PL169695B1

PL169695B1 - Sposób ciaglego wytopu miedzi PL PL PL

Info

Publication number: PL169695B1
Application number: PL91292446A
Authority: PL
Inventors: Moto Goto; Nobuo Kikumoto; Osamu Iida
Original assignee: Mitsubishi Materials Corp
Priority date: 1990-11-20
Filing date: 1991-11-19
Publication date: 1996-08-30
Also published as: DE69124665D1; RU2039106C1; DE69132590T2; EP0648849A1; FI101813B; EP0487031B1; US5320662A; FI915454A; DE69132590T3; US5217527A; PT99547B; KR0150009B1; EP0648849B2; DE69124665T2; FI915454A0; BG60276B1; EP0487031A1; RO109560B1; MY110479A; AU647207B2

Abstract

1. Sposób ciaglego wytopu miedzi, w którym laduje sie koncentrat miedzi do pieca wytapiajacego i topi sie oraz utlenia ten koncentrat wytwarzajac mieszanine kamienia i zuzla, które oddziela sie nastepnie, a oddzielony kamien utlenia sie w konwertorze do postaci miedzi konwertorowej, która laduje sie do pierwszego pieca anodowego, po czym utlenia sie miedz konwertorowa w piecu anodowym wdmuchujac do pieca anodowego gaz utleniajacy, a nastepnie redukuje sie miedz konwertorowa do miedzi rafinowanej wprowadzajac do pieca anodowego gaz redukujacy, po czym wyladowuje sie miedz rafinowana z pieca anodowego, przy czym po zaladowaniu miedzi konwertorowej do pierwszego pieca anodowego, laduje sie nastepna porcje miedzi konwertorowej do innego pieca anodowego, w którym nastepnie utlenia sie ja, redukuje i wyladowuje, znamienny tym, ze miedz konwertorowa laduje sie do pierwszego pieca anodowego za pomoca rynny spustowej laczacej konwertor z piecem anodowym, a zaladowywanie pieca anodowego miedzia konwertorowa prowadzi sie czescio- wo równoczesnie z jej utlenianiem w piecu anodowym rozpoczynajac utlenianie miedzi konwertorowej przed zakonczeniem zaladowywania pieca anodowego i kontunuujac utle- nianie po zakonczeniu zaladowywania, zas przestawienia zaladunku pierwszego pieca ano- dowego na zaladunek innego pieca anodowego dokonuje sie w sposób ciagly kierujac miedz konwertorowa do innego kanalu przeplywowego. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób ciągłego wytopu miedzi zwłaszcza z koncentratów siarczku miedziowego.

Znany jest sposób ciągłego wytopu miedzi, który jest prowadzony w urządzeniu, pokazanym schematycznie na fig. 1, fig. 2. Urządzenie do wytopu miedzi znanym sposobem składa się z kilku pieców, które stanowią piec wytapiający 1 do stapiania i utleniania koncentratów miedziowych, dostarczanych wraz z powietrzem wzbogaconym w tlen w celu wytworzenia mieszaniny kamienia miedziowego M i żużla S, piec separujący 2, w którym następuje oddzielenie kamienia miedziowego M od żużla S, konwertor albo piec przetwórczy 3, w którym następuje utlenianie oddzielonego kamienia M wskutek czego powstaje miedź konwertora C i żużel oraz piece anodowe 4 do rafinacji miedzi konwertorowej dzięki czemu uzyskuje się miedź o wyższej czystości. Przez dach każdego z pieców wytapiających 1 i konwertorów 3 przechodzi lanca 5, mająca postać podwójnej rury. Lanca 5 jest połączona z dachem pieca 1 w sposób umożliwiający jej poruszanie się w pionie. Lanca 5 służy do podawania do pieca 1 koncentratów miedzi, powietrza wzbogaconego w tlen, topnika i innych składników. Piec separujący 2 jest piecem elektrycznym wyposażonym w elektrody 6.

Jak wynika z fig. 1 piec wytapiający 1, piec rozdzielający 2 i konwertor 3 są umieszczone na różnych, coraz niższych poziomach i są połączone ze sobą za pośrednictwem rynien spustowych 7A i 7B, w sposób umożliwiający grawitacyjny przepływ przez nie stopionego metalu.

