NL8703056A

NL8703056A - Werkwijze voor het branden van mais.

Info

Publication number: NL8703056A
Application number: NL8703056A
Authority: NL
Original assignee: Douwe Egberts Tabaksfab
Priority date: 1987-12-17
Filing date: 1987-12-17
Publication date: 1989-07-17
Also published as: DE3869928D1; EP0321060A1; EP0321060B1

Description

* *

Nw 9371

Werkwijze voor het: branden van mals

In de literatuur zijn diverse vervangingsprodukten voor koffie voorgesteld. Het meest bekende substituut voor koffie is waarschijnlijk cichorei.

Gezien de beschikbaarheid ervan zou mais een goed 5 uitgangsprodukt zijn voor het vervaardigen van een koffie-substituut, ware het niet dat het branden van mais op praktische problemen stuit. Het is bekend dat maïskorrels onder verwarming uit elkaar spatten voordat ze goed gebrand zijn» onder vorming van "popcorn". De door het te poffen ontstane poreuze en isolerende structuur verhindert een verder warmtetransport de maïskorrel in, waardoor verder branden onmogelijk wordt. Bij verdere warmtetoevoer verbrandt alleen de buitenkant, terwijl binnenin de korrel de mais ruw en ongebrand blijft. Een extract iS van aldus gebrande mais smaakt bitter en branderig.

Tot op heden is nog geen goede methode gevonden om maïskorrels of gemalen mais zodanig te branden dat men een met water extraheerbaar produkt krijgt, dat als koffiesubstituut kan fungeren. la Doel van de onderhavige uitvinding is het verschaffen van een werkwijze voor het branden van mais, waarbij men de hierboven geschetste problemen niet heeft.

Verrassenderwijs is gebleken dat inweken van mais met water tot een vochtgehalte van ten minste 30 gew.% iS de mais goed te branden maakt.

De uitvinding wordt derhalve gekenmerkt doordat men mais op een watergehalte van 30-40 gew.% brengt en de mais bij een temperatuur gelegen tussen 200 en 400°C brandt.

30 Het is bijzonder verrassend dat onder toepassing van de onderhavige werkwijze een uitstekende gebrande mais verkregen wordt, die goed extraheerbaar is. Men zou namelijk verwachten dat door de aanwezigheid van 87030 56 i y i' -2- aanzienlijk meer water dan gebruikelijk (oorspronkelijk watergehalte van mais is 12 gew.%) bij het branden een nog veel sterkere mate van popcornvorming zou optreden. Gebleken is echter dat dit niet het geval is en dat S men een uitstekend gebrand produkt krijgt.

Volgens de uitvinding brengt men voor het branden het watergehalte van de mais op 25-45 gew.%, bij voorkeur tenminste 33 gew.%. Binnen deze grenzen verkrijgt men een optimaal produkt. Het instellen van het watergehalte \ö geschiedt bij voorkeur door inweken in water of door behandelen met stoom. Gebleken is dat koken in water tot een minder gunstig resultaat leidt, alhoewel dit onder bepaalde omstandigheden ook mogelijk is.

De tijdsduur van het inweken hangt af van het IS gewenste watergehalte. Geschikte inweektijden met koud water, d.w.z. water van 5-25°C liggen tussen 2 en 20 uur.

Het is zowel mogelijk de hele maïskorrel te branden als gemalen mais te branden. Bij het branden van gemalen mais bestaat de mogelijkheid een scheiding aan te brengen Zo tussen kiem- en zetmeelgedeelte van de maïskorrel. Van deze twee componenten levert het zetmeelgedeelte een zetsel dat redelijk neutraal is. De kiem heeft als droog gebrand produkt een aangename geur maar als zetmeel is het te branderig.

De uitvinding heeft ook betrekking op een warme of koude drank verkregen door extractie van mais die onder toepassing van de werkwijze volgens de uitvinding gebrand is. Gebleken is namelijk dat het extract van aldus gebrande mais, eventueel tezamen met melk, suiker of alcohol een aangename drank levert.

Opgemerkt wordt nog dat in principe ieder type mais bruikbaar is.

De uitvinding wordt nu toegelicht aan de hand van enkele voorbeelden.

3? Voorbeeld I

Maïskorrels met een watergehalte van 12% werden 87 0 3 0 5 6 * • ·4 > - * -3- 10 uur in water geweekt en met een vochtgehalte van 34 gew.% in een gas gestookte proefbrander gebracht.

In verloop van 13 min werd de temperatuur op 240°C gebracht, waarna de temperatuur 7 min op die waarde gehouden werd.

$ De gebrande mais werd vervolgens gemalen, waarna er een zetsel van vervaardigd werd. Het zetrendement bedroeg 50%, en de smaak van het zetsel was redelijk neutraal, iets moutig granig.

Vergelijkend voorbeeld 1

Maiskorrels met een vochtgehalte van 12%, d.w.z. het oorspronkelijke vochtgehalte, werd op dezelfde wijze als beschreven in voorbeeld I gebrand. Het materiaal was sterk geëxpandeerd (gepoft). Na malen en vervaardigen van een zetsel bleek het zetrendement 45% te zijn, terwijl de smaak van het zetsel als Ordinair, onaangenaam bitter en aangebrand gekarakteriseerd werd.

Voorbeeld II

Maiskorrels met een vochtgehalte van 12% werden gemalen, en over een zeef van 0,6 mm werden de fines uitgezeefd en verwijderd. De gemalen mais werd gedurende 2½ uur geweekt in water tot een vochtgehalte van 34 gew.%.

Onder dezelfde condities als beschreven in voorbeeld I werden de korrels gebrand. Van de gebrande maiskorrels werd een zetsel vervaardigd. In smaak en zetrendement werd geen verschil waargenomen ten aanzien van de resultaten van voorbeeld I.

Het voordeel van het in gemalen vorm branden van mais is dat men een meer gelijkmatig produkt verkrijgt.

87030 56

Claims

1. Werkwijze voor het branden van mais, met het kenmerk, dat men mais op een watergehalte van 25-45 gew.% brengt en de mais bij een temperatuur gelegen tussen 200 en 400°C brandt.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat men het watergehalte instelt op tenminste 33 gew.%.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat men gemalen mais brandt.

4. Werkwijze volgens conclusies 1 of 2, met het kenmerk, dat men hele maïskorrels brandt.

5. Werkwijze volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat men in hoofdzaak de kiem van de maïskorrel brandt.

6. Warme of koude drank verkregen door extractie van onder toepassing van conclusies 1-5 verkregen gebrande mais. YvW 14-003 8703056