PL104367B1 - Sposob wytwarzania pochodnych 2-aminoindanu - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia pochodnych 2-aminoindanu o ogólnym wzorze 1, w którym n ma wartosc liczbowa 2, 3 lub 4, przy czym grupa -(CH2)n — ma budowe lancucha prostego lub rozgalezionego, Ri oznacza atom wo¬ doru, grupe, alkilowa lub hydroksyalkilowa o 1—3 atomach wegla lub grupe alkenylowa lub alkiny- lowa o 2—3 atomach wegla, R2 oznacza grupe al¬ kilowa lub hydroksyalkilowa o 1—3 atomach wegla lub grupe alkenylowa lub alkinylowa o 2—3 ato¬ mach wegla, przy czym Ri i R2 moga byc takie same lub rózne i razem z atomem azotu, z którym sa polaczone, moga tworzyc grupe heterocykliczna zawierajaca azot, R8 oznacza atom wodoru lub podstawnik taki jak atom chloru, grupa wodoro¬ tlenowa, trójfluorometylowa lub nizsza grupa al¬ kilowa, usytuowany w polozeniu orto-, meta- lub para- grupy fenylowej, a R4 oznacza atom wodoru, grupe alkoksylowa o 1—3 atomach wegla lub dwu- alkiloaminowa, jak równiez soli addycyjnych z kwasami pochodnych 2-aminoindanu o wzorze 1.

Jest rzecza znana, ze zwiazki o wzorze 1 maja interesujace wlasciwosci nasercowo-antyarytmicz- ne.

Znany jest równiez sposób wytwarzania zwiaz¬ ków o wzorze 1, w którym N-fenylo-2-aminoindan b wzorze 2, w którym R8 i R4 maja wyzej podane znaczenie, poddaje sie reakcji z amidkiem sodu (NaNH2) i chlorowcowana amina o wzorze 3, w którym n, Ri i R2 maja wyzej podane znacze¬ nie.

W znanym tym sposobie N-fenylo-2-aminoindan 0 wzorze 2 oraz chlorowcowana amine o wzorze 3 stosuje sie w postaci wolnych zasad.

Tak wiec w stosowanych procesach wytwarza¬ nia N-fenylo-aminoindanów o wzorze 2, te N-fe- nylo-aminoindany uzyskuje sie jako sól addycyjna z kwasem takim jak kwas chlorowodorowy, tj. ja¬ ko chlorowodorki tych N-fenylo-aminoindanów.

Fodobnie chlorowcowana amina o wzorze 3 na rynku osiagalna jest w postaci soli addycyjnej z kwasem, na przyklad jako chlorowodorek, po¬ niewaz te chlorowcowane aminy sa nietrwale 1 z tego wzgledu musza byc natychmiast przetwa¬ rzane po ich wytworzeniu.

Wspomniane wyzej znane procesy w celu wy¬ tworzenia zwiazków o wzorze 1 wymagaja szere¬ gu wstepnych zabiegów w celu uwolnienia z soli (chlorowodorków), w których sa zawarte, N-feny- Lo-aminoindanów o wzorze 2 i chlorowcowanych amin o wzorze 3.

W znanych sposobach, w celu przeksztalcenia tych soli w wolne zasady, konieczne jest poddanie tych soli (chlorowodorków) reakcji ze stezonym NH4OH w obecnosci benzenu, po czym dekantuje sie wolna zasade zawarta w benzenie, a miesza¬ nine ponownie ekstrahuje sie benzenem i roztwór benzenowy suszy sie.

Do przeprowadzenia tych reakcji potrzebna jest 104 3673 specjalna aparatura, jak tez dlugi czas na operacje dekantacji i suszenia, prowadzacych do wydziele¬ nia wolnych zasad z roztworów organicznych (przewaznie benzenowych), w których sa zawarte.

Nieoczekiwanie stwierdzono, ze mozna uniknac dlugich i uciazliwych operacji dehydrochlorynacji chlorowodorków N-fehylo-aminoindanów o wzo¬ rze 2 i chlorowcowanych amin o wzorze 3 przez zastosowanie okreslonego nadmiaru amidku sodu.

