PL173164B1 - Zawór z termostatem do grzejników centralnego ogrzewania - Google Patents

Abstract

1. Zawór z termostatem do grzejników central- nego ogrzewania, zaopatrzonym w przesuwajacy sie osiowo pod wplywem zmian temperatury popy- chacz sprzezony z elementem zamykajacym zawo- ru za posrednictwem sworznia, umieszczonego na przedluzeniu osi popychacza, znamienny tym, ze miedzy popychaczem (16) i sworzniem (6) umiesz- czony jest zespól wzmacniacza (23, 123, 223), w y- posazony w tarcze (24, 124, 224) z dwom a powierzchniami (25 i 26 ,125 i 126, 225 i 226) nachylonymi w przeciwnych kierunkach wzgledem plaszczyzny prostopadlej do osi popychacza (16), przy czym jedna z nachylonych powierzchni (25, 125, 225) nadaje tarczy (24,124, 224), w wyniku osiowego przesuniecia popychacza (16), ruch po- stepowy, ewentualnie obrotowy, w kierunku prosto- padlym do osi popychacza, natomiast druga nachylona powierzchnia (26, 126, 226) zmienia wzajemna odleglosc miedzy powierzchnia czolowa (34,134,234) popychacza (16) i wspólpracuja z nia powierzchnia czolowa sworznia (6). Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zawór z termostatem do grzejników centralnego ogrzewania, zaopatrzonym w przesuwający się osiowo pod wpływem zmian temperatury popychacz sprzęzony z elementem zamykającym zaworu za pośrednictwem sworznia, umieszczonego na przedłużeniu osi popychacza.

Zawór z termostatem podobnego typu jest znany z niemieckiego opisu patentowego DE 3529614. Składa się on z korpusu, w którym za pomocą dławika jest osadzony sworzeń, uruchamiający grzybek otwierający i zamykąjący zawór oraz z przymocowanego do górnej części korpusu termostatu, uruchamiającego popychacz współpracujący ze sworzniem. Termostat jest połączony z korpusem zaworu za pośrednictwem wzmacniacza skoku, a główka popychacza współdziała ze sworzniem. Termostat działa przeważnie na zasadzie zmiany ciśnienia wypełniającego go ośrodka, zwykle pary, albo też na zasadzie rozszerzalności termicznej cieczy, wywołanych zmianą temperatury.

Dla funkcji regulacyjnej zaworu z termostatem ważny jest współczynnik termostatu, określający wielkość przesunięcia elementu zamykającego zawór odpowiadającego zmianie temperatury o 1°C. Im większa jest wartość tego współczynnika, tym większa jest oszczędność energii i odczuwana przez użytkownika dokładność regulacji. Wartość współczynnika zależy od użytego ośrodka wypełniającego termostat, jak również od jego wielkości i typu, zwłaszcza od rodzaju mieszka i wynosi zwykle około 0,38 mm/°C w przypadku wypełnienia termostatu parą oraz od 0,2 do 0,25 mm/°C w przypadku wypełnienia cieczą.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP nr 4995587 znany jest zawór, którego element zamykający jest przesuwany dzięki elektrycznemu pobudzaniu elementu piezoelektrycznego. Jednakże tego typu zawór nie może być stosowany do grzejników centralnego ogrzewania ze względu na silną zależność właściwości elektromechanicznych elementu piezoelektrycznego od temperatury.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji zaworu z termostatem, zwłaszcza do grzejników centralnego ogrzewania, o wyższym współczynniku wzmocnienia. Zwłaszcza w przypadku zaworów z termostatem z wypełnieniem cieczą celowe jest uzyskanie współczynnika o wartości podobnej do osiąganej w termostatach z wypełnieniem parą.

Cel ten został zrealizowany w konstrukcji zaworu z termostatem według wynalazku, w którym miedzy popychaczem i sworzniem umieszczony jest zespół wzmacniacza, wyposażony

173 164 w tarczę z dwoma powierzchniami nachylonymi w przeciwnych kierunkach względem płaszczyzny prostopadłej do osi popychacza, przy czym jedna z nachylonych powierzchni nadaje tarczy, w wyniku osiowego przesunięcia popychacza, ruch postępowy, ewentualnie obrotowy, w kierunku prostopadłym do osi popychacza, natomiast druga nachylona powierzchnia zmienia wzajemną odległość między powierzchnią czołową popychacza i współpracującą z nią powierzchnią czołową sworznia.

