PL168067B1

PL168067B1 - Palnik do spalania pylu weglowego PL PL PL

Info

Publication number: PL168067B1
Application number: PL91294035A
Authority: PL
Inventors: Shigeki Morita; Kouji Kuramashi; Shigeto Nakashita; Keiji Ishii; Tadashi Jimbo; Kunio Hodozuka; Akira Baba; Hironobu Kobayashi
Original assignee: Babcock Hitachi Kk
Priority date: 1990-06-29
Filing date: 1991-06-27
Publication date: 1995-12-30
Also published as: CA2149510A1; SK278740B6; CZ282294A3; EP0489928A4; CZ280742B6; CZ282510B6; EP0640793A1; DK0489928T3; PL294035A1; GR3029578T3; DE69130927D1; CA2064868C; FI920736A0; SK282294B6; JPH055507A; AU643044B2; KR950013960B1; CA2149510C; FI101012B; CN1022705C

Abstract

pieca mieszanki sproszkowanego paliwa 1 gazu zawiera- jacego tlen 1 majacy pierscien do utrzymywania plomie- nia, umieszczony na wystajacej obwodowej czesci prze- wodu doprowadzajacego mieszanke, przy czym promie- niowo na zewnatrz przewodu doprowadzajacego mie- szanke jest umieszczony pierwszy kanal doprowadzajacy gaz zawierajacy tlen, który ma ujscie w piecu oraz drugi kanal doprowadzajacy gaz zawierajacy tlen, który ma ujscie w piecu, znamienny tym, ze pomiedzy pierwszym kanalem (4) a drugim kanalem (5) jest umieszczony ele- ment dyfuzorowy (6) skladajacy sie z kielichowej scianki (62), czolowej tarczy (63) oraz cylindrycznej scianki (61), miedzy którymi jest umieszczona cylindryczna scianka (64), zas wewnatrz przewodu (19) dostarczajacego mie- szanke jest umieszczony wspólsrodkowo czlon rozdziela- jacy (7) strumien mieszanki sproszkowanego paliwa 1 gazu zawierajacego tlen, przy czym czlon rozdzielajacy (7) zawiera pierwsza czesc (73), która z przewodem (1) tworzy pierwszy odcinek kanalu przelotowego doprowa- dzajacego mieszanke o stalym przekroju poprzecznym oraz druga czesc (74), stanowiaca przedluzenie pierwszej czesci (73) w kierunku przeplywu mieszanki, przy czym pomiedzy przewodem (1) i druga czescia (74) czlonu roz- dzielajacego (7) jest utworzony drugi odcinek kanalu przelotowego doprowadzajacego mieszanke, której przekrój poprzeczny zwieksza sie w kierunku przeplywu mieszanki. F I G 10 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest palnik do spalania pyłu węglowego, który ma zastosowanie do opalania kotła pyłem węglowym.

Znane są palniki do spalania pyłu węglowego, ujawnione przykładowo w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych nr 4545307, 4807541, EP 0314928, DE 2729476, które zawierają przewód dostarczający do pieca mieszankę sproszkowanego paliwa i gazu zawierającego tlen. Przewód jest zakończony pierścieniem do utrzymywania płomienia, który wystaje w kierunku pieca. Promieniowo na zewnątrz przewodu doprowadzającego mieszankę jest umieszczony kanał doprowadzający gaz zawierający tlen, który ma ujście w piecu.

Wiry mieszanki tworzą się wzdłuż pierścienia utrzymującego płomień tak, że sproszkowany węgiel koncentruje się w pobliżu pierścienia utrzymującego płomień. W rezultacie zapłon zachodzi na części końcowej przewodu doprowadzającego mieszankę umieszczonego w piecu wytwarzając w ten sposób płomień o bardzo obniżonej temperaturze umożliwiając w ten sposób przyhamowanie wytwarzania się tlenków azotu NOx.

Wadą znanych palników jest to, że pierścień utrzymujący płomień jest pokrywany popiołem i znajduje się w atmosferze redukującej. Ponadto wystawiony jest na działanie wysokich temperatur z powodu występowania ciepła promieniowania płynącego z pieca. Te warunki powodują wypalenie się pierścienia utrzymującego płomień lub, gdy praca nie jest właściwa, wzrost ilości żużlu tworzącego się na pierścieniu utrzymującym płomień. Wypalenie pierścienia podtrzymującego płomień lub nadmierne tworzenie się żużlu powoduje zniszczenie pierścienia utrzymującego płomień, wzrost ilości tlenków azotu NOx i wadliwą pracę palnika.