Wynalazek bazuje na tym nieoczekiwanym od¬ kryciu, a sposób wediug wynalazku ma nastepu¬ jace zalety: a) zasadnicze oszczednosci na aparaturze do wy¬ twarzania zwiazków o wzorze 1, przy wytwarza¬ niu których nowym sposobem wedlug wynalazku oszczedza sie co najmniej na czterech zbiornikach ze stali nierdzewnej lub emaliowanych, jak tez na orurowaniu ich rurami szklanymi lub ze stali nierdzewnej, b) zasadnicze oszczednosci w pracy, jako ze na wytworzenie okolo 80 kg zwiazku o wzorze 1 osz¬ czedza sie co najmniej 20 godzin pracy, c) zasadnicze oszczednosci na odczynnikach al¬ kalicznych i rozpuszczalnikach niezbednych do wy¬ tworzenia wolnych zasad z ich soli addycyjnych.

Ponadto nalezy podkreslic, ze sposoby znane i stosowane do N-alkilowania amin wykorzystuja reakcje soli sodowej aminy z pochodna o wzorze R-X, w którym R jest rodnikiem organicznym, a X oznacza atom chlorowca, o czym mowa mie¬ dzy innymi w opisach patentowych Stanów Zjed¬ noczonych AP Nr 3 075 967, 2 947 747, 2 945 855, 2 976 286 i 3 074 931, opisie patentowym Wielkiej Brytanii Nr 872 802 i opisie patentowym Francji Nr 1 169 518.

Z powyzszych referencji wynika, ze N-alkilowa- nie przebiega przy stosowaniu reagenta N-alkilu- j^cego o wzorze R-X w postaci wolnej zasady i ze sól sodowa aminy tworzy sie równiez z wolnej aminy poddawanej alkilowdalftr, niezaleznie od czynnika stosowanego do wytwarzania soli (NaOH, CH,ONa, C2H5ONa, NaNH* itp.).

W przeciwienstwie do wszelkich przewidywan tworzenie sie soli aminy w sposobie wedlug wy¬ nalazku moze przebiegac jedynie przy uzyciu amid¬ ku sodu.

Dla fachowca nie bylo to rzecza oczywista, aby mozliwe bylo bezposrednie alkilowanie aminy (N- lenylo-aminoindanu) w postaci jej chlorowodorku przy pomocy chlorowcowanej aminy ("wzór 3) *w obecnosci amidku sodu. Nalezy zaznaczyc w tym -miejscu, ze zastosowanie amidku sodu nie moze wywolac uwolnienia zasady z chlorowodorku chlo¬ rowcowanej aminy, poniewaz ami&ek sodu nie reaguje z chlorowodorkiem chlorowcowanej aminy, nawet jezeli roztwór organiczny chlorowodorku chlorowcowanej aminy dlugo ogrfcewatc z amidkiem sodu w warunkach wrzenia pod chlodnica zwrotna.

N-aminoalkilo^N-fenylo--2^ammóindan o Wzorze 1 wyt^aTza sie przez poddanie reakcji N-fenylo-2- aminoindanu o wzorze 2, w którym R8 i R4 maja wyzej podane znaczenie, z fimidkiem sodu i chlo¬ rowcowana amina o wzorze 3, w którym Ri i R2 maja wyzej podane znaczenie, przy czym wedlug wynalazku mieszanine benzenu i toluenu- z amid- 367 4 kiem sodu, ogrzewana w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna, poddaje sie reakcji z N- fenylo-2-aminoindanem o wzorze 2, mozliwie w po¬ staci chlorowodorku, a po zakonczeniu wydziela- nia sie amoniaku utrzymujac temperature wrzenia pod chlodnica zwrotna, dodaje sie chlorowcowana amine o wzorze 3 w postaci jej chlorowodorku w stosunku co najmniej 1 mola chlorowcowanej aminy na kazdy mol N-fenylo-2-aminoindanu, przy czym molowa ilosc amidku sodu jest co naj¬ mniej równa sumie molowej ilosci chlorowodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3 i molowej ilos¬ ci N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2, albo pod¬ wójnej ilosci molowej zastosowanego chlorowodor- >:u N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2.

Pierwszy wariant sposobu wedlug wynalazku po¬ lega na zastosowaniu N-fenylo-2-indanu o wzorze 2 w postaci wolnej zasady^a chlorowcowanej ami¬ ny o wzorze 3 w postaci jej chlorowodorku, przy czym amidek sodu stosuje sie w ilosci co naj¬ mniej równej molowej ilosci N-fenylo-2-aminoin- danu o wzorze 2 i molowej ilosci chlorowodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3.

