PL175030B1 - Szyba wyposażona w co najmniej jeden układ elektryczny - Google Patents

Abstract

1 . Szyba wyposazona w co najmniej jeden uklad elektryczny zasilany pradem elektrycznym za pomoca co najmniej jednego elektrycznego urzadzenia polaczeniowego zawierajacego ele- menty przewodzace i co najmniej jeden kabel zawierajacy elementarne wlókna przewodzace, korzystnie izolowane, przy czym co najmniej czesc kabla jest przymocowana do podloza stano- wiacego czesc konstrukcji szyby, i kabel ten jest polaczony elektrycznie z szeregiem ukladów za- silanych pradem elektrycznym, zas szyba jest wy- posazona tylko w wyjscie kabla, znamienna tym, ze kabel (69,70,71,72) na wyjsciu z szyby jest usytuowany na granicy rozdzielajacej dwie strefy - strefe uszczelniona (A) i strefe nieuszczelniona (B), przy czym czesc ukladu, znajdujaca sie na tej granicy miedzy dwiema strefami (A, B) jest zato- piona w elemencie dzielonym (74), wyposazo- nym w element mocujacy (81, 86, 87, 88) do umocowania go do podloza (83), a ponadto co najmniej jeden element ukladu elektr ycznego jest w otulinie (28,48,55,56,63,65). FIG .13 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szyba wyposażona w co najmniej jeden układ elektryczny. W szczególności, przedmiotem wynalazku jest osprzęt przeznaczony do elektrycznego łączenia co najmniej jednego urządzenia osadzonego w szybie z osprzętem poza obrębem szyby, na przykład źródłem zasilania prądem elektrycznym, czujnikami, radiem itp.

Znane są szyby wyposażone w układy elektryczne. Istnieją rozmaite rodzaje szyb wymagających zainstalowania układu elektrycznego, na przykład szyby ogrzewane, szyby odszraniane, o właściwościach optycznych zdalnie sterowanych lub wyposażone w czujniki, antenę, sygnał świetlny itp. Szyby takie mogą być stosowane w pojazdach do transportu, na przykład w pojazdach samochodowych, kolejowych, samolotach lub w budownictwie.

Znane są także różne układy elektryczne mocowane na podłożu tworzącym całość z materiałem szyby, utworzone z folii lub warstwy przewodzącej, na przykład na bazie masy srebrnej nakładanej metodą sitodruku. Taki układ elektryczny połączony jest zwykle na krawędzi szyby z przewodem znajdującym się poza jej obrębem, połączonym z urządzeniami poza obrębem szyby. Zazwyczaj układ jest zabezpieczony przed czynnikami zewnętrznymi, a zwłaszcza wilgocią za pomocą uszczelki. Podłoże połączone na stałe z szybą jest co najmniej częściowo przezroczyste i może nim być folia szklana, szkło organiczne lub mineralne ewentualnie pokryte jedną lub kilkoma warstwami substancji mineralnej lub organicznej. Mogą to być warstwy lub warstwa szkliwa, warstwy metaliczne na bazie tlenków metali, zwłaszcza tlenków cynku, ITO, SnO2, SiO2, Ag nakładanego na przykład metodą pirolizy lub w próżni, powłoki organiczne na przykład z organosilanu i/lub organosiloksanu ewentualnie fluorowanych.

Z uwagi na zajmowaną przestrzeń kabel doprowadzający sygnały elektryczne jest zazwyczaj umieszczony poza obrębem szyb, na przykład wewnątrz wnęki karoserii. Połączenie elektryczne między taśmą przewodzącą i kablem jest wykonane w taki sposób, aby skrócić długość kabla. Tak więc położenie połączenia na szybie jest uwarunkowane położeniem kabla we wnęce karoserii. Narzucone położenie połączenia może pokrywać się z krzywizną szybywykonywanie połączenia elektrycznego może wówczas być niewygodne. Poza tym narzucone położenie złącza nie zawsze odpowiada położeniu łączonych elementów. Niezbędne jest wówczas połączenie tych elementów taśmą przewodzącą wykonaną na przykład z masy srebrnej. Taka przewodząca taśma jest mało estetyczna. Poza tym stosowany materiał jest na ogół drogi. Z drugiej strony moc elektryczna przepuszczona przez taśmę przewodzącą zależy głównie od jej szerokości. Przy danej szerokości moc elektryczna nie może przekroczyć pewnej wartości. Ograniczenie to może być uciążliwe gdy przyjęta szerokość taśmy przewodzącej nie odpowiada pożądanej mocy elektrycznej, która powinna być doprowadzona do szyby.

175 030

Z europejskiego opisu zgłoszeniowego nr 0153806 znana jest szyba wyposażona w elektryczne urządzenie połączeniowe składające się z kabla, którego część jest przymocowana do podłoża stanowiącego część konstrukcji szyby, i który jest połączony elektrycznie z szeregiem układów zasilanych prądem elektrycznym, a szyba jest wyposażona tylko w wyjście kabla.

Celem wynalazku jest opracowanie szyby wyposażonej w złącze, umożliwiające podłączenie wyjścia kabla i jego zamocowanie na krawędzi szyby.

Szyba wyposażona w co najmniej jeden układ elektryczny zasilany prądem elektrycznym za pomocą co najmniej jednego elektrycznego urządzenia połączeniowego zawierającego elementy przewodzące i co najmniej jeden kabel zawierający elementarne włókna przewodzące, korzystnie izolowane, przy czym co najmniej część kabla jest przymocowana do podłoża stanowiącego część konstrukcji szyby, i kabel ten jest połączony elektrycznie z szeregiem układów zasilanych prądem elektrycznym, zaś szyba jest wyposażona tylko w wyjście kabla, według wynalazku charakteryzuje się tym, że kabel na wyjściu z szyby jest usytuowany na granicy rozdzielającej dwie strefy - strefę uszczelnioną i strefę nieuszczelnioną, przy czym część układu, znajdująca się na tej granicy między dwiema strefami jest zatopiona w elemencie dzielonym, wyposażonym w element mocujący do umocowania go do podłoża, a ponadto co najmniej jeden element układu elektrycznego jest w otulinie.

Korzystnie kabel jest przymocowany bezpośrednio lub pośrednio do podłoża za pomocą pianki, która na obu powierzchniach posiada warstwę kleju.

Korzystnie materiał otuliny jest dobrany spośród następujących materiałów: polichlorek winylu, poliuretan, EPDM (Monomer etyleno-propyleno-dienowy), polisiarczek, poliamid lub mieszanina poliuretanu z poliamidem.

