PL167670B1 - Urzadzenie do automatycznego usuwania zespolu udojowego PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1.Urzadzenie do autom atycznego usu- wania zespolu udojowego z dójek zwierzecia po zakonczeniu dojenia zawierajace rame i urucham iajaca jednostke, podtrzym yw ana przez te rame i posiadajaca obrotow y beben do nawijania i podaw ania przew odu, przewód który jest nawijany na beben i zaopatrzony w przylaczeniowy czlon na jego swobodnym koncu do przylaczania do zespolu udojowego, który ma byc usuwany oraz zespól napedowy przewidziany do obracania bebna do nawija- nia przew odu przy sciagaczach przewodu zespolu udojowego z dójek zwierzecia kiedy beben nawijajacy przew ód jest obracany przez zespól napedowy, znamienny tym, ze zespól napedowy ma pneumatycznie obracany silnik lopatkow y (19), który jest sprzegniety z beb- nem (20) do nawijania przew odu za posred- nictwem planetarnej przekladni (21). F ig.4 PL PL PL PL PL

Description

Niniejszy wynalazek dotyczy urządzenia do automatycznego usuwania zespołu udojowego z dójek zwierzęcia po zakończeniu dojenia. Urządzenie usuwające zawiera ramę i jednostkę uruchamiającą unoszoną przez ramę. Jednostka uruchamiająca ma obrotowy bęben przewodowy, przewód, który jest nawijany na bęben przewodowy i zaopatrzony w przyłączeniowy człon na swoim swobodnym końcu dla przyłączenia do zespołu udojowego, który ma być usuwany oraz zespół napędowy przystosowany do obracania bębna do nawijania przewodu, tak że zespół udojowy jest ściągany z dójek zwierzęcia.

167 670

Tego rodzaju urządzenie usuwające jest znane z DD 233 480. To znane urządzenie jest zwarte i dlatego specjalnie dostosowane do przenośnego osprzętu udojowego dla obsługiwania uwiązanych krów. Jednakże, ma ono poważną wadę, ponieważ zespół napędowy do zwijania przewodu jest ustalony przez odpowiednio silną sprężynę spiralną. W konsekwencji, mechaniczna dojarka musi napinać spiralną sprężynę podczas rozwijania przewodu aby dociągnąć człon przyłączany do zespołu udojowego, który wcześniej był założony na dójki krowy. Przyczyną dla której spiralna sprężyna musi być odpowiednio silna jest fakt, że nowoczesne zespoły udojowe zawierające kubki udojowe, węże elastyczne i pazur kubka udojowego, ważą około trzech kg. Dlatego, spiralna sprężyna powinna być zdolna do wytwarzania mocy ciągnącej odpowiadającej przynajmniej pięciu kilogramom. Częstotliwość napinania spiralnej sprężyny przeciwko działaniu mocy ciągnącej, podczas stosowania zespołu udojowego na dojonych krowach, jest uciążliwa dla dojarki.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest zwarte i lekkie urządzenie do automatycznego usuwania zespołu udojowego. Urządzenie to jest łatwe do przyłączania do założonego na dójki krowy zespołu udojowego.

Urządzenie do automatycznego usuwania zespołu udojowego z dójek zwierzęcia po zakończeniu dojenia zawierające ramę i uruchamiającą jednostkę, podtrzymywaną przez tę ramę i posiadającą obrotowy bęben do nawijania i podawania przewodu, przewód który jest nawijany na bęben i zaopatrzony w przyłączeniowy człon na jego swobodnym końcu do przyłączania do zespołu udojowego, który ma być usuwany oraz zespół napędowy przewidziany do obracania bębna do nawijania przewodu przy ściągaczach przewodu zespołu udojowego z dójek zwierzęcia kiedy bęben nawijający przewód jest obracany przez zespół napędowy, charakteryzuje się tym, że zespół napędowy ma pneumatycznie obracany silnik łopatkowy, który jest sprzęgnięty z bębnem do nawijania przewodu za pośrednictwem planetarnej przekładni, przy czym korzystnie jest gdy przełożenie zębatej przekładni planetarnej mieści się w przedziale od 1:3 do 1:8.

