PL177495B1 - Licznik ciepła - Google Patents

Abstract

1. Licznik ciepla do okreslania zuzycia energii ciepl- nej dostarczanej przewodem doplywowym ze zródla energii cieplnej za posrednictwem nosnika ciepla do odbiornika energii cieplnej, od którego nosnik ciepla odprowadzany jest przewodem powrotnym, zwlaszcza do zródla energii cieplnej, który to licznik zapamietuje ilosc energii cieplnej E 1 przenoszonej przez nosnik ciepla w komórce pamieci za pomoca pomiaru wartosci temperatu- ry doplywu Tv nosnika ciepla przeplywajacego w przewo- dzie doplywowym i temperatury odplywu TR nosnika ciepla przeplywajacego w przewodzie powrotnym, zna- m ienny tym, ze licznik ciepla (6) ma co najmniej dwie komórki pamieci (9, 10, 11), w jednej z których zapamie- tywana jest skumulowana ilosc przeplywajacej energii E 1 , i ma co najmniej druga komórke pamieci (10) dodatkowego okreslania energii cieplnej E2 przechodzacej przez odbiornik ciepla (5), ale przez niego nie wykorzystanej, która jest oznaczana ze zmierzonych wartosci odnoszonych do warto- sci zadanej temperatury powrotu TR z ad . Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest licznik ciepła do określania u odbiorcy zużywanej energii cieplnej, która dostarczana jest ze źródła energii cieplnej oraz do określania niewykorzystanej energii cieplnej, która odprowadzana jest z powrotem do źródła energii cieplnej przewodem powrotnym. Licznik ten pozwala odbiorcy ciepła na stwierdzenie, czy oszczędnie gospodaruje

177 495 energią, dzięki określeniu ilości energii cieplnej dostarczanej i zawracanej energii, która bezproduktywnie krąży w instalacji ciepłowniczej.

Bardziej szczegółowo wynalazek dotyczy licznika ciepła do określania zużycia energii cieplnej dostarczanej za pośrednictwem nośnika ciepła przewodem dopływowym i odprowadzanej do źródła energii cieplnej przewodem powrotnym, który to licznik określa w komórce pamięci ilość energii cieplnej E, przenoszonej przez nośnik ciepła za pomocą pomiaru wartości temperatury dopływu T_v nośnika ciepła przepływającego w przewodzie dopływowym i temperatury odpływu T_R nośnika ciepła przepływającego w przewodzie powrotnym. Ogólnie, wynalazek dotyczy problemu określania i oceny wykorzystania energii cieplnej, która jest stawiana do dyspozycji odbiorcom ciepła oraz tej, która niewykorzystana powraca do wytwórcy ciepła. Pozwala to na określenie czy energia cieplna jest wykorzystywana oszczędnie czy też bezproduktywnie krąży między dostawcą a odbiorcą energii cieplnej.

Znane liczniki ciepła służą, przede wszystkim do określania energii cieplnej pobranej przez użytkownika z sieci ciepłowniczej, która to energia służy do ogrzewania budynków oraz do zaopatrywania użytkowników w ciepłą wodę. Odbiorca ciepła nie płaci za dostarczoną energię cieplną, tylko za pobraną energię cieplną. Dostawca ciepła jest zatem zainteresowany tym, by ilość dostarczanej energii była zbliżona do pobieranej energii cieplnej.

Ze szwajcarskich opisów patentowych CH-PS 638 043, CH-PS 637 476 i CH PS 637 475 znane są propozycje, by zamiast pobranej energii cieplnej zapisywać kumulacyjnie wartość, mnożyć pobraną energię cieplną sposobem ciągłym przez współczynnik wagowy, przy czym zapisana wartość służy bezpośrednio do określenia ceny. Ten współczynnik wagowy zależy od różnicy temperatur pomiędzy dopływem a powrotem. W ten sposób zostaje uwidocznione, czy energia cieplna była pobierana, w sposób oszczędny.