Korzystnie otulinę stanowi element profilowany okrywający część przewodzącą, zwłaszcza włókna przewodzące kabla i/lub złącze elektryczne.

Korzystnie element profilowany posiada wgłębienie, do wewnątrz którego wtryskiwany jest klej termotopliwy.

Korzystnie element profilowany jest podparty na podstawie.

Korzystnie otulinę stanowi koszulka, wewnątrz której znajdują się włókna kabla, przy czym wspomniana koszulka jest przyklejona do podłoża.

Korzystnie koszulka posiada co najmniej jedną krawędź przylegającą do szyby.

Korzystnie koszulka jest uformowana przez wytłaczanie.

Korzystnie kabel zawiera dwie nałożone na siebie koszulki.

Korzystnie koszulki są uformowane przez ich wspólne wytłaczanie.

Korzystnie otulinę stanowi zwieracz do mocowania kabla na wyjściu szyby, posiadający dwa ramiona, pomiędzy którymi utworzona jest wnęka.

Korzystnie otulina stanowi element łącznikowy do mocowania kabla na wyjściu szyby, posiadający końcówkę zewnętrzną otaczającą końcówkę kabla oraz wyposażony we wnękę.

Korzystnie element mocujący stanowi część lub pojedynczą krawędź elementu dzielonego, przy czym wspomniana krawędź lub część przytwierdzane są do podłoża, korzystnie przez przyklejenie.

Korzystnie element mocujący stanowi mechaniczne zamocowanie między elementem dzielonym i elementem pomocniczym przytwierdzonym do podłoża.

Korzystnie mechaniczne zamocowanie zapewnione jest za pomocą elementu mocującego w postaci wypukłości umiejscowionej na elemencie dzielonym i wgłębienia w elemencie pomocniczym, o kształcie odpowiadający tej wypukłości.

Korzystnie mechaniczne zamocowanie zapewnione jest za pomocą wypukłości na elemencie pomocniczym i wgłębienia w elemencie dzielonym o kształcie odpowiadającym tej wypukłości.

Korzystnie element mocujący elementu dzielonego stanowi kołnierz, przy czym otulina jest zamocowana do tego kołnierza za pomocą przewężenia.

Korzystnie element dzielony jest zamocowany do podłoża za pomocą elementu mocującego w postaci pogrubienia i występu.

175 030

Korzystnie element dzielony jest zamocowany do podłoża za pomocą elementu mocującego w postaci, przytwierdzonej do tego podłoża części elementu dzielonego, korzystnie o mniejszej grubości.

Korzystnie element dzielony jest profilowany i ma występ, zapewniający ciągłość z występem, stanowiącym całość z uszczelką montażową.

Zaletą szyby według wynalazku jest fakt, że może być do niej doprowadzana dowolna moc elektryczna, a ponadto szyba ta jest przygotowana do montażu. Połączenie elektryczne kabla z dodatkowymi układami zasilanymi prądem elektrycznym może być usytuowane w dowolnym miejscu podłoża bez względu na typ konstrukcji pojazdu. Może ono znajdować się na obwodzie podłoża, korzystnie na krawędzi obwodu. Najlepiej, gdy usytuowane jest ono w części podłoża, która będzie zakryta. Korzystnie połączenie elektryczne znajduje się w pobliżu dodatkowych układów zasilanych prądem elektrycznym. W przypadku ogrzewanego tylnego okna nadwozia jest ono naprzykład usytuowane w bocznej części szyby, którajest osadzona w otworze, najlepiej po środku tej części. W związku z tym długość taśmy przewodzącej wykonanej na przykład z pasty srebrnej jest przez to ograniczona. Może być ona wyeliminowana. Kabel może być umocowany na powierzchni lub na kancie podłoża. Szyba może być wyposażona w szereg dodatkowych układów zasilanych prądem elektrycznym, które są podłączone do tego samego kabla.

Kabel według wynalazku jest przymocowany do podłoża bezpośrednio lub pośrednio. Może on być na przykład umieszczony w otulinie, którajest z kolei przymocowana do podłoża. Mocowanie takie może być wykonane metodą lutowania, za pomocą taśmy samoprzylepnej lub zaczepów. Korzystnie jest on przyklejony, zwłaszcza jeżeli jest widoczny. Jest on korzystnie przyklejony za pomocą taśmy, która po obu stronach posiada warstwę kleju. W ten sposób zostaje wyeliminowane wszelkie ryzyko związane z przesunięciem wywołanym płynięciem kleju. Ponadto operacja przyklejania jest bardzo łatwa w realizacji. Aby taśma samoprzylepna mogła być dobrze umocowana na płaszczyznach i/lub krzywiznach szyby, jest ona wykonana z pianki której obie powierzchnie pokryte są warstwą kleju. Chodzi tu o piankę akrylową lub poliuretanową. Korzystnie po oczyszczeniu powierzchni nakładany jest na szybę i na kabel podkład. Podkładem, który pokrywany jest kabel może być chloropropylen zawierający grupy estrowe. Podkład nakładany na szybę może być mieszaniną izopropanolu, merkaptokrzemianów i dwuaminokrzemianów. Można ewentualnie nałożyć drugą warstwę podkładową z izocyjanianów. Może to również być żywica na bazie mieszaniny winylo-poliuretanowej.

Przyczepność kabla, lub ewentualnie jego otuliny, do szyby może charakteryzować się wytrzymałością wyższą lub równą 5N/cm, której pomiar jest dokonywany metodą odrywania pod kątem 90°. Taką wartość wytrzymałości uważa się za dostateczną, zwłaszcza jeżeli na kabel oddziaływują czynniki zewnętrzne. Kabel może mieć kształt półcylindryczny lub cylindryczny. Korzystnie jest on płaski aby zbytnio nie wystawał ponad płaszczyznę. Kształt kabla może być uzależniony od kształtu żył: mogą one tworzyć płaski splot drutów lub co najmniej jedną żyłę.

Połączenie elektryczne między kablem i układami zasilanymi prądem elektrycznym jest wykonane za pomocą połączenia elektrycznego między końcem przewodzącej części kabla i częścią przewodzącą połączoną z elementami. Połączenie takie może być lutowane, korzystnie metodą ultradźwięków, wykonane za pomocą łączonych końcówek lub w inny odpowiedni sposób. Żyły kabla mogą być połączone bezpośrednio z co najmniej jednym dodatkowym układem zasilanym prądem elektrycznym. Liczne zalety ma także umieszczenie przewodzącego elementu szyby w otulinie. Otulina ta umożliwia zakrycie elementu przewodzącego.

