PL161819B1

PL161819B1 - kineskopu PL PL PL

Info

Publication number: PL161819B1
Application number: PL89282896A
Authority: PL
Inventors: Pabitra Datta; Ronald N Friel
Original assignee: Rca Licensing Corp
Priority date: 1988-12-21
Filing date: 1989-12-21
Publication date: 1993-08-31
Also published as: DE68922089D1; TR25104A; CA2003182A1; US4921767A; KR900010861A; RU2020637C1; EP0378911B1; DD294130A5; DE68922089T2; ES2070185T3; EP0378911A1; CS715589A2; CN1024866C; BR8906541A; CN1043824A; JPH02284331A

Abstract

1. Sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespolu ekranu luminescencyjnego kineskopu na pod- lozu, zwlaszcza na wewnetrznej powierzchni plyty czolowej kineskopu kolorowego, w którym naklada sie na podloze warstwe przewodzaca elektrycznie, naklada sie na te warstwe przewodzaca warstwe foto- przewodzaca, wytwarza sie ladunek elektrostatyczny na warstwie fotoprzewodzacej, naswietla sie wybrane obszary warstwy fotoprzewodzacej swiatlem widzial- nym, przez co oddzialywuje sie na ladunek na tej powierzchni, tworzy sie zespól ekranu z elementami luminoforu emitujacymi swiatlo, znamienny tym, ze stosuje sie jako material ekranu sproszkowane na su- cho czastki posiadajace co najmniej jeden skladnik regulujacy ladunek powierzchniowy, przez co regulu- je sie ich ladunek tryboelektryczny. Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu, zwłaszcza kineskopu kolorowego, oparty na wykorzystaniu naładowanych tryboelektrycznie materiałów sproszkowanych, nakładanych na podłoże ekranu.

Znany jest z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 475 169 sposób elektrofotograficznego wytwarzania ekranu kineskopu kolorowego. Powierzchnię wewnętrzną płyty czołowej kineskopu pokrywa się odparowywalnym materiałem przewodzącym elektrycznie i potem na tę warstwę nakłada się warstwę odparowywalnego materiału Następnie warstwę fotoprzeuodzącą równomiernie ładuje się, selektywnie poddaje się działaniu światła przepuszczanego przez maskę cieniową w celu ustalenia obrazu ładunkowego, po czym poddaje się wywołaniu przy użyciu wysokocząsteczkowej cieczy nośnej, zawierającej w zawiesinie pewną ilość cząstek luminoforu emitującego światło o określonej barwie. Cząstki luminoforu osadza się selektywnie na odpowiednio naładowanych obszarach warstwy fotoprzewodzącej w celu wytworzenia obrazu ładunkowego. Proces ładowania, naświetlania i osadzania jest powtarzany dla każdego z trzech luminoforów emitujących światło o każdej z trzech barw podstawowych; zielonej, niebieskiej i czerwonej.

Ulepszony sposób elektrofotograficznego wytwarzania ekranu kineskopu jest przedstawiony w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 448 866. W tym sposobie przyczepność cząstek luminoforu zwiększa się poprzez niejednorodne naświetlanie części warstwy fotoprzewodzącej, leżącej pomiędzy osadzonymi układami cząstek luminoforu po każdej operacji nakładania warstwy, w celu zmniejszenia lub rozładowania jakiegokolwiek pozostałego ładunku l umożliwienia bardziej równomiernego ponownego naładowania fotoprzewodnika w celu nałożenia następnych warstw. Owa ostatnio wymienione opisy patentowe przedstawiają również sposoby elektrofotograficzne na mokro, co jest niekorzystne.

Znany jest sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na podłożu, w którym nakłada się na podłoże warstwę przewodzącą elektrycznie, lii 819 nakłada się na tę warstwę przewodzęcę warstwę fotoprzewodzęcę, wytwarza się ładunek elektrostatyczny na warstwie fotoprzewodzęcej 1 naświetla się wybrane obszary warstwy fotoprzewodzęcej światłem widzialnym przez co oddziaływuje się na ładunek na tej powierzchni. Poddaje się wywołaniu warstwę fotoprzewodzęcę przy pomocy naładowanego materiału tworzęcego strukturę ekranu.

