeniową według fig. 21 w częściowo przekrojonym widoku bocznym, fig. 23pierwszy wariant miejsca połączenia profili ceowych z zespołem złącz z fig. 22, fig. 24drugi wariant miejsca połączenia profili ceowych z zespołem złącz z fig. 22, fig. 25-trzeci wariant miejsca połączenia profili ceowych z zespołem złącz z fig. 22, fig. 26- miejsce połączenie profili ceowych z wariantem płyty złączeniowej, fig. 27- miejsee łąączenie profili

179 500 ceowych z przeciętym częściowo kątownikiem złączeniowym w perspektywicznym widoku rozkładowym, fig. 28- kątownik złączeniowy w widoku z góry, fig. 29-kątownik złączeniowy z fig 28 w lewym widoku bocznym, fig. 30-kątownik złączeniowy z fig. 28 w prawym widoku bocznym, fig. 31-trawersę w połączeniu z płytą w widoku perspektywicznym, fig. 32płyta połączeniowa z fig. 31 w widoku perspektywicznym, fig. 33-trwersę i płyta złączeniowa z fig. 31 przy doczepie prowadzącym w widoku przekrojowym, fig. 34-wariant trawersy z odprzężeniem w widoku z przodu, fig. 35-wariant trawersy z fig. 34 w widoku z góry.

Osłona przyścienna 1 może być zależnie od przeznaczenia wykonana na różne sposoby, jak widać na przykład na fig. 1, 3 i 4 osłona przyścienna do instalacji WC i na fig. 5 i 6 odpowiednia osłona przyścienna do zamocowania umywalki albo osprzętu. Poszczególne wykonania zostaną później dokładniej omówione. Są jednak możliwe także inne rozwiązania elementów wstępnych ścian, szczególnie w przypadku dobudówek, dopasowane do różnych celów, jak na przykład pryszniców, wanien, pisuarów, mebli łazienkowych i tak dalej.

Osłona przyścienna 1 zawiera ramę 2, która składa się z wykonanych z dwóch wydrążonych profili podpór pionowych 3 i jednej poprzeczki 4 o otwartym profilu, najkorzystniej ceowym, która utrzymuje odstęp pomiędzy podporami pionowymi 3. Jak widać szczególnie na fig. 7, profil 'wydrążony podpory pionowej 3 utworzony jest poprzez zamknięty profil skrzynkowy, korzystnie o przekroju prostokątnym, z zamocowanym przy nim pośrodku krótszej przekątnej, listwą wzdłużną 5. Listwa wzdłużna 5 ma potrójną grubość pozostałego przekroju wydrążonego, gdyż zostaje ona wykonana poprzez zagięcie jednego końca blachy za drugi jej koniec. Korzystnie zostanie przy tym wykorzystana ocynkowana blacha stalowa, która zostanie przed profilowaniem polakierowana albo powleczona barwną folią.

Profil ceowy poprzeczki 4 i przekrój skrzynkowy podpory 3 mają w tym przykładzie wykonania korzystnie taki sam przekrój otworu wewnętrznego. Każdy z otworów końcowych 6 i 7 podpory pionowej 3 i poprzeczki 4 służą jako gniazdo wtykowe dla łącznika wtykowego kątowego 8, który wchodzi z jego odsadzeniami 9 i 10 w otwory końcowe 6 i 7. Jak widać na figurach, odsadzenia 9 i 10 są przesunięte względem siebie o 90° tak, że łącznik wtykowy kątowy 8 otrzymuje kształt kątownika i odsadzenia .9 i 10 przedstawiają ramiona o kształcie kątownika. Łącznik wtykowy kątowy 8 tworzy co najmniej górne kąty ramy 2. Obszar środkowy 11 jest przy tym korzystnie dopasowany do obrysu zewnętrznego podpór pionowych 3 i poprzeczki 4 albo wystaje ponad nie. Poprzez takie wykonanie zostają utworzone powierzchnie oporowe 12, w które mogą uderzyć przycięte pionowo względem ich osi wzdłużnej podpory pionowe 3 Ί poprzeczka 4. Przy wetknięciu podpór 3 i poprzeczek 4 w środek łącznika wtykowego kątowego 8 zostaje automatycznie uzyskana wysoka dokładność wymiarowa.

Każde odsądzenie 9, 10 ma gwint wewnętrzny 13, 14, który przebiega poprzecznie do danego kierunku wkładania, w który wkręca się odpowiednie śruby do umocowania na podporach 3, 4.

Przy poprzeczce 4 może być wykorzystany ułożony równolegle do jej kierunku wzdłużnego otwór prowadzący 15. Podpora pionowa 3 może przy tym zawierać odpowiedni otwór 16. Umocowanie na przykład na podporze pionowej 3, może też przebiegać w ten sposób, że w gwincie wewnętrznym 13 wykorzystana jest śruba z łbem stożkowym płaskim, która nie wystaje ponad górną powierzchnię zewnętrzną odsadzenia 9, i otwór 16 ma średnicę, która jest mniejsza niż łeb użytej śruby, ale wystarczająco duża aby umożliwić uchwyt łba śruby jakimś narzędziem. Łeb śruby może zostać zatem naprężony względem ścianki wewnętrznej podpory pionowej 3 przy włożonym łączniku wtykowym kątowym. W tym przykładzie wykonania zamocowanie łącznika wtykowego kątowego 8 przy podporach 3 może nastąpić także od strony przedniej ramy 2, gdyż elementy mocujące nie wystają ponad nią.

Na fig. 8 i 9 można zauważyć, że łącznik wtykowy kątowy może zostać wykonany z odsadzeniami 9, 10 w postaci odlewu aluminiowego albo odlewu z tworzywa sztucznego, i z tego powodu może zawierać odpowiednie żebra wzmacniające i przestrzenie wydrążone 17 do wyeliminowania nawarstwienia się materiału.

