PL170774B1

PL170774B1 - Optical disk drive

Info

Publication number: PL170774B1
Application number: PL93306413A
Authority: PL
Inventors: Glen A Jaquette; Morovat Tayefeh
Original assignee: Ibm
Priority date: 1992-06-15
Filing date: 1993-05-19
Publication date: 1997-01-31
Also published as: WO1993026003A1; DE69304068T2; KR940001078A; JPH07192325A; RU94046347A; US5265085A; HU9403547D0; HUT72803A; SG70556A1; CZ302094A3; RU2137219C1; EP0646272B1; SK154494A3; EP0646272A1; JP2699992B2; DE69304068D1

Abstract

1. Urzadzenie napedowe dysków optycznych zbudowane z generatora laserowego, ukladu optycznego skupiania wiazki swiatla na magnetooptycznym dysku optycznym i rozczepiania odbitej od dysku optycznego wiazki swiatla n a skladowe pierwszego i drugiego spo laryzowanych sygnalów wiazki swiatla, których nateze nie jest modulowane przez sygnal odbity od dysku optycznego oraz uklad u detektora pierwszego i drugiego spolaryzowanych sygnalów wiazki swiatla, przy czym uklad detektora jest zbudowany z pierwszego fotodete ktora pierwszego spolaryzowanego sygnalu wiazki swiatla, drugiego fotodetektora drugiego spolaryzowa nego sygnalu wiazki swiatla oraz pierwszego wzm acnia cza, którego wejscie jest polaczone z anoda pierwszego fotodetektora i z katoda drugiego fotodetektora, zas wyjscie S te in o w i wyjscie sygnalu magnetooptycznego (MO) z dysku optycznego, przy czym anoda drugiego fotodetektora 1 katoda pierwszego fotodetektora sta nowia pierwsza i druga koncówke, znamienne tym, ze jedna z koncówek jest dolaczona do pierwszego zródla napiecia (V POLARYZACJI) lub m asa urzadzenia), zas dru ga z koncówek jest dolaczona do drugiego zródla napie cia (masa urzadzenia lub V p o l a r y z a c j i) poprzez drugi wzmacniacz (26 lub 32 lub 126 lub 227), którego wyjscie stanowi wyjscie sygnalu tylko do odczytu (ROM) odbitego od dysku optycznego (10 ) P O L A R YZA CJ I FIG. 1Urzadzenie napedowe dysków optycznych PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie napędowe dysków optycznych, które umożliwia równoczesny odbiór zarówno sygnału magnetooptycznego (MO) z dysku optycznego jak i sygnału tylko do odczytu (ROM) odbitego od dysku optycznego.

Optyczne przyrządy dyskowe są stosowane do pamiętania danych przygotowanych przez komputer i mają zdolność pamiętania dużych ilości danych./ Nośnik informacji stosowany w takich przyrządach reaguje na impulsy świetlne takie, jak mogą być wytwarzane przez szybkie przełączanie lasera półprzewodnikowego. W celu zapisu danych na nośniku optycznym, laser musi być sterowany przy dość wysokim poziomie mocy, aby zapis być dokonywany zgodnie z cyframi danych. Przy odczycie danych laser jest sterowany przy niższym poziomie mocy, tak aby zapis nie był zmieniany przez wiązkę laserową, lecz odbite światło wskazywało obecność lub brak na nośniku optycznym, to jest cyfr danych.

Nośniki optyczne występują w dwóch ogólnych rodzajach, jako nośniki które mogą być zapisane tylko raz, i nośniki, które mogą być zapisywane, kasowane i ponownie zapisywane. Nośniki jednokrotnego zapisu (WORM) są zmieniane w sposób ciągły przy dokonywaniu przez wiązkę laserową zapisu. Nośniki kasowalne, takie jak nośniki magnetooptyczne (MO), nie są

170 774 zmieniane w sposób ciągły przy zapisie danych. W nośnikach magnetooptycznych orientacja magnetyczna materiału czynnego jest zmieniana w procesie zapisu, a w procesie kasowania orientacja magnetyczna jest przywracana.

Przy odczycie sygnału magnetooptycznego MO z dysku optycznego namagnesowanie szczątkowe dla jednej lub drugiej polaryzacji powoduje obrót polaryzacji liniowej odbijanej wiązki światła, wytwarzając składowe P i S polaryzacji. W wyniku detekcji tych składowych wiązki światła jest wytwarzany sygnał magnetooptyczny MO.

