NL7905258A - Spiroketalinen en hun toepassingen. - Google Patents

Description

793339/vdV/kd - 1~

Aanvraagster: ROECAR HOLDINGS (NETHERLANDS ANTILLES) M.V. te Amsterdam.

Titel : Spiroketalinen en hun toepassingen

Door aanvraagster wordt als uitvinder genoemd Professor Karl Heinrich Pegel te Durban.

De uitvinding heeft betrekking op spiroketalinen (3p-hydroxy-5-een of 3j3-hydroxy-5a spiroketalsteroid 3-mono- en 3-disacchariden/alsmede hun esters en halfesters met monocarbonzuren en dicarbonzuren . en hun toepassing bij de behandeling van menselijke en dierlijke 5 ziekten.

Spiroketaalsteroidglycosiden zijn de 16β, 26-dihydroxy-cholestan-22-ön steroidsaponinen met een 16,22,26-spiroketaal-groep. Zij bezitten ook een 3p-oxy groep die aan de glycosidebinding deelneemt en een dubbele binding of een a- of een β waterstof-10 atoom op de 5- plaats. De agiyconen van de verbindingen volgens de uitvinding bezitten ofwel een 5(6)-dubbele binding of een 5οί waterstofatoom; typische vertegenwoordigers van de eerste'-groep zijn: diosgenine, yamogenine, botogenine en correlogenine, terwijl tigogenine, neotigogenine, hecogenine en sisalogenine voorbeelden 15 zijn van de tweede groep (1; Μ. H. Briggs en J. Brotherton in "Steroid Biochemistry and Pharmacology", Acedemic Press 1970, biz. 288-294. 2 R. Tschesche en G. Wulff in Fortschr. Chem. Org. Naturp., 1973, 30, 461-606).

De natuurlijk voorkomende saponinen van deze spiroketaal-20 steroidaglyconen zijn glyesiden met twee of meer monosaccharide- eenheden in hun suikerrest. Dit is de reden dat deze suikerrijke saponinen gewoonlijk gemakkelijk oplossen in water en veelvuldig aanleiding geven tot een zeepachtig schuim.

Het is bekend dat de darmabsorptie van saponinen in het 790 5 2 58

V

- 2 “ V" algemeen betrekkelijk laag is, en zij bij oraal gebruik door mensen en dieren als niet giftig beschouwd worden, hoewel ze aanleiding kunnen geven tot zwellingen in dieren tengevolge van hun schuimvormend vermggen. De meeste saponinen zijn volgens onderzoek 5 · in vitro hemolytische stoffen (2). Het aglycon diosgenine blijkt niet giftig te zijn bij dierproeven met ratten, konijnen en kippen en verlaagt het serum cholesterolgehalte in deze dieren (3; J.L. Diaz-Zagoya et al: Biochem. Pharmacol, 1971, 20, 3473-3480; 4; J. Laguna £t al: J. Atheroscl. Res. 1962, 2, 459-470), zijn 10 gebruik als cholesterolverlagend middel is geoctrooieerd (5; DT-0S-2348176 en U.S. 3890438).

Van vele stoffen van de saponinenreeks zijn therapeutische eigenschappen beschreven, docb nooit in het bijzonder voor spiro-ketaalsteroidsaponinen of spiroketalinen. Verrassenderwijze is ge-15 vonden dat bepaalde spiroketalinen, d.w.z. 3p-mono of 3p-di- saccharide glycosiden en hun monocarbonzuuresters en dicarbonzuur-esters, met inbefcjrip van hun halfesters, van de 5-een of 5a-spiroketaalsteroidsapogeninen met of zonder extra ketogroep op plaats 12jdoch zonder extra vrije hydroxylgroepen onverwachte 20 | profylactische en medische eigenschappen bezitten bij het voor- ! komen en behandelen van verschillende dierlijke en menselijke i j ziekten. Bepaalde van deze verbindingen zijn voor zover bekend nooit in de literatuur beschreven, bijv. hecogenineglucoside en de maltosiden en lactosiden van tigogenine en hecogenine.

25 De verbindingen volgens de uitvinding bezitten de algemene ' · formule 1 van het formuleblad waarin: 1. ofwel een dubbel»binding begint bij het C-5 koolstofatoom of het C-5 koolstofatoom en a waterstofatoom (5cs), 2. Z is een mono- of disaccharide rest welke geheel of gedeel- 30 I telijk veresterd is met monocarbonzuren, ‘ - -- - - -- ..... .....- - - -----· - 790 5 2 53 - 3- > 3. R stelt ofwel twee waterstofatomen of een ketonzuurstof voor.