W obszarze środkowym 11 łącznik wtykowy kątowy 8 ma miejsce połączenia 18 w kształcie otworu przelotowego, przez który przekłada się śrubę 19, na której trzpieniu

179 500 zaciśnięty jest pierścień osadczy rozprężny, aby ustalić śrubę 19 obrotowo w otworze przelotowym, i której gwint wystaje z tyłu łącznika wtykowego kątowego 8 ponad powierzchnię ok. 10 cm. Śruba 19 przedstawia oś wahań dla łącznika mocującego 20 które zawiera tulejkę gwintowaną 21 odpowiednio do przyjęcia śruby 19. Łącznik mocujący 20 służy do umocowania do osłony ściennej 1 i zawiera odpowiedni otwór wzdłużny 22, przez który mogą zostać przełożone śruby mocujące ścienne. Poprzez pokręcania śrubą 19 można nastawić odstęp pomiędzy łącznikiem mocującym 20 a ramę 2 tak, że odpowiednie elementy ścianki 1 można zastosować przy relatywnie dużym odstępie od ściany. Na fig. 8, są przedstawione różne możliwości przykręcenia.

Według innego przykładu na fig. 7a i 7b jest zastosowany pierścień osadczy rozprężny w otworze przelotowym w łączniku wtykowym kątowym w taki sposób, że zapewnia osiowe położenie w otworze przelotowym łba śruby 19. Śruba 19 jest następnie umocowana obrotowo w łączniku wtykowym kątowym. Główna siła przenoszona będzie przez nakręconą na gwint śruby 19 nakrętkę 19c i podkładkę 19d, które wspierają się o podporę pionową 3.

Następnie widać na fig. 8, że łącznik mocujący 20 może zostać wykonany zarówno z odlewu aluminiowego jak i z tworzywa sztucznego. Na fig. 8 widać , że tylna strona łącznika mocującego 20 ma element hakowy 23 przesunięty w stosunku do powierzchni przyłożenia łącznika mocującego 20. Element hakowy 23 można zawiesić w odpowiednim otworze prowadzącym szyny o profilu ceowym, zamontowanej przy ścianie montażowej. Poprzez to upraszcza się znacznie montaż osłon przyściennych 1. W tym wypadku zamocowanie szyny o profilu ceowym może się odbyć poprzez otwór 24. Następnie widać na fig. 9, że łącznik mocujący 20 może zawierać więcej otworów wzdłużnych 22, aby zwiększyć liczbę możliwości zamocowania. Ponieważ łącznik mocujący 20 może się odchylać względem osi wahań w obszarze środkowym 11 łącznika wtykowego kątowego 8 może być umieszczona w najróżniejszych miejscach przy ścianie montażowej.

Położony dokoła tulejki gwintowanej 21 odcinek końcowy 25 łącznika mocującego 20 ma położone współśrodkowo do osi wahań zaokrąglenia o promieniach, które odpowiadają najmniejszemu odstępowi A od osi wahań przy łączniku wtykowym kątowym 8 do jego zewnętrznej krawędzi względnie górnej krawędzi poprzeczki 4. To umożliwia, że górna krawędź odcinka końcowego 25 i górna strona łącznika wtykowego kątowego leżą razem na jednej, prostopadłej do strony czołowej ramy 2, płaszczyźnie. To jest zaletą szczególnie wtedy, gdy górna strona osłony przyściennej 1 ma zostać użyta jako oparcie dla ułożonej tam powierzchni osadzenia. Elementy tworzące powierzchnię osadzenia na przykład: gips włóknisty albo płyta gipsowa, leżą wtedy także na ścianie na powierzchniach oparcia odcinków końcowych 25 i automatycznie są skierowane pod odpowiednim kątem do strony przedniej osłony przyściennej 1.

Wspomniana wyżej konstrukcja wtykowa ramy 2 daje następnie tę zaletę, że podpory 3, 4 nie muszą być w następującym później procesie spawane. Poprzez proste złożenie tych elementów możliwe jest stabilne i bardzo dokładne wykonanie ramy 2 tak, że łączenie w szereg większe liczby osłon przyściennych 1 przy zachowaniu dokładnych wymiarów jest połączone z mniejszymi problemami aniżeli w innych rozwiązaniach technicznych. Oprócz tego umieszczenie osłon przyściennych, poprzez umocowane przy łącznikach wtykowych kątowych 8 uchylne łączniki mocujące 20 zostaje w znaczny sposób uproszczone.

Umieszczenie takich łączników mocujących 20 może nastąpić także w innych miejscach osłony przyściennej 1 od odpowiedniego wsparcia elementów dobudowanych.

Na fig. 5, 6, 11 i 12 jest pokazane wykonanie osłony przyściennej 1, w którym dolne otwory końcowe 6 podpór pionowych 3 służą do przyjęcia głównie dokładnie pasujących szyn prowadzących 26, które są umocowane teleskopowo w podporach pionowych 3. Szyny prowadzące 26 są położone prostopadle do położenia wzdłużnego dolnej poprzeczki albo listwy posadzkowej 27 i przymocowane do niej. W przedstawionym na figurach przykładzie wykonania wykorzystane są jako szyny prowadzące 26 szyny o profilu ceowym. Listwa posadzkowa 27 ma nie pokazane otwory mocujące do umocowania na posadzce albo umocowane do niej szyny o profilu ceowym. W dolnej części końcowej podpór pionowych 3 znajduje się otwór 16, przez który zostaje wetknięta śruba 28. Do wnętrza podpór piono179 500 wych zostaje wprowadzona specjalnie wykonana nakrętka zaciskowa, w której znajduje się otwór gwintowany 30 do przyśrubowania śruby 28.

Nakrętka zaciskowa 29 zostanie poprzez to uchwycona we wnętrzu dolnego końca podpór pionowych 3. Nakrętka zaciskowa 19 wygląda w przekroju jak litera V tak, że zostają utworzone duże powierzchnie zaciskowe 31. W jednym końcu nakrętki zaciskowej 29 znajduje się czop 32 przy którym jest wciśnięta sprężyna 33. Sprężyna mocująca 33 ma ramiona 34, których sprężynowanie następuje poprzecznie do kierunku wsunięcia szyn prowadzących.

Nakrętka zaciskowa 29 jest tak skonstruowana, że przy odpowiednio poluzowanej śrubie 28 może ona zostać przyjęta przez szynę prowadzącą 26, podczas gdy ta, w dalszym ciągu jest połączona poprzez śrubę 28 z podporą pionową 3. Śruba 28 wchodzi przy tym w otwór prowadzący 15 szyny prowadzącej 26.

