NL9002069A - Inrichting voor het optekenen van een digitaal informatiesignaal in een registratiedrager. - Google Patents

Description

Inrichting voor het optekenen van een digitaal informatiesignaal in een registratiedrager.

De uitvinding heeft betrekking op een inrichting voor het optekenen van een digitaal informatie signaal in een informatiespoor op een magnetische registratiedrager, en voor het voorafgaande aan de optekening omzetten van n-bits informatiewoorden in het aangeboden digitale informatiesignaal in (n+m)-bits kanaalwoorden, waarbij n en m gehele getallen zijn waarvoor geldt m > 1 en n > m, voorzien van - een ingangsklem voor het ontvangen van de n-bits informatiewoorden, - een kodeerinrichting, met een ingang gekoppeld met de ingangsklem en een uitgang, welke kodeerinrichting een a.T. precoder bevat, waarbij a een geheel getal is groter dan of gelijk aan twee, welke kodeerinrichting is ingericht voor het omzetten van de n-bits informatiewoorden in de (n+m)-bits kanaalwoorden en voor het toevoeren van de kanaalwoorden aan de uitgang, - een schrijfinrichting met een ingang gekoppeld met de uitgang van de kodeerinrichting, voor het optekenen van de (n+m)-bits kanaalwoorden in het informatiespoor op de magnetische registratiedrager. Een dergelijke inrichting is onder andere bekend uit de Europese oktrooiaanvrage nr. 339.724 (PHN 12.533).

In de bekende inrichting wordt een kodering beschreven waarbij een n-bits informatiewoord wordt omgezet naar een n+m-bits kanaalwoord, gebruik makend van een opzoektabel, waarna het vervolgens via een 2T precoder wordt toegevoerd aan een optekeninrichting waarmee het aldus gekodeerde (n+m)-bits kanaalwoord op een magnetische registratiedrager wordt opgetekend. Men spreekt in dit verband over NRZ-I recording. Meer specifiek wordt een 8 naar 10-bits omzetting beschreven waarbij voor elk 8-bits informatiewoord tenminste drie 10-bits woorden uit de voornoemde tabel met elk een onderling verschillende dispariteit ter beschikking staan.

Door een juiste keuze uit deze drie 10-bits woorden kan men de lopende digitale somwaarde in de seriële datastroom van de kanaalwoorden aan de uitgang van de precoder zodanig sturen dat een gewenst verloop van deze lopende digitale somwaarde als funktie van de tijd wordt gerealiseerd.

In de voornoemde publikatie wordt op deze wijze een pilootsignaal in de seriële datastroom ondergebracht, dat bij weergave uit de registratiedrager bijvoorbeeld dienst kan doen voor het realiseren van spoorvolging.

De uitvinding beoogt nu een inrichting voor te stellen waarmee het eveneens mogelijk is de lopende digitale somwaarde als funktie van de tijd naar wens in te stellen, doch waarbij gebruik gemaakt wordt van een andere kodering, welke kodering eenvoudiger kan zijn in uitvoering en de mogelijkheid in zich heeft een hoge rendementkodering op te leveren.

De inrichting volgens de uitvinding heeft daartoe het kenmerk, dat de kodeerinrichting is voorzien van signaaltoevoermiddelen, voor het toevoeren van telkens een m-bits digitaal woord aan een opvolgend n-bits informatiewoord ter verkrijging van een (n+m)-bits informatiewoord, dat de aT precoder is ingericht voor het omzetten van de (n+m)-bits informatiewoorden naar (n+m)-bits kanaalwoorden, dat de kodeerinrichting verder is voorzien van stuursignaalgeneratormiddelen, dat de stuursignaalgeneratormiddelen zijn ingericht voor het ontvangen van de (n+m)-bits kanaalwoorden van de aT precoder en voor het uit de (n+m)-bits kanaalwoorden afleiden van een stuursignaal, en dat de signaaltoevoermiddelen zijn ingericht voor het, onder invloed van dit stuursignaal toevoeren van telkens een zodanig m-bits digitaal woord aan een n-bits informatiewoord, dat de lopende digitale somwaarde in het uitgangssignaal van de precoder zich gedraagt volgens een gewenst verloop als funktie van de tijd.

Er zij hier vermeld dat het van essentieel belang is dat een aT precoder wordt gebruikt waarvoor geldt dat a 2 2 is. Ten eerste wordt de keuze van de precoder bepaald door het detektiemechanisme dat aan de weergavezijde wordt toegepast. Bij magnetische recording is er daarbij vaak sprake van een PR4 detektie, dat wil zeggen een partial response klasse 4 detektie. Deze detektie is op zich bekend en benodigd geen verdere uitleg. Wel betekent dit dat aan de opnamekant in dat geval een 2T precoder gewenst is om foutenpropagatie te vermijden.

Bovendien is het bij dergelijke systemen van belang dat de Tmax in de seriële datastroom van de kanaalwoorden, dat wil zeggen het maximale aantal opeenvolgende "nullen" of "enen" in deze datastroom, een zekere waarde niet overschrijdt.

Het invoegen van een m-bits digitaal woord in de digitale informatie tesamen met een kodering door middel van een aT precoder levert de mogelijkheid om de Tmax te begrenzen. Bij een precoder met a 2 2 is deze beperking effektiever dan bij een 1T precoder.

Het koderen van de n-bits informatiewoorden naar (n+m)-bits kanaalwoorden in de inrichting volgens de uitvinding wordt dus zeer eenvoudig gerealiseerd door het vóór de n-bits informatiewoorden plaatsen van een m-bits digitaal woord. Van het aldus verkregen (n+m)-bits informatiewoord zijn dus de n minst (of juist meest) signifikante bits gelijk aan het oorspronkelijke n-bits informatiewoord. Er is geen opzoektabel meer nodig zoals in de bekende inrichting.

Door bovendien n groter dan of gelijk aan 10.m te kiezen kan een zeer efficiënte kodering worden gerealiseerd. Als men m bijvoorbeeld gelijk neemt aan 1 of 2 en n gelijk aan 24, verkrijgt men een rendement van 96% respektievelijk 92%, hetgeen heel hoog is vergeleken met het rendement van de in de voornoemde publikatie beschreven kodering.

Het zij vermeld dat de uitvinding niet enkel van toepassing is op digitale informatiesignalen enkel bevattende opvolgende n-bits informatiewoorden, hetgeen betekent dat de m-bits digitale woorden dus telkens op equidistante tijdstippen in de datastroom van het digitale informatiesignaal worden tussengevoegd. De m-bits digitale woorden kunnen dus ook worden tussengevoegd op tijdstippen die niet allemaal op dezelfde tijdstipppen van elkaar liggen. Men zou zich, als voorbeeld, voor kunnen stellen dat het digitale informatiesignaal is opgebouwd uit afwisselend n-bits informatiewoorden en p-bits informatiewoorden, waarbij zowel aan de n-bits informatiewoorden elk een m-bits digitaal woord wordt toegevoegd als aan de p-bits informatiewoorden elk een q-bits digitaal woord wordt toegevoegd, waarbij dan geldt dat p f n en q een geheel getal dat eventueel gelijk kan zijn aan m. Het toevoegen van de q-bits digitale woorden aan de p-bits informatiewoorden vindt op dezelfde wijze plaats als voor het toevoegen van de m-bit digitale woorden aan de n-bits informatiewoorden.