Glycosiden verdienen de voorkeur en de voorkeursverbindingen zijn diosgenyl β-D-glucoside, ook bekend onder de triviale naam 5 trilline, en hecogenyl β-D-glucoside of hun monocarbonzuuresters. Niettegenstaande de slechte wateroplosbaarheid van deze verbindin-gen (d.w.z. 5 mg diosgenylglucoside lost bij kamertemperatuur op in 1 liter water onder vorming van een colloidale oplossing en hecogenylglucoside schijnt zelfs minder wateroplosbaar te zijn) 10 werd verrassenderwijze gevonden dat zij wel medicinaal werkzaam zijn (zondeijde haemolytische effecten die gewoonlijk optreden bij proeven in vitro met saponinen met inbegrip van de spiroketaalsteroid- ί saponinen) (6).

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen bereid worden 15 volgens de bekende Koenigs-Knorr synthese (7; W. Koenigs en E. Knorr Chem. Ber., 1901, 34, 957-988) of zijn modificaties (8; C. Meystre en K. Mioscher: Helv. Chim. Acta, 1944, 27, 231-236. 9? R.B.

Courow en S. Bernstein: Org. Chem., 1971, 36, 863-870. 10; J.J.

Schneider: Carbohyd. Res., 1970, 12, 369-389). 11; G. Wulff en 20 | G. Roehle: Angew. Chemie, 1974, 86, 173-87. 12; N. Weber: Chem.

! Phys. Lipids, 1977, 18, 145-148) of volgens de methode van het i j behandelen van 3β- hydroxyspiroketaalsteroidag^-lyconen met ofwel een C-l gebromeerd of een 1,2-orthoestermono- of disaccharideace-taat in tegenwoordigheid van zilveroxide of zilvercarboraat of 25 andere geschikte katalysatoren. Daarnaast kunnen de mono- of di-saccharideglycosiden volgens de uitvinding verkregen worden door geregelde fermentatie of zurefiydrolyse van de suikerrijke spiro-ketaalsteroidsaponinen.

i__________________ 790 52 58 % - 4- ά

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen volgens op zichzelf bekende wijze opgenomen worden in voedsel of in farmaceutische preparaten zoals poeders, pillen, tabletten, capsules, beklede tabletten, emulsies en injecteerbare oplossingen, 5 infuussamenstellingen of samenstellingen voor orale toediening.

Daar de verbindingen volgens de uitvinding echter betrekkelijk onoplosbaar zijn (ong. 5 mg per liter water bij 25°C voor de glycosiden van diosgenine en van hecogenine is het voordelig om ze op te nemen in farmaceutische preparaten in een amorfe zeer IQ gedispergeerde vorm, die verkregen wordt d.m.v. bekende tech nieken zoals verhitten, fijnmaken en neerslaan op kleine drager-deeltjes en dergelijke.(De vaste farmaceutische produkten vol-gens de uitvinding kunnen gebruikt worden in een deeltjesgrootte van ongeveer 0,1 mm en bij voorkeur 0,06 mm en kleiner).

15 In het algemeen kunnen de spiroketalinen volgens de uitvin ding en in hét bijzonder diosgenyl β-D-glucoside en hecogenyl β-D-glucoside gebruikt worden in dagelijkse doses van 0,01-100 mg of ! zelfs meer.

i i Onderzoekingen hebben aangetoond dat de spirokatalinen · 20 j volgens de uitvinding geschikt zijn voerrde behandeling van ont-! stekingen tengevolge van verschillende oorzaken. In dit ^erband i is het belangrijk om op te merken dat de tot nu toe beschikbare ontstekingswerendeverbindingen zoals corticosteroid, phenylbuta-zon, acetylsalicyliczuur, indomethacine en dergelijke gewoonlijk 25 toegediend dienen te worden in hoge dosis (100 mg en meer per dag) wat veelvuldig lijdt tot duidelijke nadelige effecten van jva-rierende zwaarte^terwijl de spiroketalinen volgens de uitvinding L ' bij orale of parenterale toediening dergelijke nadelige effecten niet vertonen en niet toegediend behoeven te worden in dergelijke 30 — doses (gewoonlijk minder dan 1 mg per dag).

/ 790 5 2 58 # _ 5 _

Dit voordeel dient in aanmerking genomen te worden bij het feit dat de onstekingswerende respons niet uitgesproken of duidelijk is -binnen een korte tijdsperiode.

De orale werking van een ontstekingswerende stof kan gemak- 5 ’ kelijk aangetoond worden door oraal of parenteraal toedienen aan dieren (bijv. ratten) alvorens een suspensie/te spuiten van een onstekingsinducerende stof, zoals kaolien, eiwit, formaldehyde, caragenine of gist. Het onstekingswerend effect van de spiroketa- linen kan aangetoond worden door gebruik van een gistsuspensie, 10 ‘ één van de mildere ontstekingenvveroorzakenden stoffen. Duidelijke verminderingen van de acute oedeemvorming tussen 10 tot 40 % werden I waargenomen, afhankelijk van de doses en de wijze van toediening.

