PL170401B1

PL170401B1 - Nadajnik radiowy PL

Info

Publication number: PL170401B1
Application number: PL93301158A
Authority: PL
Inventors: Antony J Wray; Stephen T Valentine; Matthew Q Bridle
Original assignee: Motorola Ltd
Priority date: 1992-03-02
Filing date: 1993-02-25
Publication date: 1996-12-31
Also published as: AU3498993A; HU9303114D0; GB2293509A; JP3070096B2; GB9522297D0; KR100314327B1; CA2109063A1; HU214127B; AU658269B2; IL104926A0; ATE166191T1; DK0584312T3; GB2293509B; JPH06507772A; HK1000814A1; EP0584312A1; GB2265270B; WO1993018581A1; ES2116440T3; CA2109063C

Abstract

1. Nadajnik radiowy zawierajacy wzmac- niacz mocy polaczony z antena, uklad linearyzacji nieliniowosci wzmacniacza mocy oraz tor sprzezenia zwrotnego sygnalu z wyjscia wzmac- niacza mocy do ukladu linearyzacji, znamienny tym, ze zawiera uklad pamieci (19) usta- lonych z góry parametrów linearyzacyjnych toru (13) sprzezenia zwrotnego oraz sterownik linearyzacji (18) z co najmniej jed- nym wejsciem sterujacym (21 lub 22 lub 23 lub 24) warunków roboczych nadajnika, przy czym sterownik linearyzacji (18) jest dolaczony do ukladu pamieci (19) ustalonych z góry parametrów linearyzacyjnych oraz do toru (13) sprzezenia zwrotnego. FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nadajnik radiowy przeznaczony, zwłaszcza do ruchomych systemów radiowych.

Znane nadajniki radiowe, pracujące w ruchomych systemach radiowych, zawierają wzmacniacz mocy wielkiej częstotliwości wymagający korekcji liniowości. Jednym ze sposobów osiągnięcia liniowości wzmacniacza mocyjest zastosowanie w nadajniku pętli sprzężenia zwrotnego Kartezjusza. Wymaganie liniowości sygnału wyjściowego nadajnika, określone przez wartości poziomów interferencji sygnałów sąsiednich kanałów, i maksymalnej wydajności energetycznej nadajnika radiowego oznacza, że wzmacniacz mocy będzie musiał pracować tak blisko punktu odcięcia wzmacniacza jak to jest możliwe, lecz nadal przy zachowaniu wymaganego poziomu liniowości sygnału wyjściowego nadajnika.

Znana technika pomiaru i regulacji na maksymalny margines fazowy pętli sprzężenia zwrotnego oraz identyfikacji punktu odcięcia wzmacniacza wykorzystuje właściwą sekwencję regulacji. Kompresja wzmocnienia jest wykrywana przez wzrost wartości sygnału błędu pętli sprzężenia zwrotnego Kartezjusza powyżej danego poziomu progowego. W tym punkcie obwody sterowania poziomem zasilania są właściwie nastawiane i jest zapewniana liniowa praca wzmacniacza nadajnika. Powyższa technika znajduje zastosowanie tylko w urządzeniach radiowych, w których następuje regulacja w czasie przed każdą transmisją. Opóźnienia wymagane zwykle do realizacji regulacji są rzędu milisekund. Dla umożliwienia realizacji tej techniki linearyzacji w systemach radiowych, w których nie ma przydzielonego czasu regulacji, wymagane jest odmienne rozwiązanie.

Inna technika linearyzacjijest opisana w pracy Faulknera i in. pt. Adaptacyjna linearyzacja z wykorzystaniem odkształceń wstępnych, przedstawionej na 40 Konferencji IEEE Vehicular Technology, w maju 1990 oraz w pracy Stapletona i in. pt. “Nowa metoda adaptacyjna z odkształceniami wstępnymi” przedstawionej na 41 Konferencji IEEE Vehicular Technology w maju 1991. W pracy Faulknera opisano układ linearyzacji wzmacniacza sprzężenia zwrotnego w czasie nierzeczywistym, przy czym sygnały pasma podstawowego porównywane są z sygnałami

170 401 pasma podstawowego sprzężenia zwrotnego nadajnika, a informacja o wyniku porównania jest wykorzystywana do późniejszego “wstępnego odkształcenia” sygnału pasma podstawowego w celu otrzymania zlineraryzowanego sygnału nadajnika. To kolejne odkształcenie wstępne jest czasochłonne i wymaga komutacji wzmacniacza w celu nadawania nielinearyzowanych sygnałów podczas trwania procesu linearyzacji. W pracy Stapletona wykorzystuje się sposób próbkowania pozapasmowego w celu pomiaru jakości współczynników układu odkształcania wstępnego.

