NL9001268A

NL9001268A - Inrichting voor het vormen van een verschoven verbinding in een buigzame thermoplastische strook.

Info

Publication number: NL9001268A
Application number: NL9001268A
Authority: NL
Original assignee: Signode Corp
Priority date: 1989-06-26
Filing date: 1990-06-05
Publication date: 1991-01-16
Also published as: ATE94122T1; JP2958429B2; JPH0397526A; CA2016406A1; US4952271A; FI903211A0; NO902810D0; KR0142420B1; ES2044446T3; FI98203C; AU5769290A; PT94488A; PT94488B; NO180161C; NO180161B; EP0405847B1; BE1004502A3; DE4018659C2; GB2233931B; GB2233931A

Description

Titel: Inrichting voor het vormen van een verschoven verbinding in een buigzame thermoplastische strook.

De uitvinding heeft betrekking op een onderstelsel van komponenten voor het verschaffen van een verbeterde configuratie van elkaar overlappende secties van een bujgzame thermoplastische band, waarbij plaats wordt geboden aan de bekende, gelijktijdige of daarop volgende vorming van een afdichtloze verbinding daartussen.

Er is een aantal verschillende methoden en inrichtingen op de markt en/of voorgesteld om elkaar overlappende gedeelten van een thermoplastische band aan elkaar te bevestigen, meer in het bijzonder een thermoplastische band, welke om een artikel of artikelen is geslagen teneinde een lus te vormen en welke band daarna onder spanning is gebracht.

Conventionele thermoplastische bandmaterialen omvatten nylon, polypropeen en polyester. Elkaar overlappende gedeelten van een band, die uit dergelijke materialen wordt gevormd, kunnen met elkaar worden verenigd door een geschikte afdichtloze methode, waaronder een methode, waarbij gebruik wordt gemaakt van bindmiddelen (bijv. hechtmiddelen) of lassen (bijv. het conventionele warme- mes- of wrijvings-smeltmassa).

Onafhankelijk van de wijze waarop afdichtloze verbindingen tussen elkaar overlappende gedeelten van een thermoplastische band worden verkregen, is de sterkte van de verbinding natuurlijk van groot belang. Het kan zijn, dat dergelijke verbindingen niet even sterk zijn als de band zelf. De verbinding moet een voldoende trekvastheid hebben om weerstand te bieden aan krachten, die op de las in de richting van de lengte van de band worden uitgeoefend. De verbinding moet ook een voldoende afschilvastheid hebben om weerstand te bieden tegen krachten, welke de neiging hebben om via de band in het algemeen schuin of loodrecht op de lengte van de band op de verbinding werkzaam te zijn.

In sommige gevallen is een betrekkelijk geringe afschilvastheid gewenst. Zo kan bijvoorbeeld een bandlus om een artikel op een eenvoudige wijze worden verwijderd indien de bandverbinding gemakkelijk kan worden opengetrokken. Anderzijds kan een tip geringe afschilvastheid problemen bieden, wanneer geen onopzettelijk openen van de verbinding gewenst is. Indien bijvoorbeeld een eind van een buitenste overlappend gedeelte van een band tijdens de manipulatie van de band of van een artikel begrenzing wordt opengehaald, kan de verbinding worden verbroken.

Bij gelaste verbindingen kan de afschilvastheid aanzienlijk kleiner zijn dan de trekvastheid van de verbinding. Voorts is het probleem van het falen van een verbinding bij afschilvastheid meer prevalent bij een dikke strook dan bij een dunne strook.

Het is wenselijk te voorzien in een inrichting voor het verschaffen van een verbeterde verbinding tussen elkaar overlappende thermoplastische bandgedeelten - meer in het bijzonder verbinding met een grotere bestendigheid tegen afschilkrachten.

Voorts is het gunstig te voorzien in een inrichting voor het verschaffen van een verbeterde configuratie van secties van een buigzame thermoplastische band, teneinde plaats te bieden aan de vorming van een verbeterde verbinding, welke eerder is gevormd of welke gelijktijdig met of na het gebruik van de inrichting kan worden gevormd.

Het is bijzonder gunstig indien een dergelijke inrichting op een eenvoudige wijze kan worden gebruikt bij of kan worden ondergebracht in bestaande of nieuwe verpakkingswerktuigen of -machines, waarbij gebruik wordt gemaakt van wrijvings-smeltlasprincipes omdat een groot aantal verschillende wrijvings- smeltbandlaswerktuigen en -inrichtingen reeds gedurende vele jaren met succes zijn geïntroduceerd en over de gehele wereld op grote schaal commercieel worden toegepast.

Verbeterde verbindingen tussen elkaar overlappende secties van een buigzame thermoplastische band, en werkwijzen voor het verkrijgen van de verbeterde verbindingen, zijn beschreven in de met deze aanvrage samenhangende Amerikaanse octrooiaanvrage Serial nr. 07/347569 van 5 mei 1989 en staande opname van aanvraagster. Figuur 5 in deze samenhangende aanvrage toont een lasverbinding, waarbij, voor een trekbelasting van het verbindingsgebied, de elkaar overlappende bandgedeelten tot een z-achtige configuratie worden gedeformeerd door de niet-gelaste gedeelten van de band lateraal ten opzichte van elkaar te verplaatsen zodat zij aan tegenover elkaar gelegen zijden van de dan onder een hoek gelegen, planaire verbindingslas liggen. De achterste gedeelten van de band zijn bij voorkeur evenwijdig aan elkaar. Na de beschrijving van de verbinding, weergegeven in figuur 5 van de bovengenoemde Amerikaanse octrooiaanvrage en de beschrijving van de werkwijze voor het vormen daarvan, wordt naar genoemde aanvrage verwezen.

Het is gebleken, dat door de band zodanig te vormen, dat de niet-gelaste gedeelten van de band ter weerszijden van de onder een hoek verlopende planaire las liggen, een eliminatie of reductie van de krachtkomponent optreedt, welke zou leiden tot een falen door afschillen (d.w.z. een scheiding) wanneer de niet-gelaste bandgedeelten op trek worden belast.

Deze verbetering doet zich voor indien de gelaste verbinding tussen de twee elkaar overlappende bandgedeelten, zoals boven is beschreven, in hoofdzaak gelijktijdig met het vormen van de lasverbinding wordt gevormd. Het is evenwel mogelijk, dat de verbeterde configuratie kan worden verschaft nadat een conventionele verbinding is gevormd. Voorts is het mogelijk, dat de unieke configuratie in de elkaar overlappende bandgedeelten wordt gevormd voordat de eigenlijke las tot stand wordt gebracht.

Het is wenselijk te voorzien in een inrichting voor het verschaffen van een dergelijke configuratie of een funktionele equivalente configuratie, van de elkaar overlappende bandgedeelten in een verbindingsgebied.

Voorts is het gunstig indien andere uitvoeringsvormen van een dergelijke inrichting kunnen voorzien in andere verbeterde configuraties van de bandgedeelten voor het onderbrengen van de vorming van een verbinding met een nog grotere bestendigheid tegen afschilkrachten en voor het op een eenvoudige wijze onderbrengen van het vormen van een dergelijke verbinding in combinatie met conventionele wrijvings- smeltlasmethoden.

Een voorkeursuitvoeringsvorm van de inrichting volgens de uitvinding voorziet in een verbeterde configuratie voor eerste en tweede secties van een buigzame thermoplastische band om daartussen een verbeterde verbinding te kunnen vormen, waarbij de bandsecties elk een verbindingsgedeelte en een bijbehorend achtergedeelte bezitten. Het verbindingsgedeelte van elke bandsectie is dat gedeelte van de bandsectie, dat een deel van een direkte naar elkaar gekeerde verbinding of vereniging tussen de elkaar overlappende bandsecties vormt of zal vormen. Het achterste gedeelte van elke bandsectie strekt zich vanuit het verbindingsgedeelte in een richting vanaf het achterste gedeelte van de andere bandsectie uit.

De inrichting omvat eerste en tweede tegenover elkaar opgestelde, een bepaalde contour bezittende oppervlakteorganen om met de bandsecties samen te werken. De eerste en tweede van een contour voorziene oppervlakteorganen worden bij voorkeur bepaald door respectieve eerste en tweede met een band samenwerkende onderdelen. De verbindingsgedeelten van de bandsectie bevinden zich tussen de tegenover elkaar gelegen van een contour voorziene oppervlakteorganen in een elkaar overlappende, naar elkaar gekeerde relatie langs een koppelgebied.