Znany jest także sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na wewnętrznej powierzchni płyty czołowej kineskopu kolorowego, w którym nakłada się na powierzchnię wewnętrzną płyty czołowej odparowywalnę warstwę przewodzęcę elektrycznie, nakłada się na tę warstwę przewodzęcę odparowywalnę warstwę fotoprzewodzęcę zawierajęcę pigment czuły na światło widzialne, wytwarza się zasadniczo równomierny ładunek elektrostatyczny na warstwie fotoprzewodzącej, naświetla się wybrane obszary warstwy fotoprzewodzęcej światłem widzialnym, przez co oddziaływuje się na ładunek na warstwie przewodzęcej. Nakłada się naładowany luminofor emitujęcy pierwsze światło barwne na naświetlane wybrane obszary warstwy fotoprzewodzęcęj i utrwala się luminofor emitujęcy pierwsze światło barwne na warstwie fotoprzewodzęcej. Powtarza się ostatnio wymienione operacje wytwarzania ładunku, naświetlania, wywołania i utrwalania kolejno dla naładowania luminoforów emitujących drugie i trzecie światło barwne, przez co tworzy się ekran luminescencyjny zawierajęcy elementy obrazowe w triadach luminoforów emitujęcych światło barwne. Pokrywa się warstwę aluminium ekran luminescencyjny oraz wygrzewa się płytę czołowę, przez co usuwa się odparowywalne składniki z materiałów tworzęcych ekran luminescencyjny i tworzy się zespół ekranu luminescencyjnego.

Według wynalazku sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na podłożu, polega na tym, że stosuje się jako materiał ekranu sproszkowane na sucho częstki posiadajęce co najmniej jeden składnik regulujęcy ładunek powierzchniowy, przez co reguluje się ich ładunek tryboelektryczny.

Po pierwszej operacji naświetlania wybranych obszarów warstwy fotoprzewodzęcej poddaje się wywołaniu nie naświetlone obszary warstwy fotoprzewodzęcej przy pomocy naładowanych tryboelektrycznie, sproszkowanych na sucho częstek materiału tworzęcego strukturę ekranu pochłaniajęcę światło, zawierajęcego polimer i składnik regulujęcy ładunek. Utrwala się materiał tworzęcy strukturę ekranu pochłaniajęcę światło i wytwarza się ponownie ładunek elektrostatyczny zasadniczo równomierny na warstwie przewodzęcej i na materiale tworzęcym strukturę ekranu pochłaniajęcę światło.

Podczas operacji utrwalania naświetla się materiał tworzęcy strukturę ekranu pochłanlajęcę światło promieniowaniem podczerwonym, przez co więżę się ten materiał z warstwę fotoprzewodzęcę.

Przed poczętkowę operację nakładania na podłoże warstwy przewodzęcej elektrycznie, wytwarza się wstępnie strukturę matrycy pochłaniajęcej światło na podłożu.

Podczas operacji utrwalania pierwszego luminoforu emitujęcego światło na warstwie fotoprzewodzęcej, więżę się termicznie luminofor z warstwę fotoprzewodzęcę.

Podczas operacji więzania termicznego naświetla się luminofor promieniowaniem podczerwonym.

Według wynalazku sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na wewnętrznej powierzchni płyty czołowej kineskopu kolorowego, polega na tym, że stosuje się jako materiał ekranu sproszkowane na sucho częstki zawierajęce polimer i składnik regulujęcy ładunek. Wprowadza się ładunek do materiału ekranu, majęcy przeciwnę polaryzację niż ładunek na nie naświetlonych obszarach warstwy fotoprzewodzęcej, przez co powoduje się bezpośrednie wywołanie. Stosuje się jako materiał tworzęcy strukturę ekranu luminoforowego, emitujęcy pierwsze światło barwne, materiał zawierajęcy sproszkowane na

161 819 sucha cząstki zawierające składnik regulujący ładunek powierzchniowy, przez CO zapewnia się ładunek a takiej samej polaryzacji jak na nie naświetlonych obszarach warstwy fotoprzewodzącej i na materiale tworzącym strukturę ekranu, pochłaniającym światło, przez CO odpycha się od niego materiał luminoforowy emitujący pierwsze światło barwne i powoduje się odwrotne wywołanie. Stosuje się jako materiały tworzące strukturę ekranu luminoforowego, emitujące drugie i trzecie światło barwne, materiały zawierające sproszkowane na sucho cząstki zawierające składnik regulujący ładunek powierzchniowy.