Wytwarzana w sposób ciągły w konwertorze 3 miedź konwertorowa C jest chwilowo przetrzymywana w piecu podgrzewającym 8, a następnie nabierana do kadzi 9 i transportowana wraz z nią dźwigiem 10 do pieców anodowych 4, do których jest wlewana przez wlewy, znajdujące się w ich górnych ściankach.

169 695

Znany sposób wytopu miedzi w przedstawionym powyżej urządzeniu polega na tym, że operacje na drodze aż do konwertora 3 wykonywane są w sposób ciągły, natomiast proces rafinacji w piecach anodowych 4 odbywa się partiami. Z tego względu miedź konwertorowa C wytwarzana w konwertorze 3 musi być chwilowo przetrzymywana w piecu podgrzewającym 8, w związku z czym konieczne jest jego zainstalowanie. Dodatkowo potrzebne są również kadź, dźwig i inne urządzenia umożliwiające transport miedzi konwertorowej C z pieca podgrzewającego 8 do pieców anodowych 4. Ponadto potrzebne są duże ilości energii do utrzymywania odpowiednio wysokiej temperatury miedzi konwertorowej C podczas tych operacji. W wyniku tego koszty instalacji i eksploatacji odpowiednich urządzeń są bardzo wysokie, a możliwości zmniejszenia obszaru zajmowanego przez urządzenie do wytapiania są ograniczone.

Sposób ciągłego wytopu miedzi, według wynalazku polega na tym, że ładuje się koncentrat miedzi do pieca wytapiającego i topi się oraz utlenia ten koncentrat wytwarzając mieszaninę kamienia i żużla, które oddziela się następnie, a oddzielony kamień utlenia się w konwertorze do postaci miedzi konwertorowej, którą ładuje się do pierwszego pieca anodowego, po czym utlenia się miedź konwertorową w piecu anodowym wdmuchując do pieca anodowego gaz utleniający, a następnie redukuje się miedź konwertorową do miedzi rafinowanej wprowadzając do pieca anodowego gaz redukujący, po czym wyładowuje się miedź rafinowaną z pieca anodowego, przy czym po załadowaniu miedzi konwertorowej do pierwszego pieca anodowego, ładuje się następną porcję miedzi konwertorowej do innego pieca anodowego, w którym następnie utlenia się ją, redukuje i wyładowuje.

Istotą wynalazku jest to, że miedź konwertorową ładuje się do pierwszego pieca anodowego za pomocą rynny spustowej łączącej konwertor z piecem anodowym, a załadowywanie pieca anodowego miedzią konwertorową prowadzi się częściowo równocześnie z jej utlenianiem w piecu anodowym rozpoczynając utlenianie miedzi konwertorowej przed zakończeniem załadowywania pieca anodowego i kontynuując utlenianie po zakończeniu załadowywania, zaś przestawienia załadunku pierwszego pieca anodowego na załadunek innego pieca anodowego dokonuje się w sposób ciągły kierując miedź konwertorową do innego kanału przepływowego.

Korzystnie podczas utleniania gaz wdmuchuje się do pieca anodowego przez dyszę i jednocześnie reguluje się głębokość zanurzenia dyszy pod powierzchnią stopionego metalu poprzez odpowiednie obracanie korpusu pieca anodowego.

Korzystnie do pieca anodowego wdmuchuje się powietrze wzbogacone w tlen.

Według powyższego opisu, w ciągłym wytopie miedzi sposobem według wynalazku, transport miedzi konwertorowej z konwertora do jednego z pieców anodowych odbywa się bezpośrednio rynną spustową stanowiącą kanał przepływowy dla stopionego metalu. Z tego względu nie jest potrzebne również podgrzewanie w tym piecu. Ponadto w związku z wyeliminowaniem urządzeń transportowych, takich jak kadzie, dźwigi i podobne, zostaje bardzo znacznie zmniejszona całkowita powierzchnia urządzenia do wytapiania miedzi. W związku z rezygnacją z takich urządzeń jak piec podgrzewający, kadzie, dźwig i inne, koszty instalacji i eksploatacji całego urządzenia mogą być zmniejszone.