Celem wynalazku jest opracowanie palnika do spalania pyłu węglowego, który nie będzie posiadał wad konstrukcyjnych palników znanych ze stanu techniki i będzie pracował w atmosferze utleniającej, co sprzyja ustabilizowaniu płomienia i zwiększenia wydajności spalania.

Palnik do spalania pyłu węglowego, według pierwszej odmiany wynalazku charakteryzuje się tym, ze pomiędzy pierwszym kanałem a drugim kanałem jest umieszczony element dyfuzorowy składający się z kielichowej ścianki, czołowej tarczy oraz cylindrycznej ścianki, między którymi jest umieszczona cylindryczna ścianka.

Korzystnie na czołowej tarczy elementu dyfuzorowego są umieszczone zespoły do wytwarzania atmosfery utleniającej wokół tarczy.

Korzystnie zespoły do wytwarzania atmosfery utleniającej są połączone z drugim kanałem doprowadzającym gaz zawierający tlen.

Korzystnie na czołowej tarczy są rozmieszczone otwory wchodzące w skład zespołów.

Korzystnie czołowa tarcza elementu dyfuzorowego jest płaska.

Palnik do spalania pyłu węglowego według drugiej odmiany wynalazku, charakteryzuje się tym, że pomiędzy pierwszym kanałem a drugim kanałem jest umieszczony element dyfuzorowy składający się z kielichowej ścianki, czołowej tarczy oraz cylindrycznej ścianki, między którymi jest umieszczona cylindryczna ścianka, zaś wewnątrz przewodu dostarczającego mieszankę jest umieszczony współśrodkowo człon rozdzielający strumień mieszanki sproszkowanego paliwa i gazu zawierającego tlen, przy czym człon rozdzielający zawiera pierwszą część, którą z przewodem tworzy pierwszy odcinek kanału przelotowego doprowadzającego mieszankę o stałym przekroju

168 067 poprzecznym oraz drugą część, stanowiącą przedłużenie pierwszej części w kierunku przepływu mieszanki, przy czym pomiędzy przewodem i drugą częścią członu rozdzielającego jest utworzony drugi odcinek kanału przelotowego doprowadzającego mieszankę, którego przekrój poprzeczny ZWięksZa Się W kiSiUiiku prZCpłyWu IHiCSZanki.

Korzystnie pierwsza część członu rozdzielającego ma kształt prostego walca o przekroju kołowym, a druga część ma kształt stożka zbieżnego w kierunku przepływu mieszanki.

Korzystnie stożkowa druga część członu rozdzielającego ma dwa umieszczone naprzemiennie na obwodzie segmenty o różnym kształcie powierzchni, przy czym drugie segmenty stanowią części rozdzielające przepływ mieszanki.

Korzystnie pierwszy segment ma obwodową powierzchnię większą niż drugi segment.

Korzystnie obwodowa powierzchnia drugiej części członu rozdzielającego ma różne kąty zbiezności w różnych płaszczyznach przekroju osiowego.

Korzystnie na czołowej tarczy elementu dyfuzorowego są umieszczone zespoły do wytwarzania atmosfery utleniającej wokół końcowej tarczy.

Korzystnie zespoły do wytwarzania atmosfery utleniającej są połączone z drugim kanałem doprowadzającym gaz zawierający tłen.

Korzystnie na czołowej tarczy elementu dyfuzorowego są rozmieszczone otwory wchodzące w skład zespołów.

Korzystnie czołowa tarcza elementu dyfuzorowego jest płaska.

Palnik według wynalazku odznacza się zwiększoną trwałością i niezawodnością. Dzięki zastosowaniu elementu dyfuzorowego otaczającego pierścień utrzymujący płomień zapobiega się tworzeniu się żużla na pierścieniu. Ponadto pierścień jest utrzymywany w atmosferze utleniającej, co sprzyja ustabilizowaniu i zwiększeniu wydajności spalania. Człon rozdzielający, umieszczony w przewodzie doprowadzania mieszanki, zapewnia również wzrost wydajności spalania i zapobiega tworzeniu się żużla na pierścieniu utrzymującym płomień.