Zaletą wynalazku jest to, Ze zespół ekranu zapewnia wysoką rozdzielczość (do 0,1 mm szerokości liniowej uzyskiwanej przy zastosowaniu tarczy rozdzielczości), wyZStą wydajność świetlną niZ ekrany wytworzone znanymi sposobami obróbki na mokro oraz dlękStg czystość kolorów dzięki mniejszej zawartości zanieczyszczeń materiałów luminoforowych. Czasochłonność sposobu elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na sucho jest mniejsza niZ w znanych sposobach na mokro. Sposób wytwarzania na sucho nie wymaga stosowania etapów suszenia, a czułość warstwy fotoprzewodzącej jest kilkakrotnie większa niZ czułość materiałów stosowanych w sposobach na mokro. Z tego powodu czas trwanie ^eracji naświetlania w sposobie wytwarzania na sucho według wynalazku i przy utyciu ksenonowej lampy błyskowej wynosi tylko kilka milisekund. Poza tym komora do naśwleeianla nie wymaga stosowania dodatkowego chłodzenia, gdyZ dzięki krótkiemu czasowi naświetlenia wyeliminowana jest moZliwośó odkształceń cieplnych i naruszenia współosiowości. Sposób według wynalazku zapewnia większą wydajność wytwarzania zespołów ekranów luminescencyjnych 1 Jest mniej uciąZliwy dla otoczenia.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia kineskop kolorowy wykonany sposobem według wynalazku, w widoku Z góry, częściowo w przekroju podłuZnym, fig. 2 - zespół ekranu kineskopu z fig. 1, w przekroju, fig. 3a - część płyty czołowej kineskopu, z nałoZoną na niej warstwą przewodzącą i warstwą fotoprzewodzącą, fig. 3b - ładowanie warstwy fotoprzewodzącej na pycie czołowej kineskopu z fig. 3a, fig. 3c - płytę czołową kineskopu i część maski cieniowej podczas kolejnego etapu naświetlania w procesie wytwarzania ekranu, fig. 3d - płytę czołową kineskopu podczas etapu wywoływania w procesie wytwarzania ekranu, fig. 3e - częściowo ukończoną płytę czołową kineskopu podczas późniejszego etapu utrwalania w procesie wytwarzania ekranu, fig. 4 - w schemacie blokowym sposób elektrofotograficznego wytwarzania na sucho matrycy według wynalazku oraz fig. 5 - w schemacie blokowym sposób wytwarzania na sucho zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu według wynalazku.

Na figurze 1 jest przedstawiony kineskop kolorowy 10 posiadający szklaną bańkę 11 zawierającą prostokątną płytę czołową 12 i szyjkę 14 połączone poprzez część StoZkOwą 13. Część stoZkowa ma wewnętrzną powłokę przewodzącą (nie pokazaną), która tworzy Styk z zaciskiem anodowym 16 i która dochodzi do szyjki 14. Płyta czołowa 12 składa 9lę z części czołowej czyli podłoZa 18 i obwodowego kołnierza czyli ścianki bocznej 20, która jest przyspawana da części stoZkowej 14 przy pomocy spoiny szklanej 21. Trójkolorowy luminoforowy ekran 22 jest nałoZony na wewnętrzną powierzchnię płyty czołowej 18. Ekfan 22, pokazany na fig. 2, jest korzystnie ekranem liniowym, który stanowi wiele elementów ekranu w postaci pasków luminoforowych R, G i B emitujących światło o jednej barwie: czerwonej, Zielonej lub niebieskiej oraz uporządkowanych w grupy trzech pasków czyli triady dla trzech kolorów, w porządku cyklicznym tak, Ze oś podłuZna pasków luminoforowych jest zwykle prostopadła óo płaszczyzny, w której są wytwarzane wiązki elektronów. W normalnym połoZeniu roboczym kineskopu paski luminoforowe rozciągają się w kierunku pionowym. Korzystne jest, gdy paski luminoforowe są oddzielone od siebie materiałem 23 matrycy pochłaniającej światło.

W rozwiązaniu odmiennym ekran moZe być ekranem mozaikowym. Na cały ekran 22 Jest ułożona cienka warstwa przewodząca 24, korzystnie z aluminium, umożliwiająca równomierny

161 819 rozkład potencjału na ekranie oraz odbicie światła emitowanego przez elementy luminoforowe poprzez płytę czołową 18. Ekran 22 i pokrywająca go warstwa 24 stanowi zespdł ekranu.