Om een dergelijke vermindering te bereiken met de glucosiden van diosgenine, hecogenine en tigogenine zijn dan dases noodzakelijk 15 van 500-1000 mg/kg lichaamsgewicht oraal of 50-1000 mg/kg intra- peritoneaal, 24 uren voordat de dieren blootgesteld worden aan [ een verse 2 % gistsuspensie in een fysiologische zoutoplossing.

t De verbindingen volgens de uitvinding zijn geschikt voor de > ! behandeling van symptonen tengevolge van prostaathypertrophie. De i 2q I minimale werkzame dagelijkse dosis spiroketaline voor de mens be-| draagt ongeveer 0,03 mg^doch tot 100 mg kan toegediend worden. Het i is aan te bevelen om de verbindingen volgens de uitvinding te gebruiken in dagelijkse doses van 0,3 tot 0,75 mg in drie of vier enkelvoudige doses of in één enkelvoudige langzaamafgevende dosis; 25 de voorkeursdosis per dag ligt tussen 0,30 en 0,45 mg in drie afzonderlijke doses van 0,10 tot 0,15 mg elk. Ook is waargenomen dat een dagelijkse dosis van minder dan 0,01 mg van deze spiroketalinen geen merkbaar effect uitoefent bij de behandeling van verschillende aandoeningen en ziekten.Als dieren behandeld worden kan men de ver-30 ' _ eiste dagelijkse dosis berekenen door 75 kg als gemiddeld gewicht i_ 790 52 58 - 6 - ê.

van de mens aan te nemenu

Opgemerkt wordt dat spiroketaline-esters minder werkzaam zijn dan de spiroketalinen zelf en dientengevolge moeten iets grotere enkelvoudige of dagelijkse doses van de esters toegediend 5 ’ worden.

De uitvinding zal worden toegelicht aan de hand van de volgende uitvoeringsvoorbeelden.

Voorbeeld .

De synthese van diosgenyl β-D-glucoside (ttilline) en andere spi-10 roketalinen is beschreven door (15; E.A. Sofowora en R. Hardman

Lloydia, 1976, 32, 141-143. 16; G. Wulff et al':. Chem. Ber., 1972, 105, 1097-1110. 10; J.J. Schneider: Carbohyd. Res., 1970, 12, 369-389.

Een goed geroerd mengsel van 55,2 g zilvercarbonaat en een . 15 oplossing van 41,4 g^m§fgew?cht 414) in 600 ml tolueen wordt gedestilleerd tot het verzamelde destillaat geen water meer bevat.

Een oplossing van 82,2 g*Broomacetylglucose in 100 ml tolueen ] wordt vervolgens druppelsgewijs aan de geroerde oplossing toegevoegd | waarbij men doorgaat met koken en destilleren voor het verwijderen 20 | van het tijdens de glucosideringsreactie gevormde water. In deze ! trap wordt het reactievat tegen licht beschermd en het volume van j het reactiemengsel op ongeveer 500 ml constant gehouden door zonodig toevoegen van extra droog tolueen. Na het volledig toevoegen van het acetobroomglucose gaat men door met destilleren tot 25 geen water meer uit het condensaat wordt afgescheiden. Het reactie mengsel wordt vervolgens heet gefiltreerd en het residu gewassen met verse, hete tolueen. De bij elkaar gevoegde filtraten en wasoplossingen worden ingedampt tót droog in vacuo en het residu gekristalliseerd uit ethanol of hexaan. De opbrengst aan diosgenyl 30 _ 3-p-D glucoside tetraacetaat (molgewicht 744) bedraagt 25,5 g of ! 790 52 58 _ 7 _ 34,2 %, met een smeltpunt van 201-203 °C en (a) D-76° (c= 1, chcl3).

Aan een geroerde oplossing van diosgenyl tetraacetaat (10 g) in ethanol (600 ml) wordt bij 45°C snel een ethanolische oplos-5 sing (15 ml) van natriumethylaat (l g Na in 100 ml absolute etha nol) toegevoegd. Men löat het geroerde mengsel 1 uur reageren alvorens 2 liter water wordt toegevoegdyervolgens wordt dit mengsel nog een uur geroerd. Het neergeslagen diosgenylglucoside (molge-wicht 5,76) wordt vervolgens afgefiltreerd en gewassen tot neutraal 10 met water alvorens het 12 uren in vacuo bij 100°C te drogen. De opbrengst bedraagt 7 g of 90 %; smp. 277-285°C (kristalliseert bij ongeveer 250°C).

