PL165770B1

PL165770B1 - Seat backrest in particular for automotive vehicle seats

Info

Publication number: PL165770B1
Application number: PL90287108A
Authority: PL
Inventors: Giovanni Acuto; Monte Antonio Dal
Original assignee: Fiat Auto Spa
Priority date: 1989-09-28
Filing date: 1990-09-28
Publication date: 1995-02-28
Also published as: PL287108A1; EP0420824B1; DE69005766D1; DE69005766T2; EP0420824A1; RU2010736C1; ES2047905T3

Abstract

1. Oparcie fotela zwlaszcza pojazdu samochodowego zawierajacego rame, wy- sciólke umieszczona w ramie oraz zespól sprezysty podpierajacy wysciólke w ramie, znamienne tym, ze zespól sprezysty zawie- ra tasme (5) umieszczona na wysokosci ledzwi uzytkownika fotela (S), przy czym tasma (5) jest uksztaltowana skrzydelkowo a jej wysokosc wzrasta stopniowo od jej czesci srodkowej w kierunku jej konców (6) oraz zawiera dwie czesci (51, 52) polaczone ze soba za pomoca zawiasu (7) umieszczonego wzdluz osi usytuowanej w srodkowej, piono- wej plaszczyznie oparcia (B) fotela (S). F I G . 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest oparcie fotela, zwłaszcza pojazdu samochodowego.

Znany jest fotel, zwłaszcza samochodowy, którego oparcie jest utworzone z trzech elementów:

- ramy, na ogół wykonywanej z metalowych rurek stanowiących sztywną ramę oparcia, przy czym rama jest połączona swoim dolnym końcem (przy pomocy znanych środków) do siedzenia tak, że można regulować jej położenie przez obrotowe, pochylanie do przodu i do tyłu i jest również wyposażona w elementy podporowe dla podgłówka umożliwiające regulację tego ostatniego w sposób wybiórczy;

- wyściółki z gąbczastego materiału (na przykład miękkiej pianki poliuretanowej) pokrywającej zewnętrzną część ramy i posiadającej z kolei zewnętrzne pokrycie z materiału, skóry, materiału skóropodobnego lub innego, oraz

- sprężystej konstrukcji umieszczonej między ramą i wyściółką w celu podparcia wyściółki na ramie w sposób sprężysty.

Zgodnie z rozwiązaniem znanym ze stanu techniki (na przykład z europejskiego zgłoszenia patentowego EP-A-0 312 506) między ramą i wyściółką jest umieszczona co najmniej jedna ruchoma poprzeczka przy czym ich położenia mogą być zmieniane wybiórczo przez uruchomienie urządzenia regulacyjnego, w celu wybiórczej zmiany profilu pionowego oparcia dla uzyskania lepszego dopasowania do pleców użytkownika fotela.

165 770

Na ogół zastosowanie podparcia lędźwiowego z bardzo wysokimi częściami bocznymi dla uzyskania skutecznego utwierdzenia poprzecznego w przypadku takiego fotela jak w pojeździe samochodowym odpowiada precyzyjnym informacjom dotyczącym anatomii funkcjonalnej.

Poprzeczne utwierdzenie tułowia przy użyciu siły wywieranej na znacznej wysokości, to znaczy na wysokości ramion lub pach jest niekorzystne dla konstrukcji ciała, które nie pasują do układów okalających w tej pozycji. Z uwagi na kształt oparcia i ze względu na swobodę poruszania ramionami, budowa ciała nie uznaje elementów ograniczających ruchy poprzeczne górnych partii korpusu na poziomie łopatek. Pozbawienie swobody ruchów w dolnej części oparcia na poziomie miednicy i pośladków jest równie' trudne do osiągnięcia i do zniesienia.

Urządzenie takie, ma wiele wad bowiem, poza tym, że trudno daje się przystosować do różnych rozmiarów, jest całkowicie nieprzydatne z punktu widzenia dynamicznej skuteczności, ponieważ oddziaływuje zbyt nisko, tam gdzie poprzeczne podparcie zapewnione jest już przez siedzenie.