Na figurze 1 jest przedstawiona wielootworowa elektroda selekcji kolorów czyli maska cieniowa 25 zamontowana rozłącznie w określonej odległości od zespołu ekranu. Wyrzutnia elektronowa 26, oznaczona schematycznie linią przerywaną na fig. 1, jest zamontowana centralnie w szyjce 14, w celu wytwarzania i kierowania w stronę ekranu 22 trzech wiązek elektronów 28 wzdłuZ zbieżnych torów przechodzących przez otwory w masce 29. Wyrzutnia elektronowa 26 może stanowić, na przykład dwupotencjałową wyrzutnię elektronową znanego typu lub inną dowolną wyrzutnię*.

Kineskop 10 jest wyposażony w zewnętrzny magnetyczny zespół odchylający 30, umieszczony w obszarze połączenia części stożkowej z szyjką. Po zasileniu zespół odchylający 30 wytwarza pole magnetyczne oddziałujące na trzy wiązki elektronów 28 tak, że te wiązki wybierają w kierunku poziomym i pionowym prostokątną osnowę obrazu telewizyjnego na ekranie. Początkowa płaszczyzna odchylania (przy odchyleniu zerowym) jest oznaczona na fig. 1 linią P-P przechodzącą przez środek zespołu odchylającego 30. Ola uproszczenia nie podano na rysunku rzeczywistych krzywizn torów odchylania wiązek w obszarze odchylania.

Ekran 22 jest wytworzony sposobem elektrofotograficznym według wynalazku, który jest schematycznie przedstawiony na fig. 3a - 3e oraz na schematach blokowych na fig. 4 i fig. 5. Najpierw płyta czołowa 12 jest przemywana roztworem ługu sodowego, płukana w wodzie, trawiona w buforowym kwasie fluorowodorowym i ponownie płukana w wodzie. Potem wewnętrzna powierzchnia płyty czołowej 18 jest pokrywana warstwą przewodzącą 32 prąd elektryczny, która służy jako elektroda dla nałożonej na nią warstwy fotoprzewodzącej 34. Warstwa przewodząca 32 może być wytworzona z przewodnika nieorganicznego, na przykład z tlenku cyny lub tlenku indu lub z mieszaniny tlenków cyny i indu albo może być wytworzona z odparowywalnej organicznej substancji przewodzącej, na przykład z polielektrolitu’ znanego w handlu jako polibren (polimetobromek 1,5 dwumeto-1,5-dwuazaundekametylenu, bromek heksadwumetryny) lub innej czwartorzędowej soli amonowej. Polibren, produkowany przez Aldnch Chemical Co., Milwaukee, Wl. można zastosować do nakładania na wewnętrzną powierzchnię płyty czołowej 18 w postaci roztworu wodnego zawierającego około 10H (w stosunku wagowym) propanolu i około 10% (w stosunku wagowym) rozpuszczalnego w wodzie polimeru poprawiającego przyczepność, na przykład polialkoholu winylowego kwasu poliakrylowego, różnych poliamid i podobnych związków. Preparat przewodzący zostaje nałożony na płytę czołową 18 np. w wyniku wirowania, oraz wysuszony, przez co uzyskuje się warstwę o grubości około 1 do 2 mikrometra i rezystywności β

powierzchniowej mniejszej niż około 10^D omów na jednostkę powierzchni.

Na warstwę przeuodzącą 32 jest nakładana warstwa fotoprzewodząca 23 wykonana z odparowywalnego organicznego materiału polimerowego, właściwego pigmentu fotoprzewodzącego i rozpuszczalnika. jako materiał polimerowy można korzystnie stosować polimer organiczny, na przykład poilwinylokarbazol lub monomer organiczny, na przykład n-etylokarbazol, n-winylokarbazol lub czterofenylobutatrien rozpuszczony w spoiwie polimerowym, na przykład w polimetylometakrylanie lub węglanie polipropylenowym.

Składnikiem pigmentowym może być dowolny pigment fotoprzewodzący, który jest rozpuszczalny w stosowanych rozpuszczalnikach, nie ulega rozkładowi w warunakch procesu i jest czuły na światło o długości fali w zakresie od około 400 nanometrów do około 700 nanometrów. Właściwymi pigmentami są fiolet metylowy, błękit chlorydynowy, rodamina EG i podobne. Zawartość pigmentu w mieszaninie fotoprzewodzącej wynosi zwykle od około 0,1 do 0,4% (w stosunku wagowym). Jako rozpuszczalnik mieszaniny fotoprzewodzącej stosuje się rozpuszczalnik organiczny, na przykład chlorobenzen lub cyklopentanon i podobne rozpuszczalniki, które powinny wprowadzać możliwie jak najmniejsze zanieczyszczenie pomiędzy warstwami 32 i

161 819

34. Mieszaninę fotoprzewodzącą nakłada się zwykle na warstwę przewodzącą 32 w wyniku wirowania, a następnie suszy się w celu wytworzenia warstwy o grubości od około 2 mikrometrów do około 6 mikrometrów.