Ponadto chroni w pewnym sensie element przewodzący przed ewentualnymi uszkodzeniami. Chodzi tu na przykład o element przewodzący umieszczony na jednej z powierzchni podłoża lub na krawędzi podłoża, którym to elementem może być taśma przewodząca, żyły kabla lub łącznik elektryczny. Może to również zapewnić uszczelnienie żyły, gdy znajduje się ona poza obrębem strefy uszczelnionej. Materiał, z którego wykonana jest otulina jest dobierany spośród następujących materiałów: chlorku poliwinylu, poliuretanu, EPDM (monomeru etyleno-propyleno-dienowego), polisiarczku, poliamidu lub mieszaniny poliuretanu i poliamidu. Korzystnie co najmniej część żył kabla jest zatopiona w otulinie. Otulina ta, zwana w dalszym

175 030 ciągu opisu koszulką, może być wytłaczana w celu ograniczenia powierzchni zajmowanej przez nią na szybie. Może być ona także formowana lub korzystnie oprasowana.

Materiał tworzący koszulkę kabla musi być izolatorem elektrycznym i posiadać dostateczną wytrzymałość mechaniczną chroniącą go przed ewentualnym uszkodzeniem. Poza tym musi on być wodoszczelny i odporny na sól, zwłaszcza jeżeli jest narażony na wpływ czynników atmosferycznych. Odpowiednim materiałem jest na przykład chlorek poliwinylu, poliuretan, mieszanina poliuretanu i poliamidu lub kauczuk, na przykład typu EPDM (monomer etylenopropyleno-dienowy). W celu uzyskania lepszego umocowania koszulki na szybie jest ona wyposażona w spłaszczoną podstawę, zwłaszcza jeżeli jest ona przyklejona. W celu uzyskania dobrego mocowania szerokość podstawy jest równa lub większa niż 2 mm. Wymiary podstawy koszulki stanowią oczywiście kompromis między, z jednej strony uzyskaniem dobrej przyczepności i, z drugiej strony zmniejszeniem wymiarów. Dzięki temu wysokość koszulki może mieć nie więcej niż 5 mm, a nawet 2 mm. Oczywiście można nałożyć na siebie dwie koszulki. Wewnętrzna koszulka jest na przykład koszulką typową ogólnie dostępną w handlu z częścią przewodzącą kabla.

Kabel według wynalazku może być układany ze zmianami kierunku. W przypadku koszulki wytłaczanej najlepsze rezultaty osiąga się stosując materiał w postaci pianki w celu uzyskania dobrej przyczepności na odcinkach zmiany kierunku, zwłaszcza jeżeli promień łuku krzywizny jest mały lub zmiana kierunku jest dokonana pod kątem ostrym. Inne rozwiązanie według wynalazku polega na zastosowaniu kabla, którego koszulka jest wytłaczana koncentrycznie, aby można było w miejscach zmiany kierunku odsłonić koszulkę wewnętrzną o mniejszych wymiarach. Zastosowanie otuliny z dwóch nałożonych na siebie koszulek umożliwia poza tym umocowanie kabla w miejscach, w których jego wymiary muszą być zmniejszone poprzez częściowe zdjęcie izolacji kabla przy jednoczesnym zachowaniu jego osłony izolacyjnej. W swoim przekroju koszulka według wynalazku może posiadać co najmniej jedną krawędź stykającą się z szybą. Poprawia to jego estetykę. Otulina może być również wykonana w formie elementu profilowanego okrywającego element przewodzący, zwłaszcza łącznik elektryczny i/lub żyła kabla. Element przewodzący jest na przykład umieszczony na powierzchni płaskiej lub zakrzywionej szyby. Wymiary otuliny zależą od wymiarów elementu przewodzącego.

W przypadku połączenia elektrycznego można je obliczyć aby można było zakryć ewentualny luz między częścią przewodzącą kabla i jego koszulką. Może ona również okrywać co najmniej część taśmy przewodzącej zasłaniając ją i/lub uszczelniając ją. Element profilowany może mieć kształt równoległościanu, półcylindryczny lub korzystnie trapezoidalny: przy tej samej powierzchni podstawy zapewniającej mocowanie, jego wymiary są zmniejszone. Można również stosować elementy o innych dowolnych kształtach. Element przewodzący, a zwłaszcza druty kabla są podparte na podstawie w celu dokładnego usytuowania kabla i wyeliminowanie wszelkich niezgodności z geometrią szyby. Materiał, z którego wykonanajest otulina połączenia elektrycznego, taśmy przewodzącej i/lub żył kabla może być taki sam jak materiał koszulki kabla. Może też być zastosowany inny materiał. Może to być na przykład chlorek poliwinylu, poliuretan, polisiarczek lub poliamid, korzystnie zbrojony.

Otuliny połączenia i/lub taśmy przewodzącej oraz kabla mogą tworzyć tylko jedną całość zwłaszcza, jeśli otulina ta jest naprasowana. Mogą one również stanowić szereg odrębnych elementów, zwłaszcza szereg elementów wykonanych metodą obróbki lub formowania i naklejonych na szybę. Bardzo korzystne jest gdy otulina elementu przewodzącego zapewnia jego szczelność. Może on być na przykład umieszczony poza obrębem strefy uszczelnionej i wystawiony na działanie czynników zewnętrznych. W celu zapewnia jego szczelności, do wnętrza wgłębienia uformowanego w elemencie profilowanym, wtryskiwany jest klej. Zapewnia on również przyczepność elementu. Przed naklejeniem można pokryć powierzchnię szyby podkładem. Może to być klej termoutwardzalny, najlepiej poliamidowy. Otulina, którą później usuwa się, może służyć jako forma. Stosując szybę według wynalazku można uniknąć jakiejkolwiek infiltracji wilgoci do strefy uszczelnionej. Ma to zwłaszcza miejsce w przypadku gdy kabel znajduje się poza obrębem strefy wyznaczonej uszczelką, przy czym odbiornik prądu znajduje się w strefie zabezpieczonej uszczelką przed czynnikami zewnętrznymi. Taka konfiguracja występuje w przypadku szyby otwieranej niezależnie od możliwości otwierania drzwi. Kabel

175 030 może być wówczas przyczyną przedostawania się wilgoci do strefy uszczelnionej. Natomiast urządzenia znajdujące się w tej strefie niekoniecznie posiadają szczelne osłony zabezpieczające. Część kabla przechodząca na wyjściu z szyby przez granicę rozdzielającą strefę uszczelnioną od nieuszczelnionej jest zatopiona w elemencie dzielonym, wyposażonym w element mocujący przeznaczony do umocowania go do podłoża. Element mocujący może stanowić część lub krawędź tworzącą całość z elementem dzielonym, przy czym ta część lub krawędź jest przeznaczona do przymocowania na podłożu, korzystnie przez przyklejenie. Mogą one być także mocowane za pomocą samoprzylepnej taśmy, posiadającej ewentualnie na obu swoich powierzchniach warstwę kleju, zaczep typu zwieracza lub inne odpowiednie środki.