We francuskim opisie patentowym FR 2.461.938, odpowiadającym szwajcarskiemu opisowi patentowemu CH-PS 638.043, opisano licznik ciepła do określania energii cieplnej zużywanej zarówno przez jednego odbiorcę ciepła jak i wspólnie przez kilku odbiorców ciepła. Chociaż przy tym znanym liczniku ciepła niewykorzystana energia cieplna jest opłacana według taryfy dotyczącej rzeczywiście wykorzystanej energii cieplnej oraz istnieje · możliwość powiadamiania alarmem o uszkodzeniach lub próbach oszustwa, nie ma możliwości ingerencji w zwyczaje odbiorców dla oszczędnego pobierania energii cieplnej.

Zadaniem wynalazku było opracowanie licznika ciepła, który przetwarza dane dotyczące energii cieplnej z sieci ciepłowniczej i przygotowuje je do odczytania lub do dalszego przetworzenia, tak żeby dostawca oraz odbiorca ciepła mogli eksploatować swe urządzenia oszczędnie pod względem energetycznym.

U podstaw wynalazku leżało zadanie umożliwienia odbiorcom ciepła w prosty sposób osiągania oszczędnego zużycia energii cieplnej a wytwórcy ciepła oszczędnej instalacji, poprzez umożliwienie zmniejszenia udziału niewykorzystanej energii cieplnej krążącej w instalacji.

Według wynalazku licznik ciepła do określania zużycia energii cieplnej ma co najmniej dwie komórki pamięci, w jednej z których zapamiętywana jest skumulowana ilość energii E, i ma co najmniej drug^ą komórkę pamięci dodatkowego określania energii cieplnej E₂ przechodzącej przez odbiornik ciepła, ale przez niego nie wykorzystanej, która jest oznaczana ze zmierzonych wartości odnoszonych do minimalnej możliwej wartości zadanej temperatury p^{owrotu TR}zad. ... . ...

Wymieniony licznik ciepła w pierwszej komórce pamięci określa też ilość energii cieplnej F, przechodzącą przez odbiornik ciepła, dla której różnica AT pomiędzy temperaturą dopływu Tv a wartością rzeczywistą temperatury powrotu Tr jest niniejsza od wartości AT_p, natomiast w drugiej komórce pamięci określa ilość energii cieplnej F₂ przechodzącą przez odbiornik ciepła, dla której różnica AT pomiędzy temperaturą dopływu Tv a wartością rzeczywistą Tr temperatury powrotu jest większa niż lub równa wartości ATp.

Wartość ATpjest obliczana przez komputer jako

T_p = L - ^TR_Zad- AT¹,, przy czym TR^jest ustawioną na stałe zadaną temperaturą powrotu, a AT, oznacza stałą lub zmniejszającą się w funkcji wejścia sterującego różnicę temperatur.

177 495

W liczniku dodatkowa komórka pamięci magazynuje mierzoną w określonym przedziale czasowym maksymalną wartość objętości przepływu V_[m.

Licznik według wynalazku może posiadać kilka zestawów komórek pamięci kontrolowanych przez zegar zgodnie z ustalonym z góry programem czasowym i/lub przez wejście sterujące, które steruje określony zestaw komórek pamięci do chwilowego zapamiętania zmierzonych wartości ilości energii cieplnej E„ E₂; F„ F₂ i/lub wartości przepływu V_max. Ponadto, licznik może posiadać kilka zestawów komórek pamięci oddzielnie określających skumulowane w wyznaczonych okresach wartości ilości energii cieplnej E, E2; F„ F2 i/lub wartości przepływu Vma dla każdego okresu i może posiadać wyjście przekazujące różnicę AT do regulatora grzania i/lub nadrzędnego aparatu i/lub wyjścia do przekazywania chwilowej objętości przepływu ν^_Λ.

Licznik ten może być stosowany przy urządzeniu posiadającym regulator ciepła tak, aby licznik przekazywał różnicę AT na odbiorniku ciepła do regulatora grzania, który steruje odbiornikiem ciepła w taki sposób, aby ta różnica AT była możliwie duża.