Dodatkowo, w związku z tym, że transport miedzi konwertorowej z konwertora do pieców anodowych odbywa się bezpośrednio rynnami spustowymi jest stosunkowo łatwo utrzymać miedź konwertorową podczas transportu w stanie szczelnej izolacji od otoczenia. Tym samym powstaje bardzo mało gazów zawierających dwutlenek siarki i opary metali wywierających niekorzystny wpływ na środowisko naturalne oraz istnieje możliwość skutecznego zapobiegania ich ucieczce do otoczenia. Ponadto istnieje możliwość minimalizacji zmian temperatury miedzi konwertorowej.

W przypadku równoczesnego przebiegu operacji ładowania miedzi i jej utleniania podczas etapu rafinacji w piecu anodowym, następuje wzrost wydajności rafinacji pieca anodowego. Dlatego, nawet w przypadku ścisłego określenia wydajności, można elastycznie dostosować wydajność pieca anodowego do wahań wydajności urządzeń z wcześniejszych etapów.

Ponadto, podczas etapu utleniania w piecu anodowym, gaz utleniający jest wdmuchiwany do pieca podczas nastawiania głębokości zanurzenia dyszy pod powierzchnię stopionego metalu, realizowanego poprzez obrót korpusu pieca. W związku z tym gaz utleniający może skutecznie

169 695 reagować ze stopioną miedzią, a tym samym proces utleniania przebiega bardziej efektywnie, nawet na wcześniejszym etapie, na którym ilość stopionej miedzi jest mała.

Ponadto, w przypadku stosowania jako gazu utleniającego powietrza wzbogaconego w tlen, istnieje możliwość optymalnej kontroli bilansu ciepła i intensywności utleniania, dzięki czemu można znacznie zwiększyć wydajność produkcji.

Zatem sposób ciągłego wytopu miedzi według wynalazku, nie wymaga chwilowego przetrzymywania stopionej miedzi konwertorowej przed jej rafinacją w piecu anodowym i wszystkie operacje, włącznie z rafinacją w piecach anodowych, mogą być bardzo efektywnie zrealizowane w sposób ciągły. Rafinacja miedzi konwertorowej jest bardzo usprawniona i nie wymaga nadmiernie dużych wydajności rafinacji. Poza tym podczas rafinacji miedzi konwertorowej w piecu anodowym można efektywnie przeprowadzić jej utlenianie, nawet w przypadku niewielkiej jej ilości.

Przedmiot wynalazku jest opisany przykładowo na podstawie rysunku, na którym fig. 3 przedstawia rzut główny urządzenia do ciągłego wytopu miedzi prowadzonego sposobem według niniejszego wynalazku, fig. 4 - powiększony rzut główny pieca anodowego stosowanego w urządzeniu z fig. 3, fig. 5 - powiększony rzut pionowy pieca anodowego z fig. 4, fig. 6 - przekrój poprzeczny pieca anodowego z fig. 4, wzdłuż linii VI-VI na fig. 4, fig. 7 - przekrój poprzeczny pieca anodowego z fig. 4, wzdłuż linii VII-VU na fig. 5, fig. 8 - do 10 przedstawiają przekroje poprzeczne pieca anodowego w różnych fazach jego obrotu, odpowiadających kolejno etapowi ładowania do niego miedzi konwertorowej, etapowi utleniania i etapowi redukowania, fig. 11 przedstawia schemat przedstawiający harmonogram przebiegu rafinacji w piecu anodowym z fig. 4 oraz fig. 12 - schemat podobny do schematu z fig. 11 ale obrazującym najbardziej korzystne procedury rafinacji.

Na figurze 3 przedstawiono urządzenie do ciągłego wytopu miedzi sposobem według niniejszego wynalazku. T akie same części albo elementy na fig. 1i 2 są oznaczone takimi samymi literami albo liczbami.