Op dezelfde wijze zijn de volgende glycosiden van hycogenin, tigogenine en diosgenine voorbeelden van verbindingen die binnen 15 het kader van de onderhavige uitvinding-vallen. (zie tabel blz. 8)

Voorbeeld

Bereiding van farmaceutische produkteni | A Bereiding van lactosemaiszetmeelpoeders waarin diosgenyl- ! ! β-D-glucoside opgenomen is.

20 | Een kokende hete oplossing van 15 g diosgenylglucoside in i • ) 2,25 liter chloroform en 750 ml ethanol wordt gemengd met 1 kg j lactosepoeders met een deeltjesgrootte van niet meer dan 0,15 mm.

De verkregen suspensie wordt gedroogd onder constant roeren en het geïmpregneerde lactose teruggebracht op zijn oorspronkelijke deeltjesgrootte alvorens het te mengen met 9 kg maïszetmeel en 5Ö g 25 magnesium stearaat. Capsules worden gemafekelijk met dit mengsel gevuld. Een capsule die 100 mg van het mengsel bevat, zal dan on* geveer 0,15 mg diosgenyl β-D-glucoside, 10 mg lactose, 90 mg maïszetmeel alsmede 0,5 mg magnesiumstearaat bevatten.

790 52 58 _ 8 _ é TABEL smp. (a) c oplos- υ middel hecogenyl β-D-glucoside 250-251° -10° 0,92 CHCL^ tetraacetaat 5 tigogenyl β-D-glucoside 204-205° -50° 1,00 CHCLg tetraacetaat diosgenyl β-D-gaiactoside tetraacetaat diosgenyl β-D-maltoside 10 octaacetaat diosgenyl β-D-lactoside octaacetaat tigogenyl β-D-galactoside 270° -44 1,0 CHCL^ tetraacetaat

15 hecogenyl β-D-glucoside 283-286°krist. -22° 1,43 CJ-LN

bij ong. 260° ticogenyl β-D-glucoside diosgenyl β-D-galactoside 224° ontl. » diosgenyl β-D-maltoside 20 diosgenyl β-D-lactoside tigogenyl β-D-galactoside 236-238 -65° 0.9 CHCL^ 790 5 2 58 v - 9 - B Bereiding van lactosegranulaat dat diosgenyl β-D-glucoside bevat.

Een kokende hete oplossing van 5 g diosgenylglucoside in 5 liter ethanol wordt gemengd met 3,32 kg lactose met een deeltjes-5 grootte van niet meer dan 0,15 mm. De geroerde suspensie wordt ge- * droogd en het geïmpregneerde lactose weer op de oorspronkelijke deeltjesgrootte gebracht alvorens het om te zetten in korreltjes met een deeltjesgrootte van 0,7-1-2 mm. Dit gegranuleerde produkt is ook geschikt voor afvullen in capsules, waarbij dan bijv. een 10 capsule met 100 mg 0,15 mg diosgenyl β-D-glucoside bevat.

C Bereiding van tabletten die diosgenyl β-D-glucoside bevatten.

Een suspensie, bereid door mengen van 900 g lactose met een hete oplossing van 1,25 g diosgenyl glucoside in 1 liter chloroform wordt bij kamertemperatuur in vacuo onder constant roeren gedroogd.

15 Het poedervormige produkt wordt vervolgens gemengd met 2,1 kg aardappelzetmeel. Het geïmpregneerde lactose-zetmeelmengsel wordt gegranuleerd door het te behandelen met een waterige oplossing van | 2,5 1, die 250 g gelatine en 5 g glycerol bevat. Het onder vermin-! derde druk bij kamertemperatuur gedroogde granulaat wordt volgens 20 i op zichzelf bekende wijze omgezet in 400 mg tabletten. Elk tablet : bevat dan 0,015 mg diosgenyl β-D-glucoside, 110,56 mg lactose ; 257,97 mg aardappelzetmeel, 30,31 mg gelatine en 0,61 mg glycerol.

D Bereiding van hecogenyl β-D-glucoside bevattende beklede tabletten.

25 Een suspensie bereid door mengen van 1850 g lactose, 300 g sucrose en een hete oplossing van 450 mg hecogenylglucoside in 2 liter chloroform wordt bij 30°C in vacuo gedroogd. Het poedervormige produkt wordt vervolgens op zichzelf bekende wijze gegranuleerd door toevoegen van een waterige oplossing (1,6 liter) die 30 40 g gelatine bevat. Het onder verminderde druk bij 45°C gedroogde j_ 79052 58 6 _10 2 granulaat wordt zorgvuldig gemengd met 10 g magnesiumstearaat en omgezet in 3000 geperste kernen, die uiteindelijk bekleed worden onder vorming van beklede tabletten»· Elke beklede tablet bevat dan 0,15 mg hecogenyl β-D-glucoside, 6,16,67 mg lactose, 100,00 mg 5 sucrose, 13,33 mg gelatine en 3,33 mg magnesiumstearaat.