Rozwiązanie według wynalazku w prosty sposób umożliwia odbiorcom ciepła osiąganie oszczędnego zużycia ciepła a wytwórcy ciepła budowę instalacji na rzeczywiście wykorzystywaną ilość ciepła. Licznik ciepła określa nie tylko ilość doprowadzanej energii cieplnej i niewykorzystanej energii cieplnej, ale również rozdział na wykorzystaną i niewykorzystaną energię cieplną. Przykładowo energia cieplna do ogrzewania pomieszczeń może być z jednej strony wykorzystywana oszczędnie a z drugiej strony marnotrawnie niezależnie od tego czy temperatura w pomieszczeniach wynosi przeciętnie 19°C czy np. 24°C. Niezależnie od kumulatywnych środków określania energii cieplnej wynalazek zapewnia, że indywidualnemu odbiorcy ciepła zwracana jest uwaga na sposób korzystania z energii cieplnej bezpośrednio poprzez jego licznik ciepła lub przez operatora sieci przesyłowej. Dla operatora jest bardziej opłacalne, gdy udział niewykorzystanej energii jest mały, ponieważ w przeciwnym razie ilość dostarczanej energii przekracza granice przepustowości sieci przesyłowej lub np. urządzenia do wytwarzania przesyłanego ciepła. Koszty rozbudowy sieci przesyłowej lub urządzenia wytwarzającego ciepło są często ponad proporcjonalnie większe od uzyskiwanych korzyści. Ponadto dla operatora jest nieopłacalne pompowanie nośnika ciepła przez przewód powrotny sieci.

Wynalazek jest dokładniej pokazany w przykładzie wykonania na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przewód sieci ciepłowniczej z licznikiem ciepła, a fig. 2 przedstawia licznik ciepła i regulator grzania.

Na fig. 1 pokazano przewód doprowadzający 1 i przewód powrotny 2 sieci ciepłowniczej, które są połączone z wejściem 3 i wyjściem 4 wymiennika ciepła 5. W przewodzie powrotnym 2 za wyjściem 4 wymiennika ciepła 5 wbudowany jest licznik 6 energii cieplnej. Licznik 6 określa w znany sposób przepływające przez niego objętości Vm nośnika ciepła w sieci ciepłowniczej oraz za pomocą odpowiednio umieszczonych czujników temperatury 7 i 8 temperatury rzeczywiste T_vi Rr _B przewodu doprowadzającego 1 i przewodu powrotnego 2. Jeżeli licznik ciepła 6 jest zamontowany w przewodzie powrotnym 2, wówczas czujnik temperatury 8 może być częścią licznika ciepła 6. Licznik ciepła 6 ma co najmniej dwie komórki pamięci 9 i 10. Fakultatywnie stosowane są dalsze komórki pamięci 11 i wejście sterujące 12. Ponadto licznik ciepła 6 zawiera wskaźnik 13.

W pierwszym wykonaniu komórka pamięci 9 służy w znany sposób do zapisywania skumulowanej energii E„ to znaczy całki po czasie t

E, = ,f\'m(x)*[Tv(x)/T_Rr₂ (x)]«k(Tv,T_Rr₂)dX to gdzie k oznacza współczynnik cieplny, t₀ oznacza dowolny określony punkt w czasie, np. początek okresu rozliczeniowego, a t oznacza aktualny czas. Współczynnik cieplny k zależy na ogół od temperatury Tv przewodu doprowadzającego, temperatury Tr przewodu powrotnego i temperatury T_N nośnika ciepła w miejscu pomiaru przepływu: k = k(Tv Tr , T_N). W wybranym przykładzie obowiązuje Tn = T_R Z reguły współczynnik cieplny k obliczany m 495 jest przez interpolację z wartości zapisanych tabelarycznie w liczniku ciepła 6 w funkcji rzeczywistych temperatur T_v i T_Rrz.

Komórka pamięci 10 służy do przechowywania wielkości E₂, która jest miarą niewykorzystanej energii, wprawdzie transportowanej poprzez wymiennik ciepła 5, ale nie pobranej z sieci ciepłowniczej. Ta niewykorzystana energia E₂ jest proporcjonalna do różnicy temperatur pomiędzy zmierzoną temperaturą rzeczywistą powrotu Tr _rz a minimalną możliwą zadaną temperaturą powrotu Tr,,^