Powierzchnie te są korzystnie nachylone w przeciwnych kierunkach względem płaszczyzny prostopadłej do osi popychacza pod różnymi kątami.

Powierzchniami nachylonymi tarczy są korzystnie powierzchnie mesamohamownych gwintów o przeciwnym kierunku zwojów: zewnętrznego i wewnętrznego, współpracujących odpowiednio z powierzchniami gwintu wewnętrznego, naciętego w korpusie wzmacniacza i gwintu zewnętrznego, naciętego na środkowym członie wzmacniacza.

Gwint zewnętrzny jest nacięty na zewnętrznej powierzchni obwodowej tarczy wzmacniacza, natomiast gwint wewnętrzny - na wewnętrznej powierzchni środkowego otworu tej tarczy.

Popychacz jest korzystnie zaopatrzony u dołu w połączoną z nim główkę, której czołowa powierzchnia współpracuje z czołową powierzchnią tarczy, natomiast człon środkowy jest zaopatrzony w nieokrągły czop, osadzony przesuwnie lecz nieobrotowo w otworze prowadzącym główki popychacza. Ponadto człon środkowy jest korzystnie zaopatrzony we wgłębienie, którego powierzchnia czołowa, prostopadła do osi popychacza, współpracuje z powierzchnią czołową sworznia, albo też w występ, którego powierzchnia czołowa, prostopadła do osi popychacza, współpracuje z powierzchnią czołową sworznia, albo też w gwintowaną wkładkę, której powierzchnia czołowa, prostopadła do osi popychacza, współpracuje z powierzchnią czołową sworznia.

Tarcza wzmacniaczajest złożona z zewnętrznego pierścienia z gwintem zewnętrznym oraz z wewnętrznego pierścienia z gwintem wewnętrznym, stanowiącymi powierzchnie nachylone, przy czym pierścień wewnętrzny jest połączony z pierścieniem zewnętrznym za pomocą zatrzasku i występów, zabezpieczających to połączenie przed obrotem.

Odmiana konstrukcyjna zaworu według wynalazku jest zaopatrzona we wzmacniacz, którego powierzchniami nachylonymi tarczy są powierzchnie klinów o podstawie prostopadłej do osi popychacza i o różnym kącie nachylenia, przy czym powierzchnia o mniejszym kącie współpracuje z powierzchnią główki popychacza, a powierzchnia klinowa o większym kącie nachylenia współpracuje odpowiednio z powierzchnią korpusu wzmacniacza.

Główka popychacza tego zaworu jest korzystnie zaopatrzona w nasadę z występem, którego zwężona część sięga do najniższego punktu nachylonej powierzchni klinowej.

W jeszcze innej odmianie konstrukcyjnej według wynalazku powierzchniami nachylonymi tarczy są powierzchnie klinowe o podstawie prostopadłej do osi popychacza i o różnym kącie nachylenia, przy czym powierzchnia nachylona o mniejszym kącie nachylenia współpracuje z odpowiednio nachyloną powierzchnią środkowego członu, a powierzchnie klinowe o większym kącie nachylenia współpracują z odpowiednio nachylonymi powierzchniami korpusu wzmacniacza.

Główka popychacza tej odmiany zaworu jest korzystnie zaopatrzona w swej dolnej części w prostopadłą do osi popychacza, czołową powierzchnię, współpracującą z równoległą do niej czołową powierzchnią tarczy, natomiast korpus wzmacniacza jest obustronnie połączony ze zderzakami, stanowiącymi osiowe prowadnice nasady główki popychacza.

Środkowy człon tego rozwiązania zaworu jest korzystnie zaopatrzony w gwintowaną wkładkę z regulowaną osiowo czołową powierzchnią, współpracującą z czołową powierzchnią sworznia.

W zaworze według wynalazku, dzięki zastosowaniu wzmacniacza, osiowy ruch względny popychacza względem sworznia powoduje, że przemieszczenie elementu zamykającego zawór jest większe niż przemieszczenie popychacza. Dzięki temu uzyskuje się znaczny wzrost wartości współczynnika termostatu.

Wynalazek jest przykładowo wyjaśniony na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia zawór z termostatem według wynalazku, zwłaszcza do grzejników centralnego ogrzewania, w osiowym przekroju podłużnym; fig. 2 - fragment odmiany zaworu według fig. 1, w osiowym przekroju podłużnym; fig. 3 - fragment innej odmiany zaworu według fig. 1, w osiowym przekroju podłużnym; fig. 4 -fragment jeszcze innej odmiany zaworu według fig. 1, w osiowym przekroju podłużnym, fig. 5 - odmiana rozwiązania konstrukcyjnego zaworu z termostatem według wynalazku, zwłaszcza do grzejników centralnego ogrzewania, w osiowym przekroju podłużnym; fig. 6 - fragment odmiany zaworu według fig. 5, w osiowym przekroju podłużnym.