Oparcie fotela, zwłaszcza pojazdu samochodowego według wynalazku zawierające ramę, wyściółkę umieszczoną w ramie oraz zespół sprężysty podpierający wyściółkę w ramie charakteryzuje się tym. że zespół sprężysty zawiera taśmę umieszczoną na wysokości lędźwi użytkownika fotela, przy czym taśma jest ukształtowana skrzydełkowo a jej wysokość wzrasta stopniowo od jej części środkowej w kierunku jej końców oraz zawiera dwie części połączone ze sobą za pomocą zawiasu umieszczonego wzdłuż osi usytuowanej w środkowej, pionowej płaszczyźnie oparcia fotela.

Korzystnie taśma jest przymocowana do ramy fotela za pomocą zestawu elementów sprężystych. Korzystnie taśma ma kształt wydłużony i jest zamocowana pomiędzy przeciwległymi końcami ramy wzdłuż jej głównej osi poprzecznej, zaś zestaw elementów sprężystych jest umieszczony pomiędzy każdym końcem taśmy i ramą. Korzystnie taśma jest umieszczona we wgłębieniu wyściółki fotela. Korzystnie dwie części taśmy są sztywne. Korzystnie taśma składa się z dwóch części które są zamocowane do ramy za pomocą obrotowego względem ramy, co najmniej jednego, podporowego elementu, a z taśmą jest połączony zespół nastawczy do regulacji odległości między wewnętrznymi, skierowanymi ku sobie końcami dwóch jej części.

Korzystnie zespół nastawczy zawiera sprężynę umieszczoną na jednej z dwóch części taśmy. Korzystnie zespół nastawczy zawiera dwie sprężyny połączone cięgnem umieszczonym pomiędzy dwiema częściami taśmy. Korzystnie zespół nastawczy zawiera sprężysty pierścień gumowy, za pomocą którego są połączone wewnętrzne krawędzie części taśmy. Korzystnie zespół nastawczy zawiera dwie krzywki osadzone na cięgnie. Korzystnie zespół nastawczy zawiera cięgna połączone z poprzecznicą i dwoma częściami taśmy. Korzystnie zespół nastawczy zawiera pojedyncze cięgno, które jest umieszczone wzdłuż tylnej powierzchni obu części taśmy. Korzystnie taśma jest połączona z co najmniej jednym podporowym elementem wahadłowo względem poziomej osi taśmy.

Korzystnie podporowy elementjest nierozciągliwy. Korzystnie podporowy element składa się z włókien ułożonych poziomo. Korzystnie zespół nastawczy zawiera sprężyście rozciągliwe elementy, które są połączone z wewnętrznymi końcami dwóch części taśmy.

Korzystnie sprężyście rozciągliwe elementy stanowi co najmniej jedna sprężyna regulująca odstęp między dwiema częściami a podporowy element stanowi pojedyncze cięgno podtrzymujące taśmę. Korzystnie sprężyście rozciągliwy element stanowi pierścień. Korzystnie dwie części taśmy są połączone ze sobą na swoich czołowych wewnętrznych końcach przy pomocy cięgna, którego każdy przeciwległy koniec jest umieszczony przy odpowiedniej części, a między każdym z przeciwległych końców cięgna i wewnętrznym końcem odpowiedniej części jest umieszczona sprężyna. Korzystnie sprężyna jest wstępnie ściśnięta.

Korzystnie zespół nastawczy jest umieszczony pomiędzy dwiema częściami taśmy. Korzystnie zespół nastawczy zawiera krzywkę mimośrodową połączoną obrotowo z dwiema częściami za pośrednictwem pokrętła. Korzystnie krzywka jest osadzona na cięgnie z którym jest połączone obrotowo pokrętło. Korzystnie zespół nastawczy zawiera zestaw elementów napinających rozmieszczonych pomiędzy ramą i dwiema częściami taśmy.

Korzystnie zestaw elementów napinających stanowią cięgna przewleczone przez otwory w poprzecznicy i połączone z pokrętłem. Korzystnie zestaw elementów napinających stanowią