W celu odczytu danych zawartych na nośniku jednokrotnego zapisu,natężenie odbitej wiązki światła jest modulowane zgodnie z trwałym zapisem na dysku. W wyniku detekcji natężenia odbijanej wiązki światła, wytwarzany jest sygnał tylko do odczytu ROM zgodnie z danymi zapisanymi na nośniku jednokrotnego zapisu WORM.

Podczas pracy optycznego przyrządu dyskowego koniecznajest identyfikacja poszczególnych sektorów i ścieżek, wzdłuż których jest kierowana wiązka laserowa. Informacja identyfikacji jest zawarta w nagłówku sektora naniesionym na samym dysku. Obszar użytkownika, który jest obszarem danych, może być albo jednorazowego zapisu albo kasowalny, natomiast nagłówek sektora będzie zawsze trwały. Wobec tego, nawet przy zapisie lub odczycie nośnika magnetooptycznego, jest konieczne wytwarzanie sygnałów innych niż sygnał magnetooptyczny MO, sygnałów tylko do odczytu ROM, z obszaru nagłówka sektora.

W obszarze możliwym do zapisu, stosowanym dla danych magnetooptycznych MO, sygnał odczytu jest wykrywany różnicowo ze względu a najlepszy stosunek sygnału do szumu. Każda składowa polaryzowanego światła, P i S, jest ogniskowa na oddzielnym fotodetektorze. Sygnał magnetooptyczny MO jest różnicowym sygnałem prądowym lub napięciowym, wytwarzanym przez sygnały spolaryzowanego światła, P i S, padające na każdy detektor. Jedną techniką wytwarzania sygnału różnicowego jest wzmacnianie każdego prądu fotoelektrycznego przez wzmacniacz prądu lub napięcia i następnie użycie tej różnicy do detekcji sygnału magnetooptycznego MO. Do wytwarzania sygnału tylko do odczytu ROM można użyć sygnału wyjściowego każdego wzmacniacza lub sygnału sumy obu wzmacniaczy.

W przypadku magnetooptycznych dysków optycznych, gdy gęstość danych i szybkość odczytu wzrastają, staje się trudne przełączenie z odczytu odbitych sygnałów tylko do odczytu (ROM) z nagłówka sektora na detekcję sygnałów magnetooptycznych (MO) w obszarze danych bez występowania znacznego szumu przy odczycie pierwszych kilku cyfr obszaru danych. Podobnie, przy przełączaniu z obszaru na następny nagłówek sektora, czas przyłączania i stany przejściowe powodowane przełączaniem wytwarzają nadmierny szum przy próbkowaniu odczytu nagłówka sektora.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 858 218 jest przedstawione urządzenie zapisujące dysków magnetooptycznych zawierające laser, układ skupiania promienia laserowego na dyskach i tworzenia spolaryzowanego pierwszego i drugiego stnimienia światła. Ponadto urządzenie zawiera parę fotodektorów strumieni światła, jednocześnie odbierających odpowiednio pierwszy lub drugi spolaryzowane strumienie światła oraz wzmacniacz różnicowy podłączony do pierwszego i drugiego fotodetektora dla generowania sygnału danych, w odpowiedzi na zapis magnetooptyczny i wzmacniacz sumujący, dołączony do pierwszego i drugiego fotodetektora do generowania sygnału w odpowiedzi na sygnał natężenia światła.

Z kolei w europejskim opisie patentowym nr 304 560 jest ujawnione urządzenie zawierające pierwszy i drugi fotodetektory, z których każdy ma anodę i katodę. Anoda pierwszego fotodetektora jest dołączona do katody drugiego fotdetektora i do wejścia pierwszego wzmacniacza w celu generowania wyjściowego sygnału różnicowego. Anoda drugiego fotodetektora i katoda pierwszego fotodetektora są dołączone do wejść następnych wzmacniaczy w celu generowania sygnałów reprezentujących błąd śledzenia lub ogniskowania lub zapisanych danych.

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia, w celu dostosowania do zwiększonej szybkości i gęstości danych wymaganych dla dysków optycznych używanych w systemach pamięciowych komputerów, eliminację czasów przełączania i stanów przejściowych, powodowanych przełączaniem w urządzeniu napędowym dysków optycznych.