Jeszcze inna technika linearyzacji jest opisana w pracy pt. Sterowany z pamięci układ linearyzatora ze sprzężeniem w przód, nadający się do zastosowania w MMIC, opublikowanej w IEEE Proceedings, luty 1991. Linearyzatory działające w przód, takie jak opisane w tej pracy wymagają znacznej ilości elementów pracujących na częstotliwościach radiowych, co powoduje dużą komplikację i wzrost kosztów procesu linearyzacji.

Istotą nadajnika radiowego, według wynalazku zawierającego wzmacniacz mocy połączony z anteną układ linearyzacji nieliniowości wzmacniacza mocy oraz tor sprzężenia zwrotnego sygnału z wyjścia wzmacniacza mocy do układu linearyzacji, jest to, że zawiera układ pamięci ustalonych z góry parametrów linearyzacyjnych toru sprzężenia zwrotnego oraz sterownik linearyzacji z co najmniej jednym wejściem sterującym warunków roboczych nadajnika, przy czym sterownik linearyzacji jest dołączony do układu pamięci ustalonych z góry parametrów linearyzacyjnych oraz do toru sprzężenia zwrotnego.

Wejście sterujące warunków roboczych nadajnika stanowi wejście sygnału częstotliwości kanału, poziomu napięcia baterii lub temperatury.

Korzystnie w nadajniku według wynalazku sterownik linearyzacji zawiera mikroprocesor, do którego jest dołączony odbiornik dostrojony do sąsiedniego kanału nadawczego. Ponadto nadajnik zawiera tłumik włączony między wzmacniacz mocy i odbiornik oraz przełącznik sygnału ze wzmacniacza mocy do odbiornika.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest zwiększenie wydajności roboczej wzmacniacza mocy w wyniku pracy, tak blisko jak jest to możliwe, jego poziomu nasycenia, przy zachowaniu zadowalającego wynikowego współczynnika modulacji wzajemnej. Ponadto wykrywa się obcinanie sygnału nadajnika, w wyniku zbliżania się punktu pracy wzmacniacza mocy do poziomu nasycenia, poprzez pomiar rozpraszanej mocy przekazywanej do sąsiedniego kanału jako część procesu kontrolnego lub jako pomiar w czasie rzeczywistym skutków modulacji wzajemnej.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonaniajest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy nadajnika ze wzmacniaczem mocy i układem linearyzacji według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, fig. 2 - schemat blokowy nadajnika ze wzmacniaczem mocy i układem linearyzacji według drugiego przykładu wykonania wynalazku, fig. 3 - układ przełączanego tłumika, włączanego do nadajnika z fig. 2 w punkcie b, zaś fig. 4 - format wielodostępu z podziałem czasu (TDMA), do którego może być przystosowane rozwiązanie według wynalazku.

Przedstawiony na figurze 1 nadajnik radiowy jest zbudowany z układu linearyzacji 10 dołączonego poprzez pierwszy wzmacniacz parametryczny 11, o częstotliwości sygnałów większej na wyjściu niż na wejściu, do wzmacniacza mocy 12. Nadajnik zawiera tor 13 sprzężenia zwrotnego sygnału z wyjścia wzmacniacza mocy 12 do układu linearyzacji 10, przy czym w tor tenj est włączony drugi wzmacniacz parametryczny 14 o częstotliwości sygnałów mniejszej na wyjściu niż na wejściu. Wyjście wzmacniacza mocy 12 jest dołączone poprzez odłącznik 15 i przełącznik antenowy 16 do anteny 17. Nadajnik zawiera następnie sterownik linearyzacji 18 dołączony do układu linearyzacji 10, drugiego wzmacniacza parametrycznego 14 i przełącznika antenowego 16. Do sterownika linearyzacji 18 jest w kolei dołączony układ pamięci 19 ustalonych z góry parametrów linearyzacji. Sterownik linearyzacji 18 ma także szereg wejść sterujących 21, 22, 23, 24 warunków roboczych nadajnika, z których sąpokazane wejście 21 kanału/częstotliwości, wejście 22 poziomu napięcia baterii, wejście 23 mierzonej temperatury i wejście 24 innych informacji.