De onder A tot D beschreven pxodcikten kunnen ook bereid worden onder ta?>assing van de volgende maatregelen.

1. Glycosiden van de beschreven spiroketaalsteroiden, meer in het bijzonder de β-D-glucosiden van diosgenine, hecogenine , en tigogeni- 10 ne; 2. Glucose, ascofrbinezuur,talk of siliciumdioxyde als dragers voor de spiroketalinen of andere farmaceutische verdraagbare dragers.

3. De hoeveelheden werkzame spiroketalinen in elke eenheidsdosis kunnen geregeld worden op elke waarde tussen 0,01 mg en meer.

15 De in A-D beschreven hulpstoffen kunnen gewijzigd worden vol gens de geaccepteerde farmaceutische praktijken.

5.' In elk stadium van de bereiding als beschreven in A-D kunnen andere farmaceutische werkzame stoffen aan het eindprodukt toege-j voegd of hisrin opgenomen worden.

20 ! E Bereiding van een zalf die hecogenyl β-D-glucoside bevat.

j Aan een mengsel van hecogenylglucoside (1 g) geemulgeerd in 90 g cetylalcohol wordt viskeuze paraffine (105 g) en witte vaseline (105 g) toegevoegd alvorens het volledige mengsel op een waterbad van 60°C te smelten. In de smelt roert men 699 g water in 25 kleine hoeveelheden. Het uiteindelijke mengsel wordt geroerd tot het koud is ter verkrijging van,een zalf met 0,1 %' spiroketaline.

F Bereiding van een .crème «lie tigogenyl β-Di-glucoside bevat.

500 g wolwasalcohol waarin 1 g tigogenylglucoside is opgenomen, wordt ©p een waterbad verwarmd tot ong. 50°C. Aan de verkre-30 gen smelt wordt onder constant roeren in kleine hoeveelheden 499 g 790 52 58 _ n_ water toegevoegd. De uiteindelijke crème wordt geroerd tot kamertemperatuur; tijdens deze bewerking wordt voldoende water toege-voe^d om verdampingsverliezen op te vangen. Deze crème bevat 0,1 % spiroketaline. Op dezelfde wijze kunneB andere spiroketalinen, in 5 Het bijzonder diosgenin, hecogenin en tigogenin opgenomen worden in crèmes, zalven en lotions die andere farmaceutische werkzame en yerdraagbare stoffen kunnen bevatten.

Voorbeeld 111

Bereiding van farmaceutisch verdraagbare oplossingen.

10 Een diosgenyl β-D-glucoside bevattende oplossing:

Een polyvinylpyrrolidon (PVP) oplossing in 4 1 gedestilleerd | water en bij 65 C wordt geroerd in een kokende oplossing van 600 mg

O

i diosgenylglucoside in 6 liter ethanol. De tot + 22 C gekoelde :' ^ j 60 jS’s waterige ethanoloplossing wordt afgevuld in ^X) ml medicijn-15 I flesjes, voorzien van instructies aan patiënten dat dagelijks doses van een halve theelepel gebruikt moeten worden.(d.w.z. 3 x 2,5 ml dagelijks). Hierbij verkrijgt men 40 x 250 ml flesjes die elk ongeveer 100 x 2,5 ml doses bevatten voldoende voor een periode van 33 dagen.

20 ! Elke halve theelepel bevat 0,15 mg spiroketaline, 2,5 mg j j PVP en 1,5 g ethanol in het totale volume van 2,5 ml.

: In het algemeen, is het om het probleem van instabiele

S

oplossingen te voorkomen aan te bevelen geen concentraties te overschrijden van 7,5 mg spiroketaline en 100 mg PVP per 100 ml oplos-25 sing*d.w.z. niet meer dan 0,1875 mg spiroketaline toegediend wordt in eea 2,5 ml dosis.

Volgens de bovengenoemde methode kunnen ook andere spiroketalinen opgelost worden. Vanwege de geringe oplosbaarheid van deze verbindingen moet men echter de oplossingen niet aan lage tgnpera-30 turen blootstellen om die mogelijke precipitatie of uitvlokking te 790 5 2 58 c _ 12 _ voorkomen» ·

Voorbeeld IV Dierlijks giftigheid

Individuele groepen van 10 mannelijke Sprague-Dawley ratten 5 werden oraal behandeld met afzonderlijke doses van hecogenine o 3-p-D glucoside of diosgenin 3-p-Dglucoside. De slecht in water oplosbare stoffen worden voor het verkrijgen van een homogene dispersie gedispergeerd in waterig Tylose

Een geschikte concentratie om de desbetreffende dosis te 10 kunnen toedienen in een hoeveelheid van 1,0 ml/100 gr lichaamsge wicht wordt direct voor gebruik bereid. Doses van 125' mg/kg tot 1250 mg/kg van de stoffen worden onderzocht. De waarnemingsperiode bedraagt 14 dagen waarna de dieren gedood en bepaalde weefsels macroscopisch onderzocht werden. Voedsel en water werd onbeperkt 15 aangeboden.