To ułożenie jest widoczne szczególnie (śruba 28 nie jest pokazana) na fig. 12. Poprzez dociągniecie śruby 28 powierzchnie zaciskowe 31 naciskają na szynę prowadzącą 26 i zakleszczają ją względem podpory pionowej 3. Sprężyna mocująca 33 dzięki ramionom sprężyny 34 wytwarza, przy poluzowanej śrubie zaciskowej 29, siłę sprężynowania na powierzchnie boczne szyn prowadzących 26. To napięcie sprężyny jest korzystnie tak dobrane, że osłona przyścienna 1 nie przestawia się automatycznie po zluzowaniu śruby 28, lecz zostaje zatrzymana w swojej pozycji. Przesunięcie szyn prowadzących 26 w podporze pionowej 3 może nastąpić tylko po przyłożeniu odpowiedniej siły, co jest dla montera ogromną zaletą przy montażu osłon przyściennych 1, gdyż nie musi ich utrzymywać w ustalonej teleskopowej pozycji. Poprzez dociągnięcie śruby 28 zostanie ustalona pozycja względnie dokładna wysokość osłony przyściennej. Poprzez utworzony w ten sposób obszar nastawczy może zostać przy osłonie przyściennej 1 zwiększona znacznie jego podatność na umieszczenie go na różnych wysokościach. Monter nie jest przy tym związany z ustaloną z góry wysokością osłony przyściennej i może ją odpowiednio nastawić. Dodaje się przy tym, że nakrętka zaciskowa 29 może być wykonana z odlewu aluminiowego albo z tworzywa sztucznego z odpowiednio wygiętą sprężyną kabłąkową i przy czym może ona zawierać odpowiednie żebra i wydrążenia w celu wyeliminowania nawarstwiania się materiału.

Opisane wyżej wykonanie z teleskopową szyną prowadzącą 26 ma jeszcze tę zaletę, że przy dobudówkach o wysokości ściany, można tak ustawić na sobie większą liczbę osłon przyściennych, że zaopatrzone w szyny prowadzące 26 końce osłon pionowych 3 są zwrócone odwrotnie do siebie tak, że listwa posadzkowa 27 znajduje się na górze i może być oparta o sufit (patrz fig. 2 prawa strona). Poprzez takie wykonanie można dopasować poprzez przesunięcie szyn prowadzących 26 w podporach pionowych 3 odchylenia w wysokości pomieszczenia.

Dzięki fig. 1, 3, 5 i 13 można zauważyć, że osłona przyścienna 1 zawiera więcej biegnących poprzecznie do poprzeczki 4 trawers 35, które połączone są na stałe z podporami pionowymi 3 i są używane głównie do umocowania i usytuowania elementów dobudowanych. Jak już wspomniano, podpory pionowe 3 mają na ich długości listwy wzdłużne 5, które maja trzykrotną grubość ścianki reszty profilu (patrz także fig. 14 i fig. 15). Potrójna grubość ścianki listwy wzdłużnej 5 daje jej szczególnie dużą wytrzymałość a podporze pionowej 3 wystarczającą sztywność. Listwa wzdłużna 5 ma następnie także przebiegającą wzdłuż podpory pionowej 3 siatkę otworów z czworokątnymi otworami 36. Otwory 36 dwóch, tworzących wspólną ramę 2, podpór pionowych 3 leżą na tej samej wysokości. Odstęp pomiędzy środkami tych otworów 36 jest korzystnie dobrany jako bardzo mały, aby umożliwić wiele położeń na listwie wzdłużnej 5. W tym przykładzie wykonania odstęp ten wynosi około 1 cm.

Trawersa 35 składa się głównie z wygiętej blachy w kształcie litery U, która jest u jej końców uformowana z wypustami 37, które wchodzą w otwory 36. Przy tym przy końcach trawersy 35 żebro w kształcie litery U jest odłączone od ramion w kształcie litery U i poprzez uskok 38 przesunięte równolegle do wewnątrz tak, że przy końcach powstaje profil w kształcie litery H. Te ramiona w kształcie litery U 39 są zaopatrzone we wgłębienia tak, że powstają wypusty 37 i wycięcia 40. Wymiar wycięcia 40 jest tak dobrany, że jego głębokość

179 500 jest mniejsza niż grubość listwy wzdłużnej 5, jednak może przyjąć swoją szerokością przednią część listwy wzdłużnej 5 przy wetkniętym wypuście 37. Zakończeniu trawersy 35 jest przyporządkowana płyta ustalająca 41 ze śrubą 42. Płyta ustalająca 41 opiera się przy wetkniętych w otwory 36 wypustach 37 na przesuniętej stopniowo do tyłu powierzchni przyłożenia 43 ramion w kształcie litery U 39, podczas gdy śruba 42 jest wkręcona w otwór gwintowany 44 przy zakończeniu trawersy 35. Poprzez to wypusty 37 zostaną mocno wciągnięte w otwory 36 podczas gdy brzeg wycięć 40 opiera się o listwę wzdłużną 5. W taki sposób można ułożyć trawersy w zależności od szeregu otworów na dowolnej wysokości ramy 2, co następuje poprzez proste wetknięcie wypustu 37 w otwór 36 i dociągnięcie śruby 42 z płytą wyłączającą 41. Trzeba przy tym wspomnieć, że dla uproszczenia instalacji mogą występować listwy oznaczające względnie naklejki, które wskazują pozycję odpowiedniej trawersy (WC, prysznic,...).

Następnie jak już wspomniano, że tak wykonana trawersa 35 przy niewielkich modyfikacjach może być użyta do licznych celów. Trawersa 35 ma w jej części środkowej odpowiednie otwory względnie otwory gwintowane. To zostanie później dokładniej omówione.

Jest jeszcze do zaznaczenia, że na figurach nie jest pokazane, że pomiędzy listwą wzdłużną 5 a trawrsą 35 jest przewidziany co najmniej jeden element do wytłumienia drgań, które pochodzą, od umocowanych na trawersach elementów dobudowanych i sposobu ich działania.

Na figurach 1, 3, 4, i 16 do 19 można rozpoznać, że do umieszczenia położonej pomiędzy podporami pionowymi 3 zbiornika spłuczki 45 wykorzystany jest odpowiednio uformowany łącznik zbiornika spłuczki 46. łącznik zbiornika spłuczki 46 ma tę zaletę, że umożliwia umocowanie najróżniejszych zbiorników spłuczek 45 przy rzędzie otworów w listwie wzdłużnej 5.