Verdere voorkeursuitvoeringen zijn beschreven in de onderkonklusies 6, 7 en 8.

De uitvinding zal aan de hand van een aantal uitvoeringsvoorbeelden in de hierna volgende figuurbeschrijving nader worden uiteengezet. Hierin toont figuur 1 een eerste uitvoeringsvoorbeeld van de inrichting, figuur 2 een 2T precoder, figuur 3 de konversie van een 24 bits informatiewoord naar een 25 bits kanaalwoord, figuur 4 een verdere uitvoering van de stuursignaalgeneratormiddelen, figuur 5 een andere uitvoering van de stuursignaalgeneratormiddelen, figuur 6 de konversie van een 24 bits informatiewoord naar een 25 bits kanaalwoord voor een 1T precoder, een 2T precoder en een 3T precoder, figuur 7 een verdere uitleg van de werking van de stuursignaalgeneratormiddelen van figuur 5, indien een dip bij een zekere frekwentie moet worden gerealiseerd, figuur 8 een tweede uitvoeringsvoorbeeld van de inrichting, figuur 9 een verdere uitwerking van de stuursignaalgeneratormiddelen in het uitvoeringsvoorbeeld van figuur 8, figuur 10 een derde uitvoeringsvoorbeeld van de inrichting, figuur 11 en 12 het toevoegen van synchronisatie-informatie aan de seriële datastroom van de kanaalwoorden, figuur 13 een aantal mogelijke toepassingen van de inrichting volgens de uitvinding in een optekeninrichting voor het optekenen van de seriële datastroom van de kanaalwoorden op een magnetische registratiedrager, figuur 14 en 15 een aantal frekwentiekarakteristieken van de seriële datastroont van de kanaalwoorden, figuur 16 een andere frekwentiekarakteristiek van de seriële datastroom van de kanaalwoorden, figuur 17 een uitbreiding van de stuursignaalgeneratormiddelen van figuur 5, figuur 18 een tweetal signalen die voorkomen in de schakeling van figuur 17, en figuur 19 een weergeefinrichting voor het uitlezen en dekoderen van de seriële datastroom van de (n+m)-bits kanaalwoorden.

Figuur 1 toont de inrichting voorzien van een ingangsklem 1, die is gekoppeld met een parallel-serieel omzetter 2. Aan de ingangsklem 1 worden bijvoorbeeld na elkaar 8-bits digitale woorden in parallelle vorm aan de omzetter 2 aangeboden. De omzetter 2 maakt, weer als voorbeeld, van 3 van deze 8-bits digitale woorden één 24-bits digitaal informatiewoord dat aan de uitgang 3 wordt aangeboden. De inrichting bevat signaaltoevoermiddelen 4. De signaaltoevoermiddelen 4 zijn ingericht voor het toevoeren van een m-bits digitaal woord aan opvolgende n (= 24)-bits informatiewoorden die aan de ingang 5 worden aangeboden, m is een geheel getal groter dan of gelijk aan 1. In het huidige voorbeeld is m gelijk aan 1. De middelen 4 bevatten daartoe een eerste eenheid 6 waarin aan het 24-bits informatiewoord een "0” wordt toegevoegd en wel vóór het 24-bits informatiewoord wordt geplaatst, en een tweede eenheid 7 waarin vóór het 24-bits informatiewoord een “1" wordt geplaatst. De aldus verkregen 25-bits informatiewoorden worden toegevoerd aan uitgangen 8 respektievelijk 9 en, via deze uitgangen, elk aan een aT precoder 10 respektievelijk 11. a is een geheel getal groter dan of gelijk aan 2.

Figuur 2 toont een 2T precoder. Dergelijke precoders zijn op zich bekend. In een dergelijke precoder wordt het uitgangssignaal van de EXOR, aanwezig aan de uitgang 13 vertraagd over a klokperiodes T in het ingangssignaal en teruggevoerd naar de ingang van de EXOR. De klokperiode T is de klokperiode van het seriële digitale signaal dat wordt aangeboden aan de aT precoders 10 en 11. De precoders 10 en 11 zetten de (n+m)-bits informatiewoorden toegevoerd aan hun ingangen om in (n+m)-bits kanaalwoorden die worden toegevoerd aan uitgangen 13 respektievelijk 14. De uitgangen 13 en 14 van de precoders 10 respektievelijk 11 zijn gekoppeld met ingangen 15 respektievelijk 16 van stuursignaalgeneratormiddelen 17. Deze middelen 17 genereren een stuursignaal cs aan de uitgang 18 in afhankelijkheid van de (n+m)-bits kanaalwoorden. De uitgangen 13 en 14 van de precoders 10 en 11 zijn verder gekoppeld met klemmen 19 respektievelijk 20 van stuurbare schakelmiddelen 22. Een klem 21 van de schakelmiddelen 22 is gekoppeld met een ingang 23 van een schrijfinrichting 24. De uitgang 18 van de middelen 17 is gekoppeld met een stuursignaalingang 25 van de schakelmiddelen 22 en met stuursignaalingangen 26 en 27 van de aT precoders 10 respektievelijk 11.

Een mogelijke uitvoeringsvorm van de middelen 17 is in figuur 4 aangegeven. De middelen bevatten integratoren 30 en 31 met hun ingangen gekoppeld met de ingangen 15 respektievelijk 16. De uitgangen van de integratoren zijn gekoppeld met eerste ingangen van signaalkombineereenheden 32 respektievelijk 33. De uitgangen van de kombineereenheden 32 en 33 zijn gekoppeld met ingangen van een komparator 34, waarvan een uitgang is gekoppeld met de uitgang 18 van de middelen 17, voor het leveren van het stuursignaal cs.

De middelen 17 bevatten, indien gewenst, een signaalgenerator 35 waarvan een uitgang is gekoppeld met tweede ingangen van de kombineereenheden 32 en 33. Het spreekt natuurlijk voor zich dat, indien de signaalgenerator 35 afwezig is, ook de kombineereenheden 32 en 33 weggelaten kunnen worden. De signaalkombineereenheden 32 en 33 werken als aftrekkers, zoals later zal blijken. Verder is de uitgang van de komparator 34 gekoppeld met stuursignaalingangen 36 en 37 van de integratoren 30 respektievelijk 31.

De werking van de inrichting van figuur 1 is als volgt.

Zoals al gezegd worden de 24-bits informatiewoorden toegevoerd aan de toevoereenheden 6 en 7. Aan de uitgangen 8 respektievelijk 9 verschijnen 25-bits informatiewoorden waarvan 24 (in dit voorbeeld de minst signifikante) bits het oorspronkelijk 24 bits informatiewoord voorstellen en als meest signifikante bit in het ene geval (eenheid 6) een "0" is toegevoerd en in het andere geval (eenheid 7) een M1H is toegevoerd.

Figuren 3a en 3b tonen voorbeelden van twee op deze wijze verkregen 25-bits informatiewoorden. De middelste kolom in de tabellen toont boven de horizontale lijn een 25-bits digitaal informatiewoord.

Het toegevoegde (1 bits) digitale getal is hier tussen haakjes aangegeven.

