PL176448B1

PL176448B1 - Nowe tripeptydy i środek farmaceutyczny

Info

Publication number: PL176448B1
Application number: PL94305009A
Authority: PL
Inventors: Paul D. Gesellchen; Robert T. Shuman
Original assignee: Lilly Co Eli
Priority date: 1993-09-14
Filing date: 1994-09-12
Publication date: 1999-05-31
Also published as: HU9402626D0; EP0643073B1; UA32556C2; SI0643073T1; CY2072B1; TW275622B; PL305009A1; GR3026115T3; NO943402D0; FI944231A; DK0643073T3; PH31655A; ZA947015B; CZ286139B6; JPH07149791A; MY112879A; CN1055698C; KR950008534A; RU2105010C1; AU674773B2

Abstract

1. Nowe tripeptydy o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza grupe o wzorze 2, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole i solwaty. 3. Srodek farmaceutyczny zawierajacy substancje czynna i znane substancje pomoc- nicze, znamienny tym, ze jako substancje czynna zawiera zwiazek o ogólnym wzo- rze 1, w którym A oznacza grupe o wzorze 2, wzglednie jego farmaceutycznie dopuszczal- ne, nietoksyczne sole i solwaty, w ilosci od 0,1 do 99,9% wagowych w przeliczeniu na mase srodka. Wzór 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku sąnowe tripeptydy i środek farmaceutyczny uzyteczne jako inhibitory trombiny.

Hamowanie trombiny osiąga się obecnie przez podawanie heparyn i kumaryn. Mechanizm działania tych substancji był przedmiotem obszernych badań. Heparyny można podawać wyłącznie pozajelitowo, a ich dawkowanie musi być ściśle kontrolowane. Kumaryny działa jąna zasadzie blokowania lub hamowania tworzenia się protrombiny i dla uzyskania ich maksymalnej skuteczności musi upłynąć po ich podawaniu pewien okres czasu. Heparyny, jak i kumaryny są skutecznymi lekami przeciwkrzepliwymi, jednak istnieje zapotrzebowanie na takie leki przeciwtrombinowe, które działałyby szybko, zapobiegając tworzeniu się skrzepimy i nie przeszkadzałyby działaniu plazminy rozpuszczającej krzepliny już istniejące.

Nieoczekiwanie okazało się, że zapotrzebowanie to spełniają nowe tripeptydowe związki według wynalazku, to jest (1R,4aR,8aR)-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydroizochinolino-1-karbonylo-(L)-proplinylo-(L)-argininoaldehyd o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza grupę o wzorze 2, oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne, nietoksyczne sole i solwaty.

Działanie związku o wzorze 1 jest niespodziewanie znacznie silniejsze odjego enancjomeru 4aS,8aS, toteż jest on wyjątkowo silnie działającym inhibitorem trombiny, użytecznym jako środek przeciwkrzepliwy i środek przeciw zakrzepom z zatorami. Związek ten można stosować jako środek pomocniczy w terapii aktywatorem plazminogenu tkankowego (tPA), streptokinazai urokinazą.

Środek farmaceutyczny według wynalazku zawiera substancję czynnąi znane substancje pomocnicze, a cechą tego środka jest to, że jako substancję czynną zawiera związek o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza grupę o wzorze 2, względnie jego farmaceutycznie dopuszczalne, nietoksyczne sole i solwaty.

Związek o wzorze 1 wytwarza się drogą znanej reakcji sprzęgania (patrz np. EP 0 479 489 A2; US 5250660 i US 5252566). Przykładowo kwas Cbz-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydro-1-izochiolinokarboksylowy sprzęga się z estrem L-proliny, z wytworzeniem estru Cbz-1,2,3,4,5,

6.7.8- perhydroizochinolino-1-karbonylo-Pro. Ugrupowanie estru usuwa się i Cbz-1,2,3,4,5,6,

7.8- perhvdroizochinolino-1-karbonylo-Pro sprzęga się z L-agininą, z wytworzeniem Cbz-1,2,

3.4.5.6.7.8- perhvd!Oizochinolino-1-karbonylo-Pro-Arg-laktamu z zabezpieczoną grupą aminową. Pierścień Arg-laktamu otwiera się drogąredukcji i usuwa się grupy zabezpieczające grupę aminową argininy i atom azotu w ugrupowaniu perhydroizochinoliny, z wytworzeniem 1,2, 3 ©J.óJ^-perhydroizochinol ino-1 -karbonylo-Pro-Arg-aldehydu. Ten peptyd przeprowadza się w odpowiednią sól, np. octan lub siarczan.

Kwas 1,2,3.4.5,6,7.8-perhydiO-1-izochinolinokarboksylowy wytwarza się łatwo przez uwodornienie kwasu 1 -izochinolinokarboksylowego w etanolu lub innym odpowiednim alkoholu, w obecności 5N kwasu solnego lub innego odpowiedniego mocnego kwasu organicznego,

176 448 nad 5% Rh/Al203 lub innym odpowiednim katalizatorem, pod ciśnieniem około 3447,5 6895 kPa, w temperaturze około 30-80°C. Jako produkty otrzy muje się kwas (1 R,4aS,8aS)-1,2,3,

4,5,6,7,8-perhydro-1-izochinolinokarboksylowy i kwas (1S,4aR,8aR)-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydro-1-izochinolinokarboksyiowy w postaci mieszaniny racemicznej. Poszczególne enancjomery można wyodrębnić przez rozdzielenie racematu znanymi sposobami. Do takich sposobów należą wytworzenie soli z optycznie czynnymi kwasami oraz wysokosprawna chromatografia cieczowa w kolumnie chiralnej.

Termodynamiczne izomery kwasu (1R,4aS,8aS)-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydro-1-izochinolinokarboksylowego i kwasu (lS,4aR,8aR)-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydro-1-izochinolinokarboksylowego otrzymuje się przez wytworzenie estrów tych kwasów i poddanie tych estrów reakcji z etanolanem sodowym w etanolu, a następnie deestryfkację powstałej mieszaniny racemicznej izomerów termodynamicznych.

Alternatywnie racemiczną mieszaninę izomerów i racemiczną mieszaninę termodynamicznych izomerów w postaci kwasów zabezpiecza się przy grupie aminowej i sprzęga z karboksy-zabezpieczoną proliną, z wytworzeniem dipeptydu. Diasteroizomery uzyskane w wyniku sprzęzenia z L-proliną rozdziela się następnie drogą krystalizacji.

Ugrupowanie estrowe zabezpieczające grupę karboksylową usuwa się następnie (odblokowanie czyli deestryfikacja) i dipeptyd w postaci wolnego kwasu sprzęga się z laktamowa postacią argininy. Sprzężony produkt arginino-laktamowy z zabezpieczoną grupą aminową poddaje się reakcji z wodorkowym środkiem redukującym, korzystnie z glinowodorkiem litowym lub tri-t-butoksyglinowodorkiem litowym, w obojętnym rozpuszczalniku lub mieszaninie rozpuszczalników·; dla przeprowadzenia redukcji pierścienia laktamowego i otrzymania tripeptydu w postaci arginino-aldehydu. Grupy zabezpieczające usuwa się znanymi sposobami, np. drogą uwodornienia z użyciem katalizatora typu metalu.