Łącznik zbiornika spłuczki 46 wykonany jest korzystnie podobnie jak zbiornik spłuczki 45 z tworzywa sztucznego i może być w prosty sposób wykonany za pomocą technik wtryskowych jako jedna część. Łącznik zbiornika spłuczki 46 ma płytę fundamentową 47 do umieszczenia listwy kołnierzowej 48 przy zbiorniku spłuczki 45. Płyta fundamentowa 47 jest zaopatrzona głównie w elementy hakowe w kształcie litery T, które wchodzą w odpowiednie otwory 50 przy listwie kołnierzowej 48, aby uchwycić listwę kołnierzową. Aby zapobiec wysunięciu się elementów hakowych 49 są umieszczone obok elementów hakowych gniazda 51 w kształcie litery U tak, że są utworzone sprężynujące wypusty 52, które chwytają odpowiednio funkcjonalnie za listwę kołnierzową 48. Do płyty fundamentowej 47 dochodzą skierowane pod kątem prostym do jej dłuższej strony dwa ramiona kątownika 53, 54. Ramię kątownika 53„ 54 mają wspólne , jak widać na fig . 16, gnizzdo w kształcie iitery U, przez co są utworzone przy prostopadłym ramieniu kątownika 53 dwa prostopadłe znajdujące się na płycie fundamentowej elementy w kształcie sprężyny piórowej 56. Na stronie odwróconej od płyty fundamentowej elementów sprężynowych 56 znajdują się trzy trójkątne elementy zabezpieczające 57. Na powierzchni poziomej 58 przebiegającego równolegle do płyty fundamentowej 57 ramieniu kątownika 54 są umieszczone czopy ustalające 59, których wielkość i odstęp od siebie jest tak dobrany, że można je wetknąć w otwory 36 przy listwie wzdłużnej 5. Aby elementy zabezpieczające 57 przy listwie wzdłużnej 5 mogły się zaryglować względem powierzchni poziomej 58, z której wystają czopy ustalające 59, i element zabezpieczający jest tak samo duży jak grubość listwy wzdłużnej 5. Widać to szczególnie dobrze na fig. 20. Poprzez łącznik zbiornika spłuczki 46 dają się umocować w prosty sposób przy podporach pionowych 3 osłony przyściennej 1 spotykane powszechnie zbiorniki płuczkowe, które mają siatkę otworów'. Odłączenie adaptera łącznika zbiornika spłuczki 46 od listwy wzdłużnej 5 następuje bardzo prosto, ponieważ elementy zabezpieczające 57 mają odpowiednie karby zarówno do wyjęcia jak i zamocowania. Dalszą zaletą wykonanego z tworzywa sztucznego adaptera łącznika zbiornika spłuczki 46 jest to, że służy jednocześnie jako element rozsprzęglający.

Wykorzystując figury 2 i 21 do 26 będziemy pisać bliżej o profilach wydrążonych, w szczególności o profilach ceowych

179 500

Na fig. 2 można zauważyć, że przy montażu osłon przyściennych 1 są także do pokrycia puste przestrzenie pomiędzy poszczególnymi dobudowywanymi elementami wzdłuż ściany montażowej, które są jednak pokrywane przez położone na osłonach przyściennych płyt gipsowych, które są później korzystnie wyłożone kafelkami. Aby umożliwić tym elementom odpowiednie oparcie, zostaną ułożone pomiędzy poszczególnymi osłonami przyściennymi 1 poprzeczki łączeniowe 60, korzystnie w kształcie szyn o profilu ceowym. Aby ułatwić monterowi zamontowanie tych poprzeczek łączeniowych 60, będzie utworzony odpowiedni zespół złącz, który ma przede wszystkim płytę złączeniową 61, otwory 62 w kształcie otworów wzdłużnych od krawędzi płyty złączeniowej 61 w głąb, i ma wkładane odpowiednio w otwór 62 śruby 63, korzystnie śruby z łbem półkolistym z czopem kwadratowym z nakrętkami. Otwory 62 mają w ich zamkniętym końcu wgniecenie 65 w kształcie kolistym tak, że tworzą się na jednej stronie płyty złączeniowej wypusty 66 a na drugiej stronie odpowiednio przyporządkowane wgłębienia 67. Średnica D wypustu 66 jest tak dobrana, że odpowiada szerokości otworu prowadzącego 15, w który wchodzą łączone szyny o profilu ceowym. Wysokość wypustu E jest tak dobrana, że jest od razu mniejsza niż grubość ścianki poprzeczki łączącej 60, wysokość E jest korzystnie nieznacznie mniejsza. Użyta do tego celu śruba z łbem półkolistym 63 ma łeb w kształcie soczewki 68, którego średnica jest większa aniżeli otwór prowadzący 15 poprzeczki łączącej 61. Z tego powodu dają się wsunąć odcinki końcowe, które ograniczają otwór prowadzący 15 poprzeczki łączącej 60, przy poluzowanej śrubie 63 pomiędzy powierzchnię dolną łba 68 a płytę złączną 61. Przy tym zostaje wprowadzona z dokładnością pasowania przez wypust 66 poprzeczka łączna 60. Śruba z łbem półokrągłym 63 ma pod jej łbem 68 odcinek czopa kwadratowego 69, który wprowadza się płynnie w otwór 62 w płycie złącznej 61, jednak nie może się w nim obracać. Nakrętka sześciokrawędziowa 64 ma w końcu zwróconym do płyty złącznej 61 odcinek prowadzący 70, który montuje się z dokładnością pasowania w zagłębienie 67. Z takiego wykonania wynika, że połączenie płyty łącznej 61 z poprzeczką łączną 60 jest bardzo proste, i może nastąpić nawet ręcznie.