Według wynalazku warstwa fotoprzewodzęca 34 nałożona na warstwę przewodzęcę 32 zostaje naładowana w warunkach ciemni przy użyciu urzędzenla 36 do wywoływania dodatniego wyładowania koronowego, które Jest przedstawione schematycznie ra fig. Jb i które przsuwa się nad warstwą 34, ładując ją do potencjału w zakresie od +200 V do +700 V, korzystnie od +200 V do +400 V. Przed płytę czołową 12 zostaje wstawiona maska cieniowa 23, przez którą jest naświetlana dodatnio naładowana warstwa fotoprzewodzęca przy pomocy światła z ksenonowej lampy błyskowej 38 umieszczonej w komorze, która Jest reprezentowana na fig. 3c przez soczewkę 40. Po każdym naświetleniu przesuwa się lampę do innego położenia w celu powielenia kąta padania wiązek elektronów z wyrzutni elektronowej. Wymagane Jest trzykrotne naświetlanie przy ustawieniu lampy w trzech różnych położeniach, żeby rozładować te obszary fotoprzewodnika, na które będą następnie nałożone elementy luminoforowe emitujące światło, tworzące strukturę ekranu. Po etapie naświetlania maskę cieniową 23 usuwa się z płyty czołowej 12 i płytę czołową 12 umieszcza się w pierwszym wywoływaczu 42 (fig. 3d) zawierającym właściwie spreparowane, proszkowane na sucho cząstki materiału pochłaniającego światło, tworzącego czarną matrycę ekranu oraz poddawane znanej obróbce powierzchniowej, izolacyjne kulki nośne (nie pokazane na rysunku), których średnica wynosi od około 100 do 300 mikrometrów i które przekazują ładunek tryboelektryczny cząstkom materiału czarnej matrycy.

Właściwe na czarną matrycę materiały zawierają zwykle czarne pigmenty, które są stabilne w warunkach obróbki kineskopów, mianowicie w temperaturze rzędu 430*C. Czarne pigmenty, właściwe do stosowania w procesie wytwarzania materiałów matrycy, obejmują: tlenek żelazowo-manganowy (Bayferro Black 303T firmy Mobay Chemical Corp., Pittsburg, PA), tlenek żelazowo-kobaltowy, siarczek cynkowo-żelazowy i sadzę izolacyjną. Materiał na czarną matrycę jest przygotowywany przez stopienie i zmieszanie pigmentu, polimeru i właściwego składnika regulującego ładunek tryboelektryczny przekazywany materiałowi matrycy. Materiał jest rozdrabniany aż do uzyskana cząstek o średnicy około 3 mikrometrów. Polimer zostaje wybrany z grupy obejmującej butyloakrylan, kopolimer styreno-butyloakrylanu, kopolimer metylometakrylano-butylometakrylanu, polialkohol winylowy, poliester(poll [-1,4-cykloheksanoduukarboksylano-tereftelano-1,4-oksybenzoesan polietylenowy j) oraz poliamidy (Union Camp. Co., Unirez 2203, 2209, 221Θ, 134Θ). Oo regulowania ładunków ujemnych na cząstkach materiału matrycy mogą byó stosowane właściwe składniki, obejmujące kwasy organiczne, na przykład kwas naftalenosulfonowy, bis-benzenosulfonamid lub kwas p-toluenosulfonowy oraz barwniki i pigmenty, na przykład chromokompleksy l-fenyloazo-2-naftole.

Materiał na czarną matrycę i poddane obróbce powierzchniowej kulki nośne, pokryte cienką powłoką składnika regulującego ładunek, są mieszane w wywoływaczu 42, stosując około 1 do 2\ (w stosunku wagowym) materiału czarnej matrycy. Materiały zostają tak zmieszane, że bardzo rozdrobnione cząstki materiału matrycy stykają się i są ładowane ujemnie przez kulki nośne. Naładowane ujemnie cząstki materiału matrycy są usuwane z wywoływacza 42 i przyciągane do naładowanego dodatnio nie naświetlonego obszaru warstwy fotoprzewodzącej 34, w celu bezpośredniego wywołania tego obszaru. Następnie jest wykorzystywane promieniowanie podczerwone do utrwalenia materiału matrycy przez stopienie lub termiczne związanie składnika polimerowego materiału matrycy z warstwą fotoprzewodzącą, aby utworzyć matrycę 23 (patrz fig. 2 i fig. 3e).