Palnik jest zdolny do wolnego spalania tlenków azotu NOx w ustabilizowany sposób bez względu na moc lub obciążenie urządzenia do spalania. Jego konstrukcja umożliwia osłonięcie przed promieniowaniem pochodzącym od płomienia.

Przedmiot wynalazku jest bardzo uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poprzeczny palnika do spalania, według pierwszej odmiany wynalazku pyłu węglowego; fig. 2 - widok palnika z fig. 1 do przodu z kierunku II-II wskazanego na fig. 1; fig. 3 - przekrój poprzeczny fragmentu palnika z fig. 1, przedstawiający element dyfuzorowy palnika; fig. 4- widok fragmentu elementu dyfuzorowego z fig. 3; fig. 5- powiększony widok od przodu fragmentu elementu dyfuzorowego z fig. 4; fig. 6 - przekrój poprzeczny elementu dyfuzorowego palnika wzdłuż linii VI-VI z fig. 5; fig. 7 - widok od przodu fragmentu elementu dyfuzorowego, przedstawiający jego modyfikację; fig. 8- przekrój poprzeczny elementu dyfuzorowego palnika z fig. 7 wzdłuż linii VIII-VIII; fig. 9- przekrój poprzeczny fragmentu innego elementu dyfuzorowego palnika; fig. 10- przekrój poprzeczny innego przykładu wykonania palnika do spalania, według drugiej odmiany wynalazku pyłu węglowego; fig. 11 - rzut boczny palnika z fig. 10 pokazujący część stożkową członu rozdzielającego; fig. 12 - widok z przodu członu rozdzielającego w kierunku XII-XII wskazanym na fig. 11; fig. 13 - rzut boczny pokazujący część stożkową innego członu rozdzielającego; fig. 14- widok z przodu członu rozdzielającego w kierunku XIV-XIV wskazanym na fig. 13; fig. 15- rzut boczny pokazujący część stożkową jeszcze innego członu rozdzielającego palnika; fig. 16- widok od przodu rozdzielacza z fig. 15 w kierunku XVI-XVI wskazanym na fig. 15; fig. 17 do 19 przedstawiają przekroje poprzeczne pokazujące inne modyfikacje części stożkowej członu rozdzielającego palnika, a fig. 20 przedstawia przekrój poprzeczny palnika do spalania pyłu węglowego w innym przykładzie wykonania.

Pokazany na fig. 1, palnik do spalania, zwłaszcza pyłu węglowego posiada zagięty przewód 1 doprowadzający mieszankę. Przewód 1 doprowadzający mieszankę jest wprowadzony jednym końcem do pieca 2 przez otwór 22 utworzony w ściance 21 pieca 2, a drugim końcem jest połączony z młynem węglowym (nie pokazanym). Mieszanka sproszkowanego węgla i pierwszego strumienia powietrza płynie przewodem 1 doprowadzającym mieszankę. Mieszanka zapala się tworząc płomień w piecu 2.

168 ®67

Na obwodowej części końcowej przewodu 1 doprowadzającego mieszankę jest umieszczony utrzymujący płomień pierścień 3 mający w przekroju poprzecznym kształt litery L. Jak pokazano szczegółowo na fig. 2 na zewnątrz w kierunku promieniowym względem przewodu 1 doprowadzającego mieszankę jest umieszczony pierwszy przepływowy kanał 4. Kanałem przepływowym 4 jest doprowadzany trzeci strumień powietrza do pieca 2. Pomiędzy przewodem 1 doprowadzającym mieszankę i przepływowym kanałem 4 jest umieszczony element dyfuzorowy 6, który wystaje w głąb pieca 2 poza pierścień 3 utrzymujący płomień. Zewnętrzna obwodowa ścianka 61 elementu dyfuzorowego 6 umieszczona jest równolegle do przewodu 1 doprowadzającego mieszankę, a jego wewnętrzna obwodowa ścianka 62 jest nachylona na zewnątrz w kierunku jego części końcowej. Obie obwodowe ścianki zewnętrzna 61 i wewnętrzna 62 są połączone czołową tarczą 63.