Afhankelijk van de inhoud (x.|, X2) van de twee geheugens in de precoders (zie de linkerkolommen in figuur 3a en 3b) leveren deze precoders één van de vier 25-bits kanaalwoorden zoals zij in de middelste kolom in de tabellen van figuur 3a en 3b zijn weergegeven.

Vergelijking van de twee 25-bits kanaalwoorden die worden verkregen in de precoders 6 en 7, bij eenzelfde inhoud (x^, X2) van de geheugens in deze precoders, levert op dat twee 25-bits kanaalwoorden worden verkregen waarvan de even bits gelijk aan elkaar zijn, doch de oneven bits eikaars inverse zijn. Deze eigenschap is van groot voordeel en houdt verband met het feit dat een aT precoder wordt gebruikt met a gelijk aan 2. Dit zal aan de hand van figuur 6 verder uitgelegd worden. In figuur 6 is aangegeven hoe een 24-bits informatiewoord dat praktisch uit allemaal "nullen" bestaat door een 1T precoder, een 2T precoder en een 3T precoder worden omgezet voor de twee situaties waarbij in het ene geval een "0" vóór het 24-bits informatiewoord is gezet (figuur 6a) en in het andere geval juist een "1" (figuur 6b).

Uit figuur 6 blijkt dat een 1T precoder bij een zekere inhoud van het (ene!) geheugen in de precoder, die in dit geval gelijk aan "0" genomen is, het 25-bits informatiewoord heeft gekodeerd naar een 25-bits kanaalwoord zodanig dat de Tmax, zijnde het maximum aantal opvolgende "nullen" of "enen" in de seriële datastroom van de 25-bits kanaalwoorden praktisch niet is veranderd vergeleken bij de Tmax in de seriële datastroom van de 25-bits informatiewoorden. Dit geldt zowel voor het geval dat de toevoermiddelen 4 een "0" hebben toegevoegd als dat zij een "1" hebben toegevoegd, ongeacht de inhoud van de precoder vóór de kodering van het betreffende informatiewoord.

Hebben de toevoermiddelen, in het bijzonder de eenheid 6, een "0" aan het 24-bits informatiewoord toegevoerd, dan levert de 2T precoder een 25-bits kanaalwoord waarin het aantal opvolgende "nullen" en "enen" achter elkaar drastisch is gereduceerd, zie figuur 6a.

Hierdoor is men beter in staat de Tmax in de seriële datastroom van de kanaalwoorden in de hand te houden.

Weliswaar levert de 2T precoder voor het geval dat een "1" door de toevoermiddelen 4, in het bijzonder de eenheid 7, was toegevoegd, geen verbetering in de Tmax, zie figuur 6b. De dispariteit van dit 25-bits kanaalwoord, zijnde 23, zie figuur 6b, is dermate ongunstig (hoog) vergeleken met de dispariteit van het door de eenheid 6 geleverde 25-bits kanaalwoord, te weten 1, zie figuur 6a, dat in de nog te bespreken keuzestap in het algemeen het door de eenheid 6 geleverde 25 bits kanaalwoord gekozen zal worden. Een redenering analoog aan die zoals hierboven aangegeven geldt ook voor de andere mogelijke inhouden van de precoder vóór kodering.

Bij gebruik van een 3T precoder is uit figuur 6 duidelijk dat in beide gevallen het aantal opvolgende "nullen" en “enen" in de 25-bits kanaalwoorden kleiner is dan in de overeenkomstige 25-bits informatiewoorden. In het algemeen geldt voor de andere mogelijke inhouden van de precoder vóór kodering, een redenering weer analoog aan de redenering zoals die bij de bespreking van de 2T precoder is gegeven.

De konklusie is derhalve, dat door gebruikmaking van een aT precoder waarvoor geldt a > 2, de Tmax in de seriële datastroom van de kanaalwoorden beter in de hand gehouden kan worden.

De twee 25 bits kanaalwoorden CW^ en CW2 die door de precoders 10 en 11 worden afgeleid, worden toegevoerd aan de schakelmiddelen 22 en aan de generatoreenheid 17. In de eenheid 17 wordt door middel van de integrator 30, zie figuur 4, de dispariteit van het kanaalwoord CW1 van de precoder 10 opgeteld bij een zich reeds in de integrator bevindende waarde. Deze waarde komt overeen met de lopende digitale somwaarde van de seriële datastroom van de kanaalwoorden zoals die wordt toegevoerd aan de klem 21 van de schakelmiddelen 22.

Op dezelfde wijze wordt door middel van de integrator 31 de dispariteit van het kanaalwoord CW2 van de precoder 11 opgeteld bij een zich in de integrator 31 bevindende waarde. Ook deze waarde komt overeen met de lopende digitale somwaarde van de seriële datastroom van de kanaalwoorden aanwezig aan de klem 21, en is dus gelijk aan de zich in de integrator 30 bevindende waarde. De signaalgenerator 35 levert een signaal RV dat overeenkomt met de gewenste digitale somwaarde in de seriële datastroom van de kanaalwoorden aan de klem 21.

Door aftrekking in de kombineereenheden 32 en 33 worden twee foutsignalen e1 en e2 verkregen, die aangeven hoeveel de digitale somwaarde in de seriële datastroom met als laatste kanaalwoord het kanaalwoord CW^ respektievelijk CW2 afwijkt van de gewenste digitale somwaarde. In de vergelijker 34 wordt nu een keuze gemaakt voor het foutsignaal met de kleinste absolute waarde. Blijkt dus het foutsignaal e^ het kleinste te zijn, dan wordt een zodanig stuursignaal cs^ aan de uitgang 18 afgegeven dat de schakelmiddelen 22 in de stand gaan staan waarbij de klemmen 19 en 21 met elkaar zijn gekoppeld. Het kanaalwoord CW1 kan nu als volgend kanaalwoord aan de ingang 23 van de schrijfmiddelen 24 worden toegevoerd. De zich in de leidingen van de uitgangen 13 en 14 naar de schakelmiddelen 22 bevindende vertragingen zijn bedoeld om te korrigeren voor tijd benodigd in de detektor 17 om het stuursignaal af te leiden.

Bovendien wordt onder invloed van dit stuursignaal cs^, dat wordt toegevoerd aan de stuursignaalingangen 36 en 37 de waarde in de integrator 30 via de leiding 40 overgeladen in de integrator 31, zodat beide weer dezelfde lopende digitale somwaarde in hun geheugen opgeslagen hebben.

Ook wordt onder invloed van dit stuursignaal cs<|f die wordt toegevoerd aan de stuursignaalingangen 26 en 27, van de precoders 10 een 11, de inhoud (X^, X2) van de geheugens in de precoder 10, via de leiding 42 overgeladen in de twee geheugens van de precoder 11, zodat de geheugens van de beide precoders weer dezelfde inhoud (X-j, X2) bezitten.

Bleek het foutsignaal e2 het kleinste te zijn geweest, dan was een zodanig stuursignaal cs2 gegenereerd dat de schakelmiddelen 22 onder invloed van dit stuursignaal in de getekende stand staan, zie figuur 1, waarbij de klemmen 20 en 21 met elkaar zijn gekoppeld. Het kanaalwoord CW2 wordt als volgende kanaalwoord in de seriële datastroom van de kanaalwoorden aan de schrijfmiddelen 24 toegevoerd. Bovendien wordt onder invloed van het stuursignaal cs2 de waarde opgeslagen in het geheugen van de integrator 31 via de leiding 41 toegevoerd aan, en opgeslagen, in het geheugen van de integrator 30 en wordt de inhoud (X1( X2) in de geheugens van de precoder 11 via de leiding 43 opgeslagen in de geheugens van de precoder 10.