Drugi wariant sposobu wedlug wynalazku pole- ga na zastosowaniu chlorowodorku N-fenylo-2-ami- noindanu i chlorowodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3, przy czym amidek sodu stosuje sie w ilosci co najmniej równej sumie podwójnej ilos¬ ci molowej chlorowodorku N-fenylo-2-aminoinda- nu o wzorze 2 i ilosci molowej chlorowodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3.

Korzystne jest stosowanie okolo 15% nadmiaru chlorowcowanej aminy o wzorze 3 w stosunku do zastosowanego N-fenylo-2-aminoindanu lub chlo- rowodorku N-fenylo-2-aminoindanu.

W pierwszej wersji proces, prowadzony sposo¬ bem wedlug wynalazku, przebiega wedlug reakcji przedstawionych schematycznie nastepujaco: ehemat 1. 40 1. AH+Na*NH2^ANa+NH8t 2. ANa+BCl-HCWAH+NaCl+BCl 3. AH+NaNH2^ANa+NH8t 4. ANa +BCWwzór 1+NaCl 45 Sumarycznie AH+BC1 • HC1 +2NaNH2-*wzór 1 + + 2NaCl+ 2NH8t* W schemacie powyzszym symbol A oznacza rod¬ nik o wzorze 4, a BC1 oznacza chlorowcowana za¬ sade o wzorze 3. 50 Jak widac z reakcji przedstawionych w Sche- . macie 1, w których jako materialy wyjsciowe uzy¬ to N-fenylo-2-aminoindain o wzorze 2, przedstawio¬ ny symbolem AH, chlorowodorek chlorowcowanej aminy o wzorze 3, przedstawiony symbolem BC1 • 55 • HC1 i amidek sodu (NaNH2), przy czym ilosc amrclku sodu wynosi co najmniej 2 mole na je- ^den mol AH i jeden mol BC1 • HC1. Ten amidek sodu sluzy nie tylko do wytworzenia soli sodowej N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2 (ANa), lecz 60 równiez do wytwarzania wolnej chlorowcowanej -aminy o wzorze 3 z jej chlorowodorku.

W drugiej wersji proces prowadzony sposobem wedlug wynalazku N-fenylo-2-aminoindan o wzo¬ rze 2 stosuje sie w postaci chlorowodorku. W ta- «5 kim przypadku proces przebiega wedlug reakcji104 367 6 przedstawionych na Schemacie 2, w którym A i BC1 maja wyzej podane znaczenie.

Schemat 2. 1. AN-HCl+NaNH2-*AH+NaCl+NH,t 2. -AJr^NaNfV*ANa+NH,t 5 3. ANa+BCl-HCWAH+NaCl+BCl 4. AN+NaNHf-+ANa^NH8t . A&a+NCWwzór 1+NaCl Sumarycznie: AH • HCl+BCl -HCl+3NaNH2^wzór l+3NaCl-3NH,t 10 Jak Widac z reakcji przedstawionych w Sche¬ macie 2 Jako material wyjsciowy zastosowano chlo¬ rowodorek N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2 Oznaczony symbolem AH • HC1, chlorowodorek chlorowcowanej aminy o Wzorze 3, oznaczony sym- 15 bólem BO • H<5l i amidek sodu (NaNH2), którego ilosc wytiofci 3 lftole ha jeden mol AH . HC1 i je¬ den mol BC1 • HGL Uzyty tu aniidek sodu nie sluzy wylacznie do wytworaenta soli sodowej N-fenylo-2-aminoindanu so o wzorze i (ANa), lecz równiez do uwolnienia N- fenylo-2-aminoihdanu z jego chlorowodorku i chlo¬ rowcowanej aminy o wzorze 3 (BC1) z jego chlo¬ rowodorku (BCl * ttCl).

W przypadku stosoWfcnia reagentów o Wzorze 2 25 i o wzorze 3 w postaci chlorowodorków, dodaje sie je do srodowiska reakcyjnego, zawierajacego amidek sotu jako roztwór w rozpuszczalniku or¬ ganicznym takini jak benzen czy toluen.

Reakcja przebiega W temperaturze wrzenia poi 30 cModnftja zwrotna pod oslona azotu, a po jej za¬ konczeniu mieefcamne reakcyjna chlodzi sie i za^ daje woda W celu wyekstrahowania chlorku sodu, po czym mozna wytwarzac w znany sposób sól addycyjna wytworzonego zwiazku o Wzorze 1 35 z ktoasem takim jak chlorowodór.

Szczególy sposobu wedlug wynalazku Wynikaja z przedstawionych ponizej przykladów.