E₂ = t ^_m(x)*T^Rr2X^Rz_Jd(^x)]*^kT^^,TrRz₁d)(k *0

Zadana temperatura powrotu Tr _zad jest ustalana jako wartość z góry określona lub jest parametryzowana poprzez ewentualnie istniejące wejście sterujące 12. Określenie tej niewykorzystywanej energii E2 ma tę zaletę, że dostawca energii cieplnej otrzymuje dane o tym, czy użytkownik sprawnie wykorzystuje dostarczoną energię cieplną E,. Kiedy mianowicie kilku użytkowników ma wysoki udział niewykorzystywanej energii E2, może to powodować problemy z wydajnością sieci ciepłowniczej. Przez odpowiednie środki oddziaływania dostawców ciepła na takich użytkowników lub też przez odpowiednie ustalenie ceny dostawca ciepła może osiągnąć optymalną eksploatację swej sieci ciepłowniczej i uniknąć przez to niepotrzebnej i drogiej rozbudowy sieci. Ponadto można zastosować zobrazowywanie chwilowego udziału niewykorzystywanej energii cieplnej w stosunku do chwilowej pobieranej energii cieplnej przykładowo procentowo lub przez położenie kolumny na urządzeniu wskaźnikowym 13. Wskazanie takie jest interesujące przede wszystkim dla użytkowników energii cieplnej.

W drugim wykonaniu obie komórki pamięci 9 i 10 służą do zapisania odpowiednich ilości F, i F2 energii cieplnej, przy czym rozróżnia się przy pobieraniu, czy różnica AT pomiędzy temperaturą dopływu Tv a temperaturą rzeczywistą powrotu Tr jest mniejsza czy większa niż uprzednio określona wartość AT_p. Pobierana energia cieplna jest zatem zawsze wtedy sumowana z zawartością komórki pamięci 9, gdy różnica AT jest mniejsza niż wartość AT_p. Jest ona natomiast dodawana do zawartości komórki pamięci 10, kiedy różnica AT jest większa lub równa wartości ATp. Obowiązuje zatem t

Et = Jv_m (x) * [Tv (x) - Tr (x)] * k(Tv, Trz )dx dla czasów x, gdzie AT < ATp to t

^E2 = J^vm (x) * t^Tv V x) - Tr (x)j 3 5k(TT_v, Tr zdd dda czzsów x, gdzże ATT > ATp to

W sieci ciepłowniczej temperatura dopływu Tv rzadko jest wielkością stałą, ale zależy od różnych czynników, takich jak miejsce, warunki pogodowe, zapotrzebowanie poszczególnych użytkowników na ciepło itd. Przykładowo temperatura dopływu Tv na wyjściu z centralnej ciepłowni sieci ciepłowniczej przy zimnej pogodzie wynosi 100°C, przy ciepłej pogodzie 80°C, natomiast wartości u użytkowników bardziej oddalonych od centralnej ciepłowni mogą być o kilka stopni niższe. Wartość ATp jest zatem korzystnie ciągle tworzona w funkcji temperatury doprowadzania Tv, tak że obowiązuje ATp = f(T_v). Przykładowo funkcja f(T_v) może być taka, że f(T_v) = Tv_ TRzad - AT„ przy czym AJ\ stanowi wartość stałą, ale zmienianą. W ten sposób możliwe jest kumulowanie pobieranej energii cieplnej w komórce pamięci 9, jeżeli różnica pomiędzy wartością rzeczywistą a wartością zadaną temperatury powrotu jest większa niż ustawiona wartość AT„ albo w komórce pamięci 10, jeżeli różnica pomiędzy wartością rzeczywistą a wartością, zadaną temperatury powrotu jest mniejsza lub równa ustawionej wartości AT_P Szczególnie wygodny licznik ciepła 6 ma wejście sterujące 12, poprzez które w każdej chwili można na nowo ustawić parametr AT_P Skumulowana ilość energii cieplnej E, otrzymywana jest przez dodanie wartości F, i F2:

^E1 — ^F1+ ^F2

177 495

Ze względu na przepisy prawne może być konieczne, aby skumulowana energia cieplna E, była odkładana w przewidzianej komórce pamięci, np. w komórce pamięci 9. Możliwe jest jednak również zamiast zapamiętywania wartości F,i F₂ i obliczania energii cieplnej E,, zapamiętywanie energii cieplnej E, i wartości F„ w razie potrzeby obliczanie wartości F₂. W korzystnym przykładzie realizacji licznika ciepła 6 na urządzeniu wskaźnikowym 13 widać, w której komórce pamięci 9 lub 10 kumulowana jest pobierana chwilowa energia cieplna.