Jak to przedstawia wzór 1, asymetryczne centra proliny i arginino-aldehydu maj ąkonfigurację L.

Perhydropochodne Pro-Arg-H, w tym pochodną D-1,2,3,4,4a,5,6,7,8.8a-dekahydroizochinolinoo-1-karbonylową (pochodną perhydroizochinolino-1-karbonyIową zwaną 1>/Piq) i pochodną D-1,2,3,4,4a,5,6,7,8,8a-dekahydroizochinolino-3-karbonylową (pochodną perhydroizochinolino-3-karbonylową zwaną3-Piq) przedstawiają wzory 3 i 4.

Perhydropochodne mogą istnieć w postaci stereoizomerów cis i trans. Przykładowo D-perhydroizochinolino-l-karbonylo-L-prołilo-L-arginino-aldehyd może tworzyć parę izomerów cis (4aR,8aR) i (4aS,8aS) o wzorach 5a i 5b oraz parę izomerów trans (4aR,8 AS) i (4aS,8aR) o wzorach 6a i 6b.

Zgodnie z jednym ze znanych sposobów sprzęgania kwas o wzorze A-COOH, w którym A ma wyżej podane znaczenie i w którym atom azotujest zabezpieczony odpowiednią grupą zabezpiecząjącągrupę aminową, sprzęga się z karboksy-z^^abi^t^i^^^i^i^.^i^^i^i^.proli^inąz wytworzeniem dipeptydu. Ugrupowanie estrowe zabezpieczające karboksyl w reszcie proliny usuwa się i wolny kwas sprzęga się z argininaw postaci laktamu, co przedstawia schemat, na którym P oznacza grupę zabezpiecząjącągrupę aminową. Laktamowy produkt reakcji redukuje się glinowodorkiem litowym w obojętnym rozpuszczalniku dla rozszczepienia pierścienia laktamowego i otrzymania tripeptydu w postaci arginino-aldehydu o wzorze A(C=O)-Pro-Arg(P)-H, w którym Arg(P)-H to amino-zabezpieczone ugrupowanie arginino-aledhydu. Laktamową postać argininy otrzymuje się drogą wewnątrzcząsteczkowego sprzężenia amino-zabezpieczonej argininy {Arg-OH], Przykładowo Boc-Arg(Cbz)OH o wzorze 7 przeprowadza się aktywny ester, np. aktywny mieszany bezwodnik, działaniem chloromrówczanu, np. chloromrówczanu etylu do izobutylu. Estryfikację prowadzi się w obecności ΙΙΙ-rz.aminy, takiej jak N-metylomorfolina. Dodanie mocniejszej ΙΙΙ-rz.aminy, takiej jak trietyloamina, powoduje wewnątrzcząsteczkowe zacylowanie z wytworzeniem laktamu diaminozabezpieczonej argininy o wzorze 8.

Przed reakcją sprzęgania z A(C=00)=Pro-OH zabezpieczającą grupę Boc usuwa się selektywnie działaniem kwasu trifluorooctowego, z wytworzeniem żądanej wolnej grupy aminowej.

176 448

Sprzęganie związku o wzorze ACCOH z estrem proliny prowadzi się po uprzednim zabezpieczeniu grupy aminowej aminokwasu. Do grup zabezpieczających powszechnie stosowanych w celu czasowej ochrony grupy aminowej należątakie grupy jak alkoksyl, alkenyloksyl, cykloalkoksyl i aryloksykarbonyl, np. etoksykarbonyl, t-butoksykarbonyl (Boc), cyklohekslyoksykarbonyl, adamantyloksykarbonyl, trichloroetoksykarbonyl, benzyloksykarbonyl (Cbz), difenylometoksykarbonyl, itp. Jako ugrupowanie estrowe zabezpieczające karboksyl proliny podczas sprzęgania można stosować dowolne grupy zabezpieczające powszechnie używane w tym celu i dające się łatwo usunąć, np. t-butyl, benzyl, p-nitrobenzyl, p-metoksybenzyl, difenyłometyl, trichloroetyl, fenacyl lub trialkilosililowe ugrupowania estrowe. W reakcji sprzęgania stosuje się zabezpieczające prolinę ugrupowanie estrowe dające się usunąć w warunkach, w których grupa zabezpieczająca grupę aminową pozostaje nietknięta. Tak więc grupa zabezpieczająca grupę aminową w związku o wzorze ACOOH pozostaje na miejscu i pełni swą rolę podczas sprzęgania z arginino-laktamem.

Grupy perhydrobicykliczne wytwarza się drogą uwodornienia częściowo zredukowanych lub nienasyconych kwasów znanymi sposobami. Przykładowo kwas 1,2,3,4-tetrahydroizochinolino-1karboksylowy uwodornia się nad tlenkiem platyny w takim rozpuszczalnikuj ak etanol lub kwas octowy, z wytworzeniem kwasu perhydro(dekah.ydro)hydroizochinoliino-1 -karboksylowego. Perhydrokwasy stosuje się następnie w sposób opisany powyżej w reakcji acylowania estru proliny. Przykładami takich perhydro-pochodnych o wzorze 1 sąN-(D-dekahydro- izochinolino-1-karbonylo)-a-prolilo-a-argininoaldehyd i N-(D-dekahydroizochinolino-3 -karbonylo)-L-prolilo-L-argininoaldehyd.

W wyniku wyżej opisanego procesu uwodornienia otrzymuje się wspomnianą mieszaninę stereoizomerów cis i trans, przy czym izomer cis tworzy się w większej ilości.

Przykładowo powstają:

D-1-(4aS,8aS)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H, D-1-(4aR,8aR)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H,

D-l-(4aS,8aR)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H, D-l-(4aR,8aS)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H,

D-3-(4aS,8aS)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H, D-3-(4aR,8aR)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H,

D-3-(4aS,8aR)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H i D-3-(4aR,8aS)-Piq-(L)-Pro-(L)-Arg-H.

Wyżej opisane reakcje sprzęgania prowadzi się w niskiej temperaturze, korzystnie od -20°C do 15°C, w rozpuszczalniku obojętnym, takim jak dimetyloformamid, dimetyloacetamid, tetrahydrofuran, chlorek metylenu, chloroform, itp. Na ogół w przypadku użycia aktywnego estru acylującego kwasu stosuje się bezwodne warunki reakcji.