Jeżeli zostanie wykorzystana stosowana powszechnie śruba z łbem półkolistym 63, może nakrętka 64, jak pokazane na fig. 22 w przykładzie wykonania posiadać rozwiercenie 71 do przyjęcia odcinka czopa kwadratowego 69. Aby można było połączyć odpowiednie poprzeczki łączne 60 takiego samego rodzaju ,odstęp równoległy C środka zagłębień 67 1 wypustów 66 odpowiada szerokości G poprzeczki łącznej 60. Następnie otwory 62 są ułożone wraz z zagłębieniami 67 i wypustami 66 w prostopadłe do siebie rzędy. W ' pokazanym przykładzie znajdują się w jednym rzędzie trzy otwory a w drugim rzędzie dwa otwory 62. Płyta złączna 61 jest z tego powodu wykonana jakby w kształcie trójkątnym, tak że rząd z dwoma otworami 62 stoi poprzecznie na rzędzie z trzema otworami 63 i otwór środkowy należy jednocześnie do innego rzędu. Otwarte strony otworów są odwrócone od siebie. Zespół złącz może zostać także użyty do łączenia zróżnicowanych profili, przy czym muszą się zmieniać odpowiednio związane z tym wymiary. Na figurach 23 do 25 jest pokazanych kilka możliwości połączeń.

Na fig. 23 jest przedstawione jedno miejsce połączenia, przy którym do przelotowej poprzeczki łączącej 60 są umocowane dwie, stykające się z nią prostopadle, poprzeczki łączące 60. Przez to, że wypusty 66 są odpowiednio prowadzone w otworach prowadzących 15, obydwa rzędy otworów są automatycznie ułożone równolegle i prostopadle do przechodzących poprzeczek łącznych 60. Przesunięcie płyty łącznej 61 wzdłuż otworu prowadzącego 15 jest bardzo proste przy odkręconej śrubie 63 i nakrętce 64. Ponieważ poprzeczka łączna 60 z reguły jest dociśnięta prostopadle do jej długości, mogą oprzeć się strony czołowe poprzeczki złączne 60 do połączenia z przelotową poprzeczką łączną, przy czym jest ona prowadzona dodatkowo przez wypust 66 płyty złącznej 61. To powoduje, że ustalanie poprzeczek łącznych względem siebie jest bardzo łatwe.

Na fig. 24 jest przedstawione miejsce połączenia, przy którym są połączone dwie zbiegające się prostopadle poprzeczki 60. Na rysunku widać, że płyta złączeniowa 61 ma trójkątny kształt z dwoma ramionami o równej długości, które tworzą kąt 90°. Następnie przebiega trzecie ramię do każdego z tych dwóch pod kątem 45°. Przyporządkowane zagłę10

179 500 bieniom i wypustom wierzchołki trójkątnej formy są ułożone w szeregu równolegle do ramion. tak, że automatycznie jest osiągane zamocowanie pod kątem prostym, jak widać na fig. 24. Następnie średnica zagłębienia 67 jest tak dobrana, że najmniejszy odstęp K pomiędzy obwodem zagłębienia 67 a linią środkową rzędu, do którego nie należy to zagłębienie, odpowiada połowie szerokości poprzeczki złącznej. Poprzez to wypust, który leży poza poprzeczką złączną 60, użyty do prowadzenia. Następnie ten sposób zamocowania pokazuje, że potrzebne są dwie śruby i nakrętki aby zapewnić stabilne zamocowanie.

Figura 25 pokazuje wariant połączenia, przy którym dwie ramy 2 osłony przyściennej 1 mogą zostać razem połączone. Będą tutaj użyte miejsca połączeń 18„ jak również otwory gwintowane 13, 14 i otwór 16 w podporach pionowych 3 do zamocowania płyty złączeniowej 61. Odstępy pomiędzy otworami 13, 14 i 16 przy złączniku wtykowym kątowym 8 są odpowiednio dobrane.

Figura 26 pokazuje kształt wykonania przy którym płyta złączeniowa jest lekko zmodyfikowana. Aby połączenie poprzeczek złącznych 60 mogło przebiegać także w przebiegających poprzecznie do siebie płaszczyznach, obszar 72 płyty złącznej 61 jest tak odgięty od płaszczyzny podstawowej pozostałej płyty złącznej 61 o 90°, że powstałe w ten sposób wgłębienie 73 odpowiada zewnętrznemu wymiarowi jednej z łączonych poprzeczek łączących 60. Obszar 72 zawiera w każdym razie otwór 62 z odpowiednim wypustem 66 i zagłębieniem 67, które są zwrócone do co najmniej jednego otworu 62 w płaszczyźnie podstawowej płyty złącznej 61, także przy odsądzeniu o 90° w górę. Przez to daje się połączyć na przykład prostopadle przechodząca poprzeczka złączna 60 z dwiema kończącymi się na niej poprzeczkami złącznymi 60 bez tego, że wymaga to dużego nakładu pracy, gdyż graniczące z sobą poprzeczki złączne zostaną automatycznie umocowane do poprzeczki złącznej 60 poprzez płytę złączną 61.

Przy wariancie według fig. 26a i 26b jest przewidziany możliwy do połączenia z płytą złączną 61 kątownik złączny 161, który ma odpowiednio tak jak płyta złączna 61 wgłębienia 65 do ułożenia wypustów 66 i zagłębień 67 w swoich ramionach kątowników. Kąt pomiędzy ramionami kątownika wynosi korzystnie 90° tak, że może dojść do odpowiedniego ułożenia przestrzennego szyn o profilu ceowym 60. Poprzez to może dojść do dokładnego usytuowania, każdy z wypustów 66 przy kątownikach złącznych 161 ma taką wielkość i odstęp od siebie, że wchodzą dokładnie w odpowiednie zagłębienia 67 w płycie złącznej 61.

Odstęp pomiędzy ramionami kątownika, który przez wetknięte wypusty 66 przy innym ramieniu kątownika jest dokładnie ułożony względem płyty złącznej, a równoległą krawędzią płyty złącznej 61 odpowiada prostopadłemu do szerokości profilu ceowego G wymiarowi wykorzystanej szyny o profilu ceowym 60.

Wykorzystanie oddzielnego kątownika złącznego 161 razem z płytą złączną 61 pozwala na wiele kombinacji jej ułożenia tak, że dana jest zwiększona funkcjonalność osłony przyściennej.

Korzystnie płyta złączna 61 wykonana jest z blachy a wypust 66 i zagłębienie 67 odpowiednio wykonane poprzez wytłoczenie 65. Jest także możliwe aby wykonać płytę złączną z innych materiałów i za pomocą innych sposobów wykonania.