Zawór przedstawiony na fig. 1 jest wyposażony w korpus 1 z gniazdem 2 oraz w element zamykający 3, przymocowany do trzonka 4, uruchamianego za pomocą sprężyny zwrotnej 5 i współpracującego z przesuwnym sworzniem 6. Sworzeń 6 przechodzi przez dławik 7 umieszczony we wkładce 8, zamykającej od góry zawór.

Górna część 9 zaworu składa się z korpusu 10 wzmacniacza, przymocowanego rozłącznie do tulei 11 korpusu 1 zaworu oraz z wypełnionego cieczą termostatu K, osadzonego w sprężystych wspornikach 12 i zaopatrzonego w osłonę 13 w postaci odwróconego kubka. Termostat K jest przesuwany wzdłuż osi za pomocą pokrętła 14, nakręcanego na zewnętrzny gwint 15 korpusu 10 wzmacniacza w celu nastawienia żądanej wartości temperatury. Wewnątrz termostatu K znajduje się popychacz 16, otoczony przez sprężysty mieszek 17 i zaopatrzony w środku w sprężynę zabezpieczającą 18. W wyniku zmiany temperatury następuje osiowe przesunięcie ruchomej płytki 19 i połączonego z nią popychacza 16, który za pośrednictwem łącznika 20 naciska na główkę 21. Łącznik 20 jest zaopatrzony w ramiona 22, prowadzone wzdłuż wsporników 12 uniemożliwiając obrót główki 21.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym zaworu z termostatem według wynalazku zastosowano zespół wzmacniacza 23 skoku, złożony z kształtowej tarczy 24 zaopatrzonej w powierzchnię nachyloną 25, stanowiącą powierzchnię niesamohamownego gwintu zewnętrznego 27, korzystnie o większym kącie nachylenia, współpracującego z gwintem 28, naciętym w korpusie 10 wzmacniacza oraz w powierzchnię nachyloną 26, stanowiącą powierzchnię niesamohamownego gwintu wewnętrznego 29, korzystnie o mniejszym kącie nachylenia i przeciwnym kierunku zwojów, współpracującego z gwintem zewnętrznym 30, naciętym na środkowym członie 31 wzmacniacza. Człon 31 jest zaopatrzony w czop 32 o przekroju nieokrągłym, osadzony w gnieździe prowadzącym 33 w główce popychacza 16, dzięki czemu główka 21 i środkowy człon 31 są zabezpieczone przed wzajemnym obrotem. Ponadto człon środkowy 31 jest zaopatrzony u dołu w zagłębioną, czołową powierzchnię 34, prostopadłą do osi popychacza 16 i współpracującą z czołową powierzchnią sworznia 6. Natomiast czołowa powierzchnia 35 główki 21 popychacza 16 współpracuje z czołową powierzchnią 36 kształtowej tarczy 24.

Sposób działania opisanego wyżej zaworu z termostatem jest następujący:

Jeśli w wyniku spadku temperatury nastąpi zmniejszenie objętości ośrodka wypełniającego termostat i popychacz 16 przesunie się do góry, spowoduje również takież przesunięcie kształtowej tarczy 24 wzmacniacza, w wyniku nacisku sprężyny zwrotnej 5 na sworzeń 6 i człon 31. Równocześnie z przesunięciem osiowym nastąpi obrót tarczy 24 o kąt środkowy określony kątem nachylenia powierzchni 25 gwintu 27, powodując taki sam obrót zaklinowanego w niej za pomocą czopa 32 środkowego członu 31, a równocześnie jego osiowe przesunięcie, którego wielkość jest określona nachyleniem powierzchni 26 gwintu 28. Wynikiem tego osiowego przesunięcia członu 31 jest więc odpowiednia zmiana odległości między czołową powierzchnią 35 główki popychacza 16 i czołową powierzchnią 34 środkowego członu 31. Dzięki temu osiowe przesunięcie elementu zamykającego 3 zawór jest odpowiednio większe od wielkości przesunięcia popychacza 16, a stosunek wielkości obydwu tych przesunięć jest miarą współczynnika wzmocnienia.