Związki według wynalazku najkorzystniej wyodrębnia się w postaci addycyjnych soli z kwasami. Do farmaceutycznie dopuszczalnych soli tripeptydów według wynalazku należą addycyjne sole z kwasami utworzone w reakcji z kwasami nieorganicznymi lub kwasami karboksylowymi. Przykładami odpowiednich kwasów nieorganicznych są kwasy chlorowcowodorowe, takie jak kwas solny i bromowodorowy, kwas fosforowy i kwas siarkowy. Do odpowiednich kwasów karboksylowych należą kwas octowy, kwas propionowy, kwas malonowy, kwas meleinowy, kwas cytrynowy, kwas bursztynowy·', kwas jabłkowy', kwas benzoesowy, kwas fumarowy, itp. Addycyjne sole z kwasami wytwarza się znanymi sposobami, np. drogą zobojętnienia kwasem związku o wzorze 1 w postaci wolnej zasady. Korzystnymi addycyjnymi solami z kwasami są siarczany i chlorowodorki. Oprócz soli farmaceutycznie dopuszczalnych można wytwarzać także inne addycyjne sole związków o wzorze 1 z kwasami, stosowane do wyodrębniania i oczyszczania peptydów, przykładowo sulfoniany utworzone w reakcji z takimi kwasami jak kwas metanosulfonowy, kwas n-butanosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy i kwas naftalenosulfonowy.

Korzystny sposób wyodrębniania i oczyszczania związków według wynalazku, a jednocześnie wytwarzania korzystnych, trwałych soli, opisano w US 5250660. Obejmuje on preparatywne oczyszczanie drogą chromatografii z odwróconymi fazami C₁₈. Faza wodna zawiera kwas octowy lub solny w stężeniu około 0,01-0,05% oraz acetonitryl, tetrahydrofuran, metanol lub inny odpowiedni rozpuszczalnik jako składnik organiczny. Wartość pH wodnego eluentu doprowadza się do około 4-6, przy czym dokładna wartość pH zależy od danego peptydu, z użyciem za176 448 sadowej żywicy, np. Bio-Rad AG-1X8 w postaci hydroksylowej. Po regulacji odczynu roztwór soli tripeptydu, np. siarczanu lub chlorowodorku, liofilizuje się, z wytworzeniem oczyszczonej soli w postaci suchego proszku. Przykładowo siarczan 1-(1R,3aR,8AR)-Piq-L-Pro-L-Arg-H zanieczyszczony epimerycznym siarczanem D-Arg-H rozpuszcza się w wodzie i roztwór wprowadza się na kolumnę Vydac C₁₈ RPHPLC 5 cmx 50 cm. Stosuje się 2-20% gradient B (A = 0,01% H2SO4; B - acetonitryl) w ciągu 10 godzin. Frakcje zawierające żądany produkt (według RP-HPLC) łączy się ich odczyn doprowadza do około 5,0-4,5 z użyciem żywicy Bio-Rad AG- 1X8 w postaci hydroksylowej i po przesączeniu roztworu liofilizuje się go, w wyniku czego otrzymuje się czysty siarczan 1 -(1R,4aR,8aR)-Piq-L-Pro-L-Arg-H.

Związki według wynalazku mogą tworzyć solwaty z wodą i powszechnie stosowanymi rozpuszczalnikami organicznymi, przy czym one również są objęte zakresem wynalazku.

Związki według wynalazku uważa się za inhibitory trombiny działające selektywnie wobec proteinaz i białek nieenzymowych biorących udział w procesie krzepnięcia krwi i nie wpływające w znaczącym stopniu na naturalnązdolność organizmu do lizy skrzeplin (związki te mają niewielkie działanie hamujące fibrynolizę). Uważa się ponadto, iż ta selektywność umożliwia ich stosowanie obok środków rozpuszczających skrzepliny bez znaczącego oddziaływania na ich działanie rozpuszczające skrzepliny i fibrynolizę.

Związki o wzorze 1 selektywnie hamują działanie trombiny w organizmie ssaków (ludzi i zwierząt), co można zademonstrować in vitro w teście hamowania aktywności amidazowej trombiny. W tabeli przedstawiono wartości pozornej stałej równowagi (Kass) dla współoddziaływania badanego związku (inhibitora) i trombiny. Dane te uzyskano w teście, w którym trombina hydrolizuje chromogeniczny substrat, N-benzoilo-D-fenyloalanylo-L-walilo-L-arginylop-nitroanilid. Test prowadzono w 50 μ buforu (0,03M Tris, 0,15MNaCl, pH 7,4) z 25 pl roztworu ludzkiej trombiny (oczyszczona ludzka trombina, Enzyme Research Laboratories, South Bend, Indiana, 8 jednostek NIH/ml) i 25 pl badanego związku w rozpuszczalniku (50% wodny roztwór metanolu, objętościowo). Po dodaniu 150 pl wodnego roztworu substratu chromogenicznego mierzono szybkość hydrolizy substratu monitorując uwalnianie p-nitroaniliny przy 405 nm. Krzywe wzorcowe otrzymano wykreśliwszy zależność szybkości hydrolizy od stężenia wolnej trombiny. Wartości szybkości hydrolizy w obecności badanego związku przeliczano na wartości “wolnej trombiny” z użyciem tych krzywych wzorcowych. Ilość trombiny związanej z badanym związkiem obliczano przez odjęcie ilości wolnej trombiny zaobserwowanej w danej próbie od znanej początkowej ilości trombiny w tej próbie. Ilość wolnego inhibitora w danej próbie obliczano przez odjęcie liczby moli związanej trombiny od liczby moli dodanego inhibitora (badanego związku).

Wartości Kass to hipotetyczna stała równowagi reakcji pomiędzy trombiną i badanym związkiem o wzorze 1 (I):

Trombina + I Trombina -1 [Trombina I] ^^aSS [(Trombina) χ (I)]

Wartość Kass oblicza się dla pewnego zakresu stężeń badanych związków i wartość średnią wyraża się w litrach na mol.

Zastosowawszy tok postępowania opisany powyżej dla ludzkiej trombiny, lecz z użyciem innych proteaz serynowych układu krzepnięcia krwi ludzkiej i proteaz serynowych układu fibry nolizy oraz odpowiednich, podanych poniżej chromogenicznych substratów, wyznaczono selektywność badanych związków według wynalazku wobec proteaz serynowych czynnika krzepnięcia i fibrynolitycznych proteaz serynowych, potwierdzając brak oddziaływania tych badanych związków na fibrynolizę skrzeplin surowicy krwi ludzkiej.

Ludzki czynnik Xa zakupiono w Enzyme Research Laboratories, South Bend, Indiana. Chromogeniczny substrat, N-benzoilo-Ile-Glu-Gly-Arg-p-nitroanilid (dla czynnika Xa) zaku6

176 448 piono w KabiVitrum, Sztokholm, Szwecja i w Midwest Biotech, Fishers, Indiana. Trypsynę bydlęcą zakupiono w Worthington Biochemicals, Freehold, New Jersey. Chromogeniczny substrat dłatrombiny ludzkiej, N-benzoilo-Phe-Val-Arg-p-nitroanilid, zsyntetyzowano wyżej opisanym znanym sposobem sprzęgania peptydów, z użyciem handlowych reagentów, względnie zakupiono w Midwest Biotech, Fishers, Indiana.

Ludzką plazminę zakupiono w Boehringer Manndeim, Indianapolis, Indiana, a nt-PA zakupiono w American Diagnostica, Greenwich, Connecticut. Chromogeniczny substrat plazminy, H-D-Val-Leu-Lys-p-nitroanilid, i substrat aktywatora plazminogenu tkankowego (t-PA), H-D-Ile-Pro-Arg-p-nitroanilid, zakupiono w KabiVitrum, Sztokholm, Szwecja.