Bij een voorkeursuitvoeringsvorm bepaalt elk van een contour voorzien oppervlakteorgaan een convex oppervlak en een concaaf oppervlak. De van een contour voorziene oppervlakteorganen zijn zodanig opgesteld, dat het concave oppervlak van het eerste van een contour voorziene oppervlakteorgaan in het algemeen op een lijn ligt met het convexe oppervlak van het tweede van een contour voorziene oppervlakteorgaan en het convexe oppervlak van het eerste van een contour voorziene oppervlakteorgaan in het algemeen op een lijn ligt met het concave oppervlak van het tweede van een contour voorziene oppervlakteorgaan.

Voorts dienen bij de voorkeursuitvoeringsvorm de van een contour voorziene oppervlakteorganen ook om elk achterste gedeelte van een bandsectie zodanig te oriënteren, dat dit zich uitstrekt in een vlak, dat in het algemeen evenwijdig is aan het referentievlak, waarbij ten minste een deel van de lengte van het koppelgebied niet evenwijdig is aan het referentievlak.

De inrichting kan verder zijn voorzien van organen voor het tot stand brengen van een relatieve beweging tussen de tegenover elkaar opgestelde een contour bezittende oppervlakteorganen om de bandverbindingsgedeelten tegen elkaar te drukken en tussen de verbindingsgedeelten een verbinding te vormen terwijl de bandsecties tegen elkaar worden gedrukt.

Het is gebleken, dat een verbinding, welke tot stand wordt gebracht in elkaar overlappende bandgedeelten met de verbeterde configuratie, waarin wordt voorzien door de inrichting volgens de uitvinding, een grotere weerstand biedt tegen afschilkrachten. Gemeend wordt, dat de configuratie van de bandgedeelten bij de verbinding zodanig is, dat de elkaar overlappende bandgedeelten een scheiding daarvan tegengaan wanneer de achterste gedeelten van de band ter weerszijden van de verbinding onder spanning worden gebracht omdat de afschilkrachtkomponent wordt gereduceerd of geëlimineerd.

De uitvinding zal onderstaand nader worden toegelicht onder verwijzing naar de tekening. Daarbij toont: fig. 1 een vereenvoudigd schematisch aanzicht van een thermoplastische band, welke om een artikel is geslagen, waarbij gedeelten van de band elkaar naar elkaar gekeerd overlappen in het gebied, waarin de bandgedeelten met elkaar moeten worden verbonden; fig. 2a een sterk vergroot, gedeeltelijk perspectivisch aanzicht van een lasverbinding tussen elkaar overlappende secties van een thermoplastische band (niet noodzakelijkerwijze op schaal aangegeven); fig. 2b een afbeelding overeenkomende met fig. 2a waarbij echter een gewijzigde verbinding is aangegeven; fig. 3 een gedeeltelijk perspectivisch aanzicht van een uitvoeringsvorm van een inrichting volgens de uitvinding, aangegeven in een vroeg stadium van de reeks handelingen voor het vormen van een verbeterde bandconfiguratie in het gebied, waarin de gewijzigde verbinding volgens fig. 2 door wrijving-smeltlassen moet worden gevormd; fig. 4 een uiteengenomen perspectivisch aanzicht van de in fig. 3 afgebeelde inrichting; fig. 5 een gedeeltelijk vertikaal vooraanzicht van de inrichting in volledig gesloten positie om de elkaar overlappende bandsecties; fig. 6 een sterk vergroot, gedeeltelijk, vertikaal vooraanzicht van de waar de stroken samenwerkende onderdelen van de inrichting volgens de uitvinding;

Een afbeelding, in het algemeen beschouwd over het vlak VII-VII van fig. 6; fig. 8 een afbeelding, in het algemeen beschouwd over het vlak VIII-VIII van fig. 6; en fig. 9 een sterk vergrote, gedeeltelijke dwarsdoorsnede, in het algemeen beschouwd over het vlak IX-IX van fig. 6.

Ofschoon een aantal verschillende uitvoeringsvormen volgens de uitvinding mogelijk is, zullen hier slechts enige specifieke uitvoeringsvormen als voorbeeld van het gebruik van de uitvinding worden toegelicht, waarbij het niet de bedoeling is, dat de uitvinding tot de beschreven uitvoeringsvormen is beperkt.

De afmetingen van de hier te beschrijven komponenten zijn niet essentieel voor de uitvinding, tenzij anders is aangegeven. Voor de eenvoud van de toelichting zal de inrichting volgens de uitvinding worden beschreven voor normale (rechtop staande bedrijfspositie, en zullen uitdrukkingen zoals bovenste, onderste, horizontaal, enz. onder verwijzing naar deze positie worden gegeven. Het is evenwel duidelijk, dat de inrichting volgens de uitvinding in elke andere oriëntatie dan de beschreven positie kan worden vervaardigd, opgeslagen, getransporteerd, gebruikt en gekocht.

De inrichting volgens de uitvinding kan worden toegepast bij of kan zijn voorzien van bepaalde conventionele komponenten, waarvan de details, ofschoon deze niet volledig zijn afgebeeld en beschreven, voor de vakman, die een juist begrip van de vereiste funkties van dergelijke komponenten bezit, duidelijk zullen zijn.

Fig. 1 toont, in vereenvoudigde schematische vorm, het omwikkelen van een artikel of verpakking P met een rondgaande lus van een band S. Terwille van de duidelijkheid van de illustratie is de band S afgebeeld als zich op een afstand naar buiten ten opzichte van de verpakking P bevindende en voorzien van een op een afstand van elkaar gelegen, elkaar overlappende bandsecties Li en L2. Meer in het bijzonder wordt een eindsegment E van de overlappende sectie L2 (door niet afgeheelde conventionele middelen) vastgegrepen en wordt door de band S aan een trekkracht onderworpen teneinde de bandlus stijf om het artikel P aan te trekken.

Daarna worden de elkaar overlappende bandsecties Li en L2 met elkaar verbonden of verenigd in een verbindingsgebied, zoals in het gebied, dat in fig. 1 binnen de gestippelde rechthoek J is aangegeven. De doorsnede van elke sectie Lx en L2 in het verbindingsgebied J kan respectievelijk worden aangegeven door het verbindingsgedeelte Ji en J2 . Deze terminologie wordt in deze beschrijving en conclusies gebruikt om de verbindingsgedeelten Ji en J2 zowel voor als nadat de verbinding werkelijk tot stand is gebracht, aan te geven.

Het gespannen lusgedeelte van de band S kan worden gekenmerkt als zijnde voorzien van een achterste gedeelte T:, dat zich uit de bandsectie Lx voorbij het verbindingsgedeelte Ji uitstrekt en een achterste gedeelte T2, dat zich vanuit de bandsectie L2 in tegengestelde richting voorbij het verbindingsgedeelte J2 uitstrekt. Bij een conventionele verbinding strekken de achterste gedeelten Τχ en T2 zich meer in het bijzonder in het algemeen en in hoofdzaak evenwijdige vlakken uit, ten minste onmiddellijk bij het verbindingsgebied J, wanneer de bandsectie Lx en L2 initieel in een conventioneel verpakkingswerktuig worden gebracht, dat een trekkracht uitoefent en tussen de elkaar overlappende wandgedeelten een verbinding vormt. Tijdens de vorming van de verbinding met een conventioneel verpakkingswerktuig of een verpakkingsmachine, kan de lengte van elk evenwijdig achterste gedeelte Τχ en T2, dat zich in het werktuig bevindt, langer of korter zijn dan de lengte van de eigenlijke verbinding. Op een bepaalde afstand van het verbindingsgebied blijven de achterste gedeelten Τχ en T2 niet langer evenwijdig aan elkaar en worden zij in plaats daarvan in andere richtingen georiënteerd (ten gevolge van invloeden van het verpakkingswerktuig, de bandspanning, of de configuratie van de verpakking).

Bij sommige toepassingen wordt beoogd, dat het gedeelte van het achterste gedeelte T2 van de band tijdens het onder spanning brengen van de bandlus wordt vastgegrepen in plaats van het eindsegment E vast te grijpen.

De verbinding tussen elkaar overlappende gedeelten van de thermoplastische band kan op een conventionele wijze een vorm van een naar elkaar gekeerde verbinding van de elkaar overlappende bandgedeelten omvatten. De verbinding kan tot stand worden gebracht met geschikte hechtorganen, zoals een hechtmiddel of dergelijke.