Jeżeli na przykład gwint zewnętrzny 27 ma skok 2 mm, a gwint zewnętrzny 29 - skok lmm, to wówczas gdy sworzeń 6 przesunie się osiowo o 2 mm - trzonek 4 wraz z elementem zamykającym 3 przemieści się o (2+1)= 3 mm.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym wzmacniacza przedstawionym na fig. 2, człon środkowy 31' jest zaopatrzony w występ 37 ze szlifowaną, czołową powierzchnią 34'. W zależności od zastosowania zaworu, występ 37 może mieć odpowiednio skrócony, przy czym odległość osłony 13 od wspomnianej czołowej powierzchni 34 ma w danej temperaturze ściśle określoną wartość.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym wzmacniacza przedstawionym na fig. 3, człon środkowy 31 jest wyposażony w gwintowaną wkładkę 38 z zagłębieniem, którego czołowa powierz6 chnia 34, współpracująca z czołową powierzchnią sworznia 6, może być odpowiednio przesunięta do góry lub do dołu.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym wzmacniacza przedstawionym na fig. 4, człon środkowy 31 o takim samym kształcie jak na fig. 1, jest osadzony w kształtowej tarczy 24, złożonej z zewnętrznego pierścienia 39 z gwintem zewnętrznym 27 i połączonego z nim za pomocą zatrzasku 41 i występów 42 zabezpieczających przed obrotem wewnętrznego pierścienia 40. Rozwiązanie to ułatwia montaż i regulację wzmacniacza.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym wzmacniacza przedstawionym na fig. 5, kształt poszczególnych części wzmacniacza jest taki sam jak w rozwiązaniu według fig. 1, przy czym części pełniące tę samą funkcję mają oznaczenia z fig. 1 powiększone o 100.

Wzmacniacz 123 jest wyposażony w tarczę 124, zaopatrzoną zamiast gwintu w klin 127 z powierzchnią nachyloną 125, współpracującą z odpowiednio nachyloną powierzchnią 128 główki 121 popychacza 16. Na swym obrzeżu 126 tarcza 124 jest natomiast zaopatrzona w podwójne powierzchnie nachylone 129 i 129' o większym kącie nachylenia niż powierzchnia 125, współpracująca z odpowiednimi nachylonymi powierzchniami oporowymi 130, 130' korpusu 110 wzmacniacza. Czołowa powierzchnia 134, współpracująca ze sworzniem 6, jest prostopadła do osi popychacza 16 i zaopatrzona w płytkę 143, wykonaną z materiału o małym współczynniku tarcia. Po stronie najniższego punktu powierzchni nachylonej 125, łącznik 120 jest zaopatrzony w występ 144, współpracujący z pionowym zderzakiem 145 korpusu 110 wzmacniacza, uniemożliwiający poprzeczne przemieszczenie popychacza 16.

Sposób działania opisanego wyżej zaworu z termostatem jest następujący:

Spadek temperatury powoduje, jak i w rozwiązaniu według fig. 1, przesunięcie popychacza 16 i takież przesunięcie znajdującego się pod działaniem sprężyny zwrotnej 5 sworznia 6, wskutek czego tarcza 124, znajdująca się pod naciskiem nachylonej powierzchni 128 główki 121 popychacza 16, przesuwa się na prawo, a odległość między popychaczem 161 sworzniem 6 zmniejsza się. W wyniku tego przesunięcie elementu zamykającego 3, stanowiące sumę tego zmniejszenia odległości i przesunięcia popychacza 16, jest większe od przesunięcia popychacza 16.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym wzmacniacza przedstawionym na fig. 6, oznaczenia części, pełniących te same funkcje co części według fig. 1, zostały odpowiednio zwiększone o 200. Wzmacniacz 223 według tego rozwiązania jest również wyposażony w tarczę 224, zaopatrzoną w czołową, poziomą powierzchnię 235, prostopadłą do osi popychacza 16, jak również w obustronne, nachylone i bardziej strome powierzchnie 229, 229', współpracujące z odpowiednio nachylonymi powierzchniami 230 i 230' korpusu 210 wzmacniacza, w nachyloną powierzchnię klinową 227, współpracującą z powierzchnią 228 środkowego członu 231. Główka 221 popychacza 16 oddziaływuje swą poziomą powierzchnią 235 na czołową powierzchnię 236 tarczy 224, powodując poprzeczne przesunięcie tej tarczy 224. Natomiast człon środkowy 231 jest prowadzony osiowo w prowadnicach 246 korpusu 210 wzmacniacza, jest też wyposażony w gwintowany element oporowy 238, umożliwiający regulację wstępnego położenia swej czołowej powierzchni 234 z czołową powierzchnią sworznia 6. Po obydwu stronach główki 221 popychacza 16 są umieszczone dwa przymocowane do korpusu 210 wzmacniacza zderzaki 245, 245', służące do jej osiowego prowadzenia.