Podobnie jak w znanym dotychczas urządzeniu do wytapiania, w skład niniejszego urządzenia wchodzi piec wytapiający 1, w którym następuje stopienie i utlenienie koncentratów miedzi, wskutek czego powstaje mieszanina kamienia miedziowego M i żużla S, piec separujący 2, w któiym następuje oddzielenie kamienia M od żużla S, konwertor 3, w którym następuje utlenienie kamienia M oddzielonego od żużla S wskutek czego powstaje miedź konwertorowa, oraz kilka pieców anodowych 4, przeznaczonych do rafinacji miedzi konwertorowej powstałej w konwertorze 3, w celu wytworzenia miedzi o wyższej czystości. Piec wytapiający 1, piec separujący 2 i konwertor 3 są umieszczone na różnych, coraz niższych poziomach. Trzy wspomniane piece 12 i 3 są połączone ze sobą szeregowo za pośrednictwem pochylonym rynien spustowych 7A i 7B, w sposób umożliwiający przepływ przez nie stopionego metalu. Zatem stopiony metal jest spuszczany z pieca wytapiającego 1 rynną spustową 7A do pieca separującego 2 i z pieca separnjąceg° 2 rynną spustową 7B w dół do konwertora 3. Przez dach kćażdego pieca wytapiającego 1 i konwertora 3 przeprowadzonych jest kilka lanc 5 mających postać podwójnej rury. Lance 5 są połączone z dachami pieców 1, 3 w sposób umożliwiający ich poruszanie się w pionie i służą do podawania do pieca 1, 3 koncentratów miedzi, powietrza wzbogaconego w tlen, topnika i innych składników. Piec separujący 2 jest piecem elektrycznym wyposażonym w kilka elektrod 6.

W przedstawionym na rysunku wariancie urządzenia istnieją dwa piece anodowe 4 ustawione równolegle obok siebie, a konwertor 3 jest połączony z nimi rynną spustową albo zespołem spustowym 11, stanowiącym kanał przepływowy dla stopionej miedzi konwertorowej. W skład zespołu spustowego 11, którym miedź konwertorowa wytworzona w konwertorze 3 jest transportowana do pieców anodowych 4, wchodzi górna rynna spustowa 11A połączonajednym końcem z wylotem konwertora 3 i pochylona w dół w kierunku od konwertora 3, oraz para rynien dolnych 11B odgałęzionych od górnej rynny 11A i usytuowanych w dół w kierunku od głównej rynny spustowej 11 A. Końce dolnych rynien 11B łączą się odpowiednio z piecami anodowymi 4.

W miejscu połączenia górnej rynny spustowej 11A z rynnami dolnymi 11B znajduje się zespół łączący 12, umożliwiający wybiórcze, przepływowe łączenie rynny 11A z jedną z rynien

169 695

11B. Konstrukcja zespołu łączącego 12jest dowolna. W najprostszym przypadku taczęść każdej rynny dolnej 11B, która sąsiaduje z zespołem łączącym 12 i z rynną 11A jest uformowana w taki sposób, że jest nieco płytsza. W część tę można wlewać nie nadający się do użytku lejny albo zbrylony materiał ogniotrwały.

Poza tym, podobnie jak rynny spustowe 7A i 7B, wszystkie powyższe rynny spustowe miedzi konwertorowej 11A i 11B są zaopatrzone w pokrywy z zespołami powstrzymującymi ucieczkę ciepła, takimi jak palniki i/lub zespoły do regulacji atmosfery otoczenia, dzięki czemu stopiony metal płynący w dół tymi rynnami 11 A, 11B znajduje się w wysokiej temperaturze w warunkach szczelnej izolacji od otoczenia.

Jak widać na fig. 4 do 6, każdy piec anodowy 4 posiada cylindryczny korpus 21 składający się z powłoki 21b i pary pokryw 21a, zamontowanych na jej przeciwległych końcach. Do powłoki 21b przymocowana jest para obręczy 22. Na podstawie pieca osadzonych jest kilka kół nośnych 23, współpracujących z obręczami 22, dzięki czemu korpus 21 pieca 4 ma możliwość obracania się wokół swojej własnej, poziomo umieszczonej osi. Z jednej strony korpusu 21 zamontowany jest zębaty wieniec 24a, zazębiony z zębatką napędową 24b, połączoną z zespołem napędowym 25, znajdującym się w pobliżu korpusu 21 pieca 4, dzięki czemu korpus 21 może być obracany przez zespół napędowy 25.