Een op grote schaal toegepaste commerciële verbinding, die wordt gebruikt bij elkaar overlappende thermoplastische bandgedeelten, is evenwel de lasverbinding. Een dergelijke verbinding wordt meer in het bijzonder verkregen door de band zodanig te verhitten, dat een deel van de dikte van het elk verbindingsgedeelte van een bandsectie in het koppelgebied smelt. De elkaar overlappende bandverbindingsgedeelten worden tegen elkaar gedrukt, hetzij tijdens hetzij onmiddellijk na het smelten van de banddiktegedeelten. De bandgedeelten laat men daarna afkoelen terwijl zij naar elkaar gekeerd met elkaar kontakt maken. Het gesmolten deel van elk bandgedeelte koelt af en leidt tot een in hoofdzaak continue opnieuw vast geworden diktedeel, dat overgaat in het in hoofdzaak continue opnieuw vast geworden diktedeel van het andere bandgedeelte teneinde een lasverbinding van de elkaar overlappende bandsecties te bepalen. Deze methode kan worden toegepast wanneer de elkaar overlappende bandgedeelten onder spanning staan of, hetgeen meer gebruikelijk is, wanneer slechts één of beide van de bandgedeelten niet zijn gespannen.

Het afkoelen en opnieuw vast worden van de elkaar overlappende bandgedeelten kan, afhankelijk van de bepaalde lasmethode, plaatsvinden onder druk of plaatsvinden zonder dat druk wordt uitgeoefend. Voorts kan men afhankelijk van de bepaalde toegepaste lasmethode de bandgedeelten öf laten afkoelen en volledig laten vast worden in afwezigheid van een spanning öf men laat deze slechts gedeeltelijk afkoelen en slechts gedeeltelijk vast worden voordat zij aan een trekbelasting worden onderworpen.

Conventionele methoden voor het verhitten van thermoplastische bandgedeelten tijdens het lasproces van de verbinding omvatten het kontakteren van de elkaar overlappende verbindingsgedeelten met een verhit onderdeel of het tot stand brengen van een lichaamsglijbeweging van een of beide van de elkaar overlappende bandgedeelten om warmte door wrijving op te wekken. Andere middelen om de bandgedeelten te verhitten, welke zijn gesuggereerd, omvatten het vergroten van de thermische energie van de bandgedeelten door de bandgedeelten aan bepaalde typen straling te onderwerpen. Afhankelijk van het gebruikte type straling kan dit vereisen, dat aan de thermoplastiche band additieven worden toegevoerd voor absorptie of reactie met de straling.

In elk geval richt zich aangezien een verbinding of lasverbinding onderhevig is aan een falen, waarbij de elkaar overlappende gedeelten van elkaar worden afgeschild, de uitvinding op dit type falen doordat wordt voorzien in een verbeterde verbindingsconfiguratie tussen elkaar overlappende thermoplastische bandgedeelten, die, in een grotere mate dan de conventionele verbindingen, weerstand bieden aan die komponenten van de bandkrachten, welke werkzaam zijn in richtingen, die niet zijn gecentreerd met of welke niet evenwijdig zijn aan de verbinding en welke bijdragen tot een kleinere verbindingsafschilvastheid.

De uitvinding kan worden toegepast in een enkele inrichting voor het vervullen van de dubbele funktie van (1) het verschaffen van een lasverbinding en (2) het verschaffen van de gewenste verbeterde configuratie van de elkaar overlappende bandgedeelten bij de lasverbinding. Het is evenwel mogelijk, dat de inrichting volgens de uitvinding ook kan worden gebruikt voor het verschaffen van een verbeterde configuratie van elkaar overlappende bandgedeelten bij een reeds gevormde verbinding of voordat de verbinding wordt gevormd.

De inrichting volgens de uitvinding is bijzonder goed geschikt om te worden toegepast bij wrijvings-smeltverbindingslasmethoden en kan op een eenvoudige wijze worden toegepast voor het verkrijgen van een wrijvings-smeltlasverbinding evenals het verschaffen van de verbeterde bandconfiguratie, welke tot een grotere afschilvastheid leidt.

Het is gebleken, dat de inrichting volgens de uitvinding bijzonder effectief is bij polyesterband, zoals band van polyetheentereftalaat met een intrinsieke viscositeit in het gebied van ongeveer 0,62 tot 0,80. Een band, die uit een dergelijk materiaal is vervaardigd, blijkt een goede las op te leveren, meer in het bijzonder wanneer de las wordt verkregen door wrijvings- smeltmethoden. Het is gebleken, dat de inrichting volgens de uitvinding bijzonder goed werkt bij een dergelijk bandmateriaal voor het verschaffen van de verbeterde configuratie van de elkaar overlappende bandgedeelten in het verbindingsgebied.

Een verbeterde configuratie van elkaar overlappende secties van een buigzame thermoplastisch band in een wrijvings- smeltlasverbindingsgebied is weergegeven in fig.

2a. De verbinding wordt gevormd tussen een eerste sectie Lx van een thermoplastische band en een tweede sectie L2 van een thermoplastische band. De sectie Lx omvat ten minste een eerste verbindingsgedeelte Ji en de sectie L2 omvat ten minste een tweede verbindingsgedeelte J2.

De verbindingsgedeelten Ji en J2 worden, naar elkaar gekeerd, langs een koppelgebied of lasgebied W aaneengelast.

Bij de vorm van de verbinding, weergegeven in fig. 2a, verkrijgt men de las W uit het smelten van een deel van de dikte van elk bandsectie-verbindingsgedeelte Ji en J2 bij het koppelgebied. Bij afkoeling vormt elk gesmolten deel een in hoofdzaak continu opnieuw vast geworden diktegedeelte, dat is versmolten met het in hoofdzaak continue, opnieuw vast geworden diktegedeelte van het andere bandsectie-verbindingsgedeelte voor het bepalen van de las W.

De sectie Li omvat ook een bijbehorend achterste gedeelte Τχ, dat zich uit het eerste verbindingsgedeelte Ji uitstrekt, en de tweede sectie L2 omvat een bijbehorend achterste gedeelte T2, dat zich uit het tweede verbindingsgedeelte J2 uitstrekt. Elk achterste gedeelte Ti en T2 strekt zich uit het respectieve verbindingsgedeelte Ji en J2, in het algemeen uit in een richting van het achterste gedeelte van de andere bandsectie.

De achterste gedeelten T: en T2 worden tijdens de initiële vorming van de verbindingsconfiguratie bepaald en wel zodanig, dat van elk daarvan ten minste een gedeelte van de lengte daarvan zich uitstrekt in een vlak, dat in het algemeen evenwijdig is aan het referentievlak R. De achterste gedeelten Ti en T2 kunnen langer zijn dan of aanzienlijk korter zijn dan de verbindingsgedeelten Jj en J2.

In fig. 2a is het referentievlak R op een willekeurige wijze gekozen en is dit onder hoek M met de horizontaal (lijn A) aangegeven. De elkaar overlappende bandsecties L2 en L2 zijn zodanig georiënteerd, dat ten minste een deel van elk van de secties van de bijbehorende achterste gedeelten Tx en T2 in het algemeen evenwijdig is aan het referentievlak R. Voorts is bij de bepaalde in fig. 2a afgeheelde configuratie, ten minste een deel van de lengte van het achterste gedeelte Tx in het algemeen coplanair met ten minste een deel van de lengte van het achterste gedeelte T2. Dit is weergegeven door een vlak C, dat evenwijdig aan het referentievlak R is georiënteerd en langs het midden van de banddikte van een deel van de lengte van het achterste gedeelte Tx en langs het midden van een deel van de lengte van het achterste gedeelte T2 is gelegen.

Derhalve blijkt, dat wanneer op de achterste gedeelten T: en T2 van de stroken bij de verbinding volgens fig. 2a een trekkracht wordt uitgeoefend, de trekkracht werkzaam is in de richting van de trekkrachtpijlen Fx en F2, in hoofdzaak langs het gemeenschappelijke vlak C. Bij deze configuratie zijn de achterste gedeelten Tx en T2 niet ten opzichte van elkaar verschoven en derhalve oefenen de trekkrachten Fx en F2 geen moment uit ten opzichte van een werklijn langs het gemeenschappelijke vlak C.

Zoals het best uit fig. 2a blijkt, bezit de las W een zodanige oriëntatie, dat de lengte van de las W gedeelten omvat, die niet evenwijdig zijn aan het referentievlak R. Bij de afgebeelde voorkeursuitvoeringsvorm omvat de las W ten minste een convex gedeelte aan het linkereind en een concaaf gedeelte aan het rechtereind. Voorts kruist de las W het gemeenschappelijke vlak C en kan de las zijn gekenmerkt door een centraal gebied, dat in het algemeen naar beneden helt van links naar rechts, als beschouwd in fig. 2a.

Voorts wordt erop gewezen, dat de eerste bandsectie Lx kan zijn voorzien van een voorste eind Ex, dat zich voorbij het linkereind van de las W uitstrekt en niet direkt met de zich daaronder bevindende bandsectie L2 wordt verbonden. Op een soortgelijke wijze bezit, aan het andere eind van de las W, de tweede bandsectie L2 een voorste eind E2, dat zich voorbij het eind van de las W uitstrekt en niet direkt met de daaronder liggende eerste bandsectie Lx is verbonden. Afhankelijk van de wijze waarop de verbinding wordt gevormd, kunnen de eindgedeelten Εχ en E2 worden geëlimineerd, kunnen zij aanzienlijk langer zijn dan is aangegeven ten opzichte van de las W of kunnen zij verschillende (ongelijke) lengten hebben.