165 770 cięgna połączone z obrotową dźwignią, przy czym cięgna są zamocowane do dwóch odgiętych jej części, które są rozmieszczone za punktami połączenia cięgna z częściami taśmy. Korzystnie zestaw elementów napinających stanowi cięgno, które jest przymocowane pierwszym końcem do pionowego ramienia ramy, przy czym cięgno jest umieszczone wzdłuż tylnej powierzchni dwóch części, wokół prowadnicy wystającej do tyłu względem tych części i jest ułożone w pętlę wokół przeciwległych pionowych ramion ramy, a pozostała część cięgna jest połączona z pokrętłem. Oparcie fotela, według wynalazku, zapewnia użytkownikowi samochodu swobodę ruchu przy jednoczesnym utrzymywaniu wygodnej pozycji siedzenia zwłaszcza podczas działania sił poprzecznych, które występują na przykład na zakrętach.Wykorzystanie skrzydełkowo ukształtowanej taśmy daje możliwość ustawiania oparcia fotela pod różnymi kątami odpowiednio do różnych wymiarów ciała użytkownika pojazdu. Ponadto zapewnienie odpowiedniego podparcia na wysokości lędźwi dostarcza dodatkowo wysoki poziom komfortu jazdy.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny tyłu oparcia fotela samochodowego wykonanego według wynalazku, w którym usunięto i/lub wycięto pewne fragmenty, dla lepszego zilustrowania, fig. 2 do 7 przykłady dopasowania oparcia fotela według wynalazku od tyłu fig. 2,4 i 6 (oraz w rzutach z góry) fig. 3,5 i 7, fig. 8 do 10 - przykłady dopasowania oparcia fotela według .innego przykładu wykonania w rzutach od tyłu (fig. 8,9,10) oraz w rzutach od góry (fig. 11,12,13), fig. 14 - następny przykład wykonania oparcia fotela w hipotetycznym rzucie pionowym od tyłu, fig. 15 - inny przykład wykonania oparcia widziany z tego samego punktu co na fig. 14, fig. 16 - następny przykład wykonania oparcia również widziany z tego samego kierunku co na fig. 14 i 15, fig. 17 - oparcie z fig. 16 w widoku z kierunku zaznaczonego strzałką XVII na fig. 16, fig. 18 - następny przykład wykonania oparcia widziany mniej więcej z tego samego kierunku co na fig. 14 i 16, fig. 19 - oparcie z fig. 18 w hipotetycznym rzucie od góry, fig. 20 i 21 - dwa dalsze przykłady wykonania oparcia w hipotetycznym rzucie od góry, fig. 22 - oparcie z fig. 18 w widoku z kierunku zaznaczonego strzałką XXII na fig. 18, fig. 23 - jeszcze jeden możliwy przykład wykonania oparcia według wynalazku, w widoku od tyłu, fig. 24, 26 - oparcie z fig. 23 w hipotetycznych rzutach od góry.

Przedstawiony na fig. 1 fotel samochodowy S zawiera siedzenie C, oparcie B umieszczone pionowo w jego tylnej części oraz podgłówek H w górnej części oparcia B. Oparcie B posiada znaną ze stanu techniki ramę 1, wyściółkę 2 oraz sprężystą konstrukcję umieszczoną między ramą 1 i wyściółką 2. Sprężystą konstrukcję stanowi co najmniej jedna ruchoma poprzeczka 3, a jej położenie jest zmieniane przez uruchomienie urządzenia regulacyjnego 4.

Oparcie według wynalazku zawiera taśmę 5 posiadającą kształt łukowy, której wklęsła część jest zwrócona w kierunku przedniej powierzchni oparcia B, przy czym taśma 5 jest umieszczona poprzecznie do ramy 1 w takim położeniu, aby podpierała okolice lędźwi pleców użytkownika fotela S. Oznacza to, że taśma 5 jest zlokalizowana w przybliżeniu pośrodku (nieznacznie poniżej środka) pionowej rozpiętości oparcia B. Położenie to jest takie, że taśma 5 jest umieszczona w przybliżeniu na tej samej wysokości co okolice lędźwi pleców użytkownika fotela S.

Taśma 5 jest ukształtowana skrzydełkowo to znaczy posiada środkową część o niewielkiej szerokości, która wzrasta stopniowo ku jej końcem 6 zwróconych w kierunku boków ramy 1. Każdy z końców 6 taśmy 5 jest przymocowany sprężyście do ramy 1 na przykład za pomocą zestawu elementów sprężystych 61, 62, 63. Zestaw elementów sprężystych 61, 62, 63 może na przykład zawierać środkową sprężynę 62 umieszczoną poziomo oraz dwie zewnętrzne sprężyny 61, 62 z których jedna jest skierowana do góry a druga ku dołowi tworząc ogólnie zestaw w kształcie V zbieżny w kierunku punktu mocowania środkowej sprężyny 62 do taśmy 5, zazwyczaj za pośrednictwem wspornika wystającego z jego tylnej powierzchni. Zestaw elementów sprężystych 6162,63, którego końce przeciwległe w stosunku do taśmy 5 są przymocowane do ramy 1 (a dokładniej - do jednego z dwupionowych elementów rurowych ramy 1) oddziaływuje w związku z tym wzdłuż poziomej składowej, pokrywającej się z główną osią taśmy 5.