Voor het geval dat de foutsignalen e^ en e2 gelijk aan elkaar zijn kan men bijvoorbeeld besluiten altijd het stuursignaal cs.| te laten genereren.

Met behulp van de hiervoor beschreven inrichting kan men een digitaal signaal aan de ingang 23 van de schrijfmiddelen 24 realiseren dat DC vrij is. In feite wordt dit gerealiseerd doordat de regeling zodanig is dat de lopende digitale somwaarde in dit signaal naar nul wordt geregeld. Dit kan worden gerealiseerd met de stuursignaalgenerator van figuur 4, bij afwezigheid van de signaalgenerator 35 en de aftrekkers 32 en 33, of door de generator 35 een nulsignaal te laten afgeven. Door het aanbrengen van de generator 35 en de aftrekkers 32 en 33 kan bovendien een pilootsignaal in de digitale datastroom worden ingebracht. De integraal van dit pilootsignaal is dan in de vorm van het gewenste verloop van de digitale somwaarde als funktie van de tijd, zoals die door de generator 35 wordt geleverd.

Het DC vrij maken van de kodering, zowel als het toevoegen van een pilootsignaal aan de kodering, in de vorm van een gewenst verloop van de digitale somwaarde, is een bekende techniek. Als voorbeeld kan verwezen worden naar de eerder genoemde Europese oktrooiaanvrage 339.724 (PHN 12.533).

Figuur 5 toont een ander uitvoeringsvoorbeeld van de stuursignaalgeneratormiddelen 17'. Met deze stuursignaalgeneratormiddelen 17' kunnen zowel een dip bij f=0 Hz (dat wil zeggen de DC vrijheid), als een pilootsignaal bij een zekere frekwentie f1f als wel een dip bij een tweede frekwentie f2 (=w2/2it) worden gerealiseerd.

De stuursignaalgeneratormiddelen 17' zijn daartoe verder voorzien van vermenigvuldigers 50, 52, 54 en 56, integratoren 51, 53, 55 en 57, twee signaalkombineereenheden 58 en 59 en kwadratoren 69.1 tot en met 69.6. De integratoren 51, 53, 55 en 57 zijn op dezelfde wijze opgebouwd als de integratoren 30 en 31. Het kanaalwoord CW^ wordt via de ingang 15 aangeboden aan eerste ingangen van de vermenigvuldigers 50 en 52. In de vermenigvuldigers 50 en 52 wordt het kanaalwoord CW1 vermenigvuldigd met sinw2t respektievelijk cosw2t. In figuur 7 is aangegeven hoe deze vermenigvuldiging voor opvolgende kanaalwoorden wordt uitgevoerd. Figuur 7a toont de seriële datastroom van de kanaalwoorden als funktie van de tijd, waarin het laatste kanaalwoord en een gedeelte van het voorlaatste kanaalwoord is aangegeven. Figuur 7b geeft het verloop van sinw2t (of cosw2t) als funktie van de tijd en figuur 7c de vermenigvuldigingen, zijnde opvolgende waardes van de sinus respektievelijk cosinus funktie. In de integratoren 51 en 53 worden deze waardes, die voor elk kanaalwoord CW1 worden verkregen, opgeteld bij het zich reeds in het geheugen (Mem) in de integratoren 51 respektievelijk 53 bevindende waarde. Na elk kanaalwoord worden de inhouden van de geheugens in de integratoren 51 en 53 via de kwadrator 69.2 respektievelijk 69.3 toegevoerd aan de signaalkombineereenheid 58. In de signaalkombineereenheden worden de waardes van drie kwadratoren 69.1, 69.2 en 69.3 eventueel gewogen, bij elkaar opgeteld.

Eenzelfde bewerking wordt in de vermenigvuldigers 54 en 56, de integratoren 55 en 57 en de kwadratoren 69.5 en 69.6 uitgevoerd op het kanaalwoord CW2. De uitgangssignalen van de signaalkombineereenheden 58 en 59 die dus bijvoorbeeld zijn in de vorm van een opteller zijn weer de foutsignalen e^ respektievelijk e2, op grond waarvan de komparator 34 op de hiervoor beschreven wijze het stuursignaal cs afleidt.

Wordt, zoals hiervoor uiteengezet, het stuursignaal cs^ gegenereerd, dan wordt dit stuursignaal bovendien toegevoerd aan de geheugens in de integratoren 55 en 57 en wordt via de leidingen 61 en 62 de inhouden van de geheugens in de integratoren 51 en 53 overgeladen in de geheugens van de integratoren 55 respektievelijk 57. Werd daarentegen stuursignaal cs2 gegenereerd, dan wordt onder invloed van dit stuursignaal via de leidingen 63 en 64 de inhouden van de geheugens in de integratoren 55 en 57 overgeladen in de geheugens van de integratoren 51 respektievelijk 53.

Het spreekt natuurlijk voor zich dat, indien men een additionele dip in het frekwentiespektrum wil bij een derde frekwentie f2, de stuursignaalgeneratormiddelen 17' moeten worden voorzien van twee additionele takken van de ingang 15 naar de opteller 58, waarbij in elk tak een serieschakeling van een vermenigvuldiger, een integrator en een kwadrator zijn opgenomen en waarbij in de vermenigvuldigers vermenigvuldigingen van sinw3t en cosw-jt worden gerealiseerd (W3=2ïïf2). Evenzo zijn twee additionele takken van de ingang 16 naar de opteller 59 benodigd, eveneens elk voorzien van een serieschakeling van een vermenigvuldiger, een integrator en een kwadrator. De vermenigvuldigers voeren ook hier vermenigvuldigingen met sinwjt en coswnt uit. Afhankelijk van het verkregen stuursignaal cs worden de inhouden van de integratoren in de additionele takken van de ingang 15 naar de opteller 58 overgeladen naar de geheugens van de zich in de additionele takken van de ingang 16 naar de opteller 59 bevindende integratoren, of omgekeerd.

Het zij hier vermeld dat de amplitude van het pilootsignaal, zoals die door de generator 35 in de schakeling van figuur 5 wordt opgelegd, zodanig gekozen dient te worden dat de regeling door middel van de schakeling van figuur 5 ook in staat is de dippen bij één of meer frekwenties te realiseren. Dit betekent dat de amplitude van het pilootsignaal in de generator 35 op een optimum, dat wil o.a. zeggen niet te groot ingesteld moet worden.

Figuur 8 toont weer een ander uitvoeringsvoorbeeld waarbij in de signaaltoevoermiddelen 74 een (m=) 2-bits getal wordt toegevoerd aan de (n=) 24-bits informatiewoorden. De toevoermiddelen 7 bevatten daartoe vier toevoereenheden 74.1 tot en met 74.4 waarin vóór de 24 bits informatiewoorden de respektievelijk 2 bits woorden “00", "01", "10" of "11" worden geplaatst. Na kodering in de aT precoders 75.1 tot en met 75.4 worden de aldus verkregen 26-bits kanaalwoorden CW^, CW2, CW3 en CV?4 toegevoerd aan de stuursignaalgeneratormiddelen 76, zowel als via vertragingen (niet getekend) naar de klemmen 77.1 tot en met 77.4 van de schakelmiddelen 78.