Element mocujący może zapewnić zamocowanie mechaniczne między elementem dzielonym i elementem pomocniczym, który z kolei jest umocowany do podłoża. W ten sposób element nie musi stykać się z szybą i unika się występowania warstw. Według szczególnie korzystnego rozwiązania ten dodatkowy element stanowi otulinę elementu przewodzącego, zwłaszcza tej części kabla, która znajduje się poza obrębem strefy uszczelnionej. Może on wówczas zakryć połączenie elektryczne. Może również ewentualnie zapewnić, a przynajmniej polepszyć szczelność połączenia. Z drugiej strony pozwala uniknąć wszelkich odchyłek w stosunku do wymiarów połączenia elektrycznego. Element dzielony według wynalazku może być również umocowany do podłoża mechanicznie oraz częścią lub krawędzią umocowany do szyby. Mocowanie mechaniczne może być zapewnione przez wypukłość na jednym z elementów - elemencie dzielonym lub elemencie dodatkowym, przy czym wówczas - odpowiednio - dodatkowy lub element dzielony posiada część komplementarną w postaci wgłębienia. Element dzielony według wynalazku może spełniać inne zadania poza związanymi z uszczelnieniem zatopionego w nim kabla. Może on na przykład być wyposażony w środki mocujące lusterka wstecznego, środki doprowadzające wodę lub powietrze lub wszelkie inne środki, na ile są one niezbędne w tym miejscu, w którym połączenie elektryczne wychodzi poza obręb szyby.

Element dzielony według wynalazku posiada korzystnie występ, którego zadaniem jest zapewnienie ciągłości z występem tworzącym całość z uszczelką montażową ułatwiającą montaż szyby w otworze. Element dzielony może być prefabrykatem, dołączonym i przymocowanym do podłoża stanowiącego część szyb. Element ten jest na przykład formowany wokół części połączenia elektrycznego, dołączonego i umocowanego na podłożu. Może on też być uformowany bezpośrednio na podłożu wyposażonym we wspomniane wyżej połączenie elektryczne. Technologia formowania umożliwia zwłaszcza uzyskanie stosunkowo niewielkich rozmiarów przy jednoczesnym zachowaniu ich dokładności, co pozwala zmniejszyć ilość miejsca zajmowanego przez element dzielony na szybie.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia szybę wyposażoną w układ elektryczny w częściowym widoku z góry, fig. 2 - szybę z innym rozwiązaniem połączeń układu elt^l^^i^r^(^:^^^go w widoku z góry, fig. 3 szyby wyposażonej w wyjście kabla w widoku z góry, fig. 4 - dolną część przedniej szyby z układem elektrycznym w widoku z góry, fig. 5 - szybę, w której powierzchnia zbiorczej taśmy jest zmniejszona lub wyeliminowana w widoku z góry, fig. 6 - cztery przykłady przymocowania kabla do szyby, fig. 7 - dwa przykłady koszulki kabla w przekroju podłużnym, fig. 8 - przykład wyjścia kabla w rzucie, fig. 9 - drugi przykład wyjścia kabla w sposób schematyczny w przekroju podłużnym, fig. 10 - otulinę połączenia elektrycznego w sposób schematyczny w rzucie perspektywicznym, fig. 11 - otulinę połączenia elektrycznego przymocowanego do szyby w sposób schematyczny w przekroju podłużnym, fig. 12 - trzy przykłady otuliny w postaci elementów profilowanych okrywających druty kabla podparte na podstawach, w przekroju, fig. 13 - szybę, której kabel przechodzi na wyjściu przez granicę między strefą uszczelnioną i strefą nieuszczelnioną, fig. 14 - element dzielony zaznaczony na figurze 13 w przekroju wzdłuż linii I-I, fig. 15 - element dzielony zaznaczony na figurze 13 w przekroju wzdłuż linii II-II, fig. 16 - pięć przykładów elementu dzielonego w przekroju, fig. 17 - element dzielony wyposażony w krawędź w przekroju.

Fig. 1 przedstawia szybę 1 wyposażoną w dwa elektryczne złącza 2 i 3. Chodzi tu o szybę monolityczną wyposażoną w siatkę cienkich oporowych grzejnych drutów 4. Każdy grzejny drut 4 połączony jest dwiema zbiorczymi taśmami 5 i 6. Są one na przykład wykonane z masy

175 030 srebrnej nałożonej metodą sitodruku. Ich szerokość zależy od mocy elektrycznej doprowadzanej do szyby. Elektryczne połączenia 2 i 3 są na ogół wykonane z metalowej taśmy 7 lub 8 przylutowanej odpowiednio do końców zbiorczych taśm 5 i 6. Połączenia i taśmy zbiorcze są usytuowane w strefie uszczelnionej wyznaczonej uszczelką 9. Złącze 2 jest na figurze niepodłączone podczas gdy złącze 3 jest podłączone. Końcówka przewodzącej części kabla 10 biegnącego w otworze karoserii jest na przykład połączona z metalową taśmą 8 za pomocą złącza wtykowego. Na figurze tej widać stosunkowo dużą powierzchnię taśmy zbiorczej potrzebną do połączenia każdego drutu grzejnego 4 z elektrycznym złączem 2 lub 3.

Figura 2 przedstawia widok szyby, w której elektryczne połączenia 11 i 12 znajdują się w pobliżu grzejnych drutów 4 przy takim samym położeniu okablowania 10 otworu karoserii w stosunku do szyby. Takie rozmieszczenie pozwala skrócić długość zbiorczych taśm 5 i 6. Korzystnie, ich szerokość również jest zmniejszona jak to widać na figurze, powodując tym samym mniejsze zużycie pasty srebrnej i poprawiając estetykę szyby. Na figurze widać połączenie 11 w otulinie, podczas gdy połączenie 12 jest pokazane bez otuliny w stosunku do położeń uszczelki 9 i 15 zaznaczonych linią przerywaną. Połączenie elektryczne może być wykonane z metalowej taśmy 13, którą można połączyć za pomocą złącza wtykowego z końcówką drutów 14 kabla. Może to być także połączenie lutowane lub innego rodzaju. Lutowanie może być wykonywane metodą ultradźwięków. Druty 14 kabla mają formę drutów lub płaskiego splotu. Metalowa taśma 13 i druty 14 mogą być pozostawione bez izolacji jak to wynika z położenia uszczelki 9. W związku z położeniem uszczelki 15 połączenie 11 oraz druty 16 kabla są w osłonie. Kabel przymocowany do podłoża składa się tu z drutów 16 i koszulki 17. Ta ostatnia ma kształt drutów 16 aby zapewnić szczelność i zarazem zmniejszyć zajmowaną powierzchnię i nie dopuścić do przenikania zanieczyszczeń pomiędzy drutami 16 i koszulką. Koszulka 17 posiada płaską podstawę dla ułatwienia jej mocowania. Ma ona kształt półcylindryczny lub płaski w zależności od kształtu części przewodzącej kabla.