Sposób działania opisanego wyżej zaworu z termostatem jest następujący:

Spadek temperatury powoduje, jak i w poprzednim rozwiązaniu, przesunięcie popychacza 16 do góry, wskutek czego tarcza 224, znajdująca się pod naciskiem sprężyny zwrotnej 5, przesuwa się w prawo, a człon środkowy 231 - do góry. Wielkość przesunięcia członu środkowego 231 jest, z tych samych powodów co poprzednio, większa od wielkości przesunięcia popychacza 16.

Optymalne działanie wzmacniacza według fig. 6 uzyskuje się przy zachowaniu następujących parametrów:

Siła osiowa oddziaływania popychacza 16 na tarczę 224 - od 20 do 50 N.

Współczynnik tarcia między współpracującymi powierzchniami - 0,02 (przy użyciu dobrego środka smarującego).

Powstająca siła tarcia - od 9,4 do 1,0 N.

Kąt nachylenia powierzchni 225 względem płaszczyzny prostopadłej do osi popychacza - 30°.

173 164

Kąt nachylenia powierzchni 226 względem tej samej płaszczyzny - 60°.

Uzyskane przełożenie wzmacniacza - 1,33.

Dla kątów nachylenia powierzchni 225 i 226 wynoszących odpowiednio 35° i 70°, przełożenie wzmacniacza wynosi około 1,5. Dzięki temu współczynnik termostatu, wynoszący

0,23 mm/°C zostaje zwiększony do wartości 0,35 mm/°C.

Gwinty stosowane we wzmacniaczu według fig. 1 do 4 nie muszą mieć szczególnych kształtów przekroju; mogą to być znormalizowane gwinty. Zabezpieczenie członu środkowego przed obrotem może być zrealizowane przez znane prowadzenie tego członu w korpusie 10 wzmacniacza.

Możliwe jest również takie rozwiązanie konstrukcyjne, w którym popychacz 16 oddziałuje na tarczę 24 wzmacniacza za pośrednictwem elementu pośredniego, a także takie, w którym sworzeń 6 oddziałuje bezpośrednio na tarczę 24 wzmacniacza.

W celu korzystnego zmniejszenia współczynnika tarcia miedzy współpracującymi powierzchniami części wzmacniacza, stosuje się odpowiednie materiały na te części oraz smary.