Warstwa fotoprzewodząca 34 z matrycą 23 zostaje ponownie naładowana równomiernie do potencjału dodatniego, wynoszącego od około 200 V do 400 V, w celu nałożenia pierwszego z trzech sproszkowanych na sucho materiałów emitujących światło o określonych barwach i β

161 819 tworzących elementy luminoforowe ekranu. Maska cieniowa 25 jest ponownie wprowadzana przed płytę czołową 12, po czym selektywne obszary warstwy fotoprzewodzącej 34, odpowiadające miejscom osadzania materiału luminoforowego, emitującego światło zielone, są naświetlane światłem widzialnym promieniowanym przez źródło umieszczone w pierwszym położeniu, co powoduje selektywne rozładowanie naświetlonych obszarów. Umieszczenie źródła światła w pierwszym położeniu powoduje, że kąt zbieżności promieni świetlnych jest zbliżony do kąta zbieżności wiązki elektronów pobudzających luminofor światła zielonego. Następnie maskę cieniową 25 usuwa się z płyty czołowej 12 i płytę czołową 12 przenosi się do drugiego wywoływacza 42, zawierającego właściwie spreparowane sproszkowane na sucho cząstki materiału luminoforowego światła zielonego. Cząstki luminoforu są poddawane obróbce powierzchniowej przez powlekanie ich warstwą materiału regulującego ładunek.

Jednym z korzystnych materiałów na powłokę jest żelatyna lub podobny materiał polimerowy. Żelatyna otacza cząstki luminoforu i zapewnia funkcjonalną grupę amidową, która pod względem tryboelektrycznym jest dodatnia, gdy jest zmieszana z kulkami nośnymi poddanymi obróbce przez organiczne fluorokrzemiany. W drugim wywoływaczu 42 miesza się 1000 gramów poddanych obróbce powierzchniowej kulek nośnych z 15 do 25 gramami poddanych obróbce powierzchniowej cząstek luminoforu.

Naładowane dodatnio cząstki luminoforu światła zielonego są usuwane z wywoływacza, odpychane przez naładowane dodatnio obszary warstwy fotoprzewodzącej 34 i matrycy 23 oraz nakładane na rozładowanych, naświetlonych obszarach warstwy fotoprzewodzącej w procesie znanym jako wywoływanie odwracalne. Osadzone cząstki luminoforu światła zielonego są utrwalane na warstwie fotoprzewodzącej.

Warstwa fotoprzewodząca 34, matryca 23 i warstwa luminoforu światła zielonego zostają ponownie naładowane równomiernie do potencjału dodatniego, wynoszącego od około 200 V do 400 V, w celu nałożenia materiału tworzącego na ekranie strukturę luminoforu·emitującego światło niebieskie. Maska cieniowa 25 jest ponownie wprowadzona przed płytę czołową 12, po czym selektywne obszary warstwy fotoprzewodzącej 34 są poddawane działaniu światła widzialnego emitowanego przez źródło światła umieszczone w drugim położeniu, które zapewnia właściwy kąt zbieżności wiązki elektronów pobudzającej luminofor światła niebieskiego, co powoduje selektywne rozładowanie naświetlonych obszarów. Następnie maskę cieniową 25 usuwa się z płyty czołowej 12 i płytę czołową 12 przenosi się do trzeciego wywoływacza 42, zawierającego właściwie spreparowane, sproszkowane na sucho cząstki materiału luminoforowego światła niebieskiego. Cząstki luminoforu są poddawane obróbce powierzchniowej, jak opisano powyżej, przez właściwy materiał regulujący ładunek, na przykład żelatynę, która powoduje, że cząstki luminoforu uzyskują ładunek dodatni po ich zmieszaniu, jak opisano powyżej, z właściwie spreparowanymi, poddanymi obróbce powierzchniowej kulkami nośnymi. Naładowane dodatnio tryboelektrycznie, sproszkowane na sucho cząstki luminoforu światła niebieskiego są usuwane z trzeciego wywoływacza 42, odpychane przez naładowane dodatnio obszary warstwy fotoprzewodzącej 34, matrycy 23 i materiału luminoforu światła zielonego oraz osadzane na rozładowanyyη, naświetlonych obszarach warstwy fotoprzewodzącej. Osadzone cząstki luminoforu emitującego światło niebieskie są utrwalane, jak opisano poniżej, na warstwie fotoprzewodzącej .