De stuursignaalgeneratormiddelen 76 genereren een stuursignaal cs uit de kanaalwoorden CW.,, CW2, CW^ en CW4. In feite genereren de middelen 76 of een stuursignaal cs^, of een stuursignaal cs2, of een stuursignaal cs^ of een stuursignaal cs4. Het stuursignaal cs1 doet de stand van de schakelmiddelen 78 zodanig zijn dat de klem 77.1 met de klem 77.5 is gekoppeld, zodat het kanaalwoord CW^ aan de schrijfinrichting 24 wordt aangeboden.

Bovendien wordt het stuursignaal cs1 toegevoerd aan de aT precoders 75.1 tot en met 75.4 en wordt de inhoud (X-j, X2) van de aT precoder (in het geval a=2) 75.1 via de leiding 79.1 toegevoerd aan de aT precoders 75.2, 75.3 en 75.4 en in de twee geheugenplaatsen van die precoders opgeslagen. Het stuursignaal cs2 realiseert een verbinding van de klem 77.2 met de klem 77.5 van de schakelmiddelen 78, zodat het kanaalwoord CW2 aan de schrijfinrichting 24 wordt aangeboden.

Bovendien wordt onder invloed van dit stuursignaal de inhoud (X^, X2) van de aT precoder 75.2 via de leiding 79.2 toegevoerd aan de precoders 75.1, 75.3, 75.4 en daarin opgeslagen. Het stuursignaal CS3 realiseert een verbinding van de klem 77.3 met de klem 77.5, zodat het kanaalwoord CW3 aan de schrijfinrichting 24 wordt aangeboden.

Bovendien wordt onder invloed van dit stuursignaal de inhoud (X^, X2) van de precoder 75.3 via de leiding 79.3 toegevoerd aan de precoders 75.1, 75.2 en 75.4 en daar in opgeslagen. Het stuursignaal cs4 realiseert een verbinding van de klem 77.4 met de klem 77.5, zodat het kanaalwoord CW4 aan de schrijfinrichting 24 wordt aangeboden. Bovendien wordt onder invloed van dit stuursignaal cs4 de inhoud (X^, X2) van de precoder 75.4 via de leiding 79.4 toegevoerd aan de precoders 75.1, 75.2 en 75.3 en daar in opgeslagen.

De stuursignaalgeneratormiddelen 76 kunnen op analoge wijze als in figuur 4 en 5 aangegeven zijn opgebouwd. De stuursignaalgeneratormiddelen zijn schematisch in figuur 9 aangegeven.

De ingangen 76.1, 76.2, 76.3 en 76.4 van de middelen 76 zijn via foutsignaalbepalingseenheden 80.1, 80.2, 80.3 en 80.4 respektievelijk gekoppeld met ingangen 82.1, 82.2, 82.3 en 82.4 respektievelijk van een komparator 81. Een foutsignaalbepalingseenheid kan zijn opgebouwd uit een serieschakeling van een integrator (30) en een signaalkombineereenheid (32), zoals in figuur 4 is uiteengezet.

Indien alle eenheden 80.1 tot en met 80.4 zo zijn opgebouwd, dat kan een DC vrije kodering worden gerealiseerd, waarbij een pilootsignaal bij de frekwentie f^ in de kodering is aangebracht.

Wil men bovendien een dip bij een frekwentie f2 realiseren, dan bevat elke eenheid 80.1 tot en met 80.4 de schakeling zoals die in figuur 5 is aangegeven tussen de ingang 15 en de ingang 34.1 van de komparator 34.

De comparator 81 bepaalt van de vier foutsignalen e1 tot en met e4 welke de kleinste is en genereert een overeenkomstig stuursignaal cs^, CS2, CS3 en cs4 respektievelijk. Het stuursignaal cs is ook hier weer, via de leiding 83, teruggevoerd naar de eenheden 80.1 tot en met 80.4, zodat de inhoud van de integrator(en) in de eenheid 80.3 (aannemende dat e3 het kleinste foutsignaal was) via de leiding 84.3 naar de integrator(en) in de andere eenheden 80.1, 80.2 en 80.4 wordt toegevoerd en daar in opgeslagen.

Een uitbreiding van de schakeling van figuur 1 is in figuur 10 aangegeven. De uitgang 13 van de precoder 10 is daarin gekoppeld met de ingang van een "groter dan Tmax" detektor 90. De uitgang 14 van de precoder 11 is daarin eveneens gekoppeld met de ingang van een Tmax detektor 91. Stel dat het maximale aantallen nullen of enen in de seriële datastroom van de kanaalwoorden gelijk wordt genomen aan negen, dan geven de detektoren 90 en 91 een stuursignaal aan hun uitgangen af indien in de seriële datastroom van de kanaalwoorden CW1 respektievelijk CW2 meer dan negen op elkaar volgende "nullen" of "enen" aanwezig zijn. De uitgang van de detektoren 90 en 91 zijn gekoppeld met ingangen 93.1 respektievelijk 93.2 van een beslissereenheid 92, die achter de stuursignaalgeneratormiddelen 17 is geschakeld.

Indien de detektoren geen stuursignaal aan hun uitgangen genereren, dan wordt het stuursignaal cs aan de uitgang 18 van de middelen 17, dat aan de ingang 93.3 van de beslissereenheid 92 wordt toegevoerd, doorgegeven aan de uitgang 94 van deze eenheid 92. De inrichting werkt dan op de wijze zoals aan de hand van figuur 1 beschreven.

Stel nu dat de detektor 90 een stuursignaal genereert.

Dit betekent dat voor het kanaalwoord CW^ geldt dat het maximale aantal nullen of enen in de seriële datastroom aan de klem 21 zou worden overschreden.Dit stuursignaal van de detektor 90 wordt toegevoerd aan de ingang 93.1 en zorgt ervoor dat in de beslissereenheid 92 het stuursignaal cs van de middelen 17 wordt geblokkeerd. De beslissereenheid 92 genereert nu uit zichzelf het tweede stuursignaal cs2, zodat wordt besloten het kanaalwoord CW2 via de schakelmiddelen 22 aan de schrijfinrichting 24 aan te bieden.

Omgekeerd, indien de detektor 91 een stuursignaal genereert, dan zal de beslissereenheid 92 het stuursignaal van de eenheid 17 eveneens blokkeren en zelf een stuursignaal cs^ aan de uitgang 94 genereren, zodat de schakelmiddelen in de stand komen te staan waarbij de klem 19 met de klem 21 is verbonden. Het kanaalwoord CW.| wordt nu aan de schrijf middelen 24 aangeboden.