W przypadku nadawania wzmacniacz mocy 12 nadajnika jest włączany przełącznikiem rozmownym, nie pokazanym na rysunku. Stan wejść sterujących 21, 22, 23, 24 warunków roboczych nadajnika jest mierzony przez sterownik linearyzacji 18 zaś z układu pamięci 19 są

170 401 pobierane parametry linearyzacji dla zmierzonych warunków roboczych. Dla określonego kanału będą więc dostarczane z układu pamięci 19 nastawienia warunków roboczych, to jest przykładowo poziomu napięcia baterii i mierzonej temperatury, dla uprzednio określonego wzmocnienia i fazy.

Nastawienia przesunięcia fazy sygnału układu linearyzacji 10 i tłumika 45 poziomu sterowania (zastosowanego w nadajniku z figury 2) są ustalane w drugim wzmacniaczu parametrycznym 14 i układzie linearyzacji 10 przez sterownik linearyzacji 18 w zależności od wartości ustalonych z góry parametrów linearyzacji odczytanych z układu pamięci 19. Przy tak ustalonej stabilnej pracy liniowej wzmacniacza mocy 12 ma miejsce transmisja informacji (danych lub głosu) określona przez próbki wchodzące na wejścia I i Q układu linearyzacji 10.

Wartości parametrów linearyzacji, zapamiętane w układzie pamięci 19, są ustalane w trakcie produkcji nadajnika radiowego w wyniku badania go przy różnych temperaturach, poziomach napięcia baterii itd. W bardziej korzystnym wykonaniu wartości parametrów linearyzacji zapamiętane w układzie pamięci 19 są aktualizowane przy wykorzystaniu odbiornika radiowego.

Przy realizacji transmisji parametry fazy i wzmocnienia fazy odczytane z układu pamięci 19 i są tymi przedstawionymi w tym układzie z poprzedniej transmisji w badanym kanale przy zadanym poziomie napięcia baterii i mierzonej temperaturze. Wówczas gdy te wartości zostają wprowadzone do układu linearyzacji 10 i zaczyna się transmisja, dokonywane jest porównanie pomiędzy wartościami na wejściach I i Q i odbieranymi w torze 13 sprzężenia zwrotnego z drugiego wzmacniacza parametrycznego 14 o częstotliwości sygnałów większej na wyjściu niż na wejściu. W oparciu o porównanie tych wartości jest podejmowana decyzja co do potrzeby aktualizacji parametrów fazy i wzmocnienia toru 13 sprzężenia zwrotnego. Jeżeli na przykład margines fazy zmalał, obliczane jest ustawienie nowej fazy w celu zwiększenia marginesu fazy dla toru 13. To nowe ustawienie fazy jest teraz wpisane do układu pamięci 19 dla bieżącego ustawienia kanału, poziomu napięcia baterii i temperatury oraz zastępuje poprzednio istniejącą wartość. Nowa wartość będzie użyta następnym razem przy żądaniu transmisji w kanale przy tym samym poziomie napięcia baterii i przy tej temperaturze.

Zakłada się, że zmiany charakterystyk fazy i wzmocnienia toru 13 sprzężenia zwrotnego odpowiednio do napięcia baterii i temperatury są niezależne od siebie. Umożliwia to użycie innych danych z układu pamięci 19 dla różnych ustawień napięcia baterii i ustawień temperatury. Dane zawarte w układzie pamięci 19 można ująć tak - że w innych formatach poprzez interpolację pomiędzy wartościami, np. wartościami dla pomiarów przy dwóch temperaturach, gdy czujnik temperatury wyczuwa temperaturę pośrednią.

W celu umożliwienia regulacji układu inearyzacji 10 sygnał dla przełącznika antenowego jest opóźniany o ustaloną wielkość czasu At. Ma to na celu skompensować czas niezbędny na dostęp do układu pamięci 19 i wprowadzenie danych do układu linearyzacji 10. Zakłada się, że to późnienie jest minimalne w porównaniu z czasem włączania przełącznika antenowego 16. Zatem, gdy antena 17 jest dołączana do wyjścia wzmacniacza mocy 12, wzmacniacz mocy 12 pracuje przy prawidłowym poziomie dla zapewnienia zgodności z wymaganymi parametrami interferencji.

