PL174275B1 - Sposób ciągłego wytwarzania mieszaniny cykloalkanonu, cykloalkanolu i wodoronadtlenku cykloalkilowego - Google Patents

Abstract

1. Sposób ciaglego wytwarzania mieszaniny cykloalkanonu, cykloalkanolu i wodoro- nadtlenku cykloalkilowego, zgodnie z którym poddaje sie utlenieniu odpowiadajacy cyklo- alkan, który to cykliczny alkan ma od 5 do 20 atomów wegla, w procesie ciaglym, za pomoca gazu zawierajacego tlen, w nieobecnosci katalizatora metalicznego, w temperaturze miedzy 130 a 200°C, znamienny tym, ze utlenianie co najmniej czesciowo prowadzi sie w obecnosci miedzy 0,002 a 2 mmoli zwiazku fenolowego na kg mieszaniny reakcyjnej (mmole/kg). PL PL PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy sposobu ciągłego wytwarzania mieszaniny cykloalkanonu, cykloalkanolu i wodoronadtlenku cykloalkilowego, zgodnie z którym poddaje się utlenieniu odpowiadający cykloalkan, który to cykliczny alkan ma od 5 do 20 atomów węgla, w procesie ciągłym, za pomocą gazu zawierającego tlen, w nieobecności katalizatora metalicznego, w temperaturze między 130 a 200°C.

Taki sposób otrzymywania mieszaniny cykloheksanonu, cykloheksanolu i wodoronadtlenku cykloheksylowego w procesie ciągłym jest opisany w zgłoszeniu patentowym EP-A-0092867.

Wadą tej znanej metody jest stosunkowo niska selektywność reakcji utleniania względem pożądanych produktów (cykloheksanonu, cykloheksanolu i wodoronadtlenku cykloheksylowego), skutkiem czego tworzy się znaczna ilość produktów ubocznych.

Celem tego wynalazku jest dostarczenie sposobu, charakteryzującego się wyższą selektywnością reakcji utleniania cykloalkanu. W szczególności celem wynalazku jest dostarczenie sposobu o wyższej selektywności względem wodoronadtlenku cykloalkilowego.

Sposób ciągłego wytwarzania mieszaniny cykloalkanonu, cykloalkanolu i wodoronadtlenku cykloalkilowego, zgodnie z którym poddaje się utlenieniu odpowiadający cykloalkan, który to cykliczny alkan ma od 5 do 20 atomów węgla, w procesie ciągłym, za pomocą gazu zawierającego tlen, w nieobecności katalizatora metalicznego, w temperaturze między 130 a

174 275

200°C, polega na tym, że utlenianie co najmniej częściowo prowadzi się w obecności między 0,002 a 2 mmoli związku fenolowego na kg mieszaniny reakcyjnej (mmole/kg).

Stwierdzono, że jeśli stosuje się sposób według wynalazku, to selektywność reakcji utleniania względem cykloalkanonu, cykloalkanolu a zwłaszcza wodoronadtlenku cykloalkilowego, jest wyższa, przy czym szybkość reakcji nie jest niższa niż w nieobecności związku fenolowego.

W zgłoszeniu patentowym SU-A-686329 ujawniono sposób otrzymywania wodoronadtlenku cyklododecylu przez utlenianie cyklododekanu w obecności 0,01 - 30% wagowych związku fenolowego. Eksperymenty prowadzono z 1%% wagowym fenolu (1170 mmola/kg), 2,5% wagowego krezolu (230 mmola/kg) i 0,2% wagowych rezorcynolu (19 mmoli/kg). Zaskakujące jest, że znacznie niższa ilość związku fenolowego niż ujawniono w tych eksperymentach ma korzystny wpływ na selektywność cykloalkanonu, cykloalkanolu i wodoronadtlenku cykloalkilowego, a w szczególności cykloheksanonu, cykloheksanolu i wodoronadtlenku cykloheksylowego.

W artykule w Kinetics and Catalysis USSR (1960, 1(1), 46-62) wymieniono fenol i α-naftol, stosowane jako inhibitory w katalitycznym utlenianiu n-dekanu. Jest zatem zaskakujące, że reakcja utleniania sposobem według wynalazku nie jest prawie wcale spowalniana przez dodanie związku fenolowego.