W powyższych wzorach chromogenicznych substratów trójliterowe symbole Ile, Glu, Gly, Pro, Arg, Phe, Val, Leu i Lys oznaczają aminokwasy, odpowiednio izoleucynę, kwas glutaminowy, glicynę, prolinę, argininę, fenyloalaninę, walinę, leucynę i lizynę.

W ponizszej tabeli podano wartości Kassa (xI0⁶), uzyskane wymienionych w niej związków

Tabela

Nr przykładu	Budowa związku	Hamowanie
Ludzka trombina	Trypsyna	Plazmina	Xa	ntPA
I	2	3	4	5	6	7
I	wzór 9 4 D-l-[4aR,8aR] Piq-Pro-Arg-H	1600	67	1,26	12,2
II	wzór I0 I l-[4aS,8aS] Piq-Pro-Arg-H	I40	I8	0,74	4,73
III	wzór 11 2 D-I-[4aS,8aS] Piq-Pro-Arg-H	358	12	1,45	1,44	0,03
IV	wzór I2 3 L-1-[4aR,8aR] Piq-Pro-Arg-H	6,8	1,4	0,12	0,15	0,002

Jak wynika z danych podanych w tabeli, związki według wynalazku selektywnie hamują tworzenie się skrzeplin bez wyraźnego oddziaływania na naturalnązdolność rozpuszczania skrzepli^ wykazywaną przez organizm, np. związki te mają słabe działanie hamujące fibrynolizę.

W celu zahamowania tworzenia się skrzeplin krwi podaje się ssakowi, człowiekowi lub zwierzęciu, przeciwkrzepliwie skuteczną, nietoksyczną, dawkę związku o wzorze I, doustnie, pozajelitowo, np. drogą wlewu dożylnego (iv, domięśniowo (im) lub podskórnie (sc).

Przeciwkrzepliwie skuteczna, nietoksyczna dawka związku o wzorze I wynosi około 5-I000 mg. Dawkowanie może zmieniać się, np. profilaktycznie podaje się dawkę dziennąpojedynczą lub dawkę dzienną w 3-5 dawkach podzielonych. W przypadku stanów krytycznych związek według wynalazku podaje się drogąwlewu iv z prędkość iąokoło 0,1-1 mg/kg/godzinę.

Przy podawaniu doustnym dawka związku według wynalazku wynosi około 0, I -20 mg/kg i można ją podawać raz lub więcej razy w ciągu 24 godzin. Korzystnie ta dawka wynosi 0,5-5 mg/kg i podaje się jądo 4 razy w ciągu 24 godzin: Związki według wynalazku można podawać doustnie w · postaci tabletek, kapsułek, itp.

176 448

Związki według, wynalazku można także podawać wraz ze środkami rozpuszczającymi skrzepliny, np. aktywatorem plazminogenu tkankowego (tPA), zmodyfikowanym tPA, streptokinaząlub urokinazą. W przypadku utworzenia skrzepliny i częściowego lub całkowitego zablokowania żyły lub tętnicy stosuje się zwykle środki rozpuszczające skrzeplinę. Związek według wynalazku można podać wraz z takim środkiem lub po nim, dla zapobiegnięcia powtórnemu utworzeniu się skrzepliny.

Środkom farmaceutycznym według wynalazku można nadać postać znanych preparatów farmaceutycznych. Do celów podawania doustnego związkom według wynalazku nadaje się postać kapsułek żelatynowych lub tabletek, które mogą zawierać takie zarobki jak spoiwa, środki smarujące, dezintegratory, itp. Do celów podawania pozajelitowego związki według wynalazku łączy się z farmaceutycznie dopuszczalnymi rozcieńczalnikami, np. solą fizjologiczną (0,9%), 5% dekstrozą, roztworem Ringera, itp.

Związkom według wynalazku można nadawać formę postaci dawkowanych zawierających około 0,1-1000 mg substancji czynnej. Korzystnie związek ma postać farmaceutycznie dopuszczalnej soli, np. siarczanu, octanu lub fosforanu. Przykładowe postacie dawkowane zawierają 5 mg związku według wynalazku, w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli, np. siarczanu (1 R,4aR,8aR)-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydroizochinolino-1-karbonylo-(L)-proplinylo-(L)-argininoaldehydu, w wyjałowionej 10 ml szklanej ampułce. Inna postać dawkowana zawiera 10 mg związku według wynalazku w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli, np. siarczanu (1R.4aR,8aR)-1,2,3,4,5,6,7,8-perhydroizochinolino-1-karbonylo-(L)-prolin.ylo-(L)-argininoaldehydu w 20 ml izotonicznej solanki w wyjałowionej szklanej ampułce. Korzystny preparat środka farmaceutycznego według wynalazku zawiera 5-10 mg siarczanu (1R,4aR,8aR)-1,2,3,4,5,

6,7,8-perhydroizochinolino-1 -karbonylo-(L)-proplinylo-(L)-argininoaldehydu w wyjałowionej ampułce.

Związki według wynalazku można podawać różnymi drogami, w tym doustnie, doodbytniczo, poprzez skórę, podskórnie, dożylnie, domięśniowo i donosowo, przy czym korzystnie przed podaniem nadaje się im postać preparatów przez połączenie z farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikami, rozcieńczalnikami i zarobkami. W takich preparatach znajduje się 0,1-99,9% wagowych substancji czynnej w przeliczeniu na masę preparatu. Określenie “farmaceutycznie dopuszczalne” nośniki, rozcieńczalniki i zarobki oznaczają substancje kompatybilne z innymi składnikami preparatu i nieszkodliwe dla pacjenta przyjmującego lek.

Preparaty środków farmaceutycznych według wynalazku wytwarza się znanymi sposobami i z użyciem łatwo dostępnych składników. Substancję czynną zazwyczaj miesza się z nośnikiem, rozcieńcza nośnikiem lub umieszcza się ją w nośniku, który może mieć postać kapsułki, saszetki, papierka lub innego pojemnika. Gdy nośnik służy jako rozcieńczalnik, może mieć on postać substancji stałej, półstałej lub ciekłej, działającej jako podłoże. Preparaty mogą mieć formę tabletek, pigułek, proszków, pastylek podjęzykowych, eliksirów, suspensji, emulsji, roztworów, syropów, aerozoli (w stałym lub ciekłym środowisku), twardych lub miękkich kapsułek żelatynowych, jałowych roztworów do wstrzyknięć, jałowo pakowanych proszków, czopków, itp.

Preparatom można ponadto nadać postać szybko, powoli lub w sposób opóźniony uwalniającą substancję czynną do organizmu pacjenta.