De configuratie van de in fig. 2a afgebeelde verbinding reageert onder trek (uitgeoefend via de krachten Fx en F2), zodanig, dat de belastingskrachten op de las W, welke de neiging hebben om de twee bandlengten Lx en L2 uit elkaar te bewegen worden gereduceerd. Derhalve zal de afschilbestendigheid van de lasverbinding worden vergroot.

Het is gebleken, dat een vergrote afschilbestendigheid wordt verkregen zelfs indien de uiteinden van de las W verder zijn verschoven en wel zodanig, dat het achterste gedeelte Τχ van de bandlengte Lx is gelegen onder een centraal vlak C', zoals voor een gewijzigde voorkeursuitvoeringsvorm van de verbinding in fig. 2b is aangegeven. In fig. 2b strekt het achterste gedeelte Τχ zich uit in een vlak Cx en strekt het achterste gedeelte T2 zich uit in een vlak C2. De vlakken Cx en C2 zijn evenwijdig aan het referentievlak R' en aan het centrale clak C'. Bij de configuratie volgens 2b is de trekkracht Fx verschoven ten opzichte van en niet coplanair met de trekkracht F2. De uitwendige krachten Fx zijn evenwel evenwijdig. De resulterende verdeling van inwendige krachten door de las W verschilt desalniettemin op een gunstige wijze van de verdeling van de aanzienlijke afschuifkrachten, welke men aan treft bij een conventionele verbinding, waarbij de las W in het algemeen is gelegen in een vlak tussen en evenwijdig aan de evenwijdige bandverbindingsgedeelten (bijv. de "parallelle" verbindingsgedeelten Jx en J2 in fig. 1) .

Indien de inrichting volgens de uitvinding zodanig wordt ontworpen, dat deze tevens dient als een middel voor het vormen van de lasverbinding naast het uitsluitend vormen van de bandconfiguratie met een bepaalde contour, kan de inrichting bij voorkeur worden voorzien van geschikte met de banden samenwerkende tanden om de buitenoppervlakken van de band vast te grijpen. Markeringen in het oppervlak van de band, die een gevolg zijn van dergelijke tanden, zijn weergegeven in fig. 2a en 2b aan de oppervlakken van de bandsecties Lx en L2, waarbij deze markeringen zijn aangegeven met 12.

De figuren 3-9 tonen een voorkeursuitvoeringsvorm van de inrichting volgens de uitvinding voor het vormen van de verbeterde bandverbindingsconfiguratie, afgebeeld in fig. 2b.

De inrichting is voorzien van een eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 en een tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22. Zoals het best is weergegeven in fig. 3 kunnen de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 in een initieel gescheiden positie worden opgesteld voor het opnemen van de elkaar overlappende bandsecties en L2. Zoals het best is weergegeven in fig. 3 en 4, is het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 bestemd om ten opzichte van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 te worden bewogen, welk laatste onderdeel stationair kan zijn en aan een geschikte steun kan zijn bevestigd, zoals aan het gestel van verpakkingswerktuig of -machine.

Bij de afgebeelde voorkeursuitvoeringsvorm is het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 scharnierbaar door middel van een as 23 gemonteerd op een paar zich naar beneden uitstrekkende armen 25, welke bij de bovenste uiteinden daarvan scharnierbaar via een as 29 op een krukarm 27 zijn gemonteerd. De assen 23 en 29 worden door klemmen 31 op hun plaats gehouden.

De as 23 is evenwijdig aan de bandsecties Li en L2. Hierdoor kan het onderdeel 21 scharnieren over een afstand, welke nodig is om op de juiste wijze met de bandsectie L, samen te werken, het is ook mogelijk, dat het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 scharnierbaar op de inrichting onder het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 is gemonteerd. De scharnierhartlijn is evenwijdig aan de bandsecties Li en L2 en maakt het mogelijk, dat het bandsamenwerkingsonderdeel 22 scharniert over een afstand, welke nodig is om met de bandsectie L2 samen te werken.

De krukarm 27 van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel is voorzien van een leger 33 om de krukarm 27 scharnierbaar om een (niet weergegeven) as te monteren teneinde een schommelbeweging van de krukarm 27 mogelijk te maken teneinde een vertikale heen en weer gaande beweging van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 te effectueren.

Een in het algemeen horizontaal opgestelde arm 41 is aan een uiteinde via de as 23 met het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 verbonden en bezit aan het andere uiteinde een leger 43 om te worden gemonteerd op een (niet weergegeven excentrische aandrijfas, teneinde te voorzien in een in het algemeen horizontale heen en weer gaande beweging van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21.

Indien het gewenst is de bandsectie van een hoeveelheid band automatisch af te scheiden, kan een bovenste mesonderdeel 47 via een as 23 langs een eind van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 worden gemonteerd. Het bovenste mesonderdeel 47 is voorzien van een naar beneden gerichte mesrand 49 (fig. 4 en 5).

Een onderste mesonderdeel 51 bevindt zich bij het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 (fig. 4 en 5). Het onderste mesonderdeel 51 is voorzien van een naar achteren uitstekende plaat 53, welke een leger 55 bepaalt voor het onderbrengen van de scharnierondersteuning van het onderste mesonderdeel 51 om een (niet weergegeven) as van het werktuig om het mogelijk te maken, dat het onderste mesonderdeel 51 naar boven wordt bewogen teneinde het op zijn plaats brengen van of verwijderen van de bandgedeelten te vereenvoudigen.

Het onderste mesonderdeel 51 omvat ook een paar evenwijdige stijlen 59, welke met de bodem van het mesonderdeelplaat 53 zijn verbonden en welke op een afstand naar buiten vanaf een zijde van de plaat 53 zijn gelegen en wel zodanig, dat het bovenste mesonderdeel 47 tussen de stijlen 49 en de plaat 53 (zie fig. 3) van het onderste mesonderdeel 51 kan worden opgenomen.

Het voorste eind van het onderste mesonderdeel 51 is voorzien van een naar boven gerichte snijrand 61 (fig. 4), welke zodanig is gepositioneerd, dat deze samenwerkt met de snijrand 49 van het bovenste mesonderdeel teneinde de bovenste bandsectie Li af te snijden wanneer het bovenste mesonderdeel 47 met het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 naar beneden wordt bewogen.

Uit fig. 5 blijkt, dat het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 naar beneden naar het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 kan worden bewogen om de bandsecties Lx en L2 tegen elkaar te drukken. Initieel zijn, wanneer de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 zich op een afstand van elkaar bevinden de elkaar overlappende bandsecties Li en L2 in het algemeen vertikaal gecentreerd opgesteld, waarbij de tweede bandsectie L2 zich op een zodanige plaats bevindt, dat deze zich onder het onderste mesonderdeel 51 uitstrekt, en de eerste bandsectie L2 zodanig is gepositioneerd, dat deze zich boven het onderste mesonderdeel 51 uitstrekt. Daarna kan, als weergegeven in fig. 5, het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 naar beneden worden bewogen om de bandsecties Lx en L2 te zamen tegen het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 te drukken. Wanneer het bovenste bandsamenwerkingsonderdeel 21 zich naar beneden beweegt, drukt het bovenste mesonderdeel 47 de bovenste bandsectie Li naar beneden tegen het onderste mesonderdeel 51 teneinde het gedeelte van de bovenste bandsectie L2 voorbij het verbindingsgebied af te snijden.

Het zal duidelijk zijn, dat de bandsecties Lx en L2 onder spanning kunnen staan (bijv. indien zij deel uit maken van een gespannen band, welke zich om een objekt uitstrekt).

Anderzijds kunnen de bandsecties Li en L2 volledig ontspannen zijn. Zelfs indien de bandsecties Lx en L2 deel uit maken van een bandlus, die om een artikel is gespannen, kan de spanning op een of beide van de elkaar overlappende bandverbindingsgedeelten Jx en J2 in het gebied van de verbinding worden opgeheven. Hiertoe kunnen conventionele o η λ * Λ Λ - bandvastgrijponderdelen of -mechanismen (niet weergegeven), aan elke zijde van de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 aanwezig zijn om de bandsecties Lx en L2 stevig vast te grijpen teneinde een spanning in de rest van de bandlus te onderhouden, terwijl de elkaar overlappende gedeelten van de bandsecties Lx en L2 in een in hoofdzaak niet gespannen toestand worden gehouden. De bandvastgrijponderdelen om een spanning in de lus te onderhouden, kunnen van conventioneel ontwerp zijn en vormen geen deel van de uitvinding.