Stosowanie związków typu fenolu lub dihydroksybenzenu podczas utleniania cykloheksanu w celu zwiększenia selektywności opisano w zgłoszeniu patentowym SU-A-197555. W przeciwieństwie do sposobu według wynalazku reakcja utleniania jest katalizowana za pomocą katalizatora metalicznego w temperaturze między 200 a 250°C i daje w rezultacie mieszaninę cykloheksanolu i cykloheksanonu. Ponadto, zgodnie z przykładami z opisu zgłoszeniowego SU-A-197555 stosuje się dużą ilość związku fenolowego na kg mieszaniny reakcyjnej (90 i 140 mmoli/kg). Jest zatem zaskakujące, że dodanie małych ilości związku fenolowego do utleniania niekatalizowanego i w niższej temperaturze ma pozytywny wpływ na selektywność przy tym samym stopniu konwersji.

Stosowanie związku fenolowego podczas niekatalizowanego utleniania cyklododekanu opisano w artykule w Petroleum Chemistry USSR (1964,3(4), 295-301). W artykule tym opisano badania mechanizmu reakcji utleniania cyklododekanu. Związek fenolowy dodawano do procesu okresowego po utlenieniu części cyklododekanu. Artykuł nie zawiera żadnej wskazówki, że dodanie takiego związku fenolowego w procesie ciągłym mogłoby spowodować wzrost selektywności.

Związek fenolowy korzystnie jest związkiem organicznym mającym ciężar cząsteczkowy poniżej 1000 i mającym 1 - 5 grup aromatycznych.

Przykładami odpowiednich związków fenolowych, niepodstawionych lub podstawionych, są fenol, 2,6-ditertbutylofenol, 2,6-ditertbutylo-4-metylofenol, m-krezol,4-metoksyfenol, bisfenol-A, bifenol, p-tertbutylofenol, 2-hydroksynaftalen, 2,6-dimetylofenol, 2,4-ditertbutylofenol, 2,4,6-tritertbutylofenol, 2,4-dimetylo-6-tert-butylofenol, 1-hydroksynaftalen, hydrochinon, pirokatechol, rezorcynol, p-fenoksyfenol i o-fenylofenol.

Korzystnie stosuje się m-krezol, 2,4-ditertbutylofenol, 2,6-ditertbutylofenol i fenol.

Mogą być stosowane również mieszaniny wyżej wymienionych związków fenolowych. Korzystnie mogą być stosowane na przykład mieszaniny związków fenolowych, otrzymywane podczas otrzymywania szczególnego związku fenolowego, ponieważ nie jest wymagane dalsze oczyszczanie.

Stężenie związku fenolowego jest generalnie niższe niż 2 mmole/kg, korzystnie niższe niż 1 mmol/kg, a w szczególności niższe niż 0,9 mmola/kg. Stężenie związku fenolowego jest generalnie wyższe niż 0,002 mmola/kg, korzystnie wyższe niż 0,01 mmola/kg, a zwłaszcza wyższe niż 0,05 mmola/kg. Wynalazek dotyczy również sposobu, w którym stosuje się stężenie związku fenolowego poniżej 0,01% wagowego w stosunku do mieszaniny reakcyjnej. Wyżej wymienione stężenia są stężeniami opartymi na ilości związku fenolowego dostarczanego do mieszaniny reakcyjnej. Rzeczywiste średnie stężenie podczas reakcji utleniania będzie niższe niż wyżej wymienione stężenia, ponieważ część związku fenolowego zniknie podczas utleniania.

174 275

Generalnie wynalazek dotyczy utleniania cyklicznych alkanów, mających między 5 a 20 atomów węgla. W szczególności wynalazek dotyczy utleniania cykloalkanów mających między 6 a 12 atomów węgla. Przykładami odpowiednich cyklicznych alkanów są cykloheksan, cyklooktan i cyklododekan. W szczególności wynalazek dotyczy utleniania cykloheksanu, ponieważ produkty utleniania, cykloheksanol, cykloheksanon i wodoronadtlenek cykloheksylowy, oddzielnie lub jako mieszanina, mają wiele zastosowań. Wynalazek dotyczy zwłaszcza utleniania cykloheksanu, w którym jako związek fenolowy stosuje się fenol, ponieważ fenol jest łatwy do otrzymania. Wodoronadtlenek cykloheksylu może być na przykład stosowany jako utleniacz w otrzymywaniu epitlenku alkanu z odpowiadającego alkenu. Wodoronadtlenek cykloheksylu w mieszaninie może być również rozłożony z wytworzeniem mieszaniny cykloheksanonu i cykloheksanolu. Ta tak zwana mieszanina K/A jest produktem, który jest stosowany jako taki na przykład do wytwarzania kwasu adypinowego. Rozkład wodoronadtlenku cykloheksylu generalnie odbywa się po ochłodzeniu mieszaniny, pod wpływem katalizatora metalu przejściowego, takiego jak kobalt lub chrom. Korzystnie rozkład wodoronadtlenku cykloheksylu przeprowadza się za pomocą sposobu opisanego w zgłoszeniu patentowym EP-A-004105 lub EP-A-092867.