Przyklad I. Wytwarzanie chlorowodorku N- fenylo-N-dwuetyloarnino-propylo-^-aminoitidanu «o (wzór 1, w którym: n=3, R!=Rf=—C2HB, Ri=H, Do reaktora zaladowano 82,5 kg (336 moli) chlo¬ rowodorku N-fenylo-2^mimoindanu, 75 litrów ste¬ zonego roztworu amoniaku, 75 litrów wody i 126 *5 litrów toluenu. Calosc poddano mieszaniu, przy czym obserwuje sie, ze N-fenylo-2-aminoindan stopniowo przechodzi do fazy toluenowej. Po dwu¬ krotnej ekstrakcji porcjami 50 litrów toluenu, frakcje tóluenoWe poAczóno,. osuszono nad siar- 50 czancfm magnezu i przesaczono. W ten sposób wy¬ tworzono tóTuenbWy fóztwór wolnej zasady (N- tenylo-2-aniihóindahU).

Nastepnie w emaliowanym stalowym reaktorze 39 kg (lt)0& moli) sproszkowanego amidku sodu za- 55 liano ItH) litrafni toltienu. ZaWattosc reaktora mie¬ szano przy pomocy mieszadla mechanicznego i ogrzewano do temperatury wrzenia pod chlod¬ nica zwrotna w struThieniu azotu, zabezpieczajac przed Wilgocia. Do reaktora dodawano powoli to- 80 luehóWy roztwór N-fenylo-2-aminoindanu. Po kaz- dytti dodahiu tego roztworu Wytwarza sie amo¬ niak, którego Wydzieranie tnoze byc kontrolowane przez zastosowanie na przyklad belkótki parafi¬ nowej. • Po dodaniu calej ilosci roztworu N-fenylo-2-ami- noindanu do reaktora, porcjami dodawano 72 kg (386,4 moli, nadmiar 15^/c) chlorowodorku Y-chloro- propylo-dwuetyloaminy (wzór 3, n=3, R^Rt— =C£Is), chroniac przed dostepem wilgoci.

Mieszanine reakcyjna utrzymywano w tempera¬ turze wrzenia pod chlodnica zwrotna w ciagu 3— 4 godzin, kontrolujac droge chromatografii cien¬ kowarstwowej dokladny przebieg reakcji.

Po zakonczeniu przebiegu reakcji mieszanine schlodzono i dodano 200 litrów wody. Po wymie¬ szaniu, wodna warstwe przemywajaca usunieto i dodano 125 litrów stezonego roztworu kwasu sol¬ nego i 275 litrów wody.

Mieszanine reakcyjna ekstrahowano dwukrotnie $0 litrami 1 n roztworu kwasu solnego, po czym usunieto faze toluenowa. Przy wartosci pH rów¬ nej zero wodna kwasna faze ekstrahowano maly¬ mi ilosciami dwuchlorometanu W celu usuniecia licznych zanieczyszczen do czasu, gdy nie obser¬ wowano juz zabarwienia jego roztworu. Nastepnie pH nastawiono dokladnie na wartosc 6 przez do¬ datek stezonego roztworu wodorotlenku sodu. Po ustaleniu wartosci pH, na tej wartosci wodna fa¬ ze ekstrahowano chloroformem (1 frakcja 250 litrów, 1 frakcje 100 litrów). Polaczone roatwory chloro¬ formowe polaczono, przemyto woda, osuszono, przesaczono i odparowano do sucha. Pozostalosc zadano acetonem (stosujac okolo 10 litrów tego rozpuszczalnika na 1 kilogram wytworzonego zwiazku). Acetonowy roztwór ogrzano do wrzenia pod chlodnica zwrotna do czasu rozpuszczenia su¬ chej substancji, -dodano wegla TS*/*), przesaczono i zatezono do okele-polowy objetosci.

Po ochlodzeniu solanka, krystalizowal N-fenylo- -N-dwuetyloaniinopropylo-2-aminoindan.

Wytworzone krysztaly oddzielono droga Wiro¬ wania lub droga filtrowania na nuozy i rekrysta- lizowano z acetonu tbez wegla).

Otrzymuje sie ta droga biale krysztaly o tem¬ peraturze topnienia 427—130°C (Nettler) z wydaj¬ noscia okolo 70°/o.

Przyklad II. Wytwarzanie chlorowodorku N-fenylo-N-dwuetyloamiino-propylo-8-aminoiMttenu (wzór I, w którym n-3, R1sfcRa--C2H6, R,*H, &4=H).