170 774

Istotą urządzenia napędowego dysków optycznych według wynalazku zbudowanego z generatora laserowego, układu optycznego skupiania wiązki światła na magnetooptycznym dysku optycznym i rozczepiania odbitej od dysku optycznego wiązki światła na składowe pierwszego i drugiego spolaryzowanych sygnałów wiązki światła, których natężenie jest modulowane przez sygnał odbity od dysku optycznego oraz układu detektora pierwszego i drugiego spolaryzowanych sygnałów wiązki światła, przy czym układ detektora jest zbudowany z pierwszego fotodetektora pierwszego spolaryzowanego sygnału wiązki światła, drugiego fotodetektora drugiego spolaryzowanego sygnału wiązki światła oraz pierwszego wzmacniacza, którego wejście jest połączone z anodą pierwszego fotodetektora i z katodą drugiego fotodetektora, zaś wyjście stanowi wyjście sygnału magnetooptycznego (MO) z dysku optycznego, przy czym anoda drugiego fotodetektora i katoda pierwszego fotodetektora stanowią pierwszą i drugą końcówkę, jest to, że jedna z końcówek jest dołączona do pierwszego źródła napięcia, zaś druga z końcówek jest dołączona do drugiego źródła napięcia poprzez drugi wzmacniacz, którego wyjście stanowi wyjście sygnału tylko do odczytu (ROM) odbitego od dysku optycznego.

Korzystnie według wynalazku do wyjścia pierwszego wzmacniacza i do wyjścia drugiego wzmacniacza jest dołączony układ sumujący lub też jedna z końcówek jest dołączona do pierwszego źródła napięcia poprzez trzeci wzmacniacz, zaś do wyjścia drugiego wzmacniacza i do wyjścia trzeciego wzmacniacza jest dołączony układ sumujący.

Korzystnie jest także, gdy według wynalazku między anodą drugiego fotodetektora i drugim wzmacniaczem jest włączony układ źródła prądowego, przy czym układ źródła prądowego jest zbudowany z dwóch połączonych bazami tranzystorów pracujących w układzie wspólnego emitera, przy czym kolektor jednego tranzystora jest dołączony do anody drugiego fotodetektora, zaś kolektor drugiego tranzystora jest dołączony do wejścia drugiego wzmacniacza.

Wynalazek w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie według wynalazku wraz z typowym układem optycznym do zapisu i odczytu optycznego nośnika dyskowego, fig. 2 przedstawia schematycznie ścieżki i nagłówki sektora na typowym dysku optycznym, fig. 3 przedstawia znany układ przełączania pomiędzy sygnałami magnetooptycznym MO i tylko do odczytu ROM, fig. 4, 5 i 6 przedstawiają kolejne odmiany układu detekcji i wzmacniania w urządzeniu według wynalazku.

Na figurze 1 pokazano magnetooptyczny dysk optyczny 1θ, zamontowany obrotowo w optycznym odtwarzatczu/rejestratorze dyskowym, którego mechaniczne szczegóły nie są pokazane. Na fig. 1 pokazano dalej zespół generatora laserowego 11, wytwarzającego opolaryzowaną wiązkę światła w torze świetlnym 12 dochodzącym do układu optycznego, który zawiera element rozszczepiający 13. Część światła przekazywana przez element rozszczepiający 13 jest odbijana przez pryzmat 14 i załamywana przez obiektyw 15 w stronę dysku optycznego 10. Pryzmat 14 i obiektyw 15 są zawarte w ruchomej głowicy optycznej 16, która może być umieszczona wzdłuż powierzchni dysku 10 w celu odczytu lub zapisu w dowolnej ścieżce na powierzchni dysku.