Nawiązując do figur 1, 10 i 27 do 30 zostanie opisana budowa i działanie kątownika podporowego, który może być wykorzystany jednocześnie jako element złączny. Kątownik podporowy 74 ma płaską powierzchnię przyłożenia 75 i ułożoną przy niej prostokątnie powierzchnię mocującą 76 i powierzchnię podporową 77. Powierzchnie mocująca i podporowa 76, 77 są ułożone do siebie odpowiednio pod kątem prostym. Powierzchnie mocująca i podporowa 76, 77 mają otwory mocujące 78 w kształcie otwartych z jednej strony otworów wzdłużnych. Otwarta strona otworu mocującego 78 jest odwrócona od powierzchni przyłożenia 75. Odstęp środkowy L obydwu otworów mocujących jak również powierzchni mocującej i podporowej 76, 77 odpowiada szerokości G łączonego przez kątownik podporowy 74 profilu ceowego, który może być poprzeczką złączną 60 albo poprzeczką 4 w odniesieniu do osłon przyściennych 1. Następnie odstęp M od powierzchni przyłożenia 75 do osi wprowadzonych później w otwory mocujące 78 śrub 79 połowie szerokości G/2 profilu ceowego. Poprzez to jest umożliwione na przykład przy przyśrubowywaniu do poprzeczki 4,

179 500 powierzchnia przyłożenia 75 leży w jednej płaszczyźnie z górną stroną poprzeczek 4 względnie odcinków końcowych 25 łączników mocujących 20. Na fig. 27 jest następnie pokazane, jak mogą zostać połączone dwa profile ceowe przy takim kątowniku podporowym. Kątownik podporowy 74 umożliwia połączenie profili ceowych w dwóch płaszczyznach i powstaje wiele możliwości połączeń przez odpowiednie ułożenie kątowników podporowych. Następnie kątownik podporowy 74 może być wykorzystany do podparcia i zamocowania przy osłonie przyściennej 1 łączonych do niego elementów pokrywających na przykład płyt gipsowych.

Oprócz tego są ułożone równolegle do powierzchni przyłożenia 75 przy powierzchniach mocujących i podporowych 76, 77 przy każdej dwa rzędy garbników 80. Garbiki 80 mają równoległy odstęp zewnętrzny P, który odpowiada szerokości otworu prowadzącego 16 profilu ceowego 4, 60. Następnie oś symetrii obydwu rzędów odstęp M od powierzchni przyłożenia 75, który odpowiada połowie szerokości G/2 profilu ceowego. Garbiki 80 służą do prowadzenia i skierowania kątownika podporowego 74 w otworze prowadzącym 15 szyny o profilu 4, 60. Poprzez to można umieścić kątownik podporowy 74 przy szynie o profilu ceowym 4, 60 i przy zastosowaniu śruby 79 i nakrętki 81 połączyć go z szyną o profilu ceowym 4, 60.

Powierzchnia przyłożenia 75 ma otwór uchwytowy w kształcie litery L, przy czym ramiona w kształcie litery L są ułożone równolegle do powierzchni mocujących i podporowych 76, 77. Wziernik 82 umożliwia uchwycenie przez narzędzie, w szczególności klucz do śrub, znajdujących się w otworach mocujących 78 elementów mocujących 79, 81. Następnie otwór uchwytny 82 służy jako otwór mocujący przy montażu ścian sumikowołątkowych i konstrukcji pułapowych. Widać, że w powierzchni przyłożenia 75, patrz fig. 28, mogą być ułożone otwory mocujące i garbiki, które jednak nie muszą odpowiadać podanym wymiarom otworów mocujących 78 przy powierzchniach mocujących i podporowych 76, 77. Powierzchnia mocująca i podporowa 76, 77 ma otwory 76a, 77a, które służą do zamocowania, w szczególności za pomocą samo ścinających się śrub przy lekkiej ścianie sumikowołątkowej.

Kątownik podporowy 74 jest korzystnie, jak widać na figurach, wykonany jako wytłoczka z blachy. Z tego wynika, że kątownik podporowy 74 może spełnić wiele zadań jako element wielofunkcyjny. Po pierwsze służy jako powierzchnia przyłożenia dla osłony przyściennej 1 i po drugie jako różne warianty połączeń szyn o profilu ceowym.

Następnie zostanie na figurach 1 do 4 i 31 do 33 omówiony dokładniej przykład trawersy, która służy do przyjęcia elementów dobudowywanych WC.

Trawersa 35 składa się, jak już wyżej opisano, z dźwigara o przekroju w kształcie litery U Następnie trawersa 35 zawiera gniazda 83 w jej ramionach w kształcie litery U. Na obydwóch ramionach w kształcie litery U 39 leży płyta złączna 84, która jest połączona z nią poprzez śruby. Płyta łączna 84 znajduje się pod trawersą35 i ma kształt litery T. Górna belka formy teowej pokrywa trawersę 35 po jej stronie tylnej i poprawia dzięki temu właściwości skrętne.

Gniazdom 83 trawersy 35 są przyporządkowane w płycie łącznej 84 iglice sprężyste 85, które są wykonane jednoczęściowo z płytą łączną 84. Iglice sprężynowe 85 mają przy ich ustalonym końcu sprężynę 86, która wystaje w kierunku trawersy 35 ponad resztą powierzchni górnej płyty łącznej 84. Sprężyna 86 znajduje się w obszarze gniazda 83, jak w pokazanym przykładzie wykonania, nieco poniżej . Gmzzd a 33 , twrzzą gmzzoo erowaSzące, które jest przykryte przez płytę łączną 84, do ruchomego przyjęcia wydrążeń prowadzących 87. Do każdej osłony przyściennej są umieszczone na listwie posadzkowej 27 dwa wydrążenia prowadzące 87 i poprzez nią umocowane. Wydrążenia prowadzące 87 biegną równolegle do podpór pionowych 3 do góry i mają szerokość i grubość, która prowadzi do dokładnego przyjęcia w gniazdach 83 względnie gniazdach prowadzących. Jako materiał na dźwigary prowadzące 87 zostaje wykorzystany korzystnie wygięta w kształcie litery U blacha, aby umożliwić sztywne i relatywnie proste zmontowanie. Na płycie łącznej 84 są umieszczone jako przedłużenia gniazd prowadzących prowadzące elementy pokrywające 88. To może nastąpić, jak pokazano na fig. 1, poprzez trawersę 35 względnie płytę łączną 84

179 500 albo, jak pokazano na fig. 31, za pomocą dwóch blach w kształcie litery U. Znajdujące się w gniazdach prowadzących dźwigary prowadzące 87 zostają uderzane przez sprężyny 86, jak widać na fig. 33, tak, że przesunięcie listwy posadzkowej 27 względnie dźwigarów prowadzących 87 względem trawersy 35 i poprzez to całej ramy 2 osłony przyściennej 1 może nastąpić tylko po pokonaniu odpowiedniej siły. Siła ta jest korzystnie tak dobrana, że przesunięcie na skutek sił ciężkości nie może nastąpić.