Wynalazek ilustruj ąponiższe przykłady, w których wartości Rf określano drogą chromatografii cienkowarstwowej na żelu krzemionkowym (Kieselgel 60F-254 (Merck, Darmstrad), z użyciem następujących układów rozpuszczalnikowych:

(A) chloroform-metanol-kwas octowy, 135:15:1 (objętościwo) (B) octan etylu-kwas octowy-absolutny etanol, 90:10:10 (objętościwo) (C) chloroform-metanol-kwas octowy, 90:30:5 (objętościowo) (D) octan etylu-heksany, 30:70 (objętościwo).

176 448

Wy sokosprawnąchromatografię cieczową. (HPLC) prowadzono następującymi metodami:

Metoda 1. Waters 600 E, kolumna Vydac C₁₈ z odwróconymi fazami 0,46 cm x 10 cm. Chromatogram monitorowano z użyciem LDC przy 220 nM. Eluent: gradientowo A = 0,01M octan amonowy i B = acetonitryl.

Metoda 2. FPLC z użyciem kolumny PepRPC 0,5 cm x 5,0 cm. Chromatogram monitorowano z użyciem Pharmacia UV-M przy 214 nM. Eluent: gradientowo A = 0,01M octan amonowy lub B = acetonitryl.

Skróty stosowane w przykładach mają następujące znaczenie

Arg = arginina

Pro = prolina

Phg = fenyloglicyna

Boc = t-butoksykarbonyl

Bzl = benzyl

Cbz (lub z) = benzyloksykarbonyl

DCC = dicykloheksylokarbodiimid

DMF = dimetyloformamid

DMSO = dimetylosulfotlenek

FAB=MS = widmo masowe z despoipccąpod działaniem bombardowania szybkimi atomami

FD-MS = widmo masowe z desporpcją polem

THF = tetrahydrofuran

TLC = chromatografia cienkowarstwowa

Przykłady II-IX ilustrują preparaty środka farmaceutycznego według wynalazku.

Przykład. Wytwarzanie (1R,4aR,8AR)-perhydroizochinolino-1-karbonylo-Lprolilo-L-argininoaldehydu o wzorze 13.

(1) Wytwarzanie metylokarbaminiano-fenetyloaminy

W trakcie mieszania do roztworu fenetyloaminy (72,2 ml, 0,6 mola) i trietyloaminy (83 ml, 0,6 mola) w THF (500 ml) dodano powoli chloromrówczanu metylu (46,2 ml, 0,6 mola) rozpuszczonego w THF (50 ml). Mieszaninę reakcyjną mieszano jeszcze przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej, po czym dodano eteru dietylowego (2 litry) i 1N HCl (800 ml). Fazę organiczną przemyto wodą, wysuszono (MgSO₄), przesączono i przesącz zatężono pod próżnią. Otrzymano tytułowy związek w postaci przejrzystego oleju (102 g, 95%).

(2) Wytwarzanie kwasu metylokarbaminiano-DL-1,2,3,4-tetrahydroizochinolino-1-karboksylowego

Do roztworu metylokarbaminiano-fenetyloaminy (102 g, 0,57 mola) w kwasie trifluorooctowym (300 ml) dodano kwasu glioksylowego (63 g, 0,68 mola) i całość ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 4 godziny, a następnie mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej, odparowano rozpuszczalnik i do pozostałości dodano eteru dietylowego (800 ml) i wody (100 ml). Odczyn mieszaniny doprowadzono do pH 12 z użyciem 5N NaOH i fazę wodną oddzielono. Do fazy wodnej dodano eteru dietylowego (500 ml) i roztwór zakwaszono do pH 2,5 z użyciem 5N HCl. Fazę organiczną oddzielono, wysuszono (MgSO4) i przesączono, a przesącz zatężono pod próżnią. Otrzymano czysty tytułowy związek w postaci olej (107 g, 80%). FAB-MS 236 (MH⁺).

(3) Wytwarzanie estru t-butylowego kwasu metylokarbaminiano-DL-1,2,3,4-tetrahydroizochinolino-1 -karboksylowego

W trakcie mieszania do ochłodzonego (0°C) roztworu kwasu metylokarbaminiano-DL-1,2,3,4-tetrahydroizochinolino-1-karboksylowego (15 g, 0,45 mola) w CH₂Cl₂ (200 ml) dodano t-butanolu (52 ml, 0,54 mola), 4-dimetyloaminopirydyny (10 g) 0,08 mola) i DCC (92 g, 0,45 mola). Po 2 godzinach w 0°C i 24 godzinach w temperaturze pokojowej rozpuszczalnik usunięto pod próżniąi do pozostałości dodano octanu etylu (800 ml) i 1N NaHCO₈ (300 ml). Fazę or176 448 ganiczną oddzielono, przemyto kolejno wodą, 1,5N kwasem cytrynowym i wodą, po czym wysuszono ją (Mgi^O₄) i przesączono. Przesącz zatężono pod próżnią i otrzymano czysty związek tytułowy (106 g, 81%) w postaci oleju. FAB-MS 292 (MH+); TLC R_f (A) 0,61.

Analiza elementarna dla C_]6H₂1N04:

Obliczono: C 65,96 , H 7,27, N4,81

Stwierdzono: C 66,24, H 1,228, N 4,73 (4) Wytwarzanie estru t-butylowego kwasu metylokarbam.iniano-DL-1,2,3,4,6,7,8-perhydroizochinolino-1 -karboksylowego

Roztwór estru t-butylowego kwasu metylokarbaminiano-DL-1,2,3,4-tetrahydroi/.ochinolino-1-karboksylowego (105 g, 0,36 mola) w t-butanolu (800 ml) poddano w obecności 5% Rh/Al₂03 (52,5 g) działaniu wodoru pod ciśnieniem 5472 kPa w 50°C w ciągu 24 godzin. Mieszaninę reakcyjnąprzesączono przez warstwę celitu i przesącz zatężono pod próżnią. Otrzymany olej wysuszono i otrzymano czysty związek tytułowy (95,5 g, 90%). FD-MS 987 (MH+); TLC Rf (C) 0,63.

(5) Wytwarzanie estru etylowego kwasu metylokarbaminiano-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroi/ochinolino-S-1-karboksylowego i estru etylowego kwasu metylokarbaminiano-1,2,3,4, 4aR.6,7,8,8aR-perhydroi/ochinolino-R-1 -karboksylowego

Do roztworu estru t-butylowego kwasu metylokarbaminiano-DL-1 ,:2,3,4,6,7,8-perhydroizochinolino-1 -karboksylowego (81,2 g, 273 mmola) wEtOH (500 ml) dodano etanolami sodowego (21% roztwór w etanolu) (88,4 ml, 273 mmoli) i mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 24 godziny. Rozpuszczalnik organiczny odparowano pod próżniąi do pozostałości dodano octanu etylu (400 ml) i wody (100 ml). Fazę organiczną oddzielono, przemyto dwukrotnie wodą, wysuszono (MgSt^) i przesączono, a przesącz zatężono pod próżnią. Otrzymano czysty związek tytułowy w postaci oleju (70 g, 95%). FAB-MS 270 (MH+); TLC Rf (A) 0,61.