Resultaten

Geen dier van enige groep stierf tijdens de vooraf bepaalde observatieperiode. Een geringe toename van .lichaamsgewicht tijdens de eerste 72 uren werd waargenomen in de groepen dieren die de 20 1 grootste dosis ontvingen, dat wil zeggen 1250 mg/kg. Aan het einde i ï van< de* proef bezaten alle groepen dezelfde lichaamsgewichten. De ! voedselopname was iets lager bij de hoogste doseringsgroepen tij-dens de eerste twee dagen, doch er werd geen vermindering in vloeistofopname waargenomen. Zelfs werd een niet significante 25 geringe toename in de dagelijkse waterconsumptie waargenomen.

Geen macroscopische zichtbare veranderingen werden waargenomen bij één van de groepen. Speciale aandacht werd gegeven aan mogelijke beschadigingen in het spijsverteringskanaal doch er werd geen aanwijzing gevonden van actieve of herstellende maagzweren 30 ten tijde van de necropsie.

Γ““ 790 5 2 58 -13 -

Samenvattend kan gesteld worden dat de beide proefverbin- dingen, d.w. z. hecogenine 3-|?-D glucosi-de en diosgenine 3-f?-D-gluco-side, goed getolereerd worden door Sprague-Dawley ratten bij enkele orale doses van 125,0; 312,5; 625,0 en 1250 mg/kg.

5 t. B Standaard laboratoriumvoedsel wordt zorgvuldig gemengd met 0,1 % diosgenylglucoside of hecogenylglucoside en de mengsels toegediend aan groepen van 2Q jonge mannelijke Sprague-Dawley ratten die ongeveer 150 g wegen. Er werd geen sterfte waargenomen tijdens een observatieperiode van 100 dagen. De groeikrommen bij de behandelde 10 groepen waren dezelfde als die waargenomen bij de controlegroep.

10 ratten van elke groep werden gedood en de organen en bepaalde j lichaamsweefsels macroscopisch en microscopisch onderzocht. Geen pathhologische veranderingen ten gevolge van de toediening van het geneesmiddel werden in enige weefsels waargenomen.

15 Voorbeeld V

Volgens de literatuur spelen prostanoiden (de verschillende prostaglandinen en bepaalde nauw verwante verbindingen en voorlo- I pers daarvan zoals arachidonzuur, endoperoxiden, thromboxanen, | prostacyclinen en dergelijke) zeer waarschijnlijk een belangrijke ii 20 ! rol bij het ontstaan van rheumatoide arthrites en andere onstekins- 1 ziekten. De verbindingen volgens deze uitvinding werden dientenge- ! I volge onderzocht op een mogelijke prostenoide-regulerende eigenschap t ' bij gebruik van een pharmacologische methode.

Vergelijking van erysipelas-geinduceerde arthritis bij de 25 rat met rheumatoide arthritis bij mensen toont dat een aanzienlijke overeenkomst bestaat bij de meeste van de individuele morfologische veranderingen. De proef werd uitgevoerd volgens Schulze et al (17 in Betr. Path., 1975, 154, 1-26 en 27-51). Erysiperlas arthritis is reproduceerbaar bij vrijwel 100 % van de ratten die één enkele 30 _subcutane injectie van E. insidiosa ontvingen. Erysipelas arthritis 790 5 2 58 , "" 14 “ O' tast altijd verschillende gewrichten aan mét dezelfde intesiteit zowel wat betreft de hoofdgewrichten als de nevengewrichten, naast coagulopathie en pathologische veranderingen die ontstaan in het cardiovasculaire systeem. Proliferende processen treden op na drie 5 maanden bij alle overlevende dieren die onderworpen waren aan experimentele erysipe las arthritis.

Om de spiroketalinen volgens de uitvinding te onderzoeken werden de volgende parameters van het erysepilas arthritismodel gebruikt om hun werkzaamheden te beoordelen. j_q 1. Volumen van de poot

Arthritis bij de rat uit zich door een periarticulair oedeem dat bij dieren die 150 g wegen vanaf de derde dag verschijnt, terwijl de verschijnselen vanaf de vijfde dag waargenomen worden bij dieren die ongeveer 200 g wegen.

•[5 2. Nier (eiwitverwijdering)

Nefrosen geïnduceerd door microthrombie kunnen ongeveer j 3—40% van de dieren op de 7 -8 dag verschijnen.