Utlenianie prowadzi się generalnie w temperaturze między 130 a 200°C. Korzystnie temperatura jest wyższa niż 160°C. Korzystnie temperatura jest niższa niż 190°C.

Utlenianie generalnie prowadzi się pod ciśnieniem między 0,1 a 5 MPa. Korzystnie ciśnienie jest wyższe niż 0,4 MPa. Korzystnie ciśnienie jest niższe niż 2,5 MPa. W przypadku utleniania cykloheksanu ciśnienie generalnie jest wyższe od 0,6 MPa i niższe niż 2,0 MPa.

Utlenianie prowadzi się w sposób ciągły, korzystnie w układzie reaktorów połączonych szeregowo lub w reaktorze rurowym podzielonym na przedziały. Generalnie reakcję prowadzi się autotermicznie lub kontrolując temperaturę. Temperaturę generalnie kontroluje się przez odprowadzenie ciepła reakcji poprzez strumień gazów, poprzez pośrednie chłodzenie lub innymi metodami znanymi specjalistom. W celu zapewnienia, że metale przejściowe (które sprzyjają rozkładowi wodoronadtlenku cykloalkilu) nie dostaną się do utlenianej mieszaniny, korzystnie dobiera się reaktory z obojętną ścianą wewnętrzną. W tym celu można zastosować na przykład reaktory mające wewnętrzną ścianę z pasywowanej stali, aluminium, tantalu, szkła lub emalii. Jest to szczególnie ważne w przypadku małych zdolności produkcyjnych, kiedy to stosunek powierzchni ściany do objętości cieczy jest niekorzystny. W przypadku dużych zdolności produkcyjnych odrębne zobojętnianie ściany nie jest absolutnie niezbędne. Oczywiste jest, że jeśli do utlenianej mieszaniny dostaną się zaniedbywalne ilości jonów metali, nie mające istotnego wpływu na reakcję, to w ramach niniejszego wynalazku można mówić o niekatalizowanym utlenianiu cykloalkanu. W przeciwieństwie do niekatalizowanego utleniania cykloalkanu, w wyniku utleniania katalizowanego, które generalnie związane jest z dodaniem metalu, takiego jak kobalt i chrom, otrzymuje się mieszaninę reakcyjną o reaktywnie niskiej zawartości wodoronadtlenku cykloalkilu w stosunku do mieszaniny cykloalkanon + cykloalkanol.

Generalnie produkt niekatalizowanego utleniania cykloheksanu zawiera co najmniej taką ilość wodoronadtlenku cykloalkilu w % wagowych, która jest porównywalna z ilością mieszaniny cykloheksanol + cykloheksanon w % wagowych. Często mieszanina zawiera po reakcji nie więcej niż 2 razy więcej wodoronadtlenku cykloheksylu w porównaniu z mieszaniną cykloheksanol + cykloheksanon. W przeciwieństwie do tego, w wyniku utleniania katalizowanego otrzymuje się mieszaninę, która zawiera mniej niż 50% wodoronadtlenku cykloheksylu w stosunku do ilości mieszaniny cykloheksanol + cykloheksanon w % wagowych. Często jest to nawet mniej niż 40% nadtlenku w porównaniu do ilości mieszaniny cykloheksanol + cykloheksanon w % wagowych.

Stężenie wodoronadtlenku cykloalkilu w mieszaninie reakcyjnej opuszczającej reaktor utleniania (ostatni) generalnie jest równe między 0,1 a 8,0% wagowych. Stężenie cykloalkanonu w tej mieszaninie jest generalnie równe między 0,1 a 10% wagowych. Stężenie cykloalkanolu w tej mieszaninie jest generalnie równe między 0,1 a 15% wagowych. Stopień konwersji cykloalkanu w stosunku do tej mieszaniny reakcyjnej jest równy generalnie między 0,5 a 25%. Stopień konwersji cykloheksanu jest równy generalnie między 2 a 6%.

W przypadku szeregu połączonych reaktorów lub reaktora rurowego podzielonego na przedziały związek fenolowy może być dostarczany do każdego reaktora (lub przedziału)

174 275 oddzielnie. Stwierdzono, że korzystne jest, jeśli stężenie związku fenolowego w pierwszych reaktorach jest stosunkowo niższe niż stężenie w ostatnim reaktorze lub reaktorach. Korzystne może być również dostarczanie związku fenolowego tylko do jednego lub więcej reaktorów a nie do wszystkich reaktorów.