(6) Wytwarzanie kwasu metylokarbaminiano-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroizochinolino-S-1-karboksylowego i kwasu metylokarbaminiano-1.2,3,4.4aR,6,7,8,8aR-perhydroi/ochinolino-R-1 -karboksylowego

Do roztworu estru etylowego kwasu metylokarbammiano-1.2,3.4,4aS.6.7,8aS-perhydroi/ochinolino-S-1-karboksylowego i estru etylowego kwasu metylokarbaminiano-1.2.3.4. 4aR,6,7,8,8aR-perhydroizochinolino-S-1-karboksylowego (70 g, 260 mmoli) w THF (250 ml) dodano 2NNaOH (156 ml, 312 mmoli) i mieszaninę reakcyjnąmieszano w temperaturze pokojowej (30 godzin). Rozpuszczalnik organiczny odparowano pod próżmąi do pozostałości dodano eteru dietylowego (400 ml) i wody (100 ml). Fazę wodną oddzielono i dodano octanu etylu (400 ml). Odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,0 z użyciem 5N HCl. Fazę organiczną wysuszono (MgSO4) i przesączono, a przesącz zatężono pod próżnią i otrzymano przejrzysty olej. Olej poddano krystalizacji z heksanu (200 ml) i otrzymano czysty związek tytułowy (46,4 g, 74%) FAB/MS 242 (MH+); TLC Rf (A) 0,36.

Analiza elementarna dla C₁₂H₁₉NO4:

Obliczono: C 59,77, H 7,94, N 5,81

Stwierdzono: C C 5,95, H 7,88 , N 5,54.

(7) Wytwarzanie kwasu Cbz-1.2,3.4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroi/ochinolmo~S-1-karboksylowego i kwasu Cb/-1,2,3,4.4aR.6,7,8,8aR-perhydr0i/.ochίnolino-R-1-karboksylowego

W trakcie mieszania do roztworu kwasu metylokarbaminiano-1,2,3,4^8,6, 7,8.8aS-perhydroizochinolmo-S-1-karboksylowego i kwasu metylokarbaminiano-1,2,3.4. 4aR,6,7,8,8aR-perhydroizochinolino-R-1-karboksylowego (46 g, 191 mmoli) w bezwodnym CH3CN (200 ml) dodano w temperaturze pokojowej i w atmosferze gazu obojętnego roztworu jodotrimetylosilanu (62,4 ml, 440 mmoli) w CH₃CN (60 ml). Mieszaninę reakcyjną mieszano w 55°C przez 30 minut, a potem ochłodzono ją do temperatury pokojowej. Reakcję przerwano przez dodanie wody (100 ml), a potem metawodorosiarczynu sodowego (1 g). Odczyn mieszaniny reakcyjnej doprowadzono do pH 10,0 z użyciem 5N NaOH i utrzymując pH 10 z użyciem 2N

176 448

NaOH wkroplono chloromrówczanu benzylu (27,3 ml, 191 mmoli). Mieszaninę reakcyjną mieszano j eszcze przez 30 minut w temperaturze pokoj owej, po czym rozpuszczalnik organiczny odparowano pod próżnią i do pozostałości dodano eteru dietylowego (200 ml). Mieszaninę reakcyjną odstawino w temperaturze pokojowej na 2 godziny, po czym dodano octanu etylu (200 ml). Wodny roztwór zakwaszono do pH 2,5 z użyciem 5N HCl i fazę organiczną oddzielono, wysuszono (MgSO4) i przesączono, a przesącz zatężono pod próżniąi otrzymano czysty związek tytułowy w postaci oleju (39,5 g, 65%); FAB-MS 318 (MH+).

Analiza elementarna dla C₁₈H2₃N04:

Obliczono: C 68J2, H 7,30, N4,41

Stwierdzono: C 66,37, H 7,52, N 4,37.

(8) Wytwarzanie Cbz- 1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroizochinolino-S-1 -karbonylo-Pro-tBui Cbz-1,2,3,4,4aR,6,7,8,8aR-perhydroizochinolino-R-1-karbonylo-Pro-t-Bu

W trakcie mieszania do zimnego (0°C) roztworu kwasu Cbz-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroizochinolino-S-1-karboksylowego i kwasu Cbz-1,2,3,4,4aR,6,7,8,8aR-perhydroizochinolino-R-1-karboksylowego (39 g, 123 mmola) w DMF (200 ml) dodano estru t-butylowego proliny (21,1 g, 123 mmoli), 1-hydroksybenzotriazolu (16,6 g, 123 mmoli) i DCC (25,3 g, 123 mmoli). Mieszaninę reakcyjnąmieszano przez 2 godziny w 0°C i przez 24 godziny w temperaturze pokojowej. Wytrąconą substancję odsączono i przesącz zatężono od próżnią. Otrzymano olej, który rozpuszczono w EtOAc (200 ml) i wodzie (100 ml). Fazę organiczną przemyto kolejno lN NaHCO₃, wodą, 1,5N kwasem cytrynowym i wodą. Fazę organiczną wysuszono (MgSO.j i przesączono, a przesącz odparowano i otrzymano bezpostaciową substancję stalą będącą tytułowym związkiem (52,7 g, 91%). FAB-MS 471 (MH+).

(9) Wytwarzanie Cbz-1,2,3,4,4aS,6,7,8.8aS-perhy'di'oizochinolino-S-1 -karbonylo-Pro-OH

W trakcie mieszania do roztworu Cbz-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroizochinolino-S-1-karbonylo-Pro-t-Bu i Cbz-1,2,3,4,4aR,6,7,8,8aR-perhydroizochinolino-R-1-karbonylo-Pro-t-Bu (52,4 g, 111 mmoli) w CH2O2 (20 ml) dodano kwasu trifluorooctowego (70 ml) i anizolu(5 ml). Mieszaninę reakcyjnąmieszano wtemperaturze pokojowej przez 1 godzinę, apotem zatężono jąpod próżniąbez ogrzewania. Mieszaninę reakcyjnąrozcieńczono eterem dietylowym (400 ml) i wodą i odczyn roztworu doprowadzono do pH 10,0 z użyciem 5N NaOH. Fazę wodną oddzielono i dodano octanu etylu (300 ml), a następnie odczyn roztworu doprowadzono do pH 2,5 z użyciem 5N HC1. Fazę organiczną oddzielono, wysuszono (MgSC.04) i przesączono, a przesącz zatężono pod próżjniią.i otrzymano produkt w postaci przejrzystego oleju. Ten olej rozpuszczono w eterze dietylowym (500 ml) i do roztworu dodano L-(-)-a-metylobenzyloaminy. Roztwór odstawiono w temperaturze pokojowej na 24 godziny, po czym odsączono substancję stałą i przemyto ją eterem dietylowym i wysuszono. Tę substancję stałą przeprowadzono w stan suspensji w octanie etylu i przemyto 1,5N kwasem cytrynowym i wodą. Fazę organiczną wysuszono (MgSO4) i przesączono, a przesącz odparowano i otrzymano związek tytułowy w postaci oleju (20,2 g, 44%). FAB-MS 415 (MH+); [a]_D = 3,2° (C, 0,5 MeOH).