Jak pokazano na fig. 1 i 3, wnętrze elementu dyfuzorowego 6 jest podzielone na dwie części za pomocą rury rozdzielającej 64. Drugi strumień powietrza przepływa w zygzakowaty sposób przez część przelotową utworzoną przez obwodową ściankę 61 elementu dyfuzorowego 6 i rurę rozdzielającą 64, część przelotową utworzoną przez obwodową ściankę 62 elementu dyfuzorowego 6 i rurę rozdzielającą 64 oraz część przelotową utworzoną przez wewnętrzną obwodową ściankę 62 elementu dyfuzorowego 6 i przewód 1 doprowadzający mieszankęjak to pokazano strzałkami na fig. 3. Następnie strumień ten wpływa do pieca 2. Ponieważ wewnętrzna obwodowa ścianka 62 elementu dyfuzorowego 6 jest nachylona na zewnątrz, w kierunku jego części końcowej, to prędkość wtórnego strumienia powietrza jest zmniejszona tak, że część wtórnego strumienia powietrza może być zużyta na utrzymanie płomienia nie przeszkadzając przy tym wytryskowi mieszanki. Umożliwia to utworzenie w sposób ustabilizowany zredukownego płomienia o wysokiej temperaturze. W rezultacie możliwe jest stłumienie produkcji tlenków azotu NOx.

Pierścień 3 utrzymujący płomień znajduje się w redukującej atmosferze, a sproszkowany węgiel koncentruje się w najbliższym sąsiedztwie pierścienia 3 utrzymującego płomień z uwagi na występujące zawirowania. Ponadto pierścień 3 utrzymujący płomień jest zwykle wystawiony na działanie wysokich temperatur na skutek promieniowania ciepła płynącego z pieca 2, jak pokazano przerywanymi liniami na fig. 1 i 3. Element dyfuzorowy 6 wystaje poza pierścień 3 utrzymujący płomień w kierunku pieca 2, osłaniając częściowo pierścień 3 przed promieniowaniem z pieca 2. Dzięki temu chroni się pierścień 3 utrzymujący płomień przed zbyt wysoką temperaturą. W rezultacie nawet, gdy wzrasta moc palnika (np. powyżej 50 MW) pierścień 3 utrzymujący płomień jest zabezpieczony przed wypaleniem i przed tworzeniem się żużla.

Element dyfuzorowy 6 znajduje się w położeniu, w którym pokrywa się on popiołami i jest umieszczony w atmosferze redukującej, a ponadto wystawiony jest na działanie wysokiej temperatury z powodu działania ciepła promieniowania płynącego z pieca 2. Z tego powodu konieczna jest ochrona elementu dyfuzorowego 6 przed powstawaniem żużlu. W związku z tym, według obecnego wynalazku element dyfuzorowy 6 nie jest umieszczony w atmosferze redukującej lecz w atmosferze utleniającej. Dzięki temu jeden z czynników powodujących powstanie żużlu jest wyeliminowany tym samym zabezpieczając element dyfuzorowy 6 przed powstaniem żużla.

W celu wytworzenia atmosfery utleniającej, czołowa tarcza 63 elementu dyfuzorowego 6 jest zaopatrzona w wiele promieniowych szczelin 631, które są równomiernie rozmieszczone, jak to pokazano na fig. 4 do 6. Część drugiego strumienia powietrza jest wtryskiwana szczelinami 631 i prowadzona prowadzącymi płytami 632 tak, że powietrze przepływa w kierunku obwodowym po powierzchni elementu dyfuzorowego 6. W rezultacie element dyfuzorowy 6 jest utrzymywany w atmosferze utleniającej, co zapobiega powstawaniu żużla.

Należy zauważyć, że w tym przykładzie wykonania drugi strumień powietrza chłodzi element dyfuzorowy 6, gdy przepływa przez część przelotową utworzoną przez zewnętrzną obwodową ściankę 61 i przegrodową rurę 64, część przelotową utworzoną przez wewnętrzną obwodową ściankę 62 elementu dyfuzorowego 61 rurę przegrodową 64 oraz część przelotową utworzoną przez wewnętrzną obwodową ściankę 62 i przewód 1 doprowadzający mieszankę. Drugi strumień powietrza mający temperaturę około 300°C powoduje, że element dyfuzorowy 6 ma temperaturę 950°C lub niższą, w której to temperaturze jakikolwiek żużel z trudem powstaje. W rezultacie utrudnione jest powstawanie żużla na elemencie dyfuzorowym 6, a więc zostaje przedłużona

168 067 trwałość elementu dyfuzorowego 6. Z drugiej strony, ponieważ temperatura drugiego strumienia powietrza wzrasta o około 40°C z uwagi na ciepło promieniowania płynące z pieca 2, to zwiększana jest wydajność spalania.