1 3. Oog ! Ontstekingsondoorschijnendheid verschijnt in de cornea rond 20 ,de 8® dag.

1 4. Uitwendige sexuele organen en staarteinde.

^ . Q © i Thrombi geïnduceerde necrose beginnend op de o - 8 dag.

5. Aorta θ Θ

Fibrinerijke thrombi ontwikkelen zich tussen de 6 en de 11 25 dag op de aorta. Het grootste verspreidingsgebied kan rond de 8 dag worden waargenomen.

Mannelijke Wistarratten van 155-185 g worden voor deze proeven gebruikt. De in afzonderlijke kooien gehouden dieren ontvingen onbeperkt een standaarddieet (Ssniff R) en water. De kamer-30 ^temperatuur werd op 22°C gehouden enide relative vochtigheid op 50 T y 790 52 58 - 15- :¾ tot 60 %· De dagelijkse verlichting duurde 12 uren. De dieren werden gedurende 10 dagen voor het begin vanede proef geacclimatiseerd Een erysopelothrix insidiosa serotype B-stam.T 23 werd gebruikt om de dieren te beproeven en één enkele dosis van 2 ml (onge-5 veer 100 tot 200 millioen organismen) werden subcutaan toegediend.

De onderzochte spiroketalinen werden gesuspendeerd in een steriele fysiologische zoutoplossing en toegediend in een hoeveelheid van 3 x 10 mg/kg per dag. De behandeling strekt zich uit vanaf de dag van de inspuiting tot het einde van -de proef of de dood van een dier, 10 en wel vijf maal per week.

,Resultaat | Bepaalde belangwekkende en onverwachte inlichtingen werden | verkregen uit het onderzoek met erysipelas geïnduceerde arthritis.

De meest belangrijke gegevens zijn samengevat in de tabel op blad 16..

15 De parameters vaor aorta thrombi zijn bepaald volgens de sleutel als beschreven door Schulz et al. Beitrag. Path., 154, 1-26 en 27-51, 1975.

! | Sleutel voor klinische aorta thrombi waarnemingen; I 0 = geen verandering 20 ; 1 = zeer geringe veranderingen i I 2 = lichte tot middelmatige veranderingen | 3 = middelmatige tot ernstige veranderingen 4 = ernstige veranderingen

Duidelijke vermindering in zowel de ernst als percentage 25 dieren dat getroffen is door aorta thrombi en corneal lesies (opaci-teit) wérd waargenomen en blijkt duidelijk uit de tabellen.

Voorbeeld VI

Verder onderzoek van de werking als PGS remmer.

De werking van de verbindingen als PGS remmer werd aangetoond 30 pvolgens de methode beschreven door A.L. Willis. De proèfomstandighe- 79052 58 J' _ló _

AORTA THROMBI

Ernst van aandoe- Aanwezig in % van de Verbinding . ,, ____ning__ratten__

Controle 2,60 (+ 1,35) 90

Hecogenyl glucoside 1,38 (+ 1,51) 50

Diosgenyl glucoside 1,33 (+ 1,66) 44

Sitosteryl β-D- glucoside 2,00 (+ 1,63) 70

CORNEALE LESIES

c ' Aanwezig in % van ratten

Verbinding Ernst van aan- ~___ doening l·· - 6 3 12 15 19 22

V

Controle 2,34 0 100 100' 100 100 100 100 ! hecogenyl | glucoside 0,89 0 87,5 100 100 100 20 0 i» diosgenyl i glucoside 1,05 0 85,7 100 100 i50 25 0 tigogenyl glucoside

Sitosteryl^-D- 1,20 20 90 100 100 · 17 25 0 glucoside 790 5 2 58 - 17- den zijn bijvoorbeeld beschreven in "Procedings of α Workshop held during the VUIth European Dermatology Congress Helsinki 1975.

Gesiliconiseerde kuvetten van een aggregometer worden bij een temperatuur van 37°C als incuberingsvaten gebruikt,‘hierin roert mer 5 men snel een arachidonaat oplossing/een PG synthetiserend enzym systeem, gewoonlijk van een blaasjesklier van een schaapï; Aanddeze oplossing in de kuvet voegt men antigecoaguleerde bloedplaatjesrijk plasma toe, dat vooraf op 37°C verwarmd is. Direkt na de toevoeging werd een geringe transmissie door de kuvet waargenomen. Het verge-10 liijkingsmonster toonde een duidelijke piek in de samenklontering van de plaatjes na 45 sec. incuberen waaruit de vorming van PGE^ en PGF2Q en de samenhangende samenklontering van de plaatjes blijkt.

In de proefmonsters met 0.00001 % spiroketaalsteroidglyco-side werd geen samenklontering van de plaatjes waargenomen. Dit toont 15 duidelijk döt de vorming van PGs via endoperoxideverbindingen met arachidonaat geremd werd.