Analiza elementarna dla C23H30N2O5:

Obliczono: C, 66,65, H 7,30, N 6,76

Stwierdzono: C, 66,38, H 7,36, N 6,63.

(10) Wytwarzanie Boc-L-Arg (CBz)-OH

ChlorowodorekN-Boc-argininy (Boc-Arg-OH · HCl) (82,1 g, 250 mmoli) rozpuszczono w 240 ml 5N NaOHH w trójszyjnej okrągłodennej kolbie. Roztwór ochłodzono do -5° i w ciągu 55 minut wkroplono chloromrówczanu benzylu (143 ml, 1 mol, 4 równoważniki), utrzymując pH mieszaniny 13,2 - 13,5 z użyciem 5N NaOH (250 ml). Mieszaninę reakcyynąmieszano przez 1 godzinę w -5°C po zakończeniu dodawania chloromrówczanu. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 100 ml wody i 500 ml eteru dietylowego, oddzielono fazę wodną i wyekstrahowano ją dwukrotnie 40 ml eteru dietylowego, po czym fazę wodną zakwaszono do pH 3,0 z użyciem 3N H2SO4 (560 ml) i wyekstrahowano 550 ml octanu etylu. Fazę wodnąoddzielono i wyekstrahowano octanem etylu, po czym ekstrakt połączono z poprzednim ekstraktem w octanie etylu.

176 448

Połączone ekstrakty organiczne przemyto wodą, wysuszono (Mgi^O₄) i odparowano do sucha pod próżnią. Pozostałość roztarto z eterem dietylowym i wytrąconą substancję staią odsączono i wysuszono. Otrzymano 66,1 gBoc-Arg (Cbz)-OH (65%). TLC Rf (C) 0,43. FD-MS 408 (M+).

'H NMR (CDCl₃) δ 1,42 (s, 9H), 1,61-1,91 (m,4H), 3,23-3,41 (m,2H),4,17(d, 1H),5,21 (s,2H), 5,62 (d, 1H), 7,30-7,42 (m, 6H), 8,37 (m, 1H).

(11) BoccArg (Cbz)-l£dkam

Roztwór Boc-Arg (Cbz)-OH (66,0 g, 0,162 mola) w 230 ml bezwodnego THF ochłodzono do -10°C na łaźni lód-aceton. Do zimnego roztworu dodano N-metylomorfoliny (18,7 ml, 1,05 równoważnika), a potem chloromrówczanu izobutylu (22,5 ml, 1,05 równoważnika) i mieszaninę mieszano przez 5 minut w -10°C. Następnie dodano trietyloaminy (23,5 ml, 1,05 równoważnika) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę w -10°C i w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjnąwlano do 1 litra wody z lodem i wytrącił się związek tytułowy. Tę substancję stałą odsączono, przemyto zimną wodą, wysuszono pod prózniai poddano krystalizacji z octanu etylu. Otrzymano 38,05 g (60%) związku tytułowego. TLC Rf(A) 0,77; FD-MS 291 (MH+). ^JHNMR (CDCl₃) 8 1,48 (s, 99H), 1,78-1,98 (m,2H), 2,50 (m, 1H), 3,41 (M, 1H), 4,43 (m, 1H), 4,90 (m, 1HH), 4,16 (s, 2H), 5,27 (m, 1H), 7,28-7,45 (m ,6H), 9,41 (m, 1H), 9,68 (m, 1H).

(13) Wytwarzanie Cbz-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroiz.ochinolino-R-1 -karbonylo-Pro-Arg (Cbz)4aktamu

W kolbie nr 1 rozpuszczono Boc-Arg (Cbz)-laktam (13,9 g, 33,5 mmola) w DMF (50 ml), roztwór ochłodzono do 15°C i dodano N-metylomorfoliny (3,7 ml, 33,5 mmola), a potem chloromrówczanu izobutylu (4,4 ml, 33,5 mmola). Mieszaninę reakcyjną mieszano w -15°C przez 1 minutę. W kolbie nr 2 rozpuszczono 2 HCl ·Arg(Cbz)llaktam (10,9 g, 33,5 mmola) w DMF (50 ml), całość ochłodzono do 0°C i do roztworu dodano diizopropyloetyloaminy (14,6 ml, 83,8 mmola). Mieszaninę reakcyjną mieszano w 0°C przez 1 minutę. Zawartość kolby nr 2 dodano do kolby nr 1 i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 godziny w -15°C, a potem przez 24 godziny w temperaturze pokojowej. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 1N NaHCO₃ (10 ml) i rozpuszczalnik usunięto po próżnią, w wyniku czego otrzymano olej. Tę pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (200 ml) i roztwór przemyto kolejno 1,5N kwasem cytrynowym, wodą, 1N NaHCO3 (100 ml) i wodą. Roztwór organiczny wysuszono (MgSi^), przesączono i zatęzono do sucha pod próżnią, w wyniku czego otrzymano surową substancję stałą. Tę substancję stałą oczyszczono drogą chromatografii w kolumnie z żelem krzemionkowym, eluując gradientowo heksanem do heksanu/EtOAc (30:70). Otrzymano czysty związek tytułowy (9,0 g, 39%). FAB-MS 687 (MH+).

Analiza elementarna dla C3₇H4₆N₆0₇:

Obliczono: C 6-4,71, H6,75, N 12,24

Stwierdzono: C 6-4,23, H 6,69( N 11,88 (14) Wytwarzanie Cbz-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroizocbinolino-S-1 -karbonylo-Pro-Arg (Cbz)-H

W trakcie mieszania do zimnego (-70°C) roztworu Cbz-1,2,3,4,4aS,6,7,8,8aSlperhydroizochinolino-R-1lkarbonylOlPro-AIg (Cbz)-laktamu (9,0 g, 13,1 mmola) w bezwodnym THF (100 ml) dodano w atmosferze azotu 1M glinowodorku litowego w THF (13,1 ml, 13,1 mmola). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut w -70°C. Do mieszaniny reakcyjnej wkroplono roztwór 5 ml THF i 5 ml 0,5N H2SO4 i całość rozcieńczono octanem etylu (175 ml) i wodą(100 ml). Fazę organiczną oddzielono, wysuszono (MgSO4) i przesączono. Rozpuszczalnik organiczny usunięto pod próżnią i otrzymano bezpostaciowa substancję stałą będącą związkiem tytułowym (8,2 g, 91%). FAB-MS 689 (MH+).