Ook is het mogelijk dat beide detektoren 90 en 91 een stuursignaal genereren en dat stuursignaal toevoeren aan de ingangen 93.1 en 93.2 van de beslissereenheid. De eenheid 92 zal ook nu het stuursignaal cs van de eenheid 17 blokkeren. Bleken er in de seriële datastroom aan de uitgang van precoder 10 minder opeenvolgende "nullen' of "enen" aanwezig te zijn dan in de seriële datastroom aan de uitgang van de precoder 11, dan zal de beslissereenheid 92 het stuursignaal cs.| genereren, zodat het kanaalwoord CW^ wordt doorgegeven. Het spreekt voor zich dat de beide detektoren 90 en 91 daartoe moeten zijn voorzien van middelen voor het bepalen van het maximale aantal “nullen" of "enen" in de uitgangssignalen van de precoders 10 en 11 en dat het maximale aantal voor de beide kanaalwoorden moet worden toegevoerd aan de beslissereenheid 92, zodat deze eenheid 92 het gewenste stuursignaal cs kan genereren.

Het zij hier vermeld dat zodra een beslissing voor één van de kanaalwoorden is genomen de informatie aanwezig in de Tmax detektoren 90 en 91 weer gelijk aan elkaar gemaakt worden onder invloed van het stuursignaal aan de uitgang van de eenheid 92, op eenzelfde wijze als reeds beschreven bij de precoders 10 en 11 en de integratoren in figuur 4 en 5.

Het spreekt natuurlijk voor zich dat de uitbreiding van de inrichting van figuur 1, zoals die is beschreven aan de hand van figuur 10, ook kan worden toegepast bij de inrichting van figuur 8.

Het toevoegen van een synchronisatiewoord aan de seriële datastroom van de kanaalwoorden vindt als volgt plaats.

Stel dat we op de manier zoals hiervoor beschreven de Tmax in de datastroom hebben vastgelegd op 9 bits. Om in deze datastroom een synchronisatiewoord te kunnen detekteren moet dit synchronisatiewoord uniek zijn. Een mogelijkheid is een synchronisatiewoord waarin zich een aantal van bijvoorbeeld 10 "nullen" of "enen” achter elkaar bevinden.

Figuur 11 toont hoe een dergelijke synchronisatiewoord in de datastroom van de kanaalwoorden kan worden ondergebracht. De parallel-naar-serieel omzetter 2' is ingericht voor het kombineren van drie 8-bits digitale woorden tot 24-bits informatiewoorden, zoals hiervoor reeds is vermeld. Op regelmatig weerkerende tijdstippen (de synchronisatietijdstippen) worden in plaats van drie 8-bits digitale woorden slechts één 8-bits digitaal woord \>2 gekombineerd met een 15-bits sync woord b-j, in de vorm van 011000000001101, zie figuur 12, waarbij het syncwoord b<| het eerst komt en daarna het 8-bits digitale woord b2· In de signaaltoevoereenheid 6' wordt aan dit 23-bits woord een twee bits woord b3 gelijk aan "00" toegevoerd, ter verkrijging van een 25-bits informatiewoord i^ dat wordt toegevoerd aan de 2T precoder 10. In de signaaltoevoereenheid 7' wordt aan dit 23-bits woord een twee bits woord b^ gelijk aan "11" toegevoerd, eveneens ter verkrijging van een 25-bits informatiewoord 12 dat wordt toegevoerd aan de 2T precoder 11.

Het twee bits woord b^ wordt vóór het 23-bits woord gezet, ter verkrijging van de 25-bits informatiewoorden. Deze twee bits zijn in dit voorbeeld dus feitelijk de twee meest signifikante bits van de 25-bits informatiewoorden.

Op het moment dat de informatiewoorden i^ en 12 aan de precoders 10 respektievelijk 11 worden toegevoerd, worden deze precoders beide eerst gepreset op een inhoud in hun twee geheugenplaatsen X.,, X2 gelijk aan "00". Na kodering in de precoders leveren deze informatiewoorden i^ en i2 kanaalwoorden CW.j en CW2 zoals ze in figuur 12 zijn weergegeven. Duidelijk is dat de beide kanaalwoorden voor de synchronisatie kunnen worden gebruikt aangezien zij tien "enen" respektievelijk "nullen" direkt achter elkaar bevatten, zodat deze kanaalwoorden bij uitlezing in een synchronisatiedetektor gedetekteerd kunnen worden.

Figuur 13 toont een aantal mogelijke toepassingen van de hiervoor beschreven inrichtingen bij een magnetische optekening van de kanaalwoorden. In figuur 13a is er sprake van een schrijfinrichting volgens het helical scan principe waarbij twee schrijfkoppen en K2 diametraal tegenover elkaar op een roteerbare koptrommel 100 zijn gepositioneerd. De registratiedrager is over 180° rond de koptrommel gewikkeld. Opvolgend worden door de koppen en K2 de sporen T^, T2, T3, ... enz. op de registratiedrager 101 opgetekend, waarbij de even genummerde sporen bijvoorbeeld door kop K2 en de oneven genummerde sporen door de kop K.j worden opgetekend.

Door de inrichtingen zoals hiervoor beschreven worden aan de kanaalwoorden die worden opgetekend in opvolgende sporen telkens een pilootsignaal met een andere frekwentie toegevoerd. Figuur 13a toont cycli van vier pilootsignalen met verschillende frekwentie f^, f2»f3 en f^. De frekwentiekarakteristiek van het signaal zoals het bijvoorbeeld in het spoor T4 is opgetekend is schematisch in figuur 14 aangegeven. Behalve het pilootsignaal bij de frekwentie f^ bevinden er zich nog dippen bij de frekwenties f=0, f=f4 en f=f2.

Het doel van de pilootsignalen is, om tijdens het weergeven spoorvolging te kunnen realiseren. Tegelijk wordt dan bij het uitlezen van het spoor T4 door de kop K2, de overspraak van de pilootsignalen uit de twee nabuursporen T3 en Tg uitgelezen. Daaruit wordt dan een spoorvolgstuursignaal afgeleid waarmee de leeskop op het uit te lezen spoor gepositioneerd wordt, bijvoorbeeld door de aansturing van een piezoelement waarop de kop is aangebracht, of door sturing van het bandtransport. Het uitlezen van de overspraak van de pilootsignalen uit de nabuursporen T3 en Tg betekent dat de overspraak van de pilootsignalen f2 en f4 uit de sporen T3 respektievelijk Tg uitgelezen moet worden. Om die meting zo min mogelijk te verstoren door het signaal in het spoor T4, worden de dips bij f4 en f2 aangebracht. Het mag duidelijk zijn dat voor de andere sporen frekwentiekarakteristieken gelden die lijken op de frekwentiekarakteristiek van figuur 14. De piek ligt dan bij een andere frekwentie (f2, f3 of f4), en de dippen ook (bij f^ en f3 respektievelijk f2 en f4 respektievelijk f3 en f.j).

Het detekteren van het pilootsignaal tijdens uitlezen, voor het realiseren van de spoorvolging staat uitgebreid beschreven in de eerder genoemde Europese oktrooiaanvrage in (PHN 12.533), zodat hier geen verdere uitleg nodig is.

In figuur 13b is sprake van twee naast elkaar liggende en star met elkaar gekoppelde koppen K1 en K2. Deze koppen K^, K2 schrijven gedurende opvolgende omwentelingen van de koptrommel 100 spoorparen T1f T2; T3, T4; Tg,T6;.....enz. De registratiedrager 101 kan over een willekeurige hoek rond de koptrommel 100 zijn geslagen. De letters a, b en c in de sporen in figuur 13b referen naar de frekwentiekarakteristieken in figuur 15a, b en c respektievelijk. Deze frekwentiekarakteristieken geven de frekwentiekarakteristieken van de in de sporen opgetekende informatie aan.