Zastosowanie zestawu opisanego typu nie powinno być jednak uważane za zasadniczy aspekt realizacji wynalazku. Zwłaszcza, że w celu uproszczenia ogólnej konstrukcji fotela S można zastosować pojedynczą sprężynę 610 na każdym końcu 6 taśmy 5 (jak to uwidoczniono

165 770 w przykładzie wykonania na fig. 2 - 7), przedstawiona na fig. 2-7 taśma 5 zawiera dwie symetryczne części 51, 52 połączone ze sobą za pomocą zawiasu 7, który jest umieszczony w środkowej pionowej osi płaszczyzny fotela S. W wyniku naprężeń wywołanych naciskiem pleców użytkownika fotela S dwie części 51, 52 uginają się po obu stronach zawiasu 7 tak, że taśma 5 oraz część wyściółki 2 na niej nałożonej i wobec tego oparcie B jako całość przystosowuje się bardzo dokładnie do kształtów antropomerycznych użytkowników fotela S.

Na figurach 2-7 przedstawiono w sposób schematyczny położenia przyjmowane przez dwie części 51 i 52 taśmy 5, gdy fotel Sjest zajęty odpwiednio przez osobę niewysokiego wzrostu (fig. 2 i 3), osobę średniego wzrostu (fig. 4 i 5) oraz osobę o masywnej budowie ciała (fig. 6 i 7).

Środek skrzydełkowo ukształtowanej taśmy 5 ustawia się pod różnymi kątami odpowiednio do różnych wymiarów ciała. Dzięki taśmie 5, która może być jedynym elementem podpierającym wyściółkę oparcia fotela możliwe jest zaoferowanie użytkownikowi fotela S odpowiedniego podparcia na wysokości lędźwi a przez to wysoki poziom komfortu. Ponadto zapewnia się bardzo dobre całkowite pionowe utwierdzenie pleców, przeciwdziałające siłom powstającym podczas ruchów pojazdu w wyniku przyspieszeń poprzecznych (na przykład na zakrętach). Uzyskuje się to przez zastosowanie prostej konstrukcji fotela S, która nadaje się znakomicie do automatycznego montażu.

Taśma 5 jest korzystnie wykonana ze sztywnego materiału a więc w przeciwieństwie do sprężyn stosowanych w sprężynowych konstrukcjach foteli obecnie produkowanych, taśma 5 (lub jej części 51,52) nie ulega w znacznym stopniu odkształceniu. W tym celu części 51, 52 mogą być wytłoczone z blachy metalowej lub ze sztywnego tworzywa sztucznego.

Jak przedstawiono na fig. 1 wyściółką 2 posiada korzystnie dwa wgłębienia 8 usytuowane symetrycznie w jej tylnej powierzchni skierowanej do taśmy 5 dla ułatwienia instalacji taśmy 5 w jej położeniu montażowym i utrzymanie jej w tym położeniu podczas normalnego użytkowania.

W wariancie przedstawionym na fig. 8-13 każdy koniec 6 taśmy 5 jest zamocowany na ramie 1 za pomocą nierozciągliwego elementu podporowego 100 pokazanego na większości figur w postaci dwóch części metalowego pręta lub drutu. Oznacza to, że odstęp końców 6 taśmy 5 od bocznych pionowych ramion ramy 1 jest stały. Każdy z dwu symetrycznych części 51, 52 taśmy 5 może jednak obracać się wokół pionowej osi lub miejsca geometrycznego osi, które odpowiada osi odpowiedniego ramienia ramy 1, z którym połączona jest odpowiednia część 51, 52. Taki ruch obrotowy wiąże się oczywiście ze zmianą odległości między zewnętrzymi końcami części 51, 52. Mogą one w ten sposób przemieszczać się względem siebie, zmieniając odpowiednio profil taśmy 5 (oraz części wyściółki na nim nałożonej - a stąd i całego oparcia 3) tak, że przystosowuje się ona dokładnie do kształtu antropomerycznego użytkownika fotela S.