W celu zapewnienia dostatecznej szczelności poza obrębem strefy nieuszczelnionej, jak pokazano na figurze, może to być koszulka z poliuretanu. Osłona 18 połączenia 11 posiada tu kształt trapezoidalny w celu zwiększenia powierzchni styku z szybą. Osłona ta umożliwia poza tym ukrycie, przy zachowaniu szczelności, ewentualnego luzu między drutami 16 kabla i koszulką 17. Zbiorcza taśma 6 jest tu pokazana w strefie uszczelnionej uszczelką 15. Może ona według wynalazku znajdować się poza tą strefą uszczelnioną. Jest wówczas zakryta otuliną tego samego typu co osłona 18 połączenia 11. Może to być ewentualnie ten sam element.

Na fig. 3 przedstawiony jest przykład rozwiązania wyjścia kabla z szyby. Pokazana jest jedynie część szyby. Dwie zbiorcze taśmy 5 i 6 podłączone są do tego samego kabla 19. Kabel 19 może również służyć do elektrycznego połączenia jednego lub kilku innych, dodatkowych układów wymagających zasilania prądem elektrycznym. Na przykład łączy on światło stopu 20 ze źródłem zasilania. Może on również być podłączony do anteny, urządzeń optycznych. Szyba wyposażona jest w jedno wyjście kabla, oznaczone jako 21. Wyjście 21 kabla może oczywiście znajdować się w dowolnym miejscu szyby. Tutaj widać je w górnej części szyby. Dzielony element 22 może ewentualnie zapewnić połączenie między różnymi częściami przewodzącymi usytuowanymi po obu stronach szyby.

Figura 4 jest schematycznym widokiem dolnej części szyby przedniej poza obrębem strefy uszczelnionej, oznaczonej obszarem zakreskowanym, i ograniczonej uszczelką 23. Cienkie oporowe grzewcze druty 24 umożliwiają, na przykład, odszranianie strefy szyby przedniej w pobliżu wycieraczek. Dwa podłączenia 25 łączą druty 24 ze źródłem zasilania prądem elektrycznym za pośrednictwem kabla 26, przymocowanego do podłoża.

Figura 5 przedstawia rozwiązanie, według którego powierzchnia zbiorczej taśmy jest zmniejszona lub wyeliminowana. Żyły kabla tworzą metalowy splot połączony bezpośrednio z co najmniej jednym układem zasilanym prądem elektrycznym, na przykład grzewczymi drutami 4. Można ewentualnie wyposażyć połączenia elektryczne w otulinę 28. Może ona osłaniać wszystkie lub część połączeń, jak to widać na figurze, w zależności od położenia nie pokazanej tu uszczelki. Aby uniknąć łączenia każdego grzewczego drutu 4 ze splotem 27, wszystkie druty grzewcze można połączyć zbiorczą taśmą 29. Kabel jest wówczas wykonany z żył 30 obejmu175 030 jących całkowicie lub częściowo taśmę 29. Potrzebne jest wówczas tylko jedno połączenie między taśmą 29 i żyłami 30. Żyły 30 mogą być ewentualnie osłonięte nie pokazaną tu otuliną.

Figura 6 ukazuje cztery przykłady przymocowania kabla do szyby. Na figurze 6a kabel biegnie wzdłuż krawędzi szyby na odcinku 31. Może on być umocowany za pomocą samoprzylepnej taśmy 32, zaczepów lub dowolnych innych środków. Może on być także wpuszczony w uszczelkę i wspólnie zaprasowany. Korzystnie środki mocujące przytrzymują kabel na odcinku jego zagięcia. Może to być zwieracz jak pokazano w sposób schematyczny na odcinku 33.

Środki te pozwalają poza tym poprawić estetykę szyby i szczelność kabla. Na figurze 6b kabel biegnie wzdłuż łuku w pobliżu krawędzi szyby. Promienie łuku są na tyle duże, że przyczepność kabla do szyby na wysokości wygięciajest dostateczna. Promienie łuku mogą być również mniejsze, albo kabel może być poprowadzony pod kątem ostrym. Koszulka kabla jest wówczas formowana lub naprasowana zgodnie z potrzebnym kierunkiem,. Może być ona również wytłaczana. W takim przypadku stosowanym materiałem jest korzystnie pianka.

Inne rozwiązanie przedstawione jest na figurach 6c i d - zmiana kierunku kabla następuje tu pod kątem ostrym, lub jego łuk ma mały promień, jakkolwiek materiałem koszulki nie jest pianka. Poza niepokazanymi tu żyłami, kabel składa się z dwóch nałożonych na siebie koszulek 34 i 35. Koszulka 34 może być typową koszulką cylindryczną, wykonaną z PCW. Koszulka 35 na odcinku zagięcia jest usunięta i odsłania koszulkę 34. Kabel może wówczas przebiegać po szybie w sposób pokazany na figurze 6c, lub wzdłuż krawędzi szyby, jak to widać na figurze 6d. Koszulka jest korzystnie przyklejona do powierzchni podłoża, jak to uwidoczniono na fig. 6c, i zamocowana za pomocą samoprzylepnej taśmy lub zaczepu 32, jak na fig. 6d. Koszulka 35 nie musi być stosowana, gdy kabel biegnie wzdłuż szyby, jak to widać na fig. 6d. W ten sposób zmniejsza się przestrzeń zajmowana przez kabel, zwłaszcza wysokość tej przestrzeni. Jest rzeczą oczywistą, że w przypadku usunięcia koszulki 35 koszulka 34 musi charakteryzować się odpowiednimi właściwościami, zwłaszcza dostateczną szczelnością, szczególnie, gdy kabel znajduje się poza obrębem strefy uszczelnionej.