Do emaliowanego stalowego reaktora zaladowa¬ no 52 kg (1344 mola) sproszkowanego amidku so¬ du, który zalano 575 litrami suchego toluenu.

Calosc mieszano, ogrzewajac do temperatury wrzenia pod chlodnica zwrotna pod oslona azotu i porcjami dodano 82,5 kg (336 moli) suchego chlorowodorku N-fenylo-2-aminoindanu. Po doda¬ niu kazdej porcji tego reagentu wytwarza sie amo¬ niak, którego wydzielanie sie mozna latwo kon¬ trolowac.

Nastepnie porcjami dodano 72 kg (586,4 moli) chlorowodorku Y-chloropropylo-dwuetyloaminy, kontynuujac mieszanie i utrzymujac mieszanine w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna i pod oslona azotu. Po 3-^4 godzinach reakcja kon¬ czy sie i postepuje sie w sposób opisany W przy¬ kladzie I.

Przyklad ffl—-XXXlI. zstepujac W Sposób opisany w przykladzie I lub II, stosujac zwiazki104 367 7 8 Tablica I Przyklad | 1 1 ™ JV V , | VI 1 vir- | VIII 1 IX 1 x i XI XII XIII 1 xiv 1 xv | XVI | XVII 1 xviii 1 xix | XX 1 XXI | XXII 1 XXIII 1 xxiv | XXV. | | XXVI XXVII 1 xxviii 1 XXIX | xxx | 1 xxxi | XXXII Zwiazki o wzorze 1, w którym: n I 2 1 3 3 1 2 \ 2 \ 2 1 3 1 3 1 3 3 3 3 3 3 4 > 4 3 3 3 3 3 3- 3 3 2 3 3 3 1 3 3 | 3.

Ri 3 | CH, C,H7 | CtH6 R2 4 CH, C,H7 | C2H6 | piperydyno 1 morfolino C2H, | C2H, 1 C*H5 . C8H5 CtH5 CfH5 , C2H, ¦ C2H5 C2H5 C2H5 | C2H5 C2H5 C2HB C2H5 1 metylopiperazyna CjH5 | C2H* 1 piperazyna HOCtH4 alkil C,H, CHt | CfHf ' CtH, HOC2H4 alkil C,H7 CfH5 C2H5 C2H5 piparydyno C«H5 C,HB CH, H H H | H | H | C2Hs _C2H5 CH, C*H5 C,H7 C2H4OH | propargil 1 CH, Rs 1 H H H H H 2-C1 | 3-Cl [ 3-CH, 4-OCH, 3-CF, 4-OH 3,6-Cl H 1 H H H H F .. | H 1 H | H 1 H 1 H 3-Cl H ¦H Hv | H H | H R4 6 1 N H 1 N 1 H 1 N 1 H 1 H 1 N 1 H H H H ¦ H H H H H ! H H 1 OCH, j OC2H5 OCH, (CH,)2N (CH,)2N (C2H5)2N H H | H | H 1 OCH, sól addycyjna 1 7 1 chlorowodorek 1 dwuchloro- wodorek 1 chlorowodorek 1 chlorowodorek 1 chlorowodorek 1 chlorowodorek 1 chlorowodorek [chlorowodorek 1 chlorowodorek 1 mrówczan 1 dwuchloro- wodorek 1 chlorowodorek 1 chlorowodorek chlorowodorek chlorowodorek mrówczan chlorowodorek chlorowodorek chlorowodorek mrówczan szczawian 1 chlorowodorek 1 szczawian szczawian 1 dwuchloro- 1 wodorek chlorowodorek 1 chlorowodorek chlorowodorek 1 szczawian | chlorowodorek 1 temp. topn. °C 8 | | 150—153 175—177 | 127—129 | 229—232 | 199,5—202 | 182—184 | 158—164 | 213—215 | 179—182 105—107 | 156—158 145—146 J 138—139 | 156—158 | 124—125 | 170 | 137—138 1 138—139 107^108 | 126—127 | 138—140 | 133—134 | 140—142 | 195—197 1 146—148 | 202—204 139~*4ft9 1 154 | 123^125 1 194^198 1 139—140 o wzorze 2 i 3 w postaci ich chlorowodorków, w> tworzono zwiazki o wzorze 1, zestawione w tab¬ licy 1,. v

Claims (4)