In het algemeen kan de vorming van een verbinding in gespannen bandgedeelten meer energie vereisen om de elkaar overlappende gedeelten naar elkaar gekeerd te houden en, indien gebruik wordt gemaakt van wrijving- smeltlastmethoden, een relatieve trillingsbeweging tussen de elkaar overlappende bandgedeelten te effectueren. De grotere hoeveelheid energie, welke nodig is voor het tot stand brengen van de verbinding van elkaar overlappende bandgedeelten, terwijl deze onder spanning staan, wordt gemakkelijker tot stand gebracht in een grote verpakkingsmachine. Bij een kleiner verpakkingswerktuig, waarbij de afmetingen van de motor en de komponenten meer in het bijzonder kleiner zijn, kan het de voorkeur verdienen ten minste een, zoniet beide, van de elkaar overlappende bandgedeelten tijdens het proces van het vormen van de verbeterde verbindingsconfiguratie met de inrichting volgens de uitvinding in een in hoofdzaak niet gespannen toestand te houden.

De bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 bezitten nieuwe van een contour voorziene oppervlakteorganen en een opstelling, welke voorzien in de verbeterde configuratie van de bandsecties, waarbij de vorming van de verbeterde verbinding tot stand kan worden gebracht. De nieuwe van een bepaalde contour voorziene oppervlakteorganen van de bandsamenwerkingsonderdelen zijn het duidelijkst weergegeven in de figuren 6-9. Fig. 6 toont op de beste wijze het unieke profiel van elk bandsamenwerkingsonderdeel.

Het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 omvat een eerste van een contour voorzien oppervlakteorgaan of -oppervlak 81 voor het kontakteren met een vlak van de eerste bandsectie Ln. Op een soortgelijke wijze bezit het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 een tweede van een bepaalde contour voorzien oppervlakteorgaan of -oppervlak 82 voor het kontakteren van een vlak van de tweede bandsectie L2. Elk vlak 81 en 82 kan worden gekenmerkt als een oppervlak, dat in het algemeen wordt verkregen door een recht lijnsegment aangezien dit loodrecht op een vlak (bijv. een vlak van fig. 6) wordt gehouden en langs een baan in dat vlak wordt bewogen. Meer in het bijzonder omvat, zoals het best is weergegeven in fig. 6, elk oppervlak 81 en 82 een concaaf oppervlak, dat bij de voorkeursuitvoeringsvorm, weergegeven in fig. 6, bestaat uit een gedeeltelijk cilindrisch oppervlak met een straal A. Elk samenwerkingsoppervlak 81 en 82 bezit ook een convex hoofdvlak, dat bij de in fig. 6 afgeheelde voorkeursuitvoeringsvorm een gedeeltelijk cilindervlak met een straal B is. Voorts omvat bij de voorkeursuitvoeringsvorm elk samenwerkingsoppervlak 81 en 82 daartussen een planair oppervlak 90, dat versmelt met het concave en convexe oppervlak.

Het is gebleken, dat wanneer de strook samenwerkingsonderdelen 21 en 22 worden gebruikt in een inrichting voor het vormen van een wrijvings-smeltlasverbinding, de bandverbindingsgedeelten de neiging hebben om eerst bij de planaire gebieden 90 van de strook samenwerkingsonderdelen 21 en 22 te worden gesmolten, waarna het gesmolten gebied zich naar de uiteinden van de strook samenwerkingsonderdelen 21 en 22 voortplant. Het is gebleken, dat dit leidt tot een meer consistente produktie van lasverbindingen met een grotere afschilvastheid.

Bij een voorkeursuitvoeringsvorm van de strook samenwerkingsonderdelen 21 en 22 ten gebruike bij een polyetheentereftalaatband met een dikte, gelegen tussen ongeveer 0,81 mm en ongeveer 0,96 mm, is de straal A van het concave oppervlak ongeveer 17 mm en de straal B van het convexe oppervlak ongeveer 14 mm. Het verschil in stralen past de "binnen"- en "buiten"- kromming van de bandsecties aan de kromming van de oppervlakken 81 en 82 aan. Om praktische redenen, welke redenen omvatten, die verband houden met vervaardigingstoleranties, onnauwkeurigheden van de plaats van onderdelen, en variaties in de banddikte, werd het verschil van 3 mm tussen de kromtestralen A en B gekozen omdat dit ongeveer viermaal de banddikte bedraagt.

Bij elk bandsamenwerkingsonderdeel 21 en 22 heeft het planaire oppervlak 90 tussen het concave oppervlak en het convexe hoofdvlak een lengte van ongeveer 8 mm. Voorts blijkt uit fig. 6, dat het kromtemiddelpunt van het concave oppervlak met de straal A van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 over een afstand 6 naar links ten opzichte van het kromtemiddelpunt van het convexevlak met de straal B van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 is verschoven. Het is gebleken, dat dit bijdraagt tot het zodanig regelen van het wrijvings- smeltlasproces, dat het bandmateriaal eerst bij de vlakke gebieden wordt gesmolten.

Voorts eindigt, bij het rechtereind van het bandsamenwerkingsonderdeel 21 als beschouwd in fig. 6, het convexe oppervlak met een zeer kleine straal D. Op een soortgelijke wijze eindigt bij het linkereind van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 als beschouwd in fig. 6, het convexe oppervlak in een zeer kleine straal D. Bij een voorkeursuitvoeringsvorm van de bandsamenwerkingsonderdelen ten gebruike bij een polyetheentereftalaatband met een dikte, gelegen tussen 0,81 mm en 0,96 mm, is de straal D ongeveer 1 mm. Het is gebleken, dat de straal D in enigermate dient voor het verschaffen van een divergerend mondstukeffekt, dat bijdraagt tot een gesmolten- materiaalstroom tijdens het wrijvings- smeltlasproces.

Uit fig. 6 blijkt, dat het convexe oppervlak van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 in een richting naar het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 verder uitsteekt dan het concave oppervlak van het bandsamenwerkingsonderdeel 21. Op een soortgelijke wijze steekt het convexe oppervlak van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 naar het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 verder uit dan het concave oppervlak van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 21.

Bij een voorkeursuitvoeringsvorm van de bandsamenwerkingsonderdelen is de maximale amplitude tussen het concave oppervlak en het convexe oppervlak bij elk onderdeel ongeveer 1,8 mm ten gebruike bij een band met een dikte van ongeveer 0,81 mm tot ongeveer 0,96 mm.

Het eerste samenwerkingsoppervlak 81 van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 kan verder worden gekenmerkt als zijnde voorzien van een eerste eind 101 (fig.5), dat bestemd is om kontakt te maken met de eerste bandsectie Li buiten een eerste eind van het koppelverbindingsgebied W en een tweede eind 102 (fig, 5), dat bestemd is om kontakt te maken met de eerste bandsectie Li bij een tweede eind van het koppelverbindingsgebied W.

Op een soortgelijke wijze bezit het tweede samenwerkingsoppervlak 82 van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 een eerste eind 121 (fig. 5) , dat bestemd is om kontakt te maken met de tweede bandsectie L2 bij het eerste eind van het koppelverbindingsgebied W, en het tweede eind 122 (fig. 5), dat bestemd is om kontakt te maken met de tweede bandsectie L2 voorbij het tweede eind van het koppelgebied W.

Uit de fig. 5 en 6 blijkt, dat de eerste en tweede band samenwerkingsonderdelen 21 en 22 naast elkaar zijn gelegen in een relatie, waarbij het tweede eind 102 van het eerste samenwerkingsoppervlak 81 zich bevindt tussen het eerste eind 121 en het tweede eind 122 van het tweede samenwerkingsoppervlak 82. Op een soortgelijke wijze ligt het eerste eind 121 van het tweede samenwerkingsoppervlak 82 tussen het eerste eind 101 en het tweede eind 102 van het eerste samenwerkingsoppervlak 81.

Het zal uit de fig. 5 en 6 duidelijk zijn, dat het gedeelte van het eerste samenwerkingsoppervlak 81, dat zich voorbij het eerste eind 121 van het tweede samenwerkingsoppervlak 82 uitstrekt, naar het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 is gekromd. Op een soortgelijke wijze is het gedeelte van het tweede samenwerkingsoppervlak 82, dat zich voorbij het tweede eind 102 van het eerste samenwerkingsoppervlak 81 uitstrekt, naar het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 gebogen.

De resulterende verbindingslas haalt een lengte van 22 mm en bezat in hoofdzaak evenwijdige achterste gedeelten, die over 5 mm waren verschoven. De verbinding had een permanente deformatie configuratie als aangegeven in fig. 2b (niet op schaal).