Korzystnie w liczniku ciepła 6 przewidziana jest trzecia komórka pamięci 11 do zapamiętywania tak zwanej średniej godzinowej objętości przepływu V_h. Wartość V_h jest następnie odkładana w komórce pamięci 11 jako wartość ν,^, jeżeli wartość Vh jest większa niż istniejąca w komórce pamięci 11 wartość V_maks. Określanie maksymalnej godzinowej objętości przepływu ma w stosunku do znanego określania maksymalnej mocy godzinowej tę zaletę, że uwzględnia się również udział niewykorzystanej energii E2.

W każdym z opisanych przykładów realizacji licznika ciepła 6 wspomniane wielkości E„ E2, F„ F2I są pokazywane za pomocą urządzenia wskaźnikowego 13 i/lub możliwy jest ich odczyt za pomocą interfejsu odczytowego przykładowo na terminalu ręcznym i/lub przekazywanie poprzez szynę na urządzenie nadrzędne. Możliwe jest również zapamiętywanie w liczniku ciepła 6 wszystkich lub tylko wybranej kombinacji opisanych powyżej wartości E„ E2, F„ F2 i V_maks. , . . .

W trzecim wykonaniu przewidziano co najmniej dwa zestawy komórek pamięci. Za pomocą wbudowanego w licznik ciepła 6 programowanego zegara lub poprzez wejście sterujące 12, które jest połączone z centralą kierującą na podstawie rozkazu sterującego z centrali sterującej, ustalane jest do którego zestawu komórek pamięci dodać należy chwilowe zmierzone wartości energii i przepływu, jak np. E„ E2, F„ F2 i ν^. Przedsiębiorstwo eksploatujące sieć ciepłowniczą może w ten sposób otrzymać dane o tym, którzy odbiorcy i ile energii cieplnej pobrali w czasie, kiedy ogólnie występuje większe zapotrzebowanie na energię cieplną. Większe zapotrzebowanie na energię cieplną występuje np. w poniedziałek rano, ponieważ musi zostać ogrzanych wiele budynków biurowych, których temperatura obniżyła się podczas dni wolnych od pracy.

Inne zastosowanie wielu zestawów komórek pamięci umożliwia zapamiętywanie zmierzonych wartości energii i przepływu, takich jak ^E1, ^E2, ^F1, ^F2 i ^Vmak dla określonych okresów oddzielnie dla każdego okresu, przykładowo raz na miesiąc. Przy jednorazowych w ciągu roku odczytach licznika ciepła 6 zarówno dostawca jak i odbiorcy ciepła otrzymują informacje o tym, kiedy i w jaki sposób i ile zostało pobrane energii cieplnej. Informacje te mogą być wykorzystywane do ustalania cen. Możliwe jest np. stosowanie różnych taryf dla pory letniej z zimowej.

Aby można było odczytywać liczniki ciepła poza terenem prywatnym lub też do realizacji innych funkcji, licznik ciepła może być korzystnie połączony z nadrzędnym urządzeniem. To nadrzędne urządzenie może być częścią układu przewodów w budynku. Urządzenie nadrzędne może być również przewidziane oddzielnie do centralnego odczytywania wielu liczników ciepła. W tym celu dysponuje ono przykładowo stałą liczbę rejestrów pamięci i diod elektroluminescencyjnych, przy czym jednemu dołączonemu licznikowi ciepła przyporządkowany jest jeden rejestr pamięci i jedna dioda elektroluminescencyjna. W prostym wykonaniu licznik ciepła jest w tym celu wyposażany w moduł, który ma wejście do przekazywania skumulowanej energii E1 oraz wyjście błędu. Oba wyjścia tego modułu są przykładowo, jako połączenie międzypunktowe, połączone poprzez przewód dwużyłowy z urządzeniem nadrzędnym. Korzystnie każde wyjście jest wyposażone w sprzęgacz optyczny, który na wyjściu jest zasilany przez urządzenie nadrzędne poprzez odpowiedni przewód dwużyłowy, tak że przenoszenie informacji następuje z oddzieleniem galwanicznym i z oszczędnością energii dla licznika ciepła.