Na figurach 8-13 przedstawiono w sposób schematyczny położenia przyjmowane przez dwie części 51, 52 taśmy 5, gdy na fotelu S siedzi, odpowiednio, osoba o niewielkich gabarytach (fig. 8 i 11), osoba średniej postury (fig. 9 i 12) i osoba o znacznych wymiarach (fig. 10 i 13). Skrzydełkowo ukształtowana taśma 5 ma różny profil w różnych warunkach w zależności od wymiarów ciała użytkownika. Dzięki taśmie 5, która może być jednym elementem podtrzymującym w oparciu, jest możliwe zapewnienie użytkownikowi fotela S odpowiedniego podparcia lędźwiowego i wobec tego doskonałego poziomu komfortu, stwarza się przy tym bardzo dobre całkowite pionowe utwierdzenie pleców, przeciwdziałające siłom poprzecznym powstającym w trakcie ruchów pojazdu wynikających z przyspieszeń poprzecznych (na przykład na zakrętach). Jak już wspomniano taśma 5 jest korzystnie sztywna a więc w przeciwieństwie do sprężyn stosowanych w konstrukcjach sprężynowych foteli obecnie produkowanych, części 51, 52 są wykonane z takiego materiału sztywnego jak tłoczona blacha lub sztywnego odlewanego w formach materiału sprężystego.

Dla połączenia dwóch części 51, 52 stosowane są różne rozwiązania konstrukcujne. Na ogół są to połączenia zawiasowe, tak, że części 51 i 52 zginają się w całości pod naciskiem pleców użytkownika fotela S, podczas gdy ich wewnętrzne końce odsuwają się od siebie w wyniku nacisku wywieranego przez użytkownika na oparcie B. W ten sposób taśma 5 rozwiera się gdy plecy użytkownika są szerokie, lub przeciwnie, zakłada się w przypadku użytkownika o

165 770 wąskiej talii. Innymi słowy taśma 5 jako całość ma zarówno możliwość ruchu jak i regulowania profilu, co zapewnia większa lub mniejsza wklęsłość profilu wyznaczona wspólnie przez dwie części 51,52 (względne pochylenia) oraz większe lub mniejsze wzajemne odsunięcie części 51 i 52 (względny odstęp) dla zapewnienia lepszego dostosowania się do szerokości pleców użytkownika.

Aby zapewnić jeszcze lepsze dopasowanie oparcia B stworzono korzystną możliwość ruchu wahadłowego podtrzymującego taśmę 5 wokół poziomej osi tak, że taśma 5 przystosowuje się do układu kręgosłupa, którego krzywizny lędźwiowe znajdują się wyżej lub niżej. Wynik ten można osiągnąć zgodnie z różnymi funkcjonalnymi rozwiązaniami, które w przykładach wykonania przedstawiono na fig. 14 - 22 poprzez połączenie taśmy 5 z zespołem nastawczym.

Na przykład w rozwiązaniu według fig. 14, które z konstrukcyjnego punktu widzenia jest bardzo proste, efekt ten zostaje osiągnięty dzięki temu, że dwie części, które zawiera element podporowy 100, na których opierają się części 51, 52, są wzajemnie połączone i przechodzą przez odpowiednie otwory 101 w dwóch częściach 51, 52 tworząc łącznik, który łączy taśmę 5 z ramą 1. Łącznik ten wykonany jest w sposób zapewniający mu podłużną rozciągliwość przez wprowadzenie sprężyny 102 zainstalowanej w obrębie jednej z części 51, 52 (korzystnie po przeciwnej stronie w stosunku do wyściółki).

Przykład wykonania przedstawiony na fig. 15 jest zasadniczo podobny do rozwiązania juz opisanego. W tym przypadku dwie części elementu podporowego 1θ0 nie są wzajemnie połączone. Stanowiące zespół nastawczy cięgno 103 i osadzone na nim sprężyny 104, rozciągają się między dwoma częściami 51, 52 przechodząc przez otwory 101. Każda ze sprężyn 104 pracuje na ściskanie między powiększonymi końcami 105 cięgna 103, a wewnętrznymi skierowanymi ku sobie końcami 106 odpowiedniej części 51, 52, w których wykonany został otwór 101. Oczywiście sprężyny 102, 104 mogą być korzystnie zastąpione innymi funkcjonalnie odpowiadającymi elementami, na przykład gumowym pierścieniem 107, który łączy dwa wewnętrzne końce 106 części 51, 52 w sposób sprężysty według rozwiązania, które zostanie omówione bardziej dokładnie poniżej.