Tijdens het uitlezen van de spoorparen T1 en T2 door de koppen K1 respektievelijk. K2 wordt door kop K1; die de informatie uit spoor T^ uitleest, ook de overspraak van het pilootsignaal f2 uit het spoor T2 uitgelezen. Om dit uitlezen zo goed mogelijk te realiseren wordt dus in de frekwentiekarakteristiek van het signaal opgetekend in het spoor T^ bij voorkeur een dip bij die frekwentie f2, zie figuur 15a, aangebracht. Evenzo leest tegelijkertijd de kop K2 de informatie uit het spoor T2 en tegelijkertijd de overspraak van het pilootsignaal uit het spoor T.j. Daartoe bevindt zich in de frekwentiekarakteristiek van de informatie in het spoor T2 bij voorkeur een dip bij de frekwentie f^r zie figuur 15b.

Uit de uitgelezen overspraaksignalen kan een stuursignaal worden afgeleid dat weer gebruikt kan worden voor het realiseren van spoorvolging tijdens het uitlezen. Het koppenpaar K^, K2 is daartoe aangebracht op een piezoelement, of de spoorvolging wordt door middel van het regelen van de transportsnelheid van de registratiedrager gerealiseerd.

Lezen de koppen K1 en K2 vervolgens het spoorpaar T3, uit dan detekteert de kop K^, die het spoor T3 uitleest ook de overspraak van het pilootsignaal f2 uit het spoor T2 en de kop K2 de overspraak van het pilootsignaal f^ uit het spoor T5. Om het juiste stuursignaal voor de spoorvolging te realiseren moet er op de beide gedetekteerde overspraaksignalen nu eerst signaalinversie worden toegepast.

Men zou voor de frekwentiekarakteristiek van de signalen in het spoor Tg, zie figuur 15c, kunnen volstaan met een dip op de frekwntie f2 (en niet op de frekwentie f^) en voor de frekwentiekarakteristiek van het signaal in het spoor T4 met een dip op de frekwentie f^ (en niet op de frekwentie f2). Het is echter voor een zo goed mogelijke detektie van het pilootsignaal toch van voorkeur dippen op beide frekwenties te hebben. Verder wordt bij voorkeur de fase van de pilootsignalen f^ in de sporen T^, T^,

Tg, .. enz. telkens over 90° ten opzichte van elkaar verschoven, zodat bij het uitlezen van het pilootsignaal in een spoor (bijvoorbeeld T5) dit uitlezen zo min mogelijk beïnvloed wordt door de pilootsignalen f^ in de sporen T1 en Tg. Dezelfde maatregel wordt dan natuurlijk toegepast op de pilootsignalen f2 in de sporen T2,

Tg, ---- Deze maatregel houdt verband met het feit dat tijdens weergave een synchrone detektie wordt toegepast.

Het detekteren van de pilootsignalen in het geval van figuur 13b, voor het realiseren van spoorvolging tijdens het weergeven, staat uitgebreid beschreven in de Europese oktrooiaanvrage 343.726 (PHN 12.574), zodat een verdere uitleg hier achterwege kan blijven.

Figuur 13c toont twee diametraal tegenoverelkaar op de koptrommel 100 aangebrachte kopparen K^, K2 en Kg, K4. De registratiedrager 101 is over 180° rond de koptrommel 100 geslagen.

Het koppaar K^r K2 leest telkens spoorparen T^, T2ï Tg, Tg;

Tg, T-jq;.....enz. uit. Het koppaar Kg en K4 leest telkens de spoorparen Tg, T4; T7, Tg-, ..... enz. uit. De letters a, b en c in de sporen refereren weer naar de frekwentiekarakteristieken in de figuren 15a, 15b en 15c respektievelijk.

Tijdens het uitlezen van het spoorpaar T1f T2 door het koppenpaar , K2 leest de kop K2 bovendien de overspraak signalen van de pilootsignalen f1 en f2 uit de sporen T1 en Tg respektievelijk uit. Uitgaande van deze uitgelezen overspraak signalen kan een stuursignaal voor de spoorvolging worden afgeleid. Tijdens het uitlezen van het spoorpaar Tg, T4 door het koppenpaar Kg, K4 leest de kop K4 bovendien de overspraak signalen van de pilootsignalen f2 en f^ uit de sporen Tg en Tg respektievelijk uit. Uitgaande daarvan kan weer een stuursignaal voor de spoorvolging worden afgeleid.

Een verdere verbetering van de detektie van een pilootsignaal, zoals het pilootsignaal met frekwentie f^ in figuur 15a, kan gerealiseerd worden door tijdens het opnemen ook nog een dip in het frekwentiespektrum rond de frekwentie f1 te realiseren. Dit is in figuur 16 weergegeven. Duidelijk zichtbaar is dat het frekwentiespektrum rond de frekwentie f1 verlaagd is. Dit betekent dat de signaal-ruisverhouding voor de detektie van het pilootsignaal bij de frekwentie f^ is verhoogd. Om dit te kunnen realiseren dient de schakeling van figuur 5 verder te worden uitgebreid. In figuur 17 is deze uitbreiding aangegeven doch slechts voor één helft van de schakeling van figuur 5, en wel de bovenste helft, zijnde de schakeling tussen de ingang 15 en de uitgang 58.1 van de opteller 58 in figuur 5.

Figuur 17 toont een uitbreiding in de vorm van twee additionele takken bevattende een signaalkombineereenheid 170, in de vorm van een aftrekker, multiplicatoren 172 en 173, integratoren 174 en 175 en kwadratoren 169.1 en 169.2. Aan een tweede ingang 176 van de aftrekker 170 wordt een blokgolf met frekwentie f^, zoals aangegeven in figuur 18b toegevoerd. Deze blokgolf wordt geleverd door de bron 171 en komt in feite overeen met het pilootsignaal zoals die idealiter zou verlopen. De bron 35 levert feitelijk het geïntegreerde blokgolfsignaal zoals dat in figuur 18a is aangegeven.

In de aftrekker 170 wordt de blokgolf van het signaal aan de ingang 15 afgetrokken. Het verschilsignaal wordt toegevoerd aan vermenigvuldigers 172 en 173 waarin het verschilsignaal wordt vermenigvuldigd met sinw.|t respektievelijk cosw^t. De aldus verkregen signalen worden in integratoren 174, die er weer zo kunnen uitzien als in figuur 5 met de integrator 30 weergegeven. Via kwadratoren 169.1 respektievelijk 169.2 worden de twee signalen toegevoerd aan de opteller 58'.

Het spreekt voor zich dat van de integratoren 174 en 175 elk weer twee leidingen (niet getekend) lopen naar de overeenkomstige integratoren in de onderste helft van de schakeling van figuur 5, zodat onder invloed van een stuursignaal cs de inhouden van de overeenkomstige integratoren in de beide helften weer gelijk aan elkaar gemaakt kunnen worden na het koderen van elk informatiewoord.

Een inrichting voor het uitlezen van de kanaalwoorden en het vervolgens dekoderen van deze kanaalwoorden tot informatiewoorden is getoond in figuur 19. De inrichting bevat een leeskop 185, die is gekoppeld met een ingang 186 van een PR4 detektor 187, waarvan een uitgang 188 is gekoppeld met een ingang 189 van een dekodeereenheid 190. Een uitgang 191 van de dekodeereenheid 190 is gekoppeld met de uitgangsklem 192.