Ponadto, jak widać na fig. 4 i 5, na jednej z pokryw 21 a zainstalowany jest palnik 26, którego zadaniem jest utrzymywanie wysokiej temperatury znajdującego się w piecu 4 stopionego metalu, natomiast na powłoce 21b zamocowana jest para dysz 27, nadmuchujących powietrze, albo powietrze wzbogacane w tlen, do wnętrza korpusu 21 pieca 4. Dodatkowo, w powłoce 21b znajduje się otwór spustowy 28, położony po przeciwnej jej stronie względem jednej z dysz 27. Otwór 28 służy do spuszczania czystej miedzi z pieca anodowego 4 do odpowiedniego urządzenia, w którym odlewane są z niej płyty anodowe. W środku górnej części powłoki 21b znajduje się otwór wlotowy 29 przeznaczony do doprowadzania do pieca bryłek metalu, np. odpadów anod. Ponadto jak;widać na fig. 6, w górnej części powłoki 21b, po przeciwnej stronie względem palnika 26, znajduje się, w zasadzie eliptyczny w kształcie, otwór spalinowy 30. Otwór ten jest usytuowany na obwodzie powłoki 21b od najwyższego punktu pieca 4 znajdującego się w swoim normalnym położeniu.

Na końcu przewodu wydechowego, nad otworem spalinowym 30, zainstalowany jest kołpak 31. W bardziej szczególnym przypadku, jak widać z fig. 7, kołpak 31 rozciąga się w taki sposób, że przykrywa cały obszar obwodu, odpowiadający kątowemu położeniu otworu spalinowego 30, który przemieszcza się kątowo w miarę obracania się korpusu 21. Każda dolna' rynna spustowa 11B służąca do spuszczania stopionej miedzi konwertorowej jest wprowadzona poprzez ściankę boczną kołpaka 31 w taki sposób, że jej końcówka 11C znajduje się ponad otworem spalinowym 30. Zarówno w kołpaku 31 jak i w końcówce 11C rynny spustowej 11B znajdują się płaszcze wodne do chłodzenia.

Wytop miedzi sposobem według niniejszego wynalazku przeprowadzany na opisanym powyżej urządzeniu do wytapiania obejmuje opisane poniżej etapy.

Na wstępie granulowany materiał, na przykład koncentraty miedzi, wdmuchuje się lancami 5 wraz ze wzbogaconym w tlen powietrzem do pieca wytapiającego 1. Wdmuchnięte w ten sposób do pieca 1 koncentraty miedzi są częściowo utleniane i topione dzięki ciepłu powstającemu podczas utleniania. Wskutek tego powstaje mieszanina kamienia miedziowego M i żużla S, przy czym w skład kamienia, mającego wyższą smasę-właściwą, wchodzą głównie siarczek miedziowy i żelazowy, natomiast żużel składa się ze, skały płonej, topnika, tlenków żelazowych i innych i ma nizszą masę właściwą. Mieszanina kamienia M i żużla S wypływa otworem 1A z pieca wytapiającego 1 i rynną spustową 7A spływa do pieca separującego 2.

Mieszaninę kamienia M z żużlem S, która spłynęła do pieca separującego 2, rozdziela się dzięki różnicy mas właściwych na dwie nie mieszające się ze sobą warstwy kamienia M i żużla S. Kamień M wypływa przez syfon 2A znajdujący się na wylocie z pieca separującego 2 i doprowadza się rynną spustową 7b do konwertora 3. Żużel S spuszcza się otworem spustowym 2B, rozdrabnia się za pomocą wody, a następnie usuwa się poza obszar urządzenia wytopu.

Kamień M, doprowadzony do konwertora 3, następnie utlenia się za pomocą wzbogaconego w tlen powietrza wdmuchiwanego lancami 5, natomiast żużel S odprowadza się z konwer6

169 695 tora 3 na zewnątrz. W wyniku tego kamień M przetwarza się na miedź konwertorową C o czystości około 98,5%, którą spuszcza się otworem 3A do górnej rynny spustowej 11A miedzi konwertorowej. Żużel S, oddzielony w konwertorze 3. zawiera stosunkowo dużo miedzi. Dlatego po spuszczeniu go otworem 3B, rozdrabnia się go wodą, suszy i z powrotem doprowadza się do pieca wytapiającego 1, gdzie ponownie topi się go.

Miedź konwertorowa C spuszczona do górnej rynny spustowej 11 A, kieruje się jedną z odgałęzionych dolnych rynien 11B, połączoną przepływowo z górną rynną 11 A, dzięki wcześniejszemu wlaniu lejnych wyrobów ogniotrwałych do drugiej z nich, a następnie otworem 30 do odpowiedniego pieca anodowego 4. Na fig. 8 pokazano położenie kątowe pieca anodowego 4, w którym następuje ładowanie do niego miedzi.