Jako gaz zawierający tlen może być stosowany tlen jako taki, powietrze o zwiększonej lub zmniejszonej zawartości tlenu, lub tlen zmieszany z azotem lub innym gazem obojętnym. Korzystnie stosuje się powietrze, ale powietrze może być zmieszane z dodatkowym gazem obojętnym w celu zapobieżenia ryzyku eksplozji. Generalnie w celu zapobieżenia ryzyku eksplozji do reaktorów dostarcza się tyle gazu zawierającego tlen i w taki sposób, aby stężenie tlenu w gazie wylotowym pozostawało poniżej granicy eksplozji. Dostarczana ilość tlenu (obliczona jako czysty tlen) jest równa generalnie między 0,1 a 50 nl na litr cykloalkanu. Ilość ta jest zależna od szybkości reakcji, a tlen jest korzystnie obecny w niewielkim nadmiarze, co nie jest krytyczne, ponieważ ilość tlenu generalnie nie jest limitująca.

Wynalazek zostanie objaśniony dalej w odniesieniu do poniższych przykładów.

Przykład I. Do szklanego reaktora z podwójnymi ściankami (objętość równa zawartości cieczy składającej się z 270 g cyklododekanu (w temperaturze 170°C), wyposażonego w 4 przegrody, mieszadło turbinowe, chłodnice, termometr i dwie rury zasilające dostarczano przez jedną rurę za pomocą pompy stopiony cyklododekan z szybkością 732 g/h, a przez drugą rurę za pomocą drugiej pompy roztwór dodatku w stopionym cyklododekanie, z szybkością 90 g/h. Średni czas przebywania wynosił zatem 20 minut. Jako dodatek zastosowano 2,6-ditertbutylofenol. Szybkość dostarczania dodatku była regulowana tak, że stężenie w reaktorze wynosiło 0,96 mmola/kg. Produkt odprowadzano z reaktora poprzez rurę przelewową za pomocą zaworu kontrolnego. Temperatura reakcji wynosiła 170°C. Szybkość mieszadła wynosiła 200 min’¹. Powietrze dostarczano przy dnie reaktora poprzez układ dystrybucji gazu z szybkością 30 nl/minutę. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosi odpowiednio 73,4, 4,4 i 15,2% molowych (łącznie 93% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,4% molowych.

Przykład II. Powtórzono przykład I. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 0,094 mmola/kg. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 61,6, 12,1 i 18,4% molowych (łącznie 92,1% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,4% molowych.

Przykład III. Powtórzono przykład I. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 0,48 mmola/kg. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 68,0, 4,3 i 18,1% molowych (łącznie 90,4% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 5,0% molowych.

Porównawcze eksperymenty A + B

Powtórzono przykład I ale bez dodatku. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 54,6, 13,3 i 18,8% molowych przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,67% molowych. Eksperyment ten powtórzono. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 51,7, 15,3, i 19,5% molowych (łącznie 86,5% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,7% molowych.

Przykład IV. Powtórzono przykład I, stosując jako dodatek fenol. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 1,0 mmola/kg. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 59,6, 14,8 i 18,7% molowych (łącznie 93,1% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,4% molowych.

Przykład V. Powtórzono przykład I, regulując szybkość dostarczania dodatku tak, że stężenie w reaktorze było równe 0,8 mmola/kg, a szybkość dostarczania cyklododekanu obniżono tak, że stopień konwersji cyklododekanu wyniósł 4,7% molowych. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklodode6

174 275 kanolu i cyklododekanonu wysiła odpowiednio 58,0, 12,5 i 17,8% molowych (łącznie 92,0% molowych).

Przykład VI. Powtórzono przykład V, regulując szybkość dostarczania dodatku tak, że stężenie w reaktorze było równe 0,48 mmola/kg, a stopień konwersji cyklododekanu 5,1% molowych. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 61,4, 6,3 i 15,3% molowych (łącznie 91,1% molowych).

Porównawczy eksperyment C

Powtórzono przykład VI, ale nie dostarczano dodatku. Stopień konwersji cyklododekanu wyniósł 5,1% molowych, tak jak w przykładzie VI. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 48,6, 11,7 i 17,4% molowych (łącznie 77,6% molowych).

Przykład VII. Powtórzono przykład I, stosując jako dodatek 2,6-ditertbutylo-4-metylofenol. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 0,94 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 59,2, 13,2 i 18,5% molowych (łącznie 91,9% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,5% molowych.