Przy odczycie danych z dysku optycznego 10, światło jest odbijane z powrotem od tego dysku przez soczewkę 15 i pryzmat 14 w kierunku elementu rozszczepiającego 13 wiązkę w celu odbicia przez element optyczny 31 (płytkę ćwierćfalową) wzdłuż toru świetlnego 17 do następnego elementu rozszczepiającego 18 wiązkę polaryzacyjną. Element optyczny 31 równoważy natężenie dwóch prostopadłych stanów polaryzacji światła tak, że element rozszczepiający 18 wiązkę polaryzacyjną rozszczepia wiązkę na dwie wiązki, 19 i 20, o polaryzacjach wzajemnie prostopadłych, P i S, lecz zasadniczo równych amplitudach. Wiązki te są ogniskowane odpowiednio przez soczewki 21 i 22 na fotodetektorach 23 i 24. Zjawisko Kerra wywoływane przez domeny magnetyczne nośnika magnetycznego, powoduje zmianę równowagi pomiędzy dwiema wiązkami 19 i 20, tak że orientacja magnetyczna nośnika jest reprezentowana przez równowagę amplitud wiązki świetlnej. Amplitudy wiązek świetlnych 19 i 20 są określane przez fotodet.ekt.ory 23 i 24 i różnica natężeń pomiędzy dwiema wiązkami jest wzmacniana w celu wytworzenia sygnału magnetooptycznego, który ma pierwszą wartość dla pierwszej orientacji domen magnetycznych, reprezentującej bit zero, i ma drugą wartość dla odwrotnej orientacji domen magnetycznych, reprezentującej bit jeden. W ten sposób światło odbijane od magnetooptycz170 774 nego dysku optycznego jest dzielone na dwie składowe, co zapewnia opis danych zawartych na dysku.

W przypadku, gdy wiązka świetlna padająca na dysk magnetooptyczny 10 uderza w zniekształcony nagłówek lub część tylko do odczytu ROM tego dysku, światło nie podlega obrotowi polaryzacji przy odbiciu, lecz zamiast tego natężenia światłajest modulowane zgodnie z danymi wpisywanymi w sposób ciągły do nagłówka sektora. Wiązka o modulowanym natężeniu jest odbijana z powrotem przez głowicę optyczną 16 do elementu rozszczepiającego 13 wiązkę i element optyczny 31 wzdłuż toru świetlnego 17 do elementu rozszczepiającego 18 wiązkę polaryzacyjną. W tym przypadku rozszczepianie wiązki, powodowane przez element rozszczepiający 18 wiązkę polaryzacyjną, nie podlega modulacji natężenia przez dane i dlatego różnica pomiędzy amplitudami dwóch wiązek 19 i 20, wynosi zasadniczo zero. Wobec tego, w celu odczytu sygnałami modulowanego natężeniem z części nie będącej częścią magnetooptyczną dysku 10, można wybrać wyjście jednego lub drugiego fotodetektora 23 lub 24 lub sumę ich obu. Jeżeli element rozszczepiający 18 wiązkę dzieli sygnał tylko do odczytu ROM w sposób zasadniczo równy pomiędzy wiązki 19 i 20, każdy z fotodetektorów 23 i 24 wykrywa około połowę całego sygnału tylko do odczytu ROM. Układ pokazany na fig. 1 wykorzystuje wyjście ROM z fotodetektora 23; układ pokazany na fig. 5 wykorzystuje wyjście ROM z fotodetektora 24; a układ pokazany na fig. 6 wykorzystuje wyjście ROM z obu fotodetektorów.

Na figurze 3 przedstawiono znane rozwiązanie dokonywania detekcji obu sygnałów MO i ROM przez zastosowanie układu z przełącznikiem 1)0. Przełącznik 100 działa tak, że umożliwia przepływ sygnału z fotodetektora 21, podczas detekcji sygnału magnetooptycznego MO, natomiast odłącza fotodetektor 23 z układu, gdy jest wymagany odczyt sygnału tylko do odczytu ROM, to jest sygnału odbicia, z fotodetektora 24. Jeżeli układ pokazany na fig. 3 wymaga przełączenia, czas związany z operacją przełączania, wraz ze stanami przejściowymi powstającymi w wyniku przełączania, powoduje wytwarzanie szumu z wykrywanym sygnale, tak, że okres przerwy musi być dostatecznie długi, aby umożliwić stabilizację układu przed próbą odczytu danych.