Bovendien is de uitgang van de leeskop 185 gekoppeld met een pilootsignaal detektor 193 die bijvoorbeeld filters bevat met centrale frekwenties liggend bij de frekwenties van het pilootsignaal.

De detektor 193 levert daaruit het stuursignaal voor de spoorvolging aan een uitgang 194.

De dekodeereenheid 190 krijgt aan zijn ingang de (n+m)-bits informatiewoorden toegevoerd. De dekodeereenheid 190 bevat een synchronisatie signaaldetektor 195 die uit de seriële datastroom van de informatiewoorden het synchronisatiewoorde b.j, zoals in figuur 12 aangegeven, detekteert. Op detektie van het synchronisatiewoord b^ weet de dekoder 190 op welke posities in de seriële datastroom van de (n+m)-bits informatiewoorden zich de m-bits digitale woorden bevinden. Het stuursignaal door de syncdetektor 195 geleverd aan een tot de dekodeereenheid 190 behorende eenheid 196 zorgt ervoor dat de eenheid 196 de m-bits digitale woorden uit de seriële datastroom van de informatiewoorden verwijdert. Aan de uitgang 192 verschijnt dan de oorspronkelijke datastroom van de n-bits informatiewoorden.

Het spreekt voor zich dat, alhoewel in de voorgaande beschrijving telkens een hardware matige uitvoering beschreven is, de inrichting natuurlijk ook in software kan zijn uitgevoerd, gebruikmakend van een microprocessor. Verder dient te worden vermeld dat de inrichting zoals die aan de hand van de figuren 1, 8 en 10 is beschreven een parallelle uitvoerig toont, in die zin dat, in de tijd gezien min of meer parallel de mogelijke kanaalwoorden worden gegenereerd waaruit dan vervolgens het stuursignaal wordt afgeleid. Het is echter ook mogelijk dat de mogelijk kanaalwoorden waaruit gekozen kan worden na elkaar worden afgeleid. In dat geval heeft men slechts één aT precoder 10, zie figuur 1, nodig en één eenheid 6, welke laatste eenheid dan wel in staat moet zijn zowel een "0" als een "1" aan een n-bits informatiewoord toe te voeren. Er is dan wel meer geheugenruimte nodig is om de verkregen kanaalwoorden tijdelijk in op te kunnen slaan.

Claims (8)

1. Inrichting voor het optekenen van een digitaal informatie signaal in een informatiespoor op een magnetische registratiedrager, en voor het voorafgaande aan de optekening omzetten van n-bits informatiewoorden in het aangeboden digitale informatiesignaal in (n+m)-bits kanaalwoorden, waarbij n en m gehele getallen zijn waarvoor geldt m > 1 en n > m, voorzien van - een ingangsklem voor het ontvangen van de n-bits informatiewoorden, - een kodeerinrichting, met een ingang gekoppeld met de ingangsklem en een uitgang, welke kodeerinrichting een a.T. precoder bevat, waarbij a een geheel getal is groter dan of gelijk aan twee, welke kodeerinrichting is ingericht voor het omzetten van de n-bits informatiewoorden in de (ntm)-bits kanaalwoorden en voor het toevoeren van de kanaalwoorden aan de uitgang, - een schrijfinrichting met een ingang gekoppeld met de uitgang van de kodeerinrichting, voor het optekenen van de (n+m)-bits kanaalwoorden in het informatiespoor op de magnetische registratiedrager, met het kenmerk, dat de kodeerinrichting is voorzien van signaaltoevoermiddelen, voor het toevoeren van telkens een m-bits digitaal woord aan een opvolgend n-bits informatiewoord ter verkrijging van een (n+m)-bits informatiewoord, dat de aT precoder is ingericht voor het omzetten van de (n+m)-bits informatiewoorden naar (n+m)-bits kanaalwoorden, dat de kodeerinrichting verder is voorzien van stuursignaalgeneratormiddelen, dat de stuursignaalgeneratormiddelen zijn ingericht voor het ontvangen van de (n+m)-bits kanaalwoorden van de aT precoder en voor het uit de (n+m)-bits kanaalwoorden afleiden van een stuursignaal, en dat de signaaltoevoermiddelen zijn ingericht voor het, onder invloed van dit stuursignaal toevoeren van telkens een zodanig m-bits digitaal woord aan een n-bits informatiewoord, dat de lopende digitale somwaarde in het uitgangssignaal van de precoder zich gedraagt volgens een gewenst verloop als funktie van de tijd.

2. Inrichting volgens konklusie 1, met het kenmerk, dat n groter dan of gelijk is aan 10.m.

3. Inrichting volgens konklusie 1 of 2, met het kenmerk, dat m gelijk is aan 1 of 2.

4. Inrichting volgens één der voorgaande konklusies, met het kenmerk, dat n gelijk is aan 24.

5. Inrichting volgens één der voorgaande konklusies, met het kenmerk, dat a gelijk is aan 2 of 3.

6. Inrichting volgens één der voorgaande konklusies, met het kenmerk dat de signaaltoevoermiddelen zijn ingericht voor het onder invloed van dit stuursignaal toevoeren van telkens een zodanig m-bits digitaal woord aan een n-bits informatiewoord, dat de frekwentiekarakteristiek van het uitgangssignaal van de a.T precoder een dip bevat bij ten minste één zekere frekwentiewaarde.

7. Inrichting volgens één der voorgaande konklusies, met het kenmerk, dat de signaaltoevoermiddelen zijn ingericht voor het onder invloed van dit stuursignaal toevoeren van telkens een zodanig m-bits digitaal woord aan een n-bits informatiewoord, dat de frekwentiekarakteristiek van het uitgangssignaal van de aT precoder een piek vertoont bij een zekere frekwentiewaarde.

8. Inrichting volgens één der voorgaande konklusies, met het kenmerk, dat zij is voorzien van Tmax bepalings middelen voor het bepalen van het maximale aantal opeenvolgende "nullen" of "enen" in het uitgangssignaal van de aT precoder, welke middelen zijn ingericht voor het genereren van een stuursignaal indien dit maximale aantal "nullen" of "enen" een zekere drempelwaarde overschrijdt, dat de inrichting verder is voorzien van blokkeringsmiddelen voor het, onder invloed van het stuursignaal van de Tmax bepalingsmiddelen, blokkeren van het stuursignaal van de stuursignaalgeneratormiddelen en voor het dan genereren van een stuursignaal voor de signaaltoevoermiddelen, en dat de signaaltoevoermiddelen zijn ingericht voor het, onder invloed van het stuursignaal van de blokkeringsmiddelen, toevoeren van een zodanig m-bits digitaal woord aan het n-bits informatiewoord, dat óf het maximale aantal "nullen" of "enen" in het uitgangssignaal van de aT precoder de genoemde drempelwaarde niet overschrijdt, óf van alle mogelijke (ntm)-bit kanaalwoorden die verkregen kunnen worden uit het n-bits informatiewoord juist dat kanaalwoord wordt verkregen met het kleinste maximale aantal "nullen" of "enen" in het uitgangssignaal van de precoder.