Figura 7 przedstawia dwa przykłady przekroju koszulki 36 przymocowanej do szyby. Koszulka 36 posiada krawędzie 37 umożliwiające lepsze mocowanie na szybie i jednocześnie zakrycie spoiny klejowej koszulki. Jak widać na rysunku, koszulka może posiadać dwie krawędzie po obu stronach. Można również przewidzieć jedną krawędź. Koszulka 36 może stanowić otulinę kabla. Żyły z kolei mogą ewentualnie być w otulinie utworzonej z drugiej, nie pokazanej tu koszulki. Druty 38 mogą tworzyć szereg przewodów, jak to widać na fig. 7a. Każdy przewód jest utworzony z mnóstwa drutów. Mogą one również tworzyć jeden przewód. Druty mogą być płaskie, jak to widać na fig. 7b. Na fig. 7b koszulka posiada wybranie 39, które można wypełnić klejem. Dzięki temu polepszona zostaje szczelność drutów kabla. Klej może ewentualnie przedostawać się do wnęk 40, utworzonych przez krawędzie 37.

Figura 8 przedstawia wyjście kabla z szyby. Może to być zwieracz 41, którego kształt umożliwia uchwycenie obu powierzchni szyby. Posiada on kanał 42, w który wprowadzona jest część kabla. Kabel jest w ten sposób trwale umocowany w żądanym położeniu na wyjściu z szyby. Dwa ramiona 43 i 44 zwieracza posiadają tu różną długość. Rozumie się samo przez się, że mogą one mieć jednakową długość lub też ramię 43 może być krótsze niż ramię 44. Wymiary wnęki 45 uformowanej przez dwa ramiona zależą od wymiarów szyby. Mogą one być takie, aby zapewniały mechaniczne mocowanie zwieracza na szybie. W celu uzyskania lepszego mocowania można ewentualnie użyć kleju. Materiał, z którego wykonane są te środki mocujące jest korzystnie sztywny.

Figura 9 przedstawia inne rozwiązanie wyjścia kabla. Jest to element łącznikowy posiadający końcówkę zewnętrzną, w którą można wprowadzić końcówkę 46 drutów kabla 47 według wynalazku. Dzięki swojemu kształtowi otulina 48 umożliwia ustalenie położenia kabla i poprawienie szczelności takiego połączenia elektrycznego. W celu zapewnienia szczelności połączenia przewidziana jest wnęka 49 do wypełnienia klejem. Kabel 50 jest przeznaczony do układania w otworze karoserii.

Figura 10 przedstawia przekrój otuliny połączenia. Kryza 51 pozwala utworzyć złącze z kablem 52 i miejscem połączenia. Kabel 52 składa się z drutów 53 i dwóch koszulek 54, 55. Część koszulki 54 okrytajest otuliną 56. W ten sposób wszelkie ewentualne luzy między drutami

175 030 i koszulką 54 zostają osłonięte otuliną 56. Kabel 52 może oczywiście składać się tylko z części przewodzącej i jednej koszulki lub tylko z pozbawionej izolacji części przewodzącej. Kabel 52 może być ewentualnie nie przytwierdzony do podłoża. Druty 53 połączone są elektrycznie z metalową taśmą 57 doprowadzoną do dodatkowych układów zasilanych prądem elektrycznym. Po wykonaniu połączenia z dwoma drutami 53 położenie otuliny 56 jest ustalone za pomocą dowolnych środków. Przez otwór wtryskowy 58 wprowadzony jest klej, który zapewnia szczelność i przyczepność otuliny 56 do szyby. Otulina może mieć kształt półcylindryczny, równoległościowy lub trapezoidalny. Jej podstawa jest przystosowana do profilu szyby. Korzystnie, ulega ona niewielkiemu odkształceniu pod wpływem wprowadzenia gorącego kleju, przystosowując się idealnie do profilu szyby, zwłaszcza, jeżeli jest ona gięta. Szerokość podstawy otuliny wynosi na przykład 20 do 25 mm a jej długość mieści się w granicach od 30 do 40 mm, a wysokość od 3 do 5 mm. Wymiary te stanowią oczywiście kompromis między dobrą powierzchnią przyklejania i zmniejszonymi wymiarami. W celu odpowiedniego zmniejszenia jej wymiarów otulina jest korzystnie formowana i naklejana na szybę. Może być ona również naprasowana, ewentualnie razem z innymi funkcjonalnymi elementami i/lub co najmniej uszczelką.

Figura 11 przedstawia szybę w przekroju podłużnym. Szyba 59 jest pokryta co najmniej w swojej części obwodowej szkliwem 60. Szkliwo zakrywa część przewodzącą 61, na ogół białą. Na części przewodzącej 61 umocowana jest metalowa końcówka 62, umożliwiająca połączenie elektryczne. Otulina 63 według wynalazku umożliwia zakrycie zarówno części przewodzącej 61 jak i końcówki 62.

Otulina taka, przymocowana do powierzchni szyby, może również zapewnić szczelność, maskując jednocześnie wszelkie elementy przewodzące, np. taśmę przewodzącą. Jej zaletą jest poprawienie estetyki szyby przy jednoczesnym zapewnieniu idealnej szczelności, zwłaszcza w przypadku wypełnienia jej wnęki klejem. W ten sposób umieszczone w otulinie elementy przewodzące mogą być usytuowane na przykład poza obrębem strefy uszczelnionej.

Figura 12 przedstawia rozmaite rodzaje elementów profilowanych okrywających druty 64 kabla. Element profilowany 65 jest mocowany na podstawie 66, na której są podparte druty 64 kabla. Podstawa ta może być wyposażona w występy 67, współpracujące z występami 68 elementu 65. Pokazana tu podstawa 66 jest przyklejona za pomocą przylepnej warstwy 95.

Figura 13 przedstawia szybę z uwidocznionym wyjściem kabla. Kabel przechodzi na wyjściu z szyby przez granicę między strefą uszczelnioną i strefą nieuszczelnioną. Kable 69 i 70 połączone są odpowiednio z dwiema zbiorczymi taśmami 5,6 wykonanymi np. z pasty srebrnej, nakładanej metodą sitodruku. Każda taśma połączona jest z cienkimi oporowymi drutami 4, stanowiącymi obwód grzewczy. Kable 71 i 72 połączone są z lampą sygnalizacyjną 20, na przykład światłem stopu. Otulina 65, mająca charakter elementu profilowanego, korzystnie okrywa kable umieszczone poza obrębem strefy uszczelnionej, wyznaczonej uszczelką 73. Obwód grzewczy i zbiorcze taśmy 5 i 6 znajdują się w strefie uszczelnionej, oznaczonej A. Kable znajdują się poza obrębem strefy uszczelnionej, w strefie nieuszczelnionej B, na przykład wewnątrz pojazdu. Element dzielony 74 umożliwia przeprowadzenie kabli do wewnątrz pojazdu, tzn. ze strefy nieuszczelnionej B do strefy uszczelnionej C, wewnątrz mieszka 75, połączonego z wewnętrzną stroną otworu karoserii, będącego strefą zabezpieczoną przed wpływem czynników zewnętrznych, a zwłaszcza wilgoci. Oznaczenia A, B i C określają odpowiednio wnętrze pojazdu, np. kabinę, zewnętrzną część pojazdu i wewnętrzną, niewidoczną przestrzeń karoserii, w której prowadzone są wszystkie kable.