Licznik ciepła wysyła przykładowo jeden impuls dla danej energii cieplnej, który w urządzeniu nadrzędnym jest sumowany w odpowiednim rejestrze pamięci. Rejestr pamięci może być licznikiem mechanicznym, tak że skumulowana energia E1 odpowiedniego licznika ciepła może być w każdej chwili odczytana wzrokowo. Dopóki licznik ciepła pracuje bezbłędnie, wysyła on poprzez wyjście błędu ciągle impulsy, przykładowo o częstotliwości jed177 495 nego herca, które powodują, że odpowiednia dioda elektroluminescencyjna nadrzędnego urządzenia miga. Przy wystąpieniu poważnego błędu licznik ciepła zatrZymuje transmisję impulsów błędu, tak że dioda przestaje migać. Na urządzeniu nadrzędnym błąd licznika ciepła jest więc natychmiast sygnalizowany bez żadnego układu logicznego. Aktywne realizowanie transmisji błędu ma ponadto tę zaletę, że również brak zasilania licznika ciepła energią lub zwarcie przewodu dwużyłowego powoduje, że odpowiednia dioda elektroluminescencyjna przestaje migać. W szwajcarskim zgłoszeniu patentowym nr 1032/94-9 opisano układ wyjściowy ze sprzęgaczem optycznym wspomnianego wyżej rodzaju, którego pobór energii jest tak mały, że pomimo ciągłej transmisji impulsów zasilany bateryjnie licznik ciepła może pracować bez wymiany baterii przez wiele lat. Ponieważ urządzenie nadrzędne należy do układu przewodów w budynku, w razie braku impulsów na wyjściu błędu wyzwalany jest alarm.

Na fig. 2 pokazano licznik ciepła 6, który oprócz swego zadania ustalania pobranej energii cieplnej służy jako czujnik dla regulatora grzania 14 działającego na wymiennik ciepła 5. Wymiennik ciepła 6 składa się korzystnie z aparatu podstawowego 6a i nasadzanego modułu 6b, który ma pierwsze wyjście 15 do określania chwilowego przepływu objętościowego V_m i drugie wyjście 16 do określania chwilowej różnicy AT pomiędzy temperaturą T_v dopływu 1 a temperaturą T_Rra powrotu 2. Wyjścia 15 i 16 są przykładowo połączone jako połączenie międzypunktowe poprzez przewód dwużyłowy z regulatorem grzania 14. W celu galwanicznego oddzielenia korzystnie każde wyjście 15 lub 16 jest wykonane jako interfejs optyczny, który na wyjściu jest zasilany z regulatora grzania 14 poprzez odpowiedni przewód dwużyłowy. W prostym wykonaniu wartości V_m i AT są przekazywane bez kodowania w postaci pakietów impulsów, przy czym każdy impuls przedstawia określoną objętość lub określoną liczbę stopni. Czas trwania impulsu powinien być taki, aby był on bezbłędnie przenoszony przez określoną długość przewodu dwużyłowego. Korzystne okazały się przykładowo impulsy o czasie trwania 15-25 ms, które są przydzielone przerwami o takim samym czasie trwania. Przekazywanie różnicy temperatur AT 120 K trwa wtedy 3,6 - 6 s, tak że nową wartość można określić co 5 - 10 s. Przewidziano przeprowadzanie określania chwilowej objętości przepływu z większą częs'^<^:śc^i^ np. co sekundę. Wartość jednego impulsu dla chwilowej objętości Vmjest zatem określana w zależności od maksymalnego przepływu objętościowego w podobny sposób. Kolejne pakiety impulsów oddzielone są przerwami, które są wyraźnie dłuższe niż przerwa pomiędzy dwoma kolejnymi impulsami, tak że w prosty sposób można określić początek i koniec pakietu impulsów z regulatora grzania 14. Przekazywana wartość jest ponadto określana przez regulator grzania 14 przez prostą operację licznikową. Stwierdzony w liczniku ciepła 6 błąd, który nie trwał dłużej niż określony czas, nie jest rozpoznawany przez regulator grzania 14, ponieważ licznik ciepła 6 w takim przypadku przekazuje powtórnie ostatnią poprawnie ujętą wartość zmierzoną Vm lub AT. Dla dłużej trwającego błędu przewidziano, że licznik ciepła 6 przerywa przekazywanie pakietów impulsów, tak że regulator grzania 14 rozpoznaje istnienie błędu. Opisany sposób przekazywania wartości chwilowego przepływu Vm i chwilowej różnicy AT ma tę zaletę, że przekazywanie danych dotyczących regulacji może odbywać się w prosty sposób w stosunkowo krótkim czasie i z niezbędną wysoką rozdzielczością. Regulator grzania 14 jest korzystnie zaprogramowany tak, że różnica temperatur AT na wymienniku ciepła 5 jest możliwie duża, tak że udział niewykorzystanej energii E₂ przepływającej przez wymiennik ciepła 5 jest możliwie mały. Licznik ciepła 6 może również być połączony z nadrzędnym aparatem układu przewodów budynku zamiast z regulatorem grzania.