176 448 (I5) Wytwarzanie siarczanu Cbz-ITJAAaSAJ^.SaS-perhydroizochinolino-R-d-k.arbonylo-Pro-Arg-H

Cbz-l,2,3,4,4aS,6,7,8,8aS-perhydroizochinolino-S-I-karbonylo-Pro-Arg (Cbz)-H (8,2 g, 11,9 mmoli) rozpuszczono w etanolu (10 ml) i IN H2SO4 (30 ml, 29,7 mmola), po czym przeprowadzono uwodornianie w obecności 5% Pd/C jako katalizatora (4,0 g) w temperaturze pokojowej i pod ciśnieniem atmosferycznym. Po zakończeniu reakcji katalizator odsączono, a przesącz zatężono do 40 ml pod próżnią, do pozostałości dodano wody (50 ml) i odczyn roztworu doprowadzono do pH 4,2 z użyciem żywicy BioRad AG1-X8 (postać wodorotlenkowa). Żywicę odsączono i roztwór poddano liofilizacji, w wyniku czego otrzymano surowy związek tytułowy (5,46 g). Substancję st^a^ł^.(5,46 g) rozpuszczono w 0,0I% H2SO4 w 0,0I% H2SO4 i naniesiono na 5 x 25 cm kolumnę z żywica Vydac C₁₈. Peptyd wyeluowano z kolumny gradientowo z użyciem CH₃CN (1 do 5%). Frakcje zbierano i łączono na podstawie wyników analizy RP—HPLC. Odczyn odpowiednich połączonych frakcji doprowadzono do pH 4,2 z użyciem żywicy Bio-Rad AGl-X8 i roztwór przesączono, a przesącz poddano liofilizacji. Otrzymano czysty związek tytułowy (2,4 g, 39%). FAB-MS 421 (MH+); [a]_D = -102° (C 0,5/0,01N H2S04).

Analiza elementarna dla ^0:

Obliczono: C 45,47, H 7,63, N 1546

Stwierdzono: C 45,05, H 7,44, N 15,02.

Przykład II. Twarde kapsułki żelatynowe wytworzono z następujących składników:

Substancja czynna 252

Skrobia, wysuszona 202

Stearynian magnezowy 10

Razem 4660 mg

Przykład III. Tabletki wytworzono z następujących składników:

Substancja czynna 250

Celuloza mikrokrystaliczna 404

Krzemionka koloidalna 10

Kwas stearynowy 5

Razem 665 mg

Składniki zmieszano i sprasowano w tabletki o wadze 665 mg każda. Przykład IV. Roztwór w aerozolu wytworzono z następujących składników:

Substancja czynna	Waga 0,25
Etanol	22,,5
Propellant 22 (chlorodifluorometan)	74,00
Razem	100,00

Substancję czynną zmieszano z etanolem i mieszaninę dodano do porcji propelenta, ochłodzono do -30°C i przeniesiono do urządzenia napełniającego. Żądaną ilość umieszczono

176 448 następnie w pojemniku ze stali nierdzewnej i rozcieńczono resztąpropelenta. Pojemnik wyposażono w zawór.

Przykład V. Tabletki zawierające po 60 mg substancji czynnej wytworzono z następujących składników:

mg/tabletkę

Substancja czynna 60

Skrobia 45

Celuloza mikrokrystaliczna 35

Poliwinylopirolidon (10% roztwór wodny) 4

Sól sodowa karboksymetyloskrobi 4,5

Stearynian magnezowy 0,5

Talk 1 mg

Razem 150 mm

Substancje czynną, skrobię i celulozę przesiano przez sito nr 45 według norm amerykańskich i dokładnie zmieszano. Wodny roztwór poliwinylopirolidonu zmieszano z otrzymanym proszkiem i mieszaninę przesiano przez sito nr 14 według norm amerykańskich. Granulat wysuszono w 50°C i przesiano przez sito nr 18 według norm amerykańskich. Dodano sól sodową karboksymetylocelulozy, stearynian magnezowy i talk, uprzednio przesiane przez sito nr 60 według norm amerykańskich, i po zmieszaniu całość sprasowano w tabletkarce w tabletki o wadze 150 mg każda.

Przykład VI. Kapsułki zawierające po 80 mg substancji czynnej wytworzono z następujących składników:

mg/kapsułkę

Substancja czynna 80

Skrobia 59

Celuloza mikrokrystaliczna 59

Stearynian megnezowy 2

Razem 200 mg

Substancję czynną, skrobię, stearynian magnezowy i celulozę dokładnie zmieszano i przesiano przez sito nr 5 według norm amerykańskich. Mieszankąnapełniono twarde kapsułki żelatynowe (po 200 mg).

Przykład VII. Czopki zawierające po 225 mg substancji czynnej wytworzono z następujących składników:

mg/czopek

Substancja czynna 225

Glicerydy nasyconych kwasów tłuszczowych 2000

Razem 2225 mg

Substancję czynną przesiano przez sito nr 60 według norm amerykańskich i wytworzono suspensję w glicerydach nasyconych kwasów tłuszczowych, uprzednio stopionych z użyciem

177 448 minimalnej ilości ciepła. Mieszaninę wlano do formy czopkowej do wyrobu czopków o nominalnej wadze 2 g i pozwolono, by wystygła.

Przykład VIII. Zawiesiny zawierające po 50 mg substancji czynnej w 5 ml dawce wy-

tworzono z następujących składników:
Substancja czynna	50 nm
Sól sodowa karboksymetylo-
celulozy	50 mm
Syrop	ml
Roztwór kwasu
benzoesowego	0,10 ml
Środek smakowo-zapachowy	q.v.
Barwnik	q.v.
Oczyszczona woda do ogółem	5 ml

Substancję czynną przesiano przez sito nr 45 według norm amerykańskich i zmieszano z solą sodową karboksymetylocelulozy i syropem na gładką pastę. Kwas benzoesowy, środek smakowo-zapachowy i barwnik rozcieńczono wodą i dodano w trakcie mieszania, a następnie dodano tyle wody, by uzyskać pożądaną objętość.

Przykład IX. Preparat do iniekcji dożylnych wytworzono z następujących składników: Substancja czynna 100 mm

Izotoniczna solanka 1000 mli

Roztwór tych składników podaje się zazwyczaj z szybkością 1 ml/minutę.

176 448

Wzór 1

H II ^H n-c-nh₂

Wzór 2

176 448

©Ν-Η

C-L-Pro-L-Arg- Η

Wzór 3

Ć-L-Pro- L-Arg-H

Wzór 4

C- Pro-Arg-H θ Wzór 5a

4q

H ę- Pro-Arg 0

-H

Wzór Sb

176 448

^H C-Pro-Arg-Η

II θ Wzór 6α

Η

Η Ο Pro-Arg-Η

II θ Wzór 6b

Boc- ΝΗ- Cl·)- (CH₂)₃- NH- C(=NH)-NHCbz COOH

Wzór 7

BocNH —

Π ¹ ^u C=NH NH-Cbz

Wzór 8

176 448

Η ;S CO2H

Wzór 10

Η Η

Wzór 11 Wzór 12

Η

CO- Pro-Arg-Η

Wzór 13

176 448

-b

ZE

O c

CL

Φ

-u· ω

φ t

ZE

O

O <

'o o

ω ω

ω

TD

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nowe tripeptydy o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza grupę o wzorze 2, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole i solwaty.
2. Związek według zastrz. 1 w postaci siarczanu.
3. Środek farmaceutyczny zawierający substancję czynnąi znane substancje pomocnicze, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera związek o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza grupę o wzorze 2, względnie jego farmaceutycznie dopuszczalne, nietoksyczne sole i solwaty, w ilości od 0,1 do 99,9% wagowych w przeliczeniu na masę środka.