Uszczelka 73 wyznacza na tej figurze strefy A i B, podczas gdy strefy B i C wyznaczone są obrysem 76 otworu karoserii. Przejście z wnętrza pojazdu na zewnątrz, tzn. ze strefy A do strefy B, jest zrealizowane za pomocą masy organicznej, nałożonej na warstwę przewodzącą, np. część 77, 78 zbiorczych taśm 5, 6. Szczelność przejścia połączenia elektrycznego ze strefy B do strefy C jest zapewniona dzięki elementowi dzielonemu 74. Można również zainstalować mieszek 75 w celu poprowadzenia kabla lub kabli do żądanego miejsca w strefie C, na ogół w kierunku źródła zasilania prądem elektrycznym. Na figurze tej element dzielony 74 przytwierdzony jest do podłoża za pomocą łącznika mechanicznego między elementem dzielonym 74 i otuliną 65.

175 535

Figura 14 przedstawia element dzielony 74 z fig. 13 w przekroju wzdłuż linii I-I. Połączenia elektryczne są tu pokazane w postaci czterech kabli 69,70,71 i 72. Te cztery kable uformowane są z jednego przewodu 79, który z kolei utworzony jest z nie pokazanych tu drutów, przy czym każdy przewód posiada koszulkę 80. Jest to na przykład koszulka typowa dostępna w handlu razem z przewodem. Oczywiście w tej samej koszulce 80 może znajdować się szereg izolowanych przewodów. Część kabli 69, 70, 71 i 72 jest wpuszczona w element dzielony 74. Element dzielony 74 jest wykonany z materiału termoplastycznego lub termoutwardzalnego odpornego na wodę, ewentualnie zasolenie. Może on również być izolatorem elektrycznym oraz charakteryzować się dostateczną wytrzymałością mechaniczną na ewentualne uszkodzenia. Materiał ten jest elastomerem termoplastycznym lub termoutwardzalnym, wybranym na przykład z następującej grupy: polichlorek winylu, poliuretan, mieszaniny poliuretanu i poliamidu, kauczuk, zwłaszcza typu EPDM (monomer etyleno-propyleno-dienowy). Element ten jest na przykład naprasowany wokół części kabli 69, 70, 71 i 72. W ten sposób unika się przenikania wilgoci między kable i materiał, z którego wykonany jest element dzielony 74. Na fig. 14 pokazano element dzielony 74, który posiada pogrubienie, mające kształt kołnierza stanowiące element mocujący 81, zapewniający mechaniczne na szybie. Mocowanie mechaniczne można również zapewnić dzięki podcięciu, występowi, uskokowi, ogranicznikowi, itp. i odpowiedniej uzupełniającej je części. Kable wyposażone są tu w koszulki. Może to być koszulka typowa, np. z PCW lub koszulka 17, 35, 36 przedstawiona na przykład na fig. 2, 6 i 7. Kable mogą być również częściowo pozbawione koszulki w zależności od ich przewidywanego wykorzystania. Wszystkie cztery kable mogą również być na wyjściu z elementu dzielonego 74 umieszczone w tej samej, nie pokazanej tu koszulce.

Figura 15 przedstawia widok w przekroju wzdłuż linii II - II z fig. 13. Otulina 65 jest mocowana do elementu mocującego 81 w postaci’kołnierza stanowiącego część elementu dzielonego 74. Kable 69, 72 są tu okryte elementem profilowanym 65, podczas, gdy kable 70 i 71, połączone ze światłem sygnalizacyjnym 20, nie są okryte takim elementem. Mogą one być ewentualnie umieszczone w koszulkach 17, 35, 36. Na schemacie tym widać dokładnie, że element dzielony 74 nie styka się z podłożem 83, przez co unika się zwiększenia grubości tego ostatniego. Poza tym, dodatkowy element profilowany 65 posiada przewężenie 82, które jest zaczepiane na kołnierzu czyli elemencie mocującym 81. Element profilowany 65 jest przytwierdzany do podłoża za pomocą nie pokazanej tu warstwy kleju lub taśmy samoprzylepnej.

Figura 16 przedstawia różne przykłady wykonania elementu dzielonego 74 w przekroju. Część kabla, którą tutaj stanowi przewód, jest wpuszczona w element dzielony 74. Na schemacie 16a element dzielony 74 posiada kołnierz stanowiący element mocujący 81, do którego przymocowana jest otulina 65 w postaci elementu profilowanego i podstawa, którą tworzy element pomocniczy 85. Na schemacie tym oba elementy 65 i 85 znajdują się na tej samej powierzchni podłoża 83. Podłoże 83 może być ewentualnie pokryte jedną lub kilkoma warstwami tu nie pokazanymi. Elementy te mogą również być umieszczone na dwóch przeciwległych powierzchniach podłoża 83. Podstawa czyli element pomocniczy 85 jest to na przykład podstawa przytwierdzona do podłoża, na której podparte jest połączenie 84. Podstawa ta umożliwia zwłaszcza wyrównanie ewentualnych rozbieżności w geometrii płyty szklanej. Element dzielony 74 nie styka się z podłożem 83. Na następnych fig. 16b, 16c, 16d. co najmniej część elementów dzielonych 74 jest przytwierdzona do podłoża 83. Element dzielony 74 może być przytwierdzony za pomocą elementu mocującego 86,87 w postaci pogrubienia 86 i występu 87 przytwierdzonego do płyty szklanej (fig. 16b). Pogrubienie 86 i występ 87 mogą być usytuowane na przeciwległych powierzchniach podłoża 83 (fig. 16b) lub na tej samej powierzchni (fig. 16c). Część 88 elementu dzielonego 74 może również być przytwierdzona do podłoża (fig. 16d). Część ta przytwierdzona do podłoża, może ewentualnie mieć mniejszą grubość aby umożliwić przeprowadzenie połączenia pod uszczelką 89. Połączenie 90 zapewniające to przejście stanowi wówczas korzystnie warstwa przewodząca, listwa miedziana, folia i/lub płytka miedziana typu stosowanego w obwodach drukowanych. W strefie wyznaczonej uszczelką 89 połączenie elektryczne może ewentualnie zapewnić kabel 91.