Korzystne jest także, że silnik ma wirnikowy wał, który jest zaopatrzony w pewną liczbę par łopatek, przy czym łopatki z każdej pary łopatek ślizgają się wzdłuż tego samego promieniowego kierunku względem wirnikowego wału i obudowy, która tworzy cylindryczną komorę wirnikową. W komorze tej usytuowany jest równolegle do centralnej osi wirnikowej komory wirnikowy wał, przy czym wirnikowa komora jest podzielona łopatkami na oddzielne komory rozmieszczone szeregowo dokoła wirnikowego wału. Łopatki każdej pary łopatek przelagają naprzeciw siebie za pośrednictwem dystansowych członów, przy każdej parze łopatek razem z ich współpracującymi dystansowymi członami tworzącymi jednostki, które ślizgają się promieniowo względem wirnikowego wału.

Korzystnie jest gdy rozmiar cylindrycznych wirnikowych komór poprzecznych do wirnikowego wału jest zasadniczo stały wzdłuż obwodu wirnikowej komory.

Korzystnie jest również, że wirnikowy wał ma kołowy, cylindryczny płaszcz z promieniowymi kieszeniami, w których umieszczone są łopatki, przy czym każda kieszeń jest osiowo wyznaczona przez dwie przeciwległe ściany z promieniowo wysuniętymi zewnętrznymi końcami stanowiącymi części dwóch kołowych odcinków powierzchniowych płaszcza. Ponadto obudowa jest utworzona z dwóch wewnętrznych kołowych ramion usytuowanych koncentrycznie z wirnikowym wałem i osiowo przed odpowiednimi odcinkami kołowych powierzchni płaszcza. Ramiona obudowy dotykają ściśle powierzchniowych odcinków płaszcza dla uszczelnienia oddzielnych komór.

Rozszczerzenie cylindrycznej komory wirnika poprzecznie do wału wirnika jest zasadniczo stałe wzdłuż obwodu komory wirnika, co powoduje utworzenie komory wirnika o lekko eliptycznym przekroju poprzecznym.

Wynalazek uwidoczniony jest w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia osprzęt do dojenia mleka z urządzeniem usuwającym według wynalazku, fig. 2 - rzut boczny jednostki uruchamiającej urządzenia usuwającego według fig. 1, fig. 3 - widok z góry jednostki uruchamiającej według fig. 1, fig. 4 - przekrój wzdłużny przez jednostkę uruchamiającą według fig. 2, a fig. 5 - przekrój wzdłuż linii V-V na fig. 4.

Osprzęt do dojenia mleka przedstawiony na fig. 1 zawiera ramę 1, na której zamocowane są: jednostka uruchamiająca 2 i zespół sterujący 3. Rama 1 jest za pomocą klamry 4 zawieszona na przewodach rurowych 5,18, korzystnie na podciśnieniowym przewodzie 5. Od zespołu udojowego 6, zawierającego cztery kubki udojowe 7 i pazur kubka udojowego 8, mlekowy giętki wąż 9 oraz

167 670 giętki wąż impulsowy 10, sięgają do miernika 11 przepływu mleka i pulsatora 12 odpowiednio unoszonych przez ramę 1. Przewód 13 rozciąga się od jednostki uruchamiającej 2 do pazura 8 kubka udojowego 7 i jest przyłączony do końca za pomocą członu 14 przyłączeniowego. Od miernika 11 przepływu mleka i pulsatora 12, mlekowy przewód 15 giętki i powietrzny wąż 16, odpowiednio rozciągają się w górę do przyłączeniowego członu 17, który znajduje się na przewodzie mlekowy 18. Wyższe końce węży 15 i 16 są zaopatrzone w środki szybko sprzęgające z przyłączeniowym członem 17. Człon przyłączeniowy 17 przystosowany jest do przyłączenia mlekowego węża 15 i powietrznego węża 16 odpowiednio do mlekowego przewodu 18 i podciśnieniowego przewodu 5.

Jednostka uruchamiająca 2 zawiera pneumatycznie uruchamiany obrotowy silnik łopatkowy 19, bęben 20 do nawijania przewodu i przekładnię planetarną 21, która podłączona jest pomiędzy silnik 19 a bęben 20 do nawijania przewodu.

Silnik 19 ma wał 22 wirnika z kołowym cylindrycznym płaszczem 23. W płaszczu 23 znajdują się cztery promieniowe kieszenie 24 ułożone w dwie pary naprzeciwległych kieszeni biegnących poprzecznie do siebie. Cztery łopatki 25-28 są przesuwane w kieszeniach 24. Każda para przeciwległych łopatek 25, 27 i 26, 28 przelega jedna do drugiej poprzez człony dystansowe w kształcie dwóch cylindrycznych kołków 29,30 i 31,32. W rezultacie każda para łopatek 25,27 i 26,28 razem z im odpowiadającymi przyporządkowanymi kołkami 29, 30 i 31 , 32 tworzy jednostkę, która jest promieniowo przesuwana względem wału 22 wirnika.