Przykłady wykonania przedstawione na fig. 14 i 15 umożliwiają automatyczną regulację profilu oparcia B to znaczy w wyniku nacisku wywieranego na oparcie B przez użytkownika fotela S, poprzez następujące ruchy:

- ruch odsuwający od siebie części 51, 52

- zwiększenie lub zmniejszenie wklęsłości między dwoma omawianymi częściami 5152

- obrócenie się taśmy 5 jako całość wokół osi poziomej wyznaczonej przez element podporowy 100 tak, aby wykonany został ruch wahadłowy mający na celu dopasowanie oparcia do osób z krzywiznami lędźwiowymi położonymi wyżej lub niżej.

Jeżeli, jak to często ma miejsce, ktoś posiada poprzeczne skrzywienie kręgosłupa, takie ułożenie mogłoby być asymetryczne. W takim przypadku dobre tylne i boczne utwierdzenie może być osiągnięte nawet dla indywidualnych użytkowników z pewną asymetryczną deformacją miednicy, skrzywieniem kręgosłupa w okolicy lędźwiowo krzyżowej i podobnymi zniekształceniami.

Następne przykłady wykonania wynalazku, do których odnoszą się zwłaszcza fig. 16 - 22, zawierają inny zespół nastawczy do regulacji położenia taśmy 5. Praktycznie rzecz biorąc, jest to mechanizm kinematyczny, który może odsuwać lub przysuwać do siebie części 51 i 52, w celu uzyskania najlepszego dopasowania do pleców o różnych szerokościach.

W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 16 cięgno 103, do którego przymocowane są sprężyny 104, ma postać wałka, który może obracać się wokół swojej głównej osi (przebiegającej poziomo, poprzecznie do fotela S). Obrót cięgna- wałka 103 jest wymuszony przez zadziałanie pokrętła 108 wystającego z jednej strony fotela S. Oczywiście ta ręcznie wykonana czynność może być zastąpiona działaniem automatycznym, na przykład przez zastosowanie silnika elektrycznego, który może obracać cięgno-wałek 103.

W innym przykładzie wykonania zastosowano inny element uruchamiania cięgna 103. Na fig. 17 przedstawiono rozwiązanie, w którym na końcach cięgna 103 są osadzone dwie krzywki

165 770

109 lub podobne elementy mimośrodowe i w wyniku obrotu cięgna 103 powodują one pchnięcie do przodu części 51,52 na odległość, która może być dobrana w sposób selektywny przy pomocy pokrętła 108. Przyjęte w ten sposób bardziej przesunięte do przodu położenie części 51 i 52 przedstawione jest w sposób schematyczny linią przerywaną na fig. 17.

W następnym rozwiązaniu przedstawionym na fig. 18 i 19 dwa pionowe boczne ramiona ramy 1 są połączone poprzecznicą 110 która rozciąga się między nimi jak most. W poprzecznicy

110 są wykonane otwory 111, przez które przewleka się cięgna 112. Cięgna 112 spełniają funkcję lin napinających między poprzecznicą 110 (która jest zasadniczo sztywna) i częściami 51, 52. Cięgna 112 mogą pracować w sposób wybiórczy przy pomocy skośnie odchylającego układu (znanego typu) sterowanego przy pomocy pokrętła 113 (fig. 18 i 19).

Rozciąganie cięgien 112 powoduje rozsunięcie części 51 i 52 i przez to stopniowe rozszerzenie profilu oparcia B. W praktyce pociągnięcie za cięgno 112 powoduje rozsunięcie części 51, 52 i rozszerzenie oparcia B fotela S. W tym przykładzie wykonania części elementu podporowego 100 mogą korzystnie mieć profile sprężyn w kształcie litery L w celu spełnienia podwójnej roli - podparcia taśmy 5 i skośnego odchylenia części 51,52 jednocześnie. Gdy cięgna 112 zostają zwolnione lub poluzowane, podporowy element 100 powoduje powrót części 51, 52 do ich położenia zsuniętego (fig. 11).