175 030

Wymiary elementu dzielonego 74 zależą od jego przewidywanego zastosowania. Zwłaszcza wysokość elementu zależy od charakteru naprasowanego złącza. Może ona wynosić tylko 2 mm. Jego szerokość również zależy od szerokości połączenia i ewentualnie od ilości żył. Kształtuje się ona w granicach od 4 do 100 mm. Jego długość może na przykład wynosić od 4 do 100 mm.

Figura 17 przedstawia profilowany element dzielony 74, wyposażony w występ 92 umożliwiający zapewnienie ciągłości nie pokazanego występu, stanowiącego całość z uszczelką montażową. Ten nie pokazany występ zapewnia zabezpieczenie, centrowanie i utrzymanie szyby przez okres czasu niezbędny do zastygnięcia kleju 93, mocującego szybę w otworze 94 karoserii. Ścieżka kleju 93 może ewentualnie zapewnić szczelność między szybą i otworem.

Figury te zostały zamieszczone bez żadnych ograniczeń w charakterze przykładów wykonania. Oczywiście jedynie niewielka część kabla może znajdować się w strefie nieuszczelnionej.

FIG.4

175 030

FIG.6

175 030

FIG.7

FIG.11

175 030

F1G.12q FIGJ2b

175 030

16.a

16.b

16.d

FI G.16

175 030

FIG.2 fet’

J6 .17 !

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Szyba wyposażona w co najmniej jeden układ elektryczny zasilany prądem elektrycznym za pomocą co najmniej jednego elektrycznego urządzenia połączeniowego zawierającego elementy przewodzące i co najmniej jeden kabel zawierający elementarne włókna przewodzące, korzystnie izolowane, przy czym co najmniej część kabla jest przymocowana do podłoża stanowiącego część konstrukcji szyby, i kabel ten jest połączony elektrycznie z szeregiem układów zasilanych prądem elektrycznym, zaś szyba jest wyposażona tylko w wyjście kabla, znamienna tym, że kabel (69, 70, 71, 72) na wyjściu z szyby jest usytuowany na granicy rozdzielającej dwie strefy - strefę uszczelnioną (A) i strefę nieuszczelnioną (B), przy czym część układu, znajdująca się na tej granicy między dwiema strefami (A, B) jest zatopiona w elemencie dzielonym (74), wyposażonym w element mocujący (81, 86, 87, 88) do umocowania go do podłoża (83), a ponadto co najmniej jeden element układu elektrycznego jest w otulinie (28,48, 55,56,63, 65).
2. 2. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że kabel jest przymocowany bezpośrednio lub pośrednio do podłoża za pomocą pianki, która na obu powierzchniach posiada warstwę kleju.
3. 3. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że materiał otuliny jest dobrany spośród następujących materiałów: polichlorek winylu, poliuretan, EPDM (Monomer etyleno-propyleno-dienowy), polisiarczek, poliamid lub mieszanina poliuretanu z poliamidem.
4. 4. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że otulinę (63,65) stanowi element profilowany (63, 65) okrywający część przewodzącą (61), zwłaszcza włókna przewodzące kabla i/lub złącze elektryczne.
5. 5. Szyba według zastrz. 4, znamienna tym, że element profilowany (63) posiada wgłębienie, do wewnątrz którego wtryskiwany jest klej termotopliwy.
6. 6. Szyba według zastrz. 4, znamienna tym, że element profilowany (65) jest podparty na podstawie (66).
7. 7. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że otulinę stanowi koszulka (17,34,35,36, 54, 55), wewnątrz której znajdują się włókna kabla, przy czym wspomniana koszulka jest przyklejona do podłoża.
8. 8. Szyba według zastrz. 7, znamienna tym, że koszulka (36) posiada co najmniej jedną krawędź (37) przylegającą do szyby.
9. 9. Szyba według zastrz. 7, znamienna tym, że koszulkajest uformowana przez wytłaczanie.
10. 10. Szyba według zastrz. 7, znamienna tym, że kabel zawiera dwie nałożone na siebie koszulki (34,35).
11. 11. Szyba według zastrz. 10, znamienna tym, że koszulki (34,35) są uformowane przez ich wspólne wytłaczanie.
12. 12. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że otulinę stanowi zwieracz (41) do mocowania kabla na wyjściu szyby, posiadający dwa ramiona (43, 44), pomiędzy którymi utworzona jest wnęka (45).
13. 13. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że otulina (48) stanowi element łącznikowy do mocowania kabla na wyjściu szyby, posiadający końcówkę zewnętrzną otaczającą końcówkę (46) kabla (47) oraz wyposażony we wnękę (49).
14. 14. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że element mocujący (81,86,87,88) stanowi część lub pojedynczą krawędź elementu dzielonego (74), przy czym wspomniana krawędź lub część przytwierdzane są do podłoża (83), korzystnie przez przyklejenie.
15. 15. Szyba według zastrz. 1 albo 14, znamienna tym, że element mocujący (81) stanowi mechaniczne zamocowanie między elementem dzielonym (74) i elementem pomocniczym (85) przytwierdzonym do podłoża (83).

    175 030
16. 16. Szyba według zastrz. 15, znamienna tym, że mechaniczne zamocowanie zapewnione jest za pomocą elementu mocującego (81) w postaci wypukłości umiejscowionej na elemencie dzielonym (74) i wgłębienia w elemencie pomocniczym (85), o kształcie odpowiadający tej wypukłości.
17. 17. Szyba według zastrz. 15, znamienna tym, że mechaniczne zamocowanie zapewnione jest za pomocą wypukłości na elemencie pomocniczym (85) i wgłębienia w elemencie dzielonym (74) o kształcie odpowiadającym tej wypukłości.
18. 18. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że element mocujący (81) elementu dzielonego (74) stanowi kołnierz (81), przy czym otulina (65) jest zamocowana do tego kołnierza (81) za pomocą przewężenia (82).
19. 19. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że element dzielony (74) jest zamocowany do podłoża (83) za pomocą elementu mocującego (86,87) w postaci pogrubienia (86) i występu (87).
20. 20. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że element dzielony (74) jest zamocowany do podłoża (83) za pomocą elementu mocującego (88) w postaci, przytwierdzonej do tego podłoża części (88) elementu dzielonego (74), korzystnie o mniejszej grubości.
21. 21. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że element dzielony (74) jest profilowany i ma występ (92), zapewniający ciągłość z występem, stanowiącym całość z uszczelką montażową.