Połączenie trawersy 35 z płytą, łączną 84 naprzeciw listwy posadzkowej 27 następuje poprzez urządzenie oporowe, które są nastawne na ich wysokości i wystają przy dolnych końcach podpór pionowych 3. Urządzenie oporowe składa się z usytuowaną na przedłużeniu podpory pionowej 3 i wkręcanej do niej i wykręcanej przy użyciu nakrętki nastawnej 89 belki gwintowanej 90. Dolny koniec podpory pionowej 3 jest zaopatrzony w zatyczkę 91, która umożliwia przeprowadzenie belki gwintowanej 90, lecz jednak daje także oparcie dla nakrętki nastawnej 89. Zatyczka 91 może się oprzeć o pierścień przy stronie czołowej podpory pionowej 3 albo jest połączona z nim po przez inne elementy mocujące Dolny koniec belki gwintowanej 90 opiera się o listwę posadzkową 27. Nakrętka nastawna 89 jest wykonana w celu szybkiego nastawienia jako śruba przechylna tak, że monter może przeprowadzić szybko nastawienie. Belka gwintowana 90 wraz z nakrętką 89 pozwala na dokładne nastawienie pożądanej wysokości trawersy 35 i płyty łącznej 84

Do umocowania odpowiednich elementów montażowych są przystosowane albo znajdujące się przy płycie łącznej 84 (fig. 32) albo przy elementach pokrywających 88 (fig. 1) odpowiednie mocujące otwory gwintowane, przy których na fig. 31 i 33 przedstawionych przykładach wykonań elementy pokrywające 88 mają na stronie przedniej odpowiednie otwory przelotowe 93. W związku z tym jest korzystne dla takiego zamocowania otwarte do wewnątrz wykonanie dźwigarów prowadzących 87. Aby nacisk elementów montażowych mógł zostać odebrany przez dużą powierzchnię, leży przednia strona elementu pokrywającego 88 w jednej płaszczyźnie z przednią stroną trawersy 35. Ponieważ przy umieszczaniu na przykład wiszącej umywalki występują duże momenty skręcające, elementy pokrywające 88 opierają się o dźwigary prowadzące 87. przez co można zachować małą tolerancję przy odginaniu.

Jeżeli byłoby konieczne z powodu dużych obciążeń ograniczyć odkształcenie także przy wyższych momentach skrętnych do odpowiedniego poziomu, może zostać przewidziana do dalszego podparcia trawersy 35 względnie płyty łącznej 84 podpora 94 (fig. 1), która jest montowana na płaszczyźnie posadzki i zamocowana na tylnej stronie wymienionych wyżej elementów w celu ich podparcia. Podparcie trawersy 35 może następować także poprzez łączniki mocujące 20, które są odpowiednio ułożone. Budowa i działanie łączników mocujących 20 są znane.

Aby polepszyć prowadzenie dźwigarów prowadzących 87 może być umieszczona dalsza trawersa 35 z odpowiednimi gniazdami 83 do przyjęcia dźwigarów prowadzących 87 w dolnej części podpory pionowej 3

Zamocowanie trawers 35, w pewnych przypadkach przy zastosowaniu elementów rozsprzęglających, jest opisane wyżej.

Na fig. 33 widać, że zamocowanie elementów pokrywających 88 do płyty łącznej 84 następuje poprzez odpowiednie otwory 103 i zagiętą łapkę mocującą 104. Przy tym mogą zostać także wykorzystane otwory, które powstają w wyniku uwydatnienia iglic sprężynowych 85. W szczególności jest to przypadek, kiedy zarówno płyta łączna 84 jak również elementy pokrywające 88 są wykonane z blachy poprzez proces wytłaczania i zaginania prasą. Iglice sprężynowe 85 ze sprężynami 86 zostają, także poprzez proste wytłoczenie i zagięcie ułożone przy płycie złącznej 84.

Element pokrywający 88 (fig. 1) albo płyta łączna 84 (fig. 32) mają otwór spoczynkowy do trzymania i przeprowadzenia rury dolotowej 96 ze zbiornika spłuczki 45. W otworze spoczynkowym 95 znajduje się pierścień, korzystnie z gumy, służący do odłączania rury dolotowej 96. Następnie przewidziane jest zamocowanie 98, które jest wykonane korzystnie z tworzywa sztucznego, i może zostać zamocowane poprzez obejmę mocującą 99 na rurze do179 500 lotowej 96. Przy zamocowaniu 98 jest następnie ułożony luzowany i wtykany element trzymający 100, przez który jest zamocowana przy zamocowaniu 100 rura odlotowa 101.

Trzeba dodać, że mocujące otwory gwintowane 96 przy płycie łącznej 84 są ułożone w pobliżu sprężynujących płytek 102 tak, że sprężynujące płytki 102 zostają poprzez dociągnięcie śrub naprężone względem dźwigarów prowadzących 87 i poprzez to prowadzą dodatkowo do pewniejszego zamocowania elementów montażowych. Płytki sprężynujące 102 przejmują także zadanie wyrównywaczy tolerancji aby zniwelować odchylenia wykonania.

Oprócz tego można wykonać także taki kształt, przy którym ułożenie poszczególnych elementów montażowych przy ramie 2, następuje poprzez trawersy 35 albo inne elementy na przykład łącznik zbiornika spłuczki 46, przy zastosowaniu elementów rozsprzęglających. Dodatkowo mogą te elementy być jednocześnie elementami rozsprzęglającymi. To prowadzi do znacznego zmniejszenia narastania hałasu i powodują polepszenie samopoczucia późniejszego użytkownika.