Silnik 19 ma obudowę 33, która tworzy cylindryczną komorę 34 wirnika, w której wał 22 wirnika biegnie równolegle do centralnej osi komory 34 wirnika. Rozszerzenie cylindrycznej komory 34 wirnika poprzeczne do wału 22 wirnika jest zasadniczo stałe wzdłuż obwodu komory 34 wirnika, co powoduje lekko eliptyczny przekrój poprzeczny komory 34 wirnika. Komora 34 wirnika jest podzielona łopatkami 25-28 na czetry oddzielne komory 35-38, rozmieszczonymi kolejno dokoła wału 22 wirnika. Łopatki 25-28 uszczelniają przeciwległą cylindryczną ściankę komory 34 wirnika poprzez środki sprężynujące 39 rozmieszczone na promieniowo zewnętrznych końcach łopatek 25-28.

Każda kieszeń 24 jest zorientowana osiowo przez dwie przeciwległe ściany 40, 41 z promieniowo zewnętrzynymi końcami, które tworzą części dwóch kołowych powierzchniowych odcinków 42,43 płaszcza 23. Obudowa 33 jest uformowana z dwóch wewnętrznych kołowych ramion 44,45, które są usytuowane koncentrycznie z wałem 22 wirnika i osiowo przed odpowiednimi kołowymi powierzchniowymi odcinkami 42,43 płaszcza 23. Ramiona 44,45 obudowy 33 wyciągają się blisko powierzchniowych odcinków 42, 43 dla uszczelnienia pomiędzy oddzielnymi komorami 35-38.

Obudowa 33 ma człon wlotowy 46 dla powietrza atmosferycznego. Człon wlotowy 46 przyłączony jest do komory 34 wirnika przez kanał 47 wlotowy. Następnie, obudowa 33 ma człon 48 wylotowy dla połączenia ze źródłem podciśnienia. Człon 48 wylotowy przyłączony jest do komory 34 przez kanał 49 wylotowy.

Jeden koniec wału 22 wirnika uformowany jest z uzębionym pierścieniem 50, który tworzy koło centralne w przekładni planetarnej 21. Przekładnia planetarna 21 ma stały pierścień 51 uzębiony uformowany w obudowie 33. Trzy koła obiegowe 52 są zaczopowane na bębnie 20 do nawijania przewodu w tej samej promieniowej odległości od osi obrotowej bębna 20 do nawijania przewodu i są połączone z uzębionymi pierścieniami 50 i 51. Przełożenie przekładni planetarnej 21 wynosi 1:5, co w konsekwencji znaczy, że bęben 20 do nawijania przewodu obracany jest jeden raz na każde pięć obrotów wału 22 wirnika obracanego silnikiem 19.

Bęben 20 do nawijania przewodu zaopatrzony jest w otwór mocujący 53, przez który jeden koniec przewodu 13 może być włożony, co umożliwia nawijanie przewodu 13 na bęben 20. Obudowa 33 zaopatrzona jest w otwór 54, przez który przewód 13 przechodzi podczas rozwijania i nawijania przewodu 13.

Nowe urządzenie usuwające uruchamiane jest w następujący sposób: najpierw dojarka zawiesza osprzęt udojowy na przewodzie podciśnieniowym 5 za pomocą klamry 4 blisko krowy, która ma być dojona. Następnie dojarka odczepia zespół 6 udojowy z ramy 1 i przenosi je na dójki krowy, przewód 13 odwijany jest z bębna 20 przewodowego. Ponieważ silnik 19 na tym etapie jest unieruchomiony, to tylko wywiera mniejszy opór hamujący na bęben 20 przewodowy podczas

167 670 rozwijania przewodu 13. Kiedy dojarka założy kubki 7 udojowe na dójki krowy, rozpoczyna się dojenie, wyciągnięte mleko przechodzi przez pazur 8 kubka udojowego, wąż giętki 9 mlekowy, miernik 11 przepływu mleka, mlekowy przewód giętki 15 i w przewodzie mlekowym 18 przez człon przyłączeniowy 17.