Przykład VIII. Powtórzono przykład VII. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 1,9 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 63,1, 8,6 i 17,0% molowych (łącznie 8,7% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,6% molowych.

Przykład IX. Powtórzono przykład I, stosując jako dodatek m-krezol. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 1,1 mmola/kg. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklodecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 65,0, 8,1 i 18,5% molowych (łącznie 91,6% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,3% molowych.

Przykład X. Powtórzono przykład I, stosując jako dodatek 4-metoksyfenol. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 1,0 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 60,7, 13,7 i 17,8% molowych (łącznie 91,7% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,4% molowych.

Przykład XI. Powtórzono przykład I, stosując jako dodatek 2,4,6-tritertbutylofenol. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, ze stężenie w reaktorze było równe 1,0 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 65,7, 9,9 i 16,4% molowych (łącznie 92,0% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,5% molowych.

Przykład XII. Powtórzono przykład I, stosując jako dodatek 2,4-ditertbutylofenol. Szybkość dostarczania dodatku regulowano tak, że stężenie w reaktorze było równe 1,1 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cyklododecylu, cyklododekanolu i cyklododekanonu wynosiła odpowiednio 67,4, 5,4 i 18,3% molowych (łącznie 91,1% molowych) przy stopniu konwersji cyklododekanu 4,5% molowych.

Przykład XIII. Eksperyment z cykloheksanem przeprowadzono w układzie wyposażonym do badań pod ciśnieniem, podobnym do zestawu opisanego w przykładzie I. Jako dodatek stosowano 2,6-ditertbutylo-4-metylofenol. Szybkość dostarczania dodatku dobrano tak, że stężenie w reaktorze było równe 1,25 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cykloheksylu, cykloheksanolu i cykloheksanonu wynosiła 92,3% molowych przy stopniu konwersji cykloheksanu 3,5% molowych.

Przykład XIV. Powtórzono przykład XIII, stosując jako dodatek fenol. Szybkość dostarczania dodatku dobrano tak, że stężenie w reaktorze było równe 0,6 mmola/kg. Analiza odcieku z reaktora wykazała, że selektywność względem wodoronadtlenku cykloheksylu, cykloheksanolu i cykloheksanonu wynosiła91,5% molowych przy stopniu konwersji cykloheksanu 3,4% molowych.

174 275

Przykład XV. Powtórzono przykład XIV. Stężenie fenolu było równe 0,3 mmola/kg a łączna selektywność 91,9% molowych przy stopniu konwersji cykloheksanu 3,5% molowych.

Porównawczy eksperyment D

Powtórzono przykład XIII bez dodawania dodatku. Analizy odcieku z reaktora wykazały, że selektywność względem wodoronadtlenku cykloheksylu, cykloheksanolu i cykloheksanonu wynosiła 89,4% molowych przy stopniu konwersji cykloheksanu 3,4% molowych.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób ciągłego wytwarzania mieszaniny cykloalkanonu, cykloalkanolu i wodoronadtlenku cykloalkilowego, zgodnie z którym poddaje się utlenieniu odpowiadający cykloalkan, który to cykliczny alkan ma od 5 do 20 atomów węgla, w procesie ciągłym, za pomocą gazu zawierającego tlen, w nieobecności katalizatora metalicznego, w temperaturze między 130 a 200°C, znamienny tym, że utlenianie co najmniej częściowo prowadzi się w obecności między 0,002 a 2 mmoli związku fenolowego na kg mieszaniny reakcyjnej (mmole/kg).
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się związek fenolowy o ciężarze cząsteczkowym poniżej 1000 i mający 1 - 5 pierścieni aromatycznych.
3. 3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że stosuje się związek fenolowy wybrany z grupy zawierającej 2,6-ditertbutylofenol, 2,6-ditertbutylo-4-metylofenol, m-krezol, 4-metoksyfenol, 2,4,6-tritertbutylofenol, 2,4-di-tertbutylofenol i fenol.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się stężenie związku fenolowego w mieszaninie reakcyjnej w zakresie między 0,01 a 1 mmola/kg.
5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się stężenie związku fenolowego mniejsze niż 0,9 mmola/kg.
6. 6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się cykliczny alkan o 5 do 20 atomów węgla.
7. 7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że jako cykliczny alkan stosuje się cykloheksan.
8. 8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że jako związek fenolowy stosuje się fenol.
9. 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że temperatura podczas utleniania leży w zakresie między 160 a 190°C.
10. 10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ciśnienie podczas utleniania leży w zakresie między 0,1 a 5 MPa.