W modyfikacjach elementu dyfuzorowego, pokazanych na fig. 7 i 8, wiele obwodowych szczelin 633 jest umieszczonych równomiernie na czołowej tarczy 63, a część drugiego strumienia powietrza jest prowadzona przez prowadzącą płytę 634 płynąc w kierunku promieniowym na zewnątrz po powierzchni elementu dyfuzorowego 6. W rezultacie zapobiega się powstawaniu żużla podobnie jak w powyższym przykładzie wykonania. W innej modyfikacji elementu dyfuzorowego, jak to pokazano na fig. 9, czołowa tarcza 63 jest częściowo przecięta i nachylona.

W przykładzie wykonania według drugiej odmiany wynalazku pokazanym na fig. 10, w celu zwiększenia zagęszczenia mieszanki wokół przewodu 1 doprowadzającego mieszankę, wewnątrz przewodu 1 doprowadzającego mieszankę jest umieszczony współosiowo człon rozdzielający 7 do rozdzielania mieszanki sproszkowanego węgla i powietrza. Człon rozdzielający 7 jest przymocowany do przewodu 1 doprowadzającego mieszankę w swej części trzonowej 71. Człon rozdzielający 7 posiada również część rozszerzoną 72, która tworzy część gardzielową współpracującą z wystającym członem 11 umieszczonym w przewodzie 1 doprowadzającym mieszankę. W gardzieli mieszanka ma mniejszą prędkość przepływu. Ponadto człon rozdzielający 7 posiada prostą cylindryczną część 73 o przekroju kołowym i część stożkową 74, która wystaje z prostej cylindrycznej części 73 i jest zbieżna w kierunku przepływu strumienia mieszanki. Prosta cylindryczna część 73 współpracuje z rurą 1 doprowadzającą mieszankę, a między nimi jest utworzona część I kanału przelotowego mieszanki, której przekrój poprzeczny jest stały. Stożkowa część 74 współpracuje z przewodem 1 doprowadzającym mieszankę, a między nimi jest utworzona część II kanału przelotowego mieszanki, której przekrój poprzeczny stopniowo zwiększa się w kierunku przepływu strumienia mieszanki.

Prędkość przepływu mieszanki wzrasta w części I kanału przelotowego. Gdy mieszanka przepływa przez część II kanału przelotowego, sproszkowany węgiel oddziela się od miesznki na skutek swej bezwładności, a następnie przemieszcza się w kierunku promieniowym na zewnątrz. W rezultacie sproszkowany węgiel zostaje zagęszczony w pobliżu pierścienia 3 podtrzymującego płomień. W ten sposób nawet jeśli zmniejsza się obciążenie palnika (np. do około 30% obciążenia młyna) możliwe jest zwiększenie wydajności spalania przy wytwarzaniu małej ilości tlenków azotu NO*. Jednakże w przypadku, gdy część stożkowa 74 zwęża się równomiernie, istnieje możliwość, że mieszanka może oddzielić się od części stożkowej 74. Po oddzieleniu sproszkowany węgiel, właśnie skoncentrowany w pobliżu pierścienia 3 podtrzymującego płomień, cofa się w kierunku promieniowym do wewnątrz na skutek działania oddzielonego strumienia i w rezultacie spada stężenie sproszkowanego węgla w pobliżu pierścienia 3 podtrzymującego płomień. Niemożliwe jest określenie położenia, gdzie takie oddzielenie powstaje. Z tego powodu, w tym przykładzie wykonania określono, że oddzielenie strumienia zachodzi w uprzednio określonych segmentach części stożkowej 74, które są rozmieszczone na jej obwodzie. Segmenty, gdzie nie zachodzi oddzielenie są również rozmieszczone równomiernie na obwodzie części stożkowej 74. W rezultacie uzyskuje się równomierną koncentrację sproszkowanego węgla w pobliżu pierścienia 3 utrzymującego płomień na obwodzie części stożkowej 74 i tym samym możliwe jest otrzymanie ustabilizowanego spalania.