De waarden van deze bedrijfsparameters kunnen afhankelijk van de gewenste nauwkeurige verbindingskarakteristieken worden gewijzigd. Bovendien kan de verandering van een parameter (bijv. de druk) een verandering van een of meer andere parameters (bijv. de trillingsfrekwentie of -duur) vereisen. Voorts kunnen deze parameters in afhankelijkheid van onder meer de bandbreedte, de banddikte en een bandmateriaalkarakteristieken worden gewijzigd.

Uit fig. 5 blijkt, dat de bandsamenwerkingsoppervlakken 81 en 82 zodanig zijn georiënteerd, dat de gedeelten van de elkaar overlappende bandsecties Li en L2, welke zich voorbij het linker- (eerste) eind 121 van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 uitstrekken, in het algemeen van links naar rechts naar boven hellen. Voorts hellen de gedeelten van de elkaar overlappende bandsecties Lx en L2, welke zich vanuit het rechter- (tweede) eind 102 van het eerste bandsamenwerkingsonderdeel 21 uitstrekken, in het algemeen van links naar rechts naar boven. Dit leidt ertoe, dat de achterste gedeelten Ti en T2 van de bandsecties bij elk eind van het verbindingsgebied zijn gelegen in een vlak, dat evenwijdig is aan het referentievlak R' aangegeven in fig. 2b. Gemeend wordt, dat deze oriëntatie, in combinatie met de niet-parallelle relatie van de koppelverbinding W, bijdraagt tot de verbeterde sterkte van de verbinding. Bovendien brengt de bovenbeschreven oriëntatie de waarde van de lusspanning, welke verloren gaat van de positionering van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel 22 aan de binnenzijde van de bandlus tussen de band en de verpakking of het artikel, dat door de bandlus is omgeven, tot een mininum terug. De voorkeursuitvoeringsvorm van de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22, weergegeven in fig. 3-9, is ontworpen om te worden toegepast bij een band met een dikte, welke varieert tussen ongeveer 0,81 mm en ongeveer 0,96 mm, zodat de achterste gedeelten van de band in een niet gespannen toestand evenwijdig aan elkaar zijn georiënteerd doch ten opzichte van elkaar zijn verschoven over ongeveer 4,8 mm. Dat wil zeggen, dat onder verwijzing naar fig. 2b, het vlak Ci van het achterste gedeelte T2 over ongeveer 4,8 mm is verschoven ten opzichte van het vlak C2 van het achterste gedeelte T2. In het algemeen is een overcompensatie bij het vormen van de bandconfiguratie noodzakelijk indien de verbinding aan een bandlusspanning wordt onderworpen voordat de voltooide lasverbinding tot kamertemperatuur is afgekoeld.

Het is gebleken, dat de bovenbeschreven verschoven verbindingsconfiguratie een verschuiving van ongeveer 2 banddikten onderhoudt nadat de verbinding aan een herhaalde belasting en ontlasting is onderworpen bij een onderhouden trekkracht van 356 kg.

Het zal duidelijk zijn, dat de oppervlakte configuratie van de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 kan afwijken ten opzichte van de in de fig. 5-9 afgebeelde bepaalde configuratie. Zo kunnen bijvoorbeeld de bandsamenwerkingsoppervlakken 81 en 82 minder gebogen zijn (of in hoofdzaak planair zijn) en onder een hoek zijn georiënteerd teneinde de configuratie van de verbinding met grotere vastheid, weergegeven in fig.5 van de bovengenoemde Amerikaanse octrooiaanvragen Serial nr. 07/347569 te verkrijgen.

•Het zal duidelijk zijn, dat de bandsamenwerkingsonderdelen volgens de uitvinding kunnen worden toegepast bij een reeds gevormde bandverbinding teneinde te voorzien in de verbeterde configuratie van de elkaar overlappende bandgedeelten in het verbindingsgebied. In dat geval kan een permanente deformatie in de elkaar overlappende bandgedeelten in conformiteit met de oppervlakken van de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 worden verkregen door de bandsamenwerkingsonderdelen om de bandsecties met een voldoende kracht tegen elkaar te drukken onder zodanige omstandigheden, dat in afhankelijkheid van het type bandmateriaal, de dikte en andere faktoren, een permanente deformatie in de elkaar overlappende bandgedeelten optreedt.

Hiertoe is het wenselijk aan de verbindingsgedeelten een voldoende energie toe te voeren om een ten minste gedeeltelijk in elastische deformatie van de verbindingsgedeelten te effectueren teneinde te voorzien in een voldoende mate van permanente deformatie over de gehele elkaar overlappende bandgedeelten. Bij het vrijgeven van de bandsamenwerkingsonderdelen 21 en 22 zullen de elkaar overlappende bandgedeelten dan de gewenste configuratie in hoofdzaak in conformiteit met de oppervlakteconfiguraties van de bandsamenwerkingsonderdelen behouden.

De deformatie kan met succes worden uitgevoerd bij hoge temperaturen. De elkaar overlappende bandgedeelten kunnen door een aantal verschillende middelen worden verhit. Zo kan bijvoorbeeld warmte aan de bandsamenwerkingsonderdelen, die in kontakt staan met de elkaar overlappende bandgedeelten, worden toegevoerd.

Het is ook mogelijk de elkaar overlappende bandgedeelten door de bandsamenwerkingsonderdelen vast te klemmen in een atmosfeer met een geschikte hoge temperatuur (bijv. in een oven).

Voorts kan de temperatuur van de bandgedeelten worden verhoogd door de bandgedeelten aan bepaalde typen straling te onderwerpen. De band kan zelfs zijn voorzien van additieven, welke de straling gemakkelijker absorberen of daarmede reageren.

Bij een proces voor het tot stand brengen van een post-verbindingsdeformatie, kan een conventionele lasverbinding op de gebruikelijke wijze bij vlakke elkaar overlappende bandsecties worden gevormd. Daarna kunnen wanneer de met elkaar verenigde bandsecties nog steeds warm zijn, de verenigde bandsecties worden overgedragen naar de bandsamenwerkingsonderdelen volgens de uitvinding voor een deformatie van de met elkaar verenigde bandsecties.

Bij een ander proces kan de verbindingvormende inrichting zijn voorzien van een paar instelbare bandsamenwerkingsonderdelen, welke de vorm vanuit een vlak profiel bijvoorbeeld initieel vormen van een conventionele, vlakke lasverbinding wijzigen in een niet-vlak profiel om de verbinding daarna overeenkomstig de uitvinding te deformeren.

Het zal duidelijk zijn, dat de bovenbeschreven bandsamenwerkingsonderdelen volgens de uitvinding dienen om elkaar overlappende bandsecties in de gewenste configuratie in conformiteit met de oppervlakken van de bandsamenwerkingsonderdelen te forceren. De deformatie kan plaatsvinden voordat de elkaar overlappende bandgedeelten permanent met elkaar worden verenigd. De temperatuur van de elkaar overlappende bandgedeelten kan worden verhoogd voor het verkrijgen van een permanente deformatie van de bandgedeelten in conformiteit met de bandsamenwerkingsonderdelen. De niet-verbonden, doch gedeformeerde, elkaar overlappende bandgedeelten kunnen dan van de bandsamenwerkingsonderdelen worden losgemaakt. Vervolgens kunnen de gedeformeerde gedeelten van de elkaar overlappende bandsecties met elkaar worden verenigd door geschikte middelen (bijv. door binding met een hechtmiddel of lasmiddel) en wel op een wijze, waarbij de configuratie van de verbindingsgedeelten niet op een significante wijze wordt verstoord.

Claims

1. Inrichting voor het verschaffen van een verbeterde configuratie van eerste en tweede secties van een buigzame thermoplastische band om daartussen een verbeterde verbinding te kunnen vormen gekenmerkt door eerste en tweede tegenover elkaar gelegen bandsamenwerkingsonderdelen, welke bestemd zijn om daartussen de bandsectie op te nemen, die in een overlappende relatie zijn opgesteld, en deze secties tegen elkaar te drukken, waarbij elk onderdeel een oppervlak met een bepaalde contour bepaalt teneinde met een van de bandsecties samen te werken en elk oppervlak met een bepaalde contour is voorzien van een in het algemeen convex oppervlak een in het algemeen concaaf oppervlak, waarbij de bandsamenwerkingsonderdelen zodanig zijn opgesteld, dat het concave oppervlak van het eerste onderdeel in het algemeen is gecentreerd met het convexe oppervlak van het tweede onderdeel en het convexe oppervlak van het eerste onderdeel in het algemeen is gecentreerd met het concave oppervlak van het tweede onderdeel.

2. Inrichting volgens conclusie 1 met het kenmerk, dat tussen de convexe en concave oppervlakken van elk bandsamenwerkingsonderdeel een planair oppervlak wordt bepaald, dat met de convexe en concave oppervlakken is versmolten.