177 495

Fig. 4

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Licznik ciepła do określania zużycia energii cieplnej dostarczanej przewodem dopływowym ze źródła energii cieplnej za pośrednictwem nośnika ciepła do odbiornika energii cieplnej, od którego nośnik ciepła odprowadzany jest przewodem powrotnym, zwłaszcza do źródła energii cieplnej, który to licznik zapamiętuje ilość energii cieplnej E1 przenoszonej przez nośnik ciepła w komórce pamięci za pomocą pomiaru wartości temperatury dopływu T_v nośnika ciepła przepływającego w przewodzie dopływowym i temperatury odpływu T_R nośnika ciepła przepływającego w przewodzie powrotnym, znamienny tym, że licznik ciepła (6) ma co najmniej dwie komórki pamięci (9,10,11), w jednej z których zapamiętywana jest skumulowana ilość przepływającej energii E, i ma co najmniej drugą komórkę pamięci (10) dodatkowego określania energii cieplnej E₂ przechodzącej przez odbiornik ciepła (5), ale przez niego nie wykorzystanej, która jest oznaczana ze zmierzonych wartości odnoszonych do wartości zadanej temperatury powrotu Tr _zad.
2. 2. Licznik według zastrz. 1, znamienny tym, że licznik ciepła (6) ma co najmniej dwie komórki pamięci (9, 10, 11), w komórce pamięci (9) określa ilość energii cieplnej F_t przechodzącą przez odbiornik ciepła (5), dla której różnica AT pomiędzy temperaturą dopływu T_va wartością rzeczywistą Tr _r/ temperatury powrotu jest mniejsza od wartości AT_p natomiast w drugiej komórce pamięci (10) określa ilość energii cieplnej F2przechodzącą przez odbiornik ciepła (5), dla której różnica AT pomiędzy temperaturą dopływu Tv a wartością rzeczywistą. Tr temperatury powrotu jest większa niż lub równa wartości ATp.
3. 3. Licznik według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość ATp obliczona jest jako ATp = Tv - Tr zad - AT! przez komputer, przy czym Tr zad jest ustawioną na stałe zadaną temperaturą powrotu, a AT₁ oznacza stałą lub zmieniającą się w funkcji wejścia sterującego (12) różnicą temperatur.
4. 4. Licznik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w komórce pamięci (11) magazynowana jest maksymalna wartość objętości przepływu mierzona w określonym przedziale czasowym.
5. 5. Licznik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że posiada kilka zestawów komórek pamięci (9, 10, 11) kontrolowanych przez zegar zgodnie z ustalonym z góry programem czasowym i/lub przez wejście (12) sterujące określony zestaw komórek pamięci (9, 10, 11) chwilowego zapamiętania zmierzonych wartości ilości energii cieplnej Ε_υ E2; F, F2 i/lub wartości przepływu Ϋ,^.
6. 6. Licznik według zastrz. 5 znamienny tym, że posiada kilka zestawów komórek pamięci (9,10,11) oddzielnie określających skumulowane, w wyznaczonych okresach, wartości ilości energii cieplnej E_n E2; F_n F2 i/lub wartości przepływu dla każdego okresu.
7. 7. Licznik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że posiada wyjście (15) przekazujące różnicę AT do regulatora grzania (14) i/lub nadrzędnego aparatu i/lub wyjścia (16) przekazywania chwilowej objętości przepływu V,„.
8. 8. Licznik według zastrz. 2, przy urządzeniu posiadającym regulator ciepła, znamienny tym, że ma licznik ciepła przekazujący różnicę AT na odbiorniku ciepła (5) do regulatora grzania (14), który steruje odbiornikiem ciepła (5) utrzymując możliwie dużą różnicę AT.