W celu uzyskania takiej równomiernej koncentracji pyłu węglowego, w obecnym przykładzie wykonania, część stożkowa 74 składa się z pierwszych segmentów 741, których powierzchnia tworzy kąt stożkowy Θ względem osi oraz z drugich segmentów 742, które tworzą względem osi kąt stożkowy Θ, większy od kąta stożkowego Θ, przy czym pierwsze segmenty 741 są ustawione naprzemiennie z drugimi segmentami 742, jak to pokazano na fig. 11 do 14. Kąt stożkowy Θ1 pierszych segmentów jest w zakresie 5°C do 15°, a kąt stożkowy Θ2 drugich segmentów jest w zakresie 25° do 65°. Oddzielenie zachodzi w drugich segmentach 742, lecz nie zachodzi w pierwszych segmentach 741. Obszar zajmowany przez pierwsze segmenty 741 jest większy niż obszar zajmowany przez drugie segmenty 742. W rezultacie efekt oddzielania może być zminimalizowany, umożliwiając w ten sposób ustabilizowane spalanie. Segmenty pierwsze 741 i drugie 742 mogą być łagodnie połączone, jak to pokazano na fig. 12, lub ostro, jak pokazano na fig. 14. Kąt stożkowy 62

168 067 drugiego segmentu, w którym zachodzi oddzielanie, nie jest ograniczony do zakresu pomiędzy 25° a 65°. Nawet, gdy kąt stożkowy 82 wynosi 90°, to znaczy nawet, gdy drugi segment 742 jest szczeliną, jak to pokazano na fig. 15 i 16 może być uzyskany ten sam efekt.

Ponadto, jak to pokazano na fig. 17 do 19 segmenty pierwszy 741 i drugi 742, mogą być umieszczone asymetrycznie.

Nawiasem mówiąc, chociaż, w tym przykładzie wykonania, stosuje się element dyfuzorowy 6 i człon rozdzielający 7 mieszankę, to mogą one występować oddzielnie.

Ponadto, obecny wynalazek znajduje także zastosowanie dla urządzenia do spalania sproszkowanego węgla pokazanego na fig. 20, które jest wyposażone w palnik 8 zasilany olejem i pomocniczy palnik gazowy 9. Palnik olejowy 8 przechodzi przez wnętrze członu rozdzielającego 7 do końcówki stożkowej części 74. Palnik gazowy 9 przechodzi przez wewnętrzną obwodową ściankę 62 do pieca 2 na taką długość, że może być on zabezpieczony przed działaniem promieniowania z wnętrza pieca 2.