Po zakończeniu ładowania miedzi konwertorowej C uruchamia się zespół napędowy 25, który obraca korpus pieca 21 o z góry zadany kąt, do położenia przedstawionego na fig. 9, w którym dysze 27 znajdą się pod powierzchnią stopionego metalu. W takim położeniu wdmuchuje się do korpusu pieca 21 dyszami 27 powietrza, albo, korzystnie, powietrza wzbogaconego w tlen, skutkiem czego następuje utlenianie miedzi konwertorowej C przez zadany okres czasu, a tym samym dochodzenie stężenia siarki w miedzi do określonego poziomu docelowego. Następnie do korpusu pieca 21 doprowadza się środek redukujący, stanowiący mieszaninę głównie węglowodorów i powietrza, wskutek czego następuje reakcja redukcji, powodująca spadek zawartości tlenu w miedzi do z góry określonego, docelowego poziomu. Powstające podczas tej operacji gazy spalinowe odzyskuje się po ich skierowaniu przez otwór 30 i kołpak 31 do przewodu wydechowego i poddaniu odpowiedniej obróbce. Żużel S odprowadza się wylotem 29.

Tym samym miedź konwertorowa C, spuszczona z konwertora 4, rafinuje się w piecu anodowym 4 do miedzi o wyższej czystości. Następnie uruchamia się zespół napędowy 25 ponownie, powodując dalszy obrót korpusu pieca 21 o ściśle określony kąt, co pokazano na fig. 10. Stopiona miedź jest odprowadzana otworem spustowym 28. Uzyskaną w ten sposób stopioną miedź transportuje się rynną spustową do formy do odlewania anod, gdzie jest odlewana w płyty anodowe, które są z kolei transportowane do następnych urządzeń do dalszej elektrorafinacji.

Typowe przebiegi rafinacji w piecach anodowych, obejmujące doprowadzanie miedzi konwertorowej C do dwóch pieców anodowych 4, utlenianie, redukowanie i odlewanie, są takie, jak przedstawiono na harmonogramach na fig. 11 i 12.

Na figurze 11 przedstawiono harmonogram w przypadku, kiedy wydajności pieca anodowego 3 i konwertora 4 są w przybliżeniu takie same. Podczas doprowadzania miedzi konwertorowej C do jednego z pieców anodowych 3a inna partia miedzi konwertorowej C doprowadzona w poprzednim etapie, jest poddawana w drugim piecu anodowym b utlenianiu, redukowaniu, odlewaniu i innym działaniom im towarzyszącym. Przy takim przebiegu procesu utlenianie trwa dwie godziny, redukowanie dwie godziny, a odlewanie cztery godziny. Ponadto trzeba poświęcić pół godziny na czyszczenie dysz pomiędzy kolejnymi operacjami utleniania i redukowania oraz jedną godzinę na przygotowanie operacji odlewania pomiędzy operacjami redukowania i odlewania oraz pół godziny na czyszczenie form pomiędzy operacją odlewania i początkiem doprowadzania następnej partii surowca. Zatem całkowity czas potrzebny na utlenianie, redukowanie, odlewanie i inne prace pomocnicze takie jak czyszczenie dysz, przygotowanie do odlewania i czyszczenie przed odlewaniem wynosi dziesięć godzin, i w pełni pokrywa się z czasem potrzebnym do doprowadzenia wsadu do pieca anodowego 3. Tym samym pomiędzy przygotowaniem do odlewania, a doprowadzeniem następnego wsadu nie ma żadnej przerwy.

Na figurze 12 przedstawiono zalecany przebieg działań w przypadku, kiedy wydajności pieców anodowych 3 są mniejsze od konwertora 4. W takiej sytuacji, w celu zwiększenia wydajności rafinacji, utlenianie miedzi konwertorowej C jest prowadzone równocześnie z ostatnim etapemjej ładowania. Bardziej szczegółowo, załadunek miedzi konwertorowej do pieca anodowego 3 kończy się po 8,5 godzinach, natomiast czas pomiędzy operacją utleniania, a przygotowaniem do odlewania wynosi 10 godzin. Tym samym niezbędny czas przebiegu całego procesu uzyskuje się poprzez nałożenie na siebie operacji załadunku miedzi do pieca i operacji utleniania.

169 695

Ί

Operacje ładowania i utleniania odbywają się po przestawieniu korpusu 21 pieca 4 z położenia pokazanego na fig. 8 do położenia pokazanego na fig. 7 i trwają nawet po zakończeniu załadunku miedzi konwertorowej.