173 164

Fig.2

Fig.3

Fig.4

246

173 164

173 164

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zawór z termostatem do grzejników centralnego ogrzewania, zaopatrzonym w przesuwający się osiowo pod wpływem zmian temperatury popychacz sprzężony z elementem zamykającym zaworu za pośrednictwem sworznia, umieszczonego na przedłużeniu osi popychacza, znamienny tym, że między popychaczem (16) i sworzniem (6) umieszczony jest zespół wzmacniacza (23, 123, 223), wyposażony w tarczę (24, 124, 224) z dwoma powierzchniami (25 i 26 ,125 i 126, 225 i 226) nachylonymi w przeciwnych kierunkach względem płaszczyzny prostopadłej do osi popychacza (16), przy czym jedna z nachylonych powierzchni (25,125,225) nadaje tarczy (24,124, 224), w wyniku osiowego przesunięcia popychacza (16), ruch postępowy, ewentualnie obrotowy, w kierunku prostopadłym do osi popychacza, natomiast druga nachylona powierzchnia (26, 126, 226) zmienia wzajemną odległość między powierzchnią czołową (34,134,234) popychacza (16) i współpracują z nią powierzchnią czołową sworznia (6).
2. 2. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnie (25, 125, 225) oraz (26, 126,226) tarczy (24,124,224) są nachylone w przeciwnych kierunkach względem płaszczyzny prostopadłej do osi popychacza (16) pod różnymi kątami.
3. 3. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchniami nachylonymi (25 i 26) tarczy (24) są powierzchnie niesamohamownych gwintów o przeciwnym kierunku zwojów: zewnętrznego (27) i wewnętrznego (29), współpracujących odpowiednio z powierzchniami gwintu wewnętrznego (28), naciętego w korpusie (10) wzmacniacza i gwintu zewnętrznego (30), naciętego na środkowym członie (31) wzmacniacza.
4. 4. Zawór według zastrz. 3, znamienny tym, że gwint zewnętrzny (27) jest nacięty na zewnętrznej powierzchni obwodowej tarczy (24) wzmacniacza, natomiast gwint wewnętrzny (29) - na wewnętrznej powierzchni środkowego otworu tej tarczy (24).
5. 5. Zawór według zastrz. 3, znamienny tym, że popychacz (16) jest zaopatrzony u dołu w połączoną z nim główkę (21), której czołowa powierzchnia (35) współpracuje z czołową powierzchnią (36) tarczy (24).
6. 6. Zawór według zastrz. 3, znamienny tym, że człon środkowy (31, 31', 31) jest zaopatrzony w nieokrągły czop (32), osadzony przesuwnie lecz nieobrotowo w otworze prowadzącym (33) główki (21) popychacza (16).
7. 7. Zawór według zastrz. 6, znamienny tym, że człon środkowy (31) wzmacniacza jest zaopatrzony we wgłębienie, którego powierzchnia czołowa (34), prostopadła do osi popychacza (16), współpracuje z powierzchnią czołową sworznia (6).
8. 8. Zawór według zastrz. 6, znamienny tym, że człon środkowy (31') wzmacniacza jest zaopatrzony w występ (37), którego powierzchnia czołowa (34'), prostopadła do osi popychacza (16), współpracuje z powierzchnią czołową sworznia (6).
9. 9. Zawór według zastrz. 6, znamienny tym, że człon środkowy (31'') wzmacniacza jest zaopatrzony w gwintowaną wkładkę (38), której powierzchnia czołowa (34''), prostopadła do osi popychacza (16), współpracuje z powierzchnią czołową sworznia (6).
10. 10. Zawór według zastrz. 3 albo 6, znamienny tym, że tarcza (24) wzmacniacza jest złożona z zewnętrznego pierścienia (39) z gwintem zewnętrznym (27), stanowiącym powierzchnię nachyloną (25) oraz z wewnętrznego pierścienia (40) z gwintem wewnętrznym (29), stanowiącym powierzchnię nachyloną (26), przy czym pierścień wewnętrzny (40) jest połączony z pierścieniem zewnętrznym (39) za pomocą zatrzasku (41) i występów (42), zabezpieczających to połączenie przed obrotem.
11. 11. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchniami nachylonymi (125 i 126) tarczy (124) są powierzchnie klinów o podstawie prostopadłej do osi popychacza (16) i o różnym kącie nachylenia, przy czym powierzchnia (127) o mniejszym kącie nachylenia współpracuje z powierzchnią (128) główki (121) popychacza (16), a powierzchnia klinowa (129, 129') o

    173 164 większym kącie nachylenia współpracuje odpowiednio z powierzchnią (130,130') korpusu (110) wzmacniacza.
12. 12. Zawór według zastrz. 11, znamienny tym, że główka (121) popychacza (16) jest zaopatrzona w nasadę (120) z występem (144), którego zwężona część sięga do najniższego punktu nachylonej powierzchni klinowej (127).
13. 13. Zawór według zastrz. 11, znamienny tym, że powierzchniami nachylonymi (225,226) tarczy (124) są powierzchnie klinowe o podstawie prostopadłej do osi popychacza (16) i o różnym kącie nachylenia, przy czym powierzchnia nachylona (227) o mniejszym kącie nachylenia współpracuje z odpowiednio nachyloną powierzchnią (228) środkowego członu (231), a powierzchnie klinowe (229, 229') o większym kącie nachylenia współpracują z odpowiednio nachylonymi powierzchniami (230, 231) korpusu (210) wzmacniacza.
14. 14. Zawór według zastrz. 13, znamienny tym, że główka (221) popychacza (16) jest zaopatrzona w swej dolnej części w prostopadłą do osi popychacza, czołową powierzchnię (235), współpracującą z równoległą do niej czołową powierzchnią (236) tarczy (224).
15. 15. Zawór według zastrz. 13, znamienny tym, że korpus (210) wzmacniacza jest obustronnie połączony ze zderzakiem (245, 245'), stanowiącymi osiowe prowadnice nasady główki (221) popychacza (16).
16. 16. Zawór według zastrz. 13, znamienny tym, że jego środkowy człon (231) jest zaopatrzony w gwintowaną wkładkę (238) z regulowaną osiowo czołową powierzchnię (234), współpracującą z czołową powierzchnią sworznia (6).