Odmiennie do kontroli ustawień fazy i wzmocnienia toru 13 sprzężenia zwrotnego oraz odświeżanie danych wprowadzanych do układu pamięci 19 po każdej transmisji, ponowna sekwencja może być wprowadzana na wejście układu linearyzacji 10 i wyprowadzana z anteny lub do obciążenia, lub też transmitowana do odbiornika sąsiedniego kanału, jak jest to opisane poniżej.

Kontrola ustawień fazy i wzmocnienia toru 13 sprzężenia zwrotnego oraz odświeżanie danych wprowadzanych do układu pamięci 19 po każdej transmisji nie wymaga ponownej kompensacji czasu opóźnienia i umożliwia dostęp do nadajnika w każdym czasie. Wartości danych zapamiętane w układzie pamięci 19 można odświeżyć, gdy mierzona wartość oddala się od pamiętanej wartości o wielkość większą niż uprzednio określona, względnie można je odświeżać w regularnych przedziałach czasu.

170 401

Ustawienia fazy toru 13 sprzężenia zwrotnego i poziomu sterowania są kontrolowane i regulowane podczas transmisji, z uwzględnieniem zmieniających się charakterystyk nadajnika, zwłaszcza dotyczących linearyzacji 12. Sprawność nadajnika jest zwiększana do maksimum przez sterowanie wzmacniaczem mocy 12 tak blisko jego punktu kompresji wzmocnienia, jak jest to możliwe. Warunki pracy nadajnika są ograniczone z kolei przez wielkość interferencji sąsiedniego kanału.

Na fig. 2 jest przedstawiony drugi przykład wykonania nadajnika zawierającego pewną liczbę elementów już opisanych w odniesieniu do fig. 1. Nadajnik z fig. 2 zawiera dodatkowo mikroprocesor 30, który steruje wzmocnieniem A i fazą Φ toru sprzężenia zwrotnego. Na fig. 2 regulator fazy 31 jest pokazany jako oddzielny blok względem układu linearyzacji 10, jak również detektor fazy 32 sprzężenia zwrotnego. Te elementy występują w układzie z fig. 1, lecz są zawarte w układzie linearyzacji 10 z fig. 1.

W uzupełnieniu do powyższych elementów nadajnik z fig. 2 ma odbiornik 33 sąsiedniego kanału lub w następnym wykonaniu, jako odmiana względem odbiornika 33 sąsiedniego kanału, odbiornik abonencki 34. Odbiornik ten ma wejście sterujące z mikroprocesora 30 dla zmiany częstotliwości odbioru odbiornika abonenckiego 34 ze stanu odbiorczego (do odbioru głosu/danych z anteny 17) na stan odbiorczy sąsiedniego kanału dla pomiaru mocy odbiorczej sąsiedniego kanału.

Dla pierwszego z tych wykonań, odbiornik 33 sąsiedniego kanału jest dołączony do wyjścia wzmacniacza mocy 12 i zawiera, nie pokazane szczegółowo na fig. 2, tłumik, przetwornik obniżający częstotliwość do właściwej częstotliwości pośredniej, mieszacz odprowadzający sygnał z głównego syntezatora radia, filtr pośrednich częstotliwości, tłumik, prostownik i elementy do pomiaru napięcia na prostowniku. Korzystne jest, gdy filtr pośrednich częstotliwości jest ceramicznym filtrem środkowoprzepustowym strojonym do częstotliwości 25 kHz przesuniętej względem sygnału o pośredniej częstotliwości dla odpowiedniego kanału transmisji.