Proces ładowania, naświetlania, wywoływania i utrwalania jest powtarzany ponownie dla nałożenia sproszkowanych na sucho, poddanych obróbce powierzchniowej cząstek luminoforu emitującego światło czerwone. Naświetlanie ze źródła światła widzialnego dla selektywnego rozładowania naładowanych dodatnio obszarów warstwy fotoprzewodzącej 34, następuje z trzeciego położenia, które zapewnia właściwy kąt zbieżności wiązki elektronów pobudzającej luminofor światła czerwonego. Naładowane dodatnio tryboelektrycznie, sproszkowane na sucho

161 819 cząstki luminoforu emitującego światło czerwone są mieszane z właściwą ilością poddanych obróbce powierzchniowej kulek nośnych i są usuwane z czwartego wywoływacza 42, odpychane przez naładowane dodatnio obszary wcześniej osadzonych materiałów, tworzących strukturę ekranu oraz osadzane na rozładowanych obszarach warstwy fotoprzewodzącej 34.

Luminofory są utrwalane przez naświetlenie promieniowaniem podczerwonym każdego kolejno osadzonego materiału luminoforowego emitującego określone światło, co powoduje stopienie się lub termiczne związanie luminoforu z warstwą fotoprzewodzącą. Następnie po utrwaleniu materiału luminoforowego emitującego światło czerwone, całą powierzchnię ekranu pokrywa się warstwą lakieru metodą rozpylania, a na warstwę lakieru nakłada się metodą naparowania cienką warstwę aluminium.

Płyta czołowa 12 jest poddawana wygrzewaniu w atmosferze powietrza w temperaturze 425* przez około 30 minut, w celu usunięcia odparowywalnych składników ekranu, zawierającego warstwę przewodzącą 12, warstwę fotoprzewodzącą 34 i rozpuszczalniki wchodzące w skład materiałów ekranu 1 w skład lakieru.

W innym przykładzie wykonania wynalazku warstwa fotoprzewodzącą mole byó przystosowana do ładowania ujemnego i potem wywoływana przy użyciu naładowanego dodatnio, sproszkowanego na sucho materiału czarnej matrycy. Cząstki luminoforu mogą byó także przystosowane do ładowania ujemnego.

Sposób według wynalazku znajduje zastosowanie przy wytwarzaniu luminoforów ekranu również gdy matryca została wykonana znanym sposobem.

161 819

Fig. 5

16-19 20 21 22 23

161 819

Fig. 4

25-26 ^Fl9-^io mWW?

>2. M J> b XX

161 Θ19

F/g.36 J(M2H /s-⁷ β ^Γ'»³· %!%<

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na podłożu, zwłaszcza na wewnętrznej powierzchni płyty czołowej kineskopu kolorowego, w którym nakłada się na podłoże warstwę przewodzęcę elektrycznie, nakłada się na tę warstwę przewodzącą warstwę fotoprzewodzącą, wytwarza się ładunek elektrostatyczny na warstwie foto przewodzącej, naświetla się wybrane obszary warstwy fotoprzewodzącej światłem widzialnym, przez co oddziaływuje się na ładunek na tej powierzchni, tworzy się zespół ekranu z elementami luminoforu emitującymi światło, znamienny tym, że stosuje się jako materiał ekranu sproszkowane na sucho cząstki posiadające co najmniej jeden składnik regulujący ładunek powierzchniowy, przez co reguluje się ich ładunek tryboelektryczny.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po pierwszej operacji naświetlania wybranych obszarów warstwy fotoprzewodzącej poddaje się wywołaniu nie naświetlone obszary warstwy fotoprzewodzącej przy pomocy naładowanych tryboelektrycznie, sproszkowanych na sucho cząstek materiału tworzącego strukturę ekranu pochłaniającą światło, zawierającego polimer i składnik regulujący ładunek, utrwala się materiał tworzący strukturę ekranu pochłaniającą światło i wytwarza się ponownie ładunek elektrostatyczny zasadniczo równomierny na warstwie przewodzącej i na materiale tworzącym strukturę ekranu pochłaniającą światło.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że podczas operacji utrwalania naświetla się materiał tworzący strukturę ekranu pochłaniającą światło promieniowaniem podczerwonym, przez co wiąże się ten materiał z warstwą fotoprzewodzącą.

A. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przed początkową operacją nakładania na podłoże warstwy przewodzącej elektrycznie, wytwarza się wstępnie strukturę matrycy pochłaniającej światło na podłożu.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas operacji utrwalania pierwszego luminoforu emitującego światło na warstwie fotoprzewodzącej, wiąże się termicznie luminofor z warstwą fotoprzewodzącą.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że podczas operacji wiązania termicznego naświetla się luminofor promieniowaniem podczerwonym.
7. Sposób elektrofotograficznego wytwarzania zespołu ekranu luminescencyjnego kineskopu na wewnętrznej powierzchni płyty czołowej kineskopu kolorowego, w którym nakłada się na powierzchnię wewnętrzną płyty czołowej odparowywalną warstwę przewodzącą elektrycznie, nakłada się na tę warstwę przewodzącą odparowywalną warstwę fotoprzewodzącą zawierającą pigment czuły na światło widzialne, przy czym pigment wybiera się z grupy obejmującej fiolet metylowy, błękit chlorydynowy i rodaminę EG, wytwarza się zasadniczo równomierny ładunek elektrostatyczny na warstwie fotoprzewodzącej, naświetla się poprzez maskę wybrane obszary warstwy fotoprzewodzącej światłem widzialnym z lampy błyskowej, przez co oddziaływuje się na ładunek na warstwie fotoprzewodzącej, poddaje się wywołaniu nie naświetlone obszary warstwy fotoprzewodzącej przy pomocy naładowanego tryboelektrycznie materiału tworzącego strukturę ekranu pochłaniającą światło, utrwala się materiał tworzący strukturę ekranu przez związanie termiczne materiału tworzącego strukturę ekranu z warstwą fotoprzewodzącą, wytwarza się ponownie zasadniczo jednorodny ładunek elektrostatyczny na warstwie fotoprzewodzącej i na materiale tworzącym strukturę ekranu, naświetla się poprzez maskę pierwsze części wybranych obszarów warstwy fotoprzewodzącej światłem widzialnym z lampy błyskowej, przez co oddziaływuje się na ładunek na warstwie fotoprzewodzącej, poddaje się wywołaniu pierwsze części wybranych obszarów warstwy fotoprzewodzącej przy pomocy naładowanego tryboelektrycznie materiału tworzącego strukturę ekranu luminoforowego, emitującego

161 019 pierwsze światło barwne, utrwala się luminofor emitujący pierwsze światło barwne do pierwszych części wybranych obszarów warstwy fotoprzewodzącej, powtarza się ostatnio wymienione operacje wytwarzania ładunku, naświetlania, wywołania i utrwalania kolejno dla naładowanych materiałów tworzących strukturę ekranu luminoforowego, emitujących drugie i trzecie światło barwne, przez co tworzy się ekran luminescencyjny zawierający elementy obrazowe w triadach luminoforów emitujących światło barwne, pokrywa się warstwą aluminium ekran luminescencyjny oraz wygrzewa się płytę czołową, przez co usuwa się odparowywalne składniki z ekranu i tworzy się zespół ekranu luminescencyjnego, znamienny tym, 2e stosuje się jako materiał ekranu sproszkowane na sucho cząstki zawierające polimer i składnik regulujący ładunek, wprowadza się ładunek do materiału ekranu, mający przeciwną polaryzację niz ładunek na nie naświetlonych obszarach warstwy fotoprzewodzącej, przez co powoduje się bezpośrednie wywołanie, stosuje się jako materiał tworzący strukturę ekranu luminoforowego, emitujący pierwsze światło barwne, materiał zawierający sproszkowane na sucho cząstki zawierające składnik regulujący ładunek powierzchniowy, przez co zapewnia się ładunek o takiej samej polaryzacji jak na nie naświetlonych obszarach warstwy fotoprzewodzącej i na materiale tworzącym strukturę ekranu, pochłaniającym światło, przez co odpycha się od niego materiał luminoforowy emitujący pierwsze światło barwne, przez co powoduje się odwrotne wywołanie oraz stosuje się jako materiały tworzące strukturę ekranu luminoforowego, emitujące drugie i trzecie światło barwne, materiały zawierające sproszkowane na sucho cząstki zawierające składnik regulujący ładunek powierzchniowy.

««·