Literatuur 1. Μ.H. Briggs en J. Brotherton: Steroid saponins, sprirotanol, Steroid Biochemi stry and Pharmacology, 20 Academie Press, 1970 pp 288-294.

i [ 2. R. Tschesche en G. Wulff: Chemie und Biologie der I Saponine, Forts. Chem. Org. Naturp., 1973, 30, 461-606.

3. J.L. Diaz-Zagoya, J. Laguna en J. Guzman-Garcia; Studies , on the regulation of cholesterol metabolism by the use of 25 the stuctural analogue diosgenin; Biochem.

Pharmacol; 1971, 20, 3473-3480.

4. J. Laguna, A. Gomez-Puyou, A. Pema en J. Guzman-Garcia: Effect of diosgenin on cholesterol metabolism; J. Atheros.

i |_ Res., 1962,.2, 459-470.

» - -- -- ------- ---- - "" 111 11 ' 790 5 2 58 ./ ï> - 18- 5. Duits Offenlegungsschrift 2348176 Amerikaans octrooischrift 3390438 6. T.R. Govindachari: Chemical and biological investigations on the extracts and constituents of some Indian plants; 51st Internatl. Congr. Res. Med. Plants, Muenich, 6-10th

Oct. 1976 7. W^.Koenigs en E. Knorr: Ueber einige Berivate des Traubenzuckers und der Galactose: Chem. Ber.r 1901, 34, 957- 10 8. C.,. Meystre en K. Miescher: Zur Darstellung von 5acchariddevaten der Steroide; Helo. Chim. Acta, 1944, 27, 231-236.

9. R.B. Conrow^en S. Bernstein: An improved Koenigs-Knorr synthesis of aryl glucuronides using cadmin carbonate, a 15 new and effective catalyst; Org. Chem., 1971, 36, 863-870.

10. J.J. Schneider: Preparation and properties of some new steroid B-D-glucopyranosides, B-D-glucopyranosiduronic acids, and derivatives; Carbohyd. Res. 1970, 12, 369-389.

i 11. G. Wulff en G». RQhle: Ergebnisse und Probleme der i 20 0-Glykosidsynthese; Angew. Chem. 1974, 86, 173-187.

1 12.'N. Weber: Eine einfache Sythese acetylierter Steryl I B-Glykoside; C^em. Phys. Lipids, 1977, 13/ 145-148.

13. N.I. Uvarova, G.L. Oshitok en G.B. Elyakov: Synthesis of steroid and triterpenoid glycosides by the orthoester 25 method; Carbohyd. Res. 1973, 27, 79-87.

14. K.H. Pegel Therapeutisches kompositum; DT-0S 21133215 K.H. Pegel Therapeutic agent ; GB 1298047 15. E.A. Sofowora en R. Hardman: Synethesis of 3B-glucosides of diosgenin, yamogenin,. and gitogenin; Lloydia, 1976, 32, 30 _ 141-143.

790 52 58

Claims (6)

16. G. Wulff, G. Roehle en U. Schmidt: Neuartige Silbersalze in der Glykosidsythese; Chem. Ber., 1972, 105, 1097-1110. Conclusies

1 Ontstekingswerende'samenstelling, met het kenmetk, dat de 5 samenstelling een verbinding met de formules 1 of 1^ van het formuleblad waarin: 1. ofwel een dubbele binding op de C5 plaats begint of de C-5 een waterstofatoom draagt (5a),

2. Z een mono- of disaccharide rest is die geheel of gedeeltelijk 10 veresterd is met mono- of diearbonzuren.

3. R ofwel twee waterstofatomen of een ketozuurstofatoom is. j 2 Ontstekingswerende samenstelling volgens conclusie 1., met het kenmerk, dat de verbinding bestaat uit diosgenyl-p-D-glycoside j en hecogenyl-i?-D-glycoside en hun farmaceutische verdraagbare 15 ! esters. i ,, I -3- Ontstekingevefende- ssménstélHng volgens cónclusie 2j met het kenmer k,dat de samenstelling voldoende van de verbinding 1 of 1^ bevat om prostaathypertrofie te kunnen behandelen.

20 I

4 Onstekingswerende samenstelling volgens conclusies 1 tot | ! 3, met het kenmerk, dat het preparaat bestaat uit eenheidsdcserings- ! j vormen die 0,3 tot 0,75 mg werkzame stof bevatten.

5 Hecogenine en tigogenineglucosiden, maltosiden en lactosi-den en de esters daarvan. ___ ______________ I— 790 5 2 58 Λ Pi 27 > /±=7 el. / ^ Η Η JL Η ^ 7> bl J [ ι_ _L β

6 ^Ο >^Τ\ .X Η ^2 IZoecae Hold ί nas 790 5 2 58