W drugim wykonaniu pokazanym na fig. 2, w którym odbiornik abonencki 34 odbiera głos/dane lub dokonuje pomiaru odbieranej mocy sąsiedniego kanału, działanie będzie opisane w odniesieniu do systemu TDMA mającego ramki 60-milisekundowe podzielone na 4 przedziały czasowe po 15 milisekund każdy, jak to pokazano na figurze 4. Ramka nadawania jest zawsze przesunięta względem ramki odbioru i odwrotnie. Para kanałów może zawierać pierwszy przedział czasu ramki nadawania i pierwszy przedział czasu ramki odbioru lub drugi przedział czasu ramki nadawania i drugi przedział czasu ramki odbioru itd. Zawsze występować będzie około 15 milisekund pomiędzy końcem przedziału czasu nadawania i początkiem przedziału czasu odbioru. To zapewnia czas próbkowania dla mikroprocesora 30 dla dostarczania sygnału sterującego do syntezatora odbiornika abonenckiego 34, aby spowodować zmianę częstotliwości odbioru równą wielkości separacji częstotliwości dupleksowej pomiędzy częstotliwościąnadawaniaodbioru, mniejszej (lub dodanej do) wartości równej odległości kanałów. Wówczas gdy wielkość separacji częstotliwości dupleksowej wynosi 10 Mhz i separacja kanałów wynosi 25 kHz, sygnał z mikroprocesora 30 powoduje, że odbiornik abonencki 34 zmienia swoją częstotliwość odbioru na 9,975 Mhz lub 10,025 Mhz. Po ramce odbioru odbiornik abonenckich 34 zmienia swą częstotliwość w kierunku częstotliwości sygnału nadawanego ze wzmacniacza mocy 12 w ramce nadawania i po nadawaniu przełącza się z powrotem na właściwą częstotliwość odbioru dla odbioru następnego przedziału czasu z anteny 17.

Podczas gdy odbiornik 33 sąsiednich kanału lub ponownie strojony odbiornik abonencki 34 jest dostrajany do sąsiedniego kanału, jest on zdolny do pomiaru mocy w sąsiednim kanale. Jeżeli poziom sygnału w sąsiednim kanale przekracza poziom progowy, na przykład poziom progowy 60 lub 63 dB poniżej poziomu wyjściowego wzmacniacza mocy 12, jest to wskazaniem początku obcinania we wzmacniaczu mocy 12 i wskazaniem, że jest potrzebne zmniejszenie wzmocnienia wzmacniacza mocy 12. Wobec tego odbiornik 3 3 sąsiedniego kanału lub odbiornik abonencki 34 dostarcza sygnał do mikroprocesora 30, którym przy wykryciu początku obcinania, steruje układem linearyzacji 10 w celu zmniejszenia wzmocnienia A.

W wyniku tego, przy znajomości w czasie rzeczywistym rozpraszania do sąsiedniego kanału mocy, odłączanie poziomu sterowania wzmacniacza mocy 12 można zmniejszyć do

170 401 minimum w każdym czasie, zapewniając rzeczywiście optymalną wydajność pracy. Nadajnik zapewnia przez cały czas uprzednio określone, maksymalne rozpraszanie do sąsiedniego kanału. Przy wykrywaniu początku obcinania i wyłączania wzmacniacza mocy 12, nową wartość wzmocnienia a toru sprzężenia zwrotnego można wprowadzić do układu pamięciu 19 z fig. 1.

Odbiornik 33 sąsiedniego kanału lub odbiornik abonencki 34 może być stosowany do wykrywania początku obcinania sygnału we wzmacniaczu mocy 12 podczas sekwencji kontrolnej. Podczas sekwencji kontrolnej energia wzmacniacza mocy 12 jest kierowana do odbiornika 33 sąsiedniego kanału lub odbiornika abonenckiego 34 przez izolację anteny 17 przy użyciu przełącznika antenowego 16. Umożliwia to odprowadzanie energii z anteny, zapewniając kontrolę bez emisji sygnału z anteny i brak rozpraszania w powietrzu sąsiedniego kanału. Korzystne jest, żeby ta transmitowana energia była kierowana do właściwego odbiornika podczas kontroli przez mikroprocesor 30 sterujący przełącznikiem antenowym 16. To można osiągnąć przez doprowadzanie pewnej mocy sygnału sprzężenia zwrotnego do oddzielnego odbiornika dostrajanego do sąsiedniego kanału lub zwarcie przełącznika antenowego w odbiornikujednostki abonenckiej i przełączenie częstotliwości generatora miejscowego przetwornika obniżającego częstotliwość o dupleksową częstotliwość separacji plus lub minus szerokość pasma kanału, umożliwiając przez to, że standardowy odbiornik realizuje wskazanie natężenia odbieranego sygnału w sąsiednim kanale transmisyjnym.