Na fig. 34 i 35 przedstawiony jest wariant trawersy, przy której zrealizowano rozsprzęglenie. Trawersa 35 ma część zasadniczą trawersy 105, na którym są umieszczone liczne różnorodne możliwości zamocowania w postaci otworów 106„ 107 i 108 do zamocowania elementów, przez które przepływają płyny. Trawersa 35 może na przykład jak widać na fig. 5 i 6 zostać użyta do zamocowania armatury. Zwrócone do podpór 3 końce 109 części zasadniczej trawersy 105 są umocowane poprzez śruby z tworzywa sztucznego przy elemencie złącznym 111 pod podkładką elementu tłumiącego 112. Element złączny 111 ma stopniowo ukształtowany przekrój z równoległymi żebrami końcowymi 113 i 114. Pierwsze żebro końcowe 113 znajduje się ponad obszarem części zasadniczej trawersy 105 w odstępie tak, że może zostać umieszczony pomiędzy element tłumiący 112.Element tłumiący 112 ma odpowiednie otwory dla śrub 110. Przy drugim żebrze końcowym 114 przewidziane są otwory mocujące 115, które są dopasowane do wymiaru umieszczonego w listwie wzdłużnej 5 podpory pionowej 3, rzędu otworów spoczynkowych. Aby połączyć trawersę 35 z podporami pionowymi 3, zostaje użyta jeszcze płyta ustalająca, która jest ułożona podobnie jak płyta ustalająca 41 tak, że listwa wzdłużna 5 podpory pionowej 3 znajduje się pomiędzy drugim żebrem końcowym 114 a płytą ustalającą. Nie pokazana płyta ustalająca ma korzystnie wypust, który wchodzi odpowiednio w otwór spoczynkowy 36.

Osiągnięte poprzez ten wariant trawersy rozsprcęgleeie zapewnia spełnienie najwyższych norm dopuszczalnego natężenia hałasu. Oprócz tego nie jest wymagane rozłączanie każdego z elementów z osobna, może to zostać jednak tak wykonane.

W szczególności na fig. 2 można zobaczyć różnorodne możliwości montażu elementów osłon przyściennych 1 przy wykorzystaniu opisanych wyżej środków. Różnorodne możliwości ułożenia dla instalacji sanitarnych są zapewnione poprzez takie wykonanie.

179 500

LL

179 500

FIG.7

179 500

rr-- FIG. 5	27		^26 2627 i FIG.6\
/ o		4

179 500

ζ,Ι

FIG. Ili

179 500

FIG. 15

179 500

58

179 500

FIG. 21

179 500

FIG. 25 u

(

179 500

<5

Fig- Z6b

179 500

7Ζ.

7778

60- 75 '78

15

FIG.27

FIG. 28

FIG. 29

FIG. 30

179 500

FIG. 32

179 500

FIG. 33

179 500

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół złącza do łączenia listw profilowanych, który zawiera w pobliżu połączenia biegnący w kierunku wzdłużnym otwór prowadzący, przy czym zespół złącz zawiera płytę łączącą z odpowiednimi otworami i otworami prowadzącymi i elementy śrubowe śrubanakrętka które można włożyć w otwory i otwory prowadzące w celu zamocowania płyty łączącej do listw profilowanych, znamienny tym, że dokoła co najmniej jednego obszaru otworów (62) znajduje się, dopasowany co najmniej na rozpiętość prześwitu otworów prowadzących (15), wkładany w nie wypust (66), przy czym otwory (62) są zwrócone do siebie w płycie łączącej (61) odpowiednio względem pożądanych kątowników łączących listw profilowanych (60).
2. Zespół złącza według zastrz. 1, znamienny tym, że wypusty (67) mają wysokość E, która jest mniejsza niż wysokość otworu prowadzącego (15).
3. Zespół złącza według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że otwory (62) są wykonane jako otwory wzdłużne (62) aż do krawędzi płyty łączącej (61) i , że znajdującym się na dolnej stronie płyty łączącej (61) wypustom (66) są przyporządkowane zagłębienia (67) do przyjęcia jednego obszaru nakrętki (64).
4. Zespół złącza według zastrz. 3, znamienny tym, że wypusty (66) i /albo zagłębienia (67) w każdym z zamkniętych końców otworów (62) są wykonane głównie w kształcie koła.
5. Zespół złącz według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że śruby (63) są śrubami umocowującymi zamek, których czop kwadratowy (69) wtyka się nieobrotowo w otwór (62) płyty złącznej (61).
6. Zespół złącza według zastrz. 3, znamienny tym, że nakrętka (64) ma osadzenie prowadzące, które można wmontować w zagłębienie z dokładnością pasowania.
7. Zespół złącza według zastrz. 6, znamienny tym, że nakrętka (64) ma rozszerzenie wywierconego otworu (71), w szczególności do przyjęcia czopa kwadratowego (69) śruby umocowującej zamek (63).
8. Zespół złącza według zastrz. 1, znamienny tym, że listwy profilowane (60) są szynami 'ceowymi, które są naprężone względem płyty łączącej (61) poprzez powiększony łeb (68) śruby umocowującej zamek (63).
9. Zespół złącza według zastrz. 1, znamienny tym, że otwory (62) wraz z zagłębieniami (67) i wypustami (66) są ułożone w dwa albo trzy pionowe, zwrócone do siebie rzędy.
10. Zespół złącza według zastrz. 9, znamienny tym, że równoległy odstęp C środków zagłębień (62) i wypustów (66) odpowiada sobie w jednym rzędzie otworów (67), w szczególności sumie połowie szerokości G/2 zamocowywanych szyn o profilu ceowym.
11. Zespół złącz według zastrz. 1 albo 9, albo 10, znamienny tym, że płyta łącząca (61) jest wykonana z blachy metalowej, a wypusty (66) i zagłębienia (67) są utworzone po przez wgniecenie (65) w blasze.
12. Zespół złącz według zastrz. 1 albo 9 albo 10, znamienny tym, że jest przewidziany możliwy do złączenia z płytą łączącą (61) kątownik łączący (161), który zawiera także odpowiednio rozstawione wokoło otworów (162) odpowiednio uporządkowane wypusty (66), z których, występują co najmniej dwa przy każdym z ramion kątownika, i które można wpasować dokładnie w zagłębienia (67) płyty złącznej.