Przy końcu wyciągania mleka miernik 11 przepływu mleka wyczuwa zaprzestanie przepływu mleka i daje sygnał do zespołu sterującego 3, który uruchamia silnik 19 przez połączeniowy człon 48 wyjściowy do przewodu 5 podciśnieniowego przez powietrzny wąż 16. W wyniku powstaje podciśnienie, w kanale 49 wylotowym i w oddzielnych komorach 35-38, które w tym czasie złączone są z wylotowym kanałem 49. W ten sposób, w położeniu pokazanym na fig. 5 podciśnienie powstaje w komorach 35 i 38, które wynika z tego, że wał 22 wirnika obracany jest w kierunku przeciwnym do obrotu wskazówek zegara. Bęben 20 do nawijania przewodu obracany jest przez wał 22 wirnika przez przekładnię planetarną 21 tak, że przewód 13 jest zwijany na bęben 20 do nawijania przewodu i usuwa zespół 6 kubków udojowych z dójek krowy.

Kiedy przewód 13 zostanie całkowicie zwinięty na bębnie 20 do nawijania przewodu, silnik 19 pomimo tego utrzymany jest w ruchu aż do czasu kiedy dojarka zwiesi środki udojowe 6 z ramy 1. (Jako alternatywa, przewód 13 może być zaopatrzony w człon zatrzymujący, który zatrzymuje przewód 13 przed rozwijaniem, w czasie nieuruchomionego silnika. W tym przypadku dojarka zwalnia taki człon zatrzymujący przy okazji następnego dojenia). Następnie dojarka może odłączyć klamrę 4 i przewody 15 i 16 od przewodu 5 podciśnieniowego oraz połączenie z członem 17 i przenosi osprzęt udojowy do następnej krowy, która ma być dojona.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do automatycznego usuwania zespołu udojowego z dójek zwierzęcia po zakończeniu dojenia zawierające ramę i uruchamiającą jednostkę, podtrzymywaną przez tę ramę i posiadającą obrotowy bęben do nawijania i podawania przewodu, przewód który jest nawijany na bęben i zaopatrzony w przyłączeniowy człon na jego swobodnym końcu do przyłączania do zespołu udojowego, który ma być usuwany oraz zespół napędowy przewidziany do obracania bębna do nawijania przewodu przy ściągaczach przewodu zespołu udojowego z dójek zwierzęcia kiedy bęben nawijający przewód jest obracany przez zespół napędowy, znamienny tym, że zespół napędowy ma pneumatycznie obracany silnik łopatkowy (19), który jest sprzęgnięty z bębnem (20) do nawijania przewodu za pośrednictwem planetarnej przekładni (21).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przełożenie zębatej przekładni planetarnej (21) mieści się w przedziale od 1:3 do 1:8.
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że silnik (19) ma wirnikowy wał (22), który jest zaopatrzony w pewną liczbę par łopatek (25-28), przy czym łopatki z każdej pary (25,27; 26, 28) łopatek ślizgają się wzdłuż tego samego promieniowego kierunku względem wirnikowego wału (22) i obudowy (33), która tworzy cylindryczną komorę wirnikową (34), w której usytuowany jest równolegle do centralnej osi wirnikowej komory (34) wirnikowy wał (22), przy czym wirnikowa komora (34) jest podzielona łopatkami na oddzielne komory (35-38) rozmieszczone szeregowo dokoła wirnikowego wału (22), a ponadto łopatki każdej pary (25, 27; 26, 28) łopatek przylegają naprzeciw siebie za pośrednictwem dystansowych członów (29, 30; 31, 32), przy każdej parze łopatek razem z ich współpracującymi dystansowymi członami (29, 30; 31, 32) tworzącymi jednostki (25, 27, 29, 30; 26, 28, 31, 32), które ślizgają się promieniowo względem wirnikowego wału (22).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że rozmiar cylindrycznych wirnikowych komór (34) poprzecznych do wirnikowego wału (22) jest zasadniczo stały wzdłuż obwodu wirnikowej komory (34).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że wirnikowy wał (22) ma kołowy, cylindryczny płaszcz (23) z promieniowymi kieszeniami (24), w których umieszczone są łopatki (25-28), przy czym każda kieszeń (24) jest osiowo wyznaczona przez dwie przeciwległe ściany (40, 41) z promieniowo wysuniętymi zewnętrznymi końcami stanowiącymi części dwóch kołowych odcinków powierzchniowych (42,43) płaszcza (23), ponadto obudowa (33) jest utworzona z dwóch wewnętrznych kołowych ramion (44,45) usytuowanych koncentrycznie z wirnikowym wałem (22) i osiowo przed odpowiednimi odcinkami kołowych powierzchni (42, 43) płaszcza (23), przy czym ramiona (44, 45) obudowy (33) dotykają ściśle do powierzchniowych odcinków (42, 43) płaszcza (23) dla uszczelnienia oddzielnych komór (35-38).