FIG. 2

168 067

FIG. 7

FIG. 8 FIG. 9

633

634

168 067

FIG. 3

FIG.4

168 067

FIG.5 r\

632 '631

FIG.6

168 067

FIG. II

FIG. 12

742

168 067

FIG. 13

FIG. 1

742

741

FIG. 15

FIG. 16

742

168 067

FIG. 17

FIG.20

FIG. I

dnacj’ oVrumieć pot-iiU-Gua pievv\loau pY<.oa//^ j

Departament Wydawnictw UP RP N‘akład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Palnik do spalania pyłu węglowego, zawierający doprowadzony do pieca przewód do dostarczania do pieca mieszanki sproszkowanego paliwa i gazu zawierającego tlen i mający pierścień do utrzymywania płomienia, umieszczony na wystającej obwodowej części przewodu doprowadzającego mieszankę, przy czym promieniowo na zewnątrz przewodu doprowadzającego mieszankę jest umieszczony pierwszy kanał doprowadzający gaz zawierający tlenk, który ma ujście w piecu oraz drugi kanał doprowadzający gaz zawierający tlen, który ma ujście w piecu, znamienny tym, że pomiędzy pierwszym kanałem (4) a drugim kanałem (5) jest umieszczony element dyfuzorowy (6) składający się z kielichowej ścianki (62), czołowej tarczy (63) oraz cylindrycznej ścianki (61), między którymi jest umieszczona cylindryczna ścianka (64).
2. Palnik według zastrz. 1, znamienny tym, że na czołowej tarczy (63) elementu dyfuzowego (6) są umieszczone zespoły (631,632,633,634) do wytwarzania atmosfery utleniającej wokół tarczy (63).
3. Palnik według zastrz. 2, znamienny tym, że zespoły (631, 632, 633, 634) do wytwarzania atmosfery utleniającej są połączone z drugim kanałem (5) doprowadzającym gaz zawierający tlen.
4. Palnik według zastrz. 2, znamienny tym, że na czołowej tarczy (63) są rozmieszczone otwory (631, 633) wchodzące w skład zespołów (631, 632, 633, 634).
5. Palnik według zastrz. 4, znamienny tym, że czołowa tarcza (63) elementu dyfuzorowego (6) jest płaska.
6. Palnik do spalania pyłu węglowego, zawierający doprowadzony do pieca przewód do dostarczania do pieca mieszanki sproszkowanego paliwa i gazu zawierającego tlen i mający pierścień do utrzymywania płomienia, umieszczony na wystającej obwodowej części przewodu doprowadzającego mieszankę, przy czym promieniowo na zewnątrz przewodu doprowadzającego mieszankę jest umieszczony pierwszy kanał doprowadzający gaz zawierający tlen, który ma ujście w piecu oraz drugi kanał doprowadzający gaz zawierający tlen, który ma ujście w piecu, znamienny tym, że pomiędzy pierwszym kanałem (4) a drugim kanałem (5) jest umieszczony element dyfuzorowy (6) składający się z kielichowej ścianki (62), czołowej tarczy (63) oraz cylindrycznej ścianki (61), między którymi jest umieszczona cylindryczna ścianka (64), zaś wewnątrz przewodu (19) dostarczającego mieszankę jest umieszczony współśrodkowo człon rozdzielający (7) strumień mieszanki sproszkowanego paliwa i gazu zawierającego tlen, przy czym człon rozdzielający (7) zawiera pierwszą część (73), która z przewodem (1) tworzy pierwszy odcinek kanału przelotowego doprowadzającego mieszankę o stałym przekroju poprzecznym oraz drugą część (74), stanowiącą przedłużenie pierwszej części (73) w kierunku przepływu mieszanki, przy czym pomiędzy przewodem (1) i drugą częścią (74) członu rozdzielającego (7) jest utworzony drugi odcinek kanału przelotowego doprowadzającego mieszankę, której przekrój poprzeczny zwiększa się w kierunku przepływu mieszanki.
7. Palnik według zastrz. 6, znamienny tym, że pierwsza część (73) członu rozdzielającego (7) ma kształt prostego walca o przekroju kołowym, a druga część (74) ma kształt stożka zbieżnego w kierunku przepływu mieszanki.
8. Palnik według zastrz. 7, znamienny tym, ze stożkowa druga część (74) członu rozdzielającego (7) ma dwa umieszczone naprzemiennie na obwodzie segmenty (741, 742) o różnym kształcie powierzchni, przy czym drugie segmenty (742) stanowią części rozdzielające przepływ mieszanki.
9. Palnik według zastrz. 8, znamienny tym, że pierwszy segment (741) ma obwodową powierzchnię większą niż drugi segment (742).
10. Palnik według zastrz. 6, znamienny tym, ze obwodowa powierzchnia drugiej części (74) członu rozdzielającego (7) ma różne kąty zbieżności w różnych płaszczyznach przekroju osiowego.
11. Palnik według zastrz. 6, znamienny tym, że na czołowej tarczy (63) elementu dyfuzorowego (6) są umieszczone zespoły (631, 632, 633, 634) do wytwarzania atmosfery utleniającej wokół końcowej tarczy (63).

168 067
12. Palnik według zastrz. 11, znamienny tym, ze zespoły (631, 632, 633, 634) do wytwarzania atmosfery utleniającej są połączone z drugim kanałem (5) doprowadzającym gaz zawierający tlen.
13. Palnik według zastrz. 11, znamienny tym, że na czoło wej tarczy (63) elementu dyfuzorowego (6 ) są rozmieś zczone otwory'(631, S3³} wchodzące w skład zespołów (631, 632, 633, 634).
14. Palnik według zastrz. 13, znamienny tym, że czołowa tarcza (63) elementu dyfuzorowego (6) jest płaska.