3. Inrichting volgens conclusie 1 gekenmerkt door organen om de bandsecties te verhitten.

4. Inrichting volgens conclusie 1 gekenmerkt door organen om een van de bandsamenwerkingsonderdelen naar en vanaf het andere bandsamenwerkingsonderdeel te bewegen.

5. Inrichting volgens conclusie 1 met het kenmerk, dat het eerste bandsamenwerkingsonderdeel zodanig is gemonteerd, dat het een schanierbeweging om een as, die in het algemeen evenwijdig aan de bandsecties is georiënteerd, kan uitvoeren.

6. Inrichting voor het verschaffen van een verbeterde configuratie van eerste en tweede secties van een buigzame thermoplastische band voor het daartussen vormen van een verbeterde verbinding, waarbij de genoemde secties elk zijn voorzien van een verbindingsgedeelte en een bijbehorend achterste gedeelte, dat zich uit het verbindingsgedeelte uitstrekt in een richting vanuit het achterste gedeelte van de andere bandsectie, gekenmerkt door eerste en tweede bandsamenwerkingsonderdelen, die respectievelijk eerste en tweede van een contour voorziene oppervlakteorganen bepalen, die bestemd zijn om respectievelijk met de eerste en tweede bandsecties samen te werken teneinde de verbindingsgedeelten tussen de onderdelen in een overlappende relatie langs een koppelgebied op te stellen en ten minste een deel van de lengte van het achterste gedeelte van elke bandsectie zodanig te positioneren, dat dit zich uitstrekt in een vlak, dat in het algemeen evenwijdig is aan het referentievlak, waarbij ten minste een deel van de lengte van het koppelgebied niet evenwijdig is aan dit referentievlak.

7. Inrichting volgens conclusie 6 met het kenmerk, dat de inrichting is voorzien van drukorganen voor het tot stand brengen van een relatieve beweging tussen de bandsamenwerkingsonderdelen teneinde de bandverbindingsgedeelten tegen elkaar te drukken.

8. Inrichting volgens conclusie 7 met het kenmerk, dat de bandsamenwerkingsonderdelen bestemd zijn om met de bandsecties in een initieel niet verbonden toestand samen te werken, en de inrichting verder is voorzien van verbindingsvormorganen, die op een operatieve wijze samenwerken met de drukorganen en met de bandsamenwerkingsonderdelen teneinde tussen de verbindingsgedeelten een verbinding te vormen terwijl de bandsecties door de bandsamenwerkingsonderdelen worden gedrukt.

9. Inrichting volgens conclusie 7 met het kenmerk, dat de inrichting verder is voorzien van verwarmingsorganen om de thermische energie van de verbindingsgedeelten van de bandsecties te vergroten wanneer de verbindingsgedeelten tussen de bandsamenwerkingsonderdelen tegen elkaar worden gedrukt.

10. Inrichting volgens conclusie 9 met het kenmerk, dat de verwarmingsorganen verder zijn voorzien van smeltverbindingsvormorganen voor het tot stand brengen van een smelting van een deel van de dikte van elk verbindingsgedeelte van een bandsectie bij het koppelgebied, waardoor elk van deze delen, bij afkoeling, een in hoofdzaak continu, opnieuw vast geworden diktegedeelte vormt, dat met het in hoofdzaak continue, opnieuw vast geworden diktegedeelte van het andere verbindingsgedeelte van de bandsectie versmelt teneinde een las te definiëren, welke de bandsecties met elkaar verenigt.

11. Inrichting volgens conclusie 10 met het kenmerk, dat de verwarmingsorganen zijn voorzien van fibratieorganen om een van de bandsamenwerkingsonderdelen te laten fibreren wanneer deze met een van de verbindingsgedeelten van de bandsectie samenwerkt teneinde een relatieve lichaamsglijbeweging tusen de verbindingsgedeelten van de bandsecties tot stand te brengen, waardoor door wrijving voldoende warmte wordt opgewekt om de thermische energie van het verbindingsgedeelte van de bandsectie te vergroten teneinde om (1) elk verbindingsgedeelte van een bandsectie onder de aangelegde druk in een voldoend plastische toestand te brengen, een en ander zodanig, dat bij eliminatie van de warmte en druk een permanente deformatie wordt onderhouden en (2) de smelting van het deel van de dikte van elk verbindingsgedeelte te effectueren.

12. Inrichting volgens conclusie 6 met het kenmerk, dat de eerste en tweede van een contour voorziene oppervlakteorganen van de bandsamenwerkingsonderdelen zijn voorzien van respectieve eerste en tweede samenwerkingsoppervlakken, waarbij het eerste samenwerkingsoppervlak bestemd is om kontakt te maken met een vlak van de eerste bandsectie en waarbij het tweede samenwerkingsoppervlak bestemd is om kontakt te maken met een zijde van de tweede bandsectie.

13. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat het eerste samenwerkingsoppervlak is voorzien van een eerste eind, dat bestemd is om met de eerste bandsectie buiten een eerste eind van het koppelgebied kontakt te maken en een tweede eind omvat, dat bestemd is om met het verbindingsgedeelte van de eerste bandsectie bij een tweede eind van het koppelgebied kontakt te maken, waarbij het tweede samenwerkingsoppervlak een eerste eind bezit, dat bestemd is om met het verbindingsgedeelte van de tweede bandsectie bij het eerste eind van het koppelgebied kontakt te maken en een tweede eind bezit, dat bestemd is om met de tweede bandsectie voorbij het tweede eind van het koppelgebied kontakt te maken, waarbij de eerste en tweede bandsamenwerkingsonderdelen naast elkaar zijn opgesteld in relatie, waarbij het tweede eind van het eerste samenwerkingsoppervlak zich tussen de eerste en tweede einden van het tweede samenwerkingsoppervlak bevindt en waarbij het eerste eind van het tweede samenwerkingsoppervlak is gelegen tussen de eerste en tweede einden van het eerste samenwerkingsoppervlak, waarbij het gedeelte van het eerste samenwerkingsoppervlak, dat zich voorbij het eerste eind van het tweede samenwerkingsoppervlak uitstrekt, naar het tweede bandsamenwerkingsonderdeel is gebogen, en het gedeelte van het tweede samenwerkingsoppervlak, dat zich voorbij het tweede eind van het eerste samenwerkingsoppervlak uitstrekt, naar het eerste bandsamenwerkingsonderdeel is gebogen.

14. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat elk bandsamenwerkingsoppervlak wordt bepaald door een oppervlak, dat wordt verkegen door een recht lijnsegment, dat loodrecht op een vlak wordt gehouden en langs een baan in dat vlak wordt bewogen.

15. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat elk samenwerkingsoppervlak een concaaf oppervlak en een convex oppervlak omvat, welke opervlakken zijn verbonden door een planair oppervlak dat met de convexe en concave oppervlakken is versmolten.

16. Inrichting volgens conclusie 15 met het kenmerk, dat elk convex en concaaf oppervlak een gedeeltelijk cilinderoppervlak is.

17. Inrichting volgens conclusie 15 met het kenmerk, dat het convexe oppervlak van het eerste samenwerkingsoppervlak zich in een richting naar het tweede bandsamenwerkingsonderdeel verder dan het concave oppervlak van het eerste samenwerkingsoppervlak uitstrekt.

18. Inrichting volgens conclusie 15 met het kenmerk, dat het convexe oppervlak van het tweede samenwerkingsoppervlak zich naar het eerste bandsamenwerkingsonderdeel verder dan het concave oppervlak van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel uitstrekt.

19. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat de ruimte tussen de samenwerkingsoppervlakken van de eerste en tweede bandsamenwerkingsonderdelen over de lengte van de bandsamenwerkingsonderdelen tussen het eerste eind van het tweede samenwerkingsoppervlak en het tweede eind van het eerste samenwerkingsoppervlak uniform is.

20. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat de maximale amplitude tussen het concave oppervlak van het eerste samenwerkingsoppervlak en het convexe oppervlak van het eerste samenwerkingsoppervlak ongeveer 1,8 mm bedraagt.

21. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat de maximale amplitude tussen het concave oppervlak van het samenwerkingsoppervlak en het convexe oppervlak van het tweede samenwerkingsoppervlak ongeveer 1,8 mm bedraagt.

22. Inrichting volgens conclusie 12 met het kenmerk, dat elk bandsamenwerkingsonderdeel is voorzien van een aantal tanden, die zich vanuit het bijbehorende samenwerkingsoppervlak naar buiten uitstrekken.

23. Inrichting volgens conclusie 22 met het kenmerk, dat de tanden op het eerste bandsamenwerkingsonderdelel op een lijn liggen met de tanden op het tweede bandsamenwerkingsonderdeel.