W układzie według wynalazku, jak pokazano na fig. 1, anoda pierwszego fotodetektora i katoda drugiego fotodetektora 23 są dołączone do pierwszego wzmacniacza 25. Anoda drugiego fotodetektora 23 jest dołączona do drugiego wzmacniacza 26. Przy odczycie różnicowego sygnału magnetooptycznego MO, sygnał wyjściowy pierwszego wzmacniacza 25 jest dostarczany przez obwód wzmacniający 28 i multiplekser 27 do obwodów detekcji danych (nie pokazanych). Przy odczycie sygnału tylko do odczytu ROM lub odbicia, sygnał wyjściowy drugiego wzmacniacza 26jest sumowany jest z sygnałem wyjściowym pierwszego wzmacniacza przez wprowadzenie połączenia 34 i układu sumującego 33, dla usuwania jakiegokolwiek różnicowego sygnału MO. Wskutek tego przekazuje się sygnał tylko do odczytu ROM przez następny obwód wzmacniający 29 i obwód multipleksera 27 do obwodów detekcji danych. Sygnał tylko do odczytu ROM na wyjściu obwodu wzmacniającego 29 jest zawsze dostępny i umożliwia ciągłą kontrolę cech synchronizacji formatu dysku, takich jak znacznik sektora. W wyniku zastosowania układu pokazanego na fig. 1, jest możliwe multipleksowanie pomiędzy sygnałami odczytu MO i ROM, przy minimalnych stanach przejściowych, umożliwiając użycie wspólnego układu detekcji danych, podczas gdy jest dostarczany równocześnie ciągły sygnał ROM dla detekcji cech formatu dysku, takich jak znacznik sektora, i umożliwienia detekcji wad części MO dysku.

Wykorzystanie w układzie z fig. 1 połączenia 34 i układu sumującego 33 jest opcjonalne. Usuwanie sygnału różnicowego może być ważne w wielu zastosowaniach, ponieważ ten sygnał jest mały w porównaniu z wielkością sygnału odbicia i dlatego sygnał tylko do odczytu ROM ulega stosunkowo mniejszemu pogorszeniu, jeżeli układ sumujący 33 nie jest stosowany.

Figura 2 przedstawia schematycznie części powierzchni dysku 10 i pokazuje różne ścieżki 201 na powierzchni tego dysku, wraz z obszarami 202 i 203 nagłówka sektora, które są umieszczone pomiędzy obszarami użytkowymi 204 i 205. W przypadku magnetooptycznego dysku optycznego obszar magnetooptyczny, który jest obszarem kasowalnym, stt^an^o^via obszary użytkowe 204 i 205. Jak omawiano to powyżej, obszary 202 i 203 nagłówka sektora są wpisywane trwale w dane, które identyfikują poszczególną ścieżkę i sektor oraz w znacznik sektora, który może być stosowany do synchronizacji obwodów detekcji z polami formatu dysku.

Należy zauważyć, że podczas działania układu z fig. 1 drugi fotodetektor 23 nie jest włączany i wyłączany, jak ma to miejsce w znanym układzie z fig. 3. Zatem czas przełączania jest eliminowany tak, że stany przejściowe przełączania. Drugi wzmacniacz 26 wzmacnia prąd wytwarzany przez drugi fotodetektor 23, dostarczając przez to sygnał odbicia modulowanej natężeniem części dysku 10. Sygnał tylko do odczytu ROM jest zwielokrotniony w kanale detekcji w multiplekserze 27. Również sygnał wyjściowy obwodu wzmacniającego 29 może zostać użyty do detekcji wad w obszarze magnetooptycznym dysku bez przełączania, jeżeli sygnał tylko do odczytu ROM (odbicia) występuje przy odczycie danych magnetooptycznych Mo. Układ z fig. 1 zapewnia uzyskanie poprawionego stosunku sygnału do szumu dla obu sygnałów MO i ROM w porównaniu ze znanym układem z fig. 3.

Odmienne wykonanie wynalazku jest pokazane na figurze 4. Tranzystory 30 i 31 są połączone w układzie źródła prądowego, ze wzmacniaczem 32 dostarczającym sygnał odbicia dla modulowanej natężeniem części dysku 10. Sygnał magnetooptyczny MO przechodzi przez różnicowy pierwszy wzmacniacz 25, jak na fig. 1. Układ z fig. 4 eliminuje również stany przełączania i przejściowe, które towarzyszą przełączaniu oraz powoduje równoczesne wytwarzanie obu sygnałów MO i ROM. Do rozwiązania z fig. 4 można dodać układ sumujący w sposób pokazany na fig. 1 (układ sumujący 33 i połączenie 34).