Zastrzezenia patentowe

1. Sposób wytwarzania pochodnych 2-aminoin- danu o wzorze ogólnym 1, w którym n ma war¬ tosc liczbowa 2,v 3 lub 4, przy czym grupa, -(CH2)n -ma budowe lancucha prostego lub rozgalezio¬ nego, Ri oznacza atom wodoru,, grupe alkilowa lub hydroksyalkilowa o 1—3 atomach wegla, lub gru¬ pe alkenyIowa albo alkinylpwa o 2—3.. atomach wegla, Rj oznacza grupe alkilowa lub hydroksyal¬ kilowa o 1—3 atomach wegla lub grupe alkenyk)- w.a albo alkinylowa o 2—3 atomach wegla, przy czym Rj i R2 moga byc takie same lub rózne i ra¬ zem z atomem azotu, z którym sa polaczone moga tworzyc szescioczlonowa grupe heterocykliczna za¬ wierajaca azot, R, oznacza atom wodoru lub pod¬ stawnik taki jak atom chloru, grupa wodorotleno¬ wa, trójfluorometylowa lub nizsza grupa alkilowa, usytuowany w polozeniu* orto-, meta- lub para- grupy fenylowej, a R4 oznacza atom wodoru, grupe alkoksylowa o 1--3 atomach wegla lub grupe dwu- alkiloaminowa o 1—3 atomach wegla w grupach alkilowych, jak równiez soli addycyjnych z kwa- oo sami pochodnycl) ,2-aminoindanu o wzorze 1 na drodze reakcji N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2, w którym R, i R4 maja wyzej podane znacze- r me z amidkiem sodu (NaNH2) i chlorowcowana amina o wzorze 3, w którym n, Ri i R2 maja wy- 85 zej podane znaczenie, znamienny tym, ze miesza-9 104 367 10 nine amidku sodu i benzenu lub toluenu, ogrzana do temperatury wrzenia pod_ chlodnica zwrotna, poddaje sie reakcji z N-ienylo-2-aminoindanem o wzorze 2, w kt6rym R8 i R4 maja wyzej poda¬ ne znaczenie, mozliwie w postaci chlorowodorku i po zakonczeniu wydzielania sie amoniaku, utrzy¬ mujac mieszanine stale w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna, poddaje sie dalszej reakcji z chlorowcowana amina o wzorze 3, w którym n, Ri i Rt maja wyzej podane znaczenie, w po¬ staci chlorowodorku, w proporcji co najmniej 1 mo¬ la chlorowcowanej aminy na kazdy mol N-fenylo- 2-aminoindanu przy co najmniej równo molowej ilosci amidku sodu w stosunku do sumy tak mo¬ lowej ilosci chlorowodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3, jak i molowej ilosci zastosowanego N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2 lub dwukrot¬ nej ilosci molowej zastosowanego chlorowodorku N-fenylo-2-aminoindanu o wzorze 2.

2. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze N-fenylo-2-aminoindan o wzorze 2, w którym R| i R4 maja wyzej podane znaczenie, stosuje sie w postaci wolnej zasady i chlorowcowana amine 10 15 20 o wzorze 3, w którym n, Ri i R2 maja wyzej po¬ dane znaczenie w postaci jej chlorowodorku, przy czym amidek sodu stosuje sie w ilosci co najmniej równomolowej do sumy ilosci molowej N-fenylo- 2-aminoindanu o wzorze 2 i ilosci molowej chlo¬ rowodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3.

3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze N-fenylo-2-aminoindan o wzorze 2, w którym R| i R* maja wyzej podane znaczenie stosuje sie w postaci jego chlorowodorku i chlorowcowana amine o wzorze 3, w którym n, Ri i R* maja wy¬ zej podane znaczenie stosuje sie równiez w po¬ staci jej chlorowodorku, a amidek sodu stosuje sie w ilosci co najmniej równomolowej do sumy pod¬ wójnej ilosci molowej chlorowodorku N-fenylo-2- aminoindanu o wozrze 2 i ilosci molowej chloro¬ wodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3.

4. Sposób wedlug zastrz. 1 albo 2. albo 3, zna¬ mienny tym, ze stosuje sie 15°/o nadmiar chloro¬ wodorku chlorowcowanej aminy o wzorze 3 w sto¬ sunku do uzytej ilosci chlorowodorku N-fenylo-2- aminoindanu. 0^ * N^»;<) \> Hzórl f* H / c^-n; Nzór2 \Dk Hal — (CHj)— N \ } Ri' Wzór 3 o^- Hzór4 N