Według opisanych powyżej procedur załadunek miedzi i utlenianie odbywają się równocześnie, dzięki czemu czas rafinacji miedzi konwertorowej ulega zmniejszeniu o czas, w którym obie operacje odbywają się jednocześnie. W wyniku takiego przebiegu procesu istnieje możliwość wynikowej regulacji wydajności pieca anodowego 3, a w przypadku zwiększenia wydajności w etapach poprzedzających, równocześnie ulegnie odpowiedniemu zwiększeniu całkowita wydajność produkcji.

Według powyższego, harmonogramy pokazane na fig. 11, 12, odnoszą się do przykładowych operacji pieców anodowych 3. Istnieje możliwość zastosowania innych odpowiednich harmonogramów, w zależności od liczby, wydajności pieców anodowych 3 oraz czasów przebiegu odpowiednich operacji. Ponadto, w związku z możliwością nałożenia na siebie operacji ładowania i utleniania, pokazanego na fig. 12, należy we właściwy sposób określić wydajność produkcji miedzi konwertorowej, wydajność utleniania w piecu anodowym i tym podobne parametry.

W świetle powyższego opisu istnieje oczywiście możliwość dokonania wielu modyfikacji i zmian. Z tego względu należy rozumieć, że w ramach załączonych zastrzeżeń patentowych, niniejszy wynalazek może być zrealizowany również w inny sposób, niż przedstawiono w opisie.

169 695

FIG.2

169 695

F J.GJ ,ν

FIG.7 ~π uf?. ...U,

FIG.10

Μ—-I IC

169 695 ο

Γΐυ. lZ

PIEC

ANODOWY

PIEC

ANODOWY

FIG.11

IO

PIEC

ANODOWY

PIEC

ANODOWY (a)

ZAŁADUNEK

REDUKCJA UTLENIANIE \

ODLEWANIE

ZAŁADUNEK

CZYSZCZENIE CZYSZCZENIE

DYSZ \ FORM

PRZYGOTOWANIE

ODLEWANIA

PRZYGOTOWANIE

ODLEWANIA

CZYSZCZENIE I CZYSZCZENIE

DYSZ / FORM

UTLENIANIE

L.		ODLEWANIE	-'- ZAŁADUNEK	-t-
UTLENIANIE )
	REDUKCJA	_)

169 695

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób ciągłego wytopu miedzi, w którym ładuje się koncentrat miedzi do pieca wytapiającego i topi się oraz utlenia ten koncentrat wytwarzając mieszaninę kamienia i żużla, które oddziela się następnie, a oddzielony kamień utlenia się w konwertorze do postaci miedzi konwertorowej, którą ładuje się do pierwszego pieca anodowego, po czym utlenia się miedź konwertorową w piecu anodowym wdmuchując do pieca anodowego gaz utleniający, a następnie redukuje się miedź konwertorową do miedzi rafinowanej wprowadzając do pieca anodowego gaz redukujący, po czym wyładowuje się miedź rafinowaną z pieca anodowego, przy czym po załadowaniu miedzi konwertorowej do pierwszego pieca anodowego, ładuje się następną porcję miedzi konwertorowej do innego pieca anodowego, w którym następnie utlenia się ją, redukuje i wyładowuje, znamienny tym, że miedź konwertorową ładuje się do pierwszego pieca anodowego za pomocą rynny spustowej łączącej konwertor z piecem anodowym, a załadowywanie pieca anodowego miedzią konwertorową prowadzi się częściowo równocześnie z jej utlenianiem w piecu anodowym rozpoczynając utlenianie miedzi konwertorowej przed zakończeniem załadowywania pieca anodowego i kontunuując utlenianie po zakończeniu załadowywania, zaś przestawienia załadunku pierwszego pieca anodowego na załadunek innego pieca anodowego dokonuje się w sposób ciągły kierując miedź konwertorową do innego kanału przepływowego.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas utleniania gaz wdmuchuje się do pieca anodowego przez dyszę i jednocześnie reguluje się głębokość zanurzenia dyszy pod powierzchnią stopionego metalu poprzez odpowiednie obracanie korpusu pieca anodowego.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że do pieca anodowego wdmuchuje się powietrze wzbogacone w tlen.