Powyższy opis dotyczy zasadniczo również przykładu wykonania wynalazku przedstawionego na fig. 20-22, na których cięgna 112 są naprężane przez obrotową dźwignię 114, która obraca poziomy wałek posiadający dwie odgięte części 114a, do których przymocowane są cięgna 112. W tych przykładach poprzecznica 110 może być także wyeliminowana ponieważ elementy napinające można umieścić bezpośrednio za punktami połączenia cięgien 112 z częściami 51, 52, bez potrzeby stosowania otworów 111, powodujących skośne odchylenie, tak jak jest to zastosowane w przykładzie wykonania wynalazku przedstawionym na fig. 18 i 19.

Na figurze 21 i 22 ustawienie części 51,52 taśmy 5 w przesuniętym do przodu i zsuniętym położeniu przedstawione zostało linią przerywaną w sposób schematyczny.

Przykład wykonania wynalazku przedstawiony na fig 23 - 26 umożliwia zastosowanie układu sterującego, który łączy w sobie elementy rozwiązania alternatywnego z niektórymi elementami opisanymi powyżej.

Wariant ten zwłaszcza ma na celu uproszczenie mechanizmu do przesuwania taśmy 5. Mówiąc pokrótce, jego podstawą jest zastosowanie pojedynczego cięgna 115, którego przebieg jest pokazany wyraźniej na fig. 25. Cięgno 115 jest umocowane pierwszym końcem 115a do pionowego ramienia ramy 1 (na przykład pionowego ramienia po prawej stronie fotela S jak przedstawiono na fig. 23-26) i jest umieszczone wzdłuż tylnej powierzchni dwóch części 51,52 wokół prowadnicy 116 (która może również występować w innych wykonaniach wynalazku) wystającej do tyłu względem części 51, 52 i tworzy pętlę wokół przeciwległych pionowych ramion ramy 1 a pozostała część cięgna 115 jest połączona z pokrętłem 113.

W praktyce, gdy cięgno 115 zostaje pociągnięte przy pomocy pokrętła 113, jego przedni odcinek przesuwa taśmę 5 do przodu (sytuacja przedstawiona ciągłą linią na fig. 26). Gdy jednak cięgno 115 zostanie w mniejszym lub większym stopniu poluzowane przedni odcinek ulega odpowiednio obluzowaniu, ułatwiając tym samym ruch taśmy 5 do tyłu (sytuacja przedstawiona linią przerywaną na fig. 26). W tym układzie oś przegubu jest usytuowana centralnie między częściami 51, 52 (stanowi ją, w przedstawionym przykładzie wykonania wynalazku sprężysty pierścień gumowy 107) w całkowicie swobodnym położeniu tak, że taśma 5 zachowuje zdolność przystosowania się do kształtu pleców użytkownika fotela S.