W przypadku wykonania ze zwarciem przełącznika antenowego w odbiorniku jednostki abonenckiej wymagane jest właściwe tłumienie mocy nadajnika, aby zapobiec przesterowaniu odbiornika. Jest to realizowane przez przełączanie torów 40 41 odbiornika, jak to pokazano na figurze 3. Pierwszy tor 40 odbiornika jest torem od anteny 17 do odbiornika 34. Drugi tor 41 odbioru sąsiedniego kanału jest torem kierowania sygnału ze wzmacniacza mocy 12 do odbiornika 34. Układ przełączanego tłumika zawiera trzy przełączniki diodowe 16, 43 i 44 sterowane mikroprocesorem 30. W drugim torze 41 odbioru sąsiedniego kanałujest zastosowany tłumik 45 o tłumieniu właściwym dla zapobiegania przesterowaniu układu odbiornika.

Działanie układu jest następujące. Równocześnie z przełączaniem przełącznika antenowego 16 przez mikroprocesor 30 następuje przełączenie przełączników diodowych 43 i 44 z pierwszego toru 40 na drugi tor 41 i włączenie tłumika 45 na tor zabezpieczający odbiornik. Regulację czasową elementów nadajnika przeprowadza się w warunkach, gdy tłumik 45 jest zawsze przełączany na tor przed przełączeniem przełącznika antenowego 16.

Pomiar mocy sąsiedniego kanału w odbiorniku sąsiedniego kanału realizuje się dowolną z dostępnych standardowych metod. Jedną z nich jest zastosowanie szybkiego przekształcenia Fouriera odbieranego sygnału i następnie przetworzenie danych w celu otrzymania pomiaru mocy sąsiedniego kanału. Wytwarzanie widma transmisji jest korzystniejsze od poprzednio opisanej metody zastosowania oddzielnego odbiornika sąsiedniego kanału do pomiaru mocy sąsiedniego kanału, ponieważ można kontrolować oba sąsiedniego kanały równocześnie.

Zgodnie z wynalazkiem proponuje się, żeby pewien sygnał sprzężenia zwrotnego był kierowany do detektora fazy 32, który następnie transmituje informację fazy sygnału sprzężenia zwrotnego do mikroprocesora 30. Ten pomiar fazy można następnie porównać z fazą transmitowanego sygnału (który jest także mierzony).

Z kolei pomiar przesunięcia fazy podczas słowa synchronizacji jest przeprowadzany na początku przedziału czasu, gdy operacja synchronizacji jest przeprowadzana w warunkach wstępnie określonych próbek doprowadzanych na wejścia I i Q układu linearyzacji 10. Te wstępnie określone próbki mogą być użyte do porównania z odpowiednimi próbkami mierzonymi przez drugi wzmacniacz parametryczny 14 o częstotliwości sygnałów mniejszej na wyjściu niż na wejściu.

170 401

FIG. 2

170 401

FIG. 3

PRZEDZIAŁ .FORMAT WYCHODZĄCY NADAWANIA

2

3

4

1

2

FIG. 4

170 401

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nadajnik radiowy zawierający wzmacniacz mocy połączony z anteną, układ linearyzacji nieliniowości wzmacniacza mocy oraz tor sprzężenia zwrotnego sygnału z wyjścia wzmacniacza mocy do układu linearyzacji, znamienny tym, że zawiera układ pamięci (19) ustalonych z góry parametrów linearyzacyjnych toru (13) sprzężenia zwrotnego oraz sterownik linearyzacji (18) z co najmniej jednym wejściem sterującym (21 lub 22 lub 23 lub 24) warunków roboczych nadajnika, przy czym sterownik linearyzacji (18) jest dołączony do układu pamięci (19) ustalonych z góry parametrów linearyzacyjnych oraz do toru (13) sprzężenia zwrotnego.
2. Nadajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że wejście sterujące (21 lub 22 lub 23 lub 24) warunków roboczych nadajnika stanowi wejście sygnału częstotliwości kanału, poziomu napięcia baterii lub temperatury.
3. Nadajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że sterownik linearyzacji (18) zawiera mikroprocesor (30), do którego jest dołączony odbiornik (33 lub 34) dostrojony do sąsiedniego kanału nadawczego.
4. Nadajnik według zastrz. 3, znamienny tym, że zawiera tłumik (45) włączony między wzmacniacz mocy (12) i odbiornik (33 lub 34).
5. Nadajnik według zastrz. 3, znamienny tym, że zawiera przełącznik (16) sygnału ze wzmacniacza mocy (12) do odbiornika (33 lub 34).