Figura 5 przedstawia inne odmienne wykonanie wynalazku. Wzmacniacz 125 jest stosowany do wzmacniania sygnału różnicowego z fotodetektorów 23 i 24, wskutek czego sygnał magnetooptyczny MOjest dostarczany z układu wzmacniającego 128 w sposób opisany powyżej w odniesieniu do fig. 1. Na fig. 5 wzmacniacz 126jest dołączony do katody pierwszego detektora 24. Wyjście tego wzmacniacza 126 jest dołączone do układu wzmacniającego 129 dla wytwarzania sygnału tylko do odczytu ROM. Układ sumujący 33 można dodać do układu z fig. 5, jeżeli jest to wymagane, w sposób pokazany na fig. 1.

Figura 6 przedstawia schemat innego odmiennego wykonania i zapewnia użycie całego sygnału tylko do odczytu ROM. Pierwszy fotodetektor 24 jest dołączony do wzmacniacza różnicowego 225 i do wzmacniacza 226. Drugi fotodetektor 23 jest dołączony do wzmacniacza różnicowego 225 i do kolejnego wzmacniacza 227. Sygnał magnetooptyczny MO jest wytwarzany przez wzmacniacz różnicowy 225, jak to omówiono powyżej w odniesieniu do fig. 1. Sygnał tylko do odczytu ROM jest wytwarzany przez dodanie do siebie sygnałów wyjściowych wzmacniaczy 226 i 227. Ponownie układ sumujący 33 można zastosować do usuwania składowej MO sygnału wyjściowego ROM, jeżeli jest to wymagane, w sposób pokazany na fig. 1.

Opisane rozwiązanie według wynalazku jest przedstawione w odniesieniu do dysków magnetooptycznych (MO), które zawierają część tylko do odczytu (ROM). Rozwiązanie jest także użyteczne dla przyrządów rejestnijącyclYodtwarzających zdolnych do wykorzystywania dysków optycznych zarówno jednokrotnego zapisu jak i kasowalnych.

170 774

FIG. 1

170 774

FIG.2

FIG.3

170 774

V

FIG.4

170 774

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie napędowe dysków optycznych zbudowane z generatora laserowego, układu optycznego skupiania wiązki światła na magnetooptycznym dysku optycznym i rozczepiania odbitej od dysku optycznego wiązki światła na składowe pierwszego i drugiego spolaryzowanych sygnałów wiązki światła, których natężenie jest modulowane przez sygnał odbity od dysku optycznego oraz układu detektora pierwszego i drugiego spolaryzowanych sygnałów wiązki światła, przy czym układ detektora jest zbudowany z pierwszego fotodetektora pierwszego spolaryzowanego sygnału wiązki światła, drugiego fotodetektora drugiego spolaryzowanego sygnału wiązki światła oraz pierwszego wzmacniacza, którego wejście jest połączone z anodą pierwszego fotodetektora i z katodą drugiego fotodetektora, zaś wyjście s^^i^^wi wyjście sygnału magnetooptycznego (MO) z dysku optycznego, przy czym anoda drugiego fotodetektora i katoda pierwszego fotodetektora stanowią pierwszą i drugą końcówkę, znamienne tym, że jedna z końcówek jest dołączona do pierwszego źródła napięcia (Ypolaryzacji lub masa urządzenia), zaś druga z końcówek jest dołączona do drugiego źródła napięcia (masa urządzenia lub Ypolaryzacji) poprzez drugi wzmacniacz (26 lub 32 lub 126 lub 227), którego wyjście stanowi wyjście sygnału tylko do odczytu (ROM) odbitego od dysku optycznego (10).
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że do wyjścia pierwszego wzmacniacza (25 lub 125) i do wyjścia drugiego wzmacniacza (26 lub 126) jest dołączony układ sumujący (33).
3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jedna z końcówek jest dołączona do pierwszego źródła napięcia (Ypolaryzacji lub masa urządzenia) poprzez trzeci wzmacniacz (226), zaś do wyjścia drugiego wzmacniacza (227) i do wyjścia trzeciego wzmacniacza (226) jest dołączony układ sumujący (33).
4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że między anodą drugiego fotodetektora (23) i drugim wzmacniaczem (32) jest włączony układ źródła prądowego.
5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że układ źródła prądowego jest zbudowany z dwóch połączonych bazami tranzystorów (30, 31) pracujących w układzie wspólnego emitera, przy czym kolektor jednego tranzystora (30) jest dołączony do anody drugiego fotodetektora (32), zaś kolektor drugiego tranzystora (31) jest dołączony do wejścia drugiego wzmacniacza (32).