24. Inrichting volgens conclusie 22 met het kenmerk, dat elke tand in het algemeen de vorm van een langwerpig driehoekig prisma heeft, dat wordt bepaald door twee lange hellende zijwanden en twee hellende eindwanden.

25. Inrichting volgens conclusie 22 met het kenmerk, dat elke tand zich over ongeveer 0,3 mm boven het bijbehorende samenwerkingsoppervlak uitstrekt.

26. Inrichting volgens conclusie 22 met het kenmerk, dat de tanden op elk van de eerste en tweede samenwerkingsoppervlakken in rijen zijn gerangschikt.

27. Inrichting volgens conclusie 26 met het kenmerk, dat elk samenwerkingsoppervlak vijf rijen van dergelijke tanden omvat.

28. Inrichting volgens conclusie 26 met het kenmerk, dat elke rij tanden 11 tanden omvat.

29. Inrichting volgens conclusie 26 met het kenmerk, dat de tanden in elke rij over de breedte van elk samenwerkingsoppervlak op een uniforme afstand van elkaar zijn gelegen.

30. Inrichting volgens conclusie 26 met het kenmerk, dat de rijen tanden op uniforme afstand van elkaar zijn gelegen en de centerlijnafstand tussen naast elkaar gelegen rijen tanden ongeveer 4 mm bedraagt.

31. Inrichting volgens conclusie 26 met het kenmerk, dat de tanden in elke rij op uniforme afstand van elkaar zijn gelegen en de centerlijnafstand tussen naast elkaar gelegen tanden in elke rij ongeveer 2 mm bedraagt.

32. Inrichting volgens conclusie 6 gekenmerkt door organen om het eerste bandsamenwerkingsonderdeel schanierbaar te monteren om een scharnierbeweging ten opzichte van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel mogelijk te maken.

33. Inrichting volgens conclusie 6 met het kenmerk, dat het eerste bandsamenwerkingsonderdeel ten opzichte van het tweede bandsamenwerkingsonderdeel beweegbaar is.

34. Inrichting volgens conclusie 6 met het kenmerk, dat een van de bandsamenwerkingsonderdelen naar en vanaf het andere bandsamenwerkingsonderdeel kan worden bewogen om de twee bandsectieverbindingsgedeelten in een van twee toestanden: (1) een eerder verenigde toestand en (2) een initieel niet-verenigde toestand op te nemen.

35. Inrichting volgens conclusie 6 met het kenmerk, dat het eerste bandsamenwerkingsonderdeel voor een scharnierbeweging om een as, die in het algemeen evenwijdig aan de bandlengten is georiënteerd, is gemonteerd.

36. Inrichting voor het vormen van een stelsel van eerste en tweede verenigde secties van een buigzame thermoplastische band, die elk zijn voorzien van een verbindingsgedeelte en een bijbehorend achterste gedeelte, dat zich vanuit het verbindingsgedeelte in een richting vanaf het achterste gedeelte van de andere bandsectie uitstrekt, gekenmerkt door eerste en tweede tegenover elkaar opgestelde, een contour bezittende oppervlakteorganen om met de bandsectie samen te werken teneinde de verbindingsgedeelten tussen de tegenover elkaar gelegen, een contour bezittende oppervlakteorganen in een overlappende, naar elkaar gekeerde relatie langs een koppelgebied te positioneren, en ten minste een deel van de lengte van elk achterste gedeelte van een bandsectie zodanig te oriënteren, dat dit zich uitstrekt in een vlak, dat in het algemeen evenwijdig is aan een referentievlak, waarbij ten minste een deel van de lengte van het koppelgebied niet evenwijdig is aan het referentievlak, en deformeer- en verbindingsorganen voor het tot stand brengen van een relatieve beweging tussen de tegenover gelegen, een contour bezittende oppervlakteorganen teneinde de bandverbindingsgedeelten tegen elkaar te drukken en deze verbindingsgedeelten met elkaar te verenigen terwijl voldoende energie wordt toegevoerd om een permanente deformatie van de bandverbindingsgedeelten in conformiteit met de tegenover elkaar gelegen, van een contour voorziene oppervlakteorganen te effectueren.

37. Inrichting volgens conclusie 36 met het kenmerk, dat de inrichting is voorzien van eerste en tweede bandsamenwerkingsonderdelen, die respectievelijk de eerste en tweede tegenover elkaar gelegen, een contour bezittende oppervlakteorganen bepalen, en de deformeer- en verbindingsorganen zijn voorzien van (a) drukorganen voor het tot stand brengen van een relatieve beweging tussen de bandsamenwerkingsonderdelen teneinde de bandsectie verbindingsgedeelten tegen elkaar te drukken, en (b) fibratie organen om een van de bandsamenwerkingsonderdelen te laten fibreren terwijl deze met een van de bandsectieverbindingsgedeelten samenwerkt teneinde een relatieve lichaamsglijbeweging tussen de bandsectieverbindingsgedeelten tot stand te brengen, waarbij door wrijving voldoende warmte wordt opgewekt om de thermische energie van elk bandsectieverbindingsgedeelte zodanig te vergroten, dat (1) elk bandsectieverbindingsgedeelte onder de aangelegde druk in een voldoende plastische toestand wordt gebracht, een en ander zodanig, dat een permanente deformatie bij het elimineren van de warmte en druk wordt onderhouden en (2) een smelting van een deel van de dikte van elk bandsectieverbindingsgedeelte bij het koppelgebied tot stand wordt gebracht, waarbij elk van deze gedeelten, bij afkoeling, een in hoofdzaak continu, opnieuw vast geworden diktedeel vormt, dat met in hoofdzaak continue, opnieuw vast geworden diktedeel van het andere bandsectieverbindingsgedeelte versmelt teneinde een las te bepalen, welke de bandsecties met elkaar verbindt.

38. Inrichting volgens conclusie 37 met het kenmerk, dat de fibratieorganen zijn voorzien van besturingsorganen om de fibratie van het bandsamenwerkingsonderdeel in hoofdzaak instantaat te beëindigen.

39. Inrichting volgens conclusie 37 met het kenmerk, dat de drukorganen zijn voorzien van drukbesturingsorganen om de drukorganen zodanig te bedrijven, dat de bandsectieverbindingsgedeelten tegen elkaar worden gedrukt onder een druk van ongeveer 1,334 Newton gedurende een interval van ongeveer 4,5 sekonden, en de fibratieorganen zijn voorzien van fibratiebesturingsorganen om de fibratieorganen zodanig te bedrijven, dat het ene bandsamenwerkingsonderdeel met ongeveer 320 Hz bij een maximale amplitude van ongeveer 1,8 mm gedurende een interval van ongeveer 0,5 sekonden wordt gefibreerd.

40. Inrichting volgens conclusie 37 met het kenmerk, dat het eerste bandsamenwerkingsonderdeel voor een scharnierbeweging om een as, die in het algemeen evenwijdig aan de bandsecties verloopt, is gemonteerd.

41. Inrichting voor het verschaffen van een verbeterde configuratie van elkaar overlappende eerste en tweede verenigde secties van een buigzame thermoplastische band om daartussen een verbeterde verbinding tot stand te kunnen brengen, waarbij de genoemde secties elk zijn voorzien van een verbindingsgedeelte en een bijbehorend achterste gedeelte, dat zich vanuit het bijbehorende verbindingsgedeelte in een richting vanaf het achterste gedeelte van de andere bandsectie uitstrekt en waarbij het verbindingsgedeelte van de ene bandsectie met de andere bandsectie langs een koppelgebied wordt verenigd, gekenmerkt door eerste en tweede bandsamenwerkingsonderdelen, die respectievelijk eerste en tweede, van een contour voorziene oppervlakteorganen bepalen, welke bestemd zijn om met de respectieve eerste en tweede bandsecties samen te werken teneinde (1) de verbindingsgedeelten tussen de bandsamenwerkingsonderdelen zodanig te positioneren, dat een van de verbindingsgedeelten zich tussen het koppelgebied en een van de bandsamenwerkingsonderdelen bevindt, en waarbij het andere verbindingsgedeelte zich bevindt tussen het koppelgebied en het andere bandsamenwerkingsonderdeel, en (2) ten minste een deel van de lengte van het achterste gedeelte van elke bandsectie zodanig te positioneren, dat dit zich uitstrekt in een vlak, dat in het algemeen evenwijdig is aan een referentievlak, waarbij ten minste een deel van de lengte van het koppelgebied niet evenwijdig is aan dit referentievlak.

42. Inrichting volgens conclusie 41 met het kenmerk, dat het eerste bandsamenwerkingsonderdeel voor een scharnierbeweging om een as, die in het algemeen evenwijdig aan de bandsecties verloopt, is gemonteerd.