165 770

FIG. 14

i

165 770

FIG. 16

FIG. 17

FIG. 18

165 770

FIG· 23

165 770

FIG. 24

FIG. 26

FIG 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Oparcie fotela zwłaszcza pojazdu samochodowego zawierającego ramę, wyściółkę umieszczoną w ramie oraz zespół sprężysty podpierający wyściółkę w ramie, znamienne tym, że zespół sprężysty zawiera taśmę (5) umieszczoną na wysokości lędźwi użytkownika fotela (S), przy czym taśma (5)jest ukształtowana skrzydełkowo a jej wysokość wzrasta stopniowo od jej części środkowej w kierunku jej końców (6) oraz zawiera dwie części (51, 52) połączone ze sobą za pomocą zawiasu (7) umieszczonego wzdłuż osi usytuowanej w środkowej, pionowej płaszczyźnie oparcia (B) fotela (S).
2. Oparcie według zastrz. 1, znamienne tym, że taśma (5) jest przymocowana do ramy (1) fotela (S) za pomocą zestawu elementów sprężystych (61, 62, 63, 610).
3. Oparcie według zastrz. 2, znamienne tym, że taśma (5) ma kształt wydłużony i jest zamocowana pomiędzy przeciwległymi końcami ramy (1) wzdłuż jej głównie osi poprzecznej, zaś zestaw elementów sprężystych (61,62,63,610) jest umieszczony pomiędzy każdym końcem (16) taśmy (5) i ramą (1).
4. Oparcie według zastrz. 3, znamienne tym, że taśma (5) jest umieszczona we wgłębieniu (8) wyściółki (2) fotela (S).
5. Oparcie według zastrz. 1, znamienne tym, że dwie części (51, 52) taśmy (5) są sztywne.
6. Oparcie według zastrz. 1, znamienne tym, że taśma (5) składa się z dwóch części (51, 52) które są zamocowane do ramy (1) za pomocą obrotowego względem ramy (1) co najmniej jednego podporowego elementu (100) a z taśmą (5) jest połączony zespół nastawczy do regulacji odległości między wewnętrznymi, skierowanymi ku sobie końcami (106) dwóch jej części (51, 52).
7. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera sprężynę (102) umieszczoną na jednej z dwóch części (51, 52) taśmy (5).
8. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera dwie sprężyny (104) połączone cięgnem (103) umieszczonym pomiędzy dwiema częściami (51,52) taśmy (5).
9. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera sprężysty pierścień gumowy (107), za pomocą którego są połączone wewnętrzne krawędzie końców (106) części (51, 52) taśmy (5).
10. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera dwie krzywki (109) osadzone na cięgnie (103).
11. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera cięgna (112) połączone z poprzecznicą (110) i dwoma częściami (51, 52) taśmy (5).
12. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera pojedyncze cięgno (115), które jest umieszczone wzdłuż tylnej powierzchni obu części (51, 52) taśmy (5).
13. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że taśma (5) jest połączona z co najmniej jednym podporowym elementem (100) wahadłowo względem poziomej osi taśmy (5).
14. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że podporowy element (100) jest merozciągliwy.
15.Oparcie według zastrz. 14, znamienne tym, że podporowy element (100) składa się z włókien ułożonych poziomo.
16. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera sprężyście rozciągliwe elementy, które są połączone z wewnętrznymi końcami (106) dwóch części (51,52) taśmy (5).
17. Oparcie według zastrz. 16, znamienne tym, że sprężyście rozciągliwe elementy stanowi co najmniej jedna sprężyna (102) regulująca odstęp między dwiema częściami (51, 52) a podporowy element (100) stanowi pojedyncze cięgno podtrzymujące taśmę (5).

165 770
18. Oparcie według zastrz. 16, znamienne tym, że sprężyście rozciągliwy element stanowi pierścień (107).
19. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że dwie części (51, 52) taśmy (5) są połączone ze sobą na swoich czołowych wewnętrznych końcach (106) przy pomocy cięgna (103), którego każdy przeciwległy koniec (105) jest umieszczony przy odpowiedniej części (51, 52), a między każdymi z przeciwległych końców (105) cięgna (103) i wewnętrznym końcem (106) odpowiedniej części (51, 52) jest umieszczona sprężyna (104).
20. Oparcie według zastrz. 19, znamienne tym, że sprężyna (104) jest wstępnie ściśnięta.
21. Oparcie według zastrz. 6, znamienne tym, że zespół nastawczy jest umieszczony pomiędzy dwiema częściami (51, 52) taśmy (5).
22. Oparcie według zastrz. 21, znamienne tym, ze zespół nastawczy zawiera krzywkę (109) mimośrodową połączoną obrotowo z dwiema częściami (51, 52) za pośrednictwem pokrętła (108).
23. Oparcie według zastrz. 22, znamienny tym, że krzywka (109) jest osadzona na cięgnie (103), z którym jest połączone obrotowo pokrętło (108).
24. Oparcie według zastrz. 22, znamienne tym, że zespół nastawczy zawiera zestaw elementów napinających rozmieszczonych pomiędzy ramą (1) i dwiema częściami (51, 52) taśmy (5).
25. Oparcie według zastrz. 24, znamienne tym, że zestaw elementów napinających stanowią cięgna (112) przewleczone przez otwory (111) w poprzecznicy (110) i połączone z pokrętłem (113).
26. Oparcie według zastrz. 24, znamienne tym, że zestaw elementów napinających stanowią cięgna (112) połączone z obrotową dźwignią (114), przy czym cięgna (112) są zamocowane do dwóch odgiętych jej częściami (114a), które są rozmieszczone za punktami połączenia cięgna (112) z częściami (51, 52) taśmy (5).
27. Oparcie według zastrz. 24, znamienne tym, że zestaw elementów napinających stanowi cięgno (115), które jest przymocowane pierwszym końcem (115a) do pionowego ramienia ramy, (1), przy czym cięgno (115) jest umieszczone wzdłuż tylnej powierzchni dwóch części (51, 52) wokół prowadnicy (116) wystającej do tyłu względem części (51, 52) i jest ułożone w pętlę wokół przeciwległych pionowych ramion ramy (1), a pozostała część (117) cięgna (115) jest połączona z pokrętłem (113).